မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


19 March 2010

10 ႏြံနစ္ခဲ႔ေသာ ၾကယ္ပြင္႔မ်ား

.




Visit Myanmar Year ဆိုေသာ ခုႏွစ္တစ္ခုကို သတ္မွတ္လိုက္တယ္ ဆိုကေတာ႔ မေရာက္ခင္ ကတည္းက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္မႈေတြ ျပဳလုပ္ ၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အရမ္းကို ေလးစားဖြယ္ေကာင္းေသာ ၊ အားလံုးကလည္း ေလးစားၾကရေသာ စာေရးဆရာၾကီး ႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ သူတို႕ကလည္း ပင္ကိုယ္ေရး ဝတၳဳေပါင္းမ်ားစြာ ၊ ဘာသာျပန္ေပါင္းမ်ားစြာ ၊ အက်ိဳးျပဳ စာေပ ၊ ေဆာင္းပါးေပါင္း မ်ားစြာ ေရးသားျပဳစုထားျပီး ၊ လက္ရွိလည္း ေရးသားေနသူမ်ား ျဖစ္တယ္။

အခုလို ျမန္မာ႔ခရီးသြားႏွစ္ သတ္မွတ္လိုက္ေတာ႔ ဘာမွ မဟုတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာင္မွ ငယ္ငယ္ေလးေပမဲ႔ ေပ်ာ္မိတယ္။ ဒီလို ေရွ႕ေနာက္ တိုင္းထြာ စဥ္းစားတတ္တဲ႔ ဆရာၾကီးေတြက်ေတာ႔ ပိုျပီးေတာ႔ ေတာင္မွ ျမင္တတ္တယ္။ ဆရာၾကီးေတြကိုလည္း ျမန္မာ႔ခရီးသြားႏွစ္အတြက္ လိုအပ္တာေတြ ညႊန္ျပေပးဖို႔ အားလံုးက ေတာင္းဆိုၾကတယ္။

အေမွ်ာ္အျမင္ရွိေသာ ဆရာၾကီးေတြ ဆိုေတာ႔လည္း တကယ္ကို ျမင္တတ္ပါတယ္။ သူတို႔ ေဆာင္းပါးေပါင္းမ်ားစြာ ေရးျပီး ျမန္မာ႔ခရီးသြားႏွစ္အတြက္ လို္အပ္ခ်က္မ်ားကို အေကာင္းျမင္ေသာ ျပဳျပင္ရန္အတြက္ တင္ျပၾကတယ္။ ဒါကို ဆရာၾကီးေတြက ႏိုင္ငံမွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ေထာက္ျပ ေဝဖန္တယ္ လို႔ မသံုးၾကပဲ။ ပိုမို၍ ေကာင္းေစခ်င္ေသာ အခ်က္မ်ား ဆိုျပီး သူတို႔ကို္ယ္တိုင္ လက္ေတြ႔ ေကာင္းေစခ်င္ေသာ ေစတနာျဖင္႔ ကိုယ္တိုင္ ေသခ်ာ ကြင္းဆင္းေလ႔လာျပီးမွ ေရးသား တင္ျပၾကတယ္။

ဒီေတာ႔ ဆရာၾကီးေတြ တင္ျပတာကို အားလံုးကလည္း အခုမွ မ်က္စိႏွစ္ကြင္း အလင္းရသူေတြလို ထင္းခနဲ ၊ ရွင္းခနဲ ျဖစ္ကာ ျမန္မာ႔ခရီးသြားႏွစ္အတြက္ ျပင္ဆင္ၾကတယ္။ ဆရာၾကီးေတြရဲ႕ ကိုယ္တိုင္ အပင္ပန္းခံ ကြင္းဆင္းေလ႔လာမႈကေန ရလာတဲ႔ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားပါပဲ။

ဒီအခ်ိန္မွာပဲ တစ္ခါမွလည္း စာအုပ္ဆိုတာ မထုတ္ဖူး ၊ ဘာတစ္ခုမွလည္း သူ႕ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အမွတ္တံဆိပ္ ဆိုတာလည္း မရွိခဲ႔ဖူးေသာ လူတစ္ေယာက္ ထြက္ေပၚလာတယ္။ သူကေတာ႔ သူ႕ကိုယ္ သူ ေဝဖန္ေရးသမားလို႔ ခံယူတယ္။ သူက ဘာကို ေဝဖန္လည္း ဆိုေတာ႔ အထက္က ဆရာၾကီးေတြ ေျပာတာ ၊ တင္ျပတာေတြ အားလံုးကို တစ္ခု မက်န္ ေဝဖန္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာ အေနနဲ႔ ေရးျပမယ္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးရမွာ အထက္ပါ ဆရာၾကီးမ်ားကို အလြန္ အားနာလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ လိုရင္းအခ်က္ကိုပဲ ေရးပါ႔မယ္။

ဆရာၾကီး တစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။ ျမန္မာခရီးသြားႏွစ္မွာ လာလည္မဲ႔ ခရီးသြား ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား အတြက္ အဆင္႔တန္းမွီ အိမ္သာ ဆိုတာ မရွိဘူးတဲ႔။ ဟုတ္တယ္ ထို အခ်ိန္က ျမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာေတာင္မွ အခုလို အိမ္သာေတြ မရွိေသး။ ယင္လံုအိမ္သာဆိုတာ ျမိဳ႕ေန လူတန္းစားေတြေတာင္မွ ျဖစ္သလိုသာ အိမ္သာေဆာက္ေနၾကတာ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ရွိေနတဲ႔ အိမ္သာေတြက Latrine လို႔ေခၚတဲ႔ တြင္းအိမ္သာမ်ားသာ ျဖစ္တယ္။

အိမ္သာ အေၾကာင္း အေသးစိပ္ သိခ်င္ရင္ေတာ႔ ဒီမွာ ဖတ္ေပးပါ။

ဒီေတာ႔ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ လာေသာ သူမ်ား အတြက္ ျမိဳ႕ရြာေတြကို သြားလည္ေသာ အခါမွာ အိမ္သာဆိုုျပီး ေသခ်ာ မရွိေသးေသာ ေနရာမ်ားမွာ ထိုအခ်ိန္က ေတာထိုင္တယ္ ဆိုျပီး ျခံဳၾကားမွာ အေလးစြန္႕ေသာ ဓေလ႕လာ ရွိခဲ႔ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြသာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာလည္ခဲ႔ရင္ ဟာ ဒီႏိုင္ငံက အိမ္သာေတာင္မွ မရွိပါလား ဆိုျပီး ဘယ္ေလာက္မ်ား သိကၡာက်ေလမလဲ ဆိုေသာ အေတြးျဖင္႔ ဆရာၾကီးေတြက တင္ျပၾကတယ္။

ဒီေတာ႔ ဆရာၾကီးေတြ ေျပာတာကို ေဝဖန္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါသလား ၊ ဒါကို လမ္းညႊန္မႈ ဆိုေသာ စကားလံုးျဖင္႔သာ သံုးစြဲၾကပါတယ္။ ဒီေတာ႔ ဆရာၾကီးရဲ႕ စကားကို မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေဝဖန္သူလို႔ ခံယူထားသူက ေျပာတယ္။

“ ဒါကေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။ သူတို႕က အဆင္႔ျမင္႔ႏိုင္ငံက လာတာမို႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က သူတို႕လို လိုက္ျပီး သူတို႔ သြားေလရာမွာ ၾကယ္ငါးပြင္႔ အိမ္သာေတြ လိုက္မေဆာက္ ေပးႏိုင္ပါဘူး။ ျမန္မာကို လာရင္ ျမန္မာလိုပဲ တတ္ေပါ႔ ၊ မတတ္ႏိုင္ရင္ မလာနဲ႔ေလ.....အစ ရွိသျဖင္႔ .....။ ”

ေနာက္ထပ္ ဆရာၾကီး တစ္ေယာက္ေတာ႔ သြားလာေရး အတြက္ စီးေနၾကရတဲ႔ ကားေတြကို တင္ျပတယ္။ ဟိုးအရင္က ဘတ္စ္ကားေတြ ေနရာမွာ အဆင္ျမင္႔ ဘတ္စ္ေတြ ျဖစ္လာေစဖို႔ တင္ျပတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အဲယားကြန္း ပါေသာ ဘတ္စ္ကားမ်ားေပါ႔။ ဆရာၾကိီးေတြ တင္ျပ လမ္းညႊန္မႈေၾကာင္႔ပဲ အဲယားကြန္း ဘတ္စ္ကားေတြ တင္သြင္းမွာ ယူျပီး ဘတ္စ္ေတြ အျဖစ္ေျပးဆြဲတယ္။ ဒါ တိုးတတ္မႈ မဟုတ္လား။

“ ဒါကို ေဝဖန္သူကေတာ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာရင္ ျမန္မာေတြ ေနသလို ေနႏိုင္ရမယ္ ၊ ျမန္မာေတြ စီးသလို စီးႏိုင္ရမယ္။ ဒါကို အရည္မရ အဖတ္မရ လိုက္ျပီး အဲယားကြန္းဘတ္စ္ေတြ ေျပးဆြဲဖို႔ တင္ျပတယ္ ဆိုတာကေတာ႔ အရမ္းကို ရယ္စရာ ေကာင္းပါတယ္ . . . . . .. အစ ရွိသျဖင္႔ ေဝဖန္ပါတယ္။ ”

ဒီလို စာမ်ားက တစ္ၾကိမ္ မဟုတ္ ၊ ႏွစ္ၾကိမ္ မဟုတ္။ ဆရာၾကီးေတြ ေရးသမွ် ၊ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို လမ္းညႊန္ တင္ျပသမွ်ေတြကို တစ္ခု မက်န္ အဆိုးျမင္ ဝါဒျဖင္႔ လိုက္ျပီး ေဝဖန္ပါတယ္။ ဒီေတာ႔ တိုးတတ္ေရးအတြက္ အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းေနတဲ႔ ဆရာၾကီးေတြက ငါတို႔ ဒါေတြ မေရးလည္း ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ဒီေလာက္ တတ္ေနရင္ တတ္တဲ႔သူေတြပဲ ဆက္လုပ္ၾကေတာ႔ လို႔ ဆိုတယ္။ ေကာင္းေစခ်င္လို႔ လုပ္ေန ၊ ေျပာေန ၊ လမ္းညႊန္ျပ ေနတဲ႔ သူေတြကို အားယုတ္ေစတယ္။

သူကေတာ႔ ဘာမွလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ မတင္ျပပါဘူး။ သူမ်ား ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ လမ္းညႊန္ တင္ျပတာေတြကို သူက ထိုင္ျပီးေတာ႔ ေဝဖန္ပါေတာ႔တယ္။ မေကာင္းတဲ႔ အကြက္ကို ၾကည္႔ျပီး ေျပာသူ ၊ လိုတဲ႔ အကြက္ကို ၾကည္႔ျပီး ေျပာသူ ျဖစ္တဲ႔ အတြက္ေၾကာင္႔ လိုတာကို ရွာမွေတာ႔ လိုုတာပဲ ေတြ႕ေတာ႔မေပါ႔။ သူကလည္း ဒါကိုပဲ ကိုင္ျပီး ေဝဖန္ပါေတာ႔တယ္။

ဒီေတာ႔ အားၾကိဳးမာန္တတ္ ၾကိဳးစားထားေသာ ဆရာၾကီးေတြမွာ အားယုတ္ရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီဆရာၾကီး ႏွစ္ေယာက္ ဆက္လက္ ေလ႔လာျပီး တင္ျပမႈမွ ရပ္လိုက္ ပါေတာ႔တယ္။ ဒါတင္ပဲလား ဆိုေတာ႔လည္း မဟုတ္ပါ။ ဆရာၾကီး ႏွစ္ေယာက္လံုး ဝမ္းနည္းဖို႔ ေကာင္းလွစြာပဲ စာေပေလာက ကပါ အနားယူ သြားေတာ႔တာပါပဲ။ ဘယ္သူမွ ဘယ္လို ေတာင္းပန္လို႔ မရေတာ႔။ ဘယ္လိုမွလည္း ေျပာလို႔ မရ။ ဆရာၾကီး တစ္ေယာက္ ဆို အရက္ေက်းကၽြန္ျဖစ္ျပီး အသက္ပါ ဆံုးရံႈးသြားတယ္။

ဒါဟာ ေကာင္းေစခ်င္လို႔ “ ေဝဖန္တယ္ ” ဆိုေသာ စကားလံုးက ပ်ားရည္သုတ္ထားတဲ႔ စိန္အဆိပ္ခဲ တစ္ခု လိုပါပဲ။


~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~


တကယ္ကို တိုးတတ္ေနေသာ ႏိုင္ငံေတြမွာ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ တိုးတတ္ေစလိုေသာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္႕ထက္ ပညာ ၊ သဘာၾကီးရင္႔သူမ်ား ထံကို ခ်ည္းကပ္ျပီး သူတို႔ ေျပာေလ႔ရွိပါတယ္။ သူတို႕ကို ပိုျပီး တတ္သိ နားလည္ေအာင္ သြန္သင္ဖို႔ပါ။ ဒါကို သူတို႔ ဘယ္လို ေျပာလဲ ဆိုရင္ . . .

“ ကၽြန္ေတာ္႕ကို လမ္းညႊန္ေပးပါ။ ( Guide လုပ္ေပးပါ။ ) ” လို႔ပဲ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ “ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေဝဖန္ ေပးပါ။ ( Chastise ေပးပါ။ ) လို႔ ဘယ္သူ႕မွ မေျပာတတ္ၾကပါဘူး။ ”

တစ္ခါက. . .

အိုင္းစတိုင္းလ္ကို အစၥေရးႏိုင္ငံက သူတို႕ႏိုင္ငံမွာ လာျပီး သမၼတ လုပ္ဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚကမ္းလွမ္းတဲ႔ စာမွာ “ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံကို လာေရာက္ျပီး လိုအပ္မႈမ်ားကို လမ္းညႊန္ျပသေပးပါ။ ” ဆိုျပီး စာလံုးကို ေသခ်ာစြာ အၾကီးၾကီး ေရးျပီး ေအာက္ေျခက မ်ဥ္းပါ တားထားတယ္။

ဒါဟာ ဘာလို႔ သူတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံကို လာျပီး ေဝဖန္ေပးပါလို႔ မေရးတာလည္း လို႔ စဥ္းစားစရာပဲ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေပမဲ႔ အိုင္းစတိုင္းလ္ကေတာ႔ ယဥ္ေက်းစြာပဲ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ သမၼတ လုပ္ဖို႔ အရည္အခ်င္း မရွိပါဘူး ဆိုျပီး လက္မခံခဲ႔ပါဘူး။

ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေတြ ကြာသြားေတာ႔လည္း သူတို႔ေတြရဲ႕ သံုးစြဲမႈ ကြဲျပားသြားတာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ႔ “ လမ္းညႊန္သြန္သင္တယ္ ” ဆိုေသာ အသံုးအႏႈန္း သံုးစြဲမႈ နည္းတယ္ ၊ မဖြံ႕ျဖိဳးေသးဘူး ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံပါတယ္။ ဒီစကားလံုး အစား “ ေဝဖန္တယ္ ” ဆိုေသာ စကားလံုးကိုပဲ ဘာရယ္ ညာရယ္ မသိပဲ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ သံုးစြဲေနၾကတာပါ။ အားလံုးကို သိေစခ်င္ေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ဘာအင္အားမွ မရွိပါ။ ကၽြန္ေတာ္က သာမာန္ လူတစ္ေယာက္ပါ။


~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ကေနာင္မင္းသား။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ တိုးတတ္ေစခ်င္ခဲ႔လဲ။ သူ႕ရဲ႕ ၾကိဳးစားမႈေတြက အဲဒီေခတ္ကဆိုေတာ႔ အက္ဒီဆင္ေလာက္ကေတာ႔ အေပ်ာ႔ေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ႔ သူ စမ္းသပ္တဲ႔ ေရျမွဳပ္ဗံုးေၾကာင္႔ ေရသတၱဝါ ေသေၾက ပ်က္ဆီးရတယ္။ ဒါကေတာ႔ ေရထဲမွာ စမ္းမွေတာ႔ ေရသတၱဝါေတြ ေသေၾကရမွာေပါ။

ဒါေပမဲ႔ ေဝဖန္သူေတြက ဒီဗံုးေၾကာင္႔ ေရသတၱဝါေတြ ေသရတယ္ဆိုျပီး အျပစ္ကိုပဲ ေဝဖန္ေျပာဆိုတယ္။ ဒီဗံုးေအာင္ျမင္ရင္ ျဖစ္ေပၚလာမဲ႔ အက်ိဳးဆက္ကို မျမင္ၾကဘူး။ တကယ္လို႔. . .

“ ဒီလို ေရသတၱဝါေတြ မေသေၾကရေအာင္ ေနာက္တစ္ခါ စမ္းသပ္ရင္ ေရသတၱဝါေတြ မရွိတဲ႔ ကန္မွာ စမ္းသပ္ပါလား။ ”

လို႔ လမ္းညႊန္မႈ မျပဳႏိုင္ခဲ႔ဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ အရိုးစြဲေနတဲ႔ “ ေဝဖန္မႈ ဆိုတာ ေကာင္းတယ္ ” ဆိုတဲ႔ စကားလံုးေၾကာင္႔ပဲ တိုးတတ္တီထြင္ခ်င္သူမ်ား စိတ္ဓါတ္ေတြ ဦးစိုက္ၾကတယ္။ အညႊန္႕ေတြ တုံးကုန္တယ္။

ဟိုးအရင္က အဂၤလန္ႏိုင္ငံ ေဘာလံုးစတား ေဒးဗစ္ ဘက္ဟမ္း ( ဘက္ခမ္း လို႔လည္း ေရးၾကတယ္။ ) ရဲ႕ သူ႔သားေတြ အေပၚမွာ ထားတဲ႔ စိတ္သေဘာထားကို ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ေတာ္ေတာ္လည္း သေဘာက်တယ္။ သူက ဒီလိုေျပာတယ္။

“ ကၽြန္ေတာ္ . . ကၽြန္ေတာ္႕သားေတြကို ဘယ္ေတာ႔မွ “ ဘာလို႔ ဒီလို လုပ္တာလဲ ၊ ဘာလို႔ ဟိုဟာ မလုပ္ရတာလဲ ” ဆိုျပီး ေဝဖန္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလို ထိုင္ ေဝဖန္ေနရင္ ကၽြန္ေတာ္႕သားေတြ တိုးတတ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

မိဘဆိုတာ သားသမီးေတြကို ထိုင္ေဝဖန္ေနရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ သူမ်ားေတြကေတာ႔ ေျပာၾကတယ္။ မိဘဆိုတာ သားသမီးေတြရဲ႕ ပဲ႔ကိုင္ရွင္တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဒီလို မေတြးမိပါဘူး။ မိဘဆိုတာ သားသမီးေတြကို လမ္းညႊန္မႈ ( Guide ) ပဲ လုပ္ေပးႏိုင္ရမယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံယူထားတယ္။

သူမ်ားေတြကေတာ႔ သားသမီးေတြကို သူတို႔ ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ပံုစံခြက္ထဲကို အတင္းကို ပံုသြင္းယူၾကတယ္။ ေနာက္ကေန ပဲ႕တစ္ခုလို သားသမီးေတြကို လိုက္ထိန္းၾကတယ္။ မရဘူးဆိုရင္ ဘာလို႔ မရတာလဲ ဆိုျပီး သူတို႔ လိုခ်င္သလို ျဖစ္ေအာင္ ေဝဖန္ျပစ္တင္ ၾကတယ္။ ဒါ မွားပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔သားေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေဘာလံုးသမားမို႔လို႔ သူတို႔ပါ ေဘာလံုးသမား ျဖစ္ရမယ္ ဆိုျပီး အတင္း ပဲ႕ကိုင္ျပီး ပံုစံသြင္းမယူပါဘူး။ သူတို႕ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ ကၽြန္ေတာ္႔ေလ႔လာမယ္။ အဆိုေတာ္ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆို သူ႕မွာ အစြမ္းအစ ရွိလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္႔မယ္။ ဒီလို အစြမ္းအစ ရွိတယ္ ဆုိရင္ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လမ္းညႊန္ေပးမယ္။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္႕သားေတြေပၚမွာ ထားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ သေဘာထားပါပဲ။ ”

ေဒးဗစ္ ဘက္ဟမ္း က ဒီလို ေျပာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းကို ႏွစ္သက္ တန္ဖိုး ထားမိတယ္။ ေလာကမွာ ဒီလို အေဖေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔လည္း ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးမိတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ကၽြန္ေတာ္ ဘက္ဟမ္းလို႔ ဖခင္တစ္ေယာက္ေတာ႔ ျဖစ္ခ်င္မိေသးတယ္။ ေသေသေၾကေၾကေပါ႔။


~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔ ဘဝေတြကို ျပန္လည္ ပံုေဖာ္ ခံစားၾကည္႔ပါ။ ေက်ာင္းမွာ ဆရာမက စာစီစာကံုးေရးခိုင္းလိုက္တယ္။ ကိုယ္ကလည္း အိမ္မွာ ကစားေတာင္မွ မကစားပဲ ၾကိဳးစားျပီး ေရးခဲ႔တယ္။ ေနာက္ေန႕ေတာ႔ ဆရာမဆီမွာ စာစီစာကံုးေလးကို တင္ခဲ႔တယ္။ ျပီးေတာ႔ ဆရာမက စာစီစာကံုးကို ဖတ္ျပီး ဘယ္လိုမ်ား မွတ္ခ်က္ေပးတာကို ခံစားဖူးပါသလဲ။

* ေဘးမ်ဥ္းေၾကာင္းမပါ။ သပ္ရပ္မႈ မရွိ။
* အေရးအသား ညံ့ဖ်င္း။
* အေၾကာင္းအရာ အားနည္း။
* တင္ျပပံု လံုးဝ မေကာင္း။
* ဖ်က္ရာ ျပင္ရာမ်ားျဖင္႔ လက္ေရး စုတ္ျပတ္ ညစ္ပတ္ေန။

ဆိုေသာ မွတ္ခ်က္မ်ားသာ ရဖူးပါသလား။ မထူးဆန္းပါဘူး။ ဒါကေတာ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ အထက္က ေျပာခဲ႔သလို “ ေဝဖန္မႈ ” ကို ဦးစားေပးေသာ မသိစိတ္ေၾကာင္႔ပါပဲ။


J.D. Salinger က သူ႕ရဲ႕ စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ ဒီလို ေျပာတယ္။


“ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ဆရာတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္ ေရးတဲ႔ အက္ေဆးမွာ မွတ္ခ်က္ တစ္ခုေပးဖူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွတ္ခ်က္ေလးကို ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႕ဘူး။ ဆရာက . . .

“ အလြန္ေကာင္းေသာ အေတြးေတြ စုထားတာ ျဖစ္တယ္။ သို႔ေသာ္ အစီအစဥ္က်နေအာင္ ေနာက္ထပ္ တစ္ခါ ထပ္ေရးျပီး ၾကိဳးစားဖို႔ လိုတယ္။ စကားလံုးေတြကိုလည္း က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ ရွိပါေစ။ စာကို သန္႕သန္႕ရွင္းရွင္းေရးရင္ ဘယ္သူမဆို ဖတ္ရလြယ္ ေစမွာျဖစ္တယ္။ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ဖတ္လိုက္ ျပဳျပင္ေရးျခင္းျဖင္႔ တင္ျပပံု ေကာင္းလာမွာ ျဖစ္တယ္။ ”

ဆရာက ဒီလို မွတ္ခ်က္ ေရးခဲ႔တယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ မေမ႕သလို ဒီစာစီစာကံုးေလးကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ထပ္ျပီး ေရးခဲ႔တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဆရာကိုယ္တိုင္ကကို အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလွေအာင္ ကၽြန္ေတာ္႕စာစီစာကံုးေလးက ေကာင္းလာခဲ႔တယ္။ ဆရာရဲ႕ မွတ္ခ်က္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ သတိရတိုင္း ျပန္ဖတ္ရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စာေရးခ်င္စိတ္ေတြ မ်ားလာျပီး ကၽြန္ေတာ္ စာေရးဆရာ ဘဝကို ေရာက္လာခဲ႔ရတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အထက္ပါ စာေရးဆရာ အတိုင္း လမ္းညႊန္ျပမႈကို ခံစားၾကရရဲ႕လား။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘဝမွာ လမ္းညႊန္မႈ ထက္ ေဝဖန္မႈ ေဘာင္ထဲက ထြက္ႏိုင္ၾကရဲ႕လား။ ဒါကိုေရာ ေသခ်ာ ဆန္းစစ္ၾကည္႔ျပီးရဲ႕လား။


~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အရာရာကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာစြာ မသိနိုင္ပါ။ သို႕ေသာ္ ေဝဖန္မႈ ဆိုေသာ စကားလံုးအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ ခြဲျခမ္း စိတ္ျဖာမိတဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီက သူမ်ားကို “ ေဝဖန္မႈ ” ဆိုေသာ စကားလံုး ထြက္ေပၚလာလိမ္႔မည္ မဟုတ္။

မျဖစ္မေန ျပဳျပင္ေထာက္ျပစရာ ျမင္လာေသာ အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ခဲ႔မိတာကေတာ႔ “ ဒါလည္း ေကာင္းတယ္ဗ်ာ... ဒီလိုေလး လုပ္လိုက္ရင္ ပိုျပီးေတာ႔ ေကာင္းလာလိမ္႔မယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္တယ္ ” ဆိုေသာ စကားလံုးသာ ကၽြန္ေတာ္ ထြက္က်မိပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပစ္ကို ထိုင္ေျပာ ေဝဖန္ ေနလို႔ ဒီလူတိုးတတ္လာလိမ္႔မယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မထင္မိရိုး အမွန္ပါ။ သူ႕ကို တိုးတတ္ ေကာင္းေစလိုရင္ ေကာင္းႏိုင္မဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြကိုပဲ ညႊန္ျပ တိုက္တြန္းသင္႔တယ္ လို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္မိတယ္။

အျပစ္တင္ ေဝဖန္မႈေၾကာင္႔ ေတာက္ပခဲ႔သင္႔ေသာ ၾကယ္ပြင္႔ကေလးေပါင္း မ်ားစြာ ႏြံနစ္ခဲ႔ရျပီလဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိႏိုင္ခဲ႔. . . . ။


~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ဒီအေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ စုထားတဲ႔ စာေလးေတြ ရွိပါေသးတယ္။ အၾကမ္းအားျဖင္႔ေတာ႔ “ တသက္လံုး ေရွာင္ရမဲ႔ စကားလံုး ႏွစ္လံုး ” လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတယ္။ ဆရာေဖျမင္႔ ေရးထားေသာ စာမ်ားမွာလည္း ေတြ႕မိပါတယ္။ ဆရာေဖျမင္႔ ေရးထားတာကေတာ႔ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာပဲ ကၽြန္ေတာ္႔အျမင္နဲ႔ တင္ျပပါ႔မယ္။ စာက မ်ားေတာ႔ ဒီထက္ က်စ္လ်စ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ စာလံုးေတြ ရွာေနတုန္းပါပဲ။


***** ကၽြန္ေတာ္႕တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ အျမင္တစ္ခုတည္းပါပဲ။ မိမိၾကိဳက္သလို မိမိ ဘဝကို ပံုေဖာ္ႏိုင္ပါတယ္။ *****

မွတ္ခ်က္။ ။
မျဖစ္မေနမို႔ ေအာက္ကေန မွတ္ခ်က္ ထပ္ေရးရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မျဖစ္ပါ။ အစ္ကိုတစ္ေယာက္လို ခင္ေသာ “ ကိုသိုးထိန္း ” ရဲ႕ ဆိုက္မွာ သူက သူ႕ရဲ႕ ပါစင္နယ္ အေၾကာင္းေတြပဲ တင္ပါတယ္။ သူ႕ဆိုက္ကို ဘယ္သူမွ မေပးထားေတာ႔ သက္ဆိုင္သူမ်ားသာ သိၾကပါတယ္။ သူကလည္း အေဝးကပါ။

ဒါကို ဘယ္ကေန ဘယ္လို ေရာက္လာမွန္း မသိသူက လာလာျပီး သူလုပ္သမွ် ၊ ေရးသမွ် ၊ တင္သမွ်ကို အျပစ္ေျပာ ေဝဖန္ေနလို႔ စိတ္ပ်က္ အားငယ္ေနတဲ႔ သူကို အားေပးတဲ႔ အေနနဲ႔ ဒီစာေတြကို ေရးတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မျဖစ္ပါ။ မစိုးရိမ္ပါနဲ႔။


ခင္မင္ေအးခ်မ္းစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္


.

Share/Bookmark

10 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:

Flower said...

အယ္ မိေဇာ္
ညည္းက က်ဳပ္ကိုေစာင္းေျပာတာလားေအ
က်ဳပ္ကေ၀ဖန္တာမဟုတ္ရပါဘူး..
ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္တာ လုပ္ေနတဲ႕သူမုိ႕ နည္းနည္းေလးမနာလို ျဖစ္မိတာပါ..
ဒါေၾကာင္႕လဲ ညည္းကို ဟုိေနရာမွာ တိုက္လိုက္
ဒီေနရာမွာမေကာင္းေျပာလိုက္ လုပ္ေနတာေပါ႕လို႕
ျပီးေတာ႕ ဘေလာ႕မီးပိတ္ရေအာင္က
ေတာ္က တစ္ေနကုန္ ဘေလာ႕ကို မီးခြက္ၾကီးထြန္းျပီး
တင္ထားတာလား..
ထူးဆန္႕ပါေအ ညည္းႏွယ္. လုပ္စရာရွာလို႕
ခိခိ

~ဏီလင္းညိဳ~ said...

ကိုေဇာ္......
ဒီလိုပဲေလဗ်ာ.....
ေ၀ဖန္တာကေတာ့ ေနရာတိုင္းမွာ႐ွိတယ္......။
အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ေ၀ဖန္မႈမ်ိဳးနဲ႔ အျပစ္တင္တဲ့ (ငါပဲသိ.....ငါပဲတတ္တယ္ဆိုတဲ့ အစြဲနဲ႔)ေ၀ဖန္မႈေတြကို ဦးေႏွာက္႐ွိတဲ့ ကာယကံ႐ွင္ကခြဲျခားတတ္ရင္ ၿပီးတာပါပဲဗ်ာ.....။
တစ္ခုေတာ့႐ွိမယ္......
တစ္ခါတစ္ေလ....ေစတနာနဲ႔ ေ၀ဖန္ေပးတာကလည္း အေျပာမတတ္ေတာ့ ေ၀ဒနာျဖစ္သြားတတ္ေသးတာေပါ့ေလ.....။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးက ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္ေလွ်ာက္ေနၾကရဦးမွာပဲေလ......။ ဒီလိုပါပဲဗ်ာ.......း))
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ

ညလင္းအိမ္ said...

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဘာမွမေျပာဘူး...
ကုိေဇာ္ေျပာတာေတြ အားလံုးက လံုး၀မွန္ေနလို႔ပဲ ...

ကိုေဇာ္ said...

ဒီလို ကိုဏီရ...
ဒါ က်ေနာ္အတြက္ ေရးထားတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
အကို တစ္ေယာက္ကို ဝိုင္းဖဲ႔ေနလို႔ က်ေနာ္က မေနႏိုင္သူ ဆိုေတာ႔ ၾကားကေန သူ႕ကိုလည္း အားေပးရင္း ေဝဖန္တယ္ ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းကို ရွင္းျပတာပါ။ သူမ်း ကိစၥ ကိုယ္က လိုက္ရွင္းေပးတာဗ်ိဳ႕။
က်ေနာ္ကေတာ႔ ဒါေတြ ဂရုကို မစိုက္တတ္တာဗ်။
အျပင္မွေတာင္မွ ဂရုမစိုက္ေသးတာဗ်ာ။
ဒီမွာဆို ပိုဆိုးေပါ႔။ သူမ်ား ကိစၥ ဝင္ေျပာေပးေနတာဗ်။

က်ေနာ္႕ကို မပူနဲ႔ဗ်ိဳ႕....
က်ေနာ္က အေကာင္းၾကီး ၊ က်ေနာ္နဲ႔ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ေက်းဇူးပါ..

အားလံုးလည္း ေက်းဇူး...

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ကိုေဇာ္

ေမာင္သီဟ said...

လာဖတ္သြားတယ္ဗ်ဳိ႕ း)

Unknown said...

ကိုေဇာ္ ေ၇..ဒီပိုစ့္ေလးကိုေတာ္ေတာ္ၾကိ ုက္ပါတယ္....ကြ်န္ေတာ္တို ့ေက်ာင္းမွာလည္း
ေဆြးေႏြးမွဳေလးေတြ လုပ္ၾကပါတယ္...ကြ်န္ေတာ္တို ့ဆ၇ာေတြက
ကြ်န္ေတာ္ေျပာေနတာလံုး၀မွားေန၇င္ေတာင္မွ
သူတို ့အျပစ္တင္စကားမေျပာပါဘူး...ကိုယ့္ဘာ
သာကိုယ္ ငါမွားေနပါလားဆိုတာမ်ဳိးကိုသိလာေအာင္ဘဲ
ေဆြးေႏြးေပးပါတယ္....ကိုယ့္အမွားကိုယ္သိျပီဆိုမွ ဘာေလးလုပ္သင့္တယ္..ဘာပိုေကာင္းမယ္
ဆိုတာမ်ုိဳးေလးေပ့ါဗ်ာ...ေတာ္ေတာ္သေဘာက်တယ္.....သူတိဳ ့ပညာ၇ွင္ခ်င္းေတြေဆြး
ေႏြးေတာ့လည္း ကိုယ့္အယူအဆကိုယ္တင္ျပၾကတာဘဲေလ...အားလံုးက ေအးေဆးပါဘဲ..လက္ခံတာကိုလည္း ေအးေဆး ဘဲေျပာတယ္..လက္မခံတာကိုလည္း ေအးေဆးဘဲေျပာတယ္....အဲဒါေတြကို အျပင္မယူလာဘူးဗ်..အျပင္ေ၇ာက္၇င္လည္ပင္းဖက္ေနတာဘဲ...အတုယူဖို ့ေကာင္းတယ္ဗ်ာ

thu thu win said...

ဟုတ္တယ္ အကိုေဇာ္ ။မွားတာကိုပဲ အျပစ္ေတြဖို႔ေနမယ့္အစား ေကာင္းတဲ့လမ္းေၾကာင္းဘက္ကို ညႊန္ျပသင့္တာပါ။

ျမေသြးနီ said...

ေတြးစရာေလး..။
ဒါေပမယ့္ ကေလာင္သြားက ထက္လြန္းေတာ့
ဖတ္သူေတြကို ရွေကာင္းရွႏိုင္တယ္။
:)

ျမေသြးနီ
www.myathwayyni.com

Mr. Koe said...

ကိုေဇာ္ေရးတဲ့အတုိင္းအေနာက္နိဳင္ငံေတြ- အထူးသျဖင့္ USA မွာက်င့္သုံးေနပါတယ္-
ၾကာပါျပီ။
အျပဳသေဘာ၊ နဲ ့ေစတနာေကာင္း ပါတဲ့ ဲ့ပဲ့ျပင္အၾကံေပးမွဳ ့ ကိစၥမွန္သမ်ွ နာခံ ံလုိက္နာသြားၾကတာမ်ားပါတယ္၊ ငါသာသိတယ္ မင္းမွားတယ္ ငါေျပာသလုိလုပ္-ဆိုတဲ့ ပုံစံခြက္ေဝဖန္မွဳ ကေတာ့ သူေျပာတာမွန္ေနတယ္ဘဲထားအုံး နာခံဘုိ ့ခက္တတ္ပါတယ္၊ ေၾကာက္လုိ့ ့့သာခဏေလာက္လုပ္ျပမယ္-ဘယ္ေတာ့မွျပင္လိမ့္မည္မဟုတ္။
အဲဒီအေလ့အထက သက္ဦးဆံပိုင္-dictator နိဳင္ငံေတြကသာက်င့္သုံးၾကတာပါ-ကိုေဇာ္တုိ့ ့့လုိ လူေတြမ်ားလာရင္-အဲဒီ ပုံစံခြက္ေဝဖန္မွဳေတြ-သက္ဦးဆံပုိင္စံနစ္ေတြ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါလိမ့္မယ္မ်ားမ်ားသာေရးပါအားေပးပါတယ္။

Unknown said...

ကိုေဇာ္ေရ.. ေ၀ဖန္မႈက ေနရာတိုင္းမွာ ရွိေနမွာပါဘဲ..အဓိက ကေတာ့ ကိုယ္လုပ္သမွ် လုပ္ရပ္ေတြမွာ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းေတြ မကဲ႕ရဲ႕တဲ႕ အျပဳအမူျဖစ္ေနဖို႕ အေရးၾကီးဆံုးပါဘဲ... က်န္သူေတြ ဘာေျပာေျပာေပါ့ေနာ္...