ကၽြန္ေတာ္ အရင္တုန္းကသူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ ဆရာေတြ ၊ အေပါင္းအသင္းေတြ နဲ႔ ျငင္းခဲ႔ဖူးပါတယ္။ အဲ..တကယ္ေတာ႔ ျငင္းတယ္ ဆိုတာထက္ သူတို႕ အျမင္ေသာ အခ်က္ေလးကို ေျပာဖူးတယ္ ဆိုတာ ပိုမွန္မွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ စာေတြ အျပိဳင္းအရိုင္း ဖတ္ေနၾကတုန္းကေပါ႔။ ဒီလိုပဲ ကိုယ္သန္ရာ သန္ရာ စာေတြ ဖတ္ၾကပါတယ္။ ရသလိုင္းေတြပဲ ဖတ္သူ ရွိသလို ၊ ဘာသာျပန္ေတြကိုမွ ၾကိဳက္သူလည္း ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အစံုဖတ္ပါ။ ဒီမွာ တစ္ေန႕ေတာ႔ ဆရာတစ္ေယာက္ ၊ ေလးစားသမႈနဲ႔သာ ဆရာလို႔ ေခၚတာ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ေတာ႔ မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ နာမည္ၾကီး ဘာသာျပန္သူတစ္ေယာက္ပါ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ေစာက္နဲ႔ ထြင္းဆိုသလိုပါပဲ။
ဒီဆရာက စာအုပ္စာေပေတြအေၾကာင္း ေျပာရင္း ဘာသာျပန္ စာအုပ္ေတြ ဘယ္လို အေတြ႕အၾကံဳေတြ ျဖန္႕ေဝေပးႏိုင္ေၾကာင္းကို တြင္တြင္ေျပာပါေလေတာ႔တယ္။ ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ဘာသာျပန္ဆိုရင္ တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြကိုလည္း ဘာသာျပန္ စာရင္းထဲ ထည္႔သင္႔လားလို႔ ဒီဆရာကို ေမးလိုက္ပါတယ္။
ဒီမွာ ဒီဆရာက ...
“ မဟုတ္ဘူး။ ဘာသာျပန္တာ ဆိုေပမဲ႔ တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြ ဖတ္ျခင္းက ဘာမွ အက်ိဳး မရွိဘူး။ အလကားပဲ။ ဒီအထဲက ဘာမွလည္း ပညာရစရာ မရွိဘူး။ ေနာက္ျပီး သူ႕အထဲက သိုင္းကြက္ဆိုတာေတြက ဘယ္မွာလဲ အျပင္မွာ က်င္႔လို႔ရလို႔လား။ အလကားပဲဗ် မဖတ္သင္႔ဘူး။ ”
ဒီဆရာက ဒီလို ေျပာေတာ႔ ဒီအခ်ိန္မွာ စာေပ အစံုဖတ္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အပါအဝင္ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႕က မေက်နပ္ ျဖစ္မိၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔..ဒီဆရာကလည္း ေတာ္ေတာ္ကို နာမည္ၾကီး ဘာသာျပန္ဆရာဆိုေတာ႔ သူ႕ကိုလည္း မဟုတ္ဘူးလို႔ ဘယ္သူ႕မွ ခံမျငင္းလိုၾကဘူး။ ဒီမွာ .... ျမင္ရင္ ၊ ေတြ႕ေနရင္ မခံခ်င္ျဖစ္ မိတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ပါပဲ ၊ တိုးတိုက္မိၾကတယ္။
“ ဒီလိုေတာ႔ မဟုတ္ေသးဘူး ဆရာ။ ယူတတ္ရင္ေတာ႔ ေနရာတကာမွာ ပညာေတြခ်ည္းပါပဲဗ်ာ။ တရုတ္သိုင္းကားေတြမွာလည္း သူ႕ဖာသာသူေတာ႔ ပညာေတြ ရွိေနပါတယ္။ ”
ဒီဆရာက ကၽြန္ေတာ္႕ကို မသိပါဘူး။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ေလေတာ႔။ ဒီလို လူတစ္ေယာက္က သူ႕ကို ခံျငင္းေတာ႔ သူမခံႏိုင္ဘူး ထင္တယ္။ ေခါင္း ဆက္ခနဲ႔ ျဖစ္ျပီး....
“ ၾသ...ဟုတ္လား။ ေျပာပါဦးဗ်ာ။ တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြကေန ဘာေတြမ်ား ပညာယူလို႔ ရေနတာလဲ။ သိုင္းေတြ ေတာ္ေတာ္ တတ္ေနျပီ ထင္တယ္ ဟုတ္စ။ ”
“ မဟုတ္ပါဘူးဆရာ။ ဘာမွ ပညာမွ မရပါဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြမွာ ပါေနတဲ႔ အဓိက မင္းသားကို ၾကည္႔ၾကည္႔ပါ။ သူဟာ အားလံုးထက္ စည္းကမ္းေကာင္းေနမယ္။ အက်င္႔စာရိတၳ ျမင္႕မားေနမယ္။ ကိုယ္က်င္႔တရား ေကာင္းေနမယ္။ စိတ္ဓါတ္အင္အား ေကာင္းေနမယ္။ ဒါေလးေတြက တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြထဲက ယူရမဲ႔ ပညာေတြပါပဲ။
တရုတ္သိုင္းဝတၳဳထဲက မင္းသားဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲေနပါေစ ၊ အခက္အခဲေတြ ေတြ႕ေနပါေစ ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္း ၾကမ္းတမ္းေနပါေစ။ သူ႕မွာ ရွိတဲ႔ ကိုယ္က်င္႔တရားေတြ ၊ စြန္လႊတ္မနစ္နာခံမႈေတြ ၊ စိတ္ဓါတ္ေတြကို ဘယ္ေတာ႔မွ မရေတာ႔ဘူး ၊ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးဆိုျပီး စြန္႕လႊတ္လိုက္တာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။ ဒါသည္ပင္ တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြထဲက ဇာတ္ေကာင္ဆီက ယူရမဲ႔ သင္ခန္းစာပါ ၊ ပညာပါ။
တစ္နည္းေျပာရရင္ တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြက ေပးခ်င္တာကေတာ႔ “ ကိုယ္က်င္႔တရား ၊ အက်င္႔စာရိတၱ ( Morally ) ” ပါပဲ။ ”
ဒါေလးေျပာျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာျဖစ္ခဲ႔ေတာ႔ပါ။ တကယ္လည္း ဆက္ေျပာခ်င္လည္း မေျပာႏိုင္ခဲ႔ပါ ၊ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ ဒီဆရာက သူ႕လို ဘာသာျပန္ဆရာကို ဒီလို ဘာမွ မဟုတ္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္က အမ်ားၾကားမွာ ေျပာရမလား ဆိုျပီး လက္ဖက္ရည္ဖိုးေတာင္မွ မရွင္းပဲ ထထြက္သြားလို႔ပါပဲ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ပဲ လက္ဖက္ရည္ဖိုး ရွင္းလိုက္ရပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ေမ႕ေမ႕ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပါပဲ. ျဖစ္သြားခဲ႔ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေခၚလို႔ သူနဲ႔ ျမိဳ႕ထဲ လိုက္သြားရင္း ဒီဆရာနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ထပ္ဆံုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ထြက္ရင္ ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားေနတံုး သူငယ္ခ်င္းက အတင္းဆြဲျပီး သူထိုင္ေနတဲ႔ စားပြဲဆီကို တန္းသြားပါေတာ႔တယ္။
ကၽြန္ေတာ္႕မွာ မ်က္ႏွာေတြ ပူလိုက္တာဗ်ာ။ အဲဒီတုန္းကေတာ႔ တစ္ဖက္သတ္ၾကီး ေျပာလို႔ ဝင္ေျပာလိုက္မိတာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ခဏၾကာေတာ႔ ဒီထက္ မ်က္ႏွာ ပိုပူရပါေတာ႔တယ္။
ဒီဆရာက ကၽြန္ေတာ္႕ကို သူတကယ္ကို တရုတ္ကားထဲက ပညာရစရာေတြကို မျမင္လိုက္မိေၾကာင္း ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုက္မွပဲ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ျမင္မိေၾကာင္း ၊ ဒါေၾကာင္႔ ေက်းဇူးတင္မိေၾကာင္း နဲ႔ အရင္က သူ ေဒါသထြက္ျပီး ထျပန္သြားမိတဲ႔ အတြက္လည္း ေတာင္းပန္ေၾကာင္း ၊ လက္ဖက္ရည္ဖိုးေတာင္မွ မရွင္းမိေၾကာင္း ၊ ဒါကို အခု ျပန္ျပီး သူရွင္းပါရေစလို႔ ေျပာလာတာပါပဲ။
ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခု ေတြးလိုက္မိတယ္။ တကယ္ စိတ္ဓါတ္ေရးရာ ျပည္႔ဝသူေတြဟာ ေဒါသ ထြက္ရင္ေတာ႔ ထြက္မိၾကပါလိမ္႔မယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႕ ဒီလို ေဒါသထြက္မိတဲ႔ အေၾကာင္း ၊ အမွားကို ျမင္ အမွန္ျပင္ႏိုင္တဲ႔ အခ်ိ္န္မွာ ဝန္ခံ ေတာင္းပန္ဖို႔ ဝန္မေလးတတ္ၾကတာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ႔ ၊ သိခဲ႔ရပါေတာ႔တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ပါတယ္.။ ဒီဆရာ တစ္ေယာက္ တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြထဲက မင္းသားစရိုက္ျဖစ္တဲ႔ ကိုယ္မွားတာကို မွားပါတယ္ လို႔ ဝန္ခံရဲတဲ႔ သတၳိရလာပါလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ ဒါဟာလည္း “ ကိုယ္က်င္႔တရား ” ပဲ မဟုတ္ပါလားဗ်ာ။
မွတ္ခ်က္။ ။ ညက ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ညနက္တဲ႔ အထိ အမွတ္တရ စာေလးစာေရးေပးတဲ႔ ညီမေလး သွ်င္ အတြက္ အမွတ္တရပါ.။ သူ ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ ေရးေပးတဲ႔ စာေလးကေတာ႔ .. “ (Ethic) က်င့္၀တ္ဆိုင္ရာ (၁) ” ပါ။ ဖတ္ၾကည္႔သင္႔ပါတယ္.။
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
http://zaw357.multiply.com/journal/item/722 မွာ 1.11.2009 က ေရးထားတာပါ။
.
ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ စာေတြ အျပိဳင္းအရိုင္း ဖတ္ေနၾကတုန္းကေပါ႔။ ဒီလိုပဲ ကိုယ္သန္ရာ သန္ရာ စာေတြ ဖတ္ၾကပါတယ္။ ရသလိုင္းေတြပဲ ဖတ္သူ ရွိသလို ၊ ဘာသာျပန္ေတြကိုမွ ၾကိဳက္သူလည္း ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အစံုဖတ္ပါ။ ဒီမွာ တစ္ေန႕ေတာ႔ ဆရာတစ္ေယာက္ ၊ ေလးစားသမႈနဲ႔သာ ဆရာလို႔ ေခၚတာ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ေတာ႔ မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ နာမည္ၾကီး ဘာသာျပန္သူတစ္ေယာက္ပါ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ေစာက္နဲ႔ ထြင္းဆိုသလိုပါပဲ။
ဒီဆရာက စာအုပ္စာေပေတြအေၾကာင္း ေျပာရင္း ဘာသာျပန္ စာအုပ္ေတြ ဘယ္လို အေတြ႕အၾကံဳေတြ ျဖန္႕ေဝေပးႏိုင္ေၾကာင္းကို တြင္တြင္ေျပာပါေလေတာ႔တယ္။ ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ဘာသာျပန္ဆိုရင္ တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြကိုလည္း ဘာသာျပန္ စာရင္းထဲ ထည္႔သင္႔လားလို႔ ဒီဆရာကို ေမးလိုက္ပါတယ္။
ဒီမွာ ဒီဆရာက ...
“ မဟုတ္ဘူး။ ဘာသာျပန္တာ ဆိုေပမဲ႔ တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြ ဖတ္ျခင္းက ဘာမွ အက်ိဳး မရွိဘူး။ အလကားပဲ။ ဒီအထဲက ဘာမွလည္း ပညာရစရာ မရွိဘူး။ ေနာက္ျပီး သူ႕အထဲက သိုင္းကြက္ဆိုတာေတြက ဘယ္မွာလဲ အျပင္မွာ က်င္႔လို႔ရလို႔လား။ အလကားပဲဗ် မဖတ္သင္႔ဘူး။ ”
ဒီဆရာက ဒီလို ေျပာေတာ႔ ဒီအခ်ိန္မွာ စာေပ အစံုဖတ္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အပါအဝင္ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႕က မေက်နပ္ ျဖစ္မိၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔..ဒီဆရာကလည္း ေတာ္ေတာ္ကို နာမည္ၾကီး ဘာသာျပန္ဆရာဆိုေတာ႔ သူ႕ကိုလည္း မဟုတ္ဘူးလို႔ ဘယ္သူ႕မွ ခံမျငင္းလိုၾကဘူး။ ဒီမွာ .... ျမင္ရင္ ၊ ေတြ႕ေနရင္ မခံခ်င္ျဖစ္ မိတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ပါပဲ ၊ တိုးတိုက္မိၾကတယ္။
“ ဒီလိုေတာ႔ မဟုတ္ေသးဘူး ဆရာ။ ယူတတ္ရင္ေတာ႔ ေနရာတကာမွာ ပညာေတြခ်ည္းပါပဲဗ်ာ။ တရုတ္သိုင္းကားေတြမွာလည္း သူ႕ဖာသာသူေတာ႔ ပညာေတြ ရွိေနပါတယ္။ ”
ဒီဆရာက ကၽြန္ေတာ္႕ကို မသိပါဘူး။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ေလေတာ႔။ ဒီလို လူတစ္ေယာက္က သူ႕ကို ခံျငင္းေတာ႔ သူမခံႏိုင္ဘူး ထင္တယ္။ ေခါင္း ဆက္ခနဲ႔ ျဖစ္ျပီး....
“ ၾသ...ဟုတ္လား။ ေျပာပါဦးဗ်ာ။ တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြကေန ဘာေတြမ်ား ပညာယူလို႔ ရေနတာလဲ။ သိုင္းေတြ ေတာ္ေတာ္ တတ္ေနျပီ ထင္တယ္ ဟုတ္စ။ ”
“ မဟုတ္ပါဘူးဆရာ။ ဘာမွ ပညာမွ မရပါဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြမွာ ပါေနတဲ႔ အဓိက မင္းသားကို ၾကည္႔ၾကည္႔ပါ။ သူဟာ အားလံုးထက္ စည္းကမ္းေကာင္းေနမယ္။ အက်င္႔စာရိတၳ ျမင္႕မားေနမယ္။ ကိုယ္က်င္႔တရား ေကာင္းေနမယ္။ စိတ္ဓါတ္အင္အား ေကာင္းေနမယ္။ ဒါေလးေတြက တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြထဲက ယူရမဲ႔ ပညာေတြပါပဲ။
တရုတ္သိုင္းဝတၳဳထဲက မင္းသားဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲေနပါေစ ၊ အခက္အခဲေတြ ေတြ႕ေနပါေစ ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္း ၾကမ္းတမ္းေနပါေစ။ သူ႕မွာ ရွိတဲ႔ ကိုယ္က်င္႔တရားေတြ ၊ စြန္လႊတ္မနစ္နာခံမႈေတြ ၊ စိတ္ဓါတ္ေတြကို ဘယ္ေတာ႔မွ မရေတာ႔ဘူး ၊ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးဆိုျပီး စြန္႕လႊတ္လိုက္တာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။ ဒါသည္ပင္ တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြထဲက ဇာတ္ေကာင္ဆီက ယူရမဲ႔ သင္ခန္းစာပါ ၊ ပညာပါ။
တစ္နည္းေျပာရရင္ တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြက ေပးခ်င္တာကေတာ႔ “ ကိုယ္က်င္႔တရား ၊ အက်င္႔စာရိတၱ ( Morally ) ” ပါပဲ။ ”
ဒါေလးေျပာျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာျဖစ္ခဲ႔ေတာ႔ပါ။ တကယ္လည္း ဆက္ေျပာခ်င္လည္း မေျပာႏိုင္ခဲ႔ပါ ၊ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ ဒီဆရာက သူ႕လို ဘာသာျပန္ဆရာကို ဒီလို ဘာမွ မဟုတ္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္က အမ်ားၾကားမွာ ေျပာရမလား ဆိုျပီး လက္ဖက္ရည္ဖိုးေတာင္မွ မရွင္းပဲ ထထြက္သြားလို႔ပါပဲ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ပဲ လက္ဖက္ရည္ဖိုး ရွင္းလိုက္ရပါတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ေမ႕ေမ႕ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပါပဲ. ျဖစ္သြားခဲ႔ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေခၚလို႔ သူနဲ႔ ျမိဳ႕ထဲ လိုက္သြားရင္း ဒီဆရာနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ထပ္ဆံုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ထြက္ရင္ ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားေနတံုး သူငယ္ခ်င္းက အတင္းဆြဲျပီး သူထိုင္ေနတဲ႔ စားပြဲဆီကို တန္းသြားပါေတာ႔တယ္။
ကၽြန္ေတာ္႕မွာ မ်က္ႏွာေတြ ပူလိုက္တာဗ်ာ။ အဲဒီတုန္းကေတာ႔ တစ္ဖက္သတ္ၾကီး ေျပာလို႔ ဝင္ေျပာလိုက္မိတာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ခဏၾကာေတာ႔ ဒီထက္ မ်က္ႏွာ ပိုပူရပါေတာ႔တယ္။
ဒီဆရာက ကၽြန္ေတာ္႕ကို သူတကယ္ကို တရုတ္ကားထဲက ပညာရစရာေတြကို မျမင္လိုက္မိေၾကာင္း ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုက္မွပဲ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ျမင္မိေၾကာင္း ၊ ဒါေၾကာင္႔ ေက်းဇူးတင္မိေၾကာင္း နဲ႔ အရင္က သူ ေဒါသထြက္ျပီး ထျပန္သြားမိတဲ႔ အတြက္လည္း ေတာင္းပန္ေၾကာင္း ၊ လက္ဖက္ရည္ဖိုးေတာင္မွ မရွင္းမိေၾကာင္း ၊ ဒါကို အခု ျပန္ျပီး သူရွင္းပါရေစလို႔ ေျပာလာတာပါပဲ။
ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခု ေတြးလိုက္မိတယ္။ တကယ္ စိတ္ဓါတ္ေရးရာ ျပည္႔ဝသူေတြဟာ ေဒါသ ထြက္ရင္ေတာ႔ ထြက္မိၾကပါလိမ္႔မယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႕ ဒီလို ေဒါသထြက္မိတဲ႔ အေၾကာင္း ၊ အမွားကို ျမင္ အမွန္ျပင္ႏိုင္တဲ႔ အခ်ိ္န္မွာ ဝန္ခံ ေတာင္းပန္ဖို႔ ဝန္မေလးတတ္ၾကတာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ႔ ၊ သိခဲ႔ရပါေတာ႔တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ပါတယ္.။ ဒီဆရာ တစ္ေယာက္ တရုတ္သိုင္းဝတၳဳေတြထဲက မင္းသားစရိုက္ျဖစ္တဲ႔ ကိုယ္မွားတာကို မွားပါတယ္ လို႔ ဝန္ခံရဲတဲ႔ သတၳိရလာပါလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ ဒါဟာလည္း “ ကိုယ္က်င္႔တရား ” ပဲ မဟုတ္ပါလားဗ်ာ။
မွတ္ခ်က္။ ။ ညက ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ညနက္တဲ႔ အထိ အမွတ္တရ စာေလးစာေရးေပးတဲ႔ ညီမေလး သွ်င္ အတြက္ အမွတ္တရပါ.။ သူ ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ ေရးေပးတဲ႔ စာေလးကေတာ႔ .. “ (Ethic) က်င့္၀တ္ဆိုင္ရာ (၁) ” ပါ။ ဖတ္ၾကည္႔သင္႔ပါတယ္.။
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
http://zaw357.multiply.com/journal/item/722 မွာ 1.11.2009 က ေရးထားတာပါ။
.
0 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
Post a Comment