မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


22 January 2010

3 ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ အမွတ္တရမ်ား

.

ကၽြန္ေတာ္႕မွာ အမွတ္တရေတြ မ်ားျပားလြန္းလွတယ္။ ဒီလို အမွတ္တရေလးေတြ မ်ားလာေအာင္လည္း တမင္ လုပ္ယူမိတတ္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းတတ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုရင္ သူမ်ားေတြလို မဟုတ္ပဲ။ ေမြးေန႕ဆိုရင္ ေမြးေန႕ရွင္က လက္ေဆာင္ ျပန္ေပးရတဲ႔ ထံုးစံေလးေတြ ရွိတယ္။ တန္ဖိုးၾကီးတယ္ ဆိုတာထက္ “ ဒါ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ေျမာက္က ေပးတဲ႔ အမွတ္တရေလးေလ။ ” ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားမွာ အမွတ္တရ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီအမွတ္တရ ပစၥည္းေလးေတြကို ေသခ်ာ သိမ္းထားမိတယ္။

၁) ေနာက္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မွတ္မွတ္ရရ ရွိတတ္သူဆိုေတာ႔ တစ္ခုခု အေၾကာင္းအရာေလး တိုက္ဆိုင္လာတိုင္း အမွတ္တရေလးေတြက ရင္ဘတ္ထဲကို ထိထိမိမိ ထိရွခံစားရတယ္။ ဒါေလးေတြကို ေလွ်ာက္ေတြးမိေနရင္း စာေလးေတြက ေရးမိေရးရာ ေရးခ်င္လာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္႕မွာ အစ္မဝမ္းကြဲ တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္သားမွာ သူက ၁၈ ႏွစ္ ၊ ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္မွာ မခိုင္မာ အသက္ ဘယ္ေလာက္လဲ ဆိုရင္ ၁၈ ႏွစ္ပဲ။ ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၂၅ ေရာက္ေတာ႔ မခ္ုင္မာ အသက္ ဘယ္ေလာက္လဲ လို႔ ေမးမိရင္ သူေျဖတယ္ ..၁၈ ႏွစ္ပဲ တဲ႔။ ၾကီးကို မလာေတာ႔ဘူး။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အခု အရြယ္မွာ သူ႕ကို ေမးေတာ႔လည္း သူက ၁၈ ႏွစ္ပဲ တဲ႔။

ဒါနဲ႔ “ မခိုင္မာ အသက္က ၁၈ ႏွစ္ကို ၂ နဲ႔ ေျမွာက္တာလား ” ဆိုေတာ႔ သူ စိတ္ဆိုးျပီး ကၽြန္ေတာ္႕ကို တစ္ပတ္ စကားမေျပာဘူး။ ေနာက္မွ အတင္းလိုက္ေခ်ာ႔ရတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ေပါက္ကရ ျဖစ္ေနတတ္ေသာ ေဆြမ်ိဳး ေတြ အေၾကာင္းလည္း အမွတ္တရ ေရးခ်င္မိပါတယ္။

ဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေတြ အတြက္ “ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔. . .” ဆိုေသာ အခုလို ေခါင္းစဥ္ နဲ႔ Tags နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေရးပါ႔မယ္။

၂) ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ထူးထူးျခားျခား သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီးကို ရွိတယ္။ အလြန္ေတာ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိသလို ၊ ဘယ္လိုမွလည္း ဘာမွ မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္ ခပ္ထူထူ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရွိတယ္။ ေပ်ာ္ဖို႕ အလြန္ေကာင္းေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိသလို ၊ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရွိတယ္။

ဒီအေၾကာင္းအရာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ “ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း ” ဆိုျပီး ေခါင္းစဥ္ ဖြင္႔ထားျပီးပါျပီ။ တစ္ပုဒ္ပဲ ေရးျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မေရးရေသးပါ။ ဒါအေၾကာင္းေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေရးခ်င္ပါေသးတယ္။

၃) တခ်ိဳ႕လူေတြက သူ႕တို႕ အဖို႔ဆိုတာထက္ သူမ်ားဖို႕ကို ပိုျပီးၾကည္႔တတ္တယ္။ တခ်ိဳ႕လူေတြက ဘယ္လို အေျခအေနေရာက္ေရာက္ ကိုယ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို လံုးဝ အထိမခံဘူး။ တခ်ိဳ႕က သူမ်ား မ်က္ရည္ ကိုယ္႕မ်က္ဝန္းထဲမွာ က်ျပီး သူမ်ားကိစၥေတြကို လိုက္ျပီး အနစ္နာခံလုပ္ေပးတတ္တယ္။

ဒီလို လူစြမ္းေကာင္းေတြ အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ေရးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ အမွတ္တရ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြမ်ားစြာ စုထားမိတယ္။ ဒီအမွတ္တရေလးေတြကို ေရးဖို႔ေတာ႔ “ ဒီလိုလူေတြ ရွိေနလို႔ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရွင္ေနတာ ” ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရးဖို႔ ေခါင္းစဥ္ေလးေတြ စုထားမိတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အခု ၃ ပုဒ္သာ ေရးႏိုင္ေသးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရးပါဦးမယ္။

၄) ဝမ္းနည္းတာပဲဗ်ာ.. ဝမ္းနည္းလိုက္ေပါ႔။ ဒါကိုမ်ား ျမန္မာစကားမွာ ဘာလို႔ “ ဝမ္းနည္း ပက္လက္ ” လို႔ ရွိေနရတာလဲ။ ဝမ္းနည္းရင္ ပက္လက္ ဝမ္းနည္းရမယ္ ဆိုျပီး ဥပေဒသ ရွိေနလို႔လား။ ဒါေၾကာင္႔ “ ဝမ္းနည္း ပက္လက္ ” ျဖစ္ရတာလည္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ျပီး ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ လိုက္ဖတ္ၾကည္႔ ၊ ေတြးၾကည္႔ေတာ႔ ဒီလိုသိလာရတယ္။

လူေတြမွာ ဝမ္းနည္းလို႔ ငိုၾကတယ္။ ဝမ္းနည္းစရာ အေၾကာင္းအရာကို ခံစားရလို႔ ဝမ္းနည္းၾကျပီ ဆိုရင္ အိပ္ယာထဲမွာ တစိမ္႔စိမ္႔ေတြးျပီး ဝမ္းနည္းတာဟာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ဒါမွ ျဖစ္ျပီးသားပံုရိ္ပ္ေလးေတြကို ျပန္လည္ခံစား ျမင္ေယာင္လို႔ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္နဲ႔ ေနရာ လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဒါဆို ဝမ္းနည္းတာကို ဘာလို႔ ပက္လက္မွ ဝမ္းနည္းရတာလဲ ဆိုေတာ႔ လူေတြမွာ ေမွာက္အိပ္ျပီး ဝမ္းနည္းရင္ ၾကာၾကာ ဝမ္းမနည္းႏိုင္ပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္သတဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔ ဝမ္းနည္းရင္ ပက္လက္ကေလး ဝမ္းနည္တာဟာ အေကာင္းဆံုးပဲလို႔ ဆိုတယ္။

ဒါေၾကာင္႔မို႔ “ ဝမ္းနည္းပက္လက္ ” ဆိုျပီး ျဖစ္လာတာတဲ႔။ ဒါနဲ႔ပဲ ဆက္ျပီး လိုက္စဥ္းစားရင္း စာေတြ လိုက္ဖတ္ၾကည္႔ေတာ႔...

“ ရွပ္အက်ႌ ” တဲ႔ ဘာလို႔ ရွပ္အက်ႌ လို႔ ေခၚရတာလဲ။

“ နပ္စ္မ ” လို႔ ဘာလို႔ ေခၚတာ မၾကိဳက္တာလဲ။

“ ရႈိက္ၾကီး တငင္ ” တဲ႔ ဘာလို႔မ်ားလဲ။

“ အေလာသံုးဆယ္ ” တဲ႔။ သံုးဆယ္႕တစ္ ေလာက္ ပိုေပးလို႔မရပဲ ။ ဘာလို႔မ်ား သံုးဆယ္ အတိ ျဖစ္ေနရတာလို႔ ထင္ပါသလဲ။

“ ေယာင္ ေျခာက္ဆယ္ ” တဲ႔။ ငါးဆယ္႔ကိုးေလာက္ထားပါဗ်ာ လို႔ ေျပာမရပဲ ဘာလို႔ ေျခာက္ဆယ္ မွ ေျခာက္ဆယ္ အတိ ျဖစ္ေနရတာလဲ။

ဒီလို စကားလံုးေတြနဲ႔ ေပါက္က၇ေတြ နဘမ္းလံုးဖို႔ “ တခ်ိဳ႕ စကားလံုးေတြက နားလည္ရခက္တယ္ ” ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စာတစ္ပုဒ္ပဲ ေရးရပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေရးခ်င္ပါတယ္။

၅) တစ္ခါတစ္ေလ ေလာကမွာ ကိုယ္က ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေစတနာနဲ႔ သူမ်ားကို ခင္မင္စြာနဲ႔ ကူညီမိတာ။ ဒါေပမဲ႔ ေစတနာကေန ေဝဒနာ ျဖစ္ျပီး ရယ္စရာ ဟာသေလးေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ အရင္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအေၾကာင္းေတြကို မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္မွ ပံုမွန္ ေရးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ႔လည္း ..................။ မေရးျဖစ္ေတာ႔ဘူး။

ဒီလို မေတာ္မဆ ျဖစ္တတ္တဲ႔ ကိုယ္ေတြ႕ ဟာသေလးေတြနဲ႔ သူမ်ားရဲ႕ ၾကံဳခဲ႔ရတဲ႔ ဟာသေလးေတြကို ေခါင္းစဥ္တစ္ခုနဲ႔ ေရးမယ္ ဆိုျပီး “ ကၽြန္ေတာ္ ကူညီမိ အျပစ္ရွိ ” ဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရးမယ္ ဆိုျပီး စေရးခဲ႔တာ အခုေတာ႔ ၃ ပုဒ္သာ ရွိပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မွာ တင္က်န္ေနေသာ အမွတ္တရ အေၾကြးေလးပါ။

ေနာက္... . . ေနာက္. . . .ေနာက္....ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ေရးခ်င္တာေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားလာေနပါလား။ ဒါေပမဲ႔လည္း အခု အခ်ိန္က ပိုျပီး ရွားပါးလာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ပုဒ္ေတာင္မွ အခ်ိန္လုျပီး စာေရးေနရပါေတာ႔တယ္။

ဘာပဲ ေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ရွိေနေသာ အမွတ္တရမ်ားကို စာမ်ား အျဖစ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနရင္ ဟာသေလးေတြ ျဖစ္လာပါလိမ္႕မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အေတြးနက္ေနရင္ အေတြးေတြ ျဖစ္လာပါလိမ္႕မယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ခံစားမႈ ျပင္းျပေနရင္ ရသ ေလးေတြ ထြက္လာလိမ္႕မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တည္ျငိမ္ေနရင္ ဘာသာျပန္ေရးမိမယ္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ အခု ေနာက္ပိုင္း အရင္ကလိုေတာ႔ စာဖတ္သူေတြကိုပါ လိုက္ျပီး ေတြးခိုင္းတာေတြ နည္းနည္းေတာ႔ ေလွ်ာ႔ပါေတာ႔မယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔.. .. .

ဟိုေန႕က ကၽြန္ေတာ္႕ဆီကို စာတစ္ေစာင္ ဝင္လာတယ္။

“ ဦးေဇာ္

ဦးေဇာ္ ေရးတဲ႔ စာေတြ တခ်ိဳ႕က သမီး နားမလည္ဘူး။ အားရင္ ရွင္းျပေပးပါလား။ ”


တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမးလ္ထဲကေန ေခ်ာင္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔..( အဟိ ကၽြန္ေတာ္က ပုန္းေနတာကိုး ။ ဂ်ီပုန္း မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဒီစကားကို ကၽြန္ေတာ္ ထြင္တာပါ။ အခုက ေမးလ္ပုန္း..ဟီး။ ) ဒီ ကေလးမေလး ရွိေနတယ္။ ဒီေတာ႔

“ သမီးက ဘယ္အရြယ္လဲ။ ”

ဆိုေတာ႔

“ ၁၃ ႏွစ္ ”

တဲ႔။ “ ဟာ ” ခနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီလို ကေလးေတြ လာဖတ္မယ္မွ မထင္ထားတာ။ ဒီေတာ႔...

“ သမီးကို ဘယ္သူက ဒီဘေလာ႔ကို ေပးတာလဲ။ ” ဆိုေတာ႔ “ ေဖေဖ ” တ႔ဲ။

“ ဒါဆိုလည္း သမီးရယ္ ၊ သမီး ေဖေဖကို ေမးပါလား ။ ”

ဆိုေတာ႔ .....

“ သမီး ေဖေဖက ဦးေဇာ္ ကို တန္းေမးတဲ႔။ ”

ဟိုက္...ဒီလူကလည္း ငါ႕ကို ေခါင္းပါ ေရာင္းသြားပါလားဟ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ အခု ေနာက္ပိုင္း စာေလးေတြကို ကေလးေတြပါ ဖတ္လို႔ေအာင္ ျပည္႔ျပည္႔ေလးနဲ႔ ရွည္ရွည္ေလး ျပန္ေရးေနတာပါ။

အရင္ကလည္း ဒီလို တစ္ခါ ရွိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ဆီကို ေမးလ္တစ္ေစာင္ေရာက္လာတယ္။

“ တူေလးရယ္ မင္းစာေလးေတြ စာလံုးေလး နည္းနည္းၾကီးေပးပါလား။ ”

တ႔ဲ။ “ ဟုတ္ကဲ႔ ” ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို Reply ေမးလ္ ျပန္လိုက္ျပီး ...

“ အန္တီက ကၽြန္ေတာ္႕ဘေလာ႔ထဲ ဝင္ဖတ္ေနၾကလား။ ”

ဆိုေတာ႔ ....

“ ဟုတ္တယ္ကြဲ။ အန္တီက မ်က္လံုး သိပ္မေကာင္းဘူး မ်က္မွန္နဲ႔ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ငါ႔တူေရးတဲ႔ စာေတြကို ဖတ္ရတာ စာလံုးေလးေတြ ေသးေနလို႔။ ဒါေၾကာင္႔ ေမာ္နီတာကို ကပ္ၾကည္႔ေနရလို႔ပါ။ ”

တဲ႔။ ဒါနဲ႔ ဒီအခ်ိန္က စျပီး ကၽြန္ေတာ္ စာလံုးေတြ ၾကီးေပးထားတာ အခု အခ်ိန္အထိပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ လူငယ္ေတြ အတြက္ေတာ႔ စာလံုးေတြ ျပဴးတူးျပဲတဲ ျဖစ္ေနမလားပဲ။

ဒါနဲ႔ မျပီးေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ မေနႏိုင္ပဲ သူ႕ကို ေမးလ္ပို႔ျပီး ေမးလိုက္ေသးတယ္။

“ အန္တီက ကၽြန္ေတာ္႕စာေတြ ဖတ္ျပီး ဘယ္လို ခံစား နားလည္မိလဲ အန္တီ ”

ေပါ႔။ ကိုယ္႕စာဖတ္သူဆိုေတာ႔ ေလးစားတာေပါ႔ေလ.။ သူက ျပန္ေျဖရွာပါတယ္။ တကယ္ကို မွတ္သားစရာပါပဲ။

“ ဒီလိုပါကြယ္..။ အန္တီမွာ ေျမးေလး ၂ ေယာက္ရွိတယ္ေလ။ သူတိုက ပံုျပင္ေတြ ၾကိဳက္တယ္။ သူတို႔ကို ညတိုင္း ေျပာျပရတယ္။ ၾကာလာေတာ႔ ဘာေျပာရမွန္း မသိေတာ႔ဘူး။ ဒါနဲ႔ အခု မင္းဆီက ဖတ္ျပီး သူတို႕ကို ေျပာျပတာေပါ႔ေလ။ ပံုျပင္ေလးေတြ ပံုစံနဲ႔ေပါ႔။ သူတို႔ ဟာသဆိုရင္ ရယ္တယ္။ ဗဟုသုတ ဆိုရင္ မွတ္တယ္။ ဒီလိုေပါ႔ကြယ္။

မင္းေရးတာေလးေတြကို အန္တီ ျပန္ေျပာျပတာသူတို႔ ၾကိဳက္ၾကပါတယ္။ ”

တဲ႔။ ဒီေတာ႔မွ သိေတာ႔တယ္ဗ်ာ.။ ကၽြန္ေတာ္႕စာေတြက ကေလးၾကိဳက္ေတြကိုး ဟား ဟား ဟား ။ ( စိတ္မဆိုးန႔ဲေနာ္.၊ အခု ဝင္ဖတ္ေနတဲ႔ အန္တီေရ။ ေနာက္တာပါ။ ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားပါဘူး။ )

ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္႕ဘဝမွာ ဒီဘေလာ႔ေလးကို ဆက္လက္ ရွင္သန္ေအာင္ အသက္သြင္းျပီး ေရးေနမိပါေတာ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ အခ်္ိန္သာ ဒီထက္ မ်ားမ်ား ပိုရခဲ႔ရင္ ကၽြန္ေတာ္ မ်ားမ်ားပိုျပီး ေရးပါ႔မယ္။ အရင္လိုလည္း Message နည္းနဲ႔ ေရးျပီး စာဖတ္သူကို ဆက္ျပီး ေတြးခိုင္းသလိုေတြေလွ်ာ႔ျပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုး အခ်ိန္ယူျပီး ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လို ၊ ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္လို ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးပါ႔မယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္မိတာက တစ္ခုေတာ႔ ရွိတယ္။ လူေတြကို စာေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္လာေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အၾကြင္းမဲ႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ သူတို႔ အေကာင္႔ေလးေတြ လုပ္ျပီး စာေရးလာၾကလို႔ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္႕ဆီကိုလည္း သူတို႔ ေမးလ္ပို႔ၾကပါတယ္။ ေအာက္ပါ အတိုင္းေပါ႔။

“ ကိုေဇာ္႕ကို အားက်လို႔ အေကာင္႔ဖြင္႔ျပီး Fwd Mail ေတြ တင္မယ္တဲ႔ေလ... ဟား ဟား ဟား.။ ”


ခင္မင္ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။


.

Share/Bookmark

3 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:

Flower said...

ကိုေဇာ္႕စာေတြဖတ္ျပီး စာေရးခ်င္စိတ္ေပါက္တဲ႕ထဲမွာ ကၽြန္မလည္း ပါပါတယ္..စာေရးႏိုင္စြမ္းအားကိုလည္း အားက်မိပါတယ္.. ဒီပိုစ္႕ေလးကိုဖတ္ျပီး သေဘာက်ျပီး ရီမိတာ မ်က္ရည္ထြက္မတတ္ပါဘဲ.. ၁၃ႏွစ္ကေလးကို စာဖတ္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တာ နည္းတဲ႕ အရည္အခ်င္းလားေနာ္..

ျမေသြးနီ said...

ကိုေဇာ့္စာေတြကို ဘေလာ့ဂ္မွာစာေတြမေရးခင္ ဟိုးအရင္ထဲက စြဲစြဲျမဲျမဲဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အေရးအသားသြက္တာေရာ၊ အေၾကာင္းအရာေရြးခ်ယ္မွဳေကာင္းတာေရာ၊ စာကို စက္က ထုတ္လိုက္္သလို အမ်ားၾကီးေရးႏိုင္စြမ္း ေတြကိုေရာ အားက်ခဲဲ့ အားက်ေနဆဲပါ။

ရနံ႕ခ်ိဳ said...

အဲလို ျပတ္ျပတ္ေတာက္ေတာက္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔…… ေတြးစရာေလးေတြလည္း ေရးပါ…..ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ မေရးႏိုင္္၊မေ၀မွ်ႏိုင္ေသးတာမို႔ ေတာ္တဲ့သူေတြေ၀မွ်တဲ့ စိတ္ကူးေတြကို ပံုေဖာ္ၾကည့္ရတာ ေပ်ာ္လို႔ပါ။ (ေပးခ်င္တာနဲ႔ ယူတာ တူမတူ၊ မွန္မမွန္ေတာ့မသိ….ဟိဟိ)