မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


28 February 2010

2 အေျခအေန အမွန္ကို သိျခင္း



လူ႔ေလာကၾကီး ရွင္သန္တိုးတတ္ၾကီးထြား လာရျခင္းေတြထဲမွာ တစ္ခု အပါအဝင္ ျဖစ္တဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္ျခင္းဆိုတာ အလြန္အေရးပါပါတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံနဲ႔ တစ္ႏိုင္ငံ ျပိဳင္တယ္ ၊ ကုမၸဏီတစ္ခု နဲ႔ တစ္ခုျပိဳင္တယ္ ၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ျပိဳင္တယ္ ၊ မေန႕ကထက္ ဒီေန႔ ငါ အသာရေအာင္ ျပိဳင္တယ္။

အဲဒီလို ယွဥ္ျပိဳင္မႈထဲမွာ မေန႕က ငါထက္ ဒီေန႕ ငါ႕ကို ႏိုင္ေအာင္ မယွဥ္ျပိဳင္ႏို္င္ေသာ လူတန္းစား တစ္မ်ိဳးရွိတယ္။ အဲဒီလူတန္းစားက အထည္ၾကီးပ်က္ လူတန္းစားပဲ။ အတိတ္က ေရႊထီးေဆာင္းတာေတြကို ျပန္ေတြးျပီး လက္ရွိအေျခအေန အမွန္ကို လက္မခံႏိုင္ ျဖစ္ေနျခင္းပါပဲ။

ငါ လုပ္ရင္ ဘာမဆို ျဖစ္လာမွာပဲ ဟူ၍ လူတိုင္း ထင္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္တမ္း နင္လား ၊ ငါလား လုပ္ေသာအခါမွ ကိုယ္႔ မကၽြမ္းက်င္မႈမ်ား ေပၚေပါက္လာရေလသည္။ ထိုအခါ ဆံုးရႈံးမႈႏွင္႔ ရင္ဆိုင္ ရတတ္သည္။ သို႕ေသာ္ ထိုသူမ်ားသည္ မိမိ ရွိသင္႔သေလာက္သာ ရွိေသာ စြမ္းရည္ကို သေဘာမေပါက္။ ဖားခံုညွင္းက ႏြားေလာက္ၾကီးခ်င္သျဖင္႔ မတန္တဆေလမ်ား ေဖာင္းသြင္းေသာေၾကာင္႔ ေပါက္ကြဲရသကဲ႔သို႔ ျဖစ္သည္။

လူဆိုသည္မွာ ကိုယ္႕အထိုက္အေလွ်ာက္သာ စြမ္းႏိုင္သည္။ ငါ လုပ္ရင္ ဘာမဆို ျဖစ္မွာပဲ ဆိုသည္မွာ “ နပိုလီယံ ေတာင္မွ အခ်ိန္ေနာက္က်မႈ တစ္ခုတည္းႏွင္႔ ဝါတာလူး စစ္ပြဲကို အေရးနိမ္႕ခဲ႔ရသည္ ” ကို သတိရမိသင္႔သည္။

လူသည္ အေျခအေနအမွန္ကို မသိျခင္း ၊ လက္မခံေသာအခါ အေတာ္ပင္ခက္ခဲသည္။ ကိစၥတစ္ခု မိမိ၏ အရည္အခ်င္း မျပည္႔ဝမႈေၾကာင္႔ ဆံုးရံႈးေသာ အခါ ၊ မွားယြင္းေသာ မိမိသည္ လက္ရွိ အေျခအေန အမွန္ကို မသိျမင္ ၊ “ ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ ေနာက္တစ္မ်ိဳးေဟ႕ ” ဆိုျပီး မရွိေသာ မိမိ၏ စြမ္းအား ၊ စြမ္းရည္မ်ားကို အခ်ိန္ႏွင္႔ ေငြ အကုန္က်ခံ ျဖဳန္းျပီးျခင္းျဖင္႔ ဘဝကို ကုန္ဆံုးေစ၏။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားသည္ ကုေဋရွစ္ဆယ္ ၾကြယ္ဝေသာ မဟာဓန သူေဌးေမာင္ႏွံအား မိန္႔ၾကားခဲ႔သလို. . .

“ အခ်ိန္ရွိတုန္း မၾကိဳးစားခဲ႔ေသာေၾကာင္႔ ဒီဘဝမွာေတာ႔ တရားဓမၼ ၊ ဓနစီးပြားေနနဲ႔လည္း ေဝလာေဝး ၊ အခုေတာ႔ အေတာင္က်ိဴးေနတဲ႔ ၾကိဳးၾကာငွက္ ေရမရွိ ၊ ငါးမရွိတဲ႔ အိုင္ထဲမွာ ေခြေခြေလးဝပ္ျပီး မိႈင္ေတြေနသလို ျဖစ္ၾကရေတာ႔မယ္။ ”

ဆိုသကဲ႔သို႔ အခ်ိန္လြန္သြားေသာ အခါ ျပန္လည္ျပဳျပင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ႔ပါ။

ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္႕ရဲ႕ အေျခအေနအမွန္ကို ကိုယ္သိဖို႔ လိုအပ္လွပါတယ္။

ကိုေဇာ္


.
Share/Bookmark

1 အညစ္အေၾကး ( ၈ ) မ်ိဳး

၁။ မရြတ္ဖတ္ျခင္းသည္ အတတ္ပညာ၏ အညစ္အေၾကး။

၂။ ထၾကြလံု႕လ မရွိျခင္းသည္ အိမ္၏ အညစ္အေၾကး။

၃။ ပ်င္းရိျခင္းသည္ ကိုယ္အဆင္း၏ အညစ္အေၾကး။

၄။ ေမ႔ေလ်ာ႔ျခင္းသည္ ပစၥည္းဥစၥာ သိမ္ဆည္းသူ၏ အညစ္အေၾကး။

၅။ မေကာင္းေသာ အက်င္႔သည္ မိန္းမ၏ အညစ္အေၾကး။

၆။ ဝန္တိုမႈသည္ ေပးလွဴသူ၏ အညစ္အေၾကး။

၇။ အ, ကုသုိလ္သည္ ေလာက၏ အညစ္အေၾကး။

၈။ အဝိဇၨာသည္ အားလံုးေသာ အညစ္အေၾကး။

Source; ဓမၼ
ကိုေဇာ္ တင္ျပသည္။

.

Share/Bookmark

0 စုထားမိေသာ အာဟာရမ်ား ( ၂ )


၃၆။
ေလာက၌ ေပစာတို႔၌ အၾကင္အတတ္သည္လည္းေကာင္း၊
သူတပါးတို႔၏ လက္တို႔၌ အၾကင္ဥစၥာသည္လည္းေကာင္း ရွိ၏။
ျပဳဖြယ္ကိစၥသည္ ျဖစ္လတ္ေသာ္ ထိုေပစာ၌ရွိေသာ
အတတ္သည္လည္းေကာင္း၊ အတတ္မမည္။
ထိုသူတစ္ပါးတို႔၏ လက္၌ရွိေသာ ဥစၥာသည္လည္း ဥစၥာမမည္။
( ေလာကနီတိ )

၃၇။
ေလာက၌ ေရတိမ္ေရနက္ကိုကား ပဒုမၼာ
ၾကာကိုျမင္သျဖင့္ သိအပ္၏။
အမ်ိဳးယုတ္ျမတ္ကိုကား ကိုယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာအားျဖင့္ သိအပ္၏။
ေျမေကာင္း မေကာင္းကိုကား ျမက္ညွိဳး မညွိဳးကိုျမင္သျဖင့္ သိအပ္၏။
( ေလာကနီတိ )

၃၈။ ေလာက၌ နည္းေသာသုတရွိသူသည္
နည္းေသာ သုတကို အမ်ားေအာက္ေမ႔တတ္၏။
မာန္မာနရွိတတ္၏။
အဘယ္သို႔နည္းဟူမူကား
သမုဒၵရာေရျပင္ကို မျမင္ဘူးေသာ ဖားသူငယ္သည္
တြင္း၀၌ ေရကို အမ်ားထင္သကဲ႔သို႔တည္း။

( ေလာကနီတိ )

၃၉။
ေလာက၌ ပထမအရြယ္၌ကား အတတ္မရတံုအံ႔။
ဒုတိယအရြယ္၌ကား ဥစၥာမရတံုအံ႔။
တတိယအရြယ္၌ကား တရားမရတံုအံ႔။
စတုတၱအရြယ္တိုင္မွာကား အဘယ္မူ စရ အံ႔နည္း။

( ေလာကနီတိ )

၄၀။
ခ်စ္သားတို႔ ...
အတတ္ပညာသင္ကုန္ေလာ႔။ အဘယ္ေၾကာင့္ ပ်င္းရိဘိသနည္း။
ခ်စ္သားတို႔
ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း အတတ္ပညာသင္ကုန္ေလာ႔။
အတတ္ပညာ မရွိေသာသူသည္ သူ၏၀န္ထမ္းျဖစ္တတ္၏။
အတတ္ပညာရွိသူကို ေလာက၌ သူတစ္ပါးတို႔ ပူေဇာ္အပ္၏။

( ေလာကနီတိ )

၄၁။
အၾကင္အမိသည္ သားငယ္ကို အတတ္ပညာသင္မေပး။
အတတ္ပညာသင္၍ မေပးေသာ အမိသည္ ရန္သူမည္၏။
အၾကင္အဖသည္ အတတ္ပညာ သင္၍မေပး။
အတတ္ပညာသင္၍ မေပးေသာ အဖသည္ ရန္သူမည္၏။
ထိုအတတ္ပညာ မရွိေသာသူသည္ ဟသၤာတို႔အလယ္၌
ဗ်ိဳင္းကဲ႔သို႔ သဘင္အလယ္တြင္ မတင့္တယ္။

( ေလာကနီတိ )

၄၂။

ေတာင္ေခ်ာက္ၾကား၌ ေရာက္ေသာဆူးကို ဘယ္သူထက္ စိမ္႔ခၽြန္သနည္း။
မိမိအလိုလိုသာလွ်င္ ထက္ပေခ်၏။
သမင္တို႔၏ မ်က္စိ၌ ဘယ္သူမ်က္စဥ္းခတ္၍ ၾကည္သနည္း။
မိမိအလိုလိုသာလွ်င္ ၾကည္ပေခ်၏။
ညြန္၌ၾကာကို ဘယ္သူအနံ႔ေကာင္း ထည့္ေပးေခ်သနည္း။
အလိုလိုသာလွ်င္ အနံ႔ေကာင္းထံု၏။
အမ်ိဳးေကာင္းသား၏ သေဘာသည္ ဘယ္သူျပဳ၍ ျဖစ္သနည္း။
မိမိအလိုသာ ျဖစ္ပေခ်၏။
( ေလာကနီတိ )

၄၃။
ထံုးမရွိေသာ ကြမ္းသည္ အရသာမရွိ။
ဥစၥာမရွိသူ၏ တန္ဆာဆင္ျခင္းသည္လည္း အရသာမရွိ။
ဆားမရွိေသာ စားဖြယ္သည္လည္း အရသာမရွိ။
အတတ္မရွိေသာသူ၏ ပ်ိဳ႕ကဗ်ာဖြဲ႕ျခင္းသည္လည္း အရသာမရွိ။
( ေလာကနီတိ )

၄၄။
နာျခင္း မွတ္ျခင္း၌ ေကာင္းစြာ အားထုတ္ေသာ သူသည္ သုတျဖင့္ ျပည့္စံု၏။
သုတပညာျဖင့္ ပြား၏။
သုတပညာျဖင့္ အနက္ကိုသိ၏။
သိအပ္ေသာ အနက္သည္ ခ်မ္းသာကို ေဆာင္၏။

( ေလာကနီတိ )

၄၅။
ေလာက၌ အစာစားျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊
ေမထွန္မွီ၀ဲျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊
အိပ္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊
ႏြား၌လည္းေကာင္း၊ ေယာက္်ား၌ လည္းေကာင္း ရွိ၏။
အတတ္ပညာ ဟူသည္ကား ေယာက္်ားအား အထူးေပးတည္း။
အတတ္ပညာမွ ယုတ္ခဲ႔မူကား ႏြားႏွင့္တူသည္ ျဖစ္၏။
( ေလာကနီတိ )

၄၆။
ေလာက၌ အတတ္ပညာႏွင့္တူေသာ အေဆြခင္ပြန္းသည္ မရွိ။
အနာႏွင့္တူေသာ ရန္သူသည္ မရွိ။
ကိုယ္ႏွင့္တူေသာ ခ်စ္ေသာ သူမည္သည္ မရွိ။
ကံႏွင့္ တူေသာ အားသည္မရွိ။

( ေလာကနီတိ )

၄၇။
ေလာက၌ ဟသၤာသည္ က်ီးတို႔၏အလယ္၌ မတင့္တယ္။
ျခေသၤ႔သည္ ႏြားတို႔၏အလယ္၌ မတင့္တ
ယ္။
ျမင္းသည္ ျမည္းတို႔၏ အလယ္၌ မတင့္တယ္။
လူမိုက္တို႔၏ အလယ္၌ ပညာရွိသည္ မတင့္တယ္။

( ေလာကနီတိ )

၄၈။
သူမိုက္သည္ အသက္ထက္ဆံုးလည္း ပညာရွိကုိ အကယ္၍ ဆည္းကပ္ျငားအံ႔၊
ထိုသူမိုက္သည္ တရားကိုမသိ။
အဘယ္ကဲ႔သို႔ နည္းဟူမူ ေယာက္မသည္ ဟင္း၏ အရသာကို မသိသကဲ႔သို႔တည္း။
( ေလာကနီတိ )

၄၉။
ပညာရွိသည္ ခဏမွ်လည္း ပညာရွိကို အကယ္၍ ဆည္းကပ္ျငားအံ႔။
တရားကိုသိ၏။
အဘယ္ကဲ႔သို႔ နည္းဟူမူကား လွ်ာသည္ ဟင္း၏ အရသာကို သိသကဲ႔သို႔တည္း။

( ေလာကနီတိ )
၅၀။
ရဲရင့္ေသာသူသည္ လက္နက္ကိုကင္း၍ စစ္ေျမအရပ္သို႔ မသြားရာ။
ထို႔အတူ ပညာရွိသည္ က်မ္းဂန္ကို ကင္း၍ စကားမဆိုရာ။
အဓြန္႔ရွည္ေသာ ခရီးသို႔ သြားေသာကုန္သည္သည္ အေဖာ္ကင္း၍ မသြားရာ။
အရပ္တစ္ပါးသို႔ သြားေသာသူသည္ အေဖာ္ကို ကင္း၍ မသြားရာ။

( ေလာကနီတိ )

၅၁။
ေလာက၌ ဥစၥာပ်က္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊
ႏွလံုးပူပန္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊
အိမ္၌ မေကာင္းမႈကိုက်င့္ျခင္းတို႔ကို လည္းေကာင္း၊
လွည့္ပတ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ မထီမဲ႔ျမင္ျပဳျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊
ပညာရွိသည္ ထင္ရွားမျပရာ။
( ေလာကနီတိ )

၅၂။
ေလာက၌ အေရးအခြင့္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေလ်ာ္ေသာစကားကိုလည္းေကာင္း၊
ကိုယ္အား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ခ်စ္အပ္ေသာသူကို လည္းေကာင္း၊
ကိုယ္ႏွင့္ တန္႐ံုေသာ အမ်က္ကိုလည္းေကာင္း အၾကင္သူသည္ သိတတ္၏။
ထိုသူသည္ ပညာရွိမည္၏။

( ေလာကနီတိ )

၅၃။
ဥစၥာမရွိဘဲလ်က္ အရသာ စားၾကဴးေသာသူ၊
ခြန္အားမရွိဘဲလ်က္ အသတ္အပုတ္ ႀကိဳက္တတ္ေသာသူ၊
ပညာမရွိဘဲလ်က္ စကားလိုလား ေသာသူ၊
ဤသူတို႔ကား သူ႐ူးႏွင့္ တူကုန္၏။
( ေလာကနီတိ )

၅၄။
သူမေခၚဘဲ သူ႔အိမ္သို႔ သြားဖန္မ်ားေသာသူ၊
သူမေပးဘဲ စကားမ်ားမ်ားေျပာတတ္ေသာသူ၊
မိမိဂုဏ္ေက်းဇူးကို ပလႊားတတ္ေသာသူ၊
ဤသံုးပါးသည္ သူယုတ္၏ လကၡဏာတည္း။

( ေလာကနီတိ )

၅၅။
အဆင္းမလွေသာ သူသည္ စကားမ်ားတတ္၏။
ပညာနည္းေသာသူသည္ ထင္ရွားျပတတ္၏။
ေရမျပည့္ေသာအိုးသည္ ေခ်ာက္ခ်ားတတ္၏။
ႏို႔ရည္မထြက္ေသာ ႏြားမသည္ ေက်ာက္ကန္တတ္၏။
( ေလာကနီတိ )

၅၆။
ဖားသူငယ္သည္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္တတ္ကာမူ ျခေသၤ႔ဟုထင္၏။
က်ီးတည္းခ်ီးမူကား ခ်စ္ေဆြ ခ်စ္ေဆြဟု ျမည္တတ္၏။
ပညာမရွိေသာ သူမိုက္သည္လည္း မိမိကိုယ္ကို ပညာရွိထင္ျခင္းေၾကာင့္
ပညာရွိတို႔သည္ ေမးလတ္ေသာ္ ငါ႔ရွင္ငါ႔ရွင္ဟု ခ်စ္စဖြယ္ေသာ စကားကို ဆိုတတ္၏။

( ေလာကနီတိ )

၅၇။
ဖားသူငယ္သည္လည္း ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ျခင္းတူမူကား ျခေသၤ႔ တူေကာင္းအံ႔ေလာ။
၀က္သည္လည္း အုတ္အုတ္ျမည္တတ္ကာမူ က်ားသစ္ တူေကာင္းအံ႔ေလာ။
ေၾကာင္သည္လည္း အဆင္းသဏၭာန္တူကာမူ က်ားတူေကာင္းအံ႔ေလာ။
ပညာရွိတို႔သည္လည္း အတတ္ခ်င္း တူေကာင္းအံ႔ေလာ။
( ေလာကနီတိ )

၅၈။
မင္းတို႔သေဘာ မည္သည့္ဥစၥာ၌ ေရာင့္ရဲျခင္းမရွိ။
မ်က္စိသည္လည္း ခ်စ္ေသာသူကို ျမင္ျခင္း၌ ေရာင့္ရဲျခင္းမရွိ။
သမုဒၵရာသည္ ေရ၌ ေရာင့္ရဲျခင္း မရွိ။

( ေလာကနီတိ )

၅၉။
အဆင္းအရြယ္ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းမူလည္း၊
ျပန္႔ေျပာၾကြယ္၀ေသာ အမ်ိဳး၌ ျဖစ္လွ်င္မူလည္း
အတတ္ပညာမွ ယုတ္ခဲ႔မူကား မတင့္တယ္ကုန္။
ေပါက္ပန္းတို႔သည္ အနံ႔ကင္းကုန္သကဲ႔သို႔တည္း။
( ေလာကနီတိ )

၆၀။
ေလာက၌ အမ်ိဳးယုတ္ေသာသူ၏ သားျဖစ္လ်က္ မင္း၏ အမတ္ျဖစ္တတ္၏။
လူမိုက္၏သားျဖစ္လ်က္လည္း ပညာရွိျဖစ္တတ္၏။
ဥစၥာမရွိေသာသူ၏ သားျဖစ္လ်က္လည္း ဥစၥာမ်ားတတ္၏။
( ေလာကနီတိ )

ကိုေဇာ္ စုစည္း တင္ျပသည္။


.

Share/Bookmark

27 February 2010

1 လတ္တေလာ အေျခအေန


စိတ္ေတြ ရႈပ္ရတယ္။
QC က ျမန္မာ တစ္ေယာက္ အလုပ္ေျပာင္းသြားတယ္။
သူ႕ေနရာကို ဝင္လုပ္ဖို႔ ျမန္မာေတြကိုပဲ ေျပာတယ္။ ေခါင္းၾကီးတယ္တဲ႔။ မလုပ္ၾကဘူး။
ဘဂၤလားတစ္ေယာက္က ဝင္လုပ္ခ်င္ေနတယ္။
သူဝင္လုပ္ရင္ ျမန္မာေတြေတာ႔ အဖိခံရျပီ။
တကယ္ေတာ႔ QC ဆိုတာ မွန္ရင္ မွန္တယ္ ၊ ေကာင္းရင္ ေကာင္းတယ္ ဆိုျပီး ရလာတဲ႔ အေျဖ ေျပာရဲရင္ ရပါျပီ။
အခုေတာ႔ . . .
ျမန္မာေတြက မလုပ္ၾကဘူး။ ဘဂၤလားက လုပ္ခ်င္ေနတယ္။
ကိုယ္႕လူမ်ိဳးကို သူမ်ားက ေထာင္းမွာ စိုးလို႔ ဒီေနရာကို ဝင္ကူဖူးတယ္။
ဒီလိုမ်ိဳး ၃ လေလာက္က က်န္ခဲ႔ျပီ။

ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
အခုလည္း .................
ထြက္ျပန္ျပီ...................
သံုးေနရာမွာ ဗ်ာမ်ားေအာင္ လုပ္ရေတာ႔မွာပါလား။
ျပီးေတာ႔ စက္ရံု ႏွစ္ခုကို ေျပးရေတာ႔မယ္။
ေနာက္....၂၄ နာရီ Stand By။
မဂြတ္ထ. . .မဂြတ္ထ . . .လံုးဝ မဂြတ္ထ. .. ။

လက္ေတာ႔ေလးပါေနသ၍ေတာ႔ နက္က ဝါယာလက္ဆိုေတာ႔ လိုင္းေပၚေလးေတာ႔ ျပတ္လိုက္ေတာက္လို္က္နဲ႔ တတ္လို႔ ရေသး။
လိုင္းမရွိလည္း ဟိုဘက္ ဒီဘက္ စက္ရံု ကူးေနတုန္း ကားေပၚမွာ စက္ေလးဖြင္႔ျပီး Word ထဲမွာ ေရးလို႔ ရေသးတယ္။
အခန္းေရာက္ ေအးေဆးမွ Word ထဲကေန ဘေလာ႔ေပၚကို တင္။

ဒါေပမဲ႔. . .
ခက္ေနတာက ၂၄ နာရီ Stand By ဆိုေတာ႔ Save The Aged အတြက္ အလွဴေငြ လိုက္ မေကာက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
အလွဴေငြ လႊဲေပးဖို႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
STA အသင္းအတြက္ လိုတာေတြ ဝိုင္းလုပ္ေပးဖို႔ မလုပ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
စိတ္ပဲ ရွိေတာ႔မယ္. . .လူက မလိုက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
မေလးရွား တာဝန္ခံ အေနနဲ႔ လုပ္ႏို္င္မဲ႔ သူေတြ STA နဲ႔ ဆက္သြယ္ျပီး လုပ္ေပးၾကပါ။
အလွဴေငြေကာက္ ၊ တဆင္႔ျပန္လႊႊဲေပါ႔။

အခုေတာ႔ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ပဲ ဘာမွလည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ေနရာ မယူထားခ်င္ဘူး။
မလုပ္ႏိုင္မွေတာ႔ ခဏ ေနာက္ဆုတ္ ေမွ်ာ္ေငးေနမယ္။
လုပ္ႏိုင္သူေတြ လုပ္တာကို အားေပးေနမယ္။
လုပ္ေပးႏိုင္တဲ႔ အခ်ိန္မွပဲ ျပန္လုပ္ေပးမယ္။
အခုေတာ႔ STA အသင္းရဲ႕ မေလးရွား အလွဴေငြ တာဝန္ယူ ေကာက္ခံတာကို ခဏနားထားလိုက္ပါတယ္။
တာဝန္ယူႏိုင္သူမ်ား အသင္းနဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးၾကပါ။

စိတ္ကူးေတြကို စတင္ စုစည္း ၊ စိတ္ကူးကို ပံုေဖာ္ ၊ စိတ္ကူးကို နာမည္ေရြး. . .။
ရလာတဲ႔ နာမည္ေလးနဲ႔ ဗလာဟင္းလင္းမွာ အသင္းေလးတစ္ခု ဖန္တီးရင္း . . .
အဖြဲ႔ဝင္ေလးေယာက္ကေနျပီး အခုလို အဖြဲ႔ဝင္ေပါင္း ၁၀၅၀ ရွိလာေအာင္. .
အမာခံအဖြဲ႔ဝင္ေပါင္း ၁၂၀ ရွိလာေအာင္. . .
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကိဳးစားခဲ႔တာ . . . သာမာန္ေတာ႔ မဟုတ္ပါ။
အားလံုး အသင္းေလးအေပၚမွာ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဆိုတာထက္ ပိုခဲ႔ပါတယ္။
ဘာမွ မသိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ဘက္ကေန တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္ခဲ႔ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားခဲ႔ပါတယ္။

အခုေတာ႔ ..........
ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အလုပ္မ်ားနဲ႔ ဗ်ာမ်ားရဦးမွာပါလား...မဂြတ္ထ...မဂြတ္ထ...
ေျပးရင္း လႊားရင္း ဘေလာ႔တင္ရင္း ဆိုျပီး ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ပဲ ထပ္ေရးရင္ ေကာင္းမလား။
ဒါလည္း မဂြတ္ေသး။
ေနာက္လမွ စမယ္ ဆိုလို႔ အခ်ိန္ရွိေသးတယ္ မွတ္တာ..။
အခုေတာ႔ ဒီလက ၂၈ နဲ႔ ဆံုးတာကိုး။
မနက္ျဖန္ တစ္ရက္ပဲ ရွိေတာ႔တာပါလား..။
တနလၤာေန႕ဆို စရျပီ...။

ဒီလိုပဲ ေအာ္ရင္း .. . .ဟစ္ရင္း. . .
ဘဝကို ျပင္ဆင္ရင္း . . .
သီခ်င္းေလးေတြ ညည္းရင္း . .
သက္ျပင္းေတြ ခ်ရင္း . .
ကမာၻေျမရဲ႕ တစ္ေနရာက ခ်စ္သူကို သတိရရင္း . .
ကဗ်ာေလးေတြ ေရးရင္း . . .
ဘေလာ႔ေရးဖို႔ စာေလးေတြ စီရင္း . . .
စာေလးေတြ လိုက္ဖတ္ရင္း . . .
အိပ္မက္ေတြကို ေျမလွန္တူးေဖာ္ရင္း. . .
ေန႔ရက္ေတြကို ေမြးေတာ႕မယ္။


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္ ေရးသားသည္။



.
Share/Bookmark

5 ဆူးနင္းမိေသာ ေျခလွမ္းမ်ား







BMX စက္ဘီးေတြ ေပၚလာေသာ အခ်ိန္အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္က အသက္ ၇ ႏွစ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္း ဟင္နရီ နဲ႔ ပစ္ တို႕ကိုလည္း အတူတူ။ ေဖေဖက သူတို႕နဲ႔ အတူ BMX စက္ဘီးေလး ဝယ္ေပးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ တစ္ေယာက္ စက္ဘီးတစ္စီးစီနဲ႔ စီးၾကတယ္။ ကၽြမ္းက်င္လာေတာ႔ ကုန္းဆင္းက စီးတယ္။ ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ စီးတယ္။ လက္လႊတ္စီးတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စက္ဘီးႏွစ္စီး ကို ခြျပီးစီးးတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ စက္ဘီးကို စီးလို႔ ရႏိုင္သမွ် ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ စီးတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ထဲမွာ ေရာက္တဲ႔ စက္ဘီးေလးကလည္း ပ်က္လို႔ ရႏိုင္တဲ႔ ေနရာမွန္သမွ် အကုန္ပ်က္တယ္။ က်ိဳးလို႔ ရႏိုင္တဲ႔ ေနရာမွန္သမွ်က အကုန္က်ိဳးတယ္။ ျပတ္ထြက္လို႔ရတဲ႔ ေနရာမွန္သမွ်က ျပတ္ထြက္တယ္။ ေပါက္လို႔ရတဲ႔ ေနရာ မွန္သမွ်က ေပါက္ထြက္တယ္။ ကိုယ္ပိုင္ စက္ဘီးေလးတစ္စီး စီလည္း စုတ္ျပတ္သပ္သြားျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္လည္း စက္ဘီးစီး ကၽြမ္းက်င္လာတယ္။

ဒီေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ကို အိမ္က စက္ဘီးအသစ္ တစ္ေယာက္ တစ္စီးစီ ထပ္ဝယ္ေပးတယ္။ စက္ဘီးကို ကၽြမ္းက်င္လာျပီးေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသစ္ရလာတဲ႔ စက္ဘီးေလးကို တန္ဖိုးထားၾကတယ္။ အရင္လို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း မစီးေတာ႔။ စက္ဘီးေလး အလွပ်က္သြားမွာကိုလည္း စိုးရိမ္မိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ စက္ဘီးေလးကို ေရေဆး ၊ ဆီထိုး ၊ ဖုန္သုတ္ နဲ႔ သလိုက္ရတာ။ တစ္ေယာက္စက္ဘီးနဲ႔ တစ္ေယာက္လည္း အလွျပိဳင္လိုက္ရတာ။



ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ထူးျခားတာက “ ပစ္ ” ရဲ႕ စက္ဘီး။ သံုးေယာက္ အတူတူ တစ္ေန႕ထဲ ဝယ္ထားတဲ႔ စက္ဘီးေလးေတြမွာ “ ပစ္ ” ရဲ႕ စက္ဘီးေလး တစ္စီးပဲ ခဏခဏ ဘီးေပါက္ ေနတတ္တယ္။ ဝယ္တာ အတူတူခ်င္း ၊ စီးတာ အတူတူခ်င္း ဆိုေသာ စက္ဘီးကၽြတ္ကလည္း ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မရွိပါ။ ဘာလို႔ သူ႔စက္ဘီးရဲ႕ ကၽြတ္မွ ခဏခဏ ေပါက္ေနတာလဲ မစဥ္းစားတတ္။

စက္ဘီး ဘီးေပါက္ရင္ ဖာဖို႔ ဝယ္ေပးထားတဲ႔ ပစၥည္းေတြကို ထုတ္ျပီး ပစ္ က စက္ဘီး ဘီးကို ဖာေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ဟင္နရီ ကလည္း ေဘးကေန သူ႕ကို ေစာင္႔ေနတယ္။ သူ ဘီးထဲက ကၽြတ္ေလးကို ထုတ္ျပီး ေပါက္ေနတဲ႔ ေနရာကို သိေအာင္ ကၽြတ္ထဲ ေလထိုးျပီး ေရထဲမွာ စမ္းလိုက္ရင္ သူကၽြတ္မွာ ေပါက္ေနတဲ႔ ေနရာက “ ဆူး ” စူးထားလို႔။ ေနာက္တစ္ခါေပါက္လို႔ စမ္းလိုက္ရင္လည္း “ ဆူး ” စူးထားလို႔။

အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် အားလံုးက ဘာရယ္ မဟုတ္ေပမဲ႔ သူ႕စက္ဘီး ဘီးေပါက္တာကို သံသယ ရွိလာၾကတယ္။ သူကေတာ႔ သူ႔စက္ဘီးေလးကို တမင္ ေဖာက္တာ မဟုတ္မွန္း ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း မ်က္ျမင္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ စီးေနရင္း သူ႕စက္ဘီးက “ ရွဴး ” ခနဲ႔ အသံေပးရင္း ၊ တစ္ခါတစ္ေလ ဘာသံမွ မေပးပဲ ဘီးျပား သြားတတ္တယ္။ ဒါဆို သူ ဘီးဖာ ရျပီ။ ဘီးဖာလိုက္ရင္လည္း သူ႔ဘီးမွာ “ ဆူး ” တစ္ေခ်ာင္းကေတာ႔ စူးေနတာပါပဲ။

စူးေနတဲ႔ ေနရာက ဆူး ကလည္း သံေခါင္း ျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္ ၊ ပုလင္းကြဲ ျဖစ္ရင္ ျဖစ္မယ္ ၊ သစ္သားေခ်ာင္း ျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္ ၊ အပင္က ဆူး ျဖစ္ရင္ ျဖစ္မယ္ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ေသခ်ာတာကေတာ႔ သူ႕ပဲ ဘီး ခဏခဏ ေပါက္ေနတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ သူဘာလို႔ ခဏခဏ ဘီးေပါက္ ေနတာလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လာတယ္။

တစ္ေန႕ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းဝန္း ထဲမွာ သြားျပီး စက္ဘီးစီးေနတုန္း ကၽြန္ေတာ္႔ စက္ဘီးက ခ်ိန္းက်သြားတယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ ဆင္းတင္ေနတာနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ အတူတူ ေဘးခ်င္းကပ္ စီးေနရာကေန ေနာက္ကို က်န္ခဲ႔တယ္။ ဒီေတာ႔မွ ပစ္ စက္ဘီးစီးပံုကို ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ သတိထားမိေတာ႔တယ္။

စက္ဘီးကို စီးတာကေတာ႔ သူမ်ားေတြလို အတူတူပါ။ ဒါေပမဲ႔ သူသြားရာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ သူခ်ခဲ႔တဲ႔ စက္ဘီး ဘီးရာေလးေတြက ေျမျပင္ဆိုထက္ သူရဲ႕ လမ္းတေလွ်ာက္ ျမင္ေနရေသာ ပစၥည္းေပၚေတြကို သူက တတ္ၾကိတ္သြားေလ႔ရွိတယ္။

သူစက္ဘီး စီးသြားရာ ေနရာေတြမွာ ျမင္ေနရတဲ႔ စကၠဴ ၊ ပလတ္စတစ္ ၊ ေဖာ႔ဘူး ၊ သစ္ရြက္ ၊ အခ်ိဳရည္ဗူး စတာေတြကို သူက ဘာရယ္ မဟုတ္ေပမဲ႔ သူရဲ႕ အေလ႔အက်င္႔အတိုင္း တတ္ၾကိတ္သြားေလ႕ရွိတယ္။ ဒီလို တတ္ၾကီတ္သြားတဲ႔ အတြက္လည္း သူမွာေပ်ာ္ရႊင္ေနေလ႔ရွိတယ္။ နင္းလိုက္ရတဲ႔ ဘီးအတြက္လည္း ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္သြားခဲ႔ပါဘူး။ ဒါက သာမာန္ အနင္းခံ ပစၥည္း။

ဒါေပမဲ႔ တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔ သူနင္းလိုက္တဲ႔ စကၠဴမွာ စကၠဴကလစ္ေလးေတြ ၊ နင္းလိုက္တဲ႔ ေဖာ႔မွာ မာတဲ႔ သစ္သားစေတြ ၊ နင္းလိုက္တဲ႔ အခ်ိဳရည္ဗူးမွာ ျငိေနတဲ႔ သံေတြ ဒါေတြက သူ႕ဘီးကို စူးေတာ႔တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ သူ ခဏခဏ စက္ဘီး ဘီးေပါက္ေနေတာ႔တာပါ။

ဒါေပမဲ႔ သူဘာလို႔ စက္ဘီး ဘီးေပါက္တယ္ ဆိုတာ သူ႕ဖာသာ သူလည္း သတိမထားမိပါဘူး။ သူကေတာ႔ သူ႕ကိုပဲ ကံဆိုးျပီးေတာ႔ ဆူးက ခဏခဏ လာစူးေနတယ္ လို႔ ထင္ေနတာပါ။ တကယ္ေတာ႔ သူကိုယ္တိုင္က “ ဆူး ” ရွိေနႏိုင္တဲ႔ ေနရာေတြကို တတ္နင္းခဲ႔တာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ သူ “ ဆူး ” စူးတယ္ ဆိုတာ ဆန္းေတာ႔ မဆန္းလွပါ။

ဒီလိုပါပဲ. .

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘဝေတြကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနခဲ႔ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားမွာ အမွားမ်ား ရွိတဲ႔ ေနရာကို လွမ္းေလွ်ာက္မိၾကတယ္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ႔ အမွား ဆိုေသာ “ ဆူး ” က ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီကို လာေရာက္ စူးတာေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ အမွား ဆိုေသာ “ ဆူး ” ရွိေနႏိုင္ေသာ ေနရာေတြကို သြားေရာက္မိေသာ ထိုေျခလွမ္းမ်ားကို “ ဆူး ” က စူးတာ တကယ္ေတာ႔ “ ဆူး ” ရဲ႕ အမွား မဟုတ္ေတာ႔ပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ “ ဆူး ” ကို ျမင္ႏိုင္ေသာ မ်က္လံုးပါ ေနသလို ၊ အမွားကို ျမင္ႏိုင္ေသာ မ်က္လံုးလည္း ပါေနတာပါပဲ။ ထို႕အတူ “ ဆူး ” ရွိေနတာကို မျမင္ႏိုင္ေအာင္ အေပၚယံက ဖုံးလႊမ္းထားႏုိင္ေသာ ၊ အမွား ရွိေနတာကို မျမင္ႏိုင္ေအာင္ အေပၚယံက ဖံုးလႊမ္းထားႏိုင္ေသာ အေပၚယံ အလႊာမ်ား ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။ ထိုအေပၚယံ အလႊာမ်ားကို ကိုယ္က သြားေရာက္ မထိမိဘူး ၊ မနင္းမိဘူး ဆိုရင္ အမွား ဆိုေသာ ဆူး မ်ားလည္း ကိုယ္႕ကို လာေရာက္ စူးမိႏိုင္စရာ မရွိပါ။

လူတစ္ေယာက္ အမွား ဆိုေသာ “ ဆူး ” စူးခံရျပီ ဆိုေသာ အခါမွာ ဆူး က လာေရာက္ စူးမိတယ္ ဆိုတာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးသလို ၊ လံုးဝလည္း မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ႔ ဆူး စူးခံရတယ္ ဆိုတာ ကိုယ္က ဆူးကို သြားနင္း မိလို႕ပါ။

အမွား ဆိုေသာ ဆူးကို မနင္းမိေလေအာင္ လုပ္သင္႔တာကေတာ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ အျမင္အာရံုကို ဖြင္႔ ၊ အမွား ဆိုေသာ ဆူး ရွိေနမွန္း မသိရေလေအာင္ ဖံုးကြယ္ေနေသာ အရာမ်ားကို သြားေရာက္ မနင္းမိဖို႔ပဲ အေရးၾကီးပါတယ္။

ဘဝမွာ အမွား ဆိုေသာ ဆူး အစူး မခံရေလေအာင္ လုပ္စရာက ထူးထူးေထြေထြေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ ကိုယ္႕ေျခလွမ္းမ်ားကိုသာ ကိုယ္ ဂရုစိုက္ပါ။ ျမင္ေအာင္ၾကည္႔ျပီး မျမင္ကြယ္ရာမ်ားကိုလည္း မနင္းမိပါေစနဲ႔။


Source ; Graham Chapman ၏ မိန္႕ခြန္းတစ္ပိုင္းအစ
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။



pdf ျဖင္႔ ဒီေနရာ က ယူပါ။


.
Share/Bookmark

0 စုထားမိေသာ အာဟာရမ်ား ( ၁ )


၁။
လူ႔အေရးအရာတိုင္း အတြက္
အခါရာသီဟူသည္ ရွိ၏။
ဒီေရတတ္ခိုက္ အမိအရ ယူလိုက္လွ်င္
ကံၾကမၼာ အက်ိဳးေပးေကာင္း ၾကံဳရႏိုင္၏။
အခြင္႔သာခိုက္ မယူလိုက္လွ်င္ကား
ဘဝခရီး တစ္ေလွ်ာက္
စည္းတိမ္ေသာင္ခံုမ်ားႏွင္႔ တိုးကာ
ဆင္းရဲ ဒုကၡမ်ိဳးစံု ၾကံဳရေပလိမ္႕မည္။
( ရွိတ္စပီးယား )

၂။
တိုက္ပြဲ မဝင္ပဲနဲ႔ေတာ႔ ဘယ္သူမွ ေအာင္ပြဲခံရမွာ မဟုတ္ဘူး။
( ေလာရီယယ္ ဘီယဲလ္ )

၃။
ေလာကမွာ ဘယ္အရာမဆို တစ္စံုတစ္ခု အတြက္ေတာ႔
ေကာင္းက်ိဳးျပဳတာခ်ည္းပဲ။
( ဂၽြန္ဒရိုင္းဒင္ )

၄။
စာဖတ္ျခင္းသည္ လူကို ျပည္႔ဝေစသည္။
ေျပာဆိုေဆြးေႏြးျခင္းသည္ လူကို ကၽြမ္းက်င္ျပင္ဆင္ျပီး ျဖစ္ေစသည္။
ေရးသားျခင္းကား တိက်ေသခ်ာေစသည္။
( ဖရန္စစ္ ေဘကြန္ )

၅။
ဘဝရဲ႕ အျမင္႔ဆံုး ဦးတည္ခ်က္ဟာ သိမႈ မဟုတ္ဘူး။ လုပ္ေဆာင္မႈ။
( ေသာမတ္ ဟပ္စလီ )

၆။
သိမႈက ညႊန္ၾကားခိုင္းေစသည္႕အတိုင္း လုပ္ေဆာင္မႈ။
( ကၽြန္ေတာ္က ဒီလို ထပ္ေတြးမိတယ္။ )

၇။
ႏွံျပည္စုတ္ေတာင္ပံနဲ႔ သိမ္းငွက္လို ပ်ံဝဲႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
( အမည္မသိ )

၈။
လုပ္ငန္းခြင္မွာ လူတို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကရန္ အတြက္ အရာသံုးခု လိုအပ္သည္။
က) အလုပ္ႏွင္႔ အလုပ္လုပ္သူတို႔ အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္ရမည္။
ခ) အလုပ္ကို အလြန္အကၽြံ မလုပ္ရ။
ဂ) အလုပ္၌ မိမိေအာင္ျမင္ေနသည္ ဟူေသာ ခံယူခ်က္ ရွိရမည္။
( ကိုေဇာ္ )

၉။
အေဖတစ္ေယာက္သည္ ဆရာ အေယာက္တစ္ရာ ေပါင္းထားသည္ထက္ ပို၏။
( ေဂ်ာ႔ခ်္ဟားဘတ္ )

၁၀။
ေနရာတိုင္းမွာ ဂီတ ရွိသည္။
နားရွိသူေတြ အတြက္ေပါ႔။
( ေအာ္စကာဝိုင္းလ္ )

၁၁။
ခ်စ္သူကို ျမင္ရျခင္း၌ မ်က္စိသည္ ေရာင္႔ရဲျခင္း မရွိ။
( ေလာကနီတိ )

၁၂။
သင္အာရံုစူးစိုက္သေလာက္ သူမ်ားေတြ အာရံုမရွိ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေနမယ္။
သင္တတ္ၾကြသေလာက္ သူမ်ားေတြ တတ္ၾကြခ်င္မွ တတ္ၾကြေနမယ္။
သင္စိတ္ဝင္စားသေလာက္ သူမ်ားေတြ စိတ္ဝင္စားခ်င္မွ ဝင္စားေနမယ္။
ထို႔ေၾကာင္႔. . .
သင္ေအာင္ျမင္သလို သူမ်ားေတြ ေအာင္ျမင္ခ်င္မွ ေအာင္ျမင္မယ္။
( ကိုေဇာ္ )

၁၃။
ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရမႈ ဆိုတာ အင္မတန္ ေသးမွ်င္တဲ႔ ၾကိဳးကေလး တစ္ပင္နဲ႔ တူတယ္။
ဒီၾကိဳးကေလးျပတ္သြားျပီဆိုရင္ ျပန္ေကာက္ဆက္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ကို ခဲယဥ္းတယ္။
( အယြတ္ခန္ )

၁၄။
အသံေကာင္းျပီးသား ၊ အဆိုေက်ညက္ျပီးသား ငွက္ေတြခ်ည္း ေတးဆိုရမယ္ ဆိုရင္ တစ္ေတာလံုး တိတ္ဆိတ္ေနမွာေပါ႔။
( အမည္မသိ )

၁၅။
မစြန္႔စားပဲနဲ႔ေတာ႔ ဘာမွ ရမလာႏိုင္ဘူး။
( အမည္မသိ )

၁၆။
အမ်ိဳး၏ အက်ိဳးငွာ တစ္ေယာက္ေသာ သူကုိ စြန္႔ရာ၏။
ရြာ၏ အက်ိဳးငွာ အမ်ိဳးကို စြန္႔ရာ၏။
ဇနပုဒ္ အက်ိဳးငွာ ရြာကို စြန္႔ရာ၏။
မိမိအက်ိဳးငွာ ေျမအလံုးကို စြန္႔ရာ၏။
( ေလာကနီတိ )

၁၇။
ခ်ီးမြမ္းတတ္မွ ပညာရွိ ပီသသည္။
ဆရာကို ေရွ႔တြင္ပင္ ခ်ီးမြမ္းရာ၏။
မိတ္ေဆြကို ကြယ္ရာမွာ ခ်ီးမြမ္းရာ၏။
အမႈထမ္းကို လုပ္ကိုင္စဥ္မွာ ခ်ီးမြမ္းရာ၏။
( ေလာကနီတိ )

၁၈။
လူဆိုတာ . . .
ငါ ဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆိုတာထက္
ငါ ဘယ္လို ျဖတ္သန္းလာခဲ႔တယ္ ဆိုတာ အဓိကပါ။
ဒါ. . .ကိုယ္႕သမိုင္း မွတ္တိုင္ေတြပဲ မဟုတ္လား။
( ကိုေဇာ္ )

၁၉။
တခ်ိဳ႕က. . .
အခက္အခဲကို အေၾကာင္းျပဳျပီး
ဦးက်ိဳးတယ္။
တခ်ိဳ႕က. . .
စံခ်ိန္ခ်ိဳးတယ္။

၂၀။
လိုခ်င္တာကို ရတာက
ေအာင္ျမင္မႈေပါ႔.။
ရတာကို ေက်နပ္ႏိုင္ရင္
ေပ်ာ္ရႊင္မႈပဲ။
( အမည္မသိ )

၂၁။
သူတစ္ပါးအေပၚ အလိုမက်မႈအတြက္ ေဒါသမထြက္ပါနဲ႔။
သင္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ ကိုယ္႕ဖာသာ စိတ္တိုင္းက် မျဖစ္ေသးသည္ကို သတိရပါ။
( အမည္မသိ )

၂၂။
လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုတာ သူတစ္ပါးရဲ႕ စည္းကမ္းအေပၚမွာ ထားတဲ႔ ကိုယ္႕ရဲ႕ ေလးစားမႈ ကိုေခၚတယ္။
( အမည္မသိ )

၂၃။
အတတ္ပညာကို ေျဖးေျဖးသင္ရာ၏။
ဥစၥာကို ျဖည္းျဖည္းရွာရာ၏။
ေတာင္ကို ျဖည္းျဖည္းတတ္ရာ၏။
အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကို ျဖည္းျဖည္းသာ စဥ္းစားရာ၏။
အမ်က္ေဒါသကို ျဖည္းျဖည္းသာ ထြက္ေစရာ၏။
( ေလာကနီတိ )

၂၄။
စာအုပ္၌ ရွိေသာ အတတ္ပညာ ႏွင္႔ သူတစ္ပါး၏ လက္၌ ရွိေသာ ဥစၥာသည္ ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္။ အေၾကာင္းကိစၥေပၚေပါက္ေသာ အသံုးခ်၍ မရ။
( အမည္မသိ )

၂၅။
ကိုယ္႕ထက္ျမတ္ေသာသူကို ကိုယ္႕ကို ႏွိမ္႔ခ်သျဖင္႔ ေအာင္ရာ၏။
ရဲရင႔္ေသာသူကို သင္းခြဲသျဖင္႔ ေအာင္ရာ၏။
ကိုယ္႔ေအာက္နိမ္႕က်သူကို အနည္းငယ္ ေပးသျဖင္႔ ေအာင္ရာ၏။
ကိုယ္႔ႏွင္႔ အဆင္႔တူေသာသူကို လံုလျပဳသျဖင္႔ ေအာင္ရာ၏။
( ေလာကနီတိ )

၂၆။
ရန္သူကို အကၽြမ္းမဝင္ရာ။
မိတ္ေဆြကိုလည္း အလြန္အမင္း အကၽြမ္းမဝင္ရာ။
တစ္ခါတစ္ရံ မိတ္ေဆြသည္ပင္ အမ်က္ထြက္လတ္ေသာ္ အျပစ္အားလံုးကို ထုတ္ေဖာ္ျပတတ္၏။
( ေလာကနီတိ )

၂၇။
တစ္ၾကိမ္ အမ်က္ထြက္ဖူးေသာ မိတ္ေဆြကို
တစ္ဖန္ျပန္လည္၍ ေစ႔စပ္လိုေသာ သူသည္
ကိုယ္ဝန္ကို ယူေသာ အႆထုိရ္ျမင္းမ ကဲ႕သို႔
ေသမင္းကို ယူသည္ မည္၏။
( ေလာကနီတိ )

၂၈။
ေၾကြးၾကြင္း ၊ မီးၾကြင္း ၊ ရန္ၾကြင္း
ဤသံုးမ်ိိဳးသည္ အဖန္တလဲလဲ တိုးပြားတတ္၏။
ထိုေၾကာင္႔ အၾကြင္းကို မထားရာ။
( ေလာကနီတိ )

၂၉။
ပစၥည္း ဥစၥာ ဆင္းရဲသူ ၊
အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္သူ ၊
မိုက္ေသာသူ ၊
ေၾကြးျမီမ်ားေသာသူ ၊
မင္းဝယ္ကိုယ္ၾကပ္ ခစားေသာသူ ၊
ဤငါးလူတို႔ကား အသက္ရွင္လ်က္ ေသသူမ်ားျဖစ္၏။
( ေလာကနီတိ )

၃၀။
ပ်င္းေသာသူအား အတတ္ပညာ အဘယ္မွာ တတ္အံ႔နည္း။
အတတ္ပညာ မရွိေသာသူအား ဥစၥာအဘယ္မွာ ရအံ႔နည္း။
ဥစၥာမရွိေသာသူအား အေဆြခင္ပြန္းအဘယ္မွာ ရအံ႔နည္း။
အေဆြခင္ပြန္းမရွိေသာသူအား ခ်မ္းသာ အဘယ္မွာ ရအံ႔နည္း။
ခ်မ္းသာမရွိေသာသူအား ေကာင္းမႈအဘယ္မွာ ရအံ႔နည္း။
ေကာင္းမႈမရွိေသာသူအား နိဗၺာန္ အဘယ္မွာ ရႏိုင္အံ႔နည္း။
( ေလာကနီတိ )

၃၁။
အတတ္ႏွင့္တူေသာ ဥစၥာသည္မရွိ။
အတတ္ကိုခိုးသူတို႔သည္ မယူႏိုင္ကုန္။
ဤေလာက၌ အတတ္သည္ကား အေဆြခင္ပြန္းျဖစ္၏။
တမလြန္ဘ၀၌ ခ်မ္းသာကို ေဆာင္တတ္၏။
( ေလာကနီတိ )

၃၂။
အၾကားအျမင္ပညာကို နည္း၏ဟူ၍ မေအာက္ေမ႔ရာ။
မိမိစိတ္ထဲ၌ သြင္းထားရာ၏။
ေတာင္ပို႔၌ ေရေပါက္သည္ က်ဖန္မ်ားစြာ ၾကာရွည္သျဖင့္ ျပည့္သကဲ႔သို႔တည္း။
( ေလာကနီတိ )

၃၃။
ႏႈတ္မႈပညာကိုလည္းေကာင္း၊
လက္မႈပညာကိုလည္းေကာင္း
ငယ္သည္ဟူ၍ မေအာက္ေမ႔ရာ။
ကုန္စင္ေအာင္တတ္မူကား တစ္ခုေသာ အတတ္သည္လည္း
အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ျဖစ္ပါသည္သာလွ်င္တည္း။
( ေလာကနီတိ )

၃၄။
သုတႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ပညာရွိသည္ အၾကင္အရပ္၌ ရွိ၏ဟူ၍ ၾကားျငားအံ႔၊
ထိုအရပ္သို႔ သုတရွာေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသားသည္
သည္းစြာအားထုတ္၍ သြားရာသည္သာလွ်င္တည္း။
( ေလာကနီတိ )

၃၅။
ေလာက၌ ပညာရွိသူသည္ မေမးမူကား စည္ႀကီးသဖြယ္ျဖစ္၏။
သူတည္း ေမးမူကား မိုးႀကိဳးသဖြယ္ျဖစ္၏။
လူမိုက္သည္ ေမးေသာ္လည္းေကာင္း၊ မေမးေသာ္လည္းေကာင္း
အခါခပ္သိမ္းမ်ားစြာလည္း ေဟာတတ္ ေျပာတတ္သည္သာလွ်င္တည္း။
( ေလာကနီတိ )



ကိုေဇာ္ စုစည္းတင္ျပသည္။


pdf ျဖင္႔ ဒီေနရာ က ယူပါ။

.
Share/Bookmark

26 February 2010

1 ဘဝမွာ အေကာင္းဆံုး ေနတတ္ဖို႔ အခ်က္ ( ၇ ) ခ်က္


၁။ ေအာင္ျမင္ပံု အေနအထားကို အျမဲမွန္းဆ ျမင္ေယာင္တတ္ျခင္း။

၂။
မေအာင္ျမင္မႈထဲမွာပင္ အခြင္႔အေရး ၊ အခြင္႔အလမ္းကို ျမင္ေနတတ္ျခင္း။

၃။ ျဖစ္ႏိုင္သည္႕အရာကို အာရံုစူးစုိက္ျခင္း။

၄။ မျဖစ္ႏိုင္သည္႔ အရာကို လ်စ္လ်ဴရႈတတ္ျခင္း။

၅။ အခါအားေလ်ာ္စြာ အနားယူတတ္ျခင္း ၊ အေျပာင္းအလဲေလးမ်ား လုပ္တတ္ျခင္း။

၆။ သူတစ္ပါးကို ေဖးမ ကူညီတတ္ျခင္း။

၇။ မိမိမွာ ရွိသည္႔ ဝမ္းေျမာက္အားတတ္ဖြယ္ အခ်က္မ်ားကို ထည္႔သြင္း စဥ္းစားတတ္ျခင္း။


Source; Success Journal
ကိုေဇာ္ ျမန္မာမႈျပဳသည္။


.
Share/Bookmark

25 February 2010

0 ကိုယ္ ၊ စိတ္ က်န္းမာေရး နည္းလမ္း (၈) သြယ္


၁။ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ေဝဖန္ ၊ အစစ္အေၾကာ မလြန္ပါနဲ႔။

၂။ ကိုယ္လုပ္ေနရေသာ အလုပ္ကို ႏွစ္သက္ ခင္တြယ္ပါ။

၃။ တာဝန္မရွိ ၊ ေငြေၾကးမလိုေသာ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အတြက္ အပန္းေျဖစရာ “ ဝါသနာ ” တစ္ခု ထားရွိပါ။

၄။ လူေတြကို ျမင္တတ္ ၊ ၾကည္႔တတ္ ၊ နားလည္တတ္ ၊ ႏွစ္သက္တတ္ပါေစ။

၅။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ႏိုင္ျခင္း မရွိေသာ အေျခအေနကို ထိုအတိုင္းပဲ အလိုက္သင္႔ ခံယူတတ္ေသာ စိတ္ဓါတ္ေမြးျမဴပါ။

၆။ ျပႆနာ ၊ အခက္အခဲမ်ားကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ပြားျခင္း ကို ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။

၇။ ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ စကားမ်ိဳး ၊ သူတစ္ပါး ႏွစ္သက္ေစမဲ႔ စကားမ်ိဳး ေျပာတတ္သည္႔ အေလ႔အထကို ေမြးျမဴပါ။

၈။ ျပႆနာ ၊ အခက္အခဲမ်ားကို ရဲရဲရင္ဆိုင္ကာ တိတိက်က် စီစစ္၍ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်တတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။


source; Success Journal
ကိုေဇာ္ ျမန္မာမႈျပဳသည္။



.
Share/Bookmark

0 ေအာင္ျမင္စိတ္ ၾကီးမားသူတို႔၏ လကၡဏာမ်ား


၁။ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ဆိုေသာအခ်က္ကိုပဲ အာရုံ စူးစိုက္သည္။

၂။ သူတို႕မွာ ထိေတြ႕သမွ် အေပၚ တာဝန္ယူတတ္ေသာစိတ္ ရွိသည္။

၃။ သူတို႕မွာ တိက်ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခိုင္မာသည္။

၄။ သူတို႕ကို သူတို႔ လိုသလို ေျပာင္းလဲပစ္သည္။

၅။ သူတို႕မွာ အနာဂတ္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ ရွိသည္။ ပန္းတိုင္ ထားရွိသည္။

၆။ မိမိ လိုခ်င္ေသာ ပန္းတိုင္ ဘာလဲ ဆိုတာ သိသည္။

၇။ ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္စရာ ရွိသမွ် အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းသည္။ အခက္အခဲ ၾကီးမားေနခ်န္မွာလည္း သူ ေနာက္မဆုတ္ ၊ ဇြဲမေလွ်ာ႔။ ပင္ပန္းသည္ ဟူ၍ မထင္။

၈။ လိုရင္ ေမးသည္။ လိုေသာ ၊ ေတာင္းသင္႔ ေတာင္းထိုက္တာ မွန္သမွ်ကို ေတာင္းသည္။

၉။ သူတို႕မွာ တစ္ဘက္လူကို ဂရုစိုက္တတ္ေသာ စိတ္ရွိသည္။

၁၀။ ေန႕စဥ္ နံနက္တိုင္း တျခားသူမ်ားႏွင္႔ မတူ ငါ ေအာင္ျမင္ရမည္ ဟူေသာ စိတ္ဓါတ္ျဖင္႔ လုပ္ငန္းကို အစျပဳသည္။


Source; Success Jouranl
ကိုေဇာ္ ျမန္မာမႈျပဳသည္။



.
Share/Bookmark

1 ပန္းကန္ ၊ ဘူေဖး ၊ ေဟာ႔ေပါ႔ ႏွင္႔ ႏွီးေဒါင္းလန္း




စားလို႔ ေသာက္လို႔ အရာေတြပါပဲ..။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ေတြကေတာ႔ ျခားနားတယ္ဗ်ာ..။ လူ႔ဘဝလိုေပါ႔..။

ပန္းကန္..


Plate လို႔ ေခၚတဲ႔ ပန္းကန္ျပားကို စတင္ တီထြင္ကတည္းက တစ္ေယာက္တည္း စားဖို႔ပါ.။ တစ္ေယာက္ကိုင္ ဆိုပါေတာ႔..။ ကိုယ္႔ ပန္းကန္ထဲကို ကိုယ္႕ဖာသာကိုယ္ ထည္႔ထားၾကရတာပါ.။ ကိုယ္႕ ပန္းကန္ထဲက စားစရာ ကိုယ္စိတ္ၾကိဳက္..။ ဘယ္သူမွလည္း ကိုယ္ပန္းကန္ထဲကို လက္လာမရႈပ္ဘူး.။ အဲ.. အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ ဆိုတဲ႔ ခ်စ္သူေတြကေတာ႔ တစ္ပန္းကန္ကို ႏွစ္ေယာက္စားၾကေလးရဲ႕..။ ဒါေပမဲ႔..အဆင္မေျပလွဘူး ထင္တယ္.။ သူတို႕ ခဏပါ.။ ေနာက္ေတာ႔လည္း ကိုယ္႔ပန္းကန္နဲ႔ ကိုယ္ေပါ႔..။

ဘူေဖး..

ဘူေဖး ကို ကိုယ္႕အိမ္မွာထက္ ဆိုင္မွာ သြားစားျဖစ္ၾကတာ မ်ားတယ္.။ ဘူေဖးစားတာကလည္း အႏုပညာ လိုေသးတယ္ဗ်.။ အရင္က ကၽြန္ေတာ္ မဂၢဇင္း တစ္ေစာင္မွာ ေရးဖူးေသးတယ္..။ “ ဘူေဖး စားျခင္း အႏုပညာ ” ဆိုတာ.။ ထားလိုက္ပါေတာ႔ ..အခုပဲ ဆက္ေျပာၾကည္႔မယ္.။ ဆိုင္ေတြ ၊ အခန္းအနားေတြမွာ စားၾကတာ မ်ားတယ္.။ ခုံတန္း အရွည္ၾကီး ေပၚမွာ စားစရာအမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာကို အစီအရီခ်လို႔.၊ ထမင္းေတြ ၊ ဟင္းေတြ ၊ အသီးအႏွံေတြ ၊ အခ်ိဳတည္းစရာေတြ ၊ အခ်ိဳရည္ေတြ အစံုစံုကို စားပြဲေပၚမွာ ခ်ထားတယ္.။

ကိုယ္ၾကိဳက္ရာသာ ထည္႔စားေပေတာ႔ ကိုယ္႕ပန္းကန္ထဲကို ဘယ္သူမွ လာတားမဲ႔ သူမရွိ..အဲ ..တစ္ခုေတာ႔ ရွိတယ္.။ ကိုယ္ေလာဘၾကီးျပီး ထည္႔ထားတဲ႔ အစားအစာေတြ မကုန္ရင္ေတာ႔ ရွက္စရာၾကီးပဲ.။ တခ်ိဳ႕ဆိုင္ေတြကေတာ႔ လုပ္ၾကတယ္.။ ေစ်းခ်ိဳတယ္..ဟင္းအမယ္လည္း မ်ားတယ္.။ ၾကိဳက္တာလည္း စားလို႔ရတယ္.။ တစ္ခုေတာ႔ သတိထား..။ ကိုယ္႕ပန္းကန္ထဲက စားစရာေတြ မကုန္ရင္ ၁၀၀ ဂရမ္ ကို ဘယ္ေလာက္ဆိုျပီး ဒဏ္ေၾကးေကာက္တယ္ ။ မွတ္ကေရာ..ေလာဘတၾကီးထည္႔တဲ႔ သူ ..မကုန္ရင္ သြန္ပစ္မယ္ကြာ ဆိုတဲ႔ စိတ္သေဘာ ပုပ္တဲ႔ သူေတြ ခံရေတာ႔တာပဲ..။

တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ စားရတာနဲ႔ ေလွ်ာ္ရတာနဲ႔ မကာမိဘူး ျဖစ္ၾကတယ္..။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္က ဘူေဖးကို ဒီလို သတ္မွတ္တယ္..။ “ တန္အစာ လြန္ဒဏ္ေၾကးပါ..။ ” လို႔ ..။


ေဟာ႔ေပါ႔...


Hot Pots တဲ႔ဟ..။ “ အိုးပူၾကီး ” ေပါ႔..။ ဟုတ္ပါတယ္.။ အိုးပူၾကီးပါပဲ.. ။ ဒါၾကီးကုိ စားပြဲေပၚမွာ တင္ျပီး ေအာက္က မီးနဲ႔ ကိုယ္ထည္႔ခ်င္တဲ႔ အသား ၊ ငါး ၊ အသီးအရြက္ေတြကို ထည္႔ျပီး စားရတာပါ.။ တစ္ေယာက္တည္း စားလို႔ရသလို ႏွစ္ေယာက္စားလည္း ရတယ္..။ အိုဗ်ာ..မဟုတ္ေသးဘူး..၊ အဖြဲ႔နဲ႔ စားလည္း ရတယ္.။ ၾကိဳက္သေလာက္ အေယာက္ေရနဲ႔စား..။ သူက အလည္က အိုးထဲကို ကိုယ္စားခ်င္တဲ႔ အသား ၊ ငါး ၊ အသီးအရြက္ေတြကို ထည္႔ျပဳတ္ျပီး တူေလးနဲ႔ ညွပ္ ကိုယ္႕ေနရာက အခ်ဥ္ေလးနဲ႔ တို႕ျပီး ရွလႊတ္ဆိုျပီး စားရတာေလ.။ ေျပာရင္းနဲ႔ေတာင္မွ ရွလႊတ္...ေနာ္...။

ဒါဆိုရင္ ကိုယ္ထည္႔ျပီး ျပဳတ္ထားတဲ႔ အသား ၊ ငါးေတြကို သူမ်ားက မွားယုူျပီး စားသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.။ ဟုတ္တယ္..။ ဒါေၾကာင္႔ တခ်ိဳ႕ ေဟာ႔ေပါ႔ေတြမွာ အကန္႕ေလးေတြ ခြဲေပးထားတယ္.။ ကိုယ္႔ေနရာမွာ ထည္႔ထားရင္ သူေနရာဆီ ေရာက္မသြားဘူးေပါ႔ေလ.။ ဒါေပမဲ႔ လူမ်ားလာရင္ သူတို႕ ခြဲေပးထားတဲ႔ အကန္႔ေလးက အမ်ားဆံုးမွ ေလးကန္ထဲရယ္ဗ်ာ.။ ဒါဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..။

ဒါေလးမ်ားဗ်ာ..။ ကိုယ္႕စားမဲ႔အသား ၊ ငါးေတြကို ကိုယ္႕တူေလးနဲ႔ ညွပ္ျပီး အိုးထဲကို စိမ္ျပီး ျပဳတ္လိုက္ၾကတာပဲေလ.။ ရျပီးထင္ေတာ႔မွ ဆြဲယူျပီး အခ်ဥ္ထဲႏွစ္ စားလိုက္ၾကတာပါပဲ.။ ေကာင္းမွေကာင္း ၊ သူမ်ားလုစားလို႔မရေတာ႔ဘူးေပါ႔ေလ.။ ဒါေပမဲ႔..တစ္ခုေတာ႔ ရွိတယ္.။ အမ်ားနဲ႔ ဆိုေတာ႔ ရုပ္ပ်က္တယ္.။ ကိုယ္အတၱၾကီးတယ္ ၊ မာနၾကီးတယ္ ဆိုတာလည္း လူသိတယ္ေလ.။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီလိုေတာ႔ သိပ္မလုပ္ၾကပါဘူး.။ ကိုယ္စိမ္ထားတာ သူမ်ားယူစားသြားလို႔ မၾကိဳက္ေသာ္လည္း ၊ ရင္နာေသာ္လည္း ဘာမွ မျဖစ္သလိုနဲ႔ ေနလိုက္ၾကတယ္.။ ဒါကေတာ႔ ဟန္ေဆာင္တာေပါ႔ေလ.။


ႏွီးေဒါင္းလန္း.

ဗ်ာ...။ မၾကားဖူးၾကဘူးလား..။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ..။ ေတာ္ေတာ္ေတာ႔ ၾကာသြားပါျပီ.။ အရင္က လူေတြက မိသားစု လိုက္ ထမင္းအတူတူ စားျဖစ္ေအာင္ ထြင္ၾကတာပဲ ထင္ပါတယ္ဗ်ာ.။ သူက ပန္းကန္ျပားလိုပဲ မ်က္ႏွာျပင္က ဒါေပမဲ႔ အၾကီးၾကီးေပါ႔ေလ.။ ေအာက္ေျခမွာ ေျခေထာက္ေတြပါတယ္.။ သူကပဲ စားပြဲလို ျဖစ္ေနတာေပါ႔ဗ်ာ.။ ေျခေထာက္ကေတာ႔ ၄ ေခ်ာင္း ၊ တခ်ိဳ႕ဆို ၅ ေခ်ာင္းပါတယ္.။ မ်က္ႏွာျပင္က ပန္းကန္ျပားလိုေပၚမွာ ထမင္းေတြ ၊ ဟင္းေတြကို ထည္႔ျပီး စားရတယ္ဗ်ာ.။ ေနာက္ေတာ႔ တစ္ေယာက္က ဟင္းခ်ိဳ ေသာက္ခ်င္လို႔ ေသာက္ျပီး ဆမ္းစားလိုက္ရင္ သူဆမ္းတဲ႔ ဟင္းခ်ိဳက ဒီဘက္မွာ ထမင္းေတြ ပံုျပီး စားေနတဲ႔ လူေတြ ဆီကိုလည္း ေရာက္လာတယ္.။ ဒါေၾကာင္႔ “ ႏွီးေဒါင္းလန္း ” နဲ႔ စားတာကို လက္ရည္တျပင္တည္း စားတယ္လို႔ ေျပာတာေလ.။

ဒီမွာ စားတဲ႔ သူက ကိုယ္ထမင္းေတြကို ဟင္းခ်ိဳေတြက လာစုေနေတာ႔ (အားလံုးက လက္နဲ႔ စားၾကတာေလ.။) ဒါေၾကာင္႔ စားရတာ မလြယ္ေတာ႔ဘူး.။ ဒီေတာ႔ ႏွီးေဒါင္းလန္းက ေအာက္ေျခက ေျခေထာက္နဲ႔ ဆိုေတာ႔ ညီေနတယ္ေလ.ဒါေလးကို မသိမသာေလး မလိုက္တယ္ဗ်ာ.။ ဒီေတာ႔ သူ႕ဘက္က ျမင္႔သြားျပီး ဟိုဘက္က လူက နိမ္႕သြားတယ္ေလ.။ ဒီမွာ သူ႕ဆီက ထမင္းေတြက ဟင္းခ်ိဳေတြ နဲ႔ အိုင္မေနေတာ႔ဘူးေလ.။ ဒီအခ်ိန္မွာ အျမန္ဆြဲေတာ႔တာပဲေပါ႔.။ ဟို တစ္ဖက္က လူကေတာ႔ ဟင္းခ်ိဳေတြထဲ ထမင္းေတြ လူးလွိမ္႕ေနေတာ႔တာေပါ႔ဗ်ာ.။ ဒီေတာ႔ ထမင္းကို လက္နဲ႔ ေကာက္စားဖို႔ ခက္လာတယ္ေလ.။ ဒီမွာ သူကလည္း ႏွီးေဒါင္းလန္းကုိ မလိုက္ျပန္ေရာ..။ ဟိုတစ္ဖက္က လူထက္ပိုျမွင္႔ေအာင္ မရတယ္ေလ.။ ဒီေတာ႔ ဟိုလုူ႕ဘက္မွာ ဟင္းခ်ိဳေတြ သြားအိုင္ေနျပန္ေရာ..။

ဒါနဲ႔ပဲ ဟိုဘက္က မ ၊ ဒီဘက္က မ နဲ႔ပဲ ႏွီးေဒါင္းလန္းၾကီးက မိုးပ်ံ ေနေတာ႔တာပဲဗ်ာ.။ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ညကပဲ ေတြးမိပါတယ္.။

ပန္းကန္ ဆိုတာကေတာ႔ တစ္ဦးတစ္ေယာက္လုပ္ေသာ အလုပ္ေလးေတြကို ရည္ ညႊန္း ပါလိမ္႔မယ္.။

ဘူေဖး
ဆိုတာေတာ႕ စိတ္ပါရင္ သြားလိုက္ စိတ္မပါရင္ ေနလိုက္ ဆိုသလို ေနရာေလး တစ္ခုေပါ႔..။

ေဟာ႔ေပါ႔
ဆိုတာကေတာ႔ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ႏိုင္သလို ၊ လူေတြနဲ႔ မ်ားမ်ား နဲ႔လည္း လုပ္ႏိုင္တယ္.။ သူမ်ားလာရင္ ဟန္ေဆာင္ ေနရတတ္တဲ႔ ေနရာေလး တစ္ခုေပါ႔.။

ႏွီးေဒါင္းလန္း
ဆိုတာကေတာ႔ တစ္ေယာက္တည္း မသံုးၾကပါဘူး.။ လူအမ်ားနဲ႔ အုပ္စု ဖြဲ႔ျပီး လုပ္ရတဲ႔ အလုပ္ေလးေတြပါ.။ အဲဒီအထဲမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က အတၱၾကီးလာျပီ ဆိုရင္အရမ္း သိသာတယ္.ျမင္သာ ထင္သာ လာတယ္.။

ဒါေၾကာင္႔ အဖြဲ႔နဲ႔ လုပ္တဲ႔ အလုပ္ေတြမွာ အားလံုးပဲ လက္ရည္ တျပင္တည္း ျဖစ္သင္႔ပါတယ္ဗ်ာ..။


ဘယ္သူ႕ကိုမွ မရည္ရြယ္ပါ.။ ေတြးမိတာေလး တစ္ခုပါပဲ.။


ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္..။



http://zaw357.multiply.com/journal/item/688 မွာ 14.10.2009 ကေရးထားတာပါ၊

.

Share/Bookmark

24 February 2010

2 ဂႏၳဝင္


“ ဂႏၳဝင္ ”

ဆိုေသာ အေၾကာင္းကို ေျပာေတာ႔မယ္ ဆိုရင္ ဒီ
“ ဂႏၳဝင္ ” ဆိုေသာ စကားလံုးကို အရင္ရွင္းရပါလိမ္႕မယ္။ တခ်ိဳ႕က “ ဂႏၱဝင္ ” ဟူ၍ “ နငယ္ ” ေအာက္တြင္ “ တဝမ္းပူ ” ကိုထားေရးပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ “ နငယ္ ” ေအာက္တြင္ “ ထဆင္ထူး ” ကို ထားေရးမွ သာ အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။

“ ဂႏၳဝင္ ” ဆိုတာ ဘာလဲ လို႔ ဆိုေသာ ေမးခြန္းကို ကၽြန္ေတာ္႕ဆရာ တစ္ေယာက္က ဒီလိုေျပာျပဖူးတယ္။


ျမန္မာ႕ရုပ္ရွင္ေလာက သမိုင္းမွာ သက္တမ္းအရွည္ဆံုးနဲ႔ အေအာင္ျမင္ဆံုး မင္သားၾကီးက အားလံုးသိၾကတဲ႔ “ ဦးေက်ာ္ဟိန္း ” ပါပဲ။ သုိ႕ေသာ္ ဦးေက်ာ္ဟိန္း ဘယ္ေလာက္ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ သူ႕မွာ
“ ဂႏၳဝင္ ” ေျမာက္ေသာ ရုပ္ရွင္ ၊ ဗီဒီယို တစ္ကားမွ မရွိခဲ႔ပါဘူး။

ဒါဆို “ ပန္းျမိဳင္လည္က ဥယ်ာဥ္မွဴး ကဘာလဲ ၊ စုန္ေရ က ဘာလဲ လို႔ ေမးၾကပါလိမ္႕မယ္။ ” ဟုတ္ပါတယ္ ဒါေတြက ဦးေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ေသာ ရုပ္ရွင္ေတြပါ။

သုိ႕ေသာ္ အခ်ိန္ၾကာလ တစ္ခုတိုင္ေအာင္ပဲ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါတယ္။
“ ဂႏၳဝင္ ” ဆိုေသာ စကားက ဒီလို မဟုတ္ပါ။ ဘယ္အခ်ိန္ကာလေရာက္ေနပါေစ သူ႕ေခတ္ကာလသာ ေနာက္က် က်န္ရင္ က်န္ေနပါလိမ္႔မယ္။ သို႔ေသာ္ ဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ ဒီဇာတ္ကားေလးကို ၊ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကို ျပန္လည္ သတိတရ ျဖစ္ၾကတယ္ ဆိုတဲ႔ စကားလံုးပါ။

ဒါကို ဦးေက်ာ္ဟိန္းဟာ သူကိုယ္တိုင္လည္း သိပါတယ္။ သူရိုက္ခဲ႔ေသာ ဇာတ္ကားမ်ားထဲတြင္
“ ဂႏၳဝင္ ” ကားမ်ား မပါေသးဆိုတာကို သိေသာေၾကာင္႔ သူ႕သမိုင္းတြက္ “ ဂႏၳဝင္ ” ကားတစ္ကားေလာက္ က်န္ေနေစရန္ ေငြေျမာက္ျမားစြာ အကုန္ခံ၍ “ ဓါးေတာင္ကို ေက်ာ္၍ မီးပင္လယ္ကို ျဖတ္မည္။ ” ဇာတ္ကားကို ရိုက္ကူးခဲ႔ေသာ္လည္း သူ ထင္သလို ျဖစ္မလာခဲ႔ပါ။ ဦးေက်ာ္ဟိန္း ရိုက္ကူးေသာ ထိုဇာတ္ကားကို အခ်ိန္ကာလတစ္ခု အတြင္းသာ ၾကည္႔ၾကပါသည္။ ထိုကားမွာ “ ဂႏၳဝင္ ” ကား ျဖစ္မလာခဲ႔။

ဒါဆို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ
“ ဂႏၳဝင္ ” ဆိုေသာ ရုပ္ရွင္ကား ရွိေရာ ရွိရဲ႕လားလို႔ ေမးခဲ႔ရင္ . . . ရွိပါတယ္။ ဥပမာ - “ သၾကၤန္မိုး ” ။ ေခတ္ကာလ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျဖတ္သန္သြားပါေစ။ သၾကၤန္ေရာက္ေတာ႔မယ္ ၊ သၾကၤန္နားနီးျပီ ဆိုရင္ “ သၾကၤန္မိုး ” ဇာတ္လမ္းကို မျဖစ္မေနဆိုသလို ျပန္လည္ထုတ္လႊင္႔ ျပသပါတယ္။ ဒါကို “ ဂႏၳဝင္ ” လို႔ ေခၚပါတယ္။

ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာ ေရာက္ပါျပီ။

စာမူတစ္ပုဒ္ဖန္တီးတယ္ ဆိုတာလည္း ထိုဖန္တီးသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ သမိုင္းလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ သူ႕သမိုင္းကို သူ ဘယ္လိုေရးမလဲ။ သူလို စာမ်ားနဲ႔ ပံုေဖာ္ထားမလဲ။ ဒါက သူ႕ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင္႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔. . .
“ ဂႏၳဝင္ ” ဆန္ ၊ မဆန္ ဆိုတာကေတာ႔ ေျပာရခက္ပါလိမ္႔မယ္။

ဟုိတစ္ေန႕က ေလးစား ခင္မင္ရပါေသာ ဘေလာ႔ဂါ တစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ သူ႕ကို ေမးလ္ပို႔ျပီး ေဝဖန္ထားသူ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပထားရင္း ရွင္းျပထားတယ္။ သူ႕ကို ေဝဖန္ထားသူက “ ဘာသာျပန္ ” ေတြခ်ည္းပဲ ေရးေနတာပဲ ၊ ကိုယ္ပိုင္ေလးေတြလည္း ေရးပါဦးလို႔ ေဝဖန္ထားတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေဝဖန္တယ္ ဆိုတာထက္
အၾကံျပဳတယ္ ဆိုတာကို ပိုျပီး ႏွစ္သက္တယ္။ ဒီလို ပိုျပီး ခံစားမိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း သြားျပီး စိတ္ပ်က္ အားငယ္ေနေသာ ထိုဘေလာ႔ဂါကို အၾကံေပးမိပါတယ္။ တကယ္လည္း သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘေလာ႔သမားေတြ အခ်င္းခ်င္း ေျပာျဖစ္တဲ႔အခါ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးေလးေတြ ခ်ေရးရင္ သူရဲ႕ အေရးအသားနဲ႔ဆို ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိမ္႔မလဲလို႔ ေျပာျဖစ္ခဲ႔တယ္။ သို႕ေသာ္ သူ႕နားဝဆီသို႔ေတာ႔ ေရာက္ေအာင္ မေျပာျဖစ္ခဲ႔ပါ။ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ ဆိုေသာ္. . .

အဘယ္႕ေၾကာင္႔ ဆိုေသာ္. .

ဒါက သူ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင္႔ပါ။ သူ႕ရဲ႕ ရင္ခုန္ခံစားခြင္႔ပါ။ သူလည္း သူ႔ဘေလာ႔မွာ သူ႕ဖာသာ စိတ္ကူးကြန္႔ျမဴးရာ ၊ သူအားသန္ရာ သူေရးပါလိမ္႔မယ္။ ဒါကို က်ေနာ္တို႔ အတင္းအၾကပ္ၾကီး ေျပာပိုင္ခြင္႔မွ မရွိတာေလ။ သို႕ေသာ္. . .

သို႕ေသာ္. . .

သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာပိုင္ခြင္႔ မရွိေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္႕ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ ေျပာပိုင္ခြင္႔ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဘာသာျပန္တယ္ ဆိုတာလည္း မလြယ္လွပါ။ ဥပမာ - ငါေတာ႔ကြာ တိုင္ပတ္ ေနတာပဲ။ ဆိုေသာ စကားက “ တိုင္ပတ္ ” ေနတယ္ ဆိုေသာ စကားလံုးကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြ နားလည္ေအာင္ ဘယ္လို ဘာသာျပန္မလဲ။ ျပီးေတာ႔ ေခတ္ကာလနဲ႔ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ ေရးဖို႔ဆိုတာ တကယ္ေတာ႔ မလြယ္ပါ။

ဒါေပမဲ႔ ဘာသာျပန္တယ္ ဆိုတာ ဘေလာ႔ဂါေပါင္းေျမာက္ျမားစြာထဲမွာမွ တစ္ေယာက္က တစ္ေနရာက အဂၤလိပ္ ဘေလာ႔ကေန ဘာသာျပန္တယ္။ တစ္ေယာက္က တရုတ္ဘေလာ႔ကေန ဘာသာျပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အူေၾကာင္းက်ားဆို ကိုယ္လည္း နားလံုးဝမလည္ေသာ စပိ္န္ေတြ ၊ ဆြိဒင္ ဘေလာ႔ေတြကေနသြားဖတ္ျပီး Google Translate ကေန တဆင္႔ ျမန္မာမႈျပဳပါတယ္။ ဒီမွာ ခက္တာက လာလာတူ ေနတတ္တယ္။

ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို သာမာန္ စာေရးသူေလးေတြ မေျပာနဲ႔ “ က်ားႏႈတ္ခမ္းေမႊး ” ဆိုေသာ Chicken Soup For The Soul စာေလးကို ဆရာေဖျမင္႔လည္း ဘာသာျပန္ စာအုပ္ထုတ္တယ္။ ဆရာ အတၱေက်ာ္ကလည္း ဘာသာျပန္ေရးတယ္။ တျခားေသာ ဆရာေတြကလည္း ေရးရတယ္။ မူရင္းကိုက ကိုယ္ပိုင္ ညွစ္ထုတ္ထားတာ မဟုတ္တဲ႔ အတြက္ ဘယ္သူမဆို ဘာသာျပန္ျပီး ေရးခြင္႔ရွိေနတယ္။ အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းမႈ ၊ တင္ျပပံု ၊ စကားလံုး အသံုးအႏႈန္း ဒါေတြပဲ ကြဲျပားသြားပါလိမ္႔မယ္။

စာေပသမုဒၵရာထဲမွာ မိမိနဲ႔ အလွမ္းမွီရာကို ဆြဲရွာယူျပီး ေရးၾကတာပါ။ ဒီေတာ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ကိုယ္ပိုင္ ညွစ္ထုတ္ေရးသားထားေသာ အေရးအသား မဟုတ္တာေၾကာင္႔ တိုးတိုက္မိၾကတာ အဆန္းေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ ဒါကို ငါက အရင္ မင္းက ေနာက္ ၊ ဒီေတာ႔ ငါက ပိုျပီး မူပိုင္တယ္ မလုပ္သင္႔ပါဘူး။ ဘယ္သူပဲ ဘယ္ေလာက္ေစာေစာ မူရင္း ညွစ္ထုတ္ ေရးသားသူ စာေရးဆရာေလာက္ေတာ႔ ေစာလိမ္႔မည္ မဟုတ္။

ဒီအတြက္ေၾကာင္႔ ေကာင္းမြန္ေသာ ဘာသာျပန္ စာတစ္ပုဒ္ေတာ႔ ျဖစ္လာပါလိမ္႔မည္။ သို႔ေသာ္
“ ဂႏၳဝင္ ” ေတာ႔ ေျမာက္လာလိမ္႔မည္ မဟုတ္။

ဒါေၾကာင္႔ ဘာပဲ ေျပာေျပာ သူမ်ားေတြရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳအေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳေတြ႕စရာ မလိုေသာ အေတြ႕အၾကံဳကို ယူလိုက္ပါေတာ႔တယ္။ တကယ္လည္း မွန္ကန္ လိုအပ္ပါတယ္။ ဘာသာျပန္တယ္ ဆိုတာ လြယ္တာ မဟုတ္ေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕သမိုင္းမွာ ကိုယ္တိုင္ ညွစ္ထုတ္ယူထားေသာ စာေလးမ်ားကို ပိုျပီး တိမ္းမူး ႏွစ္သက္ ခံုမင္စြာ ေရးခ်င္လာပါေတာ႔တယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ အရင္ကလို သူမ်ားေရးထားေသာ စာေကာင္းစာေပေတြကို ရွာေဖြ ဘာသာျပန္ဆိုတာထက္ သူတို႕ဆီက ျဖစ္ပ်က္တတ္တဲ႔ အေလ႕အထမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျဖစ္တတ္ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ျခံဳရံကာ ဇာတ္ေၾကာင္းေလး အျဖစ္ ကိုယ္တိုင္ ညွစ္ထုတ္ျပီး ေရးသားမိလာခဲ႔တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာေတြက အရင္လို မဟုတ္ေတာ႔ဘူး ဆိုျပီး သတိေပး ထားေပးလာေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ၊ အရင္လို Fwd Mail ပို႔လို႕မေကာင္းေတာ႔ဘူးေနာ္ လို႔ ေျပာလာခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ဒီေနရာကေန ဒီလိုက ဒါေၾကာင္႔ပါ လို႔ ဖြင္႔ဆို ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ သူမ်ားႏိုင္ငံတစ္ခု အေလ႕အထဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံနဲ႔ အလံုးစံု ဘယ္လိုမွ အခန္႕သင္႔ ဝင္ဆန္႕ အဆင္ေျပပါလိမ္႔မယ္လို႔ ယူဆလို႔ မရပါ။ ဥပမာ - မေလးရွားရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ ၊ ႏိုင္ငံ ဂုဏ္ေဆာင္ပန္းက “ ေခါင္ရမ္းပန္း ” ပါ။ ေခါင္းရမ္းပန္းေတာင္မွ ေခါင္ရမ္းပန္း အနီေရာင္။ ေခါင္ရမ္းပန္း ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာက်ေတာ႔ “ မသာပန္း ” တဲ႔ေလ။ လူေသေတြ ေခါင္းမွာ ေရွးအခါ ထိုးတာလို႔ ဆိုတယ္။ ဒီေတာ႔ သူတို႕ကို ေျပာင္းခိုင္းမလား ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူတို႔ ေလွာင္ရယ္ေနမလား။ ဘယ္လိုမွ မသင္႔ေတာ္ပါ။

ဒီလိုပါပဲ။ တဂိုးရဲ႕ ကဗ်ာ ကာရံျဖစ္ေသာ “ Guy , Gay ,Girl ” ဆိုတာက သူ႕အတြက္ေတာ႔ ဟုတ္ပါလိမ္႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ႔ “ ညအခါ ၊ လသာသာ ၊ ကစားမလား ၊ နားမလား ” ေလာက္ ဘယ္လိုမွ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ အဆင္မေခ်ာခဲ႔ပါ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ တဂိုး လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးျပီး ရင္ခုန္ႏွစ္သက္စြာ ကြဲလြဲခြင္႔ ရွိပါတယ္။ သူလည္း သူ႕ဖာသာ သူ႕စာေတြထဲမွာ ပ်ံဝဲပါလိမ္႔မည္။ ကၽြန္ေတာ္႕လည္း ကိုယ္႕ဖာသာ တူးေဖာ္ရမွာပါပဲ။

ဒါေၾကာင္႔ အခု ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္ STA အသင္းလႈပ္ရွားမႈ အေၾကာင္႔ အပါအဝင္ စာအေရးက်ဲသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

Google ကေန ဒါမွမဟုတ္ စာအုပ္ဆိုင္ကေန ရသစာတို စာအုပ္ေလး ဝယ္ျပီး Dictionary ေလးဖြင္႔ျပီး တစ္ပုဒ္ျပီး တစ္ပုဒ္ခ်ေရးဖို႔ထက္ ၊ ထြက္ထြက္ မထြက္ထြက္ေပါ႔ဗ်ာ ၊ နည္းနည္းေတာ႔ ညစ္ျပီး ကုိယ္ပိုင္ေရးဟန္ေလး ၊ ကိုယ္ပိုင္ ဇာတ္ေကာင္ေလး ျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္ၾကည္႔မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အခ်ိန္ေတာ႔ နည္းနည္း မဟုတ္ ေတာ္ေတာ္ ပိုေပးေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္႕ ဘေလာ႔ သမိုင္းမွာ ဒီဘေလာ႔က စာေတြကေတာ႔ ဘယ္က စာေတြကို တိုက္ရိုက္ ဘာသာျပန္ထားတာေတြပါ ဆိုျပီး အခ်ိန္ကာလ အေတာ္ၾကာသြားတဲ႔ အခါ ထိုမူရင္းစာမ်ားကိုပဲ ေနာက္တစ္ေယာက္က ထပ္ျပီး ဘာသာျပန္လို႔ အပ္ေၾကာင္းထပ္ စာေပမ်ိဳးလည္း မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ႔ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔သမိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္႕စာေတြက
သူမ်ားေတြ အတြက္ “ ဂႏၳဝင္ ” ေျမာက္ခ်င္မွ ေျမာက္ပါလိမ္႕မယ္။

သို္႕ေသာ္ ကိုယ္႕ႏွလံုးေသြးကိုယ္ ရဲစြာျဖင္႔ အခ်ိ္န္ပိုယူကာ ကၽြန္ေတာ္႔သမိုင္းမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္
“ ဂႏၳဝင္ ” ေျမာက္ခ်င္မိပါတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ လိုအပ္လို႔ ဘာသာျပန္ခဲ႔ရင္လည္း မူရင္းအတိုင္းမဟုတ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္႔ေရးဟန္အတိုင္း ေျပာင္းလဲ ေရးမွာ ဆိုေသာေၾကာင္႔ “ ဘာသာျပန္သည္ ” လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မသံုးေတာ႔ပါဘူး။ သူ႕ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေက်ာရိုးကို ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ္ေရးဟန္နဲ႔ ေျပာင္းေရးမွာ ဆိုေတာ႔ ” ျမန္မာမႈျပဳသည္ ” လို႔သာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာင္းလဲ သံုးစြဲသြားပါ႔မယ္။

စာဖတ္သူ ၊ အၾကံေပးသူ ၊ စိတ္ရင္းေကာင္းျဖင္႔ ေဝဖန္ေပးသူ မ်ားကို ထာဝရ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

* * * လက္ခုပ္သံခ်ည္းပဲ နားေထာင္မေနပါနဲ႔ . . . .
.
. . . ေျခေဆာင္႔ ၊ ေတာက္ေခါက္တဲ႔ အသံကလည္း အႏုပညာေျမာက္ပါတယ္။ * * *


ကိုေဇာ္ ဖြင္႔ဆို ေသာ အဓိပၸါယ္


.
Share/Bookmark

2 ေတာင္းပန္ျခင္း အတတ္ပညာ


တစ္ခ်ိန္က

အေမရိကန္ သမၼတေတြထဲမွာ အတည္ျငိမ္ဆံုး ၊ အေအးေဆးဆံုး ၊ စိတ္အရွည္ဆံုး ၊ အျငိမ္းခ်မ္းဆံုး သမၼတၾကီးလို႕ အားလံုးက ယူဆထားၾကေသာ “ ေအဗရာဟမ္ လင္ကြန္း ” သည္ တစ္ခါက လြန္ အစ အေနာက္သန္ေသာ ၊ သူမ်ားကို ကလိခ်င္ ၊ ျငိခ်င္ေသာ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ႔ဖုူူးပါသည္.။

ထိုအခ်ိန္အခါက လင္ကြန္း သည္ ေရွ႔ေနေလာက သို႔ ဝင္ေရာက္ခါစ စာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္လည္း စာမ်ားကို အခါအားေလွ်ာ္စြာ ေရးသားေနေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္.။ သူ၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္သူသည္ ထိုအခါက ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္တြင္ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ေနသည္.။ တစ္ေန႕ လင္ကြန္းသည္ သူ၏ သူငယ္ခ်င္းအမွားတစ္ခုကို ဘာရယ္ မဟုတ္ပဲ ဟာသေလး လုပ္ကာ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္သို႔ ေပးပို႔လိုက္သည္.။

ထို သေရာ္စာ ဟာသေလးသည္ မထင္မွတ္ပဲႏွင္႔ လူမ်ားၾကားတြင္ အလြန္ေပါက္သြားသည္.။ လင္ကြန္းကလည္း သူေရးလိုက္ေသာ စာေလး ေပါက္သြားေသာေၾကာင္႔ ပီတိျဖစ္ေနေလသည္.။ ျမိဳ႕ရွိ လူမ်ားသည္ ထိုဟာသေလးကို ညအိပ္ရာ ဝင္ခါနီး ဖတ္ ၊ ထမင္းစားျပီး ဖတ္၍ တဟီးဟီး ၊ တဟားဟား သေဘာက်ေနခ်ိန္ေတြ ဒီဟာသကို အေရးခံရေသာ လင္ကြန္း သူငယ္ခ်င္းမွာ မအိပ္ႏိုင္ ၊ မစားႏိုင္နဲ႔ ေဒါသေတြ ထြက္လ်က္ရွိေနေလသည္.။

ေနာက္ဆံုး ထိုေခတ္ ၊ ထိုအခါက သူတို႕ရဲ႕ လုပ္နည္းထံုးစံက လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မေက်နပ္ၾကလွ်င္ စိန္ေခၚကာ သူေသ ကိုယ္ေသ ယွဥ္ျပိဳင္ရေသာ ေခတ္ .။ ယွဥ္ျပိဳင္သူ ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က ၾကိဳက္ရာ လက္နက္ေရြးရျပီး တစ္ေယာက္က ၾကိဳက္ရာ ေနရာကို ေရြးျခယ္ျပီး သူေသ ကိုယ္ေသ ယွဥ္ျပိဳင္ရတယ္.။ တစ္ေယာက္ေသာ သူေသမွ ကိစၥျပတ္တယ္ ။ ဒီလိုမ်ိဳး အေျခအေန..။

ဒီေတာ႔ လင္ကြန္း ကို သူ႕သူငယ္ခ်င္းက အရွက္အတြက္ သူေသ ကိုယ္ေသ ယွဥ္ျပိဳင္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါေလေရာ.။ လင္ကြန္း ခင္ဗ်ာ စတုန္းက စျပီးေတာ႔ အခုေတာ႔ ဘယ္လိုမွလည္း ေတာင္းပန္လို႔ မျဖစ္ေတာ႔ အားလံုးက လူသိရွင္ၾကားျဖစ္ေနခဲ႔ျပီ.။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ လင္ကြန္းမွာ ေရွာင္လႊဲ၍ မရေတာ႔ သူေသကိုယ္ေသ ယွဥ္ျပိဳင္မႈကို လက္ခံလိုက္ရေလေတာ႔သည္..။

သူ႕ကို ၾကိဳက္ရာ ယွဥ္ျပိဳင္ဖို႔ ေရြးျခယ္ေစရာ လင္ကြန္းမွာ ေသနတ္ပစ္လည္း မကၽြမ္းက်င္ ၊ ကိုယ္ခံပညာလည္း မတတ္ကၽြမ္းေသာေၾကာင္႔ သူသည္ သူ၏ လက္တံရွည္မႈကို အခြင္႔ေကာင္းယူကာ “ ဓါး ” ခ်င္းယွဥ္ခုတ္ရန္ သေဘာတူလိုက္ေလသည္..။ သူ၏ သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ ပင္လယ္ကမ္းေျခေနရာကို ဓါးခ်င္းယွဥ္ခုတ္ရန္ ေနရာေရြးေလသည္.။

လင္ကြန္းသည္ ယွဥ္ျပိဳင္ပြဲ အတြက္ ဓါးခုတ္ေလ႕က်င္႔ရန္ စစ္ဗိုလ္ၾကီး တစ္ေယာက္ထံမွာ ေန႕စဥ္ သြားေရာက္ေလ႕က်င္႔ေနေလသည္.။ ဒီလိုနဲ႔ ျပိဳင္ပြဲ အခ်ိန္က်၍ သူတို႕ ႏွစ္ဦး ဓါးခ်င္းယွဥ္ခုတ္ရန္ ကမ္းေျခသို႔ လာေရာက္ၾကေသာ အခါမွ ႏွစ္ဖက္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက သူတို႕ကို ဝိုင္း၍ တားဆီးၾကသျဖင္႔ သူတို႕၏ သူေသ ကိုယ္ေသ ဓါးခ်င္းယွဥ္ခုတ္ပြဲၾကီးမွာ ျပီးဆံုးသြားေလေတာ႔သည္.။

ထိုေနာက္မွာေတာ႔ လင္ကြန္းသည္ သူမ်ားကို မခံခ်င္ေအာင္ စေနာက္ တတ္ေသာ စိတ္ဓါတ္မ်ားကို သူ၏ အသက္ႏွင္႔ ရင္းထားရေသာ အေတြ႕အၾကံဳႏွင္႔ သတိထားက ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္ေလေတာ႔သည္.။

ေအဗရာဟမ္ လင္ကြန္းက ေျပာခဲ႔ေလသည္..။ အမွားဆိုတာေတာ႔ က်ဴးလြန္ မိၾကတာေပါ႔ဗ်ာ.။ ဒါေပမဲ႔ ဒီအမွားကေန သင္ခန္းစာ ယူတတ္ဖို႕နဲ႔ ကိုယ္မွားေနတာကို မွားေနပါတယ္. ၊ မွားေနမိပါတယ္ ဆိုျပီး ဝန္ခံတတ္မႈ ႏွင္႔ ေတာင္းပန္တတ္ဖို႕ကလည္း အေရးၾကီးတယ္ဗ်ာ..။

World Masterpiece စာအုပ္ထဲကပါ.။

တကယ္ေတာ႔ဗ်ာ..။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးဟာ အမွားကို က်ဴးလြန္ မိတတ္ၾကတဲ႔ လူေတြခ်ည္း ပါပဲ.။ ဒါေပမဲ႔ ...ျပင္လို႔ရတဲ႔ အမွား ၊ ျပင္လို႔မရတဲ႔ အမွား.၊ အမွားေသးေသး နဲ႔ အမွားၾကီးၾကီး ဒါေတြပဲ ကြာပါလိမ္႕မယ္.။ ျပီးေတာ႕ လူပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းဆိုတာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ တို႔ စမိ ၊ ေနာက္မိ တတ္ၾကပါတယ္.။ သူငယ္ခ်င္းကို ခင္လို႔ စမိ ေနာက္မိ ေပမဲ႔ သူမ်ားက မခံႏိုင္စရာေတြ ျဖစ္ေနခဲ႔ပါကလည္း သူမေက်နပ္ဘူး ဆိုတာ သိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခ်ိန္မွီေသာ္ လည္းေကာင္း ၊ အခ်ိန္လြန္မွေသာ္လည္းေကာင္း ေတာင္းပန္တယ္ ဆိုတာ ရွက္စရာမဟုတ္ပါဘူး.။

တကယ္လို႔ ကိုယ္႕ရဲ႕ စေနာက္မႈဟာ လြန္သြားတယ္ ဆိုပါက မိမိက မေတာင္းပန္မိပဲ တင္းခံေနပါက မိမိ ဖာသာပို သိေနေသာေၾကာင္႔ ပို၍ စိတ္ထဲမွာ က်ိတ္မႏိုင္ခဲမရ ျဖစ္ေနတတ္ပါသည္.။ တကယ္ေတာ႔ လူေတြသည္ မရိုင္းၾကပါ..။ မိမိက စ၍ ေတာင္းပန္လိုက္ေသာအခါ သူကပါ သူလည္း ဘယ္လိုမွားသြားေၾကာင္း ျပန္လည္၍ ေတာင္းပန္လာတတ္ၾကပါသည္.။

ေတာင္းပန္တယ္ ဆိုတာက တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္က ေတာင္းပန္တတ္လွ်င္ လြန္စြာ ဂုဏ္ရွိပါေသးသည္.။ မယံုဘူးလား..။ ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာ တစ္ခု ျပပါမည္.။ ၾကာေတာ႔ ၾကာပါျပီ.။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တီဗီ ေၾကာ္ျငာမွာ ျမန္မာေဆး ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်ေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ပါ..။ သူက ဘယ္သူမွ မဝယ္ေသာ သူ ျမန္မာေဆးေတြကို ဒီလို ေျပာ၍ ပရိတ္သတ္အား ေတာင္းပန္သြားပါသည္.။.

“ ကၽြန္ေတာ္႕ထုတ္လုပ္ေသာ ေဆးမ်ားကို စားသံုးသူမ်ား အလ်င္မွီေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ မထုတ္လုပ္ႏိုင္ေသာေၾကာင္႔ စားသံုးသူ မိဘမိတ္ေဆြမ်ားကို လြန္စြာအားနာစြာျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္.။ ေနာက္ေနာင္မ်ားမွာ စာသံုးသူ မိဘမိတ္ေဆြမ်ား အလ်င္မွီေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစား ထုတ္လုပ္သြားပါမည္ ခင္ဗ်ား..။ ”

တဲ႔ေလ.။ မသိရင္ပဲ သူေဆးက အရမ္းေရာင္းေကာင္းေနလို႔ အလ်င္မမွီတာ က်ေနတာပဲေလ.။ ဒီလိုပါပဲ..ကို္ယ္က မွားေနတယ္ ထင္ရင္ ျပတ္ျပတ္သားသားသာ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္လိုက္စမ္းပါဗ်ာ.။ မမွားဆိုတာ လူတိုင္းမွာ မကင္းပါဘူး.။ မမွားကို ရင္ထဲမွာ ေပြ႔ပိုက္ထားလို႔သာ ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္ၾကီးမားလာရမွာပါ.။


ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္.။


http://zaw357.multiply.com/journal/item/687 မွာ 13.10.2009 က ေရးထားတာပါ။

.

Share/Bookmark

0 နံပါတ္ တစ္ ဆိုတာပဲ သိသူ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း


လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတဲ႔ သူ႕ကို ငယ္ငယ္ကတည္းက စကားေလး တစ္ခြန္းကိုပဲ သူထပ္ခါထပ္ခါ ၾကားဖူးေနပါတယ္.။ သူ႕ကို သူ႕ေမေမကလည္း ဘာမွရယ္ မယ္မယ္ရရ ေျပာဆို ဆံုးမစရာ မလိုခဲ႔ပါ..။ သူ႕ကို ေမေမ ေျပာဆို ဆံုးမတဲ႔ စကားေလး တစ္ခြန္းကလည္း အလြန္ ရိုးရွင္းပါတယ္.။

“ သား..။ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ နံပါတ္ တစ္ ပဲ ျဖစ္ပေစ ..။ ”

တဲ႔ေလ.။ သူကလည္း ဒီစကားေလးကိုပဲ အျမဲၾကားေယာင္ေနမိပါတယ္.။ ဒီစကားေလးကိုပဲ အျမဲၾကားေယာင္ျပီး သူ ၾကိဳးစားေနခဲ႔တယ္.။ ဒါနဲ႔ပဲ...

သူ အတန္းတိုင္းမွာ နံပါတ္တစ္ ( အဆင္႔ တစ္ ) နဲ႔ ေအာင္ျမင္ လာခဲ႔တယ္.။
သူ ဝင္ျပိဳင္ေသာ ေနရာတိုင္းမွာ သူ ဗိုလ္စြဲႏိုင္ခဲ႔တယ္.။

သူ ဆရာဝန္ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္.။
သူ အဆိုေတာ္ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္.။
သူ ပန္းခ်ီဆရာ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္.။

သူ ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္.။
သူ ဒီဇိုင္းနာ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္.။

သူ ဒါရိုက္တာ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္.။

သူ စာေရးဆရာ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္.။
သူ ထုတ္လုပ္သူ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္.။
ေနာက္....
သူ ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္.။


အခု ကၽြန္ေတာ္ ေရးျပေနသူဟာ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွ သူ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါ.။ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကပဲ လူတစ္ေယာက္ပါ.။ သူကေတာ႔ “ ကိုေနမ်ိဳးေဆး ” ပါပဲ.။ သူက စကားတစ္ခြန္းထဲနဲ႔ သူကို ေအာင္ျမင္ေစခဲ႔တာ ကို ေျပာပါ ဆိုတုန္းက ဒီလို ေျပာသြားဖူးပါတယ္.။

“ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေအာင္ျမင္ေစခဲ႔တာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အေမေျပာခဲ႔တဲ႔ ဘာလုပ္လုပ္ နံပါတ္ တစ္ ပဲ ျဖစ္ပါေစ ဆိုတဲ႔ စကားေလးပါပဲ..။ ” တဲ႔.။

မွတ္ခ်က္။ ။ ကၽြန္ေတာ္ အခု ကိုေနမ်ိဳးေဆးကို ခြင္႔ေတာင္းျပီး ေရးျခင္းမဟုတ္ပါ.။ ကိုေနမ်ိဳးေဆး ဖတ္မိလို႔ ဖ်က္ေစခ်င္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဖ်က္ပါ႔မယ္ ခင္ဗ်ား.။


ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္.။



http://zaw357.multiply.com/journal/item/685 မွာ 12.10.2009 က ေရးထားတာပါ။

.

Share/Bookmark

2 လူမႈ ဆက္ဆံေရး ၂ မ်ိဳး




လူမႈ ဆက္ဆံေရးမွာ ပံုစံ ၂ မ်ိဳးရွိပါတယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ျမင္ ယူဆမိပါသည္။ ထိုအယူအဆေလးကို မတင္ျပမွီ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ အရင္ ေျပာျပပါမည္..။

တစ္ေန႕...

ကၽြန္ေတာ္႕သူငယ္ခ်င္း နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျမိဳ႕ထဲက ျပန္လာရင္း ရပ္ကြက္ ထိပ္နားက ဂ်ာနယ္ ေရာင္းေသာ ဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ေရွ႕သို႔ အေရာက္ ကၽြန္ေတာ္႕သူငယ္ခ်င္းက ခဏေလးကြာ ငါ ဂ်ာနယ္ ဝယ္လိုက္ဦးမယ္ ဆိုျပီး ဂ်ာနယ္ ဆိုင္ေရွ႕မွာ ခဏရပ္ျပီး ဘာဝယ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ သူ ၾကည္႔ေနတာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတြ႕ေနပါတယ္.။ ဒါေပမဲ႔ ဂ်ာနယ္ ေရာင္းေသာ ဦးေလးၾကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာထားကို ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္ပါ.။ ကိုယ္ဆီကို ေစ်းလာဝယ္သူကို သူၾကည္႕ေနေသာ အၾကည္႔က ဘာခိုးမလို႔လဲ ဆိုေသာ အၾကည္႔မ်ိဳး..။

ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕သူငယ္ခ်င္းက ဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္ဝယ္ျပီးေတာ႔ ဂ်ာနယ္ ဖိုး သူလက္ထဲကို ေပးတယ္.။ ဒါကို သူက ျပန္အမ္းေငြ ကို သူငယ္ခ်င္း လက္ထဲေတာင္မွ ျပန္မထည္႔ပဲ ေအာက္က ဂ်ာနယ္ေတြေပၚကို ခ်ေပးတယ္.။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္႕ သူငယ္ခ်င္းက ဘာမွ မျဖစ္သလို ေကာက္ယူလိုက္ျပီး “ ေက်းဇူးပါပဲ ..။ ” လို႔ ေျပာျပီး ထြက္လာတယ္.။

လမ္းမွာ က်ေနာ္က ခုန ကိစၥနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး သူ႕ကို....

“ ဒီလူက ဘယ္လိုၾကီးလဲ ကြ..။ ”

  “ ဟုတ္တယ္ ..ဒီလူက ဒီလိုပဲ ေပါင္းရတာေတာ႔ ခက္တယ္.။ ” 

“ ဒါကိုမ်ားကြာ..မင္းက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေတြ ၊ ဘာေတြ လုပ္ေနေသးတယ္.။”

“ ဟ..ဒါေတာ႔ မဟုတ္ေသးဘူးေလကြာ.။ သူ႕ဖာသာ ဘယ္လုိပံုစံ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔.။ ကုိယ္ကေတာ႔ ကိုယ္႔ပံုစံဆိုတာ ရွိေနရမွာပဲေလ.။ သူက ကိုယ္႕ကို ဒီလို ဆက္ဆံလို႔ ကိုယ္ကလည္း သုူ႕လို ဆက္ဆံမယ္ ဆိုရင္ ကိုယ္႕မွာ ကိုယ္႕ပံုစံဆိုတာ ဘယ္ရွိေတာ႔မလဲ သူငယ္ခ်င္း.။ ”
 

ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္႕သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ လူမႈဆက္ဆံေရးလို႔ ေျပာလို႔ရသလို သူ႕ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္လို႔လည္း ေျပာလို႔ ရပါတယ္.။

ဒါေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ျပီး စပ္ဆက္ စဥ္းစားမိတယ္.။ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ.။ လူေတြမွာ လႈမႈေပါင္းသင္းဆက္ဆံတဲ႔ ပံုစံ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိပါတယ္.။

၁။ မွန္ ႏွင္႔တူေသာ လႈမႈဆက္ဆံေရး
၂။ ေက်ာက္ရုပ္ ႏွင္႔တူေသာ လႈမႈဆက္ဆံေရး



၁။ မွန္ ႏွင္႔တူေသာ လႈမႈဆက္ဆံေရး
 

ဒီဆက္ဆံေရးကေတာ႔ လူတိုင္းေလာက္မွာ နီးနီး ေတြ႕ႏိုင္ၾကပါတယ္.။ ငါ႔ကို ဘယ္လို လာဆက္ဆံရင္ ငါကလည္း ဘယ္လို ျပန္ဆက္ဆံလိုက္မယ္ ဆိုတာေတြ ကေတာ႔ ပိုမ်ားပါတယ္..။ သူတို႕ ေျပာတတ္ၾကတယ္ေလ...ငါတို႕ကေတာ႔ မွန္လို က်င္႔တယ္ ဆိုျပီးေတာ႔.။ သူမ်ားက ကိုယ္႕ကို စိတ္ဆိုးေအာင္လုပ္ရင္ လိုက္ျပီး စိတ္ဆိုးတတ္တယ္..။ သူမ်ားက ကိုယ္႕အၾကိဳက္ ေျမွာက္ေျပာရင္ ေက်နပ္ျပီး ျပံဳးေနတတ္ၾကတယ္.။ 
၂။ ေက်ာက္ရုပ္ ႏွင္႔တူေသာ လႈမႈဆက္ဆံေရး
 

ဒီလို လူေတြကေတာ႔ တကယ္ရွားပါတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္႕ သူငယ္ခ်င္းလိုမ်ိဳး လူုေပါ႔ဗ်ာ.။ တစ္ဖက္သားက ကိုယ္႕ကို ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ ဆက္ဆံေနပါေစ..။ ကိုယ္ကေတာ႔ ကိုယ္႕လႈမႈဆက္ဆံေရး ကိုယ္ပိုင္ ပံုစံနဲ႔ပဲ ဆက္ဆံတတ္ၾကပါတယ္.။ သူမ်ားက ရုိင္းလို႔ ကိုယ္က လိုက္ရိုင္းေနမယ္ ဆိုတာမ်ိဳး သူတို႔မွာ မရွိၾကပါဘူး.။ ကိုယ္ကေတာ႔ ကိုယ္႕ရဲ႕ တည္ျငိမ္ေသာ လႈမႈဆက္ဆံေရးနဲ႔သာ ဆက္ဆံတတ္ၾကပါတယ္.။ ေက်ာက္ရုပ္ေတြလိုေပါ႔ဗ်ာ.။ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ သူတို႔ မ်က္ႏွာ ပ်က္ျခင္း ၊ ဆက္ဆံေရး ေျပာင္းလဲ သြားျခင္း မရွိပါဘူး..။

တကယ္ေတာ႔ လူေတြ အားလံုးက မွန္လိုပဲ က်င္႔တတ္ၾကပါတယ္.။ သူျပံဳးရင္ ကိုယ္ျပံဳးမယ္ ..။ သူမဲ႔ရင္ ကိုယ္လည္း မဲ႔မယ္.။ သူဆဲရင္ ကိုယ္ဆဲမယ္ ဆိုတာ မ်ိဳးေတြေပါ႔ဗ်ာ.။ ဒါကေတာ႔ လြယ္ပါတယ္.။ ေက်ာက္ရုပ္လိုမ်ိဳး ဘယ္သူက ဘာေျပာေျပာ ဘယ္လို ဆက္ဆံဆက္ဆံ ကိုယ္ကေတာ႔ ကိုယ္ပိုင္ ဆက္ဆံေရး ဆိုတာကေတာ႔ မလြယ္ပါဘူး.။ ဟုတ္ပါတယ္ေလ.။ အမွန္တရားေတြရဲ႕ ထံုးစံ အတိုင္းပါပဲ..ေကာင္းမြန္ သင္႔ေတာ္တယ္ ဆိုတာေတြက လိုက္လုပ္ဖို႔ ခက္ေနပါလိမ္႕မယ္.။

ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္.။


http://zaw357.multiply.com/journal/item/684 မွာ 11.10.2009 ကေရးထားတာပါ။

.
Share/Bookmark

23 February 2010

5 အျပံဳးမ်ား ( ၄ )


“ အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားလို ကားေမာင္း ကၽြမ္းက်င္မႈ မ်ိဳးကေတာ႔ ရွာမွ ရွားပဲ။ ”

ကၽြန္ေတာ္တို႔ စီးလာတဲ႔ တတ္စ္စီ ကားသမားကို ယာဥ္စီးခေပးျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းက ဒီလို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ သြားေျပာတယ္။ ဒီေတာ႔ ကားသမားက သူ႕ကို မ်က္လံုးလွန္ၾကည္႔ျပီး . .

“ ခင္ဗ်ား ေနာက္တာလားဗ်။ ”

ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္း မ်က္ႏွာက ပကတိရိုးစင္းစြာ ျငိမ္သက္လ်က္ . .

“ မေနာက္ပါဘူးဗ်ာ။ ဒီလို လမ္းေတြၾကပ္ ၊ ကားေတြ ပိတ္ေနတဲ႔ ၾကားထဲမွာ ခင္ဗ်ားလို ကၽြမ္းက်င္မႈမ်ိဳး မရွိပဲ ဒီလို ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴ ေမာင္းလာႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ခင္ဗ်ားကို ေလးစားလို႔ ေျပာတာပါ။ ”

သူက ဒီလို ေျပာျပေတာ႔မွ ကားသမားက စိတ္ၾကည္လင္သြားသလိုနဲ႔ . . ေက်းဇူးဗ်ာ လို႔ ေျပာရင္း ျပံဳးျပီး ေမာင္းထြက္သြားတယ္။ ဒီေတာ႔မွ. . .

“ မင္းကလည္းကြာ။ သူ႕ကား ကိုယ္ငွားစီးတာပဲ။ ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ။ ေျပာဖို႔ လိုလို႔လား။ သူ႕ကားကိုယ္စီး ျပီးျပီေပါ႔။ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ သြားေျပာေတာ႔ အခုလို အေျပာခံရတာ နည္းေသး။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ဒီလို ေျပာလိုက္တာေတာင္မွ သူက ဘာမွ မျဖစ္သလို ေအးေဆး ျပံဳးျပီး . .

“ ဒီလို ရွိတယ္ သူငယ္ခ်င္း ၊ ေလာကၾကီးမွာ လူေတြ အားလံုး ကိုယ္႕ရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵေတြ အတြက္ လံုးပန္းေနရတာ ၊ ဒီအတြက္ သူတို႔မွာ စိတ္ေတြ မရႊင္လန္းၾကဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ကမာၻေျမရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ ငါနဲ႔ ခဏေလး ေတြ႕လိုက္ရတဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာ သူတို႕ကို စိတ္လက္ ၾကည္လင္မႈ ေပးခ်င္တယ္။

သူတို႔ ငါ႔အေပၚ ဘယ္လို ဆက္ဆံ ဆက္ဆံ ငါ ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားဘူး။ ငါ႔ေျပာတာ တကယ္ကို စိတ္ရင္းထဲက ေျပာတယ္ ဆိုတာ သူတို႔ သိသြားဖို႔ပဲ လိုတယ္။ ဒါဆို သူတို႔ စိတ္ထဲမွာ ရႊင္လန္းမႈေလး ျဖစ္သြားမွာပဲ။ ဒီလို စိတ္ၾကည္မႈေလးက သူတို႔နဲ႔ ေနာက္ထပ္ ေတြ႕ရမဲ႔ သူအေပၚ အက်ိဳးသက္ေရာက္မယ္ကြာ။

ဒီကေနမွ တဆင္႔ ေနာက္ထပ္ လူေတြ လူေတြ အတြက္ စိတ္ၾကည္လင္ အျပံဳးေလးေတြ လက္ဆင္႔ကမ္းႏိုင္တာေပါ႔ကြာ။ ဒီိလို အျပံဳးေလးေတြ တစ္ကမာၻလံုးမွာ ျဖစ္ေအာင္ေတာ႔ ငါလည္း မတတ္ႏိုင္ဘူးေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ငါနဲ႔ ေတြ႕ေနရတဲ႔ လူအေပၚမွာေတာ႔ ငါက လုပ္ေပးလို႔ ရပါေသးတယ္။ ဒီကေန တဆင္႔ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားပါေစ။ ဒီအတြက္ ငါ႔မွာလည္း ဘာမွ မဆုတ္ယုတ္သြားပါဘူး။ ”

သူငယ္ခ်င္းက ဒီလို ေျပာျပီး သူ႕ဖာသာ ေဆးေအးေျပာတယ္။ ခဏေနေတာ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္ ဝင္ေတာ႔ ေကာ္ဖီလာခ်ေပးတဲ႔ စားပြဲထိုးမေလးေတြကို . . .

“ အရမ္းေကာင္းျပီး သပ္ရပ္တဲ႔ အျပင္အဆင္နဲ႔ အလွပေဂးေတြ ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးေနတာပါလားဗ်။ ”

လို႔ စားပြဲထိုးမေလးကို လွမ္းေျပာတယ္။ စားပြဲထိုးမေလးက ရွက္ဝါးဝါးေလး ျဖစ္သြားျပီး ေနာက္မွ ျပံဳးျပီး. . .

“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္ ။ ”

လို႔ ေျပာလာတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ သူတို႕ အေရာင္းေကာင္တာဆီကို ျပန္သြားရင္း သူတို႕ဖာသာ တီးတိုးေျပာလိုက္ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စားပြဲကို ၾကည္႔လုိက္နဲ႔ အျပံဳးမ်ားေဝဆာ ေနေလေတာ႔သည္။ ျပီးေတာ႔ တျခား Customer ေတြအေပၚမွာလည္း အျပံဳးနဲ႔ သြက္လက္စြာ ဝန္ေဆာင္ေပးေနခဲ႔တယ္။

ေကာ္ဖီဆိုင္ကေန အျပင္ကို ထြက္လာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က . . .

“ မင္း လုပ္ေနတာေတြကလည္းကြာ ၊ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေတာ႔ ႏိုင္တယ္။ ”

“ ေအးေလ ၊ ဘာျဖစ္လဲ ငါ ဘယ္ေလာက္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ႏိုင္ႏိုင္ တစ္ဖက္သား အတြက္ေတာ႔ အက်ိဳးရွိတာပဲ မဟုတ္လား။ ”

“ ေအးေလ...ဒါေတာ႔ ..ဟုတ္....၊ ဟင္..မင္း...မင္း...။ ”

ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို အံ့ၾသတၾကီး လွမ္းၾကည္႔ျပီး စကားေတြ ဆြံအသြားတယ္။

“ ဘာလဲကြ ။ ဘာျဖစ္တာလဲ။ ”

“ မင္း ခုနက ရုပ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ျပံဳးျပီး မ်က္စိ မွိတ္ျပလိုက္တယ္ မဟုတ္လား။ မင္းကြာ. . ။ ”

“ ေအးေလ ဟုတ္တယ္။ အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ။ လူေတြက ရုပ္ဆိုးရင္ သူ႕မွာ သိမ္ငယ္စိတ္ရွိတယ္ကြ။ ဒီေတာ႔ အခုလို ငါက မ်က္စိမွိတ္ျပလိုက္ေတာ႔ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ငါ႔လို ရုပ္ဆိုးေနတဲ႔ လူကိုေတာင္မွ ၾကိဳက္တဲ႔သူ ရွိပါေသးလားလို႔ စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးသြားမွာေပါ႔။

ဒါဆို မင္းစဥ္းစားၾကည္႔စမ္း ။ ဒီမိန္းမနဲ႔ ဒီေန႕ ဆက္သြယ္ျပီး အလုပ္လုပ္ရမဲ႔ သူေတြ အားလံုး အတြက္ ဒီေန႕ကေတာ႔ ေန႕ထူး ေန႕ျမတ္ၾကီး ျဖစ္သြားျပီေပါ႔ကြာ။ တကယ္လို႔ ဒီမိန္းမသာ ေက်ာင္းဆရာမ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနမယ္ ဆိုပါေတာ႔ သူ႕အတန္းက ေက်ာင္းသားေတြ အဖို႕ ဒီေန႕က အလြန္သာယာတဲ႔ ေန႕တစ္ေန႕ ျဖစ္လာျပီေပါ႔ကြာ။ ”

ဒီလိုေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ္႕သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ သူနဲ႔ ဆံုရ ၾကံဳရ တဲ႔ လူေတြ အားလံုးကို တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ရွာၾကံခ်ီးမြမ္းရင္း ၊ ျပံဳးျပ ႏႈတ္ဆက္ရင္း ကမာၻၾကီးကို သာယာေအာင္ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေနပါေတာ႔တယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ေျပာၾကတာထင္ပါတယ္။

“ ကမာၻေလာကၾကီး လွပလာေစရန္ သင္၏ မ်က္ႏွာကို အရင္ဆံုး ျပံဳးထားလိုက္ပါ။ ”


Source; Chicken Soup For The Soul
ႏွင္႔ တျခား အေၾကာင္းအရာမ်ား စုစည္းေရးသည္။

ကိုေဇာ္


.
Share/Bookmark

3 ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္ေသာ အျပံဳး


တစ္ခါက. . .

ဆိုကေရတီး ဆိုေသာ ပညာရွိၾကီးဟာ ညေနခင္းေလးမွာ အပ်င္းေျပ ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္္လာခဲ႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေနရာလည္း ေရာက္ေရာ ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္ ျငင္းခုန္ေနတာကို သြားေတြ႕သတဲ႔။

ပညာရွိဆိုသူေတြကလည္း တကယ္ေတာ႔ စပ္စုသူေတြပဲ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင္႔ ဆိုကေရးတီးၾကီးက ဒီေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြမ်ား စပ္စုေနၾကတာလဲ လို႔ သြားျပီး စပ္စုလိုက္တယ္။

“ ေဟ႕ ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြ ျငင္းခုန္ ေနၾကတာလဲကြ။ ”

သူက ဒီလိုလည္း ေျပာလိုက္ေရာ ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္က သူ႕ကို ေတြ႕သြားျပီး တစ္ေယာက္က..

“ ေၾသာ္ပညာရွိၾကီးလို႔ လူေတြ ေျပာေနၾကတဲ႔ မစၥတာ ဆိုကေရးတီးကိုး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ျပႆနာ တစ္ခုကို ျငင္းေနၾကတာပါဗ်ာ။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္သူမွန္တယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိဘူး။ အခုေတာ႔ မစၥတာ ဆိုကေရးတီး ေရာက္လာေတာ႔ အေတာ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျပႆနာကို ဘယ္သူမွန္တယ္ ဆိုတာ ဝိုင္းရွင္းေပးဗ်ာ။ ”

ဒီေတာ႔ ဆိုကေရးတီးက ေခါင္းျငိမ္႕လိုက္ျပီး..

“ အိုေက။ ေကာင္းျပီ ရွင္းေပးမယ္။ မင္းတို႔ ျပႆနာကို ေျပာျပေပေတာ႔။ ”

ဒီေတာ႔ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။

“ ဒီလိုဗ်။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ျငင္းေနၾကတယ။ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာတယ္ ေနဟာ အေရွ႕ဘက္က ထြက္ခါစမွာ သိမပူဘူးဗ်။ ဒါေပမဲ႔ ဝင္ခါနီးမွာ အေနာက္ဘက္ ေနက်ခ်ိန္မွာ အရမ္းပုူတယ္ေလ.။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာတယ္ ေနက ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္ထက္ ဝင္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႔ ပိုနီးတယ္ လို႔။

ဒါကို သူက ေျပာတယ္ မဟုတ္ဘူးတဲ႔။ ေနက အေရွ႕ဘက္က ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ လင္းပန္းေလာက္ ၾကီးတယ္ တဲ႔။ ညေန ေနဝင္တဲ႔ အေနာက္ဘက္ လည္း ေရာက္ေရာ ပန္းကန္ျပားေလာက္ အရြယ္ပဲ ရွိေတာ႔တယ္ တဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔ သူက ေနက ဝင္တဲ႔ အခ်ိန္ထက္ ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႔ ပိုနီးတယ္ လို႔ သူက ေျပာတယ္။

ဒီေတာ႔ဗ်ာ..။ သူေျပာတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာမွာ ဘယ္သူက ပိုမွန္လဲ.။ ေနက အေရွ႕က ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ အေနာက္က ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ပိုျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ပိုျပီး နီးလဲဗ်ာ.။ မစၥတာ ဆိုကေရးတီးက ပညာရွိၾကီးဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမးတာ ေျဖႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။ ”

ဒီလိုလည္း ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္က သူုတို႕ျပႆနာကို ဆိုကေရးတီး ဆီကို တင္လည္း ျပျပီးေရာ ျပႆနာရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကို သိသြားတဲ႔ ဆိုကေရးတီးၾကီးက ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္ကို ဘာမွ မေျပာေတာ႔ပဲ.။ သူ႕ဖာသာ သူျပံဳးျပီး ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္ ဦးေခါင္းေလးကို ပြတ္ျပီး လွည္႔ထြက္သြားသတဲ႔..။

ဒီေတာ႔ ကေလးေလးႏွစ္ေယာက္က....

“ ဟာ ..ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမးတာကိုလည္း ေျဖသြားဦးေလ ။ ဘာလဲ..။ ဘာလို႔လဲ မေျဖႏိုင္လို႔လား.။ တကယ္ေတာ႔ လူေတြက မစၥတာ ဆိုကေရးတီး ကို ပညာရွိၾကီးဆို အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမးတာေတာင္မွ မေျဖႏိုင္ပါလား...။ ”

လို႕ လွမ္းေအာ္ေျပာသတဲ႔။ ဒါေပမဲ႔ ဆိုကေရးတီးကေတာ႔ ကေလးေတြကို ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ႔ပဲ။ သူ႕ဖာသာ ျပံဳးျပီး ထြက္သြားပါတယ္ ဆိုပဲ။

အျဖစ္အပ်က္ေလးကေတာ႔ ဒါပါပဲ။

ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း ၾကိဳက္ပါတယ္။ ဒီ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ဖတ္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အရာရာမွာ ေျပာတာ ဆိုတာမွာ သတိထားပါတယ္။ တကယ္လို႔ေပါ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ထက္ ပညာရွိသူ ၊ အသက္အရြယ္ ၾကီးရင္႔သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေရွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္က လူတတ္ၾကီး လုပ္ျပီး မဟုတ္တာ သြားေျပာမိမွာ စိုးလို႔ပါ။

ဒီလို အခ်ိန္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စကားေျပာေနသူဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ . . .

“ ေၾသာ္...မသိ ၊ နားမလည္ေသးသူ တစ္ေယာက္ပါလား။ အေတြ႕အၾကံဳအရမ္းနည္းေသးသူ တစ္ေယာက္ပါလား ” ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္႕ကို ျပံဳးၾကည္႔သြားမွာ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း ေၾကာက္မိပါတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ဘယ္အရာမွာ မဆို ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ လူတတ္ၾကီး ၊ လူသိၾကီးဆိုျပီး လုပ္ျပီး ေျပာေလ႔ မရွိပါဘူး။ ကိုယ္႕ထက္ ၾကီးသူမ်ားရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳ ၊ ဗဟုသုတ မ်ားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အၾကံဥာဏ္ ယူပါတယ္။

တကယ္လို႔ ကိုယ္က လူတတ္ၾကီး လုပ္ျပီး ေျပာေနတဲ႔ ကိစၥတစ္ခုဟာ မွားေနတာၾကီးဆိုရင္ တတ္သိ နားလည္သူေတြကေတာ႔ ဘာမွ မေျပာပဲ ျပံဳးျပီး ၾကည္႔သြားၾကပါလိမ္႔မယ္.။ ဒီလို ျပံဳးၾကည္႔ျပီး ဘာမွ မေျပာတာကို ငါ႔ကိုယ္ငါ တတ္လွျပီ လို႔ ထင္ေနတဲ႔ သူကေတာ႔ .................

ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ဗ်ာ..။


“ အရမ္းသနားဖို႔ ေကာင္းေနပါလိမ္႔မယ္။ ”


မွတ္ခ်က္ ။ ။ တစ္ဦးေသာ သူအား ရည္ရြယ္၍ ေရးသားပါသည္ဟု ပြင္႔လင္းစြာ ဝန္ခံပါသည္။


ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။



http://zaw357.multiply.com/journal/item/683 မွာ 11.10.2009 ကေရးထားတာပါ။

.

Share/Bookmark

2 ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင္႔ ဘဝေနနည္း


ကၽြန္ေတာ္ Online ေပၚမွာ ညီမေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ခင္ခဲ႔ပါတယ္.။ Gtalk ကေန Chatting ေၾကာင္႔ ခင္တာ မဟုတ္ပါ.။ ဆိုက္ေလးတစ္ခုခုကို အတူတူ ဝိုင္းျပီး ၾကိဳးစားရင္း ခင္လာၾကတာပါ.။

ဒီညီမေလးမွာ ထူးျခားေသာ အခ်က္ေလး တစ္ခု ရွိတယ္.။ သူေရးတဲ႔ စာ ၊ သူေရးတဲ႔ Comment ေလးေတြပါ.။ သူရဲ႕ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြ ၊ သူရဲ႕ ေဝဖန္အၾကံေပးခ်က္ေတြက အရမ္းေကာင္းေပမဲ႔ သူစာေတြ ဖတ္ရသူက စိတ္လြတ္လပ္ ေပါ႔ပါးေစတယ္.။ သူကလည္း ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေရးတတ္တယ္.။ ဟာသေလးေတြ ေဖာက္ျပီး ေရးတတ္တယ္.။


ဒါနဲ႔ တစ္ေန႕ သူနဲ႔ Gtalk မွာ Chat မိေတာ႔ သူက ေျပာတယ္.။

“ ေပါတယ္လို႔ပဲ ထင္ထင္ ၊ ေပါတယ္လို႔ပဲ ေျပာေျပာ အကိုေရ.။ ဒီလိုပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ပဲ ေနခ်င္တယ္.။ ဘဝဆိုတာ အားလံုးက အလြယ္ျဖတ္သန္းေနၾကရတာ မွ မဟုတ္တာ အကိုရာ.။ ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ႔ စကားအတြက္ သူတို႕စိတ္ထဲ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးရတယ္.။ သူတို႕ စိတ္ထြက္ေပါက္ရသြားတယ္.။ ရယ္သြားတယ္ ။ ျပံဳးသြားတယ္.။ ဒါဆိုရင္ ကိုယ္လည္း ၾကည္ႏူးဝမ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ရတာပါပဲ အကိုရာ.။

ဒါေၾကာင္႔မို႔ ညီမကေတာ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲ သူတုိ႕ကို Comment ေပးတယ္..။ ေဆြးေႏြးတယ္.။ သူတို႕ကိုလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေစသလို ကိုယ္လည္း ေပ်ာ္ရတာပါပဲ အကိုရာ.။ ”


တဲ႔..။ ဒါဟာ တကယ္ ေပါ႔ပ်က္ပ်က္ မဟုတ္ပါ.။ တကယ္ကို ဘဝမွာ သင္႔ေတာ္ေသာ ဘဝေနနည္းေလး တစ္ခုပါပဲ.။
  • တခ်ိဳ႕ေတြက လူအထင္ၾကီးေအာင္ ကိန္းၾကီးခန္းၾကီး ေနျပတယ္.။
  • တခ်ိဳ႕ကက်ေတာ႔ လူအထင္ၾကီးေအာင္ စကားလံုးေတြ နဲ႔ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ၾကိဳတင္ ကာကြယ္တယ္.။
  • တခ်ိဳ႕က က်ေတာ႔ လူေတြကို သူတို႕ကို ျပန္မေျပာႏိုင္ေအာင္ တစ္ခါတည္း ပိတ္ေျပာတယ္.။
  • ဒီလိုပါပဲ...တခ်ိဳ႕......တခ်ိဳ႕ေပါင္း မ်ားစြာ ေပါ႔ေလ..။

ကိုယ္႕ေၾကာင္႔ လူတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲမွာ အခန္႕မသင္႔ျဖစ္ရတယ္ ဆိုရင္ ကိုယ္လည္း ဒီလူ ဒီလို ျဖစ္သြားရမွာ ဆိုတာ သိေနတာပါပဲ.။ ဒါဆိုရင္ ကိုယ္႕စိတ္ထဲမွာလည္း ဘယ္ေတာ႔မွ ေအးခ်မ္းစြာ ေနရမွာ မဟုတ္ပါ.။ သူမ်ားစိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ ေအးခ်မ္းေနရင္ ကိုယ္႕စိတ္ထဲမွာလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ ေအးခ်မ္းေနမွာပါပဲ..။


တကယ္ေတာ႔ Online မွာ ခင္လာရတယ္ ဆိုတဲ႔ ညီမေလးဟာ ေပါ႔ေသးေသး လူတစ္ေယာက္ေတာ႔ မဟုတ္ပါ..။ ၆ ႏွစ္မွ တစ္ၾကိမ္ ကိုရီးယားကို ပညာေတာ္သင္လႊတ္တဲ႔ ေလေၾကာင္းလိုင္းနဲ႔ ပတ္သတ္ေသာ အဂ်ၤင္နီယာ တစ္ေယာက္ပါ.။ ၆ ႏွစ္မွာမွ လူေပါင္း ၅ ေယာက္ပဲ ေရြးျပီး ပညာေတာ္သင္ ေစလႊတ္ျခင္း ခံရတာပါ.။ ဒီအထဲမွာ ဒီညီမေလးရယ္.။ သူ႕ရဲ႕ ခ်စ္သူ ေကာင္ေလးေရာ ၂ ေယာက္လံုး အတူတူ ပညာေတာ္သင္ အေရြးခံရပါတယ္.။


တကယ္ေတာ္ၾကေပမဲ႔ သူတို႕မွာ မာန္ေတြ မရွိသလို ၊ သူမ်ားကို ေပ်ာ္ေစခ်င္သလို သူမ်ားေပ်ာ္တဲ႔ အေပ်ာ္နဲ႔ပဲ သူတို႔လည္း ဒီအေပ်ာ္က ပီတိကို စားၾကပါတယ္.။

မေကာင္းဘူးလားဗ်ာ..။
ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘဝေလးေတြရဲ႕ ေန႕ရက္တိုင္းမွာ လွပေနမွာေပါ႔ဗ်ာ.။


ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္..။


http://zaw357.multiply.com/journal/item/681 မွာ 10.10.2009 က ေရးထားတာပါ။


.

Share/Bookmark

22 February 2010

5 အထက္ပိုင္းမွာ သာသာယာယာ ရွိပါသည္ (၂)




“ ေျမးေရ..။ ”

“ ဗ်ာ.။ ”

“ အခုအထိလည္း ဖုန္းက ျပန္မေကာင္းေသးဘူးကြယ္။ အဖြားတို႔ ေနာက္တစ္ခါ အိမ္ေရွ႕အိမ္ကေန တယ္လီဖုန္းဌာနကို ဖုန္းထပ္ဆက္ျပီး အေၾကာင္းၾကားဦးမွပဲ။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔..သြားမယ္ေလ အဖြား။ ”

အဖြားက ဒူးကလည္း မေကာင္းပါ။ ႏွလံုးေရာဂါကလည္း ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အိမ္မွာ ေဖေဖ ၊ ေမေမ အလုပ္သြားရင္ အဖြားအဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ပဲ အေဖာ္ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ပါ ေက်ာင္းတတ္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ အဖြားက အထီးက်န္ေနတတ္တယ္။ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ အဖြားအတြက္ အေဖာ္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ သူတို႕ႏွစ္သက္ရာ ေျပာလို႔ ရတဲ႔ တယ္လီဖုန္းေလး။

အခုေတာ႔ တယ္လီဖုန္းေလး ပ်က္ေနတာ ၃ ရက္ေျမာက္ျပီ။ အဖြားခဗ်ာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း စကားမေျပာရ ။ ဒီေတာ႔ သူ႕မွာ ေနမထိ ထိုင္မသာ။ တယ္လီဖုန္း ပ်က္တယ္ ဆိုကတည္းက အိမ္ေရွ႕အိမ္က ဖုန္းဆီကို သြားျပီး တယ္လီဖုန္းဌာနကို အိမ္က ဖုန္းက ပ်က္ေနတယ္လို႔ အေၾကာင္းၾကားတယ္။

ဒီေတာ႔ တယ္လီဖုန္းဌာနက တာဝန္က်ေတြကလည္း “ ဟုတ္ကဲ႔ လာခဲ႔႔ပါ႔မယ္ ” ဆိုျပီး အဖြားကို ႏွစ္သိမ္႔တယ္။ သူတို႕ တကယ္လာမယ္ ထင္လို႔ အဖြားမွာ တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႔။ တစ္ေန႕လည္း ေပၚမလာ ၊ ေနာက္တစ္ေန႕လည္း ေပၚမလာ။ ႏွစ္ရက္ေျမာက္ ညေနက်ေတာ႔ အဖြားရဲ႕ ပ်င္းရိမႈဒဏ္ကို သူ႕ဖာသာသူလည္း မခံႏိုင္ေတာ႔။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ထပ္ဆက္တယ္။

အခုေတာ႔ တတိယရက္ေျမာက္မွာ တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕အိမ္မွာ ထပ္သြားဆက္တာ။ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လာခဲ႔ပါ႔မယ္ ဆိုတာနဲ႔ပဲ အဖြားကို ႏွစ္သိမ္႔တယ္။ ဒီအဖြားလည္း သူတို႕ကို ေမွ်ာ္ရင္း ညေနသာ ေစာင္းသြားတယ္ ေပၚမလာ။ ရက္တစ္ရက္ကူးေျပာင္းမႈ နဲ႔ အတူ အဖြားရဲ႕ ပ်င္းေျခာက္မႈေတြလည္း ရွည္လ်ားလာတယ္။

“ မနက္က်ရင္ေတာ႔ တယ္လီဖုန္း ဌာနကို လိုက္သြားမယ္ ငါ႔ေျမးရယ္။ ”

ကိုယ္႕ဖာသာကိုယ္ ေရရြတ္သလိုလို ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ကိုပဲ အေဖာ္ညွိသလိုနဲ႔ အဖြား စကားဆိုတယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ႔ စားေသာက္ျပီး. .

“ ေျမးေရ ၊ အဖြားတို႔ တယ္လီဖုန္းရံုးကို သြားၾကရေအာင္ကြယ္။ ေနျမင္႔လာရင္ မေကာင္းဘူး။ အဖြား ေမာတယ္။ ”

ကၽြန္ေတာ္႕နဲ႔ အဖြား ရံုးထဲ ေလွ်ာက္ဝင္လာေတာ႔ ၉ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္မွ်သာ။ ၂၄ နာရီဖြင္႔ထားရတဲ႔ အေရးေပၚရံုးကလည္း ပြင္႔လ်က္။ မန္ေနဂ်ာ ဆိုတဲ႔ ရံုးခန္းကလည္း တံခါးေတြ ပြင္႔ေနတယ္။ မန္ေနဂ်ာ ေရာက္ေနျပီ ဆိုတဲ႔ သေဘာ။ အေရးေပၚဖုန္းပ်က္တာဆိုေတာ႔ အေရးေပၚကိုပဲ အေၾကာင္းၾကားဖို႔ အဖြားက အေရးေပၚအခန္းကို ဝင္ခဲ႔တယ္။

“ ဘာကူညီရမလဲဗ်ာ.။ ”

အေရးေပၚက လူတစ္ေယာက္က ေမးတယ္။

“ အန္တီတို႔ အိမ္က ဖုန္း မလာလို႔ လာအေၾကာင္းၾကားတာပါ။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို အန္တီ႔ လိပ္စာနဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ေလး ေျပာခဲ႔ပါ။ ”

အဖြားက သူ႕ကို လိပ္စာနဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ ေျပာလိုက္ေတာ႔. သူက . .

“ ရျပီ အန္တီ။ အိမ္က ေစာင္႔ေနပါ။ ျပင္တဲ႔ လူေတြ အလွည္႔ေရာက္ရင္ ေရာက္လာပါလိမ္႕မယ္။ ”

“ အန္တီ ဖုန္းပ်က္ေနလို႔ ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားထားတာ သံုးရက္ရွိေနျပီ ဘာမွ အေၾကာင္းမထူးလို႔။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔။ အခုေတာ႔ ထပ္ေစာင္႔ၾကည္႔ပါ။ လာပါလိမ္႔မယ္။ ”

ဒါနဲ႔ အဖြားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ရက္ေနတဲ႔ အထိလည္း လာမျပင္။ အဖြားမွာ တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႔။

“ ေျမးေရ ၊ အဖြားတို႔ ထပ္သြားၾကရေအာင္ကြယ္။ ”

ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းျငိမ္႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အဖြား တယ္လီဖုန္းဌာနကို ထြက္လာခဲ႔တယ္။ ဌာနကို ေရာက္ေတာ႔ ဌာနမွာ တာဝန္က်တာက တျခားသူတစ္ေယာက္၊ အရင္လူ မဟုတ္။ အဖြားက . .

“ အေဒၚ႕အိမ္မွာ ဖုန္းပ်က္ေနတာ ၅ ရက္ရွိျပီကြယ္။ ဒီကိုလည္း အေၾကာင္းၾကားထားတယ္။ အခု ဘာမွ လာမျပင္ေသးလို႔ အန္တီ ထပ္လာေျပာတာ။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ အန္တီ ကၽြန္ေတာ္ထပ္ျပီး မွတ္တမ္းယူထားလိုက္ပါ႔မယ္။ အန္တီ အိမ္ကပဲ ေစာင္႔ပါ။ သူတို႕ အားတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း လာျပင္ပါလိမ္႔မယ္။ ”

ဒီထက္လည္း ဘယ္လိုမွ ေျပာလို႔မရ။ သူက အထဲကို လွည္႔ထြက္သြားတယ္။ အဖြားမေျပာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကေလးေတာင္မွ ေဒါသထြက္မိတယ္။ အဖြားလည္း သူတို႕ ဆီက ထြက္လာေတာ႔ ၊ ေနျပင္းရင္ ေဟာဟဲ လိုက္ေနတတ္တဲ႔ အဖြားက ေမာေနျပီး ေခၽြးေတြကလည္း စို႔ေနတယ္။ ဒူးကလည္း မေကာင္းေတာ႔ ေထာ႔နင္းေနတယ္။

အေရးေပၚ အခန္းက ထြက္ေတာ႔ ေဘးက မန္ေနဂ်ာ ရံုးခန္းက တံခါးပြင္႔ေနျပီး လူတစ္ေယာက္ စာရြက္ေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ လွမ္းျမင္ရတယ္။ ဌာန အျပင္ဘက္ ထြက္ဖို႔ လုပ္ေနတဲ႔ အဖြားေျခလွမ္းေတြ ေနာက္ျပန္လွည္႔ျပီး မန္ေနဂ်ာ ရံုးခန္းဘက္ကို ေလွ်ာက္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ႔ ရံုးခန္းဝမွာ ရပ္လိုက္တယ္။ လူအရိပ္ေၾကာင္႔ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ဦးေလးအရြယ္ တစ္ေယာက္က ေမာ႔ၾကည္႔ျပီး. .

“ ေၾသာ္...ဘာကိစၥလဲ အန္တီ။ အထဲ ဝင္ခဲ႔ေလ ရပါတယ္။ ”

ဒီလို ေျပာေတာ႔ ေနျမင္႔လာလို႔ ေမာဟိုက္ေနတဲ႔ အဖြားက ကၽြန္ေတာ္႕လက္ဆြဲရင္း ရံုးခန္းထဲ ဝင္လိုက္တယ္။ သူ႔ေရွ႔က ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္လိုက္တဲ႔ အထိ အသက္ကို ျပင္းျပင္းရွဴေနရတဲ႔ အဖြားရဲ႕ လိႈက္ဖိုေနတဲ႔ ရင္ဘတ္ၾကီးက ဖားဖို ဆြဲေနတယ္။ လမ္းမ်ားမ်ားေလွ်ာက္ရင္ နာလာတတ္တဲ႔ ဒူးကိုလည္း ကိုင္လို႔ေပါ႔. .

“ ေျပာပါ အန္တီ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာကူညီေပးရမလဲ။ ”

ပင္ပန္း ေမာပန္းေနတဲ႔ အဖြားကို မန္ေနဂ်ာဦးေလးက ၾကည္႔ရင္း လိုက္ေလ်ာစြာ ေမးတယ္။

“ ဒီလိုပါ ငါ႔တူရယ္။ အန္တီအိမ္မွာ ဖုန္းပ်က္ေနတာ ၅ ရက္ရွိျပီ။ ဒါကို လာျပီး အေၾကာင္းၾကားတာပါ။ ”

“ ဒါမ်ား အန္တီရယ္ ၊ တျခားေနရာကေန ဖုန္းဆက္လိုက္လည္း လာျပင္ပါတယ္။ ”

“ အန္တီ ၃ ခါဆက္ျပီးျပီ ၊ ေနာက္ရက္က်ေတာ႔ လူကိုယ္တိုင္ လာတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေနေတာ႔ေတာင္မွ ဘာမွ မထူးလို႔ အန္တီ အခုလို လာအေၾကာင္းၾကားတာ။ အခုလည္း စာရင္းစာအုပ္ထဲမွာပဲ ေရးထားတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ငါ႔တူကို အကူအညီေတာင္းတာပါ။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ အန္တီ။ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္ျပီ။ ဒါဆို အန္တီ ကၽြန္ေတာ္႕ကို အန္တီဖုန္းနံပါတ္နဲ႔ အိမ္လိပ္စာေလးေျပာျပပါ။ ”

အဖြားက ေျပာေတာ႔ မန္ေနဂ်ာက စာရြက္ေလးနဲ႔ လိုက္မွတ္ျပီး သူ႕စားပြဲေပၚက ဖုန္းကို ေကာက္ႏွိပ္ျပီး ဆက္တယ္။

“ ဟလို.. . ၊ တယ္လီဖုန္း အေရးေပၚ ဌာနကပါလား။ ”

“ X X X X X ”

“ ဟုတ္ကဲ႔. ကၽြန္ေတာ္႕အိမ္မွာ ဖုန္းပ်က္ေနလို႔ပါ ခင္ဗ်ာ။ အဲဒါ အေၾကာင္းၾကားထားတာ ၅ ရက္ရွိပါျပီ။ ဒါေလး ေက်းဇူးျပဳျပီး ျပင္ေပးပါလား။ ”

“ X X X X X ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ခင္ဗ်ာ။ အိမ္နံပါတ္က X X X ပါ။ ”

“ X X X X ”

“ ဟုတ္ကဲ႔. . .ဒါဆို ေက်းဇူးပါပဲ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္က ေစာင္႔ေနပါ႔မယ္။ ”

ဖုန္းစကားေျပာခြက္ကို ျပန္ခ်ျပီး . . .

“ ရပါျပီ အန္တီ။ အန္တီ အိမ္ကို ျပန္ျပီး ေအးေဆးသာ ေစာင္႔ေနပါ။ ေနာက္ထပ္ ၂ နာရီ ေနလို႔မွ လာမျပင္ဘူး ဆိုရင္ အန္တီ မလာပါနဲ႔။ ပင္ပန္းတယ္ အန္တီ။ ကၽြန္ေတာ္႕ဆီကို နီးရာ ဖုန္းကေန ဖုန္းပဲ ဆက္လိုက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ လာျပင္ပါ႔မယ္။ ”

ဒီလို ေျပာျပီး စာရြက္ေလးနဲ႔ သူရဲ႕ စားပြဲေပၚမွာ ရွိေနတဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ကို ေရးေပးတယ္။

“ ေအးကြယ္ ေက်းဇူးပါပဲ ငါ႔တူရယ္။ ”

တိတ္ဆိတ္ျငိမ္းခ်မ္းစြာပဲ ႏႈတ္ဆက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အဖြား ဌာနက ထြက္ျပီး လမ္းမွာ ေတြ႕တဲ႔ ဆိုက္ကားကို ငွားျပီး စီးလာခဲ႔တယ္။ မနီးေပမဲ႔ မေဝးလွတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ကို ေရာက္ျပီး ဆိုက္ကားခ ရွင္းေနတုန္းမွာပဲ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ဝါးေလွကားကို ထမ္းျပီး ေျပးလာတဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အေနာက္က အိတ္တစ္လံုးဆြဲျပီး လိုက္ေျပးလာတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

ဘာရယ္ မသိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အဖြားလည္း ဖာသိဖာသာေပါ႔။ ဆိုက္ကားခ ရွင္းျပီးေတာ႔ အိမ္ဘက္ကို လွည္႔ဝင္မယ္ လုပ္တုန္း ေလွကားထမ္းလာတဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္က . .

“ အိမ္နံပါတ္ XX ဆိုတာ ဒီအိမ္လား အန္တီ။ ”

“ ေအးကြယ္ ဟုတ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ”

“ အန္တီပဲ ဖုန္းပ်က္ေနတယ္ ဆိုျပီး အေၾကာင္းၾကားထားတယ္ေလ။ အခု မန္ေနဂ်ာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေခၚျပီး ဒီအိမ္ဖုန္းပ်က္ေနတာ ၅ ရက္ ရွိျပီ ဘာလို႔ မျပင္ေသးတာလဲ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေခၚေကာတယ္ဗ်ာ။

အန္တီနဲ႔ ဘယ္လို ေတာ္လဲ ဟင္။ အခု သူက ဒီလို ေခၚေကာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း သူ႔ရံုးခန္းက ထြက္လာတာနဲ႔ ေလွကားကို ထမ္းျပီး ဒီကို ေျပးလာေတာ႔တာပဲ။ ”

ကၽြန္ေတာ္လည္း အဖြားမ်က္ႏွာကို ၾကည္႔ ၊ အဖြားကလည္း ကၽြန္ေတာ္႕မ်က္ႏွာကို အျပန္အလွန္ ၾကည္႔တယ္။ ဒီအၾကည္႔ထဲမွာေတာ႔ စကားလံုးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါသြားပါတယ္။ ဒီေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ထဲ ၊ လိုင္းၾကိဳး ၊ ဓါတ္တိုင္က ၾကိဳး ဒါေတြကိုပါ ေသခ်ာေအာင္ စစ္တယ္။ မၾကာလွတဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာပဲ. .

“ အန္တီ အားလံုးျပီးပါျပီ။ အဆင္ေျပသြားပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဖုန္းတင္ မကဘူး။ ဖုန္းလိုင္းၾကိဳးေတြပါ စစ္ေဆးသြားပါတယ္။ ေနာက္ ေတာ္ရံုနဲ႔ေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ ေနာက္လည္း ျဖစ္ရင္ ဖုန္းသာ ဆက္လိုက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေသခ်ာ မွတ္ထားပါ႔မယ္။ ”

“ ေအးကြယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေရာ႔ မင္းတို႔ ေသာက္ဖို႔ လက္ဖက္ရည္ဖိုး။ ”

“ ဟာ မယူပါဘူး အန္တီရယ္။ မယူဘူး။ ”

သူတို႔ ျပာျပာသလဲကို ျငင္းတယ္။ အဖြားလည္း အံ့ၾသေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ စကားတစ္ခြန္းေတာ႔ ေျပာတယ္။

“ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို တစ္ခုေတာ႔ ကူညီပါ အန္တီ။ ”

“ေအး ေျပာေလ။ ”

ဘာမွန္းမသိေပမဲ႔ အဖြားက ေမးလိုက္တယ္။

“ ဒီလိုပါ။ အခု ဖုန္းေကာင္းသြားျပီ ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းကို ဒီဖုန္းနဲ႔ပဲ မန္ေနဂ်ာဆီကို အန္တီကိုယ္တိုင္ ဖုန္းဆက္ေျပာေပးပါ။ ဒါေလးပါပဲ။ ”

ဒီေနာက္မွာေတာ႔ အဖြားလက္ထဲက လက္ဖက္ရည္ဖိုးကို မယူရဲပဲ ေလွကားေလး ျပန္ထမ္းျပီး ျပန္သြားၾကတဲ႔ လူသံုးေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အဖြား ျမင္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ အဖြားလည္း ခ်က္ခ်င္းပဲ ၅ ရက္ၾကာ အသံတိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ ဖုန္းခြက္ေလးကို မလိုက္ျပီး မန္ေနဂ်ာ စာရြက္ေလးနဲ႔ ေရးေပးလိုက္တဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ေလးေတြကို ႏွိပ္လိုက္တယ္။

“ X X X X ”

“ ေအး. .အန္တီပါကြယ္။ ခုနက ငါ႔တူဆီလာျပီး ဖုန္းပ်က္ေနတယ္ လို႔ ေျပာတဲ႔ အန္တီပါ။ ”

“ X X X X ”

“ ေအးကြယ္ အခု မင္းကို ဒါေျပာျပခ်င္လို႔ ဆက္လိုက္တာပါ ငါ႔တူရယ္။ အခု ဖုန္းေကာင္းသြားျပီ ေက်းဇူး အရမ္းတင္ပါတယ္။ ”

အဖြားရဲ႕ စကားသံကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားရတယ္။ တဖက္က ေျပာသံကို မၾကားရ။ ဒါေၾကာင္႔ အဖြားထိုင္ေနတဲ႔ ထိုင္ခံုေပၚတြယ္တတ္ျပီး ဖုန္းခြက္နားကို နားကပ္ေထာင္ေတာ႔ တစ္ဖက္က ေျပာသံေတြကိုပါ ၾကားရတယ္။

“ ဟုတ္ကဲ႔။ ဒီလိုပါပဲ အန္တီရယ္ တစ္ခါတစ္ေလ ေအာက္ေျခက လူေတြဆိုေတာ႔ အနည္းငယ္ေတာ႔ ေပါ႔ေလ်ာ႔ သြားတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘာပဲ ေျပာေျပာပါ။ ဒီလို မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းရမဲ႔ တာဝန္က ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ရွိတယ္ေလ။ အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေပါ႔ေလ်ာ႔လို႔ ဒီလို ျဖစ္တာပါ။ ေနာက္တစ္ခါ အန္တီဖုန္းပ်က္ရင္ အန္တီ ကိုယ္တိုင္ မလာပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္႕ဆီ ဖုန္းသာ ဆက္လိုက္ပါ။ ”

“ ေအးကြယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ”

ဖုန္းခြက္ကို ခ်ျပီး အဖြားက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာတယ္။

“ ေၾသာ္ ေအာက္ေျခက လူေတြဆိုတာနဲ႔ အထက္ပိုင္းက လူေတြဆိုတာ အေနအထိုင္ ၊ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ တင္မကဘူး။ အေျပာအဆိုနဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြပါ ကြာေသးတာပဲ။ အထက္ပိုင္းေရာက္လာေလေလ သူတို႕ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြက ျမင္႔မားလာၾကတာပါပဲလား။ ”

အဖြားက ဒီလို ၊ ဒီေလာက္ပဲ ေျပာခဲ႔ေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာေတာ႔ ဒီစကားက ပဲ႔တင္ျမည္ေနပါေတာ႔တယ္။

လူဆိုတာ ျပႆနာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ ျဖတ္သန္းေနရတယ္ ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ပံုေတြလည္း အမ်ားၾကီးကို ကြာျခားေနေသးတာပဲ။ ဘာပဲ ေျပာေျပာပါ။ အထက္ပိုင္းကို ေရာက္လာေလေလ ပိုျပီး သာသာယာယာ ရွိလာစျမဲပါပဲ။ တကယ္လို႕ ကိုယ္တည္ရွိေနတဲ႔ ေနရာဟာ မသာမယာ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုပါက ဒါေသခ်ာပါတယ္။ ကိုယ္လက္ရွိေရာက္ေနတဲ႔ ေနရာဟာ အျပဳအမူ ၊ အလုပ္အကိုင္ ၊ စိတ္ဓါတ္ေတြ နိမ္႕က်ေနတဲ႔ ေနရာျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

ဒါဆို လုပ္ရမဲ႔ အရာက ေအာက္ေျခက အရာေတြကို အကုန္လိုက္ျပီး ျပဳျပင္ဖို႔ကေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ အရာရာ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕ေစဖို႔ အထက္ပိုင္းကို ကိုယ္ကေရာက္ေအာင္ တတ္ဖို႔သာ ရွိပါေတာ႔တယ္။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ . . .

“ အထက္ပိုင္းမွာ သာသာယာယာ ရွိတယ္ မဟုတ္ပါလား။ ”


*** ဒီအေၾကာင္းအရာေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ဦးေလးရဲ႕ ျဖစ္ရပ္ေလးပါ။ သူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အျမဲေျပာျပသလို ၊ သူ႕စိတ္ထဲ ၊ ရင္ထဲမွာ ကိန္းဝပ္ေနသလို ကၽြန္ေတာ္႕ စိတ္ထဲမွာ အျမဲတည္ေနေအာင္ သူက ေျပာျပတတ္တယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ထိုးႏွက္မႈေတြနဲ႔ မသာမယာ ျဖစ္ေပၚလာတိုင္း ၊ “ ေၾသာ္..ငါ ေရာက္ေနတာ ေအာက္ေျခမွာပါလား ” လို႔။ ဒါဆို သာသာယာယာ ေနႏိုင္ဖို႔ တစ္နည္းပဲ ရွိပါေတာ႔တယ္။ ဒါကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အထက္နည္းနည္းေရာက္မွပဲ ျဖစ္ေတာ႔မွာပါ။

ကၽြန္ေတာ္႕ပိုၾကိဳးစားပါဦးမယ္။

ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ အထက္ပိုင္းမွာ သာသာယာယာ ရွိပါသည္။ **


ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။


.

Share/Bookmark

21 February 2010

4 အခြင္႔အေရးဆိုတာ ေအာက္ဆီဂ်င္ လိုပါပဲ


တစ္ခါက...

ဖို႕ဒ္ ( Ford ) ကားကုမၸဏီဟာ စက္မႈေတာ္လွန္ေရးအရ သူ႕ကားထုတ္လုပ္ေရးကို လူေတြနဲ႔ တပ္ဆင္ထုတ္လုပ္ရာကေန စက္မႈလုပ္ငန္း သေဘာအရ ရို႕ေဘာ႕ေတြ တပ္ဆင္ ထုတ္လုပ္ဖို႕ စီစဥ္လာတယ္ ။

ဒီလို အေျပာင္းအလဲ လုပ္လာတာျခင္းျဖင္႔ လူေနရာမွာ စက္ရုပ္( ရိုေဘာ႔ ) ေတြနဲ႔ အစားထိုးမွာ ဆိုေတာ႔ လက္ရွိ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြထဲက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အလုပ္ျပဳတ္ရေတာ႔မယ္ အေျခအေနမွာ ရွိေနၾကတယ္.။ ဒါေၾကာင္႔ လူေတြ အားလံုးဟာ မျဖစ္မေန ေျပာင္းလဲရမဲ႔ အေျပာင္းအလဲကို လက္မခံႏိုင္ၾကဘူး.။ သူတို႕ အလုပ္ျပဳတ္မွာကို ေတြးျပီး ပူၾက ၊ စိတ္ညစ္ၾကနဲ႔ စိတ္ဆင္းရဲေနၾကတယ္.။

ဒီအခ်ိန္မွာ ဖီးလစ္ ဆိုေသာ လူကေတာ႔ ဒီလို စဥ္းစားတယ္.။

“ ဟုတ္တယ္..။ လူေတြ လုပ္တဲ႔ ေနရာမွာ စက္ရုပ္ေတြနဲ႔ အစားထိုးရမယ္.။ ဒါေၾကာင္႔ လူေတြ အလုပ္ျပဳတ္မယ္.။ ဒါေပမဲ႔ စက္ရုပ္ေတြခ်ည္းပဲ ဆိုရင္လည္း ဘာမွ လုပ္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး.။ စက္ရုပ္ေတြကို ေစခိုင္းႏိုင္ဖို႔ လူကေတာ႔ လိုအပ္ေနဦးမွာပဲ..။ စက္ရုပ္ေတြကို ေစခိုင္းဖို႔ဆိုတာ ကြန္ပ်ဴတာ နဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ရမယ္.။ ဒါေၾကာင္႔ သူက ဖို႕ဒ္ ( Ford ) ကားကုမၸဏီအတြက္ စက္ရုပ္ေတြကို ထိန္းေက်ာင္းႏိုင္ေအာင္ သူမ်ားေတြ အလုပ္ျပဳတ္မွာ စိုးလို႔ ပူပန္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ သူက ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းသြားတတ္တယ္.။

သူ ဒီလို ကြန္ပ်ဴဳတာ တတ္ေနတယ္ ဆိုတာကိုလည္း
ဖို႕ဒ္ ( Ford ) ကုမၸဏီက အၾကီးအကဲေတြ သိေအာင္ သူက ေျပာထားတယ္.။ ေနာက္ေတာ႔ ကြန္ပ်ဴတာ အသံုးခ် ရို႕ေဘာ႔ထိန္းခ်ဳပ္မႈ သင္တန္းလည္း တတ္ထားတယ္.။ သူ ဒီလို တတ္ထားတာေတြကိုလည္း ကုမၸဏီ အၾကီးအကဲေတြ သိေအာင္ လုပ္ထားတယ္.။”

ဒီလိုနဲ႔ ဖို႕ဒ္ ( Ford ) ကားကုမၸဏီက လူေတြ အစား ရုိေဘာ႔ေတြကို ေျပာင္းလဲ တပ္ဆင္ လိုက္ေသာ အခါမွာ လူေတြ အေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အလုပ္ျပဳတ္သြားၾကပါတယ္.။ သို႕ေသာ္ ဖီးလစ္ တစ္ေယာက္ အလုပ္မျပဳတ္တဲ႔ အျပင္ ရိုေဘာ႔ထိန္းခ်ဳပ္ေရး ဌာနဘက္သို႕ ေျပာင္းျပီး တာဝန္ေပးခံရကာ လုပ္ခလစာလည္း တိုးသြားပါေတာ႔တယ္.။

ဒါဟာ ထူးဆန္းလွတယ္ေတာ႔ မဟုတ္ပါ.။ သို႕ေသာ္..လူေတြဟာ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုခု ျဖစ္လာခဲ႔ရင္ ဒီအေျပာင္းအလဲကို ကိုယ္႕အတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ အသံုးမခ်ႏိုင္ၾကပါဘူး.။ ေတြးေတာပူပန္ျခင္းနဲ႔ပဲ တန္ဖိုးရွိလွတဲ႔ အခ်ိန္ေတြကို ကုန္ဆံုးပစ္ၾကတာပါ.။ ေျပာင္းလဲ ေနတဲ႔ အေျပာင္းအလဲမွာ ကိုယ္႕အတြက္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ၾကဖို႔လိုပါတယ္.။

တရုတ္စကားပံုေလး တစ္ခု ရွိပါတယ္.။

“ အေျခအေနအမွန္ကို သိျပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ႏိုင္တာ လူေတာ္...။ ” တဲ႔.။

ေနာက္ထပ္ အေကာင္းဆံုး စကားေလး တစ္ခြန္း ေျပာပါဦးမည္..။

“ ေလေျပ ၊ ေလညွင္းကို ခ်ည္းပဲ ေစာင္႔ေနစရာ မလိုပါဘူး ။ မုန္တိုင္းထဲမွာလည္း ေအာက္ဆီဂ်င္ ရွိတယ္.။ ”

တဲ႔ ေလ..။ ဟုတ္ပါတယ္.။ ဘယ္လို အေျခအေနမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေနပါေစ..။ ရွာတတ္ရင္ ေနရာတိုင္းမွာ ကိုယ္႕အတြက္ အခြင္႔အေရးေတြပါပဲ.။


ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္.။


http://zaw357.multiply.com/journal/item/680 မွာ 9.10.2009 က ေရးထားတာပါ။

.

Share/Bookmark

0 အားရ ပါးရ စားလိုက္စမ္းပါ


ကၽြန္ေတာ္ဟာ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ လူေလာကနဲ႔ သိပ္ျပီး သဟဇာတ က်ေနေလ႕ မရွိပါဘူး.။ ငယ္ငယ္က အမ်ိဳးေတြရဲ႕ ပံုစံခြက္ထဲမွာ က်င္႔သားရစြာ ေနလာခဲ႔ရေသာ အက်င္႔ေတြက ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လူေတြ မ်ားမ်ား စားစားနဲ႔ ေနရရင္ ကၽြန္ေတာ္ အေနရခက္ လာေလ႔ ရွိတယ္.။ အမ်ိဳးေတြရဲ႕ ပံုစံခြက္ထဲမွာ သူမ်ားေကၽြးတာ မစားရဘူး.။ လမ္းေဘးအစားအစာ မစားရဘူး ဒါေတြလည္း ပါတယ္.။ ငယ္ငယ္ကေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္.။ ၾကီးလာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မိလာပါေတာ႔တယ္.။

ဒါေပမဲ႔..အစားအေသာက္ စားတဲ႔ အခါမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ ေတာ္ေတာ္ အခက္အခဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ သူမ်ားေကၽြးတာ မစားတတ္ဘူး.။ ေနာက္ ထမင္းစားရင္ လူေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မစားတတ္..။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕က စက္မႈ လုပ္ငန္း လုပ္တာ ဆိုေတာ႔ ထမင္းစားေတာ႔မယ္ဆိုရင္ လက္ေဆးေနတာနဲ႔ ၾကာေနတယ္ေလ.။ ဒါေၾကာင္႔ ငယ္ငယ္ ကတည္းက ဇြန္း ၊ ခရင္းနဲ႔ပဲ စားေနၾက ဆိုေတာ႔ လက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မစားတတ္.။ လက္နဲ႔ စားရင္ ထမင္းေတြ ဖိတ္က်တာနဲ႔ပဲ ကုန္တာပဲ..။

အိမ္မွာ ေဖေဖ ၊ ေမေမတို႕က လက္စံု စားမယ္ ဆိုမွသာ ကၽြန္ေတာ္ ထမင္း လက္စံု အတူတူ စားမိတယ္.။ ဒါေပမဲ႔ မစားတတ္ဘူး.။ ညီမေတြ ဦးခ်တာက လြဲရင္ ကၽြန္ေတာ္ ပန္းကန္ထဲကို ဟိုဟာ ထည္႔ေပး ၊ ဒီဟာ ထည္႔ေပး ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္ဘူး.။ ျပီးေတာ႔ ထမင္းပြဲမွာ လက္ေတြမ်ားေနရင္ ေခါင္းေတြ ေနာက္လာတယ္ဗ်ာ..။ လုစားေနရသလိုၾကီး.။ မစားတတ္ဘူး.။

တကယ္လည္း ကၽြန္ေတာ္က ေတာ္ေတာ္ ဇီဇာေၾကာင္ပါတယ္.။ ကိုယ္႕ထမင္း ကိုယ္စား သူမ်ား ဒီလိုေတြ လိုက္ျပီး ထည္႔ေပးေနရင္ ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းစားရတာ မလြတ္လပ္ေတာ႔ဘူး.။ ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္က ထမင္းစားရင္ ငယ္ငယ္ကတည္းက အခု အထိ စာအုပ္တစ္အုပ္တစ္အုပ္ အျမဲပါတယ္.။

ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းစားရင္ ကိုယ္႕ဖာသာကိုယ္ တစ္ေယာက္တည္းပဲ စားတတ္တယ္.။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းစားေနရင္ ဘယ္သူလာလာ ကၽြန္ေတာ္ မေခၚမိဘူးဗ်ာ..ေခၚလည္း မေခၚတတ္ဘူး.။ ကၽြန္ေတာ္႕ကိုလည္း သူတို႕ အိမ္သြားလည္လို႔ ထမင္းစား မေခၚလည္း ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားပါဘူးဗ်ာ..။ တကယ္ပါ.။

ဒါေပမဲ႔...ကိုယ္႕အိမ္ ၊ ကိုယ္႕ယာ မဟုတ္ေတာ႔ပဲ လူပတ္ဝန္းက်င္ ဆိုတဲ႔ ေလာကၾကီးထဲ ေရာက္လာေတာ႔ လူေတြရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သိပ္ျပီးေတာ႔ သဟဇာတ မျဖစ္ဘူးေပါ႔ဗ်ာ.။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ မာန ၾကီးသလိုလို ၊ မာန္တတ္ေနသလိုလိုေတာ႔ ျဖစ္ေနတတ္တာေပါ႔..။ တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ အက်င္႔ပါ.။

ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ရွိတယ္.။ သူကို ကၽြန္ေတာ္က “ ကာစင္ ” လို႔ ေခၚတယ္.။ ေတာင္ငူမွာ ေနတယ္.။ ဒီမွာ လာေတြ႕ၾကတာေပါ႔..။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ သူ႕ကို ျမန္မာ ၊ ဘဂၤလား ၊ နီၤေပါ ၊ ဗီယမ္နမ္ ၊ တရုတ္ ၊ မေလး ၊ ကလည္ ဒါေတြ အကုန္ ခ်စ္ၾက ခင္ၾကတယ္.။ တစ္ေန႕ေတာ႔ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အလွဴအိမ္တစ္ခုကို သြားရတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ထံုးစံ အတိုင္း စားေတာ႔ စားပါတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္႕ပံုစံအတိုင္းဆိုေတာ႔ ဟန္နဲ႔ စားေနသလို ျဖစ္တာေပါ႔ဗ်ာ.။ သူကေတာ႔ အားရပါးရကို စားတာဗ်..။ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသတယ္..။ သူ အိမ္မွာ စားရင္ ဒီလို စားတာ မဟုတ္ဘူးေလ..။

သူက ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသ ေနတာကိုလည္း သိတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္အျပန္မွာ သူက ေျပာတယ္..

“ ကိုေဇာ္..ေလာကၾကီးမွာ လူေတြက ကိုယ္႕ကို သူမ်ား အထင္အျမင္ေသးသြားမွာ စိုးတယ္ ဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔ လူေတြနဲ႔ ေျပာဆို ဆက္ဆံေနတဲ႔ အခါမွာ ဟန္ေဆာင္ျပီး ဆက္ဆံေနတတ္ၾကတယ္.။ ဟန္ၾကီး တခြဲသားနဲ႔ ဆက္ဆံမွေတာ႔ တစ္ဖက္လူကလည္း ဟန္နဲ႔ပဲ ျပန္ျပီး ဆက္ဆံေနေတာ႔မွာပဲေပါ႔..။

အလွဴလုပ္လို႕ ေကၽြးၾက ေမြးၾက စားၾက ေသာက္ၾက ျပီ ဆိုရင္လည္း လူေတြက ငါ႕ကို လူေတြမ်ား အထင္ေသးသြားမလား ဆိုတဲ႕ စိတ္နဲ႔ ဟန္လုပ္ထားတတ္ၾကတယ္.။ ကိုယ္က ဟန္လုပ္ေလ လူေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈ ကြာေဝးေလပဲေလ.။ မင္းကေတာ႔ ဟန္ေဆာင္တာ မဟုတ္ပါဘူး ငါ သိတယ္.။ မင္းကေတာ႔ အခန္းမွာလည္း ဒီလိုပဲ စားတတ္တာေလ.။


ဒါေပမဲ႔..ကိုယ္ အခန္းမွာ ဘယ္လို စားစား ဒီလိုမ်ိဳး ကိုယ္႕ကို တကူးတက ဖိတ္ေကၽြးတဲ႔ ေနရာမွာေတာ႔ ကိုယ္က အားရပါးရ စားျပရင္ ဘယ္သူမဆို စိတ္ထဲမွာ ဝမ္းသာတာေပါ႔ကြာ..။ သူတို႕ လုပ္ထားတာကိုလည္း တကယ္ ေကာင္းတယ္လို႕ ဘယ္သူမဆို ထင္တာေပါ႔.။ သူတို႕ ေက်နပ္ေလ ကိုယ္႕အတြက္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရာမွာ လြယ္ကူတာေပါ႔ကြာ.။

အခုေတာ႔ လူေတြက မဟုတ္ဘူး.။ အိမ္မွာေတာ႔ ပုဆိုးစုတ္နဲ႔ ေကာက္သုတ္ရင္ သုတ္လိုက္တာ.၊ ေနာက္ စားစရာက ထမင္းနဲ႔ ပဲျပဳတ္ ..အလွဴအိမ္လာရင္ေတာ႔ တစ္ရွဴးေပးပါဦးတို႔ ပန္းကန္ကို တစ္ရွဴးနဲ႔ သုတ္ရတာတို႔ ဒါေတြဟာ ကိုယ္က လူအထင္ၾကီးေအာင္ လုပ္ျပေပမဲ႔ ဒါေၾကာင္႔ပဲ လူေတြ မုန္းသြားၾကတာ သူတို႔ မသိၾကဘူး.။

ကိုယ္႕ကိုယ္ကို မျမင္တတ္တာေပါ႔ကြာ..။ မင္းကိုလည္း တစ္ခုေတာ႔ ေျပာခ်င္တယ္.။ ကိုယ္႕အိမ္မွာ ဘယ္လိုပဲ ေနေန သူငယ္ခ်င္း..။ သူမ်ားဆီမွာ ဒီလို ဖိတ္တာ ခံရလို႔ သြားရရင္ေတာ႔ ကိုယ္က သူတို႕ ခဏတာ ေက်နပ္မႈ အတြက္ အားရပါးရ စားျပလိုက္စမ္းပါ သူငယ္ခ်င္း..။ မင္းအတြက္ အက်ိဳးမယုတ္ပါဘူး.။ ဒါဟာ ကိုေဇာ္ တစ္ေယာက္က အရမ္းခင္ဖို႔ ေကာင္းတာပဲ.။ ငါတို႕ အိမ္မွာ အလွဴလာတုန္းကေလ သူမ်ားေတြလို ဟန္ၾကီးနဲ႔ မဟုတ္ဘူး.. အားရပါးရ စားတာ ဆိုျပီး သူတို႔ အျမဲ စိတ္ထဲမွာ မွတ္မိေနလိမ္႔မယ္..သူငယ္ခ်င္း..။”

ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ကို အရမ္းခင္ အရမ္းခ်စ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ေျပာတဲ႔ “ ဘဝေနနည္း ” ေလး တစ္ခုပါ..။ အရင္စက္ရံုမွာ “ ကာစင္ ” ၊ ဒီစက္ရံုမွာေတာ႔ “ ကိုျမင္႔ဦး ” လို႔ ေျပာလို႔ ရေအာင္ သူတို႕ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ၾကပါတယ္.။

အခုေတာ႔ “ ကာစင္ ” ေရာ ၊ ကိုျမင္႔ဦး ” ပါ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မရွိၾကေတာ႔ဘူး.။ ကာစင္ကေတာ႔ ေတာင္ငူျပန္သြားျပီ..။ ကိုျမင္ဦးက ေတာ႔ စင္ကာပူမွာ ..။ ကိုျမင္႔ဦးကေတာ႔ အနည္းဆံုး ၃ ရက္တစ္ခါေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဖုန္းဆက္ပါတယ္.။ သူတို႕ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ခ်စ္သလို ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႔ကို ခ်စ္တာပါပဲဗ်ာ..။ သူတို႕က ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း ေတြ ဆိုေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ အကိုေတြလိုပါပဲ..။

ဒါေလးဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္႕ကို သင္ေပးခဲ႔တဲ႔ ဘဝေနနည္းေလး တစ္ခုပါပဲ.။ အဲဒီေန႕က စျပီး ကၽြန္ေတာ္ သတိထား ၾကိဳးစားျပင္ပါတယ္.။ ဘယ္သူဆီမွာ စားစား သူတို႕ သေဘာက်ေအာင္ အားရပါးရ စားပါတယ္.။ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲ စားတာေတာ႔ မဟုတ္ဘူးေပါ႔ေလ.။

ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာေျပာရဲပါတယ္.။ ဒါေၾကာင္႔လည္း လူေတြက ကၽြန္ေတာ္႕ကို ခင္ဖို႔ ေကာင္းတယ္ လို႔ ေျပာၾကတာ ျဖစ္မွာပါ..။
ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း လူေတြ အမ်ားၾကီးဆီက ဒီလိုပဲ နည္းနည္း သင္ခဲ႔ရတာပါ..။


“ လူဆိုတာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ သင္႔တယ္ ဆိုတဲ႔ အရာတစ္ခု ဆိုရင္ ျပဳကို ျပဳျပင္ သင္႔တယ္ မဟုတ္လားဗ်ာ..။ ”


ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္..။


http://zaw357.multiply.com/journal/item/677 မွာ 9.10.2009 က ေရးထားတာပါ။

.

Share/Bookmark