မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


31 January 2010

1 မာယာမ်ားတဲ႔ ကမာၻ


အမွာ။ ။ စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ရွာေဖြ ဖတ္မိတာေလးေတြပါ။ ၾကာတာကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ၾကာေနခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းအရာေလးေတြပါ။ Management နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မရည္ညႊန္းသလို ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း မရည္ရြယ္ရိုး အမွန္ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ လြတ္လပ္စြာ ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာ ဖတ္သမွ် ေရးထားတာ ဆိုေတာ႔ လြတ္လပ္စြာပဲ ဤေနရာမွ စ၍ ဆက္မဖတ္ပဲ ေနလို႔ရပါတယ္။

ေက်းဇူးတင္စြာျဖင္႔

ကိုေဇာ္


တအံုေႏြးေႏြးနဲ႔ ရွိေနတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ထဲမွာ တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာ ေတြက ရွင္းမေနတတ္။

ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္ “ သတင္း ” ( New ) ဆိုျပီး တီဗီမွာ အဲေလ . . CNN တို႔ ဘာတို႔ေပါ႔။ ( က်န္တာ ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူးေနာ္ :P ။ ) ဒီလို ၂၄ နာရီ ထုတ္လႊင္႔ေနတဲ႔ သတင္းဆိုတာေတြမွာ ေကာင္းက်ိဳး ၊ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေစေသာ အေၾကာင္းအရာေတြထက္ ၊ အဖ်က္ သေဘာတရားေတြက ၉၀ % ေလာက္ပါေနတတ္တယ္လို႔ A.L.William ေရးတဲ႔ စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ရေတာ႔ ပိုလို႔ ဆိုး။

ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ အေဖက ဗဟုသုတ အားေကာင္းေလေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ပစၥည္း တစ္မ်ိဳး အေၾကာင္းေျပာတယ္။

“ သားေရ။ အခု ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံက ပလတ္စတစ္နဲ႔ လုပ္ထားတဲ႔ ထမင္းဟင္းခ်က္ဖို႔ အုိးေတြ ၊ ဒယ္အိုးေတြ ထုတ္လုပ္လိုက္ႏိုင္ျပီတဲ႔။ ဒီပလတ္စတစ္ေတြက ဂတ္စ္မီးဖိုေပၚမွာ တင္ျပီး ခ်က္ျပဳလို႔႕ရေအာင္ကို အပူဒဏ္ကို ခံႏိုင္တယ္တဲ႔။ ”

“ ဟာ..မိုက္တယ္။ ေကာင္းတာေပါ႔ ေဖေဖ ရာ။ ”

“ ေအးကြ။ ပစၥည္း အသစ္ အတြက္ေတာ႔ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အခု ခက္ေနတာက လူေတြက ဒီ ပလတ္စတစ္ကို စိတ္မဝင္စားၾကဘူး။ ဒီပစၥည္းကလည္း စတီးပစၥည္းေတြထက္ ေစ်းၾကီးေနတယ္။ ဒီေတာ႔ သူတို႔ ဒီပစၥည္းကို ေရာင္းထြက္ေအာင္ တျခား မလိုလား အပ္ေသာ နည္းလမ္းေတြ သံုးလာၾကလိမ္႕မယ္။ ”

ကၽြန္ေတာ္ နေဝတိမ္ေတာင္နဲ႔ နားမလည္ခဲ႔ပါ။ ထို မီးအပူခံႏုိင္ေသာ ပလတ္စတစ္ အသံုးအေဆာင္ေတြကလည္း ေစ်းကြက္မွာ ေခတ္မစားလာခဲ႔ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ သံုးႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက သုေသတန ပညာရွင္ေတြက ကမာၻကို ေၾကျငာတယ္ သူတို႕ ေတြ႕ရွိခ်က္ကို . .

“ စတီးပစၥည္းမ်ားကို စားသံုးေစျခင္းျဖင္႔ လူေတြ အရိုးကို ပြေစတယ္။ ဆံပင္ကို ျဖဴေစတယ္။ သူတို႕က သူတို႔ လုပ္ထားေသာ သုေတသန အခ်က္အလက္မ်ားျဖင္႔ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံကို ဥပမာ ထားကာ ေဖာ္ျပတယ္။ ”

ဘယ္သူမွလည္း မျငင္းႏိုင္။ ျငင္းလည္း မၾက။ ဒါေပမဲ႔ ရာခိုင္ႏႈန္း အနည္းငယ္ကေတာ႔ စတီးပစၥည္း သံုးစြဲျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ျပီး ဂ်ပန္ ႏို္င္ငံက ထုတ္တဲ႔ ပလတ္စတစ္ အသံုးအေဆာင္ေလးေတြကို သံုးလာခဲ႔ၾကတယ္။ ဒီေတာ႔ စတီးနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ကမာၻကို ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်ေနေသာ “ ထိုင္း ” ႏိုင္ငံမွာ စတီး ထုတ္လုပ္သူေတြ စီးပြားထိခိုက္ၾကတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ပါပဲ။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္္ေပါင္း ငါးႏွစ္ေလာက္ၾကေတာ႔ ထိုင္း ႏိုင္ငံက ကမာၻကို ေၾကျငာတယ္။ သူတို႕ ျပဳလုပ္ထားေသာ သုေတသန အခ်က္အလက္ေတြကို ကိုင္စြဲျပီးေတာ႔ေပါ႔။

“ ပလတ္စတစ္ ပစၥည္းေတြ အပါအဝင္ ၊ မယ္လမင္း ပစၥည္းေတြကို အပူခ်ိန္ ၇၀ ဒီဂရီနဲ႔ အထက္ အပူေပးခံျပီး စားသံုးရင္ “ ကင္ဆာ ” ေရာဂါကို ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။ ”

တဲ႔။ တကမာၻလံုး အုတ္ေအာ္ ေသာင္းနင္း ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေတာ႔ ထိုင္းသုေတသန အဖြဲ႔က ဆက္ေျပာတယ္။

“ မယ္လမင္းပစၥည္းေတြ အစား ငွက္ေပ်ာရြက္ကို သံုးၾကပါ။ ” တဲ႔။


လူေတြမွာ မူးေဝ ေမွာင္မိုက္ျပီး ေခတ္ေဟာင္းကို ရုတ္တရက္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိသြားခဲ႔တယ္။ မေန႕ကပဲ မယ္လမင္းေတြနဲ႔ ေရာင္းေနတဲ႔ ဆိုင္ေတြက ဒီေန႕က်ေတာ႔ ငွက္ေပ်ာရြက္ေတြနဲ႔ ေရာင္းခ်ၾကရတယ္။ မယ္လမင္း ခက္ေယာက္ေတြကေတာ႔ တိတ္တဆိတ္ ေၾကကြဲလို႔။

ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဆံပင္ေတြပဲ ရုတ္တရက္ ထျဖဴေတာ႔မလို႔ ၊ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ကင္ဆာေတြ အျမစ္ပြားေနျပီ လိုလို ထင္ေယာင္ထင္မွား အေထြေထြ အျပားျပား။ ဒါ..မာယာ။

ဒါကို “ Global Economic Attack ” လို႕ ေခၚမယ္ ထင္တယ္။ သိပ္ေတာ႔လည္း နားမလည္။ ကၽြန္ေတာ္မွာလည္း ေတာင္ေတာင္အီအီပါပဲ။ ဒါနဲ႔ပဲေပါ႔ဗ်ာ။ ဟိုးေရွးေရွး အရင္ကေရာ.......ဆိုျပီး သမိုင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ အစဆြဲမိတယ္။

ထိုအရာမ်ားကို ေက်ာ္ဖတ္ခ်င္လည္း ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေဆးျခယ္ထားသည္။

သူ႕နာမည္ကို ၾကားရင္ မူစလင္ေတြ ေဒါသအရမ္းထြက္ေသာ လူတစ္ေယာက္ရွိခဲ႔ဖူးတယ္။ သူကလည္း ဘာသာမတူပဲ ယူမိတဲ႔ သူ႕မိဘကို ေျမျမွပ္ေခါင္းေဖာ္ျပီး ေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ ပစ္သတ္ခဲ႔လို႔ မူစလင္ေတြကုိ နာက်ည္းခဲ႔တယ္။

အရက္ဆိုတာ အသားေပၚက်ရင္ေတာင္မွ ထိတဲ႔ေနရာကို ဓါးနဲ႔ လွီးထုတ္ပစ္ရမယ္ ဆိုေသာ ၊ မိန္းကေလးနဲ႔ ေယာက်္ားေလး လက္မထပ္ရေသးခင္ လက္ခ်င္းထိဖို႔ေနေနသာသာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ လက္လွမ္းမမွီႏိုင္တဲ႔ ေနရာကေန စကားေျပာရတယ္ ဆိုေသာ ၊ သူမ်ားပစၥည္းခိုးရင္ ခိုးတဲ႔ လက္ကို ျဖတ္ပစ္ရတယ္ ဆိုေသာ ၊ ကခုန္ဖို႔ေဝးေရာ တီဗီ ၊ ကတ္ဆက္ ၊ ေရဒီယို ၊ သီခ်င္းဆိုျခင္း စေသာ အရာမ်ားကို ပိတ္ပင္ထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေသခ်ာ ေစ႕ေစ႕စပ္စပ္ ေလ႔လာျပီး မူစလင္ေတြကို အရက္ေသာက္တတ္ေအာင္ ၊ ကပြဲေတြ ၊ ပါတီပြဲေတြ တတ္တတ္လာေအာင္ ၊ မယူခင္ သူတို႕ေတြ အတူတူ ေနတတ္လာေအာင္ ( အခုမ်ားဗ်ာ ၊ ဘာသာျခား မိန္းကေလးေတြဆိုရင္ သူတို႕က ပိုေတာင္မွဆိုးေသး အရင္ဆံုး ဗိုက္ထဲ ကေလးသြင္းထားမွတဲ႔. ........{ ေဆာရီး } ) လာဘ္စားတတ္လာေအာင္ ၊ ခိုးတတ္လာေအာင္ ဒီလို မူစလင္ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲ သူတို႕ရဲ႕ ကိုရန္ စာအုပ္ထဲမွ အခ်က္ေတြနဲ႔ လြဲေခ်ာ္ေအာင္ ပ်က္စီးေစတတ္ေသာ စိတ္ေတြကို ထည္႔ေပးခဲ႔သူ။

သူ႕ေၾကာင္႔ တစ္ကမာၻလံုးမွာ ရွိေနေသာ မူစလင္မ်ား အားလံုး အခုေတာ႔ သြက္သြက္ခါေအာင္ ပ်က္ဆီးေနခဲ႔ပါျပီ။ ဒါေပမဲ႔ သူ ( XXXX ) လည္း ေနာက္ဆံုးမွာ မူစလင္ အစြန္းေရာက္ေတြက ဖမ္းဆီးျပီး လည္လီွးသတ္ျဖတ္ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူခ်ခဲ႔တဲ႔ မူစလင္ ပ်က္ဆီးေရး မ်ိဳးေစ႔ကေတာ႔ ကမာၻအႏွံ႔ ပြားမ်ား ရွင္သန္လွ်က္။ ဒါနဲ႔ပဲ မူစလင္ေတြနဲ႔ အတူ သူ႕ျဖန္႔ခဲ႔တဲ႔ မဟားဒယား ကိုယ္႕က်င္႔တရားမ်ားက ကမာၻကို လႊမ္းျခံဳ က်င္လည္လွ်က္....။ ဒါ..မာယာ။

ထို႔ထက္ေစာေသာ ကာလတစ္ခုမွာ ဂ်ာမန္ ဟစ္တလာက ဂ်ဴးေတြကို သတ္တယ္။ ေျပးလႊားပုန္းလွ်ိဳးေနရတဲ႔ ဂ်ဴးထဲက တစ္ေယာက္ထဲမွာ အေမ ဂ်ာမန္ နဲ႔ အေဖ ဂ်ဴး လူမ်ိဳးတို႕ရဲ႕ ေသြးသား ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လည္း ရွိျပန္တယ္။ ပုန္းေအာင္းတိမ္းေရွာင္ရင္း အစၥေရးျပည္နယ္ ျဖစ္လာမဲ႔ နယ္ေျမေလးထဲ ခိုလႈံေတာ႔ သူ႕ကို ဂ်ာမန္စပ္လို႔ ဆိုျပီး ခိုလံႈခြင္႔မျပဳ။ ေသနတ္သံ ၊ ဗံုးသံ ၊ အဆိပ္ေငြ႔ေတြကို ေရွာင္တိမ္းရင္း ထိုေကာင္ေလးက ႏိုင္ငံတစ္ခုမွာ ဆရာဝန္ၾကီး ျဖစ္လာတယ္။ သူ႕ကို လက္မခံခဲ႔ေသာ အစၥေရးႏိုင္ငံကို အသည္းနာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သူက သူ႕ဖာသာခံယူထားတယ္..ဒါက “ ဘာသာမဲ႔ ” ။ သို႕ေသာ္ အမ်ား အျမင္မွာေတာ႔ သူက အလြန္ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ထားေသာ ဘာသာက ခရစ္ယာန္။ ျပီးေတာ႔ အစၥေရးဆိုသူေတြနဲ႔ မတည္႔ပဲ အျမဲတမ္း အျငင္းပြားေနႏိုင္ေသာ မူစလင္ေတြကို အားေပး ေသြးထိုးတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ သူက ေငြကုန္ခံျပီး သုေတသနျပဳလုပ္ျပီး ကမာၻကို သူရဲ႕ စာတမ္းေတြနဲ႔ တင္ျပတယ္။ ေယာက်္ားေတြ ဟိုဥစၥာကို မူစလင္ေတြလို ျဖတ္ထားျခင္းျဖင္႔ ေယာက်္ား ကင္ဆာ မျဖစ္ေစႏိုင္ဘူးလို႔ ေၾကျငာ တင္သြင္းတယ္။ ထင္ေယာင္ထင္မွား နဲ႔ ကင္ဆာ ျဖစ္ရင္ ထမင္းစားေနရင္း အဲဒါ ငတ္ျပတ္မွာ ေၾကာက္ေသာ ေယာက်္ားေတြက သူ႕ရဲ႕ စကားကို ယံုၾကည္ကိုးစားစြာ ဟိုဥစၥာေတြကို ကုလားေတြလို ျဖတ္ၾကတယ္။ ( ေဆာရီးေနာ္..အားလံုး။ )


ကင္ဆာ ဆိုတာ ျဖစ္ေနမွ ဒါက ဒီလိုပါ လို႔ အေၾကာင္းျပဖို႔ ခက္ေနေသးတဲ႔ အခ်ိန္ဆိုေတာ႔ သူေျပာသမွ်ကို လက္ခံယံုၾကည္႔လာျပီး သူ႕ကို အားေပးခဲ႔တယ္။ သူကေတာ႔ ေနာက္ကြယ္မွာ က်ိတ္ရယ္ေနလွ်က္။ ဘာလို႔လဲ ဆို..သူေတာင္မွ ဟိုဥစၥာကို အဟိုဝွာ မျပဳထား။ ( ငါကလည္းေနာ္ ရႈပ္ေနတာပဲ။ ) ဒါန႔ဲ သူက ဂ်ဴးစပ္တယ္ ဆိုတာ သိလာေတာ႔ သူ႕ကို အစၥေရးႏိုင္ငံက ဖိတ္ေခၚတယ္။ ငါ႕ကို လက္မခံတဲ႔ ႏိုင္ငံ အခုေတာ႔ ဖိတ္ေတာင္မွ ေခၚေနရပါလား ဆိုျပီး သူက ဒီႏိုင္ငံကို ေရာက္သြားေတာ႔ အားလံုးကို မဲဆြယ္ တရားေဟာျပီး သိမ္းသြင္းတယ္။

သူ႕ကို ယံုၾကည္ေနသူကလည္း အားလံုး ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္ေတြ ျဖစ္ျပီး ဟိုဥစၥာကို ျဖတ္ေတာ႔ လိုကျဖတ္္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ကင္ဆာ ျဖစ္လာရင္ အရင္းက ျဖတ္ရမွာ ဆိုေတာ႔ ထိပ္ေလာက္ေတာ႔ ျပႆနာ မရွိဘူးလို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွား ေတြးၾကတယ္။ အရင္းက ျဖတ္ခံရရင္ေတာ႔ ထမင္းစားေနလွ်က္နဲ႔ ငတ္ၾကရမွာကိုး...( တတိယအၾကိမ္ ..ေဆာရီးပါ။ )
ဒီမွာ ဒီလို ျဖစ္ေနတဲ႔ ေယာက်္ားသားေတြက ရုတ္တရက္ မူစလင္ေတြရဲ႕ တစ္ေနရာရာမွာ ေသဆံုးခဲ႔လွ်င္ ျပီးေတာ႔ သူ႕ကို မူစလင္ေတြက ဟိုအရာကို လွန္ၾကည္႔ျပီး ဒါဟာ မူစလင္ကြ ဆိုျပီး ခရစ္ယာန္ကို မူစလင္ သခ်ႇႌဳင္းမွာ သျဂိႌလ္္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ခရစ္ယာန္ေတြ ေသေတာ႔မွ မူစလင္ ျဖစ္ၾကရတယ္။ သူကေတာ႔ လူသူ မသိတဲ႔ ေနရာတစ္ခုမွ က်ိတ္ရယ္လွ်က္။ သူကေတာ႔ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ၊ က်န္းမာ ပကတိ ခ်မ္းသာစြာရွိ။

သို႕ေသာ္ သူ႕ရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို မေထာက္ခံေသာ ဂ်ဴးတခ်ိဳ႕က သူ႕ကို လံုၾကံခဲ႔တယ္။ သူေသသြားတာေတာင္မွ လူေတြမွာ အယူအဆ တစ္ခုကို လက္ခံထားမိရင္ ဘယ္လိုမွ လက္မလႊတ္မိတတ္ၾကေတာ႔။ အခု အခ်ိန္အထိ အစၥေရးႏိုင္ငံမွာ ခရစ္ယာန္ဂ်ဴးေတြ ဟိုဥစၥာကို ဟိုလိုလုပ္ျပီး ျဖတ္ေတာက္ေနၾကပါေသးတယ္။ (စတုတၳအၾကိမ္ - ေဆာရီး။ )

ဒါနဲ႔ပဲ..တခ်ိဳ႕ေတြက ေယာက်္ားေလးေတြ ဒါကို ဒီလိုမျပဳရင္ ကင္ဆာ ျဖစ္တယ္ ဆိုျပီး အေျခတက် ျငင္းလာၾကတယ္။ သူလုပ္ထားခဲ႔တဲ႔ သုေတသန စာရြတ္ေတြကို ရင္ထဲမွာ ကိုင္စြဲျပီး ဟစ္ေၾကြးတယ္။ တစ္ခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္႕ရဲ႕ ၾကိဳက္တဲ႔ လက္ညိႈးတစ္ေခ်ာင္းကိုေပါ႔။ ပထမ လက္ဆစ္ေလးကို ေန႕တိုင္း အားေနတဲ႔ အခ်ိန္တိုင္း ဖိျပီး ပြတ္ေပးပါ။ ေနာက္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာလာတဲ႔ အခါမွာ အရိုးကင္ဆာ ( သို႕ ) ၾကြက္သားကင္ဆာ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ( မွတ္ခ်က္။ ။ လုပ္ၾကည္႔ပါ တကယ္ျဖစ္လာရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ မဆိုင္ပါ။ ) ဒီလိုပါပဲ။ ဒီလို မျပဳတဲ႔ သူေတြကို လိုက္ျပီး ေလ႔လာမွာေတာ႔ ( အျပစ္လိုက္ရွာမွာေတာ႔ ) ေတြ႕မွာပဲေပါ႔။ ဒါမျပဳရင္ ကင္ဆာ ျဖစ္တယ္။

ဒါပါပဲ...ဒါ...မာယာ။


ဒီလိုပါပဲ။ အေမရိကန္မွာ ဖို႕ဒ္ကားေတြ ေရာင္းအားတြင္က်ယ္ျပီး တျခား ကားကုမၸဏီေတြကလည္း ေခါင္းေထာင္လာေတာ႔ သူတို႕ရဲ႕ အခ်က္အခ်ာ ေရနံထုတ္လုပ္တဲ႔ အာရပ္ေတြက “ အိုပက္ ” အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းျပီး ေရနံေစ်းကို မတရားျမွင္႔တင္လိုက္တယ္။

ဒီေတာ႔ ဆီေစ်းေတြ တတ္လာတယ္။ ဆီေစ်းတတ္ေတာ႔ ဆီစားႏႈန္းမ်ားေသာ အေမရိကန္ကားကုမၸဏီက ကားထက္ ဆီစားႏႈန္းသက္သာေသာ ဂ်ပန္ကားကုမၸဏီက ကားကို မွာယူတင္သြင္းယူလာၾကသည္။ ဂ်ပန္ကားမ်ားသည္ ေသးငယ္ေပါ႔ပါးသည္။ ေစ်းႏႈန္းသက္သာသည္။ ဆီစားႏႈန္းသက္သာသည္။ ဒါနဲ႕ပဲ အေမရိကန္ ကားကုမၸဏီေတြ “ မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္ ” ျဖစ္ၾကရသည္။

ဒါကို ေက်ာ္လႊားဖို႔ ခ်က္ခ်င္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ႔ သူတို႔ အခ်ိန္မ်ားစြာ ယူရင္း သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ဆံုးရႈံးခဲ႔ရသည္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနလွ်က္ ဂ်ပန္ကားေတြ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔လာသည္။ ဒီေတာ႔ သူတို႔ အထိပ္တလန္႕နဲ႔ ဂ်ပန္ကားကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည္႔သည္။ ေဟာ ေတြ႕ပါျပီ။ ပါးလ်လိုက္တဲ႔ ကားကိုယ္ထည္ သံျပား။ လံုျခံဳေရး အားနည္းသည္။

ဒီေတာ႔ ဒါေတြကို ကိုင္ျပီး သူတို႔ ဂ်ပန္ကား နဲ႔ အေမရိကန္ ကားကို ေခါင္းခ်င္းယွဥ္ျပီး တိုက္ျပျပီး ေၾကာ္ျငာသည္။ အေမရိကန္ကားက ေရွ႕ကာဗာေလး ပိန္သြားရံုသာ။ ဂ်ပန္ကားမွာေတာ႔ သြားတစ္ေခ်ာင္းမွ မရွိေတာ႔ပဲ ကြမ္းစားတတ္တဲ႔ အဖိုးၾကီးအို တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပါးစပ္လို ရံႈ႕တြ ပိန္က်ံဳ႕ ဝင္လွ်က္။

သံုးစြဲသူေတြ ဆီေစ်းထက္ အသက္ကိုေတာ႔ အေသမခံႏိုင္ ဆိုျပီး ဒီဘက္ ျပန္ေျပးလာခဲ႔တယ္။ ဂ်ပန္ကားေတြ တန္႔သြားျပန္တယ္။ ဒီေတာ႔ ဂ်ပန္ေတြကလည္း ကားဆိုတာ စီးဖို႔ပါ။ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ တိုက္ဖို႔ မဟုတ္။ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ ဝင္လာတဲ႔ ကားကို ဘယ္သူက တိုက္ခ်င္ပါ႔မလဲ။ ေပါ႔ပါးေစဖို႔ ၊ ဆီစားႏႈန္းသက္သာေစဖို႕က အဓိကလို႔ျပန္လည္ဟစ္ေၾကြးတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးစြဲသူေတြ သူတို႔ လူေတြၾကားမွာ ေတာင္ေျပးရႏိုးႏိုး ၊ ေျမာက္လွမ္းရႏိုးႏိုး ျဖစ္လာခဲ႔ၾကတယ္။ ဒါ...မာယာ။

ေနာက္ေတာ႔ အေမရိကန္က ဗီစီဒီစက္ေတြ ထုတ္လုပ္လာႏိုင္တယ္။ စျပီးထုတ္တာက NASA က။ ဒါေပမဲ႔ ထိုေခတ္က ေစ်းနဲ႔တင္ ဗီစီဒီစက္တစ္လံုးကို ေဒၚလာ သံုးေထာင္ ေလာက္က်သတဲ႔။ ဘယ္သူမွလည္း ဝယ္မသံုးႏိုင္။ အာကာသအတြက္သာ အဆင္ေျပႏိုင္မယ္ေပါ႔။

ဒါကို ဂ်ပန္က ဝယ္တယ္။ သူ႕ကို နည္းပညာသာ ေရာင္းပါ။ သူ လူေတြ သံုးႏိုင္ေအာင္ ထုတ္လုပ္မယ္။ အေမရိကန္က မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ၊ ဒါေပမဲ႔ ဂ်ပန္က ဝယ္တယ္။ တကယ္လည္း ဂ်ပန္က ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ထုတ္လုပ္ျပီး လူေတြ သံုးလာႏိုင္ပါတယ္။

ဒီေတာ႔ အေမရိကန္ေတြ ေစ်းၾကီးေနတယ္ ဆိုတာကို ဂ်ပန္က ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ရေအာင္ ထုတ္လုပ္ျပလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဂ်ပန္ေတြလည္း ေနာက္ေတာ႔ ငုတ္တုပ္ေမ႔သြားပါတယ္။ တရုတ္ေတြက သူ႕ထက္ ၃ ဆ ေလာက္ေစ်းေပါေအာင္ ထုတ္ျပီး ဂ်ပန္ကို ေက်ာ္တတ္ပစ္လိုက္တယ္။ အရည္အေသြးကေတာ႔ “ လွယဥ္ေက်းမယ္ နဲ႕ စုန္းမ ” လို။

ဒါကလည္း နည္းပညာနဲ႔ ေစ်းကြက္ ၊ ေစ်းကြက္နဲ႔ လ႔ူအရင္းအျမစ္စြမ္းအား ျပိဳင္ဆိုင္မႈ။ ဒါ..မာယာ။

ဂ်ပန္က ျမန္မာႏို္င္ငံမွာ ရုပ္ျမင္သံၾကားစနစ္ေတြ တပ္ဆင္ေတာ႔မယ္ ဆိုေတာ႔ လာေရာက္ေလ႔လာတယ္။ ျပီးေတာ႔ စကားတစ္ခြန္းပဲ ေျပာတယ္။ အခု ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ရုပ္ျမင္သံၾကားထုတ္လႊင္႔ျပသဖို႔ စက္ကိရိယာ တန္ဆာပစၥည္းေတြ သူတို႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက အားလံုးကို အကုန္အက်ခံပါမယ္။ လႊင္႔ဖို႔ေနရာသာ ကိုယ္႕ဖာသာ စီစဥ္ၾကပါ။

ဟာခနဲ အံ့ၾသသင္႔ျပီး ဝမ္းသာသြားၾကတယ္။ ဒီေလာက္ ေစ်းၾကီးတဲ႔ ရုပ္ျမင္သံၾကား ထုတ္လႊင္႔ဖို႔ စက္ကိရိယာေတြ အားလံုးကို အလကားေပးမတဲ႔။ ေပ်ာ္ခဲ႔ၾကတယ္။ သို႕ေသာ္...... ( ထို သို႕ေသာ္ သည္ အေရးၾကီးပါသည္။ )

သို႕ေသာ္...

ထို အခ်ိန္က ကမာၻမွာ Multi စနစ္ မရွိေသး။ PAL နဲ႔ NTSC စနစ္သာ ရွိသည္။ အေမရိကန္ ၊ အဂၤလန္ က အုပ္စိုးေနေသာ ႏိုင္ငံေတြမွာ PAL စနစ္ကို သံုးသည္။ ဂ်ပန္က NTSC ။ ဒါေၾကာင္႔ ဂ်ပန္တို႔ရဲ႕ ေစတနာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရုပ္ျမင္သံၾကားကို ၾကည္႔ခြင္႔ရခဲ႔သည္။ ထိုသို႔ ရုပ္ျမင္သံၾကားကို ၾကည္႔ရဖို႔ ဂ်ပန္က လာေသာ NTSC တီဗီမ်ားကိုသာ ဝယ္၍ ၾကည္႔ရႈရသည္။ ရတယ္ေလ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကည္႔ရရင္ ျပီးတာပဲ။

ဒါေပမဲ႔ မွတ္မိၾကပါဦးမည္။ ကုလားကားေတြဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကည္႔၍ မရ။ ကုလားကားေတြက PAL စနစ္ေတြ ဟုဆိုသည္။ ဒီလို NTSC နဲ႔ ထုတ္လႊင္႔ေသာ ဂ်ပန္ စက္ေတြနဲ႔ ရုပ္ျမင္သံၾကားထုတ္လႊင္႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြလည္း NTSC နဲ႔ပဲ ထုတ္လုပ္ေသာ ဂ်ပန္ စက္မ်ားကိုသာ ဝယ္ယူ၍ ၾကည္႔ရႈရေလေတာ႔သည္။ ထုိ႕ေၾကာင္႔ တျခားႏိုင္ငံေတြမွ PAL စနစ္ျဖင္႔ ထုတ္လုပ္ေသာ တီဗီမ်ားကို ေစ်းကြက္ထဲ ဝင္လို႔မရ။

ဒါနဲ႔ပဲ ဂ်ပန္က ျမန္မာႏိုင္ငံကို ရုပ္ျမင္သံၾကား ထုတ္လႊင္႔စက္ေတြ အလကားတပ္ေပးျပီး သူတို႕ စနစ္နဲ႔မွ ၾကည္႔၍ရေသာ ရုပ္ျမင္သံၾကားမ်ား ၊ ဗီဒီယိုျပစက္မ်ားကို ေရာင္းခ်ျခင္းျဖင္႔ အျမတ္ေငြေပါင္းမ်ားစြာကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သဲ႔ယူသြားပါေတာ႔တယ္။ ဒါမ်ိဳး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာတင္မကပါ။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ဒီလုိလုပ္သြားခဲ႔ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားစြာ...။

ဒါက ကမာၻမွာ ဂ်ပန္ေတြ ပထမဦးဆံုး က်င္႔သံုးသြားတဲ႔ “ ေစ်းကြက္ ထိုးေဖာက္မႈ ” ။ ဒါ..မာယာ။

အခုေတာ႔လည္း Multi စနစ္ တြယ္က်ယ္ ေဝ႕ဝဲစြာ ေပၚထြက္လာျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ဂ်ပန္ တစ္ႏိုင္ငံထဲေတာ႔ လက္ဝါးၾကီး အုပ္ထားလို႔ မရေတာ႔ပါ။ အခု လတ္တေလာကေတာ႔ သူ႔ပစၥည္းကို အရည္အေသြးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ သင္႔ေတာ္ေသာ ေစ်းနဲ႔ ေရာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႔ပစၥည္းနဲ႔ တြဲသံုးရေသာ ပစၥည္းမ်ားကို သူမ်ားနဲ႔ မတူေအာင္ လုပ္ထားျပီး ေစ်းျမင္႔မားစြာ ေရာင္းေနေသာ ကုမၸဏီက “ SONY ” ။

သူ႕ပစၥည္းေတြ အရည္အေသြးေကာင္းပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ေနာက္ဆက္တြဲ ပစၥည္းေတြက တန္ဖိုး ျမင္႔မားလြန္းတယ္။ ဥပမာ - ကင္မရာကိုပဲ ၾကည္႔။ သူကမွာ ထည္႔ရတာက သူမ်ားေတြလို ရိုးရိုး SD Card မဟုတ္။ SONY MEMORY STICK PRO DUO တဲ႔။
မခ်စ္လို႕ေတာ႔ မဟုတ္ဘူး ၊ မတတ္ႏိုင္လို႔ပါ :P ၊ SONY ကို ကၽြန္ေတာ္ ေရွာင္တယ္။




ဒါပါပဲ..ဘယ္ေနရာမွာ မဆို။ စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး လူမႈေရးပါ ပါဝင္ပတ္သတ္ျပီး မီဒီယာေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးထုတ္လႊင္႔ၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သာမာန္လူသားေတြက ဟိုဟာလည္း ေၾကာက္ရ ဒီဟာလည္း ေၾကာက္ရ ျဖစ္ျပီး ဘာလုပ္ရမွန္း မသိ။ ဒါ..မာယာ။

ငယ္ငယ္က သုတစြယ္စံုေတြ ဖတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ရင္ေတြတုန္ ၊ ေခါင္းေတြေနာက္ ျဖစ္ဖူးတယ္။ ၁၉၉၄ ေလာက္ကေပါ႔။ လကၡဏာဆရာၾကီး ကိုင္ရို က သူရဲ႕ ကမာၻအတြက္ တစ္သက္စာ ေဟာစာတမ္းထဲမွာပါတယ္တဲ႔။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္က်ရင္ ကမာၻပ်က္မယ္ တဲ႔။

ဟာဗ်ာ..အထိတ္တလန္႕နဲ႔ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္႕အေဖကို ေမးေတာ႔ ေဖေဖက ...

“ ပ်က္ေတာ႔လည္း ပ်က္ေပါ႔ သားရယ္။ ဘာျဖစ္လဲ။ အားလံုး ေသၾကရမွာပဲေလ။ ”

တဲ႔ ။ ေလသံေအးေအးနဲ႔ စိုးပိုင္ သီခ်င္း ညည္းသလို ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ထိန္႕လန္ေျခာက္ျခားေနခဲ႔မိတယ္။ အခုေတာ႔ အဲ...သကၠရာဇ္ ဘယ္ေလာက္ပါလိမ္႔။ ေအာ္...၂၀၁၀ ေတာင္မွ ေရာက္ေနပါေရာလား။

ကၽြန္ေတာ္ မေသေသးဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ မေသေသးဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ မေသေသးဘူး။
( သံုးၾကိမ္ တိုင္တိုင္ ဟစ္ေၾကြးလိုက္တယ္။ )

ကမာၻလည္း မပ်က္ေသးဘူး။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကမာၻၾကီးရယ္။

အခု..၂၀၁၂ ကမာၻ ပ်က္မယ္ ဆိုပဲ။ လူဦးေရရဲ႕ သံုးပံု တစ္ပံုပဲ က်န္မယ္တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ မယံုပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ကမာၻၾကီးကိုပဲ ယံုတယ္။ ဒါဟာ...မာယာ။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကမာၻၾကီးရယ္။ မင္းကေတာ႔ မာယာ မမ်ားပါဘူး။ လူေတြက မင္းကို မာယာ မ်ားသလို လုပ္ေနတာ။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ မင္းကိုေတာ႔ ငါ ခ်စ္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ မာယာမ်ားတဲ႔ ကမာၻ ဆိုေပမဲ႔ မင္းက မာယာမမ်ားပါဘူး။ လူေတြကသာ မာယာမ်ားေနၾကတာေလ။

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္ ရွာေဖြစုစည္းသည္။


.
Share/Bookmark

0 ဘာသာေဗဒ နဲ႔ မက္ေဆ႔ဂ်္




“ ဆရာေျပာရင္ မင္း ယံုပါ႔မလား။ ”

ေလးစားရေသာ ဆရာက ဒီလို စကားစတယ္။ ' မယံုဘူး ဆရာ ' လို႔လည္း မေျပာျဖစ္ ၊ ' ယံုရမွာေပါ႔ ' ဆရာလည္းလို႔လည္း မေျပာျဖစ္ပဲ ေပထံုထံု နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းျငိမ္႔ျပလိုက္ေတာ႔ ဆရာက သူ႔ဖာသာ လွ်ာကို အလုပ္ေပးျပီး ဆက္ေျပာတယ္။

“ လူတစ္ေယာက္က ေခြးတစ္ေကာင္ကို ဆြဲျပီး ကမာၻပတ္တယ္ ဆိုပါစို႔။ ဘာေတြ ျဖစ္လာမလဲ သိလား။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ထံုေပေပ ပံုစံေျပာင္းလိုက္ျပီး ေခါင္းကို ခါျပလိုက္တယ္

“ အဲဒီေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အသံကို တစ္ကမာၻလံုးက လူေတြ အသံမ်ိဳးစံု အေနနဲ႔ ၾကားေနရေတာ႔တာပဲ။ ”

“ ဗ်ာ..။ ”

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေပထံုထံု နဲ႔ ထံုေပေပ ေမာင္ႏွမ ကၽြန္ေတာ္ အာေမဋိတ္နဲ႔ အတူ လြင္႔ထြက္သြားၾကတယ္။ နားမလည္တာကို နားမလည္ဘူးလို႔ မေျပာျဖစ္ရင္ အာေမဋိတ္ျပဳရတယ္ ဆိုပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ အခု ကၽြန္ေတာ္ “ ဗ်ာ ” လိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔ ဆရာကလည္း သိနားလည္စြာ ဆက္ရွင္းျပတယ္။


“ ဟုတ္တယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ေခြးကေတာ႔ ဒီတစ္ေကာင္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ လူေတြရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ ေဒသအလိုက္ ၊ သူတို႕ရဲ႕ အေလ႔အထ စရိုက္အရ ဒီေခြးရဲ႕ ပါးစပ္က ထြက္တဲ႔ အသံဟာ သူတို႕႔နားမွာ ေျပာင္းလဲသြားၾကတယ္။


ေခြးကေတာ႔ ဒီတစ္ေကာင္ထဲပဲ။ သူ ေဟာင္တာလည္း ဒီအသံပဲ။ ဒါေပမဲ႔ လူေတြရဲ႕ နားထဲမွာ ၾကားေယာင္ခံယူလိုက္တာက မတူတဲ႔ အတြက္ သူတုိ႕ ၾကားလိုက္ရတဲ႔ ေခြးသံေတြကလ
ည္း မတူေတာ႔ဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေခြးေဟာင္သံကို “ ဝုတ္ ၊ ဝုတ္ ” လို႔ ကိုယ္စားျပဳမယ္။ အေမရိကန္ နဲ႔ အဂၤလန္မွာ သြား မဝုတ္ေလနဲ႔ သူတို႕က ေခြးေဟာင္သံကို “ ဘာ႔ခ္ ၊ ဘာ႕ခ္ ” ( bark ) လို႔ ၾကားတယ္။ ဘရာဇီးဘက္က်ေတာ႔ ပိုဆိုး ေခြးေဟာင္သံကို “ ဘရပ္ခ္ ၊ ဘရပ္ခ္ ” လို႕ၾကားတယ္။

ေခြးကေတာ႔ကြာ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ “ ဝုတ္ ” လို႔ေဟာင္မယ္။ အဂၤလန္ေရာက္ရင္ “ ဘာ႕ခ္ ” လို႔ ေဟာင္မယ္။ ဘရာဇီးေရာက္ရင္ေတာ႔ “ ဘရပ္ခ္ ” လို႔ ေဟာင္ရမယ္လို႔ သူ ဘယ္သိပါ႔မလဲ။ သူကေတာ႔ ေဟာင္စရာ ရွိရင္ ေဟာင္လိုက္မွာပဲေလ။ ဒါေပမဲ႔ လူေတြရဲ႕ နားထဲမွာေတာ႔ အသံေတြက ေျပာင္းလဲ ခံစားၾကားေယာင္သြားၾကတယ္။

ဟိုးအရင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ဗီစီဒီေတြမွာ သီခ်င္းပါဆိုလို႔ ရေအာင္ တီထြင္ျပီး သူတုိ႔ နာမည္ေပးၾကတယ္ “ Karaoke ” တဲ႔။ ဒါကို ဂ်ပန္ အသံထြက္အတိုင္းပဲ “ ကာရာအိုေက ” ဆိုျပီး အသံထြက္ၾကတယ္။ ဒီ “ Karaoke ” ဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို ေရာက္ေတာ႔ အရမ္းကို ေခတ္စားခဲ႔တယ္။ ေအာ္ၾက ၊ ဟစ္ၾက ၊ ဆိုၾကေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ အေမရိကန္ေတြက သူတို႔ အသံထြက္ေတြနဲ႔ အသံထြက္လိုက္တယ္ “ ကယ္ရိယိုကီး ” တဲ႔။




ဒီမွာ မူရင္း ဂ်ပန္ေတြနဲ႔ ျပႆနာ ျဖစ္ေတာ႔တာပဲ။ အေတာ္လည္း ၾကီးက်ယ္ခဲ႔တယ္။ ေနာက္ေတာ႔လည္း မူလ စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ႔တဲ႔ ဂ်ပန္ အသံထြက္အတိုင္း “ ကာရာအိုေက ” လို႔ပဲ အသံထြက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔ၾကတယ္။

လူေတြမွာလည္း ဒီလိုပဲ။ အသံထြက္တယ္ ဆိုတဲ႔ ဘာသာေဗဒ ဘာ သူတို႔ ပတ္ဝန္းက်င္အရ ေျပာင္းတတ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ျမန္မာလို႔ “ ခ်စ္တယ္ ” လို႔ ေျပာလိုက္ေပမဲ႔ တျခား တိုင္းရင္းသားေတြ လိုက္ေျပာေတာ႔ “ ဂ်စ္ဒယ္ ” “ ရွစ္တယ္ ” ဒီလိုေတြ ျဖစ္လာခဲ႔တာ။ ”

“ ေၾသာ္...။ ဒီလိုကိုး ။ ”

ဒီလို အာေမဋိတ္ တစ္ခုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္သြားေၾကာင္း ဆရာ႕ကို ေဖာ္ညႊန္းမိခဲ႔တယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေလ႕လာ စဥ္းစားမိခဲ႔တယ္။ ဒါဆိုရင္.................ေပါ႔။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေၾကာင္ေအာ္တဲ႔ အသံကို အားလံုးက “ ေညာင္ ” လို႔ပဲ ၾကားတယ္ေလ။ အခု မေလးရွားက မေလးႏိုင္ငံသားေတြကေတာ႔ သူတို႔ နားထဲမွာ “ ေျမာင္ ” တဲ႔။ အဲဒီ “ ေညာင္ ” နဲ႔ “ ေျမာင္ ” ၾကားမွာတင္ ေရာက္ခါစက ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အေနရ ၾကပ္ခဲ႔ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း ၾကာလာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း “ ေျမာင္ ” တတ္ခဲ႔ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း နာမည္ကို ဒီလို စာလံုးေပါင္းတယ္။ “ Kyaw Kyaw Lwin ” တဲ႔။ ျမန္မာလို “ ေက်ာ္ေက်ာ္လြင္ ” ေပါ႔ေလ။ ဒီကို သူေရာက္လာေတာ႔ သူ႕ကို ဒီက လူေတြက သူ႕နာမည္ကို အျပည္႔အစံု ေခၚၾကတယ္။ “ ကြယ္ကြယ္လြန္ ” တဲ႔။ သူ႔ခင္ဗ်ာ ေနရင္းထိုင္ရင္း နာမည္ေပးထားတဲ႔ မိဘေတြကို ပထမဦးဆံုး အၾကိမ္ ေဒါသေတြ ထြက္လို႔။

အဲ..ေနာက္တစ္ေယာက္က်ေတာ႔ တစ္မ်ိဳး။ သူ႕နာမည္ကို Chit Htoo ” လို႔ ေပါင္းတယ္။ နာမည္အရင္းပါပဲ၊ “ ခ်စ္ထူး ” တဲ႔။ ဒါကို ဒီက လူေတြက စာလံုးေပါင္းဖတ္ျပီး ေခၚတယ္ “ ခ်စ္သူ ” တဲ႔။ သူ႕ေတာ႔ ေရာက္ေလရာ ေနရာမွာ မ်က္ႏွာေတြ ပြင္႔လို႔။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ နင္ပဲငဆ အတင္းလိုက္ ျပင္ေျပာလို႔ မျဖစ္ျပန္ဘူး။

လူေတြကို ဘာသာစကားသင္ယူဖို႔ အေျခခံ အခ်က္ ၄ ခ်က္နဲ႔ စတင္ၾကတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဒါကို Four Skill လို႕ ဆိုတယ္။ အတိုေကာက္ “ L . S . R . W ” လို႔ဆိုတယ္။ အရွည္အားျဖင္႔ “ Listening . Speaking . Reading . Writing ” လို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုက ေျပာစရာက ရွိလာပါတယ္။

ဘာလို႔ ဒီလို အစီအစဥ္လိုက္ ျဖစ္ေနတာလဲ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာ ဦးေအးကိုကို က ဒီလို ေျပာျပတယ္။

“ ေမြးလာတဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္ စကားေျပာရင္ စကားမပီဘူးဆိုပါစို႔ ၊ ဒါကို ဘာေၾကာင္႔လို႔ထင္လဲ။ “

“ လွ်ာထူေနလို႔ပါ။ ”

“ ဟိုဘဝက ဝဋ္ေၾကြးေၾကာင္႔ပါ။ ”

“ မိဘက သင္ေပးတာ မေကာင္းလို႔ပါ။ ”

“ လူမ်ိဳးမတူလို႕ ျဖစ္မွာပါ။ ”

တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ပါပဲ။ ဘယ္သူမွလည္း အပိုေတာ႔ မပါဘူးေပါ႔ေလ. . တစ္ေယာက္ကို ပါးစပ္က တစ္ေပါက္ပါပဲ။ ဆူညံေနေအာင္ ဝိုင္းေျပာၾကတယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။ ဒီေတာ႔ ဆရာက တစ္ခြန္းပဲ ေျပာတယ္။ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေျဖေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္မွ မတူၾကဘူး။ လြဲေနတာပဲ။

“ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ေတာ႔ ဒီကေလးက နားမၾကားလို႔ပါ။ နားမွာ အၾကားအာရံု ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ရွိေနလို႔ သူမ်ားေျပာတာကို ေသခ်ာမၾကားပဲ။ သူ႕နားထဲမွာ ၾကားသလို ျပန္ေျပာေတာ႔ ဗလံုးပေထြးျဖစ္ေနတာ။ ဒါေၾကာင္႔ သူၾကားတဲ႔ အတိုင္းေျပာေတာ႔ မပီျပင္ မရွင္းလင္းပဲ စကားလံုးေတြက အသံထြက္ေတြ မွားကုန္တာ။

ဒါေၾကာင္႔ L . S . R . W ဆိုတာကလည္း အရင္ဆံုး သူမ်ားေျပာတာ မ်ားမ်ားနားေထာင္မွ ကိုယ္ကလည္း ျပန္ျပီးေတာ႔ ေျပာႏိုင္မယ္။ ဒီလိုပဲ သူမ်ားေရးတာ မ်ားမ်ားဖတ္မွ ကိုယ္ကလည္း ျပန္ျပီးေတာ႔ ေရးႏိုင္မယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒိီလိုပဲ စီထားတာ။ သေဘာေပါက္ၾကလား ။ ”






ေခါင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပိဳင္ ျငိမ္႔ျပျခင္းျဖင္႔ ေထာက္ခံလိုက္ပါတယ္။

ဒီၾကားထဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ လုပ္ေဆာင္ရတဲ႔ အလုပ္ေတြက မ်ားလာေတာ႔ လူေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ကို လာစမ္းပါဦး ၊ ထိုင္စမ္းပါဦး ဆိုျပီး ေအးေဆး စကားေျပာေနဖို႔ အခ်ိန္လည္း နည္းပါးလာခဲ႔ၾကတယ္။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို စကားလံုးေတြ မ်ားမ်ားစားစား အစား ထိေရာက္ေသာ စကားလံုး အတိုေလးမ်ားျဖင္႔ပဲ ေပးပို႔ေျပာျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ Message လို႔ပဲ တင္စားမိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္႕ေရးေသာ စာေလးေတြမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္က သိပ္ျပီးေတာ႔ စာေတြကို အရွည္ေရးခ်င္တာ မဟုတ္။ ( ဒါေတာင္မွ အခု ေရးလိုက္တာ အရွည္ၾကီး ဟီး ) ငယ္ငယ္က ညီမေတြ အပါအဝင္ ၊ အိမ္နားက ကေလးေတြကို စာသင္ေပးေတာ႔ ကြက္ေက်ာ္နည္းေလးေတြကိုလည္း သင္ေပးဖူးတယ္။ ဥပမာ - ကိန္းဂဏာန္း တစ္ခုထဲက ေနာက္ထပ္ ကိန္းဂဏာန္းတစ္ခု ႏုတ္တယ္ ဆိုပါစို႔။ ကိုယ္ႏုတ္ခ်င္တဲ႔ ကိန္းက အႏုတ္ခံ ကိန္းထက္ ၁ ငယ္ေနရင္ က်ိန္းေသတယ္။ ဒါဆို ႏုတ္ရင္ ေသခ်ာတယ္။ ၉ ရမယ္။ ၂ ငယ္ေနရင္ ၈ အစရွိသျဖင္႔ေပါ႔။

၁၇
- ၈
--------
၀၉

၂၃
- ၄
----------


၅၇
- ၂၉
------------



ဒီလိုမ်ိဳးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔စာေတြကို ကိုယ္ျပခ်င္ေသာ ၊ သိေစခ်င္ေသာ အခ်က္အလက္ေလးေတြကိုပဲ ထိထိမိမိ တင္ျပခ်င္ခဲ႔တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ စာေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ ျပေစခ်င္ေသာ အျဖစ္အပ်က္ ၊ ရွဴေထာင္႔ ၊ အျမင္ေလးတစ္ေနရာမွာ ရပ္ထားလိုက္ေလ႔ရွိပါတယ္။ ဒါကို စာဖတ္သူကေတာ႔ ဆက္လက္ျပီး ကိုယ္႕ဖာသာ ဆက္ျပီး ေတြးေစခ်င္တယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႕စာေတြ ေအာက္ဘက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြ ( အေတာ္ႏိုင္ဆံုး ) ေရးထားေလ႔ မရွိပဲ။ စာထဲမွာပဲ ေခၚေဆာင္ ထည္႔သြင္းျပီး ေရးမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ တစ္ခ်ိဳ႕စာမ်ားကို နားမလည္ဘူး ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ - I.O.U လို႔ ေတြ႕ရင္ I Owe You ဆိုတာေလာက္ေတာ႔ သိသင္႔တယ္ လို႔လည္း ထင္မိတယ္။




တစ္ခုေျပာခ်င္တာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ စာမ်ားကို ဖတ္အျပီး စိတ္တိုင္းမက်စရာမ်ားစြာ ေတြ႕ေနႏိုင္ပါတယ္။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း တခ်ိဳ႕ဖတ္ရေသာ စာမ်ားစြာကို စိတ္တိုင္းမက်ပါ။ သို႔ေသာ္ ဒီစာက ဘာကိုဆိုလိုျပီး ေရးတာလဲဆိုျပီး သူတို႔ေရးတာကို ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာ ျပန္တင္ေရးျပီး စဥ္းစားမိတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒံုရင္းပဲ ၊ ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ ။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္လိုက္ေပမဲ႔ နားလည္သြားသူေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေနရတယ္။

ဒီေတာ႔ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္႕စာေတြကို လူတိုင္း စိတ္တိုင္းက်ဖို႔ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါ။ အခု ဒီစာကို ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားသလိုပါပဲ။ “ ဘာသာေဗဒ နဲ႔ မက္ေဆ႔ဂ်္ ” ဆုိသလိုပါပဲ။ တိုႏိုင္သမွ် တိုေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးထားေသာ စာမ်ားကို “ ဘာသာေဗဒ ” ဆိုေသာ L . S . R . W ဆိုေသာ ေလ႔လာနည္းျဖင္႔ ၾကားေအာင္ ဖတ္ေပးပါ။ ဒါဆိုရင္ ေျပာႏိုင္လာပါလိမ္႕မယ္။ ျမင္ေအာင္ဖတ္ပါ။ ဒါဆိုရင္ ေရးႏိုင္လာပါလိမ္႕မယ္။

ကၽြန္ေတာ္႕စာေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေပးႏိုင္တဲ႔ သစၥာကေတာ႔ “ လိုခ်င္တာကို ေခါင္းထဲ ယူသြားပါ။ မလိုခ်င္တာ ( ကိုယ္နဲ႔ မအပ္စပ္ဘူး ထင္တာ ) ထားခဲ႔ပါ။ ကိုယ္ႏွစ္သက္တာေလးေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာျပေပးပါ။ ကိုယ္မႏွစ္သက္ကို ကိုယ္႕စိတ္ထဲမွာ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ေဝဖန္ ေဆြးေႏြးပါ။ ” ဒါဆိုရင္ ကိုယ္႕ဖာသာ တိုးတတ္လာပါလိမ္႔မယ္။

ဘာပဲ ေျပာေျပာေပါ႔ေလ။
တစ္ေန႕. . . . ကၽြန္ေတာ္ စာဆက္မေရးျဖစ္ခဲ႔ရင္ ဒီလို ဆက္ေရးဖို႔ လူေတြ ရွိေနေစခ်င္တယ္။



ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.
Share/Bookmark

0 အခ်စ္ = လမင္း


အခ်စ္ = လမင္း




အခ်စ္ဆိုတာ လမင္းၾကီးနဲ႔ တူတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိတယ္။

ၾကည္႔ေလ ဟိုမွာ  . . . . .

လမင္းၾကီးဆိုတာ တေျဖးေျဖးနဲ႔ တိုးတိုးျပီး ျပည္႔ရင္ ျပည္႔လာ မျပည္႔ဘူးဆိုရင္ေတာ႔ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔ျပီး နည္းသြားတာပဲေလ။ ေနာက္ဆံုးဆိုရင္ ေပ်ာက္ေတာင္မွ ေပ်ာက္သြားေသးတယ္ မဟုတ္လား။

အခ်စ္ ဆိုတာလည္း လမင္းၾကီးလိုပဲေလ။

အင္း  . . . . တေျဖးေျဖးနဲ႔ တိုးတိုးျပီး ခ်စ္ရင္ ခ်စ္လာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ႔ ၊ တေျဖးေျဖးနဲ႔ အင္း............

ဒါေၾကာင္႔ ေျပာတာ အခ်စ္ဆိုတာ လမင္းၾကီးနဲ႔ တူတယ္လို႔ လက္ခံၾကလား။


ကိုေဇာ္ ခံစားတင္ျပသည္။

http://zaw357.multiply.com/journal/item/474/474 မွာ 9.7.2009 က ေရးထားတာပါ။

.
Share/Bookmark

2 ဘိုးဘိုးတို႕တုန္းက ေရးတဲ႔ ကဗ်ာ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ မေမြးခင္တုန္းက အဂၤလိပ္ေခတ္ ၊ ဂ်ပန္ေခတ္ေလဗ်ာ။ အဲဒီတုန္းက အဂၤလိပ္ေခတ္ဆို အဂၤလိပ္လို ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဂ်ပန္ေခတ္ဆို ဂ်ပန္လို ေျပာတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက အဂၤလိပ္ေခတ္ဆိုေတာ႔ စကားေျပာရင္ အဂၤလိပ္လိုေလး ညွပ္ေျပာမွ ေခတ္မွီတယ္လို႔ ထင္တဲ႔ အခ်ိန္ေပါ႔ေလ။

ဒီေခတ္ဒီအခါက ကာလသား ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘိုးဘိုးဘြားဘြားေတြက ရည္းစားစာေရးရင္လည္း
အဂၤလိပ္လိုေလး ညွပ္ေရးတယ္ေလ။ အဲ ကဗ်ာေလးေတြေရးေတာ႔လည္း အဂၤလိပ္လို ညွပ္ေရးတာေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္႕ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ္႕ အဖိုးရဲ႕အေဖ ကၽြန္ေတာ္႔အဘိုး စာအုပ္ထဲက ေတြ႕ျပီး ဖတ္ရတဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြမွာ အဟီး ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ႔သလိုပဲ အဂၤလိပ္လိုေလးေတြ ညွပ္ညွပ္ေရးထားတယ္။

ဒီေခတ္မွာေတာ႔ ရယ္စရာ ျဖစ္ရင္ ျဖစ္မယ္။
အဲဒီတုန္းကေတာ႔ Top ေပါ႔ေလ။ အခုေအာက္မွာေရးထားတာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္အဘိုးကဗ်ာ မူရင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ထပ္ေရးတာပါ။ ဘာပဲ ေျပာျပာ အမွတ္တရေပါ႔ေလ။


ဘိုးဘိုးတို႕တုန္းက ေရးတဲ႔ ကဗ်ာ


I see her one time....
တစ္ဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ ရင္ခုန္တယ္...။

အျပိဳင္းအရိုင္းပဲ ၾကင္သမို႔...

Can't control my heart....

အျပတ္အသတ္ က်ရႈံးခဲ႔တယ္...
ဘဝတံုးခ်င္တံုးပေစ...ငါ ask မဟဲ႔...

May l know your name,please?
ျပံဳးၾကည္႔ၾကည္႔ျပီး ျပန္ေျဖတယ္..
Sweet လိုက္တဲ႔ Voice ေလး...

ဂိုက္ေပးျပီး say ပံုကိုက..
Her name was beautiful....

“မူယာမိုး” လို႔ေျပာတယ္...
ျဖဴျပာနီဝါေတြ မညႈိးပါဘူး..
ရူပါျဖိဳးကာ pretty ပံုက...
Lay my love on you....Honey...
ရန္ဟူသမွ် ကိုယ္ရွင္းမည္...

Really ပါဗ်ာ..ကိုယ္ မ lie ပါဘု...

Love ခရီးဟာ မ Straight ဘူးလို႔...

Long Long ago ကတည္းက ေျပာၾကသည္....

so..so...so...ဘယ္လို မ်ားလဲ...

တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေတာ႔ Judge ပါခ်စ္သူ...

အျပစ္ယူကာ မ say လိုပါဘူး..

ေဘးဆိုတာ မ see ရတာမို႔...
ၾကိဳတင္ကာ Save ျဖစ္ရေအာင္....
ခပ္ျမန္ျမန္သာ Married ခ်င္တယ္ေလး....။ ။

ကိုေဇာ္




အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံရရင္ေတာ႔ ညီမငယ္ ignore ေရးတဲ႔ စာေတြကို ဖတ္ရင္း ဒီအေၾကာင္းအရာကို ျပန္ျပီး သတိရသြားလို႔ ျပန္ေရးလိုက္တာပါ...။ ဘိုးဘိုးရဲ႕ မူရင္း အတိုင္းေတာ႔ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးေပါ႔....ဟီး...။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ....။


http://zaw357.multiply.com/journal/item/473/473 မွာ 9.7.2009 က ေရးထားတာပါ။

.

Share/Bookmark

2 ရင္ခြင္

ရင္ခြင္

ေလၾကမ္းေတာ႔ ဝင္ခို
ေလခ်ိဳေတာ႔ ပ်ံေျပး

ကိုယ္႔ရင္ခြင္ ယာယီကြမ္းေပမဲ႔...

လြမ္းတတ္တယ္ေလး.....။

ေနျပင္းေတာ႔ ေမာ႔ေသာက္

ေနညိဳေတာ႔ ေမ႕ေသး

ကုိယ္႔ရင္ခြင္ စိမ္႔စမ္းေရေပမဲ႔

ေဆြးတတ္တယ္ေလး.....။


မိုးသည္းေတာ႔ ေရွာင္ခို

မိုးေအးေတာ႔ ထြက္အေဝး

ကိုယ္႔ရင္ခြင္ ပမာဇရပ္ေပမဲ႔

နာတတ္တယ္ေလး.....။


မဲေမွာင္ေတာ႔ သူေမွ်ာ္

လင္းလာေတာ႔ လွည္႔မေငး

ကိုယ္႔ရင္ခြင္ မီးျပတိုက္ေပမဲ႔
ေမ႔ပစ္မယ္ေလး....။ ။


ကုိေဇာ္

http://zaw357.multiply.com/journal/item/472/472 မွာ 9.7.2009 က ေရးထားတာပါ။

.

Share/Bookmark

1 အခ်ိန္ကိုက္ဗံုး



၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ၊ ေအာက္တိုဘာလ.... အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ၊ အာကင္ေဆာ ျပည္နယ္ ၊ ကားလမ္းၾကီး တစ္ခုေပၚမွာ ကားေတြ ၊ လမ္းေတြ ၊ လူေတြ အားလံုးကို ပိတ္ထားရတယ္။ ေနရာပတ္လည္မွာ မီးသတ္ကား ၅ စီးက အသင္႔။

ေဘးဝန္းက်င္မွာလည္း ရဲကားေတြ ၁၀ စီးေက်ာ္ေလာက္က မီးေရာင္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္။
သူတို႕အားလံုး အာရံုစိုက္ေနၾကတာက ဘတ္စ္ကားတစ္စီးစီကို။ ဒီကားေပၚမွာ လူၾကီး လူငယ္ ေယာက်္ား မိန္းမ ၃၀ ေက်ာ္ ရွိေနတယ္။ သူတို႕ ဘတ္စ္ကားရဲ႕ ထြက္ေပါက္ကို ဖြင္႔လို႔ မရ.။တကယ္ေတာ႔ ဖြင္႔မရတာမဟုတ္ မဖြင္႔ရဲတာ။ အၾကမ္းဖက္သမား တစ္ေယာက္က တံခါးကို ဖြင္႔လို္က္တာနဲ႔ ေပါက္ကြဲေအာင္ တစ္ကားလံုးမွာ ယမ္းဘီလူးေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးေထာင္ထားတယ္..။ ဗံုးေထာင္သူက ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္ “ ဖီးလ္မိုက္ကယ္ ဟိုးလ္ ” ဆိုသူ။

အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးအေၾကာင္းေျပာဦး
မွ ၊ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးဆိုတာ ျပင္ဆင္တပ္ဆင္ျပီးေသခ်ာျပီ ဆို ....Timer ခလုပ္ကို ႏွိပ္ျပီးတာနဲ႔ ဒီဗံုးအေၾကာင္း ကၽြမ္းက်င္တဲ႔လူက ျပန္ပိတ္ျပီး ရပ္ေစမွ ရတဲ႔ အရာမ်ိဳး။ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးမွာ မလိုအပ္တဲ႔ ဝါယာၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း ကို မွားျဖတ္လိုက္မိရင္ တစ္ခ်ပ္ခ်ပ္သြားေနတဲ႔ နာရီေလးက တရွိန္ထိုး ျမန္သြားတယ္။ အဲ......တျခားၾကိဳးကို မွားျဖတ္မိရင္ ဗံုးက ခ်က္ခ်င္းထကြဲေစတယ္။ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုး ဆိုတာ ဒီလိုမ်ိဳး။ မွားလို႔ မရဘူး။ ေတြ႔ကရာၾကိဳးေတြ ၊ဝါယာေတြ သြားထိလို႔ ျဖတ္လို႔ မရဘူး။ ျဖတ္ျပီးၾကိဳးျပန္ဆက္လို႔ မရဘူး။ အခုကားမွာ တပ္ထားတဲ႔ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးဟာ အခုေခတ္ေပၚဗံုးေတြလိုမ်ိဳး ဒီဂ်စ္တယ္ မဟုတ္ေသးဘူးေလ။

အဲဒီေခတ္က ေခတ္မမွီဆံုး နာရီလက္တံေလး နဲ႔ ပင္နီယံေတြနဲ႔ လည္ပတ္ေနတာ။
အခု...ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္ “ဖီးလ္မိုက္ကယ္ ဟိုးလ္” က သူရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေပၚ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးကို ဒီကားမွာ စမ္းသပ္ထားတာေလ..။ ကားတစ္စီးလံုး ယမ္းေတြ အျပည္႔ေနရာတကာမွာ တပ္ထားျပီး သူရဲ႕ အခ်ိန္ကိုက္စနစ္ကို ကားတစ္ခါးမွာ တပ္ထားခဲ႔တယ္..။ အခု...ပင္နီယံေလးေတြ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ နာရီ ၊ စကၠန္႕တံေလးတခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ၁ နာရီ ေက်ာ္သြားခဲ႔ျပီ။ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုး အသစ္အဆန္း ဆိုေတာ႔ ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္ေတြကလည္း ဘယ္က စလုပ္ရမွန္း မသိဘူး။

ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္ေတြဆိုတာကလည္း ဗံုးဆိုတာ သူတို႕ အသက္ပဲ။
ဗံုးတစ္လံုးကို ရပ္လိုက္ႏိုင္ရင္ လူေတြ အသက္ကို ကယ္တင္လိုက္ႏိုင္သလို သူတို႕ကိုယ္တိုင္ရဲက အသက္ကိုလည္း ကယ္လိုက္ႏိုင္တာပါပဲ။ ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္ေတြ လက္ေလ်ာ႔တယ္ဆိုတာ ကားထဲက လူေတြနဲ႕အတူ သူတို႕ အသက္ပါ ဗံုးကြဲရင္ အဆံုးရႈံုးခံတာမ်ိဳး။

တေျဖးေျဖးနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္လာျပီ။ ေနာက္ဆံုး ၁၅ မိနစ္ပဲ က်န္ေတာ႔တဲ႔ အခ်ိန္။ ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က သူတို႕အထင္ ဒီဝါယာၾကိဳးကို ျဖတ္လိုက္ရင္ ဗံုးရပ္သြား ႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆထားတဲ႔ ဝါယာၾကိဳးကို ျဖတ္ဖို႕ ႏွစ္ဦးသေဘာတူလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ .... ဝါယာၾကိဳးကို ပလာယာနဲ႔ ကိုက္ျဖတ္လိုက္တယ္။ သူတို႕ ဒီလို လုပ္ေနတာကို အနီးအေဝးနဲ႔ ကင္မရာေတြကလည္း ရိုက္ေနၾကသလို အိမ္ထဲမွာ ၾကည္႔ဖို႕ တိုက္ရိုက္လည္း လႊင္႔ျပထားတယ္။


ေသခ်ာတယ္လို႔ ထင္ရတဲ႔ ဒီဝါယာၾကိဳးေလးကို ပလာယာနဲ႔ ကိုက္ျဖတ္လိုက္နာကို ကင္မရာ
ကတဆင္႔ ေနအိမ္အသီးသီးက လူေတြ ျမင္လိုက္ၾကရတယ္။ ဟာ.....သြားျပီ။ ဒါ တကယ္ျဖတ္ရမဲ႔ၾကိဳး မဟုတ္ဘူး။ တခ်ပ္ခ်ပ္သြားေနတဲ႔ ပင္နီယံေလးေတြ တဟုန္ထိုးထလည္ပါေလေရာ။ ၁၅ မိနစ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ဟာ ရုတ္တရက္ တိုေတာင္းသြားတယ္။ ေအာ္သူ ေအာ္...ေျပးသူ...ေျပး...နဲ႔ ရႈပ္ရွက္ ခတ္သြား တယ္။ မေျပးတာက ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္နွစ္ေယာက္

သူတို႕ကေတာ႔ သူတို႕ရဲ႕ အမွားကို အသက္နဲ႔ ေပးဆပ္ရမယ္ေလ....ျပီးေတာ႔..ကားေ
ပၚက လူေတြ...သူတို႕ကေတာ႔ မေျပးႏိုင္ဘူး။သူတို႕............။

ဒီလို ေျပးလႊား ။ ပုန္းကြယ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ...။
အိမ္ေနရင္း အဝတ္အစားေတြနဲ႔ ဘတ္စ္ကားနားကို အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ ဗံုးရွိေနတဲ႔ ဘတ္စ္နားကို ေျပးေျပးလႊားလႊားေရာက္လာ တယ္။ ရုတ္တရက္ ဘယ္ကေရာက္လာမွန္း မသိတဲ႔ အေဒၚၾကီးေၾကာင္႔ ပတ္ဝန္းက်င္က လံုျခံဳေရးေတြလည္း တားဆီးဖို႔ ေမ႕သြားၾကတယ္။

အေဒၚၾကီးက ဘတ္စ္နားလည္း
ေရာက္ေရာအခ်ိန္ကိုက္ဗံုးရဲ႕ တဟုန္ထိုးလည္ေနတဲ႔ ပင္နီယံေတြၾကားထဲကို ူလက္ထဲက အရာဝတၳဳတစ္ခုကို ထိုးထည္႔လိုက္တယ္။ လူေတြအားလံုး...... တိုက္ရိုက္ၾကည္႔ေနသူေတြေရာ...ကင္မရာက တဆင္႔ တီဗီက ၾကည္႔ေနသူ ေတြေရာ အံ့ၾသစြာ သူတို႕ထည္႔လိုက္တာကို ကင္မရာနဲ႔ ေသခ်ာ ဆြဲၾကည္႔လိုက္ေတာ႔.....။

သူ လည္ပတ္ေနတဲ႔ ပင္နီယံေတြၾကားထဲကို ထိုးထည္႔လို္က္တာက....
အိမ္မွာ သံုးေနတဲ႔ “လက္ခ်ဳပ္အပ္ေလး ” တစ္ေခ်ာင္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔..ဒီလက္ခ်ဳပ္အပ္ကေလးတစ္ေခ်ာင္း ကလည္ပတ္ေနတဲ႔ ပင္နီယံေတြ ၾကားထဲမွာ “ ဂ်မ္း” ျဖစ္ျပီး ဗံုးတစ္လံုးရဲက Timer ေတြကို ရပ္တန္႔ေစခဲ႔ပါ ျပီ။ လူေတြအားလံုးလက္ခုပ္ဝိုင္းတီး အားေပးၾကတယ္။
ဒီေတာ႔မွ ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္ေတြဆိုတာ ကၽြမ္းက်င္သူေတြပါ။ သူတို႕ဟာ...ဘယ္လို ယမ္း အမ်ိဳးအစားကို သံုးတယ္။ ဘယ္လို ဗံုးအမ်ိဳးအစား ၊ ဘယ္လို လုပ္သင္႔တယ္ ၊ ဘယ္လိုရပ္ရမယ္ ဆိုတာ
တကယ္ေတာ႔ ကၽြမ္းက်င္သူေတြပါ။ ဗံုးအသစ္အဆန္းဆိုေတာ႔..သူတို႕ သတိလြတ္သြားၾကတာ။

ဒါေၾကာင္႔

တစ္ခါတစ္ေလ အကၽြမ္းက်င္လြန္တဲ႔အခါမွာ အေသးအဖြဲေလးေတြကို သတိေမ႔ေလ်ာ႔သြားတတ္တယ္ေလ။
ဒါေၾကာင္႔ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးမွ ာလည္ပတ္ေနတဲ႔ ပင္နီယံေတြ ရပ္သြားရင္ ဗံုးလည္း မေပါက္ကြဲႏိုင္ေတာ႔ဘူး ဆိုတာကို သူတို႕ သတိလြတ္သြားျပီး ဝါယာၾကိဳး ျဖတ္ဖို႔ေလာက္ပဲ အာရံုစိုက္ေနၾကတာပါ။

အင္း..........
ဒီလိုပါပဲ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္တို႔က လြယ္လြယ္နဲ႔ ျပီးမဲ႔ကိစၥေတြကို ေတာ္ ေတာ္ခက္ခက္ခဲခဲၾကီး စဥ္းစားလုပ္ကိုင္ေနမိတတ္ၾကတယ္။ ဒီလို အခ်ိန္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ကို သတိရ ၊ မရရင္ေနပါ။

“ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုး ” ဆိုတာကိုေတာ႔ သတိရလိုက္ပါဗ်ာ...။

William J.Rothwell ရဲ႕ Time Bomb ကို
ကုိေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္...။

ကိုေဇာ္

http://zaw357.multiply.com/journal/item/440/440 မွာ 19.6.2009 မွာ ေရးခဲ႔တာပါ။


Share/Bookmark

30 January 2010

0 သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း ( ၂ )

ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း လွခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ အဟီး လူပဲေလ။ သူကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတာ။ ပိုပိုဆိုး။ ဒါေပမဲ႔ သူက ဘယ္ေတာ႔မွ လူသိ မခံခ်င္ဘူးဗ်။

ကၽြန္ေတာ္တို႕က ဘယ္မွာေတာ႔ ဘယ္လို ပစၥည္းေလးေတြ ဒီဇိုင္းမိုက္တယ္။ Nivea မ်က္ႏွာသစ္ေဆးက ဘယ္လို ၊ Gatsby ေခါင္းလိမ္းဆီ အသစ္က ဘယ္ပံု ေကာင္းတယ္။ ဒီလိုေတြ ေျပာေနၾကရင္ သူက စိတ္မဝင္စားသလိုပဲ။ ဘယ္ေတာ႔မွ ဝင္မေျပာဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ေနာက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနလို႔ သူ႕အိမ္သြားၾကည္႔ သူက ဝယ္သံုးျပီးေနျပီ။ အဲဒီလိုမ်ိဳးၾကီး။

သူငယ္ခ်င္းေတြပဲဗ်ာ ၾကာလာေတာ႔ သိလာတာေပါ႔။ သူ႕ကို ေျပာရင္ ဘယ္ေတာ႔မွ သူက ေကာင္းသည္ ၊ ဆိုးသည္ ဝင္မေျပာဘူး။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ကို ပညာေတာ႔ ေပးဦးမွ.........................................

ဒီလို ေလ႕လာလိုက္ေတာ႔ သူက သူ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ ရွိေနတဲ႔ ဝက္ျခံဖုေလး ႏွစ္ဖုေလာက္ကို ၾကိတ္ကုေနတာဗ်။ ေယာက်္ားေလးပဲ ဘာျဖစ္လဲ ဒီေလာက္ကေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ သူက အျပင္မွာသာ ေကာင္းသည္ ၊ ဆိုးသည္ ဝင္မေျပာတာ သူ႕အိမ္မွာ မ်က္ႏွာကို ေပါင္းတင္ရတာနဲ႔ ၊ ဘာလဲ မ်က္ႏွာကို ေခ်းခၽြတ္ရတာနဲ႔ ရႈပ္ေနတာပဲ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဒီလို လုပ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။

ေအာ္ပေရးရွင္း. . . စ. . . .တစ္...ႏွစ္...သံုး. . .

တစ္ေန႕ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ သူ႕အိမ္ကို သြားတယ္။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူ႕အခန္းကို ဝင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ႔ သစ္ျမစ္ေလးေတြကို သူ႕စားပြဲခံုေပၚမွာခ်လိုက္ရင္း . .

“ ဟူး အိုက္လိုက္တာကြာ..။ ေနကလည္း ပူပါ႔။ ”

ဆိုျပီး သူ႕ကုတင္ေပၚ လွဲလိုက္ေတာ႔ သူက ကၽြန္ေတာ္ တင္လိုက္တဲ႔ သစ္ျမစ္ေလးေတြကို ၾကည္႔ရင္း. .

“ ဒါ ဘာျမစ္ေတြလဲ။ ”

“ ေၾသာ္ ပရိုမီနာျမစ္ေလ။ ငါ႔အစ္မေပါ႔ကြာ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ ဝက္ျခံဖုေလးေတြ ရွိေနလို႔ ဒါကို ေသြးလိမ္းတာ အသားေလး ႏုေခ်ာသြားတာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ အခု ကုန္သြားလို႔ ငါ႔ကိုသြားျပီး ဝယ္ခိုင္းလို႔ သူဝယ္ေနၾက ေနရာမွာ သြားဝယ္ ေပးရတာေလ။ ”

“ ဒါက တကယ္ေပ်ာက္လို႔လား။ ”

“ ဟ .. ေပ်ာက္လို႔ သူက လိမ္းေနတာေပါ႔။ မင္းလည္း ငါ႔အစ္မ ဝမ္းကြဲကို ျမင္ဖူးတာပဲေလ။ သူကအသားအရည္ ဘယ္ေလာက္လွလဲ။ ”

တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အစ္မဝမ္းကြဲက သိေတာင္မွ မသိ။ သူ႔ဖာသာ ဘာေတြလိမ္းလို႔ လွေနတာလဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိ။ အခုေတာ႔ ဒီလိုပဲ “ တြန္း “ ေပးလိုက္တယ္။ ေခ်ာက္ဆိုရင္ “ လိမ္႕ ” ဆင္းသြားလိမ္႕မယ္။ ပေရာဂ မွန္ရင္ “ တုန္ ” ဆင္း လာလိမ္႕မယ္။ ဟဲဟဲ.. ဒီလိုပါပဲ။

ဒါနဲ႔ တစ္နာရီေလာက္ ဟိုေျပာ ဒီေျပာေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျပန္လာခဲ႔တယ္။ ျပန္ေတာ႔ စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားတဲ႔ ပရိုမီနာျမစ္လို႔ ဆိုတဲ႔ သစ္ျမစ္ အေခ်ာင္းေလးေတြထဲက တစ္ေခ်ာင္းကို က်န္ခဲ႔သလိုနဲ႔ မသိမသာ တစ္ခု ခ်န္ထားခဲ႕လိုက္တယ္။ သူကလည္း ေတြ႕ေတြ႕ၾကီးနဲ႔ “ ေဟ႕ေကာင္ တစ္ေခ်ာင္းက်န္ခဲ႔တယ္။ ” လို႔ မေျပာ။ ဒါက သူ႕ရာဇဝင္ ကို သူ႔ဖာသာ မွတ္တမ္းတင္လိုက္တာ။ သူ႕ သမိုင္း သူေရးတာ။

ဒါနဲေပါ႔ေလ။

ေနာက္ေန႕က်ေတာ႔ အမည္မေဖာ္လိုေသာ ကၽြန္ေတာ္႕သူငယ္ခ်င္းၾကီး ေက်ာင္းမတတ္ေတာ႔ဘူးဗ်ိဳ႕။ ေနာက္ေန႕လည္း မတတ္ဘူး။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကလည္း ေရာင္းတဲ႔ အစ္ကိုၾကီးကို “ အကို မ်က္ႏွာ ေသခ်ာ ေယာင္တယ္ေနာ္။ ” လို႔ ေမးျပီးမွ ဝယ္ခဲ႔တာ။ “ ပရိုမီနာျမစ္ စစ္ရဲ႕လား။ ” လို႔ ေမးမဝယ္လို႔ သူကေတာင္မွ သံသယ ရွိေနတယ္ နဲ႔တူတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႕အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ၾကည္႔ေတာ႔ သူအစ္မက ေျပာတယ္။ သူ ပင္႔ကူွရွပ္လို႔တဲ႔ မ်က္ႏွာၾကီး ေယာင္ေနတာ ေက်ာင္းမတတ္ႏိုင္ဘူး ဆိုပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သံုးရက္ေလာက္မွ သူ႕အိမ္ကို သြားေတာ႔ သူက အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ထြက္ဖို႔ေနေနသာသာ ၊ အခန္းထဲကေတာင္မွ အျပင္ကို မထြက္ဘူးဗ်။ သူ႕အခန္းထဲ မဝင္ခင္ သူ႕အစ္မကေျပာတယ္။ ဒီအရြယ္ၾကီးက်မွ ပင္႔ကူက ရွပ္ေသးတယ္တဲ႔။ အခုေတာ႔ အိမ္ကိုေတာင္မွ ဆရာဝန္ ပင္႔ျပီး ကုေနရတယ္ ဆိုပဲ။

သူ႕အခန္းထဲေရာက္ေတာ႔ သူက ရွက္ကိုး ရွက္ကန္းနဲ႔ “ ပင္႔ကူရွပ္တာကြာ။ ” တဲ႔။ သူ႕ကို ဘယ္သူ႕မွလည္း မေမးဘူး။ ဒါေပမဲ႕လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း မသိလိုက္ မသိဖာသာပဲ ထားလိုက္ပါတယ္။ တစ္ပတ္ေလာက္ေနမွ အမည္မေဖာ္လိုသူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းၾကီး ေက်ာင္းျပန္တတ္ႏိုင္ေတာ႔တယ္။

ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႔လည္း အားလံုးက အရင္လိုပါပဲေလ။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ခုပဲ ထူးတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္က စကားစပ္မိလို႔ သူ႕ကို. . .

“ ငါ႔အစ္မကြာ မ်က္ႏွာမွာ ဝက္ျခံဖုေလးေတြ ရွိေနတာ ပရိုမီနာျမစ္ကို ေသြးလိမ္းေတာ႔ ေပ်ာက္သြားတယ္ကြာ။ ”

ဆိုေတာ႔ သူက ဘာေျပာတယ္ မွတ္လဲ ရွက္ကိုး ရွက္ကန္း နဲ႔ေလ. . .

“ အာ..၊ ဒါကေတာ႔ကြာ။ တည္႔တဲ႔ လူမွပါကြ။ ”

တဲ႔။

ဒီလိုပါပဲ ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္း အမည္မေဖာ္လိုသူ “ ေနလင္းေအာင္ ” အဲဒိလို “ တံုး ” တယ္။ အဲဗ်ာ..နာမည္ၾကီး ေျပာလိုက္မိျပီ။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ဘယ္သူမွ မၾကားလိုက္လို႔။

ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ႔ ဒီလိုလည္း ပေရာဂေတြကို ကုခဲ႔ဖူးပါသည္။ ပေရာဂ မွန္ရင္ “ တုန္ ” ဆင္းလာတာပဲ မဟုတ္လား။

ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။

.

Share/Bookmark

0 အျပံဳးမ်ား ( ၂ )








မိန္းမၾကီး တစ္ေယာက္ရွိသည္။ မေခ်ာပါ။ ရြက္ၾကမ္းရည္ၾကိဳဆိုေသာ မ်က္ႏွာက ိုပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕မွာ အလြန္ေတာက္ပ ရႊင္လန္းေစေသာ အျပံဳး တစ္ခုေတာ႔ ရွိသည္။

သူက အိမ္ ၊ ျခံ ၊ ေျမ ပြဲစား အလုပ္ႏွင္႔ အသက္ေမြးသည္။ သူ ရံုးထဲ ဝင္လာျပီ ဆိုရင္ ရံုးတစ္ခုလံုး ဆူဆူညံညံ လႈပ္ရွား အသက္ဝင္သြားတတ္သည္။ ဒါက သူရဲ႕ ေတြ႕သမွ် လူကို သူ႕မွာ ပိုင္ဆိုင္ေသာ အျပံဳးတစ္ခု မ်က္ႏွာႏွင္႔ ႏႈတ္ဆက္ေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။

မေန႕က အလုပ္မျပီးပဲ ျပန္သြားခဲ႔ရလို႔ ဒီေန႕ ရံုးကို ေစာေစာစီးစီး လာလုပ္ေနရေသာ စူစူပုပ္ပုပ္ စာရင္းကိုင္ကိုလည္း သူက “ ေဟး အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနျပီလား။ ” ဟု ျပံဳးျပီး သြားႏႈတ္ဆက္တယ္။

ရံုးခန္းကို သန္႕ရွင္းေရး လုပ္ေနတဲ႔ သန္႔ရွင္းေရ အေဒၚၾကီးကို “ ေစာတယ္ေနာ္ ” ဆိုျပီး သူ႕အျပံဳးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္တယ္။

သူ႔အျပံဳးက “ ေနမင္း ” ၊ တေလာကလံုးကို ျဖန္႕လင္းေစတယ္။

သူ႕အျပံဳးက “ သံလိုက္ ” ၊ သူမ်ားေတြကိုပါ ဆြဲေဆာင္ရႊင္ျပံဳးေစတယ္။


သူ႕အျပံဳးက “ အျဖဴသက္သက္ ” ၊ လူတိုင္းကို စိတ္ၾကည္ႏူးေစတယ္။


ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရံုးလံုးမွာ သူ႕ကို မခ်စ္ခင္သူ မရွိ ၊ သူနဲ႔ အလုပ္တြဲဖက္ ဆက္စပ္ လုပ္ေနသူမ်ား အဖို႔ အဆင္မေျပဘူး ဆိုတာ မရွိ ၊ သူ႔ဆီကို ေရာက္လာေသာ Customer ေတြအတြက္ စိတ္မေက်နပ္စရာ ဟူ၍ ေျပာသံ မၾကားမိ။

ဒါေပမဲ႔.. . တစ္ေန႕ေတာ႔ သူ အလုပ္ကို ကားေမာင္းလာရင္း စဥ္းစားျဖစ္တယ္။ ေထြေထြထူးထူးေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ လူတိုင္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ သာမာန္ရိုးက် ျဖတ္သန္းေနၾက အလုပ္ေတြကို ေန႕စဥ္ ျဖတ္သန္း ေနၾကရျပီး ေဖာက္ထြက္ စဥ္းစားခ်င္ေသာ လူမ်ား ျဖစ္ေလ႔ျဖစ္ထ ရွိတတ္ၾကေသာ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုပါပဲ။

သူမက ဒီလို စဥ္းစားမိတယ္။

“ ငါ ေန႔တိုင္း ရံုးကို သြားရင္ ၊ ရံုးကို ေရာက္ရင္ ၊ ရံုးထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနရင္ ၊ ရံုးက အျပန္ ၊ ငါ တစ္ခ်ိန္လံုး ျပံဳးေနတာပါပဲလား။ ငါ႔အတြက္ ထူးထူးျခားျခားေလး ျဖစ္သြားေအာင္ ဒီေန႕ေတာ႔ ငါ ဘယ္သူ႕ကို မွ မျပံဳးျပပဲ ၊ မ်က္ႏွာ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေနၾကည္႔မယ္။ ဒါဆို ဘာမ်ား ထူးျခား မလဲ မသိဘူး။ ”

လို႔ သူမက ထူးထူးျခားျခား စိတ္ကူးေလး ရခဲ႔ျပီး ဒီစိတ္ကူးေလး အတိုင္းပဲ ရံုးကို ေရာက္ေတာ႔ ခ်က္ခ်င္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။

သူမ ရံုးကို ေရာက္လို႔ ကားေပၚက ဆင္းကတည္းက ရံုးေပါက္ဝမွာ ေစာင္႔ေနတဲ႔ လံုျခံဳေရးကိုလည္း အရင္လို “ ဟဲလို ” ဟု မႏႈတ္ဆက္ဘူး။ သူမမွာ ရွင္းလို႔ မလြယ္ေသာ ျပႆနာ တစ္ခု ရွိေနသလို ပံုစံမ်ိဳးျဖင္႔ သူမ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ခပ္တည္တည္ဆိုေသာ မ်က္ႏွာဖံုးတစ္ခုကို အတင္း ဆြဲယူ တပ္ဆင္ထားခဲ႔တယ္။ ဒီေတာ႔ သူမက ခပ္တည္တည္ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ျပီး လံုျခံဳေရးကလည္း အရင္လိုမ်ိဳး ျပံဳးျပီး မႏႈတ္ဆက္ဘူး။ သူမ လည္း ဖာသိဖာသာ ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ႔တယ္။

သူမ ရံုးခန္းထဲ ဝင္ေတာ႔လည္း အရင္လို သူမ ဘယ္သူ႕ကိုမွ လွမ္းျပီး ႏႈတ္ဆက္မေနဘူး။ ခပ္တင္းတင္း ဆြဲေစ႕ထားေသာ မ်က္ႏွာေပၚက မ်က္ခံုးမ်ားက သူမမွာ အလိုမက်မႈ တစ္ခုခု ရွိေနသေယာင္ေယာင္ ၊ ဘယ္သူ႕ကိုမွ သူမ ျပံဳးျပီး အရင္လို မႏႈတ္ဆက္သလို ၊ ဘယ္သူကမွလည္း သူမကို အရင္လို ျပံဳးျပီး မႏႈတ္ဆတ္ၾကဘူး။ အားလံုးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာလည္း သူမ စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခု ခံစားျဖစ္တည္ ျငိမ္သက္ေနတယ္ လို႔ ဝိုးတဝါး ထင္မွတ္ေနၾကတယ္။

အဲဒီေန႕ကေပါ႔။

သူမ အလုပ္ကေန ျပီးေတာ႔ ရံုးဆင္းခ်ိန္အထိ ရံုးက ျပန္လာျပီး ကားထဲ ေရာက္ေတာ႔မွ သူမ တစ္ေန႕လံုး ေအာင္႔အီး ထိန္းခ်ဳပ္မႈကို ေျဖေလွ်ာ႔လိုက္တယ္။ ေၾသာ္...မျပံဳးုျခင္း ဆိုတဲ႔ သေဘာတရား တစ္ခုကို ေတြ႕ရွိလိုက္ရတယ္။ မ်က္ႏွာ အစိတ္အပိုင္းက လူကို ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းရတာပါလား။ သူမ မ်က္ခံုးေတြလည္း ေညာင္းေနၾကတယ္။ သူမ နဖူးေၾကာေတြလည္း တဆတ္ဆတ္နဲ႔ ၊ သူမ နားထင္မွာလည္း ေသြးေတြ တိုးေနတယ္။

သူမ ကားကို လမ္းေဘးထိုးရပ္ျပီး ကားထဲက မွန္ေလးကို ၾကည္႔ျပီး သူမကိုယ္သူမ အားရပါးရ ေအာ္ရယ္ လိုက္တယ္။ အျပံဳးဆိုတဲ႔ တန္ဖိုးကို သူမ သိသြားသလို ၊ မျပံဳးျခင္းဆိုတဲ႔ မိမိကိုယ္ကို ႏွိပ္စက္မႈကိုလည္း သူမ သိသြားခဲ႔တယ္။ အခုလို အားရပါးရ ရယ္လိုက္မိလို႔ ခုနက တင္းၾကပ္ေနတာေတြ ေျပေလ်ာ႔သြားျခင္း ဆိုေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုလည္း သူမ ထိပ္တိုက္ ေတြ႕ဆံု လိုက္ရတယ္။

ဒီေတာ႔ သူမ အိမ္ေရာက္ေတာ႔ သူမရဲ႕ ဒိုင္ယာရီထဲမွာ ေအာက္ပါ အတိုင္း ခပ္သြက္သြက္ ေရးခ်လိုက္ပါေတာ႔တယ္။

“ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ။ ငါနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေနတဲ႔ လူတိုင္းကို ျမင္လို္က္တာနဲ႔ အရင္ဆံုး ငါက ဦးေအာင္ ျပံဳးျပတတ္တဲ႔ အက်င္႔ေလး ရွိေနတဲ႔ အတြက္ ငါ႕ကိုယ္ငါ အရမ္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ”



အခု စာဖတ္ေနသူကေရာ ၊ သူရယ္ျပ ၊ သူျပံဳးျပမွ ကိုယ္က ျပန္ျပံဳးျပမယ္ ဆိုေသာ အတၱဗဟိုျပဳ စိတ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ေလွာင္ပိတ္ထားမိပါသလား။ ဒီလို ဆိုရင္ေတာ႔ ဒီစိတ္ေလးကို ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ အသာအယာ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ထဲ ထုပ္ပိုးျပီး လူသူေဝးရာ ေနရာမွာ ေျမျမဳပ္လိုက္ပါေတာ႔။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ႔ . . .


အျပံဳး ဆိုတာ သံလိုက္ နဲ႔ တူပါတယ္။ သူ႕ဆီကို အျပံဳးေတြ တြယ္ကပ္လာေစႏိုင္တယ္။

အျပံဳး ဆိုတာ မွန္ နဲ႔ တူပါတယ္။ သူက တဆင္႔ သူမ်ားေတြကိုလည္း ဆင္႔ပြား ေရာင္ျပန္ေစတယ္။


“ ကမာၻေလာကၾကီး သာယာလွပလာေစရန္ သင္၏ မ်က္ႏွာကို အရင္ဆံုး ျပံဳးထားလိုက္ပါ။ ”


source; Andrew Jackson Smile ကို
ကိုေဇာ္ သင္႔တင္႔သလို ျပင္ဆင္ ပံုေဖာ္သည္။


.
Share/Bookmark

0 အေတြးသက္သက္မ်ား


အေတြးသက္သက္မ်ား

ေယာင္ေပေပနဲ႔...
တစ္ညလံုးကုန္ေအာင္

အေတြးေတြကို
လႊတ္ထားမိတယ္....။


အခ်စ္ ဆိုတာကို

အဓိပၸါယ္သိရဖို႔

ကိုယ္ကိုယ္ကိုပဲ ရစ္ျပီး
ေမးၾကည္႔မိတယ္....။


“ ဝလံုး ” မွ ဝိုင္းေအာင္
မေရးတတ္ခင္
ကိုယ္က...
အသည္းပံုလွလွကိုေတာ႔....

ဆြဲတတ္ေနမိျပန္ေရာ....။

ျပီးေတာ႔....
ဘာမသိ ၊ ညာမသိ...

လက္ထပ္ျပီးစ ဇနီးေမာင္ႏွံ

“အလက္စကား”ကို
ဟန္းနီးမြန္းထြက္တယ္ဆိုေတာ႔...

ကိုယ္က.....အားက်မိျပန္တယ္....။


ေနာက္မွ...သိရတယ္....

“အလက္စကား”ဆိုတာ
ေန႔တာတိုျပီး ညတာရွည္တဲ႔ ေဒသတဲ႔ေလ...၊

ဒီလိုဆိုျပန္ေတာ႔...
သူတို႕ဘာလုပ္မွာလဲေတြးျပီး

ကိုယ္႔ဖာသာ ရွက္မိျပန္ေရာ.....။

ထိုးသာထိုးလိုက္ပါ....ေမာင္ဒီပရယ္...

ရာဇဝင္အိုး ဆိုတာ

ပ်ားအံုမွ မဟုတ္တာ...

ပ်ားမတုပ္ပါဘူး.....။

သူမ်ားေတြ ေျပာေျပာေနတဲ႔...

၅၂၈ နဲ႔ ၁၅၀၀ ကိုတိုင္းဖို႔

ကိုယ္႔မွာ “မီတာ” မွ မရွိတာ

ရွိရင္ ငွားၾကပါဦး....။

တကယ္လို႔...
တစ္ေယာက္ေယာက္က ငွားလို႔

ဒီ “မီတာ” ရလာရင္ေတာင္မွ
ကိုယ္...ထပ္ေမးရမယ္..

“ဘယ္လိုတိုင္းရမွာလဲ...။”


အာ....
ကိုယ္႔ခ်စ္သူကို
ဒီမီတာၾကီးကိုင္ျပီး
သြားတိုင္းမွ...
သူ႕မွာ ၁၅၀၀ မျပည္႔ရင္ ရင္က်ိဳးရမယ္...
ေတာ္ျပီကြာ....

ေရာ႔..အင္႔...ျပန္ယူ.....။


ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္....
သူ႕မွာရွိသေလာက္ကို

ကိုယ္...ထပ္ေဆာင္းျပီး.
အစြမ္းကုန္ခ်စ္မယ္....။


ဘာလို႔ခ်စ္တာလဲ ဆိုတဲ႔

အေျဖမဲ႔ေမးခြန္းေတာ႔....

မေမးပါနဲ႔ ခ်စ္သူ....။

အရပ္ ၁၂ ေပ ရွည္သူေတြကို

သတိရျပီး အသက္ရွဴၾကပ္လို႔ပါ....။

သူတို႕ကေတာ႔...ေျပာၾကတာပဲ...

သူတို႕ အထက္ပိုင္းမွာ

သာသာယာယာရွိတယ္...တဲ႔
အင္းေလ...
ေျပာသမွ် ယံုရမွာေပါ႔....။


အခ်စ္ကို ဒီလို ခြဲျခမ္းၾကည္႔မိတယ္...

အ + ခ် စ္ ............။

(ဒါကေတာ႔ မင္းေျပာမွလား...)


ကိုယ္ကဗ်ာေတြ ၊ စာေတြေရးတာ...

ခ်စ္သူက စိတ္ဆိုးတယ္...။

သူ႔အေၾကာင္း မပါလို႔တဲ႔ေလ....။

ျပီးေတာ႔... ဇာတ္လမ္းေတြကလည္း...
ေတာ္ေတာ္မ်ားပါ႔....တဲ႔...၊
ဟင္...ဘယ္လိုေျပာရမလဲ....။

သူနားလည္ေအာင္...

ကိုလည္းမေျပာတတ္ဘူး...

ဒီလိုေတာ႔...ေျပာၾကည္႔မယ္....။

“ ငါကလည္း ခက္တယ္...
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ေနမဝင္အင္ပါယာ

ဘယ္ဟာယူမလဲ ဆိုရင္

ဒုတိယအရာကို

ငါ...ျငင္းတယ္....၊
အနားမွာ သူရွိရင္ေပါ႔ေလ......။”


ကိုေဇာ္

http://zaw357.multiply.com/journal/item/437/437 မွာ 28. 6.2009 ကေရးထားတာပါ။


.

Share/Bookmark

0 သူငယ္ခ်င္း ဆိုတာ လက္တစ္ကမ္း




သူငယ္ခ်င္းတို႕ရဲ႕ အေရာင္က အျဖဴေရာင္တဲ႔....
ခ်စ္သူတို႔ရဲ႕ အေရာင္က ပန္းေရာင္ေလ...

အျဖဴေရာင္မွာ ပန္းေရာင္ ျဖစ္ေစဖို႔...ရဲရင္႔မႈ ဆိုတဲ႔...အနီေရာင္ ထည္႔ေပးရမယ္ေလ...။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ေခတ္စားခဲ႔တဲ႔ စကားေလးတစ္ခုပါ...။


ကၽြန္ေတာ္ လက္မခံပါ။
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ အျဖဴေရာင္ပဲ ေကာင္းပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ရွိၾကပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ျပီးမွ ခ်စ္သူ ျဖစ္သြားၾကတာေတြ ကၽြန္ေတာ္ မႏွစ္သက္ပါ။ တကယ္ေတာ႔ ဘဝမွာ “ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ လက္တစ္ကမ္းပါပဲ။ ” အနီးဆံုးမေရာက္သလို ၊ အေဝးဆံုးမွာလည္း ရွိမေနတဲ႔ သူေတြပါ။

ခ်စ္သူဆိုတာကေတာ႔ ကိုယ္နဲ႔ အနီးဆံုး လက္တစ္ကမ္းမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။
ကိုယ္နဲ႔ အနီးကပ္ ျဖစ္သြားျပီ။ ဒီလို အနီးကပ္လူေတြဟာ ေဝးကြာျပီ ဆိုရင္လည္း လက္တစ္ကမ္းမဟုတ္ဘူး။ ျပန္မဆံုႏိုင္ေတာ႔ေလာက္ေအာင္ကို ေဝးကြာတတ္တယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝမွာ သူငယ္ခ်င္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိခဲ႔ပါတယ္။
သူတို႕နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လက္တစ္ကမ္း အကြာအေဝးကေန ေရွ႕ကို နီးစပ္ဖို႕ တိုးဖို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မၾကိဳးစားဖူးပါ။ သူငယ္ခ်င္းလို႔ ေခၚျပီးမွ ခ်စ္သူ အဆင္႔တတ္ဖို႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ လိပ္ျပာ မသန္႔ႏိုင္ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ သူငယ္ခ်င္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေခၚဆိုသူေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ရိုးစင္းစြာ ဆက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တူတူခင္မင္လာခဲ႔ေသာ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္း ေတြကေတာ႔ ေျပာပါတယ္။

“ နင္နဲ႔ ေပါင္းရတာ စိတ္ရွင္းတယ္။ ငါ႔ကို ဘယ္ေတာ႔ ရည္းစား စကားေျပာ
မလဲ ဆိုျပီး စိတ္တင္႔ေနစရာ မလိုဘူး။ ”

တဲ႔။
ဒါေၾကာင္႔ သူငယ္ခ်င္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေခၚတဲ႔ သူမ်ားအာလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ အျဖဴေရာင္ သက္သက္သာ ခင္မင္ဆက္ဆံခဲ႔ပါတယ္...။ တကယ္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ လက္တစ္ကမ္းအကြာအေဝးပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ ဘယ္အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လိုအပ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ အျဖဴေရာင္သက္သက္နဲ႔ လက္တစ္ကမ္းအကြာမွာ ရွိေနမွာပါ။

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္


http://zaw357.multiply.com/journal/item/406/406 မွာ 19.6.2009 ကေရးထားတာပါ။

.

Share/Bookmark