ဆင္ နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး စကားပံု ၊ ဆိုရိုးစကား မ်ားစြာ ရွိပါလိမ္႔မည္။ သို႔ေသာ္ ဒီစာမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္မ်ိဳးကိုပဲ ဆြဲယူသံုးစြဲခ်င္ပါသည္။ ဒီစကားပံု ၊ ဆိုရိုးစကားေလးကေတာ့ . . .
ဆင္ ဆိုတာေတြက အုပ္ဆိုင္းေနေသာ ေတာထဲမွ ျခံဳႏြယ္ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ ႏွာေမာင္းျဖင့္ ဆြဲယူ၍ ရွင္းထုတ္ကာ သစ္ကိုင္းေတြကို ခ်ိဳး ၊ ျခံဳေတြကို ဆြဲႏုတ္ ၊ ပိတ္ၾကပ္ေနေသာ ႏြယ္ေတာထဲသို႔ သူတို႔ကိုယ္ခႏၶာကို တိုးဝင္ကာ လမ္းျဖစ္ေစ၏။ ဆင္ တစ္ေကာင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ မည္မွ်ပင္ ၾကီးေစကာမူ သူ႕ရဲ႕ အား ဆိုေသာ ႏွာေမာင္းကသာ ျခံဳႏြယ္ေတြကို ဆြဲယူ ရွင္းလင္းမႈ မလုပ္ခဲ့ရင္ သူ႕ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က ပိတ္ေလွာင္ေနေသာ ျခံဳေတာထဲသို႔ တိုးဝင္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဆင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အဓိက အားကို သူ႕ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္လို႔လည္း မသတ္မွတ္ၾက ၊ သူ႕ရဲ႕ ၾကီးမားလွစြာေသာ ေျခေထာက္ေတြလို႔လည္း မသတ္မွတ္ၾက ၊ သူ႕ရဲ႕ ခၽြန္ထက္လွစြာေသာ အစြယ္လို႔လည္း မသတ္မွတ္ၾက ၊ အားလံုးက သတ္မွတ္ထားၾကသည္မွာ ဆင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အား ဆိုတာ သူ႕ရဲ႕ ႏွာေမာင္း ဟုသာ သတ္မွတ္ထားၾကပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ဆင္လုပ္တမ္း ကစားၾကမည္ ဆိုရင္ ပုဆိုးကို က်စ္ကာ ဆင္ႏွာေမာင္း အျဖစ္လုပ္ျပီး မိမိရဲ႕ ေခါင္းေတြ စြပ္ကာ ဆင္လုပ္တမ္း ကစားၾကဖူး၏။ ဆင္ရဲ႕ အစြယ္ကို မလုပ္ ၊ ဆင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို မလုပ္ ၊ ဆင္ရဲ႕ ေျခေထာက္ကို မလုပ္ ၊ ဆင္ရဲ႕ ႏွာေမာင္းကိုသာ ဆင္ တကိုယ္လံုးကို ကိုယ္စားျပဳကာ ဆင္လုပ္တမ္း ကစားၾကပါသည္။ ဒါဆို ဆင္ေဟ့ ဆိုရင္ “ ႏွာေမာင္း ” ကိုသာ အဓိက ထားကာ သတိျပဳမိၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဒါဆို ဆင္ရဲ႕ အားက ႏွာေမာင္း ဆိုေသာ စကားပံု ၊ ဆိုရိုးစကားေလးကိုလည္း သိပ္ျပီးေတာ့ ေထြေထြထူးထူး ျငင္းဖို႔ လိုမယ္ မထင္ပါဘူး။
ဒီလို ႏွာေမာင္းကို အားျပဳေသာ ဆင္က ျခံဳႏြယ္ေတြကို သူ႕ရဲ႕ ႏွာေမာင္းနဲ႔ ဆြဲယူရွင္းလင္းျပီး သူ႕ရဲ႕ ၾကီးမားလွေသာ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ နင္းကာ နင္းကာ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးနဲ႔ တိုးဝင္ လိုက္ေသာအခါမွာ ေနာက္က လိုက္သူေတြ အတြက္ အဆင္သင့္ နင္းဝင္စရာ “ လမ္း ” ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။ ဒီေတာ့ ဆင္သြားရင္ လမ္းျဖစ္တယ္ လို႔ ဆိုၾကေတာ့တာပါပဲ။ ထိုသို႔ ျဖစ္လာေသာ လမ္းေပၚမွာ ေနာက္က လူေတြ ေအးေဆးစြာျဖင့္ ျခံဳႏြယ္ေတြကို ရွင္းလင္းစရာ မလိုဘဲ ေလွ်ာက္လို႔ ရသြားပါေတာ့သည္။
ဒါေပမဲ႔ . . . ျဖစ္စဥ္က ဒီမွာတင္ မျပီးေသးပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ ဆက္ရန္ က်န္ေနပါေသး၏။ ဆင္သြားရင္ လမ္းျဖစ္သည္ ၊ ဆင္ရဲ႕ အားက ႏွာေမာင္းဖ်ား ဆိုေပမဲ့ ေတာ္ရံုတန္ရံု လူေတြ သတိမထားမိေသးေသာ အျဖစ္အပ်က္ အေၾကာင္းအရာေလးက ရွိေနပါေသးသည္။
ဒါကေတာ့ ဆင္ ဆိုတာကလည္း အျမဲတမ္း တည္ျမဲေနေသာ သတၱဝါ မဟုတ္ပါ။ သူကလည္း ေသြးနဲ႔ကိုယ္ ၊ သားနဲ႔ကိုယ္ ဆိုေတာ့ သူလည္း အသက္က ၾကီးလာရပါေတာ့သည္။ ဆင္ ေတြ အသက္ၾကီးလာျပီ ဆိုရင္ အိုလာတယ္လို႔ လူေတြလိုပဲ ေခၚရမွာေပါ႔။ ဒီေတာ့ ဆင္ပ်ိဳကေန ဆင္အိုၾကီး ျဖစ္လာျပီေပါ႔။ လူအိုရင္ ခါးေတြ ကိုင္း ၊ နားေတြ ထိုင္းလာသလို ၊ ဆင္အိုေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ႏွာေမာင္းေတြက ကိုင္းလာပါေတာ့သည္။ အရင္က သန္ပါတယ္ ၊ စြမ္းပါတယ္ ဆိုတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြေတာင္မွ ဇရာ ဆိုေသာ အသက္က ေထာက္လာရင္ သူတို႔ရဲ႕ က်စ္လ်စ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ လက္ေမာင္းေတြကလည္း ေပ်ာ့တြဲကာ “ လက္ပ်ဥ္း ” က်လာသလိုမ်ိဳး။
ဆင္ေတြမွာက်ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ သန္မာပါတယ္ ဆိုတဲ႔ ႏွာေမာင္း ၊ ခြန္အား ေကာင္းပါတယ္ ဆိုတဲ့ ဆိုတဲ့ ႏွာေမာင္းက ဇရာ က်လာျပီး အသက္ၾကီးလာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္ႏွာေမာင္းေတာင္မွ ကိုယ္ေျမာက္ေအာင္ မေျမွာက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေအာက္မွာပဲ တြဲလြဲက်ေနတတ္ေတာ့၏၊ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ သူတို႔အတြက္ အရင္က အသံုးဝင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ႏွာေမာင္းက အခုေတာ့ ေျမာက္ေအာင္ေတာင္မွ မေျမႇာက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အတြက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း အေရွ႕ကေနျပီးေတာ့ အေႏွာက္အယွက္ ေပးေနေတာ့တာပါပဲ။
အဲဒီ အေႏွာက္အယွက္ကေတာ့ “ ကိုယ့္ရဲ႕ ႏွာေမာင္းကို ကိုယ္ျပန္နင္းမိေနျခင္းပါ။ ”
ေျခလွမ္းေလး တစ္လွမ္း ႏွစ္လွမ္းေလွ်ာက္ ၊ အားအင္ ခ်ိနဲ႔ေနျပီး တြဲလြဲက်ေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ႏွာေမာင္းကို ကုိယ္က ျပန္နင္းမိ။ “ ညႊံ႕ ” ဆိုျပီးေတာ့ နာနာက်င္က်င္ေအာ္ ၊ မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ အားေလးနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ႏွာေမာင္းၾကီးကို ပင့္ေျမႇာက္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ ၊ အားက မသန္ေတာ့ ၾကာၾကာ ေျမႇာက္မထားႏိုင္ ၊ ျပန္ျပီးေတာ့ တြဲလြဲက် ၊ တစ္လွမ္း ႏွစ္လွမ္းေလွ်ာက္ ၊ ကိုယ့္ႏွာေမာင္း ကိုယ္နင္းမိ။ နာနာက်င္က်င္ေအာ္ . . . . . . . . . . .
ဒါနဲ႔ပဲ။ အသက္ၾကီးလာတဲ့ ဆင္တစ္ေကာင္နဲ႔ သူ႕ရဲ႕ ႏွာေမာင္း လံုးခ်ာ ပတ္ခ်ာလည္ ရမ္းေနေတာ့တာပါပဲ။
ဒီလိုပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမၻာၾကီးရဲ႕ လူ႔ေလာကၾကီးကို ေထာက္ပံ့ေပးေနတဲ့ “ သီအိုရီေတြ ” ၊ “ သေဘာတရားေတြ ” ၊ “ အယူအဆေတြ ” ဆိုတာကလည္း “ ဆင္ႏွာေမာင္း ” လိုပါပဲ။
ဘာမွ မျမင္မကန္းနဲ႕ အုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ လူ႔သေဘာ ၊ လူ႔ေလာကၾကီးကို အယူအဆ အသစ္ ၊ သီအိုရီ အသစ္ တစ္ခုက ေမွာင္ပိန္းေနတဲ့ ေတာအုပ္ထဲက ထြက္ဖို႔ လမ္းရွင္းေပးတဲ့ ဆင္ႏွာေမာင္း တစ္ခုလို ျခံဳႏြယ္ေတြကို ရွင္းလင္းေပးျပီးေတာ့ ၊ ထိုအယူအဆ ၊ သီအိုရီ ေဖာက္သြားရာ လမ္းေၾကာင္းကေတာ့ ဆင္သြားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းလို ေနာက္လူေတြ အတြက္ ေအးေဆးသက္သာစြာ ေလွ်ာက္လွမ္း ႏိုင္ဖို႔ “ လမ္း ” ျဖစ္ေစႏိုင္ပါသည္။
ဒါေပမဲ႔ . . . ဆင္ႏွာေမာင္းရဲ႕ ဥပမာ အတိုင္းပါပဲ။ သီအိုရီ ၊ အယူအဆ ၊ အေတြးအေခၚ ဆိုတာကလည္း သူ႕အခ်ိန္ အတိုင္းအတာ တစ္ခု အေတာအတြင္းမွာပဲ မွန္ကန္ တည္ျမဲေနႏိုင္မွာပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္ကို ေက်ာ္လြန္လာရင္ေတာ့ ထိုသီအိုိရီ ၊ အယူအဆ ၊ အေတြးအေခၚကလည္း အသက္ၾကီးလာေသာ ဆင္ တစ္ေကာင္လို ကိုယ့္ႏွာေမာင္း ကိုယ့္ဖာသာ ျပန္နင္းေနေတာ့မွာပါပဲ။
“ ညႊံ႕ . . . ညႊံ႕ . . . ” နဲ႔ေတာ့ ေအာ္သံ ၾကားရခ်င္မွ ၾကားရမွာေပါ႔ေလ။
ေတာ္ေတာ္ကို ၾကာခဲ့ပါျပီ။ ဒီေတြ႕ရွိခ်က္ကို ဖတ္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ အူလည္လည္ ျဖစ္သြားမိ၏။
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိထားတာက ၾတိဂံမွာ အနားသံုးနား ရွိသလို သူ႔မွာ ေထာင့္သံုးေထာင့္လည္း ရွိ၏။ သူ႕ရဲ႕ အတြင္းေထာင့္ သံုးေထာင့္ ေပါင္းျခင္းက ၁၈၀ ဒီဂရီနဲ႔ ညီသည္ ဟုသာ သိထားခဲ့သည္။ သခ်ာၤပံုေသနည္း အရဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုေပါ႔။
x = 180
ဒါေပမဲ့ အခု ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ေသာ သခ်ာၤေတြ႕ရွိခ်က္ေတြ အရ ၊ ထိုသီအိုရီ နဲ႔ ထိုသီအိုရီ ကို ယွဥ္တြဲျပီးေတာ့ တြက္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ၾတိဂံရဲ႕ အတြင္းေထာင့္ သံုးခု ေပါင္းလဒ္က ၁၈၀ ထက္ ၾကီးေနတယ္လို႔ တြက္ျပၾကသည္။ သခ်ာၤပံုေသနည္း အရ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုေပါ႔။
x ) 180
ဒါနဲ႔လည္း မျပီးေသးပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ သခ်ာၤ ပညာရွင္ တစ္ေယာက္က သူ႕ရဲ႕ သီအိုရီေတြ ၊ ေဖာ္ျမဴလာေတြနဲ႔ ခ်ျပျပီးေတာ့ တြက္ခ်က္ျပလိုက္တဲ့ အခါမွာ ၾတိဂံရဲ႕ အတြင္းေထာင့္ သံုးခု ေပါင္းလဒ္က ၁၈၀ ဒီဂရီထက္ ငယ္ေနျပန္ပါေလေရာ။ သခ်ၤာပံုေသနည္း အရ ဒီလိုေပါ႔။
x ( 180
( ဒီေနရာမွာ HTML Code အရ Greater Than , Less Than Sign ေတြ ေရးလို႔ မရလို႔ ဒီလို ( ) နဲ႔ ေဖာ္ျပတာကိုေတာ့ နားလည္ေပးပါ။ ) ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟိုးငယ္ငယ္က သင္ခဲ့ရတဲ့ ၾတိဂံရဲ႕ အတြင္း သံုးနားေပါင္းျခင္းက ၁၈၀ ဒီဂရီနဲ႔ ညီပါသည္ ဆိုတဲ့ သီအိုရီ ၊ ေဖာ္ျမဴလာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတည္ျပဳကာ ယူလို႔ မရေတာ့ျပန္ပါဘူး။
ဟိုတေလာကလည္း ဖတ္လိုက္ရပါေသး၏။ နယူတန္ရဲ႕ တတိယ နိယာမက ေနရာတကာမွာ မမွန္ေတာ့ပါဘူး တဲ့။ ျပီးေတာ့ ကမၻာေျမၾကီးမွာကို ကမၻာ့ဆြဲအား ကင္းလြတ္ေနတဲ့ ဇံု ရွိေနျပန္ပါေသးသည္ တဲ့။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ဟိုးအရင္က ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိထားတဲ့ သိပၸံပညာရွင္ ၊ ရူပေဗဒ ပညာရွင္တို႔ရဲ႕ သီအိုရီေတြကလည္း ေနာက္ထပ္ အသစ္ေတြ႕ရွိလာတဲ့ သီအိုရီေတြ ၾကားမွာ ဘယ္လိုမွ လိုက္ေလ်ာညီေတြ မျဖစ္ေတာ့တာေတြကိုလည္း ၾကားရပါေသးသည္။
ဟိုးအရင္က လူသား ဆိုတာကို ထာဝရ ဘုရားရွင္ကေန ဖန္ဆင္းတာ ဆိုျပီးေတာ့ လက္ခံယံုၾကည္ လာၾကျပီးေတာ့ ၊ အခုေတာ့ လူသား ဆိုတာ ဘုရားရွင္က ဖန္ဆင္းလိုက္တဲ့ အထူးလူသားေတြ အျဖစ္ ကိုယ့္ကိုယ့္ကိုယ္ အထင္တၾကီး ျဖစ္ေနတဲ့ လူသားေတြ အားလံုးက အခုမွ ခ်က္ခ်င္းၾကီး “ ဒါဝင္ ” ရဲ႕ ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲမႈ သီအိုရီ ( Human Evolution ) အရ လူဆိုတာ ေမ်ာက္ကေန ဆင္းသက္လာတာ ဆိုျပီး ခ်က္ခ်င္း အျမီးေတြ ျပန္စမ္းရကာ ငွက္ေပ်ာဖက္ေတြနဲ႔ ျပန္စားေနၾကျပန္ပါေလေရာ။
ဒါဝင္ရဲ႕ ဆင့္ကဲ ေျပာင္းလဲမႈ သီအိုရီေလး နည္းနည္း အေျခတည္ယံု ရွိေသး။ ေနာက္ထပ္ အသစ္ေပၚလာတဲ့ ပညာရွင္ေတြက လူရဲ႕ အရိုးအဆစ္ ၊ သြားလာပံု ၊ စားေသာက္ေနထိုင္ပံု အစရွိတာေတြနဲ႔ ေကာက္ခ်က္ဆြဲျပီးေတာ့ လူဆိုတာ ေမ်ာက္က ဆင္းသက္လာတာ မဟုတ္ေၾကာင္း ေထာက္ျပၾကျပန္ပါေလေရာ။ ဒီလိုနဲ႔ လူကို ဒါဝင္ နဲ႔ ဘုရားက လြန္ဆြဲျပီးေတာ့ ဖန္တီးေနၾကျပန္ပါသည္။ ဒီလို အသံေတြ ၾကားရျပီး အခု တစ္ခါ ဒါဝင္ရဲ႕ ဆင့္ကဲ ေျပာင္းလဲမႈ သီအိုရီကပဲ ပို၍ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိေၾကာင္း အားလံုးက သေဘာတူညီၾကျပီး အသံေလးေတြ တိတ္ဆိတ္ခဲ့ရ၏။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ သူ ဖန္ဆင္းထားပါတယ္ ဆိုျပီး ဟိတ္ဟန္ ထုတ္ခဲ့တဲ့ ထာဝရ ဘုရားရွင္ ခမ်ာမွာေတာ့ အရွက္က ကြဲခဲ့ရေလျပီ။
ဒီလိုနဲ႔ လူ ဆိုတာ ေမ်ာက္က ဆင္းသက္လာတယ္ ဆိုတဲ့ သီအိုရီကို လက္ခံျပီး ျငိမ္သက္မလို ရွိေသး။
ေဟာ . . . စတီဖင္ ေဟာ့ကင္း ( Stephen Hawking ) ဆိုေသာ ရူပေဗဒ ပညာရွင္က ကမၻာၾကီးကို ဘုရားရွင္က ဖန္ဆင္းတာ လံုးဝ မဟုတ္ေၾကာင္း သူ႕ရဲ႕ ေတြ႕ရွိခ်က္ကို ကိုးကားျပီးေတာ့ စာအုပ္ ထုတ္ေရးပါေလေတာ့သည္။ ဒီစာအုပ္ကို မထုတ္ျဖစ္ေအာင္ တားဆီးသူေတြက တားဆီးၾကပါေသးသည္။ ဒီစာအုပ္ပါ အေၾကာင္းအရာေတြ အရ ဆိုရင္ ထာဝရ ဘုရားရွင္ကလည္း “ ဒါဝင္ ” ေၾကာင့္ လူကို ဖန္ဆင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကေနျပီးေတာ့ သူ မဖန္ဆင္းဘဲနဲ႔ ဖန္းဆင္းတယ္ ေျပာထားမိလို႔ တစ္ရွက္က ရထားျပီးျပီ။
အခုလို စတီဖင္ ေဟာ့ကင္း က ထပ္ျပီးေတာ့ . . . . “ ကမၻာၾကီးက ထာဝရ ဘုရားရွင္ ဖန္ဆင္းတာ မဟုတ္ဘူး ” ဆိုျပီး သက္ေသထူလိုက္ရင္ ထာဝရ ဘုရားရွင္ ခမ်ာမွာ တစ္ရွက္က ႏွစ္ရွက္ ျဖစ္ရေတာ့မယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစာအုပ္ မထုတ္ျဖစ္ေအာင္ ဝိုင္းျပီးေတာ့ တားဆီးၾကတာပါ။ ဒါေပမဲ့ စတီဖင္ ေကာ့ကင္းကလည္း ေတာ္ရံုတန္ရံုလူမွ မဟုတ္တာ။ မသန္မစြမ္း ဝွီးခ်ဲနဲ႔ကို တျခားေသာ ေျခေကာင္း လက္ေကာင္း သိပၸံပညာရွင္ေတြ ေလးစား အားက်ခဲ့ရသူ။ သူကေတာ့ ကမၻာ့တြင္းနက္ ( Black Hole ) ကိုလည္း ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိထားသူ။ အရွိကို အရွိအတိုင္း သူကေတာ့ သူ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိတာကို တင္ျပဦးမွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ထာဝရ ဘုရားရွင္ အတြက္ေတာ့ အရွက္ေတြ ထပ္ကြဲကိန္း ၾကံဳမွာေပါ႔ေလ။
ဒါေပမဲ႔လည္း အေရွ႕က သြားႏွင့္တာ ၾကာျပီ ျဖစ္တဲ့ ထာဝရ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဆင္တိုး လမ္းေၾကာင္းၾကီးက ၾကာလာေတာ့လည္း ျပန္လည္ျပီးေတာ့ မရွင္းမရွင္း ျဖစ္လာေစတယ္ နဲ႔ တူပါ၏။ ျပီးေတာ့ ဒီဆင္ကလည္း ၾကာေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ႏွာေမာင္းကို သူ မသယ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေျမၾကီးကို ဒရြတ္တိုက္ကာ သူ႕ဖာသာ တက္နင္းမိေနပါလိမ့္မည္။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ သူ႕ရဲ႕ ႏွာေမာင္းကို သူျပန္နင္းမိလို႔ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ထြက္တဲ့ အသံေတာင္မွ ၾကားရႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
“ ညႊံ႕ . . . ညႊံ႕ . . ”
ဘာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာကို ေရးတာလည္း ဆိုရင္ တျခားေသာ ေထြေထြထူးထူး မရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ေရးထားတဲ့ စာေတြကိုလည္း အားလံုး အလံုးစံု လိုက္ေတြးဖို႔ မလိုသလို ၊ လိုက္လုပ္ဖို႔လည္း မလိုပါဘူး။ ( လုပ္လည္း လုပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ ) ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြး ၊ အယူအဆ ၊ အသိဥာဏ္ ဆိုတာ အခ်ိန္နဲ႔ အမွ် ေျပာင္းလဲ ေနတာ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီလိုပဲ အခ်ိန္နဲ႔ အမွ် ေျပာင္းလဲ ေနပါသည္။ ေျပာင္းလဲေနတာလည္း ေသလည္း ေသခ်ာပါ၏၊
ဒီေတာ့ အခု အခ်ိန္မွာ ေတြးလိုက္ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ အယူအဆ တစ္ခု ၊ သီအိုရီ တစ္ခု ၊ အေတြး တစ္ခုက အခုေန အခ်ိန္မွာ ကိုယ္နဲ႔ ကိုက္ညီရင္ ကိုက္ညီေနပါလိမ့္မည္။ မကိုက္ညီရင္လည္း လြဲေနႏိုင္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အခု လြဲေနတဲ့ အရာတစ္ခုကလည္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္နဲ႔ ျပန္ျပီးေတာ့ တိုက္ဆိုင္ေနႏိုင္ပါေသး၏။ ဒီလိုပဲ အခု ေလာေလာဆယ္ ကိုယ့္ခံစားလို႔ ရေနတဲ့ အရာေတြကလည္း ေနာင္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုမွ လက္ခံလို႔ မရေတာ့တာေတြလည္း ျဖစ္လာႏိုင္ပါေသးသည္။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သီအိုရီ ၊ အယူအဆ ၊ သေဘာတရား ေတြရဲ႕ ထံုးစံကိုက “ ဆင္ႏွာေမာင္းမ်ား ” ႏွင့္ သေဘာတရား တူပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ သက္တမ္း ရွည္ၾကာလာတဲ့ အခါမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ အင္အားေတြက ေနာက္ထပ္ ေပၚလာတဲ့ အသစ္ေတြလို က်န္းမာ သန္စြမ္းမႈ မရွိေတာ့ဘဲ ၊ ကိုယ့္ႏွာေမာင္း ကိုယ္ မသယ္ႏိုင္ေတာ့တဲ႔ ဆင္တစ္ေကာင္လို ကိုယ့္ႏွာေမာင္း ကိုယ္ျပန္နင္းမိ ေနေတာ့မွာပါပဲ။ နင္းတာကေတာ့ နင္းမိပါေစေပါ႔။ ဘာျဖစ္လဲ။ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာကို ကိုယ့္ႏွာေမာင္းကိုယ္ ျပန္ျပန္နင္းတာ ခံေနရမွာပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ တစ္ခု ရွိတာက ထာဝရ ဘုရားရွင္ေတာင္မွ သိပၸံပညာရွင္ေတြ ၊ ရူပေဗဒပညာရွင္ေတြ ၊ သတၱေဗဒ ပညာရွင္ေတြ ေဖာ္ထုတ္လိုက္လို႔ တစ္ရွက္က ႏွစ္ရွက္ ျဖစ္ရေသးတာပဲေလ။ ထာဝရ ဘုရားရွင္ေတာင္မွ ကိုယ့္ႏွာေမာင္း ကိုယ္ျပန္နင္းမိျပီးေတာ့ “ ညႊံ႕ . . ညႊံ႕ . . ” နဲ႔ ျဖစ္ေနေသးတာပဲ။ ကိုယ့္လို သာမာန္ လူသား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ကေတာ့ ေျဖသာပါေသးသည္။ ကိုယ္လည္း လိုက္ျပီး “ ညြံ႕ ” ႏိုင္ပါ၏။
ဒါေၾကာင့္ေပါ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ေရးတဲ့ စာေတြမွာ အယူအဆ မတူတာ ၊ ေခတ္ေနာက္က်တာ ၊ အေတြးအေခၚ ေဝးတာေတြ ပါေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ “ ေၾသာ္. . . . ကိုေဇာ္ မေျပာနဲ႔။ ထာဝရ ဘုရားရွင္ေတာင္မွ သူ႕ႏွာေမာင္း သူနင္းမိေသးတာပဲေလ။ ” ဆိုျပီးေတာ့ ဒါဝင္ ၊ စတီဖင္ ေဟာ့ကင္း အစ ရွိသူတို႔ ထုတ္ေဖာ္ခ်က္ ၊ တင္ျပခ်က္ေတြကို ျပန္လည္ ၾကားေယာင္မိျပီးေတာ့ နားလည္ ေပးႏိုင္ၾကပါေစဗ်ား။
- ဆင္သြားရင္ လမ္းျဖစ္တယ္။
- ဆင္ရဲ႕အား ႏွာေမာင္းဖ်ား
ဆင္ ဆိုတာေတြက အုပ္ဆိုင္းေနေသာ ေတာထဲမွ ျခံဳႏြယ္ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ ႏွာေမာင္းျဖင့္ ဆြဲယူ၍ ရွင္းထုတ္ကာ သစ္ကိုင္းေတြကို ခ်ိဳး ၊ ျခံဳေတြကို ဆြဲႏုတ္ ၊ ပိတ္ၾကပ္ေနေသာ ႏြယ္ေတာထဲသို႔ သူတို႔ကိုယ္ခႏၶာကို တိုးဝင္ကာ လမ္းျဖစ္ေစ၏။ ဆင္ တစ္ေကာင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ မည္မွ်ပင္ ၾကီးေစကာမူ သူ႕ရဲ႕ အား ဆိုေသာ ႏွာေမာင္းကသာ ျခံဳႏြယ္ေတြကို ဆြဲယူ ရွင္းလင္းမႈ မလုပ္ခဲ့ရင္ သူ႕ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က ပိတ္ေလွာင္ေနေသာ ျခံဳေတာထဲသို႔ တိုးဝင္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဆင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အဓိက အားကို သူ႕ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္လို႔လည္း မသတ္မွတ္ၾက ၊ သူ႕ရဲ႕ ၾကီးမားလွစြာေသာ ေျခေထာက္ေတြလို႔လည္း မသတ္မွတ္ၾက ၊ သူ႕ရဲ႕ ခၽြန္ထက္လွစြာေသာ အစြယ္လို႔လည္း မသတ္မွတ္ၾက ၊ အားလံုးက သတ္မွတ္ထားၾကသည္မွာ ဆင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အား ဆိုတာ သူ႕ရဲ႕ ႏွာေမာင္း ဟုသာ သတ္မွတ္ထားၾကပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ဆင္လုပ္တမ္း ကစားၾကမည္ ဆိုရင္ ပုဆိုးကို က်စ္ကာ ဆင္ႏွာေမာင္း အျဖစ္လုပ္ျပီး မိမိရဲ႕ ေခါင္းေတြ စြပ္ကာ ဆင္လုပ္တမ္း ကစားၾကဖူး၏။ ဆင္ရဲ႕ အစြယ္ကို မလုပ္ ၊ ဆင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို မလုပ္ ၊ ဆင္ရဲ႕ ေျခေထာက္ကို မလုပ္ ၊ ဆင္ရဲ႕ ႏွာေမာင္းကိုသာ ဆင္ တကိုယ္လံုးကို ကိုယ္စားျပဳကာ ဆင္လုပ္တမ္း ကစားၾကပါသည္။ ဒါဆို ဆင္ေဟ့ ဆိုရင္ “ ႏွာေမာင္း ” ကိုသာ အဓိက ထားကာ သတိျပဳမိၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဒါဆို ဆင္ရဲ႕ အားက ႏွာေမာင္း ဆိုေသာ စကားပံု ၊ ဆိုရိုးစကားေလးကိုလည္း သိပ္ျပီးေတာ့ ေထြေထြထူးထူး ျငင္းဖို႔ လိုမယ္ မထင္ပါဘူး။
ဒီလို ႏွာေမာင္းကို အားျပဳေသာ ဆင္က ျခံဳႏြယ္ေတြကို သူ႕ရဲ႕ ႏွာေမာင္းနဲ႔ ဆြဲယူရွင္းလင္းျပီး သူ႕ရဲ႕ ၾကီးမားလွေသာ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ နင္းကာ နင္းကာ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးနဲ႔ တိုးဝင္ လိုက္ေသာအခါမွာ ေနာက္က လိုက္သူေတြ အတြက္ အဆင္သင့္ နင္းဝင္စရာ “ လမ္း ” ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။ ဒီေတာ့ ဆင္သြားရင္ လမ္းျဖစ္တယ္ လို႔ ဆိုၾကေတာ့တာပါပဲ။ ထိုသို႔ ျဖစ္လာေသာ လမ္းေပၚမွာ ေနာက္က လူေတြ ေအးေဆးစြာျဖင့္ ျခံဳႏြယ္ေတြကို ရွင္းလင္းစရာ မလိုဘဲ ေလွ်ာက္လို႔ ရသြားပါေတာ့သည္။
ဒါေပမဲ႔ . . . ျဖစ္စဥ္က ဒီမွာတင္ မျပီးေသးပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ ဆက္ရန္ က်န္ေနပါေသး၏။ ဆင္သြားရင္ လမ္းျဖစ္သည္ ၊ ဆင္ရဲ႕ အားက ႏွာေမာင္းဖ်ား ဆိုေပမဲ့ ေတာ္ရံုတန္ရံု လူေတြ သတိမထားမိေသးေသာ အျဖစ္အပ်က္ အေၾကာင္းအရာေလးက ရွိေနပါေသးသည္။
ဒါကေတာ့ ဆင္ ဆိုတာကလည္း အျမဲတမ္း တည္ျမဲေနေသာ သတၱဝါ မဟုတ္ပါ။ သူကလည္း ေသြးနဲ႔ကိုယ္ ၊ သားနဲ႔ကိုယ္ ဆိုေတာ့ သူလည္း အသက္က ၾကီးလာရပါေတာ့သည္။ ဆင္ ေတြ အသက္ၾကီးလာျပီ ဆိုရင္ အိုလာတယ္လို႔ လူေတြလိုပဲ ေခၚရမွာေပါ႔။ ဒီေတာ့ ဆင္ပ်ိဳကေန ဆင္အိုၾကီး ျဖစ္လာျပီေပါ႔။ လူအိုရင္ ခါးေတြ ကိုင္း ၊ နားေတြ ထိုင္းလာသလို ၊ ဆင္အိုေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ႏွာေမာင္းေတြက ကိုင္းလာပါေတာ့သည္။ အရင္က သန္ပါတယ္ ၊ စြမ္းပါတယ္ ဆိုတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြေတာင္မွ ဇရာ ဆိုေသာ အသက္က ေထာက္လာရင္ သူတို႔ရဲ႕ က်စ္လ်စ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ လက္ေမာင္းေတြကလည္း ေပ်ာ့တြဲကာ “ လက္ပ်ဥ္း ” က်လာသလိုမ်ိဳး။
ဆင္ေတြမွာက်ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ သန္မာပါတယ္ ဆိုတဲ႔ ႏွာေမာင္း ၊ ခြန္အား ေကာင္းပါတယ္ ဆိုတဲ့ ဆိုတဲ့ ႏွာေမာင္းက ဇရာ က်လာျပီး အသက္ၾကီးလာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္ႏွာေမာင္းေတာင္မွ ကိုယ္ေျမာက္ေအာင္ မေျမွာက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေအာက္မွာပဲ တြဲလြဲက်ေနတတ္ေတာ့၏၊ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ သူတို႔အတြက္ အရင္က အသံုးဝင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ႏွာေမာင္းက အခုေတာ့ ေျမာက္ေအာင္ေတာင္မွ မေျမႇာက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အတြက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း အေရွ႕ကေနျပီးေတာ့ အေႏွာက္အယွက္ ေပးေနေတာ့တာပါပဲ။
အဲဒီ အေႏွာက္အယွက္ကေတာ့ “ ကိုယ့္ရဲ႕ ႏွာေမာင္းကို ကိုယ္ျပန္နင္းမိေနျခင္းပါ။ ”
ေျခလွမ္းေလး တစ္လွမ္း ႏွစ္လွမ္းေလွ်ာက္ ၊ အားအင္ ခ်ိနဲ႔ေနျပီး တြဲလြဲက်ေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ႏွာေမာင္းကို ကုိယ္က ျပန္နင္းမိ။ “ ညႊံ႕ ” ဆိုျပီးေတာ့ နာနာက်င္က်င္ေအာ္ ၊ မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ အားေလးနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ႏွာေမာင္းၾကီးကို ပင့္ေျမႇာက္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ ၊ အားက မသန္ေတာ့ ၾကာၾကာ ေျမႇာက္မထားႏိုင္ ၊ ျပန္ျပီးေတာ့ တြဲလြဲက် ၊ တစ္လွမ္း ႏွစ္လွမ္းေလွ်ာက္ ၊ ကိုယ့္ႏွာေမာင္း ကိုယ္နင္းမိ။ နာနာက်င္က်င္ေအာ္ . . . . . . . . . . .
ဒါနဲ႔ပဲ။ အသက္ၾကီးလာတဲ့ ဆင္တစ္ေကာင္နဲ႔ သူ႕ရဲ႕ ႏွာေမာင္း လံုးခ်ာ ပတ္ခ်ာလည္ ရမ္းေနေတာ့တာပါပဲ။
ဒီလိုပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမၻာၾကီးရဲ႕ လူ႔ေလာကၾကီးကို ေထာက္ပံ့ေပးေနတဲ့ “ သီအိုရီေတြ ” ၊ “ သေဘာတရားေတြ ” ၊ “ အယူအဆေတြ ” ဆိုတာကလည္း “ ဆင္ႏွာေမာင္း ” လိုပါပဲ။
ဘာမွ မျမင္မကန္းနဲ႕ အုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ လူ႔သေဘာ ၊ လူ႔ေလာကၾကီးကို အယူအဆ အသစ္ ၊ သီအိုရီ အသစ္ တစ္ခုက ေမွာင္ပိန္းေနတဲ့ ေတာအုပ္ထဲက ထြက္ဖို႔ လမ္းရွင္းေပးတဲ့ ဆင္ႏွာေမာင္း တစ္ခုလို ျခံဳႏြယ္ေတြကို ရွင္းလင္းေပးျပီးေတာ့ ၊ ထိုအယူအဆ ၊ သီအိုရီ ေဖာက္သြားရာ လမ္းေၾကာင္းကေတာ့ ဆင္သြားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းလို ေနာက္လူေတြ အတြက္ ေအးေဆးသက္သာစြာ ေလွ်ာက္လွမ္း ႏိုင္ဖို႔ “ လမ္း ” ျဖစ္ေစႏိုင္ပါသည္။
ဒါေပမဲ႔ . . . ဆင္ႏွာေမာင္းရဲ႕ ဥပမာ အတိုင္းပါပဲ။ သီအိုရီ ၊ အယူအဆ ၊ အေတြးအေခၚ ဆိုတာကလည္း သူ႕အခ်ိန္ အတိုင္းအတာ တစ္ခု အေတာအတြင္းမွာပဲ မွန္ကန္ တည္ျမဲေနႏိုင္မွာပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္ကို ေက်ာ္လြန္လာရင္ေတာ့ ထိုသီအိုိရီ ၊ အယူအဆ ၊ အေတြးအေခၚကလည္း အသက္ၾကီးလာေသာ ဆင္ တစ္ေကာင္လို ကိုယ့္ႏွာေမာင္း ကိုယ့္ဖာသာ ျပန္နင္းေနေတာ့မွာပါပဲ။
“ ညႊံ႕ . . . ညႊံ႕ . . . ” နဲ႔ေတာ့ ေအာ္သံ ၾကားရခ်င္မွ ၾကားရမွာေပါ႔ေလ။
ေတာ္ေတာ္ကို ၾကာခဲ့ပါျပီ။ ဒီေတြ႕ရွိခ်က္ကို ဖတ္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ အူလည္လည္ ျဖစ္သြားမိ၏။
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိထားတာက ၾတိဂံမွာ အနားသံုးနား ရွိသလို သူ႔မွာ ေထာင့္သံုးေထာင့္လည္း ရွိ၏။ သူ႕ရဲ႕ အတြင္းေထာင့္ သံုးေထာင့္ ေပါင္းျခင္းက ၁၈၀ ဒီဂရီနဲ႔ ညီသည္ ဟုသာ သိထားခဲ့သည္။ သခ်ာၤပံုေသနည္း အရဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုေပါ႔။
x = 180
ဒါေပမဲ့ အခု ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ေသာ သခ်ာၤေတြ႕ရွိခ်က္ေတြ အရ ၊ ထိုသီအိုရီ နဲ႔ ထိုသီအိုရီ ကို ယွဥ္တြဲျပီးေတာ့ တြက္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ၾတိဂံရဲ႕ အတြင္းေထာင့္ သံုးခု ေပါင္းလဒ္က ၁၈၀ ထက္ ၾကီးေနတယ္လို႔ တြက္ျပၾကသည္။ သခ်ာၤပံုေသနည္း အရ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုေပါ႔။
x ) 180
ဒါနဲ႔လည္း မျပီးေသးပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ သခ်ာၤ ပညာရွင္ တစ္ေယာက္က သူ႕ရဲ႕ သီအိုရီေတြ ၊ ေဖာ္ျမဴလာေတြနဲ႔ ခ်ျပျပီးေတာ့ တြက္ခ်က္ျပလိုက္တဲ့ အခါမွာ ၾတိဂံရဲ႕ အတြင္းေထာင့္ သံုးခု ေပါင္းလဒ္က ၁၈၀ ဒီဂရီထက္ ငယ္ေနျပန္ပါေလေရာ။ သခ်ၤာပံုေသနည္း အရ ဒီလိုေပါ႔။
x ( 180
( ဒီေနရာမွာ HTML Code အရ Greater Than , Less Than Sign ေတြ ေရးလို႔ မရလို႔ ဒီလို ( ) နဲ႔ ေဖာ္ျပတာကိုေတာ့ နားလည္ေပးပါ။ ) ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟိုးငယ္ငယ္က သင္ခဲ့ရတဲ့ ၾတိဂံရဲ႕ အတြင္း သံုးနားေပါင္းျခင္းက ၁၈၀ ဒီဂရီနဲ႔ ညီပါသည္ ဆိုတဲ့ သီအိုရီ ၊ ေဖာ္ျမဴလာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတည္ျပဳကာ ယူလို႔ မရေတာ့ျပန္ပါဘူး။
ဟိုတေလာကလည္း ဖတ္လိုက္ရပါေသး၏။ နယူတန္ရဲ႕ တတိယ နိယာမက ေနရာတကာမွာ မမွန္ေတာ့ပါဘူး တဲ့။ ျပီးေတာ့ ကမၻာေျမၾကီးမွာကို ကမၻာ့ဆြဲအား ကင္းလြတ္ေနတဲ့ ဇံု ရွိေနျပန္ပါေသးသည္ တဲ့။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ဟိုးအရင္က ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိထားတဲ့ သိပၸံပညာရွင္ ၊ ရူပေဗဒ ပညာရွင္တို႔ရဲ႕ သီအိုရီေတြကလည္း ေနာက္ထပ္ အသစ္ေတြ႕ရွိလာတဲ့ သီအိုရီေတြ ၾကားမွာ ဘယ္လိုမွ လိုက္ေလ်ာညီေတြ မျဖစ္ေတာ့တာေတြကိုလည္း ၾကားရပါေသးသည္။
ဟိုးအရင္က လူသား ဆိုတာကို ထာဝရ ဘုရားရွင္ကေန ဖန္ဆင္းတာ ဆိုျပီးေတာ့ လက္ခံယံုၾကည္ လာၾကျပီးေတာ့ ၊ အခုေတာ့ လူသား ဆိုတာ ဘုရားရွင္က ဖန္ဆင္းလိုက္တဲ့ အထူးလူသားေတြ အျဖစ္ ကိုယ့္ကိုယ့္ကိုယ္ အထင္တၾကီး ျဖစ္ေနတဲ့ လူသားေတြ အားလံုးက အခုမွ ခ်က္ခ်င္းၾကီး “ ဒါဝင္ ” ရဲ႕ ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲမႈ သီအိုရီ ( Human Evolution ) အရ လူဆိုတာ ေမ်ာက္ကေန ဆင္းသက္လာတာ ဆိုျပီး ခ်က္ခ်င္း အျမီးေတြ ျပန္စမ္းရကာ ငွက္ေပ်ာဖက္ေတြနဲ႔ ျပန္စားေနၾကျပန္ပါေလေရာ။
ဒါဝင္ရဲ႕ ဆင့္ကဲ ေျပာင္းလဲမႈ သီအိုရီေလး နည္းနည္း အေျခတည္ယံု ရွိေသး။ ေနာက္ထပ္ အသစ္ေပၚလာတဲ့ ပညာရွင္ေတြက လူရဲ႕ အရိုးအဆစ္ ၊ သြားလာပံု ၊ စားေသာက္ေနထိုင္ပံု အစရွိတာေတြနဲ႔ ေကာက္ခ်က္ဆြဲျပီးေတာ့ လူဆိုတာ ေမ်ာက္က ဆင္းသက္လာတာ မဟုတ္ေၾကာင္း ေထာက္ျပၾကျပန္ပါေလေရာ။ ဒီလိုနဲ႔ လူကို ဒါဝင္ နဲ႔ ဘုရားက လြန္ဆြဲျပီးေတာ့ ဖန္တီးေနၾကျပန္ပါသည္။ ဒီလို အသံေတြ ၾကားရျပီး အခု တစ္ခါ ဒါဝင္ရဲ႕ ဆင့္ကဲ ေျပာင္းလဲမႈ သီအိုရီကပဲ ပို၍ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိေၾကာင္း အားလံုးက သေဘာတူညီၾကျပီး အသံေလးေတြ တိတ္ဆိတ္ခဲ့ရ၏။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ သူ ဖန္ဆင္းထားပါတယ္ ဆိုျပီး ဟိတ္ဟန္ ထုတ္ခဲ့တဲ့ ထာဝရ ဘုရားရွင္ ခမ်ာမွာေတာ့ အရွက္က ကြဲခဲ့ရေလျပီ။
ဒီလိုနဲ႔ လူ ဆိုတာ ေမ်ာက္က ဆင္းသက္လာတယ္ ဆိုတဲ့ သီအိုရီကို လက္ခံျပီး ျငိမ္သက္မလို ရွိေသး။
ေဟာ . . . စတီဖင္ ေဟာ့ကင္း ( Stephen Hawking ) ဆိုေသာ ရူပေဗဒ ပညာရွင္က ကမၻာၾကီးကို ဘုရားရွင္က ဖန္ဆင္းတာ လံုးဝ မဟုတ္ေၾကာင္း သူ႕ရဲ႕ ေတြ႕ရွိခ်က္ကို ကိုးကားျပီးေတာ့ စာအုပ္ ထုတ္ေရးပါေလေတာ့သည္။ ဒီစာအုပ္ကို မထုတ္ျဖစ္ေအာင္ တားဆီးသူေတြက တားဆီးၾကပါေသးသည္။ ဒီစာအုပ္ပါ အေၾကာင္းအရာေတြ အရ ဆိုရင္ ထာဝရ ဘုရားရွင္ကလည္း “ ဒါဝင္ ” ေၾကာင့္ လူကို ဖန္ဆင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကေနျပီးေတာ့ သူ မဖန္ဆင္းဘဲနဲ႔ ဖန္းဆင္းတယ္ ေျပာထားမိလို႔ တစ္ရွက္က ရထားျပီးျပီ။
အခုလို စတီဖင္ ေဟာ့ကင္း က ထပ္ျပီးေတာ့ . . . . “ ကမၻာၾကီးက ထာဝရ ဘုရားရွင္ ဖန္ဆင္းတာ မဟုတ္ဘူး ” ဆိုျပီး သက္ေသထူလိုက္ရင္ ထာဝရ ဘုရားရွင္ ခမ်ာမွာ တစ္ရွက္က ႏွစ္ရွက္ ျဖစ္ရေတာ့မယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစာအုပ္ မထုတ္ျဖစ္ေအာင္ ဝိုင္းျပီးေတာ့ တားဆီးၾကတာပါ။ ဒါေပမဲ့ စတီဖင္ ေကာ့ကင္းကလည္း ေတာ္ရံုတန္ရံုလူမွ မဟုတ္တာ။ မသန္မစြမ္း ဝွီးခ်ဲနဲ႔ကို တျခားေသာ ေျခေကာင္း လက္ေကာင္း သိပၸံပညာရွင္ေတြ ေလးစား အားက်ခဲ့ရသူ။ သူကေတာ့ ကမၻာ့တြင္းနက္ ( Black Hole ) ကိုလည္း ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိထားသူ။ အရွိကို အရွိအတိုင္း သူကေတာ့ သူ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိတာကို တင္ျပဦးမွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ထာဝရ ဘုရားရွင္ အတြက္ေတာ့ အရွက္ေတြ ထပ္ကြဲကိန္း ၾကံဳမွာေပါ႔ေလ။
ဒါေပမဲ႔လည္း အေရွ႕က သြားႏွင့္တာ ၾကာျပီ ျဖစ္တဲ့ ထာဝရ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဆင္တိုး လမ္းေၾကာင္းၾကီးက ၾကာလာေတာ့လည္း ျပန္လည္ျပီးေတာ့ မရွင္းမရွင္း ျဖစ္လာေစတယ္ နဲ႔ တူပါ၏။ ျပီးေတာ့ ဒီဆင္ကလည္း ၾကာေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ႏွာေမာင္းကို သူ မသယ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေျမၾကီးကို ဒရြတ္တိုက္ကာ သူ႕ဖာသာ တက္နင္းမိေနပါလိမ့္မည္။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ သူ႕ရဲ႕ ႏွာေမာင္းကို သူျပန္နင္းမိလို႔ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ထြက္တဲ့ အသံေတာင္မွ ၾကားရႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
“ ညႊံ႕ . . . ညႊံ႕ . . ”
ဘာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာကို ေရးတာလည္း ဆိုရင္ တျခားေသာ ေထြေထြထူးထူး မရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ေရးထားတဲ့ စာေတြကိုလည္း အားလံုး အလံုးစံု လိုက္ေတြးဖို႔ မလိုသလို ၊ လိုက္လုပ္ဖို႔လည္း မလိုပါဘူး။ ( လုပ္လည္း လုပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ ) ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြး ၊ အယူအဆ ၊ အသိဥာဏ္ ဆိုတာ အခ်ိန္နဲ႔ အမွ် ေျပာင္းလဲ ေနတာ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီလိုပဲ အခ်ိန္နဲ႔ အမွ် ေျပာင္းလဲ ေနပါသည္။ ေျပာင္းလဲေနတာလည္း ေသလည္း ေသခ်ာပါ၏၊
ဒီေတာ့ အခု အခ်ိန္မွာ ေတြးလိုက္ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ အယူအဆ တစ္ခု ၊ သီအိုရီ တစ္ခု ၊ အေတြး တစ္ခုက အခုေန အခ်ိန္မွာ ကိုယ္နဲ႔ ကိုက္ညီရင္ ကိုက္ညီေနပါလိမ့္မည္။ မကိုက္ညီရင္လည္း လြဲေနႏိုင္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အခု လြဲေနတဲ့ အရာတစ္ခုကလည္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္နဲ႔ ျပန္ျပီးေတာ့ တိုက္ဆိုင္ေနႏိုင္ပါေသး၏။ ဒီလိုပဲ အခု ေလာေလာဆယ္ ကိုယ့္ခံစားလို႔ ရေနတဲ့ အရာေတြကလည္း ေနာင္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုမွ လက္ခံလို႔ မရေတာ့တာေတြလည္း ျဖစ္လာႏိုင္ပါေသးသည္။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သီအိုရီ ၊ အယူအဆ ၊ သေဘာတရား ေတြရဲ႕ ထံုးစံကိုက “ ဆင္ႏွာေမာင္းမ်ား ” ႏွင့္ သေဘာတရား တူပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ သက္တမ္း ရွည္ၾကာလာတဲ့ အခါမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ အင္အားေတြက ေနာက္ထပ္ ေပၚလာတဲ့ အသစ္ေတြလို က်န္းမာ သန္စြမ္းမႈ မရွိေတာ့ဘဲ ၊ ကိုယ့္ႏွာေမာင္း ကိုယ္ မသယ္ႏိုင္ေတာ့တဲ႔ ဆင္တစ္ေကာင္လို ကိုယ့္ႏွာေမာင္း ကိုယ္ျပန္နင္းမိ ေနေတာ့မွာပါပဲ။ နင္းတာကေတာ့ နင္းမိပါေစေပါ႔။ ဘာျဖစ္လဲ။ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာကို ကိုယ့္ႏွာေမာင္းကိုယ္ ျပန္ျပန္နင္းတာ ခံေနရမွာပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ တစ္ခု ရွိတာက ထာဝရ ဘုရားရွင္ေတာင္မွ သိပၸံပညာရွင္ေတြ ၊ ရူပေဗဒပညာရွင္ေတြ ၊ သတၱေဗဒ ပညာရွင္ေတြ ေဖာ္ထုတ္လိုက္လို႔ တစ္ရွက္က ႏွစ္ရွက္ ျဖစ္ရေသးတာပဲေလ။ ထာဝရ ဘုရားရွင္ေတာင္မွ ကိုယ့္ႏွာေမာင္း ကိုယ္ျပန္နင္းမိျပီးေတာ့ “ ညႊံ႕ . . ညႊံ႕ . . ” နဲ႔ ျဖစ္ေနေသးတာပဲ။ ကိုယ့္လို သာမာန္ လူသား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ကေတာ့ ေျဖသာပါေသးသည္။ ကိုယ္လည္း လိုက္ျပီး “ ညြံ႕ ” ႏိုင္ပါ၏။
ဒါေၾကာင့္ေပါ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ေရးတဲ့ စာေတြမွာ အယူအဆ မတူတာ ၊ ေခတ္ေနာက္က်တာ ၊ အေတြးအေခၚ ေဝးတာေတြ ပါေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ “ ေၾသာ္. . . . ကိုေဇာ္ မေျပာနဲ႔။ ထာဝရ ဘုရားရွင္ေတာင္မွ သူ႕ႏွာေမာင္း သူနင္းမိေသးတာပဲေလ။ ” ဆိုျပီးေတာ့ ဒါဝင္ ၊ စတီဖင္ ေဟာ့ကင္း အစ ရွိသူတို႔ ထုတ္ေဖာ္ခ်က္ ၊ တင္ျပခ်က္ေတြကို ျပန္လည္ ၾကားေယာင္မိျပီးေတာ့ နားလည္ ေပးႏိုင္ၾကပါေစဗ်ား။
ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုေဇာ္
27.5.2011