မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


30 April 2010

11 ညွပ္မရေသာ လက္မမ်ား



ဂဏာန္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ အားအင္ဟာ သူရဲ႕ လက္မ ပါပဲ။ ဒီလက္မ အၾကီးအေသးေပၚ မူတည္ျပီး သူက အင္အားၾကီးထြားရတယ္။ လက္မ ဆိုတာ သူ႕အတြက္ ရန္သူကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ ၊ အစာရွာစားဖို႔ ၊ ဦးေဆာင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ ေနရာကို ရယူဖို႔  ၊ မိမိကိုယ္ကို တိုးတတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ အစရွိသျဖင္႔ သူ႕မွာ သံုးစြဲရတယ္။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အားအင္ဟာ သူ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္မႈ ပါပဲ။ ဒီအေတြးအေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္မႈ ထဲမွာ ယခု ျဖစ္ေနတာကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၊ အရင္က ျဖစ္ခဲ႔တာကို သင္ခန္းစာ ယူႏိုင္ဖို႔ ၊ ေနာင္အနာဂတ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေသာ ကိစၥမ်ားကို ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ဖို႔ ၊ မိမိကုိယ္ကို တိုးတတ္ေနဖို႔ အစရွိသျဖင္႔ သူ႕မွာ သံုးစြဲရတယ္။

တကယ္လို႔ ဂဏာန္း တစ္ေကာင္က သူ႔ရဲ႕ လက္မကို သံုးစြဲခြင္႔ မရေတာ႔ဘူး ဆိုေသာ အခါ. . . ၊ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္မႈမ်ားကို သံုးစြဲခြင္႔ မရေတာ႔ဘူး ဆိုတဲ႔ အခါမွာ ဘာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါသလဲ။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

မထူးျခားဘူး ဆိုေပမဲ႔ ထူးထူးျခားျခားပါပဲ ကၽြန္ေတာ္႔ အလုပ္ထဲမွာ စူပါဗိုက္ဇာေတြ ေပါမ်ားလွတယ္။ သက္ဆို္င္ရာ ဌာန တစ္ခုမွာကို ၄ ေယာက္ေတာင္မွ ရွိေနတဲ႔ ဌာနေတြလည္း ရွိတယ္။ မလိုအပ္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေပမဲ႔ Shipping နဲ႔ Packing အတြက္က်ေတာ႔လည္း လိုေနျပန္ေရာ။

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါေလ သူေဌးက လိုလို႔ ထားတာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ကေတာ႔ မဆိုင္။ အဲဒီ စူပါေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဌာန မတူသလို ၊ အဆိုင္းလည္း မတူလို႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိပ္ျပီး စကားမေျပာျဖစ္တဲ႔ စူပါနဲ႔ ဒီေန႔ေတာ႔ စကားေျပာျဖစ္လိုက္တယ္။ သူ႕လက္ထဲက သတင္းစာကို ကိုင္ျပီး သူ႕အလုပ္ မဝင္ခင္ ကၽြန္ေတာ္႔နားမွာ လာဖတ္တာပါ။

သတင္းစာရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ ဂဏာန္းေပါင္းေရာင္းတဲ႔ ဆိုင္ ေၾကာ္ျငာကို ကၽြန္ေတာ္က ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ ဟိုတစ္ေန႔က စားခ်င္လို႔ ဂဏာန္းသြားဝယ္ေတာ႔ ဆိုင္မွာ တစ္ေကာင္တည္းကို 7.60 RM ေပးရလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာေတာ႔ သူက. . . . .

“ ဒါက ဆိုင္က ဂဏာန္းေတြက ေက်ာက္ဂဏာန္းေတြ ၊ ဒါေၾကာင္႔ ေစ်းၾကီးတာကြ။  ငါက အရင္က စာဖိုမွဴးလုပ္ခဲ႔တယ္ ဆိုရင္ မင္းယံုမလား။ ”

တဲ႔။ ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း မယံုႏိုင္သလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီမွာ သူက ဆက္ေျပာျပတယ္။ ဂဏာန္းတစ္ေကာင္ကို ဘယ္လို ေရြးရတာ ၊ ရြံေတြ သဲေတြ ထြက္ေအာင္ ဘယ္လို ေဆးရတာ။ ဒီလိုေတြ သူေျပာျပတယ္။

ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္ ဂဏာန္းအရွင္ေတြကို ငယ္ငယ္က ျပဳတ္တယ္ ဆိုရင္ သူ႕လက္မကို မိေအာင္ ၾကိဳးတုပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ ခက္တယ္ ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္း ေျပာမိတယ္။ ဒီေတာ႔ သူက ေျပာတယ္။

“ တကယ္လို႔ ငါတို႔ စားဖိုေဆာင္မွာက်ေတာ႔ ဒီလို လုပ္လို႔ မရဘူး။ ဂဏာန္းလက္မကို ဒီလို ေရာျပီး ခ်က္ျပဳတ္တယ္ ဆိုရင္ ၾကိဳးအနံ႕ေတြက တျခားဟာေတြနဲ႔ ေရာသြားျပီး မေကာင္းဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ငါတို႕ကေတာ႔ သူ႕လက္မကို သြားၾကားထိုးတံေလးနဲ႔  လက္ထိပ္ခတ္လိုက္တာပဲကြ။ ”

“ ဟင္. .ဘယ္လို ခတ္တာလဲ။ ”

ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားတယ္။ ဒီေတာ႔ သူက ရွင္းျပတယ္။




“ ဒီလိုေလ။ သူတို႕ လက္မရဲ႕ အေပၚဘက္က အတံၾကီးကို လႈပ္ရွားျပီး ဒါနဲ႔ ညွပ္တာ မဟုတ္လား။ အဲဒီ လႈပ္ရွားႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ႔ လက္မအေပၚၾကားေလးမွာ အေပါက္လိုလို တစ္ခုပါတယ္။ အေပါက္ေတာ႔ ျဖစ္မေနဘူး။ အခြံေပ်ာ႔ေလး တစ္ခုနဲ႔ ဖုံးထားတယ္။ ဒီအထဲကို  ခၽြန္ေနတဲ႔  သြားၾကားထိုးတံေလးကို ခ်ိဳးျပီး ထည္႔လိုက္ရင္ သူတို႕ လက္မေတြ မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ ေလာ႔ခ်လိုက္သလိုပဲ။  ဒါကို ငါတို႕ကေတာ႔ လက္ထိပ္ခတ္တယ္ လို႔ ေခၚတယ္။   ”

ေၾသာ္. . .ဒီေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က လယ္ကြင္းမွာ ပုစြန္လံုး ႏႈိက္ေတာ႔ မိလာတဲ႔ ဂဏာန္းေတြကို ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ထဲ မထည္႔ခင္ ပံုစံကို သြားျပီး သတိရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လယ္ကြင္းမွာ ႏႈိက္လို႔ ရလာတဲ႔ ပုစြန္လံုးေတြကို သူတို႔ လက္မက လာျပီး ညွပ္လို႔ မရေအာင္ သူတို႕ရဲ႕ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြရဲ႕ ထိပ္ဖ်ားက အခၽြန္ေလးကို ခ်ိဳးျပီး လက္မရဲ႕ ၾကားထဲက အခ်ိဳင္႔ေလးထဲကို ထိုးထည္႔လိုက္ရင္ သူတို႕လက္ေတြ လႈပ္လို႔ မရေတာ႔ဘူး။ ဒါကို လက္ထိပ္ခတ္တာလို႔ ေခၚတယ္ လို႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ျပဖုူးတာ ျပန္ျပီး မွတ္မိလာတယ္။


ငယ္ငယ္ကေတာ႔ အကုန္ ေလွ်ာက္လုပ္တာ မဟုတ္လား။ ဝဋ္ေတြ ဘာေတြလည္း မသိေသးဘူးေလ။ ေနာက္ေတာ႔ အသက္ၾကီးလာေတာ႔မွ ဒါေတြ မလုပ္ျဖစ္ေတာ႔တာ။ ဒီစူပါ က ဒီလို ျပန္ျပီး အစေဖာ္ေပးမွ ကၽြန္ေတာ္ ဂဏာန္းေတြ ၊ လယ္ပုစြန္လံုးေလးေတြကို လက္မ ညွပ္လို႔ မရေအာင္ လက္ထိပ္ခတ္တာကို သြားျပီး သတိရေတာ႔တယ္။ 

ဒါက ဂဏာန္း ၊ လယ္ပုစြန္လံုးေလးေတြ အတြက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြ အတြက္က်ေတာ႔ေရာ ။ လူသားတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္မႈမ်ားကို သံုးစြဲခြင္႔ မရေတာ႔ဘူး ဆိုတဲ႔ အခါမွာ ဘာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါသလဲ။

ကၽြန္ေတာ္ အတိတ္က ျဖစ္ရပ္ တခ်ိဳ႕ကုိ သြားျပီး သတိရမိတယ္။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အျပင္မွာ မိုးက ေအးေအးေဆးေဆးကို ရြာေနတဲ႔ အခ်ိန္ေပါ႔။ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြ အုပ္အုပ္ဆိုင္းျပီး မိႈင္းလွတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ Lab ခန္းထဲမွာလည္း အေအးေတြ ပြားေနလို႔ အေအးေတာင္မွ ေလွ်ာ႔ထားရတယ္။

အခန္းထဲမွာ ထြက္ကုန္ စာရင္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ေပါင္းေနတုန္း ေရွ႔က ရာဘာရည္ေတြကို ၾကည္႔ေနရင္း Ms. Ng က စားပြဲေပၚကို ေဘာပင္နဲ႔ တေတာက္ေတာက္ ေခါက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည္႔လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ သတိမထားမိ။ သူက ဒီလို ေနတတ္သူ မဟုတ္။ လူက လ်င္ျမန္သလို ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကလည္း ျမန္တယ္။ စားပြဲေပၚမွာ ေတာင္ျခစ္ ေျမာက္ျခစ္ ၊ စားပြဲကို အရာမေရာက္ ေခါက္ေနတတ္သူမ်ိဳး မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္တယ္ သူ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနျပီ။

ခဏၾကာေတာ႔ သူက ကၽြန္ေတာ္႕ဘက္ လွည္႔ျပီး . . . 

“ ေဇာ္ X X . . . နင္႕ကို ငါ တစ္ခု တိုင္ပင္ခ်င္တယ္။ အလုပ္နဲ႔ေတာ႔ မဆိုင္ဘူးေပါ႔။ အေရးေတာ႔ ၾကီးတယ္။ ”

“ အင္း ေျပာေလ။ ရပါတယ္။ ”

“ ငါတို႔လည္း ဘယ္လို လုပ္ရမွန္း မသိ ျဖစ္ေနတာ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ အရမ္းေကာင္းလြန္းေနလို႔။ ”

“ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္လို႔ပါလိမ္႔ ေျပာျပပါဦး။ ”

သူက နံရံကို ေငးတယ္။ ထုတ္ခ်င္းေပါက္ သူ မျမင္ႏိုင္ေပမဲ႔ ဒီထက္ ပိုေဝးတဲ႔ ေနရာကို ျမင္ေနမိမွန္း သိသာတယ္။ သက္မ တစ္ခ်က္ ရႈိက္လိုက္ျပီး သက္ျပင္း တစ္ခ်က္ ခ်ျပီးမွ သူူ ဆက္ေျပာတယ္။ 

“ ဒီလို. . . ငါ႔ ခ်စ္သူက အင္ဒိုနီးရွား မွာ အလုပ္သြားလုပ္ေနတာ နင္႕ကို ေျပာဖူူးတယ္ေနာ္။ ”

“ ေအးေလ. . . ငါလည္း သိတယ္ေလ။ ၇ လပိုင္းက သြားတယ္ ဆိုလားပဲ။ ”

“ ဟုတ္တယ္။ ၇ လပိုင္းပဲ။ အခု သူ႕ကိစၥ ေျပာမလို႔. . . ”

“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ သူ႕အလုပ္က အဆင္မေျပဘူးလား။ ”

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ျမန္မာပီပီ . . သူ႕စကားမျပီးခင္ ျဖတ္ေမးလိုက္တယ္။ 

“ မဟုတ္ဘူး။ သူ အဆင္ေျပ လြန္ေနတာ. . . ”

“ ဘယ္လို . . ”

“ ဟုတ္တယ္။ အဆင္ေျပလြန္ေနလို႔ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနၾကတာ။ ”

“ ေသခ်ာ ေျပာျပပါဦး။ ”

“ သူ႕ကို အလုပ္ခန္႕တာက ဒီမေလးရွားက သူေဌးပဲ။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ကို ခန္႕ကတည္းက အင္ဒိုနီးရွားမွာ ရွိေနတဲ႔ သူ႕အလုပ္မွာ လုပ္ဖို႔ ဆိုျပီး ေခၚတာ။ အခု သူ လခက မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းေကာင္းရတယ္။ ”

“ ဒီေတာ႔. . . ”

“ ဒါေပမဲ႔ သူ ဘာမွ မလုပ္ရဘူး။ နင္႔သိတဲ႔ အတိုင္းပဲ သူက ငါလိုပဲ အဂ်ၤင္နီယာ တစ္ေယာက္ပဲေလ။ ငါက Process ၊ သူကေတာ႔ Planning ကို ထပ္တတ္ထားတာ။ အခု လုပ္ေနရတဲ႔ အလုပ္က သူ႕အတြက္ သူတတ္ထားတာေတြ ဘာမွ မလုပ္ရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႕ကို သူေဌးက ခိုင္းထားတာ ရိုးရိုးသာမာန္ ရံုးဝန္ထမ္းတစ္ဦး လုပ္ႏိုင္တဲ႔ စာရင္းေပါင္း ၊ Excel ဒါေတြပဲ လုပ္ေနရတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ကိုေတာ႔ ေပးထားတဲ႔ လခက သာမာန္ အဂ်ၤင္နီယာ တစ္ေယာက္ထက္ ေတာင္မွ ပိုရေအာင္ ေပးထားတယ္။ ”

“ ဒီေတာ႔ . .  အဆင္ေျပေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ”

“ ဟုတ္တယ္ အလုပ္က အဆင္ေျပေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ မေပ်ာ္ဘူး။ တကယ္ေတာ႔ သူလုပ္ေနရတာ သူနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ႔ အလုပ္မွ မဟုတ္တာ။ သာမာန္ရံုးဝန္ထမ္း လုပ္ရတဲ႔ အလုပ္တစ္ခုကို သူ႕ကို ပိုက္ဆံ ပိုေပးျပီး ခိုင္းထားတာ။ အဂ်ၤင္နီယာက အဂ်ၤင္နီယာ အလုပ္ မလုပ္ရေတာ႔ မတိုးတတ္ဘူးေပါ႔။ သူလည္း မေပ်ာ္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ဘာလုပ္သင္႔လဲ လို႔ ငါ ေမးတာ. . ။ ”

သူက ဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္႔ေခါင္းထဲကို အခ်က္အလက္ေတြ အမ်ားၾကီး ဝင္လာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုပဲ ခပ္ျမန္ျမန္ ေျပာလိုက္တယ္။ 

“ ဒါဆိုရင္ေတာ႔ ျပန္လာခိုင္းလိုက္ေတာ႔။ ဒါ မေကာင္းဘူး။ ဒါ သူ႕ကို အစီအစဥ္ ရွိရွိနဲ႔ ႏွစ္ေနတာ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ငါေျပာျပမယ္။ ”

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~  



လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ Hero တစ္ေယာက္ ၊ Ideal တစ္ေယာက္ ေလာက္ေတာ႔ ရွိတတ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အေဖရဲ႕ စံထားရာ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ ဆရာလည္း ဟုတ္ ၊ သူငယ္ခ်င္းလည္း ဆိုလို႔ ရတဲ႔ “ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ ”။ ေဖေဖတို႕လိုပဲ အဂ်ၤင္နီယာ လက္မွတ္ကိုင္ထားသူ။ ကၽြန္ေတာ္႕အေဖ လက္မွတ္ကေတာ႔ သူ႕ေလာက္ မျမင္႔ဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ 

သူ႕အေၾကာင္းကို ေျပာရရင္ ေဖေဖက စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ ေမ႕ေနတတ္တယ္။ ေဖေဖ ေျပာသမွ် ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ အေၾကာင္းေတြထဲမွာ အခုလို ကိစၥတစ္ခုကို ေျပာဖူးတယ္။ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ ေက်ာင္းျပီးခါစမွာ သူ႕ကို လာျပီး ကမ္းလွမ္းတဲ႔ အလုပ္ တစ္ခုက လခေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေခၚတယ္။ ဒီေတာ႔ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ကလည္း သြားလုပ္တာေပါ႔ေလ။ အရမ္းေတာ္တဲ႔ လူေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ထက္ျမက္ေတာ႔ ေက်ာင္းမျပီးေသးဘူး သူ႕ကို စီးပြားေရးလုပ္ငန္းထဲကို အျပိဳင္ ေခၚခ်င္သူေတြ ရွိတယ္။


ဒီလိုလူေတြ ၾကားထဲမွာမွ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔က ဒီလုပ္ငန္းရွင္ကို ဦးစားေပး ေရြးခဲ႔တယ္။ လုပ္ငန္းၾကီးေတာ႔ သူ႔အတြက္ အမ်ားၾကီး အေတြ႕အၾကံဳေတြ ရမယ္လို႔ ထင္ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္ေတာ႔ သူထင္သလို ျဖစ္မလာဘူး။ သူ႕ကို နယ္ဖ်ားက အလုပ္တစ္ခုကို ပို႔ထားတယ္။ လခ ေကာင္းေကာင္းေပးထားျပီး သာမာန္ ရံုးဝန္ထမ္းေတြ လုပ္တဲ႔ အလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ လုပ္ခိုင္းထားတယ္။ သူက လုပ္ရတာကို အားမရလို႔ ေမးရင္ “ ခဏေလးေစာင္႔႔ပါကြာ။ အခု အလုပ္ေလးေတြ လက္စမျပတ္ေသးလို႔ လက္စ ျပတ္ရင္ မင္းအတြက္ ပေရာ႔ဂ်က္ အသစ္ တစ္ခု ရွိပါတယ္။” ဒီလိုပဲ ေျပာတယ္။

ဒါေပမဲ႔ ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္သာ ေျပာင္းသြားတယ္။ သူ႔အတြက္ ဘာမွ ေထြေထြ ထူးထူး မလုပ္ရ။ ေက်ာင္းဆင္းဆင္းခ်င္း အစြမ္းေတြ ျပခ်င္သူ တစ္ေယာက္ ဘာမွ လုပ္ခြင္႔မရပဲ လခ ေကာင္းေကာင္းေတြပဲ ရေနေတာ႔ သူ႕အတြက္ အဆင္မေျပေတာ႔ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ေတာ႔ သူ႕ကို ကယ္တင္တဲ႔ ဆရာ တစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ေတာ႔ . . .

“ မင္း အခုခ်က္ခ်င္း အလုပ္ထြက္လိုက္ေတာ႔။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ အဲဒီ အလုပ္က မင္းကို ႏွစ္သတ္ေနတာ။ မင္း ေက်ာင္းဆင္းျပီး တျခား အလုပ္တစ္ခုခုမွာ ဝင္လုပ္ရင္ သူ႔အတြက္ ျပိဳင္ဘက္ တစ္ဦး ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္ရဲ႕ ျပိဳင္ဘက္ ျဖစ္လာႏိုင္သူေတြကို ကိုယ္႕ဆီ ေခၚျပီး ကိုယ္႕အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိ ၊ သူတို႔ရဲ႕ အရည္အေသြးကိုလည္း သူမ်ား သံုးလို႔ မရေအာင္ လုပ္ထားလိုက္တာ။ ဒီေတာ႔ ကိုယ္က မသံုးရင္ေတာင္မွ သူ႕ကို သူမ်ား မသံုးရေတာ႔ ကိုယ္႕အတြက္ ျပိဳင္ဘက္ ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ ”

ဒါနဲ႔ပဲ ဥိးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ အလုပ္က ထြက္ျပီး တျခား သူနဲ႔ အမွန္တကယ္ သင္႔ေတာ္ျပီး  သူ႕အတြက္ လုပ္ကြက္ ရွိမယ္ ၊ သူ႕ရဲ႕ စြမ္းရည္ေတြကို ထုတ္ျပခြင္႔ရတယ္ ဆိုတဲ႔ အလုပ္မွာ လုပ္လိုက္တာ ေနာက္ပိုင္း ေတာက္ေလွ်ာက္ ေအာင္ျမင္သြားခဲ႔တယ္။ 

ဒါကို ေဖေဖ အျမဲလိုလို ေျပာျပျဖစ္တယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို Ms. Ng ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေျပာျပ ျဖစ္တယ္။ ျပီးေတာ႔. . .ေနာက္ထပ္. . 

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ 

ဒါဟာ ေလာကရဲ႕ လူေတြ သတိမထားမိတဲ႔ အခ်က္ေလး တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္႕အခု လုပ္ေနရတဲ႔ အလုပ္တစ္ခုဟာ အရမ္းသက္သာ ၊ လခေကာင္းတယ္ ဆိုျပီး ကိုယ္႔ရဲ႕ ေနာင္ေရးတိုးတတ္မႈ မရွိတဲ႔ ေနရာ ေဒသမွာ လူေတြဟာ ယစ္မူးျပီး ေနတတ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ႔မွ ဒါ ကိုယ္႕အတြက္ ဘာမွ ပညာ မရႏိုင္ဘူး ဆိုတာ သိလိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကုန္သြားခဲ႔ရျပီ။


ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးေတြကို အျမင္သာဆံုး ေနရာကေတာ႔ ေဘာလံုး ေလာကပဲ ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ - လူးဝစ္ ဆာဟာ က ဖူလ္ဟမ္မွာ အရမ္းကို ေျခစြမ္းျပေနတယ္။ ဖူလ္ဟမ္ နဲ႔ မန္ယူ ေတြ႕ၾကျပီ ဆိုရင္ ဆာဟာကို မန္ယူ ေနာက္တန္းေတြ ႏိုင္ေအာင္ မထိန္းႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ပရီးမီးယား လိဂ္မွာ အမွတ္ ၃ မွတ္ ဆိုတာကလည္း တန္ဖိုး ရွိသလို ၊ ဖူလ္ဟမ္ နဲ႔ ေတြ႕ရတဲ႔ အိမ္ကြင္း ၊ အေဝးကြင္းမွာ ဆာဟာ ေၾကာင္႔ အမွတ္ေတြ ဆံုးရံႈးရေတာ႔ ဒါက ေတာ္ေတာ္ကို ထိခိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဖာဂူဆန္က ဆာဟာ ကို အသင္းအတြက္ အရမ္းကို အေရးပါသူ တစ္ေယာက္ လို ပံုစံနဲ႔ ဝယ္ျပီး ဆာဟာ ရဲ႕ လက္မေတြကို ညွပ္လို႔ မရေအာင္ ေလာ႔ခ်ျပီး သူ႕အသင္းမွာ ထိန္းထားလိုက္တယ္။ 




ဆာဟာ မရွိေတာ႔တာနဲ႔ ဖူလ္ဟမ္ အသင္းကလည္း အစြမ္းထက္တဲ႔ အသင္း တစ္ခု မဟုတ္ေတာ႔ပဲ မန္ယူ သာမာန္နဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္တဲ႔ အသင္း တစ္ခု ျဖစ္သြားခဲ႔တယ္။ ဆာဟာကိုလည္း ဖာဂူဆန္က ထုတ္သံုးခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဝယ္ကာစက ျဖစ္ျပီး ေနာက္ေတာ႔ ေခ်ာင္ထိုးထားရာကေန ေနာက္ဆံုး ဖူလ္ဟမ္မွာေလာက္ ေျခစြမ္း မထက္ေတာ႔ပဲ သာမာန္ ေျခစြမ္းေလာက္နဲ႔ အသင္းေျပာင္း သြားရေတာ႔တာပါပဲ။ 

ဒီလို ဥပမာေတြ ေဘာလံုး ေလာကမွာ အမ်ားၾကီးပါ။ ဒါေၾကာင္႔ တခ်ိဳ႕ေသာ ေဘာလံုးသမားေတြက သူတို႕ကို အသင္းၾကီး တစ္ခုက ကမ္းလွမ္းတယ္္ ဆိုတိုင္း မသြားပဲ သူ႕ကို တကယ္ အလိုရွိေနတယ္ ဆိုတဲ႔ အသင္းကိုသာ ေရြးျခယ္ ေျပာင္းေရြ႕ၾကတာပါ။ ဟိုေရာက္ေတာ႔မွ ကိုယ္႕ကို ထည္႔မသံုးဘူး ဆိုရင္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ သြားေျပာလို႔ မရဘူးေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ကုိယ္႕ရဲ႕ အစြမ္းထက္တဲ႔ ေျခစြမ္း ကို အျမဲတမ္း ထက္ျမက္ေနေအာင္ အသံုးခ်ခြင္႔ ရေနတဲ႔ အသင္းကိုပဲ သူတို႔ ေသခ်ာ စံုစမ္းျပီး ေျပာင္းေရြ႕ၾကပါတယ္။ ဒါမွ သူတို႕ရဲ႕ အားထားရတဲ႔ ေျခစြမ္း ၊ သူတို႕ရဲ႕ ရန္သူကို တိုက္ခိုက္ ႏိုင္ေသာ ဂဏာန္းလက္မနဲ႔ တူတဲ႔ ေျခစြမ္း မေပ်ာက္ပ်က္မွာေပါ႔ေလ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ အခု ေနာက္ပိုင္း စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြက အျပိဳင္အဆိုင္ေတြက မ်ားလာေတာ႔ ကိုယ္႕ထက္ ေက်ာ္သြားႏိုင္တဲ႔ အစြမ္းအစ ရွိသူေတြကို ကိုယ္႔လက္ေအာက္ကို ေခၚထားျပီး ခိုင္းတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီ အထဲကမွ ၁၀၀ % လံုးကေတာ႔ အသံုးဝင္လို႔ ေခၚထားတာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ အသံုးဝင္လို႔ ဆိုတာထက္ ကိုယ္႕မွာ မေခၚထားပဲ တျခားေနရာ ေရာက္သြားရင္ ကိုယ္႔လုပ္ငန္းကို တိုက္ခိုက္ ၊ ထိခိုက္လာမွာ စိုးလို႔ တမင္ ေခၚထားတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ 


ဒါေၾကာင္႔ အခု ကိုယ္လုပ္ေနရတဲ႔ အလုပ္တစ္ခုဟာ ကိုယ္နဲ႔ ကိုက္ညီေနရဲ႕လား ၊ ကိုယ္႔ေနာင္ေရးကို ဘယ္လို ေထာက္ပံ့ပိုးႏိုင္လဲ ဆိုတာကို “ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္တတ္ရပါမယ္။” လခေကာင္းတယ္ ၊ သက္သာတယ္ ဆိုျပီး ေရသာခို ေနခဲ႔ရင္ေတာ႔ အခ်ိန္ ၾကာလာတဲ႔ အခါမွာ ကိုယ္႕ရဲ႕ စြမ္းရည္ေတြ က်ဆင္းလာျပီး “ လက္ထိပ္ အခတ္ခံရေသာ ညွပ္မရေသာ ဂဏာန္း လက္မ ” ေတြလို ခံစားလာရမွာပါပဲ။ 

မွတ္ခ်က္။   ။ ေရးထားျပီး Draft ထဲမွာ သိမ္းထားတာကေတာ႔ ၾကာပါျပီ။ တင္သင္႔ မတင္သင္႔ စဥ္းစားေနလို႔ပါ။ အခုမွ တင္ျဖစ္တယ္။

ကိုေဇာ္ 
30.4.2010 
.

Share/Bookmark

29 April 2010

11 အရည္က်ိဳသူမ်ား




တစ္ခါက . . .

မိန္းမ မရွိေတာ႔ေသာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ အေမ မရွိေတာ႔ေသာ သား တစ္ေယာက္ သားအဖ လာေတာ္ၾကတယ္။ ဘယ္သူ႕မွာမွ အပိုမပါေပမဲ႔ သူတို႕ကို ရပ္ကြက္က “ အေဖ တစ္ခု ၊ သား တစ္ခု ” လို႔  တင္စား ထားၾကတယ္။ သူတို႕ကလည္း ဟင္း တစ္အိုးကို အတူတူ ခ်က္ျပီး တစ္ပန္းကန္စီနဲ႔ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ အတူတူ စားၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လည္း ဂရုစိုက္ၾကတယ္။ အေဖ တစ္ခု စားရင္ သားလည္း တစ္ခုပဲ။

အေဖကေတာ႔ အရက္ေသာက္ေလ႔ရွိတယ္။ အရက္က ကေလးကစားစရာ မဟုတ္ဘူး ဆိုေတာ႔ သူ႕သားကိုေတာ႔ ေပးတိုက္ေလ႔ မရွိဘူး။ ဒါကလည္း မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူက သူ႕သားကို ႏြားႏို႕ေတာ႔ မွန္မွန္ တိုက္ေလ႕ရွိတယ္။

တစ္ေန႕ေတာ႔ သူ႕သားအတြက္ ႏြားႏို႕ဝယ္လာျပီး သူ႕သားကို တိုက္ေတာ႔ သူ႕သားက စကားတစ္ခြန္းေျပာတယ္။ “ ေဖေဖ႕ကို အရမ္းခ်စ္တာပဲ ” ဆိုျပီး မဟုတ္ဘူး. . .

“ ေသာက္လို႔ မေကာင္းဘူး ေဖေဖရာ ၊ ေသာက္ရတာ ေပါ႔တယ္။ ”

တဲ႔။ ဒီေတာ႔ အရက္သမားနဲ႔ ႏြားႏို႕နဲ႔ တည္႔မွ မတည္႔တာ။ မတည္႔တာ ဆိုလို႔ ေသတယ္ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ႏြားႏို႕ေသာက္ျပီးမွ အရက္ေသာက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ နဲ႔ မမူးဘူး။ မူးေနရင္လည္း မမူးေျပလြယ္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕သားက ဒီလို ေျပာေနေတာ႔ သားလက္ထဲက ႏြားႏို႕ကို နည္းနည္းေမာ႔ ေသာက္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ႏြားႏို႕က တကယ္ကို ေပါ႔ေနတယ္။

“ ႏြားႏို႕က မစစ္လို႔ သားရဲ႕။ ”

“ ဒါဆို ႏြားႏို႕က အတုေတြလား။ ”

“ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒါကို ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ႏြားႏို႕မွာ ေရေတြ ေရာေနတယ္ လို႔ ေျပာတာ။ ”

“ ေၾသာ္. .ဒါဆို ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ ေဖေဖ။ ”

“ ဒါမ်ား သားရယ္။ ေဖေဖ လုပ္ျပမယ္ ၾကည္႔ေန။ ”

ဆိုျပီး ႏြားႏို႔ကို အိုးေလးထဲ ထည္႔ျပီး မီးဖိုမွာ တည္ကာ က်ိဳလိုက္တယ္။ ခဏေနေတာ႔ ႏြားႏို႕အိုးထဲက ပြက္ပြက္ဆူျပီး ေရေတြ အေငြ႔ပ်ံသြားပါေလေရာ။ ငါးမိနစ္ေလာက္ ၾကာမွ ႏြားႏို႕အိုးကို မီးဖိုေပၚက ခ်လိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔မွ ဖန္ခြက္ထဲ ျပန္ထည္႔ျပီး . . .

“ ကဲ . . ရျပီ။ ေသာက္ၾကည္႔ေတာ႔ . . ဘယ္လို ေနေသးလဲလို႔.။ ”

အေဖက ေပးတဲ႔ ႏြားႏို႕ကို သားက ယူျပီး ေသာက္လိုက္တယ္။

“ ဝါး . . ေကာင္းသြားျပီ။ မေပါ႔ေတာ႔ဘူး။ သူတို႕က ေရေရာ ထားလို႔ ႏြားႏို႕က မစစ္ေတာ႔ပဲ ေပါ႔ေနတာ  ၊ ေဖေဖက က်ိဳလိုက္ေတာ႔ ႏြားႏို႕က စစ္သြားတာကိုး။ ”

ဒီလို သားက ေျပာျပီး သူ႕အတြက္ ဗဟုသုတ အျဖစ္နဲ႔ မွတ္ထားလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္မွာ သားအတြက္ ေနာက္ထပ္ ဗဟုသုတ ရဖို႔ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါကေတာ႔ အေဖက အရက္ေသာက္ေနရင္း အရက္ ကုန္သြားတယ္။ ေသာက္ရင္း ဆန္႕တငံ့ငံ့ ျဖစ္ေနေတာ႔ ဝယ္ခိုင္းေနၾက မဟုတ္ေပမဲ႔. . . 

“ သားေရ . . ေဖေဖ အရက္ေသာက္ရင္း ကုန္သြားလို႔ ေဖေဖ႕ကို လမ္းထိပ္က အရက္ တစ္ပုလင္းေလာက္ ဝယ္ေပးပါလားကြယ္။ ”

သားကလည္း ဝယ္ေနၾက မဟုတ္ေပမဲ႔ အရက္ဝယ္တယ္ ဆိုတာ ခက္ခက္ခဲခဲလည္း မထင္ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင္႔ သူသြားဝယ္တယ္။ မဝယ္တတ္ေတာ႔ “ အရက္တစ္ပုလင္း ” လို႔ ပါးစပ္က ေျပာျပီး အရက္နဲ႔ ပိုက္ဆံ လဲလာခဲ႔တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ႔ သူ႕အေဖ မွာ လိုက္တဲ႔ အရက္ကို ေပးလိုက္တယ္။ အေဖကလည္း ဆန္႕တငံ့ငံ့ ျဖစ္ေနေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ခြက္ထဲ ထည္႔ျပီး ပါးစပ္ထဲ ေလာင္းထည္႔လိုက္တယ္။ 

ပါးစပ္ထဲ ဝင္သြားျပီးေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေျပာတယ္။ “ သားကို အရမ္းခ်စ္တာပဲ။ ” မဟုတ္ဘူး . . .

“ သားေရ. . သား အရက္ ဘယ္ဆိုင္က ဝယ္လာတာလဲ။ ”

“ လမ္းထိပ္က ဆိုင္ကပဲေလ ေဖေဖ။ ”

“ ဒီေကာင္ေတြ သားကို ကေလး လာဝယ္တယ္ ဆိုျပီး လုပ္လိုက္ျပီ။ ”

“ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ေဖေဖ ။ ”

“ ဘာျဖစ္ရမလဲကြာ။ အခု အရက္ မစစ္ဘူးေလ။ အခု အရက္ ေသာက္ရတာ ေပါ႔ေနတယ္။ ”

ဒီေတာ႔ ဗဟုသုတ အားေကာင္းတဲ႔ သားကလည္း ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႕ႏြားႏို႕တုန္းက ကိစၥကို သြားသတိရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ခပ္သြက္သြက္ပဲ ေျပာလိုက္တယ္။

“ ဒါဆို ဘာမွ မပူနဲ႔ ေဖေဖ။ သားလုပ္ေပးမယ္။ ”

“ ဘယ္လို လုပ္မွာလဲ သားရဲ႕။ ”

“ ဟဲဟဲ. . .ေဖေဖ ခဏေလး ထိုင္ေစာင္႔။ ”

ဒီလို ေျပာျပီး သူ႕အေဖရဲ႕ အရက္ပုလင္းကို ယူသြားျပီး အိုးထဲ ေလာင္းထည္႔လိုက္ကာ မီးဖိုေပၚ တင္လိုက္ျပီး က်ိဳပါေလေရာ။ ခဏၾကာေတာ႔ အိုးကလည္း ေရခိုးေရေငြ႔ေတြ ထြက္လာျပီး ပြက္ပြက္ ဆူလာတယ္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ ထားလိုက္ျပီး သူ အိုးကို မီးဖိုေပၚက ခ်ျပီး သူ႕အေဖ အတြက္ အရက္ေတြကို အေအးခံကာ ပုလင္းထဲ ျပန္ထည္႔လိုက္တယ္။ 

သူ အိမ္ေနာက္ေဖးက ပုလင္းကိုင္ျပီး ျပန္ထြက္လာေတာ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ သူ႕ကို ေမွ်ာ္လင္႔ တၾကီးနဲ႔ ေစာင္႔ေနတဲ႔ သူ႕အေဖကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ပုလင္းထဲက အရက္ေတြကို ဖန္ခြက္ထဲကို သြန္ထည္႔လိုက္ရင္း. . .

“ ရျပီ ေဖေဖေရ။ ေရာ႔ . . ”

ဆိုျပီး သူရဲ႕ ၾကိဳးစားထားမႈကို ျပပါေလေရာ။ ဒီေတာ႔ သူ႕အေဖက သူ႕သားရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ႔ အေနနဲ႔ လက္ထဲ ေရာက္လာတဲ႔ ခြက္ကို ဂြတ္ခနဲ႔ ေသာက္ခ်လိုက္တယ္။ ေသာက္လို႔လည္း ျပီးေရာ အေဖ႕ မ်က္ႏွာက တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ႔. . . 

“ သား. . . သား ေဖေဖ႕ကို အခု ေပးလိုက္တာ ဘာေတြလဲ ဟင္. .။ ”

“ အရက္ေလ ေဖေဖ။ ေဖေဖ႔ပုလင္းထဲက အရက္ေတြပဲေလ။ ”

“ ဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ႔ အခု ေဖေဖ ေသာက္ရတာ ခုနကလို ေပါ႔တာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ”

“ ေကာင္းသြားျပီ မဟုတ္လား ေဖေဖ။ ”

“ ေကာင္း မေကာင္းေတာ႔ မသိဘူး သားေရ။ ေသာက္ရတာ အားလံုး ေရ ေတြ လိုပဲ။ ”

“ ဟင္. . ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေဖေဖရယ္။ သားက သားႏြားႏို႕မွာ ေဖေဖ က်ိဳေပးသလိုပဲေလ အခု အရက္ကိုလည္း အိုးထဲ ထည္႔ျပီး က်ိဳလိုက္တာေလ။ ”

“ ဟိုက္ . . ”

သူ႕ရဲ႕ အေျဖစကားသံလည္း ၾကားေရာ သူ႕အေဖ ခင္ဗ်ာမွာ တစ္ခ်က္ပဲ “ ဟိုက္ ” ျပီး ပလက္လန္ သြားပါေလေရာ။ 

တကယ္ေတာ႔ အရက္ဆိုတာ ႏြားႏို႕လို မဟုတ္မွန္း သားလုပ္သူက မသိခဲ႔တာပါပဲ။ အရက္ဆိုတာ ခ်က္တဲ႔ အခါမွာ ေပါင္းခံျပီးမွ ထြက္လာတာပါ။ အရက္ခ်က္တဲ႔ အခါမွာ  ၆၀ ဒီဂရီမွာ “ အရက္ပ်ံ ” ထြက္ျပီး ဒါကို ေသာက္လို႔ မရပါဘူး။ ဒါေတြ ကုန္ျပီး ၇၀ ဒီဂရီမွ ထြက္လာတဲ႔ အရည္ကမွ ေသာက္လို႔ ရတဲ႔ “ အရက္  ” ျဖစ္လာတာပါ။ ဒါကို မ်ားမ်ား ရေအာင္ ဆိုျပီး ၆၅ ဒီဂရီေလာက္မွာ အရက္ေပါင္းခံရည္ကို ယူလိုက္မိရင္ ေသာက္သူေတြ ရင္ေတြပူ ၊ မ်က္လံုးေတြ နီၾကရတယ္။ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားရင္ ေသၾကရတယ္။

ေရရဲ႕ ဆူမွတ္က ၁၀၀ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ႏြားႏို႕ကို အရည္က်ိဳတဲ႔ အခါမွာ ေရဆူမွတ္ ၁၀၀ ဒီဂရီမွာ ေရက အေငြ႕ပ်ံထြက္သြားျပီး ႏြားႏို႕ပဲ က်န္ခဲ႔တာပါ။ အရက္မွာေတာ႔ ေရက မဆူေသးဘူး ၊ ၇၀ ဒီဂရီမွာ တင္ အရက္က အေငြ႔ပ်ံျပီး ထြက္သြားပါျပီ။ ဒါေၾကာင္႔ ေရဆူမွတ္ ျဖစ္တဲ႔ ၁၀၀ ဒီဂရီမွာ ေရေတြ ပြက္ပြက္ဆူေနခ်ိန္မွာေတာ႔ အရက္ေတြက မရွိေတာ႔ဘူး။ ဒါကို သားလုပ္သူက မသိရွာေတာ႔ သူ႕ႏြားႏို႕ က်ိဳသလိုပဲ အရက္ကို က်ိဳလိုက္ေတာ႔ သူ႕အေဖမွာ အရက္မေသာက္ရေတာ႔ပဲ ေရပဲ ေသာက္ရေတာ႔တာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘဝေတြမွာလည္း အရည္က်ိဳတိုင္း လိုခ်င္တာ ရလာမယ္ မထင္ပါနဲ႔။ တခ်ိဳ႕အရာေတြက အေငြ႔ပ်ံလြယ္တယ္။ ကိုယ္က အနည္ထိုင္ က်န္ေနမဲ႔ အရာလား ၊ အေငြ႕ပ်ံေစတဲ႔ အရည္လား ၊ ဒီအရည္ကို ေပါင္းခံျပီးမွ လိုခ်င္တာ ထုတ္ရမွာလား ဆိုတာကို သိဖို႔ ဘာပဲေျပာေျပာ “ အေထြေထြ ဗဟုသုတ ” ေလးေတာ႔ ရွိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

( 2.8.2004 စာအုပ္ထဲက ေန႕စြဲပါ။ )



ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
29.4.2010 - 2.50AM


.
Share/Bookmark

28 April 2010

4 ေကာ္မာ ( Comma )




တစ္ခါက . . .

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ကို “ ေကာ္မာ ” ေလးတစ္ခုက ေအာက္ပါ အတိုင္းကယ္ခဲ႔တယ္။

မာရီယာ ဖီယိုဒို ရီ၀နာဟာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေအာက္မွာ ေဖၚျပထားတဲ့ မွတ္ခ်က္ကေလးကို အမွတ္တမဲ့ ေတြ႕လိုက္မိတယ္။ ေသမိန္႔ ခ်ထားတဲ့ ေအာက္ေျခမွာ ပူးတြဲေဖၚျပထားတဲ့ မွတ္ခ်က္ေပါ့။ သူမ ရဲ႕ ၾကင္ယာေတာ္ တတိယေျမာက္ အလက္ဇႏၵားရဲ႕ လက္ေရးနဲ႕ေရးထားတဲ႔ အမိန္႕စာ ျဖစ္တယ္။ မွတ္ခ်က္မွာ ေဖၚျပထားတာက ဒီလိုပါ။

Pardon impossible , to be sent to Siberia.
လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ ၊ ဆိုက္ေဗးရီးယား သို႔ ပို႔ရန္သာ။

မာရီယာ က ေကာ္မာေလးကို ေနရာ ေရြ႕လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေဖၚျပခ်က္က ဒီလိုျဖစ္သြားပါတယ္။

Pardon , Impossible to be sent to Siberia.
လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးလိုက္ပါ ။ ဆိုက္ေဗးရီးယားသို႔ ပို႔ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။

အဲဒီ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရာဇ၀တ္ျပစ္ဒဏ္ ခံေနရတဲ့ အက်ဥ္းသားဟာ လြတ္ေျမာက္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဘယ္အရာ မဆို ေသးလြန္းလို႔ အေရးမပါဘူးဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ကိုယ္အသံုးခ်တတ္မႈ နဲ႔ပဲ ဆိုင္ပါတယ္။


source; Chicken Soup For The Soul
မူရင္း ပို႔ေပးတဲ႔ ညီေလးကိုလည္း ေက်းဇူး။
ကိုေဇာ္

.
Share/Bookmark

27 April 2010

8 မ်က္ေခ်း




ေဖေဖ နဲ႔ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တဲ႔ တစ္ေန႕ကေပါ႔။ လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိျပီး ေဖေဖ နဲ႔ ခင္တဲ႔ ေဖေဖ႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို လမ္းမွာ အလ်ားလိုက္ တစ္ခုခုကို ကိုင္တြဲရင္း ေလွ်ာက္လာတာကို ျမင္ရတယ္။ ထိုသူ ကိုင္တြဲလာတာက သူ႕အေမ။

“ ဘယ္က ျပန္လာတာလဲ။ ”

ဆိုျပီး ခပ္ညံ့ညံ့ လူေတြလို ေဖေဖက သိသိၾကီးကို မသိသလိုနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္မေနဘူး။ သူတို႔လာတာကို ေတြ႕ေနကတည္းက သူတို႔ ေဆးခန္းက ျပန္လာမွန္း သိသာတယ္။ ထိုသူရဲ႕ အေမ အသက္ၾကီးလို႔ လူၾကီးေရာဂါနဲ႔ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာကို ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြ သိေနၾကတာပဲေလ။

“ ေဆးခန္းက ျပန္လာျပီလား။ ဘယ္လိုေနလဲ အန္တီ။ ”

ေဖေဖက ဒီလို ဒဲ႔တိုးေမးတယ္။

“ သက္သာပါတယ္ကြယ္။ ”

ဆိုျပီး လူၾကီးေတြရဲ႕ လက္သံုးစကားကို ဒိုင္းအျဖစ္ ထုတ္ကာတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ထိုသူ႕အေမက လက္ထဲက လက္ကိုင္ပုဝါေလးကို သူ႕ရဲ႕ မ်က္ဝန္းေထာင္႔ခ်ိဳးေတြကို အသာအယာတို႔ျပီး သုတ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ မ်က္ရည္ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕မ်က္ဝန္းေထာင္႔မွာ ကပ္ေနတဲ႔ “ မ်က္ေခ်း ” ေလးကို ၊ “ မ်က္ဝတ္ ” ေလးကို။

တစ္ခြန္း ႏွစ္ခြန္း ကၽြန္ေတာ္နားလည္တဲ႔ ဘာသာစကားနဲ႔ပဲ ေဖေဖ နဲ႔ သူတို႔ စကားေျပာ ႏႈတ္ဆက္ျပီး ကိုယ္႕ခရီး ကိုယ္ထြက္လာတယ္။ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ႔ ေဖေဖက ျငိမ္ျပီး အတိတ္ေတြကို ေတြးေနပံု ရတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အေဝးကို ေငးရင္း ကိုင္ထားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔လက္ကို ညွစ္လိုက္တယ္။ ေဖေဖက ေျပာစရာ တစ္ခုခု ရွိရင္ ဒီလိုပဲ သတိေပးသလို တစ္ခုခုနဲ႔ သတိရွိေအာင္ လုပ္ျပီးမွ ေျပာတတ္တယ္။ မၾကားရ မရွိေတာ႔ဘူးေပါ႔။

“ ေဖေဖ႔ ေဖေဖ ၊ သားဖိုးဖိုး ဆံုးခါနီးတုန္းကလည္း မ်က္ဝတ္ ( မ်က္ေခ်း ) ေတြ အရမ္းထြက္တယ္။ ေဖေဖတို႕ကလည္း အေတြ႕အၾကံဳ မရွိေတာ႔ မသိဘူးေပါ႔ေလ။ သူ႔ ရင္ထဲမွာ ေနမေကာင္းတာကို မ်က္လံုးမွာ မ်က္ဝတ္ေတြ အေနနဲ႔ လာျပီး ထြက္တာ။ လူကသာ ဟန္ေဆာင္ေနလို႔ ရတာ မ်က္ဝတ္ကိုေတာ႔ ဟန္ေဆာင္လို႔ မရဘူး။ သားသမီးေတြ ၊ မိန္းမ စိတ္ညစ္မွာ စိုးလို႔ ဟန္ေဆာင္ျပီး ေနေနတာ ထင္တယ္။ လက္ကိုင္ပုဝါေလး တကိုင္ကိုင္နဲ႔ မ်က္ဝတ္ေတြကို သုတ္ေနတာ။ ”

“ ေၾသာ္. . ဖိုးဖိုးက ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ. . ဟင္။ ”

“ သား ဖိုးဖိုးက အသည္းေရာင္ေနတာေလ။ ကိုယ္တိုင္ ဆရာဝန္ ဆိုေတာ႔ သူ႕ဖာသာ ေဆးေတြ ေသာက္ျပီး ၾကိတ္ကုေနတာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ရင္ထဲမွာ ခံစားေနရတာ သူပဲ သိမယ္ ထင္တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ လံုးဝ မဟန္ႏိုင္မွ ေဖေဖတို႔ သိၾကရတာ။ ”

“ ဒါဆို မ်က္ဝတ္ ၊ မ်က္ေခ်း ဆိုတာ လူေတြ ေနမေကာင္းလို႔ ထြက္တာေပါ႔။ ”

“ ဟုတ္တယ္ သားရဲ႕။ လူတစ္ေယာက္က သာမာန္အခ်ိန္ အိပ္ယာႏိုးလို႔ မ်က္ဝတ္ ထြက္တယ္ ဆိုတာ မအိပ္ခင္က ဝင္ထားမိတဲ႔ ဖုန္ေတြကို မ်က္ဝတ္ အေနနဲ႔ ထုတ္ေပးတာ။ ဒါကို သာမာန္ အခ်ိန္ေတာင္မွ မ်က္ဝတ္ေတြ ခဏခဏ ထြက္ေနရင္ ဒါ သာမာန္ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ”

“ ေၾသာ္ . . ဒီလိုလား။ ”

ဒီလိုနဲ႔ ေန႕ရက္ေတြကို ျဖတ္သန္းျပီး ကၽြန္ေတာ္ အသက္အရြယ္ ရလာေတာ႔ လူေတြ ေျပာေျပာေနတဲ႔ စကားေလး တစ္ခြန္းက နားကေန တဆင္႔ ရင္ထဲကို ေဆာင္႔ၾကီး ေအာင္႔ၾကီး ဝင္လာေတာ႔တယ္။

“ သူမ်ား မ်က္ေခ်းပဲ ျမင္ျပီး ကိုယ္႔မ်က္ေခ်း ကိုယ္မျမင္ဘူး။ ”

တဲ႔။ ဘယ္သူကမ်ား ကိုယ္မ်က္လံုး အစစ္နဲ႔ ကိုယ္႕မ်က္ေခ်း ကိုယ္ ျပန္ျမင္ရလို႔လဲ။ မ်က္လံုးကို သံုးျပီး ေၾကးမံု အကူအညီ နဲ႔သာ ကိုယ္႔မ်က္ေခ်း ကိုယ္ျမင္ၾကရတာ။ သူမ်ား မ်က္ေခ်းက်ေတာ႔ ကိုယ္က ကိုယ္႕မ်က္လံုးနဲ႔ ကိုယ္ ျမင္ရတာ ဘာမ်ား ဆန္းလို႔လဲ။

တကယ္ ဆန္းတာက သူမ်ားမွာ မ်က္ေခ်း ဘာလို႔ ထြက္ေနတယ္ ဆိုတာကို မခံစားတတ္တာက ဆန္းေနတာ။ ကိုယ္ကေတာ႔ ေနေကာင္းေနသူ ဆိုေတာ႔ မ်က္ဝန္းမွာ ဘယ္လိုလုပ္ မ်က္ေခ်းက ရွိေနမလဲ။ သူမ်ား မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ေခ်းေတြ ေတြ႕ေနရျပီ ဆိုရင္ သူ မ်က္လံုး တစ္ခုခု ျဖစ္ေနလား ဒါမွမဟုတ္ သူေနမေကာင္းဘူး လား လို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါမ်ား လူေတြ ခံစား စဥ္းစားမိပါသလဲ။

“ သူငယ္ခ်င္းေရ မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ဝတ္ေတြ ၊ မ်က္ေခ်းေတြနဲ႔ ေနမွ ေကာင္းရဲ႕လား။ ”

လို႕ ဘယ္ႏွစ္ခါ ေမးဖူးပါသလဲ။

ဒါေၾကာင္႔ သူမ်ား မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ေခ်းကို ျမင္တယ္ ဆိုတာ မထူးဆန္းပါ။ ဘာေၾကာင္႔ သူ႕ မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ေခ်းေတြ ရွိေနရတာလဲ ဆိုတာကို ျမင္ေအာင္ မၾကည္႔တတ္တာကေတာ႔ ထူးဆန္းပါတယ္။ သူမ်ား မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ေခ်းကို ျမင္ေအာင္ မၾကည္႕တတ္သူေတြ ဆိုမွေတာ႔ သူ႕မ်ား ရင္ထဲကို ဘယ္လိုလုပ္မ်ား ျမင္ေအာင္ ၾကည္႔တတ္ပါေတာ႔မလဲ။ သူ႕ရင္ထဲမွာ ဘာျဖစ္ေနမလဲ ၊ သူဘယ္လို ခံစားေနရမလဲ ဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ား ခံစားတတ္ပါေတာ႔မလဲ။

“ သူမ်ား မ်က္ေခ်းပဲ ျမင္တယ္ ဆိုတာ မဆန္းလွပါ။ ဘာေၾကာင္႔ သူ႕မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ေခ်းေတြ ရွိေနရတာလဲ ဆိုတာကို မျမင္တတ္တာကေတာ႔ တကယ္ကို ဆန္းတယ္။ အင္းေလ . . . သူမ်ား အေပၚမွာ ခံစား နားမလည္တတ္သူေတြ အဖို႕ကေတာ႔ ကိုယ္႕မ်က္ေခ်း ကိုယ္ မျမင္ပဲ သူမ်ား မ်က္ေခ်းပဲ ျမင္တယ္ ဆိုျပီး အျပစ္ေျပာၾကမွာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ မ်က္ဝန္းထဲက မ်က္ေခ်းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ဂရုစိုက္ မေနမိပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေတြပဲ ျဖစ္ေနပါေစ။ ဒါေပမဲ႔ သူမ်ား မ်က္ဝန္းေတြထဲက မ်က္ေခ်းေတြကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဂရုစိုက္မိတတ္ပါတယ္။ သူတို႕ဘာေတြမ်ား ျဖစ္ေနၾကလဲ ၊ သူတို႕ ဘာေတြမ်ား ခံစားေနရလဲ ၊ ေနေကာင္းရဲ႕လားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ သတိထား ေမးမိတယ္။ ”

17.6.2005 ( စာအုပ္ထဲက ေန႕စြဲပါ။ )


*** ကၽြန္ေတာ္႔ အေတြးမွတ္စုမ်ား စာအုပ္ထဲကပါပဲ။ အခုလို မ်က္စိမေကာင္းလို႔ မ်က္ဝတ္ေတြ ထြက္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဆို ပိုျပီး ခံစားမိပါတယ္။ ***

ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
27.4.2010 - 11.41 AM

.

Share/Bookmark

26 April 2010

16 မိုးေခါင္လို႔ ထြက္တဲ႔ “ ဆား ”


အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံရရင္ ဒီရက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေနလို႔မေကာင္းပါ။ လူက အေကာင္းၾကီး ျဖစ္ေသာ္လည္း မ်က္လံုးက မေကာင္း။ မ်က္ရိုးေတြ ကိုက္ျပီး မ်က္လံုးေတြ ေအာင္႔ေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ အဆံုး ေဆးခန္းသြားျပေတာ႔ ဆရာဝန္က ကြန္ပ်ဴတာ ၾကည္႔လားတဲ႔။ အဟင္း . . . အဟဲ.. . နည္းနည္းေတာ႔ ၾကည္႔ရတယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ မင္း အလုပ္ကေရာ ကြန္ပ်ဴတာ နဲ႔ လုပ္ရတာလားတဲ႔။ အင္း . . ဒါလည္း ပါတယ္ လို႔။ ဒါဆိုရင္ ကြန္ပ်ဴတာ မၾကည္႔ပဲ တစ္လ နားရမယ္ တဲ႔။

ဘာ. . . . တစ္လ ဟုတ္လား။

တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လြန္တာေတာ႔ လြန္တယ္။ တစ္ေန႕မွာ အိပ္ခ်ိန္ကလြဲလို႔ သူ႕ကုိပဲ မ်က္ႏွာမူထားတာ. . ။ အခု ေနာက္ပိုင္း တရုတ္က ထုတ္တဲ႔ ေဆာ႔ဝဲလ္ ေလးတစ္ခုနဲ႔ ေဘာပြဲေတြကိုလည္း တိုက္ရိုက္ ၾကည္႔လို႔ရေနေတာ႔ ပိုဆိုး။ ေနာက္ျပီး ေနာက္ထပ္ ေဆာ႔ဝဲလ္ေလး တစ္ခုကလည္း ထြက္သမွ် ရုပ္ရွင္ေတြကို တိုက္ရိုက္တင္ေပးထားတယ္။ တရုတ္လိုေတြ ေအာက္က စာတန္းထိုး ျဖစ္ေနတာ တစ္ခုပဲ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အရင္လိုလည္း ေခြေတြ ဝယ္မၾကည္႔ရေတာ႔ဘူး။ ဒီမွာ ေတာ္ေတာ္ကို အဆင္ေျပေနတာ။ ( အဲဒီေဆာ႔ဝဲလ္ေတြ အားလံုး ကၽြန္ေတာ္ Side Bar က “ ကိုေဇာ္ မွ်ေဝသည္။ ” ေနရာမွာ တင္ေပးထားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ဆိုက္က သြားဆြဲရင္ ေနာက္ဆံုးဗားရွင္း ရႏိုင္လို႔ ဆိုက္ကိုပဲ တိုက္ရိုက္ ခ်ိတ္ေပးထားတယ္။ လိုခ်င္ရင္ အဲဒီက တဆင္႔ သြားဆြဲပါ။ )

ဒီေတာ႔ တစ္ေန႕ကို ၁၈ နာရီေလာက္က သူနဲ႔ပဲ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ေနမိတယ္။ ဒီေတာ႔ ၾကာေတာ႔. . . ျဖစ္ျပီေပါ႔။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၄ လေလာက္ကလည္း တစ္ခါ Warning ေပးေသးရဲ႕ ၊ ဟိ. . ၁၀ ရက္ေလာက္ နားလိုက္ပါတယ္။ အခုေတာ႔ သိသိသာသာကို မ်က္လံုးေတြက ဝါးတားတား ျဖစ္လာတယ္။ ငါေတာ႔ “ ေမ်ာက္မွန္ ” ေတာ႔ တပ္ရေတာ႔မယ္ ထင္တယ္။ ဆရာဝန္ကလည္း ေျပာလိုက္တယ္ေလ. . မနားရင္ေတာ႔ ေမ်ာက္မွန္ ဆိုပဲ။

ဒါေၾကာင္႔ ခုတေလာ အရင္က ေရးထားတာေလးေတြပဲ ကၽြန္ေတာ္ တင္ေနတာ. . ။ ကၽြန္ေတာ္႕ညီမ ေမြးေန႕ ပို႔စ္ေလးေတာင္မွ အရင္က ေရးထားတာနဲ႔ အေပၚက စာေလးေတြ ျဖည္႔ျပီး တင္လိုက္တာ။ အရင္က ေရးထားတာေလးေတြကို ဖတ္ျပီး Publish လုပ္ေပးလိုက္တာေတြပဲ မ်ားေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ညွစ္ျပီး သိပ္မေရးျဖစ္ပဲ ဖာသိဖာသာပဲ “ ဆား ” ခ်က္ေနမိတာဗ်။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြန္ပ်ဴတာ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မၾကည္႔ပဲ။ ဘာေတြ လုပ္ျဖစ္လဲ ဆိုေတာ႔ စာအုပ္ပံုၾကီးထဲ ဒိုင္ဗင္ ပစ္ထိုးမိတယ္။

ဖူး . . . ဖံုေတြ။ 

ဖံုေတြေတာင္မွ ေတာ္ေတာ္ တတ္ေနပါေရာလား။ ဟုတ္ပါ႔ဗ်ာ။ အရင္က အျမဲလိုလို ဖတ္ျဖစ္တဲ႔ စာအုပ္ေလးေတြေတာင္မွ အခုေနာက္ပိုင္း သိပ္မကိုင္ျဖစ္ဘူး။ ဒီလို ေမႊရင္း ၊ ေနာက္ရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔စာအုပ္ အေဟာင္းေလး တစ္အုပ္ကို သြားေတြ႕တယ္။ စာအုပ္နာမည္က . .

“ ကၽြန္ေတာ္႔ အေတြးမွတ္စုမ်ား ”

ဆိုျပီး ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတယ္။ ဒီေတာ႔မွ ဒီစာအုပ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္သတိရတယ္။ ေနာက္ ဒီစာအုပ္ေလး ေရးျဖစ္ေစတဲ႔ စာေလး တစ္ခုကိုလည္း သတိရတယ္။ ဒီစာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာအုပ္ေလး ျဖစ္လာေစလို႔ အမွတ္တရ ပထမဦးဆံုး စာမ်က္ႏွာမွာ တင္ထားတယ္။

အဲဒီစာေလးဟာ ဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္မွာ ဆရာ တာရာမင္းေဝ ေရးထားတဲ႔ အေတြးေလး တစ္ခုပါ။ လူသိနည္းလွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သူငယ္ခ်င္း အိမ္က ဂ်ာနယ္မွာ သြားေတြ႕လို႔ ေတာင္း ျဖတ္ ျပီး စာအုပ္ ပထမဆံုး မ်က္ႏွာမွာ စာရြက္ကို ဓါးနဲ႔ ေလးဘက္ အကြက္ေလးေတြ လွီးျပီး အဲဒီ စာရြက္ေလးကို ညွပ္ထားခဲ႔တာ။

သတိရလို႔ ဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ “ ဟာ . . ” ခနဲပဲ။ မရွိေတာ႔ဘူး။ အဲဒီ စာရြက္ေလး မရွိေတာ႔ဘူး။ ေလးဘက္ ေလးတန္စလံုး ညွပ္ထားတာ ဆိုေတာ႔ ထြက္ေတာ႔ မက်ႏိုင္ပါ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ စာအုပ္ကို ယူဖတ္ျပီး ႏႈတ္မ်ား ယူသြားတာလား။ အဲဒီစာေလးက ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ကို တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ အဲဒီစာေလးေၾကာင္႔ တျခားေသာ အေတြးေလးေတြကို ေလွ်ာက္ေတြးျဖစ္ခဲ႔တာ. . .။ အခုေတာ႔ မရွိေတာ႔ဘူး။

ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္. . . “ ကၽြန္ေတာ္႔ အေတြးမွတ္စုမ်ား ” စာအုပ္ကိုလည္း မေတာ္လို႔ ေပ်ာက္ရွသြားရင္ ဆိုျပီး မျဖစ္ေသးပဲ ႏွေျမာလာမိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ေပၚ တင္ထားရင္ ေကာင္းမလားလို႔ ေတြးမိျပန္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒါေတြက ကိုယ္႕အတြက္ပဲ မွန္ႏိုင္ပါတယ္။ သူမ်ား အတြက္က်ေတာ႔ “ ရယ္စရာ မဟုတ္ဘူး ရူးစရာ ” ျဖစ္မ်ားေနမလားရယ္လို႔လည္း ေတြးမိျပန္ပါေလေရာ။ ဒါေၾကာင္႔ တင္ရႏိုးႏိုး မတင္ရႏိုးႏိုး ျဖစ္ေနတယ္။

တင္. . . . .

မတင္. . . . . 

ခ်ီတုံခ်တံု ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီလိုလုပ္မယ္ကြာ ဆရာတာရာမင္းေဝ ရဲ႕ စာေလးကို အရင္တင္ၾကည္႔မယ္။ ဒါကို စာဖတ္သူေတြ အေနနဲ႔ ဖတ္လို႔ အဆင္ေျပတယ္ ဆိုမွ တျခားေသာ အေၾကာင္းအရာေတြကို ဆက္တင္မယ္ လို႔ စဥ္းစားျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အဲဒီမွာလည္း ေျပာစရာ ရွိလာတာက ဆရာတာရာမင္းေဝ စာကို လူသိနည္းတယ္ ဆိုျပီး ကိုယ္႕စာလိုလိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ 

ဒါေပမဲ႔ မူရင္းအတိုင္းေဖာ္ျပဖို႔ကလည္း ကၽြန္ေတာ္႕မွာ မူရင္းစာရြက္ေလးက ဘယ္ကို ခရီးထြက္သြားမွန္း မသိဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အလြတ္ေတာ႔ မွတ္မိေနပါတယ္။ အဲ. . မမွတ္မိတာက အဲဒီ စာေလးထဲက သီအုိရီ ႏွစ္ခု နဲ႔ ထို သီအိုရီ ကို ေဖာ္ထုတ္သူ ရဲ႕ နာမည္။ ဒါေတြကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ႔လို႔ မေဖာ္ျပႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ ဘာလိုလဲ ဆိုေတာ႔ အဲဒီစာေလးက ၁၉၉၈ ခုႏွစ္က ဆိုေတာ႔ ၁၂ ႏွစ္ ၾကာေနခဲ႔ျပီဗ်။

ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္သလိုနဲ႔ ဆရာတာရာမင္းေဝ ရဲ႕ မူရင္းအတိုင္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး ရေအာင္ ေဖာ္ျပပါ႔မယ္။ စာဖတ္သူမ်ား ဖတ္လို႔ အဆင္ေျပတယ္ ဆိုမွ ေနာက္ဆက္တြဲေတြ. . . . .။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အင္ဖစ္နတီ ( Infinity )



တစ္ခါက မ်ဥ္းျပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အခ်င္းမ်ားၾကတယ္။

“ ငါကေတာ႔ မ်ဥ္းျပိဳင္ ဆိုတာ အင္ဖစ္နတီ မွာ ဆံုတယ္ လို႔ ဆိုတဲ႔ သီအိုရီ ကို လက္ခံတယ္ကြာ။ ”

ဒီေတာ႔ ေနာက္ထပ္ မ်ဥ္းျပိဳင္ေလးကလဲ . . ေခါင္းေလး တရမ္းရမ္းနဲ႔။

“ ငါကေတာ႔ လက္မခံဘူး။ မ်ဥ္းျပိဳင္မွန္ရင္ အင္ဖစ္နတီ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ဘယ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေတာ႔မွ မဆံုဘူး ဆိုတဲ႔ သီအိုရီ ကိုပဲ လက္ခံတယ္။ ”

ဒီေတာ႔ အရင္ ေျပာတဲ႔ မ်ဥ္းျပိဳင္ေလးက. . .

“ မ်ဥ္းျပိဳင္ဆိုတာ အင္ဖစ္နတီ မွာ ဆံုပါတယ္ ဆိုမွ . . .။ ”

“ မဟုတ္ဘူး. . ၊ မ်ဥ္းျပိဳင္မွန္ရင္ ဘယ္ေတာ႔မွ မဆံုဘူး။ ”

ဒီလို သူတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပင္းအထန္ ျငင္းခုန္ၾကျပီး ၾကာလာေတာ႔ ေမာလာၾကတယ္။

“ ဒါဆို ဒီလို လုပ္မလား။ ငါတို႔ မ်ဥ္းျပိဳင္ ဆိုတာ အင္ဖစ္နတီ မွာ ဆံုတယ္ ၊ မဆံုတယ္ ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ သိရေအာင္ မင္းနဲ႔ ငါ အင္ဖစ္နတီ ကို ေရာက္ေအာင္ သြားၾကမယ္။ အဲဒီကို ေရာက္မွ ငါတို႔ ဆံုတယ္ ၊ မဆံုဘူး ဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ၾကမယ္။ ”

“ ေအး ေကာင္းတယ္။ အဲဒီလို ေကာင္းတယ္။ မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ အင္ဖစ္နတီကို ေရာက္ေအာင္ သြားၾကမယ္။ ”

ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ဟာ အင္ဖစ္နတီကို ေရာက္ေအာင္ ေျပးလာခဲ႔ၾကတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔လည္း အသက္ေတြ ၾကီးလာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ သူတို႔ အင္ဖစ္နတီ လို႔ ေခၚတဲ႔ ေနရာၾကီးထဲကို ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ သူတို႔လိုပဲ မ်ဥ္းျပိဳင္ေတြ ၊ မ်ဥ္းေကြးေတြ ၊ မ်ဥ္းျပတ္ေတြ ၊ စက္ဝိုင္းေတြ အစရွိသျဖင္႔ အမ်ားၾကီးကို ေတြ႕လိုက္ၾကရတယ္။

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းလာၾကရျပီး သူတို႔ကလည္း အသက္ေတြ ၾကီးရင္႕လာေတာ႔ သူတို႕ရဲ႕ ရုပ္သြင္ကလည္း ေျပာင္းလဲလာခဲ႔ျပီ။ သူတို႔ အင္ဖစ္နတီထဲ ေရာက္ေတာ႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေတြ႕ေအာင္ လိုက္ရွာၾကေပမဲ႔ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ျမင္ရင္ေတာင္မွ သူတို႕ ရုပ္သြင္ေတြက ေျပာင္းလဲသြားၾကေတာ႔ မမွတ္မိၾကေတာ႔ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လည္း တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဆံုလား ၊ မဆံုလား ဆိုတာလည္း သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း မသိေတာ႔ဘူး . .တဲ႔။

ဒါေၾကာင္႔ မ်ဥ္းျပိဳင္ တစ္ခုဟာ အင္ဖစ္နတီမွာ ဆံုတယ္ ၊ မဆံုတယ္ ဆိုတာလဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မမွတ္မိၾကေတာ႔ အခုထိ သက္ေသ မျပႏိုင္ေသးဘူး။
(တာရာမင္းေဝ)


ကိုေဇာ္ ထပ္ဆင္႔ ခံစားတင္ျပသည္။
26.4.2010 - 6.01 AM

.
Share/Bookmark

25 April 2010

8 မိုးမခပင္


မိုးမခပင္ကို ေတြ႕ဖူးခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ ရွာေဖြ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို Willow လို႔ေခၚတဲ႔ မိုးမခပင္ဟာ မ်ိဴးခြဲေပါင္းမ်ားစြာ မ်ိဳးစိတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အေတြ႕မ်ားတာကေတာ႔ Golden Willow နဲ႔ Globe Willow ေတြပါပဲ။




















ကိုေဇာ္ တင္ျပသည္။
.
Share/Bookmark

6 တာဝန္




ေက်းဇူးတင္မခံရမဲ႔ အလုပ္ကို ပံုမွန္ လုပ္ေဆာင္ေနတာ ၊ မလြဲမေသြ ေဆာင္ရြက္ရမည္႔ အလုပ္ကို လုပ္ငန္း သဘာဝေၾကာင္႔ လုပ္ေဆာင္ေနတာေတြကို “ တာဝန္ ” လို႔ ေခၚပါတယ္။ တာဝန္ ဆိုတာ ေလးနက္ခက္ခဲေလဟန္ ရွိေပမဲ႔ လူတိုင္း သာမာန္အေနနဲ႔ တာဝန္သိစိတ္ ျဖစ္ေပၚေအာင္ ဖန္တီး ေပးထားပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ လုပ္ဖို႔ ဆိုျပီး သတ္မွတ္ေပးထားတဲ႔ အလုပ္ေတြ ရွိေနတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ မႏွစ္သက္ဘူး ဆိုေနပါေစ ဒီအလုပ္ေတြကို ျပီးေအာင္ လုပ္ရမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားလည္ထားရမယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျပန္ျပီး အက်ိဳးေပးေစႏိုင္မဲ႔ အရာ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ လိပ္ျပာလံုျပီး စိတ္ကို မွန္ကန္ေအာင္ထိန္းသိမ္းပါ။ ဒါဟာ ကိုယ္႕ကို ျပန္ျပီး အျမဲအက်ိဳးေပးပါတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ တာဝန္တစ္ခုကို ျငဴစူျပီး ေဆာင္ရြက္ေနမဲ႔ အစား စိတ္ပါလက္ပါ ေဆာင္ရြက္တာ ပိုျပီး မေကာင္းဘူးလား။ အျပံဳးနဲ႔ ေဆာင္ရြက္တဲ႔ အခါ အလုပ္မွာ ေခ်ာေမြ႕စြာ အဆင္ေျပေစပါတယ္။

ကိုယ္အတြက္ တာဝန္ ၊ လုပ္သင္႔လုပ္ထိုက္တာကို သိရွိနားလည္ပါ။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ လိမ္ညာေနရင္ေတာ႔ ကိုယ္႔ထက္ မိုက္သူ ရွိေတာ႔မွာ မဟုတ္ပါ။ ကိုယ္႕တာဝန္ကို ေရွာင္တမ္း ေနတာက ဘာမ်ား ကိုယ္႔အတြက္ စိတ္ေက်နပ္ဖြယ္ အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာလိမ္႔မလဲ။ ေနာင္တစ္ေန႕မွာ ကိုယ္ေရွာင္ခဲ႔တဲ႔ တာဝန္ အတြက္ မေျပလည္မႈမ်ားျဖင္႔ ျပန္လည္ ေပးဆပ္ရပါလိမ္႔မယ္။

တရားမွ်တမႈ ဥပေဒသက ဘယ္လို တိတိက်က် ျပဌာန္းထားတယ္ ဆိုတာ ေတြ႕ရပါလိမ္႔မယ္။ လူတိုင္းလူတိုင္း ကိုယ္႕တာဝန္ ေက်ပြန္ၾကမယ္ဆိုရင္ ၊ လူတိုင္းသူ႕ေဝပံုက် အလုပ္ကို လုပ္မယ္ ဆိုရင္ ေလာကမွာ ေသာကနဲ႔ ဒုကၡေတြဟ တစ္ဝက္ေလာက္စီ ေလ်ာ႔က်သြားျပီး သာယာလွပ ျပည္႔စံုတဲ႔ ေနရာဆိုတာ ျဖစ္လာမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း အလုပ္လက္မဲ႔ ဆိုတာ လံုးဝ ကင္းရွင္းသြားလိမ္႕မယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးယဥ္ထားတဲ႔ ဒီကမာၻမွာ ပံုေဖာ္မိတယ္။

source; Duty By Patience Strong
ကိုေဇာ္ တင္ျပသည္။
25.4.2010 - 4.40 AM

.

Share/Bookmark

24 April 2010

13 Happy Birthday ပါ ညီမေလး





အစ္ကိုကို အေဖ ၊ အေမထက္ပိုျပီး ခင္တြယ္ေလးစားတဲ႔ ညီမ တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ရွိတယ္။ သၾကၤန္ေရေတြ ခန္းျပီး ပိေတာက္ေတြ ႏြမ္းတဲ႔ ဒီလို ေန႔မွ ကၽြန္ေတာ္႔ညီမကို ေမြးခဲ႔တာ . . .။

ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိေနေသးတယ္။ အဲဒီေန႕က အသက္ ၉ ႏွစ္ရွိျပီ ျဖစ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က အေမ ဗိုက္နာတယ္ ဆိုလို႔ အေဖ႕အလုပ္က ကားကို ဖုန္းဆက္ မေခၚပဲ ဆိုက္ကားေျပးေခၚလို႔ အေမဘက္က အမ်ိဳးေတြက ေျပာမရတဲ႔ လူတစ္ေကာင္ တစ္ေကာင္ကို နားဝင္လိုျငား ဝိုင္းျပီး ဆူပူၾကေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ကလည္း ဒီလိုပဲ သိပ္ျပီးေတာ႔ အတင္စီးခံခ်င္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူး။ ( အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေမေမက ႏွစ္ဘက္မိဘေတြရဲ႕ မာန္မာနေတြၾကားမွာ အပယ္ခံ ဘဝ။ သူတို႕ကစည္းစိမ္ေတြ ၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငစိန္စားေနရတဲ႔ အခ်ိန္။) ဒါေၾကာင္႔ ကားမွတ္တိုင္ ႏွစ္မွတ္တိုင္ထဲပါဗ်ာ ဆိုျပီး ေက်ာက္ေျမာင္းေစ်းေဘးက သားဖြားေဆးရံုကို အေမကို ဆိုက္ကားေပၚတတ္ျပီး ထြက္လာခဲ႔တယ္။

ေရေႏြးဓါတ္ဗူးတဲ႔ ၊ ေစာင္တဲ႔ ၊ နႏြင္းဘူးတဲ႔ ေဆြးမ်ိဴးေတြ ဝိုင္းထည္႔ေပးတဲ႔ ျခင္းတစ္လံုး ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းေတာင္မွ မၾကည္႔ျဖစ္ခဲ႕ဘူး။ သားဖြားေဆးရံုသြားမွာ သားဖြားတဲ႔ လူကပဲ အဓိကလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆမိတယ္။ ေမေမဗိုက္နာေနပါတယ္ ဆိုမွ. . ။ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုက္ကားေပၚ ေရာက္ေအာင္ တင္တာက ကၽြန္ေတာ္႔ေမေမပဲ။ ေပးခ်င္တဲ႔သူ ေနာက္က လိုက္ေပး . . မေပးရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာ ျပန္လာယူမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပီး ဆိုက္ကားဆရာကို အသြက္ နင္းခိုင္းခဲ႔တယ္။

တကယ္လည္း ေခါင္းမာမာပါပဲ။ ဘယ္သူမွလည္း လိုက္မေပးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေမွ်ာ္မေနပါဘူး။ ၾကိဳတင္ စာရင္းေပးထားေတာ႔ ေမေမ ဗိုက္နာျပီး လာတယ္ ဆိုကတည္းက ဆရာမေတြက ျပင္ဆင္ေပးၾကတယ္။ ဟဲ႔. . ဘာမွ မပါဘူးလား တဲ႔။ ဟုတ္တယ္ ဆရာမ ဘာမွ မယူလာခဲ႔ဘူး။ ဘာေတြ လိုလဲ ဆိုေတာ႔ သူတို႕ေျပာတာေတြ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာခဲ႔တယ္။ တစ္ေန႕ကို ကေလး အမ်ားၾကီး ေမြးေပးေနတဲ႔ ဆရာမေတြေလာက္ ဘယ္သူက သိဦးမွာလဲ။ ဒီလိုပဲ ခပ္ရြတ္ရြတ္ေတြးမိေသးတယ္။

ဒီလို အေၾကာေတြေၾကာင္႔လည္း အမ်ိဳးေတြက သူတို႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ခ်စ္ေပမဲ႔ အေစးကပ္ေအာင္ မေျပာရဲၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ကို ထံုေပေပ ႏိုင္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမ်ား ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ ေျပာတာကို အက်ိဳးအေၾကာင္းသင္႔လို႔ လက္ခံလိုက္ျပီ ဆိုရင္ သူတို႔မွာ ထီေပါက္တာထက္ေတာင္မွ ေျပာမဆံုးေအာင္ ေပ်ာ္တတ္ၾကေသးတယ္။ ဒါေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိေနေသးတယ္။ ေဆးရံုမွာ ေမေမ႕ကို ထားခဲ႔ျပီး ကားမွတ္တိုင္ ႏွစ္မွတ္တိုင္ေလာက္ ခရီးကို ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆိုက္ကားစီးရမွာ လူေပၚလူေက်ာတယ္လို႔ ယူဆမိလို႔ လြန္စြာ အေရးမၾကီးရင္ ကၽြန္ေတာ္ မစီးျဖစ္။ ( အခုလည္း မစီး။ )

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ သူတို႔ လုပ္ေပးထားတဲ႔ အထုပ္ေတြထဲက ဆရာမေတြ အဓိက မွာလိုက္တာေတြ ယူျပီး ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝရဲ႕ အခ်ိန္ကာလေတြထဲမွာ အက်ဥ္းၾကပ္ဆံုးဆိုတဲ႔ ကာလတစ္ခုကို ျဖတ္သန္းေနရတဲ႔ အခ်ိန္လို႔ ဆိုရႏိုင္တယ္ ဒီအခ်ိန္က။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အေတြးေတြက ေလနဲ႔ အတူ လႊင္႔ေနျပီး ကၽြန္ေတာ္႔မာနေတြက တိမ္ကို ေဖာက္ေနတယ္။ ေဆးရံုကို ျပန္ေလွ်ာက္လာေတာ႔ လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းမိတယ္။ ညီေလး ေမြးရင္ ေကာင္းမယ္ကြာ။ ငါ႔လုပ္ခ်င္တာေတြ ငါ႔ညီေလးနဲ႔ အတူတူ လုပ္ပစ္မယ္ လို႔ မရဲတရဲ ေတြးမိတယ္။

ေဆးရံုကို ေရာက္ေတာ႔ ေမေမ ေမြးျပီတဲ႔။ ဘာေလးလည္း ဆိုေတာ႔ ညီမေလးတဲ႔။ ညီေလး လိုခ်င္ေပမဲ႔လည္း ညီမေလး ဆိုေတာ႔ သိပ္ျပီး ထူးထူးျခားျခားလည္း မခံစားရပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ေဆးရံုကေန ႏွစ္လမ္းေျမာက္က ေဖေဖ႔ အလုပ္ရံုကို သြားေတာ႔ ေဖေဖ နဲ႔ ေတြ႕တယ္။ ျပီးေတာ႔ ေမေမေမြးျပီး ေဖေဖ လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ႔ ေဖေဖလိုက္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ညီမေလး တစ္ေယာက္ ထပ္ရလာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူက ရုပ္ကအစ စိတ္ဓါတ္ေတြပါ တူတယ္။ တစ္ခု ရွိတာက သူက စိတ္က ထက္ေပမဲ႔ စိတ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ငယ္ငယ္က မေနခဲ႔ရတာလည္း ပါတယ္။ သူ စိတ္သိပ္ျပီး မမာဘူး။ သူ႕ဘဝမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ေလာက္ပဲ ေျပာစရာ ရွိတယ္လို႔ ထင္ေနခဲ႔သူ။ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘာလုပ္လဲ ဒါကိုပဲ လိုက္လုပ္တတ္ခ်င္သူ။ သူ ၉ တန္း ၊ ၁၀ တန္းမွာ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ Guide လုပ္ေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ထားသူ။ ဒီေနာက္မွာေတာ႔ မိဘေတြရဲ႕ ဝရံုးသုန္းကား လုပ္ရပ္ေတြထဲမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ၊ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ရွျပီး ပစၥပၸဳန္ကို သူ႕ဖာသာ မေရမရာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တီးတိုးတိုင္ပင္ေနခဲ႔ရသူ တစ္ေယာက္။

ကၽြန္ေတာ္႕ညီမ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေျပာျပတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလး ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ အေပၚမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ျပီး ေျဖရွင္းျပရတာေတြ ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြက်ေတာ႔ သူ႕အျမင္က ပိုေကာင္းေနတတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ႔လည္း သူ႕ကို ျဖစ္စဥ္ေလးေတြနဲ႔ အားေပးရတာေတြ ရွိတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပခ်င္တာေတြကေတာ႔ ကုန္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပတဲ႔ အထဲက တခ်ိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

လူတိုင္းနဲ႔ေတာ႔ ကိုက္ညီမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ “ ဒါ. . . ကၽြန္ေတာ္႔ညီမ ”  အတြက္သာ။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔ လူဆိုတာ ကတတ္ပင္ လို ျဖစ္သင္႔တယ္ ညီမေလး။ ကတတ္ပင္ ဆိုတာ နဲ႔ လူေတြက ကတတ္ညႊန္႕ကိုပဲ သြားသတိတရ ျမင္မိတတ္တယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကတတ္ပင္ရဲ႕ အညႊန္႕ဆိုတာ သူ႕ကို ခူးေလ ထြက္ေလပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ “ ကတတ္တစ္ပင္ပဲ အညႊန္႕ႏိုင္ေအာင္ ခူးပါဦး ” လို႔ ဆိုစကား ျဖစ္လာခဲ႔တာပဲ။

ကိုယ္ကလည္း ကတတ္ပင္လို ကိုယ္႕ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က မေကာင္းၾကံစည္ခံရတိုင္း ၊ ကံၾကမၼာမေကာင္းတာနဲ႔ ၾကံဳရတိုင္း ၊ ကိုယ္လိုခ်င္တာ တစ္ခု ျဖစ္မလာတိုင္း စိတ္ဓါတ္ပ်က္ျပားျပီး မလုပ္ႏိုင္ မကိုင္ႏိုင္ မျဖစ္သင္႔ဘူး။ ဒါက ဒီလို မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ ဒါကို ဘယ္လို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မလဲ ဆိုတဲ႔ စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္တဲ႔ ဥာဏ္က ကတတ္ပင္က အညႊန္႕ေလးကို ခ်ိဳးလိုက္သလိုပဲ ေနာက္ထပ္ အသစ္ သံုးေလးခု ထပ္ထြက္လာႏိုင္ရမယ္။

ဒါမွ လူဆိုတာ အညႊန္႔ေတြနဲ႔ ေဝျဖာေနမွာေပါ႔ ညီမေလး။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အပင္ေလး တစ္ပင္ ရွိတယ္ ညီမေလး။ အဲဒီ အပင္က မိုးရာသီ ဆိုရင္ သူက အရိုးေတြခ်ည္းပဲ က်န္ျပီး ေနတတ္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ႔ တျခားအပင္ေတြက မိုးေရကို ရလို႔ စိမ္းစို ပြင္႔လန္း ေဝဆာေနၾကတာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ မိုးဆိုတာကလည္း အျမဲ မရွိေနႏိုင္ဘူး။ မိုးဆိုေပမဲ႔လည္း မ်ားလြန္းျပန္ေတာ႔လည္း အပင္ကို ေရလႊမ္းျပီး ေသေၾကၾကရျပန္ေရာ။ မိုးဆိုတာ နဲ႔ အတူ ေလကပါ ပါလာတတ္တယ္ေလ။ ဒီလို အခ်ိန္မွာ မိုးေရကို ႏွစ္သက္လို႔ သံုးစြဲျပီး အရြက္ ၊ အပြင္႔ ၊ အကိုင္းေတြ ထြားၾကိဳင္းေနပါတယ္ ဆိုတဲ႔ အပင္ေတြပဲ မိုးေရ နဲ႔ အတူ ပါလာတဲ႔ ေလေတြေၾကာင္႔ က်ိဳးပ်က္ၾကရတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေႏြဆိုတဲ႔ ပူျပင္းတဲ႔ အခ်ိန္ကိုလည္း ေရာက္လာေရာ မိုးရာသီမွာ စိမ္းလန္းစိုေျပျပီး ရွိေနတဲ႔ အပင္ေတြကေတာ႔ ရြက္ဝါေတြ ေခၽြခ်လို႔ အရြက္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေၾကြက်ၾကရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ မိုးရာသီမွာ အရြက္မရွိပဲ အကိုင္းၾကီးပဲ က်န္ေနတဲ႔ သစ္ပင္ကေတာ႔ ဒီလို အခ်ိန္မွ သူ႔မွာ ဘယ္ကေနမွန္း မသိတဲ႔ အင္အားေတြ ရျပီး အရြက္ေတြ ေဝေဝဆာဆာနဲ႔ လွပစြင္႔ထြားေနတယ္။ ဒီေတာ႔ သူ႕ကို နာမည္ေပးၾကတယ္။ “ မိုးမခပင္ ” တဲ႔။

တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ေျပာၾကတယ္။ မိုးတြင္းမွာ မိုးေရ မထိ ၊ မခလို႔ မိုးမခပင္လို႔ ေခၚတာတဲ႔။ ကိုၾကီးကေတာ႔ ဒီလို မထင္ဘူး ညီမေလး သူက မိုးတြင္းမွာ သူမ်ားေတြလိုမ်ိဳး မိုးေရေတြကို ရမွ ရွင္သန္ စိမ္းလန္းရမယ္ ဆိုတဲ႔ ခယ တဲ႔ အေတြးမရွိပဲ မိုးေရမရတဲ႔ ေႏြဘက္မွ အစြမ္းကုန္ စိမ္းလန္းျပေနတာေလ။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ကို မိုးကို မခယတဲ႔ အပင္မို႔ မိုးမခပင္ လို႔ ေခၚတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။

လူဆိုတာလည္း မိုးမခပင္လို စိတ္ဓါတ္လည္း ရွိဖို႔လည္း လိုတယ္။ ကိုယ္႔ေျခေထာက္ ကိုယ္ရပ္ဖို႔။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ညီမေလးေရ. . .

တစ္ခါက

ေတာ္အုပ္ၾကီး တစ္ခုမွာ သတၱဝါ တခ်ိဳ႕ေနထိုင္ၾကတယ္။ က်ားေတြလည္း ပါသလို ၊ သမင္ေတြလည္း ပါတယ္။ သမင္ေတြက က်ားေတြ မစားႏိုင္ေပမဲ႔ က်ားေတြကေတာ႔ သမင္ေတြကို စားၾကတယ္။ ဒီေတာ႔ သမင္ေတြ အဖို႔ ဘယ္လိုမွ မတည္ျငိမ္ခဲ႔ဘူး။ က်ားေတြက သူတို႔ ဗိုက္ဆာလို႔ သမင္ေတြကို စားခ်င္တယ္ ဆိုရင္ လိုက္ၾကတာ နဲ႔ သမင္ေတြက ဝရုန္းသံုးကား ထြက္ေျပးၾကရတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ေျပးေျပးေပါ့ တစ္ေကာင္မဟုတ္ တစ္ေကာင္ေတာ႔ က်ားေတြရဲ႕ အစာျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ဒါကလည္း ျဖစ္စဥ္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနတယ္။

ဒီေတာ႔ ဒါကို ျမင္ေနရတဲ႔ လူေတြက သမင္ေတြရဲ႕ ေသေၾက ပ်က္ဆီးမႈ အရမ္းမ်ားတယ္။ ဒါကလည္း က်ားေတြက စားလို႔ ျဖစ္တယ္လို႔ ေတြးမိၾကတယ္။ တကယ္လို႔ က်ားေတြသာ မရွိေတာ႔ဘူး ဆိုရင္ သမင္ေတြ ပိုျပီး ရွင္သန္လာႏို္င္မယ္ ၊ ပိုျပီး အသက္ရွင္ေနႏိုင္မယ္ လို႔ သူတို႔ယူဆျပီး က်ားေတြကို ေတာထဲမွာ မေနႏိုင္ေအာင္လို႔ သူတို႔ ၾကိဳးစားၾကတယ္။ က်ားေတြကို ေတာအုပ္ထဲက ထြက္သြားေအာင္ ေမာင္းထုတ္ၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ ေတာထဲမွာ က်ားေတြ မရွိေတာ႔ပဲ သမင္ေတြ ခ်ည္းပဲ အၽႏၱရာယ္ကင္းစြာ ေနၾကရတယ္။ ဒီေတာ႔ လူေတြက သမင္ေတြခ်ည္းပဲ ဆို သမင္ေတြ အသက္ပိုရွည္ျပီး ေနၾကရျပီလို႔ ထင္တာေပါ႔။

ဒါနဲ႔ ၆ လေလာက္ ၾကာေတာ႔ ေတာထဲမွာ ရွိေနတဲ႔ သမင္ေတြကို ေလ႕လာဖို႔ ေလ႔လာေရးလူတခ်ိဳ႕က ေရာက္လာျပီး ေလ႔လာေတာ႔ သူတို႔ မထင္တာကို သြားေတြ႕တယ္။ ဒါကေတာ႔ သူတို႕ အသက္ရွည္ျပီး ေနႏိုင္ၾကလိမ္႔မယ္ လို႔ ထင္ထားတဲ႔ သမင္ေတြက အခုေတာ႔ သမင္ေတြ မ်ားစြာ ေသေၾက ပ်က္ဆီးၾကျပီး သမင္အေကာင္ေရ မ်ားစြာ ေလ်ာ႔နည္းေနတာကို ေတြ႕ရတာပဲ။ ဒါ ဘာေၾကာင္႔လဲ ဆိုျပီး သူတို႔ စစ္ေဆးၾကည္႔ေတာ႔ က်ားေတြ မရွိေတာ႔ သမင္ေတြအတြက္ အႏၱရာယ္ဆိုတာ မရွိေတာ႔ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ သမင္ေတြက သူတို႔ စမ္းေခ်ာင္းမွာ ေရေသာက္ျပီးျပီ ဆိုရင္ ဘာမွ ၾကည္႔မေနေတာ႔ဘူး။ အဲဒီနားမွာပဲ လွဲခ်လိုက္ေတာ႔တယ္။ သူတို႕ စားစရာ စားျပီးရင္လည္း အရင္လို လာေခ်ာင္းေနတဲ႔ က်ားေတြမ်ား ရွိေနမလား ဆိုျပီး မစစ္ေဆးေတာ႔ပဲ ခပ္ေအးေအးပဲ လွဲခ်လိုက္ေတာ႔တယ္။

ဒီလို အခ်ိန္ၾကာလာေတာ႔ သူတို႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ ေျပးလႊားလႈပ္ရွားမႈ မရွိေတာ႔ ေသြးလည္ပတ္ႏႈန္းက မညီညြတ္ေတာ႔ပဲ သူတို႕ခႏၶာကိုယ္က အဆီပိုေတြ မ်ားလာျပီး တစ္ေန႕တျခား ဝလာတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ႏွလံုးမွာ အဆီေတြ ဖံုး ၊ ေသြးတိုး ၊ ေက်ာက္ကပ္ စတဲ႔ ေရာဂါေတြ ျဖစ္ျပီး သူတို႔ သက္တမ္းေစ႔ မေနၾကရေတာ႔ပဲ ေသသြားၾကရတာလို႔ ေသေနတဲ႔ သမင္ေတြကို ခြဲစိတ္ ၾကည္႔ေတာ႔မွ သိၾကရတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သဘာဝကို သဘာဝအတိုင္းပဲ ေကာင္းတယ္ ဆိုတာကို လူေတြက သိသြားျပီး က်ားေတြကို ေတာထဲကို ျပန္ဝင္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ရေတာ႔တယ္။ ဒီေတာ႔ အရင္က ေလးလံထိုင္းမိႈင္းေနတဲ႔ သမင္ေတြကလည္း အႏၱရာယ္ရဲ႕ သတိေပးမႈေၾကာင္႔ ျပန္ျပီး လန္းဆန္း ျဖတ္လတ္ လာခဲ႔တယ္။

ဒီလိုပဲ ညီမေလး။ ေလာကၾကီးမွာလည္း တခ်ိဳ႕ ကိစၥေတြက အႏၱရာယ္ ရွိတယ္ ဆိုတာ ကိုယ္႕ကို အျမဲတမ္း ျဖတ္လတ္ တတ္ၾကြေနေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ႔ အရာေတြ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ အႏၱရာယ္ေတြ မ်ားေနရမယ္လို႔ ကိုၾကီး မေျပာဘူးေနာ္။ ဒါေပမဲ႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ အရာ အေပၚမွာ ကိုယ္က အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လက္ခံ ယူလိုက္ႏိုင္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ကိုၾကီး ဟိုးမွာ မုန္တိုင္း မဟုတ္လား။

မဟုတ္ဘူး ညီမေလး။ အဲဒါ ေလေျပေတြ ေနာက္မွာ ပါလာတယ္လို႔ ျပေနတဲ႔ ေလေျပလာဖို႔ ေရွ႕ကေန အမိႈက္ရွင္းနဲ႔ အရာပါ။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ကိုၾကီး ဟိုမွာ ဒီေရေတြ တတ္ျပီး ေရေတြၾကီးေနျပီ။

ဒါက ေကာင္းတယ္ေလ ညီမေလး။ အညစ္အေၾကးေတြကို လာေဆးေပးတာပါ။ အဲဒီ အညစ္အေၾကးေတြကို သူက ဆြဲေခၚသြားလိမ္႔မယ္။ ကိုယ္ကေတာ႔ အညစ္အေၾကး မျဖစ္ေနဖို႔ပဲ လိုတယ္။ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အညစ္အေၾကး ဆိုရင္လည္း သူက ေခၚသြားလိမ္႔မယ္။ သူလာျပီးရင္ ကမ္းေျခေသာင္ျပင္ေတြကို သြားၾကည္႔စမ္း။ လွလိုက္ ညီညာျပန္႔ျပဴးေနလိုက္တာမွ . . ။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အိပ္ေနတာထက္ စာရင္ ထိုင္ေနတာ ေကာင္းတယ္ . . . . .
ထိုင္ေနတာထက္ စာရင္ ထေနတာ ေကာင္းတယ္ . . . .
ထေနတာထက္ စာရင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ ေကာင္းတယ္ . . . .
ရိုးရိုး လမ္းေလွ်ာက္ေနတာထက္ စာရင္ လက္လႊဲျပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနလိုက္စမ္းပါ ညီမေလး။
က်န္းမာတာေပါ႔. . .။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အား. . .

မငိုနဲ႔ ညီမေလး။ ခလုတ္တစ္ခါတိုက္တယ္ ဆိုတာလည္း အေတြ႕အၾကံဳ တစ္ခုပဲ မဟုတ္လား ညီမေလး။ ေနာက္တစ္ခါ မတိုက္မိဖို႔ပဲ လိုေတာ႔တယ္။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ေမြးေန႔မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ညီမေလး။

ကိုၾကီး။
.
Share/Bookmark

2 စုဘူး




ဘဝဆိုတာ စုဘူးေလး တစ္ခုနဲ႔ တူတယ္။ အဲဒီထဲကို ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ထည္႔ထားတာပဲ ျပန္ရတတ္တယ္။ ဒီစကားက ေနာက္တယ္လို႔ ထင္ရေပမဲ႔ ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္တဲ႔ စကားသာ ျဖစ္တယ္။ တခ်ိဳ႕က ကံေကာင္းျပီး ေရႊေတြ ေငြေတြ သူတို႔ပဲ ရေနတယ္ လို႔ ထင္မိတတ္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ ေလာကရဲ႕ ဖလွယ္မႈ သေဘာတရား အရ ဒါဟာ မွ်တပါတယ္။

စုဘူးထဲကို ေၾကးျပားထည္႔ျပီး ေငြဒဂၤါးထုတ္ယူခ်င္လို႔ မရဘူး။ စုဘူးဆိုတာ သူ႕ဖာသာ ထားရင္ တိုးပြားမလာသလို ေလ်ာ႔ပါးလည္း မသြားဘူး။ စုဘူးထဲမွာ ရွိေနသမွ်က ကိုယ္႕ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈ အစစ္ပါ။ စုဘူးထဲမွာ ရွိေနတာေတြက ကိုယ္ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈ အေရအတြက္ စစ္စစ္ျဖစ္တယ္။ တစ္က်ပ္ ထည္႔ထားရင္ တစ္က်ပ္ပဲ ရွိမယ္။ ဒီထက္ မပိုလာသလို ဒီထက္လည္း မေလ်ာ႔ပါးႏိုင္ဘူး။

ဒီလိုပဲ။ ဘဝစုဘူးထဲကိုလည္း ဘာမွ မထည္႔ထားရင္ ကိုယ္လည္း ဘာမွ ရလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလို ဘာမွ မရလာမႈ အတြက္ ညည္းညဴမေနပါနဲ႔။ တကယ္ေတာ႔ စဥ္းစားၾကည္႔ရင္ ရွင္းလြန္းလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ႏွလံုးသားစုဘူးေလးကို ဖြင္႔ျပီး အလုပ္လုပ္ပါ။ ရသမွ်ကို ႏွလံုးသား နဲ႔ ဦးေႏွာက္မွာ သိမ္းဆည္းပါ။ 

ဒီလို စုဘူးေလးထဲမွာ စုေဆာင္းလာခဲ႔ရင္ ကိုယ္ စိုက္ထုတ္ စုေဆာင္းမႈ အတြက္ ျပန္တြက္ၾကည္႔တဲ႔ အခါမွာ ထိုက္တန္တဲ႔ အဖိုးတန္အရာမ်ား စုဘူးထဲမွာ စုေဆာင္းမိေနတာကို ေတြ႕ရပါလိမ္႔မယ္။ ဒီအထဲက ကိုယ္သံုးသင္႔ သံုးထိုက္တာကို ဘဝအတြက္ အသံုးခ်ျပီး က်န္တာေတြကို ဘဝအတြက္ပဲ ဆက္လက္ ထည္႔ဝင္ ျမွဳပ္ႏွံလိုက္ပါ။ ဒါဆို စူဘူးေလးက အျမဲ သစ္လြင္ေနပါလိမ္႔မယ္။


source; Money Box By Patience Strong
ကိုေဇာ္ တင္ျပသည္။
24.4.2010 - 6.46 AM

.
Share/Bookmark

3 Sorry




“ Sorry ” ဆိုတဲ႔ စကားလံုးေလးက ေသးေကြးေပမဲ႔ သူရဲ႕ အဓိပၸါယ္ အားက ၾကီးမားက်ယ္ျပန္႕ပါတယ္။ ရိုးရိုးသားသားနဲ႔ ေျပာတဲ႔ အခါမွာ ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြ ေပ်ာက္ကုန္ျပီး ၊ ဒဏ္ရာသစ္ေတြ က်က္ကုန္တယ္။ စကားမ်ားျပီး အေျခအတင္ေျပာ ျဖစ္မဲ႔ ကိစၥေတြ ပေပ်ာက္ေစျပီး လူတိုင္းကို စာနာ ခံစားႏိုင္ေစႏိုင္တယ္။ တကြဲတျပားနဲ႔ ကြဲလြဲေနတဲ႔ ဘဝေတြကိုလည္း ေပါင္းစည္းေပးတယ္။ ခါးသည္းတဲ႔ မုန္းတီးမႈ ၊ ရန္လိုမႈ ေတြကို လည္း ေက်ေအးသြားေစႏိုင္တယ္။

“ Sorry ” ၊ ကိုယ္႔ရဲ႕ အမွားတစ္ခုခုကို ေတြ႕မိလို႔ ရိုးသားစြာ ေတာင္းပန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကိုယ္က သေဘာထားၾကီးမယ္ ဆိုရင္ ေၾကကြဲစရာေတြ မ်ားစြာကို ကယ္ထုတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ “ Sorry ” လို႔ ေျပာရတာ လြယ္တယ္ လို႔ ထင္မိေစေပမဲ႔ ကိုယ္ထိခိုက္ ခံစားေနရတဲ႔ အခ်ိန္ဆိုရင္ အရာရာကို ဘက္ေပါင္းစံု ၊ ရႈေထာင္႔ေပါင္းစံုက ျမင္မိဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူမ်ားေျပာတဲ႔ “ Sorry ” စကားကိုလည္း မၾကားမိ ၊ ကိုယ္ကလည္း “ Sorry ” ဆိုတဲ႔ စကားကို မေျပာမိတတ္ပါဘူး။

“ Sorry ” ဆိုတဲ႔ စကားက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ “ မာန နဲ႔ ဝင္႔ၾကြားမႈ ” ေတြကို အႏိုင္ယူေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ “ Sorry ” ဆိုေသာ စကားထက္ ပိုျပီး လြယ္ကူစြာ ေျပာရေသာ စကားမရွိပါ။ ခ်စ္ခင္စိတ္ နဲ႔ ေမတၱာတရားကို ဗဟိုျပဳခဲ႔မယ္ ဆိုရင္ မွားလို႔ပဲ ျဖစ္ေစ ၊ မွန္လို႔ပဲ ျဖစ္ေစ ဘယ္သူေတြ ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ႔ျဖစ္လဲ႔ ဘာေတြကမ်ား အေရးၾကီးပါသလဲ။ ခ်စ္ေသာ မ်က္ဝန္းနဲ႔သာ ၾကည္႔တတ္ရပါမယ္။ “ Sorry ” ဆိုေသာ စကားတစ္ခြန္းက မိတ္ေဆြတစ္ဦးကို အခင္မင္မပ်က္ေအာင္ ဆက္ထိန္းထားႏိုင္ဖို႔ အလြယ္ကူဆံုး နဲ႔ အရင္းအႏွီး အနည္းဆံုး စကားေလး တစ္ခုပါပဲ။

source; Sorry By Patience
ကိုေဇာ္ တင္ျပသည္။
24.4.2010 - 2.51 AM

.

Share/Bookmark

23 April 2010

4 ဒါ အေရးၾကီးလား။




လူေတြမွာ သူတို႕အတြက္ ဘာေတြက အေရးတၾကီး ဆိုျပီး ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာေတြ ရွိတယ္။ သတိထားမိလား။

ကိုယ္႕ျပိဳင္ဘက္က ကိုယ္႔ထက္ သာသြားမယ္ ဆိုရင္ ဒါ ကိုယ္႕အတြက္ တကယ္ အေရးၾကီးလား။ တျခားသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျပာေန ဆိုေနတာေတြက ကိုယ္႕အတြက္ အေရးၾကီးလား။ ကိုယ္႕အိမ္နားနီးခ်င္းက ကိုယ္႕ကို မႏႈတ္ဆက္ပဲ မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္သြားတယ္ ဆိုရင္ ဒါ ကိုယ္႕အတြက္ အေရးၾကီးလား။ ကိုယ္စားဖို႔ မွာထားတာ သူမ်ားက ယူစားသြားရင္ ဒါ ကိုယ္႕အတြက္ တကယ္ အေရးၾကီးလား။

တကယ္ေတာ႔ လူေတြ အားလံုးဟာ ဒီေန႕ရာကို တစ္ဘဝစာ မွ်သာ ေရာက္လာခဲ႔ၾကရတာ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္႕ေခါင္းေပၚမွာ ပထမဆံုး ဆံပင္ျဖဴ ေပါက္လာခဲ႔တာ ကိုယ္႔အတြက္ တကယ္ အေရးၾကီးလား။ ဘယ္သူမွ အစဥ္ႏိုပ်ိဳ မေနႏိုင္ပါ။ ဒီလိုပဲ ဘယ္သူမွလည္း ႏွစ္ကာလေတြကို ဆြဲဆန္႕ထားလို႔ မရႏိုင္ပါ။ စိတ္ဆိုးေသာ မ်က္ႏွာ အမူအရာ ၊ မ်က္ဝန္ ၊ မ်က္မႈန္ၾကဳတ္ျခင္း ၊ မ်က္ရည္က်တာေတြက ဘယ္သူ႕ကိုမွ အလွတိုးေအာင္ မလုပ္ေပးႏိုင္ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးဟာ ဒီေနရာကို ဒီဘဝ တစ္ဘဝစာ အတြက္ပဲ ေရာက္လာခဲ႔ရတာပါ။ ဘဝဆိုတာ တိုတိုေလးပါ။ အခ်ိန္ဆိုတာလည္း ကုန္လြယ္လြန္းလွတယ္။ ဒီလို ဘဝတိုတို နဲ႔ ကုန္လြယ္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ မ်က္ေမွာင္ၾကီး ၾကဳတ္ျပီး ပူပန္ေသာကေတြကို ေမြးျမဴထားျပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းမဲ႔ အစား ၊ ဟိုး မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းက အလင္းေရာင္ လွလွေလးေတြကို ေမွ်ာ္ေငးရင္း ျပံဳးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာ ၊ ေတာင္ပေသာ အျပံဳးနဲ႔ ျမင္လူတကာ ေက်နပ္ ႏွစ္သိမ္႕ေပးႏိုင္ေအာင္ မ်က္ႏွာကို ျပံဳးထားလိုက္ပါလား။

source; Does It Matter? By Patience Strong
ကိုေဇာ္ တင္ျပသည္။
23.4.2010 - 7.10 AM

.
Share/Bookmark

6 ေႏြေတေလ



ေႏြေတေလ

အဲဒီေႏြေပါ႔
ကၽြန္ေတာ္က အျမတ္တႏိုး
အုပ္မိုးထားမလို လုပ္တုန္း
သူက ေလႏုေတြနဲ႔ ေျပးသြားတယ္။

သူမ်ားရဲ႕ ရာဇဝင္ကိုပဲ
ဆြဲဆြဲဆန္႕ရင္း . . .
လူတကာရဲ႕ ေတးညည္းသံမွာ
ေဗဒါေလးက ေပၚခ်ည္ ျမွဳပ္ခ်ည္။

ေလႏုေတြ ေဝ႔ဝဲ တိုက္ခတ္ေတာ႔
ေကာင္းကင္ယံက
တိမ္ေတြက ရွက္ျပံဳးေတြနဲ႔
စုစုရံုးရံုး ကၾကတယ္။

ႏွင္းကို ေတာင္းတ မိတိုင္း. . . .
ရင္မွာ ေႏြေနပူေနတတ္ျပီး ၊
ေႏြကို ေတာင္းတ မိတိုင္း . . .
ရင္မွာ စိမ္႕ေနတတ္တယ္။

အံ့ၾသစရာ ေကာင္းတာက
ငါ႔က . . .
ဆန္႕တန္းထားလ်က္နဲ႔ လက္ မရွိဘူး . . .
ေလွ်ာက္ေနလ်က္နဲ႔ ေျခ မရွိဘူး. . . 
ေျပာေနလ်က္နဲ႔ အသံ မရွိဘူး။
ၾကည္႔ခ်င္လ်က္နဲ႔ အျမင္လႊာ မရွိဘူး . . .
ငိုေၾကြးလ်က္နဲ႔ မ်က္ရည္ မရွိဘူး. . .။

ဒီလိုပဲ . . .
တိတ္တဆိတ္
ငါ. . အိပ္ေနတယ္။

ကိုေဇာ္
23.4.2010 - 5.02 AM

.

Share/Bookmark

3 တန္ဖိုးထားမႈ




ေလာကမွာ ကိုယ္႕ကို ခ်စ္ခင္သူ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ကိုယ္႔မွာ ရွိပါေစ။ သူငယ္ခ်င္း ၊ မိတ္ေဆြ ၊ ခ်စ္သူ ၊ ဇနီး ၊ ခင္ပြန္း တစ္ေယာက္ေယာက္ေပါ႔။ ဘဝရဲ႕ အခက္အခဲ အလံုးစံုကို ျဖတ္သန္းေနရတဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာ ကိုယ္႔အေပၚမွာ သစၥာ ရွိသူ တစ္ေယာက္ေယာက္ ကိုယ္႔မွာ ရွိပါေစ။ စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာ ခံမႈေတြ ၊ မညည္းမညဴ အလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ႔တာေတြ ၊ ကိုယ္႕အတြက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ႔တာေတြ ဒါေတြကို သာမာန္ ျဖစ္ရပ္ တစ္ခု အေနနဲ႔ သေဘာထားမိ ေနလား။

ကိုယ္႕ထံ ေရာက္လာတဲ႔ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာေတြကို သူ႕ဖာသာ ျဖစ္လာတာလို႔ ထင္ေနမိလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ႔ ခ်ီးမြမ္းစကားေျပာဆိုတာ ၊ ေက်းဇူးစကား ေျပာဆိုတာ လြယ္တဲ႔ ကိစၥတစ္ခုလို႔ပဲ သတ္မွတ္လိုက္ပါ။ လူတစ္ေယာက္က သူ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ေနတဲ႔ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ အျပံဳးတစ္ခ်က္ ျပံဳးေပးရတာ ၊ အနမ္းတစ္ရိႈက္ ေခၽြရတာကလည္း ဘာမွေတာ႔ မခက္လွပါဘူး ဆိုျပီး သတ္မွတ္ ထားလိုက္ပါ။ သို႔ေသာ္ ဒါေတြကို လြယ္လြယ္လုပ္မိဖို႔ ခက္ခဲ တတ္ၾကတယ္။

ကိုယ္႕မွာ ဂုဏ္သိကၡာေၾကာင္႔ ၊ ရွက္စိတ္ေၾကာင္႔ ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင္႔ ဆိုျပီး ကိုယ္ခံစားေနရတဲ႔ ခံစားခ်က္ကို ေဖာ္ထုတ္ျပရမွာ မဝံ႕မရဲ ျဖစ္ေနပါလား။ ေမတၱာစကား ဆိုတာကို အခုအခ်ိန္က စဆိုၾကည္႔ပါ။ သို႔ေသာ္ လူေတြက ေသလြန္သြားသူရဲ႕ ဓါတ္ပံုကို ၾကည္႔ျပီးမွ ႏႈတ္က တဖြဖြ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာေတြ ယိုဖိတ္ျပီး ဖြင္႔ေျပာျပေနတတ္တယ္။ ေသသြားသူရဲ႕ ဓါတ္ပံုကို ၾကည္႔ျပီး စကားေျပာေနတာ အက်ိဳးထူးလာလိမ္႔မယ္ မဟုတ္ေတာ႔ပါ။

ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာ ဆိုတာ အသက္ရွင္ေနစဥ္မွာ ကိုယ္႕ရင္ထဲမွာ ဘယ္လို ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို ထုတ္ေဖာ္ ျပသသင္႔တဲ႔ အရာပဲ ျဖစ္တယ္။ သူ ထာဝရ အိပ္စက္ေနတဲ႔ သခ်ႎဳင္းက အုတ္ဂူကမၸည္းစာထဲမွာ သြားေရးထားလို႔ ေကာင္းတဲ႔ အရာ မဟုတ္ပါ။ ခ်စ္ျခင္း ဆိုတာ သူနဲ႔ ကိုယ္ ရွိေနစဥ္မွာ ႏႈတ္က ဖြင္႔ဟျပီး ကိုယ္ကလည္း ေဖာ္ထုတ္ျပသသင္႔တဲ႔ အရာသာ ျဖစ္တယ္။

source; Appreciation By Patience Strong
ကိုေဇာ္ တင္ျပသည္။
23.4.2010 - 4.49 AM

.
Share/Bookmark

22 April 2010

4 စာနာ ခံစားေပးလိုက္ပါ




* လူဆိုတာ အျမဲတမ္း အေကာင္းဆံုး အေနအထားမွာ မရွိေနႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္တိုင္လည္း အျမဲ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္မေနႏိုင္ဘူး။

* လူဆိုတာ အျမဲတမ္း ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေနေစဖို႔ အဆင္သင္႔ ရွိမေနႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ မိမိ ကိုယ္တိုင္လည္း အျမဲ ေပ်ာ္မေနႏိုင္ဘူး။

* လူဆိုတာ အျမဲတမ္း တိုက္ပြဲဝင္ေနဖို႔ ၾကံခိုင္သန္စြမ္း မေနႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ မိမိ ကိုယ္တိုင္လည္း အျမဲ ၾကံခိုင္ မေနႏိုင္ဘူး။

* လူဆိုတာ အျမဲတမ္း ခ်ိဳသာယဥ္ေက်း မေနႏိုင္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ မိမိ ကိုယ္တိုင္လည္း အျမဲ ခ်ိဳသာယဥ္ေက်းေနမွာ မဟုတ္ဘူး။

ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္႕မွာ စိတ္အားတတ္ၾကြမႈ အျမဲတမ္း ျပည္႔ေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ဝမ္းနည္းပက္လက္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနႏိုင္တယ္။ စိတ္ပ်က္ အားငယ္ေနႏိုင္တယ္။ ကိုယ္ဟာ အျမဲတမ္း အျမင္႔မွာ ရွိမေနႏိုင္ဘူး။ အျမဲတမ္းလည္း ရြင္လန္းအားတတ္ မေနႏိုင္ဘူး။ ဒါက ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ျမင္ၾကည္႔တဲ႔ ဥပမာပါ။

ဒီလိုပဲ။ မိတ္ေဆြတစ္ဦး ကိုယ္႔အေပၚမွာ စိမ္းစိမ္းကားကား ဆက္ဆံသြားေသာအခါ ၊ ကိုယ္႔အေပၚမွာ မညွာမတာ ဆက္ဆံသြားတဲ႔ အခါ ဒီအတြက္ အျပစ္တင္စကား မဆိုမိပါေစနဲ႔။ ဒီလိုေတြးၾကည္႔ပါ။

“ လူေတြကို အခု လတ္တေလာ မျမင္ေတြနဲ႔ မဆံုးျဖတ္ပါနဲ႔။ အျပစ္တင္ မေစာပါနဲ႔။ ဘာေၾကာင္႔လဲ ဆိုေတာ႔ လူေတြအားလံုး အျမဲတမ္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျမင္ေတြ မတူညီေနႏိုင္လို႔ပါပဲ။ ကိုယ္က ေပ်ာ္ျပီး စကားေျပာေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ သူက စိတ္ဆင္းရဲျခင္းၾကီးစြာ ျဖစ္ေနႏိုင္တယ္။ ”

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးမွာ ကိုယ္စီ ကိုယ္ငွ ထမ္းပိုးေနၾကရေသာ တာဝန္ေတြ ရွိေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးမွာ ၾကံဳေတြေနရတဲ႔ ျပႆနာေတြ ၊ စိတ္ညစ္ႏြမ္းမႈေတြ ရွိေနတယ္။ လူေတြက သူတို႕လည္း စိတ္မေပ်ာ္မႈေၾကာင္႔ ကိုယ္နဲ႔ ဆက္ဆံတဲ႔ အခါ စိတ္ပ်က္ေအာင္ လုပ္ခံလို႔ ကိုယ္က စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေသာ အခါတိုင္း သူတို႕ကို “ စာနာ ခံစားေပးလိုက္ပါ။ ” ဆိုေသာ စကားကို သတိတရ က်င္႔သံုးပါ၊

source; Make Allowances By Patience Strong
ကိုေဇာ္ တင္ျပသည္။
22.4.2010 - 4.50 AM

.
Share/Bookmark

3 ေခါင္းေမာ႔ထားပါ




လူဆိုတာ စိတ္ပ်က္အားငယ္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ စိတ္ဓါတ္က်တတ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ကင္းမဲ႔ေနတဲ႔ အခါမွာ ကိုယ္က ေခါင္းငိိုက္စိုက္ မက်သြားေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။ ေခါင္းကို အားတင္းက ေမာ႔ထားပါ။ ဘဝဆိုတာ သတၱိရွိရွိ ရင္ဆိုင္ျပီး ဘဝဆိုတဲ႔ ဂီတသံထဲမွာ အလိုက္သင္႔ သီဆိုတတ္ရင္ အရာရာ အဆင္ေျပလိမ္႔မယ္ ဆိုတာ ေတြ႕လာရပါလိမ္႔မယ္။

ဘယ္လို ျပႆနာနဲ႔ပဲ ေတြ႕ေန ၊ ျမင္ေနရပါေစ ေခါင္းကို မတ္ထားပါ။ ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကို ေျဖာင္႔တန္းေအာင္ ဆန္႕ထားျပီး မ်က္လံုး အစံုက ကိုယ္ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္းကို မမွိတ္ ၊ မသုန္ေအာင္ ေစာင္႔ၾကည္႔ပါ။ စိတ္ဝိညာဥ္ ထဲမွာ ေအာင္ျမင္ေနပံုကို ေတြးရင္း ယံုၾကည္မႈ အျပည္နဲ႔ ဝင္လာတဲ႔ ထိုးႏွက္ခ်က္ ျပႆနာမ်ားကို ၾကံၾကံခိုင္ ရင္ဆိုင္ကာ ရဲစြမ္းသတၱိကို ျပပါ။

အရံႈးေပးေသာ စိတ္နဲ႔ ဦးမညႊတ္ပါနဲ႔ ၊ ဘယ္လို အေျခအေနမွာ ျဖစ္ေနပါေစ ေခါင္းေမာ႔ထားပါ။ အဲဒီလို မဟုတ္ရင္ေတာ႔ ၾကမ္းျပင္မွာ ေနာက္ေကာက္က်ျပီး ျပားျပားေမွာက္ေနတဲ႔ လက္ေဝွ႕သမားလို ဒီလို စိတ္ညစ္ေနခ်ိန္မွာ ရႈံးနိမ္႔သြားရလိမ္႔မယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ကိုယ္႕ေျခေထာက္ကို ေပၚကိုယ္႔ ရပ္ျပီး ကမာၻ နဲ႔ ေလာကကို ျပံဳးျပလိုက္ပါ။ ဒီလိုပဲ ျပံဳးျပီး ေခါင္းေမာ႔ထားသင္႔တာပဲ မဟုတ္လား။


source; Chins Up By Patience Strong
ကိုေဇာ္ တင္ျပသည္။
22.4.2010 - 2.12AM

.
Share/Bookmark

21 April 2010

6 အသံုးခ်ျခင္း


အသံုးခ်ျခင္း

တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
သနပ္ခါး ေသြးတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ဓါး ေသြးတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ကေလး ထိန္းတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ဘ႑ာ ထိန္းတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ႏိုင္ငံ ထိန္းတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ကမ္းလင္႔တယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ပုတ္ခ်တယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ေနေရာင္ ကာတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
မွန္လိုက္ ထိုးတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
သားေမြးတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
သားသတ္တယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
စာ ေရးတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
စာ ဖ်က္တယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ငါး ေမြးတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ငါး ဖမ္းတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ျဖန္႕ေဝတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
သိမ္းပိုက္တယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
မ်က္ရည္ သုတ္တယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
မ်က္ရည္ ခ်ဴတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
အလင္း ညွိတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
အလင္း မွိတ္တယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
အေမွာင္ ခြင္းတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
အေမွာင္ ပ်ိဳးတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ရင္ကို ခ်ဳပ္တယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ရင္ကို ခြဲတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
စာရင္း တြက္တယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ခ်ဲ တြက္တယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
က်မ္းစာ ေရးတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ညစ္ညမ္းစာ ေရးတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
တည္ေဆာက္တယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ဖ်က္ဆီးတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
က်န္းမာပါေစတဲ႔ ေရးတယ္။
တခ်ိဳ႕က  . . . ဒီလက္နဲ႔
ဤေနရာတြင္ ေခြးမ်ားသာ ေသးေပါက္ရန္ တဲ႔။

 ကိုေဇာ္

.

Share/Bookmark

1 ႏိုင္ငံ


 ႏိုင္ငံ

ဟိုးအေဝးကို ေငးလိုက္ေတာ႔
ဒီထက္ ပိုေဝးတဲ႔ 
မျမင္ရတဲ႔ ေနရာကို ျမင္တယ္။

ေျခေထာက္က ရပ္ေနေပမဲ႔
တစ္ခါတစ္ေလ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္သြားတတ္တဲ႔
ကိုယ္႔စိတ္ကို ကိုယ္ မႏိုင္။

ေရညွိေပေနတဲ႔ လမ္းေပၚမွာ
ရင္ေကာ႔ေလွ်ာက္ခဲ႔ျပီးမွ
ကတၱရာလမ္းေပၚမွာ 
ေခ်ာ္လဲသူေတြကိုလည္း နားမလည္။

အိပ္မက္ေတြကို ထုတ္ျပီး
အေသအခ်ာ မီးပူတိုက္ခဲ႔ျပီးမွ
ၾကည္႔မိတယ္. . .
အိပ္မက္က အေၾကသားနဲ႔ ခ်ဳပ္လို႔။

သမိုင္းတစ္ခုကို ေရးဖို႔
ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုမွာ
တခ်ိဳ႕က သူရဲေကာင္းျဖစ္ျပီး
တစ္ခ်ိဳ႕က ကၽြန္ေတြ ျဖစ္သြားတယ္။

ေလပူေတြကို မရွဴခ်င္လို႔
ကိုယ္႔ဖာသာ ပုလင္းထဲ ဝင္ေနပါတယ္
ေအာက္က လာလာျပီး 
မီးျမိွဳက္သြားၾကေလရဲ႕။

ဒါဆို . . .
အသက္ရွဴၾကပ္တယ္ ဆိုတာ
တစ္ခုခု မ်ားလား
ဒါေပမဲ႔ . . . အဲဒီ တစ္ခုခုက 
ဘာလဲ ဆိုတာ မသိဘူး။

တစ္ခါတစ္ေလ . . .
တစ္ခုခုကို ေျပာခ်င္ေပမဲ႔
ဒီပါးစပ္ကို ဒီစကားက ျပန္ဆို႔ျပီး
မေျပာျဖစ္ေတာ႔. . .
ဒါ . . အ တာ မဟုတ္ဘူး
ဆို႔ ေနတာပါ. .။

တခ်ိဳ႕ေတာ႔ လူအ အိပ္မက္ လို႔ ေျပာၾကတယ္။
သူတို႕လည္း ေျပာခြင္႔ရရင္ ေျပာခ်င္မွာပဲ. . 
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း . . .
နားေထာင္ခြင္႔ရရင္ နားေထာင္ခ်င္မိေသးတယ္. .
တရွည္တလ်ားေပါ႔. . ။

ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ. . .ေျပာျပရဦးမယ္
ဟိုတေလာက ျပခန္းတစ္ခုမွာ
သြားမရွိပဲ ျပံဳးေနတဲ႔ 
အဘိုးအိုရဲ႕ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ၾကည္႔လိုက္ရတယ္
သြားမရွိေပမဲ႔ သူ႔အျပံဳးမွာ အသက္ဝင္တယ္။
သြားရွိရဲ႕သားနဲ႔ လူေတြ 
ဘာလို႔ မျပံဳးႏိုင္ၾကတာလဲ။

ငိုခ်င္ရင္လည္း ငိုေပါ႔
ကိုယ္႕မ်က္ရည္နဲ႔ ကိုယ္ပဲ
ဒါေပမဲ႔. . .ကမာၻကိုေတာ႔
မ်က္ရည္နဲ႔ မေဆးနဲ႔
သမိုင္းရိုင္းတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ. . .
ငါ႔အိပ္မက္ေတြ 
ခုတ္ထိုးေျမလွန္
ၾကပ္ခိုးခံခဲ႔ရပါေပါ႔လား
အင္း . . . 
အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ တစ္ရက္ရက္ 
ေနေရာင္ျခည္နဲ႔ ေလေအးဝဝ
ငါ . . .ရဦးမွာပါ။

အခု
ငါ . . ငိုမယ္ၾကံေတာ႔
ရည္ရြယ္ခ်က္ မသိေတာ႔ဘူး။

ကိုေဇာ္
21.4.2010 

.
Share/Bookmark

2 အားတင္းထားပါ




ေလာကမွာ ကိုယ္႔အတြက္ ဘာမွ မက်န္ေတာ႔ဘူး ဆိုျပီး ထင္ေနရတဲ႔ အခ်ိန္ထိေအာင္ အားတင္းထားပါ။ မိုးေသာက္ အလင္းေရာင္က ျဖိဳခြဲ ေရာက္ရွိလာတဲ႔ တိုင္ေအာင္ အေမွာင္ထဲမွာ အားတင္ထားပါ။ ကိုယ္႔အေပၚ ျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ ေၾကကြဲမႈ အရႈပ္အေထြးေတြ ၾကားမွာ မိမိသတၱိေတြကို ဆက္လက္ ေမြးျမဴ ကိုင္စြဲကာ အားတင္းထားပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္႔ရဲ႕ ကတိ ၊ သစၥာ ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ ရဲရဲ ရင္ဆိုင္ကာ အားတင္းထားပါ။

အားတင္းထားမႈကို လက္ေလ်ာ႔ျပီး လႊတ္ေပးလိုက္တဲ႔ အခါမွာ ဘဝဆိုတဲ႔ ပင္လယ္ထဲ ေမ်ာပါသြားျပီး ကံၾကမၼာ လႈိင္းတံပိုးေတြရဲ႕ ရိုက္ခတ္မႈ ဒဏ္ကို ခံစားရကာ ဘဝမုန္တိုင္းက မေရာက္ဖူးေသာ ဆံုးရံႈးမႈ ဆိုတဲ႔ ေရေအာက္သို႔ ပို႕ေဆာင္ လိမ္႕မယ္။ ဘဝပင္လယ္က နက္ရိႈင္းလြန္းလွတယ္။ ေလျငိမ္တုန္းမွာ သက္သာတယ္ ဆိုေသာ သံသယ ျဖစ္ဖြယ္ ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚမွာ က်န္ေနခဲ႔သူေတြက မုန္တိုင္းနဲ႔ အတူ ဒီေရ တတ္လာျပီး ေက်ာက္ေဆာင္ကို ေရလႊမ္းမွ လူမိုက္ဆိုျပီး က်န္ခဲ႔တယ္။

ကိုယ္႔ဘဝမွာ ကိုယ္တိုင္ တန္ဖိုးထားရတဲ႔ အရာေတြ ဆံုးရံႈးသြားေသာ္လည္း အားတင္းထားပါ။ ကိုယ္႕မွာ ရွိေနတဲ႔ ခြန္အားကို စိုက္ထုတ္ကာ အားတင္း ဆုပ္ကိုင္ထားပါ။ အနာဂါတ္ကို ယံုၾကည္ျပီး ျပံဳးလိုက္ပါ။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္က အေဝးေရာက္ကာ ေပ်ာ္စရာေတြ ဆိတ္သုဥ္းသြားျပီ ဆိုျပီး ထင္ေနရေပမဲ႔ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္႔ရဲ႕ ရင္တြင္းမွ ေျပာေနတဲ႔ အသံကို နားဆင္ၾကည္႔ပါ။ သူက ေျပာေနတယ္။

“ အားတင္းထားပါ . . . ၊ အားတင္းထားပါ။ ”


source; Hold On By Patience Strong
ကိုေဇာ္ တင္ျပသည္။
21.4.2010 - 3.47 AM

.
Share/Bookmark

20 April 2010

17 ေရႏူး၍ ျပန္ရွဴၾကည္႔ျခင္း ( သို႕ ) မ်က္မွန္ သံုးလက္



ဘာရယ္ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ကိုယ္ေရးတဲ႔ စာေတြကို Revision အေနနဲ႔ ျပန္ဖတ္ၾကည္႔မိေတာ႔ အရင္ကတည္းက ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးေတြနဲ႔ ေရးထားတဲ႔ စာေလးေတြကို ျပန္ျပီးေတာ႔ အခုမွ  သတိရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒါေလးေတြကိုလည္း ေျဖရွင္းခ်က္ အေနနဲ႔ ေရးရင္း အတူတူ ျပန္ျပီး ေတြးၾကည္႔ရေအာင္ လို႔ စဥ္းစားမိလို႔ ဒီပို႔စ္ေလး တင္လိုက္တာပါ။ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းမယ္ လို႔ေတာ႔ ထင္မိတာပါပဲ။ အျမင္သစ္ ၊ အေတြးသစ္ေလးေတြလည္း ရမယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါတယ္။

ပထမဦးဆံုး ဘာမွ စ မေျပာခင္ စာဖတ္သူမ်ားကို မ်က္မွန္ေလးေတြ အရင္တပ္ေပးပါရေစ။ မ်က္မွန္ ဆိုတာက ဒီလိုပါ။ အခု ေနာက္ပိုင္း 3D ရုပ္ရွင္ေတြ ေပၚလာတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္လိုပဲ ၾကည္႔ၾကည္႔ သာမာန္ မ်က္လံုးနဲ႔ ဆိုရင္ 3D ရုပ္ရွင္ကို ျမင္ခြင္႔ မရပါဘူး။ ( အခုေတာ႔ ေအာင္ျမင္ေတာ႔မယ္ ေျပာတယ္။ ရာခိုင္ႏႈန္းျပည္႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး။ ) ဒါေၾကာင္႔ 3D ရုပ္ရွင္ကို ျမင္ခြင္႔ရေအာင္ 3D မ်က္မွန္ကို တပ္ျပီး ၾကည္႔မွ ျမင္ရပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာေလး ျမင္မိေအာင္ အရင္ဆံုး မ်က္မွန္ေလး တပ္ေပးပါရေစ။ 

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

တစ္ခါက . . .

အေဖ လုပ္သူက သူ႕သမီးကို ေခၚျပီး သူတို႕ ျမိဳ႔ကေလးရဲ႕ ဘုရားေက်ာင္း ေမွ်ာ္စင္ၾကီးထိပ္သို႔ေခၚသြားကာ . . .

“ သမီး ဟိုမွာ ၾကည္႔စမ္း။ ျမိဳလယ္မွာ ရွိတဲ႔ လယ္ကြက္ကို ေရာက္ေအာင္ သြားႏိုင္တဲ႔ လမ္းက တစ္လမ္းတည္း မဟုတ္ဘူး ေတြ႕လား။ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္။ လူ႕ဘဝမွာလည္း ဒီလိုပဲ သမီး ရည္မွန္းထားတဲ႔ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ေအာင္ ဒီလမ္းက သြားလို႔ မရဘူး ဆိုရင္လည္း ေနာက္ထပ္ တစ္လမ္းက ေကြ႔သြားလို႔ ရႏိုင္တယ္။ ”

ဆိုျပီး ညႊန္ၾကားကာ ၾသဝါဒ ေပးခဲ႔ပါတယ္။ ဒီလို ၾသဝါဒ ေပးျခင္း ခံခဲ႔ရတဲ႔ “ ရွိယာပရက္လီ ” ဟာ တစ္သက္လံုး စြဲျမဲ ခဲ႔ျပီး သူလုပ္သမွ် အလုပ္ေတြကို ဒီတစ္နည္းနဲ႔ မရရင္ ေနာက္ထပ္ တစ္နည္းနဲ႔ စမ္းသပ္လုပ္ကိုင္ရင္း ကမာၻေပၚမွာ ေရပန္းစားေသာ ဒီဇိုင္းသစ္ေပါင္းမ်ားစြာကို တီထြင္ ႏိုင္ခဲ႔ျပီး ကမာၻ႕ဖက္ရွင္ေလာကကို ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ ၾကီးစိုးထားႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ 

(ဒီစာေလးကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မူရင္း မဖတ္ဖူးပါ။ ဆရာေဖျမင္႔ေရးသားေသာ “ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာျပီလား။ ” စာအုပ္ကို လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္အတန္ၾကာက ဖတ္ခဲ႔ရျပီး အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ မွတ္သားထားသလို ျပန္ေျပာလိုက္တာပါ။ )

ဒါေၾကာင္႔ ေလာကမွာ One Way ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ ဖယ္ေရွာင္ျပီး Ways မ်ားျဖင္႔သာ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည္႔ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ စာဖတ္ေတာ႔လည္း ၊ စာေရးေတာ႔လည္း One sense ဆိုတာထက္ Multi Senses ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားဖတ္ခဲ႔ ၊ ေရးခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕စာေတြကိုလည္း ၾကိဳက္သလို ျမင္ဖို႔ရာ ေနရာမွာ ခ်ျပထား ၊ ရပ္ျပထား ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါကလည္း ျဖစ္သင္႔တယ္လို႔ပဲ ထင္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ေဘဘီလံုမွာ အခ်မ္းသာဆံုး ပုဂၢိဳလ္ စာအုပ္ကို ၁၉၉၈ ခုႏွစ္က ဝယ္ျပီး ဖတ္ျဖစ္ခဲ႔ေပမဲ႔ သေဘာေပါက္ပံုက တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနခဲ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ စာအုပ္ပံုၾကားထဲမွာ သူက ခပ္ကြယ္ကြယ္ပဲ ငုပ္လွ်ိဳးေနခဲ႔တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၂၀၀၆ မွာ ကၽြန္ေတာ္႔စာအုပ္ပံုေလးထဲက ျပန္ေတြ႕လို႔ ဖတ္ခဲ႔ရေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အရင္က ဖတ္လို႔ သိခဲ႔သမွ် ၊ ျမင္ခဲ႔သမွ် ေတြ အားလံုးဟာ အခု ကၽြန္ေတာ္ဖတ္လို႔ သိခဲ႔သမွ် ၊ ျမင္ခဲ႔သမွ် ေတြနဲ႔ တျခားဆီ ျဖစ္ေနခဲ႔ပါေတာ႔တယ္။ ဒါဟာ အသက္အရြယ္ေၾကာင္႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင္ေျပာင္းလဲ သြားခဲ႔တာပါ။

ဒါေၾကာင္႔ စာေရးသူဆိုတာ စာဖတ္သူကို အျမင္ေတြ ၊ ခံစားမႈေတြ  ၊ အေတြးေတြ မ်ားစြာ ေပးႏိုင္ မေပးႏိုင္ စာဖတ္သူလည္း စီစစ္ျပီး ဖတ္သင္႔ပါတယ္။

ဒါက ကၽြန္ေတာ္ ေပးခ်င္ေသာ ပထမ မ်က္မွန္ တစ္လက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ကမာၻမွာ နာဇီ နဲ႔ ဖက္ဆစ္ စနစ္ၾကီး က်ဆံုးခဲ႔တာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိခဲ႔ပါျပီ။ ( တျခား စနစ္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလိုပါ ၊ မႏိုင္ပါ ၊ မေျပာရဲပါ။ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။ ) ဒါေပမဲ႔ ဒီစနစ္ၾကီး ေတြ ကမာၻေပၚကေန လံုးဝ ေပ်ာက္ဆံုးသြားပါျပီလို႔ ေျပာလို႔ မရပါဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က သိခဲ႔ၾကပါတယ္။ ရာမ နဲ႔ ဒႆဂီရိ ဆိုရင္ အားလံုးက ဒႆဂီရိကို အရမ္းမုန္းၾကပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ရာမ နဲ႔ သီတာ ကို ညားေစခ်င္တာကိုး ၊ ဒါေၾကာင္႔ ဒႆဂီရိ ကို ထည္႔မတြက္တတ္ၾကပါဘူး။ 

ဒီ အျမင္ေလးကို တြန္းလွန္ေျပာင္းလဲ လိုက္တာကေတာ႔  ဆရာ ခ်စ္ဦးညိဳပါ။ သူက “ လကၤာ ဒီပ ခ်စ္သူ ” စာအုပ္ကို ထုတ္ျပီး ဒႆဂီရိ ဆိုတာလည္း ခ်စ္တတ္တဲ႔ အသည္းႏွလံုးနဲ႔ ဆိုတာကို ထုတ္ျပခဲ႔ပါတယ္။ ဒီေတာ႔ လူေတြ အရင္က မုန္းေနခဲ႔ၾကတာကေန သူ႕ကို စာနာခံစား သနားလာၾကပါတယ္။

ဒီလိုပါပဲ . . . ကမာၻေပၚမွာလည္း စာေရးဆရာေတြက သူတို႕ရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္ကို အမႊန္းတင္ရင္း မလိုအပ္ပဲ နာဇီ ၊ ဖက္ဆစ္ စနစ္မ်ားကို ေကာင္းတယ္ ဆိုသလို ေဖာ္က်ဳးကာ ေရးသားမိတတ္ပါတယ္။ ဒါကို ဖတ္ၾကရေသာ မသိနားမလည္ေသးေသာ လူငယ္ေလးမ်ားက ဖတ္မိျပီး နာဇီ  ၊ ဖက္ဆစ္ ဝါဒေတြကို အလြန္ေကာင္းေသာ စနစ္ေတြ အျဖစ္ခံယူမိကာ သူတို႕ကိုယ္ သူတို႔ တကယ္႕ကို နာဇီ ၊ ဖက္ဆစ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား သဖြယ္ ခံယူျပီး ကားေတြ တဝီဝီ ၊ ဆိုင္ကယ္ေတြ တဝူးဝူး နဲ႔ စစ္ေရးျပတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါ စာေရးဆရာရဲ႕ ေဖာ္ညႊန္းခ်က္ အမွားကေန ျဖစ္လာတဲ႔ ျဖစ္ရပ္ေတြပါ။ 

စာေရးဆရာ ဆိုတာ မလိုအပ္တာေတြ မေဖာ္ညႊန္းသင္႔ပါဘူး။ ဒီလို ေဖာ္ညႊန္းမႈေၾကာင္႔ လူေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡေရာက္သြားေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ စာေရးသူရဲ႕ စာက ဘာလဲ ၊ စာေရးသူက ဘာကို ေဖာ္ညႊန္းခ်င္ေနတာလဲ စာဖတ္သူေတြကလည္း ျမင္ေအာင္ ၾကည္႔ျပီး ဖတ္ၾကည္႔သင္႔ပါတယ္။

ဒါက ကၽြန္ေတာ္ ေပးခ်င္ေသာ ဒုတိယ မ်က္မွန္ တစ္လက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟိုတစ္ေန႔က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာ ျဖစ္လိုက္ပါတယ္။ ေျပာရင္း ဆိုရင္း ကၽြန္ေတာ္ စာေရးတဲ႔ အေၾကာင္းပါလာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္ ေရးေနတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို သူ႕ကို ေျပာျပမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာကေတာ႔ ရိုး ပါတယ္။ 

“ ငါက လိုေနတာေလးေတြ ျဖည္႔ေပးခ်င္တာပါ။ ”

ကၽြန္ေတာ္က ဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ႔ သူက ခ်က္ခ်င္းပဲ တုန္႕ျပန္ေျပာဆိုပါတယ္။ 

“ လိုေနတာေတြကို ျဖည္႔ေပးတာ ဆိုေတာ႔ “ ဆရာၾကီး ” လား။ ”

တဲ႔.။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ဆက္မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အံ့ၾသ မွင္သက္သြားတယ္။ သူေျပာတဲ႔ စကား အဓိပၸါယ္ကို ျမန္မာလို ၾကားလိုက္ရေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္လိုက္ပါ။ သူငယ္ခ်င္း အရင္းၾကီးက ေျပာေတာ႔ ပိုျပီး နားရႈပ္သြားတယ္။ ဒီေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္႔ စကားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ျပီး သရုပ္ခြဲၾကည္႔ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးတာနဲ႔ သူေတြးတာ ေတာ္ေတာ္ကို လြဲသြားတာပါ။

ဥပမာ - ကၽြန္ေတာ္ကို ေျပာလာတယ္ ၊ ေမးၾကတယ္။ ( ေမးလ္ပိုျခင္း ၊ စီေဘာက္မွာ ေရးျခင္း ) အခု မိန္းကေလးေတြ ဝတ္တာ ၊ စားတာ အရမ္းဆိုးလာတယ္ ပညာေပးေလး ေရးေပးပါဦး။ ဆိုက္မွာ (ကၽြန္ေတာ္ ) သီခ်င္းတင္ထားသလို ဘယ္လို တင္ရတာလဲ။ PDF ဖိုင္ကို စာလံုးေတြ မေျပာင္းေအာင္ အလြယ္ဆံုး ဘာနဲ႔ လုပ္ရမလဲ။ ေနာက္. . . . . .မ်ားစြာေပါ႔။ 

ဒါေတြ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္က အရာအားလံုးကို မသိပါ ၊ မတတ္ပါ ၊ (ဒီထက္ ပိုေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္က ဘာမွ မသိ ၊ မတတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္ပါ။) တစ္ခါတစ္ေလ တိုက္ဆိုင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ သြားဖတ္မိတာေလးေတြက ေနာက္ေန႕က်ေတာ႔ ေမးတာေလးေတြ ျဖစ္လာေတာ႔ အခ်ိန္ရရင္ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ လိုေနတာေလးေတြကို ျဖည္႔ျပီး ေျပာျပမိတယ္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ သိရံုဆိုျပီး ေမးလ္က မပို႔ေတာ႔ပဲ ကိုယ္႕ေနရာေလးမွာ ပို႔စ္ေလး တင္ျပီး သူမ်ားေတြလည္း အဆင္ေျပေအာင္ တင္လိုက္မိတယ္။ 

ဒီလို ကၽြန္ေတာ္ ျဖည္႔ေပးေနတာေတြဟာ လြတ္ေနတဲ႔ အုတ္တစ္ခ်ပ္ေနရာမွာ အုတ္ခဲ မရွိခင္ အခ်ိန္မွာ ဝင္ျပီး ခဏထမ္းေပးထားတဲ႔ လမ္းေဘး ေက်ာက္ေတြ လိုမ်ိဳး ၊ ဘုရား ေလွ်ာက္ေတာ္မူမဲ႔ လမ္းမွာ တံတားက်ိဳးေနလို႔ ခႏၶာကိုယ္ကို တံတားလိုမ်ိဳး ျဖည္႔ခင္းေပးခ်င္တဲ႔ ရေသ႔တစ္ပါးရဲ႕ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳးရယ္ပါ။ ၾကာနီကန္ ဆရာေတာ္ ဦးဇဋိလ ေျပာတာကို နည္းနာယူျပီး ေျပာရရင္ “ ကၽြန္ေတာ္လိုမ်ိဳး မျဖစ္ညစ္က်ယ္  ဘေလာ႔ဂ္ဂါေတြက မ်ားပါတယ္။ တကယ္ေကာင္းေသာ ဘေလာ႔ဂ္ဂါေတြဆီက စာေတြကို ဖတ္တတ္လာေအာင္ ၊ ဖတ္ခ်င္စိတ္ ရွိလာေအာင္ ကၽြန္ေတာ္က သစ္မရခင္ ဝါးနဲ႔ ေဘာင္ကြပ္ ျပီး ျဖည္႔ေရးေပးခ်င္တာေလး တစ္ခုပါပဲ။ ”

ဒါေပမဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ သူေဌးတစ္ေယာက္က သူ႕ကားေမာင္းရင္ အဆင္ေျပေအာင္ ပိုက္ဆံ စိုက္ထုတ္ျပီး လမ္းျဖည္႔ခင္းတာမ်ိဳး ၊ “ အလိုရွိတာ ျဖည္႔ဆည္းျပင္ဆင္ ၾကေစဗ်ား ” ဆိုျပီး ဘုရင္က သူ႕တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ျဖည္႔ေပးတာမ်ိဳး ၊ သူမ်ားေတြကို “ အလိုရွိရာ ေတာင္းေလာ႔ ” ဆိုျပီး ျဖည္႔ဆည္းေပးႏိုင္ေသာ သိၾကားမင္း တစ္ေယာက္လို ျဖည္႔ဆည္းျခင္း လို႔ ထင္မွတ္ သြားတယ္ ထင္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ မရွင္းျပလိုက္ရပါ။ ရွင္းျပခ်ိန္လည္း မရလိုက္။ မေျဖရွင္းျပခ်င္တာလည္း ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ စာဖတ္သူမ်ား ဘယ္ေနရာမွာပဲ စာဖတ္ေနေန ၊ ဘယ္စာအုပ္ စာတန္းပဲ ဖတ္ေနေန စာေရးသူ ဘာကို တင္ျပခ်င္လဲ ၊ သူေရးထားတာေတြက ဘယ္လို ေနရာေတြကို ျဖည္႔ဆည္းေပးခ်င္လဲ ဆိုတာေလးကို ျမင္ေအာင္ ၾကည္႔ျပီး ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။

ဒါကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေပးခ်င္တဲ႔ တတိယ မ်က္မွန္ တစ္လက္ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီလို မ်က္မွန္ သံုးလက္ တပ္ျပီးျပီ ဆိုရင္ေတာ႔ ဘယ္ေနရာမွာပဲ စာဖတ္ဖတ္ ဒီမ်က္မွန္ သံုးလက္နဲ႔ စာဖတ္ရင္ စာေရးသူ ေပးခ်င္တာေတြကို ျမင္ရပါလိမ္႔မယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ႔ 3D ဇာတ္ကားၾကီးကို အေရာင္ ၊ ရုပ္ထြက္ ေကာင္းစြာ နဲ႔ ျမင္ႏိုင္ပါျပီ။ 

အခုေခတ္မွာ Wide Screen ေတြ ေပၚေနပါျပီ။ အသစ္ေတြလည္း ထပ္ထြက္ဖို႔ ရွိေနပါတယ္။ Projector ေတြမွာလည္း ျမင္ကြင္းက်ယ္ ( Wide Screen ) ေတြ ေပၚေနတဲ႔ ေခတ္မွာ ဒါကို ကိုယ္က ေနာက္က်ျပီး ၁၄ လက္မ အျဖဴ ၊ အမည္း တီဗီေလးနဲ႔  ၾကည္႔မွ မ်က္စိေအးတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး မျဖစ္သင္႔ေတာ႔ဘူးလို႔ ထင္မိပါတယ္။ အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အရင္က ေရးထားတဲ႔ စာအခ်ိဳ႕ကို ဒီ မ်က္မွန္ သံုးလက္နဲ႔ အစမ္း သေဘာမ်ိဳး ျပန္ျပီး ၾကည္႔ၾကည္႔ရေအာင္. . . ။ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းမယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ပထမဦးဆံုး “ ေခြးကဗ်ာ ”  ဆိုတဲ႔  ကဗ်ာေလးကို မွတ္မိမလား မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္လာသလို ကဗ်ာေလးကို ခ်ေရးတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ကဗ်ာေတြက မေကာင္းပါ။ အရင္က ေလေတြ အေၾကာင္း စဥ္းစားမိေတာ႔ “ ေလကဗ်ာ ” ဆိုျပီး ေရးခ်မိေသးတယ္။ အဲဒီေန႕ကေတာ႔ ေခြးေတြ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိျပီး ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးမိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္က တစ္ခုခုကို ေတြးျပီး ေရးမိရင္ ဒါနဲ႔ ပတ္သတ္တာေလးေတြကိုပါ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ရွိသေလာက္ အကုန္ အားစိုက္ ေရးလိုက္မိေတာ႔ ထိုအေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး အခ်က္အလက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ပါသြားႏိုင္ပါတယ္။ သူမ်ားေတြ အတြက္ ဖတ္လို႔ ေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ ၊ ဖတ္လို႔ မေကာင္းဘူး ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္႔ အားစိုက္ထုတ္မႈကေတာ႔ ဘယ္စာမွာမွ မေလ်ာ႔ခဲ႔ပါဘူး။

အခုလည္း ဒီ “ ေခြးကဗ်ာ ” ေလးကို ေရးေနတုန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေခြးနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ၾကားဖူးတာေလးေတြ ၊ ေတြးဖူးတာေလးေတြ အကုန္ထည္႔ျပီး သူမ်ားေတြ ျမင္သလို မဟုတ္ပဲ။ အျမင္က်ယ္က်ယ္ေလးနဲ႔ ျမင္ျပီး ခ်ေရးမိတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဝန္ခံစရာ ရွိတာက ဒီကဗ်ာ ေရးေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ခင္မင္ရေသာ အစ္မတစ္ေယာက္ကို တျခားသူေတြက ဝိုင္းျပီး ေျပာေနတာ ေဘးကေန ျမင္ေနရေတာ႔ ဒါကိုလည္း ခံစားခ်က္ပါသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေခြးကဗ်ာေလး ျဖစ္သြားပါေတာ႔တယ္။

Publish ကို ႏွိပ္ျပီး ကဗ်ာေလးကို တင္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုကို သြားသတိရတယ္။ ငါ ဒီအတိုင္း တင္လိုက္ရင္ မွန္ပါ႔မလား။ ဒီအခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေနတာကို အေျခခံထားတာ ဆိုေတာ႔ “ ကိုေဇာ္႔ကဗ်ာ ေကာင္းလိုက္တာ ”  ဆိုတဲ႔ Comment မ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္မလိုခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ေအာက္ကေန ( Conclusion (or) Writer Suggest Remark ) အေနနဲ႔ “ ဒီေန႕ ေခြးကိုက္ခံရေသာ ေန႕အမွတ္တရ ” ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ ေရးလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ႔ တင္လိုက္တယ္။ 

ခဏေနေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္လာျပန္ေရာ။ ငါ ဒီလို တင္လိုက္ရင္ အားလံုးက တကယ္႔ေခြး အကိုက္ခံရတာလို႔ ထင္သြားလိမ္႔မယ္ ေပါ႔ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ျပန္ျပီး Edit လုပ္ျပီး “ ( ေခြးက လူေခြးပါ ) ” လို႔ ထည္႔ေရးလိုက္မိတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ဒီလူေခြးက ကၽြန္ေတာ္႕ကို လာကိုက္တာလည္း မဟုတ္။ သူမ်ားကို ကိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္က ၾကားက ဝင္ေရးေပးတာ. . .။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာသလို စာတစ္ပုဒ္လံုး ၊ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုးကို ေအာက္ဆံုးက မွတ္ခ်က္ေလး တစ္ခုက ဖ်က္ဆီးလုိက္ပါတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ္ အသံမ်ိဳးစံု ၾကားလိုက္ရတယ္။ “ ဂိန္  ၊ ဂြမ္ ၊ ကိန္ ၊ ဝူး ” စံုေနတာပါပဲလား။ တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္သာ ေအာက္ေျခက အဆံုးသတ္ မွတ္ခ်က္ေလး မထည္႔ခဲ႔ရင္ သူတို႔ေတြရဲ႕ အျမင္ေတြက တစ္မ်ိဳး ေျပာင္းသြားမွာပါ။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္ ေအာက္ေျခက  ( Conclusion (or) Writer Suggest Remark ) ရဲ႕ အလြန္ အေရးပါ အရာေရာက္မႈကို အသံမ်ိဳးစံု နဲ႔ ၾကားျပီး သိခြင္႔ ရလိုက္ပါတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ မွတ္သားစရာ တစ္ခုပါ။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္႔မွာ စာေရးသူ နဲ႔ စာဖတ္သူ ၾကားထဲကို ျမင္ေအာင္ ၾကည္႔ႏိုင္တဲ႔ “ မ်က္မွန္သံုးလက္ ” မရွိေသးပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီ ေခြးကဗ်ာေလးကို အခုေနာက္ပိုင္းမွ ျပန္ျပီး မ်က္မွန္တပ္ျပီး ေလ႔လာခြင္႔ရေတာ႔တယ္။ အခု စာဖတ္သူလည္း အထက္က မ်က္မွန္ သံုးလက္ တပ္ျပီး ေလ႔လာ ဖတ္ရႈၾကည္႔ပါလား။ 

 ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

လူေတြရဲ႕ အျမင္နဲ႔ သူတို႔ ရင္ထဲကို ထင္းထင္းလင္းလင္းၾကီး ေမွာင္ေနတဲ႔ ဂူထဲကို လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးနဲ႔ ထိုးလိုက္သလို ျမင္သြားေစတဲ႔ စာေလး တစ္ပုဒ္ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါက ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ပါပဲ။ တကယ္ေတာ႔ ဒီကဗ်ာေလးကို “ ၾကက္ကဗ်ာ ” လို႔ ေပးဦးမလို႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ အဓိပၸါယ္ၾကီးက တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနလို႔ “ ၾကက္တြန္သံ ” လို႔ပဲ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည္႔လိုက္ပါဦး။

ဒီကဗ်ာေလးကို ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္႔အျမင္ ရိုးရိုးေလးနဲ႔ ရွင္းရွင္းေလး ေရးလိုက္တာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အျမင္နဲ႔ စာဖတ္သူ အျမင္ ေတာ္ေတာ္ မတူဘူး ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္ အဆံုးသတ္အေနနဲ႔ ေရးထားတာက “ ဒါေၾကာင္႔ ဝမ္းကစ္ခ္ခ္ခ္  ( Kick )  “ ဝုန္း ” ဆိုျပီး ေရးထားလိုက္ေတာ႔ အားလံုးရဲ႕ အျမင္မွာ ၾကက္ဖၾကီး ( အဆိုေတာ္ မဟုတ္ပါ :P ) ကို ကၽြန္ေတာ္က ကန္လိုက္တယ္ လို႔ပဲ ျမင္ၾကတယ္ဗ်ာ။

တကယ္ေတာ႔ ၾကက္ မေျပာနဲ႔ ဘာေကာင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ အႏၱရာယ္ကို သူတို႔သိပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ သခင္ ေဒါသထြက္ေနျပီ ဆိုရင္ သူတို႕ အလိုလို သိတတ္ၾကျပီး သူတို႔ ေရွာင္သြားတတ္ပါတယ္။ အခုလည္း ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကို မုန္းေတာ႔မုန္းတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အခုလို အိပ္ဖို႔ ဆိုျပီး တြန္ေနေတာ႔ ဆက္မတြန္နဲ႔ေတာ႔ ဆိုတဲ႔ သေဘာနဲ႔ သူ႕ကို ထြက္သြားေအာင္ နံရံကို ကန္ျပီး ေျခာက္လိုက္တာပါ။ ဒီေတာ႔ သူကလည္း လန္႔ျပီး မတြန္ပဲ ေျပးေရာေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါကို အားလံုးက ကၽြန္ေတာ္႔ကဗ်ာေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က ၾကက္ဖၾကီးကို ကန္လိုက္တယ္ ထင္ေနတာ. . အမေလးဗ်ာ . .သူ႕ကို ကန္ဖို႔ ေနေနသာသာ ဖမ္းလို႔ကို မမိတာ. . .:P :P :P

ဒါနဲ႔ ဒီကဗ်ာေလးကို ဖတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ သူမ်ားေတြ မန္႔တာကို ၾကည္႔ျပီး ျပံဳးခဲ႔ရပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ားကလည္း တစ္ခုခု အေတြးေလးေတြ ရသြားခဲ႔ရင္ Comment မွာသာ ခ်ေရးထားခဲ႔ပါ။ ကိုယ္လည္း ေတြးျပီး ေပ်ာ္ရသလို သူမ်ားေတြလည္း အေတြးေတြ ရတာေပါ႔။ ဒီလို ကိုယ္႔အေတြးေတြ ရလို႔ ေရးသြားတာကို ကၽြန္ေတာ္က စိတ္ဆိုးမယ္လို႔ မထင္ပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မဆိုးပါဘူး။ စာလံုးေပါင္းမွားတာကို ျပႆနာၾကီး တစ္ခုလို လာေျပာတဲ႔ သူကိုေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မဆိုးေသးတာပဲေလ။ ကို္ယ္လည္း စိတ္ကူးေပၚလာတာေလးေတြ ခ်သာေရးသြား ၊ အားလံုးလည္း ေတြးမိ ျမင္မိတာေပါ႔ဗ်ာ။ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ 

ေနာက္တပ္ တစ္ပုဒ္ အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အေျပာခ်င္ဆံုး ပို႔စ္ေလး တစ္ပုဒ္ကေတာ႔ “ ခပ္ညံ့ညံ့ ေအာင္သြယ္ေတာ္ ”  ဆိုတဲ႔ ဝတၳဳတိုေလးပါ။ ဒီပို႔စ္ေလးထဲမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ္တိုင္ ႏွစ္ရာကို ႏွစ္ေနရာက ေျပာင္းျပီး ကၽြန္ေတာ္ ခံစားေရးထားခဲ႔တယ္။ ဒါက အဓိကေတာ႔ မက်လွပါဘူး။ အဓိက က်တာက ကၽြန္ေတာ္ ဒီဝတၳဳတိုေလးမွာ ဖြတ္ထားတာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားပါပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ စာဖတ္သူေတြ အားလံုးက ဒါကို ျမင္သြားၾကတယ္။ 

တကယ္ပါ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းကို ဝမ္းသာမိတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရးထားတာမွ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕တယ္။ ေနာက္ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ကားေပၚမွာ ဆံုတယ္။ အဲဒီေကာင္မေလးက သူမ ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ကေလး တစ္ေယာက္ကို ေပါင္းတယ္။ ဒီေတာ႔မွ ေပၚလာတဲ႔ ကေလးက ဇာတ္လမ္းရဲ႕ အဓိက ေအာင္သြယ္လုပ္ေပးမဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္။ ဒီကေလးက ဒီေကာင္ေလး အေၾကာင္း သူ သိခ်င္လို႔ စံုစမ္းတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ေကာင္မေလးကို သူသိတာကို ေျပာျပလိုက္မိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဇာတ္လမ္း အဆံုးမွာ ေကာင္မေလးက ကေလးေလး ေျပာတဲ႔ အတိုင္း X X X X X X X X X X X  X X X X X X X X 

ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးဆီက အခ်စ္ကို ၾကိဳးစားတာေတြ ၊ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလး အျပင္မွာ ခ်ိန္းေတြ႕တာေတြ ၊ သူတို႔ အျပင္အေျခအေနေတြကို မတင္ျပထားပါဘူး။ အဆင္႔မ်ားစြာ ေက်ာ္ျပီး ေရးျပထားပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလး စကားေျပာခန္းမွာလည္း သူတို႔ ေျပာတာကို တိုက္ရိုက္ မတင္ျပပဲ သူတို႔ေျပာေနတာကို ေဘးက ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ တစြန္းတစ ၾကားမိတဲ႔ အေနနဲ႔ပဲ တင္ျပထားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ေကာင္ေလးက သူ႕ဖာသာ ရုတ္တရက္ ျပန္လည္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားပါတယ္။ ေကာင္မေလးကလည္း သူ႔ဖာသာ ဆက္လက္ လည္ပတ္ေနခဲ႔တယ္။ 

ဒါေတြကို ထည္႔မေရးခဲ႔ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ စာဖတ္သူေတြက ျမင္သြားရံုတင္ မကဘူး။ သူတို႔ ေနာက္ထပ္ ဘာမ်ား ဆက္ျဖစ္သြားလဲ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို ေမးလ္ေတြပို႔ုျပီး ေမးၾကပါတယ္။ ကိုဝဏၰ နဲ႔ မသူဇာ ေနာက္ေတာ႔ ဘာမ်ား ျဖစ္သြားၾကလဲ တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မေျဖခဲ႔ပါဘူး။ ဒီဝတၳဳတိုေလးက အျပင္မွာ တကယ္ျဖစ္ခဲ႔တာေလးကို ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္႔ေရးဟန္ေလးနဲ႔ တင္ျပလိုက္တာပါ။ မသူဇာ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အစ္မ ဝမ္းကြဲပါ။ “ ေကသာႏိုး ” ဆိုျပီး နာမည္တြင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ နာမည္ေပးခဲ႔သူေပါ႔။ သူ႕အေၾကာင္းကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ “ ဝက္ပစ္ဂ္ရဲ႕ အစ္ကို ဆိုေတာ႔ ” ဆိုတဲ႔ ပို႔စ္မွာ ေရးထားပါတယ္။

အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို ေျပာျပပါ႔မယ္။ မသူဇာက အခုေတာ႔ အိမ္ေထာင္နဲ႔ပါ ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔။ သူေယာက်္ား ( ကၽြန္ေတာ္႔ ေယာက္ဖဝမ္းကြဲ ) ကေတာ႔ အခု စလံုးမွာပါ။ သူတို႔ဖာသာ အိမ္ေထာင္ကေတာ႔ သာသာယာယာပါပဲ။ အရင္က ျဖစ္ခဲ႔တာေတြကိုလည္း မသူဇာလည္း အဲဒီတုန္းက ငယ္ေသးေတာ႔  အခုခ်ိန္ဆို သူ႕ကေလးေတြ ထိန္းေနရတာနဲ႔ သတိေတာင္မွ ရေတာ႔မယ္ မထင္ပါ။ ကိုဝဏၰကေတာ႔ အခုခ်ိန္အထိ လူပ်ိဳၾကီးပါပဲ။ တတ္လိုက္ ဆင္းလိုက္နဲ႔ သေဘၤာသား အျဖစ္ နယ္ေျမေတြကို အသစ္ရွာေဖြေနတုန္းပါပဲ။ ကိုဝဏၰ အိမ္ေထာင္ မျပဳေသးဘူးလား လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မေမးမိတာ ဘာေၾကာင္႔လဲ ဆိုတာေတာ႔ စာဖတ္သူမ်ား ခံစားနားလည္ႏိုင္လိမ္႔မယ္ ထင္ပါတယ္။ 

ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ခပ္ညံ့ညံံ့ ေအာင္သြယ္ေတာ္ တစ္ေယာက္ကိုး။ သူကလည္း ေစ်းဦးက်ိဳးသြားသူ တစ္ေယာက္လို ဘဝမွာ ေနာက္ပိုင္း အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး အေရာင္းအဝယ္ မျဖစ္ေတာ႔တာလား ဆိုတာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာေတာ႔ မသိပါဘူး။ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္သာ အခု အခ်ိန္မွာ ေအာင္သြယ္ခြင္႔ ရမယ္ ဆိုရင္ . . . . . ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေသာ ေအာင္သြယ္ေတာ္ မျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာင္မွ “ ခပ္ညံ့ညံ့ ေအာင္သြယ္ေတာ္ ” ေတာ႔ ျဖစ္ေတာ႔မယ္ မဟုတ္ေတာ႔ပါ။

ဒီဝတၳဳတိုေလးက ကၽြန္ေတာ္႕ကို အထက္က ဆိုခဲ႔ေသာ “ မ်က္မွန္ သံုးလက္ ” ကို တိတိက်က် ရွာေဖြေပးခဲ႔တာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီမ်က္မွန္ သံုးလက္နဲ႔ အခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္႔စာေတြကို သူမ်ားစာေတြကို တပ္ဆင္ျပီး ဖတ္ၾကည္႔မိပါတယ္။ 

၁) Multi Senses ျဖစ္ျပီး အျမင္က်ယ္က်ယ္ ၊ နည္းလမ္းသြယ္သြယ္ေတြ ေပးႏိုင္လား။

၂) စာေရးသူက သူေျပာလိုရာကို စာထဲမွာ မိႈင္းတိုက္သလို ပံုေဖာ္ထားလား ၊ သူ႕စာကို စာထဲမွာ ပံုမေဖာ္ပဲ သူခံစားမႈ အတိုင္း ခံစားပါလို႔ ေဖာ္ညႊန္းခ်က္ေတြ ေရးထားလား။

၃) စာေရးသူ ေပးခ်င္တာက ဘာလဲ ၊ သူက “ ျဖည္႔ခ်င္သူလား ၊ အျဖည္႔ခံလား ”

ဒါေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရးေသာ စာမ်ားကို ဖတ္ျပီး အားမနာတမ္းသာ Comment ေရးျပီး ေဝဖန္ေပးစမ္းပါဗ်ာ။ (သူမ်ားေနရာေတြမွာေတာ႔ ဒီ မ်က္မွန္ၾကီး တကားကား နဲ႔ သြားဖတ္ပါ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါဆို ကိုက္ညီခ်င္မွ ကိုက္ညီပါလိမ္႕မယ္။) ကၽြန္ေတာ္႕ေနရာမွာေတာ႔ ျမင္ၾကည္႔ ၊ ေတြးၾကည္႔သြားပါ  ၊ ေရးသြားပါ။ တစ္ခု ရွိတာကေတာ႔ ေရးသူက အေကာင္႔မဝင္ပဲ Anonymous ဆိုရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း Neglect ၊ Ignore ေပါ႔ဗ်ာ။ မဟုတ္ဘူးလား။ 

ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ရတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ဂါ ေမာင္မိုး ရဲ႕ ဒီစာေလး က အရမ္းကို တန္ဖိုး ရွိတယ္ဗ်ာ။ သြားျပီး ဖတ္ၾကေစလိုပါတယ္။

*** အရာရာကို Wide Screen နဲ႔ ၾကည႔္ႏိုင္ ျမင္ႏိုင္ျပီး Multi Senses နဲ႔ ခံစားႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။***


ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္ 
20.4.2010 - 3.10 AM

.
Share/Bookmark