မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


24 June 2010

17 သူေဌး ႏွာဘူးမက်ရင္ အလုပ္ထြက္မဲ႔ လူစားမ်ား



ေလာကမွာ “ သူေဌးက ႏွာဘူးက်လို႔ အလုပ္ထြက္ခဲ႔ရတယ္။ ”  ဆိုျပီးေတာ႔ ၾကားဖူးၾကမွာပါ ၊ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ကိုး။ အခုေတာ႔ဗ်ာ မေျပာေပမဲ႔ ၾကားေနရတယ္ ဆိုသလိုပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ( တိုးတိုးေလး ေျပာျပမယ္။ ) ကၽြန္ေတာ္႔ အလုပ္မွာေလ “ သူေဌးက သူတို႔ကို ႏွာဘူး မက်လို႔ အလုပ္ထြက္မယ္။ ” ဆိုျပီး ျဖစ္ေနၾကပါေရာလား။ ခက္တယ္ . . . ခက္တယ္. . . တကယ္ကိုလည္း ဒီသေဘာပဲ ျဖစ္ေနပါေတာ႔တယ္။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနမိတယ္။ ျပီးခဲ႔တဲ႔ လက စတိုက မန္ေနဂ်ာလို႔ ေျပာလို႔ ရတဲ႔ တရုတ္မက အလုပ္ထြက္မယ္ လို႔ ေျပာတယ္။ သူက ဒီမွာ ၈ ႏွစ္ရွိျပီ။ သူျပီးရင္ အကုန္ျပီး သေလာက္ပါပဲ။ ဒါကို ဘာျပႆနာမွလည္း ျဖစ္တာ မၾကားဘဲ ထြက္မယ္ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အံ့့ၾသျပီး သူ႕ကို ေမးမိတယ္။ 

“ ဘာလို႔ ထြက္မွာလဲ။ ”

သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က အေတာ္ကို ခင္ပါတယ္။ သူ႔ကေလးေတြ ဓါတ္ပံု ၊ သူတို႔ မိသားစု ဓါတ္ပံုေတြဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က ဖိုတိုဖရိန္ေလးနဲ႔ လွလွပပ လုပ္ေပးေနၾက ဆိုေတာ႔ သူကလည္း ခင္တာေပါ႔ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ သူက တိုးတိုး တိုးတိုးပဲ ေျပာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူ႕အနားကို တိုးတိုး တိုးတိုးျပီး နားေထာင္ရပါတယ္။

“ ေဘာ႔စ္က “ အန္း ” ကို ႏွာဘူး ထေနတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ထြက္တာ. . . . ။ ”

“ ဟင္ . . . ”

ေဘာ႔စ္က အန္း ကို ႏွာဘူးထေနတာနဲ႔ သူက အလုပ္ထြက္တာ ဘာဆိုင္လို႔လဲ။ ဒီလိုဆိုေတာ႔ ေပါက္ေပါက္ေျမာက္ေျမာက္ ေတြးမိတတ္တဲ႔ ( အဟဲ ) ကၽြန္ေတာ္က “ ဟိုတစ္ေယာက္ကို ႏွာဘူးထျပီး သူ႕ကို ႏွာဘူး မထလို႔ သူက အလုပ္က ထြက္တာလား ” ဆိုျပီး ေတြးမိသြားတာပဲ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလို သြားမေမးျဖစ္ဘဲ မသိသလို ေနလိုက္ေတာ႔ သူက သူ႔ဖာသာ ဆက္ေျပာတယ္။

“ အန္းက အလုပ္ဝင္တာ ၆ လေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒါကို အခု ေဘာ႔စ္ မရွိတဲ႔ အခ်ိန္ေတြမွာ ပစၥည္းလာဝယ္လို႔ Approved By မွာ လက္မွတ္ထိုးရမယ္ ဆိုရင္ သူ႔ကို ထိုးဖို႔ ေဘာ႔စ္က ခြင္႔ေပးလိုက္တယ္ေလ။ တကယ္ေတာ႔ သူ႔ေရွ႕က စီနီယာေတြက အမ်ားၾကီးပါ။ ဒီလို ေက်ာ္လုပ္ေတာ႔ ဘယ္သူကမွ မေက်နပ္ဘူးေပါ႔။ ”

“ ေၾသာ္. . . ဒီ လက္မွတ္ မထိုးရတာေလးနဲ႔ နင္က အလုပ္ထြက္မွာလား။ ”

“ ဒီလိုေတာ႔ မဟုတ္ဘူးေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ အန္းက အသစ္ေရာက္လာတာ သူကက်ေတာ႔ ဘာမွ မလုပ္ရဘဲနဲ႔ အလုပ္လုပ္စရာေတြ ငါကပဲ ပိုပိုမ်ားလာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ထြက္တာ။ ”

“ ေၾသာ္. . . ”

ဒုတိယအၾကိမ္ ထပ္ေၾသာ္ လိုက္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ မေၾသာ္ ျဖစ္ေတာ႔ပါဘူူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ သူကလည္း သူ႔အလုပ္ သူလုပ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အလုပ္ျပီးလို႔ ျပန္လာခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္တာကေတာ႔ သူ ေနာက္လ ၁၂ ရက္ေန႔ အလုပ္ထြက္မယ္ လို႔ ေျပာသြားတာပါပဲ။ 

တကယ္လည္း ဒီလ ၁၂ ရက္ေန႕မွာ သူ အလုပ္ထြက္သြားပါတယ္။ သူမထြက္ခင္ သူ႔အလုပ္ေနရာကို ဝင္လုပ္ဖို႔ တရုတ္မတစ္ေယာက္ ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီတရုတ္မရဲ႕ ေနာက္ထပ္ ၃ ရက္ေလာက္ပဲ ျခားျပီး ကုလည္မ တစ္ေယာက္ အလုပ္ဝင္ပါတယ္။ ကုလည္မကို Receptionist အတြက္ ေခၚတာပါ။ လက္ရွိရွိေနတဲ႔ Receptionist ကို ရံုးစာေရးမွာ ထည္႔မယ္။ အသစ္တရုတ္မကိုေတာ႔ ထြက္သြားတဲ႔ တရုတ္မေနရာမွာ ထည္႔မယ္ေပါ႔။ ဒီလို ရည္ရြယ္ျပီး အလုပ္ေခၚလိုက္တာပါ။

ထြက္တဲ႔ လူက ထြက္သြားျပီး ဝင္တဲ႔ လူကလည္း ဝင္ေရာ ရႈပ္ကုန္ေတာ႔တာပဲ။ ဒီမွာမို႔လို႔လည္း အထင္ၾကီးလို႔ မရပါဘူး။ စာနဲ႔ ေဝးလို႔လား ၊ သူတို႕လည္း ပါတိတ္နဲ႔ ေအာင္ခဲ႔လို႔လား မသိဘူး။ ဘာမွ ေသခ်ာ မတတ္ရွာပါဘူး။ ဒီေတာ႔ အရင္ Receptionist က လူကို ရံုးခန္းပို႔ေတာ႔ သူက ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ စာရင္းလုပ္ရင္ လက္က အိမ္ေျမွာင္ဥ ကိုင္ထားရသလို ျဖစ္ေနတယ္ ၊ တုန္တုန္ခ်ိခ်ိနဲ႔။ ေနာက္ထပ္ ေရာက္တဲ႔ တရုတ္မကို ဟိုမန္ေနဂ်ာ ရာထူးမွာထားေတာ႔ သူက လာသမွ် လူေတြကို ထိုင္ရယ္ျပေနတယ္။ အဲဒီမွာ ရႈပ္ကုန္ေတာ႔တာပဲ။

သူ႕ကိုလည္း ဘယ္သူ႕မွ မေၾကာက္သလို ၊ သူကလည္း ဘာဆို ဘာမွ မသိဘူး။ ေလ႔လာမႈကလည္း အားနည္းတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ Receptionist အတြက္ ေခၚထားတဲ႔ ကုလည္မကို ေမးလိုက္ေတာ႔ သူက အလုပ္ရွိဖို႔ ဆိုျပီးသာ အလုပ္ဝင္လာတာ ၊ အလုပ္ကို လာတဲ႔ ကားက အစ အေတာင္ပံနဲ႔။ ( ပ်ံေနတာပဲ လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ ) ဒီေတာ႔ Receptionist ေနရာနဲ႔ ဝင္လာသူကို မန္ေနဂ်ာ ရာထူးမွာ ထားၾကည္႔ေတာ႔ အံ့ကို ဝင္လို႔ ၊ ဒီေတာ႔ ဂြင္က်သြားတာေပါ႔ဗ်ာ။ ( ဒါကို အံ့ဝင္ခြင္က်တယ္ လို႔ ဆိုတယ္ မလား။ ) မန္ေနဂ်ာ အတြက္ ေခၚထားတဲ႔ တရုတ္မကို ရံုးစာေရးမွာ ထားလိုက္ေတာ႔ သူ႔ဖာသာ အဆင္ေျပသား။ သူက လူေတြနဲ႔ မဆက္ဆံတတ္ဘဲ သူ႔ဖာသာ စာရြက္ စာတမ္းေတြပဲ လုပ္ေနခ်င္တဲ႔ လူမ်ိဳး။

ဒါနဲ႔.. . .  ဒါနဲ႔  . . . ဇာတ္သိမ္းေတာ႔. . ။ အရင္ Receptionist က လူကေတာ႔ ေနရာ မေရြ႕ဘူး။ Receptionist ဆိုျပီး ေခၚထားတဲ႔ ကုလည္မက မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္ျပီး ၊ မန္ေနဂ်ာနဲ႔ ေခၚထားတဲ႔ တရုတ္မက ရံုးစာေရး ျဖစ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ နားေတြကို ႏွစ္ဘက္တည္းနဲ႔တင္ ရႈပ္လို႔ နေဝတိမ္ေတာင္ ေတာင္မွ ျဖစ္ေနေသးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ကေတာ႔ သူတို႔ဖာသာ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ရံုးအကူကို ေနာက္ထပ္ တရုတ္မ တစ္ေယာက္ ဝင္လာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ရတဲ႔ အခြင္႔အေရးကို အသံုးခ်ျပီး QA ဘက္ကို ခုန္ျပီး ေျပာင္းလိုက္တာေပါ႔ေလ။ ဟဲဟဲ. . . ငါကြ ဆိုျပီးေတာ႔။ 

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကိုယ္႔ဖာသာ အၾကံနဲ႔ပါ။ QA ဆိုျပီး ကားနဲ႔ လိုက္စစ္ရရင္ တစ္ေနရာကို ေရာက္ဖို႔ ၂ နာရီ ၊ ၃ နာရီ ေလာက္ ေမာင္းရတာ မဟုတ္လား။ ကားေပၚမွာ အိပ္လိုက္မယ္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ စာဖတ္လိုက္မယ္။ ဟိုေရာက္မွ စစ္မယ္ ေဆးမယ္။ ျပီးလို႔ ေနာက္တစ္ေနရာသြားရင္ ျပန္အိပ္မယ္။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေရးဝျပီ။ ေန႔ဘက္မွာ သင္တန္းေလး ဘာေလး တတ္မယ္ေပါ႔ေလ။ အဟဲ. . . ကိုယ္႔ အၾကံ ၊ ကိုယ္႔ အၾကံ ေျပာပါတယ္။ သင္တန္းကလည္း ၁၉ ရက္ေန႕က စတတ္မယ္ေပါ႔။ 

၁၅ ရက္ေန႕လည္း က်ေရာ အလုပ္က ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္က အလုပ္ထြက္သြားတယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ သူကေတာ႔ ေယာက်္ားၾကီးပါ။ ဟာ . . . ဘယ္ႏွယ္ဟာတုန္း ဆိုျပီး ေမးၾကည္႕ေတာ႔မွ သူကလည္း အလုပ္ထြက္ဖို႔ ျပီးခဲ႔တဲ႔ လကတည္းက တင္ထားတာတဲ႔ေလ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္ လိုက္စံုစမ္းေတာ႔ ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကလည္း ဒီအပတ္ထဲမွာ ထြက္မယ္ ဆိုပဲ။ ( တကယ္ပါပဲ ျပီးခဲ႔တဲ႔ ေသာၾကာေန႔က ထြက္သြားပါျပီ။ ) ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ခင္တဲ႔ တရုတ္အေဒၚၾကီးက ၾကာသပေတးေန႔က ေျပာတယ္။ ၂၂ ရက္ေန႕ ဆိုရင္ “ အားလီ ” လည္း ထြက္ေတာ႔မယ္တဲ႔။

တကယ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုၾကီးမွန္း မသိျဖစ္သြားတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူက ဆက္ေျပာတယ္။ သူလည္း ေနာက္လ ၂၂.၇.၂၀၁၀ ဆိုရင္ ထြက္ေတာ႔မွာတဲ႔။ ဟာ ခနဲပါပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဒီမွာ အလုပ္ဝင္တာ ရက္္ပိုင္းပဲ ကြာတာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ကို ရင္းႏွီးတယ္။ သူက Shipping ကပါ။ ေနာက္ထပ္ ရင္းႏွီးတဲ႔ တစ္ခ်က္ကလည္း ဒီအလုပ္မွာ သူေဌးကလြဲျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို “ အန္ေပါင္း ” အမ်ားဆံုး ေပးသူက သူပဲေလ။  ( ကၽြန္ေတာ္ ဝမ္းနည္းတဲ႔ အထဲမွာ ဒါကလည္း ပါတယ္ :P ) အဲ . . အဲေလ . . တကယ္လည္း ကိုယ္႔ အေဒၚလိုပဲ ခင္ပါတယ္။ 

အန္ေပါင္းကေတာ႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က အရဆံုးပါ။ ( ဘယ္သူ႔မွေတာ႔ သြားမေျပာနဲ႔ေနာ္။ ) အားလံုးနဲ႔ ခင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ မေတာင္းပါဘူး ၊ သူတို႔ဖာသာ  ခင္လို႔ ေပးတာပါ။ ဒီေတာ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္က အခင္အမင္ကို အပ်က္အဆီး မခံႏိုင္သူ ဆိုေတာ႔ အသာတၾကည္ပဲ ယူလိုက္တာပါ။  ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က မာနက ၾကီးတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ဘယ္ေတာ႔မွ လက္ျဖန္႔ျပီး မယူဘူး။ “ ေရာ႔. . အင္႔ . . အိတ္ထဲ ထည္႔လိုက္ ” ဆိုျပီး အိတ္ေလးပဲ ျဖဲေပးလိုက္တယ္။ ျငင္းလိုက္ရင္ ကိုယ္က ရိုင္းရာ က်မယ္ မဟုတ္လား။ “ ရွဲရွဲ ” ဆိုျပီး သံုးလေလာက္ အလြတ္က်က္ထားတာေလး တစ္ေၾကာင္းကိုေတာ႔ အားရ ပါးရ ေျပာခ်လိုက္ပါေသးတယ္။ 

အခု ဒီအေဒၚၾကီးက ေျပာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ကို စိတ္မေကာင္းတာပါ။ ဒါနဲ႔ သူက ဆက္ျပီး ဟိုေျပာ ဒီေျပာေျပာရင္း အလုပ္ထြက္ရတဲ႔ အေၾကာင္းကို ေရာက္လာျပန္ပါေလေရာ။ ဒီေတာ႔ သူကလည္း ေဘာ႔စ္က အန္းကို ႏွာဘူးက်ျပီး အခြင္႔အေရးေတြ ေပးေနတာေၾကာင္႔ စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ျဖစ္ျပီး ထြက္ရတာလို႔ ေျပာပါေတာ႔တယ္။ “ ေဘာ႔စ္ နဲ႔ အန္း နဲ႔ လံုးေနၾကတယ္။ ” ဆိုေသာ စကားက သူ႔စကားထဲမွာ အခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ပါပါတယ္။ သူတို႔လံုးေနတာ မုန္႔လံုးေရေပၚေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲ ဘာၾကီးကိုပဲ လံုးလံုးေပါ႔ေလ ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ေတာ႔ ေနသာပါတယ္ လို႔ ထင္ခဲ႔ပါတယ္။

ဒါေပမဲ႔ မေနသာပါဘူး။ ေနာက္ေန႕ က်ေတာ႔ သူေဌးက ေခၚျပီး ေျပာတယ္။ Shipping က အေဒၚၾကီး အပါအဝင္ ေနာက္ထပ္ လူ ၃ ေယာက္ထပ္ထြက္မယ္ ဆိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ကို မ်က္လံုးျပဴး ထြက္သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔  . . . ဒါနဲ႔ ေပါ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အရင္ ထိုင္ခံုေလးမွာ ျပန္ထိုင္ျပီး အခု အလုပ္ျပန္လုပ္ေနရျပန္တယ္။  တကယ္ကို စိတ္ခုတယ္။ ဟုိကုိ ေျပာင္းရတာ ဘာမ်ား ၾကာေသးလို႔လည္း ဗ်ာ။ ဒါကို သူေဌးက ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ “ မင္း သြားစစ္ခ်င္ရင္ တစ္ပတ္ႏွစ္ရက္ေလာက္ သြားစစ္ေပါ႔။ ” တဲ႔. . . ၊ ကေတာက္ . . . ေျပာပံုကို ၾကည္႔ဦး။

ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အလုပ္နဲ႔ ခ်ာခ်ာကို ျပန္လည္ေနေတာ႔တာပါပဲ။ လူ ၇ ေယာက္ ထြက္တယ္ ဆိုတဲ႔ အားကလည္း နည္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အားလံုးကလည္း အလုပ္မွာ အနည္းဆံုး ၅ ႏွစ္ သက္တမ္းေတြခ်ည္းပါပဲ။ Shipping က အေဒၚၾကီး တစ္ေယာက္ပဲ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္။ ( အလုပ္မ်ားျပီး ရႈပ္ေနတဲ႔ အေၾကာင္းေတြ ေနာက္ မေရးေတာ႔ပါဘူးဗ်ာ။ ) ပို႔စ္မတင္ႏိုင္လို႔ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ထင္ေနမဲ႔ စာဖတ္သူေတြကို အားနာလို႔ အခု လက္ရွိ ျဖစ္ေနတာေလးကို ေျပာျပခ်င္လို႔ မေန႕က အလုပ္ထြက္ေတာ႔ မျပန္ေသးဘဲ ကမန္းကတန္း ေရးေနတုန္း Marketing က တရုတ္မ Sandra က ဘာလုပ္ေနတာတုန္း ဆိုျပီး လာၾကည္႔တယ္။

အဲဒီေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔ကို သတိရသြားတယ္။ အလုပ္မွာ သူမ်ားေတြ သူေဌးက အန္းကို ႏွာဘူးက်ေနလို႔ ဆိုျပီး ခံစားကာ အလုပ္ထြက္ေနခ်ိန္မွာ သူကေတာ႔ အစားမပ်က္ ၊ အေသာက္ မပ်က္ဘဲ ေအးေဆး အလုပ္ဆက္လုပ္ေနတယ္။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ တိုးတိုးေမးၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူက ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးပဲ တိုးတိုးေျဖတယ္။

“ သူေဌးကလည္း သူေဌး အလုပ္ သူေဌးလုပ္တယ္။ သူတို႔အလုပ္ သူတို႔ လုပ္တယ္။ ငါက ငါ႔အလုပ္ ငါလုပ္တာေလ။ ”

သူက ဒါပဲ ေျပာသြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရးလက္စ စာေလးကို ဖ်က္လိုက္မိတဲ႔ အထိ အေတြးေတြ ေျပာင္းသြားရတယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မွားေနတယ္။ တကယ္ေတာ႔ သူေဌးက အန္းကို ႏွာဘူး ထေနျပီး အသစ္ေရာက္လာသူကို လုပ္ပိုင္ခြင္႔ေတြ ခ်ေပးလို႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ ရပိုင္ခြင္႔ထဲကမ်ား ဆံုးရံႈးသြားလို႔လား။ မဆံုးရံႈးပါဘူး။ ဒါဆို သူေဌးနဲ႔ အန္းကို ႏွာဘူးက်ေနတယ္ ဆိုတာ သူ႔တို႔ ဖာသာ အဆင္ေျပေနတာပဲေလ။ ဘာလို႔ ကိုယ္က ၾကားကေန ျဖစ္ေနရမွာလဲ ၊ မဟုတ္ဘူးလား။

တကယ္လို႔. . . . သူေဌးက အန္းကို ႏွာဘူး က်သလို ကိုယ္႔ကို လာျပီး ႏွာဘူးက်ရင္ေရာ ကိုယ္က အန္းလို ျပန္ျပီး ဆက္ဆံ ႏိုင္ပါ႔မလား။ ျပန္ျပီး မဆက္ဆံႏိုင္ဘူး လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ႏွာဘူးက်သူနဲ႔ ႏွာဘူး အက်ခံသူ ၊ သူတို႔ဖာသာ အဆင္ေျပေနတာကို ကိုယ္က ဘာလို႔ ၾကားမွာ ေနရခက္ျပီး အလုပ္ထြက္ၾကတာလဲ။ သူ႔လိုလည္း ကိုယ္က လိုက္မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ သူ႔လို ကုိယ္က ျဖစ္လာခဲ႔ရင္ေရာ . . . . ဒါဟာ ေတာ္ေတာ္ကို ေျပာရခက္သြားပါတယ္။ သူေဌး ႏွာဘူးထေနလို႔ ဆိုျပီး အလုပ္ထြက္သြားသူေတြနဲ႔ သူ႔အလုပ္ သူလုပ္ ၊ ကိုယ္႔အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ ဆိုျပီး စိတ္ထားႏိုင္တဲ႔ Sandra ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္က ပိုျပီးေတာ႔ ျဖစ္သင္႔ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ၾကည္႔ရင္ ျမင္သာပါတယ္ဗ်ာ။ သူမ်ား အလုပ္လုပ္ေနတာ ၊ ေအာင္ျမင္ေနတာကို သြားၾကည္႔မိျပီး ေနရင္းထိုင္ရင္း ျဖစ္ပ်က္ ခံစားမိကာ ေဒါသတၾကီး ထြက္ေနသူေတြကိုေပါ႔။ ဒီလို လူမ်ိဳးကို အရင္က ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လို နာမည္တပ္ရမွန္း တကယ္ကို မသိခဲ႔ပါဘူး။ အခုေတာ႔ ဒီလူေတြကို “ သူေဌး ႏွာဘူး မက်ရင္ အလုပ္ထြက္မဲ႔ လူစားမ်ား ” ဆိုျပီး ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ပဲ နာမည္ေပးျပီး အဲဒီ အုပ္စုထဲကို ထည္႔ထားလိုက္ပါေတာ႔တယ္။

တကယ္ေတာ႔ ဘဝဆိုတာက ေနတတ္ရင္ ေက်နပ္စရာပဲ မဟုတ္လား။ ေကာင္းကင္မွာ တိမ္ေတြ အုပ္အုပ္ျပာျပာ ျဖစ္ေနတယ္။ လွ်ပ္စီးေတြ လက္ေနတယ္။ ပန္းကေလး တစ္ပြင္႔ ေၾကြက်တယ္။ ငွက္ကေလး ႏွစ္ေကာင္ ပက်ိပက်ိ လုပ္ေနၾကတယ္။ ေခြးႏွစ္ေကာင္ ကိုက္ေနတယ္။ ကားတိုက္သြားတယ္။ ေျမျပိဳတယ္။ ငလ်င္ လႈပ္တယ္။ မိုးၾကိဳးပစ္တယ္ အစရွိသျဖင္႔ အစစ အရာရာေပါ႔ေလ။ ဘာေတြပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ျဖစ္ျပီးသြားတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိေတြ႔ခံစားကာ ဝမ္းနည္း ေၾကကြဲေနမလား ၊ ျဖစ္တာကို ျဖစ္တယ္ ဆိုျပီး လက္ခံကာ ကိုယ္႔လုပ္သင္႔တာကိုပဲ ကိုယ္လုပ္ၾကရမွာပါ မဟုတ္လား။ ဒါဆိုရင္ ေလာကၾကီးက သာယာျပီး ေနခ်င္႔စဖြယ္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ 

ေလာကမွာ “ သူေဌးက ႏွာဘူးက်လို႔ အလုပ္ထြက္ခဲ႔ရတယ္။ ”  ဆိုျပီးေတာ႔ ၾကားဖူးၾကမွာပါ ၊ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ကိုး။ အခုေတာ႔ဗ်ာ မေျပာေပမဲ႔ ၾကားေနရတယ္ ဆိုသလိုပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ( တိုးတိုးေလး ေျပာျပမယ္။ ) ကၽြန္ေတာ္႔ အလုပ္မွာေလ “ သူေဌးက သူတို႔ကို ႏွာဘူး မက်လို႔ အလုပ္ထြက္မယ္။ ” ဆိုျပီး ျဖစ္ေနၾကပါေရာလား။

ခက္တယ္ . . . ခက္တယ္. . . ေလာကမွာ ဒီလို သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ လူေတြ အမ်ားၾကီးကို ရွိပါတယ္။ ျပီးေတာ႔ အခုေနာက္ပိုင္း ပိုပိုျပီး ေတြ႕လာရတယ္ဗ်ာ။

ေၾသာ္. .  ဒါနဲ႔။ သူမ်ားေတြက သူေဌး ႏွာဘူး မက်ရင္ အလုပ္ထြက္မယ္ ဆိုျပီး အလုပ္ေတြ ထြက္ကုန္တာ “ ကိုေဇာ္က ဘာလို႔ မလုပ္မထြက္တာလဲ။ ” လို႔ေတာ႔ မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ အဟဲ. . ဒါကလည္း ေျပာရေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူေဌးက ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ( ဟူး . .  ေတာ္ပါေသးရဲ႕၊ မေမ႔ မေလ်ာ႔ ေျပာလိုက္မိလို႔ :P )

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~  ~ ~ ~ ~ ~ 

ျဖည္႔စြက္။ ။ တစ္ေယာက္က “ ကုလည္မ ” လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရးထားတာကို မ်က္စိလည္သြားတယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေအာက္ကေန ျဖည္႔စြက္ ေရးေပးလိုက္တာပါ။ အိႏၵိယမွာ မ်ားေသာအားျဖင္႔ “ ဟင္ဒီ ” နဲ႔ “ တမီလ္ ” လို႔ ေခၚတဲ႔ ဘာသာစကားကို ေျပာၾကပါတယ္။ ( မ်ားေသာ အားျဖင္႔ ) ဒီလူေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို ေရာက္လာတဲ႔ အခါမွာ ဟင္ဒီ စကားကိုေတာ႔ နားေထာင္လို႔ လြယ္ေပမဲ႔ ၊ တမီလ္စကားကိုေတာ႔ နားေထာင္ရတာကို လည္လည္ထြက္သြားသလို ၊ သူတို႔ ေျပာေနတဲ႔ စကားကလည္း သူတို႔ လွ်ာကိုလည္း လည္လည္ေနတာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ ေျပာတဲ႔ စကားသံကို ျမည္စြဲ၍ သူတို႔ကို “ ကုလည္ ” လို႔ အလြယ္ေခၚ လိုက္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔က တမီလ္ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ တမီလ္ေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ “ ကုလည္ ” လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္က အလြယ္ အေနနဲ႔ “ ကုလည္မ ” လို႔ပဲ ေရးလိုက္တာပါ။ ဘာသေဘာမွေတာ႔ မပါသလို ၊ ဘာကိုမွလည္း မရည္ရြယ္ပါဘူး။ လူအမ်ား နားလည္လြယ္တဲ႔ စကားလံုးကိုပဲ ယူသံုးလိုက္တာပါ။

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.

Share/Bookmark

17 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:

ကုိေအာင္ said...

ထူးဆန္းတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ အေတြ႕အၾကံဳတစ္မ်ဳိးေပါ့ ...း)

ကိုရီး{ကိုၾကီး} said...

ေကာင္းတယ္ ကိုေဇာ္
ဒါေတြက တကယ့္ျဖစ္စဥ္ေတြပါပဲ
ေခါင္းစဥ္ေပးထားတာေလးနဲ႔ အံဝင္ဂြင္က်ပဲဗ်ာ။

ကိုရီး{ကိုၾကီး}

အဂၤါဟူး said...

ၿပံဳးၿပီးေရေနတာပါကိုေဇာ္။ သူေဌး ႏွာဘူး မက်ရင္ ပို႕စ္ထဲ မွာ ကုလည္မ လုိ႕ျဖစ္ေနတယ္ေနာ္ ။

ကိုေဇာ္ said...

ဟုတ္တယ္ဗ်။
ကုလားမမွာ ဟင္ဒီစကားေျပာတာနဲ႔ ကုလည္ စကားေျပာတဲ႔ ႏွစ္မ်ိဳးကြဲပါတယ္။ ကုလည္စကားေျပာသူကို ျမန္မာမွာလည္း “ ကုလည္ ” လို႔ပဲ ေခၚတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ “ ကုလည္မ ” လို႔ပဲ ေရးလိုက္တာပါ။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

သူေဌးက ကိုေဇာ္ကိုပါ ႏွာဘူးက်ေနေသးသလားလို႔..
အလန္႔တၾကား ျဖစ္သြားတာပဲ...
ဟူးးးးးးးးးးးး

SHWE ZIN U said...

အင္း ဇာတ္လမ္းေတြ ရႈတ္ပါ႔ဗ်ာ ဒီသေဌးက လည္း က်မယ္႔က် အားလံုးက်လိုက္ၿပီးတာဘဲ ကိုေဇာ္ႀကီးလည္း အလြတ္မေပးဘဲနဲးးးးးးးးးးးးးးးးးး

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

ခုိင္နုငယ္ said...

အိမ္းေလ..အမေရႊစင္ဦးေျပာသလုိပဲ..
သူေဌးကလည္းနွာဘူးက်မဲ႔က်..အကုန္လုံးကုိက်လုိက္
ပီးေရာ....
ထုေတာ႔..အလုပ္သမားေတြအမ်ားၾကီးဆုံးရွဳံးရတယ္။
ကုိေဇာ္ၾကီးလည္းအလုပ္မထြက္ပုံေထာက္ရင္ျဖင္႔...
သူေဌးက....ဟိဟိ
နွာေခါင္းၾကီးလာၿကည္႔သြားဒယ္...လစ္ပီ

Unknown said...

ကိုေဇာ္ေရ...
အဲဒါနဲ႕ပဲ တေရးမွိန္းပီးကားစီးမယ့္အစီအစဥ္ပ်က္သြားတာေပါ့ေလ
အလုပ္ေတြ မ်ားလာတာေပါ့ေလ...
ကိုေဇာ္ပုိ႕စ္အသစ္မတင္ေသးရင္..
အန္း..ကိုပဲေျပးျမင္ၾကည့္လုိက္မယ္(ေနာက္တာေနာ္)
အဆင္ေျပပါေစကိုေဇာ္ အစစအရာရာ
ခင္မင္တဲ့
ေရႊဂဲ

သဒၶါလိႈင္း said...

ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ၿပီးလန္႔သြားတာပဲကိုေဇာ္ေရ..။
ဖတ္ရင္းနဲ႔မွေအာ္........လို႔.
အလုပ္မွာအဆင္ေျပပါေစေနာ္..

ခင္မင္စြာ
သဒၶါ

ၿငိမ္းစိုးဦး said...

အေတြ႕အႀကံဳကို ရသနွင့္မၽွ်ေ၀ေပးထားလို႔ ေက်းဇူးတင္ေနပါတယ္ ...
ၿငိမ္းစိုးဦး

Unknown said...

ကိုေဇာ္..အဲဒါ နင္တုိ႕သူေဌးပံုလား.. ဟိ ေၾကာက္စရာၾကီးေနာ္.. စီနီယာေတြရဲ႕ မထားသင့္တဲ့မာန ဖတ္သြားပါတယ္ သယ္ခ်င္း.. ငါေတာ့ နင့္ကို ယံုပါတယ္.. နင္ကေတာ့ ဂ်ဴနီယာေလးေတြကို ပ်ဴငွာစြာ ဆက္ဆံေနမယ္ဆိုတာေလ...

Anonymous said...

ကိုေဇာ္ေရးထားတဲ့
တကယ္ေတာ့ဘဝဆိုတာေနတတ္ရင္ေကၽနပ္စရာႄကီးပဲ
မွန္ပါတယ္၊ လူေတြကအထင္ေတြမွား၊ အေတြးေတြမွားႁပီးသူတို ့ရဲ ့
တက္လမ္းေတြေမွးမွိန္ကုန္တယ္၊
ကိုေဇာ္ေရာ Boss ကႏွာဘူးမကၽရင္အလုပ္ထြက္မဲ့လူစားမၽားစာရင္းထဲမပါေလာက္
ပါဘူးေနာ္၊ :)

ေန၀သန္ said...

ေပးခ်င္တဲ့ ေမ့ဆခ်္ေလးကို ျခံဳျပီးေပးသြားတယ္ဗ်ာ.. ေကာင္းတယ္......


ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္

ဧပရယ္လ္ပူး@ပူးေတ said...

ေခါင္းစဥ္ျမင္ေတာ့ လန္႔သြားတာပဲ...
:)
အစ္ကိုေရးထားတာ ေတာ္ေတာ္ေလးရီရတယ္...

အဂၤါဟူး said...

အစ္ကိုေဇာ္ေရ ခုေတာ့ က်မသိၿပီ ။ အဲ ကၽြန္ေတာ္နားလည္သြားပါၿပီ ကုလည္မ ကို ဟဲဟဲ
အစ္ကို႕ဆီ ေရာက္ရင္ အသိ တစ္ခုခုေတာ့ တိုးတယ္။ ေက်းဇူးပါ ။ အမွတ္တရ အေနနဲ႕ ေျပာရရင္ (က်ည္ဆံကာမိန္႕ခြန္း)နဲ႕ စၿပီး ကိုေဇာ္ဆီကို မနားတမ္းလာလည္ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖည့္စြက္ေရးေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ

Buddha's dhamma said...

ဦးဇင္းလာေရာက္ဖတ္ရွဳခဲ့ပါတယ္ဒါယကာ

Unknown said...

ဟုတ္တယ္ေနာ္
အားလံုးကကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ေနရင္ျပီးတာကို...
အခုေတာ့ကိုေဇာ္ေျပာသလို စဥ္းစားေနရျပန္ျပီ..