မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


08 April 2010

5 ကိႏၷရီ ၊ ကိႏၷရာ အလြမ္း






တစ္ခါတေလေတာ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာပဲ အေတြးမ်ားေခါင္တာလား မသိဘူးဗ်ာ။ ေလွ်ာက္ေတြးမိတယ္။ အခုေတာ႔ အတူတူ ေတြးၾကည္႔ရေအာင္။
               
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကဖတ္ရတဲ႔ စာအုပ္ေတြမွာ ေရးၾကတယ္။ ေလျပင္း မုန္တိုင္းတိုက္လို႔ တစ္ညတာ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ကမ္းေလးျခားျပီး ေဝးၾကရတာကို “ ------ေပါင္း ၇၀၀ ” လြမ္းၾကတယ္ ဆိုတဲ႔ ကိႏၷရီ ၊ ကိႏၷရာ ဇာတ္လမ္းေလးကိုေလ။ ဒီမွာ တခ်ိဳ႕ ဆရာေတြက “ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀၀ ” လို႔ ေရးတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆရာေတြက်ေတာ႔ “ ရက္ေပါင္း ၇၀၀ ” လို႔ ေရးၾကတယ္။

ဘယ္ဟာ အမွန္လဲ ၊ ဘယ္ဟာ အမွားလည္းလို႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ဆရာေတြကို ေဝဖန္ႏိုင္ဖို႔ အင္အား မရွိပါ။ သို႕ေသာ္ ဆရာေတြကေတာ႔ သူတို႕ သန္ရာ သန္ရာ ေရးၾကပါတယ္။
               
ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီျပီး ေတြးေနခဲ႔တာ တစ္ခု ရွိတယ္ဗ်ာ။ ဥပမာ -  စာဖတ္သူမွာ ခ်စ္သူရွိတယ္ေပါ႔။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ ေဝးေနၾကတယ္ ဆိုပါစို႔။ မေတြ႕ရတာကို ဘယ္လိုမ်ား ၊ ဘယ္ေလာက္မ်ား လြမ္းေလလိမ္႕မလဲ။
                
တကယ္ေတာ႔ဗ်ာ။ ခ်စ္သူေတြ မဆိုၾကပါနဲ႔။ ခ်စ္ခင္ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္မွ ေဝးေနရရင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သတိရ ၊ လြမ္းတတ္ၾကတာပဲေလ။ ၄ ၊ ၅ ႏွစ္ၾကာေအာင္ မေတြ႔ရတာေတာင္မွ ေမးမိတယ္ ၊ ေျပာမိတယ္. ဒီလို သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ျပန္ေတြ႕ၾကျပန္ေတာ႔လည္း အရင္က အေၾကာင္းေတြ ေျပာရင္း သတိရတတ္ ၊ လြမ္းတတ္ၾကတယ္ေလ။ ဒါမ်ိဳးနဲ႔ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈ အရ  ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သတိရ ၊ လြမ္းေနတတ္ပါတယ္။
                
တစ္ႏွစ္မွာ ၃၆၅ ရက္ ၊ ႏွစ္ႏွစ္ဆိုရင္ ရက္ေပါင္း ၇၃၀။
ဒါဆိုရင္ ရာဇဝင္နဲ႔ကို ခ်ီျပီး လူေတြ ေျပာေျပာေနတဲ႔ ကိႏၷရီ ၊ ကိႏၷရာ ေတြရဲ႕ အလြမ္းဟာ ရက္ေပါင္း ၇၀၀ ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါေတာ႔မလား။ ရက္ေပါင္း နဲ႔သာ ၇၀၀ ၊ ႏွစ္နဲ႔ တြက္လိုက္ရင္ ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္မွ မရွိေတာ႔ဘူးေလ။
               
တကယ္ေတာ႔ ကိႏၷရီ ၊ ကိႏၷရာ ေတြ ဆိုတာ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီျပီး ေနထိုင္ႏိုင္သူေတြပါ။ အဲဒီေခတ္တုန္းကေပါ႔ေလ။ အခုေတာ႔ ကိႏၷရီ ၊ ကိႏၷရာ ေတြရွိေသးလား ၊ မရွိေတာ႔ဘူးလား ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိေတာ႔ဘူး။ ဒါဆိုရင္ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီေနႏိုင္သူေတြ အေနနဲ႔ သူတို႕ လြမ္းမယ္ ဆိုရင္ “ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀၀ ” လို႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆမိတယ္ဗ်ာ။
                
သူတို႕ဟာ လက္ရွိ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀ ေက်ာ္ ၊ ၃၀၀ ေလာက္မွ ေလျပင္မုန္တိုင္းေၾကာင္႔ တစ္ညတာ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ကမ္း ေဝးသြားၾကတာကို ေနာက္ထပ္ သူတို႔ ေနထိုင္ခြင္႔က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀၀ လံုးလံုး လြမ္းသြားလို႔ “ ကိႏၷရီ ၊ ကိႏၷရာ အလြမ္း ” ဆိုျပီး နာမည္ၾကီးခဲ႔တာပါ။               
                
အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ကိႏၷရီ ၊ ကိႏၷရာ တို႕ေလာက္ သက္တမ္းမရွိေလေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ သူတို႕ေလာက္ လြမ္းခြင္႔ မရွိပဲ ၊ ရွိသေလာက္နဲ႔ပဲ လြမ္းခြင္႔ရွိ ၾကတာေပါ႔ေလ...။
              
အကယ္၍...
                 
အကယ္၍ေပါ႔ေလ....

ကၽြန္ေတာ္သာ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီျပီး ေနထိုင္ ခြင္႔ရွိေနပါေစ။ ကၽြန္ေတာ္ ကိႏၷရီ ၊ ကိႏၷရာ ေတြထက္ ပိုျပီး လြမ္းျပမွာပါ။ အခုေတာ႔ ရသေလာက္ အခ်ိန္ေလးနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ရွိတိုင္း လြမ္းမိပါတယ္။ ( အဟဲ. . . လူရွိန္တာေပါ႔။ )

ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။


http://zaw357.multiply.com/journal/item/797 မွာ 28.11.2009 က ေရးထားတာပါ။
.
Share/Bookmark

5 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:

Anonymous said...

ေရွးဆရာ႔ဆရာေတြက ခ်ဲ႔ကားျပီး ေျပာလြန္းတာေတြေၾကာင္႔ ခုေခတ္မွာ ဘာသာေရးအယူအဆေတြ ျငင္းခုန္ၾကတဲ႔အခါ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဗုဒၶဘာသာေတြမွာ အရယ္ခံရစရာျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။

ျမေသြးနီ said...

မွန္မမွန္ေတာ့မသိဘူး..။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို အသင္လြမ္းေနပံုရ၏။
:P

Unknown said...

ဖတ္ျပီးေတာ့ လြမ္းသြားျပီဗ်ာ...ကိုေဇာ္ကေတာာ့အစေဖာ္ျပီ
ကိုေဇာ္ေျပာထားသလို သူ ့အထြာနဲ ့သူေတာ့
လြမ္းၾကတာဘဲေလဗ်ာ

Flower said...

အဟြတ္
အဟြတ္...
comment ေရးခါနီးမွ ေခ်ာင္းကလဲဆိုးလိုက္တာ..
လြမ္းရင္လဲကိုယ္႕ဟာကိုယ္ လြမ္းတာမဟုတ္ဘူး
မဆီမဆိုင္ ကိႏၵရီ ကိႏၵရာ ဆြဲထည္႕ျပန္ျပီ..
အလြမ္းေမွာ္ရံုေတာမွာ ကူးခတ္ရင္း
လက္ပန္းက်ေနတဲ႕ သနားစရာ အလြမ္းသမားေလးပါလား
ခိခိ

Unknown said...

လြမ္းပါ လြမ္းပါ.. လြမး္နိုင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ေနာ္.. ဟီဟိ...