တစ္ခါက. . .
ဆိုကေရတီး ဆိုေသာ ပညာရွိၾကီးဟာ ညေနခင္းေလးမွာ အပ်င္းေျပ ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္္လာခဲ႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေနရာလည္း ေရာက္ေရာ ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္ ျငင္းခုန္ေနတာကို သြားေတြ႕သတဲ႔။
ပညာရွိဆိုသူေတြကလည္း တကယ္ေတာ႔ စပ္စုသူေတြပဲ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင္႔ ဆိုကေရးတီးၾကီးက ဒီေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြမ်ား စပ္စုေနၾကတာလဲ လို႔ သြားျပီး စပ္စုလိုက္တယ္။
“ ေဟ႕ ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြ ျငင္းခုန္ ေနၾကတာလဲကြ။ ”
သူက ဒီလိုလည္း ေျပာလိုက္ေရာ ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္က သူ႕ကို ေတြ႕သြားျပီး တစ္ေယာက္က..
“ ေၾသာ္ပညာရွိၾကီးလို႔ လူေတြ ေျပာေနၾကတဲ႔ မစၥတာ ဆိုကေရးတီးကိုး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ျပႆနာ တစ္ခုကို ျငင္းေနၾကတာပါဗ်ာ။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္သူမွန္တယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိဘူး။ အခုေတာ႔ မစၥတာ ဆိုကေရးတီး ေရာက္လာေတာ႔ အေတာ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျပႆနာကို ဘယ္သူမွန္တယ္ ဆိုတာ ဝိုင္းရွင္းေပးဗ်ာ။ ”
ဒီေတာ႔ ဆိုကေရးတီးက ေခါင္းျငိမ္႕လိုက္ျပီး..
“ အိုေက။ ေကာင္းျပီ ရွင္းေပးမယ္။ မင္းတို႔ ျပႆနာကို ေျပာျပေပေတာ႔။ ”
ဒီေတာ႔ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။
“ ဒီလိုဗ်။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ျငင္းေနၾကတယ။ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာတယ္ ေနဟာ အေရွ႕ဘက္က ထြက္ခါစမွာ သိမပူဘူးဗ်။ ဒါေပမဲ႔ ဝင္ခါနီးမွာ အေနာက္ဘက္ ေနက်ခ်ိန္မွာ အရမ္းပုူတယ္ေလ.။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာတယ္ ေနက ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္ထက္ ဝင္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႔ ပိုနီးတယ္ လို႔။
ဒါကို သူက ေျပာတယ္ မဟုတ္ဘူးတဲ႔။ ေနက အေရွ႕ဘက္က ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ လင္းပန္းေလာက္ ၾကီးတယ္ တဲ႔။ ညေန ေနဝင္တဲ႔ အေနာက္ဘက္ လည္း ေရာက္ေရာ ပန္းကန္ျပားေလာက္ အရြယ္ပဲ ရွိေတာ႔တယ္ တဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔ သူက ေနက ဝင္တဲ႔ အခ်ိန္ထက္ ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႔ ပိုနီးတယ္ လို႔ သူက ေျပာတယ္။
ဒီေတာ႔ဗ်ာ..။ သူေျပာတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာမွာ ဘယ္သူက ပိုမွန္လဲ.။ ေနက အေရွ႕က ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ အေနာက္က ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ပိုျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ပိုျပီး နီးလဲဗ်ာ.။ မစၥတာ ဆိုကေရးတီးက ပညာရွိၾကီးဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမးတာ ေျဖႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။ ”
ဒီလိုလည္း ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္က သူုတို႕ျပႆနာကို ဆိုကေရးတီး ဆီကို တင္လည္း ျပျပီးေရာ ျပႆနာရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကို သိသြားတဲ႔ ဆိုကေရးတီးၾကီးက ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္ကို ဘာမွ မေျပာေတာ႔ပဲ.။ သူ႕ဖာသာ သူျပံဳးျပီး ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္ ဦးေခါင္းေလးကို ပြတ္ျပီး လွည္႔ထြက္သြားသတဲ႔..။
ဒီေတာ႔ ကေလးေလးႏွစ္ေယာက္က....
“ ဟာ ..ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမးတာကိုလည္း ေျဖသြားဦးေလ ။ ဘာလဲ..။ ဘာလို႔လဲ မေျဖႏိုင္လို႔လား.။ တကယ္ေတာ႔ လူေတြက မစၥတာ ဆိုကေရးတီး ကို ပညာရွိၾကီးဆို အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမးတာေတာင္မွ မေျဖႏိုင္ပါလား...။ ”
လို႕ လွမ္းေအာ္ေျပာသတဲ႔။ ဒါေပမဲ႔ ဆိုကေရးတီးကေတာ႔ ကေလးေတြကို ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ႔ပဲ။ သူ႕ဖာသာ ျပံဳးျပီး ထြက္သြားပါတယ္ ဆိုပဲ။
အျဖစ္အပ်က္ေလးကေတာ႔ ဒါပါပဲ။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း ၾကိဳက္ပါတယ္။ ဒီ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ဖတ္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အရာရာမွာ ေျပာတာ ဆိုတာမွာ သတိထားပါတယ္။ တကယ္လို႔ေပါ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ထက္ ပညာရွိသူ ၊ အသက္အရြယ္ ၾကီးရင္႔သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေရွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္က လူတတ္ၾကီး လုပ္ျပီး မဟုတ္တာ သြားေျပာမိမွာ စိုးလို႔ပါ။
ဒီလို အခ်ိန္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စကားေျပာေနသူဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ . . .
“ ေၾသာ္...မသိ ၊ နားမလည္ေသးသူ တစ္ေယာက္ပါလား။ အေတြ႕အၾကံဳအရမ္းနည္းေသးသူ တစ္ေယာက္ပါလား ” ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္႕ကို ျပံဳးၾကည္႔သြားမွာ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း ေၾကာက္မိပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ဘယ္အရာမွာ မဆို ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ လူတတ္ၾကီး ၊ လူသိၾကီးဆိုျပီး လုပ္ျပီး ေျပာေလ႔ မရွိပါဘူး။ ကိုယ္႕ထက္ ၾကီးသူမ်ားရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳ ၊ ဗဟုသုတ မ်ားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အၾကံဥာဏ္ ယူပါတယ္။
တကယ္လို႔ ကိုယ္က လူတတ္ၾကီး လုပ္ျပီး ေျပာေနတဲ႔ ကိစၥတစ္ခုဟာ မွားေနတာၾကီးဆိုရင္ တတ္သိ နားလည္သူေတြကေတာ႔ ဘာမွ မေျပာပဲ ျပံဳးျပီး ၾကည္႔သြားၾကပါလိမ္႔မယ္.။ ဒီလို ျပံဳးၾကည္႔ျပီး ဘာမွ မေျပာတာကို ငါ႔ကိုယ္ငါ တတ္လွျပီ လို႔ ထင္ေနတဲ႔ သူကေတာ႔ .................
ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ဗ်ာ..။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ တစ္ဦးေသာ သူအား ရည္ရြယ္၍ ေရးသားပါသည္ဟု ပြင္႔လင္းစြာ ဝန္ခံပါသည္။
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
ဆိုကေရတီး ဆိုေသာ ပညာရွိၾကီးဟာ ညေနခင္းေလးမွာ အပ်င္းေျပ ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္္လာခဲ႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေနရာလည္း ေရာက္ေရာ ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္ ျငင္းခုန္ေနတာကို သြားေတြ႕သတဲ႔။
ပညာရွိဆိုသူေတြကလည္း တကယ္ေတာ႔ စပ္စုသူေတြပဲ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင္႔ ဆိုကေရးတီးၾကီးက ဒီေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြမ်ား စပ္စုေနၾကတာလဲ လို႔ သြားျပီး စပ္စုလိုက္တယ္။
“ ေဟ႕ ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြ ျငင္းခုန္ ေနၾကတာလဲကြ။ ”
သူက ဒီလိုလည္း ေျပာလိုက္ေရာ ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္က သူ႕ကို ေတြ႕သြားျပီး တစ္ေယာက္က..
“ ေၾသာ္ပညာရွိၾကီးလို႔ လူေတြ ေျပာေနၾကတဲ႔ မစၥတာ ဆိုကေရးတီးကိုး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ျပႆနာ တစ္ခုကို ျငင္းေနၾကတာပါဗ်ာ။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္သူမွန္တယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိဘူး။ အခုေတာ႔ မစၥတာ ဆိုကေရးတီး ေရာက္လာေတာ႔ အေတာ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျပႆနာကို ဘယ္သူမွန္တယ္ ဆိုတာ ဝိုင္းရွင္းေပးဗ်ာ။ ”
ဒီေတာ႔ ဆိုကေရးတီးက ေခါင္းျငိမ္႕လိုက္ျပီး..
“ အိုေက။ ေကာင္းျပီ ရွင္းေပးမယ္။ မင္းတို႔ ျပႆနာကို ေျပာျပေပေတာ႔။ ”
ဒီေတာ႔ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။
“ ဒီလိုဗ်။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ျငင္းေနၾကတယ။ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာတယ္ ေနဟာ အေရွ႕ဘက္က ထြက္ခါစမွာ သိမပူဘူးဗ်။ ဒါေပမဲ႔ ဝင္ခါနီးမွာ အေနာက္ဘက္ ေနက်ခ်ိန္မွာ အရမ္းပုူတယ္ေလ.။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာတယ္ ေနက ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္ထက္ ဝင္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႔ ပိုနီးတယ္ လို႔။
ဒါကို သူက ေျပာတယ္ မဟုတ္ဘူးတဲ႔။ ေနက အေရွ႕ဘက္က ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ လင္းပန္းေလာက္ ၾကီးတယ္ တဲ႔။ ညေန ေနဝင္တဲ႔ အေနာက္ဘက္ လည္း ေရာက္ေရာ ပန္းကန္ျပားေလာက္ အရြယ္ပဲ ရွိေတာ႔တယ္ တဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔ သူက ေနက ဝင္တဲ႔ အခ်ိန္ထက္ ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႔ ပိုနီးတယ္ လို႔ သူက ေျပာတယ္။
ဒီေတာ႔ဗ်ာ..။ သူေျပာတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာမွာ ဘယ္သူက ပိုမွန္လဲ.။ ေနက အေရွ႕က ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ အေနာက္က ထြက္တဲ႔ အခ်ိန္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ပိုျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ပိုျပီး နီးလဲဗ်ာ.။ မစၥတာ ဆိုကေရးတီးက ပညာရွိၾကီးဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမးတာ ေျဖႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။ ”
ဒီလိုလည္း ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္က သူုတို႕ျပႆနာကို ဆိုကေရးတီး ဆီကို တင္လည္း ျပျပီးေရာ ျပႆနာရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကို သိသြားတဲ႔ ဆိုကေရးတီးၾကီးက ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္ကို ဘာမွ မေျပာေတာ႔ပဲ.။ သူ႕ဖာသာ သူျပံဳးျပီး ကေလးေလး ႏွစ္ေယာက္ ဦးေခါင္းေလးကို ပြတ္ျပီး လွည္႔ထြက္သြားသတဲ႔..။
ဒီေတာ႔ ကေလးေလးႏွစ္ေယာက္က....
“ ဟာ ..ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမးတာကိုလည္း ေျဖသြားဦးေလ ။ ဘာလဲ..။ ဘာလို႔လဲ မေျဖႏိုင္လို႔လား.။ တကယ္ေတာ႔ လူေတြက မစၥတာ ဆိုကေရးတီး ကို ပညာရွိၾကီးဆို အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမးတာေတာင္မွ မေျဖႏိုင္ပါလား...။ ”
လို႕ လွမ္းေအာ္ေျပာသတဲ႔။ ဒါေပမဲ႔ ဆိုကေရးတီးကေတာ႔ ကေလးေတြကို ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ႔ပဲ။ သူ႕ဖာသာ ျပံဳးျပီး ထြက္သြားပါတယ္ ဆိုပဲ။
အျဖစ္အပ်က္ေလးကေတာ႔ ဒါပါပဲ။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း ၾကိဳက္ပါတယ္။ ဒီ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ဖတ္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အရာရာမွာ ေျပာတာ ဆိုတာမွာ သတိထားပါတယ္။ တကယ္လို႔ေပါ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ထက္ ပညာရွိသူ ၊ အသက္အရြယ္ ၾကီးရင္႔သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေရွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္က လူတတ္ၾကီး လုပ္ျပီး မဟုတ္တာ သြားေျပာမိမွာ စိုးလို႔ပါ။
ဒီလို အခ်ိန္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စကားေျပာေနသူဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ . . .
“ ေၾသာ္...မသိ ၊ နားမလည္ေသးသူ တစ္ေယာက္ပါလား။ အေတြ႕အၾကံဳအရမ္းနည္းေသးသူ တစ္ေယာက္ပါလား ” ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္႕ကို ျပံဳးၾကည္႔သြားမွာ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း ေၾကာက္မိပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ဘယ္အရာမွာ မဆို ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ လူတတ္ၾကီး ၊ လူသိၾကီးဆိုျပီး လုပ္ျပီး ေျပာေလ႔ မရွိပါဘူး။ ကိုယ္႕ထက္ ၾကီးသူမ်ားရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳ ၊ ဗဟုသုတ မ်ားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အၾကံဥာဏ္ ယူပါတယ္။
တကယ္လို႔ ကိုယ္က လူတတ္ၾကီး လုပ္ျပီး ေျပာေနတဲ႔ ကိစၥတစ္ခုဟာ မွားေနတာၾကီးဆိုရင္ တတ္သိ နားလည္သူေတြကေတာ႔ ဘာမွ မေျပာပဲ ျပံဳးျပီး ၾကည္႔သြားၾကပါလိမ္႔မယ္.။ ဒီလို ျပံဳးၾကည္႔ျပီး ဘာမွ မေျပာတာကို ငါ႔ကိုယ္ငါ တတ္လွျပီ လို႔ ထင္ေနတဲ႔ သူကေတာ႔ .................
ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ဗ်ာ..။
“ အရမ္းသနားဖို႔ ေကာင္းေနပါလိမ္႔မယ္။ ”
မွတ္ခ်က္ ။ ။ တစ္ဦးေသာ သူအား ရည္ရြယ္၍ ေရးသားပါသည္ဟု ပြင္႔လင္းစြာ ဝန္ခံပါသည္။
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
http://zaw357.multiply.com/journal/item/683 မွာ 11.10.2009 ကေရးထားတာပါ။
.
3 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ဟုတ္တယ္။
သမီးလဲ အဲဒီအျပံဳးမ်ိဳးကို သိပ္ေႀကာက္တာပဲ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆင္ျခင္တတ္ဖို႔ သတိေပးလိုက္လို႔ ေက်းေက်းစ္အကိုေရ.....
ဆင္ျခင္ပါ့မယ္။
ေၾကာက္သင့္တဲ့အၿပံဳးေပါ့ ကိုေဇာ္ရယ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ဟုုတ္တယ္ အမဆိုု ဘာမွ လဲ မသိဘူး.... အဲလိုုမ်ိဳး ျပံဳးတတ္တဲ့ သူေတြကိုုလဲ ေၾကာက္တယ္.... ဒါေၾကာင့္ ျငိမ္ျငိမ္ေလးပဲ ကုုတ္ေနတာ... း))
Post a Comment