သူ႕ဖာသာ ကိုယ္ပိုင္ အလြဲေတြ ရွိေနေပမဲ႔ ဘယ္သူကမွ မထိခိုက္ေလေတာ႔ အညာသား ဖုိးေထာင္က သူၾကီးရဲ႕ လက္ဆြဲ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ သူကလည္း ဘာမွ ျပႆနာ မရွိဘူးေလ။ သူၾကီးကိုလည္း ျပႆနာ မေပးဘူး။ ျပီးေတာ႔ သူၾကီး ခိုင္းလို႔လည္း ေကာင္းတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သူၾကီး ျမိဳ႕သြားမယ္ ဆိုရင္ သူက သူၾကီး လက္ဆြဲ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။
“ ဖိုးေထာင္ေရ ၊ ျမိဳ႕သြားမယ္ ျပင္ေဟ႔ ။ ” ဆိုတာနဲ႔ သူကလည္း လိုက္ဖို႔ အဆင္သင္႔ ။ နဂိုကတည္း သြားခ်င္ေနတာကိုး။ အခုလည္း သူ႕ကို သူၾကီးက ျမိဳ႕သြားဖို႔ ျပင္ဆင္ခိုင္းထားလို႔ အူျမဴးျပီး အထုပ္ျပင္ ၊ သူၾကီးအိမ္မွာ အသင္႔ေရာက္ေနတယ္။
သူၾကီးလည္း ျပင္ဆင္ျပီးေရာ သူတို႔ ကားလမ္းေပါက္ရာ ေနရာအထိ လွည္းနဲ႔ ထြက္လာခဲ႔တယ္။ ျပီးေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ ကားစီး ျမိဳ႔ေရာက္။ ျမိဳ႕ေရာက္ေတာ႔လည္း တည္းေနၾက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာတည္း။ ဘုန္းၾကီးရဲ႕ ေဝယာဝစၥေလးေတြ ဝိုင္းလုပ္ေပါ႔ေလ။ ေန႕စာကေတာ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို လာလွဴတာနဲ႔ ဆြမ္းခံကရတဲ႔ ဆြမ္းကေန စားလို႔ ရတာေပါ႔။ ညစာသာ ဖိုးေထာင္ ၊ သူၾကီး နဲ႔ ကပၸိယၾကီးတို႔ ခ်က္စားၾကရတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ႔ . . . ေနလည္ ဆရာေတာ္ကလည္း ဆြမ္းဘုန္းေပးအျပီး ဖိုးေထာင္နဲ႔ သူၾကီးကလည္း ထမင္းစားျပီး ထမင္းလံုးစီကာ ထမင္းဆိပ္တတ္ရင္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေျပာေနၾကတာေပါ႔။ ဒီအခ်ိန္ပဲ ရြာမွာ မစားဖူးတာေတြ စားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လႊတ္စားထားမိတဲ႔ ဖိုးေထာင္က ဆရာေတာ္နဲ႔ စကားေျပာေနရင္း. . .
“ ေအ႔. . ”
“ ေအ႕. .”
ဆိုျပီး ေလခ်ဥ္ေတြ တတ္ပါေလေရာ။ ဒီေတာ႔ ဆရာေတာ္က သူ႕ကို ခ်က္ခ်င္းပဲ။
“ ဟဲ႔.. . ဖိုးေထာင္ ၊ နင္႔ကိုနင္ အခု ဒါ ရြာမွာ မွတ္ေနလား။ ဒါ . .ျမိဳ႕ဟဲ႔။ ေလခ်ဥ္တတ္ရင္ ရြာမွာလို႔ တေအ႕ေအ႕ နဲ႔ လႊတ္မတတ္ရဘူး။ ကိုယ္႕ဖာသာ အသာေလး ပါးစပ္ပိတ္ထားရတယ္။ ပါးစပ္ပိတ္ျပီး ေလခ်ဥ္တတ္ရတယ္။ အသံ မထြက္ေစနဲ႔။ ”
လို႔ ဟန္႕ေတာ႔ ဖိုးေထာင္လည္း အသာျငိမ္ေနရတာေပါ႔။ ေၾသာ္...ျမိဳ႕သားေတြက ေလခ်ဥ္တတ္တာေတာင္မွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တတ္ခြင္႔ မရွိဘူးဟ လို႔လည္း ေတြးမိလိုက္ေသးတယ္။ ကိုယ္ကလည္း ျမိဳ႕သားေတြကို အားက်ေနတာ ဆိုေတာ႔ ေနာက္ေန႕က စျပီး သူ သတိထားျပီး ဆင္ျခင္တယ္။ ေလခ်ဥ္တတ္ေတာ႔မယ္ဆို ပါးစပ္ေလးကို ေစ႔ထားျပီး တတ္လာတဲ႔ ေလခ်ဥ္ေလးကို ႏွာေခါင္းကေနျပီး အသာေလးထုတ္လိုက္တယ္။ အဲ. . ဟုတ္သဟ ဒီလိုဆိုေတာ႔လည္း အဆင္ေျပသား။
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ တီဗီေလးကလည္း ရွိသဗ်။ ည ည လာလာေနတတ္တဲ႔ ေၾကာ္ျငာေတြကိုလည္း ဖိုးေထာင္ လႊတ္ၾကိဳက္တာ ကလား။ ဒီေတာ႔ တီဗီဖြင္႔ျပီ ဆိုတာနဲ႔ ေရွ႕မွာ ငုတ္တုပ္။ မ်က္လံုးေလး ျပဴးျပီး အေငးသား။ တခ်ိဳ႕ အဂၤလိပ္လို စာေတြေတာ႔ သူက နားမလည္။
ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ဖာသာ နားလည္ေအာင္ပဲ သူက မွတ္ထားလိုက္တယ္။ ဥပမာ - ဂရိတ္ေဝါ ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆး ဆို သူက တံတားၾကီး ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆးတဲ႔။ တစ္(ဖ)ဖီ အစိမ္းေရာင္ကဒ္ ဆိုတဲ႔ ေၾကာ္ျငာကိုလည္း အစိမ္းေရာင္ကဒ္ ေဆး လို႔ မွတ္ထားတယ္။ သူ႕ဖာသာေတာ႔ အဆင္ကို ေျပလို႔။
အခုေတာ႔ ဒီရက္ပိုင္းမွာ အသစ္လႊင္႔တဲ႔ ေၾကာ္ျငာတစ္ခုကို သူက ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်ေနတယ္။ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္ ၊ ေက်ာ္ဟိန္း နဲ႔ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ေၾကာ္ျငာတယ္။ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္ ဆိုင္ထဲ ဝင္လာေတာ႔ ေက်ာ္ဟိန္းက သူ႕သမီးလို႔ ထင္ရတဲ႔ ေကာင္မေလးကို အထဲဝင္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးက အထဲဝင္ဖို႔ ေယာင္ေပေပ လုပ္ေနတုန္း ေဇာ္ဝင္းထြဋ္က ဝင္လာတယ္။
ဒီေတာ႔ ေက်ာ္ဟိန္းက “ ဘာအလိုရွိပါသလဲ ” လို႔ ေမးတယ္။ ဒီေတာ႔ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္က ေကာင္မေလးဆီကို လက္ညိႈးထိုးျပတယ္။ ဒီေတာ႔ ေက်ာ္ဟိန္းက ေဒါသထြက္သြားတယ္။ ဒီမွာ ပါးစပ္က အသံထြက္လာတယ္ . .“ ဘာကြ ” တဲ႔။ ဒီေတာ႔မွ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္က ေကာင္မေလး ေနာက္ေက်ာက နံရံမွာကပ္ထားတဲ႔ ေၾကာ္ျငာ အခ်ိဳရည္ကို လက္ညိႈးထိုးျပတယ္ . .ျပီးေတာ႔မွ အသံ ထြက္လာတယ္. . “ Max ”။
မက္စ္ ေတြ ၊ မက္စိ ေတြ ဖိုးေထာင္ မသိပါ။ သူကေတာ႔ ေက်ာ္ဟိန္း ေျပာလိုက္တဲ႔ “ ဘာကြ ” ဆိုတာကို ေတာ္ေတာ္ ၾကိဳက္တယ္။ ဒီေတာ႔ သူ႔ဖာသာ ဒီအခ်ိဳရည္ကို နာမည္ေပးထားတယ္။ “ ဘာကြ ” အခ်ိဳရည္။
ေနာက္ေန႕က်ေတာ႔ ဆရာေတာ္က သူၾကီးကို ေျပာတယ္။
“ ဒကာၾကီး ၊ မနက္ျဖန္ ဘုန္းၾကီးကို အိမ္တစ္အိမ္က ဆြမ္းစားဖိတ္ထားတယ္။ ဒကာၾကီးတို႔လည္း ဘုန္းၾကီးနဲ႔ လိုက္ခဲ႔။ ေရာက္ဖူးတယ္ ရွိတာေပါ႔ကြယ္။ သူတို႕က ေၾကးရတတ္ေတြ ဆိုေတာ႔ သူတို႔ ေနထိုင္ပံုေတြ ျမင္ရတာေပါ႔။
ဒါထက္ ဖိုးေထာင္ ၊ မနက္ျဖန္ မင္းလိုက္ရင္ အရာရာ သတိေတာ႔ထားေနာ္။ လူၾကီးလူေကာင္းေတြ ၾကားထဲမွာ မင္း ေလခ်ဥ္ကို “ တေအ႔ေအ႔ ” နဲ႔လည္း ျဖစ္မေနန႔ဲဦး။ ”
“ တင္ပါ႔ဘုရား ၊ မျဖစ္ေစရပါဘူး။ ဆရာေတာ္ စျပီး ဆံုးမကတည္းက တပည္႔ေတာ္ ဆင္ျခင္ေနထိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ အခုေတာ႔ ေလခ်ဥ္တတ္ရင္ ပါးစပ္ဖြင္႔ျပီး မတတ္ေတာ႔ပါဘူး ဘုရား။ ”
ဒီေတာ႔ ဆရာေတာ္က ေက်နပ္ သေဘာက်သြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဆြမ္းစားဖို႔ အိမ္ကို ဖိုးေထာင္နဲ႔ သူၾကီးကလည္း ပင္႔သံဃာေတြနဲ႔ အတူတူ ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ဆြမ္းဘုန္းေပးျပီးေတာ႔ ဆရာေတာ္ တရားေပးတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ဆရာေတာ္တို႔နဲ႔ အတူတူပါလာတဲ႔ သူၾကီး နဲ႔ ဖိုးေထာင္ကိုလည္း ထမင္းေကၽြးတယ္။ သူတို႕လည္း စားျပီးေရာ ဆရာေတာ္ကို အေအးကပ္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဆရာေတာ္ ေသာက္ေနတဲ႔ အေအးကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဖိုးေထာင္ မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။
ဆရာေတာ္ေသာက္ေနတာက သူၾကိဳက္တဲ႔ ေၾကာ္ျငာထဲက အခ်ိဳရည္ ၊ တနည္းေျပာရရင္ “ ဘာကြ ” အခ်ိဳရည္ ။ ေသာက္လည္း ေသာက္ခ်င္လာတယ္။ ျမည္းၾကည္႔ခ်င္တဲ႔ သေဘာေပါ႔။ ကံေကာင္းမွစြာပဲ သူၾကီးနဲ႔ ဖိုးေထာင္ကို အလွဴရွင္က အေအးတစ္ေယာက္ တစ္လံုးစီ လာခ်ေပးတယ္။ ဖိုးေထာင္ ေသာက္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအး ရွတတေလး။ အရမ္းၾကိဳက္သြားတယ္။
ဒါေပမဲ႔ သူၾကီးကေတာ႔ လူၾကီးဆိုေတာ႔ ဒီအေအးကို မေသာက္တတ္ဘူး။
“ ဘယ္လိုၾကီးမွန္းလည္း မသိဘူး.။ ပါးစပ္ထဲ ရွတတ န႔ဲ႔။ ”
ဆိုျပီး ဆက္မေသာက္ေတာ႔ဘူး။ ဒီမွာ ဖိုးေထာင္က ၾကားထဲကေနျပီ အလကား ႏွေျမာေနတယ္။ ဒါျဖစ္ေနတာသိတဲ႔ သူၾကီးကလည္း . . .
“ ငါကေတာ႔ မၾကိဳက္ဘူးကြ။ မင္းေသာက္ခ်င္ရင္ ငါ႔အခ်ိဳရည္ပါ ေသာက္လိုက္ေတာ႔။ ”
ဆိုျပီး သူၾကီး လက္က်န္ပုလင္းကို သူ႕ဆီကို တြန္းေပးတယ္။ သူကလည္း နဂိုကတည္းက ေသာက္ခ်င္ေနတာ ဆိုေတာ႔ သူၾကီးလည္း ကမ္းေပးေရာ ေသာက္ခ်လိုက္တာေပါ႔ ဂလု. . ဂလု ေတာင္မွ ေနေသး။
အဲ. . အေအး ႏွစ္ပုလင္းလည္း ဗိုက္ထဲေရာက္လာေရာ။ ခုနက မီးကုန္ယမ္းကုန္ တြယ္ထားတဲ႔ ထမင္းေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး အေအးပုလင္းထဲမွာ ပါလာတဲ႔ ဂတ္စ္ေတြက အစြမ္းျပေတာ႔တာပဲ။ ဂတ္စ္ေတြက ေလခ်ဥ္ အျဖစ္နဲ႔ ပါးစပ္က ထြက္ခ်င္လာတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာေတာ္က ေလခ်ဥ္ကို ပါးစပ္ကေန မထြက္ရဘူးဆိုေတာ႔ သူလည္း အေလ႔အက်င္႔ ရွိေနျပီးသား အတိုင္း ပါးစပ္ေလး ပိတ္ျပီး ေလခ်ဥ္တတ္တယ္။
“ ေအ႔. . ။”
“ ေအာင္ျမတ္ေလး။ ”
ဒီလို ဖိုးေထာင္ဆီက အသံနဲ႔ အတူ ၊ သူ႕ေဘးမွာ ရွိေနတဲ႔ သူၾကီး ဒူးေခါင္းကို လက္နဲ႔ မိမိရရ ကိုင္ထားျပီး မ်က္ရည္ေတြလည္း ဝဲေနတယ္။ သူ႕ဆီက ေအာ္သံၾကားေတာ႔ ဆရာေတာ္ေရာ တျခားလူေတြေရာ ဝိုင္းၾကည္႔ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘာမွန္း မသိေတာ႔ ဘာမွ မေျပာပဲ ဖာသိဖာသာ ေနေနတုန္း. . ၊ ဖိုးေထာင္ ဒုတိယေျမာက္ ေလခ်ဥ္ ထပ္တတ္တယ္။ ခုနက လိုပဲ။ ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားေလေတာ႔ အေအးထဲမွာပါလာတဲ႔ ဂတ္စ္ေတြက ထြက္ေပါက္မရွိေတာ႔ ႏွာေခါင္းက ထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရတယ္။ ဒီေတာ႔ ဂတ္စ္ေငြ႔ေၾကာင္႔ ေခါင္းကိုပါ ဒိန္းခနဲ ကိုက္ေစတယ္။
“ ေအာင္မေလးဂ်ာ။ ”
သူၾကီးက အလန္႕တၾကား ၾကည္႔ျပီး. .
“ ဘာျဖစ္တာလဲ ဖိုးေထာင္ ”
“ ေခါင္းထိုးလို႔...ေခါင္းထိုးတယ္ ဒီအေအးက. . ”
အသံနည္းနည္း ပိုက်ယ္လာတယ္။ ျပီးေတာ႔ ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ ေလခ်ဥ္ေတြ တတ္လာေတာ႔ ပါးစပ္ကလည္း ဖြင္႔ျပီး ေလခ်ဥ္ မတတ္တတ္ေလေတာ႔ ပါးစပ္ကို ပိတ္ ၊ ေလခ်ဥ္က ႏွာေခါင္းေပါက္ကေန ထြက္ရေတာ႔ ေခါင္းကို ေဆာင္႔ထိုး...။ မၾကာပါဘူး. . မ်က္ရည္ေတြ တေပါက္ေပါက္က်ေနျပီး ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အုပ္ကိုင္ရင္း ဖိုးေထာင္ ေအာ္ဟစ္ေနတာကို ဘယ္သူမွ နားမလည္ႏိုင္ၾကေတာ႔. . .။
ဒါနဲ႔ပါပဲ. . . ။ အလွဴက ျပန္လာျပီး ညေရာက္ေတာ႔ တီဗီၾကည္႔ၾကတယ္ ၊ ဒီမွာ Max ေၾကာ္ျငာလည္း လာေရာ ဖိုးေထာင္က တီဗီထဲက ေၾကာ္ျငာကို ၾကည္႔ျပီး လွမ္းေျပာတယ္. . .
“ အေအးကေတာ႔ အရသာ ေကာင္းပါရဲ႕. . ႏို႔ေပမဲ႔ မင္းတို႔ အေအးက တယ္ ေခါင္းထိုးသကိုး။ ”
တဲ႔။ ကဲ.. အညာသားဖိုးေထာင္မ်ား ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ လည္သလဲလို႔ေနာ္..။
( ဆက္ေရးပါဦးမယ္...အညာသားဖိုးေထာင္ အခန္းဆက္)
ကိုေဇာ္ တင္ျပသည္။
.
“ ဖိုးေထာင္ေရ ၊ ျမိဳ႕သြားမယ္ ျပင္ေဟ႔ ။ ” ဆိုတာနဲ႔ သူကလည္း လိုက္ဖို႔ အဆင္သင္႔ ။ နဂိုကတည္း သြားခ်င္ေနတာကိုး။ အခုလည္း သူ႕ကို သူၾကီးက ျမိဳ႕သြားဖို႔ ျပင္ဆင္ခိုင္းထားလို႔ အူျမဴးျပီး အထုပ္ျပင္ ၊ သူၾကီးအိမ္မွာ အသင္႔ေရာက္ေနတယ္။
သူၾကီးလည္း ျပင္ဆင္ျပီးေရာ သူတို႔ ကားလမ္းေပါက္ရာ ေနရာအထိ လွည္းနဲ႔ ထြက္လာခဲ႔တယ္။ ျပီးေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ ကားစီး ျမိဳ႔ေရာက္။ ျမိဳ႕ေရာက္ေတာ႔လည္း တည္းေနၾက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာတည္း။ ဘုန္းၾကီးရဲ႕ ေဝယာဝစၥေလးေတြ ဝိုင္းလုပ္ေပါ႔ေလ။ ေန႕စာကေတာ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို လာလွဴတာနဲ႔ ဆြမ္းခံကရတဲ႔ ဆြမ္းကေန စားလို႔ ရတာေပါ႔။ ညစာသာ ဖိုးေထာင္ ၊ သူၾကီး နဲ႔ ကပၸိယၾကီးတို႔ ခ်က္စားၾကရတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ႔ . . . ေနလည္ ဆရာေတာ္ကလည္း ဆြမ္းဘုန္းေပးအျပီး ဖိုးေထာင္နဲ႔ သူၾကီးကလည္း ထမင္းစားျပီး ထမင္းလံုးစီကာ ထမင္းဆိပ္တတ္ရင္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေျပာေနၾကတာေပါ႔။ ဒီအခ်ိန္ပဲ ရြာမွာ မစားဖူးတာေတြ စားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လႊတ္စားထားမိတဲ႔ ဖိုးေထာင္က ဆရာေတာ္နဲ႔ စကားေျပာေနရင္း. . .
“ ေအ႔. . ”
“ ေအ႕. .”
ဆိုျပီး ေလခ်ဥ္ေတြ တတ္ပါေလေရာ။ ဒီေတာ႔ ဆရာေတာ္က သူ႕ကို ခ်က္ခ်င္းပဲ။
“ ဟဲ႔.. . ဖိုးေထာင္ ၊ နင္႔ကိုနင္ အခု ဒါ ရြာမွာ မွတ္ေနလား။ ဒါ . .ျမိဳ႕ဟဲ႔။ ေလခ်ဥ္တတ္ရင္ ရြာမွာလို႔ တေအ႕ေအ႕ နဲ႔ လႊတ္မတတ္ရဘူး။ ကိုယ္႕ဖာသာ အသာေလး ပါးစပ္ပိတ္ထားရတယ္။ ပါးစပ္ပိတ္ျပီး ေလခ်ဥ္တတ္ရတယ္။ အသံ မထြက္ေစနဲ႔။ ”
လို႔ ဟန္႕ေတာ႔ ဖိုးေထာင္လည္း အသာျငိမ္ေနရတာေပါ႔။ ေၾသာ္...ျမိဳ႕သားေတြက ေလခ်ဥ္တတ္တာေတာင္မွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တတ္ခြင္႔ မရွိဘူးဟ လို႔လည္း ေတြးမိလိုက္ေသးတယ္။ ကိုယ္ကလည္း ျမိဳ႕သားေတြကို အားက်ေနတာ ဆိုေတာ႔ ေနာက္ေန႕က စျပီး သူ သတိထားျပီး ဆင္ျခင္တယ္။ ေလခ်ဥ္တတ္ေတာ႔မယ္ဆို ပါးစပ္ေလးကို ေစ႔ထားျပီး တတ္လာတဲ႔ ေလခ်ဥ္ေလးကို ႏွာေခါင္းကေနျပီး အသာေလးထုတ္လိုက္တယ္။ အဲ. . ဟုတ္သဟ ဒီလိုဆိုေတာ႔လည္း အဆင္ေျပသား။
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ တီဗီေလးကလည္း ရွိသဗ်။ ည ည လာလာေနတတ္တဲ႔ ေၾကာ္ျငာေတြကိုလည္း ဖိုးေထာင္ လႊတ္ၾကိဳက္တာ ကလား။ ဒီေတာ႔ တီဗီဖြင္႔ျပီ ဆိုတာနဲ႔ ေရွ႕မွာ ငုတ္တုပ္။ မ်က္လံုးေလး ျပဴးျပီး အေငးသား။ တခ်ိဳ႕ အဂၤလိပ္လို စာေတြေတာ႔ သူက နားမလည္။
ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ဖာသာ နားလည္ေအာင္ပဲ သူက မွတ္ထားလိုက္တယ္။ ဥပမာ - ဂရိတ္ေဝါ ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆး ဆို သူက တံတားၾကီး ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆးတဲ႔။ တစ္(ဖ)ဖီ အစိမ္းေရာင္ကဒ္ ဆိုတဲ႔ ေၾကာ္ျငာကိုလည္း အစိမ္းေရာင္ကဒ္ ေဆး လို႔ မွတ္ထားတယ္။ သူ႕ဖာသာေတာ႔ အဆင္ကို ေျပလို႔။
အခုေတာ႔ ဒီရက္ပိုင္းမွာ အသစ္လႊင္႔တဲ႔ ေၾကာ္ျငာတစ္ခုကို သူက ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်ေနတယ္။ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္ ၊ ေက်ာ္ဟိန္း နဲ႔ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ေၾကာ္ျငာတယ္။ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္ ဆိုင္ထဲ ဝင္လာေတာ႔ ေက်ာ္ဟိန္းက သူ႕သမီးလို႔ ထင္ရတဲ႔ ေကာင္မေလးကို အထဲဝင္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးက အထဲဝင္ဖို႔ ေယာင္ေပေပ လုပ္ေနတုန္း ေဇာ္ဝင္းထြဋ္က ဝင္လာတယ္။
ဒီေတာ႔ ေက်ာ္ဟိန္းက “ ဘာအလိုရွိပါသလဲ ” လို႔ ေမးတယ္။ ဒီေတာ႔ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္က ေကာင္မေလးဆီကို လက္ညိႈးထိုးျပတယ္။ ဒီေတာ႔ ေက်ာ္ဟိန္းက ေဒါသထြက္သြားတယ္။ ဒီမွာ ပါးစပ္က အသံထြက္လာတယ္ . .“ ဘာကြ ” တဲ႔။ ဒီေတာ႔မွ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္က ေကာင္မေလး ေနာက္ေက်ာက နံရံမွာကပ္ထားတဲ႔ ေၾကာ္ျငာ အခ်ိဳရည္ကို လက္ညိႈးထိုးျပတယ္ . .ျပီးေတာ႔မွ အသံ ထြက္လာတယ္. . “ Max ”။
မက္စ္ ေတြ ၊ မက္စိ ေတြ ဖိုးေထာင္ မသိပါ။ သူကေတာ႔ ေက်ာ္ဟိန္း ေျပာလိုက္တဲ႔ “ ဘာကြ ” ဆိုတာကို ေတာ္ေတာ္ ၾကိဳက္တယ္။ ဒီေတာ႔ သူ႔ဖာသာ ဒီအခ်ိဳရည္ကို နာမည္ေပးထားတယ္။ “ ဘာကြ ” အခ်ိဳရည္။
ေနာက္ေန႕က်ေတာ႔ ဆရာေတာ္က သူၾကီးကို ေျပာတယ္။
“ ဒကာၾကီး ၊ မနက္ျဖန္ ဘုန္းၾကီးကို အိမ္တစ္အိမ္က ဆြမ္းစားဖိတ္ထားတယ္။ ဒကာၾကီးတို႔လည္း ဘုန္းၾကီးနဲ႔ လိုက္ခဲ႔။ ေရာက္ဖူးတယ္ ရွိတာေပါ႔ကြယ္။ သူတို႕က ေၾကးရတတ္ေတြ ဆိုေတာ႔ သူတို႔ ေနထိုင္ပံုေတြ ျမင္ရတာေပါ႔။
ဒါထက္ ဖိုးေထာင္ ၊ မနက္ျဖန္ မင္းလိုက္ရင္ အရာရာ သတိေတာ႔ထားေနာ္။ လူၾကီးလူေကာင္းေတြ ၾကားထဲမွာ မင္း ေလခ်ဥ္ကို “ တေအ႔ေအ႔ ” နဲ႔လည္း ျဖစ္မေနန႔ဲဦး။ ”
“ တင္ပါ႔ဘုရား ၊ မျဖစ္ေစရပါဘူး။ ဆရာေတာ္ စျပီး ဆံုးမကတည္းက တပည္႔ေတာ္ ဆင္ျခင္ေနထိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ အခုေတာ႔ ေလခ်ဥ္တတ္ရင္ ပါးစပ္ဖြင္႔ျပီး မတတ္ေတာ႔ပါဘူး ဘုရား။ ”
ဒီေတာ႔ ဆရာေတာ္က ေက်နပ္ သေဘာက်သြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဆြမ္းစားဖို႔ အိမ္ကို ဖိုးေထာင္နဲ႔ သူၾကီးကလည္း ပင္႔သံဃာေတြနဲ႔ အတူတူ ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ဆြမ္းဘုန္းေပးျပီးေတာ႔ ဆရာေတာ္ တရားေပးတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ဆရာေတာ္တို႔နဲ႔ အတူတူပါလာတဲ႔ သူၾကီး နဲ႔ ဖိုးေထာင္ကိုလည္း ထမင္းေကၽြးတယ္။ သူတို႕လည္း စားျပီးေရာ ဆရာေတာ္ကို အေအးကပ္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဆရာေတာ္ ေသာက္ေနတဲ႔ အေအးကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဖိုးေထာင္ မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။
ဆရာေတာ္ေသာက္ေနတာက သူၾကိဳက္တဲ႔ ေၾကာ္ျငာထဲက အခ်ိဳရည္ ၊ တနည္းေျပာရရင္ “ ဘာကြ ” အခ်ိဳရည္ ။ ေသာက္လည္း ေသာက္ခ်င္လာတယ္။ ျမည္းၾကည္႔ခ်င္တဲ႔ သေဘာေပါ႔။ ကံေကာင္းမွစြာပဲ သူၾကီးနဲ႔ ဖိုးေထာင္ကို အလွဴရွင္က အေအးတစ္ေယာက္ တစ္လံုးစီ လာခ်ေပးတယ္။ ဖိုးေထာင္ ေသာက္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအး ရွတတေလး။ အရမ္းၾကိဳက္သြားတယ္။
ဒါေပမဲ႔ သူၾကီးကေတာ႔ လူၾကီးဆိုေတာ႔ ဒီအေအးကို မေသာက္တတ္ဘူး။
“ ဘယ္လိုၾကီးမွန္းလည္း မသိဘူး.။ ပါးစပ္ထဲ ရွတတ န႔ဲ႔။ ”
ဆိုျပီး ဆက္မေသာက္ေတာ႔ဘူး။ ဒီမွာ ဖိုးေထာင္က ၾကားထဲကေနျပီ အလကား ႏွေျမာေနတယ္။ ဒါျဖစ္ေနတာသိတဲ႔ သူၾကီးကလည္း . . .
“ ငါကေတာ႔ မၾကိဳက္ဘူးကြ။ မင္းေသာက္ခ်င္ရင္ ငါ႔အခ်ိဳရည္ပါ ေသာက္လိုက္ေတာ႔။ ”
ဆိုျပီး သူၾကီး လက္က်န္ပုလင္းကို သူ႕ဆီကို တြန္းေပးတယ္။ သူကလည္း နဂိုကတည္းက ေသာက္ခ်င္ေနတာ ဆိုေတာ႔ သူၾကီးလည္း ကမ္းေပးေရာ ေသာက္ခ်လိုက္တာေပါ႔ ဂလု. . ဂလု ေတာင္မွ ေနေသး။
အဲ. . အေအး ႏွစ္ပုလင္းလည္း ဗိုက္ထဲေရာက္လာေရာ။ ခုနက မီးကုန္ယမ္းကုန္ တြယ္ထားတဲ႔ ထမင္းေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး အေအးပုလင္းထဲမွာ ပါလာတဲ႔ ဂတ္စ္ေတြက အစြမ္းျပေတာ႔တာပဲ။ ဂတ္စ္ေတြက ေလခ်ဥ္ အျဖစ္နဲ႔ ပါးစပ္က ထြက္ခ်င္လာတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာေတာ္က ေလခ်ဥ္ကို ပါးစပ္ကေန မထြက္ရဘူးဆိုေတာ႔ သူလည္း အေလ႔အက်င္႔ ရွိေနျပီးသား အတိုင္း ပါးစပ္ေလး ပိတ္ျပီး ေလခ်ဥ္တတ္တယ္။
“ ေအ႔. . ။”
“ ေအာင္ျမတ္ေလး။ ”
ဒီလို ဖိုးေထာင္ဆီက အသံနဲ႔ အတူ ၊ သူ႕ေဘးမွာ ရွိေနတဲ႔ သူၾကီး ဒူးေခါင္းကို လက္နဲ႔ မိမိရရ ကိုင္ထားျပီး မ်က္ရည္ေတြလည္း ဝဲေနတယ္။ သူ႕ဆီက ေအာ္သံၾကားေတာ႔ ဆရာေတာ္ေရာ တျခားလူေတြေရာ ဝိုင္းၾကည္႔ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘာမွန္း မသိေတာ႔ ဘာမွ မေျပာပဲ ဖာသိဖာသာ ေနေနတုန္း. . ၊ ဖိုးေထာင္ ဒုတိယေျမာက္ ေလခ်ဥ္ ထပ္တတ္တယ္။ ခုနက လိုပဲ။ ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားေလေတာ႔ အေအးထဲမွာပါလာတဲ႔ ဂတ္စ္ေတြက ထြက္ေပါက္မရွိေတာ႔ ႏွာေခါင္းက ထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရတယ္။ ဒီေတာ႔ ဂတ္စ္ေငြ႔ေၾကာင္႔ ေခါင္းကိုပါ ဒိန္းခနဲ ကိုက္ေစတယ္။
“ ေအာင္မေလးဂ်ာ။ ”
သူၾကီးက အလန္႕တၾကား ၾကည္႔ျပီး. .
“ ဘာျဖစ္တာလဲ ဖိုးေထာင္ ”
“ ေခါင္းထိုးလို႔...ေခါင္းထိုးတယ္ ဒီအေအးက. . ”
အသံနည္းနည္း ပိုက်ယ္လာတယ္။ ျပီးေတာ႔ ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ ေလခ်ဥ္ေတြ တတ္လာေတာ႔ ပါးစပ္ကလည္း ဖြင္႔ျပီး ေလခ်ဥ္ မတတ္တတ္ေလေတာ႔ ပါးစပ္ကို ပိတ္ ၊ ေလခ်ဥ္က ႏွာေခါင္းေပါက္ကေန ထြက္ရေတာ႔ ေခါင္းကို ေဆာင္႔ထိုး...။ မၾကာပါဘူး. . မ်က္ရည္ေတြ တေပါက္ေပါက္က်ေနျပီး ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အုပ္ကိုင္ရင္း ဖိုးေထာင္ ေအာ္ဟစ္ေနတာကို ဘယ္သူမွ နားမလည္ႏိုင္ၾကေတာ႔. . .။
ဒါနဲ႔ပါပဲ. . . ။ အလွဴက ျပန္လာျပီး ညေရာက္ေတာ႔ တီဗီၾကည္႔ၾကတယ္ ၊ ဒီမွာ Max ေၾကာ္ျငာလည္း လာေရာ ဖိုးေထာင္က တီဗီထဲက ေၾကာ္ျငာကို ၾကည္႔ျပီး လွမ္းေျပာတယ္. . .
“ အေအးကေတာ႔ အရသာ ေကာင္းပါရဲ႕. . ႏို႔ေပမဲ႔ မင္းတို႔ အေအးက တယ္ ေခါင္းထိုးသကိုး။ ”
တဲ႔။ ကဲ.. အညာသားဖိုးေထာင္မ်ား ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ လည္သလဲလို႔ေနာ္..။
( ဆက္ေရးပါဦးမယ္...အညာသားဖိုးေထာင္ အခန္းဆက္)
ကိုေဇာ္ တင္ျပသည္။
.
2 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ဟဟားဟားးးးး
ေအာ္ ကိုေဇာ္က ဘာကြ အခ်ိဳရည္ကိုလဲၾကိဳက္ေသးတာကိုး
သိပါျပီ.. မွတ္ထားမယ္..
ေနာက္ကို အျပင္မွာေတြ႕လို႕ကေတာ႕ ဘာကြ အခ်ိဳရည္ တစ္ကဒ္လံုးကုန္ေအာင္တိုက္မယ္..
ခုလို အင္တာနက္ကေန ေၾကာ္ျငာေနေတာ႕လဲ ကိုယ္႕အၾကိဳက္လူသိတာေပါ႕ေလ
:) :)
Post a Comment