4 တိမ္ေပၚေရာက္ခဲ႔ရေသာ ေန႕တစ္ေန႕

“ တီ. . .တီ. . .တီ. . .”

တစ္ေယာက္ေယာက္က တီေကာင္ကို ေတြ႕လို႔ လန္႕ေအာ္ ေအာ္လိုက္တာ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ဖုန္းက အသံပါ။ ဘယ္သူဆက္တာလဲဟ ဆိုျပီး ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဟိုေန႕က ဘယ္ေနရာသြားသြား ကၽြန္ေတာ္႕ကို အေဖာ္ေခၚသြားတတ္တဲ႔ စူပါဗိုက္နာ... အဲ..စူပါဗိုက္ဇာ။

ဒီေကာင္ ငါ႔ကို ဘာႏွိပ္စက္ဦးမလဲ ဆိုျပီး ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ႔. . ( ဖုန္းကိုင္တယ္ ဆိုတာ ခိုးေခ်ာင္ခိုးဝွက္ ဖံုးျပီးကိုင္တာကို ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ စကားေျပာစက္ကို စကားေျပာဖို႔ ျပင္ဆင္လို္က္တာလို႔ ဆိုလိုတာပါ။ )

“ ဟလို . .။ ”

“ မင္း အခုဘယ္မွာလဲ။ ဘာလုပ္ေနလဲ။ ”

အသံၾကားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ လန္႔လာတယ္။ ဒီေကာင္ ဘာလုပ္ဦးမလို႔လည္း မသိဘူးလို႔။

“ အင္း. .ငါ အခု အလုပ္က ျပန္လာတာေလ။ ကားလမ္းလည္ေခါင္မွာပဲ လမ္းကူးဖုိ႔ ေစာင္႔ေနတယ္။ မင္း ဘာလုပ္မလို႔လဲ။ ”

“ ေအး. . ဒါဆို မင္း ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ႔မလား။ ကိစၥတစ္ခုရွိေနလို႔ အဲဒါ သြားမလို႔။ ”

“ အင္း သြားေလ။ လိုက္ခဲ႔မယ္။ ”

အားလည္း နာ ၊ ခင္လည္း ခင္ မိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုပဲ ေျပာလိုက္တယ္။ အခန္းေရာက္ေတာ႔ ေရးခ်ိဳးျပီးရံု ရွိေသး ၊ သူက ဖုန္းဆက္ထပ္ဆက္တယ္။

“ ငါ ေရာက္ေနျပီေနာ္ မင္းအိမ္ေအာက္မွာ . . .။ ”

သူဘာမ်ား အေရးၾကီးေနပါလိမ္႔ ဆိုျပီး ခပ္ျမန္ျမန္လုပ္ျပီး ဆင္းလာေတာ႔ သူက ေအာက္မွာ။ ဒါနဲ႔ သူ႕ကားေပၚတတ္ျပီး လိုက္လာခဲ႔တယ္။ သူကလည္း ေမာင္းမယ္ ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ လမ္းတစ္ဝက္ေရာက္မွ ေျပာတယ္။

“ ငါ အခု Genting Highland သြားမလို႔ကြ။ ”

တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခုမွေျပာေတာ႔ ဘာမွ လုပ္လို႔မရေတာ႔ဘူး။

Genting Highland ကို အေပၚစီးမွ ပံု

“ မင္းကြာ.။ ငါ႔ကို ၾကိဳေျပာပါလားကြ။ ငါ႔မွာ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ ရွိတာေပါ႔။ ”

“ ဟီး..ဟီး. . တမင္ မေျပာတာ။ ငါ႔မိန္းမက အခု အလုပ္မပိတ္ေသးဘူးေလ။ ငါ အခု ဖဲသြားရိုက္မလို႔ ၊ ဒါကို ဒီလို ေျပာေခၚရင္ မင္းက လိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ အလုပ္ကိစၥ လိုလိုနဲ႔ ေခၚတာ..ဟား . .ဟား . .ဟား။ ”

ဟာ. . ဒီေကာင္ လူလည္က်ျပီ။ တကယ္လည္း ျပီးခဲ႔တဲ႔ အပတ္ကလို အလုပ္ကိစၥ သြားျပန္ျပင္ေပးရမွာ မွတ္လို႔ သာမာန္ဝတ္ျပီး ထလာခဲ႔တာ။ ဒီလိုမွန္း သိရင္ နည္းနည္းေတာ႔ လန္းေအာင္ ဝတ္လာပါတယ္ . . အဟီး။ ဘယ္တတ္ႏိုင္ေတာ႔မလဲ။ ဒါေပမဲ႔ အခုမွ မထူးေတာ႔ဘူး ဆိုေတာ႔ သူ႕ကို တျခားလွည္႔ေျပာရတယ္။

( အဟဲ.. ဒီေနရာမွာ နည္းနည္းၾကြားဦးမယ္ဗ်ာ..အားလည္း နာတယ္ . . ၾကံဳလို႔ ၾကြားတာပါ. . ၾကံဳၾကြားေပါ႔။ အရင္စက္ရံုမွာ ကုလည္ကုလားမ အစ္မၾကီး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူက လူက ေသးေသးေလး ကေလးကေတာ႔ ၄ ေယာက္ ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ခင္တယ္။ သူက တျခားစက္ရံုေတြမွာ ထုတ္တဲ႔ အဝတ္အစား ကတ္ကေလာက္ေတြကို ယူယူလာျပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စက္ရံုမွာ ေအာ္ဒါ မွာေပးတယ္။

ဒီအတြက္ သူက ၁၀ % ေကာ္မရွင္ရတယ္။ ဖုန္းခနဲ႔ ပစၥည္း လိုက္ေရာင္းတဲ႔ ပင္ပန္းတာေတာ႔ ရွိတာေပါ႔။ သူ႕ကို သနားျပီး ေတာ္ေတာ္ခင္တယ္။ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္က သနားေတာ႔ မေနႏိုင္ပဲ တျပားမွ မရပဲနဲ႔ သူ႕အဝတ္အစားေတြကုိ တျခားစက္ရံုက ျမန္မာေတြဆီကို ကတ္ကေလာက္ေတြ ယူသြားျပီး ဝိုင္းေရာင္းေပးတယ္။ တစ္ျပားမွ ကၽြန္ေတာ္ မယူပါ။

ေတာ္ေတာ္လည္း ေရာင္းရတယ္။ သူလည္း ေတာ္ေတာ္ ရတယ္ေပါ႔ေလ။ ဒီအတြက္ သူက ကၽြန္ေတာ္႕ကို အျမဲတမ္း အားနာေနတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အတင္းေတြ ေကာ္မရွင္ေတြ ခြဲေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မယူေတာ႔ သူက ဒါဆို နင္႔ကို အက်ႌတစ္ထည္ေတာ႔ လက္ေဆာင္ ဝယ္ေပးမယ္ ဆိုျပီး အတင္းေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္ဆံုး ျငင္းလို႔ မရေတာ႔ လက္ခံလိုက္တယ္။

အေကာင္းလက္ခံတာေတာ႔ မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေတာ္ေတာ္ ေခ်းမ်ားတဲ႔ ေကာင္ပါ။ အက်ႌ ၊ ေဘာင္းဘီဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကို စိတ္ၾကိဳက္ေတြ႕တာ မဟုတ္။ သူမ်ားၾကိဳက္တိုင္းလည္း မၾကိဳက္တတ္။ ဒါေၾကာင္႔ ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီေတြမွာေတြ႕ထားတဲ႔ အက်ႌေလးတစ္ထည္ကိုေတာ႔ ၾကိဳက္တယ္။ ဒီမွာက ဝယ္လို႔ မရဘူး။ ဒါနဲ႔ သူ႕ဆီက ဝယ္ေပးတာကိုလည္း လက္မခံခ်င္ဘူးဗ်ာ အားနာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီအက်ႌပံုေလး အတိုင္းရရင္ေတာ႔ ယူမယ္လို႔ သူ႕ကို ေျပာလိုက္ေတာ႔ သူက ဒီပံုေလးကို ယူျပီး အဲဒီစက္ရံုကို တကယ္ကို သြားျပတယ္။

ဒီေတာ႔ ေနာက္ထပ္ ၁၀ ရက္ေလာက္ေနေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို အဲဒီစက္ရံုက ဒီဇိုင္နာ ဆိုတာ လာျပီး အျပင္မွာ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မွာလိုက္တာက အခု ကၽြန္ေတာ္ ပံုမွာ ပါတဲ႔ လက္စက အက်ႌေလးပါပဲ။ သူတို႔ဆီမွာ ဒီဇိုင္း မရွိ။ ေစတနာ ေရာင္ျပန္ဟပ္တာလို႔ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္။ ဒီကုမၸဏီက ကၽြန္ေတာ္႕ကို သူတို႕ကို စိတ္ကူးေတြပဲ ေျပာျပေပးပါ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲက ရွိတာေတြ ေျပာတဲ႔ အတိုင္း တကယ္ကို ဒီဇိုင္းေဖာ္ျပီး ရေအာင္ ထုတ္တယ္။

ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္ သိရတာ ဒီဇိုင္းေတြက ေတာ္ေတာ္ ေအာင္ျမင္တယ္ ဆိုပဲ။ ဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္႕ကို လစဥ္ သူတို႔ အက်ႌႏွစ္ထည္ ကန္ေတာ႔တယ္... အဲေလ.. လက္ေဆာင္ ေပးတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ အဝတ္အစား လံုးဝ မဝယ္ရပါဘူး။ အခု ဒီတစ္ေခါက္လည္း ဒီမွာ ေနတာ သံုးႏွစ္ ရွိေတာ႔တယ္။ ေသတၱာထဲက အဝတ္အစားေတြ ( ဘယ္မွ မသြားျဖစ္တာလဲပါတယ္။ ) ထုတ္မဝတ္ ျဖစ္တာေတြ အမ်ားၾကီး။

ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ကို စိတ္ၾကိဳက္ေတြ႕ျပီး ဒီဇိုင္းထုတ္ေပးမိတဲ႔ အက်ႌေတြ အားလံုးကလည္း လက္စက ေတြခ်ည္းပဲ။ ထုတ္သမွ် အက်ႌေတြလည္း အလကားရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဝတ္တာေတြကို ေစ်းၾကီးေပးဝယ္ထားတယ္ မထင္ၾကပါနဲ႔လို႔ :P အားလံုးက အလကားရထားတာေတြ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တန္ဖိုးထားပါတယ္။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္ အိုင္ဒီယာ ဒီဇိုင္းေလးေတြေလ။ ဘယ္သူမွေတာ႔ မသိၾကပါဘူး။ အခုမွ ေျပာျပတာ။

ဤအရာကား စာၾကြင္း - - -စာေရးသူ )

“ မဟုတ္ဘူးကြ။ မင္းက ငါ႕ကို ၾကိဳေျပာရင္ ငါက တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးဘူးေလ။ ဒီေတာ႔ ကင္မရာ ယူလာတယ္။ ဓါတ္ပံုရိုက္ရတာေပါ႔ကြ။ ”

ဒီေတာ႔ သူက . . .

“ ေအး. .ဒါေတာ႔ ဟုတ္ပါတယ္။ မင္းမွာ ကင္မရာ ရွိလို႔လား။ ”

“ မရွိဘူးကြ..အဟီး။ ”

တကယ္လည္း ကၽြန္ေတာ္႕မွာ မရွိပါ။ ရွိတဲ႔ ကင္မရာေလးကလည္း အိမ္ေရာက္လို႔ ပ်က္ေတာင္မွ ပ်က္ေရာေပါ႔။ ကင္မရာေလး တစ္လံုးေတာင္မွ မဝယ္ႏိုင္ဘူး အဟင္႔။ ဓါတ္ပံုရိုက္တာကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းဝါသနာပါတယ္။ အေနအထား ထူးထူးျခားျခားေလးေတြ နဲ႔ ျမင္ၾကည္႔ျပီး ရိုက္ဖူးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္ အလည္ျပန္တဲ႔ ၇ လမွာ ဒီကင္မရာေလးနဲ႔ပဲ ဓါတ္ပံုရိုက္စားခဲ႔တာ..။ မဂၤလာေဆာင္ ၊ အလွဴ ၊ ေအာက္ဒိုး ဒါေတြ လိုက္ရုိက္ျပီး ေအးေဆးပဲ ေနလို႔ရတယ္။ အခုေတာ႔ ကင္မရာ မရွိေတာ႔ လူက အႏုပညာ မ်က္ဝန္းေတြပါ ကန္းေနတယ္။

“ ကင္မရာ မရွိပဲနဲ႔မ်ား ၾကိဳေျပာေတာ႔ မင္းက ေျပးဝယ္မွာ မို႔လို႔လား။ ”

“ ဒီလိုေတာ႔ မဟုတ္ဘူးေလကြာ။ သူငယ္ခ်င္းဆီက ၾကိဳငွားထားလို႔ ရတာေပါ႔။ အခုေတာ႔ ငါ႕မွာ ဓါတ္ပံု မရိုက္ရေတာ႔ဘူးေပါ႔။ ”

“ ဟ . . ဒါအတြက္ မပူနဲ႔ေလ။ မင္း ဖုန္းက ကင္မရာ နဲ႔ ရိုက္ေလ။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ပိုးစိုးပက္စက္ကို ရယ္လိုက္မိတယ္။

“ ဘာရယ္တာလဲ.. ဘာရယ္တာလဲကြ။ ”

သူက ဒီလိုေမးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္႕ဖုန္းကို ထုတ္ျပရင္း . . .

“ ငါ႔ဖုန္းက စကားေျပာဖို႔ပဲ ရတယ္။ ကင္မရာ မေျပာနဲ႔ MP3 ေတာင္မွ မပါဘူး။ ”

“ မင္းကေတာ႔ေလ. . မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုရင္ ၃ လ တစ္ၾကိမ္ ဖုန္းကို Update လုပ္ေနတာ မင္းက ဘာလို႔ မလုပ္တာလဲ။ ”

“ ငါမွ ဝါသနာမပါတာ။ ဖုန္းေလးနဲ႔လည္း မေက်နပ္ႏိုင္ဘူး။ ကြန္ပ်ဴတာ အတြက္ဆိုရင္ေတာ႔ ဝယ္ကလိတယ္။ ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာနဲ႔ ကိုယ္ေပါ႔ကြာ။ ”

“ ဒါဆိုလည္း ဘာျဖစ္လဲကြာ။ ငါ႕ဖုန္းနဲ႕ ရိုက္ေပါ႔။ ”

ဒါမ်ိဳးက်ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မသံုးခ်င္ပါ။ ဘယ္ေလာက္ခင္ခင္ ကၽြန္ေတာ္ မသံုး။ ဒါေပမဲ႔လည္း ေၾသာ္..ငါ႔ Genting Highland ခရီးကေတာ႔ ဘာမွ မွတ္တမ္း မတင္လိုက္ရပါလား လို႔ေတာ႔ ေတြးမိေနတယ္။ တကယ္လည္း ကၽြန္ေတာ္႕ဖုန္းက အစုတ္ပါ။ ဘာမွမပါ။

ဒါနဲ႔ ကားက ေတာ္ေတာ္ေမာင္းယူရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမိဳ႕နယ္ကေန ကြာလာလမ္ပူကို ၆ မိုင္ ခြဲပဲ ရွိတယ္။ အခု ေတာင္ေပၚကို တတ္ဖို႔ ေတာင္ေျခကို ေရာက္ကတည္းက ရာသီဥတုက စေျပာင္းေနတယ္။ မေလးရွားရဲ႕ ရာသီဥတုက အျမဲပူ ၊ မိုးရြာခ်င္ရင္ ထရြာတတ္တယ္။ ရြာရင္လည္း နာရီဝက္ေလာက္ သည္းၾကီးမည္းၾကီး ရြာတယ္။ ျပီးရင္ ခ်က္ခ်င္းတိတ္ ၊ ေအးတယ္ ဆိုတာ မရွိ။

အခုေတာ႔ Genting Highland ေတာင္အတတ္လမ္းမွာကတည္းက ေအးစိမ္႔မႈေတြကို ဝိုးတဝါးနဲ႔ ပ်ံ႕လြင္႔လာတယ္။ စူပါကလည္း ကားျပဴတင္းေပါက္မွန္ကို ခ်ထားလိုက္တယ္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း လက္ေလး အျပင္ထုတ္ျပီး ေအးျမမႈရဲ႕ အရသာကို ထိေတြ႕ ၾကည္ႏူးေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕ကို လက္ထုတ္လိုက္ေတာ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႔ ေဆာင္းတြင္း အေအးႏႈန္းကို ခံစားမိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ ဘာမွ မေျပာပေလာက္။ ဒါေပမဲ႔ ၾကည္ႏူးမႈေတြကေတာ႔ ရင္ထဲကို စိမ္႔ဝင္ေနတယ္။

ေတာင္ပတ္လမ္းကို ေျမြလိမ္ေျမြေကာက္ တတ္ေနရေပမဲ႔ လမ္းေတြက တစ္ခုမွ အေပါက္မျပဲ မရွိ ၊ ယိုယြင္းျခင္း မရွိ။ ျမစ္ၾကီးနားကို တစ္ေခါက္ အလည္သြားဖူးတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၊ လံုးခင္း - ဖားကန္႔ ကို ျဖတ္သြားရတဲ႔ ကားလမ္းေတြကို ရုတ္တရက္ ျမင္ေယာင္မိေသးတယ္။ တရုတ္ႏွစ္ကူး အဝင္ကာလ ဆိုေတာ႔ Genting Highland ကို လာလည္ၾကေသာ စင္ကာပူမွ တိုက္ရိုက္ျဖတ္ဝင္လာေသာ ကားမ်ားကိုလည္း ကားနံပါတ္ အစမွာ S နံပါတ္ေတြနဲ႔ ျမင္ေနရတယ္။ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ စင္ကာပူက သူေဌးေတြ ၊ ပိုက္ဆံ တတ္ႏိုင္သူေတြ ဒီေနရာကို လာအပန္းေျဖရင္း ကာစီႏို လာကစားေလ႕ရွိတယ္။

ကားေတြက အဆက္မျပတ္ ၊ ဒီကားေတြကို သူက ကၽြန္ေတာ္႕ကို ျပရင္း . . .

“ ဒါက အလုပ္ေတြ အားလံုး မပိတ္ေသးလို႔ ၊ အလုပ္ေတြသာ ပိတ္လို႔ကေတာ႔ ကားေတြက ဆက္ေနတာ။ အေပၚလည္း ကားပါကင္ထိုးဖို႔ ေနရာ မရွိဘူး။ ဟုိတယ္ေတြလည္း လူေတြ အျပည္႔။ ”

ဒီေကာင္ ဒီေလာက္ညႊန္းရေအာင္ ေတာင္ေပၚဆိုတဲ႔ ေနရာေလးမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား က်ယ္မွာလဲ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနမိတယ္။

ေျမြလိမ္ေျမြေကာက္ တတ္လာတဲ႔ ေတာင္ေပၚလမ္းေလးရဲ႕ ေဘးတစ္ခ်က္တစ္ဖက္ ေနရာေတြမွာ ေတာင္ေပၚကေန ေတာင္ေအာက္ေျခနဲ႔ ကားတတ္လမ္းေတြကို ၾကည္႔ဖို႔ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေလးေတြ ရွိေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မဆင္းအားပါ။ သူလာတဲ႔ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က သူ ဖဲရိုက္ခ်င္ေနတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို သူက ေဘာထီ္းဂတ္ အဲ..ေဘာ္ဒီဂတ္ ငွားေနတာ။

ေတာင္ေပၚတတ္လာရင္း ေတာင္ရဲ႕ သံုးပံုႏွစ္ပံုကို ေရာက္ေတာ႔ အေအးဓါတ္ေတြကို ပိုျပီး ပ်ံ႕ႏွံ႕လာတယ္။ လြင္႔ေနတဲ႔ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ လႊင္႔ေနတဲ႔ ေရေငြ႕ေအးေအးေလးေတြ ၊ လြင္႔ေနတဲ႔ ခ်စ္သူ႕ဆံႏြယ္ေလးေတြနဲ႔ ေတာင္ေပၚကေန ေလလြင္႔လြင္႔ေလးေတြမွာ အျပင္မွာ ခ်စ္သူနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ခြင္႔ရရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလိုက္ေလမလဲလို႔ ကမာၻေျမရဲ႕ တစ္ေနရာက ခ်စ္သူကို ေယာင္ဝါးဝါး သတိရျပီး လြမ္းမိပါေသးရဲ႕။

ဒါေပမဲ႔ ကမာၻေျမရဲ႕ တစ္ေနရာက ခ်စ္သူကလည္း ကမာၻေျမ တစ္ေနရာမွာသာ သူ႔ဖာသာ တိတ္တဆိတ္လမ္းေတြ ေလွ်ာက္ေနမလား ၊ တျခားသူေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ ရယ္ေမာေနမလား ဒါလည္း ကၽြန္ေတာ္ မသိႏိုင္။ တိတ္တခိုးပဲ ေယာင္ဝါးဝါးနဲ႔ သက္ျပင္းခ်မိပါေသးတယ္။

ဒါနဲ႔ ကဗ်ာေလး တစ္ပိုင္းတစ္စေတာင္မွ သတိတရ အျပင္မွာ ကမာၻေျမရဲ႕ တစ္ေနရာက ခ်စ္သူ လမ္းေလွ်ာက္ေနရတယ္လို႔ သေဘာထားျပီး ရြတ္မိပါေသးရဲ႕. . . .

ေက်ာက္ေခတ္ ၊ ေၾကးေခတ္
သံေခတ္ ၊ နယူကလိယ
ကင္ဆာ ၊ ပလတ္စတစ္ ေခတ္
အင္တာနက္ ၊ ေနာင္ အနာဂတ္ေခတ္
ေသခ်ာတဲ႔ ငါ
ေၾကျငာခ်က္ကေတာ႔
နင္႔ကို ထာဝရ ခ်စ္သြားမယ္
ဆိုတာပါပဲ........။

အေပၚကို တတ္လာေလေလ စြတ္စိုျပီး ေဝ႔ဝဲေနတဲ႔ ျမဴမႈန္ေတြကလည္း ပိုပိုျပီး သိပ္သည္းလာတယ္။ ေတာင္ေပၚေဒသရဲ႕ ေအးခ်မ္းမႈ အရသာက ကၽြန္ေတာ္႕ကို တိတ္တဆိတ္ ဆြဲေဆာင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕လက္ထဲမွာသာ ကင္မရာပါလာရင္ ဒီအေျခအေနကို မ်က္ျမင္ ကၽြန္ေတာ္ ပိုျပီး ပံုေဖာ္ျပမိမယ္။ အခုေတာ႔ စိတ္ကင္မရာနဲ႔ တခ်ပ္ခ်ပ္ ၊ တဖ်တ္ဖ်တ္ လက္ေနေအာင္ မွတ္ထားေနမိတယ္။

ေနာက္ထပ္ ေတာင္ေပၚတဆင္႔ ထပ္တတ္ေတာ႔ ခုန သိပ္သည္းေနတဲ႔ ျမဴႏွင္းေတြ နည္းသြားတယ္။ ၾကည္လင္မႈက တစ္ေနရာရာနဲ႔ နီးစပ္ေနျပီလို႔ သတိေပးေနသလိုပါပဲ။ ၾကည္လင္လာမႈက ပတ္ဝန္းက်င္ကို လႈပ္ႏိုးတယ္။ ေဘးနားမွာ ကစားကြင္းေတြ ၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ၊ အမွတ္တရ အေရာင္းဆိုင္ေတြကို ေတြ႕လာရတယ္။ အေပၚကို ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အာေမဋိတ္ေတြ လြတ္က်တယ္။

“ ဟိုက္. . ဒီေလာက္မ်ားတဲ႔ အေဆာက္အဦးနဲ႔ ဒီေလာက္ေတာင္မွ ၾကီးေအာင္ ေဆာက္ထားတာကိုး။ ”

အေပၚကို ေမာ႔ၾကည္႔ျပီးေတာ႔ ျဖတ္သန္းခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေအာက္ကို ေတာင္ေပၚက ငံုၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က တိမ္ေတြရဲ႕ အေပၚမွာ ေရာက္ေနခဲ႔ျပီ။ ခုနက ကၽြန္ေတာ္႔အျမင္ေတြကို မႈန္ဝါးသြားေစတဲ႔ ျမဴခိုးေတြဆိုတာ တိမ္ေတြရဲ႕ လက္ပါးေစေတြပဲ ျဖစ္မယ္။ ခုနက ကၽြန္ေတာ္ တိမ္ထဲကို ဝင္တိုးခဲ႔တာေပါ႔ေလ။ အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔တိမ္ေပၚကို ေရာက္ေနခဲ႔ျပီ။ တိမ္ေတြက ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ ေအာက္ေျခမွာ . . ဒီေန႕ဟာ “ တိမ္ေပၚေရာက္ခဲ႔ရေသာ ေန႕တစ္ေန႕ ” ပါပဲ။

အံ့ၾသမႈေတြနဲ႔ အတူ ကၽြန္ေတာ္႔တို႔ ကားေလးကို စူပါ က ေျမေအာက္ ကားပါကင္ထဲကို ေမာင္းသြင္းတယ္။ သူ႕ဖာသာ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ ေဒသမို႔ ထင္ပါတယ္။ ေျမေအာက္ ကားပါကင္ထဲက ပိုျပီး အထီးက်န္တယ္။ ကားထားျပီး အေပၚကို ဓါတ္ေလွကားနဲ႔ ျပန္တတ္လာေတာ႔ စူပါက အျပင္ကို အတင္းေခၚျပီး ရုိက္ေတာ႔တာပဲ။ အဲ. . ၾကိမ္လံုးနဲ႔ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ သူ႕ဖုန္းကင္မရာနဲ႔ ဓါတ္ပံု။ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ္တိုင္ ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္တာ မဟုတ္။ သူမ်ားကိုသာ ၊ သူမ်ားမွာ ရွိေနတဲ႔ အလွအပေတြကို ပိုျပီး ထင္ရွားေအာင္ ဖြင္႔ထုတ္ျပခ်င္သူ တစ္ဦးပါ။

ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္႕မွာ မရွိေတာ႔လည္း သူျပဳသမွ် ႏုျပီး ( အဲ. .ဓါတ္ပံု အရိုက္ခံတာကို ေျပာတာေနာ္။ ) အရိုက္ခံရတာပါပဲ။ ေနာက္မွ ငါ႔ဖာသာ လာျပီး ရိုက္မယ္ကြာလို႔ပဲ အျပင္ကို သိပ္မထြက္တတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၊ ကြန္ပ်ဴတာ ေရွ႕မွာပဲ ကမာၻအႏွံ႔ ေလွ်ာက္သြားေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေနရာကိုေတာ႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ ကိုယ္တိုင္ လာမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားမိတယ္။

ဟိုလို ဒီလိုဆိုျပီး ၊ ဟိုေနရာ ဒီေနရာ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္႕ကို ညႊန္ၾကားေနတဲ႔ စူပါကို ၾကည္႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ရယ္မိေသးတယ္။ ငါ အရင္က သူမ်ားေတြကို ရိုက္တုန္းက ဒီလိုပဲ ညႊန္ျပေနမိတာကိုး။ ဒါေပမဲ႔ အခုေတာ႔ သူရိုက္တဲ႔ ပံုေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မၾကည္႔မိပါ။ အားနာတာလည္း တစ္ေၾကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္႕မွာမွ မရွိပဲ ဆရာ မလုပ္ခ်င္။ သူကေတာ႔ ဟိုေနရာ ဒီေနရာေတြ ျပေနဆဲ။

ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳက္ေနတဲ႔ ေနရာေတြမွာ မရိုက္မိေသး။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္တဲ႔ အျမင္ေလးလည္း သူက မျမင္တတ္။ ဒါနဲ႔ ပံုနည္းနည္းရိုက္ျပီးေတာ႔ သူ႕နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကာစီႏိုေလာင္းကစားရံုထဲကို ဝင္လာတယ္။ ဝင္ဝင္ခ်င္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေရးအၾကီးဆံုး အလုပ္ကို လုပ္ၾကတယ္။ ကစားဖုိ႔ ပိုက္ဆံလဲတာလို႔ ထင္ပါသလား မဟုတ္ပါ WC ဝင္တာပါ။ ဟုတ္တယ္ေလ တစ္လမ္းလံုး ေမာင္းလာရတာ။ ကြာလာလမ္ပူနဲ႔ ဒီေတာင္ေပၚ အကြာအေဝးကို ဆိုင္းဘုတ္္ေလးတစ္ခုက ဒီလို ညႊန္ျပတယ္။

Genting Highland To Kuala Lumpur - 85 KM

တဲ႔။ 85 KM ဆိုတာ 53 မိုင္ပါ။ ဒီေလာက္ေမာင္းလာရေတာ႔လည္း ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဝိတ္က ေလွ်ာ႔ရတယ္။ အဲဒီကထြက္လာေတာ႔ ငါတို႔ တစ္ခုခု “ မီႏြမ္း ” ရေအာင္ လို႔ သူက ေျပာတယ္။ မေလးလို “ မီႏြမ္း ” ဆိုတာ “ ေသာက္တာ ” ကို ေျပာတာပါ။ ဒီေတာ႔ ဒီလို ေနရာမွာ တစ္ခုခုဆို ေစ်းအေတာ္ၾကီးတာ ကၽြန္ေတာ္က သိတယ္။ ဒီေကာင္ေခၚလာတာပဲေလ သူတိုက္လိမ္႔မေပါ႔ လို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတြးမိတယ္။

ဟိုးအရင္ အျပင္မွာ Code တစ္ဘူးကို 1.10 RM မွာေတာင္မွ Sunway ကစားကြင္းထဲမွာ 3 RM ဆိုေတာ႔ အခု ဒီလို ေတာင္ေပၚေနရာဆို မလြယ္ေၾကာပဲလို႕ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားျပီး သူေနာက္ လိုက္သြားေတာ႔ သူက ေကာင္တာတစ္ခု သြားရပ္တယ္။ သူ႕ေရွ႕က လူေတြရွိေနလို႔ တန္းစီေစာင္႔ေနတာ။ တျဖည္းျဖည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အနားေရာက္လာေတာ႔ သူက ကၽြန္ေတာ္႕ကို လွည္႔ျပီးေျပာတယ္။

“ ဒီေနရာမွာ မိုင္လို ၊ နက္ကေဖး ၊ Lemon Tea ၊ Code ၊ Orange ဒါေတြ အားလံုး အလကားပဲ။ မင္းေသာက္ခ်င္ သေလာက္ေသာက္။ ”

တဲ႔။ ေကာင္းလိုက္တဲ႔ ေစတနာ ။ ငါကေတာ႔ သူ ေတာ္ေတာ္ ကုန္မွာပဲ ဆိုျပီး အားနာေနတယ္။ အခုေတာ႔... ။ အေအးေသာက္ျပီးေတာ႔မွ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေလာင္းကစားခန္းမထဲ ဝင္လာခဲ႔တယ္။

သြားရတယ္ ခင္ဗ်ာ..၊ ေတာ္ေတာ္ကို သြားရတယ္။ လမ္းေတာ္ေတာ္ ေလွ်ာက္ရတယ္။ သူကလည္း သြားတယ္ ခင္ဗ်။ လမ္းေလွ်ာက္သြားရာ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကာစီႏို ကစားတဲ႔ ဝိုင္းေတြ ၊ ဖဲ ၊ အံစာ နည္းတဲ႔ ခံုေတြမွမဟုတ္တာ။ ဒါကိုသူက ကၽြန္ေတာ္႕ကို ကပ္ေျပာေသးတယ္။

“ ဒါ အလုပ္ေတြ အားလံုး မပိတ္ေသးလို႔ လူဒီေလာက္ပဲ ရွိေနတာ တကယ္လို႔ အလုပ္အားလံုး ပိတ္ျပီ ဆိုရင္ လမ္းေတာင္မွ မနည္းေလွ်ာက္ရတယ္။ ”

ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ယံုမိတယ္။ အခုေတာင္မွ လူေတြ မနည္း။ အထဲမွာ ဓါတ္ပံုရိုက္လို႔ မရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႕ လက္ေတာ႔ေလးကိုလည္း ကားထဲမွာ ထားခဲ႔ရတယ္။ ဖုန္းေတာ႔ သယ္လို႔ ရေပမဲ႔ ဓါတ္ပံု ရိုက္လို႔ မရ။ လံုျခံဳေရးေတြက ဗလေတာင္႔တယ္ဗ်။ မိုက္ကန္းကန္း ၾကည္႔ေနေသး။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟိုရွာ ဒီရွာ နဲ႔ သူေလွ်ာက္သြားရာ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ လိုက္သြားေတာ႔ သူကလည္း ေနာက္ဆံုး သူကစားခ်င္တဲ႔ ေနရာကို ရွာမေတြ႕ေတာ႔ဘူးနဲ႔ တူတယ္။ အနားက တရုတ္ လံုျခံဳေရးတစ္ေယာက္ကို “ ကိြစိ ကြစ ” နဲ႔ ေမးေတာ႔ ဟိုတရုတ္ကလည္း “ ကိြစိ ကြစ ” နဲ႔ ျပန္ေျဖတယ္။ ဒီေတာ႔မွ သူက “ လာ. . ရျပီ။ ဟိုဘက္မွာ တဲ႔။ ” ဆိုျပီး ေနာက္ထပ္ ခန္းမ တစ္ခုထဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဝင္သြားတယ္။

ဒီေနရာမွာကေတာ႔ ဖဲပဲ ကစားၾကတယ္။ Three Cards နဲ႔ Poker လို႔ပဲ ေရးထားတဲ႔ ကစားဝုိင္းေတြခ်ည္းပဲ။ ကစားေၾကးကေတာ႔ အနည္းဆံုးနဲ႔ အမ်ားဆံုးေတြကို ေဘးမွာ ေရးျပထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ်ား ဘယ္ေလာက္တုံးလဲ ဆိုရင္ မေရာက္ဖူးတာလည္း ပါတာေပါ႔ေလ။ ကစားဝိုင္း တစ္ခု ေရွ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္သြားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသမွင္သက္သြားတယ္။

ကစားေနၾကတဲ႔ ေငြေတြေၾကာင္႔လည္း မဟုတ္ပါ။ ကစားသမားေတြေၾကာင္႔လည္း မဟုတ္။ ဒိုင္ အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ေနတဲ႔ လူေၾကာင္႔။ ဒီလို ေျပာလိုက္လို႔ သူက မိန္းကေလး မွတ္ေနဦးမယ္။ မဟုတ္ပါ။ သူက ေယာက်္ားစစ္စစ္မွ်သာ၊ ဒါေပမဲ႔ သူ႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားဟန္ေလးေတြက ကၽြန္ေတာ္႕ကို မွင္သက္ေစတာ။ ဖဲခ်ပ္ေလးေတြ ေဝအျပီး ၊ ဖဲေတြကို လိုက္စစ္အျပီး ၊ ေလ်ာ္ေၾကး ၊ စားေၾကးမ်ားကို သူ ရွင္းတဲ႔ အခါမွာ သူ႔ရဲ႕ လက္ကေလးေတြက အရမ္းကို ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေအာင္ ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ တစ္ခု ရွင္းျပီးရင္ လက္ကေလးေတြကို ပက္လက္လွန္ျပျပီး အခ်က္ျပတယ္။

ဒါနဲ႔ တျခားဝိုင္းေတြကို သြားၾကည္႔ေတာ႔လည္း ကစားဝုိင္းတိုင္းရဲ႕ ဒိုင္ေတြ အားလံုးရဲ႕ လႈပ္ရွားဟန္ေတြက ဒီလိုပါပဲ တစ္ပံုစံတည္း။ ေၾသာ္..သူတို႔ကို ေလ႔က်င္႔ေပးထားတာကိုး လို႔ အခုမွ ေတြးမိေတာ႔တယ္။ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မသိ။ အခု လက္ရွိ ကၽြန္ေတာ္ သိေနတာကေတာ႔ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ဂ်ိန္းစဘြန္းကားေတြထဲမွာ ျမင္ေနရတဲ႔ ကာစီႏို ကစားရံုေတြထက္ ဒီေနရာကေတာ႔ ပိုျပီး က်ယ္ဝန္း မ်ားျပားတာကိုပါပဲ။

ဘာလုပ္ေနမွန္း မသိပဲ ဟိုေလွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္လုပ္ေနတဲ႔ စူပါ ေနာက္ကို လိုက္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဟိုပါ ဒီပါ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႔

“ မင္းကစားဘူးလား။ ”

လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေမးေတာ႔ သူက

“ ငါက ဘယ္သူ လပ္ကီးေကာင္းလဲ လိုက္ၾကည္႔ေနတာကြ။ ”

တဲ႔။ ဘယ္လိုၾကီးလဲ ကိုယ္ကစားမွာကို သူမ်ား လပ္ကီးေကာင္းတာ ၾကည္႔စရာလား ဆိုျပီး စဥ္းစားေနမိေတာ႔. . . ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ ကၽြန္ေတာ္႔စူပါက ဝိုင္းထဲ ဝင္မထိုင္ဘူးဗ်။ သူၾကိဳက္တဲ႔ ဝိုင္းလည္း ေရာက္ေရာ အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံကို ထုတ္ျပီး ဒီမွာကစားရတဲ႔ ကိြဳင္ေလးေတြ လဲေတာ႔ သူလဲလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္႕တစ္လစာ နီးနီးပဲ။ လဲျပီးေတာ႔ အဲဒီဝိုင္းမွာ မကစားေသးျပန္ဘူး။ ေနာက္ထပ္ ေလွ်ာက္ျပန္တယ္။

သူကစားခ်င္တာ ဖဲဝိုင္းကို လံုျခံဳေရးဆီမွာ ေသခ်ာ ေမးလာတာ ဆိုေတာ႔ သူကစားမဲ႔ ဖဲက ဘာဖဲလဲ မသိဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္ေနတယ္။ အဲ. . .တစ္ဝိုင္းလည္း ေရာက္ေရာ ကၽြန္ေတာ္႕စူပါက စျပီး ထိုးပါေလေရာ။ လက္သီးနဲ႔ထိုးတာ မဟုတ္ပဲ ေလာင္းေၾကးကိြဳင္ေလးကို ခ်ျပီး ကစားတာကို အံ့ၾသစြာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ( ဒါကိုမ်ား ထိုးတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္ေနာ္။ ) အမဲေရာင္ကိြဳင္ေလး တစ္ခုက 100 RM သူက ႏွစ္ခု ခ်ထိုးတယ္။ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလွစြာပဲ သူက ဆက္တိုက္ႏိုင္တယ္ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ ေဘးက အကဲခတ္ေနတာ။ အခုဝိုင္းက ဒိုင္လုပ္ေနတာက တရုတ္မေလး။ အသစ္ျဖစ္ပံုရတယ္၊ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ မရွိေသး။ အမွားမွား အယြင္းယြင္းနဲ႔ ေလ်ာ္ေနမိတယ္။ ဒီၾကားထဲ ဒီလို ဝိုင္း ၅ ဝိုင္းကို ဝိုင္းထိန္း တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အခု ဒီေကာင္မေလး ဝိုင္းကို ထိန္းေနတဲ႔ တရုတ္ေလးက ငယ္ငယ္ေလး ၊ အလြန္ဆံုး ရွိမွ ၂၆ ေပါ႔။ ရုပ္ေလးကလည္း အေတာ္ေျဖာင္႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီေကာင္႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္႔မရေတာ႔ဘူး။ ေကာင္မေလးရဲ႕ မကၽြမ္းက်င္လို႔ မွားတာကို သူက မသင္ေပးပဲ ေနာက္ကေန ေဘာပင္နဲ႔ တဖ်တ္ဖ်တ္ရိုက္ျပီး ဆူေနတယ္။

ဒီလို ေနာက္ကေန ေဒါက္ေထာက္ၾကည္႔ေနေတာ႔ ေကာင္မေလးလည္း ပိုျပီး အမွားအယြင္း ျဖစ္တာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ခ်ီးက်ဴးဖို႔ ေကာင္းတယ္။ ေကာင္မေလး အျပံဳးတစ္ခ်က္မွ မပ်က္သြား။ သူ႔ရဲ႕ ဝန္ေဆာင္မႈ အေပၚမွာ အေကာင္းဆံုးသူ လုပ္ေနတယ္။ မကၽြမ္းေသးလို႔သာ အမွားအယြင္းျဖစ္ေနတာ။ အေနာက္က သြန္သင္သူကလည္း အမ်ားၾကီး လိုေနေသးတယ္။ အခုေတာ႔ ဒီဂေလာင္က မသင္ပဲ အမွားေတြကို ဆူေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သာဆို ထရိုက္တယ္ အဲ...မျဖစ္ေသးပါဘူး။

ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ သတိရလို႔ ကၽြန္ေတာ္႔စူပါ ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူက ေမ်ာက္ႏွာကိုၾကီးက အဲ..မ်က္ႏွာၾကီးက ျပံဳးလို႔။ ျပံဳးမွာေပါ႔။ သူ ေတာ္ေတာ္ ႏိုင္ေနတယ္။ ေအာက္မွာမ်ားလာရင္ သူက ဂ်ာကင္ထဲ ေကာက္ေကာက္ထည္႔ေနတာ။ အခု သူ႕ဂ်ာကင္ထဲမွာ ကိြဳင္ေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနလို႔ ေဖာင္းေနတာ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူထလိုက္ရင္ သူ႔အရင္း ၅ ဆေလာက္ျဖစ္ေနျပီ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။

သြားမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စပစ္ျပတယ္။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္႕ကို မ်က္စ ျပန္ပစ္ျပတယ္။ ( ကၽြန္ေတာ္ ရင္မခုန္ပါ။ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္မွ မခ်စ္ပဲ . .အဟဲ။ ) ေနဦး . . ခဏေလး . . ထပ္ကစားဦးမယ္ ဆိုတဲ႔ သေဘာေပါ႔။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူ႕တို႔ ဝိုင္းကို ဒီေလာက္ေလ်ာ္ေနရေတာ႔ တျခားကစားမဲ႔ သူေတြ ဝင္လာထိုင္တယ္။ ဝိုင္းမွာ ၆ ေယာက္ ျဖစ္သြားတယ္။

ကၽြန္ေတာ္႕စူပါ ကစားေနတဲ႔ ဖဲကစားနည္းကလည္း ပထမေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မသိ။ ဘာနည္းမ်ားလည္းေပါ႔ေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ဖဲလည္း သိပ္မကစားတတ္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ သင္ေပးလို႔ 21 ေလာက္ပဲ ရတာ။ ပိုကာ ဆိုရင္ေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြမ္းထိုးေနျပီ။ ေျခေတြေရာ လက္ေတြေရာ နဲ႔ ကိုင္ထားရတယ္။ အခုေတာ႔ သူ႔ကစားနည္းက ဖဲေလး ၃ ခ်ပ္တည္း။ ေနာက္မွ ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ႔ ကစားနည္းဗ်။ ဖဲသံုးခ်ပ္ကို ေပါင္း မ်ားတဲ႔ လူႏိုင္တဲ႔ ကစားနည္း။ ကၽြန္ေတာ္႕စူပါကလည္း ဒီလို ဖဲဝိဇၨာ က်တယ္။ ဒါကလြဲလို႔ သူလည္း တျခား မကစားတတ္ဘူးတဲ႔။ ဂလိုေတာ္တာ။

အခုေတာ႔ ဝိုင္းထဲမွာ ၆ ေယာက္ျဖစ္ေနေတာ႔ ဖဲရဲ႕ အလွည္႔ေတြ ေျပာင္းကုန္လို႔ ထင္တယ္။ ဒိုင္က ျပန္စားေနရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕စူပါလည္း အိတ္ထဲက ျပန္ထုတ္ထုတ္ေနရေတာ႔တာပဲ။ ဒိုင္က ဖဲမလွန္ရေသးဘူး။ သူက အိတ္ထဲကို လက္ႏႈိက္ထားျပီးေနျပီ သူ႕ဖဲက အဲဒီလို ညံ့သြားတယ္။ ခဏေလးနဲ႔ကို ရထားတဲ႔ ၅ ဆကေန ၃ ဆေလာက္ျပန္ကုန္သြားတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေဘးက တရုတ္မတစ္ေယာက္ ကုန္သြားလို႔ ထထြက္သြားတယ္။

ဒီေတာ႔ ဝိုင္းထဲမွာ ၅ ေယာက္ပဲ ရွိေတာ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ႔္စူပါေလးခင္ဗ်ာ အားၾကိဳးမာန္တတ္ ထိုးရွာပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒိုင္နဲ႔ သူ “ သေရ ” က်ေနျပီ။ တစ္မ်ိဳးမထင္နဲ႔ေနာ္။ “ သြားရည္ ” မဟုတ္ပါ။ ဒိုင္လုပ္တဲ႔ ေကာင္မေလးကလည္း ဘာမွ စားစရာ မေရာင္းပါ ၊ ဖဲပဲ ကစားဖို႔ ဒိုင္ကိုင္ေနတာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ အခုေတာ႔ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဖဲက ဒီလိုပဲ “ သေရ ” က်တယ္ဗ်။ အပြင္႔ခ်င္းတူတယ္။ ဒိုင္က စားသြားတယ္။ ေနာက္တစ္ပြဲ ျပန္ေလ်ာ္တယ္။ ေနာက္တစ္ပြဲစားတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတယ္။

ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔စူပါလည္း စိတ္ပ်က္ျပီး ထလာတယ္။ ျပီးေတာ႔ ေျပာေသးတယ္။

“ ေတာ္ျပီကြာ။ ႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ေတာ႔ဘူး။ ”

တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခပ္နာနာပဲ ဖိေျပာလိုက္တယ္။

“ ငါေျပာတဲ႔ အခ်ိန္ကတည္းက ထရင္ မင္း ေတာ္ေတာ္ ႏိုင္ေနျပီ။ ”

ဒီေတာ႔ သူက သူ႕ရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုကို အံ့ၾသဖို႔ ေကာင္းေအာင္ ဖြင္႔ေျပာျပတယ္။

“ ငါ ဒီမွာ ဖဲလာကစားတာ တစ္ခါမွ မႏိုင္ဖူးဘူး။ ဘယ္ေလာက္ကစားမယ္ ဆိုျပီး ယူလာသမွ် အကုန္ကုန္တာပဲ။ ငါကလည္း အေပ်ာ္လာ ကစားတာေလ။ စီးပြားပ်က္ေအာင္ မကစားဘူး။ ငါ႔ဒီမွာ လာကစားခဲ႔သမွ်မွာ နိုင္တာ ဆိုလို႔ ဒီတစ္ခါပဲ ရွိတယ္။ ဒါက မင္းပါလို႔ ျဖစ္မယ္။ မင္းက လပ္ကီး ေကာင္းတယ္။ ”

တဲ႔။ အမ္.. . .ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္သြားတယ္။ ဒီေကာင္ေတာ႔ လုပ္ျပီ ေနာက္တစ္ခါ ေခၚခ်င္လို႔ ငါ႕ကို လမ္းေၾကာင္းေတြ ေပးေနတာလို႔။ တကယ္လည္း သူ ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ကိြဳင္လဲတဲ႔ ေကာင္တာမွာ ပိုက္ဆံ သြားလဲေတာ႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဟိုက ထုတ္ေပးလိုက္တာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ WC ဝင္အျပီး ျပန္ထြက္လာေတာ႔ အလကားရတဲ႔ ေနရာက အေအး တစ္ေယာက္တစ္ခြက္ဆီ ထပ္ေသာက္လိုက္ၾကတယ္။

Genting Highland မွ ေတာင္ေပၚၾကိဳးရထား

ျပီးေတာ႔ ကစားရံုထဲက ထြက္ျပီး သူက ေတာင္ေပၚ ၾကိဳးရထားစီးမလား လုပ္ေသးတယ္။ သူနဲ႔က်ေတာ႕လည္း ကိုယ္႕လူအခ်င္းခ်င္း မဟုတ္ေတာ႔ သိပ္ျပီးေတာ႔ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းမွာ မဟုတ္။ ဒီမွာ က သူ႔ဖုန္းကို ထပ္ထုတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဓါတ္ပံု ထပ္ရုိက္ေတာ႔တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္႔ရိုက္ခ်င္တာ ဒီေနရာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အမ်ားၾကီး။ သူမ်ားပစၥည္းကို ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မကိုင္ခ်င္လို႔ မေျပာျဖစ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္တဲ႔ တခ်ိဳ႕ေနရာေလးေတြကို သူေျပာသလိုပဲ ရိုက္ထားလိုက္ပါေတာ႔တယ္။

ျပီးေတာ႔ သူက တစ္ေနရာ ေရာက္လိုက္ ကၽြန္ေတာ္႕ကို လိုက္ျပလိုက္ နဲ႔ ဆင္းဆင္း ဓါတ္ပံုရိုက္ပါတယ္။ သူကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ခဲ႔ေၾကာင္း အမွတ္တရ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ သေဘာပါ။ ဒါနဲ႔ တစ္ေနရာကို ထပ္သြားေတာ႔ တရုတ္ျပည္မွာ အတိုင္း ျပႆဒ္ဘံုဆင္႔နဲ႔ ေဆာက္ထားတဲ႔ ေက်ာင္းေဆာင္ေရာ ၊ သူ႕ေရွ႕မွာ ေဆာက္ထားတဲ႔ ငရဲခန္း ဇာတ္ေတာ္ေတြေရာ ၊ တရုတ္ရုိးရာ ေစာင္႔ေရွာက္တယ္လို႔ ယူဆတဲ႔ သူတို႔ သက္ဆိုင္ရာ ပုဂိၢဳလ္ေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ဒီလိုေတာင္ေပၚေတာင္မွ ဘယ္လို ရေအာင္ သယ္လာလည္း မသိေသာ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကိုလည္း တင္ပၸလင္ေခြထိုင္လွ်က္ပံုစံနဲ႔ ျမင္ေတြ႕ရပါတယ္။ တျခားေနရာေတြလည္း အလွအပေနရာေတြ ေတြ႕ပါေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ပိုင္ ကင္မရာ မဟုတ္ ၊ ေနာက္တစ္ခုကလည္း ဖုန္းက ကင္မရာ ဆိုေတာ႔ သိပ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ မရိုက္ခ်င္လို႔ မရိုက္ျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး။

အခုေတာ႔ ရိုက္ခဲ႔မိသမွ်ထဲက အမွတ္တရ ပံုေလးေတြကို တင္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးပါေနလို႔ ရႈခင္းၾကည္႔ခ်င္သူမ်ား ကို ခြင္႔လႊတ္ပါလို႔ ၾကိဳတင္ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ သြားျဖစ္ရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ရိုက္ထားတဲ႔ လက္ရာေလးေတြ ျမင္ေတြ႕ရပါမယ္။ အခုေတာ႔ ဒီအတိုင္ေလးပဲ အမွတ္တရ ၾကည္႔ေပါ႔။

အဲ . . တစ္ခုၾကိဳတင္ ေတာင္းပန္ထားခ်င္တာက ေတာင္ေပၚမွာ လိပ္ျပာေလးေတြ ေပါတယ္ဗ်ာ။ တကယ္လို႔ တခ်ိဳ႔ဓါတ္ပံုေတြမွာ လိပ္ျပာေလးေတြ ပါေနရင္ ခြင္႔လႊတ္ျပီး ၾကည္႔ေပးပါ. . :P ။ ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ေတာ႔ မပါေအာင္ ရိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ လက္ရာေတြကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။

ဒီေနရာကေတာ႔ Genting Highland ေတာင္ေပၚေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကားပါကင္ ေနရာနဲ႔ ေဟာ္တယ္ အေဆာက္အဦးေတြပါ။ ( ၾကည္႔ဦး ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဘယ္ေနရာကို သြားရိုက္ခိုင္းလဲလို႔။ ေကာင္းလိုက္တဲ႔ ရႈခင္းပဲ။ :P )

ဒီေနရာကလည္း ကားပါကင္ေနရာမွာပါပဲ။ အေပၚတတ္ အေပၚတတ္တဲ႔။ ေနာက္က ေဟာ္တယ္ၾကီးက လွတယ္ ဆိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔လည္း လွပါတယ္.။ ရိုက္လည္း ရိုက္ေရာ ေဟာ္တယ္က ေသခ်ာမပါ. . ဟိဟိ။

ဒါကေတာ႔ ေနရာ အတူတူပါပဲ။ ေဟာ္တယ္ၾကီး ႏွစ္ခုကို ပါတယ္ လွတယ္ ဆိုျပီး ရိုက္ထားတာပါ။ ဝဏၰခြားနီတို႔ ငိုမဲ႔ ကင္မရာ ဆရာေပါ႔ဗ်ာ။

ေနာက္မွာက ေတာင္ေပၚၾကိဳးရထားေတြကို ပါတယ္ဆိုျပီး ရိုက္တာေလ။ မင္းကလည္း ဒီအတိုင္းၾကီးပဲ ရပ္ေနတာပဲ လက္ပိုက္လိုက္ဆိုလို႔..ဟီး။ သူက ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး က်ေနတာပဲ...း)

တရုတ္ျပည္မွာ ရွိေနတဲ႔ အတိုင္း ဘံုျပႆဒ္ပါ။ ေတာ္ခ်က္က ၾကည္႔ပါဦး...၃ ဆင္႔ေတာ႔ ပါသား..ဟီး။ ဒါေလးကို ရေအာင္ သူက ေတာ္ေတာ္ခ်ိန္ေနတာေနာ္ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ကုန္းရမလို ကြရမလိုေတာင္မွ ျဖစ္လို႔..ဟဟဟဟ။

ဒီဘက္ကို လာတဲ႔..ဒါဆိုရင္ ျပႆဒ္က အကုန္ပါတယ္ ဆိုပဲ ခ်ိန္လိုက္တာ နာရီဝက္... အခု ၾကည္႔ေတာ္မူၾကပါဦး အရပ္ကတို႔ ၊ ေဘးေလးပဲပါတယ္ . . ဟီးဟီး။

ဒီေနရာေလးကေတာ႔ အေပၚထပ္က ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ ၊ ဒီေနရာကို တည္ေဆာက္ဖို႔ စတင္ အၾကံဥာဏ္ရသူတို႔ ရုပ္ထုေတြ ထားတဲ႔ ေနရာကို တတ္တဲ႔ ေနရာေလးပါ။

ေလွခါးထပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ မင္းက ေအာက္ကို ငံု႕ၾကည္႔ေနတဲ႔။ အေတာ္လွတယ္ ဆိုပဲ။ ပံုထြက္လာေတာ႔ မ်က္ႏွာၾကီးကို မည္းလို႔...ဟီး။ မည္းမွာေပါ႔။ ေနက ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းေပၚမွာေလ။ သူက မၾကည္႔တတ္လို႔။

ဒါကေတာ႔ အေပၚေရာက္သြားပါျပီ။ ေနာက္မွ ျမင္ေနရတဲ႔ ေက်ာက္နံရံၾကီးေပၚကေန ေရေတြ စီးက်ေနတယ္။ အေတာ္လွတဲ႔ ေနရာျဖစ္သလို အေတာ္လည္း ရႈခင္းေကာင္းတယ္။ လွတဲ႔ သူေတြမ်ား ဓါတ္ပံုရုိက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ လွမဲ႔ေနရာေပါ႔။

ဒါက သူေျပာတယ္ ေက်ာက္ဖရံုသီး ဆိုလားပဲ ..ဒါကို သူတို႔ ရာဇဝင္မွာ ဘယ္လို သံုးတယ္ေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အမွတ္တရ ဓါတ္ပံု ရုိက္ထားလိုက္ပါတယ္။ လိပ္ျပာေလးအတြက္ေတာ႔ ေဆာရီးေနာ္။ ေက်ာက္ဖရံုသီးေလး ျမင္ေနရတာပဲဟာ....ပဲဟာ....ပဲဟာ.။

ဒါကေတာ႔ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ပါ။ သူ မရိုက္တတ္ေတာ႔ ရုပ္ပြားေတာ္က ျမင္ကြင္း မရွင္းဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာပါ ေက်းဇူးေတာ႔ တင္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ သူ လိုက္ပို႔လို႔ ေရာက္ရတာ ကၽြန္ေတာ္႔ဖာသာဆို အခန္းထဲက ထြက္တာ မဟုတ္ဘူး။

ဟိုးေနာက္မွာက တရုတ္ဘံုေက်ာင္းေတြမွာ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ျဖတ္သြားဖို႔ လမ္းေလး ေဖာက္ထားသလိုမ်ိဳး ေဖာက္ထားတာပါ။ အျပင္မွာ တကယ္ကို လွတယ္။ သူက အဲဒီမွာ ရိုက္မယ္ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ခံုေပၚမွာ တတ္ထိုင္လိုက္တာပါ။ သူက ရိုက္ဖို႔ ခ်ိန္ေနတာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ရလား လို႔ ေမးလိုက္ေတာ႔မွပဲ....ကဲကြာ ဆိုျပီး ရိုက္လိုက္ေတာ႔တယ္.... ဟီး... ေကာင္းေရာ။

ဒါကလည္း ဒီေနရာေလးမွာပါပဲ။ ခံုေပၚက ဆင္းျပီး အေနာက္တည္႔တည္႔ကို ရိုက္လိုက္တာပါ။ ျမဴမႈန္ေတြနဲ႔ ဆိုေတာ႔ အျပင္မွာ တကယ္လွတယ္.။ အခုေတာ႔ လိပ္ျပာေလး ဝဲေနတာက လြဲလို႔ေပါ႔ေနာ္..ဟီး။

ဒါကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ အမ်ိဳးေတြနဲ႔ သိုင္းက်င္႔ေနတာပါ။ ဒီလို ေပါေတာေတာ ပံုေတြ ဆုိရင္ေတာ႔ လိပ္ျပာက လာမဝဲေတာ႔ဘူး...ဟီး။ ဒါေပမဲ႔ Resolution ကေတာ႔ က်ေနတယ္။ ေနာက္ျပီး ျမဴမႈန္ေတြေၾကာင္႔ ဝါးေနတာပါ. . ဟဲ..ဟဲ။

ဒီလိုမ်ိဳး . . .အမ်ိဳးပံုေတြက အမ်ားၾကီးပဲဗ်..။ ဒါေတြကို အမွတ္တရ ရိုက္ရမွာ..။ “ ဘိုးဘိုးမ်ား နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ”ေပါ႔။

ဒီပံုေလးကေတာ႔ မေနႏိုင္ေတာ႔လို႔ သူ႕ဆီက ကၽြန္ေတာ္ ယူျပီး ဖုန္းကင္မရာနဲ႔ ရုိက္ထားတာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ မပါ ၊ လိပ္ျပာ ဗလာ။

ဒီပံုေလးကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ရိုက္ထားတာပါပဲ။ သူရိုက္တုန္းကလို အေရွ႕က ဘာညာ ရႈပ္မေနေတာ႔ဘူးေလ။ ေနရာက ေဘးေစာင္းကေန ရိုက္ထားတာပါ။ ေဘးမွာက လက္ကိုင္တန္းၾကီး ရွိေနတယ္။ တည္႔တည္႔ရိုက္ခ်င္ရင္ တျခားေနရာကေန ရိုက္ရမွာ.. ေနာက္တစ္ခါေပါ႔ဗ်ာ။

ဒီပံုေလးကေတာ႔ ခုနက အမ်ဳိးေတြရဲ႕ အေပၚက ပံုေလးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို အယူနဲ႔ ဆိုရင္ ဘယ္သူက ေဆာက္မလဲဗ်ာ။ အမ်ိဳးေတြရဲ႕ ဦးေခါင္းေပၚမွာ လူသြားလမ္း ရွိေနတယ္။ အဲဒီအေပၚမွာ ဒီလို ဂဝံေက်ာက္ေတြနဲ႔ အလွဆင္ထားတာ။ အေပၚမတတ္ခ႔ဲ႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မရုိက္ခဲ႔ရဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ေအာက္ကပဲ ဆြဲလိုက္တာ။

ဒါကေတာ႔ ဘံုေက်ာင္းကို ေနာက္ထပ္ တစ္ေနရာကေန ရိုက္ထားတာပါ။ မဆိုးဘူးဟ ေတာ္လာျပီ ၊ ပိုမ်ားလာတယ္ အေဆာင္ အေရအတြက္။ ေနာက္ထပ္ ၁၅ ခါေလာက္ ေနရာ ၁၀ ေနရာေလာက္ ေျပာင္းရုိက္ရင္ေတာ႔ အကုန္အျပည္႔ပါလာႏိုင္ျပီ :P ။

ဒါကေတာ႔ အေပၚက ဂဝံေက်ာက္တုန္းေတြကို ငွက္ေတြန႔ဲ သူတို႕ ရာဇဝင္ပံုေဖာ္ထားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႕ ရာဇဝင္ေတြကို မသိေတာ႔ ဘာေတြမွန္းေတာ႔ မသိဘူး။ လွလို႔သာ ရိုက္ခဲ႔တာ။

သူကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဘာမွ မေတာ္ပါဘူး။ Genting Highland ဆိုုတဲ႔ ေနရာျဖစ္လာေအာင္ သာမာန္ေတာင္ေလး တစ္ခုကို အသြင္ေျပာင္းဖို႔ စတင္ စိတ္ကူးျဖစ္လာျပီး စီစဥ္ခဲ႔သူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕နာမည္က ဘယ္သူ...အဲ.. ေမ႕ေနျပန္ျပီ။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ ရိုက္တာပါ။

သူပါပဲ.။ ေရွ႕ကၾကည္႔လည္း ယဥ္တယ္။ ေနာက္က ၾကည္႔လည္း ယဥ္တယ္။ ေဘးက ၾကည္႔လည္း ယဥ္တယ္ ဆိုလို႔ ရိုက္ၾကည္႔တာ..။ ကၽြန္ေတာ္႕လက္ရာေလ။

ကြိစိ ကြစ . . တရုတ္လို ဖတ္တတ္သူေတြ ဖတ္လို႔ရေအာင္ပါ။ ဘာေတြ ေရးထားတာလည္းေတာ႔ မသိ..။

ဒါကေတာ႔ Genting Highland အတတ္လမ္းလည္း ျဖစ္သလို အဆင္းလမ္းကလည္း သူ႕ေဘးနားကပါပဲ။ ျပန္ခါနီး WC ဝင္ေတာ႔မွ WC ေဘးနားကေန လွမ္းရုိက္လိုက္တာ။ ေနာက္မွ ေသခ်ာ လာမယ္။

ဒါေလးကလည္း ကားေမာင္းေနရင္းနဲ႔ လွလို႔ လွမ္းကစ္ လိုက္တာ။ အျပင္မွာ ပိုျပီး သာသာယာယာ ရွိတယ္။


အျပန္ခရီးမွာေတာ႔ ႏိုင္လာတဲ႔ ပိုက္ဆံေတြႏွင္႔ ေျမာက္ၾကြ ေျမာက္ၾကြ ျဖစ္ေနျပီး ကားလမ္းေဘးက စားေသာက္ဆိုင္မွာေတာင္မွ မစားပဲ ေဟာ္တယ္ တတ္စားတယ္။ ဒီေဟာ္တယ္ကလည္းဗ်ာ တရုတ္ႏိုင္ငံက လာဖြင္႔တာ။ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သတ္သတ္လြတ္တဲ႔။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ စားပြဲမွာ သြားထုိင္ေတာ႔ မလွမပ တရုတ္မ ႏွစ္ေယာက္က လာျပီး မီႏူးကဒ္ တစ္ေယာက္တစ္ခု လာေပးတယ္။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကိုလည္း တရုတ္လိုေတြ ေမးလိုက္တာ မိုးမႊန္ေနတာပဲ. ဟီး။ ကုိယ္ကလည္း ရုပ္တည္ထားလိုက္ေတာ႔ သူတို႔ နည္းနည္းရွိန္သြားတယ္။

ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕တပည္႔ကိုပဲ စြတ္ေမးေတာ႔တယ္။ ကိုယ္႕မွ မမွာတတ္တာ။ အကုန္တရုတ္လိုေတြခ်ည္း ေရးထားတယ္။ သူကပဲ မွာျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္ထဲ လိုက္ၾကည္႔ေတာ႔ အဂၤလိပ္လို ၊ မေလးလို ၊ တရုတ္လို ေရးထားတာ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္။ ဒါကေတာ႔ ဒီဆိုင္က သတ္သတ္လြတ္ အစားအစာေတြကိုပဲ ေရာင္းတယ္ ဆိုတာပဲ။

ခဏၾကာေတာ႔ ဟင္းခ်ဳိ လာခ်တယ္။ ျပီးေတာ႔ ထမင္း နဲ႔ ဟင္းေလးပြဲ။ ထမင္းကေတာ႔ သိတဲ႔ အတိုင္းပါပဲ ေၾကြဇလံု ေသးေသးေလးနဲ႔ေပါ႔။ ဟင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။ သတ္သတ္လြတ္လို႔သာ ေျပာတာ ဝက္သားလံုးေၾကာ္ ၊ ဝက္အေခါက္ကင္ ၊ ၾကက္ေတာင္ပံ့ေၾကာ္ ၊ ေဘးက ဟင္းခြက္က ငါးဟင္းအစပ္ခ်က္ ၊ ငါးဟင္းခြက္ဆို ငါးတစ္ေကာင္ရဲ႕ေဘးမွာ အမည္းအေရျပား ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ အားလံုး တကယ္႔အသားေတြ အတိုင္းပဲ။

ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိရေတာ႔တယ္။ ငါတို႕ ရန္ကုန္က တရုတ္တန္းမွာလည္း ဒီလိုမ်ိဳးရွိတာပဲေလ လို႔။ ဒါေပမဲ႔ ဒီမွာက က်ေတာ႔ ေဟာ္တယ္ လို႔ မေျပာရဘူး အျပင္အဆင္က တကယ္ကို မိတယ္။ တကယ္႔ အသားငါး အစစ္ေတြလား မွတ္ရတယ္။ စားၾကည္႔ေတာ႔လည္း တကယ္႕ အသားငါး အစစ္နီးပါးတူတယ္။ အနံ႕အရသာက အစ။ အသားဖတ္ေတြ မပါပဲ ဖြယ္ေနတာကလြဲလို႔ေပါ႔။

မေကာင္းတာကေတာ႔ ဟင္းခ်ိဳခြက္ပဲ။ ဘာမွ အရသာ မရွိဘူး။ စူပါ ကေတာ႔ ေျပာတယ္။ ဒါက ဂ်င္ဆင္းေတြပါ ပါတယ္ ဆိုပဲ ၊ ေနာက္ျပီး ဘာအရြက္ေတြ ၊ အသီးေတြ မွန္းလည္း မသိဘူး။ မသိရင္ လမ္းေဘးက သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြ ေကာက္ထည္႔ထားတဲ႔ အတိုင္းပဲ း) ဒါေပမဲ႔ ေနာက္ေတာ႔လည္း ေသာက္ရင္း မဆိုးပါဘူး..ဟုတ္တယ္မလား. အလကား စားရ ၊ ေသာက္ရတာေလ။

စားေသာက္ျပီးေတာ႔ . . အင္း . . ကၽြန္ေတာ္ ထင္တယ္။ သူ ေတာ္ေတာ္ ရွင္းလိုက္ရမွာဗ်။ ဒါေပမဲ႔လည္း သုူက ေတာ္ေတာ္ႏိုင္လာတာ ဆိုေတာ႔ ဒီေလာက္ မၾကည္႔ေတာ႔တာ။ သူ႕အေျပာကေတာ႔ တစ္ခါမွ မႏိုင္ဖူးဘူး ဆိုပဲ။ ဟဲဟဲ . . သူ႕ကိုယ္သူ ဂုဏ္ျပဳလိုက္တာလည္း ျဖစ္မယ္ေလ။

မေလးရွားကို အလည္လာတယ္ ဆိုရင္ ဒီေနရာကိုေတာ႔ ေရာက္ေအာင္ သြားသင္႔တယ္။ မေလးရွားကို အလည္လာတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေတြ အားလံုးကေတာ႔ မျဖစ္မေနသြားတဲ႔ ေနရာ သံုးခု ရွိတယ္။

၁) KLCC

၂) Genting Highland ႏွင္႔

၃) Langkawi

တကယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုျပီး သြားၾကမယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ျပီး သြားခ်င္ပါေသးတယ္။ ျပီးေတာ႔ ကမာၻေျမရဲ႕ တစ္ေနရာက ခ်စ္သူ နဲ႔ လည္း သြား. . . .ခ်င္. . . ပါ. . .ေသး. . . . တယ္. . . ဗ်ာ. . . . ။


ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။

.

တိမ္ေပၚေရာက္ခဲ႔ရေသာ ေန႕တစ္ေန႕