2 လက္ျပႏႈတ္ဆက္ျခင္း

ကၽြန္ေတာ္ ေရးသားေသာ စာမ်ားကို အင္တာနက္တြင္ Blog မွာေသာ္လည္းေကာင္း ၊ Email မွေသာ္လည္း ဖတ္၍ အဆင္မေျပေသာ သူမ်ားကို ဖတ္ေစခ်င္ေသာေၾကာင္႔ Print ထုတ္၍ ျဖန္႔ေဝခြင္႔ျပဳပါဟု ေျပာလာေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အဆင္ေျပေစျခင္းအလို႔ငွာ ဤ Post မွ စ၍ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေရးသားေသာ စာမ်ားကို Print ထုတ္လြယ္ကူေစရန္ ႏွင္႔ အမွတ္တရ သိမ္းခ်င္သူမ်ားအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ pdf ဖိုင္ကို တခါတည္း တြဲ ေပး ပါ႔မယ္..။

pdf ဖိုင္ေလးကေန Print ထုတ္မယ္ ဆိုရင္ ဘာပဲ ေျပာေျပာ mail ကေနတိုက္ ရိုက္ထုတ္္တာ ထက္ စာရင္ စာလံုးေတြ လွပမယ္လို႔ ထင္မိေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္ပါသည္..။ ကၽြန္ေတာ္႕စာေတြကို တဆင္႔မွ်ေဝေပး ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း အထူးေက်းဇူး တင္ ပါတယ္..။

------------------------------------------------------------------------------------------

---

သူ႕အလုပ္က ညဆိုင္းျဖစ္သည္...။

အလုပ္ဆင္းခ်ိန္က မနက္ ၈ နာရီခြဲ ၊ ဒါေပမဲ႔ မနက္ ရ နာရီေက်ာ္လွ်င္ အလုပ္က ဘာမွ မယ္မယ္ ရရ မရွိေတာ႔ပါ။ ၈ နာရီခြဲ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္မတိုင္ခင္ ေန႕ဆိုင္း ၊ ညဆိုင္း အေျပာင္းအလဲမွာေတာ႔ သူ အလုပ္နည္းနည္း ရႈပ္တယ္။ အဝင္အထြက္ စာရင္းေတြ အပ္ရ ၊ လႊဲရတယ္။

၇ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ သူအားေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ စက္ရံုက ပတ္ဝန္းက်င္ကို သူခဏတျဖဳတ္ လမ္းေလွ်ာက္ေလ႕ရွိတယ္။ စက္ရံုရဲ႕ မ်က္ႏွာစာမွာက ကားေတြ ဥဒဟို သြားေနတဲ႔ လမ္းမၾကီး။ ေဘးႏွစ္ဖက္ နဲ႔ အေနာက္ဘက္ကေတာ႔ စက္ရံုေတြပါပဲ။ သူတို႔အလုပ္ သူတို႕ လုပ္ျပီး တိတ္တဆိတ္ လည္ပတ္ေနတယ္။

မ်က္ႏွာစာက ကားလမ္းေပၚမွာေတာ႔ မနက္က အလုပ္ဝင္ဖို႔ သြားေနတဲ႔ ကားေတြ ၊ ေက်ာင္းခ်ိန္မွီေအာင္ မိဘေတြက လိုက္ပို႔ေနတဲ႔ ကားေတြ ၊ ျပီးေတာ႔ မိဘက လိုက္မပို႔ႏိုင္လို႔ ေက်ာင္းကားနဲ႔ သြားရတဲ႔ ေက်ာင္းကားေတြ အသီးသီး ျဖတ္သန္းေမာင္းႏွင္သြားၾကတယ္။

သူ ဒီလို ဘာရယ္ မဟုတ္ပဲ ကားလမ္းမေပၚက ကားေတြကိုေငးေနမိတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူ တစ္ခုကို သတိထားမိတယ္။ ကားဝါဝါၾကီးေတြမွာ School Bus လို႔ ေရးထားျပီး ဒီကားေတြမွာလိုက္ပါ ေနၾကတဲ႔ ကေလးေလးေတြ။ မူလတန္း ေက်ာင္းသား ေလးေတြကိုေပါ႔။

ေက်ာင္းကားထဲမွာ တခ်ိဳ႕က ငိုက္ျမည္းလို႔ ၊ တခ်ိဳ႕က ျပန္အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။ တခ်ိဳ႕က အိပ္ ခ်င္မူးတူး ၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ငူငူငိုင္ငိုင္..၊တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔ စုူစူပုပ္ပုပ္ ၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔ ခံစားမႈ ကင္းမဲ႔တဲ႔ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေက်ာင္းကို လိုက္ပါသြားၾကတယ္။

ေက်ာင္းကားတစ္စီး ၊ ႏွစ္စီး သူ႕အၾကည္႔ထဲက ျဖတ္ေက်ာ္သြားတယ္။ ေနာက္ထပ္ေက်ာင္းကား တစ္စီးလာေတာ႔ ေက်ာင္းကားထဲကို သူလိုက္ၾကည္႔ရင္း ေက်ာင္းကားထဲက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ သူ အၾကည္႔ခ်င္းဆံုတယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ သူျပံဳးျပလိုက္ျပီး လက္ကေလးပါ ေျမွာက္ျပီး ေဝွ႕ရမ္းျပလိုက္ တယ္။ ေကာင္းကားထဲက ေကာင္ေလးကလည္း ခ်က္ခ်င္းျပံဳးလာျပီး ျပန္လည္လက္ေဝွ႕ရမ္း ႏႈတ္ဆက္ တယ္။

ေက်ာင္းကားေလးျဖတ္ေက်ာ္သြားေတာ႔ သူငယ္စဥ္က ရထားလမ္းေတြမွာသူ႕အေဖနဲ႔ မနက္ ေစာေစာ လမ္းထေလွ်ာက္တဲ႔ အျဖစ္ကို သူျပန္သတိရတယ္။ သူတို႕ေဘးက ရထားသံလမ္းကို ရထား တစ္စင္း ျဖတ္သြားရင္ ကိုယ္နဲ႔ သိသိ ၊ မသိသိ “ေဟး” လို႔ ေအာ္ရင္းလက္ျပ ႏႈတ္ဆက္ေနမိတာကို သူျပန္ သတိရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ သူေပ်ာ္ေနခဲ႔တာေလ။

ဒါနဲ႔ ေနာက္ေန႕ေတြမွာလည္း သူဂရုတစိုက္ ေက်ာင္းကားထဲက ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ေစာင္႔ၾကည္႔ေနမိတယ္။ သူနဲ႔ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိရင္ သူခ်က္ခ်င္းျပံဳးျပျပီး လက္ေဝွ႕ရမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္ တယ္။ ပထမေတာ႔ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ဆြံ႕အသြားတယ္။ ေနာက္ ခ်က္ခ်င္းျပံဳးရႊင္လာျပီး သူ႕ကိုလက္ ေဝွ႔ရမ္းျပီး ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔။ ေန႕တိုင္း သူ႕ေရွ႕က ျဖတ္သြားတဲ႔ ေက်ာင္းကားေပၚက ေက်ာင္းသားေလးေတြကို သူလက္ျပ ႏႈတ္ဆက္ရတာအက်င္႔ျဖစ္လာတယ္။ တာဝန္လို ျဖစ္လာတယ္။ ေက်ာင္းကားထဲက ေက်ာင္း သားေလးေတြကလည္း တစ္ေယာက္ကို သူႏႈတ္ဆက္ရာကေန ေက်ာင္းကားထဲက ေက်ာင္းသားေလးေတြ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ သတိထားမိျပီး သူ႕ထက္ငါ ဦးေအာင္ကေလးပီပီ သူ႕ကို အျပိဳင္အဆိုင္ႏႈတ္ ဆက္ၾကတယ္။

သူကလည္း အားလံုးကို လက္ေဝွ႕ရမ္းျပီးႏႈတ္ဆက္တယ္။ သူ႕ဘက္က ဘာမွ မေလ်ာ႔ သြားပါ။ တစ္ခုေတာ႔ သူ သိသိသာသာ ခံစားရတယ္။ ဒါကေတာ႔ သူေပ်ာ္ရႊင္ေနတာပါပဲ။

ေန႕တိုင္း သူ႕ေရွ႕က ျဖတ္သြားတဲ႔ ေက်ာင္းကားေပၚက ေက်ာင္းကားေလးေတြကို သူ လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္ေနခဲ႔တယ္။ တစ္ခု ထူးျခားလာတာက အရင္က ေငးေငးငိုင္ငိုင္ ၊ စူစူပုပ္ပုပ္ ျဖစ္ေနတဲ႔ ကေလးေတြရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ အရင္လို မဟုတ္ေတာ႔ပဲ ငါတို႔ ေကာင္းကိုျဖတ္သြားတဲ႔ လမ္းေပၚမွာ ငါတို႕ကို အေရးတယူ လက္ျပႏႈတ္ဆက္မဲ႔သူ တစ္ေယာက္ ရွိေနပါလား ဆိုတဲ႔ အသိနဲ႔ ကေလးေတြ သူ႕ကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ ရမဲ႔ေနရာ မေရာက္ခင္ကတည္းက တတ္ၾကြေနခဲ႔ၾကတယ္။

ျပီးေတာ႔သူတို႕ေတြ သူတို႕ကို လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္မဲ႔သူဆီကို ေရာက္တာနဲ႔ Hi ဆိုျပီး လက္ေတြ ကိုေဝွ႔ရမ္းျပီး သူ႕ထက္ငါ အလုအယက္ လက္ေတြကို ေဝွ႔ရမ္းျပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။

တကယ္ေတာ႔ ဒါဟာ ခက္ခဲတဲ႔ ကိစၥ မဟုတ္ပါ။ ျပံဳးျပီး လက္ေဝွ႔ရမ္းျပတတ္ဖို႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးဟာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြ ၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြနဲ႔ ျပည္႔ၾကပ္ေနျပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို သတိမထားမိေတာ႔တာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ၾကာေတာ႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာစိတ္ဖိစီးမႈ ျပႆနာေတြ ေပၚလာရတယ္။ ၾကာေတာ႔ ေလာကၾကီးဟာ ေပ်ာ္စရာ မေကာင္းေတာ႔ဘူး ျဖစ္လာတာေပါ႔ဗ်ာ။

ဒီၤ႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ အေကာင္းဆံုးအၾကံေပးပါ႔မယ္။

ခက္ခက္ခဲခဲေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ေရာက္ ၊ ဘယ္သူနဲ႔ပဲ ေတြ႕ေတြ႕ ၊ အလွပဆံုးျပံဳးျပီး Hello လို႔လက္ျပႏႈတ္ဆက္ၾကည္႔႔ပါ။ ပထမေတာ႔ သူတို႕ ျပန္ႏႈတ္မဆက္ရင္လည္း ဘယ္လိုမွ သေဘာမ ထားပါနဲ႔။ ဆက္ျပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကည္႔ပါ။ သင္၏ကမာၻဟာ မၾကာခင္ လွပလာပါလိမ္႕မယ္။

---

ကၽြန္ေတာ္႕ကိုယ္႕ေတြ႕ ျဖစ္ရပ္ေလး တစ္ခုပါ။ အခု အခ်ိန္အထိလည္း ကၽြန္ေတာ္ မနက္ေစာေစာ ေက်ာင္းကားေပၚက ကေလးေတြကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ ေနတုန္းပါပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ေပါ႔။

ကိုေဇာ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေရးသားသည္။

http://zaw357.multiply.com/journal/item/548 မွာ 18.8.2009 က ေရးထားတာပါ။

.

လက္ျပႏႈတ္ဆက္ျခင္း