“$%#$^&*%#%**^$%*$##%#!!@#$%^& ”
ဒီလို အယုတၱ ၊ အနတၱ အသံေတြနဲ႔ အတူ ရစ္ခ်က္ အိပ္ယာကေန အိပ္ေကာင္းျခင္း မအိပ္ရစြာ ႏိုးထလာခဲ႔တယ္။ အိပ္ေရးမဝလို႔ မူးေဝေနတဲ႔ ေခါင္းကို ၾကည္လင္ေအာင္ ခဏထိုင္ေနစဥ္မွာပင္ တဖက္ျခံထဲမွာ အသံေတြက ရပ္ဆဲမသြားပဲ ပို၍ပင္ ဆိုးလာခဲ႔တယ္။
“ @!%&*(&%$#$^&*(&%#%$#^&* ”
ဒါဆိုရင္ ရစ္ခ်က္ သိလုိုက္ျပီ။ သူ႔ျခံထဲက အပင္တစ္ပင္ေၾကာင္႔ ေဘးျခံက ေအာ္ဟစ္ေနျခင္း။ ဒီနယ္ပယ္ တခြင္မွာ ရစ္ခ်က္ ရဲ႕ ျခံက ထြက္ေသာ ပန္းသီးကို ဘယ္သူ႕မွ မမွီေခ်။ အသီးထြက္ႏႈန္း ၊ အသီးရဲ႕ထြားႏႈန္း ၊ အသီးရဲ႕ အရသာ ဒါေတြကို ဘယ္သူမွ မမီွ။
ရစ္ခ်က္လိုပဲ အတူတူ မ်ိဳးေစ႔ခ် စိုက္ ၊ အတူတူ ဓါတ္ေျမၾသဇာေကၽြး ၊ နည္းပညာလည္း အတူတူ ၊ ဒါကို ရစ္ခ်က္ ျခံထဲက ပန္းသီးေတြက ပိုျပီးေတာ႔ အထြက္ႏႈန္းေကာင္း ၊ အရသာရွိ ၊ ၾကီးထြားၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ရစ္ခ်က္ ပန္းသီးေတြကို အားက်ေနသူေတြ ရွိေနသလို ၊ အခုလို မနာလိုသူေတြလည္း အမ်ားသား။ အခု သူ႔အိမ္ဘက္က သစ္ကိုင္း တစ္ခုခုက ဟုိဘက္ျခံထဲကို ထြက္ေနလို႔ ဟိုဘက္အိမ္က အမ်ိဳးသမီးက လာေအာ္တာ ျဖစ္မယ္။
ရစ္ခ်က္ အိမ္အျပင္ ထြက္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူ စိတ္ထဲ ထင္တာ အမွန္ပဲ ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ အပင္ အနီးနားကို သြားၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူ႕ျခံဘက္ကို အစြန္းေလး ထြက္တယ္ ဆိုရံု ထြက္ေနေသာ ပန္းသီးပင္ရဲ႕ အကိုင္းေျခာက္ေလး တစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အစြန္းအစ မွ်သာ ။ သို႕ေသာ္ သူ႔ျခံကို မနာလို ျဖစ္ေနေသာ ေဘးခ်င္းကပ္မွ အမ်ိဳးသမီးအတြက္ကေတာ႔ ကမာၻပ်က္မတတ္။
“ ဒီအကိုင္းလား အမၾကီး။ ”
“ ဟုတ္တယ္။ နင္ အခု ခုတ္မလား။ ငါတို႔ ဝင္ခုတ္ရမလား။ ”
မနက္ မိုးေတာင္မွ စင္စင္မလင္းေသး။ စိတ္မၾကည္လင္စရာျဖင္႔ ရစ္ခ်က္ကို ေလာကက ဆီးၾကိဳတယ္။ ရစ္ခ်က္ ဒီအမ်ိဳးသမီးကို တားလိုက္ျပီး. . .
“ စိတ္ခ်ပါ အမၾကိး။ ကၽြန္ေတာ္ အခု ခုတ္ေပးပါ႔မယ္။ ”
“ ေဟ႕ အခု ဆို အခု ခုတ္ေနာ္။ ငါ ေစာင္႔ေနမယ္။ ”
ရစ္ခ်က္ လက္ထဲမွာ အစြန္းထြက္ေနေသာ အကိုင္းေလးကို ခုတ္ျဖတ္ဖို႔ ဘာမွ မရွိ။ အိမ္ထဲ ဝင္ယူရဦးမည္ေပါ႔။ ဒါကို သူမက အခုဆို အခု တဲ႔။ ရစ္ခ်က္ ေလပူေတြ မႈတ္ထုတ္ျပီး အိမ္ဘက္ကို လွည္႔ထြက္လာခဲ႔တယ္။ အိမ္ေရွ႕ေပါက္ဝေရာက္ေတာ႔ သူ႔ဇနီးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူလည္း အိပ္ခ်င္မူးတူး...။
“ ဘယ္လိုလဲ ရစ္ခ်က္။ နံနက္ခ်ိန္ခါ ေတးသံသာလား။ ”
သူ႕ဇနီးကလည္း ဒီလို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနတတ္တယ္။ ရစ္ခ်က္ ပုခံုးတြန္႕ျပရင္း အိမ္ထဲက လႊ နဲ႔ ရဲတင္းေလးကို ယူျပီး ထြက္လာေတာ႔ သူ႕ဇနီးက. . .
“ ရစ္ခ်က္ ၊ ဒီလို အကိုင္းထြက္လာတိုင္း ေအာ္ဟစ္ဆူပူ ၊ နင္ကလည္း တတ္ခုတ္ေပး လုပ္ေနေတာ႔မွာလား။ ငါ ေျပာသလို လုပ္ပါလား။ ”
ရစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ေတြျပီး စဥ္းစားလိုက္ရင္း တစ္ခြန္းပဲ ျပန္ေျပာရင္း လွည္႔ထြက္လာတယ္။
“ သူ႕ေစ်းက မ်ားလြန္းတယ္ဟ ။ ”
အစြန္းထြက္ေနတဲ႔ အပင္ေပၚကို ရစ္ခ်က္ တတ္လာတဲ႔ အထိ ေဘးျခံမွ အမ်ိဳးသမီး အသံက မရပ္ေသး။ သူ အခုပဲ ခုတ္ေတာ႔မွာေလ။ ခုတ္ေပးေတာ႔မွာပါ။ အစြန္းထြက္ေနတဲ႔ အကိုင္းေလးနားကို ေရာက္ေတာ႔ ရစ္ခ်က္ လက္ထဲက လႊေလးကို ကိုင္ျပီး အစြန္းထြက္ေနတဲ႔ အကိုင္းေလးကို ျဖတ္ဖို႔ လႊေလးတင္လိုက္ေတာ႔ သူ႔မ်က္လံုးေတြက တစ္စံုတစ္ခုကို သြားျမင္တယ္။
ဒါကေတာ႔ အခု အသစ္ထြက္ေနတဲ႔ အကိုင္းေလးက ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ေလး ဆိုေပမဲ႔ အကိုင္းေလးရဲ႕ အေရာင္က တျခားနဲ႔ မတူ။ အေရာင္ေလးက ဝါဆိုဆိုေလး။ လႊတင္ထားတဲ႔ အကိုင္းေပၚက သူ႕လက္ကို ရုတ္လိုက္ျပီး သူေအာက ္ျပန္ဆင္းလာခဲ႔တယ္။ အကိုင္းထြက္ေနတာကို ျဖတ္မယ္ ဆိုလို႔ ရပ္ၾကည္႔ေနတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးကေတာ႕ . . .
“ ျဖတ္မယ္ဆို... အခု ဘာလုပ္တာလဲ။ နင္တို႔ အကိုင္းက ငါ႔တို႕ဘက္က သစ္ပင္ကို အရိပ္က်ေစတယ္။ နင္ မျဖတ္ဘူးလား။ ”
သူ ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ ဒီအမ်ိဳးသမီးကို “ ခဏ ” ဆိုတဲ႔ ပံုစံနဲ႔ လက္ျပထားျပီး အိမ္ဘက္ကို ျပန္လွည္႕လာခဲ႔တယ္။ သူ႕ကို အိမ္ေပါက္ဝကေန ရပ္ၾကည္႔ေနတဲ႔ သူ႕ဇနီးက စိုးရိမ္တၾကီးနဲ႔. . .
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ရစ္ခ်က္ ၊ ဘာထူးျခားလို႔လဲ။ ”
“ ဘာထူးျခားတယ္ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ငါ ဒီသစ္ကိုင္းေလးကို မျဖတ္ရက္သလိုပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ နင္ေျပာသလို လုပ္မယ္။ ”
“ ဟယ္...တကယ္လား။ ”
သူ႕ဇနီး ထခုန္မတတ္ ဝမ္းသာသြားတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ ညေနမွာ ခ်က္ခ်င္းၾကီး သူတို႕ ဟိုဘက္ျခံကို ေစ်းၾကီးေပးဝယ္လိုက္တယ္ ဆိုတဲ႔ သတင္းၾကီး အားလံုးၾကားၾကရေတာ႔တာပါပဲ။
ဒီလို ေစ်းၾကီးေပးဝယ္လိုက္တဲ႔ အတြက္ သူတို႕မွာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ရခဲ႔ပါတယ္။ အကိုင္းအစြန္းေလးထြက္ေနလို႔ မနက္မိုးလင္း ေကာင္းေကာင္းအိပ္လို႔မရေအာင္ ေအာ္ဟစ္မဲ႔ လင္မယား မရွိေတာ႔။ ရြက္ေျခာက္ေၾကြမ်ားကို မသိမ္းဆည္းလို႔ ဆိုျပီး ရန္လုပ္မည္႕သူေတြ မရွိေတာ႔။ သူတို႔ဖာသာ ပတ္ဝန္းက်င္ေလးက ေအးခ်မ္းသာယာလွသည္။ သူျဖတ္ခါနီးမွ မျဖတ္ရက္ပဲ ထားထားေသာ အကိုင္းေျခာက္ေလးကေတာ႔ ရင္႔ေရာ္လွ်က္ ထူးမျခားနား။
တစ္ေန႔ေတာ႔ ထူးထူးျခားျခား ဒီအကိုင္းေျခာက္ေလးက သစ္ရြက္ေလးေတြ ထြက္လာတယ္။ သူအံ့ၾသလို႔ သူ႕ဇနီးကို ေခၚျပမိတယ္။ ဘာရယ္ မဟုတ္ေပမဲ႔ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ဒီအကိုင္းေလးေၾကာင္႔ ေစ်းမ်ားလွေသာ ေဘးက ျခံကြက္ကိုေတာ႔ ဝယ္ယူျဖစ္ခ႔ဲတယ္။ အခုေတာ႔ ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႔ေသြ႔ အကိုင္းေလးက အရြက္ေလးေတြ ထြက္လို႔။ အားနည္းသူတစ္ေယာက္ အေလးတစ္ခုကို မတာ ေတြ႕လို႔ ေဘးကေန ဝမ္းသာမိသူေတြလို သူတို႔ ဝမ္းသာမိတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ဒီအကိုင္ေလးက ဒီေလာက္နဲ႔ မရပ္ခဲ႔ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ႔ သစ္ရြက္ေလးကေန သစ္ရြက္ေတြ ထပ္ျပီး ျဖာထြက္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အဖူးေလးေတြ ဖူးလာျပီး အသီးေလးေတြ သီးလာခဲ႔တယ္။ ပန္းသီးပင္က ဖူးျပီး သီးေတာ႔ ပန္းသီးပဲ ျဖစ္မွာ ေျပာစရာ မလိုေပမဲ႔ အခုေတာ႔ ေျပာရေတာ႔မယ္။ အခု သီးေနတဲ႔ အသီးေတြက တျခားပန္းသီးက အသီးနဲ႔ မတူျပန္ဘူး။ စသီးကတည္းက ေရႊေရာင္လဲ႔ေနတယ္။
တကယ္လည္း ၾကီးလာေတာ႔ ေရႊေရာင္ အဆင္းရွိေသာ ပန္းသီးေလးေတြ ျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္။ “ ေရႊပန္းသီး ” ။ ကမာၻေပၚမွာ ပထမဦးဆံုးေပၚလာေသာ ေရႊပန္းသီး ၊ ေရႊေရာင္ အဆင္းရွိေနေသာ ပန္းသီး ။ မျမင္ဖူးသူမ်ား လာၾကည္႔ၾကတယ္။ လိုခ်င္သူမ်ား အျပိဳင္အဆိုင္ဝယ္ယူၾကတယ္။ အျပိဳင္အဆိုင္ ဝယ္ယူရေတာ႔ ေရႊပန္းသီးတစ္လံုးရဲ႕ ေစ်းက တျခားပန္းသီးေတြရဲ႕ ငါးဖာစာေလာက္ ေစ်းေတြ အျပိဳင္ေပးျပီး ဝယ္ယူၾကတယ္။
ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ႔ အကိုင္းေလးကလည္း မ်ားမ်ား မသီးေပး။ အပင္တစ္ပင္လံုးမွာလည္း တျခားအကိုင္းေတြက သာမာန္ပန္းသီးမွ်သာ သီးတယ္။ ဒီအကိုင္းမွသာ ေရႊေရာင္ပန္းသီးေလးမ်ား။ တစ္ေန႕တျခား ေရႊပန္းသီးေလးမ်ားကို အျပိဳင္အဆိုင္ လာဝယ္ေနၾကတာ ျဖစ္လို႔ အကိုင္းေလးကလည္း အလ်င္မွီေအာင္ မသီးေပးႏိုင္။ ဒါေၾကာင္႔ တစ္ေန႔တျခား ေရႊပန္းသီး ရေအာင္ သူ႕ထက္ငါ အျပိဳင္ ေစ်းေပးၾကေလ။ေလ ရစ္ခ်က္ အတြက္ ေစ်းပိုရေလေလ။ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလွစြာ ေရႊပန္းသီး တစ္လံုးကို ေရႊဒဂၤါး တစ္ျပားစာမွ်ထိ ျဖစ္လာတယ္။
သို႕ေသာ္ လာဝယ္သူေတြကလည္း သူတို႔မွာ အၾကံနဲ႔ ဒီပန္းသီးေလးကို ဝယ္ယူျပီး ဒီက အေစ႕ကို စိုက္လို႔ ထို အပင္မွ အသီးသီးခဲ႔ပါက ထိုအသီးေလးက ေရႊပန္းသီးေလးပဲ ျဖစ္လာမည္။ ထိုအခါ သူတို႕လည္း ေရႊပန္းသီးကို ျပန္ေရာင္းစားႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ထက္ ငါ အျပိဳင္ဝယ္ရင္း ေရႊပန္းသီး စိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကတယ္။
အခ်ိန္ကာလေတြ ေရြ႕ေလ်ာသြားၾကတယ္။
ရစ္ခ်က္ ရဲ႕ ပန္းသီးျခံေလးက အေစာင္႔ေတြေတာင္မွ ငွားထားရေလာက္ေအာင္ ၾကီးက်ယ္လာတယ္။ ဒါကလည္း ဒီပန္းသီးေလးေၾကာင္႔ ျဖစ္တယ္။ အကိုင္းေျခာက္ေလးကလည္း သူ႕ဖာသာ ဆက္လက္ၾကီးထြားလာျခင္းလည္း မရွိဘူး ဒီလိုပဲ ပံုမွန္ေလးနဲ႔ ရစ္ခ်က္ကို ေရႊပန္းသီးေလးေတြ သီးေပးတယ္။ ေရႊပန္းသီးရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈေၾကာင္႔ ႏို္င္ငံတကာက လာေရာက္ျပီး ေလလံဆြဲျပီး ဝယ္ယူၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေရႊပန္းသီးေစ်းေတြ ထိုးတတ္လာသလို ရစ္ခ်က္လည္း ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝသူ တစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။
ဒါပမဲ႔လည္း ရစ္ခ်က္ဆီက ထပ္ျပီး စိုက္ပ်ိဳးမယ္ ဆိုျပီး ဝယ္ယူသြားသူေတြက သူတို႔ ေရႊပန္းသီးေလးဆီက အေစ႔ကို တတ္ကၽြမ္းသူေတြနဲ႔ ဂရုတစိုက္ စိုက္ပ်ိဳးေပမဲ႔ အသီးသီးလာတဲ႔ အခါမွာ ေရႊပန္းသီးေလးေတြ မသီးလာပဲ ရိုးရိုး ပန္းသီးေတြသာ သီးလာခဲ႔တယ္။ ရစ္ခ်က္ကလည္း ဘာမွ ျပင္ထားျခင္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ ဘယ္လိုမွ စိုက္လို႔ မရ။
ဒီသတင္းၾကားေတာ႔ ရစ္ခ်က္က သူလည္း ေနာက္ထပ္ မ်ိဳးပြားျပီး ေရႊပန္းသီး ပင္ စိုက္သင္႔တာေပါ႔ ဆိုျပီး အၾကံရတယ္။ ဒီအၾကံကို သူ သတိမထားမိတဲ႔ အတြက္ သူ႕ဖာသာ သူလည္း ေဒါသေတာင္မွ ထြက္သြားတယ္။ ေနာက္ေန႕က စျပီး ရစ္ခ်က္ ေရႊပန္းသီး စိုက္ပ်ိဳးေရး စတင္ေတာ႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အသီး သီးခ်ိန္တန္တဲ႔အခါ အကိုင္းေျခာက္ေလးက သူ႕ရဲ႕တာဝန္ ေက်ပြန္စြာ ရစ္ခ်က္ကို ေရႊပန္းသီးေလးေတြ သီးေပးေနတယ္။
ေနာက္ထပ္ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ႔ ေရႊပန္းသီး ပင္ေလးေတြက အသီးေလးေတြ သီးလာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ဆီက ဝယ္ယူသြားသူတို႔ရဲ႕ ထံုးစံ အတိုင္း ေရႊပန္းသီးေလးေတြ မသီးလာ ၊ သူလည္းပဲ သာမာန္ပန္းသီးမွ်ပဲ သီးတယ္။ ဒီသတင္းၾကားေရာ ေရႊပန္းသီး ေစ်းႏႈန္းဟာ ပိုျပီး ျမင္႔လာခဲ႔တယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ဘယ္သူမွ ဘယ္လိုမွ စိုက္လို႔ မရခဲ႔ဘူး။ ကမာၻေပၚမွာ ေရႊပန္းသီး သီးေပးႏိုင္တဲ႔ အပင္ဆိုလို႔ ဒီတစ္ပင္ပဲ ရွိေတာ႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ကာလ ေရြ႕လ်ားလာျပီး ႏွစ္ေပါင္း အတန္ၾကာတဲ႔ အထိ အကိုင္းေလးကလည္း ေရႊပန္းသီးေလးေတြကို ဆက္ျပီး သီးေပးေနခဲ႔တယ္။ ရစ္ခ်က္တို႔လည္း တစ္ေန႕ထက္ တစ္ေန႔ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာ လာခဲ႔တယ္။
တစ္ေန႕ေတာ႔ ကံဆိုးလွစြာ မိုးေတြအလြန္ရြာျပီး အကိုင္းေျခာက္ေလးကို မိုးၾကိဳးပစ္သြားခဲ႔တယ္။ မိုးေလေတြ စဲျပီး မိုးၾကိဳးသံေၾကာင္႔ ရင္ထိပ္ေနတဲ႔ ရစ္ခ်က္ အျပင္ကို ကမန္ကတမ္းထြက္ျပီး အကိုင္းေလးကို သြားၾကည္႔ေတာ႔ ေျမခ ေၾကြက်လို႔။ ရစ္ခ်က္လည္း သူ႕ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရႊပန္းသီးေလးေတြ သီးေပးခဲ႔ျပီး ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေစခဲ႔တဲ႔ အကိုင္းေလးကို ႏွေျမာတသစြာ ၾကည္႔ေနမိတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူ႕ေနာက္ကို သူ႕ဇနီးက ေရာက္လာျပီး . . .
“ ရစ္ခ်က္ ၊ ျဖစ္ျပီးမွေတာ႔ ဘာမွ စိတ္မေကာင္း မျဖစ္နဲ႔ ။ ငါတို႔ ျပင္သစ္ကို သြားၾကမယ္။ ”
“ ဟင္..ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ ”
“ နင္ အရမ္းျမတ္ႏိုးေနတဲ႔ ေရႊပန္းသီးေလးေတြကို ဆက္ျပီး အသက္သြင္းဖို႔ေလ။ ”
“ ဟင္...ဘယ္လို လုပ္ရမွာလဲ။ ျပင္သစ္မွာေရာ ဘာရွိေနလို႔လဲ။ ”
“ ျပင္သစ္မွာ အခု ဆဲလ္ကေန မ်ိဳးပြားတဲ႔ ပညာတစ္ခု ေအာင္ျမင္ထားတယ္ လို႔ ၾကားတယ္။ ဒီအတိုင္း စိုက္လို႔ မရတဲ႔ နင္႔ေရႊပန္းသီး မ်ိဳးေတြကို ဒီနည္းနဲ႔ဆို စိုက္လို႕ရမယ္ လို႔ ငါ ယံုၾကည္႔ေနတယ္။ ”
“ တကယ္လား။ တကယ္လား..။ ”
ရစ္ခ်က္က ဝမ္းသာေသာ အသံနဲ႔ ေျပာတယ္။ ျပီးေတာ႔ တစ္ေနရာရာကို ၾကံဳးဝါးသလိုမ်ိဳး. . .
“ တကယ္သာ မ်ိဳးပြားျပီး ေရႊပန္းသီးေလးေတြ ဆက္စိုက္ဖို႔ ၊ သူတို႕ကို ရွင္သန္ဖို႔သာ အခြင္႔အေရးရွိေနပါေစ ငါ႔မွာ အခု ၾကြယ္ဝတာေတြ ကုန္သြားပေစ။ ငါ လုပ္မယ္။ ”
ဒါနဲ႔ တစ္ထပ္ တစ္ေလာက္ေနေတာ႔ ရစ္ခ်က္နဲ႔ သူ႕ဇနီးက သူ႕တို႔ ပန္းျခံေတြကို လူယံုေတြ လက္ထဲကို လြဲျပီး မိုးၾကိဳးပစ္ခံထားရတဲ႔ သစ္ကိုင္းေလး ၊ သူကေန သီးေသာ ေရႊပန္းသီး ၊ သူ႕ရဲ႕ အေစ႔ေလးမ်ားစြာ နဲ႔ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံကို ထြက္ခြာသြားေတာ႔တယ္။
တစ္ႏွစ္ .... သူတို႔ ျပန္မလာၾကေသးပါ။
ႏွစ္ႏွစ္.......သူတို႔ ျပန္မလာႏိုင္ၾကေသး။
သံုးႏွစ္ေျမာက္ေသာ အခါမွာေတာ႔ လက္ထဲမွာ ပ်ိဳးပင္ေပါက္ေလးေတြကို တယုတယ ကိုင္ျပီး ရစ္ခ်က္တို႔ ျခံထဲကို ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ဒီလူဟာ သူႏွစ္သက္လွတဲ႔ ပန္းသီးျခံေလးကို ခြဲခြာသြားတဲ႔ “ ရစ္ခ်က္ ” ကလြဲလို႔ ဒီျပင္ ဘယ္သူ ရွိဦးမွာလဲ။
အခုေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ ေရႊပန္းသီး မ်ိဳးပြားေရး စီမံကိန္းကို ရည္မွန္းသလို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါျပီ။ သူျခံထဲမွာ အပင္ေပါက္ေလးေတြကို စိုက္ပ်ိဳးျပီး ေန႕မအား ၊ ညမနား ဂရုစိုက္ေနတယ္။ အခ်ိန္တန္ေတာ႔ အပင္ေလးေတြ ၾကီးထြား ရွင္သန္လာၾကတယ္။ ဒီအပင္ေလးေတြရဲ႕ အသီးသီးခ်ိန္ကို ရစ္ခ်က္ နည္းတူ အားလံုးကလည္း သိခ်င္ေနၾကတယ္။ အရင္က ဘယ္သူမွလည္း မေအာင္ျမင္ ခဲ႔ၾကဘူးကိုး။
တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ အရင္လိုပဲ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ေအာင္ျမင္လို႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ အသီးသီးဖို႔ အဖူးေလး ၊ ေနာက္ အပြင္႔ေလး ပြင္႔ျပီး အသီးေလးေတြ ထြက္လာေတာ႔ ရစ္ခ်က္ အပင္ေလးေတြမွာ “ ေရႊအသီးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔” ။ ေလးႏွစ္ေလာက္ ကမာၻေပၚမွာ ျပတ္ေတာက္ေနေသာ ေရႊေရာင္ပန္းသီးေလးေတြ ျပန္လာလည္ အသက္ဝင္လာခဲ႔႔ပါျပီ။
ရစ္ခ်က္ကေတာ႔ သူ႕လက္ထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႔ “ သစ္ကိုင္ေျခာက္ေလး ” ကို ငံု႕နမ္းရင္း တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္။
“ သစ္ကိုင္းေျခာက္ေလးရယ္။ မင္း ျပန္လည္ အသက္ဝင္လာပါျပီ။ ဒီကမာၻေျမကို ေရႊေရာင္ ပန္းသီးေလးေတြကို စတင္ေမြးဖြားေပးခဲ႔တဲ႔ မင္းရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေလးေတြ ထာဝရ ရွင္သန္ေနႏိုင္ပါျပီ။ ”
မွတ္ခ်က္။ ။ မူရင္းဝတၳဳေလးကို စာေရးဆရာ မဟုတ္ေသာ ပန္းသီးစိုက္ ေက်းလက္သားတစ္ေယာက္က သူတို႔ ဘာသာနဲ႔ ထိုေခတ္ စာအေရးအသားဆိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ဖတ္ရခက္ပါတယ္။ သူကေတာ႔ ဒါေလးကို ကိုယ္ေတြ႕ မွတ္တမ္းသေဘာမ်ိဳး ေရးထားတာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ဇာတ္ေၾကာင္းေလးကို ပံုေဖာ္မႈမွာေတာ႔ တကယ္ ေကာင္းလြန္းလွတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ . . တကယ္လို႔ အခု ကၽြန္ေတာ္ ေရးထားတာ တစ္ခုခု လိုအပ္ခ်က္ ရွိေနပါက ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပပံု ညံ့ဖ်င္းမႈတာပါပဲ။
source; Richard Poon ၏ Golden Apple Form AU
ကိုေဇာ္ သင္႔ေတာ္သလို ျမန္မာမႈ႕ ျပဳပါသည္။
။
ဒီလို အယုတၱ ၊ အနတၱ အသံေတြနဲ႔ အတူ ရစ္ခ်က္ အိပ္ယာကေန အိပ္ေကာင္းျခင္း မအိပ္ရစြာ ႏိုးထလာခဲ႔တယ္။ အိပ္ေရးမဝလို႔ မူးေဝေနတဲ႔ ေခါင္းကို ၾကည္လင္ေအာင္ ခဏထိုင္ေနစဥ္မွာပင္ တဖက္ျခံထဲမွာ အသံေတြက ရပ္ဆဲမသြားပဲ ပို၍ပင္ ဆိုးလာခဲ႔တယ္။
“ @!%&*(&%$#$^&*(&%#%$#^&* ”
ဒါဆိုရင္ ရစ္ခ်က္ သိလုိုက္ျပီ။ သူ႔ျခံထဲက အပင္တစ္ပင္ေၾကာင္႔ ေဘးျခံက ေအာ္ဟစ္ေနျခင္း။ ဒီနယ္ပယ္ တခြင္မွာ ရစ္ခ်က္ ရဲ႕ ျခံက ထြက္ေသာ ပန္းသီးကို ဘယ္သူ႕မွ မမွီေခ်။ အသီးထြက္ႏႈန္း ၊ အသီးရဲ႕ထြားႏႈန္း ၊ အသီးရဲ႕ အရသာ ဒါေတြကို ဘယ္သူမွ မမီွ။
ရစ္ခ်က္လိုပဲ အတူတူ မ်ိဳးေစ႔ခ် စိုက္ ၊ အတူတူ ဓါတ္ေျမၾသဇာေကၽြး ၊ နည္းပညာလည္း အတူတူ ၊ ဒါကို ရစ္ခ်က္ ျခံထဲက ပန္းသီးေတြက ပိုျပီးေတာ႔ အထြက္ႏႈန္းေကာင္း ၊ အရသာရွိ ၊ ၾကီးထြားၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ရစ္ခ်က္ ပန္းသီးေတြကို အားက်ေနသူေတြ ရွိေနသလို ၊ အခုလို မနာလိုသူေတြလည္း အမ်ားသား။ အခု သူ႔အိမ္ဘက္က သစ္ကိုင္း တစ္ခုခုက ဟုိဘက္ျခံထဲကို ထြက္ေနလို႔ ဟိုဘက္အိမ္က အမ်ိဳးသမီးက လာေအာ္တာ ျဖစ္မယ္။
ရစ္ခ်က္ အိမ္အျပင္ ထြက္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူ စိတ္ထဲ ထင္တာ အမွန္ပဲ ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ အပင္ အနီးနားကို သြားၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူ႕ျခံဘက္ကို အစြန္းေလး ထြက္တယ္ ဆိုရံု ထြက္ေနေသာ ပန္းသီးပင္ရဲ႕ အကိုင္းေျခာက္ေလး တစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အစြန္းအစ မွ်သာ ။ သို႕ေသာ္ သူ႔ျခံကို မနာလို ျဖစ္ေနေသာ ေဘးခ်င္းကပ္မွ အမ်ိဳးသမီးအတြက္ကေတာ႔ ကမာၻပ်က္မတတ္။
“ ဒီအကိုင္းလား အမၾကီး။ ”
“ ဟုတ္တယ္။ နင္ အခု ခုတ္မလား။ ငါတို႔ ဝင္ခုတ္ရမလား။ ”
မနက္ မိုးေတာင္မွ စင္စင္မလင္းေသး။ စိတ္မၾကည္လင္စရာျဖင္႔ ရစ္ခ်က္ကို ေလာကက ဆီးၾကိဳတယ္။ ရစ္ခ်က္ ဒီအမ်ိဳးသမီးကို တားလိုက္ျပီး. . .
“ စိတ္ခ်ပါ အမၾကိး။ ကၽြန္ေတာ္ အခု ခုတ္ေပးပါ႔မယ္။ ”
“ ေဟ႕ အခု ဆို အခု ခုတ္ေနာ္။ ငါ ေစာင္႔ေနမယ္။ ”
ရစ္ခ်က္ လက္ထဲမွာ အစြန္းထြက္ေနေသာ အကိုင္းေလးကို ခုတ္ျဖတ္ဖို႔ ဘာမွ မရွိ။ အိမ္ထဲ ဝင္ယူရဦးမည္ေပါ႔။ ဒါကို သူမက အခုဆို အခု တဲ႔။ ရစ္ခ်က္ ေလပူေတြ မႈတ္ထုတ္ျပီး အိမ္ဘက္ကို လွည္႔ထြက္လာခဲ႔တယ္။ အိမ္ေရွ႕ေပါက္ဝေရာက္ေတာ႔ သူ႔ဇနီးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူလည္း အိပ္ခ်င္မူးတူး...။
“ ဘယ္လိုလဲ ရစ္ခ်က္။ နံနက္ခ်ိန္ခါ ေတးသံသာလား။ ”
သူ႕ဇနီးကလည္း ဒီလို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနတတ္တယ္။ ရစ္ခ်က္ ပုခံုးတြန္႕ျပရင္း အိမ္ထဲက လႊ နဲ႔ ရဲတင္းေလးကို ယူျပီး ထြက္လာေတာ႔ သူ႕ဇနီးက. . .
“ ရစ္ခ်က္ ၊ ဒီလို အကိုင္းထြက္လာတိုင္း ေအာ္ဟစ္ဆူပူ ၊ နင္ကလည္း တတ္ခုတ္ေပး လုပ္ေနေတာ႔မွာလား။ ငါ ေျပာသလို လုပ္ပါလား။ ”
ရစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ေတြျပီး စဥ္းစားလိုက္ရင္း တစ္ခြန္းပဲ ျပန္ေျပာရင္း လွည္႔ထြက္လာတယ္။
“ သူ႕ေစ်းက မ်ားလြန္းတယ္ဟ ။ ”
အစြန္းထြက္ေနတဲ႔ အပင္ေပၚကို ရစ္ခ်က္ တတ္လာတဲ႔ အထိ ေဘးျခံမွ အမ်ိဳးသမီး အသံက မရပ္ေသး။ သူ အခုပဲ ခုတ္ေတာ႔မွာေလ။ ခုတ္ေပးေတာ႔မွာပါ။ အစြန္းထြက္ေနတဲ႔ အကိုင္းေလးနားကို ေရာက္ေတာ႔ ရစ္ခ်က္ လက္ထဲက လႊေလးကို ကိုင္ျပီး အစြန္းထြက္ေနတဲ႔ အကိုင္းေလးကို ျဖတ္ဖို႔ လႊေလးတင္လိုက္ေတာ႔ သူ႔မ်က္လံုးေတြက တစ္စံုတစ္ခုကို သြားျမင္တယ္။
ဒါကေတာ႔ အခု အသစ္ထြက္ေနတဲ႔ အကိုင္းေလးက ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ေလး ဆိုေပမဲ႔ အကိုင္းေလးရဲ႕ အေရာင္က တျခားနဲ႔ မတူ။ အေရာင္ေလးက ဝါဆိုဆိုေလး။ လႊတင္ထားတဲ႔ အကိုင္းေပၚက သူ႕လက္ကို ရုတ္လိုက္ျပီး သူေအာက ္ျပန္ဆင္းလာခဲ႔တယ္။ အကိုင္းထြက္ေနတာကို ျဖတ္မယ္ ဆိုလို႔ ရပ္ၾကည္႔ေနတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးကေတာ႕ . . .
“ ျဖတ္မယ္ဆို... အခု ဘာလုပ္တာလဲ။ နင္တို႔ အကိုင္းက ငါ႔တို႕ဘက္က သစ္ပင္ကို အရိပ္က်ေစတယ္။ နင္ မျဖတ္ဘူးလား။ ”
သူ ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ ဒီအမ်ိဳးသမီးကို “ ခဏ ” ဆိုတဲ႔ ပံုစံနဲ႔ လက္ျပထားျပီး အိမ္ဘက္ကို ျပန္လွည္႕လာခဲ႔တယ္။ သူ႕ကို အိမ္ေပါက္ဝကေန ရပ္ၾကည္႔ေနတဲ႔ သူ႕ဇနီးက စိုးရိမ္တၾကီးနဲ႔. . .
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ရစ္ခ်က္ ၊ ဘာထူးျခားလို႔လဲ။ ”
“ ဘာထူးျခားတယ္ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ငါ ဒီသစ္ကိုင္းေလးကို မျဖတ္ရက္သလိုပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ နင္ေျပာသလို လုပ္မယ္။ ”
“ ဟယ္...တကယ္လား။ ”
သူ႕ဇနီး ထခုန္မတတ္ ဝမ္းသာသြားတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ ညေနမွာ ခ်က္ခ်င္းၾကီး သူတို႕ ဟိုဘက္ျခံကို ေစ်းၾကီးေပးဝယ္လိုက္တယ္ ဆိုတဲ႔ သတင္းၾကီး အားလံုးၾကားၾကရေတာ႔တာပါပဲ။
ဒီလို ေစ်းၾကီးေပးဝယ္လိုက္တဲ႔ အတြက္ သူတို႕မွာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ရခဲ႔ပါတယ္။ အကိုင္းအစြန္းေလးထြက္ေနလို႔ မနက္မိုးလင္း ေကာင္းေကာင္းအိပ္လို႔မရေအာင္ ေအာ္ဟစ္မဲ႔ လင္မယား မရွိေတာ႔။ ရြက္ေျခာက္ေၾကြမ်ားကို မသိမ္းဆည္းလို႔ ဆိုျပီး ရန္လုပ္မည္႕သူေတြ မရွိေတာ႔။ သူတို႔ဖာသာ ပတ္ဝန္းက်င္ေလးက ေအးခ်မ္းသာယာလွသည္။ သူျဖတ္ခါနီးမွ မျဖတ္ရက္ပဲ ထားထားေသာ အကိုင္းေျခာက္ေလးကေတာ႔ ရင္႔ေရာ္လွ်က္ ထူးမျခားနား။
တစ္ေန႔ေတာ႔ ထူးထူးျခားျခား ဒီအကိုင္းေျခာက္ေလးက သစ္ရြက္ေလးေတြ ထြက္လာတယ္။ သူအံ့ၾသလို႔ သူ႕ဇနီးကို ေခၚျပမိတယ္။ ဘာရယ္ မဟုတ္ေပမဲ႔ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ဒီအကိုင္းေလးေၾကာင္႔ ေစ်းမ်ားလွေသာ ေဘးက ျခံကြက္ကိုေတာ႔ ဝယ္ယူျဖစ္ခ႔ဲတယ္။ အခုေတာ႔ ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႔ေသြ႔ အကိုင္းေလးက အရြက္ေလးေတြ ထြက္လို႔။ အားနည္းသူတစ္ေယာက္ အေလးတစ္ခုကို မတာ ေတြ႕လို႔ ေဘးကေန ဝမ္းသာမိသူေတြလို သူတို႔ ဝမ္းသာမိတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ဒီအကိုင္ေလးက ဒီေလာက္နဲ႔ မရပ္ခဲ႔ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ႔ သစ္ရြက္ေလးကေန သစ္ရြက္ေတြ ထပ္ျပီး ျဖာထြက္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အဖူးေလးေတြ ဖူးလာျပီး အသီးေလးေတြ သီးလာခဲ႔တယ္။ ပန္းသီးပင္က ဖူးျပီး သီးေတာ႔ ပန္းသီးပဲ ျဖစ္မွာ ေျပာစရာ မလိုေပမဲ႔ အခုေတာ႔ ေျပာရေတာ႔မယ္။ အခု သီးေနတဲ႔ အသီးေတြက တျခားပန္းသီးက အသီးနဲ႔ မတူျပန္ဘူး။ စသီးကတည္းက ေရႊေရာင္လဲ႔ေနတယ္။
တကယ္လည္း ၾကီးလာေတာ႔ ေရႊေရာင္ အဆင္းရွိေသာ ပန္းသီးေလးေတြ ျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္။ “ ေရႊပန္းသီး ” ။ ကမာၻေပၚမွာ ပထမဦးဆံုးေပၚလာေသာ ေရႊပန္းသီး ၊ ေရႊေရာင္ အဆင္းရွိေနေသာ ပန္းသီး ။ မျမင္ဖူးသူမ်ား လာၾကည္႔ၾကတယ္။ လိုခ်င္သူမ်ား အျပိဳင္အဆိုင္ဝယ္ယူၾကတယ္။ အျပိဳင္အဆိုင္ ဝယ္ယူရေတာ႔ ေရႊပန္းသီးတစ္လံုးရဲ႕ ေစ်းက တျခားပန္းသီးေတြရဲ႕ ငါးဖာစာေလာက္ ေစ်းေတြ အျပိဳင္ေပးျပီး ဝယ္ယူၾကတယ္။
ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ႔ အကိုင္းေလးကလည္း မ်ားမ်ား မသီးေပး။ အပင္တစ္ပင္လံုးမွာလည္း တျခားအကိုင္းေတြက သာမာန္ပန္းသီးမွ်သာ သီးတယ္။ ဒီအကိုင္းမွသာ ေရႊေရာင္ပန္းသီးေလးမ်ား။ တစ္ေန႕တျခား ေရႊပန္းသီးေလးမ်ားကို အျပိဳင္အဆိုင္ လာဝယ္ေနၾကတာ ျဖစ္လို႔ အကိုင္းေလးကလည္း အလ်င္မွီေအာင္ မသီးေပးႏိုင္။ ဒါေၾကာင္႔ တစ္ေန႔တျခား ေရႊပန္းသီး ရေအာင္ သူ႕ထက္ငါ အျပိဳင္ ေစ်းေပးၾကေလ။ေလ ရစ္ခ်က္ အတြက္ ေစ်းပိုရေလေလ။ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလွစြာ ေရႊပန္းသီး တစ္လံုးကို ေရႊဒဂၤါး တစ္ျပားစာမွ်ထိ ျဖစ္လာတယ္။
သို႕ေသာ္ လာဝယ္သူေတြကလည္း သူတို႔မွာ အၾကံနဲ႔ ဒီပန္းသီးေလးကို ဝယ္ယူျပီး ဒီက အေစ႕ကို စိုက္လို႔ ထို အပင္မွ အသီးသီးခဲ႔ပါက ထိုအသီးေလးက ေရႊပန္းသီးေလးပဲ ျဖစ္လာမည္။ ထိုအခါ သူတို႕လည္း ေရႊပန္းသီးကို ျပန္ေရာင္းစားႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ထက္ ငါ အျပိဳင္ဝယ္ရင္း ေရႊပန္းသီး စိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကတယ္။
အခ်ိန္ကာလေတြ ေရြ႕ေလ်ာသြားၾကတယ္။
ရစ္ခ်က္ ရဲ႕ ပန္းသီးျခံေလးက အေစာင္႔ေတြေတာင္မွ ငွားထားရေလာက္ေအာင္ ၾကီးက်ယ္လာတယ္။ ဒါကလည္း ဒီပန္းသီးေလးေၾကာင္႔ ျဖစ္တယ္။ အကိုင္းေျခာက္ေလးကလည္း သူ႕ဖာသာ ဆက္လက္ၾကီးထြားလာျခင္းလည္း မရွိဘူး ဒီလိုပဲ ပံုမွန္ေလးနဲ႔ ရစ္ခ်က္ကို ေရႊပန္းသီးေလးေတြ သီးေပးတယ္။ ေရႊပန္းသီးရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈေၾကာင္႔ ႏို္င္ငံတကာက လာေရာက္ျပီး ေလလံဆြဲျပီး ဝယ္ယူၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေရႊပန္းသီးေစ်းေတြ ထိုးတတ္လာသလို ရစ္ခ်က္လည္း ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝသူ တစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။
ဒါပမဲ႔လည္း ရစ္ခ်က္ဆီက ထပ္ျပီး စိုက္ပ်ိဳးမယ္ ဆိုျပီး ဝယ္ယူသြားသူေတြက သူတို႔ ေရႊပန္းသီးေလးဆီက အေစ႔ကို တတ္ကၽြမ္းသူေတြနဲ႔ ဂရုတစိုက္ စိုက္ပ်ိဳးေပမဲ႔ အသီးသီးလာတဲ႔ အခါမွာ ေရႊပန္းသီးေလးေတြ မသီးလာပဲ ရိုးရိုး ပန္းသီးေတြသာ သီးလာခဲ႔တယ္။ ရစ္ခ်က္ကလည္း ဘာမွ ျပင္ထားျခင္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ ဘယ္လိုမွ စိုက္လို႔ မရ။
ဒီသတင္းၾကားေတာ႔ ရစ္ခ်က္က သူလည္း ေနာက္ထပ္ မ်ိဳးပြားျပီး ေရႊပန္းသီး ပင္ စိုက္သင္႔တာေပါ႔ ဆိုျပီး အၾကံရတယ္။ ဒီအၾကံကို သူ သတိမထားမိတဲ႔ အတြက္ သူ႕ဖာသာ သူလည္း ေဒါသေတာင္မွ ထြက္သြားတယ္။ ေနာက္ေန႕က စျပီး ရစ္ခ်က္ ေရႊပန္းသီး စိုက္ပ်ိဳးေရး စတင္ေတာ႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အသီး သီးခ်ိန္တန္တဲ႔အခါ အကိုင္းေျခာက္ေလးက သူ႕ရဲ႕တာဝန္ ေက်ပြန္စြာ ရစ္ခ်က္ကို ေရႊပန္းသီးေလးေတြ သီးေပးေနတယ္။
ေနာက္ထပ္ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ႔ ေရႊပန္းသီး ပင္ေလးေတြက အသီးေလးေတြ သီးလာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ဆီက ဝယ္ယူသြားသူတို႔ရဲ႕ ထံုးစံ အတိုင္း ေရႊပန္းသီးေလးေတြ မသီးလာ ၊ သူလည္းပဲ သာမာန္ပန္းသီးမွ်ပဲ သီးတယ္။ ဒီသတင္းၾကားေရာ ေရႊပန္းသီး ေစ်းႏႈန္းဟာ ပိုျပီး ျမင္႔လာခဲ႔တယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ဘယ္သူမွ ဘယ္လိုမွ စိုက္လို႔ မရခဲ႔ဘူး။ ကမာၻေပၚမွာ ေရႊပန္းသီး သီးေပးႏိုင္တဲ႔ အပင္ဆိုလို႔ ဒီတစ္ပင္ပဲ ရွိေတာ႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ကာလ ေရြ႕လ်ားလာျပီး ႏွစ္ေပါင္း အတန္ၾကာတဲ႔ အထိ အကိုင္းေလးကလည္း ေရႊပန္းသီးေလးေတြကို ဆက္ျပီး သီးေပးေနခဲ႔တယ္။ ရစ္ခ်က္တို႔လည္း တစ္ေန႕ထက္ တစ္ေန႔ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာ လာခဲ႔တယ္။
တစ္ေန႕ေတာ႔ ကံဆိုးလွစြာ မိုးေတြအလြန္ရြာျပီး အကိုင္းေျခာက္ေလးကို မိုးၾကိဳးပစ္သြားခဲ႔တယ္။ မိုးေလေတြ စဲျပီး မိုးၾကိဳးသံေၾကာင္႔ ရင္ထိပ္ေနတဲ႔ ရစ္ခ်က္ အျပင္ကို ကမန္ကတမ္းထြက္ျပီး အကိုင္းေလးကို သြားၾကည္႔ေတာ႔ ေျမခ ေၾကြက်လို႔။ ရစ္ခ်က္လည္း သူ႕ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရႊပန္းသီးေလးေတြ သီးေပးခဲ႔ျပီး ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေစခဲ႔တဲ႔ အကိုင္းေလးကို ႏွေျမာတသစြာ ၾကည္႔ေနမိတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူ႕ေနာက္ကို သူ႕ဇနီးက ေရာက္လာျပီး . . .
“ ရစ္ခ်က္ ၊ ျဖစ္ျပီးမွေတာ႔ ဘာမွ စိတ္မေကာင္း မျဖစ္နဲ႔ ။ ငါတို႔ ျပင္သစ္ကို သြားၾကမယ္။ ”
“ ဟင္..ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ ”
“ နင္ အရမ္းျမတ္ႏိုးေနတဲ႔ ေရႊပန္းသီးေလးေတြကို ဆက္ျပီး အသက္သြင္းဖို႔ေလ။ ”
“ ဟင္...ဘယ္လို လုပ္ရမွာလဲ။ ျပင္သစ္မွာေရာ ဘာရွိေနလို႔လဲ။ ”
“ ျပင္သစ္မွာ အခု ဆဲလ္ကေန မ်ိဳးပြားတဲ႔ ပညာတစ္ခု ေအာင္ျမင္ထားတယ္ လို႔ ၾကားတယ္။ ဒီအတိုင္း စိုက္လို႔ မရတဲ႔ နင္႔ေရႊပန္းသီး မ်ိဳးေတြကို ဒီနည္းနဲ႔ဆို စိုက္လို႕ရမယ္ လို႔ ငါ ယံုၾကည္႔ေနတယ္။ ”
“ တကယ္လား။ တကယ္လား..။ ”
ရစ္ခ်က္က ဝမ္းသာေသာ အသံနဲ႔ ေျပာတယ္။ ျပီးေတာ႔ တစ္ေနရာရာကို ၾကံဳးဝါးသလိုမ်ိဳး. . .
“ တကယ္သာ မ်ိဳးပြားျပီး ေရႊပန္းသီးေလးေတြ ဆက္စိုက္ဖို႔ ၊ သူတို႕ကို ရွင္သန္ဖို႔သာ အခြင္႔အေရးရွိေနပါေစ ငါ႔မွာ အခု ၾကြယ္ဝတာေတြ ကုန္သြားပေစ။ ငါ လုပ္မယ္။ ”
ဒါနဲ႔ တစ္ထပ္ တစ္ေလာက္ေနေတာ႔ ရစ္ခ်က္နဲ႔ သူ႕ဇနီးက သူ႕တို႔ ပန္းျခံေတြကို လူယံုေတြ လက္ထဲကို လြဲျပီး မိုးၾကိဳးပစ္ခံထားရတဲ႔ သစ္ကိုင္းေလး ၊ သူကေန သီးေသာ ေရႊပန္းသီး ၊ သူ႕ရဲ႕ အေစ႔ေလးမ်ားစြာ နဲ႔ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံကို ထြက္ခြာသြားေတာ႔တယ္။
တစ္ႏွစ္ .... သူတို႔ ျပန္မလာၾကေသးပါ။
ႏွစ္ႏွစ္.......သူတို႔ ျပန္မလာႏိုင္ၾကေသး။
သံုးႏွစ္ေျမာက္ေသာ အခါမွာေတာ႔ လက္ထဲမွာ ပ်ိဳးပင္ေပါက္ေလးေတြကို တယုတယ ကိုင္ျပီး ရစ္ခ်က္တို႔ ျခံထဲကို ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ဒီလူဟာ သူႏွစ္သက္လွတဲ႔ ပန္းသီးျခံေလးကို ခြဲခြာသြားတဲ႔ “ ရစ္ခ်က္ ” ကလြဲလို႔ ဒီျပင္ ဘယ္သူ ရွိဦးမွာလဲ။
အခုေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ ေရႊပန္းသီး မ်ိဳးပြားေရး စီမံကိန္းကို ရည္မွန္းသလို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါျပီ။ သူျခံထဲမွာ အပင္ေပါက္ေလးေတြကို စိုက္ပ်ိဳးျပီး ေန႕မအား ၊ ညမနား ဂရုစိုက္ေနတယ္။ အခ်ိန္တန္ေတာ႔ အပင္ေလးေတြ ၾကီးထြား ရွင္သန္လာၾကတယ္။ ဒီအပင္ေလးေတြရဲ႕ အသီးသီးခ်ိန္ကို ရစ္ခ်က္ နည္းတူ အားလံုးကလည္း သိခ်င္ေနၾကတယ္။ အရင္က ဘယ္သူမွလည္း မေအာင္ျမင္ ခဲ႔ၾကဘူးကိုး။
တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ အရင္လိုပဲ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ေအာင္ျမင္လို႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ အသီးသီးဖို႔ အဖူးေလး ၊ ေနာက္ အပြင္႔ေလး ပြင္႔ျပီး အသီးေလးေတြ ထြက္လာေတာ႔ ရစ္ခ်က္ အပင္ေလးေတြမွာ “ ေရႊအသီးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔” ။ ေလးႏွစ္ေလာက္ ကမာၻေပၚမွာ ျပတ္ေတာက္ေနေသာ ေရႊေရာင္ပန္းသီးေလးေတြ ျပန္လာလည္ အသက္ဝင္လာခဲ႔႔ပါျပီ။
ရစ္ခ်က္ကေတာ႔ သူ႕လက္ထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႔ “ သစ္ကိုင္ေျခာက္ေလး ” ကို ငံု႕နမ္းရင္း တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္တယ္။
“ သစ္ကိုင္းေျခာက္ေလးရယ္။ မင္း ျပန္လည္ အသက္ဝင္လာပါျပီ။ ဒီကမာၻေျမကို ေရႊေရာင္ ပန္းသီးေလးေတြကို စတင္ေမြးဖြားေပးခဲ႔တဲ႔ မင္းရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေလးေတြ ထာဝရ ရွင္သန္ေနႏိုင္ပါျပီ။ ”
မွတ္ခ်က္။ ။ မူရင္းဝတၳဳေလးကို စာေရးဆရာ မဟုတ္ေသာ ပန္းသီးစိုက္ ေက်းလက္သားတစ္ေယာက္က သူတို႔ ဘာသာနဲ႔ ထိုေခတ္ စာအေရးအသားဆိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ဖတ္ရခက္ပါတယ္။ သူကေတာ႔ ဒါေလးကို ကိုယ္ေတြ႕ မွတ္တမ္းသေဘာမ်ိဳး ေရးထားတာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ဇာတ္ေၾကာင္းေလးကို ပံုေဖာ္မႈမွာေတာ႔ တကယ္ ေကာင္းလြန္းလွတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ . . တကယ္လို႔ အခု ကၽြန္ေတာ္ ေရးထားတာ တစ္ခုခု လိုအပ္ခ်က္ ရွိေနပါက ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပပံု ညံ့ဖ်င္းမႈတာပါပဲ။
source; Richard Poon ၏ Golden Apple Form AU
ကိုေဇာ္ သင္႔ေတာ္သလို ျမန္မာမႈ႕ ျပဳပါသည္။
။
0 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
Post a Comment