သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကို ကိုရဲ လို႔ ေခၚတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေက်ာင္းကို ေျပာင္းခါစ (၇)တန္း ကေန (၁၀)တန္း အထိ တြဲလာခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းပါ။ တိတိက်က် ေျပာရရင္ ဒီေက်ာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဒုတိယေျမာက္ ခင္မိတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္။
သူ႕မွာ မိသားစုက ၾကီးတယ္။ ေမာင္ႏွမ (၇) ေယာက္ ၊ အေဖ နဲ႔ အေမ ၊ ညီအကို (၆)ေယာက္မွာ သူက နံပါတ္(၅) ၊ ညီမငယ္ေလးက ေနာက္ဆံုး..။ မိသားစုေတြမ်ားျပီး အားလံုး ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္တဲ႔ သူတို႕မိသားစု က မေျပလည္လွ။ အေဖက လက္သမားအျဖစ္နဲ႔ အိမ္ေတြ ေဆာက္တယ္။ ထြက္လာတဲ႔သစ္ပိုအစေတြနဲ႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလး သစ္သားေလးေတြ ဝယ္ျပီး အိမ္မွာ ပရိေဘာဂ ပစၥည္းငယ္ေတြ လုပ္ေရာင္းတယ္။
အေဖက လက္သမား ဗီဒိုေတြ ၊ ေၾကာင္အိမ္ေတြ ၊ ပန္းကန္စင္ေလးေတြ လုပ္တယ္။ အေမက မွီခုိ ၊ မွီခို လို႕ နာမည္သာယူထားတာ သူ႕ခဗ်ာ မမွီႏိုင္ မခိုႏိုင္ ပါဘူး။ သူပါ သစ္သားေလးေတြ ေပၚလစ္သုတ္ ၊ ေကာ္ပတ္စား လုပ္အားေပးေနတာပါ။ အေဖ အေမက ဒါေတြ လုပ္ေနမွေတာ႔သားသမီးေတြလည္း ကၽြမ္းက်င္ေနတာ မဆန္းပါ ဘူး။
ဒါေပမဲ႔....မိသားစု (၉)ေယာက္အတြက္ သူတို႕လႈပ္ရွားမႈက အရာမေရာက္ေသး လိုအပ္ခ်က္ေတြ က ဒုနဲ႔ ေဒး ။ သူေက်ာင္းလာရင္ သူ႕မုန္႔ဖိုးက ကင္တင္းက အသုတ္ တစ္ပြဲဖိုးေတာင္မွ အႏိုင္ႏိုင္ သူ႕မွာ ပါမလာ။ အိမ္က ထမင္း အဝ စားလာတယ္ လုိ႔ သူအျမဲ ေျပာေနၾက။ ဒီမုန္႕ဖိုးေလးေတြကို ဆရာမ ေကာက္တဲ႔ ေက်ာင္းရံပံုေငြ ၊ အခန္း သန္႕ရွင္းေရး ဖိုး ေတြထဲကို သူထည္႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ လည္ပတ္ေန ခဲ႔တယ္။ အဲ..အေရးေပၚ ဘာခ ၊ ညာခ ေတြ ေကာက္ရင္ေတာ႔ သူ လည္ပတ္ေနရာက ပတ္လည္ ရိုက္ေနျပီ။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အရမ္းခ်စ္ခင္ တတ္သူ တစ္ေယာက္ပါ။ ကိုယ္႕သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ဒီလို ပတ္လည္ ရုိက္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိေအာက္ မွာ ၾကည္႔မေနႏိုင္ခဲ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မုန္႕စားလြတ္ခ်ိန္ ကင္တင္းသြားရင္ သူ႕ကိုပါ အတင္း ေခၚျပီး ကၽြန္ေတာ္ စားသလို ေကၽြးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းဝယ္ရင္ သူလည္း အသစ္တစ္ေခ်ာင္း ၊ ကၽြန္ေတာ္လိုတာ တစ္ခုခု ဝယ္ရာက ေနာက္ ေတာ႔ ႏွစ္ခု ႏွစ္ခု ဝယ္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။
ခုႏွစ္တန္းကေန ခင္လာလိုက္ၾကတာ ၉ တန္းအထိ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ဆံေရး ဒီလိုမ်ိဳးပါပဲ။ သူရဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကလည္း သူ႕ကို အျမဲ တစ္နည္း မဟုတ္ တစ္နည္း ၊ တိုက္ရိုက္ ၊ သြယ္ဝိုက္ျပီး ေျဖရ်င္းေပးတတ္ တယ္။ သူ အေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာတာကေတာ႔ သူ႕ဆီက ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ရယူလိုျခင္း မရွိခဲ႔ပါဘူး။ သူ႕အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ျဖည္႔ေပးရံုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ခင္မင္စြာ ဆက္လက္ ရပ္တည္ေနတာပါ။
သူ႕အိမ္ ကိုယ္႕အိမ္ တံခါးမရွိ ဓါးမရွိ ဝင္ထြက္ေနတဲ႔ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၉ တန္း တတ္ျပီး ၂ လ ေလာက္ၾကာေတာ႔ သူႈဆီက ကၽြန္ေတာ္႕အေပၚ ဆက္ဆံပံုေတြ ေျပာင္းလဲ လာခဲ႔တာ သတိထားမိတယ္။ သူ ကၽြန္ေတာ္႕အေပၚ ခါးခါး သီးသီး ေတြ ျဖစ္လာ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို စကားေျပာရင္ “ ေအးေလ.. မင္းတို႕က တတ္ႏိုင္တာကိုး..” ဆိုတဲ႔စကားလို မ်ိဳး ေထ႔လံုး ၊ ေငါ႔လံုးေတြ အျမဲပါလာတယ္။
ဘာရယ္ မဟုတ္ေပမဲ႔. ကၽြန္ေတာ္႕ဘက္က ဘာမွလည္း မမွား ၊ သူ႕ကိုလည္း အကူအညီေတြ ေပးေနရင္းနဲ႔ ဒီလို အေျပာခံရေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္း ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ၾကာလာေတာ႔ ကၽြန္ ေတာ္႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေဖေဖ႕ကို ေျပာျပမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အေဖက ေသခ်ာ နားေထာင္ျပီး......
“ သား ....သူ႕ဆီက ဘာေတြ အကူအညီေတာင္းဖူးလဲ....။”
တဲ႔။
“ အာ..ေဖေဖကလည္း သူႈခဗ်ာ။ သူ႕ဖာသာ သူေတာင္မွ မလည္ပတ္တာ သားကို ဘယ္လို ကုူညီႏိုင္မလဲ ေဖေဖရာ. . .”
ေဖေဖက ျပံဳးျပီး....
“ ေအး..ဒါေၾကာင္႔လည္း ဒီလို ျဖစ္ေနတာေပါ႔ သားရယ္။ သူ႕ကို တနဂၤေႏြေန႕ အိမ္ကို ေခၚခဲ႔သား ေဖေဖေခၚတယ္လို႔ ေျပာလိုက္။”
ကၽြန္ေတာ္႕ ဘာမွ ျပန္မေျပာမိပါ။ ဒါေပမဲ႔...နားေ
တနဂၤေႏြ...........
ကၽြန္ေတာ္႕ သူ႕ကို အိမ္ကို ေခၚလာေတာ႔ ေဖေဖက သူ႕ကို ေတြ႕ေတာ႔......
“ ေမာင္ရဲ ေရ။ မင္းကို ဦး အကူအညီ ေတာင္းစရာ ရွိေနလို႔ ေခၚခိုင္းလိုက္တာကြာ။”
သူက ကၽြန္ေတာ္႔ အေပၚ အျမင္မၾကည္လင္ေပမဲ႔ ေဖေဖ႕ကိုေတာ႔ ေလးစားပါတယ္။
“ဟုတ္ကဲ႔ ေျပာပါ. . . ဦး။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ။”
ေဖေဖက...
“ေအးကြာ မင္းက လက္သမား ပညာတတ္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ႔ကြာ ဦးတို႕ အိမ္က ဘုရားစင္ ေလးကို နည္းနည္း ပိုေတာင္႔ ၊ ပိုလွေအာင္ ျပင္ခ်င္တယ္ကြာ ေနာက္ျပီး မီးဖိုေခ်ာင္က ပန္းကန္စင္က လည္း မေကာင္းေတာ႔ဘူးကြာ။ ဒါေလးလည္း ျပင္ခ်င္ တယ္။ မင္းက ကၽြမ္းက်င္တယ္ေလ။ ဦးတို႕ ၊ မင္းသူငယ္ခ်င္းတို႕က မကၽြမ္းက်င္ဘူး မဟုတ္လား။ ဒါေလးဦးကို ကူညီေပးစမ္းပါကြာ။”
“ ဟင္....”
ကၽြန္ေတာ္႔ အံ့ၾသသြားတယ္။ ဘုရားစင္က ထားပါေတာ႔။ မီးဖိုေခ်ာင္က ပန္းကန္စင္က အေကာင္းၾကီးပါ။ ဒါကို ခ်က္ခ်င္းမေကာင္းေတာ႔ဘူးေျပာေနတယ္။ သြားၾကည္႔လိုက္ ေတာ႔ ဟုတ္ပါ႔ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ျဖစ္ေနတယ္။ တစ္ခုခုေတာ႔ တစ္ခုခုပဲ။
တကယ္လို႔ မေကာင္းရင္ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္႕တို႔ အိမ္က အရာရာ ျပည္႔ျပည္႔စံုစံု ရွိေနတဲ႔ အိမ္ပါ။ လက္သမားသံုး ေရႊေပၚဆိုရင္ ႏွစ္ဖက္ကိုင္ သံေရႊေပၚေတာင္မွ ရွိတယ္။ ျပီးေတာ႔ အခု ေဖေဖ ေျပာေနတဲ႔ ပံုက ေဖေဖက ဘာမွ မတတ္သူလို ပံုစံ မ်ိဳးၾကီး။ တကယ္ေတာ႔ ေဖေဖ က အရာရာ တတ္ကၽြမ္းသူပါ။ ဒီေလာက္ကေတာ႔ ေဖေဖ မေျပာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္မွ လုပ္တတ္ပါတယ္။
အခုေတာ႔ ေဖေဖ ပံုစံက ဘာမွ မတတ္သူလို ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းၾကီး။ ေဖေဖက စကား အျပီး ကိုရဲ မ်က္ႏွာ ခ်က္ခ်င္း ဝင္းသြားတာ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားလိုက္မိ တယ္။
“ ဒါဆို ခဏေလး. . .ဦး။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္လိုက္ဦးမယ္။ ”
“ေအးေအး ။ ဦးေစာင္႔ေနမယ္။”
ကားမွတ္တိုင္ ၃ မွတ္တိုင္ေလာက္ ေဝးတဲ႔ သူ႕ အိမ္ကို ကိုရဲ တတ္ၾကြစြာ ျပန္သြားတယ္။ သူတို႕ လက္သမားအသံုးအေဆာင္ ကိရိယာေတြနဲ႔ သူ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ျပီးေတာ႔ ဘုရားစင္ကို ျပင္တယ္။ သစ္သားေတြ ပိုးထည္႔ ၊ ေရႊေဆးသုတ္ ၊ ေနာက္ ပန္းကန္စင္ကို အျပင္ကို မထုတ္ လိုတာေတြ ထည္႔ ေကာ္ပတ္စား ဘမ္းနစ္သုတ္ သူလုပ္ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ေဘးက အကူေပါ႔ေလ။ ေဖေဖကေတာ႔ ဘာမွ မသိတဲ႔ မတတ္တဲ႔ လူတစ္ ေယာက္လို သူလုပ္သမွ် ေဘးကေန ေကာင္းတယ္ေဟ႕ လွတယ္ ကြ..ဒါမွ ခိုင္သြားတာ.ေအး..မိုက္တယ္။ ဒီစကားေလးေတြပဲ ေျပာေနတယ္။ အားလံုးကို ျပီးေတာ႔ ကိုရဲ ကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူ႕ မ်က္ႏွာမွာ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္႕တို႔ အိမ္မွာ ရွိသမွ် အားလံုးကို ျပင္ေပးလိုက္မယ္ကြ။ ဆိုတဲ႔ ပံုစံ ေပါက္ ေနတာ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတယ္။
အားလံုးကို ေနရာတက် ျပန္ထားျပီးေတာ႔ သူ႕ပစၥည္းေတြ သိမ္းျပီးေတာ႔ ေဖေဖ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ သြားျပီး ေဖေဖက အေအးတိုက္မုန္႕ေကၽြး ေပါ႔ေလ။ ေဖေဖက သူ႕ကို လက္သမားခ ၊ ျပင္ဆင္ခ ဆိုတာေတြ ဘာမွ မေျပာသလို ဘယ္ေလာက္လဲ လို႔လဲ မေမး မေျပာခဲ႔ပါ။
ဒါေပမဲ႔ သူ႕ကို ေဖေဖ စကားတစ္ခြန္း ကို ေတာ႔ ေသခ်ာ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီစကားေလး တစ္ခြန္းဟာ ျပတ္ေတာက္လုဆဲဆဲ ကၽြန္ေတာ္႕တို႔ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခင္မင္မႈ ကို အတိုင္းအဆ မရွိ သက္တမ္း တိုး ေပးလိုက္တာပါပဲ။
“ ေအးကြာ ေမာင္ရဲ။ ဦး သားမွာ မင္းလို သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ရွိေနတာ ဦးေတာ႔ ေက်နပ္တယ္ကြာ။ တကယ္လို႔ ဦးသားမွာသာ မင္းလိ႕ သူငယ္ခ်င္း မရွိရင္ ဦးတို႕ အိမ္က ဘုရားစင္နဲ႔ ပန္းကန္စင္ေလး အခုလို လွလွပပ ျဖစ္လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးကြာ။ ေနာင္လည္း အကူအညီလိုရင္ ဦးကို ကူညီဦးကြာ။ ”
ဒီလို ေျပာလိုက္မွေတာ႔ဗ်ာ...။
နဂိုကတည္းက တတ္ၾကြေနတဲ႔ ကိုရဲ.....
“ ဟာ ဦး ကလည္း ကူညီမွာေပါ႔။ ဦး လိုတဲ႔ အခ်န္ အခ်ိန္မေရြးသာလွမ္းေခၚလိုက္
ေဖေဖ႕ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးဟာ တကယ္ကို ျပတ္လုဆဲဆဲ ကၽြန္ေတာ္႔တို႔ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခင္မင္မႈ ကို အတိုင္းအဆ မရွိ သက္တမ္းတိုးေပးလိုက္တာပါပဲ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလး ေနာက္မွာေတာ႔ ကိုရဲ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ခင္မင္မႈဟာ ျပႆနာ မရွိ ဆက္ခိုင္ျမဲသြားခဲ႔ပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္ေလ။
တကယ္ေတာ႔ ေလာကၾကီးမွာ အကူအညီဆိုတာ ေပးေနတိုင္း ယူေနသူ နဲ႔ အဆင္ေျပ ေနမယ္လို႔ တစ္ထစ္ ခ် ေျပာလို႕မရပါ။ အကူအညီဆိုတာ အျမဲတမ္းေတာင္း ေနလို႔ မ ေကာင္းဘူး ဆိုေပမဲ႔ တစ္ခါတစ္ေလ အကူအညီဆိုတာ ေတာင္းတတ္ဖို႔ လိုပါေသးတယ္။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ကိုရဲ ဆိုတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ သူငယ္ခ်င္းက နာမည္ ၃ လံုး နဲ႔ပါ။ အခုေတာ႔ နာမည္ ရခါစ တီးဝုိင္းတစ္ခုမွာ လိဂ္ ဂီတာ တီးေနပါတယ္။
၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ သူမအား ၊ ကိုယ္မအားနဲ႔ မေတြ႕တာ ၾကာျပီ ျဖစ္ေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အား သတိတရ ကိုေဇာ္ ခံစား ပံုေဖာ္ပါသည္...။
http://zaw357.multiply.com/journal/item/534 မွာ 10.8.2009 ကေရးခဲ႔တာပါ။
.
သူ႕မွာ မိသားစုက ၾကီးတယ္။ ေမာင္ႏွမ (၇) ေယာက္ ၊ အေဖ နဲ႔ အေမ ၊ ညီအကို (၆)ေယာက္မွာ သူက နံပါတ္(၅) ၊ ညီမငယ္ေလးက ေနာက္ဆံုး..။ မိသားစုေတြမ်ားျပီး အားလံုး ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္တဲ႔ သူတို႕မိသားစု က မေျပလည္လွ။ အေဖက လက္သမားအျဖစ္နဲ႔ အိမ္ေတြ ေဆာက္တယ္။ ထြက္လာတဲ႔သစ္ပိုအစေတြနဲ႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလး သစ္သားေလးေတြ ဝယ္ျပီး အိမ္မွာ ပရိေဘာဂ ပစၥည္းငယ္ေတြ လုပ္ေရာင္းတယ္။
အေဖက လက္သမား ဗီဒိုေတြ ၊ ေၾကာင္အိမ္ေတြ ၊ ပန္းကန္စင္ေလးေတြ လုပ္တယ္။ အေမက မွီခုိ ၊ မွီခို လို႕ နာမည္သာယူထားတာ သူ႕ခဗ်ာ မမွီႏိုင္ မခိုႏိုင္ ပါဘူး။ သူပါ သစ္သားေလးေတြ ေပၚလစ္သုတ္ ၊ ေကာ္ပတ္စား လုပ္အားေပးေနတာပါ။ အေဖ အေမက ဒါေတြ လုပ္ေနမွေတာ႔သားသမီးေတြလည္း ကၽြမ္းက်င္ေနတာ မဆန္းပါ ဘူး။
ဒါေပမဲ႔....မိသားစု (၉)ေယာက္အတြက္ သူတို႕လႈပ္ရွားမႈက အရာမေရာက္ေသး လိုအပ္ခ်က္ေတြ က ဒုနဲ႔ ေဒး ။ သူေက်ာင္းလာရင္ သူ႕မုန္႔ဖိုးက ကင္တင္းက အသုတ္ တစ္ပြဲဖိုးေတာင္မွ အႏိုင္ႏိုင္ သူ႕မွာ ပါမလာ။ အိမ္က ထမင္း အဝ စားလာတယ္ လုိ႔ သူအျမဲ ေျပာေနၾက။ ဒီမုန္႕ဖိုးေလးေတြကို ဆရာမ ေကာက္တဲ႔ ေက်ာင္းရံပံုေငြ ၊ အခန္း သန္႕ရွင္းေရး ဖိုး ေတြထဲကို သူထည္႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ လည္ပတ္ေန ခဲ႔တယ္။ အဲ..အေရးေပၚ ဘာခ ၊ ညာခ ေတြ ေကာက္ရင္ေတာ႔ သူ လည္ပတ္ေနရာက ပတ္လည္ ရိုက္ေနျပီ။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အရမ္းခ်စ္ခင္ တတ္သူ တစ္ေယာက္ပါ။ ကိုယ္႕သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ဒီလို ပတ္လည္ ရုိက္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိေအာက္ မွာ ၾကည္႔မေနႏိုင္ခဲ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မုန္႕စားလြတ္ခ်ိန္ ကင္တင္းသြားရင္ သူ႕ကိုပါ အတင္း ေခၚျပီး ကၽြန္ေတာ္ စားသလို ေကၽြးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းဝယ္ရင္ သူလည္း အသစ္တစ္ေခ်ာင္း ၊ ကၽြန္ေတာ္လိုတာ တစ္ခုခု ဝယ္ရာက ေနာက္ ေတာ႔ ႏွစ္ခု ႏွစ္ခု ဝယ္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။
ခုႏွစ္တန္းကေန ခင္လာလိုက္ၾကတာ ၉ တန္းအထိ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ဆံေရး ဒီလိုမ်ိဳးပါပဲ။ သူရဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကလည္း သူ႕ကို အျမဲ တစ္နည္း မဟုတ္ တစ္နည္း ၊ တိုက္ရိုက္ ၊ သြယ္ဝိုက္ျပီး ေျဖရ်င္းေပးတတ္ တယ္။ သူ အေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာတာကေတာ႔ သူ႕ဆီက ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ရယူလိုျခင္း မရွိခဲ႔ပါဘူး။ သူ႕အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ျဖည္႔ေပးရံုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ခင္မင္စြာ ဆက္လက္ ရပ္တည္ေနတာပါ။
သူ႕အိမ္ ကိုယ္႕အိမ္ တံခါးမရွိ ဓါးမရွိ ဝင္ထြက္ေနတဲ႔ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၉ တန္း တတ္ျပီး ၂ လ ေလာက္ၾကာေတာ႔ သူႈဆီက ကၽြန္ေတာ္႕အေပၚ ဆက္ဆံပံုေတြ ေျပာင္းလဲ လာခဲ႔တာ သတိထားမိတယ္။ သူ ကၽြန္ေတာ္႕အေပၚ ခါးခါး သီးသီး ေတြ ျဖစ္လာ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို စကားေျပာရင္ “ ေအးေလ.. မင္းတို႕က တတ္ႏိုင္တာကိုး..” ဆိုတဲ႔စကားလို မ်ိဳး ေထ႔လံုး ၊ ေငါ႔လံုးေတြ အျမဲပါလာတယ္။
ဘာရယ္ မဟုတ္ေပမဲ႔. ကၽြန္ေတာ္႕ဘက္က ဘာမွလည္း မမွား ၊ သူ႕ကိုလည္း အကူအညီေတြ ေပးေနရင္းနဲ႔ ဒီလို အေျပာခံရေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္း ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ၾကာလာေတာ႔ ကၽြန္ ေတာ္႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေဖေဖ႕ကို ေျပာျပမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အေဖက ေသခ်ာ နားေထာင္ျပီး......
“ သား ....သူ႕ဆီက ဘာေတြ အကူအညီေတာင္းဖူးလဲ....။”
တဲ႔။
“ အာ..ေဖေဖကလည္း သူႈခဗ်ာ။ သူ႕ဖာသာ သူေတာင္မွ မလည္ပတ္တာ သားကို ဘယ္လို ကုူညီႏိုင္မလဲ ေဖေဖရာ. . .”
ေဖေဖက ျပံဳးျပီး....
“ ေအး..ဒါေၾကာင္႔လည္း ဒီလို ျဖစ္ေနတာေပါ႔ သားရယ္။ သူ႕ကို တနဂၤေႏြေန႕ အိမ္ကို ေခၚခဲ႔သား ေဖေဖေခၚတယ္လို႔ ေျပာလိုက္။”
ကၽြန္ေတာ္႕ ဘာမွ ျပန္မေျပာမိပါ။ ဒါေပမဲ႔...နားေ
တနဂၤေႏြ...........
ကၽြန္ေတာ္႕ သူ႕ကို အိမ္ကို ေခၚလာေတာ႔ ေဖေဖက သူ႕ကို ေတြ႕ေတာ႔......
“ ေမာင္ရဲ ေရ။ မင္းကို ဦး အကူအညီ ေတာင္းစရာ ရွိေနလို႔ ေခၚခိုင္းလိုက္တာကြာ။”
သူက ကၽြန္ေတာ္႔ အေပၚ အျမင္မၾကည္လင္ေပမဲ႔ ေဖေဖ႕ကိုေတာ႔ ေလးစားပါတယ္။
“ဟုတ္ကဲ႔ ေျပာပါ. . . ဦး။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ။”
ေဖေဖက...
“ေအးကြာ မင္းက လက္သမား ပညာတတ္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ႔ကြာ ဦးတို႕ အိမ္က ဘုရားစင္ ေလးကို နည္းနည္း ပိုေတာင္႔ ၊ ပိုလွေအာင္ ျပင္ခ်င္တယ္ကြာ ေနာက္ျပီး မီးဖိုေခ်ာင္က ပန္းကန္စင္က လည္း မေကာင္းေတာ႔ဘူးကြာ။ ဒါေလးလည္း ျပင္ခ်င္ တယ္။ မင္းက ကၽြမ္းက်င္တယ္ေလ။ ဦးတို႕ ၊ မင္းသူငယ္ခ်င္းတို႕က မကၽြမ္းက်င္ဘူး မဟုတ္လား။ ဒါေလးဦးကို ကူညီေပးစမ္းပါကြာ။”
“ ဟင္....”
ကၽြန္ေတာ္႔ အံ့ၾသသြားတယ္။ ဘုရားစင္က ထားပါေတာ႔။ မီးဖိုေခ်ာင္က ပန္းကန္စင္က အေကာင္းၾကီးပါ။ ဒါကို ခ်က္ခ်င္းမေကာင္းေတာ႔ဘူးေျပာေနတယ္။ သြားၾကည္႔လိုက္ ေတာ႔ ဟုတ္ပါ႔ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ျဖစ္ေနတယ္။ တစ္ခုခုေတာ႔ တစ္ခုခုပဲ။
တကယ္လို႔ မေကာင္းရင္ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္႕တို႔ အိမ္က အရာရာ ျပည္႔ျပည္႔စံုစံု ရွိေနတဲ႔ အိမ္ပါ။ လက္သမားသံုး ေရႊေပၚဆိုရင္ ႏွစ္ဖက္ကိုင္ သံေရႊေပၚေတာင္မွ ရွိတယ္။ ျပီးေတာ႔ အခု ေဖေဖ ေျပာေနတဲ႔ ပံုက ေဖေဖက ဘာမွ မတတ္သူလို ပံုစံ မ်ိဳးၾကီး။ တကယ္ေတာ႔ ေဖေဖ က အရာရာ တတ္ကၽြမ္းသူပါ။ ဒီေလာက္ကေတာ႔ ေဖေဖ မေျပာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္မွ လုပ္တတ္ပါတယ္။
အခုေတာ႔ ေဖေဖ ပံုစံက ဘာမွ မတတ္သူလို ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းၾကီး။ ေဖေဖက စကား အျပီး ကိုရဲ မ်က္ႏွာ ခ်က္ခ်င္း ဝင္းသြားတာ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားလိုက္မိ တယ္။
“ ဒါဆို ခဏေလး. . .ဦး။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္လိုက္ဦးမယ္။ ”
“ေအးေအး ။ ဦးေစာင္႔ေနမယ္။”
ကားမွတ္တိုင္ ၃ မွတ္တိုင္ေလာက္ ေဝးတဲ႔ သူ႕ အိမ္ကို ကိုရဲ တတ္ၾကြစြာ ျပန္သြားတယ္။ သူတို႕ လက္သမားအသံုးအေဆာင္ ကိရိယာေတြနဲ႔ သူ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ျပီးေတာ႔ ဘုရားစင္ကို ျပင္တယ္။ သစ္သားေတြ ပိုးထည္႔ ၊ ေရႊေဆးသုတ္ ၊ ေနာက္ ပန္းကန္စင္ကို အျပင္ကို မထုတ္ လိုတာေတြ ထည္႔ ေကာ္ပတ္စား ဘမ္းနစ္သုတ္ သူလုပ္ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ေဘးက အကူေပါ႔ေလ။ ေဖေဖကေတာ႔ ဘာမွ မသိတဲ႔ မတတ္တဲ႔ လူတစ္ ေယာက္လို သူလုပ္သမွ် ေဘးကေန ေကာင္းတယ္ေဟ႕ လွတယ္ ကြ..ဒါမွ ခိုင္သြားတာ.ေအး..မိုက္တယ္။ ဒီစကားေလးေတြပဲ ေျပာေနတယ္။ အားလံုးကို ျပီးေတာ႔ ကိုရဲ ကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူ႕ မ်က္ႏွာမွာ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္႕တို႔ အိမ္မွာ ရွိသမွ် အားလံုးကို ျပင္ေပးလိုက္မယ္ကြ။ ဆိုတဲ႔ ပံုစံ ေပါက္ ေနတာ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတယ္။
အားလံုးကို ေနရာတက် ျပန္ထားျပီးေတာ႔ သူ႕ပစၥည္းေတြ သိမ္းျပီးေတာ႔ ေဖေဖ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ သြားျပီး ေဖေဖက အေအးတိုက္မုန္႕ေကၽြး ေပါ႔ေလ။ ေဖေဖက သူ႕ကို လက္သမားခ ၊ ျပင္ဆင္ခ ဆိုတာေတြ ဘာမွ မေျပာသလို ဘယ္ေလာက္လဲ လို႔လဲ မေမး မေျပာခဲ႔ပါ။
ဒါေပမဲ႔ သူ႕ကို ေဖေဖ စကားတစ္ခြန္း ကို ေတာ႔ ေသခ်ာ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီစကားေလး တစ္ခြန္းဟာ ျပတ္ေတာက္လုဆဲဆဲ ကၽြန္ေတာ္႕တို႔ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခင္မင္မႈ ကို အတိုင္းအဆ မရွိ သက္တမ္း တိုး ေပးလိုက္တာပါပဲ။
“ ေအးကြာ ေမာင္ရဲ။ ဦး သားမွာ မင္းလို သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ရွိေနတာ ဦးေတာ႔ ေက်နပ္တယ္ကြာ။ တကယ္လို႔ ဦးသားမွာသာ မင္းလိ႕ သူငယ္ခ်င္း မရွိရင္ ဦးတို႕ အိမ္က ဘုရားစင္နဲ႔ ပန္းကန္စင္ေလး အခုလို လွလွပပ ျဖစ္လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးကြာ။ ေနာင္လည္း အကူအညီလိုရင္ ဦးကို ကူညီဦးကြာ။ ”
ဒီလို ေျပာလိုက္မွေတာ႔ဗ်ာ...။
နဂိုကတည္းက တတ္ၾကြေနတဲ႔ ကိုရဲ.....
“ ဟာ ဦး ကလည္း ကူညီမွာေပါ႔။ ဦး လိုတဲ႔ အခ်န္ အခ်ိန္မေရြးသာလွမ္းေခၚလိုက္
ေဖေဖ႕ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးဟာ တကယ္ကို ျပတ္လုဆဲဆဲ ကၽြန္ေတာ္႔တို႔ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခင္မင္မႈ ကို အတိုင္းအဆ မရွိ သက္တမ္းတိုးေပးလိုက္တာပါပဲ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလး ေနာက္မွာေတာ႔ ကိုရဲ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ခင္မင္မႈဟာ ျပႆနာ မရွိ ဆက္ခိုင္ျမဲသြားခဲ႔ပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္ေလ။
တကယ္ေတာ႔ ေလာကၾကီးမွာ အကူအညီဆိုတာ ေပးေနတိုင္း ယူေနသူ နဲ႔ အဆင္ေျပ ေနမယ္လို႔ တစ္ထစ္ ခ် ေျပာလို႕မရပါ။ အကူအညီဆိုတာ အျမဲတမ္းေတာင္း ေနလို႔ မ ေကာင္းဘူး ဆိုေပမဲ႔ တစ္ခါတစ္ေလ အကူအညီဆိုတာ ေတာင္းတတ္ဖို႔ လိုပါေသးတယ္။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ကိုရဲ ဆိုတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ သူငယ္ခ်င္းက နာမည္ ၃ လံုး နဲ႔ပါ။ အခုေတာ႔ နာမည္ ရခါစ တီးဝုိင္းတစ္ခုမွာ လိဂ္ ဂီတာ တီးေနပါတယ္။
၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ သူမအား ၊ ကိုယ္မအားနဲ႔ မေတြ႕တာ ၾကာျပီ ျဖစ္ေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အား သတိတရ ကိုေဇာ္ ခံစား ပံုေဖာ္ပါသည္...။
http://zaw357.multiply.com/journal/item/534 မွာ 10.8.2009 ကေရးခဲ႔တာပါ။
.
0 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
Post a Comment