စာတစ္ပုဒ္ေမြးဖြားျခင္း (၄)
စာတစ္ပုဒ္ေရးဖို႔ အခ်က္အလက္ေတြလည္း ရျပီ ၊ ကိုယ္ကလည္း ေရးခ်င္ေနျပီ ၊ အခုခ်က္ခ်င္းကို ခ်ေရးေတာ႔မယ္ ဆိုရင္ “ စာကို ဘယ္လို ပံုစံ ေရးရမလဲ။ ” လို႔ ထပ္ေမးတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီမွာေတာ႔ “ ေရးခ်င္သလို ေရးလိုက္ေလ . ။ ” လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလို႔မရေတာ႔ပါ။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကိုယ္ေရးတဲ႔ စာ တျခားလူတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲ ၊ မ်က္လံုးထဲ ၊ အေတြးထဲ ၊ ႏွလံုးသားထဲမွာ ေပၚလြင္ထင္ရွားေနေစဖို႔ ေရးနည္းႏွစ္မ်ိဳးနဲ႔ ေရးရပါတယ္။ ဒီေရးနည္း ႏွစ္မ်ိဳးက အေၾကာင္းအရာ ၊ အေရးအသား ၊ သရုပ္ေဖာ္ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီႏွစ္နည္းနဲ႔ပဲ ေရးရပါတယ္။
၁) ေျဖးညွင္းညင္သာစြာ ဆြဲေဆာင္ေရးနည္း
၂) သြက္သြက္လက္လက္ ခ်ျပေရးနည္း
လို႔ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ( အၾကမ္းမ်ဥ္း မဟုတ္ပါ။) မွတ္ထားလို႔ရပါတယ္။
၁) ေျဖးညွင္းညင္သာစြာ ဆြဲေဆာင္ေရးနည္း
ဒီေရးနည္းကေတာ႔ လူတစ္ေယာက္ ဆြတ္ပ်ံ႕ျပီး မိမိလိုရာ ေရာက္ေအာင္ ဝါက်ရွည္ရွည္ေတြနဲ႔ ေရးသားတင္ျပတာပါ။
ဥပမာ- “ ဒီလို ေဆာင္းရာသီဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို အလြန္ သတိရမိတယ္။ သူနဲ႔ အတူတူ လက္တြဲျပီး လမ္းေလွ်ာက္သြားခဲ႔ရာ နံနက္ခင္း ေနထြက္ခါစ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းက လမ္းေလးေတြကို ပိုသတိရမိတယ္။ အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေဘးနားမွာ သူမရွိေတာ႔..သူအစား ေငြႏွင္းမႈန္မႈန္တို႔သာ ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးကို တဖြဲဖြဲက်ေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ ေငြႏွင္းတို႔ကို မျမင္မိ ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ေဘးမွာ သူရွိေနတယ္ လို႔ပဲ ထင္မိတယ္။ ”
အဲ....အဲသလို ဝါက်ရွည္ရွည္ေတြနဲ႔ သရုပ္ေဖာ္ေရးရတယ္။ ဒါမွ ဖတ္သူမ်က္လံုးထဲမွာ ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ျဖစ္ျပီး ပံုရိပ္ေတြ ထင္ဟပ္လာေစတယ္။
၂) သြက္သြက္လက္လက္ ခ်ျပေရးနည္း
ဒီနည္းကေတာ႔ မိမိတင္ျပလိုတဲ႔ ပံုရပ္ကို ထင္းခနဲ႔ ျဖစ္ေအာင္ ေရးသား တင္ျပတာပါ။ အျမန္ ၊ ခပ္သြက္သြက္ေနရာေတြမွာ ေရးသားရပါတယ္။
အနီးစပ္ဆံုး ဥပမာေပးရမယ္ ဆိုရင္ ၁၀ တန္းတုန္းက သင္ခဲ႔ရတဲ႔ “ ဦးေပါင္းက်ား နဲ႔ ျမင္းက်ားရွင္ ” မွာ သံုးထားတဲ႔ စာသားေလးေတြကို ယူျပီး တင္ျပရမယ္။
“ ခ်င္းတံုခြာတံုျပဳ ”
“ ေရွ႔ကေပါက္တံု ၊ ေနာက္ကေပါက္တံု ”
“ ေၾကာက္ရြံျခင္းျပင္း ”
ဒီစကားလံုးေလးေတြလို တိုတိုနဲ႔ ထိထိကို သံုးလိုက္မွ စာဖတ္ေနသူက မ်က္လံုးထဲမွာ ခပ္သြက္သြက္ေလး ျမင္လာရတယ္ဗ်.။ ဒါကို အေႏွးနည္းနဲ႔ ေရးၾကည္႔ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမယ္ ထင္လဲ။
“ သူတို႔သည္ ျမင္းကို ကပ္ခ်ည္တစ္ခါ ၊ ခြာခ်ည္တစ္လွည္႔လုပ္ၾကသည္။ “
“ ျမင္းျဖင္႔ အေရွ႕မွ ခြာျဖင္႔ေပါက္သကဲ႔သို ျပဳ၍ လည္းေကာင္း ၊ အေနာက္မွ ခြာျဖင္႔ေပါက္သကဲ႔သို႔ ျပဳ၍လည္းေကာင္း ျမင္းျဖင္႔ ကစားၾကသည္။ ”
“ မင္းၾကီးက ထိုသို႔ ေျပာလိုက္ေသာ အခါမွ အမတ္ၾကီးမ်ားလည္း လြန္စြာမွ ေၾကာက္ရြံျခင္း ျဖစ္ေပၚသြားၾက ေလေတာ႔သည္။ ”
ဒီလိုေတြ ေရးရင္ စာသားေၾကာင္႔ စာဖတ္သူ မ်က္လံုးထဲမွာ ဘယ္လို ေပၚေနလဲ ဆိုေတာ႔ ျမင္းနဲ႔ သူတို႔ ျမင္းေရးကစားျပီး ေတာပုန္းၾကီးကို ဖမ္းေနတာ ၊ ေတာပုန္းၾကီးက သူတို႔ကို ျပန္ျပီး ျမင္းေရးကစားသြားတာကို ခပ္သြက္သြက္ ျမန္ျမန္မေပၚပဲ။ ျမန္မာကားေတြမွာ ျပသလို စလိုးမိုးရွင္း ( Slow Moving ) နဲ႔ ျပသလိုၾကီး ျဖစ္မေနဘူးလား။
ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ ဥပမာ တစ္ခု ထပ္ေရးျပမယ္။
“ ဖမ္းမိထားတဲ႔ ေဘာလံုးကို ေအာင္ေအာင္ဦးက ေနာက္တန္းက ေက်ာ္လင္းထြန္းကို ပစ္ေပးလိုက္တယ္ ။ ေက်ာ္လင္းထြန္းကေန အလယ္တန္းက မင္းသူဆီ ပို႔လိုက္တယ္။ မင္းသူ... မင္းသူဆြဲျပီး စိုးျမတ္မင္းနဲ႔ တြဲကစားတယ္ ၊ စိုးျမတ္မင္း မလြတ္ဘူးခင္ဗ် ၊ စိုးမင္းဦးကိုထိုးေပးတယ္ ၊ စိုးမင္းဦးကေန ရန္ပို္င္ ၊ ရန္ပိုင္ မနားတန္း ကန္တယ္ ခင္ဗ်ား ၊ ဂိုးသမား ဒိုင္ဗင္ပစ္ျပီး ဖမ္းတယ္၊ မမိဘူး လြတ္သြားတယ္ ၊ ေအာင္မေလးခင္ဗ်ာ ေဘာလံုးဟာ ဂိုးဘားတန္းနဲ႔ နည္းနည္းေလး ကပ္ျပီး ထြက္သြားတယ္ခင္ဗ်ာ။ ”
ဒီလို ေဘာလံုးပြဲ ေၾကျငာမွ မ်က္စိထဲမွာ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ျမင္ရမွာေပါ႔။ ဒါကို ဒီေနရာမွာ ဝါက်ရွည္ေတြနဲ႔ ေရးခဲ႔မယ္ ဆိုရင္ စာဖတ္သူ အခု မ်က္လံုးထဲ ျမင္ၾကည္႔ဗ်ာ.။
“ ေအာင္ေအာင္ဦးေပါ႔ခင္ဗ်ာ. ဖမ္းမိထားပါတဲ႔ ေဘာလံုးေလးကို ရင္ဝယ္မွာ ပိုက္ထားရာကေန ေျဖးေျဖးခ်င္းထတယ္ ခင္ဗ် ။ ေနာက္ေတာ႔ ေဘာလံုးေလးကို ညာဘက္လက္နဲ႔ အားယူျပီး သူရဲ႕ အေရွ႔အရပ္မွာ ရွိေနတဲ႔ ေနာက္တန္းကစားသမား ေက်ာ္လင္းထြန္းဆီကို ပစ္ေပးလိုက္တယ္ခင္ဗ်ာ။ ေဘာလံုးေလးကလည္း ေဘာလံုးဆိုတဲ႔ အတိုင္း လိမ္႕ကာ လိမ္႔ကာနဲ႔ ေက်ာ္လင္းထြန္းဆီကို ေရာက္သြားတယ္ခင္ဗ်။
ဒီမွာ ေက်ာ္လင္းထြန္းက ေဘာလံုးကို ညာေျခေထာက္နဲ႔ အသာေလးထိန္းျပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ၾကည္႔တယ္ ခင္ဗ်ာ။ ဘယ္ကို ေပးရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ေပါ႔။ ျပီးေတာ႔ ေနာက္ဆံုး မထူးပါဘူး ဆိုျပီး ဘယ္ဘက္မွာ ရွိေနတဲ႔ ေနာက္တန္း ဘယ္ဝင္းကစားသမား မင္းသူ ဆီကို ေဘာလံုးကို ထိုးေပးလိုက္တယ္။ ထိုးေပးတယ္ ဆိုတာ လက္သီးနဲ႔ မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။ ေျခေထာက္နဲ႔ပါပဲ. မင္းသူဆီေရာက္ေအာင္ ကန္ေပးလိုက္တယ္ လို႔ေျပာတာပါ။ မင္းသူက ေရာက္လာတဲ႔ ေဘာလံုးကို ေသခ်ာ ၾကည္႔တယ္ ခင္ဗ်။ ကိုင္ၾကည္႔တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုင္ၾကည္႔ရင္ ျပႆနာ ျဖစ္မွာေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ သူ ဘယ္ကို ထပ္ေပးရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ ၾကည္႔တာပါ။ ေနာက္ေတာ႔ ေရွ႕မွာ လြတ္ေနတယ္လို႔ ထင္တဲ႔ စိုးျမတ္မင္းကို ကန္ေပးလိုက္တယ္။
စိုးျမတ္မင္းကလည္း သူ႕ဆီေရာက္လာတဲ႔ ေဘာလံုးကို ေၾကာက္တယ္ ထင္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ျပန္ျပီး မင္းသူဆီကို ျပန္ပို႔ေပးတယ္။ တကယ္ေတာ႔ စိုးျမတ္မင္း ေၾကာက္တာ မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်။ ဘာမ်ားေၾကာက္စရာ လိုလည္းေလ ေဘာလံုးက သူ႕ကို မကိုက္ႏိုင္ပါဘူး။ သူ႕ကို လူေတြ ကပ္ထားလို႔ မလြတ္တာနဲ႔ မင္းသူ ဆီကို ျပန္ကန္ေပးလိုက္တာပါ။ မင္းသူကလည္း သူ႕ဆီေရာက္လာတဲ႔ ေဘာလံုးကို ခဏျပန္ၾကည္႔ျပီး ( ဒီေနရာမွာ အထက္က ေျပာခဲ႔သလိုပါပဲ ကိုင္ၾကည္႔တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ) ျပန္လြတ္သြားတဲ႔ စိုးျမတ္မင္းကို ျပန္ေပးတယ္။
စိုးျမတ္မင္းျပန္လြတ္သြားတယ္ ဆိုလို႔ သူ႕ကို ဘယ္သူမွ ၾကိဳးနဲ႔ မတုပ္ထားပါဘူး ခင္ဗ်ာ.။ ေျပာခ်င္တာက စိုးျမတ္မင္းကို အေသကပ္ထား သူေတြရဲ႕ အလြတ္မွာ ေပးလိုက္တာကို ဆိုလိုတာပါ။ ဒီလို ေပးလိုက္ေတာ႔ စိုးျမတ္မင္းရသြားတယ္ ခင္ဗ်။ ဒီေတာ႔မွ စိုးျမတ္မင္းက ခ်က္ခ်င္း ေဘာလံုးကို ညာဘက္ ေျခေထာက္နဲ႔ ဆြဲယူျပီး လြတ္ေနတဲ႔ စိုးမင္းဦးဆီကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ကန္ေပးလိုက္တယ္ခင္ဗ်။ ဒီေတာ႔ စိုးမင္းဦးက သူ႕ဆီေရာက္လာတဲ႔ ေဘာလံုးေလးကို ညာေျခေထာက္ေလးနဲ႔ ခဏထိန္းထားျပီး အေရွ႕ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ရန္ပိုင္က သူလြတ္ေနတယ္ လို႔ဆိုျပီး လက္ေထာင္ျပတယ္ ခင္ဗ်။
လြတ္ေနတယ္ ဆိုလို႔ ေအာက္စ လို႔လည္း မထင္ပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ.၊ ေဘာလံုးသမားေတြက ပုဆိုး မဝတ္ၾကပါဘူး။ အားလံုး ေဘာင္းဘီနဲ႔ပါ။ ဒီေတာ႔ ဘယ္လိုလုပ္ ေအာက္စလြတ္မလဲ ၊ လြတ္မဲ႔လြတ္ အေပၚစပဲ လြတ္မွာေပါ႔။ အခုေတာ႔ သူ႕ကို ကပ္ထားမဲ႔သူ မရွိဘူး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ လက္ေထာင္ျပတာပါ။ ဒီမွာ ေဘာလံုးကို ျငိမ္ေအာင္ထိန္းထားတဲ႔ စိုးမင္းဦးက ( ထိန္းတယ္ ဆိုတာ ကေလးထိန္းသလို “ အိုအို ေအးေအး ” ဆိုျပီး ထိန္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျခေထာက္နဲ႔ ျငိမ္ေအာင္ ဖမ္းထားတာကို ေျပာတာပါ.။)
လြတ္ေနတယ္ ဆိုတဲ႔ ရန္ပိုင္ဆီကို ေဘာလံုးကို ထိုးျပီး ကန္ေပးလိုက္တာမွာ ရန္ပိုင္႕ဆီကို ေဘာလံုးက ေရာက္သြားျပီး ရန္ပိုင္က ဂိုးသမားရဲ႕ အေနအထားကို ၾကည္႔တယ္ ခင္ဗ်။ ထုိင္ေနတာလား ၊ ထေနတာလား ၊ အိပ္ေနတာလား ဒါကို ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဂိုးသမားရဲ႕ ေဘာလံုးဖမ္းႏိုင္တဲ႔ အေနအထားကို ၾကည္႔ျပီး လြတ္ေနတယ္ လို႔ ထင္တဲ႔ ေနရာကို ကန္လိုက္တာမွာ ေဘာလံုးက အားျပင္းျပင္းနဲ႔ ထြက္သြားတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဒီလို အားျပင္းျပင္းနဲ႔ ဝင္လာတာကို ဂိုးသမားက မမီွမကမ္းဆိုေတာ႔ ဒိုင္ဗင္ပစ္ျပီး လွမ္းဖမ္းလိုက္တာ။ မမွီဘူးခင္ဗ်။ ဒီမွာ မမီွလို႕ ေလွကားလည္း ေထာင္လို႔ ရတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီေတာ႔ အတင္းခုန္ျပီး ဖမ္းတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ မမိဘူး။ ဒီမွာ ေဘာလံုးဟာ ဂိုးသမားကို ေက်ာ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း အားၾကိဳးမာန္တတ္ၾကည္႔ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာပဲ ေဘာလံုးေလးဟာ ေဝ႕ကာ ဝဲကာ ဝွက္ကာ နဲ႔ ဂိုးဘာတန္းေဘးကေန အျပင္ကို စိတ္လိုလက္ရ ထြက္သြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ.။ ”
ဟီး...။ ဒီလိုေတြ သြားေရးလို႔ကေတာ႔ စာဖတ္သူ မ်က္လံုးထဲမွာ ဘယ္လို ပံုေတြ ေပၚေနမလဲ။ ေဘာလံုးသမားေတြ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ကစားေနတယ္လို႔ မေပၚပဲ ။ ေဘာလံုးကို အေရွ႕ခ်ျပီး စလိုးမိုးရွင္းနဲ႔ ကစားေနသလို ျဖစ္မေနဘူးလား။ သြက္သြက္လက္လက္လည္း မရွိေတာ႔ဘူးေလ။
ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက ေရးခ်င္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာလည္း ရျပီ။ ေရးဖို႔ အခ်က္အလက္ေတြလည္း စဥ္းစားျပီးျပီ ၊ အခု ေရးဖို႔လည္း ဆံုးျဖတ္ျပီးျပီ ၊ အခု ဘယ္လို ပံုစံနဲ႔ စေရးရမလဲ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ အခုေျပာတဲ႔ စာေရးနည္းနဲ႔ပဲ ေရးလိုက္ပါ။ ကိုယ္ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ သရုပ္ေပၚေစခ်င္တာဆိုရင္ ဝါက်တိုေလးေတြနဲ႔ ေရးပါ။ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး သရုပ္ေပၚေစခ်င္တာ ဆိုရင္ ဝါက်ရွည္ေလးေတြနဲ႔ ေရးပါ။
ဒါဆို အဆင္ေျပပါျပီ.။ ကဲ..အခုပဲ စျပီး ကိုယ္႕ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုထဲကေန စဥ္းစားျပီး စေရးၾကည္႔ၾကပါစို႕.။
ကိုေဇာ္ ခံစားတင္ျပသည္။
1 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ေရးၾကည့္မယ္ဆရာ။
may
Post a Comment