စာတစ္ပုဒ္ေမြးဖြားျခင္း (၃)
ဟုတ္ပါျပီ။ စာေရးဖို႔ ဖတ္မိသမွ် စာေတြ ၊ ေတြ႕သမွ် ျမင္သမွ်ကိုလည္း ကိုယ္က ထပ္ကြန္႔ျပီး စဥ္းစားတတ္လာျပီ ၊ သူတို႔ လိုေနတဲ႔ ေနရာ ၊ ဒီလို ေရးလိုက္ရင္ ပိုေကာင္းႏိုင္တယ္လို႔လည္း စဥ္းစားမိလာျပီ။ ေနာက္ျပီး ကိုယ္ျမင္ေနၾကပံုစံ မဟုတ္ပဲ ရႈေထာင္႔ အသစ္ကလည္း ၾကည္႔တတ္လာျပီ ဒါေၾကာင္႔ စာေရးဖို႔ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ရလာျပီ။
ဒီေတာ႔ သူတို႔ ေမးေနၾက စကားေလး တစ္ခြန္းရွိပါတယ္။
“ စာတစ္ပုဒ္ကို ဘယ္ေနရာက စေရးရမလဲ။ ”
တဲ႔။ တကယ္ မေနာက္ပါ။ တကယ္ကို အတည္ေျပာပါတယ္။
“ ေရးခ်င္တဲ႔ ေနရာကသာ ခ်ေရးလိုက္ပါ။ ”
လို႔. . ။ ဒါဟာ တကယ္ေျပာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မေနာက္ပါ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ စာစီစာကံုး တစ္ပုဒ္မွာ “ နိဒါန္း ၊ စာကိုယ္ ၊ နိဂံုး ” ဆိုျပီး ရွိရင္ ရွိမယ္။ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ ၊ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ၊ ရသစာေလး တစ္ပုဒ္မွာ ဒီလို မရွိသင္႔႔ပါ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ေရးတတ္ပါတယ္။ ဖတ္လည္း ဖတ္ဖူးမွာပါ။
ထြဋ္ေခါင္ေက်ာ္စြာေက်ာ္ေဇာ္မင္းေခါင္ဘုန္းျပည္ (မင္းသားနာမည္)
အေမရိကန္မွာ ေက်ာင္းသြားတတ္ျပီး ျပန္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေပၚ ဘာကားၾကီးကို စီးျပီး ဘယ္္လို ကုမၸဏီေထာင္ထားတယ္။ အေမက ဂ်ပန္မွာ ၊ အေဖက အေမရိကန္မွာ ၊ အကိုက ေအာဇီမွာ ၊ အမက စလံုးမွာ သူကေတာ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အေျခခ်ျပီး လုပ္ငန္းလုပ္ဖို႔ ျပင္ေနတယ္။ ေနာက္....
ျဖဴေဖြးႏုဖတ္ေခ်ာကလ်ာျပည္႕ျပည္႔ဖူး (မင္းသမီးနာမည္)
မာနမွာ ျပိဳင္စံရွားတယ္။ ဘယ္ေယာက်ာ္းမွလည္း လူမထင္ဘူး။ ( သူက ႏြားကို ယူမွာ ထင္တယ္။) အဂၤလန္ ေအာ႔ဖို႕စ္တကၠသိုလ္မွာ စာရင္းကိုင္နဲ႔ စီမံခန္႕ခြဲေရး ဘာသာကို ၆ ႏွစ္ အထူးျပဳသြားတတ္ျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္ျပီး ကုမၸဏီေထာင္ဖို႔ ျပန္လာသူ။ မိဘေတြအားလံုးက အေမရိကန္မွာ အျပီးေျပာင္းေနၾကတယ္။ ဘာ..ညာေပါ႔။
ဒီလို လူမေပးတဲ႔ နာမည္ထူးထူးဆန္းဆန္း ရွည္ရွည္ေတြနဲ႔ သူတို႔ အရည္အေသြးကို ဝတၳဳစစဖြင္႔ခ်င္းမွာ ေရးျပထားျပီးမွ သူတို႔ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လို ထိေတြတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ထံုးစံ အတိုင္း သူတို႔ ျပႆနာ စေတြ႕တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ မာနေတြ ျပိဳင္ၾကတယ္။ ေနာက္ အဆင္ေျပတယ္။ ဒီလိုေတြ ေရးတတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ေတြရဲ႕ မိဘေတြကို ႏိုင္ငံျခား အေဝးပို႔ထားလို္က္ေတာ႔ အေႏွာင္႔အယွက္ ကင္းသြားတယ္လို႔ ေရးသူက ယူဆထားသလို ျဖစ္ေနတယ္။
ထားပါ။ ဒါကေတာ႔ သူတို႔ ၾကိဳက္သလို သူတို႔ ေရးတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းၾကိဳက္တဲ႔ ဆရာ “ ႏြမ္ဂ်ာသိုင္း ” ဝတၳဳ “ အခ်စ္၏အျမဲတမ္းေနရပ္လိပ္စာ ” စာအုပ္မွာဆိုရင္ ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္းက ဝတၳဳစစဖြင္႔ဖြင္႔ခ်င္းကို လက္ရွိကပဲ စဖြင္႔ျပီး အခုလက္ရွိ တစ္ခန္းေရးလိုက္ ၊ အတိတ္ကို တစ္ခန္းေရးလိုက္နဲ႔ ေရးသြားတာ ေနာက္ဆံုးမွာ သူလိုခ်င္တဲ႔ ဇာတ္လမ္းသိမ္းက်မွ လက္ရွိအခ်ိန္ကို ျပျပီး အဆံုးသတ္သြားတာ.။ ေကာင္းလိုက္တဲ႔ ဝတၳဳဗ်ာ။
တစ္ခါလာ “ နိဒါန္း ၊ စာကိုယ္ ၊ နိဂံုး ” ဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္ စာတစ္ပုဒ္က စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းေတာ႔မလဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာ ဘယ္ေနရာက စေရးရမလဲ . . .၊ ေရးခ်င္တဲ႔ ေနရာကသာ စေရးလိုက္ဗ်ာ။ ေနာက္မွ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ ေနရာေလးကို ေရာက္ေအာင္ ဆြဲေရးသြားလိုက္ပါ။
၁) အခု လက္ရွိကို စေရးျပီးမွ အတိတ္ကို ျပန္ဆြဲသြား. .ျပီးရင္ အနာဂတ္ကို ခ်ျပ. .
၂) အတိတ္ကို အရင္ေရးမွ လက္ရွိကို လာ . .ျပီးရင္ အနာဂတ္ကို ဆြဲေခၚသြား..
၃) အနာဂတ္ျဖစ္ခ်င္တာကို အရင္ျပ. .ျပီးရင္ အတိတ္မွာ ဘာျဖစ္ခဲ႔တယ္ . . ဒါေၾကာင္႔ အနာဂတ္ အတြက္ ဘာလုပ္ေနတယ္။
ဒီလိုမ်ိဳး အၾကမ္းဖ်ဥ္းပိုင္းျပီး ခ်ေရးလိုက္။ ( တကယ္ကို အၾကမ္းဖ်ဥ္းေနာ္။) ခ်သာေရးခ်လိုက္ဗ်ာ။ ေနာက္မွ ကိုယ္ အခုေရးေနတာေတြက ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေနလဲ ၾကည္႔.ျပီးရင္ လိုသလို ဆြဲေခၚသြားလိုက္. .ျပီးရင္ လိုခ်င္တဲ႔ ေနရာကို ဆက္ေရး။ ဒါဆို ရပါျပီ.။ ဘယ္ေနရာက စရမယ္ ဆိုျပီး စာတစ္ပုဒ္ကို ခ်ဳပ္မထားသင္႔ပါဘူး။
အားလံုးပဲ သတိထားမိမယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္ ေက်ာင္းသားဘဝက စာေမးပြဲေတြမွာ စာစီစာကံုး ေျဖရရင္ စာစီစာကံုး အမ်ိဳးအစားက ( ၃) ပုဒ္မွာ အနည္းဆံုး (၂) မ်ိဳး ဒါမွမဟုတ္ (၃) မ်ိဳး အေနနဲ႔ ေမးတတ္ပါတယ္။
၁) အေၾကာင္းအရာ
၂) အေရးအသား
၃) သရုပ္ေဖာ္
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ “ အေၾကာင္းအရာ ” ကို မေျဖပါဘူး။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ အေၾကာင္းအရာဆိုတာ “ သမိုင္း ” အခ်က္အလက္ေတြ လိုတယ္။ ဥပမာဗ်ာ အာဇာနည္ေန႕ အေၾကာင္းကို ေရးပါ ဆိုတာမ်ိဳး။ သမိုင္းမွာ ဂ်ိဳးကပ္ေအာင္ ညံ့တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မျဖစ္ဘူး။ ျပီးေတာ႔ ဝါသနာလည္းမပါဘူးဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရးရင္ အျမဲတမ္း “အေရးအသား ” ကိုေရြးတယ္။ တကယ္လို႔ “အေရးအသား ” မပါဘူးဆိုမွ “ သရုပ္ေဖာ္ ” ကို ကၽြန္ေတာ္ ေရြးတယ္။
“ အေရးအသား ” ဆိုတာ ကိုယ္စိတ္ကူးတည္ရာကို ကိုယ္႔ရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ႔ အခ်က္ေလးေတြနဲ႔ ပံုစံခ်ျပရတာေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္ထည္႔ေပးလိုက္တဲ႔ အခ်က္အလက္ေလးေတြ သူတို႔ ဖတ္လို႔ေကာင္းသြားျပီး ရင္ထဲ ေရာက္သြားရင္ ရတာပါပဲ။ ဥပမာ “ ကၽြန္ေတာ္႔အိမ္က ေခြးကေလး ” ေပါ႔.။ ကိုယ္႕အိမ္က ေခြးတစ္ေကာင္အေၾကာင္းကို ဘယ္လို ရွိပါတယ္ ဆိုျပီး အခ်က္အလက္ေလးေတြနဲ႔ ေရးရတာေလ။
“ သရုပ္ေဖာ္ ” ကေတာ႔ သူတို႔မ်က္စိထဲမွာ ပံုေပၚလာေအာင္ ေရးရတာေပါ႔ဗ်ာ။ ဥပမာ “ ေဆာင္းႏွင္းမႈန္သီေသာ ဒီဇင္ဘာ ” ဆိုပါေတာ႔။ ဒါဆိုရင္ ေဆာင္းကာလ ဒီဇင္ဘာလမွာ ဘယ္လို ေအးျပီး မနက္မွာ ႏွင္းေတြ ဘယ္လို က်ေနတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔။ ဒါကို ကုိယ္က ကိုယ္ႏွစ္သက္သလို ကိုယ္႕စာဖတ္သူ ရင္ထဲမွာ ၊ မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ေယာင္ေအာင္ တင္ျပႏိုင္ရင္ ရပါျပီ.။
ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ အဓိက ေျပာခ်င္တာကေတာ႔ စာတစ္ပုဒ္ကို ဘယ္လို စေရးရမယ္ ဆိုတာ မရွိပါဘူး.။ မိမိ ဘယ္ေနရာကို အႏွစ္သက္ဆံုး ၊ စိတ္အဝင္စားဆံုး ၊ စိတ္အပါဆံုး ျဖစ္ေနလဲ ဒီေနရာကပဲ စျပီး ခ်ေရးလိုက္ပါ။ စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ဖို႔ ဆိုတာ ဘယ္ဟာ အခက္ဆံုးလို႔ ထင္ပါသလဲ.။ အခက္ဆံုးေနရာကေတာ႔ . .
“ ပထမဦးဆံုး စျပီး ခ်ေရးျဖစ္ဖို႔ပါ.။ ”
စျပီး ခ်ေရးျဖစ္သြားျပီဆိုရင္ေတာ႔ ကိုယ္႕ဖာသာ စိတ္ကူးေတြထြက္ ၊ အမွားေတြ ျပင္ျပီး ထာဝရ အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ေတာင္မွ ဒီအခ်ိန္မွာ အဆင္အေျပဆံုး စာတစ္ပုဒ္ကို ရရွိလာပါလိမ္႕မယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာကေတာ႔ . .
“ စာတစ္ပုဒ္ေမြးဖြားေစဖို႔ “ အခု ” ပဲ ေရာက္ရာ ေနရာကေန ခ်ေရးလိုက္ပါ.။ ”
ကိုေဇာ္ ခံစားတင္ျပသည္။
0 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
Post a Comment