ဂဏာန္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ အားအင္ဟာ သူရဲ႕ လက္မ ပါပဲ။ ဒီလက္မ အၾကီးအေသးေပၚ မူတည္ျပီး သူက အင္အားၾကီးထြားရတယ္။ လက္မ ဆိုတာ သူ႕အတြက္ ရန္သူကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ ၊ အစာရွာစားဖို႔ ၊ ဦးေဆာင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ ေနရာကို ရယူဖို႔ ၊ မိမိကိုယ္ကို တိုးတတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ အစရွိသျဖင္႔ သူ႕မွာ သံုးစြဲရတယ္။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အားအင္ဟာ သူ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္မႈ ပါပဲ။ ဒီအေတြးအေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္မႈ ထဲမွာ ယခု ျဖစ္ေနတာကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၊ အရင္က ျဖစ္ခဲ႔တာကို သင္ခန္းစာ ယူႏိုင္ဖို႔ ၊ ေနာင္အနာဂတ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေသာ ကိစၥမ်ားကို ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ဖို႔ ၊ မိမိကုိယ္ကို တိုးတတ္ေနဖို႔ အစရွိသျဖင္႔ သူ႕မွာ သံုးစြဲရတယ္။
တကယ္လို႔ ဂဏာန္း တစ္ေကာင္က သူ႔ရဲ႕ လက္မကို သံုးစြဲခြင္႔ မရေတာ႔ဘူး ဆိုေသာ အခါ. . . ၊ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္မႈမ်ားကို သံုးစြဲခြင္႔ မရေတာ႔ဘူး ဆိုတဲ႔ အခါမွာ ဘာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါသလဲ။
မထူးျခားဘူး ဆိုေပမဲ႔ ထူးထူးျခားျခားပါပဲ ကၽြန္ေတာ္႔ အလုပ္ထဲမွာ စူပါဗိုက္ဇာေတြ ေပါမ်ားလွတယ္။ သက္ဆို္င္ရာ ဌာန တစ္ခုမွာကို ၄ ေယာက္ေတာင္မွ ရွိေနတဲ႔ ဌာနေတြလည္း ရွိတယ္။ မလိုအပ္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေပမဲ႔ Shipping နဲ႔ Packing အတြက္က်ေတာ႔လည္း လိုေနျပန္ေရာ။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါေလ သူေဌးက လိုလို႔ ထားတာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ကေတာ႔ မဆိုင္။ အဲဒီ စူပါေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဌာန မတူသလို ၊ အဆိုင္းလည္း မတူလို႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိပ္ျပီး စကားမေျပာျဖစ္တဲ႔ စူပါနဲ႔ ဒီေန႔ေတာ႔ စကားေျပာျဖစ္လိုက္တယ္။ သူ႕လက္ထဲက သတင္းစာကို ကိုင္ျပီး သူ႕အလုပ္ မဝင္ခင္ ကၽြန္ေတာ္႔နားမွာ လာဖတ္တာပါ။
သတင္းစာရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ ဂဏာန္းေပါင္းေရာင္းတဲ႔ ဆိုင္ ေၾကာ္ျငာကို ကၽြန္ေတာ္က ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ ဟိုတစ္ေန႔က စားခ်င္လို႔ ဂဏာန္းသြားဝယ္ေတာ႔ ဆိုင္မွာ တစ္ေကာင္တည္းကို 7.60 RM ေပးရလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာေတာ႔ သူက. . . . .
“ ဒါက ဆိုင္က ဂဏာန္းေတြက ေက်ာက္ဂဏာန္းေတြ ၊ ဒါေၾကာင္႔ ေစ်းၾကီးတာကြ။ ငါက အရင္က စာဖိုမွဴးလုပ္ခဲ႔တယ္ ဆိုရင္ မင္းယံုမလား။ ”
တဲ႔။ ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း မယံုႏိုင္သလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီမွာ သူက ဆက္ေျပာျပတယ္။ ဂဏာန္းတစ္ေကာင္ကို ဘယ္လို ေရြးရတာ ၊ ရြံေတြ သဲေတြ ထြက္ေအာင္ ဘယ္လို ေဆးရတာ။ ဒီလိုေတြ သူေျပာျပတယ္။
ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္ ဂဏာန္းအရွင္ေတြကို ငယ္ငယ္က ျပဳတ္တယ္ ဆိုရင္ သူ႕လက္မကို မိေအာင္ ၾကိဳးတုပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ ခက္တယ္ ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္း ေျပာမိတယ္။ ဒီေတာ႔ သူက ေျပာတယ္။
“ တကယ္လို႔ ငါတို႔ စားဖိုေဆာင္မွာက်ေတာ႔ ဒီလို လုပ္လို႔ မရဘူး။ ဂဏာန္းလက္မကို ဒီလို ေရာျပီး ခ်က္ျပဳတ္တယ္ ဆိုရင္ ၾကိဳးအနံ႕ေတြက တျခားဟာေတြနဲ႔ ေရာသြားျပီး မေကာင္းဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ငါတို႕ကေတာ႔ သူ႕လက္မကို သြားၾကားထိုးတံေလးနဲ႔ လက္ထိပ္ခတ္လိုက္တာပဲကြ။ ”
“ ဟင္. .ဘယ္လို ခတ္တာလဲ။ ”
ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားတယ္။ ဒီေတာ႔ သူက ရွင္းျပတယ္။
“ ဒီလိုေလ။ သူတို႕ လက္မရဲ႕ အေပၚဘက္က အတံၾကီးကို လႈပ္ရွားျပီး ဒါနဲ႔ ညွပ္တာ မဟုတ္လား။ အဲဒီ လႈပ္ရွားႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ႔ လက္မအေပၚၾကားေလးမွာ အေပါက္လိုလို တစ္ခုပါတယ္။ အေပါက္ေတာ႔ ျဖစ္မေနဘူး။ အခြံေပ်ာ႔ေလး တစ္ခုနဲ႔ ဖုံးထားတယ္။ ဒီအထဲကို ခၽြန္ေနတဲ႔ သြားၾကားထိုးတံေလးကို ခ်ိဳးျပီး ထည္႔လိုက္ရင္ သူတို႕ လက္မေတြ မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ ေလာ႔ခ်လိုက္သလိုပဲ။ ဒါကို ငါတို႕ကေတာ႔ လက္ထိပ္ခတ္တယ္ လို႔ ေခၚတယ္။ ”
ေၾသာ္. . .ဒီေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က လယ္ကြင္းမွာ ပုစြန္လံုး ႏႈိက္ေတာ႔ မိလာတဲ႔ ဂဏာန္းေတြကို ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ထဲ မထည္႔ခင္ ပံုစံကို သြားျပီး သတိရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လယ္ကြင္းမွာ ႏႈိက္လို႔ ရလာတဲ႔ ပုစြန္လံုးေတြကို သူတို႔ လက္မက လာျပီး ညွပ္လို႔ မရေအာင္ သူတို႕ရဲ႕ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြရဲ႕ ထိပ္ဖ်ားက အခၽြန္ေလးကို ခ်ိဳးျပီး လက္မရဲ႕ ၾကားထဲက အခ်ိဳင္႔ေလးထဲကို ထိုးထည္႔လိုက္ရင္ သူတို႕လက္ေတြ လႈပ္လို႔ မရေတာ႔ဘူး။ ဒါကို လက္ထိပ္ခတ္တာလို႔ ေခၚတယ္ လို႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ျပဖုူးတာ ျပန္ျပီး မွတ္မိလာတယ္။
ငယ္ငယ္ကေတာ႔ အကုန္ ေလွ်ာက္လုပ္တာ မဟုတ္လား။ ဝဋ္ေတြ ဘာေတြလည္း မသိေသးဘူးေလ။ ေနာက္ေတာ႔ အသက္ၾကီးလာေတာ႔မွ ဒါေတြ မလုပ္ျဖစ္ေတာ႔တာ။ ဒီစူပါ က ဒီလို ျပန္ျပီး အစေဖာ္ေပးမွ ကၽြန္ေတာ္ ဂဏာန္းေတြ ၊ လယ္ပုစြန္လံုးေလးေတြကို လက္မ ညွပ္လို႔ မရေအာင္ လက္ထိပ္ခတ္တာကို သြားျပီး သတိရေတာ႔တယ္။
ဒါက ဂဏာန္း ၊ လယ္ပုစြန္လံုးေလးေတြ အတြက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြ အတြက္က်ေတာ႔ေရာ ။ လူသားတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္မႈမ်ားကို သံုးစြဲခြင္႔ မရေတာ႔ဘူး ဆိုတဲ႔ အခါမွာ ဘာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါသလဲ။
ကၽြန္ေတာ္ အတိတ္က ျဖစ္ရပ္ တခ်ိဳ႕ကုိ သြားျပီး သတိရမိတယ္။
အျပင္မွာ မိုးက ေအးေအးေဆးေဆးကို ရြာေနတဲ႔ အခ်ိန္ေပါ႔။ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြ အုပ္အုပ္ဆိုင္းျပီး မိႈင္းလွတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ Lab ခန္းထဲမွာလည္း အေအးေတြ ပြားေနလို႔ အေအးေတာင္မွ ေလွ်ာ႔ထားရတယ္။
အခန္းထဲမွာ ထြက္ကုန္ စာရင္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ေပါင္းေနတုန္း ေရွ႔က ရာဘာရည္ေတြကို ၾကည္႔ေနရင္း Ms. Ng က စားပြဲေပၚကို ေဘာပင္နဲ႔ တေတာက္ေတာက္ ေခါက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည္႔လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ သတိမထားမိ။ သူက ဒီလို ေနတတ္သူ မဟုတ္။ လူက လ်င္ျမန္သလို ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကလည္း ျမန္တယ္။ စားပြဲေပၚမွာ ေတာင္ျခစ္ ေျမာက္ျခစ္ ၊ စားပြဲကို အရာမေရာက္ ေခါက္ေနတတ္သူမ်ိဳး မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္တယ္ သူ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနျပီ။
ခဏၾကာေတာ႔ သူက ကၽြန္ေတာ္႕ဘက္ လွည္႔ျပီး . . .
“ ေဇာ္ X X . . . နင္႕ကို ငါ တစ္ခု တိုင္ပင္ခ်င္တယ္။ အလုပ္နဲ႔ေတာ႔ မဆိုင္ဘူးေပါ႔။ အေရးေတာ႔ ၾကီးတယ္။ ”
“ အင္း ေျပာေလ။ ရပါတယ္။ ”
“ ငါတို႔လည္း ဘယ္လို လုပ္ရမွန္း မသိ ျဖစ္ေနတာ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ အရမ္းေကာင္းလြန္းေနလို႔။ ”
“ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္လို႔ပါလိမ္႔ ေျပာျပပါဦး။ ”
သူက နံရံကို ေငးတယ္။ ထုတ္ခ်င္းေပါက္ သူ မျမင္ႏိုင္ေပမဲ႔ ဒီထက္ ပိုေဝးတဲ႔ ေနရာကို ျမင္ေနမိမွန္း သိသာတယ္။ သက္မ တစ္ခ်က္ ရႈိက္လိုက္ျပီး သက္ျပင္း တစ္ခ်က္ ခ်ျပီးမွ သူူ ဆက္ေျပာတယ္။
“ ဒီလို. . . ငါ႔ ခ်စ္သူက အင္ဒိုနီးရွား မွာ အလုပ္သြားလုပ္ေနတာ နင္႕ကို ေျပာဖူူးတယ္ေနာ္။ ”
“ ေအးေလ. . . ငါလည္း သိတယ္ေလ။ ၇ လပိုင္းက သြားတယ္ ဆိုလားပဲ။ ”
“ ဟုတ္တယ္။ ၇ လပိုင္းပဲ။ အခု သူ႕ကိစၥ ေျပာမလို႔. . . ”
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ သူ႕အလုပ္က အဆင္မေျပဘူးလား။ ”
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ျမန္မာပီပီ . . သူ႕စကားမျပီးခင္ ျဖတ္ေမးလိုက္တယ္။
“ မဟုတ္ဘူး။ သူ အဆင္ေျပ လြန္ေနတာ. . . ”
“ ဘယ္လို . . ”
“ ဟုတ္တယ္။ အဆင္ေျပလြန္ေနလို႔ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနၾကတာ။ ”
“ ေသခ်ာ ေျပာျပပါဦး။ ”
“ သူ႕ကို အလုပ္ခန္႕တာက ဒီမေလးရွားက သူေဌးပဲ။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ကို ခန္႕ကတည္းက အင္ဒိုနီးရွားမွာ ရွိေနတဲ႔ သူ႕အလုပ္မွာ လုပ္ဖို႔ ဆိုျပီး ေခၚတာ။ အခု သူ လခက မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းေကာင္းရတယ္။ ”
“ ဒီေတာ႔. . . ”
“ ဒါေပမဲ႔ သူ ဘာမွ မလုပ္ရဘူး။ နင္႔သိတဲ႔ အတိုင္းပဲ သူက ငါလိုပဲ အဂ်ၤင္နီယာ တစ္ေယာက္ပဲေလ။ ငါက Process ၊ သူကေတာ႔ Planning ကို ထပ္တတ္ထားတာ။ အခု လုပ္ေနရတဲ႔ အလုပ္က သူ႕အတြက္ သူတတ္ထားတာေတြ ဘာမွ မလုပ္ရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႕ကို သူေဌးက ခိုင္းထားတာ ရိုးရိုးသာမာန္ ရံုးဝန္ထမ္းတစ္ဦး လုပ္ႏိုင္တဲ႔ စာရင္းေပါင္း ၊ Excel ဒါေတြပဲ လုပ္ေနရတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ကိုေတာ႔ ေပးထားတဲ႔ လခက သာမာန္ အဂ်ၤင္နီယာ တစ္ေယာက္ထက္ ေတာင္မွ ပိုရေအာင္ ေပးထားတယ္။ ”
“ ဒီေတာ႔ . . အဆင္ေျပေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ”
“ ဟုတ္တယ္ အလုပ္က အဆင္ေျပေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ မေပ်ာ္ဘူး။ တကယ္ေတာ႔ သူလုပ္ေနရတာ သူနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ႔ အလုပ္မွ မဟုတ္တာ။ သာမာန္ရံုးဝန္ထမ္း လုပ္ရတဲ႔ အလုပ္တစ္ခုကို သူ႕ကို ပိုက္ဆံ ပိုေပးျပီး ခိုင္းထားတာ။ အဂ်ၤင္နီယာက အဂ်ၤင္နီယာ အလုပ္ မလုပ္ရေတာ႔ မတိုးတတ္ဘူးေပါ႔။ သူလည္း မေပ်ာ္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ဘာလုပ္သင္႔လဲ လို႔ ငါ ေမးတာ. . ။ ”
သူက ဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္႔ေခါင္းထဲကို အခ်က္အလက္ေတြ အမ်ားၾကီး ဝင္လာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုပဲ ခပ္ျမန္ျမန္ ေျပာလိုက္တယ္။
“ ဒါဆိုရင္ေတာ႔ ျပန္လာခိုင္းလိုက္ေတာ႔။ ဒါ မေကာင္းဘူး။ ဒါ သူ႕ကို အစီအစဥ္ ရွိရွိနဲ႔ ႏွစ္ေနတာ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ငါေျပာျပမယ္။ ”
လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ Hero တစ္ေယာက္ ၊ Ideal တစ္ေယာက္ ေလာက္ေတာ႔ ရွိတတ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အေဖရဲ႕ စံထားရာ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ ဆရာလည္း ဟုတ္ ၊ သူငယ္ခ်င္းလည္း ဆိုလို႔ ရတဲ႔ “ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ ”။ ေဖေဖတို႕လိုပဲ အဂ်ၤင္နီယာ လက္မွတ္ကိုင္ထားသူ။ ကၽြန္ေတာ္႕အေဖ လက္မွတ္ကေတာ႔ သူ႕ေလာက္ မျမင္႔ဘူးလို႔ ေျပာတယ္။
သူ႕အေၾကာင္းကို ေျပာရရင္ ေဖေဖက စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ ေမ႕ေနတတ္တယ္။ ေဖေဖ ေျပာသမွ် ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ အေၾကာင္းေတြထဲမွာ အခုလို ကိစၥတစ္ခုကို ေျပာဖူးတယ္။ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ ေက်ာင္းျပီးခါစမွာ သူ႕ကို လာျပီး ကမ္းလွမ္းတဲ႔ အလုပ္ တစ္ခုက လခေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေခၚတယ္။ ဒီေတာ႔ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ကလည္း သြားလုပ္တာေပါ႔ေလ။ အရမ္းေတာ္တဲ႔ လူေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ထက္ျမက္ေတာ႔ ေက်ာင္းမျပီးေသးဘူး သူ႕ကို စီးပြားေရးလုပ္ငန္းထဲကို အျပိဳင္ ေခၚခ်င္သူေတြ ရွိတယ္။
ဒီလိုလူေတြ ၾကားထဲမွာမွ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔က ဒီလုပ္ငန္းရွင္ကို ဦးစားေပး ေရြးခဲ႔တယ္။ လုပ္ငန္းၾကီးေတာ႔ သူ႔အတြက္ အမ်ားၾကီး အေတြ႕အၾကံဳေတြ ရမယ္လို႔ ထင္ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္ေတာ႔ သူထင္သလို ျဖစ္မလာဘူး။ သူ႕ကို နယ္ဖ်ားက အလုပ္တစ္ခုကို ပို႔ထားတယ္။ လခ ေကာင္းေကာင္းေပးထားျပီး သာမာန္ ရံုးဝန္ထမ္းေတြ လုပ္တဲ႔ အလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ လုပ္ခိုင္းထားတယ္။ သူက လုပ္ရတာကို အားမရလို႔ ေမးရင္ “ ခဏေလးေစာင္႔႔ပါကြာ။ အခု အလုပ္ေလးေတြ လက္စမျပတ္ေသးလို႔ လက္စ ျပတ္ရင္ မင္းအတြက္ ပေရာ႔ဂ်က္ အသစ္ တစ္ခု ရွိပါတယ္။” ဒီလိုပဲ ေျပာတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္သာ ေျပာင္းသြားတယ္။ သူ႔အတြက္ ဘာမွ ေထြေထြ ထူးထူး မလုပ္ရ။ ေက်ာင္းဆင္းဆင္းခ်င္း အစြမ္းေတြ ျပခ်င္သူ တစ္ေယာက္ ဘာမွ လုပ္ခြင္႔မရပဲ လခ ေကာင္းေကာင္းေတြပဲ ရေနေတာ႔ သူ႕အတြက္ အဆင္မေျပေတာ႔ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ေတာ႔ သူ႕ကို ကယ္တင္တဲ႔ ဆရာ တစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ေတာ႔ . . .
“ မင္း အခုခ်က္ခ်င္း အလုပ္ထြက္လိုက္ေတာ႔။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ အဲဒီ အလုပ္က မင္းကို ႏွစ္သတ္ေနတာ။ မင္း ေက်ာင္းဆင္းျပီး တျခား အလုပ္တစ္ခုခုမွာ ဝင္လုပ္ရင္ သူ႔အတြက္ ျပိဳင္ဘက္ တစ္ဦး ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္ရဲ႕ ျပိဳင္ဘက္ ျဖစ္လာႏိုင္သူေတြကို ကိုယ္႕ဆီ ေခၚျပီး ကိုယ္႕အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိ ၊ သူတို႔ရဲ႕ အရည္အေသြးကိုလည္း သူမ်ား သံုးလို႔ မရေအာင္ လုပ္ထားလိုက္တာ။ ဒီေတာ႔ ကိုယ္က မသံုးရင္ေတာင္မွ သူ႕ကို သူမ်ား မသံုးရေတာ႔ ကိုယ္႕အတြက္ ျပိဳင္ဘက္ ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ ”
ဒါနဲ႔ပဲ ဥိးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ အလုပ္က ထြက္ျပီး တျခား သူနဲ႔ အမွန္တကယ္ သင္႔ေတာ္ျပီး သူ႕အတြက္ လုပ္ကြက္ ရွိမယ္ ၊ သူ႕ရဲ႕ စြမ္းရည္ေတြကို ထုတ္ျပခြင္႔ရတယ္ ဆိုတဲ႔ အလုပ္မွာ လုပ္လိုက္တာ ေနာက္ပိုင္း ေတာက္ေလွ်ာက္ ေအာင္ျမင္သြားခဲ႔တယ္။
ဒါကို ေဖေဖ အျမဲလိုလို ေျပာျပျဖစ္တယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို Ms. Ng ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေျပာျပ ျဖစ္တယ္။ ျပီးေတာ႔. . .ေနာက္ထပ္. .
ဒါဟာ ေလာကရဲ႕ လူေတြ သတိမထားမိတဲ႔ အခ်က္ေလး တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္႕အခု လုပ္ေနရတဲ႔ အလုပ္တစ္ခုဟာ အရမ္းသက္သာ ၊ လခေကာင္းတယ္ ဆိုျပီး ကိုယ္႔ရဲ႕ ေနာင္ေရးတိုးတတ္မႈ မရွိတဲ႔ ေနရာ ေဒသမွာ လူေတြဟာ ယစ္မူးျပီး ေနတတ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ႔မွ ဒါ ကိုယ္႕အတြက္ ဘာမွ ပညာ မရႏိုင္ဘူး ဆိုတာ သိလိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကုန္သြားခဲ႔ရျပီ။
ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးေတြကို အျမင္သာဆံုး ေနရာကေတာ႔ ေဘာလံုး ေလာကပဲ ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ - လူးဝစ္ ဆာဟာ က ဖူလ္ဟမ္မွာ အရမ္းကို ေျခစြမ္းျပေနတယ္။ ဖူလ္ဟမ္ နဲ႔ မန္ယူ ေတြ႕ၾကျပီ ဆိုရင္ ဆာဟာကို မန္ယူ ေနာက္တန္းေတြ ႏိုင္ေအာင္ မထိန္းႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ပရီးမီးယား လိဂ္မွာ အမွတ္ ၃ မွတ္ ဆိုတာကလည္း တန္ဖိုး ရွိသလို ၊ ဖူလ္ဟမ္ နဲ႔ ေတြ႕ရတဲ႔ အိမ္ကြင္း ၊ အေဝးကြင္းမွာ ဆာဟာ ေၾကာင္႔ အမွတ္ေတြ ဆံုးရံႈးရေတာ႔ ဒါက ေတာ္ေတာ္ကို ထိခိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဖာဂူဆန္က ဆာဟာ ကို အသင္းအတြက္ အရမ္းကို အေရးပါသူ တစ္ေယာက္ လို ပံုစံနဲ႔ ဝယ္ျပီး ဆာဟာ ရဲ႕ လက္မေတြကို ညွပ္လို႔ မရေအာင္ ေလာ႔ခ်ျပီး သူ႕အသင္းမွာ ထိန္းထားလိုက္တယ္။
ဆာဟာ မရွိေတာ႔တာနဲ႔ ဖူလ္ဟမ္ အသင္းကလည္း အစြမ္းထက္တဲ႔ အသင္း တစ္ခု မဟုတ္ေတာ႔ပဲ မန္ယူ သာမာန္နဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္တဲ႔ အသင္း တစ္ခု ျဖစ္သြားခဲ႔တယ္။ ဆာဟာကိုလည္း ဖာဂူဆန္က ထုတ္သံုးခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဝယ္ကာစက ျဖစ္ျပီး ေနာက္ေတာ႔ ေခ်ာင္ထိုးထားရာကေန ေနာက္ဆံုး ဖူလ္ဟမ္မွာေလာက္ ေျခစြမ္း မထက္ေတာ႔ပဲ သာမာန္ ေျခစြမ္းေလာက္နဲ႔ အသင္းေျပာင္း သြားရေတာ႔တာပါပဲ။
ဒီလို ဥပမာေတြ ေဘာလံုး ေလာကမွာ အမ်ားၾကီးပါ။ ဒါေၾကာင္႔ တခ်ိဳ႕ေသာ ေဘာလံုးသမားေတြက သူတို႕ကို အသင္းၾကီး တစ္ခုက ကမ္းလွမ္းတယ္္ ဆိုတိုင္း မသြားပဲ သူ႕ကို တကယ္ အလိုရွိေနတယ္ ဆိုတဲ႔ အသင္းကိုသာ ေရြးျခယ္ ေျပာင္းေရြ႕ၾကတာပါ။ ဟိုေရာက္ေတာ႔မွ ကိုယ္႕ကို ထည္႔မသံုးဘူး ဆိုရင္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ သြားေျပာလို႔ မရဘူးေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ကုိယ္႕ရဲ႕ အစြမ္းထက္တဲ႔ ေျခစြမ္း ကို အျမဲတမ္း ထက္ျမက္ေနေအာင္ အသံုးခ်ခြင္႔ ရေနတဲ႔ အသင္းကိုပဲ သူတို႔ ေသခ်ာ စံုစမ္းျပီး ေျပာင္းေရြ႕ၾကပါတယ္။ ဒါမွ သူတို႕ရဲ႕ အားထားရတဲ႔ ေျခစြမ္း ၊ သူတို႕ရဲ႕ ရန္သူကို တိုက္ခိုက္ ႏိုင္ေသာ ဂဏာန္းလက္မနဲ႔ တူတဲ႔ ေျခစြမ္း မေပ်ာက္ပ်က္မွာေပါ႔ေလ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ အခု ေနာက္ပိုင္း စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြက အျပိဳင္အဆိုင္ေတြက မ်ားလာေတာ႔ ကိုယ္႕ထက္ ေက်ာ္သြားႏိုင္တဲ႔ အစြမ္းအစ ရွိသူေတြကို ကိုယ္႔လက္ေအာက္ကို ေခၚထားျပီး ခိုင္းတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီ အထဲကမွ ၁၀၀ % လံုးကေတာ႔ အသံုးဝင္လို႔ ေခၚထားတာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ အသံုးဝင္လို႔ ဆိုတာထက္ ကိုယ္႕မွာ မေခၚထားပဲ တျခားေနရာ ေရာက္သြားရင္ ကိုယ္႔လုပ္ငန္းကို တိုက္ခိုက္ ၊ ထိခိုက္လာမွာ စိုးလို႔ တမင္ ေခၚထားတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ အခု ကိုယ္လုပ္ေနရတဲ႔ အလုပ္တစ္ခုဟာ ကိုယ္နဲ႔ ကိုက္ညီေနရဲ႕လား ၊ ကိုယ္႔ေနာင္ေရးကို ဘယ္လို ေထာက္ပံ့ပိုးႏိုင္လဲ ဆိုတာကို “ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္တတ္ရပါမယ္။” လခေကာင္းတယ္ ၊ သက္သာတယ္ ဆိုျပီး ေရသာခို ေနခဲ႔ရင္ေတာ႔ အခ်ိန္ ၾကာလာတဲ႔ အခါမွာ ကိုယ္႕ရဲ႕ စြမ္းရည္ေတြ က်ဆင္းလာျပီး “ လက္ထိပ္ အခတ္ခံရေသာ ညွပ္မရေသာ ဂဏာန္း လက္မ ” ေတြလို ခံစားလာရမွာပါပဲ။
မွတ္ခ်က္။ ။ ေရးထားျပီး Draft ထဲမွာ သိမ္းထားတာကေတာ႔ ၾကာပါျပီ။ တင္သင္႔ မတင္သင္႔ စဥ္းစားေနလို႔ပါ။ အခုမွ တင္ျဖစ္တယ္။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အားအင္ဟာ သူ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္မႈ ပါပဲ။ ဒီအေတြးအေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္မႈ ထဲမွာ ယခု ျဖစ္ေနတာကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ ၊ အရင္က ျဖစ္ခဲ႔တာကို သင္ခန္းစာ ယူႏိုင္ဖို႔ ၊ ေနာင္အနာဂတ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေသာ ကိစၥမ်ားကို ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ဖို႔ ၊ မိမိကုိယ္ကို တိုးတတ္ေနဖို႔ အစရွိသျဖင္႔ သူ႕မွာ သံုးစြဲရတယ္။
တကယ္လို႔ ဂဏာန္း တစ္ေကာင္က သူ႔ရဲ႕ လက္မကို သံုးစြဲခြင္႔ မရေတာ႔ဘူး ဆိုေသာ အခါ. . . ၊ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္မႈမ်ားကို သံုးစြဲခြင္႔ မရေတာ႔ဘူး ဆိုတဲ႔ အခါမွာ ဘာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါသလဲ။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
မထူးျခားဘူး ဆိုေပမဲ႔ ထူးထူးျခားျခားပါပဲ ကၽြန္ေတာ္႔ အလုပ္ထဲမွာ စူပါဗိုက္ဇာေတြ ေပါမ်ားလွတယ္။ သက္ဆို္င္ရာ ဌာန တစ္ခုမွာကို ၄ ေယာက္ေတာင္မွ ရွိေနတဲ႔ ဌာနေတြလည္း ရွိတယ္။ မလိုအပ္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေပမဲ႔ Shipping နဲ႔ Packing အတြက္က်ေတာ႔လည္း လိုေနျပန္ေရာ။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါေလ သူေဌးက လိုလို႔ ထားတာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ကေတာ႔ မဆိုင္။ အဲဒီ စူပါေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဌာန မတူသလို ၊ အဆိုင္းလည္း မတူလို႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိပ္ျပီး စကားမေျပာျဖစ္တဲ႔ စူပါနဲ႔ ဒီေန႔ေတာ႔ စကားေျပာျဖစ္လိုက္တယ္။ သူ႕လက္ထဲက သတင္းစာကို ကိုင္ျပီး သူ႕အလုပ္ မဝင္ခင္ ကၽြန္ေတာ္႔နားမွာ လာဖတ္တာပါ။
သတင္းစာရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ ဂဏာန္းေပါင္းေရာင္းတဲ႔ ဆိုင္ ေၾကာ္ျငာကို ကၽြန္ေတာ္က ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ ဟိုတစ္ေန႔က စားခ်င္လို႔ ဂဏာန္းသြားဝယ္ေတာ႔ ဆိုင္မွာ တစ္ေကာင္တည္းကို 7.60 RM ေပးရလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာေတာ႔ သူက. . . . .
“ ဒါက ဆိုင္က ဂဏာန္းေတြက ေက်ာက္ဂဏာန္းေတြ ၊ ဒါေၾကာင္႔ ေစ်းၾကီးတာကြ။ ငါက အရင္က စာဖိုမွဴးလုပ္ခဲ႔တယ္ ဆိုရင္ မင္းယံုမလား။ ”
တဲ႔။ ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း မယံုႏိုင္သလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီမွာ သူက ဆက္ေျပာျပတယ္။ ဂဏာန္းတစ္ေကာင္ကို ဘယ္လို ေရြးရတာ ၊ ရြံေတြ သဲေတြ ထြက္ေအာင္ ဘယ္လို ေဆးရတာ။ ဒီလိုေတြ သူေျပာျပတယ္။
ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္ ဂဏာန္းအရွင္ေတြကို ငယ္ငယ္က ျပဳတ္တယ္ ဆိုရင္ သူ႕လက္မကို မိေအာင္ ၾကိဳးတုပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ ခက္တယ္ ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္း ေျပာမိတယ္။ ဒီေတာ႔ သူက ေျပာတယ္။
“ တကယ္လို႔ ငါတို႔ စားဖိုေဆာင္မွာက်ေတာ႔ ဒီလို လုပ္လို႔ မရဘူး။ ဂဏာန္းလက္မကို ဒီလို ေရာျပီး ခ်က္ျပဳတ္တယ္ ဆိုရင္ ၾကိဳးအနံ႕ေတြက တျခားဟာေတြနဲ႔ ေရာသြားျပီး မေကာင္းဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ငါတို႕ကေတာ႔ သူ႕လက္မကို သြားၾကားထိုးတံေလးနဲ႔ လက္ထိပ္ခတ္လိုက္တာပဲကြ။ ”
“ ဟင္. .ဘယ္လို ခတ္တာလဲ။ ”
ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားတယ္။ ဒီေတာ႔ သူက ရွင္းျပတယ္။
“ ဒီလိုေလ။ သူတို႕ လက္မရဲ႕ အေပၚဘက္က အတံၾကီးကို လႈပ္ရွားျပီး ဒါနဲ႔ ညွပ္တာ မဟုတ္လား။ အဲဒီ လႈပ္ရွားႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ႔ လက္မအေပၚၾကားေလးမွာ အေပါက္လိုလို တစ္ခုပါတယ္။ အေပါက္ေတာ႔ ျဖစ္မေနဘူး။ အခြံေပ်ာ႔ေလး တစ္ခုနဲ႔ ဖုံးထားတယ္။ ဒီအထဲကို ခၽြန္ေနတဲ႔ သြားၾကားထိုးတံေလးကို ခ်ိဳးျပီး ထည္႔လိုက္ရင္ သူတို႕ လက္မေတြ မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ ေလာ႔ခ်လိုက္သလိုပဲ။ ဒါကို ငါတို႕ကေတာ႔ လက္ထိပ္ခတ္တယ္ လို႔ ေခၚတယ္။ ”
ေၾသာ္. . .ဒီေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က လယ္ကြင္းမွာ ပုစြန္လံုး ႏႈိက္ေတာ႔ မိလာတဲ႔ ဂဏာန္းေတြကို ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ထဲ မထည္႔ခင္ ပံုစံကို သြားျပီး သတိရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လယ္ကြင္းမွာ ႏႈိက္လို႔ ရလာတဲ႔ ပုစြန္လံုးေတြကို သူတို႔ လက္မက လာျပီး ညွပ္လို႔ မရေအာင္ သူတို႕ရဲ႕ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြရဲ႕ ထိပ္ဖ်ားက အခၽြန္ေလးကို ခ်ိဳးျပီး လက္မရဲ႕ ၾကားထဲက အခ်ိဳင္႔ေလးထဲကို ထိုးထည္႔လိုက္ရင္ သူတို႕လက္ေတြ လႈပ္လို႔ မရေတာ႔ဘူး။ ဒါကို လက္ထိပ္ခတ္တာလို႔ ေခၚတယ္ လို႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ျပဖုူးတာ ျပန္ျပီး မွတ္မိလာတယ္။
ငယ္ငယ္ကေတာ႔ အကုန္ ေလွ်ာက္လုပ္တာ မဟုတ္လား။ ဝဋ္ေတြ ဘာေတြလည္း မသိေသးဘူးေလ။ ေနာက္ေတာ႔ အသက္ၾကီးလာေတာ႔မွ ဒါေတြ မလုပ္ျဖစ္ေတာ႔တာ။ ဒီစူပါ က ဒီလို ျပန္ျပီး အစေဖာ္ေပးမွ ကၽြန္ေတာ္ ဂဏာန္းေတြ ၊ လယ္ပုစြန္လံုးေလးေတြကို လက္မ ညွပ္လို႔ မရေအာင္ လက္ထိပ္ခတ္တာကို သြားျပီး သတိရေတာ႔တယ္။
ဒါက ဂဏာန္း ၊ လယ္ပုစြန္လံုးေလးေတြ အတြက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြ အတြက္က်ေတာ႔ေရာ ။ လူသားတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္မႈမ်ားကို သံုးစြဲခြင္႔ မရေတာ႔ဘူး ဆိုတဲ႔ အခါမွာ ဘာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါသလဲ။
ကၽြန္ေတာ္ အတိတ္က ျဖစ္ရပ္ တခ်ိဳ႕ကုိ သြားျပီး သတိရမိတယ္။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
အျပင္မွာ မိုးက ေအးေအးေဆးေဆးကို ရြာေနတဲ႔ အခ်ိန္ေပါ႔။ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြ အုပ္အုပ္ဆိုင္းျပီး မိႈင္းလွတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ Lab ခန္းထဲမွာလည္း အေအးေတြ ပြားေနလို႔ အေအးေတာင္မွ ေလွ်ာ႔ထားရတယ္။
အခန္းထဲမွာ ထြက္ကုန္ စာရင္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ေပါင္းေနတုန္း ေရွ႔က ရာဘာရည္ေတြကို ၾကည္႔ေနရင္း Ms. Ng က စားပြဲေပၚကို ေဘာပင္နဲ႔ တေတာက္ေတာက္ ေခါက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည္႔လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ သတိမထားမိ။ သူက ဒီလို ေနတတ္သူ မဟုတ္။ လူက လ်င္ျမန္သလို ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကလည္း ျမန္တယ္။ စားပြဲေပၚမွာ ေတာင္ျခစ္ ေျမာက္ျခစ္ ၊ စားပြဲကို အရာမေရာက္ ေခါက္ေနတတ္သူမ်ိဳး မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္တယ္ သူ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနျပီ။
ခဏၾကာေတာ႔ သူက ကၽြန္ေတာ္႕ဘက္ လွည္႔ျပီး . . .
“ ေဇာ္ X X . . . နင္႕ကို ငါ တစ္ခု တိုင္ပင္ခ်င္တယ္။ အလုပ္နဲ႔ေတာ႔ မဆိုင္ဘူးေပါ႔။ အေရးေတာ႔ ၾကီးတယ္။ ”
“ အင္း ေျပာေလ။ ရပါတယ္။ ”
“ ငါတို႔လည္း ဘယ္လို လုပ္ရမွန္း မသိ ျဖစ္ေနတာ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ အရမ္းေကာင္းလြန္းေနလို႔။ ”
“ ဘာေတြမ်ား ျဖစ္လို႔ပါလိမ္႔ ေျပာျပပါဦး။ ”
သူက နံရံကို ေငးတယ္။ ထုတ္ခ်င္းေပါက္ သူ မျမင္ႏိုင္ေပမဲ႔ ဒီထက္ ပိုေဝးတဲ႔ ေနရာကို ျမင္ေနမိမွန္း သိသာတယ္။ သက္မ တစ္ခ်က္ ရႈိက္လိုက္ျပီး သက္ျပင္း တစ္ခ်က္ ခ်ျပီးမွ သူူ ဆက္ေျပာတယ္။
“ ဒီလို. . . ငါ႔ ခ်စ္သူက အင္ဒိုနီးရွား မွာ အလုပ္သြားလုပ္ေနတာ နင္႕ကို ေျပာဖူူးတယ္ေနာ္။ ”
“ ေအးေလ. . . ငါလည္း သိတယ္ေလ။ ၇ လပိုင္းက သြားတယ္ ဆိုလားပဲ။ ”
“ ဟုတ္တယ္။ ၇ လပိုင္းပဲ။ အခု သူ႕ကိစၥ ေျပာမလို႔. . . ”
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ သူ႕အလုပ္က အဆင္မေျပဘူးလား။ ”
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ျမန္မာပီပီ . . သူ႕စကားမျပီးခင္ ျဖတ္ေမးလိုက္တယ္။
“ မဟုတ္ဘူး။ သူ အဆင္ေျပ လြန္ေနတာ. . . ”
“ ဘယ္လို . . ”
“ ဟုတ္တယ္။ အဆင္ေျပလြန္ေနလို႔ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနၾကတာ။ ”
“ ေသခ်ာ ေျပာျပပါဦး။ ”
“ သူ႕ကို အလုပ္ခန္႕တာက ဒီမေလးရွားက သူေဌးပဲ။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ကို ခန္႕ကတည္းက အင္ဒိုနီးရွားမွာ ရွိေနတဲ႔ သူ႕အလုပ္မွာ လုပ္ဖို႔ ဆိုျပီး ေခၚတာ။ အခု သူ လခက မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းေကာင္းရတယ္။ ”
“ ဒီေတာ႔. . . ”
“ ဒါေပမဲ႔ သူ ဘာမွ မလုပ္ရဘူး။ နင္႔သိတဲ႔ အတိုင္းပဲ သူက ငါလိုပဲ အဂ်ၤင္နီယာ တစ္ေယာက္ပဲေလ။ ငါက Process ၊ သူကေတာ႔ Planning ကို ထပ္တတ္ထားတာ။ အခု လုပ္ေနရတဲ႔ အလုပ္က သူ႕အတြက္ သူတတ္ထားတာေတြ ဘာမွ မလုပ္ရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႕ကို သူေဌးက ခိုင္းထားတာ ရိုးရိုးသာမာန္ ရံုးဝန္ထမ္းတစ္ဦး လုပ္ႏိုင္တဲ႔ စာရင္းေပါင္း ၊ Excel ဒါေတြပဲ လုပ္ေနရတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ကိုေတာ႔ ေပးထားတဲ႔ လခက သာမာန္ အဂ်ၤင္နီယာ တစ္ေယာက္ထက္ ေတာင္မွ ပိုရေအာင္ ေပးထားတယ္။ ”
“ ဒီေတာ႔ . . အဆင္ေျပေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ”
“ ဟုတ္တယ္ အလုပ္က အဆင္ေျပေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ မေပ်ာ္ဘူး။ တကယ္ေတာ႔ သူလုပ္ေနရတာ သူနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ႔ အလုပ္မွ မဟုတ္တာ။ သာမာန္ရံုးဝန္ထမ္း လုပ္ရတဲ႔ အလုပ္တစ္ခုကို သူ႕ကို ပိုက္ဆံ ပိုေပးျပီး ခိုင္းထားတာ။ အဂ်ၤင္နီယာက အဂ်ၤင္နီယာ အလုပ္ မလုပ္ရေတာ႔ မတိုးတတ္ဘူးေပါ႔။ သူလည္း မေပ်ာ္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ဘာလုပ္သင္႔လဲ လို႔ ငါ ေမးတာ. . ။ ”
သူက ဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္႔ေခါင္းထဲကို အခ်က္အလက္ေတြ အမ်ားၾကီး ဝင္လာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုပဲ ခပ္ျမန္ျမန္ ေျပာလိုက္တယ္။
“ ဒါဆိုရင္ေတာ႔ ျပန္လာခိုင္းလိုက္ေတာ႔။ ဒါ မေကာင္းဘူး။ ဒါ သူ႕ကို အစီအစဥ္ ရွိရွိနဲ႔ ႏွစ္ေနတာ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ငါေျပာျပမယ္။ ”
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ Hero တစ္ေယာက္ ၊ Ideal တစ္ေယာက္ ေလာက္ေတာ႔ ရွိတတ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အေဖရဲ႕ စံထားရာ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ ဆရာလည္း ဟုတ္ ၊ သူငယ္ခ်င္းလည္း ဆိုလို႔ ရတဲ႔ “ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ ”။ ေဖေဖတို႕လိုပဲ အဂ်ၤင္နီယာ လက္မွတ္ကိုင္ထားသူ။ ကၽြန္ေတာ္႕အေဖ လက္မွတ္ကေတာ႔ သူ႕ေလာက္ မျမင္႔ဘူးလို႔ ေျပာတယ္။
သူ႕အေၾကာင္းကို ေျပာရရင္ ေဖေဖက စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ ေမ႕ေနတတ္တယ္။ ေဖေဖ ေျပာသမွ် ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ အေၾကာင္းေတြထဲမွာ အခုလို ကိစၥတစ္ခုကို ေျပာဖူးတယ္။ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ ေက်ာင္းျပီးခါစမွာ သူ႕ကို လာျပီး ကမ္းလွမ္းတဲ႔ အလုပ္ တစ္ခုက လခေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေခၚတယ္။ ဒီေတာ႔ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ကလည္း သြားလုပ္တာေပါ႔ေလ။ အရမ္းေတာ္တဲ႔ လူေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ထက္ျမက္ေတာ႔ ေက်ာင္းမျပီးေသးဘူး သူ႕ကို စီးပြားေရးလုပ္ငန္းထဲကို အျပိဳင္ ေခၚခ်င္သူေတြ ရွိတယ္။
ဒီလိုလူေတြ ၾကားထဲမွာမွ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔က ဒီလုပ္ငန္းရွင္ကို ဦးစားေပး ေရြးခဲ႔တယ္။ လုပ္ငန္းၾကီးေတာ႔ သူ႔အတြက္ အမ်ားၾကီး အေတြ႕အၾကံဳေတြ ရမယ္လို႔ ထင္ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္ေတာ႔ သူထင္သလို ျဖစ္မလာဘူး။ သူ႕ကို နယ္ဖ်ားက အလုပ္တစ္ခုကို ပို႔ထားတယ္။ လခ ေကာင္းေကာင္းေပးထားျပီး သာမာန္ ရံုးဝန္ထမ္းေတြ လုပ္တဲ႔ အလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ လုပ္ခိုင္းထားတယ္။ သူက လုပ္ရတာကို အားမရလို႔ ေမးရင္ “ ခဏေလးေစာင္႔႔ပါကြာ။ အခု အလုပ္ေလးေတြ လက္စမျပတ္ေသးလို႔ လက္စ ျပတ္ရင္ မင္းအတြက္ ပေရာ႔ဂ်က္ အသစ္ တစ္ခု ရွိပါတယ္။” ဒီလိုပဲ ေျပာတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္သာ ေျပာင္းသြားတယ္။ သူ႔အတြက္ ဘာမွ ေထြေထြ ထူးထူး မလုပ္ရ။ ေက်ာင္းဆင္းဆင္းခ်င္း အစြမ္းေတြ ျပခ်င္သူ တစ္ေယာက္ ဘာမွ လုပ္ခြင္႔မရပဲ လခ ေကာင္းေကာင္းေတြပဲ ရေနေတာ႔ သူ႕အတြက္ အဆင္မေျပေတာ႔ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ေတာ႔ သူ႕ကို ကယ္တင္တဲ႔ ဆရာ တစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ေတာ႔ . . .
“ မင္း အခုခ်က္ခ်င္း အလုပ္ထြက္လိုက္ေတာ႔။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ အဲဒီ အလုပ္က မင္းကို ႏွစ္သတ္ေနတာ။ မင္း ေက်ာင္းဆင္းျပီး တျခား အလုပ္တစ္ခုခုမွာ ဝင္လုပ္ရင္ သူ႔အတြက္ ျပိဳင္ဘက္ တစ္ဦး ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္ရဲ႕ ျပိဳင္ဘက္ ျဖစ္လာႏိုင္သူေတြကို ကိုယ္႕ဆီ ေခၚျပီး ကိုယ္႕အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိ ၊ သူတို႔ရဲ႕ အရည္အေသြးကိုလည္း သူမ်ား သံုးလို႔ မရေအာင္ လုပ္ထားလိုက္တာ။ ဒီေတာ႔ ကိုယ္က မသံုးရင္ေတာင္မွ သူ႕ကို သူမ်ား မသံုးရေတာ႔ ကိုယ္႕အတြက္ ျပိဳင္ဘက္ ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ ”
ဒါနဲ႔ပဲ ဥိးေက်ာ္ေက်ာ္ျမင္႔ အလုပ္က ထြက္ျပီး တျခား သူနဲ႔ အမွန္တကယ္ သင္႔ေတာ္ျပီး သူ႕အတြက္ လုပ္ကြက္ ရွိမယ္ ၊ သူ႕ရဲ႕ စြမ္းရည္ေတြကို ထုတ္ျပခြင္႔ရတယ္ ဆိုတဲ႔ အလုပ္မွာ လုပ္လိုက္တာ ေနာက္ပိုင္း ေတာက္ေလွ်ာက္ ေအာင္ျမင္သြားခဲ႔တယ္။
ဒါကို ေဖေဖ အျမဲလိုလို ေျပာျပျဖစ္တယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို Ms. Ng ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေျပာျပ ျဖစ္တယ္။ ျပီးေတာ႔. . .ေနာက္ထပ္. .
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
ဒါဟာ ေလာကရဲ႕ လူေတြ သတိမထားမိတဲ႔ အခ်က္ေလး တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္႕အခု လုပ္ေနရတဲ႔ အလုပ္တစ္ခုဟာ အရမ္းသက္သာ ၊ လခေကာင္းတယ္ ဆိုျပီး ကိုယ္႔ရဲ႕ ေနာင္ေရးတိုးတတ္မႈ မရွိတဲ႔ ေနရာ ေဒသမွာ လူေတြဟာ ယစ္မူးျပီး ေနတတ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ႔မွ ဒါ ကိုယ္႕အတြက္ ဘာမွ ပညာ မရႏိုင္ဘူး ဆိုတာ သိလိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကုန္သြားခဲ႔ရျပီ။
ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးေတြကို အျမင္သာဆံုး ေနရာကေတာ႔ ေဘာလံုး ေလာကပဲ ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ - လူးဝစ္ ဆာဟာ က ဖူလ္ဟမ္မွာ အရမ္းကို ေျခစြမ္းျပေနတယ္။ ဖူလ္ဟမ္ နဲ႔ မန္ယူ ေတြ႕ၾကျပီ ဆိုရင္ ဆာဟာကို မန္ယူ ေနာက္တန္းေတြ ႏိုင္ေအာင္ မထိန္းႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ပရီးမီးယား လိဂ္မွာ အမွတ္ ၃ မွတ္ ဆိုတာကလည္း တန္ဖိုး ရွိသလို ၊ ဖူလ္ဟမ္ နဲ႔ ေတြ႕ရတဲ႔ အိမ္ကြင္း ၊ အေဝးကြင္းမွာ ဆာဟာ ေၾကာင္႔ အမွတ္ေတြ ဆံုးရံႈးရေတာ႔ ဒါက ေတာ္ေတာ္ကို ထိခိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဖာဂူဆန္က ဆာဟာ ကို အသင္းအတြက္ အရမ္းကို အေရးပါသူ တစ္ေယာက္ လို ပံုစံနဲ႔ ဝယ္ျပီး ဆာဟာ ရဲ႕ လက္မေတြကို ညွပ္လို႔ မရေအာင္ ေလာ႔ခ်ျပီး သူ႕အသင္းမွာ ထိန္းထားလိုက္တယ္။
ဆာဟာ မရွိေတာ႔တာနဲ႔ ဖူလ္ဟမ္ အသင္းကလည္း အစြမ္းထက္တဲ႔ အသင္း တစ္ခု မဟုတ္ေတာ႔ပဲ မန္ယူ သာမာန္နဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္တဲ႔ အသင္း တစ္ခု ျဖစ္သြားခဲ႔တယ္။ ဆာဟာကိုလည္း ဖာဂူဆန္က ထုတ္သံုးခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဝယ္ကာစက ျဖစ္ျပီး ေနာက္ေတာ႔ ေခ်ာင္ထိုးထားရာကေန ေနာက္ဆံုး ဖူလ္ဟမ္မွာေလာက္ ေျခစြမ္း မထက္ေတာ႔ပဲ သာမာန္ ေျခစြမ္းေလာက္နဲ႔ အသင္းေျပာင္း သြားရေတာ႔တာပါပဲ။
ဒီလို ဥပမာေတြ ေဘာလံုး ေလာကမွာ အမ်ားၾကီးပါ။ ဒါေၾကာင္႔ တခ်ိဳ႕ေသာ ေဘာလံုးသမားေတြက သူတို႕ကို အသင္းၾကီး တစ္ခုက ကမ္းလွမ္းတယ္္ ဆိုတိုင္း မသြားပဲ သူ႕ကို တကယ္ အလိုရွိေနတယ္ ဆိုတဲ႔ အသင္းကိုသာ ေရြးျခယ္ ေျပာင္းေရြ႕ၾကတာပါ။ ဟိုေရာက္ေတာ႔မွ ကိုယ္႕ကို ထည္႔မသံုးဘူး ဆိုရင္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ သြားေျပာလို႔ မရဘူးေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ကုိယ္႕ရဲ႕ အစြမ္းထက္တဲ႔ ေျခစြမ္း ကို အျမဲတမ္း ထက္ျမက္ေနေအာင္ အသံုးခ်ခြင္႔ ရေနတဲ႔ အသင္းကိုပဲ သူတို႔ ေသခ်ာ စံုစမ္းျပီး ေျပာင္းေရြ႕ၾကပါတယ္။ ဒါမွ သူတို႕ရဲ႕ အားထားရတဲ႔ ေျခစြမ္း ၊ သူတို႕ရဲ႕ ရန္သူကို တိုက္ခိုက္ ႏိုင္ေသာ ဂဏာန္းလက္မနဲ႔ တူတဲ႔ ေျခစြမ္း မေပ်ာက္ပ်က္မွာေပါ႔ေလ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ အခု ေနာက္ပိုင္း စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြက အျပိဳင္အဆိုင္ေတြက မ်ားလာေတာ႔ ကိုယ္႕ထက္ ေက်ာ္သြားႏိုင္တဲ႔ အစြမ္းအစ ရွိသူေတြကို ကိုယ္႔လက္ေအာက္ကို ေခၚထားျပီး ခိုင္းတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီ အထဲကမွ ၁၀၀ % လံုးကေတာ႔ အသံုးဝင္လို႔ ေခၚထားတာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ အသံုးဝင္လို႔ ဆိုတာထက္ ကိုယ္႕မွာ မေခၚထားပဲ တျခားေနရာ ေရာက္သြားရင္ ကိုယ္႔လုပ္ငန္းကို တိုက္ခိုက္ ၊ ထိခိုက္လာမွာ စိုးလို႔ တမင္ ေခၚထားတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ အခု ကိုယ္လုပ္ေနရတဲ႔ အလုပ္တစ္ခုဟာ ကိုယ္နဲ႔ ကိုက္ညီေနရဲ႕လား ၊ ကိုယ္႔ေနာင္ေရးကို ဘယ္လို ေထာက္ပံ့ပိုးႏိုင္လဲ ဆိုတာကို “ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္တတ္ရပါမယ္။” လခေကာင္းတယ္ ၊ သက္သာတယ္ ဆိုျပီး ေရသာခို ေနခဲ႔ရင္ေတာ႔ အခ်ိန္ ၾကာလာတဲ႔ အခါမွာ ကိုယ္႕ရဲ႕ စြမ္းရည္ေတြ က်ဆင္းလာျပီး “ လက္ထိပ္ အခတ္ခံရေသာ ညွပ္မရေသာ ဂဏာန္း လက္မ ” ေတြလို ခံစားလာရမွာပါပဲ။
မွတ္ခ်က္။ ။ ေရးထားျပီး Draft ထဲမွာ သိမ္းထားတာကေတာ႔ ၾကာပါျပီ။ တင္သင္႔ မတင္သင္႔ စဥ္းစားေနလို႔ပါ။ အခုမွ တင္ျဖစ္တယ္။
ကိုေဇာ္
30.4.2010
.
