ကၽြန္ေတာ္႔စာ အသစ္ေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ ဖတ္ေနၾကသူေတြဆို ဖတ္ဖူးမွာပါ။ အခု “ လူထုအသံ ” မွာ ေဖာ္ျပခံရလို႔ စာဖတ္သူေတြလည္း ျပန္လည္ ခံစားႏိုင္ေအာင္ ျပန္တင္ေပးလိုက္တာပါ။
“ ကၽြီ..........ဝုန္း ”
“ ဟာ. . ။ ”
“ ဟိုက္...ငါ႔ဆရာေတာ႔ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ။ ”
မေရွး ၊ မေႏွာင္း ဆိုသလို အသံ ၃ သံက ဒီလို ထြက္လာတယ္။ ကားေနာက္ခန္းမွာ တြယ္လိုက္လာတဲ႔ စပယ္ယာက ခုန္ဆင္းျပီး ေရွ႕ကို အေျပးေလးပဲ သြားၾကည္႔ေတာ႔ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ျပီး ေဘးတိုက္ တိုက္ထားတဲ႔ ကားႏွစ္စီးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
“ ဟာဗ်ာ... ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ။ ”
သူရဲ႕ ေရရြတ္သံ။
ကားႏွစ္စီးမွာ တစ္စီးက ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္တိုင္စီးလာတဲ႔ ဘတ္စ္ျဖစ္ျပီး ေနာက္တစ္စီးကေတာ႔ တန္ဖိုးၾကီး စလြန္းကားတစ္စီး။ “ ကၽြီ.....ဝုန္း ” ဆိုေသာ အသံက ကားႏွစ္စီးမွာ စလြန္းကားေလးရဲ႕ ဘရိတ္သံ ျဖစ္ျပီး “ ဟိုက္...ငါ႔ဆရာေတာ႔ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ။ ” ဆိုတဲ႔ အသံကေတာ႔ စပယ္ယာေလးရဲ႕ အသံျဖစ္တယ္။ “ ဟာ. . .” ဆိုတဲ႔ အသံကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ပါးစပ္ထဲက တအံ့တၾသ အလန္႕တၾကား ခုန္ေပါက္က်သြားတဲ႔ ဝါက်တစ္လံုး။ အာေမဋိတ္ တစ္ခု။
ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္လာရာ တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီျမင္ကြင္းက မ်က္လံုးထဲက မထြက္။ ဘာလို႔မ်ားလဲ ၊ ဘာေၾကာင္႔လဲ ၊ ဘာအတြက္ေၾကာင္႔လဲ ၊ ဘာ.. .၊ ဘာ. . ေတြနဲ႔ ေခါင္းထဲမွာ မူးေနာက္ေနတယ္။ လူက မျဖစ္သင္႔တာ တစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရတယ္ ၊ မျဖစ္သင္႔တာ တစ္ခုကိုပါ ၾကားလိုက္ရေတာ႔ ရင္ထဲမွာ အစိုင္အခဲေလး တစ္ခုက တိုးတိုက္ ခုန္ေပါက္ေနသလို။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
“ ေဖၾကီး ျပန္လာျပီေဟ႔။ ”
အိမ္ေရာက္ေတာ႔ သားက ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဆီးၾကိဳတယ္။ ဒါေပမဲ႔ မ်က္ႏွာ မေကာင္းပဲ ျပန္လာရေတာ႔ သူ နည္းနည္းေတာ႔ အရွိန္သတ္သြားတယ္။ အိမ္ေပၚက သမီးၾကီးေရာ ၊ သူတို႔ဖာသိဖာသာ တိတ္တိတ္ေလးထုိင္ေနၾကတယ္။ ေရခ်ိဳးျပီးလို႔ ထမင္းစားေတာ႔လည္း ထမင္းက သိပ္မဝင္ ရင္ထဲမွာ အစိုင္အခဲက ပိုပဲ ၾကီးထြားလာသလို ၊ ကၽြန္ေတာ္႕မ်က္ႏွာကို အကဲခတ္ရင္း ဇနီး လုပ္သူက ထမင္းပန္းကန္ေတြ သိမ္းသြားတယ္။
အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ထိုင္ျပီး ဂ်ာနယ္ကို လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားရင္း ဖြင္႔မဖတ္မိ ၊ လက္ထဲက စီးကရက္ကိုလည္း မီးညွိတဲ႔ တစ္ခါပဲ ဖြာျပီး ဆက္မဖြာမိ။
“ ကၽြီ..........ဝုန္း ”
“ ဟာ. . ။ ”
“ ဟိုက္...ငါ႔ဆရာေတာ႔ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ။ ”
ဆိုတဲ႔ အသံနဲ႔ ေနာက္ဆက္တြဲ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုပဲ မ်က္လံုးထဲ ျမင္ေနမိေတာ႔တယ္။
“ ကိုေဝ . . ၊ လက္ထဲက ေဆးလိပ္က လက္ကို မီးေလာင္ေတာ႔မယ္။ ”
“ ဟင္. .။ ”
လက္ထဲက စီးကရက္ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဟုတ္ပ ဖင္ဆီခံ အထိ မီးစြဲေနျပီ ၊ တစ္ဖြာသာ ဖြာလိုက္ရတယ္။ စီးကရက္ကို ျပာခြက္ထဲ ထည္႔လို္က္ျပီး ဂ်ာနယ္ကို လက္ထဲကလည္း ခ်လိုက္တယ္။
“ ကိုေဝ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ေနမေကာင္းလို႔လား။ ”
ဇနီး ထားက ကၽြန္ေတာ္႕ အေျခအေနကို ၾကည္႔ျပီး ေမးတယ္။
“ မဟုတ္ပါဘူး ထားရယ္။ အခု ျပန္လာမွ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုေၾကာင္႔ပါ။ ”
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေျပာျပပါလား။ ထားတို႔လည္း သိရတာေပါ႔။ ထားတို႔က တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ အိမ္ထဲမွာပဲေလ။ ”
“ ေၾသာ္. . . အင္း။ ”
အသံရွည္ဆြဲရင္း ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္ေတာ႔ ေထာင္႔နားမွာ စာအုပ္ကိုင္ျပီး စာလုပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ႔ သမီးၾကီး နဲ႔ သားက အနားကို ေရာက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အျဖစ္အပ်က္ကို စေျပာျပမိတယ္။
“ x x x x x အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ကိုယ္႔မ်က္စိနဲ႔ကို ေသခ်ာ ျမင္လိုက္တာ။ တကယ္ေတာ႔ သူက လမ္းမွန္တယ္။ ဟိုဘက္က စလြန္းကားေလးက လမ္းမွားတာ။ လမ္းမၾကီးမွာ သူေမာင္းလာတာကို ဟိုက လမ္းတိုေလးကေန ထြက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘရိတ္ေလးကြာ ၊ ဘရိတ္ေလး တစ္ခ်က္အုပ္လိုက္တာနဲ႔ တိုက္မိစရာ မရွိပါဘူး။
ျပီးေတာ႔ ကားေလးနဲ႔ ကားၾကီးေလ။ ကားၾကီးဆိုတာ ကားေရွ႕မွာ ဘန္ကာ အမာေတြနဲ႔ ကားထားျပီးသား သူက ဘာမွမျဖစ္ဘူးေပါ႔။ ဟိုက ကားေလးလည္း ျဖစ္ ၊ လမ္းကလည္းမွားေနေတာ႔ ကားက ေတာ္ေတာ္ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ စည္းကမ္းအရေတာ႔ ကားေလးက မွားေနတယ္ေလ။ ကားလမ္းမၾကီးေပၚက ကားေတြ မရွိမွ သူက လမ္းသြယ္ေလးက ထြက္ျပီး ကားလမ္းမၾကီးေပၚကို တတ္ရမွာ။
အခုေတာ႔ အလ်င္လိုျပီး လမ္းသြယ္ေလးကေန ကားလမ္းမၾကီးကို အျမန္ဝင္ခ်င္လို႔ ေခါင္းထြက္လာေတာ႔ နဂိုကတည္းက သူမ်ား မွားရင္ ဘယ္ေတာ႔မွ ခြင္႔မလႊတ္တတ္တဲ႔ ၊ မေရွာင္တတ္တဲ႔ သူက ဘရိတ္မနင္းပဲ ဒဲ႔ကို တိုက္ခ်လိုက္တယ္။ ”
“ ဘယ္သူလဲ ၊ ကိုစိုးဝင္း လား။ ”
ကၽြန္ေတာ္ စကားခဏ နားေတာ႔ ထား က ဝင္ေမးတယ္။
“ အမွန္ပဲေပါ႔ ထားရယ္။ သူပဲေပါ႔။ သူမ်ားမွားတာကိုမွ သူက ခြင္႔မလႊတ္တတ္ဘူးေလ။ အခုေတာ႔ တခဏေလး အလ်င္လိုမႈေၾကာင္႔ ကားေလးခဗ်ာ ေတာ္ေတာ္ ခံလိုက္ရတယ္။ ”
“ ကိုစိုးဝင္းက သေဘာေတာ႔ ေကာင္းမဲ႔ပံုပါ။ ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္တတ္တယ္ဆို ။ ဒါေပမဲ႔. . . ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ျပန္ျမင္ေနတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို စိတ္ထဲက ေဖ်ာက္ရင္း ထား စကားကို ဆက္ေပးလိုက္တယ္။
“ ဟုတ္ပါတယ္ ၊ သူက အကုန္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔. . . ဒီလို သူမ်ားမွားတာကို ခြင္႔မလႊတ္တတ္တာပဲ ဆိုးတာ။ ”
“ ဒီေတာ႔ ဘာျဖစ္သြားလဲ ေဖေဖ။ ”
သားငယ္က ဆက္ေမးတယ္။
“ ေၾသာ္..ဒီေတာ႔ ကားၾကီးနဲ႔ ကားေလး ဆိုေပမဲ႔ လမ္းေၾကာင္းအရေတာ႔ ကားေလးက မွားေနေတာ႔ ကားေလးကပဲ ရံႈးတာေပါ႔ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ကို အေလ်ာ္ေပးရတာေပါ႔။ ဒီေတာ႔ အေလ်ာ္ ႏွစ္ေသာင္းနဲ႔ တည္႔သြားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူက အေလ်ာ္သာ ရတာ။ ဘာမွ ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကားေလးကသာ ေတာ္ေတာ္ ျဖစ္သြားတာ. . ။ ဒါနဲ႔ပဲ ျပီးသြားတာပါပဲ။ ”
“ ေၾသာ္. . .။ ”
ဇနီးသည္ ထားက အာေမဋိတ္ တစ္လံုးနဲ႔ ျပီးေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ေနာက္ဆက္တြဲ သူတို႔ ေျပာေနတာကို အရင္းအတိုင္း ၾကားေနရတာေတြကို အတိုးဆင္႔ျပီး ထပ္ၾကားေနမိတယ္။
“ ဆရာ အေလ်ာ္ ဘယ္ေလာက္ရလဲ။ ”
“ ႏွစ္ေသာင္းကြ။ ”
“ ဒါဆို ဆရာေတာ႔ ဒီည မိန္းမအတြက္ ရွယ္ဝယ္သြားျပီေပါ႔။ ”
“ ဒါေပါ႔.. ငါ႔သားေလးအတြက္လည္း ေသနတ္ေလး ဝယ္သြားဦးမယ္။ ”
“ ဒါေပမဲ႔ ဆရာရယ္။ ဆရာ ဘရိတ္ေလး တစ္ခ်က္အုပ္လိုက္တာနဲ႔ မတိုက္မိပါဘူး။ သနားေတာ႔လည္း သနားပါတယ္ ဆရာရယ္။ ”
“ ဟေကာင္ရ ၊ ဘာမွ သနားစရာ မလိုဘူး။ သူတို႔ ဒီလို စည္းမရွိ ၊ ကမ္းမရွိ ေမာင္းမွာ စိုးလို႔ ယာဥ္စည္းကမ္း ဆိုျပီး ထုတ္ထားတာေလ။ အခု သူက မွားတာေလ။ ေလာကမွာ “ မွားသူ ဆိုတာ ခံရတာပဲ။ ” ဘာမွ သနားမေနနဲ႔။ ”
“ ဟုတ္ပါျပီ . . . ဟုတ္ပါျပီ။ ”
ကိုစုိးဝင္း ဆိုေသာ သူက မ်ိဳးရိုး အရ ကားေမာင္းစားလာသူ တစ္ေယာက္။ ဒါေပမဲ႔ သူရဲ႕ ကံၾကမၼာေလးကေတာ႔ ေကာင္းတယ္ ေျပာရမယ္။ ပိုက္ဆံရွိေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တယ္။ မိန္းကေလးမ်ိဳးရိုးက ပြဲရံုလုပ္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူက ဒါေတြကို စိတ္မဝင္စား။ သူ စိတ္ဝင္စားတာ ကားလုပ္ငန္းပဲ။ အမ်ိဳးမ်ိဳးသိမ္းသြင္းေပမဲ႔ မျဖစ္လာတဲ႔ အဆံုး လႊတ္ထားလိုက္ရေတာ႔တာ။
သူ႕ကို ေကာင္မေလး မိဘေတြက သူမ်ားကားေတာ႔ ေမာင္းမေနနဲ႔ေတာ႔ ကိုယ္႕ကားကိုယ္ေမာင္း ဆိုျပီး ကားေထာင္ေပးတယ္။ ကားလုပ္ငန္းနဲ႔ အက်ိဳးေပး ၊ ဝါသနာလည္း ပါပံုမ်ား ေျပာပါတယ္။ ေထာင္ေပးတဲ႔ ကားတစ္စီးကို သူက သူမ်ားကိုလည္း ေပးမေမာင္း ၊ သူကလည္း ကားမေမာင္းပဲ ထိုင္မေနႏိုင္။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္တိုင္ေမာင္းျပီး စုလိုက္ ရင္းလုိက္နဲ႔ ကားသံုးစီး ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း သူ တျခားကားေတြကိုသာ အငွားယာဥ္ေမာင္းတင္တယ္။ သူကေတာ႔ ကားမေမာင္းရရင္ မေနႏိုင္။
ျပီးေတာ႔ ကားလမ္းမေပၚမွာ ယာဥ္စည္းကမ္းအရ ပ်က္ကြက္သူေတြကိုလည္း သူ႕ကို ဒဏ္ေၾကးေပးရတဲ႔ စနစ္နဲ႔ သူက ဆံုးမတယ္။ လမ္းသြယ္ေလးကေန ေခါင္းထြက္ေနလို႔ကေတာ႔ ေပၚတင္ကို ဝင္တိုက္ျပီး ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္းတယ္။ ျပီးရင္ေတာ႔ သူေျပာေနၾက စကားေလးအတိုင္းပါပဲ။
“ မွားသူ ဆိုတာ ခံရတာပဲ။ ”
ဗ်ိဳင္းေတြကလည္း အေတာင္ပံေလးေတြကို ပုတ္ခတ္ျပီး ေက်ာ္ျဖတ္ပ်ံသန္းသြားၾကတယ္။ စိမ္႔စမ္းေရေတြ ကလည္း တစ္စက္ခ်င္း ေပါက္ခနဲ က်က်လာျပီး အဆက္မျပတ္ စီးၾကတယ္။ စကၠန္႕ေတြကလည္း တခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔ မိနစ္တံကို တြန္းပို႔ျပီး အခ်ိန္ကာလကို ေမာင္းႏွင္ျဖတ္သန္းတယ္။ ဒီကာလၾကီးထဲက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေတြလည္း အလ်ားလိုက္ ျဖတ္ကူး ေက်ာ္ျဖတ္ၾကတယ္။
“ ဟာ. . .တယ္လွပါလား ကိုစိုးဝင္း။ ဘယ္သြားမလို႔ လန္းထားတာလဲ။ ”
“ ဟုတ္တယ္ ဂိတ္မွဴးေရ ၊ ကၽြန္ေတာ္႔မိန္းမက ဒီေန႕ ဘုရားသြားခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ္ ကားမေမာင္းပဲ ဒရိုင္ဘာ တင္မလို႔ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ဂိတ္ကို ကားလာပို႔တာ။ ”
“ ေၾသာ္. . . ဒီေန႕ ဘာေန႕မလို ဘုရားသြားမွာလဲ။ အခါၾကီး ရက္ၾကီးလား။ ”
“ မဟုတ္ပါဘူး ဂိတ္မွဴးရာ။ မိန္းမရဲ႕ အေမ ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ ေယာကၡမၾကီးက ေနမေကာင္းလို႔ေလ။ ဒါကို ယၾတာေခ်မလို႔ ဆိုလားပဲ။ မိန္းမက အတင္းေခၚေနလို႔ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီေန႕ ကားမေမာင္းပဲ နားျပီး လိုက္ပို႔ရမွာဗ်။ ”
“ ဒီလိုလား။ ကိုစိုးဝင္းတို႕ကေတာ႔ လန္တယ္ေဟ႔။ မိန္းမကို ေၾကာက္ခ်က္ကေတာ႔ ဟား. ဟား. .ဟား .။ ”
“ မိန္းမေၾကာက္တာ မဟုတ္ပါဘူး ဂိတ္မွဴးရာ ခ်စ္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝမွာ ခ်စ္စရာ ဆိုလို႔ သူနဲ႔ သားေလးပဲ ရွိတာေလ။ သူ႕ကိုေတာ႔ ပိုျပီး ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ခ်စ္ရတာေပါ႔ဗ်ာ။ ျပည္႔စံုေနတဲ႔ ဘဝကေန ကၽြန္ေတာ္႕ကို ခ်စ္ျပီး ကားသမားမိန္းမ ဘဝကို ယူခဲ႔တာေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မေကာင္းတာ ဘာမွ မလုပ္ပဲ သူတို႔အတြက္ပဲ စိတ္ထဲမွာ ရွိတာေပါ႔ဗ်ာ။ ”
သူက ဒီလို ေျပာေတာ႔ ခုနက ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္လိုက္မိတာကိုေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ အားနာသြားမိတယ္။
“ ကဲ. . ဂိတ္မွဴးေရ ၊ ကၽြန္ေတာ္ ကားထားခဲ႔ျပီး ေမာင္းမဲ႔ လူ သူ႔ဖာသာ လာေမာင္းပါလိမ္႔မယ္။ အခုက ကားလည္း လာထားရင္း ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႕ နားတယ္ ဆိုတာ ဂိတ္မွဴးကို လာေျပာတာ။ သြားျပီ ဂိတ္မွဴးေရ။ ”
“ ေကာင္းပါျပီဗ်ာ။ ”
လည္ဂတံုး အျဖဴေရာင္နဲ႔ ေအာက္က ပုဆိုး အျပာကြက္စိပ္နဲ႔ ေလွ်ာက္သြားတဲ႔ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ကေန ၾကည္႔ရင္း သူ႕မိန္းမနဲ႔ ကေလးအေပၚေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ သံေယာဇဥ္ၾကီးတာပဲလို႔ ေတြးေနမိတယ္။ ေအးေလး . ကိုယ္႕မိသားစု အေပၚေတာ႔ သူ ခ်စ္ရွာမွာေပါ႔။ သူ ခင္တြယ္ရွာမွာေပါ႔။
သို႕ေသာ္ တစ္ပါးသူရဲ႕ မေတာ္တဆ အမွားဆိုတာကို သူ နားလည္မႈ နဲ႔ လက္မခံႏိုင္တာကိုေတာ႔ သူ႔ရဲ႕ အဓိက အားနည္းခ်က္အေနနဲ႔ ေတြ႕ရတယ္။ သူကလည္း သူမ်ား အေပၚ ဘယ္ေတာ႔မွ အမွား မလုပ္ ၊ သူ႕အေပၚ အမွားလာလုပ္ရင္လည္း ဘယ္လိုမွ သည္းခံတတ္သူ မဟုတ္။ မွားေနေၾကာင္း လက္ေတြ႕ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ျပ လိုက္ရမွ ေက်နပ္တဲ႔သူ။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူတို႔ ေမာင္းေနတဲ႔ ကားဂိတ္မွဴးဆိုေတာ႔ သူတို႔ ကားေတြ ေနာက္ဆံုးဝင္လာျပီ ဆိုေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ရတယ္။ ဒီေတာ႔ ျပန္အထြက္ကားေတြက တျခားလိုင္းေတြလည္း မရွိတတ္ၾကေတာ႔။ ဒါေၾကာင္႔ အိမ္ကို ကားျပန္သိမ္းတတ္တဲ႔ ကိုစိုးဝင္း တို႕လို လူေတြရဲ႕ ကားကိုပဲ လိုက္စီးျပီး အိမ္နဲ႔ လမ္းေၾကာင္းသင္႔ရာကို ျပန္ရေလ႔ရွိတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ကိုစိုးဝင္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔အိမ္ရဲ႕ ဟိုဘက္ ရပ္ကြက္က မွ်သာ ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ကား ေနာက္က်တဲ႔ ရက္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အလုပ္ ျပန္ဖို႔ အဆင္ေျပတဲ႔ အခ်ိန္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကားနဲ႔ပဲ ကားၾကံဳလိုက္ျပန္ေလ႕ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔အိမ္အျပန္ ခရီးေတြက သူ႔နဲ႔ အျမဲတမ္းလိုလို ဆံုေနေတာ႔ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ သူမ်ား အမွားအေပၚ ခ်က္ခ်င္း တံု႕ျပန္တတ္မႈကိုလည္း အံ့ၾသစဖြယ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေတြ႕ရတတ္တယ္။
ဒီေန႕ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း အျဖစ္ေလးကို ထားကို ေျပာျပမိတယ္။
“ ထားေရ. .။ ကိုစိုးဝင္းၾကီးကေတာ႔ ဒီေန႔ ကားမေမာင္းဘူးေဟ႕။ ”
“ ဟုတ္လား.ေနမေကာင္းလို႔လား။ ”
“ မဟုတ္ဘုူးကြ။ သူ႕ေယာကၡမ ေနမေကာင္းလို႔ သူ႕မိန္းမက ဘုရားသြား ယၾတာေခ်ခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ လိုက္ပို႔တာတဲ႔ေလ။ ”
“ အင္း. . သူ႕မိန္းမနဲ႔ မိသားစု အေပၚေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္တတ္တယ္ေနာ္။ ”
“ ဒါေပါ႔ကြာ။ သူ႕မွာ အကုန္ေကာင္းပါတယ္။ သူမ်ားမေတာ္တဆ မွားတာေလးကို သူက သည္းမခံႏိုင္တာေလးပါပဲ။ ”
“ ဟိုတေလာက သူ႕သားေလး ေနမေကာင္းတုန္းကလည္း အလုပ္နားျပီး ျပာေနတာပဲဆို။ ”
“ ဟုတ္တယ္။ အဲဒီတုန္းကလည္း သူ အလုပ္မဆင္းဘူး။ တကယ္ဆို သူက ကားေမာင္းစရာမွ မလိုတာ အံုနာပဲကြာ။ ကားေထာင္စားတာနဲ႔ တင္ ထိုင္ေနလို႔ရတယ္ေလ။ ”
“ အင္းေလ။ ဒါလည္း ေရာဂါ တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ကားမေမာင္းရင္ မေနႏိုင္တဲ႔ ေရာဂါေပါ႔။ ”
“ ဘာပဲ ေျပာေျပာပါ။ သူ႕မိသားစု ၊ သူ႕မိန္းမနဲ႔ သားအတြက္ဆိုရင္ေတာ႔ ျပာေနတာပဲေဟ႕။ ”
“ ေၾသာ္..ဒီေလာက္ေတာ႔ ရွိမွာေပါ႔။ သူ႕လည္း သူ႕မိသားစုကို ခ်စ္ရွာမွာေပါ႔။ ”
“ ဟုတ္ပါတယ္။ ငါ႔လိုေပါ႔ကြာ။ ဒီအထဲမွာမွ မိန္းမကေတာ႔ နံပါတ္တစ္ပဲေဟ႔။ သူက အရင္ခ်စ္ခဲ႔တာကိုး။ ”
“ ေျပာလာျပန္ျပီ ေပါက္ကရကေတာ႔. . . ။ ”
“ ဟား . . ဟား . .ဟား . .။ ”
ဒီလိုပဲ ရပ္ကြက္ခ်င္းကလည္း ကပ္ ၊ အိမ္အျပန္ေတြမွာလည္း သူ႕ကားနဲ႔ ကားၾကံဳ အျမဲတမ္းလိုလို လိုက္စီးေနၾကဆိုေတာ႔ အိမ္ေရာက္ရင္ သူ႔အေၾကာင္းက အမ်ားဆံုး ေျပာျဖစ္ေလ႕ရွိတယ္။ အိမ္က မိသားစု တစ္ခုလံုးကလည္း သူ႕အေၾကာင္းကို အျမဲၾကားေနရေတာ႔ လူကိုသာ မျမင္ဖူးတာ သူ႕ကို ရင္းႏွီးေနၾကျပီ။
ျပီးေတာ႔ သူအျမဲေျပာေနၾက စကားကိုလည္း တစ္အိမ္သားလံုး မႏွစ္ျမိဳ႔ေပမဲ႕ ရင္းႏွီးေနၾကျပီ. . .
“ မွားသူ ဆိုတာ ခံရတာပဲ။ ”
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
“ ဟာ. .မိုးကလည္းကြာ ေစြလိုက္တာ အခုထိ မတိတ္ေသးဘူး။ ျပန္ခ်င္ေနျပီ ဆိုမွ. ။ ”
ကၽြန္ေတာ္႕ကိုယ္႕ဖာသာ စိတ္ထဲက ေရရြတ္ရင္း ဂိတ္တဲေလးထဲကေန အျပင္ကို လွမ္းၾကည္႔မိတယ္။ ခပ္သည္းသည္းရြာေနတဲ႔ မိုးေတြက အျပင္ထြက္ျပီး တျခားကားေစာင္႔စီးရေအာင္ အခြင္႔အေရးမေပး။
“ ဟူး..........။ ”
မိုးေအးေအးထဲမွာ ေလပူေတြကို မႈတ္ထုတ္ရင္း မိုးအတိတ္ကို ေစာင္႔ေနမိတယ္။ ျပန္ခ်င္ျပီ။ ကားၾကံဳေတြကလည္း ရွိဖို႔ မေပၚေတာ႔။ အရင္ျပန္ေနၾက အခ်ိန္ထက္ နာရီဝက္ေလာက္ ေနာက္က်ေနျပီ။
“ ဝူးးးးးးးးးး။ ”
ေဟာ။ ကားတစ္စီး ဝင္လာသံၾကားလို႔ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကိုစိုးဝင္း ကား။ ဘာလို႔ ေနာက္က်ေနပါလိမ္႔။ ကၽြန္ေတာ္က သူ ျပန္သြားျပီလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေအာက္ဆိုက္ ထပ္ဆြဲေနတာလား လို႔ ထင္ေနမိတာ။ ဂိတ္တဲေရွ႕မွာ ကားရပ္ေတာ႔ စပယ္ယာက အေျပးအပိုင္းနဲ႔ ဂိတ္တဲကို ေျပးဝင္လာရင္း . . .
“ လမ္းမွာ ကားပ်က္ေနလို႔ ဂိတ္မွဴးရာ။ ဒါေၾကာင္႔ ေတာ္ေတာ္ ေနာက္က်သြားတယ္။ ”
သူတို႔ မိုးရြာရြာမွာ ကားျပင္ခဲ႔ရလို႔ စိတ္ရႈပ္လာပံုရေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ရုတ္တရက္ ေပ်ာ္သြားတယ္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ သူတို႔နဲ႔ ကားၾကံဳလိုက္စီးလို႔ ရသြားျပီေလ။ ကားေပၚက ကိုစိုးဝင္းကလည္း ဆင္းလာရင္း . . .
“ လူလည္း စုတ္ျပတ္ေနတာပဲ ဂိတ္မွဴးေရ။ ခ်မ္းလည္း ခ်မ္းေနျပီ။ ဂိတ္မွဴး ျပန္မွာ မလား။ သြားမယ္ဗ်ာ။ တတ္. . .။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔။ ”
ဂိတ္တဲေလးကို ခပ္သြက္သြက္ပိတ္လိုက္ျပီး ေစြျပီး ရြာေနတဲ႔ မိုးေရထဲကေန ေျပးျပီး ကားေပၚတတ္လိုက္တယ္။ ကားထဲမွာ သူရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ၊ စပယ္ယာေလးရယ္ သံုးေယာက္သာ ရွိတယ္။ စပယ္ယာေလးကေတာ႔ ခ်မ္းတာကို အေၾကာင္းျပျပီး နည္းနည္းေထြေနေလျပီ။ သူကေတာ႔ မိန္းမက မေသာက္နဲ႔ ေျပာလို႔ ျဖစ္ႏိုင္သလို ၊ မိန္းမကို ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္ဆိုေတာ႔ အရက္နဲ႔ေတာ႔ အခ်မ္းမေျဖဘူး ၊ မိန္းမဖက္ျပီးပဲ အခ်မ္းေျဖမယ္ ဆိုတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ပံုစံမ်ိဳး။
ကားထဲမွာ သံုးေယာက္တည္းဆိုေတာ႔ သူ႕ကားေမာင္းသူေဘးက ခံုေလးမွာပဲ ထိုင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ေထြရာ ေလးပါး ေျပာလာခဲ႔တယ္။ သူကေတာ႔ မိုးကလည္း မိလာေသး ၊ ကားက ပ်က္ေနလို႔ ဆင္းျပင္ရေသး ဆိုေတာ႔ အရင္ထက္ ပိုတဲ႔ အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ သူေမာင္းတယ္။ ကားပ်က္လာလို႔ စိတ္လည္း ရႈပ္ေနတဲ႔ ပံုစံ။ အရင္လို ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတာ႔ မေတြ႕။
မိုးကလည္း ေစြေကာင္းေနဆဲ။ လမ္းေပၚက ကားေတြကလည္း ခပ္ကုတ္ကုတ္ေလး ေျပးလႊားေနၾကဆဲ။ လမ္းမီးမ်ားကလည္း မွိန္ေတြေတြနဲ႔ လင္းေနဆဲ ၊ သူ႔ရဲ႕ လက္ကိုင္ေခြ နဲ႔ နင္းထားတဲ႔ လီဗာကလည္း ဖိထားဆဲ။
“ ဟာ. .။ ”
သံုးေယာက္လံုး တျပိဳင္နက္ အာေမဋိတ္ထြက္က်တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္မေရာက္ခင္ ငါးရပ္ကြက္ အလိုေလာက္မွာ လမ္းသြယ္ေလး တစ္ခုတည္းက စလြန္းကား အသစ္ေလး တစ္စီး အလ်င္လိုမႈေတြကို တပ္ဆင္ျပီး လမ္းသြယ္ေလးထဲက လမ္းမၾကီးေပၚကို ထိုးတတ္လာတယ္။
ကိုစိုးဝင္း ေမာင္းေနတဲ႔ ကားကလည္း အရင္သာမာန္ေတြထက္ ျမန္ေနတဲ႔ ႏႈန္း ၊ စလြန္းေလးကလည္း လ်င္ျမန္စြာ ထြက္လာတဲ႔ ႏႈန္း ႏွစ္ခုအရ သူ ဘရိတ္ကို နင္းလိုက္ျပီး ဘယ္ဘက္ကို ဆြဲလိုက္ရင္ေတာင္မွ တိုက္ေတာ႔ တိုက္မိမယ္။ ဒါေပမဲ႔ ထိမိရံုေပါ႔ ၾကီးၾကီးမားမားေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္။
“ ေတာက္. . . စည္းမရွိ ၊ ကမ္းမရွိ။ ေမာင္းခ်င္တဲ႔ ကား။ ကဲကြာ။ ”
သူ ညာေျခေထာက္က လီဗာေပၚကို ပိုျပီး အားသက္ေရာက္သြားတယ္။ ကားတစ္စီးလံုးကလည္း ျမန္ေနတဲ႔ အရွိန္ထက္ ျခံထဲက လႊတ္လိုက္တဲ႔ ႏြားသိုးရုိင္းၾကီးလို ဇတ္ခနဲ ေခါင္းေမာ႔ျပီး ထြက္သြားတယ္။ မိုးစိုစို ၊ လူကခ်မ္းခ်မ္း ၊ ကားျပင္ထားရလို စိတ္က ရႈပ္ရႈပ္ ၊ စည္းကမ္းမလိုက္နာသူကို ခြင္႔မလႊတ္တတ္တဲ႔ စိတ္ေတြ အကုန္ ရႈပ္ကုန္ျပီး ကားက အရွိန္နဲ႔ ထြက္လာတယ္။
ဟိုဘက္က စလြန္းကား ကလည္း လမ္းမေပၚေခါင္းထြက္ျပီးမွ အရွိန္နဲ႔ လာေနတဲ႔ ကားကို ျမင္လိုက္ရေတာ႔ လြတ္လို လြတ္ျငား အရွိန္ကို ပိုျမင္႔ ေမာင္းတယ္။ အင္းအားျပင္းေသာ အရာႏွစ္ခု တိုက္မိၾကတယ္။ သာမာန္ဆို ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ တိုက္မိရမွာ ျဖစ္ေပမဲ႔ စလြန္းကားေလးက အရွိန္ျမွင္႔လိုက္ေတာ႔ သာမာန္ထက္ ျမန္သလို ျဖစ္သြားျပီး ေမာင္းသူ ေနရာကို အရွိန္နဲ႔ တိုက္မိသြားတယ္။
“ ကၽြီ..........ဝုန္း ”
“ ဟာ. . ။ ”
“ ဟိုက္...ငါ႔ဆရာေတာ႔ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ။ ”
ထံုးစံ အတိုင္းပဲ စပယ္ယာေလးက ေအာ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ထံုးစံ အတိုင္းပဲ အာေမဋိတ္ ထြက္သြားတယ္။ အတိုက္ခံရတာ ကားေလး ဆိုေတာ႔ ျပီးေတာ႔ အရွိန္ေတြေၾကာင္႔ ေဘးကို ဒရြတ္တိုက္ လြင္႔ျပီး ဓါတ္တိုက္နဲ႔ ထပ္တိုက္မိတယ္။
“ ဟာဗ်ာ . . . ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ။ ”
ဒါက ကိုစိုးဝင္းရဲ႕ ထံုးစံ အသံ။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ဖက္ကားထဲက ဘာမွလႈပ္ရွားဟန္ မျပ။ ဘယ္သူမွ ဆင္းလာတာ မေတြ႕။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စုိးရိမ္သြားျပီး ကားေပၚက ဆင္းျပီး မိုးေရထဲ ထြက္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔ ေထြေနတဲ႔ စပယ္ယာေလးနဲ႔ ကိုစုိးဝင္းလည္း ကားေပၚက လိုက္ဆင္းလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စလြန္းကားေလးနား ေရာက္ေတာ႔. . .
ကားေနာက္ခန္းက တံခါးပြင္႔လာျပီး လူတစ္ေယာက္ ထြက္လာတယ္။ မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္။ သူ႕ကို ျမင္ေတာ႔ ကိုစိုးဝင္းက. . .
“ ဟင္. . ေဒၚေလး။ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ။ ”
ေဒၚေလးလို႕ သူေခၚလိုက္သူက ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္အား။ ေခါင္းမွ ကြဲသြားဟန္တူေသာ ေနရာမွ ေသြးေတြက လည္ပင္းကို မိုးေရေတြနဲ႔ အတူ စီးက်လာတယ္။ ျပီးေတာ႔ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ႔ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္။ ကိုစိုးဝင္း ေျပးေပြ႕ျပီး. .
“ ေဒၚေလး ၊ ဘာျဖစ္တာလဲ။ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ။ ”
“ မၾကီး အသည္းအသန္ ျဖစ္လို႔ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ အငယ္မ ကို လာေျပာတာ ၊ သူက မင္းက ေနာက္က်ေနလို႔ မင္းကို မေစာင္႔ေတာ႔ဘူး။ အခုခ်က္ခ်င္း လိုက္မယ္ ဆိုျပီး သူကိုယ္တိုင္ ကားေမာင္းလာတာ။ အခု . .အခု . . ။ ”
“ ဗ်ာ.။ ”
ေဒၚေလးဆိုသူ ေျပာေနတဲ႔ “ မၾကီး ” ဆိုတာ ကိုစိုးဝင္း ေယာကၡမ ၊ “ အငယ္မ ” ဆိုျပီး ေဒၚေလး ေခၚတတ္သူက ကိုစိုးဝင္း မိန္းမ. . .၊ သူ အရူးတစ္ေယာက္လိုပဲ သူ စလြန္းကားေလးဆီ ေျပးသြားတယ္။
ကားတံခါးကို ဆြဲဖြင္႔လိုက္ေတာ႔ သူ ဒီဘက္က တိုက္ထားတာက သူ႔သားေလးဘက္ ၊ ေမာင္းသူဘက္က သူ႕မိန္းမ ။ ဓါတ္တိုင္နဲ႔ ကားရဲ႕ ညွပ္အတိုက္ခံရေသာ လူသားႏွစ္ဦး။ သားအေသ နဲ႔ မယားအေၾက။ သူကေတာ႔. . .
“ အား. . ဘယ္လို ျဖစ္ရတာလဲဗ်ာ..၊ ဘယ္လို ျဖစ္ရတာလဲ။ ”
ေအာ္ရင္း ၊ ဟစ္ရင္းနဲ႔ ကိုစိုးဝင္း ေခြျပီး လဲက်သြားတယ္။ သူ႕ဆီကို ေျပးသြားၾကေတာ႔ သူ႕ရင္ခြင္႔ထဲမွာ မိန္းမကို ေပြ႕ထားရင္း သူ႕သားေလး လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ သူကလည္း သတိလစ္လို႔။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
“ ေဟ႕...ျဖည္းျဖည္းေမာင္းေနာ္..၊ မိုးေတြ ရြာေနတယ္။ ”
“ ေဟ႕ေကာင္ ေရွ႕ကို ၾကည္႔ ၊ ေသခ်ာၾကည္႔ေနာ္။ ”
“ လမ္းရွင္းလားေဟ႔။ ”
“ ဝူး....................ဝူး.....................ဝူး.............။ ”
သူ႔ဖာသာ တစ္ေယာက္တည္း ကားေမာင္းေနတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ထား ၊ သားနဲ႔ သမီးကို ျပရင္း . . .
“ အဲဒါ ကိုစိုးဝင္းေလ။ ”
“ သနားေတာ႔ သနားပါတယ္။ ”
“ အင္း. .သူရဲ႕ သူမ်ားအမွားအေပၚမွာ သည္းမခံႏိုင္တဲ႔ စိတ္က သူ႕ကို ျပန္ျပီး ျခယ္လွယ္သြားတာေလ။ ”
ထား ၊ သားနဲ႔ သမီးကလည္း ကိုစိုးဝင္းကို အခုလို အခ်ိန္မွ ျမင္ဖူးၾကေတာ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕နဲ႔ နီးရာကို ကပ္သြားလိုက္ရင္း . . .
“ ကိုစိုးဝင္း. . ။ ”
ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ေခၚလိုက္ေတာ႔. .သူက ျဖတ္ခနဲ႔ လွည္႔ၾကည္႔တယ္။ ျပီးေတာ႔. . .
“ ဟာ . . ဂိတ္မွဴး။ ေနေကာင္းတယ္မလား။ ”
“ ေၾသာ္..ကိုစုိးဝင္း ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ကို မွတ္မိသားပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုစိုးဝင္း စားဖို႔ အသားေၾကာ္ေတြ ေပးထားခဲ႔တယ္ေနာ္။ စားလိုက္ဦး။ ”
“ ဟာ. . မွတ္မိတာေပါ႔ ဂိတ္မွဴးကလည္း။ ဟုတ္ကဲ႔. စားမယ္ ဂိတ္မွဴး။ ဘယ္လိုလဲ ညက်ရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ ကားအသိမ္းနဲ႔ အိမ္ျပန္ လိုက္မွာ မဟုတ္လား။ ”
ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ နင္႔ခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ေခါင္းျငိမ္႔ျပရင္း. . .
“ ဟုတ္ကဲ႔. . ကၽြန္ေတာ္ လိုက္မွာပါ။ ”
“ ဒါဆို ေစာင္႔ေနေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေမာင္းလိုက္ဦးမယ္။ ဝူး...... ........ ဝူး....... ......... ဝူး..... ... ။ ”
ေၾသာ္...
ကၽြန္ေတာ္႔ အိမ္အျပန္ ကိုစုိးဝင္းကားကို ဘယ္ေတာ႔မွ မစီးရေတာ႔ဘူးဆိုတာ အားလံုးလည္း သိၾကပါတယ္။ ကိုစိုးဝင္းသာ ကၽြန္ေတာ္႕အိမ္အျပန္ ကိုစိုးဝင္း ကားကုိ မစီးႏိုင္ေတာ႔ဘူး ဆိုတာ သတိမထားမိႏိုင္ေတာ႔တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လွည္႔ထြက္လာၾကတယ္။
“ ဝူး............ဝူး.................ဝူး........။ ”
ကိုစိုးဝင္းရဲ႕ ကားေမာင္းသံေတြကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လွည္႔ထြက္လာတဲ႔ စိတ္ေရာဂါ အထူးကု ေဆးရံုမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႕ က်န္ေနခဲ႔ရင္း.....................
~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~
*** သရုပ္ေဖာ္ပံုကိုေတာ႔ “ လူထုအသံ ” မွ ကူညီေရးဆြဲေပးပါသည္။***
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
( ၁၆.၂.၂၀၁၀ ၊ မနက္ ၆.၀၃ )“ ဟာ. . ။ ”
“ ဟိုက္...ငါ႔ဆရာေတာ႔ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ။ ”
မေရွး ၊ မေႏွာင္း ဆိုသလို အသံ ၃ သံက ဒီလို ထြက္လာတယ္။ ကားေနာက္ခန္းမွာ တြယ္လိုက္လာတဲ႔ စပယ္ယာက ခုန္ဆင္းျပီး ေရွ႕ကို အေျပးေလးပဲ သြားၾကည္႔ေတာ႔ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ျပီး ေဘးတိုက္ တိုက္ထားတဲ႔ ကားႏွစ္စီးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
“ ဟာဗ်ာ... ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ။ ”
သူရဲ႕ ေရရြတ္သံ။
ကားႏွစ္စီးမွာ တစ္စီးက ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္တိုင္စီးလာတဲ႔ ဘတ္စ္ျဖစ္ျပီး ေနာက္တစ္စီးကေတာ႔ တန္ဖိုးၾကီး စလြန္းကားတစ္စီး။ “ ကၽြီ.....ဝုန္း ” ဆိုေသာ အသံက ကားႏွစ္စီးမွာ စလြန္းကားေလးရဲ႕ ဘရိတ္သံ ျဖစ္ျပီး “ ဟိုက္...ငါ႔ဆရာေတာ႔ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ။ ” ဆိုတဲ႔ အသံကေတာ႔ စပယ္ယာေလးရဲ႕ အသံျဖစ္တယ္။ “ ဟာ. . .” ဆိုတဲ႔ အသံကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ပါးစပ္ထဲက တအံ့တၾသ အလန္႕တၾကား ခုန္ေပါက္က်သြားတဲ႔ ဝါက်တစ္လံုး။ အာေမဋိတ္ တစ္ခု။
ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္လာရာ တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီျမင္ကြင္းက မ်က္လံုးထဲက မထြက္။ ဘာလို႔မ်ားလဲ ၊ ဘာေၾကာင္႔လဲ ၊ ဘာအတြက္ေၾကာင္႔လဲ ၊ ဘာ.. .၊ ဘာ. . ေတြနဲ႔ ေခါင္းထဲမွာ မူးေနာက္ေနတယ္။ လူက မျဖစ္သင္႔တာ တစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရတယ္ ၊ မျဖစ္သင္႔တာ တစ္ခုကိုပါ ၾကားလိုက္ရေတာ႔ ရင္ထဲမွာ အစိုင္အခဲေလး တစ္ခုက တိုးတိုက္ ခုန္ေပါက္ေနသလို။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
“ ေဖၾကီး ျပန္လာျပီေဟ႔။ ”
အိမ္ေရာက္ေတာ႔ သားက ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဆီးၾကိဳတယ္။ ဒါေပမဲ႔ မ်က္ႏွာ မေကာင္းပဲ ျပန္လာရေတာ႔ သူ နည္းနည္းေတာ႔ အရွိန္သတ္သြားတယ္။ အိမ္ေပၚက သမီးၾကီးေရာ ၊ သူတို႔ဖာသိဖာသာ တိတ္တိတ္ေလးထုိင္ေနၾကတယ္။ ေရခ်ိဳးျပီးလို႔ ထမင္းစားေတာ႔လည္း ထမင္းက သိပ္မဝင္ ရင္ထဲမွာ အစိုင္အခဲက ပိုပဲ ၾကီးထြားလာသလို ၊ ကၽြန္ေတာ္႕မ်က္ႏွာကို အကဲခတ္ရင္း ဇနီး လုပ္သူက ထမင္းပန္းကန္ေတြ သိမ္းသြားတယ္။
အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ထိုင္ျပီး ဂ်ာနယ္ကို လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားရင္း ဖြင္႔မဖတ္မိ ၊ လက္ထဲက စီးကရက္ကိုလည္း မီးညွိတဲ႔ တစ္ခါပဲ ဖြာျပီး ဆက္မဖြာမိ။
“ ကၽြီ..........ဝုန္း ”
“ ဟာ. . ။ ”
“ ဟိုက္...ငါ႔ဆရာေတာ႔ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ။ ”
ဆိုတဲ႔ အသံနဲ႔ ေနာက္ဆက္တြဲ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုပဲ မ်က္လံုးထဲ ျမင္ေနမိေတာ႔တယ္။
“ ကိုေဝ . . ၊ လက္ထဲက ေဆးလိပ္က လက္ကို မီးေလာင္ေတာ႔မယ္။ ”
“ ဟင္. .။ ”
လက္ထဲက စီးကရက္ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဟုတ္ပ ဖင္ဆီခံ အထိ မီးစြဲေနျပီ ၊ တစ္ဖြာသာ ဖြာလိုက္ရတယ္။ စီးကရက္ကို ျပာခြက္ထဲ ထည္႔လို္က္ျပီး ဂ်ာနယ္ကို လက္ထဲကလည္း ခ်လိုက္တယ္။
“ ကိုေဝ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ေနမေကာင္းလို႔လား။ ”
ဇနီး ထားက ကၽြန္ေတာ္႕ အေျခအေနကို ၾကည္႔ျပီး ေမးတယ္။
“ မဟုတ္ပါဘူး ထားရယ္။ အခု ျပန္လာမွ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုေၾကာင္႔ပါ။ ”
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေျပာျပပါလား။ ထားတို႔လည္း သိရတာေပါ႔။ ထားတို႔က တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ အိမ္ထဲမွာပဲေလ။ ”
“ ေၾသာ္. . . အင္း။ ”
အသံရွည္ဆြဲရင္း ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္ေတာ႔ ေထာင္႔နားမွာ စာအုပ္ကိုင္ျပီး စာလုပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ႔ သမီးၾကီး နဲ႔ သားက အနားကို ေရာက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အျဖစ္အပ်က္ကို စေျပာျပမိတယ္။
“ x x x x x အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ကိုယ္႔မ်က္စိနဲ႔ကို ေသခ်ာ ျမင္လိုက္တာ။ တကယ္ေတာ႔ သူက လမ္းမွန္တယ္။ ဟိုဘက္က စလြန္းကားေလးက လမ္းမွားတာ။ လမ္းမၾကီးမွာ သူေမာင္းလာတာကို ဟိုက လမ္းတိုေလးကေန ထြက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘရိတ္ေလးကြာ ၊ ဘရိတ္ေလး တစ္ခ်က္အုပ္လိုက္တာနဲ႔ တိုက္မိစရာ မရွိပါဘူး။
ျပီးေတာ႔ ကားေလးနဲ႔ ကားၾကီးေလ။ ကားၾကီးဆိုတာ ကားေရွ႕မွာ ဘန္ကာ အမာေတြနဲ႔ ကားထားျပီးသား သူက ဘာမွမျဖစ္ဘူးေပါ႔။ ဟိုက ကားေလးလည္း ျဖစ္ ၊ လမ္းကလည္းမွားေနေတာ႔ ကားက ေတာ္ေတာ္ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ စည္းကမ္းအရေတာ႔ ကားေလးက မွားေနတယ္ေလ။ ကားလမ္းမၾကီးေပၚက ကားေတြ မရွိမွ သူက လမ္းသြယ္ေလးက ထြက္ျပီး ကားလမ္းမၾကီးေပၚကို တတ္ရမွာ။
အခုေတာ႔ အလ်င္လိုျပီး လမ္းသြယ္ေလးကေန ကားလမ္းမၾကီးကို အျမန္ဝင္ခ်င္လို႔ ေခါင္းထြက္လာေတာ႔ နဂိုကတည္းက သူမ်ား မွားရင္ ဘယ္ေတာ႔မွ ခြင္႔မလႊတ္တတ္တဲ႔ ၊ မေရွာင္တတ္တဲ႔ သူက ဘရိတ္မနင္းပဲ ဒဲ႔ကို တိုက္ခ်လိုက္တယ္။ ”
“ ဘယ္သူလဲ ၊ ကိုစိုးဝင္း လား။ ”
ကၽြန္ေတာ္ စကားခဏ နားေတာ႔ ထား က ဝင္ေမးတယ္။
“ အမွန္ပဲေပါ႔ ထားရယ္။ သူပဲေပါ႔။ သူမ်ားမွားတာကိုမွ သူက ခြင္႔မလႊတ္တတ္ဘူးေလ။ အခုေတာ႔ တခဏေလး အလ်င္လိုမႈေၾကာင္႔ ကားေလးခဗ်ာ ေတာ္ေတာ္ ခံလိုက္ရတယ္။ ”
“ ကိုစိုးဝင္းက သေဘာေတာ႔ ေကာင္းမဲ႔ပံုပါ။ ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္တတ္တယ္ဆို ။ ဒါေပမဲ႔. . . ”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ျပန္ျမင္ေနတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို စိတ္ထဲက ေဖ်ာက္ရင္း ထား စကားကို ဆက္ေပးလိုက္တယ္။
“ ဟုတ္ပါတယ္ ၊ သူက အကုန္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔. . . ဒီလို သူမ်ားမွားတာကို ခြင္႔မလႊတ္တတ္တာပဲ ဆိုးတာ။ ”
“ ဒီေတာ႔ ဘာျဖစ္သြားလဲ ေဖေဖ။ ”
သားငယ္က ဆက္ေမးတယ္။
“ ေၾသာ္..ဒီေတာ႔ ကားၾကီးနဲ႔ ကားေလး ဆိုေပမဲ႔ လမ္းေၾကာင္းအရေတာ႔ ကားေလးက မွားေနေတာ႔ ကားေလးကပဲ ရံႈးတာေပါ႔ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ကို အေလ်ာ္ေပးရတာေပါ႔။ ဒီေတာ႔ အေလ်ာ္ ႏွစ္ေသာင္းနဲ႔ တည္႔သြားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူက အေလ်ာ္သာ ရတာ။ ဘာမွ ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကားေလးကသာ ေတာ္ေတာ္ ျဖစ္သြားတာ. . ။ ဒါနဲ႔ပဲ ျပီးသြားတာပါပဲ။ ”
“ ေၾသာ္. . .။ ”
ဇနီးသည္ ထားက အာေမဋိတ္ တစ္လံုးနဲ႔ ျပီးေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ေနာက္ဆက္တြဲ သူတို႔ ေျပာေနတာကို အရင္းအတိုင္း ၾကားေနရတာေတြကို အတိုးဆင္႔ျပီး ထပ္ၾကားေနမိတယ္။
“ ဆရာ အေလ်ာ္ ဘယ္ေလာက္ရလဲ။ ”
“ ႏွစ္ေသာင္းကြ။ ”
“ ဒါဆို ဆရာေတာ႔ ဒီည မိန္းမအတြက္ ရွယ္ဝယ္သြားျပီေပါ႔။ ”
“ ဒါေပါ႔.. ငါ႔သားေလးအတြက္လည္း ေသနတ္ေလး ဝယ္သြားဦးမယ္။ ”
“ ဒါေပမဲ႔ ဆရာရယ္။ ဆရာ ဘရိတ္ေလး တစ္ခ်က္အုပ္လိုက္တာနဲ႔ မတိုက္မိပါဘူး။ သနားေတာ႔လည္း သနားပါတယ္ ဆရာရယ္။ ”
“ ဟေကာင္ရ ၊ ဘာမွ သနားစရာ မလိုဘူး။ သူတို႔ ဒီလို စည္းမရွိ ၊ ကမ္းမရွိ ေမာင္းမွာ စိုးလို႔ ယာဥ္စည္းကမ္း ဆိုျပီး ထုတ္ထားတာေလ။ အခု သူက မွားတာေလ။ ေလာကမွာ “ မွားသူ ဆိုတာ ခံရတာပဲ။ ” ဘာမွ သနားမေနနဲ႔။ ”
“ ဟုတ္ပါျပီ . . . ဟုတ္ပါျပီ။ ”
ကိုစုိးဝင္း ဆိုေသာ သူက မ်ိဳးရိုး အရ ကားေမာင္းစားလာသူ တစ္ေယာက္။ ဒါေပမဲ႔ သူရဲ႕ ကံၾကမၼာေလးကေတာ႔ ေကာင္းတယ္ ေျပာရမယ္။ ပိုက္ဆံရွိေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တယ္။ မိန္းကေလးမ်ိဳးရိုးက ပြဲရံုလုပ္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူက ဒါေတြကို စိတ္မဝင္စား။ သူ စိတ္ဝင္စားတာ ကားလုပ္ငန္းပဲ။ အမ်ိဳးမ်ိဳးသိမ္းသြင္းေပမဲ႔ မျဖစ္လာတဲ႔ အဆံုး လႊတ္ထားလိုက္ရေတာ႔တာ။
သူ႕ကို ေကာင္မေလး မိဘေတြက သူမ်ားကားေတာ႔ ေမာင္းမေနနဲ႔ေတာ႔ ကိုယ္႕ကားကိုယ္ေမာင္း ဆိုျပီး ကားေထာင္ေပးတယ္။ ကားလုပ္ငန္းနဲ႔ အက်ိဳးေပး ၊ ဝါသနာလည္း ပါပံုမ်ား ေျပာပါတယ္။ ေထာင္ေပးတဲ႔ ကားတစ္စီးကို သူက သူမ်ားကိုလည္း ေပးမေမာင္း ၊ သူကလည္း ကားမေမာင္းပဲ ထိုင္မေနႏိုင္။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္တိုင္ေမာင္းျပီး စုလိုက္ ရင္းလုိက္နဲ႔ ကားသံုးစီး ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း သူ တျခားကားေတြကိုသာ အငွားယာဥ္ေမာင္းတင္တယ္။ သူကေတာ႔ ကားမေမာင္းရရင္ မေနႏိုင္။
ျပီးေတာ႔ ကားလမ္းမေပၚမွာ ယာဥ္စည္းကမ္းအရ ပ်က္ကြက္သူေတြကိုလည္း သူ႕ကို ဒဏ္ေၾကးေပးရတဲ႔ စနစ္နဲ႔ သူက ဆံုးမတယ္။ လမ္းသြယ္ေလးကေန ေခါင္းထြက္ေနလို႔ကေတာ႔ ေပၚတင္ကို ဝင္တိုက္ျပီး ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္းတယ္။ ျပီးရင္ေတာ႔ သူေျပာေနၾက စကားေလးအတိုင္းပါပဲ။
“ မွားသူ ဆိုတာ ခံရတာပဲ။ ”
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
ဗ်ိဳင္းေတြကလည္း အေတာင္ပံေလးေတြကို ပုတ္ခတ္ျပီး ေက်ာ္ျဖတ္ပ်ံသန္းသြားၾကတယ္။ စိမ္႔စမ္းေရေတြ ကလည္း တစ္စက္ခ်င္း ေပါက္ခနဲ က်က်လာျပီး အဆက္မျပတ္ စီးၾကတယ္။ စကၠန္႕ေတြကလည္း တခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔ မိနစ္တံကို တြန္းပို႔ျပီး အခ်ိန္ကာလကို ေမာင္းႏွင္ျဖတ္သန္းတယ္။ ဒီကာလၾကီးထဲက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေတြလည္း အလ်ားလိုက္ ျဖတ္ကူး ေက်ာ္ျဖတ္ၾကတယ္။
“ ဟာ. . .တယ္လွပါလား ကိုစိုးဝင္း။ ဘယ္သြားမလို႔ လန္းထားတာလဲ။ ”
“ ဟုတ္တယ္ ဂိတ္မွဴးေရ ၊ ကၽြန္ေတာ္႔မိန္းမက ဒီေန႕ ဘုရားသြားခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ္ ကားမေမာင္းပဲ ဒရိုင္ဘာ တင္မလို႔ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ဂိတ္ကို ကားလာပို႔တာ။ ”
“ ေၾသာ္. . . ဒီေန႕ ဘာေန႕မလို ဘုရားသြားမွာလဲ။ အခါၾကီး ရက္ၾကီးလား။ ”
“ မဟုတ္ပါဘူး ဂိတ္မွဴးရာ။ မိန္းမရဲ႕ အေမ ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ ေယာကၡမၾကီးက ေနမေကာင္းလို႔ေလ။ ဒါကို ယၾတာေခ်မလို႔ ဆိုလားပဲ။ မိန္းမက အတင္းေခၚေနလို႔ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီေန႕ ကားမေမာင္းပဲ နားျပီး လိုက္ပို႔ရမွာဗ်။ ”
“ ဒီလိုလား။ ကိုစိုးဝင္းတို႕ကေတာ႔ လန္တယ္ေဟ႔။ မိန္းမကို ေၾကာက္ခ်က္ကေတာ႔ ဟား. ဟား. .ဟား .။ ”
“ မိန္းမေၾကာက္တာ မဟုတ္ပါဘူး ဂိတ္မွဴးရာ ခ်စ္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝမွာ ခ်စ္စရာ ဆိုလို႔ သူနဲ႔ သားေလးပဲ ရွိတာေလ။ သူ႕ကိုေတာ႔ ပိုျပီး ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ခ်စ္ရတာေပါ႔ဗ်ာ။ ျပည္႔စံုေနတဲ႔ ဘဝကေန ကၽြန္ေတာ္႕ကို ခ်စ္ျပီး ကားသမားမိန္းမ ဘဝကို ယူခဲ႔တာေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မေကာင္းတာ ဘာမွ မလုပ္ပဲ သူတို႔အတြက္ပဲ စိတ္ထဲမွာ ရွိတာေပါ႔ဗ်ာ။ ”
သူက ဒီလို ေျပာေတာ႔ ခုနက ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္လိုက္မိတာကိုေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ အားနာသြားမိတယ္။
“ ကဲ. . ဂိတ္မွဴးေရ ၊ ကၽြန္ေတာ္ ကားထားခဲ႔ျပီး ေမာင္းမဲ႔ လူ သူ႔ဖာသာ လာေမာင္းပါလိမ္႔မယ္။ အခုက ကားလည္း လာထားရင္း ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႕ နားတယ္ ဆိုတာ ဂိတ္မွဴးကို လာေျပာတာ။ သြားျပီ ဂိတ္မွဴးေရ။ ”
“ ေကာင္းပါျပီဗ်ာ။ ”
လည္ဂတံုး အျဖဴေရာင္နဲ႔ ေအာက္က ပုဆိုး အျပာကြက္စိပ္နဲ႔ ေလွ်ာက္သြားတဲ႔ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ကေန ၾကည္႔ရင္း သူ႕မိန္းမနဲ႔ ကေလးအေပၚေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ သံေယာဇဥ္ၾကီးတာပဲလို႔ ေတြးေနမိတယ္။ ေအးေလး . ကိုယ္႕မိသားစု အေပၚေတာ႔ သူ ခ်စ္ရွာမွာေပါ႔။ သူ ခင္တြယ္ရွာမွာေပါ႔။
သို႕ေသာ္ တစ္ပါးသူရဲ႕ မေတာ္တဆ အမွားဆိုတာကို သူ နားလည္မႈ နဲ႔ လက္မခံႏိုင္တာကိုေတာ႔ သူ႔ရဲ႕ အဓိက အားနည္းခ်က္အေနနဲ႔ ေတြ႕ရတယ္။ သူကလည္း သူမ်ား အေပၚ ဘယ္ေတာ႔မွ အမွား မလုပ္ ၊ သူ႕အေပၚ အမွားလာလုပ္ရင္လည္း ဘယ္လိုမွ သည္းခံတတ္သူ မဟုတ္။ မွားေနေၾကာင္း လက္ေတြ႕ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ျပ လိုက္ရမွ ေက်နပ္တဲ႔သူ။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူတို႔ ေမာင္းေနတဲ႔ ကားဂိတ္မွဴးဆိုေတာ႔ သူတို႔ ကားေတြ ေနာက္ဆံုးဝင္လာျပီ ဆိုေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ရတယ္။ ဒီေတာ႔ ျပန္အထြက္ကားေတြက တျခားလိုင္းေတြလည္း မရွိတတ္ၾကေတာ႔။ ဒါေၾကာင္႔ အိမ္ကို ကားျပန္သိမ္းတတ္တဲ႔ ကိုစိုးဝင္း တို႕လို လူေတြရဲ႕ ကားကိုပဲ လိုက္စီးျပီး အိမ္နဲ႔ လမ္းေၾကာင္းသင္႔ရာကို ျပန္ရေလ႔ရွိတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ကိုစိုးဝင္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔အိမ္ရဲ႕ ဟိုဘက္ ရပ္ကြက္က မွ်သာ ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ကား ေနာက္က်တဲ႔ ရက္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အလုပ္ ျပန္ဖို႔ အဆင္ေျပတဲ႔ အခ်ိန္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကားနဲ႔ပဲ ကားၾကံဳလိုက္ျပန္ေလ႕ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔အိမ္အျပန္ ခရီးေတြက သူ႔နဲ႔ အျမဲတမ္းလိုလို ဆံုေနေတာ႔ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ သူမ်ား အမွားအေပၚ ခ်က္ခ်င္း တံု႕ျပန္တတ္မႈကိုလည္း အံ့ၾသစဖြယ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေတြ႕ရတတ္တယ္။
ဒီေန႕ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း အျဖစ္ေလးကို ထားကို ေျပာျပမိတယ္။
“ ထားေရ. .။ ကိုစိုးဝင္းၾကီးကေတာ႔ ဒီေန႔ ကားမေမာင္းဘူးေဟ႕။ ”
“ ဟုတ္လား.ေနမေကာင္းလို႔လား။ ”
“ မဟုတ္ဘုူးကြ။ သူ႕ေယာကၡမ ေနမေကာင္းလို႔ သူ႕မိန္းမက ဘုရားသြား ယၾတာေခ်ခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ လိုက္ပို႔တာတဲ႔ေလ။ ”
“ အင္း. . သူ႕မိန္းမနဲ႔ မိသားစု အေပၚေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္တတ္တယ္ေနာ္။ ”
“ ဒါေပါ႔ကြာ။ သူ႕မွာ အကုန္ေကာင္းပါတယ္။ သူမ်ားမေတာ္တဆ မွားတာေလးကို သူက သည္းမခံႏိုင္တာေလးပါပဲ။ ”
“ ဟိုတေလာက သူ႕သားေလး ေနမေကာင္းတုန္းကလည္း အလုပ္နားျပီး ျပာေနတာပဲဆို။ ”
“ ဟုတ္တယ္။ အဲဒီတုန္းကလည္း သူ အလုပ္မဆင္းဘူး။ တကယ္ဆို သူက ကားေမာင္းစရာမွ မလိုတာ အံုနာပဲကြာ။ ကားေထာင္စားတာနဲ႔ တင္ ထိုင္ေနလို႔ရတယ္ေလ။ ”
“ အင္းေလ။ ဒါလည္း ေရာဂါ တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ကားမေမာင္းရင္ မေနႏိုင္တဲ႔ ေရာဂါေပါ႔။ ”
“ ဘာပဲ ေျပာေျပာပါ။ သူ႕မိသားစု ၊ သူ႕မိန္းမနဲ႔ သားအတြက္ဆိုရင္ေတာ႔ ျပာေနတာပဲေဟ႕။ ”
“ ေၾသာ္..ဒီေလာက္ေတာ႔ ရွိမွာေပါ႔။ သူ႕လည္း သူ႕မိသားစုကို ခ်စ္ရွာမွာေပါ႔။ ”
“ ဟုတ္ပါတယ္။ ငါ႔လိုေပါ႔ကြာ။ ဒီအထဲမွာမွ မိန္းမကေတာ႔ နံပါတ္တစ္ပဲေဟ႔။ သူက အရင္ခ်စ္ခဲ႔တာကိုး။ ”
“ ေျပာလာျပန္ျပီ ေပါက္ကရကေတာ႔. . . ။ ”
“ ဟား . . ဟား . .ဟား . .။ ”
ဒီလိုပဲ ရပ္ကြက္ခ်င္းကလည္း ကပ္ ၊ အိမ္အျပန္ေတြမွာလည္း သူ႕ကားနဲ႔ ကားၾကံဳ အျမဲတမ္းလိုလို လိုက္စီးေနၾကဆိုေတာ႔ အိမ္ေရာက္ရင္ သူ႔အေၾကာင္းက အမ်ားဆံုး ေျပာျဖစ္ေလ႕ရွိတယ္။ အိမ္က မိသားစု တစ္ခုလံုးကလည္း သူ႕အေၾကာင္းကို အျမဲၾကားေနရေတာ႔ လူကိုသာ မျမင္ဖူးတာ သူ႕ကို ရင္းႏွီးေနၾကျပီ။
ျပီးေတာ႔ သူအျမဲေျပာေနၾက စကားကိုလည္း တစ္အိမ္သားလံုး မႏွစ္ျမိဳ႔ေပမဲ႕ ရင္းႏွီးေနၾကျပီ. . .
“ မွားသူ ဆိုတာ ခံရတာပဲ။ ”
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
“ ဟာ. .မိုးကလည္းကြာ ေစြလိုက္တာ အခုထိ မတိတ္ေသးဘူး။ ျပန္ခ်င္ေနျပီ ဆိုမွ. ။ ”
ကၽြန္ေတာ္႕ကိုယ္႕ဖာသာ စိတ္ထဲက ေရရြတ္ရင္း ဂိတ္တဲေလးထဲကေန အျပင္ကို လွမ္းၾကည္႔မိတယ္။ ခပ္သည္းသည္းရြာေနတဲ႔ မိုးေတြက အျပင္ထြက္ျပီး တျခားကားေစာင္႔စီးရေအာင္ အခြင္႔အေရးမေပး။
“ ဟူး..........။ ”
မိုးေအးေအးထဲမွာ ေလပူေတြကို မႈတ္ထုတ္ရင္း မိုးအတိတ္ကို ေစာင္႔ေနမိတယ္။ ျပန္ခ်င္ျပီ။ ကားၾကံဳေတြကလည္း ရွိဖို႔ မေပၚေတာ႔။ အရင္ျပန္ေနၾက အခ်ိန္ထက္ နာရီဝက္ေလာက္ ေနာက္က်ေနျပီ။
“ ဝူးးးးးးးးးး။ ”
ေဟာ။ ကားတစ္စီး ဝင္လာသံၾကားလို႔ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကိုစိုးဝင္း ကား။ ဘာလို႔ ေနာက္က်ေနပါလိမ္႔။ ကၽြန္ေတာ္က သူ ျပန္သြားျပီလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေအာက္ဆိုက္ ထပ္ဆြဲေနတာလား လို႔ ထင္ေနမိတာ။ ဂိတ္တဲေရွ႕မွာ ကားရပ္ေတာ႔ စပယ္ယာက အေျပးအပိုင္းနဲ႔ ဂိတ္တဲကို ေျပးဝင္လာရင္း . . .
“ လမ္းမွာ ကားပ်က္ေနလို႔ ဂိတ္မွဴးရာ။ ဒါေၾကာင္႔ ေတာ္ေတာ္ ေနာက္က်သြားတယ္။ ”
သူတို႔ မိုးရြာရြာမွာ ကားျပင္ခဲ႔ရလို႔ စိတ္ရႈပ္လာပံုရေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ရုတ္တရက္ ေပ်ာ္သြားတယ္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ သူတို႔နဲ႔ ကားၾကံဳလိုက္စီးလို႔ ရသြားျပီေလ။ ကားေပၚက ကိုစိုးဝင္းကလည္း ဆင္းလာရင္း . . .
“ လူလည္း စုတ္ျပတ္ေနတာပဲ ဂိတ္မွဴးေရ။ ခ်မ္းလည္း ခ်မ္းေနျပီ။ ဂိတ္မွဴး ျပန္မွာ မလား။ သြားမယ္ဗ်ာ။ တတ္. . .။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔။ ”
ဂိတ္တဲေလးကို ခပ္သြက္သြက္ပိတ္လိုက္ျပီး ေစြျပီး ရြာေနတဲ႔ မိုးေရထဲကေန ေျပးျပီး ကားေပၚတတ္လိုက္တယ္။ ကားထဲမွာ သူရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ၊ စပယ္ယာေလးရယ္ သံုးေယာက္သာ ရွိတယ္။ စပယ္ယာေလးကေတာ႔ ခ်မ္းတာကို အေၾကာင္းျပျပီး နည္းနည္းေထြေနေလျပီ။ သူကေတာ႔ မိန္းမက မေသာက္နဲ႔ ေျပာလို႔ ျဖစ္ႏိုင္သလို ၊ မိန္းမကို ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္ဆိုေတာ႔ အရက္နဲ႔ေတာ႔ အခ်မ္းမေျဖဘူး ၊ မိန္းမဖက္ျပီးပဲ အခ်မ္းေျဖမယ္ ဆိုတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ပံုစံမ်ိဳး။
ကားထဲမွာ သံုးေယာက္တည္းဆိုေတာ႔ သူ႕ကားေမာင္းသူေဘးက ခံုေလးမွာပဲ ထိုင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ေထြရာ ေလးပါး ေျပာလာခဲ႔တယ္။ သူကေတာ႔ မိုးကလည္း မိလာေသး ၊ ကားက ပ်က္ေနလို႔ ဆင္းျပင္ရေသး ဆိုေတာ႔ အရင္ထက္ ပိုတဲ႔ အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ သူေမာင္းတယ္။ ကားပ်က္လာလို႔ စိတ္လည္း ရႈပ္ေနတဲ႔ ပံုစံ။ အရင္လို ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတာ႔ မေတြ႕။
မိုးကလည္း ေစြေကာင္းေနဆဲ။ လမ္းေပၚက ကားေတြကလည္း ခပ္ကုတ္ကုတ္ေလး ေျပးလႊားေနၾကဆဲ။ လမ္းမီးမ်ားကလည္း မွိန္ေတြေတြနဲ႔ လင္းေနဆဲ ၊ သူ႔ရဲ႕ လက္ကိုင္ေခြ နဲ႔ နင္းထားတဲ႔ လီဗာကလည္း ဖိထားဆဲ။
“ ဟာ. .။ ”
သံုးေယာက္လံုး တျပိဳင္နက္ အာေမဋိတ္ထြက္က်တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္မေရာက္ခင္ ငါးရပ္ကြက္ အလိုေလာက္မွာ လမ္းသြယ္ေလး တစ္ခုတည္းက စလြန္းကား အသစ္ေလး တစ္စီး အလ်င္လိုမႈေတြကို တပ္ဆင္ျပီး လမ္းသြယ္ေလးထဲက လမ္းမၾကီးေပၚကို ထိုးတတ္လာတယ္။
ကိုစိုးဝင္း ေမာင္းေနတဲ႔ ကားကလည္း အရင္သာမာန္ေတြထက္ ျမန္ေနတဲ႔ ႏႈန္း ၊ စလြန္းေလးကလည္း လ်င္ျမန္စြာ ထြက္လာတဲ႔ ႏႈန္း ႏွစ္ခုအရ သူ ဘရိတ္ကို နင္းလိုက္ျပီး ဘယ္ဘက္ကို ဆြဲလိုက္ရင္ေတာင္မွ တိုက္ေတာ႔ တိုက္မိမယ္။ ဒါေပမဲ႔ ထိမိရံုေပါ႔ ၾကီးၾကီးမားမားေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္။
“ ေတာက္. . . စည္းမရွိ ၊ ကမ္းမရွိ။ ေမာင္းခ်င္တဲ႔ ကား။ ကဲကြာ။ ”
သူ ညာေျခေထာက္က လီဗာေပၚကို ပိုျပီး အားသက္ေရာက္သြားတယ္။ ကားတစ္စီးလံုးကလည္း ျမန္ေနတဲ႔ အရွိန္ထက္ ျခံထဲက လႊတ္လိုက္တဲ႔ ႏြားသိုးရုိင္းၾကီးလို ဇတ္ခနဲ ေခါင္းေမာ႔ျပီး ထြက္သြားတယ္။ မိုးစိုစို ၊ လူကခ်မ္းခ်မ္း ၊ ကားျပင္ထားရလို စိတ္က ရႈပ္ရႈပ္ ၊ စည္းကမ္းမလိုက္နာသူကို ခြင္႔မလႊတ္တတ္တဲ႔ စိတ္ေတြ အကုန္ ရႈပ္ကုန္ျပီး ကားက အရွိန္နဲ႔ ထြက္လာတယ္။
ဟိုဘက္က စလြန္းကား ကလည္း လမ္းမေပၚေခါင္းထြက္ျပီးမွ အရွိန္နဲ႔ လာေနတဲ႔ ကားကို ျမင္လိုက္ရေတာ႔ လြတ္လို လြတ္ျငား အရွိန္ကို ပိုျမင္႔ ေမာင္းတယ္။ အင္းအားျပင္းေသာ အရာႏွစ္ခု တိုက္မိၾကတယ္။ သာမာန္ဆို ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ တိုက္မိရမွာ ျဖစ္ေပမဲ႔ စလြန္းကားေလးက အရွိန္ျမွင္႔လိုက္ေတာ႔ သာမာန္ထက္ ျမန္သလို ျဖစ္သြားျပီး ေမာင္းသူ ေနရာကို အရွိန္နဲ႔ တိုက္မိသြားတယ္။
“ ကၽြီ..........ဝုန္း ”
“ ဟာ. . ။ ”
“ ဟိုက္...ငါ႔ဆရာေတာ႔ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ။ ”
ထံုးစံ အတိုင္းပဲ စပယ္ယာေလးက ေအာ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ထံုးစံ အတိုင္းပဲ အာေမဋိတ္ ထြက္သြားတယ္။ အတိုက္ခံရတာ ကားေလး ဆိုေတာ႔ ျပီးေတာ႔ အရွိန္ေတြေၾကာင္႔ ေဘးကို ဒရြတ္တိုက္ လြင္႔ျပီး ဓါတ္တိုက္နဲ႔ ထပ္တိုက္မိတယ္။
“ ဟာဗ်ာ . . . ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ။ ”
ဒါက ကိုစိုးဝင္းရဲ႕ ထံုးစံ အသံ။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ဖက္ကားထဲက ဘာမွလႈပ္ရွားဟန္ မျပ။ ဘယ္သူမွ ဆင္းလာတာ မေတြ႕။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စုိးရိမ္သြားျပီး ကားေပၚက ဆင္းျပီး မိုးေရထဲ ထြက္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔ ေထြေနတဲ႔ စပယ္ယာေလးနဲ႔ ကိုစုိးဝင္းလည္း ကားေပၚက လိုက္ဆင္းလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စလြန္းကားေလးနား ေရာက္ေတာ႔. . .
ကားေနာက္ခန္းက တံခါးပြင္႔လာျပီး လူတစ္ေယာက္ ထြက္လာတယ္။ မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္။ သူ႕ကို ျမင္ေတာ႔ ကိုစိုးဝင္းက. . .
“ ဟင္. . ေဒၚေလး။ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ။ ”
ေဒၚေလးလို႕ သူေခၚလိုက္သူက ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္အား။ ေခါင္းမွ ကြဲသြားဟန္တူေသာ ေနရာမွ ေသြးေတြက လည္ပင္းကို မိုးေရေတြနဲ႔ အတူ စီးက်လာတယ္။ ျပီးေတာ႔ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ႔ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္။ ကိုစိုးဝင္း ေျပးေပြ႕ျပီး. .
“ ေဒၚေလး ၊ ဘာျဖစ္တာလဲ။ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ။ ”
“ မၾကီး အသည္းအသန္ ျဖစ္လို႔ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ အငယ္မ ကို လာေျပာတာ ၊ သူက မင္းက ေနာက္က်ေနလို႔ မင္းကို မေစာင္႔ေတာ႔ဘူး။ အခုခ်က္ခ်င္း လိုက္မယ္ ဆိုျပီး သူကိုယ္တိုင္ ကားေမာင္းလာတာ။ အခု . .အခု . . ။ ”
“ ဗ်ာ.။ ”
ေဒၚေလးဆိုသူ ေျပာေနတဲ႔ “ မၾကီး ” ဆိုတာ ကိုစိုးဝင္း ေယာကၡမ ၊ “ အငယ္မ ” ဆိုျပီး ေဒၚေလး ေခၚတတ္သူက ကိုစိုးဝင္း မိန္းမ. . .၊ သူ အရူးတစ္ေယာက္လိုပဲ သူ စလြန္းကားေလးဆီ ေျပးသြားတယ္။
ကားတံခါးကို ဆြဲဖြင္႔လိုက္ေတာ႔ သူ ဒီဘက္က တိုက္ထားတာက သူ႔သားေလးဘက္ ၊ ေမာင္းသူဘက္က သူ႕မိန္းမ ။ ဓါတ္တိုင္နဲ႔ ကားရဲ႕ ညွပ္အတိုက္ခံရေသာ လူသားႏွစ္ဦး။ သားအေသ နဲ႔ မယားအေၾက။ သူကေတာ႔. . .
“ အား. . ဘယ္လို ျဖစ္ရတာလဲဗ်ာ..၊ ဘယ္လို ျဖစ္ရတာလဲ။ ”
ေအာ္ရင္း ၊ ဟစ္ရင္းနဲ႔ ကိုစိုးဝင္း ေခြျပီး လဲက်သြားတယ္။ သူ႕ဆီကို ေျပးသြားၾကေတာ႔ သူ႕ရင္ခြင္႔ထဲမွာ မိန္းမကို ေပြ႕ထားရင္း သူ႕သားေလး လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ သူကလည္း သတိလစ္လို႔။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
“ ေဟ႕...ျဖည္းျဖည္းေမာင္းေနာ္..၊ မိုးေတြ ရြာေနတယ္။ ”
“ ေဟ႕ေကာင္ ေရွ႕ကို ၾကည္႔ ၊ ေသခ်ာၾကည္႔ေနာ္။ ”
“ လမ္းရွင္းလားေဟ႔။ ”
“ ဝူး....................ဝူး.....................ဝူး.............။ ”
သူ႔ဖာသာ တစ္ေယာက္တည္း ကားေမာင္းေနတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ထား ၊ သားနဲ႔ သမီးကို ျပရင္း . . .
“ အဲဒါ ကိုစိုးဝင္းေလ။ ”
“ သနားေတာ႔ သနားပါတယ္။ ”
“ အင္း. .သူရဲ႕ သူမ်ားအမွားအေပၚမွာ သည္းမခံႏိုင္တဲ႔ စိတ္က သူ႕ကို ျပန္ျပီး ျခယ္လွယ္သြားတာေလ။ ”
ထား ၊ သားနဲ႔ သမီးကလည္း ကိုစိုးဝင္းကို အခုလို အခ်ိန္မွ ျမင္ဖူးၾကေတာ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕နဲ႔ နီးရာကို ကပ္သြားလိုက္ရင္း . . .
“ ကိုစိုးဝင္း. . ။ ”
ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ေခၚလိုက္ေတာ႔. .သူက ျဖတ္ခနဲ႔ လွည္႔ၾကည္႔တယ္။ ျပီးေတာ႔. . .
“ ဟာ . . ဂိတ္မွဴး။ ေနေကာင္းတယ္မလား။ ”
“ ေၾသာ္..ကိုစုိးဝင္း ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ကို မွတ္မိသားပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုစိုးဝင္း စားဖို႔ အသားေၾကာ္ေတြ ေပးထားခဲ႔တယ္ေနာ္။ စားလိုက္ဦး။ ”
“ ဟာ. . မွတ္မိတာေပါ႔ ဂိတ္မွဴးကလည္း။ ဟုတ္ကဲ႔. စားမယ္ ဂိတ္မွဴး။ ဘယ္လိုလဲ ညက်ရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ ကားအသိမ္းနဲ႔ အိမ္ျပန္ လိုက္မွာ မဟုတ္လား။ ”
ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ နင္႔ခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ေခါင္းျငိမ္႔ျပရင္း. . .
“ ဟုတ္ကဲ႔. . ကၽြန္ေတာ္ လိုက္မွာပါ။ ”
“ ဒါဆို ေစာင္႔ေနေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေမာင္းလိုက္ဦးမယ္။ ဝူး...... ........ ဝူး....... ......... ဝူး..... ... ။ ”
ေၾသာ္...
ကၽြန္ေတာ္႔ အိမ္အျပန္ ကိုစုိးဝင္းကားကို ဘယ္ေတာ႔မွ မစီးရေတာ႔ဘူးဆိုတာ အားလံုးလည္း သိၾကပါတယ္။ ကိုစိုးဝင္းသာ ကၽြန္ေတာ္႕အိမ္အျပန္ ကိုစိုးဝင္း ကားကုိ မစီးႏိုင္ေတာ႔ဘူး ဆိုတာ သတိမထားမိႏိုင္ေတာ႔တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လွည္႔ထြက္လာၾကတယ္။
“ ဝူး............ဝူး.................ဝူး........။ ”
ကိုစိုးဝင္းရဲ႕ ကားေမာင္းသံေတြကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လွည္႔ထြက္လာတဲ႔ စိတ္ေရာဂါ အထူးကု ေဆးရံုမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႕ က်န္ေနခဲ႔ရင္း.....................
~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~
*** သရုပ္ေဖာ္ပံုကိုေတာ႔ “ လူထုအသံ ” မွ ကူညီေရးဆြဲေပးပါသည္။***
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
.
10 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
အရမ္းခံစားရတယ္ အစ္ကိုရာ ဒီပုိ႔စ္ေလးဖတ္ျပီးေတာ႔ ...
တကယ္ေတာ႔ မွားသူဆိုေပမယ္႔ မွားသင္႔တဲ႔ အေၾကာင္းေတြရိွေနတာကုိ သူလ်စ္လ်ဴရႈခဲ႔ေလသလားဗ်ာ..
သူရူးေလာက္ပါတယ္..ဘယ္သူမဆို ရူးသြားေစႏိုင္ပါတယ္...
မွားသူဆိုေပမယ္႔ ... တခါတေလေတာ႔လည္း...
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ညရဲ႕ေကာင္းကင္
အသိတရား ရစရာပါဘဲ..
သူမ်ားအမွားကို သီးမခံႏိုင္တဲ႕ လူေတြဟာ
ကိုယ္႕အမွားလဲ က်ေရာ အထိနာေရာ
အသိတရားေရာ သင္ခန္းစာပါေပးတဲ႕ဒီ၀တၳဳအတြက္
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုေဇာ္...
ကိုေဇာ္ေရ....
ဖတ္ရတာ ဆင္ျခင္စရာေလးပဲဗ်ာေနာ္....။
တူေသာ အက်ိဳးေပးတယ္လို႔ဆိုရမလားဗ်ာ....
ကိုယ့္လက္ပူမွ ပူေလာင္မွန္းမသိေအာင္ ႀကိဳးစားရဦးမယ္ေနာ့္....။
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
ရသေပါင္းစုံေပးႏိုင္တဲ႔ ပညာေပးေလးတစ္ခုပါပဲဗ်ာ။ အေၾကာင္းအရာေရာ၊ တင္ျပပုံပါ အဆင္ေျပလြန္းပါတယ္။ အားရေက်နပ္မိတယ္။
အရမ္းေကာင္းတဲ႔ အသိေပးအလင္းေရာင္ေလးတစ္ခုပါ
တစ္ဖက္လူရဲ႕ အမွားကုိ သီးမခံတတ္တဲ႔ ကုိစုိး၀င္းၾကီးရဲ႕
အမွားေထာက္ တုံ႕ျပန္မူ႕ က သူျပန္ရေတာ႔ တနင္႔တပုိးပါပဲဗ်ာ.......
နင့္ရဲ႕ တင္ျပပံုေလး အရမ္းေကာင္းတယ္ ကိုေဇာ္ေရ.. လူဆိုတာ ကိုယ္ကုိတိုင္ မွန္ေနတာဘဲဆိုေပမယ့္လဲ တစ္ဖက္သားအမွားကို ဖိႏွိပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ နားလည္မႈမေပးႏိုင္တဲ့စိတ္၊ သူ႕မွာလဲ သူ႕အၾကာင္းနဲ႕သူ ဒီလို လုပ္မိတာဘဲေလဆိုျပီး ျဖည့္မေတြးေပးနိုင္တဲ့စိတ္ေတြက သူ႕ကိုယ္သူ ထင္ေနတဲ့ အမွန္ကေန အၾကီး အက်ယ္ အမွားဘက္ကို ေရာက္သြားရတာေပါ့ေနာ္.. ဒီပို႕စ္ေလးအတြက္ ဂုဏ္ယူပါတယ္သူငယ္ခ်င္း...
ခံစားလိုက္ရတယ္ ကိုေဇာ္ေရ
ေက်းဇူးပါ
ေရႊစင္
ေကာင္းတယ္ ကိုေဇာ္..Idea ေလးတခုကို မ်ားမ်ားေတြးျပီးေရးထားတယ္...ကြ်န္ေတာ့မွာလည္း အဲဒီဥာဥ္ မ်ိဳးေလးရွိတယ္...ထိန္းေပမဲ့ စိတ္ရဲ႕ အလွ်င္ကို အသိက မလိုက္ႏိုင္ေသးဘူး...ဆင္ျခင္စရာေလးအျဖစ္ မွတ္သားသြားပါတယ္...
ျပန္ဖတ္ေတာ့လည္း ထပ္ခံစားရျပန္ေရာဗ်ာ......
ဖတ္ၿပီးေတာ့စိတ္ေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္...
ဆင္ျခင္ႏိူင္စရာ အသိေလးရရိွသြားပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။
Post a Comment