မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


15 January 2010

2 အေဖတို႕ ၊ အေမတို႕ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ( ဆရာ ေနဝင္းျမင္႔ )

.

ကၽြန္ေတာ္ ဒီ ကြာလာလမ္ပူ ကို လာျပီး ေဟာတာ ဒါဟာ ဒုတိယအၾကိမ္ပါ။ ဒီလို ေဟာေျပာခြင္႔ရတဲ႔ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီလို လာေဟာတဲ႔ အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္႕ကို လာျပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ ဆရာ ဘာျဖစ္တယ္ ၊ ညာျဖစ္တယ္ေပါ႔။ ဒီလိုမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ သူတုိ႕လက္ေလးကို ကိုင္ၾကည္႔မိတိုင္း ေၾသာ္ . . ငါ႔သားေလး ဘာအလုပ္မ်ား လုပ္ရပါလိမ္႔ ၊ ငါ႔သမီးေလး ဘာလုပ္ရပါလိမ္႔ လို႔ စဥ္းစားမိတယ္။

ျဗဳန္းစားၾကီး စင္ေပၚတတ္လာလို႔ လန္႔ခ်င္လည္း လန္႕သြားၾကလိမ္႕မယ္။ လူက အသားက မည္း ရတဲ႔ အထဲ ဝတ္ထားတာကလည္း အေပၚ ေအာက္ မည္းမည္း ဆိုေတာ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး ၊ သူမ်ား ေပးတာ ဝတ္ရတာ။ အသားမည္းတယ္ ဆိုေပမဲ႔ “ ေခ်ာကလက္ ” ပါ။ ခ်ိဳပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီလို အသားမည္းတာကိုေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမ်ိဳးက ခ်စ္ေအာင္ေျပာတတ္တာဗ်။

ဟုိးအရင္က အသားအင္မတန္မည္းတဲ႔ အာပံုသည္ေလးကို သီခ်င္းေရးဆရာက သီခ်င္းေရးေပးတယ္။ အာပံုလုပ္ေရာင္းတဲ႔ ကုလားမေလးက နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္ကို ဆရာရယ္ ကၽြန္မကိုလည္း သီခ်င္းေရးေပးပါ။ ဆရာသီခ်င္းေရးေပးလို႔ ေလဘာတီ မျမရင္ တို႔ ဘာတို႔ နာမည္ၾကီးတယ္။ ဒါနဲ႔ ေရးေပးလိုက္တယ္။ သီခ်င္း နာမည္က “ ကၽြဲမ ” တဲ႔။ စဥ္းစားၾကည္႔ေပါ႔။ သီခ်င္းထဲမွာ ေရးတယ္ ဆရာက။

“ အာပံုသည္လုပ္တဲ႔ ကုလားမေလးရဲ႔ မက်ည္းမီးေသြးရယ္....”

တဲ႔။ စဥ္းစားသာ ၾကည္႔ေတာ႔ လူက ကုလားမေလး ၊ စိုက္တဲ႕ထင္းက မက်ည္းထင္း ၊ ထြက္လာတဲ႔ မီးေသြးက မက်ည္းမီးေသြး ....ဘယ္ေလာက္မ်ား မည္းေမွာင္ေနမလဲလို႔။

ဒီလိုပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမ်ိဳးက အသားေလး မည္းတာကိုေတာင္မွ ခ်စ္စဖြယ္ ျဖစ္ေအာင္ေျပာတတ္ၾကတယ္။ တန္ဆာဆင္ျပီး ေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမ်ိဳးဟာ အမ်ိဳးကို ခ်စ္တတ္ ၊ ခင္တြယ္တတ္သူမ်ားပါ။

တစ္ေန႕ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕သူငယ္ခ်င္း နဲ႔ ေတြ႕ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာတယ္။

“ မႏၱေလးကို သတိရတယ္..တဲ႔ ။ ”

တဲ႔.။ ဟုတ္ပါတယ္ ျဖစ္သင္႔ပါတယ္။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ မႏၱေလးသားက မႏၱေလးကို လြမ္းတာ ၊ သတိရတာ သဘာဝက်ပါတယ္။ ဟိုးအရင္က နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္ကို သီခ်င္းေရးဖို႔ ရန္ကုန္ေခၚျပီး ေနစရာ ၊ စားစရာ ၊ ေသာက္စရာ အစံုအလင္နဲ႔ ထားတာေတာင္မွ နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္က မေနႏိုင္ဘူး။ မေပ်ာ္ဘူးတဲ႔ ။ ဒါေၾကာင္႔ သူက သူမေနႏိုင္တာကို အားလံုး သိေအာင္ စာေလးခ်ိဳးတယ္။

“ မႏၱေလး .. ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရႊမႏၱေလး ၊ ခ်မ္းေအး ပူအိုက္ ၊ ေအာက္သူေတြ လိုက္ေတြ မလိုက္ခ်င္ေပမဲ႔ ၊ ေမာင္ေလ မေပ်ာ္...ရန္ကုန္မွာေန မပ်က္ေလပါတယ္။ နတ္ျပည္ၾကီးလို႔ ဆိုၾကပါေစ သို႔ေပမဲ႔ ကိုယ္ေျမကိုေတာ႔ လြမ္းေသးသဗ်ိဳ႕..။ ”

ဟုတ္တာေပါ႔။ ဒီလို ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူၾကီးေတြက ၊ ဆရာ ဆရာမေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို သြန္သင္ေပးခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကုန္းေဇာင္းမွာ သင္ခဲ႔ရတဲ႔ ဆရာ ဆရာမေတြက ဆင္းရဲၾကတယ္။ တိုက္ပံုေတာင္မွ တစ္ႏွစ္လံုး ဒီတိုက္ပံုပဲ။ က်ဴရွင္ဆိုတာလည္း မရွိခဲ႔ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔မွာ ရွိတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေပးခဲ႔တယ္။

ဒီလို ဆရာ ၊ ဆရာမေတြရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အခု ဒီစင္ေပၚတတ္ရတာပါ။ ဆရာ ၊ ဆရာမေတြက ဆင္းရဲတယ္။ တစ္ႏွစ္လံုးမွာ ဒီတိုက္ပံုအက်ီၤ တစ္ထည္ပဲ ရွိတယ္။ ဆရာမၾကီးက ဆိုရင္ ေက်ာင္းက ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ ျမန္မာျပည္ေျမပံုကို ဆြဲတယ္။ ျပီးေတာ႔

“ ဒါ ျမန္မာျပည္ေျမပံုပဲ။ ကူးဆြြဲၾက။ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ႔သူက ေျမပံုက လွေအာင္ ဆြဲတယ္။ ေျမပံုကို လွေအာင္မဆြဲတဲ႔ သူက တိုင္းျပည္ကို မခ်စ္တဲ႔သူ ။ ေျမပံုကို တူျပီးလွေအာင္ဆြဲတဲ႔ ေကာင္က တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ႔ ေကာင္ပဲ။ ”

ဒါပဲ ေျပာျပီး ဆရာမက ထိုင္ေနတယ္။ ဆြဲျပီ။ ဗလာစာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ စာမ်က္ႏွာ ၄၀ မွာ။ ဆြဲတယ္ တစ္ရြက္ မလွဘူး။ ခဲဖ်က္နဲ႔ ဖ်က္တယ္ မရဘူး။ ၾကာလာေတာ႔ တံေတြးက ကူရတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာမၾကီး ေျပာနဲ႔ အလိုလို ကို္ယ္႕ႏိုင္ငံပံုေလးကို မလွလွေအာင္ ဆြဲတယ္။

မလွဘူး.. .စာရြက္ကို ျဖဲတယ္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ရြက္ ေနာက္တစ္ရြက္ နဲ႔ ဆြဲခဲ႔တယ္။ ဘယ္သူကမွလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို တတ္ေအာင္ မသင္ခဲ႔ပါဘူး။ တစ္ခြန္းပဲ ေျပာတယ္။ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ႔ လူက ေျမပံုကို လွေအာင္ ဆြဲတယ္ ဆိုတဲ႔ စကားေၾကာင္႔ ေျမပံုကို မလွလွေအာင္ ဆြဲခဲ႔တယ္။ အဲဒီတုန္းက တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ သီခ်င္းေတြ မရွိေသးပါဘူး။ ဆရာမၾကီး စကားေလးတစ္ခြန္းတည္းနဲ႔ ေျမပံုေလးကို လွေအာင္ဆြဲခဲ႔တယ္။

ေျမပံုျပီးေတာ႔ ဆရာမၾကီးကို ျပေတာ႔ ဆရာမၾကီးက ေျမပံုကို ၾကည္႔ျပီး အမွတ္ျခစ္ေပးတယ္။ ဘယ္သူပံုမွလည္း မလွပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာမၾကီးက အားလံုုးရဲ႕ ေျမပံုေအာက္မွာ စာေလးေတြ ေရးေပးတယ္။

“ တိုင္းျပည္ခ်စ္..။ ”

တဲ႔။ ဆရာမၾကီး ဒီလို ေရးေပးတာနဲ႔တင္ ေပ်ာ္လိုက္တာ.။ ငါက တိုင္းျပည္ခ်စ္တယ္ ဆိုျပီးေတာ႔..။

ဒီလို ဆရာမၾကီးေတြ ဆီမွာ ပညာသင္ခဲ႔ရပါတယ္။ တစ္ေန႕ေတာ႔ ဆရာမၾကီးက သၾကားလံုးေဝတယ္။ ကဲ တစ္ေယာက္ကို ႏွစ္လံုးစီ လာယူၾက..ဆိုပဲ။ ဆရာမၾကီးက စားပြဲခံုေပၚမွာ ထိုင္ျပီး လက္ဝါးလာျဖန္႕သူေတြကို တစ္ေယာက္တစ္လံုး ေပးတယ္။ ဘယ္သူ ဘယ္လက္ဖဝါး ဆိုတာလည္း မမွတ္ထားပါဘူး။ လက္ဝါးျဖန္႔ သူတိုင္းေပးေနတာပါပဲ။

ဒါကို သိေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဟိုဘက္က ျဖန္႕လိုက္ ဒီဘက္က ျဖန္႕လိုက္နဲ႔ေပါ႔။ သူမ်ားေတြ ႏွစ္လံုး အခ်ိန္မွာ ကို္ယ္႕အိတ္ထဲမွာ ၅ လံုး ၆ လံုးေလာက္ ရလာတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ၾကီးလာေတာ႔ သမဝါယမ ဥကၠဌ ျဖစ္လာေတာ႔တာပါပဲ။

သၾကားလံုးေတြ ေဝျပီးေတာ႔ ဆရာမၾကီးက..

“ အားလံုး ကိုယ္႕ေနရာ ကိုယ္ထိုင္ ၊
ရၾကလား သၾကားလံုး ”

ဆိုေတာ႔ .......

“ ရပါတယ္
ဆရာမၾကီး။ ”

“ ဆရာမၾကီး ႏွစ္လံုးစီ ေဝတာ ရွိၾကလား။”


“ ရွိပါတယ္ ဆရာမၾကီး။ ”


ဒါဆိုရင္ ဒီေန႕ ဆရာမၾကီး ေျပာျပမဲ႔ အေၾကာင္းအရာကေတာ႔ လိမ္တတ္ေသာ ယုန္ကေလး ငမိုး အေၾကာင္းပါပဲ။ ဒီေတာ႔ ဟာ ေသျပီ ၊ ငါတို႕ကိုေတာ႔ ဆရာမၾကီး ဖဲ႔ျပီလို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္။ ကိုယ္႕လိုလူေတြကလည္း သံုးေလးေယာက္ ေလာက္ ပါေတာ႔ သူ႕ကိုယ္ၾကည္႔ ၊ ကိုယ္႕သူၾကည္႔ေပါ႔ေလ။

ဒီေတာ႔ ဆရာမၾကီးက . . .

“ ကိုယ္႕အိတ္ထဲ ကိုယ္စမ္းၾကည္႔ၾကစမ္း ၊ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ႏွစ္လံုးရွိေနလဲလို႔။ သူမ်ား ႏွစ္လံုးဆို ကိုယ္လည္း ႏွစ္လံုးေပါ႔ သူမ်ား တစ္ျခမ္းဆို ကိုယ္လည္း တျခမ္းေပါ႔။ ဒါကို ဘာလို႔ ပိုယူခ်င္တာလဲ။ သူမ်ားေတြ နဲ႔ အတူတူ ရေနတဲ႔ အခြင္႔အေရးကို သူမ်ားေတြထက္ ပိုျပီး လိုခ်င္သူဟာ “ သူခိုး ” ပဲ။ ”

ဆရာမၾကီး ဒီလုိ ေျပာေတာ႔ ကိုယ္႕အိတ္ထဲက သၾကားလံုးကို မစားျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ ေက်ာင္းကေန အိမ္ကို ျပန္ေတာ႔ ျဖတ္ျပီးျပန္ရတဲ႔ ေဘာလံုးကြင္းမွာ ငါ႕ကို သူခိုးလို႔ ျဖစ္ေစတဲ႔ သၾကားလံုး သြားကြာ ဆိုျပီး လႊင္႔ပစ္ခဲ႔တယ္။ ဆရာမၾကီးေျပာခဲ႔တဲ႔ သူမ်ားေတြနဲ႔ အတူတူရေနတာကို ပိုျပီး အခြင္႔အေရးယူတာ သူခိုးဆိုတဲ႔ စကားလံုးကို ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ လံုးလံုး ၾကားေနခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ဘဝမွာ သူခိုး ခဏခဏ ျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။


ဆက္ ေရးပါ႔မယ္။

မွတ္ခ်က္။ ။ စာေပေဟာေျပာပြဲက ျပန္လာကတည္းက ေရးခ်င္ေပမဲ႔ အရင္က ေရးဖို႔ ယာထားတာေတြလည္း မ်ားေနေတာ႔ မေရးျဖစ္ဘူး။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ပိုင္ေရးေသာ စာမ်ား ၊ ဗဟုသုတမ်ား ၊ ဘာသာျပန္မိတာမ်ား ဒါေတြကို ေရးရတာ တစ္ခုခုမွားခဲ႔ပါက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ တာဝန္လံုးလံုးသာ ရွိပါတယ္။ အခုလို ဆရာ ၊ ဆရာမမ်ား စာကို ျပီးျပီးေရာ ေရးလိုက္ရမွာ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မလံုပါ။ ကၽြန္ေတာ္႕ေၾကာင္႔ အမွားအယြင္းပါသြားရင္ ကၽြန္ေတာ္႕လို ဘာမဟုတ္ေသာ လူတစ္ေယာက္ေၾကာင္႔ ဆရာ ၊ ဆရာမမ်ားလည္း ျပႆနာ တတ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး စကားလံုးေတြ ေျပျပစ္ေအာင္ မူရင္းအတိုင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
>>>အမွားအယြင္းတစ္စံုတစ္ရာ ရွိခဲ႔လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္႔ အမွားသာလွ်င္ ျဖစ္ပါတယ္။ <<<

ကိုေဇာ္ ခံစားတင္ျပသည္။


.

Share/Bookmark

2 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:

ျမေသြးနီ said...

ဖတ္ရတာဆန္႕တင့ံငံ့ၾကီးရွင့္။
ဆက္ေရးေပးပါဦးေနာ္။

ျမေသြးနီ

~ဏီလင္းညိဳ~ said...

ကိုေဇာ္...
ဆက္ေရးဦးဗ်ာေနာ္...။
ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္...ဒီပို႔စ္ေလးကို...း))
(စာေတြအမ်ားႀကီးေရးႏိုင္တယ္ေနာ္...။ အားက်၏)
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ