1 အခ်ိန္ကိုက္ဗံုး

၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ၊ ေအာက္တိုဘာလ.... အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ၊ အာကင္ေဆာ ျပည္နယ္ ၊ ကားလမ္းၾကီး တစ္ခုေပၚမွာ ကားေတြ ၊ လမ္းေတြ ၊ လူေတြ အားလံုးကို ပိတ္ထားရတယ္။ ေနရာပတ္လည္မွာ မီးသတ္ကား ၅ စီးက အသင္႔။

ေဘးဝန္းက်င္မွာလည္း ရဲကားေတြ ၁၀ စီးေက်ာ္ေလာက္က မီးေရာင္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္။ သူတို႕အားလံုး အာရံုစိုက္ေနၾကတာက ဘတ္စ္ကားတစ္စီးစီကို။ ဒီကားေပၚမွာ လူၾကီး လူငယ္ ေယာက်္ား မိန္းမ ၃၀ ေက်ာ္ ရွိေနတယ္။ သူတို႕ ဘတ္စ္ကားရဲ႕ ထြက္ေပါက္ကို ဖြင္႔လို႔ မရ.။တကယ္ေတာ႔ ဖြင္႔မရတာမဟုတ္ မဖြင္႔ရဲတာ။ အၾကမ္းဖက္သမား တစ္ေယာက္က တံခါးကို ဖြင္႔လို္က္တာနဲ႔ ေပါက္ကြဲေအာင္ တစ္ကားလံုးမွာ ယမ္းဘီလူးေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးေထာင္ထားတယ္..။ ဗံုးေထာင္သူက ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္ “ ဖီးလ္မိုက္ကယ္ ဟိုးလ္ ” ဆိုသူ။

အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးအေၾကာင္းေျပာဦး မွ ၊ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးဆိုတာ ျပင္ဆင္တပ္ဆင္ျပီးေသခ်ာျပီ ဆို ....Timer ခလုပ္ကို ႏွိပ္ျပီးတာနဲ႔ ဒီဗံုးအေၾကာင္း ကၽြမ္းက်င္တဲ႔လူက ျပန္ပိတ္ျပီး ရပ္ေစမွ ရတဲ႔ အရာမ်ိဳး။ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးမွာ မလိုအပ္တဲ႔ ဝါယာၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း ကို မွားျဖတ္လိုက္မိရင္ တစ္ခ်ပ္ခ်ပ္သြားေနတဲ႔ နာရီေလးက တရွိန္ထိုး ျမန္သြားတယ္။ အဲ......တျခားၾကိဳးကို မွားျဖတ္မိရင္ ဗံုးက ခ်က္ခ်င္းထကြဲေစတယ္။ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုး ဆိုတာ ဒီလိုမ်ိဳး။ မွားလို႔ မရဘူး။ ေတြ႔ကရာၾကိဳးေတြ ၊ဝါယာေတြ သြားထိလို႔ ျဖတ္လို႔ မရဘူး။ ျဖတ္ျပီးၾကိဳးျပန္ဆက္လို႔ မရဘူး။ အခုကားမွာ တပ္ထားတဲ႔ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးဟာ အခုေခတ္ေပၚဗံုးေတြလိုမ်ိဳး ဒီဂ်စ္တယ္ မဟုတ္ေသးဘူးေလ။

အဲဒီေခတ္က ေခတ္မမွီဆံုး နာရီလက္တံေလး နဲ႔ ပင္နီယံေတြနဲ႔ လည္ပတ္ေနတာ။ အခု...ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္ “ဖီးလ္မိုက္ကယ္ ဟိုးလ္” က သူရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေပၚ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးကို ဒီကားမွာ စမ္းသပ္ထားတာေလ..။ ကားတစ္စီးလံုး ယမ္းေတြ အျပည္႔ေနရာတကာမွာ တပ္ထားျပီး သူရဲ႕ အခ်ိန္ကိုက္စနစ္ကို ကားတစ္ခါးမွာ တပ္ထားခဲ႔တယ္..။ အခု...ပင္နီယံေလးေတြ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ နာရီ ၊ စကၠန္႕တံေလးတခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ၁ နာရီ ေက်ာ္သြားခဲ႔ျပီ။ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုး အသစ္အဆန္း ဆိုေတာ႔ ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္ေတြကလည္း ဘယ္က စလုပ္ရမွန္း မသိဘူး။

ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္ေတြဆိုတာကလည္း ဗံုးဆိုတာ သူတို႕ အသက္ပဲ။ ဗံုးတစ္လံုးကို ရပ္လိုက္ႏိုင္ရင္ လူေတြ အသက္ကို ကယ္တင္လိုက္ႏိုင္သလို သူတို႕ကိုယ္တိုင္ရဲက အသက္ကိုလည္း ကယ္လိုက္ႏိုင္တာပါပဲ။ ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္ေတြ လက္ေလ်ာ႔တယ္ဆိုတာ ကားထဲက လူေတြနဲ႕အတူ သူတို႕ အသက္ပါ ဗံုးကြဲရင္ အဆံုးရႈံုးခံတာမ်ိဳး။

တေျဖးေျဖးနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္လာျပီ။ ေနာက္ဆံုး ၁၅ မိနစ္ပဲ က်န္ေတာ႔တဲ႔ အခ်ိန္။ ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က သူတို႕အထင္ ဒီဝါယာၾကိဳးကို ျဖတ္လိုက္ရင္ ဗံုးရပ္သြား ႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆထားတဲ႔ ဝါယာၾကိဳးကို ျဖတ္ဖို႕ ႏွစ္ဦးသေဘာတူလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ .... ဝါယာၾကိဳးကို ပလာယာနဲ႔ ကိုက္ျဖတ္လိုက္တယ္။ သူတို႕ ဒီလို လုပ္ေနတာကို အနီးအေဝးနဲ႔ ကင္မရာေတြကလည္း ရိုက္ေနၾကသလို အိမ္ထဲမွာ ၾကည္႔ဖို႕ တိုက္ရိုက္လည္း လႊင္႔ျပထားတယ္။

ေသခ်ာတယ္လို႔ ထင္ရတဲ႔ ဒီဝါယာၾကိဳးေလးကို ပလာယာနဲ႔ ကိုက္ျဖတ္လိုက္နာကို ကင္မရာကတဆင္႔ ေနအိမ္အသီးသီးက လူေတြ ျမင္လိုက္ၾကရတယ္။ ဟာ.....သြားျပီ။ ဒါ တကယ္ျဖတ္ရမဲ႔ၾကိဳး မဟုတ္ဘူး။ တခ်ပ္ခ်ပ္သြားေနတဲ႔ ပင္နီယံေလးေတြ တဟုန္ထိုးထလည္ပါေလေရာ။ ၁၅ မိနစ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ဟာ ရုတ္တရက္ တိုေတာင္းသြားတယ္။ ေအာ္သူ ေအာ္...ေျပးသူ...ေျပး...နဲ႔ ရႈပ္ရွက္ ခတ္သြား တယ္။ မေျပးတာက ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္နွစ္ေယာက္

သူတို႕ကေတာ႔ သူတို႕ရဲ႕ အမွားကို အသက္နဲ႔ ေပးဆပ္ရမယ္ေလ....ျပီးေတာ႔..ကားေပၚက လူေတြ...သူတို႕ကေတာ႔ မေျပးႏိုင္ဘူး။သူတို႕............။

ဒီလို ေျပးလႊား ။ ပုန္းကြယ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ...။ အိမ္ေနရင္း အဝတ္အစားေတြနဲ႔ ဘတ္စ္ကားနားကို အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ ဗံုးရွိေနတဲ႔ ဘတ္စ္နားကို ေျပးေျပးလႊားလႊားေရာက္လာ တယ္။ ရုတ္တရက္ ဘယ္ကေရာက္လာမွန္း မသိတဲ႔ အေဒၚၾကီးေၾကာင္႔ ပတ္ဝန္းက်င္က လံုျခံဳေရးေတြလည္း တားဆီးဖို႔ ေမ႕သြားၾကတယ္။

အေဒၚၾကီးက ဘတ္စ္နားလည္း ေရာက္ေရာအခ်ိန္ကိုက္ဗံုးရဲ႕ တဟုန္ထိုးလည္ေနတဲ႔ ပင္နီယံေတြၾကားထဲကို ူလက္ထဲက အရာဝတၳဳတစ္ခုကို ထိုးထည္႔လိုက္တယ္။ လူေတြအားလံုး...... တိုက္ရိုက္ၾကည္႔ေနသူေတြေရာ...ကင္မရာက တဆင္႔ တီဗီက ၾကည္႔ေနသူ ေတြေရာ အံ့ၾသစြာ သူတို႕ထည္႔လိုက္တာကို ကင္မရာနဲ႔ ေသခ်ာ ဆြဲၾကည္႔လိုက္ေတာ႔.....။

သူ လည္ပတ္ေနတဲ႔ ပင္နီယံေတြၾကားထဲကို ထိုးထည္႔လို္က္တာက....အိမ္မွာ သံုးေနတဲ႔ “လက္ခ်ဳပ္အပ္ေလး ” တစ္ေခ်ာင္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔..ဒီလက္ခ်ဳပ္အပ္ကေလးတစ္ေခ်ာင္း ကလည္ပတ္ေနတဲ႔ ပင္နီယံေတြ ၾကားထဲမွာ “ ဂ်မ္း” ျဖစ္ျပီး ဗံုးတစ္လံုးရဲက Timer ေတြကို ရပ္တန္႔ေစခဲ႔ပါ ျပီ။ လူေတြအားလံုးလက္ခုပ္ဝိုင္းတီး အားေပးၾကတယ္။
ဒီေတာ႔မွ ဗံုးစပယ္ရွယ္လစ္ေတြဆိုတာ ကၽြမ္းက်င္သူေတြပါ။ သူတို႕ဟာ...ဘယ္လို ယမ္း အမ်ိဳးအစားကို သံုးတယ္။ ဘယ္လို ဗံုးအမ်ိဳးအစား ၊ ဘယ္လို လုပ္သင္႔တယ္ ၊ ဘယ္လိုရပ္ရမယ္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ႔ ကၽြမ္းက်င္သူေတြပါ။ ဗံုးအသစ္အဆန္းဆိုေတာ႔..သူတို႕ သတိလြတ္သြားၾကတာ။

ဒါေၾကာင္႔

တစ္ခါတစ္ေလ အကၽြမ္းက်င္လြန္တဲ႔အခါမွာ အေသးအဖြဲေလးေတြကို သတိေမ႔ေလ်ာ႔သြားတတ္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုးမွ ာလည္ပတ္ေနတဲ႔ ပင္နီယံေတြ ရပ္သြားရင္ ဗံုးလည္း မေပါက္ကြဲႏိုင္ေတာ႔ဘူး ဆိုတာကို သူတို႕ သတိလြတ္သြားျပီး ဝါယာၾကိဳး ျဖတ္ဖို႔ေလာက္ပဲ အာရံုစိုက္ေနၾကတာပါ။

အင္း..........ဒီလိုပါပဲ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္တို႔က လြယ္လြယ္နဲ႔ ျပီးမဲ႔ကိစၥေတြကို ေတာ္ ေတာ္ခက္ခက္ခဲခဲၾကီး စဥ္းစားလုပ္ကိုင္ေနမိတတ္ၾကတယ္။ ဒီလို အခ်ိန္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ကို သတိရ ၊ မရရင္ေနပါ။

“ အခ်ိန္ကိုက္ဗံုး ” ဆိုတာကိုေတာ႔ သတိရလိုက္ပါဗ်ာ...။

William J.Rothwell ရဲ႕ Time Bomb ကို
ကုိေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္...။

ကိုေဇာ္

http://zaw357.multiply.com/journal/item/440/440 မွာ 19.6.2009 မွာ ေရးခဲ႔တာပါ။

အခ်ိန္ကိုက္ဗံုး