8 ေလာကမွာ What is that ? ေတြ အမ်ားၾကီးပါ

---

ကၽြန္ေတာ္႕ဆီကို ဟိုေန႕က ေမးလ္တစ္ေစာင္ဝင္လာတယ္။ ဒီေမးလ္ေလးကို ဖတ္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရသေပးစြမ္းႏိုင္တဲ႔ What is that? ဆိုတဲ႔ ဗီဒီယိုေလးကို သြားျပီး သတိရတယ္။ မၾကည္႔ရေသးတဲ႔ သူေတြ ဒီေနရာ မွာ အရင္ၾကည္႔လိုက္ပါ။ ျပီးေတာ႔ ကိုေလးျဖဴ ေျပာတဲ႔ စကားတစ္ခုကိုလည္း သြားျပီး သတိရတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က ကိုမ်ိဳးၾကီးကုိ မ်ိဳးၾကီး ဆိုျပီး အဆိုေတာ္ ျဖစ္လာေစတဲ႔ သီခ်င္းေခြ ေလေျပ ထြက္ျပီး ဟိုလူ႕ ပါးစပ္မွာလည္း “ ဒီကေစာင္႔ေနသူ ” ၊ ဒီလူ႕ပါးစပ္ထဲမွာလည္း “ ဒီကေစာင္႔ေနသူ ” ဆိုျပီး ျဖစ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ေပါ႔။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုေလးျဖဴကေျပာတယ္။

“ ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ “ ဒီကေစာင္႔ေနသူ ” သီခ်င္းက ေကာ္ပီ သီခ်င္းပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီကေစာင္႔ေနသူ နာမည္ၾကီးလို ဒါကို လိုက္တုျပီး “ ဟုိကေစာင္႔ေနသူ ” ဆိုျပီး လိုက္ဆိုမလား ဆိုေပါ႔ေလ။

ဒီကေစာင္႔ေနသူကို ဟိုကေစာင္႔ေနသူလို႔ လုပ္လိုက္လို႔ ခံစားရတဲ႔ သီခ်င္းရသက ေျပာင္းသြားမွာမွ မဟုတ္တာ။ ေကာ္ပီမို႔လို႔ ျပန္ဆိုမယ္ ဆိုရင္လည္း စာသားေတြ အကုန္ေျပာင္းျပီး သံစဥ္ယူဆိုမွ နားေထာင္ရတာ ၊ ေၾသာ္ ဒီက ေစာင္႔ေနသူ သံစဥ္ပါလားဆိုျပီး လူေတြ စိတ္ဝင္စားဦးမယ္။ ဒီက ေစာင္႔ေနသူကို ဟိုကေစာင္႔ေနသူ လုပ္လို႔ကေတာ႔ မထူးဘူး။ ”

ကိုေလးျဖဴက ဒီလို ေျပာဖူးပါတယ္။ အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ဆီကို ေရာက္လာတဲ႔ ေမးလ္ကလည္း ဒီကေစာင္႔ေနသူကို ဟုိကေစာင္႔ေနသူ လုပ္ထားတာပါပဲ။ ဒီေမးလ္ကို ဘယ္သူေရးတာလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ What is that? မွာ စာကေလးကို သံုးတယ္။ ဒီေမးလ္မွာ က်ီးကန္းကို သံုးတယ္။ အၾကိမ္ ၂၁ ၾကိမ္မွာ ေမးလ္ထဲမွာ ၂၇ ၾကိမ္လို႔ သံုးထားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဇာတ္လမ္းကေတာ႔ ဒီဇာတ္လမ္းၾကီးပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ အားလံုး သိေနၾကတာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေမးၾကပါတယ္။ စာဘယ္လိုေရးရမလဲ ဆိုေတာ႔ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ အခု ပို႔စ္ကို ေရးတာပါ။ တကယ္ေတာ႔ ကိုယ္သာ ၾကည္႔တတ္ ၊ ျမင္တတ္ ၊ ေတြးတတ္ ၊ ေရးတတ္ မယ္ဆိုရင္ ဒီေလာကၾကီးမွာ What is that ? အမ်ားၾကီးပါ။ အခု ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခု ေတြးမိတာေလး ေရးျပမယ္ဗ်ာ.။ စာေရးခ်င္တယ္ ဆိုတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ပါ။ စာေရးခ်င္သူ အားလံုးကိုလည္း ဝမ္းေျမာက္စြာ ၾကိဳဆိုပါတယ္။

---

ကၽြန္ေတာ္႕အလုပ္က ညဆိုင္းပါ။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ အလုပ္ဝင္ဝင္ခ်င္း ေန႕ဆိုင္း ၊ ညဆိုင္း အေျပာင္းအလဲ ၊ အလုပ္က ပစၥည္း အဝင္အထြက္ ေၾကာင္႔ ဒီအခ်ိန္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ရႈပ္တယ္။ ျပီးရင္ေတာ႔ သူတို႔ လိုတဲ႔ ပစၥည္း လာထုတ္မွသာ ကၽြန္ေတာ္က ထုတ္ေပးရတာ။ ဒါေၾကာင္႔ အလုပ္က ထိုင္ေနရတာပဲ မ်ားပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ ကြန္တိန္နာ လာရင္ေတာ႔ သူတို႔လည္း အလုပ္ရႈပ္သလို ကၽြန္ေတာ္လည္း စတိုက ပစၥည္းအဝင္အထြက္ေတြ မ်ားလို႔ အလုပ္သိပ္မအားလွ။ သို႕ေသာ္ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ည ၁၁ နာရီေနာက္ပိုင္းဆိုရင္ အလုပ္သိပ္မရွိေတာ႔ပါ. . သာမာန္လုပ္ရံုပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕စက္ရံုရဲ႕ ေဘးစက္ရံုက ပရိေဘာဂ အေရာင္းဆိုင္။ သစ္သားပရိေဘာဂ ၊ သံ ပရိေဘာဂ ၊ ၾကိမ္ ပရိေဘာဂ ၊ ပလတ္စတစ္ ပရိေဘာဂ ၊ လိုက္ကာခန္းစီး ေရာင္းတယ္ ၊ အိမ္အလွဆင္ မီးလံုးေတြ ေရာင္းတယ္။ ပရိေဘာဂဆိုင္က ၾကီးသလို ဌာနေတြလည္း မ်ားတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဌာနမွာ အေရာင္းစာေရးေတြကလည္း မ်ားတယ္။ ဒီက ႏိုင္ငံသားေတြကေတာ႔ အလုပ္နဲ႔ အဆင္ေျပရင္ လုပ္တယ္။ အဆင္မေျပရင္ ထြက္သြားတာပါပဲ။ သူတို႕ကေတာ႔ အလုပ္မရွားဘူးေလ။

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခင္ေနတဲ႔ အေရာင္းစာေရး ေယာက်္ား ၊ မိန္းမေတြလည္း ရွိတာပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ အလုပ္မွာ ၾကိဳးစားလုပ္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ နည္းနည္းအဆင္မေျပတာနဲ႔ ထြက္သြားတာပါပဲ။ အခုလည္း ပရိေဘာဂဆိုင္မွာ လူသစ္တစ္ေယာက္ ဝင္လာတာ ေတြ႕ရတယ္။ သူ႕ေနရာက လိုက္ကာခန္းစီး ေရာင္းတဲ႔ ေနရာမွာ အရင္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ အလုပ္ထြက္သြားျပီထင္တယ္။ အခု လူသစ္နဲ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ေန႕စဥ္ျမင္ေနရတာ မို႔လို႔ မ်က္ႏွာစိမ္းဆိုျပီး သိတာပါ။

သူတို႔ ပရိေဘာဂဆိုင္က အလုပ္သိမ္းခ်ိန္က ည ၁၀ မွ သိမ္းတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႕စက္ရံုေရွ႕မွာ ေလာ္ရီကားတစ္စီး လာျပီး ရပ္ထားတာ ေတြ႕တယ္။ ဒီလိုပဲ ခဏလာရပ္ေနၾက ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိမထားမိပါ။ ခဏေနေတာ႔ ပရိေဘာဂဆိုင္ထဲက လူသစ္က ထြက္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ဒီေလာ္ရီကားေပၚတတ္သြားတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကားေပၚမွာ ဦးေလးၾကီးနဲ႔ အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ . . သူ႕အေဖ နဲ႔ အေမ ျဖစ္ပံုရတယ္။ ဒီ႔ထက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိမထားမိဘူးေပါ႔။

ဒီလိုနဲ႔ ေန႕တိုင္း သူမထြက္လာခင္ ေလာ္ရီကားက တစ္ခါတစ္ေလ ၁၅ မိနစ္ ၊ တစ္ခါတစ္ေလ နာရီဝက္ ၊ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္နာရီ နီးပါးေလာက္ၾကေအာင္ ေစာင္႔ရတယ္။ ျပီးေတာ႔ သူထြက္လာရင္ ကားက ထြက္သြားတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကိုယ္႕အလုပ္နဲ႔ ကိုယ္ေလ။ လာၾကိဳတဲ႔ အေဖ ၊ အေမကလည္း သူ ထြက္မလာမခ်င္း ေစာင္႔ေနရတာကို တာဝန္တစ္ခုလိုပါပဲ။ ေန႕တိုင္း ေအးေဆး ေစာင္႔ေနတာပါပဲ။ သူထြက္လာျပီး ေလာ္ရီကားၾကီးေပၚကို တတ္သြားရင္ေတာ႔ ေမာင္းထြက္သြားတာပါပဲ။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ တစ္ေန႕ ၊ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ထဲကေန အျပင္ကို လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အျပင္ကို သူထြက္လာတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ နာရီကို လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူ အရင္ျပန္ေနက် အခ်ိန္ထက္ ေစာေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ျပန္ေတာ႔ သူ႕ကို လာၾကိဳတဲ႔ ေလာ္ရီကားကလည္း ဒီေန႕ သူေစာမွ ေလာ္ရီကားၾကီးက ေနာက္က်ေနတယ္။ အရင္ဆို ဒီအခ်ိန္မွာ ေရာက္ေနျပီေလ။ ဒါကိုေတာ႔ သြားေျပာလို႔မရဘူး။ ကားလမ္းဆိုတာ လမ္းမွာ ကားတိုက္မႈေတြ ဘာေတြ ျဖစ္ရင္ လမ္းပိတ္တတ္ေတာ႔ ကားေတြ ၾကပ္ေနတတ္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီလိုပဲ ေတြးမိတယ္။

သူကလည္း လမ္းကိုေမွ်ာ္ျပီး သူ႕ကိုလာၾကိဳမဲ႔ ေလာ္ရီကို ေမွ်ာ္ေငးေနတယ္။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ သူ ဖုန္းထုတ္ျပီး လွမ္းတက္တယ္။ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ၊ ဘယ္ေနရာမွာလဲ ၊ ဘာလို႔ ၾကာေနတာလဲ ၊ ဘယ္ေတာ႔ ေရာက္မွာလဲ ၊ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ဒီလိုမ်ဳိး “ ဘကုန္း ” ေတြ သူေတာ္ေတာ္ သံုးလိုက္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ေနတယ္။ ညေမွာင္ေမွာင္မွာ သူ႔မ်က္ႏွာကလည္း လေရာင္နဲ႔ မလင္းပါဘူး။ သုန္သုန္မႈန္မႈန္ ျဖစ္ေနမယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အေဝးက မျမင္ရေပမဲ႔ စိတ္နဲ႔ ထင္ေနမိတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာကလည္း စူစူပုပ္ပုပ္။

ေနာက္ထပ္ ၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာျပန္ေတာ႔လည္း သူထပ္ျပီး ဖုန္းထုတ္ဆက္ျပန္တယ္။ “ ၾကာလိုက္တာ ၊ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ” ဘာညာ့ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေဝးကေန သူျဖစ္ေနတာကို ခံစားနားေထာင္မိတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၅ မိနစ္ေတာ႔လည္း သူထပ္ျပီး ဖုန္းထပ္ထုတ္ဆက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မလာမခ်င္း ၅ မိနစ္တစ္ခါေလာက္ ဖုန္း ထုတ္ဆက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ဝင္စားသြားလို႔ သူနဲ႔ အနီးဆံုးျမင္ရ ၊ ၾကားရႏိုင္တဲ႔ စက္ရံု ေရွ႕က သံဇကာနားကို ကပ္လာေတာ႔ . . ၊ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္မွ သံဇကာနား မေရာက္ေသးဘူး။ ဒလၾကမ္း ေမာင္းလာတဲ႔ ေလာ္ရီတစ္စီးက သူ႕နားကို “ ဂီြခနဲ ” ေရာက္လာေတာ႔တာပါပဲ။

ေၾသာ္. . ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ၊ သူ႕ကုိ လာၾကိဳတဲ႔ ေလာ္ရီကား ေရာက္လာျပီကိုး ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း သံဇကာ အနားလည္း ေရာက္ေရာ သူက သူ႕ရဲ႕ မလွမပ စူပုပ္ထားတဲ႔ မ်က္ႏွာ ရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးကို ဟန္လုပ္ျပီး ေလာ္ရီကား ေပၚတတ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမ်ား ၾကားရမလဲလို႔ စိတ္ဝင္စားေနတဲ႔ သူဆိုေတာ႔ သူေလာ္ရီ ကားတံခါးကို ဖြင္႔ျပီး တတ္လိုက္ေတာ႔ ေလာ္ရီထဲက သူ႕အေဖနဲ႔ အေမ ေျပာသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။

“ ကားလမ္းေတြ ပိတ္ေနလို႔ သမီးရယ္ ၊ ေစာင္႔ေနရတာ ၾကာျပီလား။ ”

သူကေတာ႔ မလွမပ စူပုပ္ထားတဲ႔ မ်က္ႏွာၾကီးကို သူ႕မ်က္ခြက္မွာ တပ္ထားရင္း. . .

“ ၾကာျပီေပါ႔. . ၊ နာရီဝက္ေလာက္ေတာင္မွ ရွိေတာ႔မယ္။ ”

ဒီမွာ သူ႕အေဖ နဲ႔ အေမ ဆီက အသံေတြ တျပိဳင္နက္တည္း ကၽြန္ေတာ္ ၾကားလိုက္ရတယ္။

“ ဟုတ္တာပဲ..ေတာ္ေတာ္ ေစာင္႔လိုက္ရတာပဲ။ ေအးကြယ္ . . ေနာက္ေန႕ေတြ အေဖ နဲ႔ အေမ ေနာက္မက်ေအာင္ ေစာေစာ ထြက္ခဲ႔ပါ႔မယ္။ ”

ဒီလိုေျပာျပီး ေလာ္ရီတံခါးပိတ္ျပီး စူစူပုပ္ပုပ္ ရွစ္ေခါက္ခ်ိဳး မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ႕ကို ေလာ္ရီၾကီး ေမာင္းထြက္ျပီး ေခၚေဆာင္ သြားေတာ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာသာ တစ္ေယာက္တည္း အေတြးေတြနဲ႔ က်န္ခဲ႔တယ္။

တကယ္ဆို သူ ေစာင္႔ေနရတာက ဒီတစ္ရက္တည္းပါ။ ေနာက္ျပီး နာရီဝက္ မရွိ ၊ တရွိ ။ ေန႕စဥ္ ေစာင္႔ေနရတာက အေဖ နဲ႔ အေမ ။ ေန႕တိုင္း နာရီဝက္ကေန ။ တစ္နာရီ ။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ အျပစ္မေျပာၾက ။ တစ္ရက္ေလး နာရီဝက္ေလာက္ သူေစာထြက္လာလို႔ ေစာင္႔ေနရတဲ႔ သူက ဒီလို ျဖစ္သြားတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ ခုနက ေျပာတဲ႔ What is that? ဗီဒီယိုေလးကို သြားသတိရတာပါပဲ။ ေၾသာ္ . . ဒီကမာၻေလာကၾကီးမွာ What is that? ေတြက တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါလား။ ဒီလိုမ်ိဳး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ားရွိေနမလဲ။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေရာ ဒီလို ျဖစ္ခဲ႔ဖူးပါသလား ၊ ဒီလို ၾကံဳခဲ႔ဖူးပါသလား ၊ ဒီလို လုပ္ခဲ႔မိပါသလား ၊ ဒီလို တံုျပန္ဖူးပါသလား ၊ ဒီလို နားမလည္တတ္ခဲ႔ဘူးလား။

ေနာက္ အခု စာဖတ္ေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ . . . .  

• ဒီလို ျဖစ္ခဲ႔ဖူးပါသလား ၊ 
• ဒီလို ၾကံဳခဲ႔ဖူးပါသလား ၊ 
• ဒီလို လုပ္ခဲ႔မိပါသလား ၊ 
• ဒီလို တံုျပန္ဖူးပါသလား ၊ 
• ဒီလို နားမလည္တတ္ခဲ႔ဘူးလား။ 
• ဒီလို ၾကံဳခဲ႔မယ္ဆုိရင္ေရာ ဘယ္လို ျဖစ္ေနမလဲ. . What is that? ထဲကလိုပဲ ျဖစ္ေနမလား ၊ လိုက္ကာ အေရာင္းစာေရး လိုပဲ ျဖစ္ေနမလား.။

ကၽြန္ေတာ္ အခုထိ ေတြးေနမိပါတယ္။



ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။

( စာေရးခ်င္တယ္ ဆိုတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ပါ။ ေနာက္လည္း အလ်င္းသင္႔သလို အေတြး အျမင္ေလးေတြ ေျပာျပပါ႔မယ္။ စာမ်ားမ်ား ေရးႏိုင္ၾကပါေစ။ )


.

ေလာကမွာ What is that ? ေတြ အမ်ားၾကီးပါ