မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


08 August 2010

9 ဦးဇင္း ၂ ပါး



တစ္ခါက. . .

အရမ္းစည္းကမ္းၾကီးတဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းရွိသတဲ႔။ ဒီဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုလည္း စည္းစနစ္နဲ႔ ျပည္႔စံုက်နျပီး စည္းကမ္း အလြန္ေကာင္းေသာ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ၾကီးက အုပ္ခ်ဳပ္ ေက်ာင္းထိုင္သတဲ႔။ ထိုေက်ာင္းမွ ဦးဇင္းေတြကိုလည္း စည္းစနစ္က်နဖို႔ သီလ ၊ သမာဓိနဲ႔ ျပည္႔ဝဖို႔ အျမဲ သြန္သင္ ညႊန္ၾကား ဆံုးမသတဲ႔။ ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ အဓိက အခ်က္ေတြကေတာ႔ ဘုန္းၾကီးမ်ား ျဖစ္တဲ႔ အတြက္ သီလနဲ႔ ျပည္႔စံုေအာင္ ေနထုိုင္ၾကဖို႔ ဆိုဆံုးမတာ ျဖစ္တယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီး ေနာက္တစ္ခု ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတိေပးတာကေတာ႔.  . . . .

“ အရက္ေသစာလံုးဝ ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔ နဲ႔ အမ်ိဳးသမီး မာတုဂါမ ေတြနဲ႔ လံုးဝကင္းရွင္းဖို႔ ” ။

ဒီအထဲမွာမွ ဆရာေတာ္ၾကီး အထူးထပ္၍ ၾကပ္မတ္တာကေတာ႔ . . . . . .

“ မိန္းမေတြကို ဆိုရင္ ဆြမ္းခံရင္လည္း မ်က္လႊာခ်ထားဖို႔ ၊ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္ကို သြားသြား ၊ မိန္းမေတြကို လံုးဝ မၾကည္႔မိဖို႔ ”


ပဲ ျဖစ္သတဲ႔။ ဆရာၾကီး ဆိုဆံုးမတာကိုလည္း အလြန္လို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ အျမင္ အၾကည္႔ေၾကာင္႔ တပ္မက္ စြဲလမ္းမႈေတြကလည္း က်မ္းဂန္ေတြမွာ အထင္အရွားရွိေနတယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ ဆရာၾကီးက သူရဲ႕ တပည္႔မ်ားကို ဆံုးမပဲ႔ျပင္ ထားတယ္။

ဆရာၾကီးရဲ႕ ေက်ာင္းမွာ တစ္လတစ္ခါေတာ႔ ဆရာေတာ္ၾကီး ယံုၾကည္စိတ္ခ် ရတဲ႔ တပည္႔ ၅ ေယာက္တည္းက ၂ ေယာက္ကို ျမိဳ႕ လႊတ္ျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအတြက္ လိုတာမ်ားကို ဝယ္ယူေစခဲ႔တယ္။ တစ္လတခါ လဆန္းျပီဆိုတာနဲ႔ ဆန္ ၊ ဆီ ၊ ဆား စတာေတြ ဝယ္ဖို႔ လူယံုတပည္႔ေလး ႏွစ္ေယာက္ကို လိုအပ္တဲ႔ ပိုက္ဆံနဲ႔ ဝယ္ဖို႔စာရင္းေတြနဲ႔ ေန႕ခ်င္းျပန္ လႊတ္ေလ႔ရွိတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေန႕ခ်င္းျပန္ခဲ႔ရမယ္။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႔မွ ညအိပ္ျခင္းမရွိေစရ။

ဒီလိုနဲ႔.. . . အခု လကုန္လည္း ေရာက္ေရာ ၊ ဆရာေတာ္ၾကီးက သူ႕ရဲ႕ လူယံုတပည္႕ေတြထဲက ႏွစ္ေယာက္ကို ေခၚျပီး လိုအပ္လို႔ ဝယ္ရမဲ႔ စာရင္းနဲ႔ ပိုက္ဆံကို ေပးရင္း ထံုးစံအတိုင္း သူ႕ရဲ႕ စည္းကမ္းေတြကိုလည္း မေမ႕မေလ်ာ႔ ရေလေအာင္ ျပန္ျပီး သတိေပးတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သူတပည္႕ ႏွစ္ေယာက္ဟာ နံနက္ေစာေစာ ျမိဳ႕ကို ထြက္လာခဲ႔တယ္။

ဦးဇင္းႏွစ္ပါး လာတဲ႔ ေနရာကေန ျမိဳ႕ကို ေရာက္ဖို႔ လွည္းနဲ႔ တစ္တန္ ၊ ျမစ္ကို ေလွနဲ႔ တစ္ခါ ျဖတ္ျပီးသြားရတယ္ ။ ေလွနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ကမ္းကပ္ျပီးရင္ေတာ႔ ဦးဇင္းႏွစ္ပါး ျမိဳ႕ကို ေရာက္ျပီ။ ျမိဳ႕ကို ေရာက္လို႔ ေလွေလးကို သူတို႔ ကမ္းမွာ ကပ္ျပီး ျမစ္ကမ္းနဖူးေပၚကို တတ္လို႔ ျမိဳ႕ထဲက သူတို႕ဝယ္ေနၾက ကုန္စံုဆိုင္ကို သြားမယ္ အလုပ္မွာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အကူအညီေတာင္းမႈကို ၾကားခဲ႔ရတယ္။

“ ကယ္ၾကပါဦးရွင္။ ဒီမွာ ျမစ္ေရက်သြားလို႔ က်မ ျမစ္ဆိပ္ခံတံတားကို ဘယ္လိုမွ တတ္လို႔မရလို႔ပါ။ ”

ဦးဇင္းႏွစ္ပါးလည္း ၾကားလိုက္လို႔ လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သုူတို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျမစ္ေရက်ခ်ိန္ ဆိုေတာ႔ အားလံုးလည္း အနားယူေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ မိန္းကေလးကို ကူညီဖို႔ လူေတြက အေဝးမွာ ေရာက္ေနၾကတယ္။ မိန္းကေလးရဲ႕ ေအာ္ေခၚကလည္း က်ယ္က်ယ္ မေအာ္ႏိုင္ရွာေတာ႔ ဟိုးအေဝးမွာ ေရာက္ေနတဲ႔ လူေတြမွာ ၾကားနိုင္စြမ္း မရွိခဲ႔။

ဦးဇင္း ႏွစ္ပါးသာလွ်င္ မိန္းကေလးနဲ႔ အနီးဆံုး ျမစ္ဆိပ္ခံ တံတားေပၚမွာမို႔လို႔ ၾကားလိုက္ရတာ ျဖစ္တယ္။ ဦးဇင္းႏွစ္ပါးလည္း မိန္းကေလးကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အလြန္လွပေသာ မိန္းကေလး ျဖစ္ေနတယ္။ ကူညီခ်င္ေပမဲ႔လည္း သူတို႔ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ သြန္သင္မႈေၾကာင္႔ သူတို႔ ဘယ္လို ကူညီရမွန္းလည္း မသိျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေရက်ခ်ိန္ဆိုေတာ႔ ေရကလည္း ပိုပို က်လာခဲ႔တယ္။ သာမာန္ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္ဆိုရင္ ဆိပ္ခံတံတားေဘာင္ေပၚကို လက္ေထာက္ျပီး ခုန္တတ္လာႏိုင္ေပမဲ႔ ထမီဝတ္ထားေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ဘယ္လိုမွ တတ္ႏိုင္လိမ္႕မယ္ မဟုတ္။

ဒီလို သူတို႔ ဦးဇင္း ႏွစ္ပါး ေတြေဝေနတုန္း . . .မိန္းကေလးကလည္း အသံေလး တစာစာ နဲ႔ ေအာ္ျပီး အကူအညီေတာင္းတယ္. . . ျမစ္ေရကလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ က်သထက္ က်လာျပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘယ္လိုမွ မထင္မွတ္စရာ ဦးဇင္း ႏွစ္ပါးထဲက တစ္ပါးက သူ႕မွာ ပါလာတဲ႔ အထုပ္ေလး ေျမျပင္ေပၚပစ္ခ်ျပီး သကၤန္းကို ခါးေတာင္းက်ိဳက္လိုက္ျပီး ဆိပ္ခံတံတားေအာက္က ေလွေပၚမွာ ရွိေနတဲ႔ မိန္းကေလးဆီကို ေစြ႕ခနဲ႔ ခုန္ဆင္း သြားခဲ႔တယ္။ သူ ဒီလို လုပ္လိုက္တာ အလြန္လ်င္ျမန္ လြန္းတာေၾကာင္႔ သူနဲ႔ အေဖာ္ပါလာတဲ႔ ဦးဇင္းကလည္း တားခ်ိန္မရလို္က္ေတာ႔ဘူး။

သူကေတာ႔ ေလွေပၚက မိန္းကေလးဆီလည္း ေရာက္ေရာ မိန္းကေလးကို ဘာမွ ေျပာမေနပဲ ေစြ႔႕ကနဲ႔ ေပြ႕ျပီး ဆိပ္ခံတံတားေပၚကို ေပြ႔တင္လိုက္ေလေတာ႔သည္။ မိန္းကေလး ဆိပ္ခံတံတား ေပၚေရာက္ျပီ ဆိုတာနဲ႔ သူလည္း ဘာမွ မေျပာေတာ႔ပဲ။ ဆိပ္ခံတံတားေပၚကို လက္ေထာက္ ခုန္တတ္လိုက္ျပီး မိန္းကေလးကို လွည္႔ပင္ မၾကည္႔ေတာ႔ပဲ သူ႕ကို အံ့ၾသလို႔ ၾကည္႔ေနတဲ႔ အေဖာ္ဦးဇင္းဆီကို တိုက္ရိုက္သြားျပီး သူ႕အထုပ္ေလးကို ေကာက္ကိုင္ျပီးသူတို႔ ဝယ္စရာ ပစၥည္းမ်ားကို သြားဝယ္ေလသည္။

သူကသာ ဘာမွ မေျပာတာ သူနဲ႔ အတူတူ ဦးဇင္းကေတာ႔ ဘယ္လိုမွ မေက်နပ္ႏိုင္။ ဒါ ဆရာေတာ္ၾကီး မရွိဘူး ၊ မေတြ႕ႏိုင္ဘူးဆိုျပီး ဆရာေတာ္ၾကီး ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေၾကာင္႔ က်င္႔ဝတ္သိကၡာကို ခ်ိဳးေဖာက္ ရတာလဲ ဟု စဥ္းစားျပီး ထိုဦးဇင္း မိန္းကေလးကို ဒီဦးဇင္း ေပြ႕ျပီး ဆိပ္ခံတံတား ေပၚတင္လိုက္တာကို မ်က္လံုးထဲက ဘယ္လိုမွ မထြက္ဘူး။ သူလည္း ဘာမွ မေျပာပဲ။ ဝယ္စရာရွိတာမ်ားကို စာရင္းအတိုင္းဝယ္ျပီး သူတို႔ သီတင္းသံုးတဲ႔ ေက်ာင္းကို ေလွတတန္ ၊ လွည္းတတန္နဲ႔ ျပန္လာခဲ႔တယ္။

ေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ႔လည္း မိန္းကေလးကို ေပြ႕ျပီး ကူညီခဲ႔တဲ႔ ဦးဇင္းဟာ ထိုအေၾကာင္းကို ဘယ္ဦးဇင္း ကိုမွ ထပ္ျပီး ေျပာျပတယ္ မရွိဘူး။ ဒီေတာ႔ အေဖာ္ပါလာတဲ႔ ဦးဇင္းက ဒီဦးဇင္းေတာ႔ မရိုးဘူး။ သူလုပ္တဲ႔ အျပစ္ကို သူမ်ားသိမွာ စိုးလို႔ ဒီလို လုပ္တာပဲ လို႔ စဥ္းစားျပီး ဆရာေတာ္ၾကီးနဲ႔ တိုင္ေျပာဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သတဲ႔။ ဒါနဲ႔ပဲ ဆရာေတာ္ၾကီးကို သူတို႔ ျဖစ္ပ်က္တာေတြ ေျပာျပေတာ႔ ဆရာေတာ္ၾကီးလည္း အံ့ၾသေဒါသထြက္တာေပါ႔။ သူ႕စကားကိုလည္း နားမေထာင္ဘူး။ သီလ သမာဓိကိုလည္း ပ်က္ေစတယ္လို႔ ယူဆျပီး မိန္းကေလးကို ေပြ႔ျပီး ကူညီတဲ႔ ဦးဇင္းကို ေခၚျပီး စစ္ေဆးေမးျမန္းသတဲ႔။

ဒီေတာ႔ ဆရာေတာ္ၾကီး ေျပာသမွ် နဲ႔ အေဖာ္ဦးဇင္းရဲ႕ ေျပာသမွ်ကို ကူညီတဲ႔ ဦးဇင္းက ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ တိတ္ဆိတ္စြာနဲ႔ပဲ နားေထာင္ေနတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးတို႔ စကားျပီးသြားေတာ႔မွ ကူညီတဲ႔ ဦးဇင္းက . . .

“ မွန္ပါတယ္ ဆရာေတာ္ဘုရား။ တပည္႔ေတာ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ဦးဇင္း ေျပာသလိုပါပဲ။ ဒီအတိုင္းတကယ္ကို ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ တပည္႔ေတာ္မွာ ဒုကၡေရာက္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ကူညီရံုမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုသူကိုလည္းတပည္႔ေတာ္ ေစ႕ေစ႕ေတာင္မွ မၾကည္႔ခဲ႔ပါ။ ဒီထက္ အေရးၾကီးတာကေတာ႔ တပည္႔ေတာ္ ကူညီခဲ႔တယ္ ဆိုေသာ မိန္းကေလးသည္ ထို ဆိပ္ခံတံတားေပၚတြင္သာ က်န္ခဲ႔ပါျပီ ဘုရား။ ဒီအထိ ပါမလာေတာ႔ပါ ဘုရား။

ထိုဦးဇင္း၏ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္မွာ လြန္စြာမွ ထူးဆန္းေနေသာေၾကာင္႔ ဆရာေတာ္ၾကီး အပါအဝင္ အားလံုးလည္း တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ သြားတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးလည္း နဖူးေၾကာၾကီး ရႈံျပီး စဥ္းစားေနမိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ႔ ဆရာေတာ္ၾကီး မ်က္ႏွာဟာ တိမ္ကင္းစင္ေသာ လျပည္႔ေန႕ညက ဖိုးလမင္းၾကီးပမာ ၾကည္စင္လာျပီး . . .

“ ေကာင္းမြန္သင္႔ျမတ္လွတဲ႔ စိတ္ထားပါပဲ တပည္႔ ဦးဇင္း။ တပည္႔ရဲ႕ စိတ္ထားဟာ အရမ္းကို ေကာင္းမြန္ လွပါတယ္။ ”

လို႔ ေျပာျပီး တျခားနားေထာင္ေနေသာ သူ၏ တပည္႔မ်ားဘက္သို႕လွည္႔၍ . . .

“ ဒီဦးဇင္း ဘာကို ဆိုလို သြားတာလဲ သေဘာေပါက္လိုက္ၾကလား တပည္႔ ဦးဇင္းမ်ား။ ”

လို႔ ေမးေသာ အခါ တပည္႔ ဦးဇင္းမ်ားကလည္း သေဘာမေပါက္ၾကေၾကာင္း ေျဖေလသည္.။ ထိုအခါ ဆရာေတာ္ၾကီးက ျပံဳးျပီး..

“ ဒီဦးဇင္း ဆိုလိုသြားတာကေတာ႔ သူဟာ ကူညီထိုက္သူတစ္ေယာက္ ၊ ကူညီထိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မို႔လို႔ ေယာက်္ား မိန္းမ မခြဲပဲ သူကူညီခဲ႔တယ္။ ဒီကူညီမႈမွာ သူဟာ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ ရွိမေနဘူး။ ကူညီခ်င္တာ တစ္ခုနဲ႔ပဲ ကူညီခဲ႔တယ္။ အေျခအေန အခ်ိန္အခါအရ သင္႕တင္႔ေလွ်ာက္ပတ္စြာ ကူညီခဲ႔ျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။ သူ႕ကူညီမႈ အျပီး ထို မိန္းကေလး အဆင္ေျပေသာ အခါ သူ ထိုမိန္းကေလးကိုလည္း မၾကည္႕ေတာ႔ပါ။ သူဝယ္စရာရွိတာကို ပဲ ဆက္ျပီး ဝယ္ခဲ႔တယ္။ သူလုပ္စရာရွိတာကိုပဲ ဆက္ျပီး လုပ္ခဲ႔တယ္။ ထိုမိန္းကေလးနဲ႔ ပတ္သတ္တာ ေတြ အားလံုးကိုလည္း ကူညီမႈ ျပီးဆံုးခဲ႔တဲ႔ ဆိပ္ခံတံတားေပၚမွာတင္ အျပီးသတ္ထားခဲ႔တယ္။

အတိတ္ကိုလည္း ျပန္မေတြးေတာ႔ဘူး။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ မရွိေတာ႔တဲ႔ အတြက္ မိန္းကေလး ပံုရိပ္ ၊ ပံုေရာင္ေတြကိုလည္းျပန္လည္ မွတ္မိ ေတြးေနမိစရာ မလိုေတာ႔ပါဘူး။
ဒီဦးဇင္းနဲ႔ အတူတူ အေဖာ္သြားေသာ ဦးဇင္းမွာေတာ႔ သူကိုယ္တိုင္ မိန္းကေလးကို ေပြ႔ျပီး မကူညီလို္က္ရတာပဲ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ကူညီမႈ ျပီးဆံုးလို႔ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ မိန္းကေလးက ဆိပ္ခံတံတားေပၚမွာတင္ က်န္မေနခဲ႔ပဲ နဲ႔ ဒီေက်ာင္းအထိေရာက္ေအာင္ သူေခၚလာခဲ႔တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ တကယ္တမ္းဆိုရင္ အကူအညီေပးေသာ ဦးဇင္းမွာ အျပစ္မရွိေပဘူး။ ကူညီမႈကို ေဘးကေန ၾကည္႔ျပီး မိန္းကေလး ပံုရိပ္ကို စိတ္ထဲမွာ မွတ္ျမင္စြဲေနတဲ႔ ဦးဇင္းမွာသာ အျပစ္ရွိတယ္ တပည္႔ ဦးဇင္းတို႔။

ဒါေၾကာင္႔ ဒီဦးဇင္းက သူကေတာ႔ သူကူညီခဲ႔တဲ႔ မိန္းကေလးက ကူညီခဲ႔တဲ႔ ဆိပ္ခံတံတားေပၚမွာ က်န္ေနခဲ႔ျပီ ၊ ဒီအထိပါမလာေတာ႔ပါ လို႔ ေျပာျခင္းျဖစ္ေပတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ယခု အျဖစ္အပ်က္မွာ ကူညီသူ ဦးဇင္းမွာ အျပစ္မရွိပဲ အေဖာ္လိုက္ျပီး တိုင္ၾကားသူ ဦးဇင္းမွာသာ အျပစ္ရွိတယ္ ဦးဇင္းတို႔။ ဒါေၾကာင္႔ အျပစ္ရွိေသာ ဦးဇင္း ကုဋီ ေဆးေစ။ ”

လို႔ အားလံုးၾကားေအာင္ ေျဖရွင္းျပရင္း ဆံုးျဖတ္ေပးေလေတာ႔သည္။

ထိုဦးဇင္းသည္ ေနာင္အခါ သာမေဏေက်ာ္ တစ္ပါး ျဖစ္လာခဲ႔ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္က ဖတ္ခဲ႔ရေသာ စာျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ဦးဇင္းရဲ႕ ဘြဲ႔အမည္ကို မွားယြင္းေဖာ္ျပမိမွာ စိုးေသာေၾကာင္႔ မေဖာ္ျပႏိုင္ေတာ႔ပါ။
  •  လူဆိုတာ ခံစားမႈေတြကို ျဖစ္တဲ႔ေနရာမွာပဲ ထားသလား။ 

  • တႏံု႔ႏံ႔ုနဲ႔ အျမဲခံစား ေနတတ္သလား။
ဆိုတာ အေကာင္းဆံုး သာဓက ေပးႏိုင္ေသာ အျဖစ္အပ်က္ေလးလို႔ မွတ္ယူမိပါတယ္။ 

*** ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ႔ရတဲ႔ ပံုျပင္ေလးပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ျဖည္႔စြက္ ေရးသားပါတယ္။ ***
 
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။

http://zaw357.multiply.com/journal/item/807 မွာ 2.12.2009 က ေရးထားတာပါ။
.

Share/Bookmark

9 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ကုိေဇာ္ဆီကုိ မၾကာမၾကာ လာေရာက္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြန္မင့္ေတြ မခ်န္ျဖစ္ခဲ့မိဘူးထင္တယ္။ ေနာက္ပုိင္းတင္တဲ့ပုိ႔စ္ေတြဆုိ အားလုံးဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။

အေရးအသားအေနနဲ႔ေရာ ခ်ျပခ်င္တဲ့အရာေရာ အားလုံးကြက္တိျဖစ္ေအာင္ ေရးသားႏိုင္ပါေပတယ္။

အခု ဒီပို႔စ္ေလးထဲက အေၾကာင္းအရာကို ေန႔လည္ကေတာင္ စဥ္းစားမိခဲ့ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္စာအုပ္ထဲကမွန္းမသိျဖစ္ေနေတာ့ ဇေ၀ဇ၀ါရယ္။ ကုိေဇာ္ ဖတ္မွတ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆုိေတာ့ အဲဒီပုံျပင္က ဘယ္ေခတ္ကလဲ မသိဘူး။ ျမန္မာျပည္ျဖစ္ ပုံျပင္ဘဲလား။ အိႏၵိယ၊ သီရိလၤာက ပုံျပင္လား ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားလက္ထက္က ေပၚေပါက္ခဲ့တာမ်ားလား။ း၀) အတိအက်သိရင္ေတာ့ သိခ်င္ပါေသးတယ္။

တစ္ခါထဲ လင့္ခ္ယူသြားလုိက္တယ္ဗ်ာ။

ခင္မင္စြာျဖင့္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)

ကိုေဇာ္ said...

က်ေနာ္ ငယ္ငယ္က ဦးေလးက စာဖတ္တာ အရမ္းဝါသနာပါတယ္ဗ်။ သူ႕ကလည္း က်ေနာ္႕ကို စာဖတ္တတ္လာေအာင္ စာအုပ္ေတြ ယူယူလာေပးတာပါ။ အဲဒီပံုျပင္ေလးကေတာ႔ “ ဇင္ဘာသာ ” ပံုျပင္မ်ားထဲကပါ။ အေၾကာင္းအရာေလးပဲ မွတ္မိျပီး အဲဒီဦးဇင္း ဘြဲ႕ကိုေတာ႔ မမွတ္မိေတာ႔ဘူးဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႔ မတင္ျပႏိုင္တာပါ။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္ ၁၂ ႏွစ္သားေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္။ ဇင္ဘာသာ ပံုျပင္ေတြကို ျပန္ဖတ္ရင္ေတာ႔ ေတြ႕မွာပါ။ က်ေနာ္ ရွာဖတ္လိုက္ပါဦးမယ္။

က်ေနာ္လည္း လင္႔ခ်ိတ္ ထားလိုက္ပါတယ္။ ေက်းဇူး........

SHWE ZIN U said...

ကိုေဇာ္ ေျပာတဲ႔ ဇင္ ပံုျပင္ေတြထဲ က ဟုတ္တယ္
က်ေနာ္ လည္း ဖတ္တာ သိပ္ၾကာသြားေတာ႔ မမွတ္မိေတာ႔ ဘူး

ဒါေပမဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတာ႔ သိေနတယ္ အဲလိုမ်ဳိး ဒြိဟ ျဖစ္ေစ တဲ႔ ဇင္ ပံုျပင္ေလး ေတြ အမ်ားႀကီး ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္ ကိုကိုေမာင္ေရ ကိုေဇာ္ကို တင္ခိုင္း

ခင္တဲ႔
ေရႊစင္ဦး

ညလင္းအိမ္ said...

ကုိေဇာ္ေရးတဲ႔ စာေတြက တကယ္႔ကုိ အသိ အျမင္ေတြ ေပးစြမ္းႏိုင္တာပဲ ...

ေလးစားပါဧ။္

ေရြနတ္သား said...

ကြ်န္ေတာ္တို ့ေတြ အတိတ္ကျပီးဆံုးသြားတာေတြ ကို
လက္ရွိဘ၀ထဲယူယူလာမိတတ္တယ္ေနာ္....ကယ္တင္လိုက္တဲ ့ဦးဇင္းေလးရဲ ့စိတ္သေဘာထား ေလးကို
သေဘာက်လုိက္တာဗ်ာ......မလိုအပ္တာေတြကို
အဲဒီေန ရာမွ တစ္ထိုင္တည္း ျဖတ္ခဲ ့လိုက္တာ
ဘ၀မွာအေကာင္ဆံုးပါဘဲဗ်ာ

Anonymous said...

ခံစားမူေတြကုိ ျဖစ္တဲ့ေနရာမွာထားခဲ့တာအေကာင္းဆုံးျဖစ္မယ္...

Nge Naing said...

ကိုေဇာ္ေရ သိပ္ကိုမွတ္သားစရာ ေကာင္းတဲ့ပို႔စ္ေလးပါ။ ေျမာက္ေျပာတာမဟုတ္ တကယ္ေျပာတာေနာ့္။

ေန၀သန္ said...

ဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္.. သေဘာလည္းက်ပါတယ္....

ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္

ခုိင္နုငယ္ said...

အတိတ္ကအရာေတြ..အတိတ္မွာပဲထားမလား။
ပစၥဳပၸဳာန္ကုိသယ္လာမလားဆုိတာ..
မည္သုိ႔ေသာ..အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးကုိပဲျဖစ္ျဖစ္
သင္႔တင္႔ေလွ်ာက္ပါတ္စြာ နွလုံးသြင္းဆင္ယွဥ္တတ္ရင္ေတာ႔..
ဥပါဒ္မျဖစ္ေတာ႔ဘူးေပါ႔။


ခင္မင္စြာျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္