မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


28 September 2010

15 လက္ႏွစ္လံုးျခား




ကၽြန္ေတာ္႔မွာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရွိ၏။ သူ႕နာမည္က မ်ိဳးေဇာ္ လို႔ ေခၚေပမဲ႔ သူ႕ကိုေတာ႔ အားလံုးက “ လက္ႏွစ္လံုးျခား ” လို႔ပဲ ေခၚသည္။ ဟိုဟို ဒီဒီ ေလွ်ာက္ မေတြးပါနဲ႔ ၊ ရွင္းျပပါ႔မယ္  . . . . ဒီလိုပါ။

သူက နာမည္နဲ႔ လိုက္ေအာင္ စကားေျပာရင္ လက္တစ္လံုးၾကားေလးေတြ လုပ္ျပီး ေျပာတတ္သူ တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေပမဲ႔ သူေျပာတဲ႔ လက္ႏွစ္လံုးျခားက လူတစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္ ဟုတ္လား ၊ မဟုတ္လား ဆိုတာကို ဘယ္လိုမွ ပံုမဖမ္းႏိုင္ဘဲ ခပ္တည္တည္နဲ႔ လြတ္ထြက္သြားေလ႕ ရွိသည္။ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ “ လက္ႏွစ္လံုးျခား ” လို႔ ေခၚေစတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြ မတိုင္ခင္မွာကတည္းက သူ႔ရဲ႕ ပညာစြမ္းေတြကိုလည္း ထိထိမိမိကို ျပသခဲ႔သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္၏။




မ်ိဳးေဇာ္ ဆိုေသာ သူက ေတာက္ခံု ( ဇယ္ ) ေတာက္ျခင္းကို အေတာ္ကို ကၽြမ္းက်င္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ အလံုးေၾကးလား ၊ နံပါတ္နဲ႔လား အေတာ္ကို ကၽြမ္းက်င္စြာ ကစားတတ္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ  ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေတာက္ခံုေတာက္ၾကျပီ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက အုပ္စုေတာင္႔သူေတြ ဆိုေတာ႔ ေတာက္ခံုေတာက္ရင္ သံုးခံုေလာက္ကို ငွားျပီး တရံုးရံုးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေတာက္ၾကပါသည္။ အေပ်ာ္ေၾကးပါသလို ၊ ပိုက္ဆံေၾကးလည္း ေတာက္ၾကသည္။

ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ျဖစ္ေျမာက္ရံုသာ ေတာက္တတ္သူ ဆိုေတာ႔ သူတို႕လို တကယ္႕တန္းဝင္ေအာင္ မေတာက္တတ္ပါဘူး။ မ်ိဳးေဇာ္ကေတာ႔ တကယ္႕ကို တန္းဝင္ ေတာက္ႏိုင္သူပါ။ တကယ္လည္း ေနရာမေရြး ဝင္ေတာက္တတ္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္၏။ သူတို႔ နံပါတ္ေရြးကာ ( ေဂၚလီျဖင္႔ ) ေတာက္ၾကျပီ ဆိုရင္ ေဘးက ၾကည္႔သူေတာင္မွ အရမ္းၾကည္႔လို႔ ေကာင္းေအာင္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ေကာင္းလွသည္။ သူတို႔ရဲ႕ နံပါတ္ေတြကို မွန္းဖို႔လည္း အလြန္ခက္ခဲလွေအာင္ ဇယ္စစ္ ကစားတတ္ၾကသည္။ 

တစ္ေန႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာက္ခံုေတာက္ေနရာသို႔ ေက်ာ္ေဇယ် သုတ္သီးသုတ္ျပာနဲ႔ ေရာက္လာ၏။ ျပဴးျပဳးျပာျပာ နဲ႔ မ်က္စိ မ်က္ႏွာလည္း ပ်က္ေနေလသည္။ ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးလိုက္ေတာ႔မွ. . .

“ ငါ  ဟိုဘက္ ရပ္ကြက္က ေကာင္ေတြနဲ႔  ေဂၚလီေၾကး ေတာက္ခံုေတာက္တာ သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း ေပါင္းရိုက္ျပီးေတာ႔ လိမ္ကစား သြားတယ္။ ငါ ၃၀၀၀ ေက်ာ္ ပါသြားတယ္။ ”

ဒီမွာတင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္အုပ္စုလံုး ပြက္ေလာရိုက္သြားသည္။ ေက်ာ္ေဇယ်က ကၽြန္ေတာ္႔လိုပဲ ေတာက္တတ္တယ္ ဆိုယံုေလာက္သာ ဇယ္ေတာက္တတ္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလေတာ႔ “ မင္းဘာလို႔ သူတို႔နဲ႔ သြားေတာက္တာလဲ ” ဘာညာနဲ႔ ေျပာရင္း ဆိုရင္းနဲ႔ တစ္ေယာက္စ တစ္ေယာက္စ စုေပါင္းမိျပီး ဟိုဘက္ရပ္ကြက္ကို လိုက္သြားျပီး စိန္ေခၚေတာက္မယ္ လို႔ ျဖစ္လာေတာ႔သည္။ ဒီလိုပြဲမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လိုလုပ္ ပြဲဝင္မလဲ။ ဒီလိုပြဲေတြဆိုရင္ မ်ိဳးေဇာ္ ၊ ဝင္းထြန္း ၊ ကိုသက္ သူတို႔ကသာ ပြဲတိုးသူေတြ ျဖစ္၏။

သြားမယ္ကြာ ဆိုကာ ဆူဆူညံညံနဲ႔ အုပ္စုလိုက္ၾကီး ဟိုဘက္ရပ္ကြက္ကို ခ်ီတတ္သြား ၾကပါေတာ႔သည္။ နဂိုကတည္းက ထစ္ခနဲဆို “ ဇ ” က ရွိေနေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အုပ္စုလိုက္ၾကီး  ရွဴးရွဴးရွားရွား ထြက္သြားၾကေတာ႔ သက္ဆိုင္ရာ အိမ္ေတြက လိုက္ေခၚၾကသည္။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္သူမွ လွည္႔မျပန္ဘဲ ဟိုဘက္ ရပ္ကြက္က လူေတြ စုျပီး ေတာက္ခံုေတာက္ေနတဲ႔ ေနရာကို ေရာက္သြားေတာ႔သည္။ အုပ္စုလိုက္ၾကီး ရုတ္တရက္ ေရာက္လာကတည္းက ထိုင္ျပီးေတာ႔ ေတာက္ခံုေတာက္ေနသူ ၅ ေယာက္ကေတာ႔ မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ေတြ ျဖစ္သြားၾကသည္။

“ ေဟ႔ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ သိပ္မေတာက္တတ္တဲ႔ ငါ႔သူငယ္ခ်င္းကို ႏွပ္လိုက္တယ္ ဆို ၊ ေအး မင္းတို႔ တကယ္ ေတာက္ခ်င္ရင္ စိန္ေခၚေတာက္ရတယ္ကြ။ အခု ငါတို႔ လာစိန္ေခၚတာကြာ။ မင္းတို႔ထဲက ၾကိဳက္တဲ႔ ေကာင္ ထြက္ခဲ႔။ စိန္ေခၚတယ္ကြာ ေတာက္မယ္။ ”

အဲဒီလို ကိုသက္က ေျပာလိုက္တယ္ ဆိုရင္ ဟိုဘက္ကလည္း သူတို႔ထဲက အစြမ္းထက္သူ တစ္ေယာက္က ပြဲက ထလာျပီး . . . 

“ အိုေက ၊ ေတာက္မယ္ေလ။ မင္းတို႔ ဘယ္ေလာက္ေၾကး ေတာက္မလဲ ”

ဒီေတာ႔မွ ရွိသမွ် ပိုက္ဆံကို စုလိုက္ေတာ႔ ၂ ေသာင္းေက်ာ္ေက်ာ္ ရ၏။ ( ထိုေခတ္က ႏွစ္ေသာင္း ဆိုတာ နည္းနည္းေနာေနာေတာ႔ မဟုတ္ပါ ) ရလာတဲ႔ ၂ ေသာင္းကို သူတို႔ ေရွ႕က ေတာက္ခံုေပၚကို ခ်လိုက္ျပီး ခပ္ရင္႔ရင္႔ပဲ ခါးေထာက္ျပီး ၾကည္႔ေနလိုက္သည္။ ဒီေတာ႔ သူတို႔ဘက္ကလည္း သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အေတာ္ကို ယံုၾကည္ထားဟန္ တူသည္။ ရွိသမွ် ပိုက္ဆံေတြကို စုလိုက္ေတာ႔ တစ္ေသာင္းေတာင္မွ မျပည္႔။ ဒီေတာ႔ စိန္ေခၚရင္း ထြက္လာသူက သူ႕လက္က လက္စြပ္ေလးကို ခၽြတ္ျပီးေတာ႔ ေတာက္ခံုေပၚကို ပစ္တင္ရင္း ေျပာသည္။

“ ပိုက္ဆံကေတာ႔ တစ္ေသာင္းေတာင္မွ မျပည္႔ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ လက္စြပ္ကလည္း ၂ ေသာင္းနီးပါး တန္ပါတယ္။ ဒါကလည္း ေတာက္ခံုေတာက္ရင္းနဲ႔ အေၾကြးနဲ႔ သိမ္းရင္း ရလာတာပါ။ ပိုက္ဆံ ဆိုတာ ရွာရ မခက္ပါဘူးေလ။ ”

ဆိုျပီး မခံခ်ိ မခံသာ ျဖစ္ေအာင္ ေျပာရင္း သူက ရႈတည္တည္နဲ႔ သူတို႔ ရပ္ကြက္ထဲ ဆိုေသာ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ လွမ္းၾကည္႔သည္။ ေလာင္းေၾကးကေတာ႔ အဆင္ေျပေနျပီ။ ထိုလူနဲ႔ ယွဥ္ကာ ဘယ္သူေတာက္မလဲ ဆိုတာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္က ေရြးဖို႔ လိုေတာ႔သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ မ်ိဳးေဇာ္က ေရွ႕ကို ထြက္လာရင္း . . .

“ ကဲ . . ဒီဘဲနဲ႔ ငါေတာက္မယ္ကြာ။ မင္းတို႔ ေနာက္ဆုတ္ေတာ႔. . . ”  

လို႔ ဆိုသည္။ မ်ိဳးေဇာ္ ရဲ႕ လက္ကိုလည္း အားလံုးက ယံုၾကပါသည္။ ဘယ္လို အေျခအေနပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အျမဲမွန္ေနေသာ လက္ျဖစ္သည္။ အားလံုးလည္း ေနာက္ကို နည္းနည္း ဆုတ္ေပးလိုက္သည္။ မ်ိဳးေဇာ္က ဒီဘက္မွာ အလယ္မွာ ေတာက္ခံုနဲ႔ ေတာက္ခံုေပၚမွ ေလာင္းေၾကးမ်ား။ ဟိုဘက္မွာက ေက်ာ္ေဇယ်ကို လိမ္ျပီး ေတာက္ခံု ေတာက္လိုက္ေသာသူ။ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔နဲ႔ ယွဥ္မည္႔သူ။ မ်ိဳးေဇာ္နဲ႔ ယွဥ္မဲ႔သူ။

“ ဟုတ္ျပီ။ မင္းနဲ႔ ယွဥ္ေတာက္ရမယ္ ဆိုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ႔ ထံုးစံ အတိုင္း အမ်ိဳးအစားနဲ႔ စည္းကမ္းကို သတ္မွတ္ရမွာပဲ။ ဒီေတာ႔ မင္းက ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္လဲ ”

ထိုလူက ေျပာသည္။

“ အမ်ိဳးအစားကို မင္းကို ေရြးခြင္႔ေပးလိုက္မယ္ ”

ဟု မ်ိဳးေဇာ္က လွမ္းေျပာလိုက္သည္။ ဟိုဘက္က လူက ထီမျမင္ေသာ မခန္႕ေလးစားေသာ အမူအရာနဲ႔ မ်ိဳးေဇာ္ကို တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည္႔ျပီး  . . . 

“ အလံုးေၾကး ေတာက္မယ္ကြာ။ ေဂၚလီနဲ႔က သိပ္ျပီးေတာ႔ အရသာ မရွိဘူး။ ၾကက္ကန္းေတြ ပါလာႏိုင္တယ္။ ”

ေျပာလည္း ေျပာ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း ေဝ႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူတို႔ ရပ္ကြက္ ထဲမွာ ဆိုေတာ႔ သူတို႕ ရပ္ကြက္ထဲက သူတို႔နဲ႕ ပတ္သတ္ရာ ပတ္သတ္ေၾကာင္းေတြ တေျဖးေျဖး မ်ားလာတာ ေတြ႕ရ၏။ ဒါေပမဲ႔လည္း သိပ္ေတာ႔ စိတ္ပူစရာ မရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း အေယာက္ အစိတ္ေလာက္ကို မ်ားပါသည္။ ျပီးေတာ႔ လက္ရင္းဒိုး သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုေတာ႔ အျမဲပဲ တတ္ညီလက္ညီေတြ။

“ ရတယ္။ အလံုးေၾကး ဆိုေတာ႔လည္း အလံုးေၾကးေပါ႔ ”

မ်ိဳးေဇာ္က စိန္ေခၚမႈကို ေအးေဆးပဲ လက္သင္႔ခံလိုက္သည္။ ထိုလူက ဆက္ေျပာသည္။

“ ဒါဆို အမ်ိဳးအစားကို ငါ ေရြးလိုက္ျပီ ဆိုေတာ႔ စည္းကမ္းကိုေတာ႔ မင္းက ေရြးေပါ႔။ မင္းတို႔က သူမ်ား ရပ္ကြက္မွာ လာေတာက္ရတာ ဆိုေတာ႔ ငါတို႔ဘက္ကလည္း အလိုက္သိရမွာေပါ႔ ”

အခြင္႔အေရးေပးသလိုလိုနဲ႔ မသိမသာ ႏွက္လိုက္တာပါ။ သူ႕စကားေၾကာင္႔ မ်ိဳးေဇာ္ ေနာက္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲ ျဖစ္သြားေပမဲ႔ မ်ိဳးေဇာ္ကေတာ႔ အျပံဳးမပ်က္ပါဘူး။ ေခါင္းေလး တျငိမ္႔ျငိမ္႔နဲ႔ . . . 

“ စည္းကမ္းကေတာ႔ ဇယ္သမားေတြပဲ အထူးေျပာဖို႔ မလိုပါဘူး သံုးပြဲ ကစားမွာေပါ႔။ စည္းထိ ၊ ေဘးတျခမ္း ၊ ေဘာင္မေခါက္ ၊ ေလ မမႈတ္ေၾကး။ ဒါကို သိျပီးသား ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမဲ႔ စည္းကမ္း တစ္ခ်က္ပဲ အပိုေတာင္းျပီး ေတာက္ခ်င္တယ္ ”

မ်ိဳးေဇာ္က ထိုသူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည္႔ျပီး စူးစူးရဲရဲ ေျပာခ်လိုက္သည္။ ထိုသူကလည္ ခ်က္ခ်င္း ေျဖသည္။

“ ဘာလဲ ”

မ်ိဳးေဇာ္က ဘာမွ မဟုတ္ဘူး ဆိုေသာ ေလသံျဖင္႔ . . . .

“ ေၾသာ္. . . မင္းေလာက္ေတာ႔ ညာဘက္လက္နဲ႔ မေတာက္ခ်င္ဘူး လို႔ ငါတို႔ ဘယ္လက္နဲ႔ ေတာက္ၾကရေအာင္ ၊ မင္း သတိၱရွိရင္ ဘယ္နဲ႔ ေတာက္ရေအာင္ကြာ။ ငါလည္း ဘယ္နဲ႔ ေတာက္ျဖစ္ သြားတာေပါ႔။ မင္း ေၾကာက္ရင္ေတာ႔ ပြဲကို လွန္လိုက္ ၊ ရတယ္။ ”

“ ဟာ ” 

မ်ိဳးေဇာ္ စကားလည္း ဆံုးေရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အပါအဝင္ ေဘးကေန မ်ားျပားလာတဲ႔ သူတို႔ ရပ္ကြက္သားေတြေရာ အားလံုး အာေမဋိတ္ေတြ ျပန္က်ဲကုန္သည္။ ဘယ္ဘက္ လက္နဲ႔ ေတာက္ေသာ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္း ဘယ္သူက ၾကည္႔ဖူးမွာလဲ။ အားလံုးပိုျပီး စိတ္ဝင္စားသြား၏။ ဒီအခ်ိန္မွ ပြဲကို လွန္လိုက္မယ္ ဆိုရင္လည္း အားလံုးၾကားမွာ အရွက္ရစရာ ျဖစ္လာေတာ႔မည္။ မ်ိဳးေဇာ္ရဲ႕ စကားထဲမွာလဲ ေထ႔ထား ၊ ေငါ႔ထားျခင္းက ျပည္႔စံုစြာ ပါဝင္ေနေလသည္။ 

“ ဘယ္လိုလဲ ၊ ေတာက္ရဲ ပါ႔မလား ”

မ်ိဳးေဇာ္က ထပ္ျပီးေတာ႔ ေထ႔လိုက္ျပန္ေတာ႔။ ဟိုလူကလည္း ဆတ္ခနဲ ေခါင္းကို ျငိမ္႔ရင္း . . 

“ ဘာလို႔ မေတာက္ရဲ ရမွာလဲ ၊ အကၽြမ္းၾကီး မဟုတ္ေပမဲ႔ က်င္႔သားေတာ႔ ရွိပါတယ္။ ခ်မယ္ ”

ဒါနဲ႔ပဲ ေၾကးၾကီး ေတာက္ခံု ဝိုင္းေလးဟာ ဘယ္မွာမွ မေတြ႕ဖူးေသာ ဘယ္လက္နဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္ျခင္းနဲ႔ စတင္ေတာ႔သည္။ ဘယ္သူ စျပီး ဝိုင္းခြဲမလဲ ဆိုတာကို ဇယ္ တစ္လံုးကို တည္ျပီး အနီးအေဝး ဘယ္လက္နဲ႔ပဲ စည္းလုသည္။ မကၽြမ္းက်င္ေသာ ဘယ္လက္ ဆိုတာကို သိသာလြန္းလွသည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး လက္ေတြက တည္ျငိမ္မႈ႕ မရွိ။ ဒါေပမဲ႔ ဟိုဘက္ရပ္ကြက္မွ လူက စည္းနဲ႔ ပိုနီးသြားကာ ဇယ္အံုကို စခြဲခြင္႔ ရသြားသည္။ ပညာရွင္ေတြ ေတာက္ေသာ ေတာက္ခံုဝုိင္း ဆိုတာ သိသာလွစြာပဲ ဇယ္ေတြက ေဘးအဘက္ဘက္ကို ျပန္႔က်ဲသြားျခင္း မရွိဘဲ။ အလယ္မွာသာ စုစုစည္းစည္းျဖင္႔ ေဘးဘက္မွ ဇယ္မ်ားကို ထိရံု တို႔ရံုမွ်သာ ကစားသည္။ 

ကိုယ္လိုရာကို တည္႔ေအာင္ ထိမိရံု ျပင္ဆင္ေနရင္း တစ္ခ်က္မွာ ဘယ္လက္ျဖင္႔ မ်ိဳးေဇာ္ ေတာက္လိုက္ေသာ ဒိုးျပားၾကီးက အလယ္မွ ဇယ္အံုကို အားမဆို သေလာက္ျပင္းကာ ဇယ္သီး ႏွစ္လံုး အျပင္ကို လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ ထြက္သြားေလေတာ႔သည္။ 

“ ဟာ ” 

ဆိုေသာ အာေမဋိတ္ ႏွင္႔အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စိတ္ပ်က္သြားၾကသည္။ ထင္တဲ႔ အတိုင္းပါပဲ။ ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ မကၽြမ္းက်င္ဘူး ဆိုေပမဲ႔ ညာဘက္နဲ႔ ဆရာအဆင္႔ေတြ ဆိုေတာ႔ သေဘာတရားေတာ႔ ေပါက္တာေပါ႔ေလ။ ဟိုဘက္ ရပ္ကြက္မွ လူက ႏွစ္လံုးစလံုးကို ဝင္ေအာင္ ထိုးသြားသည္။ ဆူညံ့ ပူညံ့သံေတြနဲ႔ အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘက္မွ မ်ိဳးေဇာ္ကို ေဝဖန္သံေတြ ထြက္လာသည္။ မ်ိဳးေဇာ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာလည္း ဇီးရြက္ေလာက္သာ က်န္ေအာင္ ေသးငယ္သြားသည္။ ဟိုဘက္ရပ္ကြက္မွ လူေတြကေတာ႔ သူတို႔လူ ႏွစ္လံုး ရသြားတာ ေတြ႕ေတာ႔ အေတာ္ကို ဝမ္းေျမာက္ျပီး လက္ေခါက္ေတြ ဘာေတြ ေတာင္မွ မႈတ္ကာ ဂုဏ္ျပဳေနေသးေတာ႔သည္။ 

မ်ိဳးေဇာ္ က ထိရံု ဇယ္အံုကို ျပင္လိုက္ ၊ ဟိုဘက္က ဇယ္အံုကို ထိရံု ျပင္လိုက္နဲ႔ ပြဲကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ အသက္သြင္းေနသည္။ တစ္ေယာက္တလွည္႔နဲ႔ အလယ္မွ ဇယ္အံုက ဘာမွ အရာမယြင္း ၊ ဇယ္သီးလည္း တစ္ခုမွ အျပင္ကို မထြက္။ ဒီအခ်ိန္ မ်ိဳးေဇာ္ရဲ႕ အလွည္႔ ေရာက္လာေတာ႔ မ်ိဳးေဇာ္က ခဏျငိမ္ျပီး ဟိုဘက္ ဒီဘက္မွ ဇယ္သီး သြားရာ လမ္းေၾကာင္းကို ေခ်ာင္းသည္။ ဒိုးကိုလည္း ခ်ကာ လမ္းေၾကာင္းကို ၾကည္႔သည္။ ခ်ီတံုခ်တံုနဲ႔ ေတာက္ရႏိုးႏိုး ဆိုေသာ ဟန္ကိုလည္း သူ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ ျမင္ရသည္။ မေတာက္ေတာ႔ပါဘူးကြာ ဆိုကာ လက္ျပန္ရုတ္လိုက္တာကိုလည္း မ်က္ႏွာေပၚမွ တဆင္႔ ေတြ႕ရသည္။

ထိုေနာက္ ခဏျငိမ္လိုက္ျပီး စဥ္းစားေနျပန္သည္။ သူက ဒီလို လုပ္ေနေတာ႔ ဟိုဘက္က လူကလည္း ၾကာလိုက္တာကြာ ဟု မေျပာရံုတမည္ ျဖစ္ကာ ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ေလပူေတြကို “ ဖူး ”  ခနဲ မႈတ္ထုတ္ျပသည္။ ထုိလူ ဒီလိုလည္း လုပ္ေရာ မ်ိဳးေဇာ္က မခံခ်င္ ျဖစ္သြားဟန္နဲ႔ ဒိုးျပားကို ခပ္ျပင္းျပင္းခ်ကာ ဝုန္းဆို ေတာက္ထည္႔လိုက္သည္။ 

“ ဟာ ဒီေကာင္ေတာ႔ အရမ္းေဆာ္ျပီဟ ” လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြးေနခ်ိန္မွာပဲ မ်ိဳးေဇာ္ရဲ႕ ညာဘက္ ေအာက္ေထာင္႔ကို ဇယ္သီးတစ္လုံးက ေျပးဝင္သြားျပီး ဟိုဘက္က လူရဲ႕ ဘယ္ဘက္ ေအာက္ကို ဇယ္သီး တစ္လံုးက ေျပးဝင္သြားသည္။ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ႏွစ္လံုးလံုး ဝင္သြားသည္႔ သေဘာ။ ဇယ္ခံုေပၚမွာလည္း ဇယ္သီးေတြ ပြထြက္သြားသည္။ ဒီေနာက္မွေတာ႔ မ်ိဳးေဇာ္က တစ္လံုးခ်င္း စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ေကာက္သင္းေကာက္ကာ ေတာက္ထည္႔ေလေတာ႔သည္။ 

“ ဂေလာက္ ”  . . . သံုးလံုး။

“ ဂေလာက္ ” . . . ေလးလံုး။

“ ဂေလာက္ ” . . . ငါးလံုး။ 

“ ဂေလာက္ ”

“ ဂေလာက္ ”

“ ဂေလာက္ ”

“ ဂေလာက္ ” 

“ ဂေလာက္ ” . . . ဆယ္လံုး။

ပြဲျပီးသြားေခ်ျပီ။ တစ္ပြဲ။ ထိုပြဲမွာေတာ႔ ဟိုဘက္က လူဆီကို ဒိုးျပားက ျပန္ေတာင္မွ မေရာက္လိုက္ပါ။ ထိုလူ ပထမ ရထားေသာ ႏွစ္လံုးနဲ႔တင္ ပြဲျပီးသြား ေလေတာ႔သည္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ထိုလူက ဇယ္သီးေတြကို စုစည္းကာ ဒုတိယပြဲကို စတင္သည္။ ပထမပြဲ ႏိုင္ထားေသာေၾကာင္႔ ဒုတိယပြဲ စျပီး ေတာက္ရသူမွာ မ်ိဳးေဇာ္ပဲ ျဖစ္သည္။ 

ထံုးစံ အတိုင္း ထိရံုမွ်သာ မ်ိဳးေဇာ္ ေတာက္သည္။ ဟိုလူကလည္း ထိရံုမွ်သာ ေတာက္သည္။ ဒီလိုနဲ႔ သူတလွည္႔ ကိုယ္တလွည္႔ အေတာ္ၾကာျပီးေတာ႔ မ်ိဳးေဇာ္ အလွည္႔မွာ မ်ိဳးေဇာ္က သူဘက္ကေန ထိရံု ေတာက္ေနရာမွ မေတာက္ေတာ႔ဘဲ ဟိုဘက္က လူရဲ႕ ေဘာင္ကို ထိကာ ေနာက္ျပန္ျဖင္႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ထိလိုက္သည္။ 

ေဟာ . . . အားလံုးဆီမွ အသံထြက္လာသည္။ ဒီေတာ႔ မ်ိဳးေဇာ္ ဘက္မွာ ဇယ္သီးေလး ႏွစ္လံုးက လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ ထြက္လာသည္။ ဟိုဘက္ လူကေတာ႔ ဘယ္လိုမွ က်င္းထဲသို႔ ေရာက္ေအာင္ ေတာက္ဖို႔ မလြယ္။ တကယ္တမ္း ကၽြမ္းက်င္ေသာ ညာဘက္လက္ျဖင္႔ ဆိုလွ်င္ ကာတင္ ဆိုေသာ ဇယ္ ပါးေလးကို ရွပ္ျပီး ပစ္ရင္း က်င္းထဲသို႔ ဝင္ခ်င္ ဝင္ႏိုင္ေပလိမ္႔မည္။ အခုေတာ႔ ဘယ္ဘက္လက္ျဖင္႔ ဆိုေတာ႔ တစ္လံုးကို ပစ္လို႔ မဝင္ရင္ေတာင္မွ ေနာက္တစ္လံုးက အခန္႕သင္႔ထိုးရန္ ဇယ္ခံုေပၚမွာ ထင္ထင္ရွားရွားၾကီး ျဖစ္ေနေလျပီ။ 

ဟိုဘက္ကလူ ခဏျငိမ္ကာ စဥ္းစားသည္။ တစ္လံုးကိုပဲ မိမိရရ ကာတင္ ပစ္ရမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဇယ္တစ္လံုးကို မ်ိဳးေဇာ္ ဗိုက္ေအာက္ကို ကပ္ျပီး ေနာက္တစ္လံုးကို ဇယ္အံုထဲ ျပန္ထည္႔လိုက္ရမလား။ ေဝခြဲရ ခက္ေနေလသည္။ ဒါကလည္း လက္အခ်ိန္အဆ နဲ႔ အားအျပင္း ခ်ိန္ဆတတ္ဖို႔ လိုသည္။ သူ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနရင္း နည္းနည္းၾကာသြားသည္။ ဒီေတာ႔ မ်ိဳးေဇာ္က ခုနက သူ႕ကို ထိုလူ လုပ္သလိုမ်ိဳး မ်က္ႏွာၾကီး ျပံဳးျဖီးျဖီးၾကီး လုပ္ကာ “ ဟူး ” ခနဲ သက္ျပင္းကို ခ်လိုက္သည္။ မ်ိဳးေဇာ္ ဒီလို လုပ္ေတာ႔ ထိုလူက မ်က္ႏွာပ်က္သြားျပီး ဒိုးျပားကို ခ်ကာ ေတာက္လိုက္သည္။ 

ဒိုးျပားသည္ အားခပ္ဆတ္ဆတ္နွင္႔ ထြက္လာကာ မ်ိဳးေဇာ္ ရဲ႔႕ ဘယ္ဘက္အျခမ္းမွ ဇယ္သီးကို မ်ိဳးေဇာ္ ဗို္က္ေအာက္သို႔ ကပ္ျပီး မ်ိဳးေဇာ္ ေအာက္ေဘာင္ကို ထိကာ ေနာက္ထပ္ တစ္လံုးကို အားခပ္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ဇယ္အံုထဲသို႔ ျပန္သြင္းလိုက္ေလသည္။ တကယ္႕ကို ပညာရွင္ ပီသပါေပသည္။ ဇယ္သြားရာ လမ္းေၾကာင္းႏွင္႔ ဒိုးျပား ႏိုင္နင္းမႈကိုလည္း ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ 

သို႔ေသာ္ ထိုလူ မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားေလသည္။ သူ ဗိုက္ေအာက္ ကပ္လိုက္ေသာ ဇယ္က ဗိုက္ေအာက္မွာ ျငိမ္ေနေပမဲ႔ ဇယ္အံုထဲ ျပန္သြင္းလိုက္ေသာ ဇယ္ကေတာ႔ မဆိုသေလာက္ အားမ်ားသြား ေလေတာ႔သည္။ ဇယ္အံုကို အားထိျပင္းကာ ဇယ္ သံုးလံုး ကၽြံကာ ထြက္လာေလေတာ႔သည္။ သူထည္႔လိုက္ေသာ ဇယ္ကေတာ႔ ဝင္သြားပါသည္။ မ်ိဳးေဇာ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္မွာ ႏွစ္လံုး ၊ ညာဘက္မွာ တစ္လံုး မသိမသာ ထြက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ဇယ္သမား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ေတာ႔ ဝင္ထဲသို႔ ဇယ္သမား စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ “ ဂေလာက္ ” ေပါ႔။ က်င္းထဲသို႔ က်သည္႔ သေဘာ။

ဟုတ္ပါတယ္။ ထြက္ေနတဲ႔ သံုးလံုးကို မ်ိဳးေဇာ္က ဘယ္တစ္လံုး ၊ ညာတစ္လံုးနဲ႔ ထိုးလိုက္သည္။ 

“ ဂေလာက္ ”

“ ဂေလာက္ ”

ေနာက္ထပ္ က်န္ေနတဲ႔ ဘယ္ဘက္က တစ္လံုးကို အထိုးမွာေတာ႔ ဒဲ႔မထိုးဘဲ “ ဇယ္ထိ ၊ အံုကြဲ ” ဆိုသလို ပံုစံနဲ႔ ထိုးလိုက္သည္။ တကယ္ကို အႏၱရာယ္ရွိပါ၏။ တကယ္လို႔ အထိမွားကာ က်င္းထဲ ဇယ္ တစ္လံုးမွ မဝင္ခဲ႔ရင္ ျပန္႔က်ဲေနေသာ ဇယ္မ်ားကို တစ္ဘက္က လူကို ထိုင္ထိုးခိုင္းသလို ျဖစ္ေစမွာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ကံၾကမၼာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေပၚ မ်က္ႏွာသာ ေပးသည္ဟု ေျပာရမည္လား မသိ။ မ်ိဳးေဇာ္ ေတာက္လိုက္ေသာ ဇယ္ကလည္း က်င္းထဲသို႔ ဝင္ကာ ဒိုးျပားကလည္း ဇယ္အံုကို ထိ၍ ဇယ္သီးမ်ား ထပ္ကာ ထြက္လာေလေတာ႔သည္။ 

ဒီေနာက္မွာေတာ႔. . .

“ ဂေလာက္ ” . . . . . . . ေလး

“ ဂေလာက္ ” . . . . . . . ငါး

“ ဂေလာက္ ”. . . . . . . . ေျခာက္

“ ဂေလာက္ ” . . . . . . . ခုႏွစ္

“ ဂေလာက္ ” . . . . . . . ရွစ္
 
“ ဂေလာက္ ” . . . . . . . ကိုး 

သူက တစ္လံုးေတာက္လိုက္ က်င္းထဲ ဝင္လိုက္ ၊ ဝင္တဲ႔ အလံုး အေရအတြက္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေဘးကေန လိုက္ေအာ္လိုက္နဲ႔ ပြဲက ဆူညံ့ေနေတာ႔သည္။ ျပီးေတာ႔ ေနာက္ဆံုး အလံုး။ 

“ ဂေလာက္ ” . . . . . တစ္ဆယ္။ 

ဟုတ္ပါတယ္။ ပြဲကျပီးသြားပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ထိုလူရဲ႕ လက္စြပ္နဲ႔ ပိုက္ဆံ တစ္ေသာင္း မျပည္႔တာကို ယူျပီး ေအာင္ပြဲခံကာ ျပန္လာခဲ႔ပါသည္။ မ်ိဳးေဇာ္ကလည္း တစ္လမ္းလံုး ေျမေပၚကို ေျခခ်ခြင္႔ မရခဲ႔ပါ။ တစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ သူ႕ကို ဝိုင္းျပီး ဂုဏ္ျပဳကာ ထမ္းပိုးကာ ခဲ႔ၾကသည္။ သူကလည္း လူ႕ဗလံေလးသာ ျဖစ္သည္။ 

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေအာင္ပြဲခံဖို႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ေတာ႔ အားလံုးက မွာခ်င္တာ မွာေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ သူ႕ကုိ ကၽြန္ေတာ္ တိုးတိုးကပ္ေမးမိသည္။ 

“ မင္းကြာ တတ္လည္း တတ္ႏိုင္တဲ႔ ေကာင္ ၊ ဟိုဘဲကို ဘယ္လိုလုပ္ျပီးေတာ႔ ဘယ္နဲ႔ ေတာက္မယ္ လို႔ သြားစိန္ေခၚရတာလဲ ၊ ငါတို႔ဆို လန္႕ေတာင္မွ သြားတယ္။ ”

“ ဒါကေတာ႔ကြာ။ အေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး စိန္ေခၚလိုက္တာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကံေကာင္းသြားတာက ငါ ထင္တဲ႔ အတိုင္း ျဖစ္သြားလို႔ပဲ ”

“ ဘာလို ျဖစ္တာလဲ ”

“ ေၾသာ္. . . ငါ႔ေနာက္က မင္းတို႔ ဆီက အံ့ၾသျပီး အာေမဋိတ္သံေတြ ထြက္လာတာေလ ”

“ ေအးေလ . . ဒါကေတာ႔ ထြက္မွာေပါ႔ကြ။ မင္းက ဒီလို စိန္ေခၚမယ္ လို႔မွ မထင္ထားတာ ”

“ ဒါေပါ႔။ ဒါေၾကာင္႔မို႔လည္း ဟိုလူက ယံုျပီး မျငင္းဘဲ ျပိဳင္တာေပါ႔ကြာ ”

“ ေအးကြာ ငါတို႔ အံ့ၾသ သြားတယ္ ဆိုတာက မင္းက ဘယ္သန္ ေလ။ ဒါကို မင္း ေလာက္ကေတာ႔ ညာနဲ႔ မထိုးဘူး ဘယ္နဲ႔ပဲ ထိုးမယ္ ဆိုျပီး စိန္ေခၚလိုက္တာကို ငါတို႔က အံ့ၾသသြားတာ။ ”

“ ေအးေပါ႔ ငါက အားလံုးကိုေရာ ၊ သူ႕ကိုပါ အေၾကာင္ ရိုက္ပါတယ္ ဆိုမွ. . ”

“ တကယ္လို႔ ဟိုက ညာနဲ႔ပဲ ထိုးမယ္ ဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ”

“ ဒီေတာ႔လည္း ငါက ဘယ္နဲ႔ပဲ ထုိးမယ္ လို႔ အတင္းေျပာမွာပဲေလ ”

“ ထားပါေတာ႔။ ဒါေပမဲ႔ ပထမပြဲမွာ မင္းက မထိုးတတ္လို႔ ဇယ္သီး ထြက္ျပလိုက္တာကေတာ႔ တကယ္ကို ပိရိတယ္။ ”

“ ဟား . . ဟား . .ဟား . ဒါမွလည္း သူက ယံုေတာ႔မွာကိုး။ ဒါနဲ႔ပဲ သူလည္း ရဲရဲတင္းတင္း ထုိးေတာ႔တာေပါ႔ကြာ။ ”

“ ဒီေတာ႔. . . . ”

“ ဒီေတာ႔မွ  ဘယ္သန္ကို ဘယ္နဲ႔ လိုက္ထိုးတဲ႔ေကာင္ကုိ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ ပညာသားပါပါနဲ႔ ကစ္လာတာေပါ႔ကြာ ”

မ်ိဳးေဇာ္ ဆိုတာ အဲဒီလိုမ်ိဳးပါ။ ကိုယ္က ဘယ္သန္နဲ႔ေတာင္မွ ညာသန္ကို  ဘယ္နဲ႔ လိုက္ထိုးခိုင္းျပီး မရႈမလွ ရံႈးေစေအာင္ လက္တစ္လံုးျခား ပိပိရိရိ ဟန္ေဆာင္ ေျပာတတ္သူ တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ရဲ႕ မွတ္တမ္းေတြကေတာ႔ မဆံုးေသးပါဘူး။ 



မ်ိဳးေဇာ္ ရဲ႕ အခု ဇနီး ျဖစ္ေနသူကို ခ်စ္ေၾကာင္း ၾကိဳက္ေၾကာင္း ရင္ဖြင္႔ျပေနတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ေယာက်္ားေလးေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း အေဖာ္ လိုက္ေပးရဖူးပါသည္။ ေဝးလံလွတယ္ မဟုတ္ေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ၅ ရပ္ကြက္ေလာက္ေတာ႔ ျခားပါသည္။ ေနာက္ေတာ႔ သူတို႔ သမီးရည္းစားလည္း ခ်စ္ၾက ၊ ၾကိဳက္ၾက ၊ စိတ္ေကာက္ၾက ၊ ျပန္ေခ်ာ႔ၾကနဲ႔ ခ်စ္သူဘဝ ျဖတ္သန္းၾကမွာပါ။ 

တစ္ေန႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔တို႕ကို သူ႕ခ်စ္သူဆီကို သြားဖို႔ အေဖာ္ေခၚပါသည္။ အားေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ေဘာ္ဒါ က႑နဲ႔ လိုက္သြားရပါ၏။ သူ႕ခ်စ္သူအိမ္နားက လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ျပီး သူ႕ခ်စ္သူ ေစ်းအလာကို ထိုင္ေစာင္႔ၾကပါသည္။ ခဏေနေတာ႔ သူ႕လိုပဲ ညွပ္စိစိနဲ႔ သူ႕ခ်စ္သူ ေစ်းျခင္းေတာင္းေလး ဆြဲကာ မႈန္ကုတ္ကုတ္ေလး ထြက္လာပါေတာ႔သည္။ ခ်စ္သူဘဝ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္ေနၾကတယ္ ဆိုေတာ႔လည္း ေယာက်္ားေလးက စေခ်ာ႔ရမည္ ဆိုေသာ ဘယ္သူက ေရးထားမွန္း မသိေသာ ထံုးစံကို လို္က္နာေသာ အားျဖင္႔ မ်ိဳးေဇာ္က လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွ ထကာ သူ႕ခ်စ္သူ ေနာက္ကို လိုက္သြားပါသည္။ 

သူ႕ကို ေတြ႕ေတာ႔ ေကာက္ေနေသာ လူဆိုေတာ႔ ပို၍ ေကြးျပကာ သူ႕ခ်စ္သူက လိမ္ေကာက္ေကြးကာ လမ္းေလွ်ာက္ ပါေတာ႔သည္။ သူကလည္း ေဘးကေန ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ လိုက္ကာ ရွင္းျပကာ ေခ်ာ႔ေနပံု ရသည္။ ေနာက္ေတာ႔ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ ရွိေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင္ကြင္းကေန ေပ်ာက္သြားပါေတာ႔သည္။ သူတို႔ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦး စိတ္ေကာက္ ျပန္ေခ်ာ႔ ကိစၥမွာ  ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ေထြေထြထူးထူး စိတ္မဝင္စားလွပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္း ေခၚလို႔သာ အေဖာ္လိုက္ေပးရတာ မဟုတ္လား။

ခဏၾကာေတာ႔ သူျပန္ေရာက္လာပါေတာ႔သည္။ ေမာၾကီး ပန္းၾကီးလည္း ျဖစ္လာသည္။ ဘယ္လိုလဲ လို႔ ေမးဆတ္ျပေတာ႔ လက္ခါခါ ၊ ေျခခါခါ နဲ႔ . . . . 

 “ အဆင္မေျပေသးပါဘူးကြာ။ ေကာက္တုန္း ၊ ေကြးတုန္းပဲ ”

“ မိန္းမေတြ ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲကြာ ”

“ ေနာက္ေတာ႔ အဆင္ေျပသြားမွာေပါ႔ ”

“ ေကာက္ခါစ ဆိုေတာ႔လည္း ဒီလိုပဲေပါ႔ ”

သူ႕ကို ဝုိင္းဝန္းျပီး ေခ်ာ႔ေမာ႔ ေျပာေနတုန္း ခဏမွာပဲ။ ဆိုင္ေရွ႕က ဆူဆူညံညံ အသံေတြကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္႕ဖာသာ သတိမထားမိပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔လဲ ထင္ေနမိ၏။ ဒါေပမဲ႔ ပိုျပီး ဆူညံလာလို႔ အျပင္ကို သတိထားၾကည္႔လိုက္ေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ရြယ္တူ ခုႏွစ္ေယာက္ေလာက္က လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထဲကို မဝင္ဘဲ ဆိုင္ေရွ႕ကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလးေယာက္ကို စိန္ေခၚေနေတာ႔တာကိုး။ 

သူတို႔ လက္ထဲမွာ တုတ္ေတြ ၊ စက္ဘီးက ခ်ိန္းေတြလည္း ကိုင္လို႔ ၊ ဘာမွန္း မသိဘဲ ဗလာခ်ည္ စိန္ေခၚခံရေတာ႔ နည္းနည္းေတာ႔ ေအာင္႔သက္သက္ ျဖစ္မိသား။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔က ရပ္ကြက္သားေတြ ျဖစ္ပံု ရသည္။  မ်ိဳးေဇာ္ ကို ဘာျဖစ္လာလဲ ေမးေတာ႔လဲ သူလည္း မသိ။ ဘာမွ မျဖစ္လာဘူး လို႔ပဲ ဆိုသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထဲမွာ ပိုျပီး ေျပေျပျပစ္ျပစ္ ေျပာတတ္တဲ႔ ကိုသက္က ထျပီး ဆိုင္ေပါက္ဝကို ထြက္သြားသည္။

“ ေဟ႔ေကာင္ ၊ ကိုသက္ အျပင္ မထြက္နဲ႔ေနာ္ ”

“ ေအးပါ ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးယံုေလးပါ။ မင္းတို႔ ျပင္စရာ ရွိတာ ျပင္ထား ”

လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ဆိုေတာ႔လည္း ထုဖို႔ ၊ ေထာင္းဖို႔ တုတ္ေတြက ေပါပါသည္။ အေၾကာ္ဖိုနားမွာ ထင္းေခ်ာင္းေတြ အျမဲ အဆင္သင္႔ ရွိေနသည္။ ျပီးေတာ႔ ထိုစဥ္က ပလတ္စတစ္ခံုေတြ မေပၚေသးေတာ႔ ထိုင္ခံုေတြက ရိုးရိုးသစ္သားခံုေတြသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိုင္ေသာ စားပြဲနားမွာ ခံုေတြကို စုထားလိုက္သည္။  ဝင္လာရင္ ပစ္ေပါက္ရန္။ အေၾကာ္တဲမွ ထင္းေခ်ာင္းေတြ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းႏႈန္း သြားယူျပီး စားပြဲေပၚ တင္ထားလိုက္သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုကိုေအာင္က လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွ ဖုန္းနဲ႔ ရပ္ကြက္က ေကာင္ေတြဆီကို ဖုန္းလွမ္းဆက္သည္။ ခ်က္ဆို ဟိုေကာင္ေတြ စက္ဘီးေတြနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ထြက္လာၾက လိမ္႔မည္။ 

“ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ သူငယ္ခ်င္းတို႔ ၊ လူမ်ား မွားသလားကြာ ”

ကိုသက္က ဒီလိုပဲ အေျပာညက္သည္။ သေဘာေကာင္းတယ္ လက္သီးျပင္းတယ္ ဆိုေသာ လူစားမ်ိဳး။ ေသြးေအးတယ္ လက္ယဥ္တယ္ ဆိုေသာ လူမ်ိဳး။

“ မမွားဘူးကြ။ ခုနကပဲ ဟိုပိန္စုတ္စုတ္ေကာင္ ငါတို႔ လမ္းက ေကာင္မေလးကို လိုက္ ေႏွာင္႔ယွက္ေနလို႔ လိုက္လာတာ ”

“ ေၾသာ္. . ေၾသာ္. . ဒီလိုလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ႔ မင္းတို႔ မွားသြားျပီ သူငယ္ခ်င္းတို႔ သူတို႔က ခ်စ္သူေတြကြ။ အခု သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း စိတ္ေကာက္ေနၾကလို႔ အခု လာျပန္ေခ်ာ႔တာပါ။ ေႏွာင္႔ယွက္တာ မဟုတ္ပါဘုူးကြာ ”

ကိုသက္က ေျပေျပျပစ္ျပစ္ ေျပာသည္။ သူက ၅၀ - ၅၀ ဆိုေသာ လူစားမ်ိဳး။ ေအးေအးေဆးေဆး ရရင္ ေျဖရွင္းမယ္။ ေျပာလို႔ မရဘူး ဆိုရင္ေတာ႔ ဟိုဘက္ ၅၀ ထဲကို ပါသြားတတ္ေသာ လူစားမ်ိဳး။ ဒီလို ကိုသက္က ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာျပေတာ႔ အျပင္က ဆူပူေနတဲ႔ ေကာင္ေတြ ေဝေဝဝါးဝါးနဲ႔ ခဏ ျငိမ္သြား၏။ ဟုတ္ေလာေလာေပ႔ါ။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ေယာက္က ထျပီး ေဗြေဖာက္သည္။

“ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ငါတို႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ သရုပ္ပ်က္တယ္ကြာ။ မင္းတို႔ ထြက္ခဲ႔ ”

ကိုသက္က ပုခံုးတြန္ျပျပီး ေအးေဆး လွည္႔ဝင္ကာ ျပန္ထိုင္ျပီး သူတို႔ကို ၾကည္႔ေနလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ၾကည္႔ေနလိုက္သည္။ ဘယ္သူမွ မထြက္။ 

“ ေဟ႔ေကာင္ေတြ ထြက္ခဲ႔ေလကြာ ”

ကၽြန္ေတာ္တို႔ မထြက္ ေအးေအးေဆးေဆးသာ ထိုင္ေန၏။ 

“ ေဟ႔ေကာင္ေတြ မထြက္ရဲဘူးလား။ မင္းတို႔ ေတြ႕မယ္။ ”

ထိုသူက ေျပာလည္း ေျပာ အနီးမွာ ရွိေသာ အုတ္ခဲပံုသို႔ ေျပးသြားျပီး အုတ္ခဲႏွစ္လံုးကို လက္တစ္ဘက္စီမွာ ကိုင္ဆြဲျပီး ေရာက္လာသည္။ အထဲမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရွိရာသို႔ ပစ္သြင္းမလိုလည္း ျပင္သည္။ 

“ ေဟ႕ေကာင္ မင္း သတၱိ မရွိဘူးလား။ အေဝးက ပစ္မေနနဲ႔။ ဆိုင္ထဲမွာ လူေတြ ၊ အဘိုးအဘြားေတြ ကေလးေတြ ရွိတယ္။ ထိကုန္မယ္။ မင္းမိုက္ရင္ အထဲကို ဝင္လာရိုက္ကြာ ”

ဒီေတာ႔ ဒီေကာင္ တြန္႕သြားသည္။ ထံုးစံ အတိုင္း စကားလံုးျဖင္႔သာ လွမ္းပစ္ေတာ႔သည္။

“ ေဟ႕ေကာင္ေတြ ထြက္ခဲ႔ ”

ထစ္ခနဲဆို စိတ္က ျမန္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ထျပီး ဆိုင္ဝကို ထြက္ကာ . . .

“ ငါတို႔ ဆိုင္ျပင္ကို ထြက္ေတာ႔ မင္းတို႔က ဘာလုပ္မလို႔လဲ ”

ဟိုေကာင္ေတြ ေၾကာင္အမ္းအမ္း ျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္မွ. . .

“ ရိုက္မလို႔ ေဟ႔ေကာင္ ၊ ထြက္ခဲ႔ကြာ ”

“ ဟာကြာ။ သူမ်ား အရိုက္ခံရမွာကိုပဲကြာ။ အျပင္ကို တကူးတက ထြက္ျပီး အရိုက္ခံ မေနေတာ႔ပါဘူး။ သတၱိရွိရင္ အထဲကို လာရိုက္ကြာ။ အျပင္ထြက္ရမွာ ပင္ပန္းတယ္။ ”

ဒီလို ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္ထဲ ျပန္ဝင္ျပီး ထိုင္ေနလိုက္သည္။ တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကိုယ္႕ရပ္ကြက္က သူငယ္ခ်င္းေတြ အလာကို အခ်ိန္ဆြဲကာ ေစာင္႔ေနတာပါ။ ဒီၾကားထဲ သူတို႔ ဆိုင္ထဲ ဝင္လာရင္ေတာ႔ သူရိုက္ကိုယ္ရိုက္ ရိုက္ရမွာေပါ႔ေလ။ ထင္းေခ်ာင္းေတြကေတာ႔ အသင္႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔႔ သူတို႕ကလည္း မဝင္ရဲဘူး ဆိုတာ သိသာပါသည္။ 

ခဏေနေတာ႔ သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္မွာ စက္ဘီးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ တစ္တြဲနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္စီးခ်င္းစီ ေရာက္လာၾကသည္။ ပစၥည္းကိရိယာလည္း ျပည္႔ျပည္႔စံုစံု ပါလာပံု ရပါသည္။ ဒီလူ ခုႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို မဲေနလို႔ သူတို႔ ေနာက္မွာ ေရာက္ေနတဲ႔ လူေတြကို သတိထားမိပံု မေပၚပါဘူး။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စံုျပီ  ၊ သူတို႔ကိုလည္း အဆင္သင္႔ ဝုိင္းထားျပီးျပီ ဆိုေတာ႔မွ ရုတ္ခနဲ မ်ိဳးေဇာ္က စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားေသာ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲျပီး ဆိုင္အျပင္ကို ထြက္သြားသည္။

“ ေဟ႔ေကာင္ေတြ ၊ ငါ႔ခ်စ္သူကို စိတ္ေကာက္ေနလို႔ ငါက လိုက္ေခ်ာ႔တာ မင္းတို႔က ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ မင္းတို႔နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔ လာပြေနတာလဲ။ ေဟ႔ေကာင္ေတြ မင္းတို႔လို ေကာင္ေတြေတာ႔ သနားတယ္ကြာ။ ငါ လူရိုက္လာတာ မနည္းေတာ႔ဘူး။ မိုက္တဲ႔ ေကာင္ တတ္ခဲ႔ကြာ။ ”

မ်ိဳးေဇာ္က ဒီလို ေအာ္ေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္က ေရွ႕တတ္လာ၏။ ဟိုဘက္က တတ္လာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဆိုင္ထဲက ထြက္ေရာ ၊ တတ္လာသူ ႏွစ္ေယာက္လည္း တြန္႕သြားျပန္သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ခုနက အုတ္ခဲသြားယူထားသူက သူေဘးမွာ ခ်ထားတဲ႔ အုတ္ခဲကို ကုန္းေကာက္ျပီး မ်ိဳးေဇာ္ ထံကို ပစ္မယ္ လုပ္သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ထိုသူ လည္ထြက္သြားသည္။ သူ႕ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္႕တို႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က အုတ္ခဲကို ပုတ္ခ်ျပီး လူကို ျဖတ္ရိုက္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

“ ေျဖာင္း ”

ဆိုတဲ႔ အသံနဲ႔ အတူ သူတို႔ ခုႏွစ္ေယာက္လံုး ေနာက္ကို လွည္႔ၾကည္႔ေတာ႔ ေနာက္မွာ သူတို႔ကို ဝိုင္းထားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ႔ အံ့ၾသသလိုနဲ႔ ေၾကာင္အီသြားသည္။

“ ေဟ႕ေကာင္ေတြ လာေလကြာ။ မင္းတို႔ ေလာက္ေတာ႔ကြာ။ ငါ လူရိုက္လာတာ မနည္းေတာ႔ဘူးကြ ”

ဟိုဘက္က ခုႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ တုတ္ကိုင္ ထားသူေတြ။ စက္ဘီးခ်ိန္ၾကိဳး ကိုင္ထားသူေတြ ကိုင္လ်က္နဲ႔ ေတြေဝေနသည္။

“ လာေလကြာ။ ငါ လူရိုက္လာတာ မနည္းေတာ႔ဘူးကြ။ လာစမ္းပါ ”

မ်ိဳးေဇာ္ကေတာ႔ ေပါက္ကြဲသထက္ ေပါက္ကြဲ လာသလို ေအာ္ဟစ္ေနသည္။

“ ေဟ႕ေကာင္ လာ . . . လာ  ”

မ်ိဳးေဇာ္ကို ဆြဲေခၚကာ လြတ္ေနတဲ႔ စက္ဘီးကယ္ရီယာေပၚ တင္ျပီး နင္းခိုင္းလိုက္သည္။ က်န္လူမ်ားကေတာ႔ ခဲတလြတ္ အထိ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေနာက္ဆုတ္ျပီးမွ စက္ဘီးေပၚတတ္ျပီး ျပန္လာခဲ႔ၾကသည္။

ကုိယ္႕ရပ္ကြက္ကို ကိုယ္ျပန္ေရာက္တာေတာင္မွ ရွဴးရွဴးရွားရွား ျဖစ္ေနတဲ႔ မ်ိဳးေဇာ္ ကို ထိန္းဖို႔ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ခဏထိုင္ရင္း စကားေျပာၾကသည္။

“ မင္း . . . မင္းေကာင္မေလးေနာက္ကို လိုက္ေတာ႔ ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ႔လို႔လဲ ”

“ ခိြးးးးးး ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးကြာ။ ငါ႔ဖာသာ ငါ႔ေကာင္မေလးကိုပဲ ငါေျပာတာေလ။ ”

“ ဒါဆို ဒီေကာင္ေတြက ဘာျဖစ္တာလဲ ”

“ မသိဘူးေလ။ ငါ႔ေကာင္မေလးကေတာ႔ တစ္ခါ ေျပာဖူးတယ္။ သူတို႔ ရပ္ကြက္မွာလည္း သူ႕ကို လိုက္ေႏွာင္႔ယွက္ေနတာ တစ္ေယာက္ ရွိတယ္ တဲ႔။ အခု အဲဒီေကာင္လား မသိပါဘူး။ ”

“ ေအး ဒါလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ ဒါေပမဲ႔ မင္းက ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေအာ္ေနတာလဲ ”

“ ဘာေအာ္ လို႔လဲ ”

“ ဘာလဲ ၊ ငါ လူရိုက္လာတာ မနည္းဘူးေလး ဘာေလးနဲ႔ ”

“ အဟဲ . . အဟုတ္ပဲ ေလကြာ။ ငါ ရိုက္လာတဲ႔ လူေတြ မနည္းဘူးပဲ ဟာကို ”

“ ေဟ႔ေကာင္ ၊ မသိတဲ႔ သူမ်ားေတြကိုပဲ မင္းေဖာလို႔ ရမယ္။ ဓါတ္သိေတြကြ။ ငါတို႔ ျဖစ္လိုက္တိုင္း မင္းက ေရွ႕ဆံုးက ေျပးေနၾကပဲ။ ရိုက္မဲ႔ရိုက္ ငါတို႔ပဲ ရိုက္ရတာ။ ေနာက္ဆံုး ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္မွသာ မင္းကလည္း ပါတာ။ ဒါကိုမ်ား မင္းက လူရိုက္လာတာ မနည္းဘူးေလး ဘာေလးနဲ႔ ”

“ ဟ. . တကယ္ ရိုက္လာတာပဲ။ ငါ ရိုက္ခဲ႔တဲ႔ လူေတြ မနည္းဘူးေလကြာ ”

“ မင္းကလဲကြာ။ ဓါတ္သိေတြကို ၊ ဒါဆို ေျပာပါဦး ဘယ္မွာ မင္းက လူရိုက္ခဲ႔တာလဲ ”

“ ငါ႔ အစ္မ အိမ္မွာေလကြာ။ ငါ ရိုက္ခဲ႔တာ မနည္းဘူး ”

“ ဘာ ”

“ ငါ႔ အစ္မအိမ္မွာေလ ”

အားလံုး ရုတ္တရက္ ျငိမ္ျပီး အန္းသြားၾကသည္။ ေနာက္မွ တျပိဳင္နက္ ေအာ္ရယ္ၾကရင္း သူ႕ကိုလည္း ဝိုင္းထိုးၾကသည္။ ဒီေတာ႔မွ ဒီေကာင္က ဟီးဟီးဟားဟား နဲ႔ လွည္႔ပတ္ေျပးရင္း. . .

“ ဟဲဟဲဟဲ မင္းတို႔ကလည္းကြာ။ ငါက ဟိုမွာေတာ႔ လူရွိန္ေအာင္ ေျပာလိုက္တာပါ။ ႏို႕မို႕ဆို ငါ႔ေကာင္မေလး ရပ္ကြက္က ငါ႔ကို ျဖဲလႊတ္လိုက္တယ္ ဆိုျပီး ေျပာၾကမွာေပါ႔ကြ။ ဒါေပမဲ႔လည္း ငါ လူရိုက္လာတာ မင္းတို႔လည္း အသိပဲဟာ ”

ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရယ္လည္း ရယ္ ၊ သူရဲ႕ လက္တစ္လံုးျခား ေျပာတတ္မႈကိုိလည္း အံ့ၾသတၾကီး ျဖစ္ခဲ႔ရသည္။ သူေျပာလည္း ေျပာခ်င္စရာပါပဲ။ ဒီလို ဆိုရင္ေတာ႔ သူေျပာသလို သူ တကယ္ကို လူရိုက္ခ႔ဲတာ မနည္းလွပါဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ သူ႕အစ္မက ေန႕ကေလးထိန္းေက်ာင္း ဖြင္႔ထားပါသည္။ အဲဒီအိမ္ကို သူက သူအားေနတဲ႔ ရက္ဆိုရင္ သြားဝိုင္းျပီး ကေလးေတြကို ထိန္းကာ အားကစား ဘာညာ သင္ေပးတတ္သည္။

ဒါေပမဲ႔ သူ႕အစ္မဆီကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ရင္ သူ႕အစ္မက အျမဲျငီးျငဴကာ ေျပာတတ္သည္။

“ မ်ိဳးေဇာ္က ကေလးေတြကို သည္းညည္းမခံဘူး။ တဖတ္ဖတ္နဲ႔ အရမ္းရိုက္တာပဲဟယ္ ”

တဲ႔။ ဒါကို ကိုးကားျပီးေတာ႔ မ်ိဳးေဇာ္က ဒီေလာက္ က်ဥ္းထဲ ၾကပ္ထဲမွာေတာင္မွ လက္တစ္လံုးျခား “ ငါ လူရိုက္လာတာ မနည္းဘူး ” ဆိုျပီး ေျပာသြားႏိုင္ေသးသည္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီအခ်ိန္အထိ သူ႕နာမည္က “ မ်ိဳးေဇာ္ ” က မ်ိဳးေဇာ္ လို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခၚၾကပါေသးသည္။ လက္ႏွစ္လံုးျခား မျဖစ္ေသးပါ။

သူ႕နာမည္ “ လက္ႏွစ္လံုးျခား ” ဆိုျပီး ျဖစ္လာေစတဲ႔ အေၾကာင္းကေတာ႔ ဒီလို အစျပဳပါသည္။




တစ္ေန႔ေတာ႔. . . . ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေမြးေန႔ပြဲ သူတို႔ အိမ္မွာ လုပ္ပါသည္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း အရင္းေတြ အတြက္ ညဘက္မွာ ပါတီေလး တစ္ခုကိုလည္း လုပ္ေပးမယ္ လို႔ ဆိုသည္။ ဒါကို အားလံုး လာၾကဖို႔ ဖိတ္ထားသည္။  ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ထိုေန႕ ေနာက္ေန႕မွာ မ်ိဳးေဇာ္တို႔ အိမ္မွာ ဘုရား အေနကဇာတင္ပြဲ ရွိသည္။ ဘုန္းၾကီးမ်ားကိုလည္း ပင္႔ကာ ဆြမ္းေကၽြးမည္ ျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင္႔ သူငယ္ခ်င္း ပါတီပြဲမွာ ေသာက္ၾက စားၾကျပီး ညနက္က မနက္မိုးလင္း အလွဴမွာ မထႏိုင္မွာကို သူ႔အေဖက စိုးရိမ္သည္။ ဒါေၾကာင္႔ မသြားနဲ႔ဟု တားသည္။

ဒီေတာ႔သူလည္း ထံုးစံ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုပါ သူ႕အေဖကို လိုက္ေျပာခိုင္းသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး ဝိုင္းျပီး တြတ္ထိုးၾကလို႔ သူ႕အေဖလည္း ေနာက္ဆံုး မျဖစ္မေန လႊတ္ရမည္ ျဖစ္လာေတာ႔သည္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕အေဖက တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ သူ႕ကို ကတိေတာင္းသည္။

“ သူငယ္ခ်င္း ေမြးေန႕ပါတီကို သြားတာကေတာ႔ သြားေပါ႔ကြာ။ တျခားေန႕ေတြ ဆို ေဖေဖ ဘာမွ မေျပာဘုူး။ မနက္ျဖန္က်ရင္ ကိုယ္႔အိမ္မွာလည္း အလွဴလုပ္မွာ ဒီေန႕မွာ မင္းက မူးျပီး အိပ္ေနတယ္ ဆိုတာကေတာ႔ သဘာဝ မက်ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ မင္းေစာေစာသြား မမ်ားၾကီး မေသာက္နဲ႔။ ညနက္နက္ မေနနဲ႔။ ေဖေဖ လာျပန္ေခၚမယ္။ ”

သူကလည္း သြားရရင္ ျပီးေရာ ဆိုျပီး မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ေခါင္းေလးကို အထပ္ထပ္ ျငိမ္႔ကာ ျပေနပါေတာ႔သည္။

“ ေဟ႕ေကာင္ မမ်ားေစနဲ႔ေနာ္ ”

“ စိတ္ခ်ပါ ေဖေဖရာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆိုေတာ႔ အားနာျပီး ေသာက္ရင္ေတာင္မွ လက္ႏွစ္လံုး ေလာက္ပါပဲ “

“ ေသခ်ာလား ေဟ႔ေကာင္ ”

“ ေသခ်ာတယ္ ေဖေဖရာ ၊ တကယ္ လက္ႏွစ္လံုးပဲ ”

သူ႕သားအေၾကာင္း သူသိေလေတာ႔ အေဖာ္ လိုက္ေျပာတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ဘက္ကို လွည္႔ျပီး . . .

“ ကိုေဇာ္ မင္းတို႔ လာေခၚတာေနာ္။ မင္းလည္း ၾကည္႔ထိန္းဦး။ မနက္ အလွဴက်ရင္ မင္းတို႔လည္း လာရဦးမွာေနာ္။ မင္းလည္း မမ်ားေစနဲ႔ ၾကားလား။ ဒီေကာင္႔ကိုလည္း သိပ္မေသာက္ေစနဲ႔။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ပါ ဦး။ စိတ္ခ်ပါ ကၽြန္ေတာ္ သတိေပးေနပါ႔မယ္ ”

“ ေဖေဖကလည္း တကယ္ေျပာတာ လက္ႏွစ္လံုးေလာက္ပဲ ေသာက္ပါ႔မယ္ ”

ဒီလိုနဲ႔ ေျပာေျပာဆိုဆုိ သူ႕အေဖရဲ႕ စိတ္တထင္႔ထင္႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း ေမြးေန႕ ပါတီကို ေရာက္လာသည္။ လုပ္ထားတာ အလွ်ံအပယ္။ ဟိုေရာက္တာနဲ႔ သူ႕အေဖ မွာတာကို မ်ိဳးေဇာ္ ေမ႕သြားေလေတာ႕သည္။ ဘီယာေတြ တစ္ဘူးျပီး တစ္ဘူး။ ဝီစကီေတြ တစ္ဝီျပီး တစ္ဝီ။ ေဘးနားက ကၽြန္ေတာ္႕မွာ မေနသာ ကိုယ္ေတာင္မွ ေကာင္းေကာင္း မေသာက္ျဖစ္ေတာ႔။

“ ေဟ႔ေကာင္ မင္းမ်ားမယ္ေနာ္။ မင္း အေဖ ေသခ်ာ မွာလိုက္ရဲ႕သားနဲ႔။ မနက္ အလွဴရွိတယ္ ေဟ႔ေကာင္ ”

“ ေအးပါကြာ နည္းနည္းေလးပါ ”

“ ဘာနည္းနည္းေလးလဲ ၊ မင္းေျပာေတာ႔ လက္ႏွစ္လံုးပဲ ေသာက္မွာပါဆို ၊ အခု မင္းေသာက္တာ လက္ႏွစ္လံုးလား ”

“ လက္ႏွစ္လံုးပါပဲကြ ”

“ ဘာကြ ၊ ဘယ္လို လက္ႏွစ္လံုးလဲ။ ဒီလိုလား ”

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာေနၾက အတိုင္း လက္ညႈိးနဲ႔ လက္သန္းကိုပဲ ဆန္႕ထားျပီး လက္ခလယ္နဲ႔ လက္သန္းၾကြယ္ကို ေကြးေဖ်ာက္ထားကာ ျပလိုက္သည္။ သူက ရီေဝေဝနဲ႔ ရယ္ျပရင္း. . .

“ ဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ရိုးရိုးတန္းတန္း လက္ညိႈးနဲ႔ လက္ခလယ္ ဆိုတဲ႔ ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးထားတဲ႔ လက္ႏွစ္လံုးပါပဲ။ ”

“ ေအာင္မာ ေဟ႕ေကာင္ ၊ မင္းေသာက္တာ အဲဒီလို လက္ႏွစ္လံုး မကေတာ႔ဘူးကြ။ ေတာ္ေတာ႔ မင္း အေဖနဲ႔ ကိြဳင္တတ္မယ္ေနာ္။ ငါက အာမ ခံလာရတာ ”

“ ေအးပါကြာ။ ဘာမွ မျဖစ္ေစရဘူး။ ငါ႔ လက္ႏွစ္လံုးက မျပည္႔ေသးလို႔ပါကြ ”

“ ဟ မင္း လက္ႏွစ္လံုးကလည္း ဘယ္လို လက္ႏွစ္လံုးမို႔လို႔လဲ ”

“ အဟီး . . ေနာက္မွ ေျပာမယ္ကြာ။ အခု သြားထည္႔လိုက္ဦးမယ္ ”

“ ေဟ႔ေကာင္ . . . ၊ ဟာ ဂြပဲ။ ငါေတာ႔ ကိြဳင္ပူေတာ႔မွာပဲ ”

ဟိုလူ႕ကို ခ်ီးယားစ္ ၊ ဒီလူ႕ကို ခ်ီးယားစ္ရင္း သူ႕ဘယ္လိုမွန္းမသိတဲ႔ လက္ႏွစ္လံုးကို ျဖည္႔ေနရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ဥၾသေတြပါ ဆြဲကုန္ေတာ႔တာပါပဲ။ ဒီေတာ႔ သူ႕ကို ႏွိပ္ေပးရင္း . . .

“ ေဟ႔ေကာင္ မင္းေတာ္ေတာ႔ မင္း မနက္ အလွဴမွာ မထႏိုင္ရင္ ကိြဳင္တတ္မယ္။ မေသာက္နဲ႔ေတာ႔ ”

“ ငါ . . .လ. . က္. . .ႏွ. . .စ္. . လံုး. . .ေ. .လ. .ာ. .က္. . ေ. . တ. ာ႕ . .ေ. .သ . .ာ. .က္. .ပါ. .ရ . .ေ. .စ . .ကြာ  . . ”

ဆိုျပီး အာေလး လွ်ာေလးၾကီးနဲ႔ ေျပာေလေတာ႔၏။

“ အာ . . . ဒီေကာင္ မဟုတ္ေတာ႔ဘုူး။ မင္း အေဖကို ငါ ဖုန္းဆက္ ေခၚေတာ႔မယ္။ ”

ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းလွမ္းဆက္ေတာ႔ သူ႕အေဖက Taxi နဲ႔ ေရာက္လာေတာ႔ မ်ိဳးေဇာ္ ေခါင္းေတာင္မွ မထူႏိုင္ေတာ႔။ ကုိယ္ကလည္း အာမ ခံမိသူ ဆိုေတာ႔ ဝိုင္းတြဲရင္း ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕အေဖ လာေခၚတဲ႔ ကားနဲ႔ လိုက္ျပန္ခဲ႔ေတာ႔သည္။ မ်ိဳးေဇာ္ကေတာ႔ ဘာဆို ဘာမွ မသိေတာ႔ ၊ ဒါေပမဲ႔ မူးမုူးရူးရူးနဲ႔ သူေျပာခ်င္တာ တစ္ခုကိုေတာ႔ စြတ္ေျပာေနေတာ႔သည္။

“ ဘ. . ာ . .မွ . . .မ . . . ပူ . . .နဲ႔ . . .ငါ. . .လ. . .က္. . .ႏွ. . .စ္. . .လံုး. .ဆို. .ရ. .င္. .တ. . က. . ယ္. . ကို. . ေ. .တာ္. . ျပီ ”

“ လ. . က္. . ႏွ. . စ္. . လံုး. . ျပ. . ည္႔. . .ရ. .င္ . .ငါ. . ရ. .ပ္..မ. .ယ္. . ကြာ ၊ မ. .င္း . . က. . လဲ. . အ. . သ. ာ . ေ. . န. . စ. .မ္း. . ပါ ”

သူ႔အေဖကေတာ႔ ေဒါသေတြ ထြက္လို႔ေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာဆို ဘာမွ မေျပာႏိုင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလို႔လည္း မဟုတ္ ေျပာေနရင္းနဲ႔ သူက စြတ္ေသာက္ေနေတာ႔တာ။ သူတို႕အိမ္ေရာက္ေတာ႔ အလွဴအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ႔ လူေတြ ၾကားထဲကို အမူးလြန္လာတဲ႔ သားကို တြဲျပီး သူ႕အေဖကလည္း ဘယ္ဝင္ခ်င္ပါ႔မလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ပဲ တြဲျပီး သူ႕အိမ္ခန္းထဲကို အေရာက္ပို႔ခဲ႔၏။

“ ကိုေဇာ္ မင္းလည္း ျပန္မေနနဲ႔ေတာ႔ ၊ ဒီမွာပဲ အိပ္လိုက္ေတာ႔ မနက္မွ ေရမိုး ထခ်ိဳးေပါ႔။ မင္းကေတာ႔ သိပ္မမူးဘူး ထင္တယ္။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို လိုက္ထိန္းေနရတာနဲ႔ ေသခ်ာကို မေသာက္ျဖစ္ေတာ႔တာ ”

“ ေအးကြာ အိပ္ေတာ႔ မနက္မွ ထ။ ေတာက္. . .ဒီေလာက္ မူးရူးေနတာေတာင္မွ လက္ႏွစ္လံုးေလးပဲ လုပ္ေနေသးတယ္။ မနက္မွ ေတြ႕ၾကတာေပါ႔ကြာ ”

တကယ္ေတာ႔ မနက္က်ေတာ႔လည္း ဒီေကာင္ လံုးဝ မထႏိုင္ပါ။ ဘုရားအေနကစာတင္ေတာ႔လည္း မႏိုး။ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္ျပီး တရားနာေတာ႔လည္း မႏိုး။ ဧည္႔ပရိတ္သတ္ေတြကို ေကၽြးေမြး ဧည္႔ခံေတာ႔လည္း မႏိုး။ သူ႕အေဖ တစ္ၾကိမ္ ၊ သူ႕အေမ ငါးၾကိမ္ေလာက္ လာႏိႈးသည္။ သူကေတာ႔ တုတ္တုတ္ကို မလႈပ္။

ကၽြန္ေတာ္္ပဲ ထကာ သူတို႔ အလွဴကို ဝိုင္းကူ လိုက္ပါေတာ႔သည္။ အရင္ကလည္း ဒီလိုပဲ သူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာ ဆိုရင္ အခ်င္းခ်င္း လုပ္ေပးေနၾကပါပဲ။ သူ ႏိုးလာေတာ႔ ေန႕လည္ ၂ နာရီထိုးလုျပီ။

“ အား . . .အီး . . ေခါင္းေတြ ကိုက္တယ္ ”

သူ႕ အေဖေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္္စကားေျပာေနရင္း အိပ္ခန္းထဲကေန ထြက္လာတဲ႔ မ်ိဳးေဇာ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေခါင္းကိုလည္း လက္နဲ႔ ဖိထားေသးသည္။ အရက္နာ က်ေနတာ ျဖစ္မည္။ ညက သူအလြန္ အကၽြံကို ေသာက္ထား၍ ျဖစ္သည္။

“ အား . . . အလွဴ စျပီလား ”

ၾကည္႔ဦး ေမးပံုကိုက။ သူ႕အေဖက မ်က္ေထာင္႔နီနဲ႔ ၾကည္႔ျပီး . . .

“ ေဟ႕ေကာင္ ေပါက္ကရေတြ လာေျပာမေနနဲ႔။ အခု ေန႕လည္ ေရာက္ေနျပီ။ မင္းဖာသာ မူးရူးျပီး အိပ္ေနျပီးေတာ႔ . . . ”

“ ဟာ အလွဴက ျပီးသြားျပီလား ၊ ဘာလို႔ သားကို မႏိႈးၾကတာလဲဗ်ာ ”

“ ေအာင္မာ ဘယ္ႏွစ္ခါ လာႏိႈးရမလဲ။ မင္းဖာသာ ဘယ္ေလာက္ ေသာက္ထားလို႔ ျပဲေနမွန္း မသိဘူး ”

“ ဟာဗ်ာ။ အမ်ားၾကီး မေသာက္ထားပါဘူးဗ်ာ။ လက္ႏွစ္လံုးေတာင္မွ မျပည္႔ဘူး။ ”

“ ေဟ႕ေကာင္ အပုိေတြ မေျပာနဲ႔။ မင္း ဒီထက္ မက ေသာက္လာလို႔ ျဖစ္တာေပါ႔ကြ။ ”

“ တကယ္ပါ အေဖရာ ၊ လက္ႏွစ္လံုးေတာင္မွ မျပည္႔ေသးပါဘူး ”

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဘာမွ ဝင္မေျပာပါဘူး။ မ်ိဳးေဇာ္ ေသာက္တာ လက္ႏွစ္လံုး မကတာ ေတြ႕ေနတာပဲေလ။ သူ ေျပာမယ္ ဆိုတဲ႔ ဘယ္လို လက္ႏွစ္လံုးလည္း ဆိုတာကိုသာ မသိေသးတာ။

“ ဘယ္လို လက္ႏွစ္လံုးလည္း ေျပာပါဦး ”

သူ႕အေဖက ရႈ႕တည္တည္ေမးသည္။

“ လက္ႏွစ္လံုးေလ အေဖရာ ၊ လက္ႏွစ္လံုးေပါ႔ ”

“ ေအးေလ မင္းေျပာတဲ႔ လက္ႏွစ္လံုးက ဘယ္ေလာက္ ပမာဏာလဲ။ ဘယ္လို လက္ႏွစ္လံုးလဲ ”

“ ဒီလို လက္ႏွစ္လံုးေပါ႔ဗ်ာ ”

သူက လက္ညိႈးနဲ႔ လက္ခလည္ကို ပူးျပ၏။

“ ေအာင္မာ ဒီေလာက္နဲ႔ ဒီလို မမူးဘူးကြ ”

“ တကယ္ လက္ႏွစ္လံုးပါ အေဖရာ ၊ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ လက္ႏွစ္လံုးက . . . . ”

“ ဘာျဖစ္လဲ ေဟ႕ေကာင္ ”

“ ေျခာက္ထပ္ၾကီး ဘုရား လက္ႏွစ္လံုးေလ ”

“ ဘာကြ ၊ ေခြးမသား . . . ကဲကြာ  . . . . ”

“ ဟာ . . . ”

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူ႕အေမတို႕ရဲ႕ အေမဋိတ္သံေတြ က်ယ္ေလာင္သြားသည္။  မ်ိဴးေဇာ္ အေမရဲ႕ အာေမဋိတ္ “ ဟာ ” က မ်ိဳးေဇာ္ရဲ႕ အေဖ စားပြဲေပၚက ကြမ္းအစ္နဲ႔ ေပါက္လိုက္ေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အာေမဋိတ္သံကေတာ႔ သူေျပာတဲ႔ လက္ႏွစ္လံုးကို နားလည္ သေဘာေပါက္လိုက္လို႔ ျဖစ္သည္။ ဘယ္ေလာက္ ဆိုးျပီး ၾကံၾကံဖန္ဖန္ လက္တစ္လံုးျခား ေျပာတတ္သူ တစ္ေယာက္လဲလို႔ ကိုယ္႕ဖာသာ အရက္ေသာက္တာကိုပဲ ဘုရားၾကီးနဲ႔ ႏိႈင္းျပီး ေသာက္ရတယ္လို႔ဗ်ာ။

အင္းေလ . . သူေျပာလည္း ေျပာခ်င္စရာပါပဲ။ ေျခာက္ထပ္ၾကီး ဘုရားရဲ႕ လက္ညိႈးေတာ္ တစ္ေခ်ာင္းေတာင္မွ နည္းတဲ႔ လံုးပတ္မွ မဟုတ္တာပဲ။ ဒါကို ဒီလို လက္ႏွစ္လံုးပူး ေလာက္ပဲ ေသာက္မယ္ ဆိုေတာ႔ ဒီေကာင္မွ မမူးရင္ ဘယ္ေကာင္ မူးေတာ႔မလဲဗ်ာ။ ေၾသာ္ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ လက္တစ္လံုးျခား ေျပာတတ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ . . “ လက္ႏွစ္လံုးပဲ အရက္ေသာက္မယ္ ” ဆိုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးပါပဲ။



ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ မ်ိဳးေဇာ္ ဆိုေသာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ရွိသည္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ကို ဘယ္သူမွ မ်ိဳးေဇာ္ လို႔ မေခၚပဲ “ လက္ႏွစ္လံုးျခား ” လို႔ပဲ ေခၚၾကသည္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ သူ႔ရဲ႕ ျဖတ္သန္းခဲ႔ေသာ သမိုင္းမွတ္တိုင္ေတြကလည္း ဒီလိုပဲ ရွိသည္။

သူက “ လက္တစ္လံုးျခား ” ဆိုတာ ေသးလို႔တဲ႔ သူက လုပ္လိုက္ ေျပာလိုက္ရင္ျဖင္႔ဗ်ာ . . . .

“ လက္ႏွစ္လံုးျခား ” ေတြခ်ည္းပဲ။ 



ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.

Share/Bookmark

15 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

လက္ႏွစ္လုံးပဲ ျခားတဲ့ေနရာေလးကို ျမင္ေနမိတယ္ ကိုေဇာ္ေရ

ဧပရယ္လ္ပူး@ပူးေတ said...

ကိုေဇာ္ေရ ဇယ္ခံုေတာက္တဲ႔အေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္တစား စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ဖတ္ၿပီး အဆံုးက်မွ သက္ျပင္းခ်လိုက္ရတယ္... ဒီလိုမ်ိဳး ကပ္သီးကပ္ဖဲ႔ ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္ ဥာဏ္ဝါ ဥာဏ္ျဖဴ ဥာဏ္ကာလာစံု ထြက္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ပူးေတလဲ ေတြ႔ဖူးတယ္... တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ သူတို႔အဲလို လက္တလံုးျခားလုပ္တတ္တာကိုက ခင္စရာေကာင္းေနေတာ့တာ...နစ္နာေစခ်င္တဲ႔ စိတ္နဲ႔ ယုတ္မာတာ မဟုတ္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚလဲ ေကာင္းတယ္ဆိုရင္ ခင္မင္သင့္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းထဲမွာ ပါတယ္ေနာ္....

ကိုေဇာ္ မမလသာညရဲ႕ ကြန္မန္႔ကို အားရင္ တေခါက္သြားဖတ္ၾကည့္ဦး... ပူးေတ ကိုေဇာ္မေျပာတဲ႔ အေၾကာင္းကို ေျပာခဲ႔တယ္... ဟုတ္မဟုတ္ ျပန္မန္႔ခဲ႔ဦးေနာ္...:)

ခင္မင္စြာျဖင့္
ပူးေတ

ဧပရယ္လ္ပူး@ပူးေတ said...

ကိုေဇာ္ေရ ဇယ္ခံုေတာက္တဲ႔အေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္တစား စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ဖတ္ၿပီး အဆံုးက်မွ သက္ျပင္းခ်လိုက္ရတယ္... ဒီလိုမ်ိဳး ကပ္သီးကပ္ဖဲ႔ ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္ ဥာဏ္ဝါ ဥာဏ္ျဖဴ ဥာဏ္ကာလာစံု ထြက္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ပူးေတလဲ ေတြ႔ဖူးတယ္... တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ သူတို႔အဲလို လက္တလံုးျခားလုပ္တတ္တာကိုက ခင္စရာေကာင္းေနေတာ့တာ...နစ္နာေစခ်င္တဲ႔ စိတ္နဲ႔ ယုတ္မာတာ မဟုတ္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚလဲ ေကာင္းတယ္ဆိုရင္ ခင္မင္သင့္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းထဲမွာ ပါတယ္ေနာ္....

ကိုေဇာ္ မမလသာညရဲ႕ ကြန္မန္႔ကို အားရင္ တေခါက္သြားဖတ္ၾကည့္ဦး... ပူးေတ ကိုေဇာ္မေျပာတဲ႔ အေၾကာင္းကို ေျပာခဲ႔တယ္... ဟုတ္မဟုတ္ ျပန္မန္႔ခဲ႔ဦးေနာ္...:)

ခင္မင္စြာျဖင့္
ပူးေတ

ကိုေဇာ္ said...

အီး...ေပတူး..ပူးလ္ေတ။
သူလုပ္ေတာ႔မွ နာေတာ႔ ေခ်ာက္ထဲ က်ပါျပီ။
လုပ္ရက္ပါ႔။ ျမန္ျမန္ ျပန္သြားေျပာမွပဲ။

ဧပရယ္လ္ပူး@ပူးေတ said...

ယံုဘူး ယံုဘူး... ဘာမွ ဟုတ္ဘူ... ကိုေဇာ္အလကား ရႊီးတာ... သမီးရွင္အေမေတြက သမီးေတြထက္ေတာင္ေခ်ာ္ေသးတယ္...ကိုေဇာ့္ကို မေၾကာက္လို႔ အိမ္ထဲ ျဖတ္ေလ်ာက္ရံုမကလို႔ အိမ္ေပၚေတာင္မွ ေနာက္တေခါက္ တက္ေမႊလိုက္ေသးတယ္.. ေတြ႔လား.. ဟိဟိ ခင္လို႔ စတာပါ... ဝန္ခံလိုက္ပါေနာ္... ေခါင္ထိရင္ အကုန္စားလို႔ရတာေၾကာင့္ ပါလို႔...

စိတ္မဆိုးေၾကးေနာ္
:)

ကိုေဇာ္ said...

အဟီး...
အဲဒီအေၾကာင္းလည္း သိတယ္ ပူးလ္ေတရဲ႕။
ဒါေပမဲ႔ ဒါက ေဟာင္းသြားျပီ။ အခုဟာက အသစ္။
သိပ္မၾကာေသးဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ေျပာလို႔ မရဘူး ဆို :P
ဒါမွ မဟုတ္ ေမးလ္ကပို႔.. အယ္ .. ရဘူး။ ေျပာဘူးဆို ေျပာဘူးပဲ . . . ဟီး။

( က်ေနာ္ကလည္း လူေပ်ာ္ လူေျပာင္မို႔ ခက္ေနတာဗ်ိဳ႕။ )

ၿငိမ္းစိုးဦး said...

ကိုေဇာ္ ေရ,
လက္နွစ္လုံးျခား ေရးသြားတားဟင္ ...
လွလွပပ ဆြဲေခၚသြားပါတယ္ ...
ၿငိမ္းစိုးဦး

SHWE ZIN U said...

ဖတ္သြားၿပီ ကိုေဇာ္ေရ က်ေနာ္ ကေတာ႔ လက္၅လံုး ေလာက္ ဆိုရင္ ရပါတယ္

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

Anonymous said...

လက္ႏွစ္လုံးျခားဆိုလို႔ ေျပးလာတာ.....ဟင္းးေတာ္ပါေသးရဲ႕..ဇယ္ေတာက္ခုံ ျဖစ္ေနလို႔..

Latharnya said...

တကယ့္ကို လက္ႏွစ္လံုးျခားလုပ္တတ္သူပါပဲ..
ဇယ္ေတာက္တဲ့အေၾကာင္း ဗဟုသုတရလို႔ ေက်းဇူး။
လသာညလည္း ဇယ္ေတာက္တတ္တယ္ ေရာ္။ မယံုမရွိနဲ႔..လက္သံုးလံုးျခား မေျပာဘူး း)))

ေရသန္႔ said...

လက္ႏွစ္လံုးျခား........
မွတ္သားစရာပါဗ်ာ.......
အခ်ိန္ေပးၿပီးဖတ္သြားပါတယ္။.....

သိဂၤါေက်ာ္ said...

တကယ့္လူပဲေနာ္.. ဟား ဟား..

Bone said...

very good post I like this ..... :

Anonymous said...

Hello, i read your site, this a best site from me, thanks!

Anonymous said...

| keep up the wonderful piece of work, I read few content on this site and I think that your website is really interesting and holds bands of great info . |
п»їmahjong jeu gratuit >> mahjong titans gratuit