မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


18 December 2010

27 ျဖန္႔ၾကက္ စဥ္းစားျခင္း



         ကိုယ္ ပန္းျခံေတြကို ခ်စ္သည္။ ကိုယ္႔ဘဝမွာ ပန္းျခံေတြက အေရးၾကီးေသာ အစိတ္အပိုင္းမွာ မပါေပမဲ႔ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိေတာ႔ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ရွိခဲ႔သည္။

         ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလး ဘဝကေတာ႔ ပန္းျခံသြားမယ္ ဆိုရင္ အလြန္ကိုမွ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔သည္။ ကေလးပီပီ ပန္းျခံေရာက္ရင္ ေပ်ာ္လို႔ မဆံုးေတာ႔ ၊ ပန္းျခံထဲမွာ တည္ေဆာက္ ေပးထားေသာ ကေလး ကစားကြင္းထဲမွာ ေမ်ာက္ရံႈးေအာင္ ေဆာ႔ကာ ေအာ္ဟစ္ ေျပးလႊားေနေသာ ၊ ေတြ႕သမွ် ပန္းျခံဳေတြ ထဲက အေကာင္မ်ားကို လိုက္ဖမ္းေနေသာ ကိုယ့္ကို ေတြ႕ၾကရမည္။ ကိုယ္သည္ အလြန္ အေဆာ႔သန္ေသာသူ ျဖစ္၏။

         လူငယ္ အရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ ပန္းျခံဆိုတာ ကေလး ကစားကြင္းမွာ ခုန္ေပါက္ ေဆာ႔ကစားဖို႔ ၊ ပန္းျခံဳေတြထဲက အေကာင္ေတြကို ဖမ္းဖို႔ ဆိုတာထက္ အနည္းငယ္ ပိုျပီး အေရးပါေၾကာင္း နည္းနည္း ပိုသိလာခဲ႔သည္။ ဒါေၾကာင္႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ပန္းပင္မ်ားကို ၾကည့္ရႈရမည္မွန္း သိလာခဲ႔သည္။ ထိန္းသိမ္းထားေသာ ႏွစ္ရွည္ပင္မ်ားကို ေလ႔လာရမည္မွန္း သိလာခဲ႔သည္။ စူးစမ္းတတ္လာခဲ႔သည္။

         ထို႔ထက္ လူရြယ္ အရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ ပန္းျခံဆိုတာ ပန္းပင္ေတြ အလွအပကို ခံစားဖုိ႔ ၊ ႏွစ္ရွည္ပင္မ်ားကို ေလ႔လာဖို႔ထက္ ပိုျပီး ပတ္ဝန္းက်င္ ေလေကာင္းေလသန္႔ကို ရွဴရွိဴက္ဖို႔ ဆိုေသာ အသိတစ္ခုပါ တိုးလာခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ လူရြယ္ ဆိုေသာ အရြယ္ေရာက္လာေသာ လူငယ္တို႔ရဲ႕ ထံုးစံ အတိုင္း ပန္းျခံထဲမွာ ေလေကာင္းေလသန္႔ကို ရွဴရွိဳက္ရင္း အပန္းေျဖကာ ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာေတြကို ေတးကဗ်ာ သီေနေသာ ခ်စ္သူမ်ား ( အလြယ္ေခၚ - အတြဲမ်ား ) ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင္႔ စေနာက္ခဲ႔ဖူးသည္။

          ၾကားေလေသြးရင္ ေဝးမွာကို စိုးရိမ္ေနေသာ ခ်စ္သူ စံုတြဲမ်ား အနီးနားသို႔ သြားကာ သူတို႔လို ထိုင္ျပီး ကိုယ္တို႔ ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ဇက္ကို လိမ္ခ်ိဳးဟန္ ျပဳၾကသည္ ၊ ေခ်းတြန္းေပးဟန္ ျပဳၾကသည္ ၊ တစ္ေယာက္ေခါင္းမွ တစ္ေယာက္ သန္းရွာေနေသာ ေမ်ာက္သားအမိပံု ျပဳၾကသည္။ ကိုယ္တို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ထုိခ်စ္သူ စံုတြဲ အပါအဝင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ေစ လို၍သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕ေသာ စံုတြဲမ်ားမွာ ေဒါသတၾကီး ျဖစ္ကာ ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ သူတို႔ ႏႈတ္မွ ေရရြတ္သြားတတ္ေသာ စကားေလး တစ္ခြန္း ရွိေသးသည္။

         “ သာသနာ ဖ်က္ေတြ ” ဟု ဆိုသည္။

        ကိုယ္ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသား ဘဝတုန္းက အေၾကာင္းမ်ားစြာ ထဲမွာေတာ႔ ပန္းျခံသည္ ၆၀ ရာခိုင္းႏႈန္း ေလာက္ထိ ပတ္သတ္မိေအာင္ ကိုယ္႔ အေပၚမွာ လႊမ္းမိုး ထားပါသည္။ ေက်ာင္းမွာ ျဖစ္ေစ ၊ က်ဴရွင္မွာ ျဖစ္ေစ ဘယ္သူက ဘယ္သူနဲ႔ပဲ ရန္ေဆာင္လာပါေစ ကိုယ္တို႔ က်ယ္ဝန္းေသာ ပန္းျခံတစ္ခုထဲမွာ ခ်ိန္းကာ ရန္ေဆာင္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ဘက္မွ လူအခ်င္းခ်င္း လက္သီး ထိုးကာ ေျဖရွင္းေစခဲ႔သည္။ 

          ထိုမွ တဆင္႔တတ္ရင္ေတာ႔ တစ္ေယာက္ခ်င္း လက္သီးထိုးပြဲမွ စတင္ကာ အုပ္စုလိုက္ ေတြ႕ရာျဖင္႔ ရိုက္ႏွက္ ထိုးၾကိတ္ပြဲ ျဖစ္ေတာ႔သည္။ ဖူးေယာင္ကြဲျပဲျဖင္႔ ဇာတ္သိမ္း၏။ ဒါေၾကာင္႔ ေနာက္ပိုင္း အခ်ိန္ေတြမွာေတာ႔ ပန္းျခံမွ တာဝန္ရွိသူမ်ားက ကိုယ္တို႔လို ေက်ာင္းသား အရြယ္ေတြ လြယ္အိတ္ျဖင္႔ ပန္းျခံထဲ ဝင္ေတာ႔မည္ ဆိုရင္ အဝင္ဝတြင္ လြယ္အိတ္ထဲမွာ မသင္႔ေတာ္ေသာ လက္နက္မ်ား ပါလာသလား ဟု စစ္ေဆး သိမ္းဆည္းျပီးမွ ဝင္ခိုင္းေလ႔ ရွိသည္။

          ဒီလို ဆိုးသြမ္း ေသာင္းက်န္းခဲ႔ရာမွာ ပန္းျခံေလးကို အသံုးခ်ခဲ႔သလို ၊ က်ဴရွင္ တစ္ခုမွ တစ္ခုသို႔ အကူးမွာ ပိုေနေသာ အခ်ိန္အတြက္ ပန္းျခံထဲမွာ ထိုင္ကာ ေပးလိုက္ေသာ သင္ခန္းစာမ်ားကို လုပ္၍ အခ်ိန္တစ္ခုမွ တစ္ခုသို႔ ကူးျဖစ္ခဲ႔သည္။ အိမ္ျပန္၍ စားေသာက္ရန္ မေလာက္ငေသာ အခ်ိန္အတြက္ ပန္းျခံထဲမွာပင္ စားစရာ တစ္ခုခုကို ဝယ္ကာ စားေသာက္ရင္း ေနာက္တစ္ခ်ိန္ တတ္ရမဲ႔ သင္တန္းသို႔ ကူးခဲ႔သည္။ ထိုသို႔ျဖင္႔ ပန္းျခံေလးသည္ ကိုယ္႔ အတြက္ ခိုကိုး နားခိုရာေလး တစ္ခု ျဖစ္ခဲ႔ျပန္ပါသည္။

         အခုလို လူရြယ္ဘဝမွ လူလတ္ပိုင္းသို႔ ခ်ည္းကပ္လာေသာ အခ်ိန္ကာလမွာလည္း အခ်ိန္ရတိုင္း ပန္းျခံထဲသို႔ ကိုယ္ လာျဖစ္ခဲ႔သည္။ ကေလးဘဝကလို ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိေတာ႔ ၊ လူငယ္ဘဝကလို စိတ္ကူးမ်ိဳးလည္း မပါေတာ႔ ၊ လူရြယ္ဘဝက အျဖစ္အပ်က္မ်ားလည္း စိတ္ထဲမွာ မရွိေတာ႔ ၊ အခု လူလတ္ပိုင္းမွာေတာ႔ ကိုယ့္ စိတ္ထဲမွာ ဘဝရဲ႕ ပိတ္ေလွာင္ မြန္းက်ပ္မႈေတြထဲမွာ တခဏတာ ထြက္ေပါက္ရဖို႔နဲ႔ ပူေလာင္ မြန္းက်ပ္လာေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ ေလထုမွ ခဏတာ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ပန္းျခံထဲသို႔ ေရာက္လာကာ စိမ္းစို လွပေသာ ပတ္ဝန္းက်င္မွ မ်က္စိ ပသာဒ ႏွင္႔ ရွိဴက္ရွဴ ထုတ္သြင္းလိုက္ေသာ သန္႔စင္ လတ္ဆတ္ေသာ ေလထုကို ရရွိဖို႔သာ ျဖစ္ေလသည္။



             အလုပ္ ပိတ္ရက္ ၊ နားရက္ေတြမွာ ကိုယ္ ပန္းျခံထဲကို ေရာက္ျဖစ္ခဲ႔သည္။

         အခု ပန္းျခံထဲ ကိုယ္ ေရာက္ေတာ႔ တစ္ေနကုန္ အလုပ္ထဲမွာ တင္ပါးကို ေကာ္နဲ႔ အကပ္ခံထားရသလို ထိုင္ေနခဲ႔ရေသာ လူတစ္ေယာက္ အလုပ္စားပြဲမွ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ျခင္း အျဖစ္ ကိုယ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္း လႊဲကာ ေလွ်ာက္လာခဲ႔သည္။ အေညာင္း မိေနတယ္ လို႔ မေျပာႏိုင္ေပမဲ႔ ငယ္ငယ္ကလိုေတာ႔ သြက္သြက္လက္လက္ မေျပးလႊားႏုိင္ေတာ႔တာ အေသအခ်ာပင္။ နဂိုထက္လည္း ပူေဖာင္းလာေသာ ဗိုက္ေၾကာင္႔ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ခါစ လူလတ္ပိုင္း ဆိုတာထက္ ပိုျပီး ရင့္က်က္ေန သေယာင္ေယာင္ ထင္ရ၏။

        ပန္းျခံဆိုေသာ အမည္နာမကို ကိုယ္ ရင္းႏီွးခဲ႔ရသည္မွာ ႏွစ္မ်ိဳး ႏွစ္စား ျဖစ္ခဲ႔ဖူးသည္။ ပန္းပင္ေတြကို စိုက္ပ်ိဳးထားျပီး ဝန္းျခံေလး ခတ္ကာ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ေနရာကို ပန္းျခံလို႔ ေခၚသလို ၊ ကိုယ္တို႔ ေက်ာင္းသား ဘဝ ေယာက်္ားေလး အိမ္သာကိုလည္း ကိုယ္တို႔ ဖာသာ ပန္းျခံဟု ေခၚသည္။ ေယာက်္ားေလး အိမ္သာ ဆိုတာ အေလး စြန္႔ယံုမကဘဲ ၊ အေပါ႔သြားရန္ သီးသန္႔ ေနရာေလး တစ္ခုကို လုံလံုျခံဳျခံဳ ကာရံထားကာ ျခံေလး သဖြယ္ လုပ္ေပးထား၍ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္တို႔ အေပါ႔သြားရန္ အိမ္သာ သြားမယ္ ဆိုရင္ “ ပန္းျခံ ” သြားမယ္ ဟုသာ ေျပာတတ္ၾကသည္။

          သုတ္ခနဲ တိုက္ခတ္လာေသာ ေဆာင္းေလႏုေအးက ေန႔လည္ ၂ နာရီေက်ာ္ ဆိုေသာ အသိကို ရုတ္တရက္ ေမ႔သြားေစ၏။ အခု ေနာက္ပိုင္း ေဆာင္းတြင္းေတြမွာ ေနပူထဲ ထြက္ရင္သာ ပူတာ ၊ သစ္ပင္ အရိပ္ထဲ ေရာက္ေတာ႔ အေတာ္ကို ခ်မ္းစိမ္႔စိမ္႔ ရွိလွသည္။ ပင္ရိပ္ၾကီးေတြ ေပါမ်ားလွတဲ႔ ပန္းျခံထဲမွာေတာ႔ ပိုလို႔ေတာင္မွ ဆိုးေသး။ တိုက္ခတ္လာတဲ႔ ေလႏုေအးေၾကာင္႔ ပင္ရိပ္ဝါးရိပ္မွာ အေတာ္ကို ေအးစိမ္႔လွသည္။ ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ခ်က္ က်ံဳ႕လိုက္ကာ လမ္းကို သြက္သြက္ ပိုေလွ်ာက္ျပီး အေညာင္းေျပ လႈပ္ရွားေနေသာ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ပို၍ လ်င္ျမန္စြာ ခါရမ္းမိသည္။ ေသြးပူကာ ပို၍ ေႏြးေထြးလာေစရန္ ျဖစ္သည္။

         အတန္ငယ္ ေလွ်ာက္မိေတာ႔ ေျခေထာက္မ်ားက ေညာင္းညာလာသလို နဖူးမွာလည္း ေခၽြးနည္းနည္း စို႔လာခဲ႔၏။ လက္ဖ်ားေလးေတြ ေအးေနေသးေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္မွာ အနည္းငယ္ ေႏြးလာျပီ ျဖစ္၏။ ေဘာင္းဘီ ေနာက္အိတ္ထဲမွာ ဒီအတိုင္း ထိုးထည့္လာေသာ ေရသန္႔ဗူးငယ္ကို ထုတ္ကာ တစ္ငံု ငံုလိုက္ရင္း ခဏတာ ထိုင္ဖို႔ ေနရာတစ္ခုကို မ်က္စိျဖင့္ က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ လိုက္ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ႔ လမ္းရဲ႕ေဘး အတြင္းဘက္ သစ္ပင္ၾကီး တစ္ပင္ေအာက္မွာ သစ္သားခံုေလး တစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ထိုင္ခံုေလး ဆီသို႔ ေလွ်ာက္သြားျပီး ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်လိုက္မိ၏။

         ေရကို ေနာက္ထပ္ တစ္ငံု ငံုျပီး မ်ိဳခ်လိုက္ရင္း ရင္ထဲမွ အပူေတြကို ဟူးခနဲ မႈတ္ထုတ္လိုက္မိသည္။ ရင္ထဲက အေမာေတြ ၊ စိတ္အေမာေတြ  ၊ ဘဝအေမာေတြ အေဝးကို လြင္႔စင္သြားသည္ ဟု ကိုယ္႔ဖာသာ ယံုၾကည္လိုက္မိသည္။ မ်က္စိ ေအးခ်မ္းေအာင္ ဟိုးအေဝးက စိမ္းလန္းေနေသာ သစ္ပင္မ်ားကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ထို႔အတူ ကိုယ္႔ စိတ္ေတြ အားလံုးလည္း ဟိုးအေဝးကို ေရာက္ေနခဲ႔သည္။

          “ ဦးရယ္ . . .  ”

          ဗုေဒၶါ. . . ။ ေခၽြးေတြ စို႔ေနရင္းနဲ႔ ကိုယ္ စိမ္႔ခနဲ ေက်ာတြန္႔ သြားမိ၏။ ေခၚသံက ကိုယ္႕ နေဘးနားက ထြက္လာ၍ ျဖစ္သည္။ အသံ ဘယ္က လာသလဲ ကိုယ္ ရုတ္တရက္ မခန္႔မွန္းႏိုင္ခဲ႔။ ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ ေက်ာနဲ႔ ကပ္ထားတဲ႔ ထိုင္ခံု ေနာက္မွီရဲ႕ ေနာက္မွာ သစ္ပင္ရဲ႕ ပင္စည္ၾကီးသာ ၊ ေဘး ဝဲယာကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ႔လည္း ကိုယ္က လြဲလို႔ ဘယ္သူ႕မွ မရွိ။ ခုနက ၾကားလိုက္ရတာ နားၾကားမ်ား လြဲတာလား။

         “ ဦးရယ္. . . ”

        ဘုရားေရ. . ၊ ဒီတစ္ခါေတာ႔ မမွားႏိုင္ေတာ႔ နားနဲ႔ ဆတ္ဆတ္ကို ၾကားလိုက္ရတာ ျဖစ္၏။ အေပၚကို ေယာင္ကာ ေမာ႔ၾကည့္မိ၏။ အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းနဲ႔ စိမ္းစုိစြာ အုပ္မိုးထားေသာ အရြက္ဖားဖားနဲ႔ သစ္ပင္ၾကီးကသာ ကိုယ္႔ကို “ ဘာလဲ ” ဟူေသာ သေဘာျဖင္႔ ျပန္လည္ အုပ္မိုး၍ ၾကည့္ေန၏။ ထပ္၍ ေဘး ဝဲယာကို ၾကည့္မိျပန္သည္။ အခုေခတ္ မိန္းကေလးေတြက တယ္လြယ္လွတယ္ မဟုတ္။ သူတို႔ အသက္က အစိတ္ေလာက္ ၊ သံုးဆယ္ စြန္းစ ကိုယ့္ကို “ ဦးေလး ” လို႔ ေခၚခ်င္ ေခၚတတ္ေသးသည္။ မလြယ္ မလြယ္ ေခတ္ကိုက ဘယ္လို ျဖစ္ေနမွန္းကို မသိ။

       သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ေဘး ဝဲယာမွာလည္း တစ္ေယာက္မွ မရွိ။ ခက္ေတာ႔ ခက္ေနေခ်ျပီ။ ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္တိုင္ ၾကားလိုက္ရေသာ “ ဦးရယ္ . . .  ” ဆိုေသာ အသံမွာ ႏွယ္ႏွယ္ရရေတာ႔ မဟုတ္။ တကယ္႔ကို အသံစစ္စစ္ တစ္ခုက နားစည္ကို ဝင္ေရာက္ကာ ၾကားလိုက္ရတာ ျဖစ္သည္။ ၾကမ္းၾကား ၊ ထရံၾကား ၊ နာနာဘာဝလား ဆိုေသာ အေတြး စိတ္ထဲ ဝင္လာမိတဲ႔ အခါမွာ ကိုယ္ မ်က္လံုးျပဴးကာ ၊ ဆံပင္ေမႊးမ်ားပင္ ေထာင္သြားမိ၏။ အာ . . မဟုတ္ေသးပါဘူး ၊ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္မွာ ဘယ္က သရဲ ၊ တေစၦ ေတြက လာျပီး ေျခာက္လွန္႔ပါ႔မလဲ။ ဒါဆို ဥစၥာေစာင္႔မ်ားလား လို႔ စဥ္းစားမိရင္း လက္ထဲက ေရသန္႔ဗူးထဲက ေရေနာက္ထပ္ တစ္ငံုကို ငံုလိုက္စဥ္ . . . ။

         “ ဦးရယ္. . . ဦးကို အရမ္းခ်စ္တယ္  ”

        ဗုေဒၶါ. . .။ တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ တမိျပန္သည္။ ပါးစပ္ထဲ ဝင္ေရာက္ခါစ ေရမ်ား နင္သြားကာ သီးမလို ျဖစ္သြား၏။ သို႔ေသာ္ မသီးလိုက္ပဲ နင္ယံုသာ နင္သြား၍ ရင္ထဲ ေရအလံုးလိုက္ ဝင္ကာ နင္ဆင္း ဆင္းသြားသည္။ ဥစၥာေစာင္႔ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိယံု ရွိေသး “ ဦးရယ္ .. ” ဆိုျပီး ေခၚသံမွ ခ်စ္ေၾကာင္းကိုပါ ဖြင္႔လွစ္လာသည္။ ဒါဆို ငါက အရင္ဘဝက သိုက္ကမ်ား လာတာလား။ အုိ. . . ဒီလိုလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ကိုယ္႔ကို သိုက္က လာတယ္ လို႔ ဘယ္သူ႕မွလည္း မေျပာဖူးပါဘူး။ အသက္ပဲ သံုးဆယ္ေက်ာ္ခဲ႔ျပီ ဘယ္သူေျပာတာမွ မၾကားမိ။

         “ ဦး  . . . မီးကို ခြဲမသြားပါနဲ႔ေနာ္ ”

       မဟုတ္ေတာ႔. . .။ တစ္ခုခုေတာ႔ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနတာ ေသခ်ာျပီ။ ေနာက္ထပ္ တစ္ၾကိမ္ ေဘးဝဲယာကို ထပ္ၾကည့္မိ၏။ ရွင္းတယ္. . . ၊ အားလံုး ရွင္းတယ္ ဘယ္သူမွ မရွိ ၊ မျမင္မိ။ အနီးနားမွာ ျမင္ေနရတာ ဆိုလို႔ ဓါတ္တိုင္ ၅ တိုင္ အကြာေလာက္မွာ ဝူရွဴးလား ၊ ထိုက္က်ိလား ကစားေနေသာ တရုတ္အဘိုး ၊ အဘြားမ်ားကိုသာ ခပ္ေဝးေဝးမွ ျမင္ေနရ၏။ ေဘးဝဲယာမွာ ဘာမွ မရွိရင္ အေနာက္ တည့္တည့္မွာလား။ မဟုတ္ေသး . . အေနာက္ တည့္တည့္မွာလည္း သစ္ပင္ၾကီးမွ်သာ . . . .

         အို . . မျဖစ္ေသးပါဘူး ၊ အခု ထိုင္ေနတဲ႔ ခံုေပၚကို မတ္တပ္ ထရပ္ကာ ခုံေက်ာမွီရဲ႕ ေနာက္က သစ္ပင္ၾကီး ေဘးမွာ ကာရံျပီး ေပါက္ေနေသာ ပံုနရိတ္ပင္မ်ားကို ေက်ာ္ၾကည့္လိုက္မိ၏။ ေဟာ . . . အခုမွ အေျဖက ေပၚသြားေလေတာ႔သည္။ ကုိယ္ အခု ထိုင္ေနေသာ ထိုင္ခံုကဲ႔သို႔ ဒီသစ္ပင္ၾကီးရဲ႕ ဟိုဘက္ အျခမ္းမွာလည္း ထိုင္ခံု တစ္ခု ရွိေနတာပါလား။ ဒီထိုင္ခံုမွာ လိင္မတူေသာ လူႏွစ္ေယာက္ ထိုင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။

          “ ဦးကို မီး ခ်စ္တယ္ ၊ ဦးကေရာ မီးကို တကယ္ ခ်စ္ရဲ႕လား ဟင္ ”

         ေဟာ . . . ခုနက ၾကားေနရေသာ အသံမ်ားမွာ ထိုေနရာမွေန၍ ကိုယ့္ထံသို႔ လႊင္႔ပ်ံလာျခင္း ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။  ဒါကိုမ်ား ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ကိုယ္က ကိုယ္႔ကို ေခၚတယ္ မွတ္ကာ တေစၦ ၊ သရဲ ၊ ဥစၥာေစာင္႔ လို႔ေတာင္မွ ထင္လိုက္ေသး။ ကိုယ္႔အျဖစ္ကို ကိုယ္ေတြးကာ ရယ္ခ်င္သြားမိသည္။ သို႔ေသာ္ မရယ္အားေသး။ လူဆိုတဲ႔ အတိုင္း စပ္စုခ်င္လာမိသည္။

         “ ဘာလို႔မ်ား ေကာင္မေလးက ဒီေလာက္ တစ္ “ ဦး ” တည္း ဦးကာ ၊ တစ္ “ ခ်စ္ ” တည္း ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာေနရတာပါလိမ္႔ ”

          ဒီလို ေတြးမိကာ ေခါင္းစြန္းေလးမွ်သာ ျမင္ေနရေသာ သူတို႔ကို ပိုျမင္ရေအာင္ ေျခဖ်ားေလးကို အနည္းငယ္ ထပ္ေထာက္ကာ ပုံနရိပ္ ပန္းပင္မ်ားကို ေက်ာ္၍ ၾကည့္လိုက္မိ၏။ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းက သိပ္ေတာ႔ မလွပ။ ( ေဆာရီးပါ တစ္မ်ိဳး မထင္ပါနဲ႔ ) အသံကို ၾကားေနရေသာ ေကာင္မေလးမွာ ၂၅ ႏွစ္ အရြယ္မွ်ေလာက္သာ ရွိမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုေကာင္မေလး မွီထားေသာ ပုခံုးပိုင္ရွင္ ထိုငနဲကား အသက္ ၄၀ ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းေလာက္မွာပင္ ထားခဲ႔ျပီ ဆိုေသာ သူ႕ရဲ႕ ဦးေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ားက သက္ေသ ျပေနေလ၏။ ကိုယ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ “ ဘဲနာၾကီး ” ၊ “ ဘီးက်ဲၾကီး ”

        သူ႕ဦးေခါင္းမွာ ဆံပင္ဆို၍ ျမင္းေတြမွာ တပ္ရေသာ သံျမင္းခြာကို ပံုတူ ခပ္ၾကီးၾကီးလုပ္ကာ အေမႊးမ်ား တပ္၍ ေခါင္းတံုး တစ္ေယာက္မွာ အံဝင္ေအာင္ ေျပာင္းျပန္ စြပ္ေပးထားေသာ ပံုစံမွ်သာ ရွိေလသည္။ ခပ္ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ ထိုလူမွာ ထိပ္ေျပာင္ယံုမက ေရစီးကမ္းျပိဳ လိုက္ကာ ေနာက္ပိုင္း ဆံပင္မ်ားပါ က်ဆံုးခဲ႔ပံု ရသည္။

         ျမရတနာ ေခါင္းလိမ္းဆီက ေကာင္းတယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား။ အာ . . ငါ နဲ႔ မဆိုင္ပါဘူးေလ။

          “ ဦး . . မီးကို ပစ္မသြားပါနဲ႔ေနာ္ ”

          ေကာင္မေလးက ဒီလို တဖြဖြ ေျပာေနေပမဲ႔ ငနဲသားကေတာ႔ ျငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းလွစြာပဲ ေတမိ ျပဳေနခဲ႔၏။ သို႔ေသာ္ ေကာင္မေလးရဲ႕ ပုခံုးတစ္ဘက္ကို သူ႔ရဲ႕ လက္တစ္ဘက္နဲ႔ အုပ္ကိုင္ကာ ဖက္ထား၏။ ေနာက္ထပ္ လက္တစ္ဖက္ကေတာ႔ . . . .

           “ အား . . . အမေလး . . ကိုက္တယ္. . ကိုက္တယ္ . . . ။ နာလိုက္တာ . . . ေသစမ္းကြာ . . ေသစမ္း . . ”

          အသံကေတာ႔ မထြက္ရဲ။ စိတ္ထဲကသာ ေျပာမိသည္။ ဘာေၾကာင္႔ ေကာင္မေလးက ဒီငနာၾကီးကို ဒီေလာက္ ခ်စ္ေနတာလဲ ဆိုတာကို သိခ်င္လွေသးသည္ မဟုတ္လား။ အဲဒီအတြဲကို စိတ္အဝင္စား လြန္သြားကာ ေျခေထာက္ တစ္ဘက္က အားမလို အားမရျဖစ္ျပီး ပံုနရိတ္ ပန္းပင္ကို သြားထိမိ၏။ ထိုအခါ ပံုနရိတ္ ပန္းပင္မွ ပုရြတ္ဆိတ္မ်ားက ကိုယ္႔ ေျခေထာက္ကို တြယ္ကာ ကိုက္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင္႔ ေျခေထာက္ အခ်င္းခ်င္း ၾကိတ္ကာ အသံတိတ္ နင္းေျခသတ္ရင္း ထုိေျခေထာက္ တစ္ဘက္ကိုလည္း ပင္႔ေျမွာက္ျပီး ခပ္ဖြဖြ ပြတ္ကုတ္ကုတ္ ေနမိသည္။

          အတန္ငယ္ အယားေျပေတာ႔မွ ပံုနရိတ္ ပန္းပင္ကို မထိေအာင္ ဂရုစိုက္ျပီး ခုနက အတြဲကို အေပၚမွာ ျပန္ၾကည္မိသည္။ ထိုငနဲရဲ႕ ေနာက္ထပ္ လက္တစ္ဘက္ကေတာ႔ ေကာင္မေလးရဲ႕ လက္ဖဝါး တစ္ဘက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထား၏။ ေကာင္မေလး လက္ဖဝါးေလးအား ျဖန္႔လိုက္ ၊ ဆုပ္လိုက္ ၊ လက္ေခ်ာင္းျခင္း ထပ္ကာ ကိုင္ထားလိုက္ျဖင္႔ ထိုငနဲက အလုပ္ရႈပ္ေန၏။ ဒီေလာက္ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ေတာင္မွ အသက္ အစိတ္ေလာက္ ေကာင္မေလးနဲ႔ ပန္းျခံထဲမွာ . . . . .  ၊ ဟင္း . . . ငါကြာ . . . ။ မနာလိုမႈလား ၊ ဘာလားက  ရင္ထဲမွာ ခပ္ထြားထြား ရုန္းကန္လာမိသည္။

            ဒီေကာင္မေလးကလည္း သူနဲ႔ ရြယ္တူေတြကို ၾကိဳက္စရာ မရွိေတာ႔လို႔လား ၊ ဘာလို႔ သူ႕ထက္ ၁၅ ႏွစ္ကို ဟိုဘက္ အေတာ္လွမ္းလွမ္း ေက်ာ္ေနႏိုင္တဲ႔ ငနဲၾကီးကိုမွ သြားၾကိဳက္ရတာလဲ။ မသကာ ငါဆိုရင္ ကြာလွ ၆ ႏွစ္ေပါ႔။ အခုေတာ႔  စိတ္ညစ္ရင္ေတာင္မွ လူရႊင္ေတာ္ေတြလို ခ်စ္သူေခါင္းကို အငွားကုတ္လို႔ မရတဲ႔ ဘဝ။ ေျပာင္ေနတဲ႔ ငနဲၾကီး ေခါင္းက ပြတ္လို႔သာ ရမည္။ ဒီလိုၾကီးကို ၾကိဳက္ရလား ဟဲ႔။ နင္႔မွာ မ်က္စိ မေကာင္းလို႔လား။ ဘာေၾကာင္႔ နင္က ဒီလို ဘီးက်ဲ ( ဘဲၾကီး ) ကို သြားျပီး ၾကိဳက္ရတာလဲ။ ကိုယ္ ပို၍ ပို၍ ထိုအတြဲကို စိတ္ဝင္စားလာမိသည္။

          အထူးသျဖင္႔ ေကာင္မေလးက ခ်စ္ေၾကာင္းေတြ တဖြဖြ ေျပာေနသေလာက္ ၊ ဘဲငနာၾကီးက ျငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းလွစြာ ဘာသံမွ မထြက္။ ေကာင္မေလးရဲ႕ လက္ကိုသာ အေရးၾကီးေသာ ပစၥည္း တစ္ခု အျဖစ္ ခပ္ဖြဖြေလး ကိုင္ထားလိုက္ ၊ ခပ္က်စ္က်စ္ေလး ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္ ၊ ေနာက္ထပ္ လက္တစ္ဘက္ကလည္း ပုခံုးေလးကို အသာဆုပ္ကုိင္ကာ ေပြ႕ထားလိုက္ လုပ္ေနသည္။ စကားသံကေတာ႔ လံုးဝ မထြက္လာ။

          “ ဦးကို မီးေလ ၾကာေလ ပိုျပီး ခ်စ္လာေလပဲ ဦးရယ္ ၊ ဒါေတြ ဦး သိပါ႔မလား ၊ မီးကို ခြဲျပီး မသြားပါနဲ႔ေနာ္ ”

         ေဟာ . . ေကာင္မေလးက ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္မွ ခ်စ္ေနရတာလဲ ၊ ဘာလို႔ ဒီ ဘဲနာၾကီးကို ခြဲမသြားပါနဲ႔ ဆိုျပီး ျဖစ္ေနရတာလဲ။ သိခ်င္စိတ္တို႔ ပို၍ ျဖစ္လာမိသည္။ အဲ . . . သူမ်ား အေၾကာင္းကိုခ်ည္း စိတ္ဝင္စားေနလို႔ မျဖစ္ ၊ ကိုယ္႔ကို တိုက္ခိုက္မဲ႔ ေအာက္ေျခက ပုရြတ္ဆိတ္ေတြကိုလည္း ဂရုစိုက္ရေသး၏။ ပုံနရိတ္ ပန္းပင္နဲ႔ မထိသ၍ ဘာမွေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသး။ ေအာက္ေျခကို တစ္ခ်က္ ကိုယ္႔ဖာသာ ငံုၾကည့္လိုက္ေတာ႔ အိုေက အႏၱရာယ္ နဲ႔ လြတ္ကင္း၏။ ကိုယ္နဲ႔ ပုရြတ္ဆိတ္ေတြ အေတာ္ေဝးသည္။

          အာ  . .  ပုရြတ္ဆိတ္ကို အာရံုမ်ားသြားတာနဲ႔ ေကာင္မေလး ဆက္ေျပာတာ မၾကားလိုက္ ျဖစ္သြား၏။ အာရံုစိုက္ကာ ျပန္၍ နားေထာင္လိုက္သည္။

           “ မီးကိုေလ အားလံုးက ေျပာၾကတယ္ ဦးရဲ႕ ၊ မီးကို ခ်စ္ခင္သူေတြ ေပါတယ္ တဲ႔ ”

           “ - - - - - ”

           “ ခ်စ္ခင္သူ ဆိုတာ ခ်စ္သူလို ခ်စ္ခ်င္သူေတြကို ေျပာတာေနာ္ ဦး . . . ဒါေပမဲ႔လည္း ဦးရယ္ ”

          ေအာင္မယ္ . . ဒီေကာင္မေလးႏွယ္ ၊ ကပ္ၾကြားေနေသးတယ္။ နင္႔ကို ခ်စ္သူလို ခ်စ္ခင္သူေတြ ေပါတယ္ ဆိုရင္ ဘာလို႔ ဒီဘဲနာၾကီးနဲ႔ တြဲျပီး ဦးရယ္ ၊ မီးရယ္ ၊ အရမ္းခ်စ္တယ္ လုပ္ေနေသးလဲ ၊ ကိုယ္႔ဖာသာ တျခား ရြယ္တူကို တြဲလိုက္ပါလား။ ဒါေပမဲ႔လည္း ဆိုျပီး ဘာဆက္ေျပာဦးမွာလဲ မသိ။ နားစြင္႔ေနမိ၏။

           “ ဒါေပမဲ႔လည္း ဦးရယ္ ၊ မီးရဲ႕ ကံဇာတာက မီးအတြက္ တမ်ိဳး ေရးခဲ႔ျပီးပံု ရပါတယ္ ”

           ဟင္ . . . တမ်ိဳးပါလားဟ။ ဘာေတြမ်ား သူ႔ရဲ႕ ကံဇာတာက ထူးျခားျပီး ေရးျပီးသား ျဖစ္ေနပါလိမ္႔။ ကိုယ္ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္ဝင္စားသြားမိ၏။ ပန္းျခံတစ္ခုထဲမွာ ၊ ျပီးေတာ႔ ထိုပန္းျခံရဲ႕ အထဲက သစ္ပင္ၾကီး တစ္ခုရဲ႕ ထိုင္ခံုေပၚမွာ ၊ ထိုထိုင္ခံုေပၚမွာ ကုန္းကုန္းကြကြ နဲ႔ အေနာက္ဘက္က ပံုနရိတ္ ပန္းပင္ေတြကို သရုပ္ပ်က္စြာ ေက်ာ္ၾကည့္ေနမိတယ္ ဆိုတာ သတိမထားမိေတာ႔။ သိခ်င္စိတ္က အလြန္ကို ၾကီးထြား ျပင္းထန္ ေနခဲ႔ျပီ။

           “ မီး ၇ တန္းေလာက္ကေလ ၊ မီးဘဝမွာ ပထမဦးဆံုး ရည္းစားစာ အေပးခံရတယ္ ဦးရယ္ ”

           “ - - - - - ”

           “ အဲဒီ ေပးတဲ႔ လူကေလ ၊ မီး အစ္ကိုရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ပါပဲ။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ကိုကိုက ၁၀ တန္း ေက်ာင္းသား ဆိုေတာ႔ အဲဒီစာေပးတဲ႔ လူကလည္း အတူတူပဲေပါ႔။ ဒီေတာ႔ သူက မီးထက္ ၃ ႏွစ္ ၾကီးတယ္ ဦးရယ္။ ”

            “ - - - - - ”

           “ ဒါေပမဲ႔ မီးမွာ ဘာစိတ္မွ မရွိေတာ႔ ကိုကိုနဲ႔ တိုင္လိုက္တာမွာ သူတို႔ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း စကားေတြ မ်ားၾကျပီး ၊ အခင္မင္လည္း ပ်က္ကုန္တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အဲဒီ အစ္ကိုၾကီးလည္း မီးကို ေနာက္ထပ္ ဘာမွ ထပ္ မၾကိဳးစားေတာ႔ပါဘူး ”

            “ - - - - - - ”

          ေကာင္မေလးက တတြတ္တြတ္ ေျပာေနသေလာက္ ဘဲနာၾကီးကေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ ေျပာင္ေနတဲ႔ ေခါင္းအတိုင္း  မ်က္ႏွာ ေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ ( မျမင္ရေသာ္လည္း ) အသံတိတ္ ထုိင္ေန၏။

          “ ေနာက္ေတာ႔ မီး ၁၀ တန္း ေရာက္လာတယ္ ဦးရယ္။ အဲဒီမွာလည္း မီးကို ခ်စ္ေၾကာင္း လိုက္ေျပာတဲ႔ လူ ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ခရီးသြား ဟန္လႊဲေျပာတာပါ။ ဒါေပမဲ႔ မီးတို႔ ဟိုဘက္ လမ္းထိပ္က  အစ္ကိုၾကီး တစ္ေယာက္က်ေတာ႔ မီးကို တကယ္ကို တည္တည္တန္႔တန္႔ ေစာင္႔ျပီး ခ်စ္ေရးဆိုတယ္ ဦး ”

            “ - - - - - ”

           “ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မီးက ၁၀ တန္းပဲ ရွိေသးေပမဲ႔ အဲဒီ အစ္ကိုၾကီးကေတာ႔ တကၠသိုလ္မွာ မာစတာ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ လို႔ ဆိုတယ္ ဦးရဲ႕။ မီးထက္ ၇ ႏွစ္ေလာက္ ၾကီးတယ္ ဦး။ ဒါေပမဲ႔ သူနဲ႔လည္း ဘာမွ မျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ အိမ္က သိသြားျပီး မီးကို ၁၀ တန္းေလာက္နဲ႔ ရည္းစား ထားရမလား ၊ ၁၀ တန္းေလးေတာင္မွ ေအာင္ေအာင္ မေျဖေသးဘူး ဆိုျပီး ဘယ္သြားသြား လိုက္ပို႔ ၊ လုိက္ၾကိဳနဲ႔ ဆိုေတာ႔ အဲဒီ အစ္ကိုၾကီးလည္း ဘယ္လိုမွ ဆက္ၾကိဳးစားလို႔ မရဘူး။ ”

            “ - - - - - ”

           “ ဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာ အဲဒီ အစ္ကိုၾကီးလည္း အိမ္က သေဘာတူထားတဲ႔ လူနဲ႔ ယူသြားတယ္ လို႔ ၾကားရေတာ႔တာပါပဲ ဦးရယ္ ”

            “ - - - - - ”

            “ ဒါေတြေၾကာင္႔လည္း  ဦးကို မီး အရမ္းခ်စ္တယ္ ”

           ဟင္ . . . ဒီေကာင္မေလးႏွယ္ ၊ ဘာမွလည္း မဆိုင္ပါလားဟ။ အရင္က သူ႔ကို လို္က္တဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ရည္းစား ျဖစ္ခြင္႔ မရတာနဲ႔တင္ ဒီဘဲနာၾကီးကို အရမ္းခ်စ္တယ္ ဆိုတာ ဘာမွ မဆိုင္ ၊ လားလားမွ မဆိုင္။ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ဘဲနာၾကီး ဆီကေတာ႔ အသံ တစ္စက္မွ မၾကားရ။ လက္ကေလးကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ထားတာကိုပဲ ေတြ႕ရ၏။

            “ ေနာက္ေတာ႔ မီး တကၠသုိလ္ ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီမွာလည္း မီးကို ခ်စ္ေရးဆိုတဲ႔ လူ ရွိပါတယ္ ဦး။ ”

            “ - - - - - ”

            “ သူက မီးတို႔ ေမဂ်ာကို ျပတဲ႔ ဆရာတစ္ေယာက္ပါ ”

            “ - - - - - ”

            “ မီးကို ခ်စ္ေရး ဆိုတယ္။ အိမ္ကိုလည္း လာျပီး နားေဖာက္ ေတာင္းရမ္းမယ္ လို႔ ေျပာတယ္ ဦး။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕ကို မီး အေျဖ မေပးပါဘူး။ မီးဆီက အေျဖကို ရရင္ သူက လာနားေဖာက္မယ္ လို႔ ဆိုတာပါ။ မီး ဘာျဖစ္လို႔ သူ႕ကို အေျဖမေပးတာလဲ ဆိုတာ သိလား ဦး ”

            “ - - - - -  ”

           “ မသိဘူး ၊ ဘာလို႔လဲ ၊ ေျပာ စမ္းပါဦး ” ကဲ . . . မွတ္ေရာ။ ကိုယ္႔ရင္ထဲက ေျပာလိုက္၏။ အေမး ခံေနရတဲ႔ ဘဲနာၾကီးက သူ႕ကို မေမးတဲ႔ အတိုင္း ျငိမ္းခ်က္သား ေကာင္းႏိုင္ လြန္းလွသည္။ သူ႕အစား ကိုယ္သာ ဝင္ေမးပစ္ လိုက္ခ်င္ေတာ့၏။

          “ သူက မီးထက္ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ အသက္ၾကီးတယ္ ဦးရဲ႕။ ဒီလို မီးနဲ႔ အသက္ အရမ္းကြာေတာ႔ အဆင္ေျပပါ႔မလား ဆိုတဲ႔ စိတ္က ေၾကာက္ေနမိတာ။ ဒါနဲ႔႔ပဲ မီးက အခ်ိန္ဆြဲျပီး စဥ္းစားေနတယ္ ၊ သူ႕ကို ၾကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔ လွန္ထားတယ္ ဆိုျပီး သူက မီးကို ျပစ္ျပစ္ခါခါ ေျပာျပီး မီးတို႔ အတန္းထဲကပဲ ေနာက္ထပ္ ေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္နဲ႔ မဂၤလာေဆာင္ အၾကီးၾကီး လုပ္ျပီး လက္ထပ္သြားတယ္ ဦးရယ္ ”

            “ - - - - - ”

           “ မီးေလ သူ႕ကိုလည္း မခ်စ္မိပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ မီး ကံဇာတာကို မီး ပိုျပီး အံ့ၾသမိတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ ဦးရယ္ ၊ ဦးကို မီး အရမ္းခ်စ္တယ္ ”

           “ - - - - - - ”

          အယ္ . . ဒီေကာင္မေလး ၊ ဘယ္႔ႏွယ္  . . . ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း ဒီဘူတာပဲ ဆိုက္တာပါပဲလား။

          “ အား . . . ကိုက္တယ္ဟ။ ”

        ခုနက ကိုက္ေသာ ေျခေထာက္မဟုတ္ဘဲ ေနာက္ထပ္ တစ္ဘက္ကို ပုရြတ္ဆိတ္က ထပ္ခဲေနျပန္သည္။ အားမလို အားမရ ျဖစ္ကာ ကိုယ္႔ေျခေထာက္ ေနာက္တစ္ဘက္က ထိုင္ခံု အေနာက္ဘက္က အပင္ကို သြားထိထားမိ၏။ ထိုမွ ပုရြတ္ဆိတ္အနီ ေသးေသးေလးေတြက ကိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအနီ ေသးေသးေလးေတြက ပိုျပီး အဆိပ္ျပင္းေသာေၾကာင္႔ ခုနကလို ေျခေထာက္ပင့္ျပီး ပြတ္ယံုျဖင္႔ မရ။ လူပါ ကုန္းျပီး ကုတ္ရေတာ႔သည္။ အား . . . ေတာ္ေတာ္နာတဲ႔ အေကာင္ေလးေတြ ၊ သို႔ေသာ္ အသံေတာ႔ မထြက္ရဲ ၊ ဘာေၾကာင္႔ ေကာင္မေလးက ဒီဘဲနာၾကီးက အလြန္အမင္း ခ်စ္ေနတာပါလိမ္႔ ဆိုတာ သိခ်င္ေနမိသည္။

         “ အဲဒီေနာက္ မီး ေက်ာင္းျပီးေတာ႔ ဘြဲ႕ယူတယ္ ဦး။ ဒီအခ်ိန္မွာ မီးလည္း အခ်စ္ဆိုတာကို ရင္ခုန္တတ္ေနသလို ၊ ဘဝအတြက္လည္း ဦးေႏွာက္နဲ႔ စဥ္းစား တတ္လာျပီေပါ႔ ဦးရယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အလုပ္ဝင္တယ္။ အလုပ္ဝင္ေတာ႔ ဦးနဲ႔ ေတြ႕တာပဲ။ ”

          “ - - - - -  ”

          “ ဦးကို မီး အရမ္းခ်စ္တယ္ ”

           “ - - - - - ”

           “ ဦးကေရာ မီးကို ခ်စ္ရဲ႕လား ”

           “ - - - - -  ”

           “ မီးကို ပစ္မသြားပါနဲ႔ ဦးရယ္ ၊ ဦး ပစ္သြားရင္ မီးေတာ႔ ေသမယ္ ထင္တယ္ ”

           “ - - - - - ”

           ဘာဆို ဘာမွ မေျဖ။ ဟာ . .  ဒီဘဲနာၾကီးက ပါးစပ္မွ ပါရဲ႕လား။ ေကာင္မေလးက ဒီေလာက္ ခ်စ္ျပေနတာေတာင္မွ သူက စကား တစ္ခြန္းမွ မဟ။ ေမးေနတာကို တစ္ခြန္းမွ မေျဖ။ ေတာ္ေတာ္ကို တံုးလြန္း ၊ ႏံုလြန္း ၊ ညံ့လြန္း ၊ ဖ်င္းလြန္းတဲ႔ လူ။ ေကာင္မေလး ပုခံုးကို လြတ္ထြက္သြားမွာ စိုးသလို ဖက္ထားယံု ၊ ေကာင္မေလး လက္ကို ကိုင္ထားယံု ၊ ေခါင္းေလး ျငိမ္႔ျပယံုျဖင္႔သာ။ ကေတာက္ . . . ဘယ္လို ငနဲသားပါလိမ္႔။ ငါသာ ဆိုရင္ “ ခ်စ္တယ္ . . . ခ်စ္တယ္. . ခ်စ္တယ္. . ” ဆိုျပီး ရြန္းရြန္းေဝေအာင္ ေျဖလိုက္မွာပဲ။ ဘာလို႔မ်ား ဒီေလာက္ ႏႈတ္ဆြံေနတာလဲ . . .  ဘဲနာၾကီးရဲ႕။

            “ ဦးနဲ႔ မီး ေတြ႕ျပီး ဦးက ခ်စ္ေရး ဆိုေတာ႔ မီး အသက္က ၂၄ ႏွစ္ ၊ ဒါေပမဲ႔ ဦးက အသက္ ၄၀ ႏွစ္။ မီးနဲ႔ ဦး အသက္ ၁၆ ႏွစ္ ကြာတယ္ေနာ္ ဦး။ ဒါေပမဲ႔ ဦးကို မီး တကယ္ကို ခ်စ္ပါတယ္။ ဦးနဲ႔လည္း မေဝးခ်င္ဘူး။ ဦးကို မခြဲႏိုင္ဘူး ၊ မခြဲခ်င္ဘူး ဦးရယ္ ”

           “ - - - - - - ”

           “ မီး မခြဲခ်င္ဘူး ၊ မခြဲခ်င္ဘူး ”

           “ - - - - - - ”

           “ မီး မခြဲခ်င္ဘူး ၊ မခြဲခ်င္ဘူး ”

           “ - - - - - - ”

           ' မခြဲခ်င္ရင္ ညွစ္သာ ထုတ္ပစ္လိုက္ ၊ ဒါေပမဲ႔ နည္းနည္းေတာ႔ ခံရတယ္ေနာ္  ' ဆိုျပီး ငယ္ငယ္က ေသြးစုနာ ေပါက္ေနတဲ႔ လူကို ေျပာသလိုသာ ေျပာလုိက္ခ်င္ေတာ႔သည္။ ' ထိပ္ေျပာင္ ၊ အရြယ္က် ၊ ကာလန ' ဆိုတဲ႔ ဘဲနာၾကီးက ေတာ္ေတာ္ ၊ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ လွတပတ ေကာင္မေလးက ကဲကဲ ဆိုျပီး ၊ ဒီလိုကို ျဖစ္ေန၏။ နားကို မလည္ႏိုင္ေတာ႔။ ေခတ္ကာလကိုက ဒီလို ျဖစ္ေနတာမ်ားလား။

         “ တကယ္လို႔ ဦးသာ မီးကို ပစ္သြားမယ္ ဆိုရင္ မီးေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္သာ သတ္ေသ ပစ္လိုက္ေတာ႔မယ္ ဦးရယ္ ”

           “ - - - - - - ”

           ျမတ္စြာဘုရား . . . ။ ဒီေလာက္ေတာင္မွ ပါလား။ ဘာေၾကာင္႔ ဒီေလာက္ေတာင္မွ ေကာင္မေလးက ဒီဘဲနာၾကီးကို ခ်စ္ေနရတာပါလိမ္႔။

           “ မီးရဲ႕ ကံဇာတာကို မီးသိတယ္။ အခု ဦးနဲ႔ေတာင္မွ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ကြာေနတာ။ သူက ပစ္သြားလို႔ ေနာက္ထပ္ မီးကို ခ်စ္ေရး ဆိုလာမဲ႔ သူ ဆိုရင္ မီးထက္ အသက္ ဘယ္ေလာက္ ၾကီးမလဲ ၊ အသက္ ဘယ္ေလာက္ ကြာမလဲ မသိႏိုင္ဘူး ဦးရယ္ ”

           “ - - - - -  ”

           “ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မီး ဦးကို ခ်စ္တယ္။ ဦး မီးကို လက္ထပ္မွာလား ဟင္ ”

           “ - - - - - ”

            ၾသ . . ေဟာ . . . ေဟာ. . . ဒါေၾကာင္႔ကိုး ၊ ကိုယ္ သေဘာေပါက္ သြားခဲ႔ပါျပီ။

           တကယ္ေတာ႔လည္း ေကာင္မေလး ေျပာသလို ဟုတ္ေတာ႔လည္း ဟုတ္ေနတာပါပဲလား။ သူ႕ရဲ႕ ကံဇာတာကလည္း အေတာ္ကို ထူးျခား၏။ ပထမဦးဆံုး ခ်စ္ေရးဆိုသူက သူ႕ထက္ ၃ ႏွစ္ကြာ၏။ ဒုတိယ ခ်စ္ေရးဆိုသူက ၇ ႏွစ္ကြာ၏။ တတိယ ခ်စ္ေရးဆိုသူက ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကီးတယ္ ဟု ဆို၏။ ထိုေနာက္ စတုတၳ ခ်စ္ေရးဆိုေသာ ထိုဘဲနာၾကီးက အသက္ ၁၆ ႏွစ္ၾကီးေန၏။ တကယ္လို႔ ေနာက္ထပ္ ပဥၥမေျမာက္ ခ်စ္ေရးဆိုသူသာ ရွိလာခဲ႔မည္ ဆိုပါက ေကာင္မေလးႏွင္႔ ထိုလူ အသက္ မည္မွ် ကြာသြားမည္နည္း။

            ေကာင္မေလး စဥ္းစားမိျပီး ေတြးေၾကာက္မယ္ ဆိုလည္း ေတြးေၾကာက္စရာပါေပ။ ဒီတစ္ေယာက္နဲ႔ မညား ဘာျဖစ္လဲ ေနာက္တစ္ေယာက္ေပါ႔ ဆိုေသာ ေယဘူယ် မက် ၊ တက် စဥ္းစား ေတြးေခၚမႈထက္ ေကာင္မေလး၏ အရင္က ျဖစ္လာခဲ႔သမွ်ကို ေကာက္ခ်က္ခ်ကာ “ ျဖန္႔ၾကက္ စဥ္းစားျခင္း ” ကား ပို၍ ယထာဘုတ က်ေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ မွန္၏ ၊ မမွန္၏ ၊ ျဖစ္၏ ၊ မျဖစ္၏  ဆိုတာကေတာ႔ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္။

           ေကာင္မေလးကလည္း သူ႕ရဲ႕ ကံဇာတာ တြက္ကိန္းနဲ႔ သူ မွန္ေနသလို ၊ ဟိုဘဲနာၾကီးကလည္း ကိုယ္ သူ႔အေပၚ ထင္ေနသလို ျငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းေနတဲ႔ ခပ္တုန္းတုန္း ၊ ခပ္ညံ့ညံ့ ဘဲနာၾကီး တစ္ေယာက္ေတာ႔ မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ သူ႔ရဲ႕ ရင္ခြင္႔ထဲကို ေကာင္မေလးက ေရာက္ေနခဲ႔ျပီး သူ႕ရဲ႕ လက္တစ္ဘက္က ေကာင္မေလး ပုခံုးကို ကိုင္ကာ ဖက္ထားခြင္႔ ရထားကာ ၊ ေနာက္ထပ္ တစ္ဘက္က ေကာင္မေလး လက္ကေလးကို ကိုင္ထားခြင္႔ ရေနခဲ႔တာ မဟုတ္ပါလား။

            ဒါဆို . . . . အခု ဇာတ္လမ္းကို တကယ္တမ္း “ ျဖန္႔ၾကက္ စဥ္းစားျခင္း ” ျဖင္႔ စဥ္းစားခဲ႔မယ္ ဆိုရင္. . .

          ေကာင္မေလးကလည္း သူ႕ တြက္ကိန္းေၾကာင္႔ သူ မညံ့ပါ။ ဘဲနာၾကီးကလည္း သူ႕ရင္ခြင္ထဲကို ေကာင္မေလး ေရာက္ေအာင္ ဖက္ထားႏိုင္ ခဲ႔ျပီးျပီပဲ ၊ သူလည္း မညံ့ပါ။ ဒါဆို . . . တကယ္တမ္း ညံ့တာကေတာ႔ . . . ၊

          သူမ်ား ကိစၥကို သိခ်င္ေဇာျဖင္႔ ပန္းျခံထဲကို ေလေကာင္းေလသန္႔ ရွဴရန္ ၊ အေညာင္းညာေျပ လမ္းေလွ်ာက္ရန္ ဆိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင္႔ ေရာက္လာျပီး အေမာေျဖစဥ္ ျငိမ္ျငိမ္ ထိုင္မေနႏိုင္ဘဲ ၊ ထိုင္ရမဲ႔ ခံုေပၚ မတ္တပ္ရပ္ ၊ မတ္တပ္ရပ္ျပီး ကုန္းကုန္းကြကြလုပ္ ၊ ပုရြတ္ဆိတ္ အကိုက္ခံ ၊ အေညာင္းမိခံ ၊ အခ်ိန္ကုန္ခံကာ သူမ်ား ကိစၥကို ၾကားထဲက စိတ္ပူပန္ ေနေသာ ကိုယ္ကသာ ခပ္ည့ံညံ့ လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါလားဗ်ာ။

         လက္ထပ္ပါ႔မယ္ ဆိုျပီး စကားသံ မထြက္ဘဲ ေခါင္းေတြ တစ္ျငိမ္႔ျပီး တစ္ျငိမ္႔ ျငိမ္႔ျပကာ လက္တစ္ဘက္က ေကာင္မေလး ပုခံုးေလးကို ဖက္ထားျပီး ေနာက္ထပ္ လက္တစ္ဘက္ကေတာ႔ ေကာင္မေလး လက္ကေလးကို ကိုင္ထားတဲ႔ ဘဲနာၾကီးရဲ႕ ေခါင္းေျပာင္ေျပာင္ၾကီးကို ၾကည့္ျပီး ကိုယ္ မတ္တပ္ ထရပ္ေနတဲ႔ ခံုေပၚကေန ဆင္းလာကာ လမ္းမေပၚကို တတ္လာခဲ႔ေတာ႔၏။

           ကိုယ္ ၊ လက္လႈပ္ရွား ေသြးပူ ေလ႔က်င့္ခန္း လုပ္ရဦးမယ္ မဟုတ္ပါလား။

         
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္

.

Share/Bookmark

27 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:

အဂၤါဟူး said...

ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္မလုပ္ပဲ ပုရြတ္ဆိတ္ အကိုက္ခံၿပီးသူမ်ား ကိစၥ၀င္ရႈပ္တယ္.. အံ့တာပဲ ဦးဗိုက္ပူရယ္.. .အေရးထဲ သူ႕အသက္ ေၾကာ္ၿငာေနတယ္ စိတ္ခ်.....ရမယ္။


ဦးရယ္ မီးရယ္ ဦးကိုမီးက ခ်စ္တယ္.. ဦးကေရာဟင္..။ ဒိန္းေဒါင္ေျပာသလို ဦးရယ္ မီးရယ္ ဦးမီး ဦးမီး နဲ႕ အီးမူးေနတာလားမသိပါ.။ ေနာက္ကေခ်ာင္းတဲ့လူ ဘဲဥစားၿပီး ေလလည္တာျဖစ္မွာေပါ့..။

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

အေပၚက အဂၤါဟူးဗိုက္ပူ..။ဒုက
သူမ်ားကိုသြားၿပီးဗိုက္ပူေၿပာေနတယ္..။
သူက်ေတာ႔မပူတာက်ေနတာပဲ(သူ႕ကိုယ္႔သူ ေၿပာထားဖူးပါသည္)။

ေခ်ာင္းခြင္႔ေပးလိုက္ပါ လူပ်ိဳႀကီးကို...
သူ႕ခမ်ာ အကိုက္ခံၿပီး ေခ်ာင္းရတာ
နည္းတဲ႔ဒုကမွတ္လို႕...
ခေလးက ခေလးလိုေနစမ္း...အဟမ္း...
း)

Anonymous said...

ီုိ

T T Sweet said...

ရယ္ရတယ္။ ၿမရတနာ ေခါင္းလိမ္းဆီက ကိုေဇာ္သံုးတာလား း)

Anonymous said...

သူဘာသာသူ သူမ်ားအတြဲသြားေခ်ာင္းျပီေတာ့ ပရြတ္ဆိတ္ကုိက္တာနဲေသးတယ္..ျပီးေတာ့လာဖတ္တဲ့သူေတြကုိလည္း အလုပ္ရႈတ္ေအာင္ အိမ္စာေပးလုိက္ေသးတယ္ ျဖန္႔ၾကက္ စဥ္းစားရဦးမယ္တဲ့ စဥ္းစားထားမယ္ စဥ္းစားျပီးရင္ ျပီးရင္ျပန္ေျပာမယ္.. မီး ေျပာတာေတြဘဲေရးထားတယ္ မတရားဘူး... ဦးကလဲ မီးကုိ တခုခုေတာ့ ျပန္ေျပာမွေပါ့..ခ်စ္တယ္ မီး ရယ္လုိ႔...ဦး ဘာေျပာမလဲသိခ်င္ေနတယ္...။

Unknown said...

wahahahha....hehehhee....kwi kwi kwi....kikiki,....byal.... :P
ကိုေဇာ္က အတြဲေခ်ာင္းတာ ဝါသနာ ပါသကိုး.... :)

Mee Chit said...

ျဖန္႔ၾကက္စဥ္းစားျခင္း လုပ္မေနပါနဲ႔.. တကယ္က အတြဲေခ်ာင္းျခင္း ျဖစ္ရမွာ...
အဲ့ဒီ့ကံမ်ိဳး မီးမွာလည္း ပါေနလားမသိ.. အဟင့္ ဟင့္ :P

Dream said...

ဦးရယ္ဦးကလည္း ေတာ္ေတာ္ဆုိး...အဟတ္...

ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဦးရယ္...ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္း
လုပ္ဖုိ႔ သတိရသြားလုိ႔....

မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဦးေနာ္ ဦး..ဟြန္းးး မေျပာခ်င္ဘူး..
ဦးေတာ္ေတာ္ဆုိးးးးးး :P :P

ျဖန္႔ၿပီး ၾကက္ စားသြားသည္ ။ :P

ေဆြေလးမြန္ said...

ေရးထားတဲ႕ပို႔(စ္) ေရာ comments ေတြေရာ ဖတ္ၿပီး
ရီရတယ္။
:) :) :)
ကတ္သီးကတ္သတ္ ၿဖန္႕ၾကက္ စဥ္းစားတတ္ပါေပ႔။

sosegado said...

ဦး ေခတ္ေလ၊ မနာလုိမျဖစ္နဲ႔၊ ေအးေဆးျဖစ္ဘုိ႔ အေရးႀကီးတယ္လုိ ျဖန္ၾ႔ကက္စဥ္းစားၾကတာမ်ားပါတယ္၊
စကားမစပ္ ေကာင္မေလးက အသံက်ယ္က်ယ္ေျပာတတ္တယ္ထင္တယ္။

ေမာင္သီဟ said...

ဟိဟိ ပန္းၿခံဆုိ အတြဲေခ်ာင္းဖုိ႔ပဲသိတယ္ အေနာ္က တူညားအတြဲေခ်ာင္းပီး ကုိယ္႔အတြဲနဲ႔ဆုိ ဘယ္ေတာ႔မွ ပန္းၿခံတြားဖူးဝူးး )ဥရဲ႕ အဲေလ ဦးရဲ႕ း) း)

ေမပယ္လ္ said...

ေရာ္.ျဖန္႔က်က္စဥ္းစားျခင္းဆုိလုိ႔
ဦးေဇာ္တုိ႔ ႏွလုံးသားရွိရာကေန ဖေလာ္ေဆာ္ဖာဘက္
ကူးေျပာင္းသြားျပီမွတ္တာ..
လက္စသတ္ေတာ့ လက္စသတ္ကုိး:)

Unknown said...

ေအာ္.. ငါ့ႏွယ္ ဘာမ်ားထူးမလဲ ထူးမလဲနဲ႕ ဖတ္လိုက္ရတာ .. ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႕တြက္ကိန္းနဲ႕သူ အဆင္ေျပေနၾကတာဘဲကို.. ကိုေဇာ္ အဲေလာက္ကို စိတ္၀င္တစားေခ်ာင္းခဲ့တာ.. စိတ္၀င္တစားနဲ႕ ျပန္ဖတ္လိုက္ရတယ္..

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ကဲ....ဗိုက္ပူေရ...
ထိတ္ေျပာင္ ကေတာ့ အတိတ္တေဘာင္နဲ႔ ၾကိတ္ေလွာင္သြားျပီ.....ၾကိဳးစားထားတဲ့...

ahphyulay said...

အင္း...
ေကာင္းတယ္၊ ေကာင္းတယ္ ဖတ္လို ့။
ဦးရဲ ့အီး.. အဲ သမီး ဇာတ္လမ္းကို ွ်ြဲတင္သြားတာ။
ဘာမွၿဖန္ ့က်က္မစဥ္းစားေတာ ့ဘူးဗ်ာ။
ေၿပာခ်င္တာက ရိုးရိုးေလး..။
“ ဖူးစာ ” ပါပဲ။
ဖူးစာက နဖူးမွာပါလာရင္ ရူးတာေတာင္မရပါဘူးေနာ္။

အုပ္ႀကီး said...

"မ"ဘက္လိုက္ေတာ့ မိုက္ဘက္ပါ ..
"ဘ"ဘက္လိုက္ေတာ့ ...

အင္း ..သမီး နဲ ့ဦး
အခ်စ္ရူးေတြပါဗ်ာ ..

Anonymous said...

နည္းေသးတယ္ ပုရြတ္ဆိတ္ကုိက္တာ..:P
သူမ်ားအတဲြသြားေခ်ာင္းတာကုိး..အတဲြေခ်ာင္းတာ
၀ါသနာပါတယ္လား..ဟီးးး..စတာေနာ္ကုိေဇာ္
ဖတ္သြားတယ္ေနာ္....

Anonymous said...

ေၾကာင္လည္းေၾကာင္နိဳင္ပါ့ေနာ္
ကိုကိုေၾကာင္လို ့နာမည္ေပးလိုက္ပါလား...။
မေနတတ္မထိုင္တတ္
အားအားယားယားနဲ ့
ျခံဳၾကားထဲကေျမြမကိုက္သြားတာကံေကာင္း...။
အေၾကာင္တကာ့အေၾကာင္ထဲက
အေၾကာင္ဆံုး ကိုကိုေဂါက္ေၾကာင္
ရယ္ရတယ္ဟားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး။

ဝက္ဝံေလး said...

လာပါတယ္ ကိုေဇာ္ရဲ႕ ဘာလို႕ လူၾကီးက စကားမေျပာလဲ ဆုိတာ စဥ္းစားေနလို႕ ခစ္ခစ္

ကိုကိုးအိမ္(မႏၱေလး) said...

အမေလး ဘာမ်ားလဲလို႕ဗ်ာ. သူ႕ထက္ၾကီးမွာစိုးလို႕ကိုး ဒါေပမယ့္သူက ၂၄ ဆိုေတာ့ ကိုးထက္ၾကီးတယ္ ယူေတာ့ဘူး ဟိဟိ ဘိုးေတာ္ၾကီးက ယူရမွာစိုးလို႕ မူလကီးယားေနတာအကို အဟဟ

ခင္မင္လွ်က္
ကိုကိုးအိမ္(မႏၱေလး)

Angel Shaper said...

ဦးေဇာ္.... မိျပီ...မိျပီ.... ပန္းျခံထဲ သူမ်ားအတြဲေခ်ာင္းတဲ့ လူျပိဳဂ်ီးးး....အဲေလ.... လူပ်ိဳႀကီး... ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းေလး လုပ္ဖုိ႔ သတိရေပလို႔ပဲ...
ဘာာာာာာာာာာမွ အေျပာေတာ့ဝူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္... ဦးရယ္.. ဦးေရ... ဒါပဲေနာ္... ဦး.... ခစ္ခစ္

ကုိေအာင္ said...

လူပ်ဳိဂ်ီး ကိုေဇာ္ေရ သီတင္းကြ်တ္လည္း ေက်ာ္လာျပီ ခရစ္စမတ္လည္း ေရာက္ေတာ့မယ္ ...

noblemoe said...

ေခါင္းလိမ္းဆီေၾကာ္ျငာ အေၾကာင္းေလးဖတ္ျပီးရီလိုက္ရတာ ဟီးဟီး

သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

အမေလးေလး အေတာ္ဆုိးတဲ့ လူပါလား။ တျဖည္းျဖည္းဖတ္သြားတာ ဘာေတြ ျဖစ္လာမလဲဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ေပါ့။ အေတာ္လဲ စဥ္းစားတတ္ပါ့။ ဧကႏၱ အေတာင္းခၽြဲတဲ့အထဲ ကိုေဇာ္လဲ ပါေလာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုထက္ထိ ၀ဋ္လည္ၿပီး တကုိယ္တည္း ဒီလူျဖစ္ေနရတာ။

အားေတာ့မေလ်ာ့လုိက္နဲ႔ဗ်ိဳ့။ အသက္ေလးဆယ္ ထိပ္ေျပာင္လူႀကီးကိုေတာင္ မီးကို ခ်စ္လားလုိ႔ ခဏခဏေမးေနရတဲ့ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ တုိ႔ေယာက်္ားေတြ ကံေကာင္းၾကဦးမွာပါ။ း))

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ခင္မင္လ်က္
ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔)

kiki said...

ဒီလူၾကီး ေနာ္.. ဟင့္.. ကဲတယ္..
ပရြက္ဆိတ္ အကိုက္ခံျပီး စဥ္းစား ထားလိုက္ရတာ ေနာ္ .. နဲတဲ့ သမာဓိ မဟုတ္ဖူး..
ေနာက္ ေန ့ေတြ ေရာ.. ဘယ္ေလာက္ထိ ပါဝါ တိုးလာ ပါလိမ့္.

ပံု..
အီးသမူး ( ဦး သမီး ) း))))

kiki said...

ဒီလူၾကီး ေနာ္.. ဟင့္.. ကဲတယ္..
ပရြက္ဆိတ္ အကိုက္ခံျပီး စဥ္းစား ထားလိုက္ရတာ ေနာ္ .. နဲတဲ့ သမာဓိ မဟုတ္ဖူး..
ေနာက္ ေန ့ေတြ ေရာ.. ဘယ္ေလာက္ထိ ပါဝါ တိုးလာ ပါလိမ့္.

ပံု..
အီးသမူး ( ဦး သမီး ) း))))

kiki said...

ဒီလူၾကီး ေနာ္.. ဟင့္.. ကဲတယ္..
ပရြက္ဆိတ္ အကိုက္ခံျပီး စဥ္းစား ထားလိုက္ရတာ ေနာ္ .. နဲတဲ့ သမာဓိ မဟုတ္ဖူး..
ေနာက္ ေန ့ေတြ ေရာ.. ဘယ္ေလာက္ထိ ပါဝါ တိုးလာ ပါလိမ့္.

ပံု..
အီးသမူး ( ဦး သမီး ) း))))