မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


11 January 2011

24 ေနပူက ေစာင္႔သူမ်ား



           ကၽြန္ေတာ္မွာ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ဆိုျပီး ငယ္သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦးသာ ရွိခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို သိမ္ငယ္မႈေတြ နဲ႔ ၾကီးျပင္းလာၾကတဲ႔ ေပစုတ္စုတ္ လူငယ္ေလးေတြကို ေပါင္းသင္းခ်င္သူကလည္း ရွားပါးလွတယ္။ သူရဲ႕ အေဖက ကုန္တိုက္တစ္ခုေအာက္မွာ အာဖရိကရဲ႕ ေလပူဒဏ္ကို အံတုျပီး ဖိနပ္ခ်ဳပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖက ေစ်းၾကီးတစ္ေစ်းရဲ႕ လူသူဆူညံမႈ နဲ႔ အာဖရိက ေလပူေတြကို ရင္ဆိုင္ျပီး ဖိနပ္ခ်ဳပ္တယ္။

         အာဖရိကရဲ႕ အပူဒဏ္ကေတာ႔ ေနသားမက်သူ အဖို႔ ခ်က္ခ်င္း ထြက္ေျပးခ်င္စရာ။ ဘယ္ကို ၾကည့္ၾကည့္ တလွပ္လွပ္နဲ႔ အေငြ႕ေတြ ၾကြတယ္။ တဖြားဖြားနဲ႔ သဲေတြ ေရြ႕လ်ားတယ္။ အရပ္ ရွစ္မ်က္ႏွာမွာ ဘယ္ကို ၾကည့္ၾကည့္ လြင္တီးေခါင္ေခါင္မွာ သစ္ပင္ဆိုတာ ရွားတယ္။

         အေျခအေန လွျပီး ၾကြယ္ဝသူေတြကေတာ႔ အေျခက်တဲ႔ ျမိဳ႔ေပၚမွာ အိမ္ၾကီး အိမ္ေကာင္းေတြနဲ႔ ဆိုေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို သာမာန္ လူတန္းစားေတြ အတြက္ေတာ႔ ေနပူ က်ဲတဲထဲမွာ ေခါင္းေပၚ အဝတ္ေလး တင္ျပီး စက္ဘီးစီး သြားရတာကိုက အေတာ္ကို ဟုတ္လွျပီ။

        ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းက သူ႕မွာလည္း ခင္စရာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိသူ။ သူက စာေတာ္ေသာ လူတန္းစား မဟုတ္ေပမဲ႔ စာလိုက္ႏိုင္ေသာ လူတန္းစားေတာ႔ ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ သူ႔ေလာက္ေတာင္မွ စာမလိုက္ႏိုင္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ဘယ္သူမွ က်ဴရွင္ မယူႏိုင္ဘဲ ကိုယ္ဒူးကိုပဲ အခ်ိန္ျပည္႔ ခၽြန္ၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသြားတတ္ရာမွာ ေဘာင္းဘီတိုေတြ ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒူးေတြက ေငါင္လြန္းလွစြာ. . ။

        စာလိုက္ႏိုင္ေသာ ရစ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သလို ကၽြန္ေတာ္႕ကို စာျပန္ သင္ေပးရေသာ “ က်ဴရွင္ ဆရာ ” လည္း ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းသြားတိုင္း ၊ ေက်ာင္းက ျပန္လာတိုင္း လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာေနၾက တိုင္ပင္ေနၾက စကားေတြကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘဝေတြက အျမဲတမ္း အရိပ္မဲ႔ေသာ ကႏာၱရ တစ္ခုလို ပူေလာင္ျပင္းျပလြန္းတယ္ ဆိုေသာ အလကၤာမ်ား။

       “ ငါတို႕ ဘဝကလည္းကြာ။ အျမဲတမ္း ေနပူထဲမွာပဲ ေလွ်ာက္လွမ္း ေနရတာပါပဲလား။ သူမ်ားေတြလို အရိပ္ အာဝါသေလးထဲမွာ ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ ေနရပါ႔မလဲ မသိဘူးကြာ။ ”

      “ ဒါကေတာ႔ကြာ. . ငါတို႕မွာလည္း အခ်ိန္ မက်ေသးလို႔ပါ။ ငါတို႕လည္း အခ်ိန္က်လာတဲ႔ တစ္ေန႕ အရိပ္ထဲမွာ ေနရမွာေပါ႔ကြာ။ အခုေတာ႔ ငါတို႔ဘဝေတြက ေနပူထဲမွာပဲ ဆက္ျပီး ျဖတ္သန္းရမွာပဲ။ ”

        ဒီလို ကၽြန္ေတာ္က ေျပာမိရင္ သူက အားေပးတယ္။ သူက ေျပာမိရင္ ကၽြန္ေတာ္က အားေပးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူ႔ကၽြန္းကို ကိုယ္က မွီျပီး ၊ ကိုယ္႔ကိုင္းကို သူက မီွတြယ္ကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသား အျဖစ္ က်င္လည္ ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဖေတြကေတာ႔ တစ္ေနကုန္ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ျပီး ေနဝင္မွ ျပန္လာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေမေတြကလည္း တစ္ေနကုန္ နီးရာ အလုပ္ရံုေလးေတြမွာ အခ်ိန္ဆိုင္း အလုပ္ေလးေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေစာင္႔ၾကည့္ ေပးမဲ႔သူ မရွိ။

        တစ္ေန႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတန္းက ေက်ာင္းဆရာက အဂၤလိပ္လိုေလး တစ္ခု ရြတ္ျပျပီး အဓိပၸါယ္ကို ရွင္းျပတယ္။

        Waiting in the sun to shade
. ”

       တဲ႔။ ဒါထက္ မပို။ ဒါေပမဲ႔ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အေတြးေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ သူကလည္း အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ဒီစာေလးကို စာရြက္ေပၚမွာ ၾကီးၾကီးေရးျပီး သူစာက်က္တဲ႔ နံရံမွာ ကပ္ထားတယ္။ သူက ေျပာတယ္။ ဒီစာေလးကို အရမ္းၾကိဳက္တယ္ တဲ႔။

         “ အရိပ္ကို လိုခ်င္ရင္ ေနပူထဲက ေစာင္႔ပါ။ ”

         လို႔ ဆိုေသာ ဆရာ႔ စကားသံကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လည္ ၾကားေယာင္ မိတယ္။ စာသားေလးက အေတာ္ လွပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဝိဉာဥ္ထဲမွာ လက္ခံလို႔ မရ။ အရိပ္ ျဖစ္မလာႏိုင္ေသာ ေနရာတစ္ခုမွာ အရိပ္ကို ေနပူထဲက ေစာင္႔ေနရင္ ေနဝင္သြားလို႔သာ ေနေရာင္ ေပ်ာက္သြားမယ္ ၊ အရိပ္ကေတာ႔ ျဖစ္လာလိမ္႔မည္ မဟုတ္။

       ပူျပင္း ေတာက္ေလာင္ေနေသာ ေနပူ က်ဲက်ဲေတာက္ေတာက္ ထဲမွာ ထိုင္ေစာင္႔ေနရင္း အရိပ္အလာကို ေစာင္႔ေနမွာထက္ အရိပ္က အေရွ႕ဘက္မွာ ရွိေနလား ၊ အေနာက္ဘက္မွာ ရွိေနလား ၊ ေတာင္ဘက္မွာ ရွိေနမလား ၊ ဘယ္အရပ္ မ်က္ႏွာဘက္မွာ ရွိေနမလဲ။ ဒါကို ျမင္ေအာင္ရွာျပီး အရိပ္ရွိရာကို ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းလိုက္ျခင္းက အရိပ္ကို ထိုင္ေစာင္႔ေနသူထက္ ပိုျပီး အရိပ္နဲ႔ နီးမယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အေတြးရခဲ႔တယ္။

         ဆရာ ရြတ္ျပခဲ႔တဲ႔ စာေၾကာင္းေလးက ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းလို ကၽြန္ေတာ္ နံရံမွာ ကပ္မထားမိေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ကိုယ္ေပၚက ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း အက်ႌအိတ္ထဲမွာ အျမဲရွိေနခဲ႔တယ္။ သူနဲ႔ မတူညီေသာ အေတြးေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပးတယ္။ မေနႏိုင္တဲ႔ အဆံုးတစ္ေန႕မွာ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ဖြင္႔ေျပာမိတယ္။

       “ သူငယ္ခ်င္း အရိပ္ကို လိုခ်င္ရင္ ေနပူထဲက ေစာင္႔ပါ ဆိုတဲ႔ စကားကို ငါ ခံစားလို႔ မရဘူးကြာ။ အရိပ္ကို လိုခ်င္ရင္ အရိပ္ရွိရာကို သြားရမွာေပါ႔။ ဆာဟာရလို ကႏာၱရ ေဒသမွာ အရိပ္ကို ထိုင္ေစာင္႔ ေနလို႔ကေတာ႔ ေနသာ ဝင္သြားမယ္ ဘယ္ေတာ႔မွ အရိပ္က ျဖစ္လာမွ မဟုတ္ဘူး။ အရိ္ပ္ရွိတဲ႔ ေနရာကို သြားမွ အရိပ္ရမယ္ လို႔ ငါကေတာ႔ ေတြးမိတယ္။ ”

       သူကေတာ႔ တူးတူးခါးခါးပါပဲ ျငင္းတယ္။

       “ ဒါက လူေတြရဲ႕ တည္ျငိမ္မႈ မရွိတာ ၊ သမာဓိ မရွိတာကို ျပတာပဲ။ ကိုယ္ကသာ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ ၾကိဳးစား လုပ္ေနမယ္ ဆို ဒီေန႕ ပူေလာင္ေနရေပမဲ႔ ေနာင္တစ္ေန႕ ေအးျမျခင္းဆိုတဲ႔ အရိပ္ကို ရလာမွာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီေန႔ ပူေလာင္ေနရတာကို လက္ခံျပီး ေအးျမလာမဲ႔ အရိပ္ကို တည္ျငိမ္စြာ ေစာင္႔ေနႏိုင္ရမယ္။ ”

       “ X X X X X X X X X ”

       “ X X X X X X X X X ”

       ေနာက္ထပ္ စကား သံုးေလးခြန္း ေျပာအျပီး မွာေတာ႔ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေဘးခ်င္း  ကပ္ေနလွ်က္နဲ႔ အေဝးဆံုးမွာ ေရာက္ေနရသလို အေတြးေတြက ကြဲျပားသြားတယ္။

    ဒီေနာက္မွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ ယံုၾကည္ခ်က္ အတိုင္း ေနပူထဲမွာ ရပ္ေစာင္႔ ေနတာထက္ အရိပ္ရွိရာကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ လိုက္ရွာခဲ႔တယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္တတ္ေနတဲ႔ ေက်ာင္းက သာမာန္ေက်ာင္း ၊ ပညာေတာ္သင္ ဘယ္ေတာ႔မွ မရနိုင္တဲ႔ ေက်ာင္း ၊ ဒါဆို ပညာေတာ္ သင္ရျပီး အရိပ္ေကာင္းေလး ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားျပီး ေက်ာင္းေျပာင္းခဲ႔တယ္။

       ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ တကၠသိုလ္ ေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေက်ာင္းမွာ ျပီးရင္ ဘာျဖစ္မလဲ စဥ္းစားတယ္။ ဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အတိုင္း ေက်ာင္းမွ ထြက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ သေဘၤာ လိုက္ခဲ႔တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ၅ ႏွစ္တာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံစံု ေရာက္ခဲ႔တယ္။ အရိပ္စံုကိုလည္း ေတြ႕ခဲ႔တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ၅ ႏွစ္တာ စုေဆာင္း ထားတာေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံေျပာင္းျပီး ႏိုင္ငံသား အျဖစ္ ခံယူခဲ႔တယ္။

         ႏိုင္ငံျခားသား အေနအထားကေန ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ေပမဲ႔ အႏွိမ္ခံ ဘဝကေနေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မလြတ္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႔ ကိုယ္ေပၚမွာ ေနေတြ ပူေနဆဲ။ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ က်ေရာက္လာတဲ႔ ေနပူဒဏ္လို အရာေတြကိုလည္း ဘယ္ေတာ႔ အရိပ္မ်ား က်ေရာက္ လာေလလိမ္႔မလဲ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေစာင္႔မေနခဲ႔ ၊ ဘယ္မွာ အရိပ္ရွိမလဲ ဟုသာ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးျပီး အရိပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ရွာေဖြခဲ႔တယ္။ အရိပ္ကို ရွာသူအဖို႔ အရိပ္ကို ေတြ႕ရတာ တကယ္ေတာ႔ မဆန္းလွပါ။

      ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျခံေျမပြဲစား အလုပ္ေလးနဲ႔ နည္းနည္း တည္ျငိမ္လာေတာ႔ ပညာဆိုေသာ တင္႔တယ္ေသာ အရိပ္ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ လိုလာျပန္တယ္။ အရင္က ရပ္ထားခဲ႔တဲ႔ ေက်ာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာ ဆက္တတ္တယ္။ ေက်ာင္းျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ပိုမိုၾကီးမားေသာ အရိပ္တစ္ခု ရလာတယ္။

       သို႔ေသာ္ သူမ်ား လက္ေအာက္ခံမွာ လုပ္ေနရတဲ႔ ပူေလာင္မႈက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ခဏခဏ လာရိုက္ခတ္တယ္။ သူမ်ား လက္ေအာက္က လြတ္ေစတဲ႔ ေအးျမတဲ႔ အရိပ္က ဘယ္မွာလဲ ၊ ဘယ္အရာလည္း ကၽြန္ေတာ္ ရွာၾကည္႔ေတာ႔ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း လုပ္ဖို႔ပဲ အေျဖရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အရိပ္ကို ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ အရိပ္ရွိရာကို ေလွ်ာက္ခဲ႔ပါတယ္ . . ခပ္ရဲရဲပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္ေလး လုပ္ခဲ႔တယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေအာင္ျမင္ခဲ႔တယ္။

        ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အိမ္ျခံေျမ အက်ိဳးေဆာင္ လုပ္ငန္းက အခုဆိုရင္ ဒီေလာကမွာ အသိုင္းအဝိုင္း ေကာင္းတစ္ခု အျဖစ္ ရပ္တည္ေနခဲ႔ျပီ။ ဒီလို ေအးျမတဲ႔ အရိပ္စစ္တစ္ခု ရလာဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္မ်ား အခ်ိန္ ရင္းခဲ႔ရလဲ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္တြက္ၾကည္႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္ ၁၇ ႏွစ္လံုးလံုး ဒီအရိပ္ေနာက္ကို လိုက္ခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ေစာင္႔ မေနခဲ႔။ အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ ေအးျမတဲ႔ အရိပ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်ေရာက္ေနခဲ႔ပါျပီ။

       တစ္ေန႕ ကၽြန္ေတာ္႕ အေဖက ေျပာလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုလိုက္ အာဖရိကသို႔ အလည္ ျပန္လာေတာ႔ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္႕သူငယ္ခ်င္းကို သတိရတယ္။ အိုေဟာင္းေနတဲ႔ အတိုင္းပဲ အိမ္ေလးကို အေစာင္႔အေရွာက္နဲ႔ မျပဳမျပင္ အမွတ္တရ ထားတာတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အာဖရိက က အိမ္ေလးကို အေရာက္ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္း အေၾကာင္း ေမးမိတယ္။

       သူတို႔ ညႊန္ျပတာက . . . . ဟိုး အေဝးက ေနပူထဲမွာ ေဆာက္ထားတဲ႔ ကုန္တိုက္ တစ္ခုဆီကို။ ဟင္. . . ဒါ . . ဒါ . . . သူ႔အေဖ အရင္က ဖိနပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ ကုန္တိုက္။ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေမးေတာ႔ အားလံုးက ေျဖတယ္။

       “ ဟုတ္တယ္ေလ . . သူလည္း သူ႔အေဖလိုပဲ ဖိနပ္ခ်ဳပ္ေနတယ္။ ”

    တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဆို႔သြားတယ္။ မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ေတြ ေဝ႔သီ လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းရွိရာသို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေနပူထဲမွာ ငယ္ငယ္က လွမ္းခဲ႔တဲ႔ ေျခလွမ္းမ်ိဳးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းထြက္ခဲ႔တယ္။

       ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေတြ႕ေတာ႔ သူက ေျပာတယ္။

       “ မင္းက ကံေကာင္းတယ္ကြာ။ အတူတူ ေနလာ ၊ အတူတူ ကစားလာ ၊ အတူတူ ေက်ာင္းတတ္ လာတာခ်င္း အတူတူ မင္းက ၾကီးပြားသြားတယ္။ ငါ႔မွာေတာ႔ အခုခ်ိန္အထိ ေအးခ်မ္းတဲ႔ အရိပ္ကေတာ႔ ေရာက္မလာ ေသးဘူးကြ။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ေန႕ေတာ႔ ေအးခ်မ္းတဲ႔ အရိပ္ေလး ေရာက္လာမွာပါ။ ”

        လို႔ဆိုျပီး ဟိုးငယ္ငယ္က ဆရာ ရြတ္ျပခဲ႔တဲ႔ စာသားေလး ရြတ္ျပတယ္။

       Waiting in the sun to shade
. ”

        “ အရိပ္ကို လိုခ်င္ရင္ ေနပူထဲက ေစာင္႔ပါ။ ”


        တဲ႔။ ျငင္းခုန္ ေျပာဆိုရေတာ႔မဲ႔ အခ်ိန္အခါေတြလည္း မဟုတ္ေတာ႔ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာျဖစ္ခဲ႔။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခြင္႔ရမယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းကို ေျပာခဲ႔ခ်င္တယ္။

       “ သူငယ္ခ်င္း . . . . အရိပ္ကို လိုခ်င္လို႔ ေနပူထဲက ေစာင္႔ပါ ဆိုရင္ အရိပ္ မက်လာႏိုင္တဲ႔ ေနရာမွာ ဆိုရင္ ေနသာ ဝင္သြားမယ္ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး အရိပ္ရေတာ႔မလဲ။ ငါကေတာ႔ အရိပ္ကို လိုခ်င္ရင္ အရိပ္ရွိရာကိုပဲ သြားရတယ္ လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ငါ အရိပ္ရွိရာကိုပဲ သြားမယ္။

       ေနဝင္ခ်ိန္ဆိုတဲ႔ ဘဝနိဂံုး ခ်ဳပ္ေတာ႔မွ ရလာမဲ႔ အရိပ္မ်ိဳးကို ငါ မလိုခ်င္ဘူး သူငယ္ခ်င္း။ အရိပ္ကို လိုခ်င္ရင္ ေနပူထဲမွာ ေစာင္႔မေနပါနဲ႔ ၊ အရိပ္ရွိရာကိုပဲ သြားလိုက္တာ အရိပ္ကို ေစာင္႔ေနတာထက္ ပိုျပီး နီးတယ္ မဟုတ္လား သူငယ္ခ်င္း။ ”


         ဒါေပမဲ႔. . . . 


         ကၽြန္ေတာ္ မေျပာျဖစ္ခဲ႔ေတာ႔ပါ။


Source;
Best Advice I Ever Had
ကိုေဇာ္ ခံစားတင္ျပသည္။

.

Share/Bookmark

24 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:

ကိုရီး{ကိုၾကီး} said...

'Waiting In The Sun To Shade'

ေကာင္းလိုက္တာ ကိုေဇာ္ရာ
သေဘၤာသား အေၾကာင္းေလးပါလို႔ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ စီးေမွ်ာမိေသးတယ္
က်ေနာ္တို႔လဲ အရိပ္ရမလားလို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းရင္း ေျပာင္းလွ်က္ပါပဲဗ်ာ။

ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုရီး{ကိုၾကီး}

Angel said...

ေလွ်ာက္လွမ္းဆဲပါ... တစ္ေန႔ေန႕ေရာက္ရမယ္ဆိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ေပါ့.... ဒါေပမယ့္ တကယ့္အရိပ္စစ္ကေတာ့ ရတနာသံုးပါး ရဲ႕အရိပ္ပါပဲ... အဲဒီအရိပ္မွာမေနႏိုင္သေရြ႕ကေတာ့ အရိပ္တု အရိပ္ေယာင္ေတြနဲ႔ပဲ ေတြ႕ေနရမွာေပါ့။

Unknown said...

အရိပ္လိုခ်င္ရင္ အရိပ္ရွိတဲ့ေနရာကို သြားရမယ္ ဆိုတဲ့ စကားေလးက တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ သြားတဲ့ ခရီးလမ္းတစ္ေလ်ွာက္က ေနပူဒဏ္ကိုေတာ့ ခံႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားရမွာေပါ့။

အမည္မဲ႔ said...

အရမ္းေကာင္းတဲ့ စာေလးပါ။
လုပ္သင့္တာကို လုပ္တာ ေကာင္းတဲ့အေတြးအေခၚပါ။
ေနရိပ္လိုခ်င္ရင္ အရိပ္ရွိရာအေရာက္သြားရတာ မွန္ပါတယ္။ တခါတေလေတာ့လည္း ေနပူထဲကေစာင့္ရတဲ့အခါေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။
အခက္အခဲဆိုတဲ့ ေနပူဒဏ္ကို ေက်ာ္လႊားျပီးအရိပ္ကို သြားသင့္သလို အခြင့္အေရးဆိုတာကိုေတာ့ ေနပူထဲက
ေစာင့္သင့္ေစာင့္ရပါတယ္။
က်မေတြးမိတာပါ။ လြတ္လပ္စြာကြဲလြဲခြင့္ရွိပါတယ္။

အမည္မဲ႔ said...

အရမ္းေကာင္းတဲ့ စာေလးပါ။
လုပ္သင့္တာကို လုပ္တာ ေကာင္းတဲ့အေတြးအေခၚပါ။
ေနရိပ္လိုခ်င္ရင္ အရိပ္ရွိရာအေရာက္သြားရတာ မွန္ပါတယ္။ တခါတေလေတာ့လည္း ေနပူထဲကေစာင့္ရတဲ့အခါေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။
အခက္အခဲဆိုတဲ့ ေနပူဒဏ္ကို ေက်ာ္လႊားျပီးအရိပ္ကို သြားသင့္သလို အခြင့္အေရးဆိုတာကိုေတာ့ ေနပူထဲက
ေစာင့္သင့္ေစာင့္ရပါတယ္။
က်မေတြးမိတာပါ။ လြတ္လပ္စြာကြဲလြဲခြင့္ရွိပါတယ္။

Unknown said...

အ၇င္၇က္ကဆာဗာျပင္ေနလိ ု ့ကိုေဇာ္ေ၇..
အခုမွဖတ္၇တယ္.....
ကြ်န္ေတာ္လည္းး ေနပူထဲ ငုတ္တုတ္ထိုင္မေစာင့္ခ်င္ဘူး.....အ၇ိပ္၇ွိတဲ ့ေန၇ာကိုသြားဖို ့ၾကိ ုးစားမွာဘဲ

Unknown said...

ဟုတ္တယ္ အရိပ္ကို လိုခ်င္ရင္ ေနပူထဲကေစာင့္ ဆိုတဲ့ စာသားဟာ လက္မခံသင့္တဲ့ စာသားပါပဲ...

ဘာေန ... said...

အရိပ္လိုခ်င္ရင္ ေနပူကေစာင္႔ ဆိုတဲ႔ စကားအဓိပၸါယ္ကို
ဒီလို ျမင္တယ္ဗ်ာ...
“ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ သို႔ အရိပ္လိုခ်င္ရင္ ပင္ပန္းဆင္းရဲဒဏ္ကို ခံနုိင္မွ ေနပူကို ရင္ဆိုင္နိုင္မွ
ရမယ္ ေရာက္မယ္ လို႔ ဆိုတဲ႔ သေဘာပါ .”
ကံ ဥာဏ္ ဝီရိယ သံုးမ်ိဳးရဲ႔ အက်ိဳးေတြကို
နားလည္တယ္ဆိုရင္ သေဘာေပါက္ပါလိမ္႔မယ္
ဒါကေတာ႔ က်ေနာ္႔ အျမင္ပါ.... (.........)

မိုးယံ said...

အို အရိပ္ ကေလး ရယ္ အို အရိပ္ကေလးရယ္.. .


ပန္းျဖဴလည္း အကယ္ဒမီရ...


ဒါနဲ႕ စကားမစပ္ ကိုႀကီးက ဘယ္ကေနျပန္ေမ်ာလာ.. အဲ ျပန္ေပၚလာျပန္တာတုန္း...

rose said...

ကိုေဇာ္ရဲ႕ စာအေရးအသားက ညက္ေနတာပဲ။ ေကာင္းတယ္။ အင္း... မ်က္စိထဲမွာ အရမ္းကို ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕တ့ဲ အာဖရိ ႏိုင္ငံက ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ အသားမည္းမည္းနဲ႕ လူငယ္ေလး ႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္မိတယ္။ သူတို႕ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ေတြ ကြဲျပားသြားတာ ႀကိဳးစားမႈ အေပၚ မူတည္လား? အရိပ္ရွိရာကို တလွမ္းလွမ္းခ်င္း သြားခ့ဲတ့ဲ လူငယ္ေလးကို ခ်ီးက်ဳးမိသလို အရိပ္ကို ေနပူထဲကေန ထိုင္ေစာင့္ေနလို႕ ဖိနပ္ခ်ဳပ္စားရတ့ဲ လူငယ္ကိုလည္း သနားမိတယ္။

kiki said...

အေၾကာင္းအရာ ေရာ အေရးအသားေရာ ေကာင္းတယ္ ကိုေဇာ္ေရ ။
ဒီစာေလးဖတ္ျပီး အမ တို ့သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္း ဆက္စပ္ေတြးၾကည့္မိတယ္ ။ တခ်ိဳ ့လည္း ျပည္ပထြက္၊ တခ်ိဳ ့လည္း ျပည္တြင္းမွာပဲ သင္ထားတတ္ထားတဲ့ ပညာနဲ့ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာပါပဲ ။ျပည္တြင္းက သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ ့လည္း ပေရာ္ဖက္ဆာ ၾကီးေတြျဖစ္ လို ့ ။ တခ်ိဳ ့လည္း ရိုးရိုးပဲ ။ ျပည္ပ ထြက္တဲ့သူထဲမွာ လည္း အျမင့္ၾကီး ေရာက္သူ ေရာ ။ သာမန္အေနအထားေရာ စံုလို ့ပါပဲ ။
ဒီေတာ့ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ ကုိယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုကသာ အခရာ ပါပဲ ။ သူမ်ားေယာင္လို ့ လိုက္မေယာင္ပဲ ကိုယ့္ဘဝ ကိုယ္ ရဲရဲ ရင္ဆိုင္တဲ့ သူမ်ိဳး အတြက္ေတာ့ အရိပ္ဆိုတာ တေန ့မဟုတ္ တေန ့ ရလာမွာေပါ့ ။ သတၱိ ၊ ဇြဲ ၊ ဝီရိယ ၊ပညာ ေတြ ေတာ့ ရွိဖို ့့လိုေသးတယ္ေနာ္ ။
အမ ကေတာ့ ေနပူထဲမွာ မေစာင့္ပဲ အရိပ္ရွိရာ ရွာရင္းနဲ့ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ ျဖစ္ေနသလိုမ်ိဳး ခံစားရတယ္ ။ ခုအခ်ိန္မွကိုယ့္ျပည္ ျပန္ေတာ့လည္း ဘာမွ အေျခတက် မရွိေတာ့ဘူး ေလ ။ ဟိုမွာ ေနပူထဲက ေစာင့္ေနသူေတြထဲက အရိပ္ေကာင္းေကာင္းရတဲ့သူလည္း ရွိပါရဲ့ ေပါ့ ။ ဘယ္သူ ့ အျပစ္တင္ေနလို ့ရမွာ လည္း ေနာ္ ။

ခင္တဲ့ မကိ

ဝက္ဝံေလး said...

မွန္ဂလယ္ ဖတ္တြားရယ္ တုိေဇာ္...

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

အရိပ္ေတြ႔နိုး ေနပူထဲေလွ်ာက္ရင္း..လမ္းဆုံးသြားသူေတြ
အရိပ္လိုလို႔ ေနပူမွာေစာင့္ရင္း..ဘယ္ေတာ့မွအရိပ္ကေရာက္မလာသူေတြ..
မ်က္ေစ့ေအာက္မွာ အမ်ားသားမို႕..
ဘာကိုမွန္တယ္ေျပာရမွန္းေတာင္မသိဘူး

Baby taster said...

မေ၀ဖန္တတ္ေပမဲ့
ေကာင္းပါ၏ :)

ကုိေအာင္ said...

က်ေနာ္ေတာ့ အရိပ္ကုိ အရိပ္ထဲက ေစာင့္တယ္
... :P ကိုေဇာ္၊ ေနာက္တာပါ၊ ဘ၀ဆုိတာ
ခက္ေတာ့ အခက္သား ...

Maung Myo said...

တစ္ခ်ိဳ႕စကားပံုေတြက လက္ခံနိုင္စရာမရွိေတာ့တဲ့အေၾကာင္း ဒီပို႔စ္ေလးက ျပသြားတာပဲ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ အစ္ကုိ ဒီလိုပို႔စ္မ်ိဳးေလးေတြ ဖတ္ခြင့္ရလို႕ေက်းဇူး ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေနပူထဲမွာ ေစာင့္ေနတာမဟုတ္သလို အရိပ္ထဲေနျပီးလည္း ဘာမွျဖစ္မလာေသးဘူးဗ် ။

ၿငိမ္းစိုးဦး said...

ဘယ္လို ၊ ဘယ္ဟာ တို႔ကို အရိပ္လို႔ သတ္မွတ္မလဲ ။
ေအးခ်မ္းေစတာ အရိပ္ဆိုရင္ စိတ္အတြင္း ပူေလာင္မႈ မရိွေအာင္ ၾကည့္ျမင္ထိန္းခ်ဳပ္ တတ္လာရင္ အရိပ္ရသင့္
သေလာက္ ရမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္ ။ ရုပ္ပိုင္း အရိပ္ နဲ႔ စိတ္ပိုင္း အရိပ္တို႔ သဟဇာတ ျဖစ္ေအာင္ လုံလျပဳျခင္း ရိွရမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ။ လုံ႔လသည္ အလ်င္တစ္ခုျဖစ္၍ အေရြ႕ တစ္ခုအျဖစ္ အရိပ္ကို ရယူႏိႈင္စရာ လုပ္ရပ္လည္း ျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္ ။
ၿငိမ္းစိုးဦး

noblemoe said...

စာဖတ္သြားပါတယ္။




သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး

ahphyulay said...

အင္း..
အရိပ္ကိုေရာက္ဖို ့ ေနပူကိုအရင္ၿဖတ္ရမွာနဲ ့
အရိပ္ရွိရာကိုပဲ ဒဲ ့ သြားလိုက္တာဟာ
ႏွစ္ခုလံုးအတူတူပဲလို ့ ထင္ပါတယ္။
စြန္ ့လႊတ္၊စြန္ ့စား၊သည္းခံ၊ ရုန္းကန္ၿပီးမွ ရလာတတ္တဲ ့
အသီးအပြင္ ့ကို ခံစားရတာနဲ ့ အဲ ့ဒီအသီးအပြင္ ့ေတြ
ရွိရာကို ဒဲ ့ပဲသြားခ်င္ရင္လဲ လိုအပ္တဲ ့ ရင္းႏီုးစိုက္ထုပ္အား
ေတြေတာ ့ လုပ္ရတာပဲမဟုတ္ဘူးလား။
အရာဝတၳဳတိုင္းမွာ သူနဲ ့တူမွ်တဲ ့ အေလးခ်ိန္ေတာ ့
ရွိေနတယ္ေလ။

Anonymous said...

အရိပ္ကိုလိုခ်င္ရင္ ေနပူကေစာင္႔ ဆိုတဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖြင္႔ဆိုၾကတယ္ေနာ္

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

သိဂၤါေက်ာ္ said...

အရိပ္လိုေနပူကေစာင့္ ဆိုတဲ့ စကားမွာ ေနပူက ထိုင္ေစာင့္ေနလို႕ကေတာ့ အရိပ္က ေရာက္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုေဇာ္ ေျပာသလိုပဲ.. အရိပ္ရွိရာကို သြားမွ ေရာက္မွာေပါ့။ ဒီစကားက အရိပ္ရွိတာကို သြားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနပူတာကို သည္းခံပါလို႕ ဆိုလိုခ်င္တယ္ ထင္တာပဲ..။

sosegado said...

အရိပ္ရွိတုန္းေတာ့ ခုိခြင့္ေပးပါမွ၊ သူမ်ားအရိပ္ခုိရဘုိ႔ လြယ္မယ္ေတာ့မထင္ဘူး

T T Sweet said...

အရိပ္လာေနပူကေစာင္႔ဆိုတာက သြယ္၀ိုက္ေရးထားတာေနာ္။ ေကာင္းတဲ႔ဘ၀ေရာက္ေအာင္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ပင္ပန္းခံလုပ္ၿပီးမွ ေရာက္မယ္လို႔ ေၿပာခ်င္တာ ထင္တာပဲ။ ဒီတိုင္းၾကီး ထိုင္ေစာင္႔ေနရမယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းက ဒီတိုင္း ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင္႔ေနပံုရတယ္။ အရိပ္ထဲကို သြားတာကေတာ႔ ပိုေကာင္းတာေပါ႔။

Anonymous said...

I agree with TT sweet Anyway I like this Post