တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ ဒီည။
မဟုတ္ဘူး မွားတယ္။ ၁၂ နာရီ ေက်ာ္သြားျပီ။
တိတ္ဆိတ္ညင္သာေနတဲ႔ ဒီမနက္အာရံုခင္း ၊ ခပ္လင္းလင္း ႏြမ္းႏြမ္းေလး။
ေၾသာ္. . .ဒီေန႕က ေဖေဖ႕ေမြးေန႕တဲ႔။
ေဖေဖ အသက္ ၅၆ ႏွစ္ျပည္႔ျပီ။
ေဝ႔ဝဲက်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႔ အတိတ္ေနရက္ေတြကို ျပန္ရစ္တင္ၾကည္႔ေတာ႔ ဘဝဆိုတာ ေမွာ္ဆရာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဝတ္ရံုလိုပါပဲလား။
ဒီဝတ္ရံုျခံဳထားရာကေန ဝတ္ရံုၾကီး ခၽြတ္လိုက္ရင္ မင္းသားေလး ျဖစ္သြားမလား ၊ ဘီးလူးၾကီး ျဖစ္လာမလား ၊ အျပစ္ကင္းတဲ႔ ကေလးငယ္ေလး ျဖစ္လာမလား ၊ မူလရုပ္သြင္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေကာက္ေကာက္ ေမွာ္ဆရာၾကီး ေပၚလာမလား ဘယ္လိုမွ မွန္းလို႔ မရ။
ကၽြန္ေတာ္႕ဘဝကိုလည္း ဒီေမွာ္ဆရာက သူ႕ဝတ္ရံုကို ကၽြန္ေတာ္ မျခံဳခ်င္ပဲ အလကား ခဏခဏငွားျပီး လာလာစြတ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူ႕ဝတ္ရံုျပန္ အလွန္လိုက္မွာ ကၽြန္ေတာ္႕ဘဝဆိုတဲ႔ အဆစ္ခ်ိဳးေတြ ခဏခဏ ေျပာင္းတယ္။ ဒီအထဲမွာ ေခါင္းမာလြန္းလွတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ခါတစ္ေလ ေက်ာက္ရုပ္ ၊ တစ္ခါတစ္ေလ ရြံေစး ၊ တစ္ခါတစ္ေလ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ဗလြရႊတ္တ ရာဇဝင္နဲ႔ သိပ္သိပ္သည္းသည္း မဲေမွာင္လို႔။
အို. . . .ၾကာခဲ႔ပါျပီ။
ဒီလို ငယ္ဘဝကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္သြားရင္ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ခ်ိဳင္႔ေပါလွတဲ႔ ေနရာမွာ လွည္းစီးေနရသလို . . .ျပီးေတာ႔ ေျမြေတြ တြန္တယ္။
--------------------------------------------------------------------------------------------
“ အန္တီေလး လွလား။ ”
လို႔ ေမးလို႔. .
“ အန္တီေလးက လွတယ္။ ”
ဆိုျပီး ျပန္ေျဖရင္ ေခ်ာကလက္တစ္ေတာင္႔ စားရတဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္ဝါးဝါး ရွင္သန္ေနခဲ႔ ရဖူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေခါင္းမာမာ ၊ ေပကပ္ကပ္မွန္း သိသိၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္႕ဆီကမွ ဒီလို စကားမွ ၾကားခ်င္တဲ႔ “ အန္တီေလး ” က လာေမးေတာ႔ သူ႕အိပ္မက္ေတြ သူ႕ဖာသာ ျဖိဳခ်ခံရတယ္။
“ အာ . . မလွပါဘူး။ ဆံပင္ေတြကလည္း ပြလို႔ ၊ မ်က္ခြံမွာ ဆြဲထားတာေတြကလည္း ကုလားမၾကီး က်ေနတာပဲ။ ”
ဒီလို ကၽြန္ေတာ္႔ခ်ီးက်ဴးသံ အဆံုးမွာ အျပင္သြားဖို႔ ျပင္ထားတဲ႔ အန္တီေလးက မ်က္ရည္ေတြ ေငါက္ေတာက္ပန္းထြက္ျပီး အျပင္မသြားပဲ ေဖေဖ႔ဆီ သြားျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ စကားေတြကို အက်အန ျပန္ရြတ္ျပတယ္။
မ်က္ေထာင္႔နီနဲ႔ ေဖေဖ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေခၚေတာ႔ ပါးစပ္ထဲက ပီေက ေလးကို ဖာသိဖာသာပဲ ဆက္ဝါးေနရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္သြားတယ္။
“ သား. .အန္တီေလးကို ဒီလို ေျပာတယ္ဆို. . .။ ”
“ ဟုတ္တယ္ေလ..ေဖေဖ ၊ သားကို အန္တီေလးက လွလား ဆိုေတာ႔ သားကလည္း မလွေၾကာင္းေျပာတာပါ။ ”
“ ေတြ႕လား. . .ေတြ႕လား...ကိုကို ၊ ကိုကို႕သားက . . . ”
မ်က္ရည္ေတြက ပန္းထြက္လာျပန္တယ္။
“ ေအး..မင္းကို ေဖေဖ အိမ္ေရာက္မွ ေသခ်ာ ဆံုးမမယ္။ အခု ေဖေဖ အလုပ္မ်ားေနလို႔ ။ သြား ဟိုနားမွာ သြားထိုင္ေန. . ။ ညီမေလးလည္း တိတ္ေတာ႔ အျပင္သြားမွာ သြားေတာ႔ေလ.။ ”
အဲဒီေန႕က အန္တီေလးလည္း အျပင္မသြားပါ။ ေဖေဖလည္း အလုပ္မ်ား ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိုင္ေနရာက အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ေဖေဖ႔အလုပ္ရံုကေန အိမ္ျပန္လာေတာ႔ ေဖေဖက သားေရ လမ္းေလွ်ာက္ရေအာင္ ဆိုျပီး ေစ်းသည္ေတြ က်ိဳ႕တို႕က်ဲတဲ ရွိတတ္တဲ႔ ေနရာကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဆႏြင္းမကင္း ဝယ္စားတယ္။ အထဲမွာ ဖရံုယိုေတြ ပါရင္ ကၽြန္ေတာ္ ပိုၾကိဳက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီအသည္က မပါ။
“ သားရယ္ . . ျမင္တဲ႔ အတိုင္း ေလွ်ာက္ေျပာတာ ေကာင္းတယ္ကြ။ ဒါေပမဲ႔ မင္း အန္တီေလးက အရမ္းလွခ်င္တာေလ။ သူ႕ခဗ်ာ သားက တစ္ခါမွ အေကာင္း မေျပာေတာ႔ သူက သားေျပာတဲ႔ လွပါတယ္ ဆိုတဲ႔ စကားကို အရမ္းကို အေရးၾကီးေနတာကြ။ ”
“ အန္တီေလးက လွတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီဟာေတြ ျခယ္ထားရင္ မလွဘူး။ ”
“ ေအးေလ..ဒါကို သားက ဒီလိုၾကီး ေျပာေတာ႔ မင္းအန္တီေလး ငိုတာေပါ႔။ ”
“ ဒါဆို ဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ။ ”
“ ဆင္ေဝွ႕ ရန္ေရွာင္ ၊ ခက္တင္ေမာင္းနင္း ဆိုတဲ႔ စကားၾကီးေတြလိုေပါ႔ သားရယ္။ အခု မလွတာကို ထားျပီး သူဘယ္လိုဆို လွတယ္ ဆိုတာကိုပဲ ေျပာေပါ႔။ ”
ဒါနဲ႔ပဲ ေန႔ရက္ေတြ တစ္ရက္ဆန္းသစ္တဲ႔ ေန႕မွာ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ အဘိဓါန္မွာ အသစ္တစ္ခု တိုးခဲ႔တယ္။
“ သားေဇာ္ေရ. . .အန္တီေလး လွလား ။ ”
အမွတ္မရွိတဲ႔ အန္တီေလးကလည္း ခဏခဏ ေမးတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔. .. ကၽြန္ေတာ္ ေဖေဖ႕စကားနဲ႔ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာ တစ္ခုေတာ႔ ေရးထိုးထားႏိုင္ခဲ႔တယ္။
“ ဒီလိုထက္ အန္တီေလးက သနပ္ခါးေလးနဲ႔ ပိုလွတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းနီေလး ဆိုးလိုက္ လွမွလွ. .။ ဆံပင္ေလးကို စုစည္းလိုက္ ပိုလွ.။ ”
ဒါနဲ႔ပဲ သူ႕ဆီက အျပံဳးေတြ ၾကြက်ျပီး ကၽြန္ေတာ္ပဲ ေခ်ာကလက္ ခဏခဏ စားရတယ္။ ဒီလိုပါပဲ အခ်ိန္ေတြကိုလည္း ေျပာင္းလဲတတ္ပါတယ္။ ရာသီဥတုေတြလည္း တည္ျမဲတာမွ မဟုတ္တာ။
ကၽြန္ေတာ္က အေျပာအဆို ညက္ေညာလွသူ တစ္ေယာက္ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ နည္းနည္းေတာ႔ ေျပာတတ္ေအာင္ ေဖေဖက ဒီလို သင္ေပးခဲ႔ပါတယ္။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးပါ. . .ေဖေဖ. . .။
--------------------------------------------------------------------------------------
ငယ္ငယ္က ေဖေဖ႔အလုပ္မွာ ထုတ္ေနတဲ႔ ကားပစၥည္းေတြ အတြက္ နာမည္သာ ရွိတာ “ လိုဂို ” ဆိုျပီး မရွိ။ ဒီအတြက္ လိုဂိုေလး လုပ္သင္႔တယ္ ဆိုျပီး သူတို႔ဖာသာ အၾကံရၾကတယ္။ သူတို႔ဖာသာ အၾကံက ကၽြန္ေတာ္တို႔ သားသမီးေတြဆီကို ကူးစက္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေဖေဖရဲ႕ ညီအကို ေမာင္ႏွမ ၅ ေယာက္ရဲ႕ သားသမီးေတြအားလံုး လိုဂို ျပိဳင္ဆြဲတဲ႔ ျပိဳင္ပြဲၾကီး ျဖစ္လာတယ္။ အခ်ိန္ကာလ ၃ ရက္ၾကာ က်င္းပတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ပန္းခ်ီဆို အျမင္ေတာ္ေတာ္ ၾကြယ္ဝတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ၊ ငယ္ငယ္က ဆရာမက ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ “ ေၾကာင္ ” ပံုေလး ဆြဲျပတယ္။ အားလံုး ဆြဲဖူးသလိုပါပဲ လြယ္ပါတယ္။ အေပၚက အဝိုင္းေလး ေအာက္က အဝိုင္းၾကီး ၊ ဒါကို အျမီးေလးတပ္ ၊ မ်က္လံုး ႏွာေခါင္း နားရြက္ေလးတပ္. . .ကဲ ေၾကာင္ျဖစ္။ ဒါကို ကူးဆြဲၾက ဆိုျပီး ခိုင္းေတာ႔ ဆရာမဆီ သြားျပရတယ္။
တတ္တတ္ၾကြၾကြပဲ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚက ဆရာမ ဆြဲျပထားတဲ႔ ေၾကာင္ပံုေလးကို ကူးဆြဲျပီး သူမ်ားေတြလို ဆရာမဆီ စာအုပ္ထပ္ျပီး ျပလိုက္ေတာ႔ ခဏေန ဆရာမက နာမည္ေခၚတယ္။ ငါေတာ႔ ဘဲထီၤးဂြတ္ ရေနျပီ ထင္တယ္လို႔ . . ။ ဘယ္ဟုတ္မလဲ. . .ဘဲမ ဂြတ္. .။ လက္ဝါးျဖန္႕တဲ႔ . . လက္ကို ႏွစ္ခ်က္ရိုက္တယ္။ ျပီးေတာ႔မွ အတန္းဘက္ကို လွည္႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္႕စာအုပ္ကို အားလံုးဆီ ေထာင္ျပတယ္။
“ ဒီမွာ ၾကည္႔ၾကစမ္း ၊ ကိုေဇာ္ ဆြဲထားတဲ႔ ေၾကာင္ပံု တဲ႔။ ကူးဆြဲထားတာေတာင္မွ . . . ”
ဆရာမက တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည္႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ထံုေပေပပါပဲ။ အျပစ္မရွိသူကို အျပစ္ရွာတယ္ ဆိုတဲ႔ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔.. ။ ဆရာမေထာင္ျပတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ပန္းခ်ီေက်ာ္ကုိ ေက်ာင္းသားေတြ ၾကည္႔ျပီး ဝါးခနဲ ရယ္တယ္။ ျပီးမွ ဆရာမက ဆက္ေျပာတယ္။
“ ကူးဆြဲတာေတာင္မွ ေၾကာင္မွာ “ အျမီး ” ပါမလာဘူး။ ”
တဲ႔။ တပည္႔မေကာင္း ဆရာ႕ေခါင္း ဆိုေပမဲ႔ ဆရာမက သူ႕ကို သူ မေခါက္ပဲ ကၽြန္ေတာ္႕ေခါင္းကို မေက်မခ်မ္း ထပ္ေခါက္တယ္။ မေခါက္ပါနဲ႔ ဆရာမ ၊ ေခါက္ၾကည္႔မေနပါနဲ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းမာျပီးသားပါ။ အဟဲ. . .ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဒီလို . .။
ဒါနဲ႔ အခုလို လိုဂို ျပိဳင္ဆြဲမယ္ ဆိုေတာ႔ နည္းနည္းေတာ႔ ရင္ခုန္သား။ ေဖေဖက အၾကံျပဳသူ ျဖစ္ျပီး အကဲျဖတ္ အဖြဲ႔ထဲမွာ မပါ။ ဒီအတြက္ တစ္ခု ေျပာတယ္။
“ ေဖေဖ႕သားကို ေဖေဖ ယံုလို႕ ၊ ေဖေဖ ပါေနရင္ မ်က္ႏွာလိုက္ျပီး ေရြးတယ္ ျဖစ္မယ္။ ”
တကယ္လည္း ေဖေဖက လိုဂို ပံုအတြက္ လိုခ်င္တဲ႔ အေျခအေန ပံုစံေတြကို ေျပာျပီး ဘာမွ ဝင္ျပီး အကဲျဖတ္ မေနေတာ႔။ ဆြဲၾကတယ္ အျပိဳင္အဆိုင္ကို ဆြဲၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီအခ်ိ္န္မွာ နာမည္ၾကီးေနတဲ႔ ျမန္မာ႔အသံက ဇာတ္လမ္းတြဲ The Flash ကားထဲက မင္းသား ရင္ဘတ္က တံဆိပ္ေလးကို နည္းနည္းျပင္ဆြဲတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔တံဆိပ္ေလာက္လည္း ဘယ္သူမွ မလွ။ ကေလးပီပီ ေျမာက္ၾကြၾကြ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ပံုကို အလုပ္က ျပိဳင္ပြဲ မ်က္ႏွာစာမွာ ကပ္ထားတယ္။
အလုပ္လာအပ္သူေတြ ၊ မိတ္ေဆြေတြ ၊ အမ်ိဳးေတြ အကုန္လံုး ဒီေနရာမွာ ကပ္ထားတဲ႔ လိုဂိုေတြကို ၾကည္႔ျပီး အားလံုးက ကၽြန္ေတာ္ လိုဂိုေလးကို ပဲ သေဘာက်ၾကတယ္။ အားလံုးလည္း ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ အခ်ိန္က မေစ႔ေသး။ ေနာက္ဆံုး တစ္ရက္မွာ ေဖေဖ႔အကိုၾကီးက ေရာက္လာျပီး လိုဂို တစ္ခု ကို ျပတယ္။ ေတာ္ေတာ္မိုက္တဲ႔ ဒီဇိုင္းေလး။ ဒါကို နည္းနည္းျပင္ဆြဲရမယ္။
တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးတဲ႔ ဒီဇိုင္းဆိုေတာ႔ အျမင္ေတြ ေပါင္းျပီး ျပင္ဆြဲရတယ္။ ရုတ္တရက္ ဆြဲထားျပီးတာေတြက အသံုးမဝင္ေတာ႔သလို ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ထပ္ ေရာက္လာတဲ႔ လိုဂိုေလးကို အားလံုး ထပ္ဆြဲၾကတယ္။ အျပိဳင္အဆိုင္ပါပဲ။ ျပိဳင္ပြဲ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ ေနာက္ဆံုး ညေန အခ်ိန္မွာ အားလံုး ဆြဲလို႔ျပီးၾကတယ္။ ဒီပံုေတြကိုပဲ သီးသန္႕တစ္ေနရာမွာ စုကပ္လိုက္ေတာ႔ အေရာင္ျခယ္ထားတာ သပ္ရပ္တာမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ပံုကို ဘယ္သူမွ မမွီ။
အားလံုးလည္းပဲ သူပဲ ရမွာပဲ ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္မွာ အကဲျဖတ္ဦးေလးက လိုဂို တံဆိပ္ေလး ယူလာတဲ႔ ေဖေဖ႕အကိုၾကီး သားကို ဆုေပးလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္မေျပာနဲ႔ တျခားေမာင္ႏွမေတြေတာင္မွ ေဒါသ အေတာင္႔လိုက္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မ်က္ရည္ေတြ အေတာင္႔လိုက္။ သူကေတာ႔ လိုဂို ဆုရွင္ အေနနဲ႔ ဆုေငြ ၁၀၀ က်ပ္ ရသြားတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ၾကက္ဥ တစ္လံုးမွ ၅ က်ပ္ ရယ္။
ကိုယ္႕လွ်ာကို ကိုယ္ ေဗ်ာက္အိုး လုပ္ေဖာက္ မေနပင္မဲ႔ တိတ္ဆိတ္စြာနဲ႔ ကိုယ္႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ကိုယ္ဝါးေနခဲ႔တယ္။ ေဆြးေျမ႕ေနတဲ႔ ညခ်မ္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေဖေဖ အိမ္ျပန္လာေတာ႔ ေဖေဖက ဆိုင္ကယ္ေပၚမွာ ေျပာတယ္။
“ သားက ဆုမရလို႔ ျဖစ္ေနတာလား။ ”
“ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရြးသင္႔တာကို ၾကည္႔မေရြးလို႔။”
ဒါနဲ႔ လမ္းေဘးက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ဆိုင္ကယ္ရပ္ျပီး အထဲမွာ ဝင္ထိုင္ရင္း. . .
“ ေရာ႔. .သားရဲ႕ ၾကိဳးစားမႈ အတြက္ ေဖေဖေပးတဲ႔ မုန္႕ဖိုး ။”
ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းမယူ။
“ ေရာ႔ေလ.၊ ”
“ မယူဘူး ေဖေဖ ။ ”
“ ဘာလို႔လဲ ဒါလည္း ၁၀၀ ပဲေလ။ ”
“ သားလိုခ်င္တာ ပိုက္ဆံ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ေကာင္း မေကာင္း စမ္းသပ္ အေရြးျခယ္ခံခ်င္တာ .. . ဒါပါပဲ။ ”
“ ဒီလို သားရဲ႕ တခ်ိဳ႕က သူတို႕ အတြင္းစိတ္မွာ ရွိတဲ႔ ညာဥ္ မေပ်ာက္တတ္ဘူး။ သူတို႕ သူမ်ားေတြ တကယ္ေကာင္းတယ္ ဆိုတာကို လက္မခံ မေရြးျခယ္ ႏိုင္ၾကဘူး။ ဒါကို အတၱစြဲ လို႔ ေခၚတယ္။
အခုလည္း သူက ေဖေဖ႕ကို ေျပာပါတယ္။ ဒီဇိုင္းစ ယူလာတဲ႔ ကိုၾကီးသား မို႔လို႔ အားနာလို႔ ေပးလိုက္တာ တဲ႔။ ”
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာမလို႔ ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေဖေဖက လက္ကာျပီး ဆက္ေျပာတယ္။
“ တကယ္ဆို ဘယ္သူပဲ ယူလာ လာေလ။ လက္ရာေကာင္းတာ ၊ ပံုေပၚေအာင္ ဆြဲႏိုင္သူကိုပဲ ေပးရမွာေပါ႔။ သူ႕ကိုယ္သူလည္း လိပ္ျပာ မလံုဘူးသား။ ဒါေၾကာင္႔ သူက ဒါေတြ လာရွင္းျပေနတယ္။ ေဖေဖ တစ္ခုပဲ ေမးမယ္။ အခု သား ဒီပံုေလးကို စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္လား။ ေက်နပ္လား။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔. .စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္တယ္။ အားရတယ္။ ”
“ ဒါဆို ရျပီ သား။ ဘယ္သူမွ ဘာမွ ကိုယ္႕ကို ဂုဏ္ျပဳမေနရင္လည္း အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္လုပ္ထားတာ ကိုယ္႔ဖာသာ ကိုယ္ စိတ္ေက်နပ္မႈ ရတယ္ ဆိုရင္ ဒါဟာ ပြဲျပီးတယ္။ ”
ဒါနဲ႔ပဲ ။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထြက္လာခဲ႔တယ္။ ေဖေဖ႔ဆီက မုန္႕ဖိုး ၁၀၀ ကၽြန္ေတာ္ မယူခဲ႔သလို ၊ ဆုေၾကးေငြ ၁၀၀ လည္း ကၽြန္ေတာ္ မရခဲ႔ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ေရြးျခယ္ခံရတယ္ ဆိုတဲ႔ လိုဂိုေလးဟာလည္း ဘယ္သူမွ ဆက္မသံုးၾကေတာ႔ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ The Flash လိုဂိုေလးေတြလည္း “ မွိန္ျပျပ ” ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ဗူးေလးထဲမွာ ကြဲေၾကတိုးတိတ္လို႔ ။
ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ေဖေဖ ေျပာတဲ႔ စကားေတာ႔ ရင္ထဲ ျငိစြဲ က်န္ေနခဲ႔တယ္။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးပါ. . .ေဖေဖ. . .။
------------------------------------------------------------------------------------------
“ အမေလးေလး. . .လူရုပ္ကို ၾကည္႔ပါဦး။ ကုလားရုပ္ေပါက္ေနတာပဲ။ ”
အိမ္ထဲကို ျပန္ဝင္လာလာခ်င္း ေမေမက ၾကြၾကြရြရြ လွမ္းခ်ီးမြမ္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မွန္ထဲ ျပန္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ . . .
“ ဟိုက္. . ။”
ကိုယ္ရုပ္ကိုယ္ေတာင္မွ မမွတ္မိ။ ေနကို မ်က္ႏွာမူထားျပီး တစ္ေနကုန္ထားလို႔ မ်က္ႏွာေတြ ေနေလာင္ျပီး မည္းသဲလို႔။
“ ဘယ္လို ျဖစ္ျပီး ဒီေလာက္ေတာင္မွ ေဆာ႔ရတာလဲ။ ”
ေမေမက လက္က မရုိက္ ၊ စကားလံုးေတြနဲ႔ ပူျပင္းစြာ ရိုက္တယ္။
“ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူးေလ.. .ေမေမ ၊ အစြမ္းကုန္ေတာ႔ ေဆာ႔လိုက္တာပဲ ”
လို႔ ျပန္ေျဖရင္ ေမေမ သေဘာက်မွာ မဟုတ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေရေသာက္ ခဏေနျပီး ေရခ်ိဳး သနပ္ခါးတံုးၾကီးကို ေသြးျပီး ခပ္ထူထူ လိမ္းထားလိုက္တယ္။
“ မျဖစ္ဘူး . .မျဖစ္ဘူး..မင္းကိုေတာ႔ မင္း အေဖ နဲ႔ တိုင္မွ ရေတာ႔မယ္။ ”
ဒီလိုသာ ေျပာတယ္။ ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ရိုက္တတ္သူ မဟုတ္။ ေမေမကေတာ႔ စိတ္မထင္ရင္ တံျမက္စည္း ေရာင္းသူ ေပ်ာ္ေအာင္ ရိုက္တတ္တယ္။ ေမေမလည္း တံျမက္စည္း အသစ္ရတာေပါ႔ေလ။ တံျမက္စည္းေရာင္းသူကလည္း အိမ္နားမွာ ခဏခဏ ဝဲေနတတ္တယ္။ ဒါကို တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္လို႔ ေခၚမလား မသိဘူး။
ေဖေဖ ျပန္လာေတာ႔ ေမေမက ပြစိပြစိ လုပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တိုင္ေနမွန္း သိေတာ႔ စာက်က္ေနသလိုနဲ႔ “ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အာရွတိုက္ထဲတြင္ ပါဝင္သည္။ ” လို႔ စာေတြ ေအာ္ရြတ္ျပီး ပြစိပြစိ လုပ္ျပေနတယ္။ နားကေတာ႔ ဟိုနားမွာ. . . စြင္႔လို႔။ ေဖေဖက ဘာမွ မေျပာ။ ေရမိုးခ်ိဳး ထမင္းစား တီဗီကို သူ႕ဖာသာ ထိုင္ၾကည္႔ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ အတိတ္အလန္႕ဆိုတဲ႔ စကားလံုးကို ပိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း အိပ္ယာဝင္ခဲ႔တယ္။
မနက္ မိုးလင္းေတာ႔ အထိတ္တလန္႕ေတြကို ပို္က္ျပီး ႏိုးလာရင္း အလန္႕တၾကား ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေဖေဖက ဖာသိဖာသာပဲ မနက္စာ စားေနတယ္။ ကျပာကယာနဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ ၊ သြားတိုက္ ဆိုတဲ႔ ကိစၥေတြ လုပ္ေနတုန္း ေဖေဖက လွမ္းေခၚတယ္။
“ အေၾကာ္သည္ လာပါဦး။ ”
တဲ႔.။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေခၚတာမဟုတ္ပါ။ သူ႔ဖာသာ အေၾကာ္စားခ်င္လို႔ လွမ္းေခၚတာ။ ျပီးမွ . . .
“ သား စားဦးမလား။ ”
တဲ႔။
“ ဟုတ္..သား ပဲကပ္ေၾကာ္ ၂ ခု။ ”
ဒီလို မွာျပီး ေဖေဖ ေဘးမွာ ရာသီဥတုက ငါ ထင္သလို မဆိုးဘူး ဟ ဆိုျပီး အထိတ္တလန္႕ေတြကို လႊတ္ခ်ျပီး ထိုင္လိုက္တယ္။ ပဲကပ္ေၾကာ္တင္ မကဘူး။ ဘူးသီးေၾကာ္ေတြေရာ။ ဘူးသီးေၾကာ္ဆို ကၽြန္ေတာ္က မုန္႕ႏွစ္ထဲမွာ ငွက္ေပ်ာ္သီး ထည္႔မေၾကာ္ရင္ မစားခ်င္။ ၾကိဳက္ေသာ္လည္း ဒါမဟုတ္ရင္ မစား။ ဒီလို ေခ်းမ်ားမ်ား။
“ မေန႔က သားေမေမက ေျပာတယ္။ တေနကုန္ပဲ စြန္ေလွ်ာက္လႊတ္ေနတယ္ဆို။ ”
ခုနက လႊတ္ခ်ထားတဲ႔ အထိတ္တလန္႕ၾကီး ျပန္ေကာက္ ကိုင္ထားလိုက္ရတယ္။ ျပီးေတာ႔ ျပန္ေျဖရတယ္ တစ္လံုးတည္း . .
“ ဟုတ္. . ၊ ”
“ သား ျပန္လာေတာ႔ မ်က္ႏွာၾကီး မည္းသဲေနေအာင္ ေနေလာင္ထားတယ္ဆို။ ”
“ ဒါေတာ႔ မသိဘူး ေဖေဖ ၊ သားမွ မျမင္ရတာ။ ေမေမေျပာလို႔ သနပ္ခါးေတာ႔ ထူထူလိမ္းထားတယ္။ ”
“ ၾသ...။ ”
ေဖေဖ ဘာမွ ဆက္မေျပာ။ ေနာက္မွ. . .
“ သား အခု စြန္ ေတာ္ေတာ္ လႊတ္တတ္ေနျပီလား။ ”
စြန္လႊတ္တာ အိုးထဲက ငါး ေရထဲ လႊတ္တာေလာက္ မလြယ္တာေတာ႔ လူတိုင္း အသိ။
“ ဟုတ္. . နည္းနည္းေတာ႔ လႊတ္တတ္ေနျပီ။ ”
“ ဘယ္ေလာက္ ကၽြမ္းေနျပီလဲ။ ”
“ မွ်ားေတာ႔ မွ်ားတတ္ေနျပီ။ ဒါေပမဲ႔ လူတိုင္းကိုေတာ႔ မႏိုင္ေသးဘူး။ ”
“ ဟုတ္ျပီ။ ဒါဆို ေဖေဖ ေမးမယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ သား စြန္ေကာင္းေကာင္း လႊတ္တတ္မလဲ။ ”
“ မသိဘူးေလ ေဖေဖ။ ”
“ ဟာ ဒီလိုလုပ္လို႔မရဘူးေလ။ ဘယ္ကိစၥ မဆို ၊ ဘယ္ပညာရပ္မဆို အခ်ိန္အကန္႕အသတ္ရွိရတယ္။ ဥပမာကြာ ေက်ာင္းတတ္တယ္ေနာ္။ ၈ လေက်ာ္တတ္တယ္။ အတန္းတင္စာေမးပြဲၾကီး ေျဖရတယ္။ ဒီမွာ ေအာင္တယ္ ဆို ေအာင္ ၊ မေအာင္ရင္ က် ဒါပဲ။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါေတာ႔ တတ္ မတတ္ စစ္ရမွာပဲ။
အခုလည္း သား ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ဆို စြန္လႊတ္တတ္မလဲ။ ”
“ ႏွစ္လဆိုရင္ေတာ႔ သား ေကာင္းေကာင္း လႊတ္တတ္မွာပါ။ ”
“ ဟုတ္ျပီ။ ဒါဆို သားကို ေဖေဖ လိုသေလာက္ ပိုက္ဆံေပးမယ္။ ဒီႏွစ္လ အတြင္းမွာ သူမ်ားထက္ သာေအာင္ စြန္ လႊတ္စမ္း။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ခု ရွိတယ္။ စြန္ေတာ႔ လံုးဝ မလိုက္ရဘူးေနာ္။ စြန္လိုက္တာ အႏၱရာယ္ ရွိတယ္။ ”
“ ဟုတ္..လံုးဝ မလိုက္ပါဘူး ေဖေဖ။ သားက စြန္ပဲ လႊတ္တာပါ။ ”
တကယ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ လံုးဝ စြန္ မလိုက္ပါ။ တစ္ေကာင္ျပတ္္ တစ္ေကာင္တပ္ လႊတ္ေနႏိုင္တာပဲေလ။ ႏွစ္လတာ အခ်ိန္မွာ စြန္ေလးနဲ႔ အတူ ကိုယ္႔ဖာသာ မုိးပ်ံေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ စြန္လႊတ္တယ္။ စြန္မွ်ားတဲ႔ ေနရာမွာ ကိုသာဓု ဆိုသူ တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္႕တို႔နားမွာ ေနတယ္။ သူက အရင္က လြတ္လပ္ေရး ျပိဳင္ပြဲေတြမွာေတာင္မွ စြန္မွ်ားျပိဳင္ပြဲမွာ ဆုရဖူးသူ။
သူနဲ႔ ခင္မင္မိတဲ႔ ေနက စျပီး စြန္လႊတ္ျခင္း ရသ ကို ကၽြန္ေတာ္ သိခဲ႔ရတယ္။ သူက ၾကိဳးေလးေပၚမွာ စြန္ကို ခ်ိတ္လို္က္ျပီး လႊတ္တတ္သူ မဟုတ္။ သူ ကိုယ္တိုင္ပါ ပါဝင္ ေဝ႔ဝဲတတ္တယ္။ စြန္တစ္ေကာင္ကို အရင္ ေသခ်ာ ၾကည္႔တယ္။ ကိုင္း ၊ စာရြက္ ၊ ၾကိဳး ဒါေတြကို ေသခ်ာ ရွင္းျပတယ္။ ျပီးေတာ႔ သူ႔မွာ ထူးျခားတာ စိတ္ရွည္မႈ။ ျပိဳင္ဆြဲလို႔ မႏိုင္ႏိုင္တဲ႔ ကိစၥေတြမွာ သူ ဘယ္ေတာ႔မွ ျပိဳင္မဆြဲ ၊ အစြမ္းကုန္ ဆိုတာထက္ပိုျပီး သူ ေလ်ာ႔တယ္။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ သူေလ်ာ႔လည္း ဆိုရင္ ျပိဳင္ေလ်ာ႔ေနရင္း စြန္က သူေရာ ၊ ကိုယ္ေရာ မျမင္ရေတာ႔ ဒီအခ်ိန္တိုင္ေအာင္ သူက ေလ်ာ႔ေနဆဲ။ တစ္ဖက္လူက စိတ္မရွည္ပဲ ဆြဲလိုက္ေတာ႔မွ ဆြဲသူ ျပတ္သြားခဲ႔တယ္။ ဒီေတာ႔မွ သူက မျမင္ရေတာ႔တဲ႔ ေနရာက စြန္ေလးကို စိတ္အမွန္းနဲ႔ ျပန္ရစ္တင္တတ္တယ္။ အၾကိမ္ ၁၀၀ မွာ ၉၈ ခါေတာ႔ ျပန္တတ္လာတာပါပဲ။
တကယ္လို႔ ျပန္ကို မတတ္လာပဲ တစ္ေနရာရာနဲ႔ ညွိေနရင္ သူက တိတ္တဆိတ္ပဲ ဆြဲျဖတ္လိုက္ေလ႔ရွိတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕ကို ေစာေစာက ဆြဲလိုက္ေရာေပါ႔ ကိုသာဓု ရာ ဆိုရင္ သူ ျပန္ေျပာတဲ႔ စကားက လွပ ေသသပ္လွတယ္။
“ ကၽြန္ေတာ္က စြန္မွ်ားေနရာက မရံႈးခ်င္လို႔. .ဒီလိုပဲ တစ္ေနရာရာနဲ႔ ျငိျပီး အဆံုးခံလိုက္တာ။ ”
တဲ႔။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ ဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ မနက္ မိုးလင္းကတည္း ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ရစ္ဘီးပိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ထြက္တယ္။ ညေနေစာင္းမွ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ဝင္တယ္။ မ်က္ႏွာေတြ အသားေတြလည္း မည္းမည္းေမွာင္ျပီး ရဲရဲနီေနတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္လျပည္႔ခါနီးေတာ႔ စြန္လႊတ္တဲ႔ ေလာကမွာ ကၽြန္ေတာ္က အခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စြန္တတ္လာျပီ ဆိုရင္ အားလံုးက သိမ္းသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စြန္လႊတ္ေနတယ္ ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ အေပၚကို မတတ္ၾက။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္မိ သလိုလို ၊ သူမ်ားေတြရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ငါက လိုက္မွ်ားျပီး ဖ်က္ဆီးေနသလို ျဖစ္ေနတာလား လို႔။ ဒါေပမဲ႔ ဒီအခ်ိန္ကာလက ဘာမွ မၾကာခဲ႔ပါ။
ႏွစ္လျပည္႔ေတာ႔ ေဖေဖက . . .
“ သား ဘယ္လိုလဲ စြန္လႊတ္တတ္ျပီလား။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔. .ေဖေဖ လႊတ္တတ္ရံုမကဘူး။ လႊတ္ခ်င္ စိတ္ကို မရွိေတာ႔တာ။ ”
ဒီေတာ႔ ေဖေဖက ေမးတယ္။
“ ဘယ္လို ျဖစ္လို႔လဲ သားရဲ႕။ ”
“ သားတတ္လာရင္ သူမ်ားေတြက သိမ္းသြားတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း လႊတ္သလို ျဖစ္ေနေတာ႔တာေပါ႔။ မွ်ားစရာလည္း လူမရွိေတာ႔ဘူး။ ”
ငါးခူျပံဳးလား ၊ ငါးသေလာက္ျပံဳး လားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ မၾကည္႔မိလို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိ။ ဒါေပမဲ႔ ေဖေဖက ဒီလို ျပံဳးတယ္။
“ ဒီလိုပဲသားရဲ႕။ ကိုယ္႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ က တစ္ခါတစ္ေလ သူမ်ားကို အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ကြာ ..ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဆိုတာ ကိုယ္လည္း လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းႏိုင္ရင္း သူမ်ားေတြလည္း လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းခြင္႔ကြ။
ဒါေတြ ထားပါေတာ႔ေလ။ သား အခု စြန္လည္း လႊတ္တတ္ျပီ ၊ ႏွစ္လလည္း ျပည္႔ျပီ ဆိုေတာ႔ စြန္လႊတ္တာကို နားလိုက္ေတာ႔ကြာ။ သား ေမေမက မၾကိဳက္ဘူးေဟ႔။ ”
ဒီအခ်ိန္က စျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ ရစ္ဘီးေလး ဖုန္တတ္ေနခဲ႔တာ အခု အခ်ိန္အထိပါပဲ။ ( အခုလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ၾကိဳးေတြကေတာ႔ ရည္းစား မရွိပဲ ေဆြးေျမ႕လို႔။ ) ဒီလို ကိစၥတစ္ခုကို မလုပ္ေစခ်င္လို႔ ၊ မၾကိဳက္လို႔ ဆိုတိုင္း “ ေတာ္ျပီ မလုပ္နဲ႔ေတာ႔ အခု ရပ္ ” ဆိုျပီး မေျပာပဲ။ အစြမ္းကုန္ လုပ္ ၊ တတ္ရင္ ရပ္ လို႔ ေဖေဖက သင္ေပးခဲ႔တယ္။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးပါ. . .ေဖေဖ. . .။
-------------------------------------------------------------------------------------------
ိျခံထဲမွာ အပင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ စံုစံု ရွိတယ္။ ေက်ာက္ေျမာင္းက အိမ္မွာ ဆို ေနာက္ေဖးမွာ အုန္းပင္တင္ မနည္း။ ငွက္ေပ်ာပင္ကလည္း ေတာထေနတယ္။ ပ်င္းပ်င္း ရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္က အဘိုးရဲ႕ ငွက္ၾကီးေတာင္ၾကီး ျဖဳတ္ျပီး “ ေဒးဗစ္ခ်မ္း ” လည္း မဟုတ္ပဲ ၊ သူ႕ကားေတြ ၾကည္႔ျပီး ဓါးေရး ဝင္ဝင္ျပေလ႔ရွိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႕ကို သူတို႔ မယွဥ္ႏိုင္။ အားလံုး အတုန္းအရံုး က်ဆံုးလို႔။ ေခြေခါက္ ပြက်ဲေနတဲ႔ ငွက္ေပ်ာပင္ အစိတ္အပိုင္းေတြ ေတြ႕ရင္ အဖြားက ေဒၚျမေလး မဟုတ္ပဲ သူရဲ႕ စကားကို ခဏခဏ ယူသံုးတယ္။
“ မေျပာခ်င္ဘူး . . ေျပာကို မေျပာခ်င္ဘူး။ ဘယ္လို ေကာင္ေလးမွန္း မသိဘူး။ ေမ်ာက္မူးေသ ေလး။ ”
ဒီလို ကပ္ပြန္းတပ္ျပီး ဆက္ေျပာတတ္တယ္။
“ ငါ တို႔ဖို႔ ဆိုျပီး ထားထားတဲ႔ ငွက္ေပ်ာဖူးေလးေတြပါ ကုန္ပါျပီ။ ”
တဲ႔ ။ ဒီေတာ႔မွ အဖြား ေဒါသထြက္ရတဲ႔ အေၾကာင္းကို သိေတာ႔တယ္။ သူစားစရာေတြကို ထိလို႔။ ဒီလို အမိႈက္ဖြတတ္သူ တစ္ေယာက္ကို ေဖေဖက တစ္ေန႔ေတာ႔ ဒီလို ေျပာတယ္။
“ သားေရ . .၊ သားနဲ႔ ေဖေဖ အိမ္ေဆးသုတ္ရေအာင္။ ”
လုပ္လိုက္ေလ ၾကာသလားလို႔ေပါ႔။
“ သုတ္ေလ ေဖေဖ။ သားလည္း ဝိုင္းသုတ္မယ္။ ”
ေဖေဖက ေခါင္းခါရင္း . .
“ မဟုတ္ဘူး. . သားရဲ႕။ ေဖေဖ ေဆးသုတ္ခ်င္တာ စိတ္ကူးထဲမွာ. . .။ ”
“ ဟင္. . .ဘယ္လိုသုတ္မွာလဲ။ ”
“ ေဆးသုတ္တာလည္း သားလည္း ေတြ႕ဖူူးတာပဲေလ။ ဒါကို စိတ္ကူးထဲကေန သုတ္ရေအာင္။ သား လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ယူမလဲ။ ”
“ သံုးေယာက္ ေဖေဖ။ ”
“ အိုေက. . . ရျပီ စေတာ႔. . .။ ”
“ ဟဲဟဲ အိမ္ဆိုတာ ေခါင္မိုးကို အရင္သုတ္မွ ေခါင္မိုးမသုတ္ပဲ ေဘးေတြ သုတ္ျပီးမွ ေခါင္မိုးကို သုတ္ရင္ ေခါင္မိုးက ဖုန္ေတြျုပန္ေပမယ္။ ”
“ ဟုတ္တယ္ အမွန္ပဲ။ ကဲ စသုတ္ေတာ႔. . ။ ”
“ C20 ေခါင္မိုးသုတ္ေဆး အစိမ္းေရာင္ ဝယ္ျပီး သုတ္မယ္။ ”
“ ဘာလို႔ အစိမ္းေရာင္ ဝယ္သုတ္ရတာလဲ။ ”
“ ေဖေဖ ေျပာဖူးတယ္ေလ။ ေခါင္မိုးသုတ္ေဆးမွာ အနီေရာင္က ေသာက္ေရခံလို႔ မရဘူး။ အစိမ္းေရာင္ပဲ ေရေသာက္ခံလို႔ရတယ္ဆို. .။ ”
“ ဟုတ္တယ္. . မွန္တယ္။ စသုတ္ေတာ႔မလား။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔. .သုတ္ျပီ။ ”
“ သုတ္ရင္ မွားျပီ ေခါင္မိုးမွာ ဖုန္ေတြ ရွိေနတယ္၊ ဒါေၾကာင္႔ ဖုန္ေတြနဲ႔ ေဆးေတြ ေရာျပီး သုတ္လို႔ မရေတာ႔ဘူး။ ေထြးေထြးၾကီး ျဖစ္ေနျပီ။ ”
“ ဒါဆို ဓါတ္ဆီနဲ႔ ျဖန္ဖ်က္ခိုင္းရမယ္။ ”
“ ဟုတ္ျပီ.. အလုပ္သမားေတြက ဓါတ္ဆီ ၄ ပုလင္းလိုတယ္ လို႔ ေျပာျပီး ၂ ပုလင္းပဲ သံုးျပီး ၂ ပုလင္းကို ခိုးထုတ္တယ္။ ”
“ အင္. . ။ ”
ဒီလိုနဲ႔ အိမ္တစ္လံုးကို စိတ္ကူးထဲမွာ ေဆးသုတ္တာ . . ၊ အိမ္တစ္လံုး မေျပာနဲ႔ အိမ္ေခါင္မိုးနဲ႔ တင္ ကၽြန္ေတာ္ ၃ ရက္ၾကာသြားတယ္။ အိမ္တစ္လံုးလံုးကို စိတ္ကူးထဲက ေဆးသုတ္တာ ၂ ပတ္ေလာက္ ၾကာသြားတယ္။
သူမ်ားေတြ ေျပာေျပာေနသလို စိတ္ကုူးနဲ႔ လုပ္တာ လြယ္တယ္ ဆိုုတာ ေဖေဖက ဒီလို ေသခ်ာ ေျပာျပေတာ႔ စိတ္ကူးနဲ႔ လုပ္တာေတာင္မွ မလြယ္လွပါ။ တကယ္ေတာ႔ ဒါဟာ Management တစ္ခုကို သင္ေပးတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ၾကီးမွ သေဘာေပါက္ခဲ႔ရတယ္။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးပါ. . .ေဖေဖ. . .။
----------------------------------------------------------------------------------------
အရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေခၚေျပာဖူးတယ္။
“ သား ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္ျပီလား။ ”
အေဖတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ သားတစ္ေယာက္ကို ဒီလို ေမးတယ္ ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ေတာ႔ စြန္႕စားတာ ျဖစ္မိေစတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မေသာက္တတ္ေသး။
“ မေသာက္တတ္ပါဘူး ေဖေဖ။ ”
“ ေအး ဒါဆို ေဖေဖ ေျပာထားရဦးမယ္။ ေဆးလိပ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ႔ ဘာမွေတာ႔ အရသာ မရွိပါဘူး။ လံုးဝ အရသာ မရွိဘူးေတာ႔ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ဒီေတာ႔ ေဖေဖက သားကို အၾကံေပးခ်င္တယ္။ ေဆးလိပ္ ေသာက္မယ္ ဆိုရင္ ေတြ႕ကရာေတြေတာ႔ မေသာက္နဲ႔ မေကာင္းဘူး။ ေကာင္းတာေတြပဲ ဝယ္ေသာက္ကြာ။
တကယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ထုတ္ထားတဲ႔ ေဆးလိပ္ေတြပဲ ဝယ္ေသာက္ကြာ။ 555 တို႔ ၊ Marlboro တို႔ ဒါေတြပဲ ေသာက္ကြ။ ျပီးေတာ႔ တစ္လိပ္ခ်င္း ဝယ္မေသာက္နဲ႔ အတုမိမယ္။ ဘူးလိုက္သာ ဝယ္ေသာက္။ ”
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ေဆးလိပ္မေသာက္ခင္ အခ်ိန္ဆိုေတာ႔ ဘာမွ ထူးထူးေထြေထြ မခံစားရေပမဲ႔ ေဖေဖ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ သားသမီးကို ဆံုးမတာ လႊဲေနျပီ လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဒါနဲ႔တင္ မရပ္ေသးဘူး ေဖေဖက ထပ္ေျပာေသးတယ္။
“ သား. .သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ ဆံုရင္ ေဖေဖတို႔ တုန္းက အရက္ေသာက္ျဖစ္တယ္ကြ။ သားတို႔လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆံုရင္ အရက္ေသာက္မလားေဟ႕ ဆိုျပီး အရက္ေသာက္ျဖစ္မွာပဲ။ ဆံုတယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ ေသာက္ခ်လိုက္ကြာ။ ဒါေပမဲ႔ တမင္ ဘယ္ေန႕ေသာက္ၾကမယ္ေဟ႕ ဆိုျပီး ဆံုေအာင္ေတာ႔ မလုပ္နဲ႔။ ေနာက္ျပီး အရက္ေသာက္မယ္ ဆိုရင္ ဘယ္မွာ ေသာက္မွာလဲ ေဖေဖ႕ကို ေျပာသြား ၊ မူးလဲေနရင္ ေဖေဖ လာထမ္းရေအာင္. . ။ ”
ေဖေဖက ဒီလိုေတြ ဖြင္႔ေပးထားလို႔ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိပ္လည္း ေသာက္ခ်င္ရင္ ေဖေဖေျပာသလို မာဘိုရို ဗူးလိုက္ဆြဲေသာက္တယ္။ အရင္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရွိတယ္ေလ။ ေနာက္ေတာ႔ ေဘာလံုးကန္ေနတာနဲ႔ ေဆးလိပ္လည္း မေသာက္ျဖစ္။ အရက္ကေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆံုတိုင္း ေသာက္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ေဖေဖေျပာသလို တမင္ဆံုေအာင္ေတာ႔ မလုပ္ျဖစ္ေပမဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ားေနတဲ႔ အတြက္ ေန႕တိုင္းကို ဆံုျဖစ္ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္တုန္းကမွလည္း ေဖေဖ လိုက္တြဲ ၊ လိုက္ထမ္းရတယ္ လို႔ မရွိပါ။ အရက္မေသာက္ဘူး ဆိုျပီး အိမ္က တားထားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ မူးရူးျပႆနာတတ္ အိမ္နဲ႔ ကိြဳင္တတ္ေနခ်ိန္မွာ ဖြင္႔ထားတဲ႔ ေဖေဖ႔ကေတာ႔ ဘယ္မွ မလိုက္ရသလို အခ်ိန္တန္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကိုပဲ ျပန္အိပ္ေနၾကပါပဲ။
အခုေတာ႔ ေဖေဖက ၾကံဳရင္ ၊ ဆံုရင္ ေသာက္ ဆိုတာေတာင္မွ မေသာက္ျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ ဒီမွာကေတာ႔ ပိုျပီး ၾကံဳစရာ ၊ ဆံုစရာေတြ မ်ားတယ္ေလ။ တခ်ိဳ႕စည္းကမ္းၾကီးတယ္ ဆိုေသာ သူငယ္ခ်င္း မိဘေတြရဲ႕ သားသမီးေတြ အရက္သမားျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာကို ၾကားမိတုိင္း ေဖေဖရဲ႕ ေမွ်ာ္ျမင္ဆံုးမ တတ္မႈကို ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းဆြတ္ သတိရမိတတ္တယ္။
ဖိထားလြန္းရင္ ၾကြတတ္လာသလို ၊ ႏွိမ္ထားလြန္းရင္လည္း ကန္ထြက္တတ္လာတဲ႔ သေဘာတရားကို သိရွိပိုင္ႏိုင္စြာ ေဖေဖက က်င္႔သံုးခဲ႔တယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အရြယ္ေရာက္လာမွ သိခ႔ဲရတယ္။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးပါ. . .ေဖေဖ. . .။
--------------------------------------------------------------------------------------
ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အေဖ တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။
မႏႈိင္းယွဥ္ေကာင္းေပမဲ႔ ေဖေဖကေတာ႔ သား ေဖေဖထက္ ေတာ္ေအာင္ ၾကိဳးစား လို႔ အျမဲေျပာတတ္တယ္။ အေဖ႕ထက္ သားက ေတာ္မွ မ်ိဳးဆက္ဆိုတာ တိုးတတ္တာ လို႔လည္း အျမဲဆံုးမတတ္တယ္။
ဒါေပမဲ႔. . .
ကၽြန္ေတာ္႔အေဖကို ကၽြန္ေတာ္ သာေအာင္ ဆိုတာထက္ ေဖေဖ႔ကို မွီေအာင္ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ တတ္ႏိုင္မယ္ မထင္ပါ။ ေဖေဖက အလြန္ေတာ္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ ေဖေဖရထားတဲ႔ လက္မွတ္ေတြမ်ိဳးလည္း ကၽြန္ေတာ္မွာ ျဂိဳလ္သား ET လက္တစ္ဖက္ေတာင္မွ မရွိ။ ေဖေဖကေတာ႔ ဒါေတြ ၾကြယ္ဝတယ္။
ေဖေဖလို႔ ရင္႔သန္ေသာ ေရွ႕ေနာက္ျမင္တတ္တဲ႔ စြမ္းရည္မ်ိဳးလည္း ကၽြန္ေတာ္႕မွာ မရွိ။ ေဖေဖလိုလည္း ကရာေတး ကၽြန္ေတာ္က မတတ္။ ျမန္မာ႔သိုင္းေတာ႔ နည္းနည္းရတယ္ . .အဟီး။ ေဖေဖလိုလည္း ဂ်ဴဒို မတတ္။ ေဖေဖလိုလည္း ကၽြမ္းဘား မထိုးတတ္။ ( ကၽြမ္းဘားထိုး ဇာတ္က်ိဳး ဆိုတာမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္က..။) ေဖေဖလို ေရကူးရင္လည္း ပလံု ဆို ျပန္မေပၚ။ ေဖေဖလိုလည္း အသက္ ၂၅ မွာ သားတစ္ေယာက္ မပိုင္ဆိုင္ႏုိင္ေသး။
အခုေတာ႔ ေဖေဖန႔ဲ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္ပါးပါးေလးဆိုေသာ နံရံတစ္ဖက္ျခားေနခဲ႔ျပီ။ လာခ်င္ရင္ အနီးေလး ဆိုေပမဲ႔ ၊ မလာခ်င္တာ မဟုတ္ေပမဲ႔ ေဝးေနခဲ႔တာ ၾကာျပီ။ အရင္ကလို ေလသံထက္ပိုတိုးျပီး ေျပာတတ္တဲ႔ ေဖေဖ႔စကားသံေတြ အားေဖ်ာ႔စြာ ၾကားရတယ္။ ဘာပဲ ဆံုးမ ဆံုးမ အေမးစကားေတြနဲ႔ ေျပာတတ္တဲ႔ ေဖေဖ အသံကို အားေလ်ာ႔စြာ ၾကားမိတယ္။
“ ေယာက်္ားဆိုတာ ငုပ္မိသဲကိုင္ ၊ တတ္ႏိုင္ဖ်ားေရာက္ပဲ။ ” လို႔ တိုတိုဆံုးမဖူးေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္္ သဲလည္း မထိေသးသလို ၊ အဖ်ားကိုလည္း မျမင္ရေသးဘူး ေဖေဖ။
ေဖေဖေျပာဖူးသလို “ ေညာင္သီးလည္း စားရင္း ေလးသံလည္း နားစြင္႔ရတာ။ ” ၾကာလာေတာ႔လည္း နားစြင္႔ရင္း ခရီးဖင္႔တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလလည္း ေညာင္ညိဳရြက္ေတြ ေဝေဝ ၊ ေညာင္ကိုင္းေတြ ေတြေတြက်ေနတတ္တဲ႔ ေနရာေတြမွာ တြယ္တတ္ ေဆာ႔ဖူးတာေတြကို ျပင္းျပင္းျပျပ သတိရမိေသးရဲ႔။ ေဆာင္းတြင္း မနက္တိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ဖုူးတတ္တဲ႔ ကန္ေတာ္ၾကီး ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လက္ခုပ္သီး ဆိုတာ ဘာ ၊ ကဗီြးပင္ရဲ႕ ထူူးျခားခ်က္ ၊ ေရစပ္မွာ ပုစြန္ဆိတ္ေလးေတြ ဖမ္းဖူးတာေတြကိုလည္း သတိရမိပါေသးတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေဖေဖနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အနီးကပ္ဆံုး အခ်ိန္ေတြပါပဲ။
ေဖေဖေရ. . .
တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္က ေရာက္ေပမဲ႔ လူက မေရာက္ႏိုင္ခဲ႔ဘူး။ မေန႕က ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေန႕လံုး လက္က်န္ လက္ခံထားတဲ႔ အလွဴေငြေတြ လႊဲေပးဖို႔ ျမိဳ႕ထဲကို ေငြသြားလႊဲတယ္။ ျပန္လာေတာ႔ ကားေပၚမွာတင္ အစ္ကိုလို ခင္ရသူက သူ႕သားေလးကို ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးဖို႔ ေခၚတယ္။ ဒီကိုသြားေနတုန္း စုူပါဗိုက္ဆာ တရုတ္က သူ႕အိမ္က ကြန္ပ်ဴတာ ဘာျဖစ္လဲ လာၾကည္႔ဖို႔ လာေခၚေတာ႔ လိုက္သြားရတယ္။ အားလံုးျပီးလို႔ ျပန္ေရာက္ေတာ႔ ညေန ၄ နာရီ နီးပါး။
ဒါနဲ႔ ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ထိုးအိပ္လိုက္တာ အလုပ္သြားခါနီးမွ ႏိုးတယ္။ ကမန္းကတန္းျပင္ျပီးေတာ႔ အလုပ္ကို ထြက္လာေတာ႔ ၁၀ မိနစ္ အလို။ အလုပ္ထဲ Finger Print ႏွိပ္ရင္း ဖုန္းထဲကို စစ္လိုက္ေတာ႔ ဖံုးထဲမွာ လက္က်န္ Credit က ၈ က်ပ္ ေက်ာ္မွ်သာ။ ထပ္ျဖည္႔ဖို႔ အခ်ိန္ကလည္း မေလာက္ေတာ႔ ။ တစ္ေနကုန္ သံုးထားရတဲ႔ ဖုန္းေၾကာင္႔ လက္က်န္က နည္းသြားတယ္။
၂ နာရီေက်ာ္လို႔ ဒီစာကို အစ ေရးေနရင္း ေဖေဖ႔ဖုန္းကို ေခၚလိုက္ေတာ႔ ပါးလ်တဲ႔ ေလသံနဲ႔ ေဖေဖ လာကိုင္တယ္။ “ ဟလို ” တဲ႔။ မ်ားမ်ားေျပာခ်င္ေပမဲ႔ Load က ေျပာခြင္႔မျပဳ။ ေဖေဖေမြးေန႕အတြက္ ဆုေတာင္းေပးရင္း ေဖေဖ႔ဆီက မထင္မွတ္တဲ႔ အခ်ိန္ ဖုန္းဆက္လို႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အသံကို နားေထာင္စြင္႔ရင္း အခ်ိန္ အနည္းငယ္မွာပဲ ဖုန္းရပ္သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႕ကို အျမဲတမ္း ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေျပာဆို ဆံုးမခဲ႔ေပမဲ႔ ေဖေဖ႕ေမြးေန႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္မ်ားမ်ား မေျပာလိုက္ႏိုင္တဲ႔ အတြက္ ကိုယ္႕ဖာသာကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္လိုက္ပါတယ္ ေဖေဖ။ ေဖေဖ႔ဆီက မ်ားမ်ား မၾကားလိုက္ရေပမဲ႔လည္း အရင္ စကားေတြနဲ႔တင္ ႏွလုံးေသြးေတြ ရဲေနႏိုင္ပါတယ္ေဖေဖ။ ဟိုးအရင္က ေဖေဖ ေျပာဆို ဆံုးမတာေတြကို သားအကုန္ေတာင္မွ လိုက္မလုပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး ေဖေဖ။
အျမဲတမ္း ဆိုဆံုးမမႈေတြ အတြက္ အျမဲတမ္း ၾကားေယာင္ မွတ္သားေနလွ်က္ပါ။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးပါ. . .ေဖေဖ. . .။
ေဖေဖ႔ အသက္ ၅၆ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ အမွတ္တရ ေရးပါသည္။
ကိုေဇာ္
.
မဟုတ္ဘူး မွားတယ္။ ၁၂ နာရီ ေက်ာ္သြားျပီ။
တိတ္ဆိတ္ညင္သာေနတဲ႔ ဒီမနက္အာရံုခင္း ၊ ခပ္လင္းလင္း ႏြမ္းႏြမ္းေလး။
ေၾသာ္. . .ဒီေန႕က ေဖေဖ႕ေမြးေန႕တဲ႔။
ေဖေဖ အသက္ ၅၆ ႏွစ္ျပည္႔ျပီ။
ေဝ႔ဝဲက်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႔ အတိတ္ေနရက္ေတြကို ျပန္ရစ္တင္ၾကည္႔ေတာ႔ ဘဝဆိုတာ ေမွာ္ဆရာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဝတ္ရံုလိုပါပဲလား။
ဒီဝတ္ရံုျခံဳထားရာကေန ဝတ္ရံုၾကီး ခၽြတ္လိုက္ရင္ မင္းသားေလး ျဖစ္သြားမလား ၊ ဘီးလူးၾကီး ျဖစ္လာမလား ၊ အျပစ္ကင္းတဲ႔ ကေလးငယ္ေလး ျဖစ္လာမလား ၊ မူလရုပ္သြင္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေကာက္ေကာက္ ေမွာ္ဆရာၾကီး ေပၚလာမလား ဘယ္လိုမွ မွန္းလို႔ မရ။
ကၽြန္ေတာ္႕ဘဝကိုလည္း ဒီေမွာ္ဆရာက သူ႕ဝတ္ရံုကို ကၽြန္ေတာ္ မျခံဳခ်င္ပဲ အလကား ခဏခဏငွားျပီး လာလာစြတ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူ႕ဝတ္ရံုျပန္ အလွန္လိုက္မွာ ကၽြန္ေတာ္႕ဘဝဆိုတဲ႔ အဆစ္ခ်ိဳးေတြ ခဏခဏ ေျပာင္းတယ္။ ဒီအထဲမွာ ေခါင္းမာလြန္းလွတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ခါတစ္ေလ ေက်ာက္ရုပ္ ၊ တစ္ခါတစ္ေလ ရြံေစး ၊ တစ္ခါတစ္ေလ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ဗလြရႊတ္တ ရာဇဝင္နဲ႔ သိပ္သိပ္သည္းသည္း မဲေမွာင္လို႔။
အို. . . .ၾကာခဲ႔ပါျပီ။
ဒီလို ငယ္ဘဝကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္သြားရင္ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ခ်ိဳင္႔ေပါလွတဲ႔ ေနရာမွာ လွည္းစီးေနရသလို . . .ျပီးေတာ႔ ေျမြေတြ တြန္တယ္။
--------------------------------------------------------------------------------------------
“ အန္တီေလး လွလား။ ”
လို႔ ေမးလို႔. .
“ အန္တီေလးက လွတယ္။ ”
ဆိုျပီး ျပန္ေျဖရင္ ေခ်ာကလက္တစ္ေတာင္႔ စားရတဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္ဝါးဝါး ရွင္သန္ေနခဲ႔ ရဖူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေခါင္းမာမာ ၊ ေပကပ္ကပ္မွန္း သိသိၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္႕ဆီကမွ ဒီလို စကားမွ ၾကားခ်င္တဲ႔ “ အန္တီေလး ” က လာေမးေတာ႔ သူ႕အိပ္မက္ေတြ သူ႕ဖာသာ ျဖိဳခ်ခံရတယ္။
“ အာ . . မလွပါဘူး။ ဆံပင္ေတြကလည္း ပြလို႔ ၊ မ်က္ခြံမွာ ဆြဲထားတာေတြကလည္း ကုလားမၾကီး က်ေနတာပဲ။ ”
ဒီလို ကၽြန္ေတာ္႔ခ်ီးက်ဴးသံ အဆံုးမွာ အျပင္သြားဖို႔ ျပင္ထားတဲ႔ အန္တီေလးက မ်က္ရည္ေတြ ေငါက္ေတာက္ပန္းထြက္ျပီး အျပင္မသြားပဲ ေဖေဖ႔ဆီ သြားျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ စကားေတြကို အက်အန ျပန္ရြတ္ျပတယ္။
မ်က္ေထာင္႔နီနဲ႔ ေဖေဖ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေခၚေတာ႔ ပါးစပ္ထဲက ပီေက ေလးကို ဖာသိဖာသာပဲ ဆက္ဝါးေနရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္သြားတယ္။
“ သား. .အန္တီေလးကို ဒီလို ေျပာတယ္ဆို. . .။ ”
“ ဟုတ္တယ္ေလ..ေဖေဖ ၊ သားကို အန္တီေလးက လွလား ဆိုေတာ႔ သားကလည္း မလွေၾကာင္းေျပာတာပါ။ ”
“ ေတြ႕လား. . .ေတြ႕လား...ကိုကို ၊ ကိုကို႕သားက . . . ”
မ်က္ရည္ေတြက ပန္းထြက္လာျပန္တယ္။
“ ေအး..မင္းကို ေဖေဖ အိမ္ေရာက္မွ ေသခ်ာ ဆံုးမမယ္။ အခု ေဖေဖ အလုပ္မ်ားေနလို႔ ။ သြား ဟိုနားမွာ သြားထိုင္ေန. . ။ ညီမေလးလည္း တိတ္ေတာ႔ အျပင္သြားမွာ သြားေတာ႔ေလ.။ ”
အဲဒီေန႕က အန္တီေလးလည္း အျပင္မသြားပါ။ ေဖေဖလည္း အလုပ္မ်ား ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိုင္ေနရာက အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ေဖေဖ႔အလုပ္ရံုကေန အိမ္ျပန္လာေတာ႔ ေဖေဖက သားေရ လမ္းေလွ်ာက္ရေအာင္ ဆိုျပီး ေစ်းသည္ေတြ က်ိဳ႕တို႕က်ဲတဲ ရွိတတ္တဲ႔ ေနရာကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဆႏြင္းမကင္း ဝယ္စားတယ္။ အထဲမွာ ဖရံုယိုေတြ ပါရင္ ကၽြန္ေတာ္ ပိုၾကိဳက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီအသည္က မပါ။
“ သားရယ္ . . ျမင္တဲ႔ အတိုင္း ေလွ်ာက္ေျပာတာ ေကာင္းတယ္ကြ။ ဒါေပမဲ႔ မင္း အန္တီေလးက အရမ္းလွခ်င္တာေလ။ သူ႕ခဗ်ာ သားက တစ္ခါမွ အေကာင္း မေျပာေတာ႔ သူက သားေျပာတဲ႔ လွပါတယ္ ဆိုတဲ႔ စကားကို အရမ္းကို အေရးၾကီးေနတာကြ။ ”
“ အန္တီေလးက လွတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီဟာေတြ ျခယ္ထားရင္ မလွဘူး။ ”
“ ေအးေလ..ဒါကို သားက ဒီလိုၾကီး ေျပာေတာ႔ မင္းအန္တီေလး ငိုတာေပါ႔။ ”
“ ဒါဆို ဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ။ ”
“ ဆင္ေဝွ႕ ရန္ေရွာင္ ၊ ခက္တင္ေမာင္းနင္း ဆိုတဲ႔ စကားၾကီးေတြလိုေပါ႔ သားရယ္။ အခု မလွတာကို ထားျပီး သူဘယ္လိုဆို လွတယ္ ဆိုတာကိုပဲ ေျပာေပါ႔။ ”
ဒါနဲ႔ပဲ ေန႔ရက္ေတြ တစ္ရက္ဆန္းသစ္တဲ႔ ေန႕မွာ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ အဘိဓါန္မွာ အသစ္တစ္ခု တိုးခဲ႔တယ္။
“ သားေဇာ္ေရ. . .အန္တီေလး လွလား ။ ”
အမွတ္မရွိတဲ႔ အန္တီေလးကလည္း ခဏခဏ ေမးတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔. .. ကၽြန္ေတာ္ ေဖေဖ႕စကားနဲ႔ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာ တစ္ခုေတာ႔ ေရးထိုးထားႏိုင္ခဲ႔တယ္။
“ ဒီလိုထက္ အန္တီေလးက သနပ္ခါးေလးနဲ႔ ပိုလွတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းနီေလး ဆိုးလိုက္ လွမွလွ. .။ ဆံပင္ေလးကို စုစည္းလိုက္ ပိုလွ.။ ”
ဒါနဲ႔ပဲ သူ႕ဆီက အျပံဳးေတြ ၾကြက်ျပီး ကၽြန္ေတာ္ပဲ ေခ်ာကလက္ ခဏခဏ စားရတယ္။ ဒီလိုပါပဲ အခ်ိန္ေတြကိုလည္း ေျပာင္းလဲတတ္ပါတယ္။ ရာသီဥတုေတြလည္း တည္ျမဲတာမွ မဟုတ္တာ။
ကၽြန္ေတာ္က အေျပာအဆို ညက္ေညာလွသူ တစ္ေယာက္ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ နည္းနည္းေတာ႔ ေျပာတတ္ေအာင္ ေဖေဖက ဒီလို သင္ေပးခဲ႔ပါတယ္။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးပါ. . .ေဖေဖ. . .။
--------------------------------------------------------------------------------------
ငယ္ငယ္က ေဖေဖ႔အလုပ္မွာ ထုတ္ေနတဲ႔ ကားပစၥည္းေတြ အတြက္ နာမည္သာ ရွိတာ “ လိုဂို ” ဆိုျပီး မရွိ။ ဒီအတြက္ လိုဂိုေလး လုပ္သင္႔တယ္ ဆိုျပီး သူတို႔ဖာသာ အၾကံရၾကတယ္။ သူတို႔ဖာသာ အၾကံက ကၽြန္ေတာ္တို႔ သားသမီးေတြဆီကို ကူးစက္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေဖေဖရဲ႕ ညီအကို ေမာင္ႏွမ ၅ ေယာက္ရဲ႕ သားသမီးေတြအားလံုး လိုဂို ျပိဳင္ဆြဲတဲ႔ ျပိဳင္ပြဲၾကီး ျဖစ္လာတယ္။ အခ်ိန္ကာလ ၃ ရက္ၾကာ က်င္းပတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ပန္းခ်ီဆို အျမင္ေတာ္ေတာ္ ၾကြယ္ဝတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ၊ ငယ္ငယ္က ဆရာမက ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ “ ေၾကာင္ ” ပံုေလး ဆြဲျပတယ္။ အားလံုး ဆြဲဖူးသလိုပါပဲ လြယ္ပါတယ္။ အေပၚက အဝိုင္းေလး ေအာက္က အဝိုင္းၾကီး ၊ ဒါကို အျမီးေလးတပ္ ၊ မ်က္လံုး ႏွာေခါင္း နားရြက္ေလးတပ္. . .ကဲ ေၾကာင္ျဖစ္။ ဒါကို ကူးဆြဲၾက ဆိုျပီး ခိုင္းေတာ႔ ဆရာမဆီ သြားျပရတယ္။
တတ္တတ္ၾကြၾကြပဲ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚက ဆရာမ ဆြဲျပထားတဲ႔ ေၾကာင္ပံုေလးကို ကူးဆြဲျပီး သူမ်ားေတြလို ဆရာမဆီ စာအုပ္ထပ္ျပီး ျပလိုက္ေတာ႔ ခဏေန ဆရာမက နာမည္ေခၚတယ္။ ငါေတာ႔ ဘဲထီၤးဂြတ္ ရေနျပီ ထင္တယ္လို႔ . . ။ ဘယ္ဟုတ္မလဲ. . .ဘဲမ ဂြတ္. .။ လက္ဝါးျဖန္႕တဲ႔ . . လက္ကို ႏွစ္ခ်က္ရိုက္တယ္။ ျပီးေတာ႔မွ အတန္းဘက္ကို လွည္႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္႕စာအုပ္ကို အားလံုးဆီ ေထာင္ျပတယ္။
“ ဒီမွာ ၾကည္႔ၾကစမ္း ၊ ကိုေဇာ္ ဆြဲထားတဲ႔ ေၾကာင္ပံု တဲ႔။ ကူးဆြဲထားတာေတာင္မွ . . . ”
ဆရာမက တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည္႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ထံုေပေပပါပဲ။ အျပစ္မရွိသူကို အျပစ္ရွာတယ္ ဆိုတဲ႔ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔.. ။ ဆရာမေထာင္ျပတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ပန္းခ်ီေက်ာ္ကုိ ေက်ာင္းသားေတြ ၾကည္႔ျပီး ဝါးခနဲ ရယ္တယ္။ ျပီးမွ ဆရာမက ဆက္ေျပာတယ္။
“ ကူးဆြဲတာေတာင္မွ ေၾကာင္မွာ “ အျမီး ” ပါမလာဘူး။ ”
တဲ႔။ တပည္႔မေကာင္း ဆရာ႕ေခါင္း ဆိုေပမဲ႔ ဆရာမက သူ႕ကို သူ မေခါက္ပဲ ကၽြန္ေတာ္႕ေခါင္းကို မေက်မခ်မ္း ထပ္ေခါက္တယ္။ မေခါက္ပါနဲ႔ ဆရာမ ၊ ေခါက္ၾကည္႔မေနပါနဲ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းမာျပီးသားပါ။ အဟဲ. . .ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဒီလို . .။
ဒါနဲ႔ အခုလို လိုဂို ျပိဳင္ဆြဲမယ္ ဆိုေတာ႔ နည္းနည္းေတာ႔ ရင္ခုန္သား။ ေဖေဖက အၾကံျပဳသူ ျဖစ္ျပီး အကဲျဖတ္ အဖြဲ႔ထဲမွာ မပါ။ ဒီအတြက္ တစ္ခု ေျပာတယ္။
“ ေဖေဖ႕သားကို ေဖေဖ ယံုလို႕ ၊ ေဖေဖ ပါေနရင္ မ်က္ႏွာလိုက္ျပီး ေရြးတယ္ ျဖစ္မယ္။ ”
တကယ္လည္း ေဖေဖက လိုဂို ပံုအတြက္ လိုခ်င္တဲ႔ အေျခအေန ပံုစံေတြကို ေျပာျပီး ဘာမွ ဝင္ျပီး အကဲျဖတ္ မေနေတာ႔။ ဆြဲၾကတယ္ အျပိဳင္အဆိုင္ကို ဆြဲၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီအခ်ိ္န္မွာ နာမည္ၾကီးေနတဲ႔ ျမန္မာ႔အသံက ဇာတ္လမ္းတြဲ The Flash ကားထဲက မင္းသား ရင္ဘတ္က တံဆိပ္ေလးကို နည္းနည္းျပင္ဆြဲတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔တံဆိပ္ေလာက္လည္း ဘယ္သူမွ မလွ။ ကေလးပီပီ ေျမာက္ၾကြၾကြ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ပံုကို အလုပ္က ျပိဳင္ပြဲ မ်က္ႏွာစာမွာ ကပ္ထားတယ္။
အလုပ္လာအပ္သူေတြ ၊ မိတ္ေဆြေတြ ၊ အမ်ိဳးေတြ အကုန္လံုး ဒီေနရာမွာ ကပ္ထားတဲ႔ လိုဂိုေတြကို ၾကည္႔ျပီး အားလံုးက ကၽြန္ေတာ္ လိုဂိုေလးကို ပဲ သေဘာက်ၾကတယ္။ အားလံုးလည္း ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ အခ်ိန္က မေစ႔ေသး။ ေနာက္ဆံုး တစ္ရက္မွာ ေဖေဖ႔အကိုၾကီးက ေရာက္လာျပီး လိုဂို တစ္ခု ကို ျပတယ္။ ေတာ္ေတာ္မိုက္တဲ႔ ဒီဇိုင္းေလး။ ဒါကို နည္းနည္းျပင္ဆြဲရမယ္။
တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးတဲ႔ ဒီဇိုင္းဆိုေတာ႔ အျမင္ေတြ ေပါင္းျပီး ျပင္ဆြဲရတယ္။ ရုတ္တရက္ ဆြဲထားျပီးတာေတြက အသံုးမဝင္ေတာ႔သလို ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ထပ္ ေရာက္လာတဲ႔ လိုဂိုေလးကို အားလံုး ထပ္ဆြဲၾကတယ္။ အျပိဳင္အဆိုင္ပါပဲ။ ျပိဳင္ပြဲ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ ေနာက္ဆံုး ညေန အခ်ိန္မွာ အားလံုး ဆြဲလို႔ျပီးၾကတယ္။ ဒီပံုေတြကိုပဲ သီးသန္႕တစ္ေနရာမွာ စုကပ္လိုက္ေတာ႔ အေရာင္ျခယ္ထားတာ သပ္ရပ္တာမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ပံုကို ဘယ္သူမွ မမွီ။
အားလံုးလည္းပဲ သူပဲ ရမွာပဲ ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္မွာ အကဲျဖတ္ဦးေလးက လိုဂို တံဆိပ္ေလး ယူလာတဲ႔ ေဖေဖ႕အကိုၾကီး သားကို ဆုေပးလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္မေျပာနဲ႔ တျခားေမာင္ႏွမေတြေတာင္မွ ေဒါသ အေတာင္႔လိုက္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မ်က္ရည္ေတြ အေတာင္႔လိုက္။ သူကေတာ႔ လိုဂို ဆုရွင္ အေနနဲ႔ ဆုေငြ ၁၀၀ က်ပ္ ရသြားတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ၾကက္ဥ တစ္လံုးမွ ၅ က်ပ္ ရယ္။
ကိုယ္႕လွ်ာကို ကိုယ္ ေဗ်ာက္အိုး လုပ္ေဖာက္ မေနပင္မဲ႔ တိတ္ဆိတ္စြာနဲ႔ ကိုယ္႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ကိုယ္ဝါးေနခဲ႔တယ္။ ေဆြးေျမ႕ေနတဲ႔ ညခ်မ္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေဖေဖ အိမ္ျပန္လာေတာ႔ ေဖေဖက ဆိုင္ကယ္ေပၚမွာ ေျပာတယ္။
“ သားက ဆုမရလို႔ ျဖစ္ေနတာလား။ ”
“ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရြးသင္႔တာကို ၾကည္႔မေရြးလို႔။”
ဒါနဲ႔ လမ္းေဘးက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ဆိုင္ကယ္ရပ္ျပီး အထဲမွာ ဝင္ထိုင္ရင္း. . .
“ ေရာ႔. .သားရဲ႕ ၾကိဳးစားမႈ အတြက္ ေဖေဖေပးတဲ႔ မုန္႕ဖိုး ။”
ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းမယူ။
“ ေရာ႔ေလ.၊ ”
“ မယူဘူး ေဖေဖ ။ ”
“ ဘာလို႔လဲ ဒါလည္း ၁၀၀ ပဲေလ။ ”
“ သားလိုခ်င္တာ ပိုက္ဆံ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ေကာင္း မေကာင္း စမ္းသပ္ အေရြးျခယ္ခံခ်င္တာ .. . ဒါပါပဲ။ ”
“ ဒီလို သားရဲ႕ တခ်ိဳ႕က သူတို႕ အတြင္းစိတ္မွာ ရွိတဲ႔ ညာဥ္ မေပ်ာက္တတ္ဘူး။ သူတို႕ သူမ်ားေတြ တကယ္ေကာင္းတယ္ ဆိုတာကို လက္မခံ မေရြးျခယ္ ႏိုင္ၾကဘူး။ ဒါကို အတၱစြဲ လို႔ ေခၚတယ္။
အခုလည္း သူက ေဖေဖ႕ကို ေျပာပါတယ္။ ဒီဇိုင္းစ ယူလာတဲ႔ ကိုၾကီးသား မို႔လို႔ အားနာလို႔ ေပးလိုက္တာ တဲ႔။ ”
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာမလို႔ ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေဖေဖက လက္ကာျပီး ဆက္ေျပာတယ္။
“ တကယ္ဆို ဘယ္သူပဲ ယူလာ လာေလ။ လက္ရာေကာင္းတာ ၊ ပံုေပၚေအာင္ ဆြဲႏိုင္သူကိုပဲ ေပးရမွာေပါ႔။ သူ႕ကိုယ္သူလည္း လိပ္ျပာ မလံုဘူးသား။ ဒါေၾကာင္႔ သူက ဒါေတြ လာရွင္းျပေနတယ္။ ေဖေဖ တစ္ခုပဲ ေမးမယ္။ အခု သား ဒီပံုေလးကို စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္လား။ ေက်နပ္လား။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔. .စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္တယ္။ အားရတယ္။ ”
“ ဒါဆို ရျပီ သား။ ဘယ္သူမွ ဘာမွ ကိုယ္႕ကို ဂုဏ္ျပဳမေနရင္လည္း အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္လုပ္ထားတာ ကိုယ္႔ဖာသာ ကိုယ္ စိတ္ေက်နပ္မႈ ရတယ္ ဆိုရင္ ဒါဟာ ပြဲျပီးတယ္။ ”
ဒါနဲ႔ပဲ ။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထြက္လာခဲ႔တယ္။ ေဖေဖ႔ဆီက မုန္႕ဖိုး ၁၀၀ ကၽြန္ေတာ္ မယူခဲ႔သလို ၊ ဆုေၾကးေငြ ၁၀၀ လည္း ကၽြန္ေတာ္ မရခဲ႔ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ေရြးျခယ္ခံရတယ္ ဆိုတဲ႔ လိုဂိုေလးဟာလည္း ဘယ္သူမွ ဆက္မသံုးၾကေတာ႔ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ The Flash လိုဂိုေလးေတြလည္း “ မွိန္ျပျပ ” ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ဗူးေလးထဲမွာ ကြဲေၾကတိုးတိတ္လို႔ ။
ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ေဖေဖ ေျပာတဲ႔ စကားေတာ႔ ရင္ထဲ ျငိစြဲ က်န္ေနခဲ႔တယ္။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးပါ. . .ေဖေဖ. . .။
------------------------------------------------------------------------------------------
“ အမေလးေလး. . .လူရုပ္ကို ၾကည္႔ပါဦး။ ကုလားရုပ္ေပါက္ေနတာပဲ။ ”
အိမ္ထဲကို ျပန္ဝင္လာလာခ်င္း ေမေမက ၾကြၾကြရြရြ လွမ္းခ်ီးမြမ္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မွန္ထဲ ျပန္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ . . .
“ ဟိုက္. . ။”
ကိုယ္ရုပ္ကိုယ္ေတာင္မွ မမွတ္မိ။ ေနကို မ်က္ႏွာမူထားျပီး တစ္ေနကုန္ထားလို႔ မ်က္ႏွာေတြ ေနေလာင္ျပီး မည္းသဲလို႔။
“ ဘယ္လို ျဖစ္ျပီး ဒီေလာက္ေတာင္မွ ေဆာ႔ရတာလဲ။ ”
ေမေမက လက္က မရုိက္ ၊ စကားလံုးေတြနဲ႔ ပူျပင္းစြာ ရိုက္တယ္။
“ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူးေလ.. .ေမေမ ၊ အစြမ္းကုန္ေတာ႔ ေဆာ႔လိုက္တာပဲ ”
လို႔ ျပန္ေျဖရင္ ေမေမ သေဘာက်မွာ မဟုတ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေရေသာက္ ခဏေနျပီး ေရခ်ိဳး သနပ္ခါးတံုးၾကီးကို ေသြးျပီး ခပ္ထူထူ လိမ္းထားလိုက္တယ္။
“ မျဖစ္ဘူး . .မျဖစ္ဘူး..မင္းကိုေတာ႔ မင္း အေဖ နဲ႔ တိုင္မွ ရေတာ႔မယ္။ ”
ဒီလိုသာ ေျပာတယ္။ ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ရိုက္တတ္သူ မဟုတ္။ ေမေမကေတာ႔ စိတ္မထင္ရင္ တံျမက္စည္း ေရာင္းသူ ေပ်ာ္ေအာင္ ရိုက္တတ္တယ္။ ေမေမလည္း တံျမက္စည္း အသစ္ရတာေပါ႔ေလ။ တံျမက္စည္းေရာင္းသူကလည္း အိမ္နားမွာ ခဏခဏ ဝဲေနတတ္တယ္။ ဒါကို တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္လို႔ ေခၚမလား မသိဘူး။
ေဖေဖ ျပန္လာေတာ႔ ေမေမက ပြစိပြစိ လုပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တိုင္ေနမွန္း သိေတာ႔ စာက်က္ေနသလိုနဲ႔ “ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အာရွတိုက္ထဲတြင္ ပါဝင္သည္။ ” လို႔ စာေတြ ေအာ္ရြတ္ျပီး ပြစိပြစိ လုပ္ျပေနတယ္။ နားကေတာ႔ ဟိုနားမွာ. . . စြင္႔လို႔။ ေဖေဖက ဘာမွ မေျပာ။ ေရမိုးခ်ိဳး ထမင္းစား တီဗီကို သူ႕ဖာသာ ထိုင္ၾကည္႔ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ အတိတ္အလန္႕ဆိုတဲ႔ စကားလံုးကို ပိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း အိပ္ယာဝင္ခဲ႔တယ္။
မနက္ မိုးလင္းေတာ႔ အထိတ္တလန္႕ေတြကို ပို္က္ျပီး ႏိုးလာရင္း အလန္႕တၾကား ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေဖေဖက ဖာသိဖာသာပဲ မနက္စာ စားေနတယ္။ ကျပာကယာနဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ ၊ သြားတိုက္ ဆိုတဲ႔ ကိစၥေတြ လုပ္ေနတုန္း ေဖေဖက လွမ္းေခၚတယ္။
“ အေၾကာ္သည္ လာပါဦး။ ”
တဲ႔.။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေခၚတာမဟုတ္ပါ။ သူ႔ဖာသာ အေၾကာ္စားခ်င္လို႔ လွမ္းေခၚတာ။ ျပီးမွ . . .
“ သား စားဦးမလား။ ”
တဲ႔။
“ ဟုတ္..သား ပဲကပ္ေၾကာ္ ၂ ခု။ ”
ဒီလို မွာျပီး ေဖေဖ ေဘးမွာ ရာသီဥတုက ငါ ထင္သလို မဆိုးဘူး ဟ ဆိုျပီး အထိတ္တလန္႕ေတြကို လႊတ္ခ်ျပီး ထိုင္လိုက္တယ္။ ပဲကပ္ေၾကာ္တင္ မကဘူး။ ဘူးသီးေၾကာ္ေတြေရာ။ ဘူးသီးေၾကာ္ဆို ကၽြန္ေတာ္က မုန္႕ႏွစ္ထဲမွာ ငွက္ေပ်ာ္သီး ထည္႔မေၾကာ္ရင္ မစားခ်င္။ ၾကိဳက္ေသာ္လည္း ဒါမဟုတ္ရင္ မစား။ ဒီလို ေခ်းမ်ားမ်ား။
“ မေန႔က သားေမေမက ေျပာတယ္။ တေနကုန္ပဲ စြန္ေလွ်ာက္လႊတ္ေနတယ္ဆို။ ”
ခုနက လႊတ္ခ်ထားတဲ႔ အထိတ္တလန္႕ၾကီး ျပန္ေကာက္ ကိုင္ထားလိုက္ရတယ္။ ျပီးေတာ႔ ျပန္ေျဖရတယ္ တစ္လံုးတည္း . .
“ ဟုတ္. . ၊ ”
“ သား ျပန္လာေတာ႔ မ်က္ႏွာၾကီး မည္းသဲေနေအာင္ ေနေလာင္ထားတယ္ဆို။ ”
“ ဒါေတာ႔ မသိဘူး ေဖေဖ ၊ သားမွ မျမင္ရတာ။ ေမေမေျပာလို႔ သနပ္ခါးေတာ႔ ထူထူလိမ္းထားတယ္။ ”
“ ၾသ...။ ”
ေဖေဖ ဘာမွ ဆက္မေျပာ။ ေနာက္မွ. . .
“ သား အခု စြန္ ေတာ္ေတာ္ လႊတ္တတ္ေနျပီလား။ ”
စြန္လႊတ္တာ အိုးထဲက ငါး ေရထဲ လႊတ္တာေလာက္ မလြယ္တာေတာ႔ လူတိုင္း အသိ။
“ ဟုတ္. . နည္းနည္းေတာ႔ လႊတ္တတ္ေနျပီ။ ”
“ ဘယ္ေလာက္ ကၽြမ္းေနျပီလဲ။ ”
“ မွ်ားေတာ႔ မွ်ားတတ္ေနျပီ။ ဒါေပမဲ႔ လူတိုင္းကိုေတာ႔ မႏိုင္ေသးဘူး။ ”
“ ဟုတ္ျပီ။ ဒါဆို ေဖေဖ ေမးမယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ သား စြန္ေကာင္းေကာင္း လႊတ္တတ္မလဲ။ ”
“ မသိဘူးေလ ေဖေဖ။ ”
“ ဟာ ဒီလိုလုပ္လို႔မရဘူးေလ။ ဘယ္ကိစၥ မဆို ၊ ဘယ္ပညာရပ္မဆို အခ်ိန္အကန္႕အသတ္ရွိရတယ္။ ဥပမာကြာ ေက်ာင္းတတ္တယ္ေနာ္။ ၈ လေက်ာ္တတ္တယ္။ အတန္းတင္စာေမးပြဲၾကီး ေျဖရတယ္။ ဒီမွာ ေအာင္တယ္ ဆို ေအာင္ ၊ မေအာင္ရင္ က် ဒါပဲ။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါေတာ႔ တတ္ မတတ္ စစ္ရမွာပဲ။
အခုလည္း သား ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ဆို စြန္လႊတ္တတ္မလဲ။ ”
“ ႏွစ္လဆိုရင္ေတာ႔ သား ေကာင္းေကာင္း လႊတ္တတ္မွာပါ။ ”
“ ဟုတ္ျပီ။ ဒါဆို သားကို ေဖေဖ လိုသေလာက္ ပိုက္ဆံေပးမယ္။ ဒီႏွစ္လ အတြင္းမွာ သူမ်ားထက္ သာေအာင္ စြန္ လႊတ္စမ္း။ ဒါေပမဲ႔ တစ္ခု ရွိတယ္။ စြန္ေတာ႔ လံုးဝ မလိုက္ရဘူးေနာ္။ စြန္လိုက္တာ အႏၱရာယ္ ရွိတယ္။ ”
“ ဟုတ္..လံုးဝ မလိုက္ပါဘူး ေဖေဖ။ သားက စြန္ပဲ လႊတ္တာပါ။ ”
တကယ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ လံုးဝ စြန္ မလိုက္ပါ။ တစ္ေကာင္ျပတ္္ တစ္ေကာင္တပ္ လႊတ္ေနႏိုင္တာပဲေလ။ ႏွစ္လတာ အခ်ိန္မွာ စြန္ေလးနဲ႔ အတူ ကိုယ္႔ဖာသာ မုိးပ်ံေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ စြန္လႊတ္တယ္။ စြန္မွ်ားတဲ႔ ေနရာမွာ ကိုသာဓု ဆိုသူ တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္႕တို႔နားမွာ ေနတယ္။ သူက အရင္က လြတ္လပ္ေရး ျပိဳင္ပြဲေတြမွာေတာင္မွ စြန္မွ်ားျပိဳင္ပြဲမွာ ဆုရဖူးသူ။
သူနဲ႔ ခင္မင္မိတဲ႔ ေနက စျပီး စြန္လႊတ္ျခင္း ရသ ကို ကၽြန္ေတာ္ သိခဲ႔ရတယ္။ သူက ၾကိဳးေလးေပၚမွာ စြန္ကို ခ်ိတ္လို္က္ျပီး လႊတ္တတ္သူ မဟုတ္။ သူ ကိုယ္တိုင္ပါ ပါဝင္ ေဝ႔ဝဲတတ္တယ္။ စြန္တစ္ေကာင္ကို အရင္ ေသခ်ာ ၾကည္႔တယ္။ ကိုင္း ၊ စာရြက္ ၊ ၾကိဳး ဒါေတြကို ေသခ်ာ ရွင္းျပတယ္။ ျပီးေတာ႔ သူ႔မွာ ထူးျခားတာ စိတ္ရွည္မႈ။ ျပိဳင္ဆြဲလို႔ မႏိုင္ႏိုင္တဲ႔ ကိစၥေတြမွာ သူ ဘယ္ေတာ႔မွ ျပိဳင္မဆြဲ ၊ အစြမ္းကုန္ ဆိုတာထက္ပိုျပီး သူ ေလ်ာ႔တယ္။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ သူေလ်ာ႔လည္း ဆိုရင္ ျပိဳင္ေလ်ာ႔ေနရင္း စြန္က သူေရာ ၊ ကိုယ္ေရာ မျမင္ရေတာ႔ ဒီအခ်ိန္တိုင္ေအာင္ သူက ေလ်ာ႔ေနဆဲ။ တစ္ဖက္လူက စိတ္မရွည္ပဲ ဆြဲလိုက္ေတာ႔မွ ဆြဲသူ ျပတ္သြားခဲ႔တယ္။ ဒီေတာ႔မွ သူက မျမင္ရေတာ႔တဲ႔ ေနရာက စြန္ေလးကို စိတ္အမွန္းနဲ႔ ျပန္ရစ္တင္တတ္တယ္။ အၾကိမ္ ၁၀၀ မွာ ၉၈ ခါေတာ႔ ျပန္တတ္လာတာပါပဲ။
တကယ္လို႔ ျပန္ကို မတတ္လာပဲ တစ္ေနရာရာနဲ႔ ညွိေနရင္ သူက တိတ္တဆိတ္ပဲ ဆြဲျဖတ္လိုက္ေလ႔ရွိတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕ကို ေစာေစာက ဆြဲလိုက္ေရာေပါ႔ ကိုသာဓု ရာ ဆိုရင္ သူ ျပန္ေျပာတဲ႔ စကားက လွပ ေသသပ္လွတယ္။
“ ကၽြန္ေတာ္က စြန္မွ်ားေနရာက မရံႈးခ်င္လို႔. .ဒီလိုပဲ တစ္ေနရာရာနဲ႔ ျငိျပီး အဆံုးခံလိုက္တာ။ ”
တဲ႔။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ ဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ မနက္ မိုးလင္းကတည္း ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ရစ္ဘီးပိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ထြက္တယ္။ ညေနေစာင္းမွ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ဝင္တယ္။ မ်က္ႏွာေတြ အသားေတြလည္း မည္းမည္းေမွာင္ျပီး ရဲရဲနီေနတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္လျပည္႔ခါနီးေတာ႔ စြန္လႊတ္တဲ႔ ေလာကမွာ ကၽြန္ေတာ္က အခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စြန္တတ္လာျပီ ဆိုရင္ အားလံုးက သိမ္းသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စြန္လႊတ္ေနတယ္ ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ အေပၚကို မတတ္ၾက။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္မိ သလိုလို ၊ သူမ်ားေတြရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ငါက လိုက္မွ်ားျပီး ဖ်က္ဆီးေနသလို ျဖစ္ေနတာလား လို႔။ ဒါေပမဲ႔ ဒီအခ်ိန္ကာလက ဘာမွ မၾကာခဲ႔ပါ။
ႏွစ္လျပည္႔ေတာ႔ ေဖေဖက . . .
“ သား ဘယ္လိုလဲ စြန္လႊတ္တတ္ျပီလား။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔. .ေဖေဖ လႊတ္တတ္ရံုမကဘူး။ လႊတ္ခ်င္ စိတ္ကို မရွိေတာ႔တာ။ ”
ဒီေတာ႔ ေဖေဖက ေမးတယ္။
“ ဘယ္လို ျဖစ္လို႔လဲ သားရဲ႕။ ”
“ သားတတ္လာရင္ သူမ်ားေတြက သိမ္းသြားတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း လႊတ္သလို ျဖစ္ေနေတာ႔တာေပါ႔။ မွ်ားစရာလည္း လူမရွိေတာ႔ဘူး။ ”
ငါးခူျပံဳးလား ၊ ငါးသေလာက္ျပံဳး လားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ မၾကည္႔မိလို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိ။ ဒါေပမဲ႔ ေဖေဖက ဒီလို ျပံဳးတယ္။
“ ဒီလိုပဲသားရဲ႕။ ကိုယ္႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ က တစ္ခါတစ္ေလ သူမ်ားကို အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ကြာ ..ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဆိုတာ ကိုယ္လည္း လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းႏိုင္ရင္း သူမ်ားေတြလည္း လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းခြင္႔ကြ။
ဒါေတြ ထားပါေတာ႔ေလ။ သား အခု စြန္လည္း လႊတ္တတ္ျပီ ၊ ႏွစ္လလည္း ျပည္႔ျပီ ဆိုေတာ႔ စြန္လႊတ္တာကို နားလိုက္ေတာ႔ကြာ။ သား ေမေမက မၾကိဳက္ဘူးေဟ႔။ ”
ဒီအခ်ိန္က စျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ ရစ္ဘီးေလး ဖုန္တတ္ေနခဲ႔တာ အခု အခ်ိန္အထိပါပဲ။ ( အခုလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ၾကိဳးေတြကေတာ႔ ရည္းစား မရွိပဲ ေဆြးေျမ႕လို႔။ ) ဒီလို ကိစၥတစ္ခုကို မလုပ္ေစခ်င္လို႔ ၊ မၾကိဳက္လို႔ ဆိုတိုင္း “ ေတာ္ျပီ မလုပ္နဲ႔ေတာ႔ အခု ရပ္ ” ဆိုျပီး မေျပာပဲ။ အစြမ္းကုန္ လုပ္ ၊ တတ္ရင္ ရပ္ လို႔ ေဖေဖက သင္ေပးခဲ႔တယ္။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးပါ. . .ေဖေဖ. . .။
-------------------------------------------------------------------------------------------
ိျခံထဲမွာ အပင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ စံုစံု ရွိတယ္။ ေက်ာက္ေျမာင္းက အိမ္မွာ ဆို ေနာက္ေဖးမွာ အုန္းပင္တင္ မနည္း။ ငွက္ေပ်ာပင္ကလည္း ေတာထေနတယ္။ ပ်င္းပ်င္း ရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္က အဘိုးရဲ႕ ငွက္ၾကီးေတာင္ၾကီး ျဖဳတ္ျပီး “ ေဒးဗစ္ခ်မ္း ” လည္း မဟုတ္ပဲ ၊ သူ႕ကားေတြ ၾကည္႔ျပီး ဓါးေရး ဝင္ဝင္ျပေလ႔ရွိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႕ကို သူတို႔ မယွဥ္ႏိုင္။ အားလံုး အတုန္းအရံုး က်ဆံုးလို႔။ ေခြေခါက္ ပြက်ဲေနတဲ႔ ငွက္ေပ်ာပင္ အစိတ္အပိုင္းေတြ ေတြ႕ရင္ အဖြားက ေဒၚျမေလး မဟုတ္ပဲ သူရဲ႕ စကားကို ခဏခဏ ယူသံုးတယ္။
“ မေျပာခ်င္ဘူး . . ေျပာကို မေျပာခ်င္ဘူး။ ဘယ္လို ေကာင္ေလးမွန္း မသိဘူး။ ေမ်ာက္မူးေသ ေလး။ ”
ဒီလို ကပ္ပြန္းတပ္ျပီး ဆက္ေျပာတတ္တယ္။
“ ငါ တို႔ဖို႔ ဆိုျပီး ထားထားတဲ႔ ငွက္ေပ်ာဖူးေလးေတြပါ ကုန္ပါျပီ။ ”
တဲ႔ ။ ဒီေတာ႔မွ အဖြား ေဒါသထြက္ရတဲ႔ အေၾကာင္းကို သိေတာ႔တယ္။ သူစားစရာေတြကို ထိလို႔။ ဒီလို အမိႈက္ဖြတတ္သူ တစ္ေယာက္ကို ေဖေဖက တစ္ေန႔ေတာ႔ ဒီလို ေျပာတယ္။
“ သားေရ . .၊ သားနဲ႔ ေဖေဖ အိမ္ေဆးသုတ္ရေအာင္။ ”
လုပ္လိုက္ေလ ၾကာသလားလို႔ေပါ႔။
“ သုတ္ေလ ေဖေဖ။ သားလည္း ဝိုင္းသုတ္မယ္။ ”
ေဖေဖက ေခါင္းခါရင္း . .
“ မဟုတ္ဘူး. . သားရဲ႕။ ေဖေဖ ေဆးသုတ္ခ်င္တာ စိတ္ကူးထဲမွာ. . .။ ”
“ ဟင္. . .ဘယ္လိုသုတ္မွာလဲ။ ”
“ ေဆးသုတ္တာလည္း သားလည္း ေတြ႕ဖူူးတာပဲေလ။ ဒါကို စိတ္ကူးထဲကေန သုတ္ရေအာင္။ သား လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ယူမလဲ။ ”
“ သံုးေယာက္ ေဖေဖ။ ”
“ အိုေက. . . ရျပီ စေတာ႔. . .။ ”
“ ဟဲဟဲ အိမ္ဆိုတာ ေခါင္မိုးကို အရင္သုတ္မွ ေခါင္မိုးမသုတ္ပဲ ေဘးေတြ သုတ္ျပီးမွ ေခါင္မိုးကို သုတ္ရင္ ေခါင္မိုးက ဖုန္ေတြျုပန္ေပမယ္။ ”
“ ဟုတ္တယ္ အမွန္ပဲ။ ကဲ စသုတ္ေတာ႔. . ။ ”
“ C20 ေခါင္မိုးသုတ္ေဆး အစိမ္းေရာင္ ဝယ္ျပီး သုတ္မယ္။ ”
“ ဘာလို႔ အစိမ္းေရာင္ ဝယ္သုတ္ရတာလဲ။ ”
“ ေဖေဖ ေျပာဖူးတယ္ေလ။ ေခါင္မိုးသုတ္ေဆးမွာ အနီေရာင္က ေသာက္ေရခံလို႔ မရဘူး။ အစိမ္းေရာင္ပဲ ေရေသာက္ခံလို႔ရတယ္ဆို. .။ ”
“ ဟုတ္တယ္. . မွန္တယ္။ စသုတ္ေတာ႔မလား။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔. .သုတ္ျပီ။ ”
“ သုတ္ရင္ မွားျပီ ေခါင္မိုးမွာ ဖုန္ေတြ ရွိေနတယ္၊ ဒါေၾကာင္႔ ဖုန္ေတြနဲ႔ ေဆးေတြ ေရာျပီး သုတ္လို႔ မရေတာ႔ဘူး။ ေထြးေထြးၾကီး ျဖစ္ေနျပီ။ ”
“ ဒါဆို ဓါတ္ဆီနဲ႔ ျဖန္ဖ်က္ခိုင္းရမယ္။ ”
“ ဟုတ္ျပီ.. အလုပ္သမားေတြက ဓါတ္ဆီ ၄ ပုလင္းလိုတယ္ လို႔ ေျပာျပီး ၂ ပုလင္းပဲ သံုးျပီး ၂ ပုလင္းကို ခိုးထုတ္တယ္။ ”
“ အင္. . ။ ”
ဒီလိုနဲ႔ အိမ္တစ္လံုးကို စိတ္ကူးထဲမွာ ေဆးသုတ္တာ . . ၊ အိမ္တစ္လံုး မေျပာနဲ႔ အိမ္ေခါင္မိုးနဲ႔ တင္ ကၽြန္ေတာ္ ၃ ရက္ၾကာသြားတယ္။ အိမ္တစ္လံုးလံုးကို စိတ္ကူးထဲက ေဆးသုတ္တာ ၂ ပတ္ေလာက္ ၾကာသြားတယ္။
သူမ်ားေတြ ေျပာေျပာေနသလို စိတ္ကုူးနဲ႔ လုပ္တာ လြယ္တယ္ ဆိုုတာ ေဖေဖက ဒီလို ေသခ်ာ ေျပာျပေတာ႔ စိတ္ကူးနဲ႔ လုပ္တာေတာင္မွ မလြယ္လွပါ။ တကယ္ေတာ႔ ဒါဟာ Management တစ္ခုကို သင္ေပးတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ၾကီးမွ သေဘာေပါက္ခဲ႔ရတယ္။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးပါ. . .ေဖေဖ. . .။
----------------------------------------------------------------------------------------
အရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေခၚေျပာဖူးတယ္။
“ သား ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္ျပီလား။ ”
အေဖတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ သားတစ္ေယာက္ကို ဒီလို ေမးတယ္ ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ေတာ႔ စြန္႕စားတာ ျဖစ္မိေစတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မေသာက္တတ္ေသး။
“ မေသာက္တတ္ပါဘူး ေဖေဖ။ ”
“ ေအး ဒါဆို ေဖေဖ ေျပာထားရဦးမယ္။ ေဆးလိပ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ႔ ဘာမွေတာ႔ အရသာ မရွိပါဘူး။ လံုးဝ အရသာ မရွိဘူးေတာ႔ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ဒီေတာ႔ ေဖေဖက သားကို အၾကံေပးခ်င္တယ္။ ေဆးလိပ္ ေသာက္မယ္ ဆိုရင္ ေတြ႕ကရာေတြေတာ႔ မေသာက္နဲ႔ မေကာင္းဘူး။ ေကာင္းတာေတြပဲ ဝယ္ေသာက္ကြာ။
တကယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ထုတ္ထားတဲ႔ ေဆးလိပ္ေတြပဲ ဝယ္ေသာက္ကြာ။ 555 တို႔ ၊ Marlboro တို႔ ဒါေတြပဲ ေသာက္ကြ။ ျပီးေတာ႔ တစ္လိပ္ခ်င္း ဝယ္မေသာက္နဲ႔ အတုမိမယ္။ ဘူးလိုက္သာ ဝယ္ေသာက္။ ”
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ေဆးလိပ္မေသာက္ခင္ အခ်ိန္ဆိုေတာ႔ ဘာမွ ထူးထူးေထြေထြ မခံစားရေပမဲ႔ ေဖေဖ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ သားသမီးကို ဆံုးမတာ လႊဲေနျပီ လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဒါနဲ႔တင္ မရပ္ေသးဘူး ေဖေဖက ထပ္ေျပာေသးတယ္။
“ သား. .သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ ဆံုရင္ ေဖေဖတို႔ တုန္းက အရက္ေသာက္ျဖစ္တယ္ကြ။ သားတို႔လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆံုရင္ အရက္ေသာက္မလားေဟ႕ ဆိုျပီး အရက္ေသာက္ျဖစ္မွာပဲ။ ဆံုတယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ ေသာက္ခ်လိုက္ကြာ။ ဒါေပမဲ႔ တမင္ ဘယ္ေန႕ေသာက္ၾကမယ္ေဟ႕ ဆိုျပီး ဆံုေအာင္ေတာ႔ မလုပ္နဲ႔။ ေနာက္ျပီး အရက္ေသာက္မယ္ ဆိုရင္ ဘယ္မွာ ေသာက္မွာလဲ ေဖေဖ႕ကို ေျပာသြား ၊ မူးလဲေနရင္ ေဖေဖ လာထမ္းရေအာင္. . ။ ”
ေဖေဖက ဒီလိုေတြ ဖြင္႔ေပးထားလို႔ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိပ္လည္း ေသာက္ခ်င္ရင္ ေဖေဖေျပာသလို မာဘိုရို ဗူးလိုက္ဆြဲေသာက္တယ္။ အရင္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရွိတယ္ေလ။ ေနာက္ေတာ႔ ေဘာလံုးကန္ေနတာနဲ႔ ေဆးလိပ္လည္း မေသာက္ျဖစ္။ အရက္ကေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆံုတိုင္း ေသာက္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ေဖေဖေျပာသလို တမင္ဆံုေအာင္ေတာ႔ မလုပ္ျဖစ္ေပမဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ားေနတဲ႔ အတြက္ ေန႕တိုင္းကို ဆံုျဖစ္ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္တုန္းကမွလည္း ေဖေဖ လိုက္တြဲ ၊ လိုက္ထမ္းရတယ္ လို႔ မရွိပါ။ အရက္မေသာက္ဘူး ဆိုျပီး အိမ္က တားထားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ မူးရူးျပႆနာတတ္ အိမ္နဲ႔ ကိြဳင္တတ္ေနခ်ိန္မွာ ဖြင္႔ထားတဲ႔ ေဖေဖ႔ကေတာ႔ ဘယ္မွ မလိုက္ရသလို အခ်ိန္တန္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကိုပဲ ျပန္အိပ္ေနၾကပါပဲ။
အခုေတာ႔ ေဖေဖက ၾကံဳရင္ ၊ ဆံုရင္ ေသာက္ ဆိုတာေတာင္မွ မေသာက္ျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ ဒီမွာကေတာ႔ ပိုျပီး ၾကံဳစရာ ၊ ဆံုစရာေတြ မ်ားတယ္ေလ။ တခ်ိဳ႕စည္းကမ္းၾကီးတယ္ ဆိုေသာ သူငယ္ခ်င္း မိဘေတြရဲ႕ သားသမီးေတြ အရက္သမားျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာကို ၾကားမိတုိင္း ေဖေဖရဲ႕ ေမွ်ာ္ျမင္ဆံုးမ တတ္မႈကို ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းဆြတ္ သတိရမိတတ္တယ္။
ဖိထားလြန္းရင္ ၾကြတတ္လာသလို ၊ ႏွိမ္ထားလြန္းရင္လည္း ကန္ထြက္တတ္လာတဲ႔ သေဘာတရားကို သိရွိပိုင္ႏိုင္စြာ ေဖေဖက က်င္႔သံုးခဲ႔တယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အရြယ္ေရာက္လာမွ သိခ႔ဲရတယ္။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးပါ. . .ေဖေဖ. . .။
--------------------------------------------------------------------------------------
ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အေဖ တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။
မႏႈိင္းယွဥ္ေကာင္းေပမဲ႔ ေဖေဖကေတာ႔ သား ေဖေဖထက္ ေတာ္ေအာင္ ၾကိဳးစား လို႔ အျမဲေျပာတတ္တယ္။ အေဖ႕ထက္ သားက ေတာ္မွ မ်ိဳးဆက္ဆိုတာ တိုးတတ္တာ လို႔လည္း အျမဲဆံုးမတတ္တယ္။
ဒါေပမဲ႔. . .
ကၽြန္ေတာ္႔အေဖကို ကၽြန္ေတာ္ သာေအာင္ ဆိုတာထက္ ေဖေဖ႔ကို မွီေအာင္ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ တတ္ႏိုင္မယ္ မထင္ပါ။ ေဖေဖက အလြန္ေတာ္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ ေဖေဖရထားတဲ႔ လက္မွတ္ေတြမ်ိဳးလည္း ကၽြန္ေတာ္မွာ ျဂိဳလ္သား ET လက္တစ္ဖက္ေတာင္မွ မရွိ။ ေဖေဖကေတာ႔ ဒါေတြ ၾကြယ္ဝတယ္။
ေဖေဖလို႔ ရင္႔သန္ေသာ ေရွ႕ေနာက္ျမင္တတ္တဲ႔ စြမ္းရည္မ်ိဳးလည္း ကၽြန္ေတာ္႕မွာ မရွိ။ ေဖေဖလိုလည္း ကရာေတး ကၽြန္ေတာ္က မတတ္။ ျမန္မာ႔သိုင္းေတာ႔ နည္းနည္းရတယ္ . .အဟီး။ ေဖေဖလိုလည္း ဂ်ဴဒို မတတ္။ ေဖေဖလိုလည္း ကၽြမ္းဘား မထိုးတတ္။ ( ကၽြမ္းဘားထိုး ဇာတ္က်ိဳး ဆိုတာမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္က..။) ေဖေဖလို ေရကူးရင္လည္း ပလံု ဆို ျပန္မေပၚ။ ေဖေဖလိုလည္း အသက္ ၂၅ မွာ သားတစ္ေယာက္ မပိုင္ဆိုင္ႏုိင္ေသး။
အခုေတာ႔ ေဖေဖန႔ဲ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္ပါးပါးေလးဆိုေသာ နံရံတစ္ဖက္ျခားေနခဲ႔ျပီ။ လာခ်င္ရင္ အနီးေလး ဆိုေပမဲ႔ ၊ မလာခ်င္တာ မဟုတ္ေပမဲ႔ ေဝးေနခဲ႔တာ ၾကာျပီ။ အရင္ကလို ေလသံထက္ပိုတိုးျပီး ေျပာတတ္တဲ႔ ေဖေဖ႔စကားသံေတြ အားေဖ်ာ႔စြာ ၾကားရတယ္။ ဘာပဲ ဆံုးမ ဆံုးမ အေမးစကားေတြနဲ႔ ေျပာတတ္တဲ႔ ေဖေဖ အသံကို အားေလ်ာ႔စြာ ၾကားမိတယ္။
“ ေယာက်္ားဆိုတာ ငုပ္မိသဲကိုင္ ၊ တတ္ႏိုင္ဖ်ားေရာက္ပဲ။ ” လို႔ တိုတိုဆံုးမဖူးေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္္ သဲလည္း မထိေသးသလို ၊ အဖ်ားကိုလည္း မျမင္ရေသးဘူး ေဖေဖ။
ေဖေဖေျပာဖူးသလို “ ေညာင္သီးလည္း စားရင္း ေလးသံလည္း နားစြင္႔ရတာ။ ” ၾကာလာေတာ႔လည္း နားစြင္႔ရင္း ခရီးဖင္႔တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလလည္း ေညာင္ညိဳရြက္ေတြ ေဝေဝ ၊ ေညာင္ကိုင္းေတြ ေတြေတြက်ေနတတ္တဲ႔ ေနရာေတြမွာ တြယ္တတ္ ေဆာ႔ဖူးတာေတြကို ျပင္းျပင္းျပျပ သတိရမိေသးရဲ႔။ ေဆာင္းတြင္း မနက္တိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္ဖုူးတတ္တဲ႔ ကန္ေတာ္ၾကီး ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လက္ခုပ္သီး ဆိုတာ ဘာ ၊ ကဗီြးပင္ရဲ႕ ထူူးျခားခ်က္ ၊ ေရစပ္မွာ ပုစြန္ဆိတ္ေလးေတြ ဖမ္းဖူးတာေတြကိုလည္း သတိရမိပါေသးတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေဖေဖနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အနီးကပ္ဆံုး အခ်ိန္ေတြပါပဲ။
ေဖေဖေရ. . .
တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္က ေရာက္ေပမဲ႔ လူက မေရာက္ႏိုင္ခဲ႔ဘူး။ မေန႕က ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေန႕လံုး လက္က်န္ လက္ခံထားတဲ႔ အလွဴေငြေတြ လႊဲေပးဖို႔ ျမိဳ႕ထဲကို ေငြသြားလႊဲတယ္။ ျပန္လာေတာ႔ ကားေပၚမွာတင္ အစ္ကိုလို ခင္ရသူက သူ႕သားေလးကို ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးဖို႔ ေခၚတယ္။ ဒီကိုသြားေနတုန္း စုူပါဗိုက္ဆာ တရုတ္က သူ႕အိမ္က ကြန္ပ်ဴတာ ဘာျဖစ္လဲ လာၾကည္႔ဖို႔ လာေခၚေတာ႔ လိုက္သြားရတယ္။ အားလံုးျပီးလို႔ ျပန္ေရာက္ေတာ႔ ညေန ၄ နာရီ နီးပါး။
ဒါနဲ႔ ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ထိုးအိပ္လိုက္တာ အလုပ္သြားခါနီးမွ ႏိုးတယ္။ ကမန္းကတန္းျပင္ျပီးေတာ႔ အလုပ္ကို ထြက္လာေတာ႔ ၁၀ မိနစ္ အလို။ အလုပ္ထဲ Finger Print ႏွိပ္ရင္း ဖုန္းထဲကို စစ္လိုက္ေတာ႔ ဖံုးထဲမွာ လက္က်န္ Credit က ၈ က်ပ္ ေက်ာ္မွ်သာ။ ထပ္ျဖည္႔ဖို႔ အခ်ိန္ကလည္း မေလာက္ေတာ႔ ။ တစ္ေနကုန္ သံုးထားရတဲ႔ ဖုန္းေၾကာင္႔ လက္က်န္က နည္းသြားတယ္။
၂ နာရီေက်ာ္လို႔ ဒီစာကို အစ ေရးေနရင္း ေဖေဖ႔ဖုန္းကို ေခၚလိုက္ေတာ႔ ပါးလ်တဲ႔ ေလသံနဲ႔ ေဖေဖ လာကိုင္တယ္။ “ ဟလို ” တဲ႔။ မ်ားမ်ားေျပာခ်င္ေပမဲ႔ Load က ေျပာခြင္႔မျပဳ။ ေဖေဖေမြးေန႕အတြက္ ဆုေတာင္းေပးရင္း ေဖေဖ႔ဆီက မထင္မွတ္တဲ႔ အခ်ိန္ ဖုန္းဆက္လို႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အသံကို နားေထာင္စြင္႔ရင္း အခ်ိန္ အနည္းငယ္မွာပဲ ဖုန္းရပ္သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႕ကို အျမဲတမ္း ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေျပာဆို ဆံုးမခဲ႔ေပမဲ႔ ေဖေဖ႕ေမြးေန႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္မ်ားမ်ား မေျပာလိုက္ႏိုင္တဲ႔ အတြက္ ကိုယ္႕ဖာသာကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္လိုက္ပါတယ္ ေဖေဖ။ ေဖေဖ႔ဆီက မ်ားမ်ား မၾကားလိုက္ရေပမဲ႔လည္း အရင္ စကားေတြနဲ႔တင္ ႏွလုံးေသြးေတြ ရဲေနႏိုင္ပါတယ္ေဖေဖ။ ဟိုးအရင္က ေဖေဖ ေျပာဆို ဆံုးမတာေတြကို သားအကုန္ေတာင္မွ လိုက္မလုပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး ေဖေဖ။
အျမဲတမ္း ဆိုဆံုးမမႈေတြ အတြက္ အျမဲတမ္း ၾကားေယာင္ မွတ္သားေနလွ်က္ပါ။
ဒီအတြက္ ေက်းဇူးပါ. . .ေဖေဖ. . .။
ေဖေဖ႔ အသက္ ၅၆ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ အမွတ္တရ ေရးပါသည္။
ကိုေဇာ္
.
7 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ကိုေဇာ္႕အေဖ ၅၆ေမြးေန႕မွသည္ ႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္ တိုင္ပါေစ..
အေဖအတြက္ အမွတ္တရ ပိုစ္႕ေလးေရးတဲ႕အတြက္
ေလးစားပါတယ္..
ေသခ်ာလာဖတ္သြားပါတယ္ ဆရာသမား
ကိုေဇာ္ေရ ဒီေန႕မွ ေရာက္ၿဖစ္လို႕ ကိုေဇာ္႕အေဖ ၅၆ ႏွစ္ေၿမာက္ ေမြးေန႕မွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ၿဖတ္သန္းနိုင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
အေဖ ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ ့မထိုက္တန္တဲ့ အေဖေတြ ေလာကမွာ အမ်ားၾကီးပါ။ ကိုေဇာ္အေနနဲ ့ကိုေဇာ့္အေဖအတြက္ ဂုဏ္ယူပါ။ ကိုေဇာ္ရဲ ့ next generataion ကလည္း ကိုေဇာ့္အတြက္ ဂုဏ္ယူႏိုင္ပါေစ
you are too lucky to have a such father.
ေက်းဇူးႀကီးေပ ကုိေဇာ့္ေဖေဖ ၅၆ ႏွစ္ေျမာက္မွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာဆီသုိ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့စြာျဖင့္ ဘ၀ခရီးလမ္းကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ပါေစရွင္။
...
buy tramadol cod tramadol dosage liquid - tramadol online order
Post a Comment