မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


13 March 2010

0 မဆုတ္မနစ္ေသာ စိတ္ဇြဲ





ေရေအာက္ရတနာ ရွာေဖြသူ မဲလ္ဖစ္ရွာ ဆိုသူ တစ္ေယာက္ရွိသည္။

အာတိုခ်ာ အမည္ရွိ စပိန္ေရွးေဟာင္း သေဘၤာတစ္စင္းသည္ အေမရိကန္ျပည္ အေရွ႔ေတာင္ပိုင္း ဖေလာ္ရီဒါ ကၽြန္းဆြယ္အနီး ပင္လယ္ျပင္ တစ္ေနရာ၍ နစ္ျမွပ္ခဲ႔ေၾကာင္းႏွင္႔ ထိုသေဘၤာေပၚတြင္ အဖိုးတန္ရတနာ အေျမာက္အျမား ပါသြားခဲ႔ေၾကာင္းကို ဖစ္ရွာသည္ စပိန္ေမာ္ကြန္းတိုက္ရွိ မွတ္တမ္းတစ္ခုအရ သိရွိခဲ႔ရသည္။

သို႕ေသာ္ တစ္စြန္းတစ္စ သိရရံုမွ်သာ ျဖစ္ျပီး အာတိုခ်ာႏွင္႔ ပတ္သတ္၍ ျပည္႔စံုခိုင္မာေသာ အခ်က္မလက္မ်ားကိုကား သူ ဘယ္ကမွ် မရရွိခဲ႔ေပ။

အေထာက္အထား နည္းေသာ္လည္း ဖစ္ရွာသည္ ေရေအာက္ရတနာ ရွာေဖြေရးႏွင္႔ ပတ္သတ္၍ အေတြ႔အၾကံဳ ၾကြယ္ဝသူျဖစ္ရာ သူ.ယခုရထားေသာ အေထာက္အထားမွ်ႏွင္႔ပင္ “ အာတိုခ်ာ ” ကို ရွာေဖြရန္ အေၾကာင္းလံုေလာက္သည္ဟု ယံုၾကည္ခဲ႔သည္။

ဖစ္ရွာ သည္ အာတိုခ်ာအား ဆယ္႔ေျခာက္ႏွစ္တိုင္တိုင္ ရွာေဖြခဲ႔ျပီး ၊ ရွာေဖြစရိတ္အျဖစ္ ေဒၚလာ ၁၆ သန္းနီးပါးမွ် ကုန္က်ခဲ႔သည္။ ထိုဆယ္ေျခာက္ႏွစ္အတြင္း သူသည္ အာတိုခ်ာသေဘၤာမွ က်သည္ဟု ယူဆရသည္႔ ေရွးေခတ္လက္ရာ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကို ပင္လယ္ေရေအာက္ ၾကမ္းျပင္တစ္ေနရာမွ ေတြ႔ရွိခဲ႔ရသည္။ သို႕ေသာ္ သေဘၤာကိုကား မေတြ႕ရေသးေပ။

ႏွစ္ကာလ ရွည္ၾကာလာေသာအခါ ဖစ္ရွာအား အာတိုခ်ာ ရွာေဖြေရးအတြက္ ေငြအရင္းအႏွီး ေထာက္ပံ့ေပးသူမ်ားက အယံုအၾကည္ကင္းမဲ႔လာၾကသည္။ ေရေအာက္မွ ရသည္ ဆိုေသာ ပစၥည္းေတြကလည္း အတုအေယာင္ပင္ျဖစ္မည္ဟု မွတ္ယူလာၾကသည္။ ေနာက္ထပ္ ေငြးေၾကးေတာင္းခံေကာင္းေအာင္ ၾကံဖန္ျခင္းျဖစ္မည္ဟု မွတ္ယူလာၾကသည္။ သည္အလုပ္ကို ဆက္မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ႔ဟု တားျမစ္သူေတြ တားျမစ္လာၾကသည္။ ဖစ္ရွာသည္ တစ္ေန႕တျခား အေၾကြးထူးသထက္ ထူလာခဲ႔ေလသည္.။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ၏ ရွာေဖြေရးသေဘၤာမွ အဖြဲ႔သားမ်ားကိုပင္ လစာေငြ မရွင္းေပးႏိုင္သည္႕ အေနအထားသို႕ ေရာက္လာခဲ႔သည္။

သို႕ေသာ္ ဖစ္ရွာ၏ အဖြဲ႔သားမ်ားသည္ သူတို႕ ေခါင္းေဆာင္၏ စိတ္ဓါတ္ႏွင္႔ ဇြဲသတၱိကို ေလးစား ၾကသည္ ျဖစ္ရာ ၁၆ ပတ္ဆက္တိုက္လစာမရသည္႕တိုင္ေအာင္ပင္ သေဘၤာမွ မထြက္ခြာပဲ ရွာေဖြေရးလုပ္ငန္းကို ဆက္တိုက္လုပ္ကိုင္ေနခဲ႔ၾကသည္။

ရွာေဖြေရး ကိစၥအတြက္ ဖစ္ရွာ မည္မွ် စြန္လႊတ္ အနစ္နာခံခဲ႔ရေၾကာင္းႏွင္႔ သူမွာ ျပင္းျပေသာ စိတ္ဓါတ္ႏွင္႔ ယံုၾကည္မႈမ်ား ရွိေနေၾကာင္းသူတို႔အားလံုးသိျပီးျဖစ္သည္။ ဖစ္ရွာသည္ ေရငုတ္ရွာေဖြေရး လုပ္ကိုင္ရင္း သားတစ္ေယာက္နဲ႔ ေခၽြးမတစ္ေယာက္ ေရနစ္ေသဆံုးသည္႕တိုင္ေအာင္ ေနာက္မဆုတ္ခဲ႔သူ ျဖစ္သည္။ ေငြေရး ကိစၥကို သူ နည္းနည္းေလးမွ အေရးမထား။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူစြဲကိုင္လာေသာ ဝါဒမွာ “ ဒီေန႕ ေတြ႕ရမယ္ ” ဟူေသာ ဝါဒပဲ ျဖစ္သည္။

သူ႕သားကြယ္လြန္ျပီး ဆယ္ႏွစ္ေျမာက္သည္႕အခ်ိန္တြင္ ဖစ္ရွာသည္ “ အာတိုခ်ာ ” ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ႔ေပသည္။ အာတိုခ်ာကို ေတြ႕ရွိလိုက္သျဖင္႔ ဖစ္ရွာသည္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေက်ာ္ၾကားသြားသကဲ႔သို႔ အလြန္ၾကြယ္ဝ ခ်မ္းသားသူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သြားခဲ႔သည္။

အာတိုခ်ာမွ ရရွိခဲ႔ေသာ ပစၥည္းမ်ားသည္ ေဒၚလာကုေဋေပါင္းမ်ားစြာ တန္သကဲ႔သို႕ သမိုင္းဝင္ ပစၥည္းမ်ားလည္း ျဖစ္ရာ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ တန္ဖိုးျဖတ္ႏိုင္ရန္ပင္ ခဲ႔ယဥ္းလွသည္။ ေရေအာက္ ရတနာရွာေဖြမႈ သမိုင္း၌ ဖစ္ရွာ၏ အာတိုခ်ာေတြ႔ရွိမႈကို အၾကီးက်ယ္ဆံုး ေတြ႕ရွိမႈၾကီး အျဖစ္မွတ္တမ္းတင္ခဲ႔ၾကေပသည္။

ထိုေၾကာင္႔... လူတစ္ေယာက္မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ အိပ္မက္ ၾကီးၾကီး မက္ေလေလ မဆုတ္မနစ္ေသာ စိတ္ဇြဲ ရွိရန္ လိုအပ္ေလ ျဖစ္ေၾကာင္း ဖစ္ရွာ၏ သာဓက က ေဖာ္ေဆာင္ေနေလသည္။


Arthur Lynch Williams ရဲ႕ All You Can Do Is All You Can Do..But All You Can Do Is Enough ထဲမွ အပိုင္းအစ တစ္ခုကို
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္.။
ဆရာေဖျမင္႔က “ ခ်ံဳၾကားမွ ဘံုဖ်ားသို႔ ” ဆိုျပီး ေရးထားပါတယ္။


http://zaw357.multiply.com/journal/item/719 မွာ 27.10.2009 က ေရးထားတာပါ။

.
Share/Bookmark

0 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္: