ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ ၅ တန္းေက်ာင္းသားမွာ ေဖေဖက အမွတ္တရ ေဖေဖငယ္ငယ္တုန္းက စာက်က္ခဲ႔တဲ႔ စားပြဲဆိုျပီး ေဖေဖ႔ အေမအိမ္ကေန သြားယူျပီး ေပးခဲ႔တဲ႔ စာၾကည္႔စားပြဲေလး တစ္ခု ရွိပါတယ္။ ဒီစာၾကည္႔စားပြဲေလးကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းႏွစ္သက္ခဲ႔တယ္။
ေဖေဖက ေျပာျပတယ္။ ေဖေဖ႕ အေဖ ( ကၽြန္ေတာ္႕အဖိုး ) က တစ္ေယာက္ကို စာၾကည္႔စားပြဲ တစ္လံုးႏႈန္းနဲ႔ ဝယ္ေပးခဲ႔တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ညဆိုရင္ ေက်ာင္းစာေတြကို လုပ္ဖို႔ ၊ စာက်က္ဖို႔ အဖိုးက ေဖေဖတို႕ကို ေနာက္ကေန ၾကိမ္လံုးကိုင္ျပီး ေစာင္႔ေနတတ္တယ္။ တစ္ေယာက္အိပ္ငိုက္တယ္ ဆိုရင္ ေနာက္ကေန ေက်ာျပင္ကို ေျဗာတင္တာ ခံရတယ္တဲ႔။
ဒါေပမဲ႔ ေဖေဖက ေျပာတယ္။
“ ေဖေဖကေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ အရိုက္မခံရဘူးကြ။ ”
“ ဟုတ္လား။ ေဖေဖက အိပ္မငိုက္လို႔လား။ ”
ေဖေဖက ရယ္ရင္း...
“ မဟုတ္ဘူး။ ေဖေဖက ေနာက္ကို ေသခ်ာ မွီျပီး တစ္ခ်က္ေလးမွ မယိုင္ေအာင္ အိပ္ေနတာေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ေနာက္ကၾကည္႔ရင္ စာက်က္ေနတယ္ပဲ ထင္ရတယ္ေလ။ လံုးဝ ငိုက္က်မသြားဘူး။ ”
ဒီစားပြဲေလးကလည္း ဒီလို ရာဇဝင္ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ဆီေရာက္လာေတာ႔ ဒီစားပြဲေလးက ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြရဲ႕ ထံုးစံ အတိုင္း အသားထူထူ ၊ ေပၚလစ္ဆီေတြ ဝဝ နဲ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္ အၾကိဳက္ဆံုးက မ်က္ႏွာစာမွာ သတၳဳကို အျပားခတ္ျပီး မ်က္ႏွာျပင္ကို ခင္းထားတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ကို ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ဒီစားပြဲေလးမွာ ပါလာတဲ႔ ကုလားထိုင္ကလည္း အသားထူထူနဲ႔ ေျခေထာက္ခိုင္ခိုင္ ၊ ေပၚလစ္ဆီ ဝဝေတြနဲ႔ပဲ။
စားပြဲေလးမွာ အံဆြဲေလး ႏွစ္ခုပါတယ္။ ဒီအံဆြဲေလးေတြက အခုေခတ္ေပၚ ေတြလို ေဒါင္လိုက္ ေထာင္ထားတာ မဟုတ္။ အလ်ားလိုက္ ေဘးခ်င္းးကပ္လ်က္ရွိေနတာပါ။ ဒီအံဆြဲေလးေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္အၾကိဳက္ဆံုး ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားေတြမွာ ပါတဲ႔ အတိုင္း ေလွ်ာက္လုပ္မိတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘဏ္ေဖာက္တဲ႔ ကားေတြ ၊ ပစၥည္းခိုးတဲ႔ ကားေတြက လုပ္တာေတြ ၾကည္႔ျပီး မေတာ္လို႔ ငါ႔အိမ္ကို ေဖာက္ထြင္းေရးသမားလာျပီး ငါ႔အံဆြဲေလးကို ခိုးဖြင္ရင္ ဒုကၡပဲ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္႕အံဆြဲေလးကို လံုျခံဳေရးကို ေလွ်ာက္လုပ္ေတာ႔တာပဲဗ်ာ။
ဒီအခ်ိန္မွာ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက ကၽြန္ေတာ္ မိဘေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္ လုပ္သမွ် ေနာက္ကေန အားလံုးေထာက္ပံ့ ၊ ပံ့ပိုးတာပါပဲ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕စိတ္ကူးထဲက အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္လုပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕စားပြဲေလးရဲ႕ ညာဘက္ အံဆြဲေလးကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အေဖ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ဖြင္႔တတ္တယ္။ အထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က သံျပားေလးနဲ႔ Lock လုပ္ထားလို႔ပါ။ ဒါေလးကို အံဆြဲကို ၄ ၾကိမ္ဆြဲလိုက္မွ သူက အလိုလို က်သြားတယ္။ အံဆြဲေလးကို ျပန္ထည္႔လိုက္တာနဲ႔ အလိုလို Lock က က်ျပီးသား။
ေနာက္ထပ္ ဘယ္ဘက္က အံဆြဲေလးကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အေဖလည္း မဖြင္႔တတ္ဘူး။ သူ႕ကို က်ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေရဒီယုိထဲက အသံအတိုးအက်ယ္ ပင္ေလးေတြကို ယူျပီး တပ္ထားတာ ၊ ဒါကို ဖြင္႔ဖို႕ကေတာ႔ ဒီပင္ေလးေတြမွာ ၁၂ ခုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္႕ဆီမွာ ရွိတဲ႔ ပလတ္စတစ္ျပားေလးကို ပင္ေလးေတြနဲ႔ ကြက္တိျဖစ္ေအာင္ ေဖာက္ထားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေဖာက္ထားတာက ၁၇ ခု ဒီေတာ႔ သူဖာသာ အံဝင္မွ ပြင္႔တယ္။ ဒီလိုေလး လုပ္ထားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္မွ ဖြင္႔ဖို႔ ဒီကဒ္ေလး ေပ်ာက္ေနရင္ ဖြင္႔မရဘူး။
ဒီအံဆြဲေလးကို ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ လံုျခံဳေရးအဆင္႔ ၉၀ % ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္တယ္ဗ်ာ။ ဟီး...က်န္တဲ႔ ၁၀ % ကေတာ႔ ရိုက္ခ်ိဳးဖြင္႔ရင္ ပြင္႔တာကိုး။ ဒီအံဆြဲထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ရည္းစားေပါင္းခ်ဳပ္ေတြ ထားတယ္။
အဲ ရည္းစားစာ ဆိုလို႔ ေျပာဦးမွ ေက်ာင္းတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က လက္ေရးေလးလွတာ စိတ္ကူးေလးနဲ႔ ေရးတတ္တာေၾကာင္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ရည္းစားစာ ေရးခိုင္းေလ႕ရွိတယ္။ ဟဲဟဲ မုန္႕ေတြ ၊ လက္ဖက္ရည္ေတြကေတာ႔ မပူရဘူးဗ်ာ။ ဒီအေၾကာင္းအရာက ကၽြန္ေတာ္႕ကို အခုလို စာေရးေရးျဖစ္ေအာင္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန တကယ္ကို အေထာက္အကူျပဳပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေရးထားတဲ႔ စာေတြကို ပြားျပီး စုထားတာ။
ဒီစားပြဲေလးကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းခ်စ္ပါတယ္။ အခု အလုပ္ထဲက ကၽြန္ေတာ္႕စားပြဲ အံဆြဲကို သူမ်ားေတြ လာလာႏိႈက္လို႔ ေသာ႔တပ္ေနရင္း ကၽြန္ေတာ္႔စားပြဲေလးကို သြားသတိရမိတာ။ ဒီစားပြဲခံုေလးကို အခုေတာ႔ ေဖေဖက သူအခု အသစ္ေျပာင္းျပီး တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ႔ အိမ္မွာ ဘုရားစင္တင္ဖို႔ ယူသြားတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕အံဆြဲေတြကုိလည္း အားလံုး ရွင္းလိုက္တယ္နဲ႔ တူတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အေဝးမွာဆိုေတာ႔ ဘာမွေတာ႔ မေျပာႏိုင္ဘူးေပါ႔ေလ။
ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က အရမ္းအစြဲအလန္းၾကီးတတ္တဲ႔ သူတစ္ေယာက္ ၊ အမွတ္တရေတြ အရမ္းမ်ားတဲ႔ သူတစ္ေယာက္ဆိုေတာ႔ တစ္ခုခု ျဖစ္ရင္ တကယ္ကို သတိရမိ ၊ ခံစားမိတတ္တယ္ဗ်ာ။ ပစၥည္းေလးေတြကိုေတာင္မွ ဒီလို ျဖစ္ေနရင္ လူဆိုရင္ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ႔။ ဒါေၾကာင္႔ သံေယာဇဥ္ၾကီးတတ္သူ ၊ ခံစားတတ္သူ တစ္ေယာက္ဆိုေတာ႔ တစ္ခါတစ္ေလ ဘယ္အရာကိုမွ တကယ္ဆိုျပီး မထင္မိေအာင္ ၊ မခံစားမိေအာင္ သတိထားရတယ္။
ဘာပဲ ေျပာေျပာေလ..ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ စားပြဲေလးကိုေတာင္မွ အမွတ္တရ သတိရေနတတ္ေသးတာပဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ သံေယာဇဥ္ ရွိေနတဲ႔ သူေတြကိုလည္း အျမဲသတိရပါတယ။ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ မိဘ ၊ ညီမေတြ ၊ အျပင္မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ႏွင္႔ အြန္လိုင္းမွ သူငယ္ခ်င္း ႏွင္႔ Special Person ကိုေရာ..၊ အားလံုး အားလံုးကို သံေယာဇဥ္ ရွိစြာ သတိရပါတယ္။
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
http://zaw357.multiply.com/journal/item/775 မွာ 22.11.2009 က ေရးထားတာပါ။
.
ေဖေဖက ေျပာျပတယ္။ ေဖေဖ႕ အေဖ ( ကၽြန္ေတာ္႕အဖိုး ) က တစ္ေယာက္ကို စာၾကည္႔စားပြဲ တစ္လံုးႏႈန္းနဲ႔ ဝယ္ေပးခဲ႔တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ညဆိုရင္ ေက်ာင္းစာေတြကို လုပ္ဖို႔ ၊ စာက်က္ဖို႔ အဖိုးက ေဖေဖတို႕ကို ေနာက္ကေန ၾကိမ္လံုးကိုင္ျပီး ေစာင္႔ေနတတ္တယ္။ တစ္ေယာက္အိပ္ငိုက္တယ္ ဆိုရင္ ေနာက္ကေန ေက်ာျပင္ကို ေျဗာတင္တာ ခံရတယ္တဲ႔။
ဒါေပမဲ႔ ေဖေဖက ေျပာတယ္။
“ ေဖေဖကေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ အရိုက္မခံရဘူးကြ။ ”
“ ဟုတ္လား။ ေဖေဖက အိပ္မငိုက္လို႔လား။ ”
ေဖေဖက ရယ္ရင္း...
“ မဟုတ္ဘူး။ ေဖေဖက ေနာက္ကို ေသခ်ာ မွီျပီး တစ္ခ်က္ေလးမွ မယိုင္ေအာင္ အိပ္ေနတာေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ေနာက္ကၾကည္႔ရင္ စာက်က္ေနတယ္ပဲ ထင္ရတယ္ေလ။ လံုးဝ ငိုက္က်မသြားဘူး။ ”
ဒီစားပြဲေလးကလည္း ဒီလို ရာဇဝင္ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ဆီေရာက္လာေတာ႔ ဒီစားပြဲေလးက ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြရဲ႕ ထံုးစံ အတိုင္း အသားထူထူ ၊ ေပၚလစ္ဆီေတြ ဝဝ နဲ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္ အၾကိဳက္ဆံုးက မ်က္ႏွာစာမွာ သတၳဳကို အျပားခတ္ျပီး မ်က္ႏွာျပင္ကို ခင္းထားတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ကို ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ဒီစားပြဲေလးမွာ ပါလာတဲ႔ ကုလားထိုင္ကလည္း အသားထူထူနဲ႔ ေျခေထာက္ခိုင္ခိုင္ ၊ ေပၚလစ္ဆီ ဝဝေတြနဲ႔ပဲ။
စားပြဲေလးမွာ အံဆြဲေလး ႏွစ္ခုပါတယ္။ ဒီအံဆြဲေလးေတြက အခုေခတ္ေပၚ ေတြလို ေဒါင္လိုက္ ေထာင္ထားတာ မဟုတ္။ အလ်ားလိုက္ ေဘးခ်င္းးကပ္လ်က္ရွိေနတာပါ။ ဒီအံဆြဲေလးေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္အၾကိဳက္ဆံုး ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားေတြမွာ ပါတဲ႔ အတိုင္း ေလွ်ာက္လုပ္မိတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘဏ္ေဖာက္တဲ႔ ကားေတြ ၊ ပစၥည္းခိုးတဲ႔ ကားေတြက လုပ္တာေတြ ၾကည္႔ျပီး မေတာ္လို႔ ငါ႔အိမ္ကို ေဖာက္ထြင္းေရးသမားလာျပီး ငါ႔အံဆြဲေလးကို ခိုးဖြင္ရင္ ဒုကၡပဲ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္႕အံဆြဲေလးကို လံုျခံဳေရးကို ေလွ်ာက္လုပ္ေတာ႔တာပဲဗ်ာ။
ဒီအခ်ိန္မွာ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက ကၽြန္ေတာ္ မိဘေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္ လုပ္သမွ် ေနာက္ကေန အားလံုးေထာက္ပံ့ ၊ ပံ့ပိုးတာပါပဲ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕စိတ္ကူးထဲက အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္လုပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕စားပြဲေလးရဲ႕ ညာဘက္ အံဆြဲေလးကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အေဖ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ဖြင္႔တတ္တယ္။ အထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က သံျပားေလးနဲ႔ Lock လုပ္ထားလို႔ပါ။ ဒါေလးကို အံဆြဲကို ၄ ၾကိမ္ဆြဲလိုက္မွ သူက အလိုလို က်သြားတယ္။ အံဆြဲေလးကို ျပန္ထည္႔လိုက္တာနဲ႔ အလိုလို Lock က က်ျပီးသား။
ေနာက္ထပ္ ဘယ္ဘက္က အံဆြဲေလးကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အေဖလည္း မဖြင္႔တတ္ဘူး။ သူ႕ကို က်ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေရဒီယုိထဲက အသံအတိုးအက်ယ္ ပင္ေလးေတြကို ယူျပီး တပ္ထားတာ ၊ ဒါကို ဖြင္႔ဖို႕ကေတာ႔ ဒီပင္ေလးေတြမွာ ၁၂ ခုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္႕ဆီမွာ ရွိတဲ႔ ပလတ္စတစ္ျပားေလးကို ပင္ေလးေတြနဲ႔ ကြက္တိျဖစ္ေအာင္ ေဖာက္ထားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေဖာက္ထားတာက ၁၇ ခု ဒီေတာ႔ သူဖာသာ အံဝင္မွ ပြင္႔တယ္။ ဒီလိုေလး လုပ္ထားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္မွ ဖြင္႔ဖို႔ ဒီကဒ္ေလး ေပ်ာက္ေနရင္ ဖြင္႔မရဘူး။
ဒီအံဆြဲေလးကို ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ လံုျခံဳေရးအဆင္႔ ၉၀ % ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္တယ္ဗ်ာ။ ဟီး...က်န္တဲ႔ ၁၀ % ကေတာ႔ ရိုက္ခ်ိဳးဖြင္႔ရင္ ပြင္႔တာကိုး။ ဒီအံဆြဲထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ရည္းစားေပါင္းခ်ဳပ္ေတြ ထားတယ္။
အဲ ရည္းစားစာ ဆိုလို႔ ေျပာဦးမွ ေက်ာင္းတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က လက္ေရးေလးလွတာ စိတ္ကူးေလးနဲ႔ ေရးတတ္တာေၾကာင္႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ရည္းစားစာ ေရးခိုင္းေလ႕ရွိတယ္။ ဟဲဟဲ မုန္႕ေတြ ၊ လက္ဖက္ရည္ေတြကေတာ႔ မပူရဘူးဗ်ာ။ ဒီအေၾကာင္းအရာက ကၽြန္ေတာ္႕ကို အခုလို စာေရးေရးျဖစ္ေအာင္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန တကယ္ကို အေထာက္အကူျပဳပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေရးထားတဲ႔ စာေတြကို ပြားျပီး စုထားတာ။
ဒီစားပြဲေလးကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းခ်စ္ပါတယ္။ အခု အလုပ္ထဲက ကၽြန္ေတာ္႕စားပြဲ အံဆြဲကို သူမ်ားေတြ လာလာႏိႈက္လို႔ ေသာ႔တပ္ေနရင္း ကၽြန္ေတာ္႔စားပြဲေလးကို သြားသတိရမိတာ။ ဒီစားပြဲခံုေလးကို အခုေတာ႔ ေဖေဖက သူအခု အသစ္ေျပာင္းျပီး တစ္ေယာက္တည္းေနတဲ႔ အိမ္မွာ ဘုရားစင္တင္ဖို႔ ယူသြားတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕အံဆြဲေတြကုိလည္း အားလံုး ရွင္းလိုက္တယ္နဲ႔ တူတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အေဝးမွာဆိုေတာ႔ ဘာမွေတာ႔ မေျပာႏိုင္ဘူးေပါ႔ေလ။
ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က အရမ္းအစြဲအလန္းၾကီးတတ္တဲ႔ သူတစ္ေယာက္ ၊ အမွတ္တရေတြ အရမ္းမ်ားတဲ႔ သူတစ္ေယာက္ဆိုေတာ႔ တစ္ခုခု ျဖစ္ရင္ တကယ္ကို သတိရမိ ၊ ခံစားမိတတ္တယ္ဗ်ာ။ ပစၥည္းေလးေတြကိုေတာင္မွ ဒီလို ျဖစ္ေနရင္ လူဆိုရင္ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ႔။ ဒါေၾကာင္႔ သံေယာဇဥ္ၾကီးတတ္သူ ၊ ခံစားတတ္သူ တစ္ေယာက္ဆိုေတာ႔ တစ္ခါတစ္ေလ ဘယ္အရာကိုမွ တကယ္ဆိုျပီး မထင္မိေအာင္ ၊ မခံစားမိေအာင္ သတိထားရတယ္။
ဘာပဲ ေျပာေျပာေလ..ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ စားပြဲေလးကိုေတာင္မွ အမွတ္တရ သတိရေနတတ္ေသးတာပဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ သံေယာဇဥ္ ရွိေနတဲ႔ သူေတြကိုလည္း အျမဲသတိရပါတယ။ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ မိဘ ၊ ညီမေတြ ၊ အျပင္မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ႏွင္႔ အြန္လိုင္းမွ သူငယ္ခ်င္း ႏွင္႔ Special Person ကိုေရာ..၊ အားလံုး အားလံုးကို သံေယာဇဥ္ ရွိစြာ သတိရပါတယ္။
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
http://zaw357.multiply.com/journal/item/775 မွာ 22.11.2009 က ေရးထားတာပါ။
1 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
စပယ္၇ွယ္ပါစြန္..ဆိုတာ အဒူတုန္း....ခိခိ
Post a Comment