ေလာကမွာ အလြယ္ဆံုးနဲ႔ အခက္ဆံုး အရာ တစ္ခုကို ျပပါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ျပစရာ တစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ႔ ....
“ ရိုးသားမႈ ” ပါပဲ.။
ကၽြန္ေတာ္ ခင္ရေသာ အစ္မၾကီး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူနာမည္ “ မျဖဴျဖဴ ” ဆိုပါေတာ႔။ သူက ဂ်ပန္ဘာသာနဲ႔ ေက်ာင္းျပီးထားတယ္။ အေဖက ပြဲရံုေထာင္ထားတယ္။ ျပည္႔စံုတယ္ ေပါ႔ေလ။ ဒါေပမဲ႔ သူက မိဘ ပြဲရံုမွာ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ဒါနဲ႔ သင္တန္းေတြ လိုက္တတ္တယ္။ Manage ၊ LCCI ေတြ ေနာက္အစံုေပါ႔ေလ။ တစ္ေန႕ေတာ႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ဒီမွာ စက္ရံုလာဖြင္႔တယ္။ ဒီမွာ သူလည္း သတင္းၾကားေတာ႔ သူ႕အတြက္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ မလိုအပ္ေပမဲ႔ အိေျႏၵရွိေအာင္ အလုပ္သြားေလွ်ာက္တယ္။
သူ႕မွာ ဘာအေတြ႕အၾကံဳမွ မရွိပါ။ သင္တန္းဆင္းထားတဲ႔ လက္မွတ္ေလးေတာ႔ရွိတယ္. ေနာက္..ဘြဲ႕လက္မွတ္ေလးပဲ ရွိတယ္။ သူမ်ားေတြကေတာ႔ ဘယ္မွာမွ လုပ္ဖူး ၊ မလုပ္ဖူးဘူး။ ေထာက္ခံစာေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အလုပ္လာ ေလွ်ာက္ၾကတယ္။ နီးစပ္ရာ လူေတြ ၊ အသိေတြရဲ႕ ေထာက္ခံစာေတြနဲ႔။ ေထာက္ခံစာေတြသာ မ်ားေနၾကတာ... အလုပ္က ေသခ်ာ ဘယ္သူမွ လုပ္ဖူးတာ မဟုတ္ဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ ...အင္တာဗ်ဴး စပါေလေရာ။ လူေတြက သူတို႕ကိုင္လာတဲ႔ လက္မွတ္ေတြကို အားကိုးျပီး ေျဖၾကတယ္။ တကယ္တမ္းဘာမွ မတတ္ေလေတာ႔ တကယ္တတ္ကၽြမ္းတဲ႔ သူေတြက အင္တာလည္းဗ်ဴးေရာ ဘာမွ ေသခ်ာ မေျဖႏိုင္။ မျဖဴ ကို အင္တာဗ်ဴးေတာ႔ သူက ဘာလက္မွတ္မွ မပါ။ ဘာအေတြ႕အၾကံဳမွလည္း မရွိ။ မရွိတာကို မရွိဘူးလို႔ သူကလည္း ေျပာရဲတယ္ ။ တခ်ိဳ႕ အလုပ္ေတြက အေတြ႕အၾကံဴ ရွိတဲ႔ သူေတြကို ေခၚေလ႕မရွိဘူး။ စိတ္ဓါတ္ကိုပဲ ၾကည္႔ေခၚတယ္။ မတတ္တာကို သူတို႔ သင္ေပးမယ္ ..........ဒီလိုေလ.။
တကယ္ မလုပ္ဖူးပဲ နဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳစာရြက္ စာတမ္းေတြကို ကိုင္ထားသူေတြ တကယ္လုပ္ဖူး ေၾကာင္း အလုပ္အေတြ႕အၾကံဳေတြ ေမးေတာ႔ ဘာမွ မေျပာႏိုင္ေတာ႔။ ဒီလိုလူေတြထက္ တကယ္ မသိတာကို မသိဘူး။ မတတ္တာကို မတတ္ဘူးလို႔ အရိုးသားဆံုး ေျပာတဲ႔ မျဖဴကို သူတို႕ အလုပ္ခန္႕လိုက္ၾကတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ မျဖဴ အလုပ္စဆင္းတယ္.။ ကိုယ္မသိတာကို မသိဘူး။ မတတ္တာကို မတတ္ဘူးလို႕ အရိုးသားဆံုး ဝန္ခံ လက္ကိုင္ထားသူဆိုေတာ႔ အရာရာကို ဂရုတစိုက္ ေလ႕လာသင္ယူတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူ Purchasing Department ( အဝယ္ေတာ္ ) ဌာနမွာ အလုပ္ရတယ္။
ဒီမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ထံုးစံ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ကိုယ္႕ပစၥည္းကို ဝယ္ယူေအာင္လို႔ ကုမၸဏီေတြက အဝယ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ေပါင္းထားေလ႔ ရွိတယ္။ ဒီအဝယ္ေတာ္ေတြကို ကိုယ္႕ကုမၸဏီကေန ပစၥည္းဝယ္ခိုင္း။ ကိုယ္က ကုမၸဏီအေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ဝယ္ရင္ အဝယ္ေတာ္ကို ဘယ္ေလာက္ ဆိုျပီး ေကာ္မရွင္ကို % နဲ႔ ေပး ေလ႕ရွိတယ္။
ဒါဟာ ကုမၸဏီတစ္ဖက္က ၾကည္႔ရင္လည္း သူတို႔ ကုမၸဏီ အေရာင္းတိုးတတ္ေရး လုပ္တာေလ။ ဒါကို အျပစ္ေျပာစရာမရွိဘူး။ ဒါေပမဲ႔ .. ဒီလို လက္ခံ လုပ္ကိုင္တတ္လား ဆိုတာကေတာ႔ ကိုယ္ရဲ႕ ကုမၸဏီက အဝယ္ေတာ္ကိုပဲ စစ္ရမွာ။ ဒီမွာ မျဖဴ က သူနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ေတြ႔ဆံုလုပ္ကိုင္ရေသာ ကုမၸဏီေတြ အကုန္လံုးကို သူ႕အတြက္ ဘာမွ ေကာ္မရွင္ မလိုဘူး။ သူ႕ကို ေပးမဲ႔ ေကာ္မရွင္ေတြထဲက ကုမၸဏီအတြက္ ႏႈတ္ျပီး ေစ်းေလ်ာ႔ေပးဖို႔ပဲ ေျပာေလ႕ရွိတယ္။ ဒါကို သူနဲ႔ လုပ္တဲ႔ ကုမၸဏီေတြနဲ႔ သူပဲ သိေလ႕ရွိတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ သူအေၾကာင္းကို စက္ရံုက GM က သူတို႕နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ ကုမၸဏီေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ စကားေျပာရင္း ကုမၸဏီမွာ အရမ္းအဖိုးတန္တဲ႔ သူတစ္ေယာက္ ရွိေနေၾကာင္း သူက သူ႕အတြက္ရမဲ႔ ေကာ္မရွင္ေတြကိုေတာင္မွ သူက မယူပဲ ကုမၸဏီအတြက္ ေစ်းေလ်ာ႔ေပးဖို႔သာ ေတာင္းဆိုတတ္ေၾကာင္း။
ဒါေတြကို ကုမၸဏီက သူ႕ဖာသာ သိသြားျပီးမွေတာ႔ ဂုဏ္ျပဳပြဲ တစ္ခု က်င္းပျပီး မျဖဴကို အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳတဲ႔ အျပင္ Manager ရာထူးကိုပါ ခ်ီးျမွင္႔လိုက္ပါေတာ႔တယ္။
ဒါေတြ ကၽြန္ေတာ္ ေရးျပေတာ႔ ဒါကေတာ႔ သူမို႔လို႔ ျဖစ္သြားတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၊ ကၽြန္မတို႔ကေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးလို႔ ေျပာခ်င္ပါသလား။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ ကၽြန္ေတာ္ အစကတည္းက ေရးခဲ႔တာပါ။ ရိုးသားတယ္ဆိုတာ ေလာကမွာ အလြယ္ဆံုး နဲ႔ အခက္ဆံုးပါပဲလို႔။ ရိုးသားတယ္ ဆိုတာ သူ႕အျပင္ ဘာမွ မလိုပါ။ ရုိးသားလိုက္ရံုပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီေလာက္ လြယ္ပါတယ္ ဆိုတဲ႔ ရိုးသားမႈ ကို မရိုးသားႏိုင္ၾကလို႔ လူေတြ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္က်ရံႈးသြားၾကတာကို ေတြ႕ရပါလိမ္႕မယ္။
စာလံုးေလး တစ္လံုး ၊ စကားေလး တစ္ခြန္း ေျပာင္းေျပာလိုက္တာနဲ႔ ကိုယ္႕အတြက္ ကိုယ္က်ိဳးေတြ မ်ားစြာ ရွိလာႏိုင္တယ္ ဆိုတာကုိ သိလိုက္ရရင္ လူေတြဟာ စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ ရိုးသားမႈ ဆိုတာကို ေမ႕သြားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလို အေသးေလးေတြ ဆိုေပမဲ႔ ဒါဟာ ကိုယ္႕ကို ေနာင္မွာ ဆြဲခ်သြားမဲ႔ ျပစ္ခ်က္မ်ားဆိုတာကို ေမ႕ထားလို႔ မရပါဘူး။
ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာပါတယ္.။ ေလာကမွာ အလြယ္ဆံုး ကလည္း “ ရိုးသားမႈ ” ပါပဲ.။ ဒါကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ အခက္ဆံုးကလည္း “ ရိုးသားမႈ ” ပါပဲ..။
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
http://zaw357.multiply.com/journal/item/714 မွာ 24.10.2009 က ေရးထားတာပါ။“ ရိုးသားမႈ ” ပါပဲ.။
~~~~@@~~~~
ကၽြန္ေတာ္ ခင္ရေသာ အစ္မၾကီး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူနာမည္ “ မျဖဴျဖဴ ” ဆိုပါေတာ႔။ သူက ဂ်ပန္ဘာသာနဲ႔ ေက်ာင္းျပီးထားတယ္။ အေဖက ပြဲရံုေထာင္ထားတယ္။ ျပည္႔စံုတယ္ ေပါ႔ေလ။ ဒါေပမဲ႔ သူက မိဘ ပြဲရံုမွာ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ဒါနဲ႔ သင္တန္းေတြ လိုက္တတ္တယ္။ Manage ၊ LCCI ေတြ ေနာက္အစံုေပါ႔ေလ။ တစ္ေန႕ေတာ႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ဒီမွာ စက္ရံုလာဖြင္႔တယ္။ ဒီမွာ သူလည္း သတင္းၾကားေတာ႔ သူ႕အတြက္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ မလိုအပ္ေပမဲ႔ အိေျႏၵရွိေအာင္ အလုပ္သြားေလွ်ာက္တယ္။
သူ႕မွာ ဘာအေတြ႕အၾကံဳမွ မရွိပါ။ သင္တန္းဆင္းထားတဲ႔ လက္မွတ္ေလးေတာ႔ရွိတယ္. ေနာက္..ဘြဲ႕လက္မွတ္ေလးပဲ ရွိတယ္။ သူမ်ားေတြကေတာ႔ ဘယ္မွာမွ လုပ္ဖူး ၊ မလုပ္ဖူးဘူး။ ေထာက္ခံစာေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အလုပ္လာ ေလွ်ာက္ၾကတယ္။ နီးစပ္ရာ လူေတြ ၊ အသိေတြရဲ႕ ေထာက္ခံစာေတြနဲ႔။ ေထာက္ခံစာေတြသာ မ်ားေနၾကတာ... အလုပ္က ေသခ်ာ ဘယ္သူမွ လုပ္ဖူးတာ မဟုတ္ဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ ...အင္တာဗ်ဴး စပါေလေရာ။ လူေတြက သူတို႕ကိုင္လာတဲ႔ လက္မွတ္ေတြကို အားကိုးျပီး ေျဖၾကတယ္။ တကယ္တမ္းဘာမွ မတတ္ေလေတာ႔ တကယ္တတ္ကၽြမ္းတဲ႔ သူေတြက အင္တာလည္းဗ်ဴးေရာ ဘာမွ ေသခ်ာ မေျဖႏိုင္။ မျဖဴ ကို အင္တာဗ်ဴးေတာ႔ သူက ဘာလက္မွတ္မွ မပါ။ ဘာအေတြ႕အၾကံဳမွလည္း မရွိ။ မရွိတာကို မရွိဘူးလို႔ သူကလည္း ေျပာရဲတယ္ ။ တခ်ိဳ႕ အလုပ္ေတြက အေတြ႕အၾကံဴ ရွိတဲ႔ သူေတြကို ေခၚေလ႕မရွိဘူး။ စိတ္ဓါတ္ကိုပဲ ၾကည္႔ေခၚတယ္။ မတတ္တာကို သူတို႔ သင္ေပးမယ္ ..........ဒီလိုေလ.။
တကယ္ မလုပ္ဖူးပဲ နဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳစာရြက္ စာတမ္းေတြကို ကိုင္ထားသူေတြ တကယ္လုပ္ဖူး ေၾကာင္း အလုပ္အေတြ႕အၾကံဳေတြ ေမးေတာ႔ ဘာမွ မေျပာႏိုင္ေတာ႔။ ဒီလိုလူေတြထက္ တကယ္ မသိတာကို မသိဘူး။ မတတ္တာကို မတတ္ဘူးလို႔ အရိုးသားဆံုး ေျပာတဲ႔ မျဖဴကို သူတို႕ အလုပ္ခန္႕လိုက္ၾကတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ မျဖဴ အလုပ္စဆင္းတယ္.။ ကိုယ္မသိတာကို မသိဘူး။ မတတ္တာကို မတတ္ဘူးလို႕ အရိုးသားဆံုး ဝန္ခံ လက္ကိုင္ထားသူဆိုေတာ႔ အရာရာကို ဂရုတစိုက္ ေလ႕လာသင္ယူတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူ Purchasing Department ( အဝယ္ေတာ္ ) ဌာနမွာ အလုပ္ရတယ္။
ဒီမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ထံုးစံ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ကိုယ္႕ပစၥည္းကို ဝယ္ယူေအာင္လို႔ ကုမၸဏီေတြက အဝယ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ေပါင္းထားေလ႔ ရွိတယ္။ ဒီအဝယ္ေတာ္ေတြကို ကိုယ္႕ကုမၸဏီကေန ပစၥည္းဝယ္ခိုင္း။ ကိုယ္က ကုမၸဏီအေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ဝယ္ရင္ အဝယ္ေတာ္ကို ဘယ္ေလာက္ ဆိုျပီး ေကာ္မရွင္ကို % နဲ႔ ေပး ေလ႕ရွိတယ္။
ဒါဟာ ကုမၸဏီတစ္ဖက္က ၾကည္႔ရင္လည္း သူတို႔ ကုမၸဏီ အေရာင္းတိုးတတ္ေရး လုပ္တာေလ။ ဒါကို အျပစ္ေျပာစရာမရွိဘူး။ ဒါေပမဲ႔ .. ဒီလို လက္ခံ လုပ္ကိုင္တတ္လား ဆိုတာကေတာ႔ ကိုယ္ရဲ႕ ကုမၸဏီက အဝယ္ေတာ္ကိုပဲ စစ္ရမွာ။ ဒီမွာ မျဖဴ က သူနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ေတြ႔ဆံုလုပ္ကိုင္ရေသာ ကုမၸဏီေတြ အကုန္လံုးကို သူ႕အတြက္ ဘာမွ ေကာ္မရွင္ မလိုဘူး။ သူ႕ကို ေပးမဲ႔ ေကာ္မရွင္ေတြထဲက ကုမၸဏီအတြက္ ႏႈတ္ျပီး ေစ်းေလ်ာ႔ေပးဖို႔ပဲ ေျပာေလ႕ရွိတယ္။ ဒါကို သူနဲ႔ လုပ္တဲ႔ ကုမၸဏီေတြနဲ႔ သူပဲ သိေလ႕ရွိတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ သူအေၾကာင္းကို စက္ရံုက GM က သူတို႕နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ ကုမၸဏီေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ စကားေျပာရင္း ကုမၸဏီမွာ အရမ္းအဖိုးတန္တဲ႔ သူတစ္ေယာက္ ရွိေနေၾကာင္း သူက သူ႕အတြက္ရမဲ႔ ေကာ္မရွင္ေတြကိုေတာင္မွ သူက မယူပဲ ကုမၸဏီအတြက္ ေစ်းေလ်ာ႔ေပးဖို႔သာ ေတာင္းဆိုတတ္ေၾကာင္း။
ဒါေတြကို ကုမၸဏီက သူ႕ဖာသာ သိသြားျပီးမွေတာ႔ ဂုဏ္ျပဳပြဲ တစ္ခု က်င္းပျပီး မျဖဴကို အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳတဲ႔ အျပင္ Manager ရာထူးကိုပါ ခ်ီးျမွင္႔လိုက္ပါေတာ႔တယ္။
~~~~@ @ ~~~~
ဒါေတြ ကၽြန္ေတာ္ ေရးျပေတာ႔ ဒါကေတာ႔ သူမို႔လို႔ ျဖစ္သြားတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၊ ကၽြန္မတို႔ကေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးလို႔ ေျပာခ်င္ပါသလား။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ ကၽြန္ေတာ္ အစကတည္းက ေရးခဲ႔တာပါ။ ရိုးသားတယ္ဆိုတာ ေလာကမွာ အလြယ္ဆံုး နဲ႔ အခက္ဆံုးပါပဲလို႔။ ရိုးသားတယ္ ဆိုတာ သူ႕အျပင္ ဘာမွ မလိုပါ။ ရုိးသားလိုက္ရံုပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီေလာက္ လြယ္ပါတယ္ ဆိုတဲ႔ ရိုးသားမႈ ကို မရိုးသားႏိုင္ၾကလို႔ လူေတြ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္က်ရံႈးသြားၾကတာကို ေတြ႕ရပါလိမ္႕မယ္။
စာလံုးေလး တစ္လံုး ၊ စကားေလး တစ္ခြန္း ေျပာင္းေျပာလိုက္တာနဲ႔ ကိုယ္႕အတြက္ ကိုယ္က်ိဳးေတြ မ်ားစြာ ရွိလာႏိုင္တယ္ ဆိုတာကုိ သိလိုက္ရရင္ လူေတြဟာ စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ ရိုးသားမႈ ဆိုတာကို ေမ႕သြားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလို အေသးေလးေတြ ဆိုေပမဲ႔ ဒါဟာ ကိုယ္႕ကို ေနာင္မွာ ဆြဲခ်သြားမဲ႔ ျပစ္ခ်က္မ်ားဆိုတာကို ေမ႕ထားလို႔ မရပါဘူး။
ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာပါတယ္.။ ေလာကမွာ အလြယ္ဆံုး ကလည္း “ ရိုးသားမႈ ” ပါပဲ.။ ဒါကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ အခက္ဆံုးကလည္း “ ရိုးသားမႈ ” ပါပဲ..။
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
.
0 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
Post a Comment