တစ္ခါတစ္ေလ က်ေတာ႔ တခ်ိဳ႕အရာေတြက ကိုယ္႕နားနဲ႔ ဆတ္ဆတ္ ၾကားလိုက္ ရတာေတာင္မွ အမွန္လို႔ ယူဆလို႔ မရဘူး။ တကယ္ကို ဒီလို ၾကားလိုက္ပါတယ္ ဆိုတာေတာင္မွ မွားခ်င္လည္း မွားေနႏိုင္တယ္။
ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုက ဒီလို ေျပာတယ္။
တစ္ခါက . . .
ျမန္မာႏိုုင္ငံကို လာလည္တဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသား တစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕ လမ္းျပ အေဖာ္နဲ႔ ေရႊတိဂံုဘုရားကို သြားေလ႕လာျပီး အေရွ႕ဘက္မုခ္ ကေန ဆင္းလာခဲ႔တယ္။ ျပီးေတာ႔ ေနာက္တစ္ေနရာကို စိတ္ကူးေပါက္တဲ႔ အတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ျပီး သြားေနတုန္း တစ္ေနရာ အေရာက္မွာ ဒီႏိုင္ငံျခားသားရဲ႕ ႏွာေခါင္းထဲကို အေမႊးနံ႕တစ္ခု ဝင္လာတယ္။
သူ ေဘးပတ္လည္ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ တဲေလးထိုးျပီး မုန္႕ေရာင္းေနတဲ႔ အေဒၚၾကီး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္တယ္။ အခု သူ႕ႏွာေခါင္းထဲကို ေရာက္ေနတဲ႔ အေမႊးနံ႔ေတြကလည္း ဒီမုန္႕ဆိုင္ေလးက ထြက္လာတာ။ ဒီေတာ႔ သူရဲ႕ အေဖာ္ကို ေမးလိုက္တယ္။
“ ဒါ ဘာလို႔ ေခၚလဲ။ ”
သူ႔ရဲ႕ လမ္းျပ အေဖာ္က အေဒၚၾကီး ေရာင္းေနတဲ႔ မုန္႕ကို ၾကည္႔ျပီး . . .
“ ဒါ ျမန္မာ႔ အစားအစာ တစ္ခုပါ။ ဘိန္းမုန္႕လို႔ ေခၚပါတယ္။ ”
“ အရမ္းေမႊးတယ္။ ငါ စားလို႔ ရမလား။ ”
“ ရတာေပါ႔။ မင္း ၾကိဳက္တယ္ ဆိုရင္ စားေပါ႔။ ”
ဒါနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသား လည္း ဘိန္းမုန္႔ေရာင္းေနတဲ႔ အေဒၚၾကီး ဆီကို သြားျပီး သူေျပာတတ္သလို ဘိန္းမုန္႕ကို မွာစားတယ္။ သူက ျမန္မာလို ဘာမွ မွ မေျပာတတ္ေတာ႔. . လက္ညိႈးေလး တစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပီး . . .
“ One pc. ”
လို႔ပဲ ေျပာတယ္။ အေဒၚၾကီးကလည္း ႏိုင္ငံျခားသား ဘာေျပာတယ္ ဆိုတာ မသိေပမဲ႔ လက္ေလး တစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပီး သူ႕မုန္႕ကို ၾကည္႔ျပီး ေျပာေနတာ ဆိုေတာ႔ သူကလည္း ငါ႕မုန္႕ တစ္ခုလို႔ ေျပာတာနဲ႔ ထင္တယ္ ဆိုျပီး မုန္႕တစ္ခုကို အိတ္ေလးနဲ႔ ထုပ္ေပးလိုက္တယ္။
လက္ထဲေရာက္လာတဲ႔ ဘိန္းမုန္႕ကို ႏိုင္ငံျခားသားက တစ္ကိုက္စားလိုက္ျပီး သူ႕ဖာသာ အရသာ ခံေနတယ္။ ျပီးေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ လမ္းျပ အေဖာ္ကို . . .
“ ဒီမုန္႕က ငါတို႔ ကိတ္မုန္႕လိုပါပဲလား။ ”
“ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါက ကိတ္မုန္႕လိုပါပဲ။ ျမန္မာအေခၚ ဘိန္းမုန္႕လို႔ ေခၚေပမဲ႔ ျမန္မာကိတ္မုန္႕ ဆိုပါေတာ႔။ ”
ဘိန္းမုန္႕ကို တစ္ကိုက္ျပီး တစ္ကိုက္စားေနရင္း ႏိုင္ငံျခားၾကီးက အရမ္းကို သေဘာက်ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ သူ႕လက္ထဲက ဘိန္းမုန္႕ကုန္သြားေတာ႔ သူက အေဒၚၾကီးဘက္ကို မ်က္ႏွာ မူလိုက္ျပီး ေျပာလို္က္တယ္။
“ အနားသား တူး ( Another Two ) ၊ ”
သူ ဆိုလိုခ်င္တာက “ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခု ေပးပါ။ ” ေပါ႔။ ဒီေတာ႔ အေဒၚၾကီးကလည္း သူရဲ႕ ဘိန္းမုန္႕ခြက္ေလးထဲကို မုန္႕ရည္ေတြကို ေလာင္းထည္႔လိုက္ျပီး အေပၚက မီးေသြးအုပ္ေလးကို အုပ္လိုက္တယ္။
အေဒၚၾကီး လုပ္ေနတာကို ႏိုင္ငံျခားသား နဲ႔ လမ္းျပ အေဖာ္ကလည္း ေစာင္႔ၾကည္႔ေနတယ္။ ခဏေနေတာ႔ အေဒၚၾကီးက ျပီးလည္း ျပီးေရာ ခုနကလိုပဲ အိတ္ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ ဒါကို သူ႕လက္ထဲ ေရာက္လာတဲ႔ ဘိန္းမုန္႕ကို ႏိုင္ငံျခားသားက အိတ္ထဲက ထုတ္ျပီး တစ္ကိုက္ ကိုက္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ . . .
“ ထီြးးးးးးးးး ”
သူ ခ်က္ခ်င္း ပါးစပ္ထဲက ဘိန္းမုန္႕ကို ေထြးထုတ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔ လမ္းျပ အေဖာ္လုပ္သူက . .
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ”
ဒီေတာ႔ ပါးစပ္ကို ပြစိပြစိ လုပ္ေနတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားက . .
“ ပထမ တစ္ခုေလာက္ မေကာင္းဘူး။ ဒါက အရမ္းခါးတယ္။ ”
ဒီေတာ႔ လမ္းျပ အေဖာ္က ႏိုင္ငံျခားသား လက္ထဲက ဘိန္းမုန္႕ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဘိန္းမုန္႕ရဲ႕ အနားသားေတြက မီးကၽြမ္းျပီး တူးေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ လမ္းျပ အေဖာ္လုပ္သူက အေဒၚၾကီးကို. . .
“ အေဒၚရယ္ ဘယ္လိုမ်ား လုပ္လိုက္တာလဲ။ သူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ ဘိန္းမုန္႕ကို ၾကိဳက္ေနတာေလ။ ပထမ တစ္ခု ေကာင္းလို႔ သူက ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခု ဆိုျပီးေတာ႔ ေတာင္မွ ဝယ္စားတာေလ။ ဒါကို ဘာလို႔ တူးေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ရတာလဲ။ ”
ဒီေတာ႔ ဘိန္းမုန္႕သည္ အေဒၚၾကီးက လမ္းျပအေဖာ္ကို စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔. . .
“ ေအာင္မာ . . ငါက တမင္ လုပ္တာမွ မဟုတ္တာ။ သူပဲ ငါ႕ကို “ အနားသား တူး ” ဆိုလို႔ ငါ႔မွာ မတူးတူးေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ရတာေလ။ သူပဲ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ စားခ်င္ေနတာေလ။ အနားေလးတင္တူးေအာင္ လုပ္တယ္ ဆိုတာ လြယ္တယ္မ်ား မွတ္ေနလား။ ”
တဲ႔။ ကဲ...ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ။
တကယ္ေတာ႔လည္း ႏိုင္ငံျခားလည္း မမွားသလို ၊ အေဒၚၾကီးလည္း မမွားပါဘူး။ တစ္ေယာက္ေျပာတာ တစ္ေယာက္က နားမလည္လိုက္တာပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာတာ ၾကားလိုက္တာေတာင္မွ ၾကားတာကို နားလည္ ခံစားမႈ ကြာသြားရင္ အဓိပၸါယ္ေတြ လြဲသြားႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ငါကေတာ႔ ဒီလို ေျပာတာ ၊ ငါကေတာ႔ ဒီလို ၾကားလိုက္တာ ဆိုတာနဲ႔ တင္ မလံုေလာက္ပါဘူး။ ငါေျပာခ်င္တာ သူ သေဘာေပါက္ရဲ႕လား ၊ သူေျပာတာကိုေရာ ငါ ေသခ်ာ နားလည္ရဲ႕လား ဆိုတာ စီစစ္ရပါလိမ္႕မယ္။
ဒီလို မွ မဟုတ္ရင္ေတာ႔. . . စာဖတ္သူရဲ႕ ဘဝမွာလည္း “ အနားသားေတြ တူး ” ေနတာနဲ႔ ခဏခဏ ၾကံဳေနရပါလိမ္႔မယ္။ အနားသား တူး မွေတာ႔ဗ်ာ. . ဘယ္လာ ခ်ိဳေတာ႔မလဲ။
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုက ဒီလို ေျပာတယ္။
တစ္ခါက . . .
ျမန္မာႏိုုင္ငံကို လာလည္တဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသား တစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕ လမ္းျပ အေဖာ္နဲ႔ ေရႊတိဂံုဘုရားကို သြားေလ႕လာျပီး အေရွ႕ဘက္မုခ္ ကေန ဆင္းလာခဲ႔တယ္။ ျပီးေတာ႔ ေနာက္တစ္ေနရာကို စိတ္ကူးေပါက္တဲ႔ အတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ျပီး သြားေနတုန္း တစ္ေနရာ အေရာက္မွာ ဒီႏိုင္ငံျခားသားရဲ႕ ႏွာေခါင္းထဲကို အေမႊးနံ႕တစ္ခု ဝင္လာတယ္။
သူ ေဘးပတ္လည္ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ တဲေလးထိုးျပီး မုန္႕ေရာင္းေနတဲ႔ အေဒၚၾကီး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္တယ္။ အခု သူ႕ႏွာေခါင္းထဲကို ေရာက္ေနတဲ႔ အေမႊးနံ႔ေတြကလည္း ဒီမုန္႕ဆိုင္ေလးက ထြက္လာတာ။ ဒီေတာ႔ သူရဲ႕ အေဖာ္ကို ေမးလိုက္တယ္။
“ ဒါ ဘာလို႔ ေခၚလဲ။ ”
သူ႔ရဲ႕ လမ္းျပ အေဖာ္က အေဒၚၾကီး ေရာင္းေနတဲ႔ မုန္႕ကို ၾကည္႔ျပီး . . .
“ ဒါ ျမန္မာ႔ အစားအစာ တစ္ခုပါ။ ဘိန္းမုန္႕လို႔ ေခၚပါတယ္။ ”
“ အရမ္းေမႊးတယ္။ ငါ စားလို႔ ရမလား။ ”
“ ရတာေပါ႔။ မင္း ၾကိဳက္တယ္ ဆိုရင္ စားေပါ႔။ ”
ဒါနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသား လည္း ဘိန္းမုန္႔ေရာင္းေနတဲ႔ အေဒၚၾကီး ဆီကို သြားျပီး သူေျပာတတ္သလို ဘိန္းမုန္႕ကို မွာစားတယ္။ သူက ျမန္မာလို ဘာမွ မွ မေျပာတတ္ေတာ႔. . လက္ညိႈးေလး တစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပီး . . .
“ One pc. ”
လို႔ပဲ ေျပာတယ္။ အေဒၚၾကီးကလည္း ႏိုင္ငံျခားသား ဘာေျပာတယ္ ဆိုတာ မသိေပမဲ႔ လက္ေလး တစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပီး သူ႕မုန္႕ကို ၾကည္႔ျပီး ေျပာေနတာ ဆိုေတာ႔ သူကလည္း ငါ႕မုန္႕ တစ္ခုလို႔ ေျပာတာနဲ႔ ထင္တယ္ ဆိုျပီး မုန္႕တစ္ခုကို အိတ္ေလးနဲ႔ ထုပ္ေပးလိုက္တယ္။
လက္ထဲေရာက္လာတဲ႔ ဘိန္းမုန္႕ကို ႏိုင္ငံျခားသားက တစ္ကိုက္စားလိုက္ျပီး သူ႕ဖာသာ အရသာ ခံေနတယ္။ ျပီးေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ လမ္းျပ အေဖာ္ကို . . .
“ ဒီမုန္႕က ငါတို႔ ကိတ္မုန္႕လိုပါပဲလား။ ”
“ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါက ကိတ္မုန္႕လိုပါပဲ။ ျမန္မာအေခၚ ဘိန္းမုန္႕လို႔ ေခၚေပမဲ႔ ျမန္မာကိတ္မုန္႕ ဆိုပါေတာ႔။ ”
ဘိန္းမုန္႕ကို တစ္ကိုက္ျပီး တစ္ကိုက္စားေနရင္း ႏိုင္ငံျခားၾကီးက အရမ္းကို သေဘာက်ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ သူ႕လက္ထဲက ဘိန္းမုန္႕ကုန္သြားေတာ႔ သူက အေဒၚၾကီးဘက္ကို မ်က္ႏွာ မူလိုက္ျပီး ေျပာလို္က္တယ္။
“ အနားသား တူး ( Another Two ) ၊ ”
သူ ဆိုလိုခ်င္တာက “ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခု ေပးပါ။ ” ေပါ႔။ ဒီေတာ႔ အေဒၚၾကီးကလည္း သူရဲ႕ ဘိန္းမုန္႕ခြက္ေလးထဲကို မုန္႕ရည္ေတြကို ေလာင္းထည္႔လိုက္ျပီး အေပၚက မီးေသြးအုပ္ေလးကို အုပ္လိုက္တယ္။
အေဒၚၾကီး လုပ္ေနတာကို ႏိုင္ငံျခားသား နဲ႔ လမ္းျပ အေဖာ္ကလည္း ေစာင္႔ၾကည္႔ေနတယ္။ ခဏေနေတာ႔ အေဒၚၾကီးက ျပီးလည္း ျပီးေရာ ခုနကလိုပဲ အိတ္ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ ဒါကို သူ႕လက္ထဲ ေရာက္လာတဲ႔ ဘိန္းမုန္႕ကို ႏိုင္ငံျခားသားက အိတ္ထဲက ထုတ္ျပီး တစ္ကိုက္ ကိုက္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ . . .
“ ထီြးးးးးးးးး ”
သူ ခ်က္ခ်င္း ပါးစပ္ထဲက ဘိန္းမုန္႕ကို ေထြးထုတ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔ လမ္းျပ အေဖာ္လုပ္သူက . .
“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ”
ဒီေတာ႔ ပါးစပ္ကို ပြစိပြစိ လုပ္ေနတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားက . .
“ ပထမ တစ္ခုေလာက္ မေကာင္းဘူး။ ဒါက အရမ္းခါးတယ္။ ”
ဒီေတာ႔ လမ္းျပ အေဖာ္က ႏိုင္ငံျခားသား လက္ထဲက ဘိန္းမုန္႕ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဘိန္းမုန္႕ရဲ႕ အနားသားေတြက မီးကၽြမ္းျပီး တူးေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ လမ္းျပ အေဖာ္လုပ္သူက အေဒၚၾကီးကို. . .
“ အေဒၚရယ္ ဘယ္လိုမ်ား လုပ္လိုက္တာလဲ။ သူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ ဘိန္းမုန္႕ကို ၾကိဳက္ေနတာေလ။ ပထမ တစ္ခု ေကာင္းလို႔ သူက ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခု ဆိုျပီးေတာ႔ ေတာင္မွ ဝယ္စားတာေလ။ ဒါကို ဘာလို႔ တူးေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ရတာလဲ။ ”
ဒီေတာ႔ ဘိန္းမုန္႕သည္ အေဒၚၾကီးက လမ္းျပအေဖာ္ကို စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔. . .
“ ေအာင္မာ . . ငါက တမင္ လုပ္တာမွ မဟုတ္တာ။ သူပဲ ငါ႕ကို “ အနားသား တူး ” ဆိုလို႔ ငါ႔မွာ မတူးတူးေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ရတာေလ။ သူပဲ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ စားခ်င္ေနတာေလ။ အနားေလးတင္တူးေအာင္ လုပ္တယ္ ဆိုတာ လြယ္တယ္မ်ား မွတ္ေနလား။ ”
တဲ႔။ ကဲ...ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ။
တကယ္ေတာ႔လည္း ႏိုင္ငံျခားလည္း မမွားသလို ၊ အေဒၚၾကီးလည္း မမွားပါဘူး။ တစ္ေယာက္ေျပာတာ တစ္ေယာက္က နားမလည္လိုက္တာပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာတာ ၾကားလိုက္တာေတာင္မွ ၾကားတာကို နားလည္ ခံစားမႈ ကြာသြားရင္ အဓိပၸါယ္ေတြ လြဲသြားႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ငါကေတာ႔ ဒီလို ေျပာတာ ၊ ငါကေတာ႔ ဒီလို ၾကားလိုက္တာ ဆိုတာနဲ႔ တင္ မလံုေလာက္ပါဘူး။ ငါေျပာခ်င္တာ သူ သေဘာေပါက္ရဲ႕လား ၊ သူေျပာတာကိုေရာ ငါ ေသခ်ာ နားလည္ရဲ႕လား ဆိုတာ စီစစ္ရပါလိမ္႕မယ္။
ဒီလို မွ မဟုတ္ရင္ေတာ႔. . . စာဖတ္သူရဲ႕ ဘဝမွာလည္း “ အနားသားေတြ တူး ” ေနတာနဲ႔ ခဏခဏ ၾကံဳေနရပါလိမ္႔မယ္။ အနားသား တူး မွေတာ႔ဗ်ာ. . ဘယ္လာ ခ်ိဳေတာ႔မလဲ။
*** တဆင္႔ၾကားခဲ႔ရေသာ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ ***
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
.
5 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
အေတြးအျမင္ေတြ ပါလား..။ ငါက ႏိုင္ငံျခားသားမို႔ အတူးေတြ တမင္ေပးတာဆိုၿပီး အေငၚတူးရင္ မခက္ပါလား..။ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ နားလည္ ခံစားေပးတတ္ရင္ အေကာင္းဆံုးပါ။
ဒီ အနားသားတူး က ေငြႀကည္ ကာတြန္းထဲမွာ ဖတ္ဖူးတယ္။ ခင္ဗ်ားကိုယ္ပိုင္ေရးတာမွမဟုတ္တာ။
ဟုတ္လား..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဒီလို တဆင္႔စကား တဆင္႔နားနဲ႔ ၾကားတာပါ။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေရးတယ္လို႔ လည္း က်ေနာ္ ေရးမထားပါလား။ ျဖစ္စဥ္ေလး တစ္ခုကို သေဘာတရားေလးနဲ႔ ခ်ျပတာပါ။ ေငြၾကည္ကာတြန္းေလးေတာ႔ ဖတ္ခ်င္မိသား ရွိရင္ ပို႔ေပးပါလား.။
ေက်းဇူး........
ဒီစာေလးက ကာတြန္းေငြၾကည္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
ကာတြန္းေငြၾကည္ကလည္း သူမ်ားဆီက အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျပန္ယူျပီး တဆင္႔ေရးဆြဲထားတာပါ။
ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ဟာသတိုေလးေတြ ေအာက္ကမွာ ေပးပို႔သူ ဘယ္သူ ဆိုျပီး ပါပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ ဘယ္သူ မဆို ေရးခြင္႔ ရွိတာပါပဲ။
ဒါကို ကၽြန္မ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၅ ႏွစ္ အသက္ ၂၃ ေလာက္ကတည္းက အျပင္မွာ ဦးေလးေတြ ေျပာျပလို႔ ၾကားဖူးေနတာပါ။ ေနာက္မွ ကာတြန္း ေငြၾကည္ က ကာတြန္းမွာ ဆြဲတာပါ။ ဘယ္သူမဆို ေရးခြင္႔ ရွိေနတာပဲေလ။ တင္ျပပံုမွ မတူတာ။
ဆက္ေရးပါ။
အင္း
ဘယ္သူဘဲေရးေရး
ျပန္ဖတ္ေတာ႕လဲ အသစ္ေပါ႕
ဖတ္ျပီး ရယ္မိတဲ႕အတြက္ အသက္ေတာင္ရွည္ေသး
ေရးေပးတဲ႕သူကို ေက်းဇူးတင္ပါ၏..
ေက်းဇူးဆိုတာ ရွာၾကံတင္တတ္ေတာ႕
ပိုေတာင္ေကာင္း၏....
Post a Comment