မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


05 October 2011

25 ေတြးေတြး ေငးေငး ပံုရိပ္ေလးမ်ား



ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလည္ျပန္တုန္းက ဟိုိဟုိဒီဒီေရာက္ရင္းနဲ႔ ရိုက္ခဲ့တဲ့ ပံုတခ်ိဳ႕နဲ႔ ခံစားမႈ မွ်ေဝခ်င္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာ ပံုေတြက ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ အဓိပၸါယ္ ရွိေနႏိုင္ေပမဲ့ တျခားသူ အတြက္ေတာ့ ဘာမွ ခံစားမႈ ရွိခ်င္မွ ရွိမွာပါ။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ အေပ်ာ္ေပါ႔။ ဒီလိုပဲ လိုက္ျပီးေတာ့ ေတြးၾကည့္ ေငးၾကည့္ရေအာင္လားဗ်ာ။ ( ဓါတ္ပံုေတြ မ်ားေသာ အားျဖင့္ကို ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဖုန္းေလးနဲ႔ပဲ ရိုက္ထားတာပါ။ ရန္ကုန္မွာ ေနျပီးေတာ့ ရန္ကုန္ပတ္ဝန္းက်င္ကို သတင္းေထာက္လည္း မဟုတ္ဘဲ ကင္မရာၾကီး ကိုင္ရမွာ ရွက္သလိုပဲ ဟဲဟဲ။ )




တစ္ေန႔ေတာ့ ေကာ္ျပန္႔ဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ သြားထိုင္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီဆိုင္မွာ ဒီလို ေရးထားတယ္။ ေကာ္ျပန္႔ေတာ့ ေကာ္ျပန္႔ပဲ သူက " သခ်ၤာေကာ္ျပန္႔ " တဲ့။  ဘာပါလိမ့္ေပါ႔ေလ။ ဒါနဲ႔ အေတာ္ကို ေခါင္းစားသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွပဲ . . . အဟဲ။ စာဖတ္သူေတြလည္း ဝိုင္းျပီးေတာ့ ေတြးၾကည့္ၾကပါဦး။ သခ်ၤာေကာ္ျပန္႔ ဆိုတာ ဘာေကာ္ျပန္႔မ်ားလဲ။




တစ္ေန႔ေတာ့ ဆူးေလက ဂံုးတံတားကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ေအာက္ကို ငံုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အာယိုးယိုး . . ေအာက္က အမ်ားျပည္သူသံုး စည္ပင္ဖုန္းရံုေလးရဲ႕ အမိုးမွာ ဒီလိုေတြ ေတြ႕ရတယ္ဗ်ာ။ ဒီဖုန္းရံုေလးလည္း ကံဆိုးတာပါပဲ။ စည္းကမ္းမရွိသူေတြရဲ႕ အမိႈက္ေတြကိုလည္း ရြက္ထားရေသးတယ္။ ဘေလာ့ဂါန႔ဲေတြ႕ေတာ့လည္း ဓါတ္ပံုရိုက္ျပီးေတာ့ အတင္ခံရေသးတယ္။ အမိႈက္ပံုး ဆိုတာေတြမွာ စြန္႔ပစ္တတ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နိုင္ငံက လူေတြ အေတာ္ကို က်င့္သားက်ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရဦးမယ္ ထင္တယ္ဗ်ာ။




မိုးမရြာေတာ့ပါ။ မိုးရြာျပီးစ ဆိုပါေတာ့။ လမ္းဆံုေလး တစ္ေနရာက ဝက္သားတုတ္ထိုး ဆိုင္ေလးပါ။ စားသူ မေျပာနဲ႔ ေရာင္းသူေတာင္မွ မရွိဘူး။ ဖုန္ေတြ ၊ ေလထုညစ္ညစ္ေတြ ၊ ကားေတြရဲ႕ မီးခိုးမိႈင္းမိႈင္းေတြ ၾကားထဲမွာ သူလည္း ရပ္တည္ ရွင္သန္ေနလ်က္ပါပဲ။ အရသာေတာ့ ဘယ္လိုေနတယ္ မသိေပမဲ့ လြမ္းေတာ့ လြမ္းစရာေလးပါပဲ။




ပညာႏို႔ခ်ိဳ႕ ေသာက္စို႔ခဲ့ရဖူးေသာ ဒဂံုတကၠသိုလ္ၾကီး ရဲ႕ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ ဆိုတာေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေဘာလံုးကန္ရင္ အဲဒီနားမွာ ခ်ိန္းကန္ၾကတယ္။ အခုေတာ့ အတြဲေတြ ၊ ေစ်းေရာင္းသူေတြ ၊ တျခား ဘယ္သူေတြမွန္း မသိေနၾကတာနဲ႔ အရင္ကလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သြားထိုင္မယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ ဒီလူေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ အေတာ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမွာ အမွန္ပါပဲ။ အဲ . . . ဒါမွမဟုတ္ . . . ကၽြန္ေတာ္တို႔က သူတို႔ အတြက္ အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေနေစမွာ အမွန္ပါပဲ။




ဟိုးအရင္က ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဒီလိုပဲ ဝုန္း ဒိုင္းနဲ႔ ကန္ခဲ့ ၊ ေက်ာက္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ဘယ္လိုမွ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ငယ္ဘဝရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးပါ။ ( ဒီပံုကေတာ့ ကင္မရာနဲ႔ ရိုက္ခဲ့တာေလးကို ျပန္ရွာတင္လိုက္တာပါ။ )




ဒဂံုတကၠသိုလ္မွာ သံုးထပ္ေဆာင္ဆိုျပီး ပထမဦးဆံုး ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ အေဆာင္ နံပါတ္ ( ၃၇ ) ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ " ရူပေဗဒေဆာင္ " ေပါ႔ဗ်ာ။ ျမင္ရတာ ရင္နာလိုက္တာ။ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ။ နာဂစ္ေၾကာင့္လား ၊ ဘာေၾကာင့္လားေတာ့ မသိဘူး။ အရင္က တပ္ထားတဲ့ မွန္ေတြ အားလံုးကြဲေနတယ္ဗ်ာ။ ဒါကို သြပ္ျပားေတြနဲ႔ ျပန္ကာထားတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပညာေရးကို သူမ်ားႏိုင္ငံက အလည္လာၾကည့္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို ခ်ျပႏိုင္ေတာ့မလဲ။

 

တကယ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအေျခအေနကို ျမင္ေတာ့ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရူပေဗဒအေဆာင္ကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ မတ္တပ္ၾကီး ရပ္ေနမိျပီး ငါးမိနစ္ေက်ာ္ကို စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ျငိမ္သက္သြားမိတယ္။ ေက်ာင္းတတ္ေနရတဲ့ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြကိုလည္း တကယ္ကို သနားမိတယ္။ အခု စာဖတ္သူေတြထဲမွာ ဒဂံုတကၠသိုလ္ ရူပေဗဒက ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြမ်ား ပါရင္ စုျပီးေတာ့ေတာင္မွ မွန္ေတြ ျပန္တပ္ခ်င္မိတယ္ဗ်ာ။

ဒါမွမဟုတ္ . . . ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတၾကီးခင္ဗ်ား။ တစ္ေန႔ေလာက္ ဒဂံုတကၠသိုလ္ကို လာလည္ပါဦးဗ်ာ။ အားလံုး ကိုယ္စား ကၽြန္ေတာ္ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ ျပင္ပေလာက က ေလကို နည္းနည္းေလာက္ ရွဴၾကည့္ပါလားဗ်ာ။ အဲယားကြန္းေလ မဟုတ္ေပမဲ့ သဘာဝေလ ဆိုတာ ပိုျပီးေတာ့ လတ္ဆတ္ပါတယ္။




ကၽြန္ေတာ့္ အေဒၚတစ္ေယာက္က ပန္းစိုက္တာ အရမ္းကို ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕လက္နဲ႔ထိတဲ့ ပန္းတိုင္း အပင္တိုင္း အကုန္ျဖစ္ပါတယ္။ စိုက္ရပ်ိဳးရ ခက္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ " ကုမုျဒာ ၾကာပန္း " သူ႕အိမ္မွာ မ်ားစြာ ပြင့္ပါတယ္။ လေရာင္နဲ႔ ပြင့္တယ္ လို႔ တင္စားေခၚေဝၚတဲ့ ဒီၾကာပန္းကို သူ႕ဆီကေန အဖူးေလး အျဖစ္ယူလာျပီးေတာ့ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ည ၁၂ ဝန္းက်င္မွာ ပြင့္ပါတယ္။ ဘယ္လိုမွန္း မသိေသာ အနံ႔ေလး တစ္ခုကလည္း သင္းသင္းေလး ေမႊးေနပါတယ္။  ပြင့္လာေတာ့မွ အေမက ႏိႈးေျပာလို႔ မည္းမည္းေမွာင္ေမွာင္မွာ ထရိုက္လိုက္တာပါ။ အမွတ္တရေပါ႔။



*** စာေရးဖို႔ မအားေသးလို႔ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ပံုေလးေတြကို ခံစားဖို႔ မွ်ေဝ လိုက္ပါတယ္။ ***

ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုေဇာ္ 
5.10.2011

Share/Bookmark

25 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:

ခရစၥတလ္ said...

ေၾသာ္ ကိုေဇာ္ ကိုေဇာ္...
ေတာ့္ ပိုစ့္က အတိတ္ေတြ ႏိုႈးဆြေစသလိုျဖစ္သဟ။
အင္းးး ဘာကို ဝမ္းနည္းသလိုလိုျဖစ္မွန္းကို မသိဘူး
ကိုယ့္ႏိုင္ငံအျဖစ္ေတြမ်ား ျမင္ရရင္ေျပာပါတယ္ :)

Anonymous said...

ဂဏန္းေကာ္ျပန္ ့

ျမတ္မြန္ said...

ခုေတာ့ အပင္ေတြ ရွိလာလို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဦးေဇာ္ရယ္..မြန္တို႔တက္တုန္းကဆို ကြင္းလင္းျပင္ၾကီးေလ အမေလး ကႏၱရေက်ာင္းသြားတက္ရသလိုပါပဲ...ကားစီးရတာ စိတ္ေလပါတယ္ ငပိ ငခ်ဥ္သိပ္ေပါ့ေလ..။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ္တယ္။

ကိုထြဋ္ said...

က်ေနာ္က အေဆာင္ ၃၈ က သခ်ၤာေက်ာင္းသား..အခုေတာ့ အေဆာင္ ၃၈ လဲ အဲလိုပဲေနမွာပါေလ...ျပန္ေရာက္မွ သြားၾကည့္ရမယ္...

sosegado said...

ဓါတ္ပုံေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး တစ္မ်ဳိးႀကီးခံစားလုိက္ရတယ္
ေက်ာင္းမဟုတ္ေသာေက်ာင္း ေတြကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ၾကပါေစ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
" ကုမုျဒာ ၾကာပန္း " အတြက္ ေက်းဇူးပါ၊
က်ေနာ့္အတြက္ ရွားပါးပုံပါပဲ။

မိုးခါး said...

ဟုတ္လားဟင္ .. သခ်ၤာေကာ္ျပန္=ဂဏန္းေကာ္ျပန္႕ .. ဂဏန္က သိပ္မေပါဘူးလိုပဲ .. သိဘူး .. :D

ဖံုးရံုေလးေပၚမွာ အမိႈက္ေတြဆိုလို႕ အညားၾကီးမွတ္တာ .. သိပ္ေတာ့မဆိုးပါဘူး .. ဟီးး

ဒုတ္ထိုးသယ္ၾကီး ေလနဲ႕မ်ားပါသြားလား :P

ဒဂံုေက်ာင္းၾကီး .. အနီးကပ္ ၁၀ရက္တက္ရင္း ေနပူလွန္းခံရဘူးပါတယ္ .. ကားတန္းေတြ ကားကြင္းေတြ ေရပန္းေနရာေတြမွာ ဓါတ္ပံုရိုက္ဘူးပါတယ္ .. ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္တယ္ ပူလည္း ပူတယ္ေပါ့ေလ .. ခုေတာ့လည္း လြမ္းသြားပါ၏ ..

ျမင္ဘူးတယ္ .. အဲ့ပန္းေလး အရင္ ေတာင္ညြန္႕အိမ္မွာတုန္းက အေ၀းက ျမင္ဘူးတယ္ .. သူက အပင္ေပၚေရာက္ေနတာကိုး ..

Anonymous said...

ကုမုျဒာ ၾကာပန္း ခုမွျမင္ဖူးတာပါ။

အိမ္မွာၾကာပန္းအဲလိုစိုက္လို ့ရတယ္လား မသိလို ့ပါ။

နည္းေလးပါေလးေပးပါအံုးဗ်ိဳ ့

ကိုယ္ေရာစိတ္ပါက်မ္းမာရႊင္လန္းျပီး
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

လြမ္းစရာေလးပါလားအကို.... ကာယကံရွင္အကိုကိုယ္တိုင္ေတာ့ ပိုလြမ္းခဲ႕မယ္ ထင္ပါရဲ႕..

SHWE ZIN U said...

မွ်ေဝမႈ႕ ကို ေက်းဇူးတင္စြာနဲ႕ လက္ခံယူသြားပါတယ္

ခင္မင္စြာျဖင္႔

ညီရဲ said...

သခ်ာၤ ေကာ္ျပန္ ့ေၾကာ္တဲ့လား..
ဒါက လူစိတ္ဝင္စားေအာင္ လုပ္တဲ့ ေစ်းကြက္ျမွင့္တင္ေရးေပါ့...
တခါက ေအာ္တာ ထူးဆန္းလုိ ့ဘာမုန္ ့လဲလုိ ့ဝယ္စားမိပါတယ္။ မုန္ ့ဖတ္ထုတ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခၚေမးျပီးသြားလုိ ့ဝယ္စားလိုက္ရတယ္။ မမွတ္ေသးဘူး ေနာက္တခါ ထပ္ဝယ္စားျဖစ္တယ္။ ေျပာင္းဖူး ျဖစ္ေနတယ္။ သူတို ့က အသံရွည္ဆြဲျပီး ေအာ္ေတာ့ ကိုယ္က ဘာမွန္းကို မသိလိုက္ဘူး။ မသိေတာ့ စိတ္ဝင္စားျပီး ေခၚမိေတာ့ ဝယ္စားရတယ္။

မိုးယံ said...

ဂိုးသမားကိုေဇာ္ေရ...ပညာအလင္းမေျပာနဲ႕ ေနအလင္းေရာင္ေတာင္ မ၀င္ေတာ့မယ့္ ရူပေဗဒ အေဆာင္ႀကီးမ်ားလား။

kokoseinygn said...

ဓါတ္ပံုေတြလာႀကည္႔သြားပါတယ္...
လက္ရွိအၿဖစ္အပ်က္ေတြကို အခုလိုတင္ၿပမွသိႀကမွာပါ...
ထပ္တင္ပါအံုးဗ်ာ....။

ahphyulay said...

အင္း...
ကိုကိုေဇာ္ေရ..၊
မွန္ၿပန္တပ္ဖို ့ေနေနသာသာ အခု
ေပါက္ေဖၚၾကီးကို ၿမစ္ဆံုအတြက္ ၿပန္ေရာ္ဖို ့
ကြ်န္ေတာ္တို ့ ဝိုင္းမထည္ ့ရရင္ ကံေကာင္း
ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ..။

mstint said...

ေက်ာင္းသားဘဝကို ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ေျပာေျပာ နားေထာင္လို႔ေကာင္းတယ္။
မွန္ျပဴတင္းအစားထိုး သြပ္ေတြထည့္ထားတာေတာ့ ရုပ္ဆိုးလြန္းတယ္။
သဘာဝေလေလး ခံစားႏိုင္ဘို႔အတြက္ သမၼတႀကီးကို ဖိတ္ထားတာ ဂြတ္တယ္ း)
ကုမုျဒာၾကာပန္းေလး လွလိုက္တာ။
ပန္းပင္ကအစ ဟင္းရြက္သစ္သီးပင္အဆံုး လက္ဆိပ္ရွိရင္ အပင္ေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာ အမွန္ပဲ ကိုေဇာ္ေရ။ အဲဒီလက္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားလို႔ (ႂကြားတာ)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

TZH1985 said...

လြမ္းစရာ့ ေရြျပည္... ေက်းဇူးပါ ကိုေဇာ္

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

သြပ္ျပားေတြနဲ႔ ကာထားတာေတာ့ ရုပ္ပ်က္လြန္းပါတယ္။

မအိမ္သူ said...

ေၾသာ္..အဲဒါေက်ာင္းေဆာင္တဲ့လား ဒီေလာက္သြပ္ျပားေတြကို ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ကာထားတဲ့ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းေတြထဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြ ဆရာေတြဘယ္လိုမ်ားစာသင္ေနၾကပါလိမ့္.... ဒဂံုတကၠသိုလ္ကို တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးဘူး။

ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔) said...

လြမ္းတတ္တဲ့သူေတြအဖုိ႔ လြမ္းစရာႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ ပုံေတြ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ေလ။

အဲဒီ သြပ္ေတြ ကာထားတာကုိ စဥ္းစားေနတာ။ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုဘဲ။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ စာသင္တုန္း အျပင္ကုိ ေငးေငးၾကည့္ၾကလုိ႔ မ်ားလား။ ျမင္ကြင္းက်ယ္ရင္ စိတ္ျပန္႔တတ္တယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ အခုလုိပုံႀကီး ၾကည့္ရတာေတာ့ မႏွိပ္ပါဘူး။ ရုိးရုိး ထရံကာ သက္ကယ္မုိးေလးဆုိ ဟုတ္ေသးရဲ့။ အခုဟာက အေဆာက္အဦပုံစံနဲ႔ အဲဒါႀကီးနဲ႔ အျမင္ရဆုိးလွတယ္။

ခင္မင္လွ်က္

စံပယ္ခ်ိဳ said...

အတိတ္ကုိႏုိးဆြတာေလးေတြထဲမွာ
ႏွလုံးသားကိစၥေလးေတြမပါဘူးလား
လူပ်ဳိၾကီးမ်ား...၀ါကြ်တ္ေတာ႔မည္

T T Sweet said...

ကုမုၿဒာၾကာပန္းကိုေတာ႔ စိတ္၀င္စားတယ္။ တစ္ခါ ဂ်ဴ၀ထၳုဳတစ္ပုဒ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးသလိုပဲ။ ညက်မွပြင္႔တယ္။ အနံ႔ေမႊးတယ္ဆိုတာ။ တစ္ခါေလာက္ေတာ႔ အၿပင္မွာ ၿမင္ဖူးခ်င္တယ္။
ဖုန္းကင္မရာက ေကာင္းလွခ်ည္လား ကိုေဇာ္ေရ။ ပံုေတြက ၾကည္ေတာက္ေနတာပဲ၊

မဒမ္ကိုး said...

အရည္ခ်င္းစစ္တက္တုန္းက တစ္ႏွစ္ပဲ အဲမွာတက္လိုက္ရတယ္ ငိုခ်င္လိုက္တာ ပူလို႕ ..
သူမ်ားတို႕က အာစီတူး ကေနလာရတာကိုးး
တနွစ္ကိုလိမ္ပိန္ေနတာပဲ
ဟဟ အပိုင္း ၁ လဲတက္ေ၇ာ လာထား ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲကို လစ္ေတာ႕တာပဲ
ကံဆိုးတာကေတာ႕ ေက်ာင္းသာပီးေရာ ဘဲမရလိုက္တာပဲ ..ဟိဟိ

ေက်ာင္းျပီးမွမီးကေရစက္ခ်လိုက္ရတာေလ း)

ခင္တဲ႕
မဒိုးကန္
(၀က္သားဒုတ္ထုိးဆိုင္ေတြကို ေတာ႕လာမထိပါနဲ႕ အကိုရယ္
ဘယ္ေလာက္ညစ္ပတ္ပတ္ စားမယ္ ၾကိမ္းထားတယ္ ဒီႏွစ္အိမ္ျပန္ရင္ ကိုရင္ မလိုက္မွ စားရမွာ း)

ေတေလ၂၀၁၂ said...

ဟုတ္တယ္ေနာ္ ေက်ာင္းၾကီးကိုေတာ႕ လြမ္းတယ္ဗ်ာ..
တခု စဥ္းစားမိသလို႕ဘဲေနာ္
ကိုေဇာ္တခုကို ေမ႕ေနသလို႕လို က်န္ခဲသလိုလိုထင္မိလို႕ပါ
ေက်ာင္းျပန္ေ၇ာက္၇င္ အ၇င္ဆုံးျပင္ျမင္၇တာေလးပါ
အကို၇ဲ႕ နံ၇ိုးေလးက်န္ေနခဲ႕သလိုဘဲေနာ္
အကိုေျပာတဲ႕ အထဲမွာပါ ..ဟဲ၂
ကၽြန္ေနာ္ေတာ႕ ေက်င္းၾကီးကိုျမင္၇င္ ပထမဆုံးသူကို အ၇င္သတိ၇လိုက္လို႕ပါ

Anonymous said...

ko zaw ,ကြၽန္ေတာ္တို႕ အေနာက္ပိုင္း တကၠသုိလ္ၾကီးကိုလဲ သြား ၾကည့္ပါအုန္း ဒဂံုတကၠသိုလ္ နဲ႔ ဆီ နဲ႔ ေရဘဲ ပိုေတာင္ဆိုးေသးတယ္

ေမသိမ့္သိမ့္ ေက်ာ္ said...

မွန္မရခင္စပ္ၾကား သြပ္ျပားနဲ႔အစားထိုးထားတာျဖစ္မွာပါ။ ခနပဲေနမွာပါ။ ျဖစ္လာမွာေပါ့။ ေလာေလာဆယ္ကေတာ့ ခ်မျပရဲတာအမွန္ပါပဲ။

ဓာတ္ပံုေလးေတြထဲမွာ ေစတနာေတြ ျမင္ေနရတယ္။


ခင္တဲ့
ေမသိမ့္

Anonymous said...

buy tramadol without a script buy tramadol online no rx - tramadol online australia