မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


28 September 2011

18 အာလူး ေပ်ာက္သူမ်ား



ကၽြန္ေတာ့္မွာ မွတ္စုစာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ရွိ၏။ ထိုမွတ္စု စာအုပ္ေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အိပ္မက္မ်ားကို မင္နက္နက္ျဖင့္ ေသခ်ာတိက်စြာ ေရးမွတ္ထားေလ့ရွိသည္။ ဖတ္ခ်င္ေသာ္လည္း မဖတ္ရေသးေသာ စာအုပ္မ်ား ၊ သြားခ်င္ေသာ္လည္း မေရာက္ေသးေသာ ေနရာမ်ား ၊ ၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း မၾကည့္ျဖစ္ေသးေသာ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ား ၊ ခံစားၾကည့္ရႈ႕ခ်င္ေသာ္လည္း မၾကံဳေသးေသာ ပန္းခ်ီကားမ်ား ၊ အေျခအေန မေပးေသး၍ မေတြ႕ဆံုႏိုင္ေသးေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား . . . . စသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးမွတ္ထားေလ့ ရွိသည္။

တစ္ခါတေလ ထိုမွတ္စု စာအုပ္ေလးကို ဖြင့္ျပီး အထဲမွ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မင္နက္နက္ေတြကို ျပန္လည္ဖတ္ရႈ႕ရင္း ဝိုးတဝါး ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးကာ တကယ္ပဲ အျပင္မွာ ေရာက္ေနရသလို ရစ္မူးခံစား ေနမိတတ္သည္။ ထိုအခ်ိန္ဆိုရင္ စိတ္ေတြက ျငိမ္သက္ကာ ပတ္ဝန္းက်င္မွ အသံေတြ ဘာဆို ဘာမွ မၾကားမိေတာ့သလို တိတ္ဆိတ္သြားတတ္သည္။ 

ထိုကဲ့သို႔ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြးထဲမွာ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ရႈ႕ဖူးတဲ့ အရာေတြထဲမွာ " ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုး နဲ႔ အာလူး စားသူမ်ား " ပန္းခ်ီကားကလည္း တစ္ကား အပါအဝင္ပါပဲ။ အဲဒီလိုနဲ႔ . . . 



"  - - - - - - - - - "

ေငးၾကည့္ေနရင္း ထိုပန္းခ်ီကားခ်ပ္မွ အာလူးစားသံုးေနေသာ လူေတြရဲ႕ အာသာငမ္းငမ္း တပ္မက္ေနေသာ မ်က္ဝန္းမ်ား ၊ သူတို႔ရဲ႕ အာသာငမ္းငမ္း ၾကည့္ေနေသာ အရာမ်ား ၊ သူတို႔ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ အလင္းအေမွာင္ ၊ ေရာင္စဥ္ေတြရဲ႕ အယူအဆ ၊ ေရးျခစ္ထားေသာ စုတ္ခ်က္ ခပ္သြက္သြက္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို အငိုက္မိေစကာ ထိုပန္းခ်ီကားခ်ပ္မွ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ဝန္းမ်ားကို မခြာမိေတာ့ . . . .

ထိုပန္းခ်ီကားကေတာ့ ထပ္ေျပာစရာ မလိုေအာင္ ေသခ်ာလွေသာ " ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုး ရဲ႕ အာလူးစားသူမ်ား " ပန္းခ်ီကားပဲ ျဖစ္၏။ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ ဆိုသလို ဒီပန္းခ်ီကားက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ကို ဖမ္းစားထားေလသည္။

" ေဒါက္ . . .  " 

" ေဒါက္ . . . ."

" ေဒါက္ . . . "

အေဝးမွ လွမ္းေလွ်ာက္လာေသာ ေျခသံက ကၽြန္ေတာ့္ အေနာက္နားသို႔ အေရာက္မွာ တိတ္ဆိတ္သြား၏။ အေရွ႕မွာ ပန္းခ်ီကားကို စိတ္ဝင္စားေနေသာ ကၽြန္ေတာ္က အေနာက္မွ ေရာက္လာေသာ ေျခသံရွင္ကို သတိမထားမိေသးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္ဝင္္စားစြာပင္ ပန္းခ်ီကားကို ၾကည့္ေနမိသည္။

" ဟူး  . . . "

အေနာက္ဘက္မွ သက္ျပင္းခ်သံ သဲ့သဲ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အသိဝင္လာကာ အေနာက္သို႔ လွည့္ၾကည့္မိသည္။ အေတာ္ပင္ အိုမင္း မစြမ္းျဖစ္ေနျပီ ျဖစ္ေသာ အဘိုးအို တစ္ေယာက္ကို တုတ္ေကာက္ အားျပဳလ်က္ ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ကိုယ့္အေနာက္ကေန ရပ္ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်သံေၾကာင့္ လူက မလံုမလဲႏွင့္ ေမးမိသည္။

" ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ။ "

" ငါ . . လား . . . "

" အင္းေလ . . . ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ။ "

" ငါက ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုးေလ. . ."

ကၽြန္ေတာ္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ ထခုန္မိမတတ္ အံ့ၾသ ဝမ္းသာသြားမိသည္။

" ဟင္ . . . ဒါဆို ဒီ " အာလူး စားသူမ်ား " ပန္းခ်ီကားကို ဆြဲတဲ့သူေပါ႔။ "

ဒီေတာ့ သူက ေခါင္းခါရင္း ခပ္ေႏြးေႏြးျပံဳး၏။ သို႔ေသာ္ . . . သူ႕အျပံဳးက အသက္မပါေခ်။

" အာလူး စားသူမ်ား ပန္းခ်ီကားကို ငါဆြဲတာေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ . .  ဒီပန္းခ်ီကားကို ဆြဲတာေတာ့ ငါ မဟုတ္ဘူး။ "

" ဘယ္လို . . . . "

" ဟုတ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ မင္းၾကည့္ေနတဲ့ "အာလူး စားသူမ်ား " ပန္းခ်ီကားက အတုၾကီး . . . "

" ဟာ . . . "

" ဟုတ္တယ္။ အစစ္ကို မင္းၾကည့္ခ်င္လား။ "

" ဟုတ္ကဲ့ . . . "

" ဒါဆို ငါ့ေနာက္ လိုက္ခဲ့ေပေတာ့ . . . "

ေျပာလည္းေျပာ ၊ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလို သူက ေနာက္ကို ခ်ာခနဲ လွည့္ကာ တုတ္ေကာက္ အားျပဳထားရသူ အဘိုးအို တစ္ေယာက္ မဟုတ္သလို လ်င္ျမန္စြာ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ သိခ်င္ေဇာျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္သြားမိ၏။ ဟိုဝင္ ဒီေကြ႕ျဖင့္ အခန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္အျပီးမွာ အဝတ္စ တစ္စ ဖံုးအုပ္ထားေသာ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္ေလသည္။ ျပီးမွ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္ျပီး ပင့္သက္တစ္ခ်က္ကို ရႈိက္လိုက္ေလ၏။

" ဒါမွ အာလူး စားသူမ်ား ပန္းခ်ီကား အစစ္. . . "

" ဒါဆို ျပေလ . . . ဘာလို႔ အဝတ္စၾကီး ဖံုးထားရတာလဲ။ "

သူက တစ္ခုခုကို လြမ္းဆြတ္သတိရျပီး ေဆြးေျမ့သြားသလိုႏွင့္ အေဝးကို လွမ္းေငးရင္း . . . .

" ဘာလို႔ ဖုံးထားရတာလဲ ဆိုေသာ ပန္းခ်ီကားေပၚက အရာတခ်ိဳ႕ေပ်ာက္ဆံုးေနလို႔ပဲ။ "

" ဟင္ . . . ."

" ဟုတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အုပ္ထားရတာပဲ။ "

" ဟုိအရင္ကလည္း အာလူး စားသူမ်ား ပန္းခ်ီကားရဲ႕ အာလူး စားေနသူေတြရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ ေပ်ာက္ဆံုး သြားဖူးေသးတယ္ေနာ္။ "

" ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ . . . အခု ေပ်ာက္တာက အာလူး စားသူေတြရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ မဟုတ္ဘူး။ "

" ဒါဆို ဘာေတြ ေပ်ာက္သြားတာလဲ။ "

သူက ဘာမွ မေျပာဘဲ ၊ ပန္းခ်ီကားကို ဖံုးကြယ္ကာ လႊမ္းထားေသာ အဝတ္စကို ဆက္ခနဲ ဆြဲဖယ္လိုက္၏။

" အို . . . အာလူး စားသူေတြရဲ႕ အာလူးေတြ ေပ်ာက္ကုန္ပါေရာလား။ "

ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွ အာေမဋိတ္စကားကို ၾကားေတာ့မွ သူက စကားဆို၏။

" ဟုတ္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို ျပန္လည္ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ သူတို႔ စားေနတဲ့ အာလူးေတြ ေပ်ာက္ကုန္ေတာ့တာပါပဲ။ "

" ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲဗ်ာ။ "

မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားျပားလွျပီ ျဖစ္တဲ့ သက္ျပင္းေတြကိုပဲ သူ ထပ္ခ်သည္။ အရင္ကလည္း အေတာ္ ခ်ျပီး ျဖစ္ႏိုင္သလို ေနာက္လည္း အေတာ္ ထပ္ခ်ဦးမည့္ပံုပင္။

" ဟိုတေလာက စားေသာက္ကုန္ေတြနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ အဘိဓါန္ စာအုပ္တစ္အုပ္ ထြက္လာခဲ့တယ္။ "

" ဟုတ္လား . . ကၽြန္ေတာ္ မသိလိုက္ဘူး။ မဖတ္ဖူးလိုက္ဘူး။ "

" ဟုတ္တယ္။ တကယ္ကို ထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအဘိဓါန္ စာအုပ္က သိပ္မၾကာဘဲ ျပန္လည္ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ စားေသာက္ကုန္ေတြကို ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြနဲ႔ ရွင္းျပထားတယ္။ ၾကက္သြန္ ဆုိရင္ ဘာေၾကာင့္ ၾကက္သြန္လို႔ ေခၚရတယ္ ၊ မုန္လာဥ ဆိုလည္း ဘာလို႔ မုန္လာဥ ဆိုျပီး ေခၚတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြေပါ႔။ "

" ဟုတ္ . . . ၊ ဒါဆို အဲဒီ အဘိဓါန္ထဲမွာ " အာလူး " ကို ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုလဲ။ "

" အင္း . . . ဒီလို။ " အာလူး = ေျပာသာေျပာျပီး အလုပ္ မျဖစ္ေသာ စကား " လို႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆို ထားတယ္။ "

" ေၾသာ္ . . ."

" အဲဒီအဘိဓါန္ ေပၚလာျပီး သိပ္မၾကာဘူး ၊ အာလူး စားသူမ်ား ပန္းခ်ီကားထဲက အာလူးေတြ ေပ်ာက္သြားေတာ့တာပါပဲ။ "

" - - - - - - - "

" ဒါနဲ႔ မျပီးေသးဘူး။ အခု ဒီ့ထက္ ဆိုးေနတာက ဒီပန္းခ်ီကားက အာလူးေတြ ေပ်ာက္ျပီး ေနာက္ဆက္တြဲ အေနနဲ႔ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် အခ်ိန္တိုင္းမွာ ေနရာ အႏွံ႔က အာလူးေတြ ေပ်ာက္ကုန္ေနေတာ့တာပဲ။ "

" ဘယ္လို . . . "

" ဟုတ္တယ္။ ေနရာ အႏွံ႔က အာလူးေတြသာ ေပ်ာက္ေနတာ အဲဒီလို ေပ်ာက္ေနတဲ့ အာလူးေတြ ဘယ္ေနရာမွာ ေရာက္ေနလဲ ၊ ဘယ္ေနရာမွာ စုေနလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ စုံစမ္းလို႔ မရခဲ့ဘူး။ "

" - - - - - - "

" ငါလည္း အသက္က ၾကီးျပီ။ ဒါေၾကာင့္ . . . . ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ငါ့ကို ကူညီပါလား။ "

" ဟုတ္ကဲ့ . . ေျပာပါ။ "

" မင္း အဆင္ေျပမယ္ ဆိုရင္ ငါ့ပန္းခ်ီကားထဲက အာလူးေတြ အပါအဝင္ ေနရာ အႏွံ႔က အာလူးေတြ အားလံုး ဘယ္ေနရာမွာ စုေဝးျပီး ေရာက္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ စုရပ္ကို စံုစမ္းေပးေစခ်င္တယ္။ "

" - - - - - - - "

" ငါ့ရဲ႕ အာလူးေတြ ျပန္မရခ်င္ေနပါေစ။ သူတို႔ ဘယ္ေနရာမွာ ေရာက္ေနတယ္ ၊ ဘယ္ေနရာမွာ စုေဝးေနတယ္ ဆိုတာကို သိရရင္ ေက်နပ္ပါျပီ။ မင္း ငါ့ကို ကူညီႏိုင္မလား။ "

ေမွ်ာ္လင့္တၾကီး အားကိုးမႈ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ သူ႕ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

" ဟုတ္ကဲ့ . . . ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားပါ႔မယ္။ "

" ေဒါက္ . . . " 

" ေဒါက္ . . . "

" ေဒါက္ . . . " 

ကၽြန္ေတာ့္ ကတိစကားသံ ဆံုးေတာ့ အလာတုန္းကလိုပဲ တုတ္ေကာက္ကို အားျပဳ၍ သူ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားသံကို ေနာက္ေက်ာဘက္မွ ျငင္သာစြာ ၾကားလိုက္ရ၏။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာမူထားရာ အာလူး စားသူမ်ား ပန္းခ်ီကားခ်ပ္မွ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ အာလူးမ်ား ေနရာကို စူးစိုက္စြာ ၾကည့္ေနမိေလသည္။



" မေတြ႕ေသးပါဘူး။ "

" သတင္းမရေသးပါဘူး။ "

" ရွာေဖြေနဆဲပါ။ "

ဆိုေသာ ထူးမျခားနားေသာ ရွာေဖြေတြ႕ရွိမႈကိုသာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ၊ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် လက္ခံရရွိခဲ့ေလသည္။ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ အာလူးမ်ား ဘယ္ေနရာမွာ စုေဝးေရာက္ရွိေနသည္ ဆိုတာကို သိရွိရဖို႔ အထူး စံုစမ္းေရး အဖြဲ႔ေပါင္းမ်ားစြာကို ေနရာ အႏွံ႔သို႔ ေစလႊတ္ထားခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ သတင္းကား မထူးျခားေသးေခ်။

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္ဆံုးခဲ့ျပီး စံုစမ္းေရး အဖြဲ႔မ်ားမွ လူေပါင္းမ်ားစြာလည္း ေျပာင္းလဲ ေသဆံုးသြားခဲ့ရသည္။ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ အာလူးမ်ား ဘယ္ေနရာမွာ စုေဝးေရာက္ရွိေနသည္ ဆိုတာကို စံုစမ္း၍ မရေသးေပ။

တစ္ေန႔ . . . . .

ကၽြန္ေတာ့္ ရံုးခန္းထဲသို႔ ခ်ိနဲ႔ယိုင္ထိုးစြာျဖင့္ လူတစ္ေယာက္ ဝင္လာ၏။ သူ၏ သြင္ျပင္မွာ အားနည္းေနပံုလည္း ရ၏။ သူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အာလူး ရွာေဖြေရး အထူးအဖြဲ႕ဝင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။ ရံုးခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္ဝင္လာျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ေတာ့ ဝမ္းသာ အားရဟန္ျဖင့္ . . . .

" ကၽြန္ေတာ္ အာလူးေတြရဲ႕ စုေဝးရာ ေနရာ စုရပ္ကို ေတြ႕ခဲ့ ၊ သိခဲ့ပါျပီ။ "

ဟု ဆိုကာ လြန္စြာမွ ပင္ပန္း ေမာပန္းလွဟန္ျဖင့္ ေခြေခါက္ကာ လဲက်သြားေလေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ဆီကို အေျပးသြားေရာက္ကာ ေပြ႕လိုက္ေသာ္လည္း ေနာက္က်ေနျပီ။ သူက ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ပံုလ်က္သား က်ေနခဲ့ေလျပီ။ သူ႕ကို ေပြ႕ထူျပီး ကုတင္ေပၚ တင္၍ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ဆရာဝန္ျဖင့္ ကုသရ၏။ ခဏေနေတာ့ သူ႕ဆီမွ ညည္းသံျပဳကာ သတိရလာေလေတာ့သည္။

" အင္း . . . အင္း . . . . အင္း . . . ."

" သူ အရမ္း အားနည္းေနတယ္။ "

ဟု ၾကပ္မတ္ကုသေပးေနေသာ ဆရာဝန္ထံမွ သတိေပး မွတ္ခ်က္ျပဳ၏။ သူကေတာ့ အျမင္ၾကည္ေစရန္ မ်က္ေတာင္ကို တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္ လုပ္ကာ ေဘးဘီကို ေဝ့ဝဲၾကည့္၏။ သူ႕အနားတြင္ ရပ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႕ေတာ့မွ အားယူ၍ . . .

" ကၽြန္ေတာ္ . . . ကၽြန္ေတာ္ . . . အာလူးေတြရဲ႕ စုရပ္ကို ေတြ႕ခဲ့ပါျပီ။ "

ကၽြန္ေတာ္ သူ႕အနားကို တိုးထိုင္၍ သူ႕လက္ကို ကိုင္ျပီး အားေပးကာ သူ႕စကားကို ေသခ်ာ စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ေနမိ၏။

" ေျပာပါဦး။ ဘယ္ေနရာမွာ အာလူးေတြကို ေတြ႕ခဲ့ရတာလဲ။ "

သူက ေျခာက္ကပ္ေနေသာ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကို လွ်ာျဖင့္ တစ္ခ်က္ သပ္ရင္း . . . .

" စားေသာက္ကုန္ အဘိဓါန္ ဆိုတာ တကယ္ ရွိခဲ့တာလား ဟင္ . . ."

" ဟုတ္ပါတယ္ ၊ တကယ္ ရွိခဲ့တာပါပဲ။ "

" အဲဒီထဲမွာေရာ . . . အာလူး ဆိုတာ ေျပာသာေျပာျပီး အလုပ္ မျဖစ္ေသာ စကား လို႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္တယ္ ဆိုတာေရာ တကယ္လား ဟင္ . . ."

" ဟုတ္ပါတယ္။ တကယ္ကို အဲဒီလိုပဲ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုၾကပါတယ္။ "

သူက ေမာပန္းေနရင္း လွစ္ခနဲ တစ္ခ်က္ျပံဳးေလသည္။

" ဒါဆိုရင္ေတာ့ . . မွန္ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ကို အာလူးေတြ . . . အာလူးေတြ အမ်ားၾကီးရဲ႕ စုရပ္ကို ေတြ႕ခ့ဲရပါျပီ။ "

" အင္း . . . ဘယ္မွာ ေတြ႕ခဲ့ရတာလဲ။ သူတို႔ ဘယ္မွာ ရွိေနတာလဲ။ "

" သူတို႔ . . . သူတို႔ . . . အဟြတ္ . . . ဟြတ္ . . . "

သူက အေမာေဖာက္လာသလို ေခ်ာင္း တဟြတ္ဟြတ္ ဆိုးေလ၏။ ျပီးမွ . . .

" သူတို႔ . . . သူတို႔ . . . . "

" ဟုတ္ . . . ေျပာပါ။ သူတို႔ကို ဘယ္ေနရာမွာ စုစုစည္းစည္း ေတြ႕ခဲ့ရတာလဲ။ "

" ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ကို အမ်ားၾကီး . . .အမ်ားၾကီး ေတြ႕တယ္။ သူတို႔ အားလံုး စုစုစည္းစည္း ရွိေနၾကတယ္။ သူတို႔ေတြ အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ခဲ့တာ . . . အာလူးေတြ . . အာလူးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ . . . ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုးရဲ႕ အာလူးေတြေရာ ၊ တျခား ေနရာ အႏွံ႔က အာလူးေတြကိုေရာ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ခဲ့တာ . . . . . လႊတ္ . . . ေတာ္ . . . ထဲ . . မွာ . . . .  . . ."

ေျပာေနရင္း သူ႕အသံက တိတ္ဆိတ္ တိုးတိတ္စြာ ေပ်ာက္ကြယ္ ေပ်ာ့က်သြားျပီး ဇတ္က်ိဳးက် သြားေလေတာ့သည္။ 



ရုတ္တရက္ ဆတ္ခနဲ ကၽြန္ေတာ္ လန္႔ႏိုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မွတ္စုစာအုပ္ေလးက ေမွာက္လ်က္သားနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ေၾသာ္ . . . အိပ္မက္ မက္ေနတာပါလား။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ခ်င္ခဲ့ေသာ " ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုး ရဲ႕ အာလူး စားသူမ်ား " ပန္းခ်ီကား အေၾကာင္း စဥ္းစားေနရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားမိလို႔ ကၽြန္ေတာ္ စြဲလန္းကာ အိပ္မက္ မက္ေနမိျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

အိပ္မက္က လန္႔ႏိုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ ပူစပ္ပူေလာင္ၾကီး ျဖစ္က်န္ခဲ့၏။ အိပ္မက္ထဲမွ ထိုလူက စကားကို ျပီးဆံုးေအာင္ မေျပာႏိုင္ခင္မွာပဲ ေသဆံုးသြားခဲ့ေခ်ျပီ။ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္ထဲမွာ ေနာက္ထပ္ တစ္ခါ ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုးနဲ႔ ထပ္ဆံုျဖစ္ခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္ အာလူးေတြရဲ႕ စုရပ္ကို ဘယ္လို ေျပာရပါမလဲ။

ဟိုလူ ေျပာသလို အာလူးေတြရဲ႕ စုရပ္က လႊတ္ေတာ္ ထဲမွာ ဆိုရင္ေတာင္မွ အဲဒီလႊတ္ေတာ္က ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုးတို႔ ေနတဲ့ ႏိုင္ငံက လႊတ္ေတာ္လား ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံက လႊတ္ေတာ္လား ၊ ဟိုႏိုင္ငံလား ၊ ဒီႏိုင္ငံလား  . . . . လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္၍ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ပါ။

တကယ္လို႔ေပါ႔။ စာဖတ္သူေတြထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ သိမယ္ ဆိုရင္ ေျပာခဲ့ၾကပါ။ အာလူးေတြ စုစုစည္းစည္း ရွိေနတဲ့ စုရပ္ လႊတ္ေတာ္က ဘယ္ႏိုင္ငံမွာလဲ ဆိုတာကိုပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုးကို ျပန္ေျပာျပခ်င္လို႔ပါ။


*** ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုး ရဲ႕ အာလူးစားသူမ်ား ပန္းခ်ီကားကို ဖ်က္ဆီးမိတဲ့ အတြက္ ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုးအား ဤေနရာမွ ေန၍ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါသည္။ မူရင္း ပန္းခ်ီကားကို ဤေနရာမွာ ၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ ***


ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုေဇာ္
28.9.2011

Share/Bookmark

18 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:

sosegado said...

အာလူးလာမေပးနဲ႔ သီခ်င္းေလးကုိ သတိရမိသည္
ျပန္ဆုိေတးလုိ႔ေျပာပါသည္
ေနာက္က ယုံပါဘူး ယုံပါဘူး လုိက္သံေလးၾကားေနဆဲပါ၊
အာလူးဟာ ျမန္မာစကားမဟုတ္ဖူးလုိ႔သိရပါသည္
ျမန္မာလုိ ဝါဥလား ဝဥလား ေသခ်ာမသိေတာ့ပါ
သိသူရွိရင္ေကာင္းပါမည္။

Anonymous said...

အာလူးေပ်ာက္သူမ်ားပိုစ့္ကို လာေပးေၾကာင္းပါ။
တကယ္ေကာင္းတဲ့ပိုစ့္ေလးပါ။

ကိုယ္ေရာစိတ္ပါက်မ္းမာရႊင္လန္းျပီး
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး

လွိဳင္ဘြား(သီခ်င္းအိမ္) said...

ကိုေဇာ္ေရ သိပ္ကိုထိမိတဲ့ ပို ့စ္ေလးဗ်ာ

အာလူး ဟာ ကုလားစကားျဖစ္ပါတယ္ ကြ်န္ေတာ္မေလးရွားမွာရွိစဥ္ pasar malam သြားေတာ့ အိႏၵယ ကုလားဆုိင္မွာ နီေပါေတြေဈးဝယ္ေတာ့ အာလူး ကို လက္ညိဳးထိုးျပီး အာလူးလို ့ေခၚတာ ၾကားသိရျပီး အာလူး ရဲ့ မူရင္း လာရာ ဇာတိကို ေတြ ့ခဲ့တာပါ အခုေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္ျပီး ေနျပည္ေတာ္ ကို ေရာက္ကုန္တာလည္း ဆုိတာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း မသိပါဘူးဗ်ာ . . . p

လွိဳင္ဘြား(သီခ်င္းအိမ္)

mstint said...

စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ'ဗင္းဆင့္ဗန္ဂိုးနဲ႔ အာလူး' ကိုေသခ်ာ ဖတ္ရႈေလ့လာၿပီး အာလူးအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေလးနဲ႔ စုရာအရပ္ကို ရင္ထဲမွာမွတ္သားသြားတယ္ ကိုေဇာ္ေရ း))
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

SHWE ZIN U said...

အာလူး ေပ်ာက္သြားတာလား လႊတ္ေတာ္ ထဲမွာ ေသခ်ာတယ္ ကိုေဇာ္

ခင္မင္တဲ႕
ေရႊစင္ဦး

Anonymous said...

ေလထဲမွာပဲေပ်ာက္သြားမယ္႔စကားလုံးေတြကုိ မုိးႀကီးေလႀကီးနဲ႔အျပိဳင္ႏႊဲေနၾကေလရဲ႕ ကုိေဇာ္ေရ .......
ေမွ်ာ္လင္႔ေနၿမဲမုိ႔ ႏုိးနုိးနဲ႔ေမွ်ာ္ေနရေပမယ္႔ မထင္
မထင္
အားလူးေတြပလူပ်ံေနတယ္ း)
လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ


ေမာင္ဘႀကိဳင္

မဒမ္ကိုး said...

ဟားဟားဟားဟားလို႕သာေအာ္ရီမိလိုက္ပါေတာ႕တယ္ အကိုေရ ..

တကယ္ကိုပဲ ထိမိလြန္းတဲ႕အိုင္ဒီယာေလးမို႕ပါအကိုေရ

ခင္တဲ႕
မဒိုးကန္

မိုးယံ said...

လူဇိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

ထိထိမိမိရွိလွပါတယ္ ကိုေဇာ္ေရ။ အာလူးေပ်ာက္သြားတာက နပူေတာ္ေရာက္သြားလုိ႔ေလ။

Anonymous said...

ေစ်းထဲမွာ အာလူးေတြ
အမ်ားၾကီး ၇ိွတယ္ .. :D

ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္

မအိမ္သူ said...

ေအာ္.. အာလူးေတြက ေလထဲမွာ အေငြ႔ပ်ံ.. လြင့္ျပယ္.. ေပ်ာက္ပ်က္.. ဘယ္ရွာလို႔ေတြ႔ႏိုင္ေတာ့မလဲေလ... ေပ်ာက္ဆံုးကုန္မွေတာ့...

ေဆြေလးမြန္ said...

စိတ္၀င္တစ္စားနဲ႕ ဖတ္လာတာ ဘာေၿပာေနမွန္းမရိပ္မိေသးဘူး..

ေနာက္ဆံုးဖတ္လိုက္ေတာ႕ မွ ဒါကုိးလို႕ သိသြားတယ္.

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

အာလူးေတြစုေနရင္ေတာ့ ဟို လႊတ္ေတာ္ပဲ ေနမွာ။
အမွတ္မရိွလို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိေသးတယ္။

ညီရဲ said...

ထိမိလိုက္တဲ့ အေရးအသားဗ်ာ...
အာလူးေတြ အာလူးေတြ နည္းတာ မဟုတ္ဘူး။
စိတ္ကူးေလး ေကာင္းလိုက္တာ...
ေတာ္တယ္ဗ်ာ...

လသာည said...

ကိုေဇာ္..

ဒီပိုစ္တကယ္စိတ္၀င္စားစရာပဲလို႔ ဖတ္ရင္းသားကေန
ေအာက္ဆံုးအေရာက္မွာ သေဘာက်ျပီး ေအာ္ရယ္မိတယ္။

အင္း အားလူးေပ်ာက္ေနတုန္း အာလူးရွာရင္း အားလူးအစုစုေတြကို ေတြ႔သြားတာကို းD

Yaw Mang said...

ကုိေဇာ္ ကုိ တိတ္တိတ္ေလးပဲ အားေပးေနသူ တစ္ေယာက္ပါ..
ဖတ္ေနရင္း တာရာမင္းေဝ ကုိသြားသတိရမိတယ္ဗ်ာ... ေရးပံုေလးဆင္သလားလုိ႔

ဖတ္လည္းျပီးေရာ ကၽႊန္ေတာ္ေတာ႔ မအီမလည္ၾကီး က်န္ခဲ႔တယ္...
တာရာမင္းေဝ ကုိ သတိရမိတာမ်ားသြားတယ္နဲ႔ တူတယ္.. :)

မိုးခါး said...

ဟီးး
ထင္ေတာ့ထင္သား .. အာလူးမ်ားတဲ့ေနရာ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္းနဲ႕ .. :P

ထမင္းစားျပီး ထမင္းေစ့ပဲ တက္နင္းမိလား ေန႕ဖို႕ညစာပဲ ခ်ိန္ထားလို႕လားမသိဘူး ကိုေဇာ္ၾကီး ထမင္းလံုးတေစၦေျခာက္ခံထိသြားတယ္ .. :P

ေမသိမ့္သိမ့္ ေက်ာ္ said...

ေဟးေဟး။ ရယ္သြားတယ္ဗ်ိဳးးး။ အမွန္ေတြ သိပ္မေျပာနဲ႔ဂ်ာ...း)


ခင္တဲ့
ေမသိမ့္