" သမိုင္းရဲ႕ တရားခံမ်ား "
နိဒါန္း
အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ၾကားေနရတဲ့ စကားစုေလး တစ္စု ရွိပါသည္။ ၾကားေနက် ဆိုေပမယ့္ ေပၚထြက္လာရာ ေနရာေတြကေတာ့ မတူၾကပါဘူး။ ဒီလိုပဲ တစ္ခုခု ျဖစ္ျပီ ဆိုရင္ ဒီစကားစုေလးကို ကိုင္ဆြဲကာ ေျပာဆိုတတ္ၾကပါ၏။ ဒီစကားစုေလးကေတာ့ “ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ” ဆိုတာေလးပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ဒီစကားစုေလးကို ခဏခဏၾကားရတာေပါ႔ဗ်ာ။ အဲဒီ့ ျဖစ္စဥ္ေလးေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လည္ ေဖာက္သယ္ခ် ေျပာျပရဦးမယ္ဗ်ာ။ ဒီလိုဗ် . . .
ျဖစ္စဥ္ ( ၁ )
“ အေမ . . သမီးရဲ႕ ခဲဆံေဘာပင္ေလး စားပြဲေပၚတင္ထားတာ ဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲ။ ”
၁၀ တန္းသြားေျဖမည့္ အိမ္ေရွ႕အိမ္က ကေလးမေလးက သူ႕အေမကို ေမးလိုက္တာ ျဖစ္သည္။
“ မသိဘူးေလ သမီး။ အေမ မေတြ႕မိဘူး။ ”
“ အာ . . . သမီး ဒီစားပြဲေပၚမွာ ေသခ်ာ တင္ထားတာ။ ”
“ ဒါဆို ခုနက အေမ . . သမီးရဲ႕ စာရြက္ အတိုေလးေတြ ညွပ္စေလးေတြကို လႊင့္ပစ္ဖို႔ ယူသြားရင္းနဲ႔ ပါသြားလား မသိဘူး။ ”
“ ဒါဆို အေမ ျမန္ျမန္ ေသခ်ာ ျပန္ရွာထားလိုက္ေနာ္။ ဒီခဲဆံေဘာပင္က သမီး ၈ တန္းတုန္းက သမီး သူငယ္ခ်င္းက လက္ေဆာင္ေပးထားတာ။ ဒါ ေပ်ာက္သြားလို႔ကေတာ့ အေမက သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ျဖစ္ျပီသာမွတ္။ ”
“ x x x x x x x x ”
ျဖစ္စဥ္ ( ၂ )
“ ကားခေလးေတြ လက္လြယ္ရင္ လွမ္းထားေနာ္။ ”
ယာဥ္ေနာက္လိုက္ ေခၚ စပယ္ယာက ယာဥ္စီးခမ်ားကို လိုက္လံေကာက္ခံေနေလ၏။
“ လက္လြယ္ရင္ ဆက္သြယ္ေပးပါဦး။ လက္တို႔ေတာင္းရင္ ရွက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္ေနာ္။ ”
ကၽြန္ေတာ့္ အနီးနား ေရာက္လာတဲ့ ယာဥ္ေနာက္လုိက္ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ ၂၀၀ က်ပ္တန္ ျခေသၤ့ေလးကို လွမ္းေပးလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ယာဥ္စီးခေလးကို လွမ္းယူျပီးေတာ့ ယာဥ္ေနာက္လုိက္က ဆက္ေျပာကာ သြားေလ၏။
“ ယာဥ္စီးခေလးေတြ က်န္ေသးရင္ လွမ္းထားေနာ္။ ပိုက္ဆံေလး ၂၀၀ ထဲမွ ဘာမွ ထူးျပီးေတာ့ ခ်မ္းသာသြားတာ မဟုတ္ဘူး။ လွမ္းေတာင္းခံရမွ ကိုယ့္သိကၡာကို အက်မခံနဲ႔။ ပိုက္ဆံေလး ၂၀၀ ထဲနဲ႔ ကိုယ့္ဖာသာ တစ္သက္လံုး ရွက္ေနရမယ့္ “ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ” ေတာ့ အျဖစ္မခံနဲ႔။ ”
ယာဥ္ေနာက္လိုက္ရဲ႕ ယာဥ္စီးခ ေတာင္းသံ ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးမိသြား၏။
ျဖစ္စဥ္ ( ၃ )
“ ပန္းလိေမၼာ္ေတြ . . ပန္းလိေမၼာ္ေတြ . . . ”
ဘတ္စ္ေဘးမွာ ပလတ္စတစ္အိတ္ေလးေတြထဲ ထည့္ျပီးေတာ့ လိုက္ေရာင္းေသာ လူတစ္ေယာက္က ေအာ္ကာ ေရာင္းေနေလသည္။ ဝယ္ရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနစဥ္မွာပဲ။
“ တစ္ထုပ္ ဘယ္ေလာက္လဲ။ ”
ကၽြန္ေတာ့္ ေရွ႕ခံုမွ အစ္မၾကီးက လွမ္းေမးလိုက္ေလ၏။ သူ႔ရဲ႕ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္မွာ ထိုင္ေနေသာ သူ႕သမီးေလးက ပူဆာေသာေၾကာင့္ လွမ္းေမးလိုက္ပံုရေလသည္။
“ တစ္ထုပ္ ၈၀၀ အစ္မ။ အရမ္းခ်ိဳတယ္ေနာ္။ ေဆြမ်ိဳးေမ့ေအာင္ ခ်ိဳတယ္။ ”
တစ္ထုပ္ ၈၀၀ ကေတာ့ မ်ားတယ္ ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရပ္ကြက္နားမွာ တစ္ထုပ္မွာ ငါးရာက်ပ္သာ ျဖစ္၏။ ကာလံေဒသံ အရ မ်ားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပါပဲ လို႔ ကိုယ့္ဖာသာ ေျဖေတြးလိုက္ရင္း မဝယ္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိသည္။
“ ၈၀၀ ဟုတ္လား။ မ်ားလွခ်ည့္လား။ ငါတို႔ နားမွာ ငါးရာပဲ ရွိပါတယ္။ ”
ကၽြန္ေတာ္လိုပဲ ေရွ႕က အစ္မၾကီးက ဆံုးျဖတ္လိုက္ပံု ရ၏။ ဆံုးျဖတ္ရင္း ေရာင္းေနသူကို တစ္ခါတည္း လွမ္းေျပာလုိက္ေလသည္။
“ ေစ်းကို မၾကည့္နဲ႔ေလ အစ္မ။ ဒီပန္းလိေမၼာ္က အရမ္းခ်ိဳတာ။ ငါးရာတန္ကေတာ့ ငါးရာပဲေပါ႔ အစ္မရယ္။ ”
သူ ေျပာတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ လက္မခံပါ။ ဒီလိုပဲ ေရွ႕က အစ္မၾကီးကလည္း လက္ခံေပၚ မေပၚ။ မဝယ္ေတာ့ဘူး ဆိုကာ မ်က္ႏွာကို တျခားဘက္သို႔ လႊဲလိုက္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူ႕ေဘးက ကေလးက စားခ်င္ျပီး ပူဆာေနေလသည္။
“ လိေမၼာ္သီး စားမယ္ ေမေမ ၊ လိေမၼာ္သီး စားခ်င္တယ္။ ”
“ အိမ္နား ေရာက္မွ စားေနာက္ သား ”
အေမ လုပ္သူက ေခ်ာ့ေမာ့ေပမယ့္ ကေလးက သိပ္ေတာ့ ၾကည္လင္ပံု မေပၚပါ။ တအင္အင္ နဲ႔ ဂ်ီက်ေန၏။ ကားေအာက္က ေရာင္းသူကလည္း သူတို႔နားမွ မခြာ။ ကေလးကလည္း လိေမၼာ္သီးကို လက္ညွိဳးထိုးကာ ဂ်ီေနေလသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကားေအာက္မွ ပန္းလိေမၼာ္ေရာင္းသူက ေရာင္းရင္း ေအာ္သြားေလသည္။
“ ပန္းလိေမၼာ္ ခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြေနာ္။ ငါးရာတန္ အေပါစားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ကို ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ ပစၥည္းတန္ေအာင္ ေရာင္းတာ။ သားသမီး စားခ်င္ေနတာကို ပိုက္ဆံေလး ၃၀၀ ကို ျမင္ျပီး ဝယ္မေကၽြးမိတဲ့ “ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ” ေတာ့ အျဖစ္ မခံနဲ႔ေနာ္။ ”
သူ႕က ေအာ္လည္း ေအာ္ ထြက္လည္း ထြက္သြား၏။ သူ႕ေအာ္သံ ၾကားေတာ့ အေရွ႕က အစ္မၾကီးက မ်က္ႏွာ နီရဲကာ စူပုပ္သြားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ ရယ္ခ်င္လိုက္တာ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ ကိုယ့္ကေလး ကိုယ္ ဝယ္မေကၽြးမိတာနဲ႔ “ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ” ေတာင္မွ ျဖစ္ရဦးမတဲ့ေလ။
ျဖစ္စဥ္ ( ၄ )
“ ဘုတ္ ”
ပစ္ခ်သံ တစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရ၍ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ၾကက္သားသည္ရဲ႕ ေစ်းခံုေပၚကို ၾကက္သားထုပ္ထားေသာ အထုပ္ေလးကို ပစ္တင္လုိက္တာ ျဖစ္၏။
“ ညည္း အထုပ္ကို ညည္း ျပန္ခ်ိန္ၾကည့္ဦး။ ”
ေစ်းဝယ္သူ လို႔ ထင္ရေသာ မိန္းမၾကီးက ၾကက္သားေရာင္းသူကို လွမ္းေျပာေလသည္။
“ ဘာလို႔ ျပန္ခ်ိန္ၾကည့္ရမွာလဲ။ ”
ၾကက္သားသည္ကလည္း ခပ္တင္းတင္း ျပန္ေျပာေလ၏။
“ ဘာလို႔ ခ်ိန္ရမလဲ ဟုတ္လား။ ငါ ဝယ္တာ ေလးဆယ္သားေလ။ အခု ဟိုဘက္က ဆိုင္မွာ ျပန္ခ်ိန္ၾကည့္တာ သံုးဆယ္သားေတာင္မွ မျပည့္ဘူး။ နင္ အေလးခိုးလိုက္တာ မဟုတ္လား။ ”
“ အမေလး ရာရာစစ ၊ အေလးျပည့္ ေရာင္းလာတာ တေစ်းလံုး အသိ။ ရွင့္ဖာသာ ဘယ္မွာ ဘယ္လို ၾကက္သားေတြ ႏုတ္ျပီးေတာ့ ခ်ိန္လာလည္း မသိဘဲနဲ႔မ်ား။ ”
“ ဟဲ့ . . . ငါက နင့္ၾကက္သားကို ႏုတ္စရာလား။ ဒီေလာက္ ငါက အားအားယားယား မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာင္မွ လူလည္ လုပ္လို႔ မရဘူး ဆိုတာ သိေအာင္ ျပန္လာေျပာတာ။ အခု ငါ့ကို အေလးျပည့္ျပည့္ ျပန္ခ်ိန္ေပးမလား။ နင္ ေစ်းေခါင္းနဲ႔ ေတြ႕မလား ေျပာ။ ”
ေစ်းဝယ္ မိန္းမကလည္း ဆတ္ဆတ္က်ဲ ျဖစ္ပံုရ၏။ သူက ဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ့ ၾကက္သားသည္က နည္းနည္းေတာ့ ရွိန္သြားပံု ရသည္။ မလုပ္ခ်င္ လုပ္ခ်င္ပံုႏွင့္ ၾကက္သားထုပ္ကို လွမ္းကိုင္ျပီးေတာ့ ေျဖလိုက္ကာ ခ်ိန္ခြင္ေပၚကို တင္လိုက္၏။ ျပီးေတာ့ တစ္ဘက္ကို ႏွစ္ဆယ္သား အေလး ႏွစ္ခုကို ထည့္ျပီးေတာ့ ၾကက္သားဘက္ကို ေနာက္ထပ္ ေပါင္တုံး အရြယ္ေတာ္ ႏွစ္တံုး ထပ္ထည့္လိုက္ေလသည္။ ျပီးမွ ခ်ိန္ခြင္ကို လွမ္းမလိုက္ေတာ့ ၾကက္သားဘက္က ခ်ိန္ခြင္က ဦးစိုက္ဆင္းသြားသည္။ ျပီးမွ ပလတ္စတစ္အိတ္ အသစ္ထဲသို႔ ေျပာင္းထည့္ေပးရင္း ေစ်းဝယ္ မိန္းမဆီသို႔ လွမ္းေပးလိုက္သည္။
“ ရျပီ အစ္မ။ တျခား ဘယ္မွာ မဆို ထပ္ခ်ိန္ၾကည့္ပါဦး။ ”
ေလသံကေတာ့ အေတာ္ ေပ်ာ့သြားတာပဲ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနမိတုန္း ေစ်းဝယ္ မိန္းမက အထုပ္ကို လွမ္းယူကာ သူ႔ေစ်းျခင္းေတာင္းထဲကို ထည့္လိုက္ရင္း . . .
“ ခ်ိန္ဦးမွာ စိတ္ခ်။ ေလ်ာ့ရင္လည္း ျပန္လာေျပာဦးမွာ။ ဒီလိုေတာ့ လာမလုပ္နဲ႔ မရဘူး။ ေအးမိတို႔က မွန္ရင္ တိမ္ေပၚအထိ တက္လိုက္ဦးမယ္။
ၾကက္သားေလး ေလးဆယ္သားနဲ႔ “ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ” အျဖစ္ခံခ်င္ရင္ေတာ့ လုပ္ၾကည့္လိုက္ေလ ဟင္းဟင္း . . . ”
ေျပာလည္း ေျပာရင္း ေစ်းဝယ္ မိန္းမက ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။
ျဖစ္စဥ္ ( ၅ )
ဒီေန႔ ေလဗာပူးလ္ နဲ႔ စပါးပြဲကို အေတာ္ကို စိတ္ဝင္စား၏။ စပါးက ဒုတိယေနရာ အတြက္ အမွတ္ရေအာင္ ၾကိဳးစားရမွာ ျဖစ္သလို ၊ ေလဗာပူးလ္ကလည္း ခ်န္ပီယံလိဂ္ ဝင္ခြင့္ အတြက္ ဒီအမွတ္ကို အဆံုးရံႈးခံလို႔ မျဖစ္။ ေတာ္ေတာ္ အၾကိတ္အနယ္ ရွိမယ့္ ပြဲမို႔ ၾကည့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး ေစာင့္ေနကာမွ အေမကလည္း အိမ္မက္ဆံုရာကို ၾကည့္ခ်င္ေနသည္ဟု ဆို၏။ အိမ္မွာကလည္း တီဗီ ႏွစ္လံုး မရွိ။ မထူးပါဘူး ဟု ေတြးကာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကို ထထြက္လာမိသည္။
အခု ေနာက္ပိုင္း ေဘာပြဲ အခ်ိန္ဆိုရင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြက ေဘာပြဲေတာ့ ေသခ်ာ ျပၾကသည္။
ဆိုင္ထဲကို ဝင္လိုက္ေတာ့ ပြဲက မစေသး။ သို႔ေသာ္ ဆိုင္ထဲမွာ လူေတြ ျပည့္လုနီးပါး ျဖစ္ေနသည္။ လြတ္ေနေသာ ေနရာတစ္ရာမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း ေဘာပြဲ အလာကို ေစာင့္ေနမိသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးဝိုင္းသို႔ ၂၀ ဝန္းက်င္ ေကာင္ေလး ငါးေယာက္ ေရာက္လာကာ ဝင္ထိုင္ေလသည္။ ေဘာပြဲက မလာေသး။
“ အစ္ကို ဘာပြဲျပမွာလဲဗ်။ ”
ေဘးဝိုင္းမွာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က ဆိုင္ရွင္ အစ္ကိုၾကီးကို လွမ္းေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ ေမးလိုက္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားသည္။ ေလဗာပူးလ္ နဲ႔ စပါးပြဲ အျပင္ တျခား ပြဲေကာင္း ဘာပြဲမ်ား ရွိေနလဲ မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ မသိ။ ဒီေန႔ ေလဗာပူးလ္ နဲ႔ စပါးပြဲ ရွိတယ္ ဆိုတာကိုပဲ မွတ္ထားမိသည္။ ဆိုင္ရွင္ အစ္ကိုၾကီး အေျဖကိုသာ နားစြင့္ထားလိုက္မိသည္။
“ အားလံုးၾကည့္ခ်င္တဲ့ ပြဲျပတာေပါ႔ကြာ။ ”
အမ္ . .ဒါဆိုရင္ ေလဗာပူးလ္ နဲ႔ စပါးပြဲတင္ မက ၊ တျခားေသာ ပြဲေကာင္း တစ္ပြဲလည္း ရွိေနျပီ ထင္သည္။ ဘာပြဲလဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မသိ။
“ FA ပြဲ မန္ယူ နဲ႔ ခ်ဲလ္ဆီး ပြဲပဲ ျပပါဗ်ာ။ ”
“ ေလဗာပူးလ္ နဲ႔ စပါးပြဲလည္း ပြဲေကာင္းပဲ ေဟ့ေကာင္ ”
သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း ေျပာေနတာကို ၾကားေတာ့မွ ဒီေန႔ FA Cup ပြဲလည္း ရွိမွန္း သတိရေတာ့သည္။ မန္ယူ နဲ႔ ခ်ဲလ္ဆီး ဒီပြဲလည္း ပြဲေကာင္းပဲ။
“ မန္ယူ နဲ႔ ခ်ဲလ္ဆီး ပြဲပဲ ျပပါဗ်ာ။ ”
“ ေလဗာပူးလ္ နဲ႔ စပါးပြဲ အစ္ကို ”
“ မန္ယူ နဲ႔ ခ်ဲလ္ဆီးပြဲပဲကြာ။ ဒါ FA ရံႈးထြက္ပြဲကြ။ ဒါမၾကည့္လိုက္ရလို႔ ေနာက္မွ “ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ” ျဖစ္ေနဦးမယ္။ ”
ဟိုက္ . . . .
ဒီကေလးေတြ စကားၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လန္႔ေတာင္မွ သြားသည္။ အဂၤလန္မွာ ေဘာလံုးပြဲ က်င္းပေနတာနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေဘာပြဲၾကည့္ရင္း သမိုင္းရဲ႕ တရားခံေတာင္မွ ျဖစ္ဦးမယ္ ဆိုပါလား။ ေၾကာက္စရာ ေပပဲ။
နိဂံုး
အဲဒီလို “ သမုိင္းရဲ႕ တရားခံ ” ဆိုေသာ စကားလံုး ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဒီလိုပဲ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သံုးစြဲေနၾကပါသည္။ အခု စာဖတ္သူေတြလည္း သတိမထားမိလို႔ ထင္ပါသည္။ သတိသာ ထားၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ စာဖတ္သူတို႔လည္း ၾကားေနၾကရလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ေနမိသည္။
ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ . . .
ကၽြန္ေတာ္ ေရးတာေတြကို ဖတ္ျပီး ျပံဳးစိစိ ၊ ရယ္ဟဟ ၊ တခိြခိြ နဲ႔ ရယ္ေန ၊ ျပံဳးေနရံု လုပ္မေနပါနဲ႔။ ဖတ္ျပီးရင္လည္း Like လုပ္ပါ ၊ Comment ေရးပါ။ ျပီးရင္ Share လုပ္ပါ။ ျပံဳးစိစိ နဲ႔ ဖတ္ေနရံုပဲ ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပႆနာေတြ တက္ျပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား “ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ” ျဖစ္ေနဦးမယ္ေနာ္ ဟြင္းဟြင္း . . . ။
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစဗ်ာ။
ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုေဇာ္
နိဒါန္း
အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ၾကားေနရတဲ့ စကားစုေလး တစ္စု ရွိပါသည္။ ၾကားေနက် ဆိုေပမယ့္ ေပၚထြက္လာရာ ေနရာေတြကေတာ့ မတူၾကပါဘူး။ ဒီလိုပဲ တစ္ခုခု ျဖစ္ျပီ ဆိုရင္ ဒီစကားစုေလးကို ကိုင္ဆြဲကာ ေျပာဆိုတတ္ၾကပါ၏။ ဒီစကားစုေလးကေတာ့ “ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ” ဆိုတာေလးပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ဒီစကားစုေလးကို ခဏခဏၾကားရတာေပါ႔ဗ်ာ။ အဲဒီ့ ျဖစ္စဥ္ေလးေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လည္ ေဖာက္သယ္ခ် ေျပာျပရဦးမယ္ဗ်ာ။ ဒီလိုဗ် . . .
ျဖစ္စဥ္ ( ၁ )
“ အေမ . . သမီးရဲ႕ ခဲဆံေဘာပင္ေလး စားပြဲေပၚတင္ထားတာ ဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲ။ ”
၁၀ တန္းသြားေျဖမည့္ အိမ္ေရွ႕အိမ္က ကေလးမေလးက သူ႕အေမကို ေမးလိုက္တာ ျဖစ္သည္။
“ မသိဘူးေလ သမီး။ အေမ မေတြ႕မိဘူး။ ”
“ အာ . . . သမီး ဒီစားပြဲေပၚမွာ ေသခ်ာ တင္ထားတာ။ ”
“ ဒါဆို ခုနက အေမ . . သမီးရဲ႕ စာရြက္ အတိုေလးေတြ ညွပ္စေလးေတြကို လႊင့္ပစ္ဖို႔ ယူသြားရင္းနဲ႔ ပါသြားလား မသိဘူး။ ”
“ ဒါဆို အေမ ျမန္ျမန္ ေသခ်ာ ျပန္ရွာထားလိုက္ေနာ္။ ဒီခဲဆံေဘာပင္က သမီး ၈ တန္းတုန္းက သမီး သူငယ္ခ်င္းက လက္ေဆာင္ေပးထားတာ။ ဒါ ေပ်ာက္သြားလို႔ကေတာ့ အေမက သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ျဖစ္ျပီသာမွတ္။ ”
“ x x x x x x x x ”
ျဖစ္စဥ္ ( ၂ )
“ ကားခေလးေတြ လက္လြယ္ရင္ လွမ္းထားေနာ္။ ”
ယာဥ္ေနာက္လိုက္ ေခၚ စပယ္ယာက ယာဥ္စီးခမ်ားကို လိုက္လံေကာက္ခံေနေလ၏။
“ လက္လြယ္ရင္ ဆက္သြယ္ေပးပါဦး။ လက္တို႔ေတာင္းရင္ ရွက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္ေနာ္။ ”
ကၽြန္ေတာ့္ အနီးနား ေရာက္လာတဲ့ ယာဥ္ေနာက္လုိက္ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ ၂၀၀ က်ပ္တန္ ျခေသၤ့ေလးကို လွမ္းေပးလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ယာဥ္စီးခေလးကို လွမ္းယူျပီးေတာ့ ယာဥ္ေနာက္လုိက္က ဆက္ေျပာကာ သြားေလ၏။
“ ယာဥ္စီးခေလးေတြ က်န္ေသးရင္ လွမ္းထားေနာ္။ ပိုက္ဆံေလး ၂၀၀ ထဲမွ ဘာမွ ထူးျပီးေတာ့ ခ်မ္းသာသြားတာ မဟုတ္ဘူး။ လွမ္းေတာင္းခံရမွ ကိုယ့္သိကၡာကို အက်မခံနဲ႔။ ပိုက္ဆံေလး ၂၀၀ ထဲနဲ႔ ကိုယ့္ဖာသာ တစ္သက္လံုး ရွက္ေနရမယ့္ “ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ” ေတာ့ အျဖစ္မခံနဲ႔။ ”
ယာဥ္ေနာက္လိုက္ရဲ႕ ယာဥ္စီးခ ေတာင္းသံ ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးမိသြား၏။
ျဖစ္စဥ္ ( ၃ )
“ ပန္းလိေမၼာ္ေတြ . . ပန္းလိေမၼာ္ေတြ . . . ”
ဘတ္စ္ေဘးမွာ ပလတ္စတစ္အိတ္ေလးေတြထဲ ထည့္ျပီးေတာ့ လိုက္ေရာင္းေသာ လူတစ္ေယာက္က ေအာ္ကာ ေရာင္းေနေလသည္။ ဝယ္ရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနစဥ္မွာပဲ။
“ တစ္ထုပ္ ဘယ္ေလာက္လဲ။ ”
ကၽြန္ေတာ့္ ေရွ႕ခံုမွ အစ္မၾကီးက လွမ္းေမးလိုက္ေလ၏။ သူ႔ရဲ႕ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္မွာ ထိုင္ေနေသာ သူ႕သမီးေလးက ပူဆာေသာေၾကာင့္ လွမ္းေမးလိုက္ပံုရေလသည္။
“ တစ္ထုပ္ ၈၀၀ အစ္မ။ အရမ္းခ်ိဳတယ္ေနာ္။ ေဆြမ်ိဳးေမ့ေအာင္ ခ်ိဳတယ္။ ”
တစ္ထုပ္ ၈၀၀ ကေတာ့ မ်ားတယ္ ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရပ္ကြက္နားမွာ တစ္ထုပ္မွာ ငါးရာက်ပ္သာ ျဖစ္၏။ ကာလံေဒသံ အရ မ်ားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပါပဲ လို႔ ကိုယ့္ဖာသာ ေျဖေတြးလိုက္ရင္း မဝယ္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိသည္။
“ ၈၀၀ ဟုတ္လား။ မ်ားလွခ်ည့္လား။ ငါတို႔ နားမွာ ငါးရာပဲ ရွိပါတယ္။ ”
ကၽြန္ေတာ္လိုပဲ ေရွ႕က အစ္မၾကီးက ဆံုးျဖတ္လိုက္ပံု ရ၏။ ဆံုးျဖတ္ရင္း ေရာင္းေနသူကို တစ္ခါတည္း လွမ္းေျပာလုိက္ေလသည္။
“ ေစ်းကို မၾကည့္နဲ႔ေလ အစ္မ။ ဒီပန္းလိေမၼာ္က အရမ္းခ်ိဳတာ။ ငါးရာတန္ကေတာ့ ငါးရာပဲေပါ႔ အစ္မရယ္။ ”
သူ ေျပာတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ လက္မခံပါ။ ဒီလိုပဲ ေရွ႕က အစ္မၾကီးကလည္း လက္ခံေပၚ မေပၚ။ မဝယ္ေတာ့ဘူး ဆိုကာ မ်က္ႏွာကို တျခားဘက္သို႔ လႊဲလိုက္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူ႕ေဘးက ကေလးက စားခ်င္ျပီး ပူဆာေနေလသည္။
“ လိေမၼာ္သီး စားမယ္ ေမေမ ၊ လိေမၼာ္သီး စားခ်င္တယ္။ ”
“ အိမ္နား ေရာက္မွ စားေနာက္ သား ”
အေမ လုပ္သူက ေခ်ာ့ေမာ့ေပမယ့္ ကေလးက သိပ္ေတာ့ ၾကည္လင္ပံု မေပၚပါ။ တအင္အင္ နဲ႔ ဂ်ီက်ေန၏။ ကားေအာက္က ေရာင္းသူကလည္း သူတို႔နားမွ မခြာ။ ကေလးကလည္း လိေမၼာ္သီးကို လက္ညွိဳးထိုးကာ ဂ်ီေနေလသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကားေအာက္မွ ပန္းလိေမၼာ္ေရာင္းသူက ေရာင္းရင္း ေအာ္သြားေလသည္။
“ ပန္းလိေမၼာ္ ခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြေနာ္။ ငါးရာတန္ အေပါစားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ကို ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ ပစၥည္းတန္ေအာင္ ေရာင္းတာ။ သားသမီး စားခ်င္ေနတာကို ပိုက္ဆံေလး ၃၀၀ ကို ျမင္ျပီး ဝယ္မေကၽြးမိတဲ့ “ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ” ေတာ့ အျဖစ္ မခံနဲ႔ေနာ္။ ”
သူ႕က ေအာ္လည္း ေအာ္ ထြက္လည္း ထြက္သြား၏။ သူ႕ေအာ္သံ ၾကားေတာ့ အေရွ႕က အစ္မၾကီးက မ်က္ႏွာ နီရဲကာ စူပုပ္သြားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ ရယ္ခ်င္လိုက္တာ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ ကိုယ့္ကေလး ကိုယ္ ဝယ္မေကၽြးမိတာနဲ႔ “ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ” ေတာင္မွ ျဖစ္ရဦးမတဲ့ေလ။
ျဖစ္စဥ္ ( ၄ )
“ ဘုတ္ ”
ပစ္ခ်သံ တစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရ၍ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ၾကက္သားသည္ရဲ႕ ေစ်းခံုေပၚကို ၾကက္သားထုပ္ထားေသာ အထုပ္ေလးကို ပစ္တင္လုိက္တာ ျဖစ္၏။
“ ညည္း အထုပ္ကို ညည္း ျပန္ခ်ိန္ၾကည့္ဦး။ ”
ေစ်းဝယ္သူ လို႔ ထင္ရေသာ မိန္းမၾကီးက ၾကက္သားေရာင္းသူကို လွမ္းေျပာေလသည္။
“ ဘာလို႔ ျပန္ခ်ိန္ၾကည့္ရမွာလဲ။ ”
ၾကက္သားသည္ကလည္း ခပ္တင္းတင္း ျပန္ေျပာေလ၏။
“ ဘာလို႔ ခ်ိန္ရမလဲ ဟုတ္လား။ ငါ ဝယ္တာ ေလးဆယ္သားေလ။ အခု ဟိုဘက္က ဆိုင္မွာ ျပန္ခ်ိန္ၾကည့္တာ သံုးဆယ္သားေတာင္မွ မျပည့္ဘူး။ နင္ အေလးခိုးလိုက္တာ မဟုတ္လား။ ”
“ အမေလး ရာရာစစ ၊ အေလးျပည့္ ေရာင္းလာတာ တေစ်းလံုး အသိ။ ရွင့္ဖာသာ ဘယ္မွာ ဘယ္လို ၾကက္သားေတြ ႏုတ္ျပီးေတာ့ ခ်ိန္လာလည္း မသိဘဲနဲ႔မ်ား။ ”
“ ဟဲ့ . . . ငါက နင့္ၾကက္သားကို ႏုတ္စရာလား။ ဒီေလာက္ ငါက အားအားယားယား မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာင္မွ လူလည္ လုပ္လို႔ မရဘူး ဆိုတာ သိေအာင္ ျပန္လာေျပာတာ။ အခု ငါ့ကို အေလးျပည့္ျပည့္ ျပန္ခ်ိန္ေပးမလား။ နင္ ေစ်းေခါင္းနဲ႔ ေတြ႕မလား ေျပာ။ ”
ေစ်းဝယ္ မိန္းမကလည္း ဆတ္ဆတ္က်ဲ ျဖစ္ပံုရ၏။ သူက ဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ့ ၾကက္သားသည္က နည္းနည္းေတာ့ ရွိန္သြားပံု ရသည္။ မလုပ္ခ်င္ လုပ္ခ်င္ပံုႏွင့္ ၾကက္သားထုပ္ကို လွမ္းကိုင္ျပီးေတာ့ ေျဖလိုက္ကာ ခ်ိန္ခြင္ေပၚကို တင္လိုက္၏။ ျပီးေတာ့ တစ္ဘက္ကို ႏွစ္ဆယ္သား အေလး ႏွစ္ခုကို ထည့္ျပီးေတာ့ ၾကက္သားဘက္ကို ေနာက္ထပ္ ေပါင္တုံး အရြယ္ေတာ္ ႏွစ္တံုး ထပ္ထည့္လိုက္ေလသည္။ ျပီးမွ ခ်ိန္ခြင္ကို လွမ္းမလိုက္ေတာ့ ၾကက္သားဘက္က ခ်ိန္ခြင္က ဦးစိုက္ဆင္းသြားသည္။ ျပီးမွ ပလတ္စတစ္အိတ္ အသစ္ထဲသို႔ ေျပာင္းထည့္ေပးရင္း ေစ်းဝယ္ မိန္းမဆီသို႔ လွမ္းေပးလိုက္သည္။
“ ရျပီ အစ္မ။ တျခား ဘယ္မွာ မဆို ထပ္ခ်ိန္ၾကည့္ပါဦး။ ”
ေလသံကေတာ့ အေတာ္ ေပ်ာ့သြားတာပဲ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနမိတုန္း ေစ်းဝယ္ မိန္းမက အထုပ္ကို လွမ္းယူကာ သူ႔ေစ်းျခင္းေတာင္းထဲကို ထည့္လိုက္ရင္း . . .
“ ခ်ိန္ဦးမွာ စိတ္ခ်။ ေလ်ာ့ရင္လည္း ျပန္လာေျပာဦးမွာ။ ဒီလိုေတာ့ လာမလုပ္နဲ႔ မရဘူး။ ေအးမိတို႔က မွန္ရင္ တိမ္ေပၚအထိ တက္လိုက္ဦးမယ္။
ၾကက္သားေလး ေလးဆယ္သားနဲ႔ “ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ” အျဖစ္ခံခ်င္ရင္ေတာ့ လုပ္ၾကည့္လိုက္ေလ ဟင္းဟင္း . . . ”
ေျပာလည္း ေျပာရင္း ေစ်းဝယ္ မိန္းမက ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။
ျဖစ္စဥ္ ( ၅ )
ဒီေန႔ ေလဗာပူးလ္ နဲ႔ စပါးပြဲကို အေတာ္ကို စိတ္ဝင္စား၏။ စပါးက ဒုတိယေနရာ အတြက္ အမွတ္ရေအာင္ ၾကိဳးစားရမွာ ျဖစ္သလို ၊ ေလဗာပူးလ္ကလည္း ခ်န္ပီယံလိဂ္ ဝင္ခြင့္ အတြက္ ဒီအမွတ္ကို အဆံုးရံႈးခံလို႔ မျဖစ္။ ေတာ္ေတာ္ အၾကိတ္အနယ္ ရွိမယ့္ ပြဲမို႔ ၾကည့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး ေစာင့္ေနကာမွ အေမကလည္း အိမ္မက္ဆံုရာကို ၾကည့္ခ်င္ေနသည္ဟု ဆို၏။ အိမ္မွာကလည္း တီဗီ ႏွစ္လံုး မရွိ။ မထူးပါဘူး ဟု ေတြးကာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကို ထထြက္လာမိသည္။
အခု ေနာက္ပိုင္း ေဘာပြဲ အခ်ိန္ဆိုရင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြက ေဘာပြဲေတာ့ ေသခ်ာ ျပၾကသည္။
ဆိုင္ထဲကို ဝင္လိုက္ေတာ့ ပြဲက မစေသး။ သို႔ေသာ္ ဆိုင္ထဲမွာ လူေတြ ျပည့္လုနီးပါး ျဖစ္ေနသည္။ လြတ္ေနေသာ ေနရာတစ္ရာမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း ေဘာပြဲ အလာကို ေစာင့္ေနမိသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးဝိုင္းသို႔ ၂၀ ဝန္းက်င္ ေကာင္ေလး ငါးေယာက္ ေရာက္လာကာ ဝင္ထိုင္ေလသည္။ ေဘာပြဲက မလာေသး။
“ အစ္ကို ဘာပြဲျပမွာလဲဗ်။ ”
ေဘးဝိုင္းမွာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္က ဆိုင္ရွင္ အစ္ကိုၾကီးကို လွမ္းေမးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ ေမးလိုက္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားသည္။ ေလဗာပူးလ္ နဲ႔ စပါးပြဲ အျပင္ တျခား ပြဲေကာင္း ဘာပြဲမ်ား ရွိေနလဲ မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ မသိ။ ဒီေန႔ ေလဗာပူးလ္ နဲ႔ စပါးပြဲ ရွိတယ္ ဆိုတာကိုပဲ မွတ္ထားမိသည္။ ဆိုင္ရွင္ အစ္ကိုၾကီး အေျဖကိုသာ နားစြင့္ထားလိုက္မိသည္။
“ အားလံုးၾကည့္ခ်င္တဲ့ ပြဲျပတာေပါ႔ကြာ။ ”
အမ္ . .ဒါဆိုရင္ ေလဗာပူးလ္ နဲ႔ စပါးပြဲတင္ မက ၊ တျခားေသာ ပြဲေကာင္း တစ္ပြဲလည္း ရွိေနျပီ ထင္သည္။ ဘာပြဲလဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မသိ။
“ FA ပြဲ မန္ယူ နဲ႔ ခ်ဲလ္ဆီး ပြဲပဲ ျပပါဗ်ာ။ ”
“ ေလဗာပူးလ္ နဲ႔ စပါးပြဲလည္း ပြဲေကာင္းပဲ ေဟ့ေကာင္ ”
သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း ေျပာေနတာကို ၾကားေတာ့မွ ဒီေန႔ FA Cup ပြဲလည္း ရွိမွန္း သတိရေတာ့သည္။ မန္ယူ နဲ႔ ခ်ဲလ္ဆီး ဒီပြဲလည္း ပြဲေကာင္းပဲ။
“ မန္ယူ နဲ႔ ခ်ဲလ္ဆီး ပြဲပဲ ျပပါဗ်ာ။ ”
“ ေလဗာပူးလ္ နဲ႔ စပါးပြဲ အစ္ကို ”
“ မန္ယူ နဲ႔ ခ်ဲလ္ဆီးပြဲပဲကြာ။ ဒါ FA ရံႈးထြက္ပြဲကြ။ ဒါမၾကည့္လိုက္ရလို႔ ေနာက္မွ “ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ” ျဖစ္ေနဦးမယ္။ ”
ဟိုက္ . . . .
ဒီကေလးေတြ စကားၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လန္႔ေတာင္မွ သြားသည္။ အဂၤလန္မွာ ေဘာလံုးပြဲ က်င္းပေနတာနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေဘာပြဲၾကည့္ရင္း သမိုင္းရဲ႕ တရားခံေတာင္မွ ျဖစ္ဦးမယ္ ဆိုပါလား။ ေၾကာက္စရာ ေပပဲ။
နိဂံုး
အဲဒီလို “ သမုိင္းရဲ႕ တရားခံ ” ဆိုေသာ စကားလံုး ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဒီလိုပဲ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သံုးစြဲေနၾကပါသည္။ အခု စာဖတ္သူေတြလည္း သတိမထားမိလို႔ ထင္ပါသည္။ သတိသာ ထားၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ စာဖတ္သူတို႔လည္း ၾကားေနၾကရလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ေနမိသည္။
ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ . . .
ကၽြန္ေတာ္ ေရးတာေတြကို ဖတ္ျပီး ျပံဳးစိစိ ၊ ရယ္ဟဟ ၊ တခိြခိြ နဲ႔ ရယ္ေန ၊ ျပံဳးေနရံု လုပ္မေနပါနဲ႔။ ဖတ္ျပီးရင္လည္း Like လုပ္ပါ ၊ Comment ေရးပါ။ ျပီးရင္ Share လုပ္ပါ။ ျပံဳးစိစိ နဲ႔ ဖတ္ေနရံုပဲ ဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပႆနာေတြ တက္ျပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား “ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံ ” ျဖစ္ေနဦးမယ္ေနာ္ ဟြင္းဟြင္း . . . ။
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစဗ်ာ။
ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုေဇာ္
.
2 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ေတာ္ေသးတာေပါ့. ..
ဒါေလး လာဖတ္မိလို႔..
မဖတ္မိရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း သမိုင္းရဲ႕ တရားခံျဖစ္ဦးမလားပဲ..
ကိုေဇာ္.ေရ....ဖတ္မိသြားၿပီဆိုေတာ႔ “သမိုင္း တရားခံ”ျဖစ္မွာစိုးလို႕ Share ၿပီး Like လုပ္လိုက္တယ္။သမိုင္းတာ၀န္ေက်ပါၿပီေပါ႔ေနာ္။
Post a Comment