မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


23 January 2012

13 ၾကံဳရင္ ပံုျပင္ ေျပာပါ ( ၅ )



လူေတြမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳး အစားစား ရွိတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ တခ်ိဳ႕က ဘာရယ္ မဟုတ္ ၊ ကိုယ့္အျမင္ ကိုယ့္အေတြးေတြကို တိုက္ရိုက္ ခ်ေရးျပၾကသလို ၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ပံုတို ပတ္စေလးေတြ ၊ စကားပံုေလးေတြ ၊ ဆိုရိုးစကားေလးေတြ ၊ ပံုျပင္ေလးေတြနဲ႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပံုျပင္ေတြကို ခ်စ္တယ္။

အခုတေလာ တိုက္ပြဲ ျပင္းထန္ေနတဲ့ Facebook ေပၚမွာ ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္ဖတ္ရင္းနဲ႔ ဟိုးအရင္က ပံုျပင္ေလးေတြကို ျပန္သတိရမိပါတယ္။ သတိရတဲ့ ပံုျပင္ထဲက ႏွစ္ပုဒ္ကို ဟိုးအရင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို အိပ္ယာဝင္ ပံုျပင္ေတြ အေနနဲ႔ အဘြား ျဖစ္သူက ေျပာျပခဲ့ဖူးျပီး ကၽြန္ေတာ္ နားေထာင္ခဲ့ရဖူးတဲ့ အတိုင္း ျပန္လည္ ေဝမွ်လိုက္ပါတယ္။



ပံုျပင္ ( ၁ )

တစ္ခါက . . .

ရြာၾကီး တစ္ရြာမွာရွိတဲ့ လူေတြ အားလံုးဟာ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔စြာနဲ႔ ေနေနၾကရသတဲ့။ သူတို႔ေတြ ဘာကို ေၾကာက္ေနၾကတာလဲ ဆိုရင္ သူတို႔ ရြာကေန အျပင္ကို သြားမယ္ ဆိုရင္ ေတာအုပ္ၾကီး တစ္ခုကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ သြားၾကရသည္။ အဲဒီ့ ေတာအုပ္ၾကီးထဲက ေက်ာက္ဂူၾကီးထဲမွာ ေနထိုင္တဲ့ ဘီလူးၾကီး တစ္ေကာင္ဟာ လာသမွ် လူေတြကို ဖမ္းဆီးျပီးေတာ့ စားေသာက္ေလ့ ရွိ၏။ လူေတြက ေၾကာက္တာေတာ့ ေၾကာက္တယ္ ဘယ္လို သုတ္သင္ ရွင္းလင္း ရမယ္ ဆိုတာေတာ့ မသိခဲ့ၾကဘူး။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားလာရေတာ့ ဒီဘီလူးၾကီးကို ရွင္းလင္းသုတ္သင္ပစ္ဖို႔ စဥ္းစားလာၾက၏။ ဒါေပမဲ့လည္း ဘယ္သူက ဦးေဆာင္ျပီးေတာ့ ရွင္းလင္းမယ္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ကို ရွာမရေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရသတဲ့။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ရြာေလးကို လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့၏။ သူက ကိုယ္ခံပညာ သိုင္းကၽြမ္းက်င္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ဒါနဲ႔ ထိုလူငယ္ေလးက ေတာအုပ္ထဲမွာ မင္းမူေနတဲ့ ဘီလူးၾကီးကို ႏွိမ္နင္းမယ္ ဆိုျပီးေတာ့ လူငယ္ေလးက ဆ္ို၏။ ေနာက္ေတာ့ သူက ေတာအုပ္ထဲကို တတ္ၾကြစြာ ဝင္ေရာက္ သြားေလေတာ့သည္။ ဒါေပမဲ့ သူ႕ကို ျပန္ထြက္လာႏိုး ျပန္ထြက္လာႏိုးနဲ႔ ရြာက လူေတြက ေမွ်ာ္လင့္ေနေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မထြက္လာေတာ့ဘူးတဲ့။

ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ တစ္ပတ္ေလာက္လည္း ၾကာေရာ ေတာအုပ္ထဲမွာ ဟိုးအရင္က ဘီလူးၾကီး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားကာ သိုင္းကၽြမ္းက်င္ေသာ ဘီလူးၾကီး တစ္ေကာင္ ေပၚထြက္လာသတဲ့။ ဒီေတာ့ ရြာသားေတြ အရင္က ဘီလူးထက္ ပိုျပီးေတာ့ ေၾကာက္ရြံ႕လာခဲ့ၾကရ၏။ အရင္က ရိုးရိုး ဘီလူးထက္ သိုင္းတတ္ေသာ ဘီလူးကို ပိုေၾကာက္လာရေတာ့သည္။ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုၾကာတဲ့ အထိ သိုင္းကၽြမ္းေသာ ဘီလူးၾကီးကို ဘယ္သူမွ မဖီဆန္ရဲေတာ့ဘူးတဲ့။

တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူတို႔ရဲဲ႕ ရြာေလးကို ဓါးကိုင္ထားေသာ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ သူက သူ႕ကိုယ္သူ ဓါးသိုင္းပညာရွင္လို႔ ဆို၏။ ရြာသားေတြကို ေၾကာက္လန္႔ေအာင္ ေျခာက္လွန္႔ေနေသာ သိုင္းကၽြမ္းတဲ့ ဘီလူးၾကီးကို သုတ္သင္ေပးမယ္ လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ကာ ေတာထဲကို ဝင္သြားေလေတာ့သည္။ ဒါေပမဲ့ ေတာထဲက ဘာသံမွ မၾကားရဘဲ ဓါးကိုင္ထားတဲ့ လူငယ္ေလးပါ ျပန္မထြက္လာေတာ့ဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ပတ္ေလာက္ ၾကာေတာ့  ေတာအုပ္ထဲမွာ ဓါးကိုင္ေသာ ဘီလူးၾကီး တစ္ေကာင္ ေသာင္းက်န္း ေျခာက္လွန္႔ေနေတာ့သည္။ ရြာသားေတြ အားလံုးလည္း အရင္က ရိုးရိုးဘီလူးထက္ သိုင္းတတ္တဲ့ ဘီလူး ၊ သိုင္းတတ္တဲ့ ဘီလူးထက္ အခု ဓါးကိုင္တဲ့ ဘီလူးကို ပိုျပီးေတာ့ ေၾကာက္ရြံ႕လာခဲ့ၾကရ၏။ ဓါးကိုင္တဲ့ ဘီလူးကလည္း အရင္က ဘီလူးေတြနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ေအာင္ ပိုျပီးေတာ့ ရက္စက္ သတဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုၾကာတဲ့ အထိ ဓါးကိုင္တဲ့ ဘီလူးကို ဘယ္သူ႕မွ မဆန္႔က်င္ရဲေတာ့ဘူးတဲ့။

တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ရြာေလးကို လွံကိုင္ထားတဲ့ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ ေရာက္လာျပန္၏။ သူက လွံသိုင္းပညာရွင္လို႔ ဆို၏။ ရြာသားေတြကို ေႏွာက္ယွက္ေနေသာ ဓါးကိုင္ ဘီလူးၾကီးကို သုတ္သင္မယ္လို႔ ေၾကြးေၾကာ္သည္။ ျပီးေတာ့ ဓါးကိုင္ ဘီလူးၾကီး ရွိရာ ေတာအုပ္ထဲသို႔ ႏွိမ္နင္းမယ္ ဆိုကာ ဝင္သြားေလေတာ့သည္။ ဒါေပမဲ့ သူဝင္သြားျပီးေတာ့ ဘာသံမွ မၾကားရေတာ့ဘဲ လွံကိုင္ေသာ လူငယ္ေလးပါ ျပန္မထြက္လာေတာ့ဘူးတဲ့။

ီဒီလိုနဲ႔ တစ္ပတ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ေတာအုပ္ထဲမွာ လွံကိုင္ေသာ ဘီလူးၾကီးတစ္ေကာင္ ေပၚထြက္လာျပီးေတာ့ ရြာသားေတြကို ေသာင္းက်န္း ေျခာက္လွန္႔ ေႏွာက္ယွက္ေနေတာ့၏။ လွံကိုင္ေသာ ဘီလူးၾကီးကလည္း အရင္က ဘီလူး ၊ သိုင္းဘီလူး ၊ ဓါးဘီလူးေတြနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္စြာ ပိုျပီးေတာ့ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္လာသတဲ့။ ဒီိလိုနဲ႔ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခု ၾကာတဲ့ အထိ ထိုလွံကိုင္ေသာ ဘီလူးၾကီးကို ဘယ္သူမွ မဆန္႔က်င္ရဲေတာ့ဘူးတဲ့။

တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ရြာေလးကို ေလးနဲ႔ျမား ကိုင္ထားေသာ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ သူက သူက ျမားပစ္ ဝိဇၨာ ဟု ဆိုသည္။ ရြာသားေတြကို ေႏွာက္ယွက္ေနေသာ လွံကိုင္ထားေသာ ဘီလူးၾကီးကို ႏွိမ္နင္းမည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႕ရဲ႕ ေလးနဲ႔ျမားကို ယူကာ ဘီလူးရွိရာ ေတာအုပ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။ ဒါေပမဲ့ သူ ဝင္ေရာက္သြားျပီးတဲ့ေနာက္ ဘာသံမွ မၾကားရေတာ့ဘဲ ေလးနဲ႔ျမား ကိုင္ထားေသာ လူငယ္ေလးပါ ျပန္မထြက္လာေတာ့ဘူးတဲ့။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ပတ္ေလာက္လည္း ၾကာေရာ ေတာအုပ္ထဲမွာ ေလးနဲ႔ျမား ကိုင္ေသာ ဘီလူးၾကီး တစ္ေကာင္ ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ ထိုေလးနဲ႔ျမားကိုင္ေသာ ဘီလူးၾကီးက အရင္က ရိုးရိုးဘီလူး ၊ သိုင္းကၽြမ္းေသာ ဘီလူး ၊ ဓါးကိုင္ေသာ ဘီလူး ၊ လွံကိုင္ေသာ ဘီလူးေတြထက္ ပိုဆိုးလာကာ ပို၍ ရက္စက္လာေလေတာ့သည္။ ထိုအခါမွာ ရြာသားေတြက ဟိုးအရင္က ဘီလူးေပါင္းမ်ားစြာထက္ အခု ေလးနဲ႔ျမား ကိုင္ထားေသာ ဘီလူးကို ပို၍ ေၾကာက္ရြံလာၾကေတာ့သည္။

ဒီလိုမ်ိဳး အေျခအေနေတြ အခ်ိန္အခါေတြ မ်ားစြာ ေျပာင္းလဲလာေသာ အခါမွာ ရြာသားေတြက စဥ္းစားလာၾက၏။ " ငါတို႔မွာ ရိုးရိုးဘီလူးကို ေၾကာက္ေနရတဲ့ အထဲ သိုင္းတတ္တဲ့ ဘီလူးက ေပၚလာလို႔ ပိုေၾကာက္ၾကရတယ္။ သိုင္းတတ္တဲ့ ဘီလူးကို ႏွိမ္နင္းလို႔ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုေပမဲ့ ဓါးကိုင္တဲ့ ဘီလူးေပၚလာလို႔ ပိုျပီး ေၾကာက္ရျပန္တယ္။ ဓါးကိုင္တဲ့ ဘီလူးေပ်ာက္သြားျပန္ေတာ့လည္း ပိုဆိုးတဲ့ လွံကိုင္တဲ့ ဘီလူးေပၚလာျပန္တယ္။ လွံကိုင္တဲ့ ဘီလူးေပ်ာက္သြားျပန္ေတာ့လည္း အခုဆို အရမ္းဆိုတဲ့ ေလးနဲ႔ျမားကိုင္တဲ့ ဘီလူးေပၚလာျပန္တယ္။ ေနာက္ . . . ဒီအတိုင္းသာ ဆက္ေနရင္ ဒီ့ထက္ ဆိုးတဲ့ ဘီလူးေတြပဲ ထပ္ေပၚလာဦးမယ္ ထင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ ရြာသားေတြရဲ႕ စည္းလံုး ညီညႊတ္မႈနဲ႔ပဲ ဒီေလးနဲ႔ျမားကိုင္ထားတဲ့ ဘီလူးကို ႏွိမ္နင္းရမယ္။ "

ဆိုျပီးဆံုးျဖတ္ကာ ရြာသားေတြ စုေပါင္းျပီးေတာ့ ေလးနဲ႔ျမား ကိုင္ထားတဲ့ ဘီလူးကို ႏွိမ္နင္းလိုက္ေတာ့သည္။ ေလးနဲ႔ျမား ကိုင္ထားတဲ့ ဘီလူးကို ႏွိမ္နင္းျပီးလို႔ ဘီလူးၾကီး ေသသြားေတာ့မွ သူေနထိုင္ရာ ေက်ာက္ဂူၾကီးထဲကို ဝင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီေက်ာက္ဂူၾကီးထဲမွာ ရတနာ ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြက အျပည့္ပဲကိုး။ ဒီရတနာေတြရဲ႕ ေလာဘနဲ႔ လူစင္စစ္ကေန ဘီလူး ျဖစ္ျပီးေတာ့ ဒီေနရာက ရတနာေတြကို သူမ်ားေတြ လာယူမွာ စိုးေသာ စိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ ရြာသားေတြကို ေႏွာက္ယွက္ကာ ရက္စက္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ရြာသားေတြ အားလံုး သေဘာေပါက္သြားၾကေတာ့၏။

ဒါနဲ႔ ေသသြားေသာ ေလးနဲ႔ျမားကိုင္ ဘီလူးအေလာင္းကို ေျမျမွုဳပ္ျပီးေတာ့ ေက်ာက္ဂူထဲမွာ ရွိေသာ ရတနာေတြကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ သယ္ယူကာ ရပ္ရြာ အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားကို သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းျပီး စိုးရိမ္ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ မရွိေသာ ရြာေလး တစ္ရြာ ျဖစ္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။

ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ၊



ဒီပံုျပင္ေလးကိုေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက အေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေရးျပထားတဲ့ အတိုင္း အဲဒီေနရာေလာက္ အထိပဲ ကၽြန္ေတာ္ နားေထာင္ခဲ့ရပါသည္။ အခုေတာ့ ဒီပံုျပင္ေလးကို ေရးေနရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္စဥ္းစားေနမိ၏။

ထိုပံုျပင္ရဲ႕ အဆံုးသတ္မွာလို ေက်ာက္ဂူထဲက ရရွိလာတဲ့ ေက်ာက္ျမတ္ရတနာေတြကို အညီအမွ် ေဝခြဲ မယူဘဲ သူတို႔ရဲ႕ ရပ္ရြာလူၾကီး ( သို႔ ) ေခါင္းေဆာင္က လက္ဝါးၾကီးအုပ္ကာ ေလာဘစိတ္နဲ႔ ယူေဆာင္သြားခဲ့မယ္ ဆိုရင္ အရင္က ေလးနဲ႔ျမား ကိုင္ေသာ ဘီလူး အပါအဝင္ ဘီလူးေပါင္းမ်ားစြာထက္ ပို၍ ဆိုးေသာ ဘီလူး တစ္ေကာင္မ်ား ထပ္မံ ေပၚေပါက္ လာေလဦးမလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္စဥ္းစား ေနမိပါေတာ့သည္။



ပံုျပင္ ( ၂ )

တစ္ခါက . . .

တိုင္းျပည္ တစ္ျပည္မွာ အလြန္ဆိုးေသာ ၊ အလြန္ပင္ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳပ္ေသာ ဘုရင္ တစ္ပါး အုပ္စိုးသတဲ့။ ထုိဘုရင္က ျပည္သူလူထုရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ၊ ေတာင့္တခ်က္ေတြ ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ အျပင္ အျမဲတမ္း လ်စ္လ်ဴရႈ႕ေနသတဲ့။

တိုင္းသူျပည္သားေတြ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးလာျပီးေတာ့ ဆင္းရဲမဲြေတလာမႈေၾကာင့္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သြားေရာက္ေတာင္းဆိုသူေတြေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးပါ၏။ သို႔ေသာ္ ဆူပူမႈျဖင့္ တုိင္းျပည္ မျငိမ္မသက္ေအာင္ လုပ္တယ္ ဆိုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ထိုသို႔ ေတာင္းဆိုသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးလိုက္ေလ့ရွိသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာေလေတာ့ လိုအပ္ခ်က္ကို ေတာင္းဆိုရဲသူက ေတာင္းဆိုလုိက္ ဘုရင္က ဖမ္းဆီးလိုက္ ဆိုတာေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ မေတာင္းဆိုရဲၾကေတာ့ဘူး။ ေတာင္းဆိုသမွ် လူေတြ အားလံုးကလည္း ဖမ္းဆီးခံၾကရတာကိုး။

ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထပ္ၾကာေအာင္ သူတို႔ ငတ္မြတ္စြာ ၊ ဆင္းရဲစြာ ထပ္ေနၾကရ၏။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႔ေတာ့ သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ေသာ ေခါင္းေဆာင္က အၾကံ တစ္ခု ရ၏။ ဒီအၾကံက သူတို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ဘယ္လိုမွ ေတာင္းဆိုလို႔ မရတဲ့ ဒီဘုရင္ကို ျမန္ျမန္ေသေအာင္လို႔ သူတို႔ အားလံုး စုေပါင္းက စိတ္ညႊတ္ျပီးေတာ့ ဆုေတာင္းၾကမယ္ လို႔ အဆိုတင္သြင္းသည္။ အားလံုးေသာ သူေတြကလည္း ဘုရင္ကို မုန္းတီးေနတာ ဆုိေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အၾကံအစည္က အထေျမာက္သြားေလသည္။

ဒါနဲ႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြဟာ ျမိဳ႔ထဲ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေပၚေပၚတင္တင္ လုပ္လို႔ မရတဲ့ အတြက္ ရြာတစ္ရြာရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာ ရွိတဲ့ ေဝးလံေခါင္ပါးေသာ အရပ္ေဒသမွာ ရွိတဲ့ ေက်ာက္ဂူၾကီး တစ္ဂူထဲမွာ တိတ္တဆိတ္ က်င္းပၾကသည္။ တိတ္တဆိတ္လို႔ ဆိုရတာကေတာ့ အားလံုးက အသံျပိဳင္နဲ႔ " ရွင္ဘုရင္ၾကီး ေသပါေစ " လို႔ ေအာ္ဟစ္ ဆုေတာင္းေနမယ္ ဆိုရင္ သူတုိ႔အားလံုး အသံက ဟိန္းထြက္လာျပီးေတာ့ ေက်ာက္ဂူ အျပင္ဘက္ အထိ ေရာက္ျပီးေတာ့ ဘုရင့္ရဲ႕ ဘက္ေတာ္သားေတြ ၾကားသိကာ သူတု႔ိ အားလံုး ဖမ္းဆီးခံရကာ ဒုကၡ ေရာက္ကုန္မွာ စိုးလို႔ပဲ ျဖစ္၏။

ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ မျဖစ္မေန အေနနဲ႔ တစ္ပတ္ကို တစ္ၾကိမ္ ၊ အားလပ္သူမ်ားက တစ္ပတ္ကို ႏွစ္ၾကိမ္ ၊ ဒီထက္ အားလပ္သူမ်ားကေတာ့ တစ္ပတ္ကို သံုးၾကိမ္ ၊ အလုပ္အကုိင္ မရွိေသာ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြကေတာ့ ေန႔စဥ္ ေက်ာက္ဂူထဲကို သြားေရာက္ကာ " ဘုရင္ၾကီး ေသပါေစ " လို႔ ရြတ္ဆိုကာ ဆုေတာင္းၾကသည္။ သူတို႔မွာ ဒီလို လူမသိေအာင္ က်ိတ္ဆုေတာင္းရံုက လြဲျပီး တျခား ဘယ္နည္းနဲ႔မွလည္း ေျဖရွင္းစရာ နည္းလမ္း မရွိခဲ့ၾကဘူး မဟုတ္လား။

ဒီလိုနဲ႔ ေန႔ရက္မွာ လေျပာင္း ၊ လမွ ႏွစ္ကူး လာခဲ့၏။ အစ ပထမကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ရင္တြင္း ခံစားခ်က္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ျခင္း မလုပ္ႏိုင္လို႔ သူတို႔ဟာ ေက်ာက္ဂူထဲမွာ လြတ္လပ္တိတ္ဆိတ္စြာ ဆုေတာင္းျပီး က်ိန္စာ တိုက္ေနခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေပမဲ့ လူေတြ အားလံုး တညီတညႊတ္ထဲ ေလးနက္စြာ ဆုေတာင္းေနၾကလို႔ စူးရွေသာ ေမတၱာ သက္ေရာက္ကာ ပို၍ ထက္ျမက္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ ႏိုင္ငံက ဘုရင္ၾကီးဟာ လူေကာင္း ပကတိကေန ရုတ္တရက္ ေသဆံုး သြားခဲ့သည္။

ဘုရင္ၾကီး ေသဆံုးသြားတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းလည္း ၾကားေရာ ေက်ာက္ဂူထဲမွာ တိတ္တဆိတ္ ဆုေတာင္းျပီး က်ိန္စာ တိုက္ေနခဲ့ၾကေသာ တိုင္းသူျပည္သား မ်ားစြာ လမ္းမေပၚ တက္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ကခုန္ၾက၏။ သူတို႔ကို ဆိုးသြမ္းစြာ ၊ ယုတ္မာစြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေနခဲ့ေသာ ဘုရင္ၾကီး ေသဆံုးကာ အခုဆို သူတို႔မွာ ေနာက္တက္မည့္ ဘုရင္ေၾကာင့္ ေအးခ်မ္းစြာ ေနၾကရေတာ့မယ္ လို႔ သူတို႔ ေမွ်ာ္လင့္လိုက္လို႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မွားသြားခဲ့သည္။ ေနာက္ထပ္ တက္လာေသာ ဘုရင္က အရင္က ေသဆံုးသြားေသာ ဘုရင္ထက္ လြန္စြာမွ ဆိုးသြမ္းေနေလသည္။

လိုအပ္ခ်က္ေတြ အတြက္ ေတာင္းဆိုတဲ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ဖမ္းဆီးရံုတင္ မကဘူး။ ၾကီးစြာေသာ အျပစ္ဒဏ္ေတြကိုပါ ေပး၏။ ဆူပူေသာ တိုင္းသူျပည္သားေတြကိုလည္း ရက္စက္စြာ ႏွိပ္ကြပ္၏။ ဒီလိုနဲ႔ ပို၍ ဆိုးေသာ မင္းတစ္ပါးကို တိုင္းသူျပည္သားေတြ ရရွိခဲ့ေလေတာ့သည္။ ဒီေတာ့ သူတို႔ ဟိုးအရင္တုန္းကလိုပဲ ေက်ာက္ဂူၾကီးထဲကို သြားကာ တိတ္တဆိတ္နဲ႔ ေနာက္ထပ္လာတဲ့ ဘုရင္ ျမန္ျမန္ေသေအာင္ ဝိုင္းျပီးေတာ့ ဆုေတာင္းၾက၏။ သူတို႔ရဲ႕ ဝိုင္းဝန္း ဆုေတာင္းၾကတဲ့ စိတ္ဓါတ္ ၊ ေမတၱာ အစြမ္းက ၾကီးမားတာလား မေျပာတတ္ပါ။ ေနာက္တက္လာတဲ့ ဘုရင္က သိပ္ၾကာၾကာ ထီးနန္းမွာ မစံစားလိုက္ရဘဲ ဘာေရာဂါမွ မရွိဘဲ ေသဆံုးသြာ၏။

အခုလို ေနာက္တက္လာတဲ့ ဘုရင္လည္း ရုတ္တရက္ ေသဆံုးသြားေတာ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြက ဒါဟာ သူတို႔ အားလံုး တညီတညႊတ္တည္း ဝိုင္းဝန္း ဆုေတာင္းၾကလို႔ ဆိုတာကို ပို၍ လက္ခံလာၾက၏။ သူတို႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနမယ္ လို႔ စဥ္းစားေနစဥ္မွာပဲ ေနာက္ထပ္ ဘုရင္ တစ္ပါးက နန္းတက္လာေလသည္။ ထိုဘုရင္သည္ ဟိုးအရင္က ဘုရင္ေတြထက္ ပို၍ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳပ္လာ၏။ ပို၍ အညွာအတာ ကင္းမဲ့လာ၏။ ထို႔ျပင္ သူက တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ ဘုရင္ေသေအာင္လို႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြ စုျပီး ဆုေတာင္းရြတ္ဆိုေနတာကို သိေနေလသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သူက ဘုရင္ ျဖစ္လာနဲ႔ တျပိဳင္နက္ သူ႔ကို ေသပါေစ ဆိုျပီးေတာ့ ရြတ္ဆို ဆုေတာင္းေနေသာ ေနရာမ်ားကို စံုစမ္းကာ ျပင္းထန္စြာ အေရးယူေလေတာ့သည္။ ဒီေတာ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြမွာ ပို၍ လံုျခံဳေသာ ေနရာကို ရွာေဖြကာ ဘုရင္ မသိႏိုင္ေသာ အေျခအေနက်မွ ဆုေတာင္းရေလေတာ့သည္။ ထိုသို႔ ဘုရင္က ပို၍ ဆိုးလာသလို ၊ တိုင္းသူျပည္သားေတြကလည္း ဘုရင့္ အေပၚမွာ ပို၍ မုန္းတီးလာၾကေလေတာ့သည္။ သူတို႔မွာ တျခားလည္း လုပ္စရာ မရွိ ၊ လုပ္လို႔လည္း မရတဲ့ အတြက္ . . . သူတို႔ လုပ္ခြင့္ ရေသာ ဆုေတာင္းျခင္း တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေသာ ဘုရင္ ျမန္ျမန္ေသပါေစ ဆိုတဲ့ ဆုေတာင္းျခင္းကိုသာ ပို၍ စူးစိုက္စြာ လုပ္ေဆာင္ ၾကေလေတာ့သည္။

ဒီလိုနဲ႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ခ်စ္ခင္မႈ ဆိုေသာ ေမတၱာစိတ္ကို မရဘဲ ၊ မုန္းတီးမႈ ဆိုေသာ က်ိန္စာေတြသာ ရေသာ ဘုရင္ဟာလည္း သိပ္ၾကာၾကာ မခံဘဲ ဘာေရာဂါမွ မရွိလ်က္ ရုတ္တရက္ ေသဆံုးသြားျပန္ေလေတာ့သည္။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ရြတ္ဆို ဆုေတာင္းပြဲဟာ တိုင္းျပည္မွာ လြန္စြာမွ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားေနခဲ့ျပီ။ ေနာက္တက္လာမဲ့ ဘုရင္ကလည္း ဒီအေၾကာင္းကို ၾကားသိထားခဲ့ျပီးသား ျဖစ္၏။ ဒီေတာ့ သူကလည္း သူ ဘုရင္ ျဖစ္လာတာနဲ႔ တျပိဳင္နက္ သူ႕ကို ေသပါေစ ဆိုျပီးေတာ့ ရြတ္ဆို ဆုေတာင္းလို႔ မရေအာင္ ပိုျပီးေတာ့ ရက္စက္စြာ ႏွိမ္နင္းေလးေတာ့သည္။ ဆုေတာင္းပြဲ ရွိေနေသာ ေနရာေတြကို စံုစမ္းကာ ႏွိမ္နင္း၏။ ဖမ္းဆီး၏။ အက်ဥ္းခ်ေလသည္။

ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္တက္လာေသာ ဘုရင္က ပိုျပီး ပိုျပီး ရက္စက္ လာေလေတာ့သည္။ ဒါေပမဲ့ ဆုေတာင္းသူမ်ားကလည္း ပို၍ လံုျခံဳေသာ ေနရာကို ရွာေဖြကာ ဆုေတာင္းလ်က္ ၊ က်ိန္စာ တုိက္လ်က္ပါပဲ။ လူထု အေပါင္းရဲ႕ က်ိန္စာကို ခံစားရေသာ ဘုရင္ ခဗ်ာမွာလည္း ေရရွည္ သက္ဆိုး မရွည္ႏိုင္ဘဲ ဘာေရာဂါမွ မရွိေလဘဲ ရုတ္တရက္ ေမတၱာစူးကာ ေသဆံုးရျပန္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဒီထက္ ဆိုးေသာ ဘုရင္ တစ္ပါး နန္းတတ္လာေလေတာ့သည္။ ဒီေတာ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ပို၍ ရက္စက္စြာ ႏွိမ္နင္းျပန္ေလသည္။ ျပည္သူေတြကလည္း က်ိန္စာတိုက္ၾကျပန္သည္။

ဒီလိုနဲ႔ ဘုရင္ အသစ္တစ္ပါးျပီး တစ္ပါး တတ္လာလိုက္ ၊ တက္လာေသာ ဘုရင္ အသစ္ကလည္း ဟိုးအရင္က ဘုရင္ေတြထက္ ပို၍ ဆိုးလာကာ ပို၍ ရက္စက္လာေလေတာ့သည္။ ဒီမွာ တိုင္းသူျပည္သားေတြကလည္း က်ိန္စာ တိုက္လိုက္နဲ႔ သူတို႔ လံုးလည္ ခ်ာလည္ လည္ေနေလေတာ့သည္။

ဒီေန႔ေတာ့ တိုင္းျပည္မွာ ေလးစားရေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး တစ္ပါးက အၾကံေကာင္း တစ္ခုကို ရေလ၏။ သူ႕အၾကံေကာင္းကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ သူ႕ရဲ႕ ဒကာေတြကို ဖိတ္ေခၚကာ ေအးေဆးစြာ ေျပာျပေလသည္။ ပထမေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ဒကာေတြက လက္မခံေပ။ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔လည္း ဆိုၾက၏။ ေနာက္ေတာ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ ဆိုလိုရင္းကုိ သေဘာေပါက္ကာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေျပာဆိုတဲ့ အတိုင္း လိုက္နာကာ က်င့္သံုးပါမည္ ဟု ဝန္ခံ ကတိျပဳလိုက္ေလေတာ့သည္။

ဘုန္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ အေတြးက ထူးျခားတယ္ မဟုတ္ေပမဲ့ ဆန္းၾကယ္မႈေတာ့ ရွိ၏။ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ဘုရင္ အဆက္ဆက္ ဆိုးလြန္းလို႔ ဆိုကာ ျမန္ျမန္ေသေၾကေအာင္ ဆုေတာင္းက်ိန္စာေတြ တိုက္ခဲ့ၾက၏။ ထိုသို႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ အတိုင္းလည္း ထိေရာက္စြာ ထိုဘုရင္ေတြသည္ လ်င္ျမန္စြာ နန္းသက္ မၾကာဘဲ ေသဆံုးခဲ့ၾကရသည္။ ထိုသို႔ က်ိန္စာ တိုက္ျခင္းေတြ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ မပါေပမဲ့ ကန္႔ကြက္ျခင္းေတာ့ မရွိခဲ့။ ေသဆံုးသြားေသာ ဘုရင့္ ေနရာမွာ ေနာက္ထပ္ တက္္လာေသာ ဘုရင္က ေရွ႕က ဘုရင္ထက္ ပို၍ သာလြန္ကာ ဆိုးသြမ္းေနေလသည္။ ဒီေတာ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ဒီဘုရင္ ေသေအာင္ ထပ္က်ိန္စာ တိုက္ၾကျပန္ေလေတာ့သည္။

ဒီလိုနဲ႔ ဘုရင္ အသစ္ေသလိုိက္ ၊ ေနာက္ထပ္ အသစ္တက္လာလိုက္ ၊ တတ္လာတဲ့ ဘုရင္က အရင္ ဘုရင္ထက္ ဆိုးေနလိုက္ ၊ တိုင္းသူျပည္သားေတြ က်ိန္စာတိုက္လိုက္ ၊ ေသဆံုးသြားလိုက္ ၊ ေနာက္ထပ္ အသစ္ တတ္လာလိုက္ ၊ တတ္လာတဲ့ ဘုရင္ အသစ္ကလည္း အရင္က ဘုရင္ေတြထက္ ဆိုးလာလိုက္နဲ႔ ငါတို႔ လံုးလည္ ခ်ာလပတ္ ရမ္းေနခ့ဲရျပီ။ အခုေတာ့ ဒကာတို႔ ဒီလို မလုပ္သင့္ေတာ့ဘူး ဟု ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ဆို၏။ အခု လက္ရွိ ဘုရင္ကို မေကာင္းဘူး ဆိုကာ က်ိန္စာတိုက္တယ္ ဆုိပါစို႔။ ဒီဘုရင္က ေသဆံုးျပီး ေနာက္ထပ္ တတ္လာေသာ ဘုရင္က ပို၍ ဆိုးေနမည္ ဆိုပါက ဒကာတို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္ေသာ ဘုရင္ေကာင္း ဆိုတာကို ဘယ္မွာ ရလာပါေတာ့မည္နည္း။

ဒါေၾကာင့္ လုပ္သင့္တာက အခု လက္ရွိ ဘုရင္သာ ေသသြားျပီး ေနာက္ထပ္ ပိုဆုိးေသာ ဘုရင္သစ္ တတ္မလာေလေအာင္ လက္ရွိ ဘုရင္ကိုပဲ အေကာင္းဘက္ကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ေအာင္ အသက္ရွည္ေစဖို႔ ဝိုင္းျပီး ဆုေတာင္းေပးရင္ မေကာင္းဘူးလား ဟု ဘုန္းေတာ္ၾကီးက ျမိ္န႔္ၾကားေလသည္။ အစ ပထမမွာ တိုင္းသူျပည္သားေတြက လက္မခံ ၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဟု ဆိုေပမဲ့ သူတို႔လည္း သိေတာ့ သိေနခဲ့ျပီ။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေျပာတဲ့ အတိုင္း လက္ခံျပီး သူတို႔ ရြတ္ဆိုကာ " ဘုရင္ ျမန္ျမန္ ေသပါေစ " ဆိုတဲ့ က်ိန္စာ အစား ၊ " ဘုရင္ သက္ေတာ္ ရာေက်ာ္ ရွည္ကာ က်န္းမာပါေစ ၊ ျပည္သူလူထုကို ေစာင့္ေရွာက္ပါေစ။ " ဆိုတဲ့ ဆုေတာင္းကို ေျပာင္းဆုေတာင္းခဲ့ၾကသည္။

ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ေနာက္ထပ္ တတ္လာတဲ့ ဘုရင္ၾကီးက သူ႕အေပၚမွာ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ဟိုးအရင္က ဘုရင္ေတြလိုပဲ " ျမန္ျမန္ေသပါေစ " လို႕ပဲ ဆုေတာင္းေနမယ္ လို႔ ထင္ေနခဲ့ျပီး သူလည္း က်ိန္စာ သင့္ကာ ျမန္ျမန္ေသေတာ့မွာပဲ လို႔ ထင္ေနခဲ့၏။ ဒါေၾကာင့္ တိုင္းသူျပည္သားေတြ က်ိန္စာတိုက္မဲ့ ေနရာေတြကို စံုစမ္းေနခဲ့၏။ စံုစမ္းလို႔ ရသမွ် ေနရာေတြကိုလည္း ဆက္လက္ ဆုေတာင္းလို႔ မရေအာင္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေႏွာက္ယွက္ ဟန္႔တားသည္။ ဒီလိုနဲ႔ လေပါင္း အေတာ္ ၾကာတဲ့ အထိ ဘုရင္ၾကီး မေသဆံုးေပ။ သူ႕အရင္က ဘုရင္ေတြ ဆိုရင္ လ အနည္းငယ္သာ ဘုရင္အျဖစ္ စံစားရကာ ေသဆံုး ၾကရေလသည္။ အခုေတာ့ လမွ ႏွစ္ေတာင္မွ ကူးေတာ့မည္ သူ ဘာဆို ဘာမွ မျဖစ္။

ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ တုိင္းသူျပည္သားေတြဟာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ ဆိုဆံုးမမႈ ေအာက္မွာ အားလံုး တညီတညႊတ္တည္း ဘုရင္ကို ေသပါေစ ဆိုျပီး က်ိန္စာ မတိုက္ေတာ့ဘဲ ၊ ဘုရင္ၾကီး အသက္ရွည္ပါေစ ၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ပါေစ ဟုသာ ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔ေနခဲ့ၾကေတာ့သည္။ အခ်ိန္ၾကာလာတာႏွင့္အမွ် တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ေမတၱာပို႔မႈကလည္း ပိုျပီးေတာ့ အင္အား ေကာင္းလာခဲ့၏။ ဘုရင္ၾကဲီး လအနည္းငယ္နဲ႔ မေသရံုမက ႏွစ္စြန္းေတာင္မွ ဘာဆို ဘာမွ မျဖစ္။ က်န္းမာလ်က္ပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရင္ၾကီးက အေတာ္ကို အံ့ၾသလ်က္ ရွိေနခဲ့ျပီ။

ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူ စံုစမ္းခိုင္းလို႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ဟုိးအရင္ကလို ဆုေတာင္းပြဲေတြ လုပ္ေနတုန္း ဆိုတာကိုလည္း သတင္းက ရ၏။ ထိုဆုေတာင္းပြဲေတြမွာ ဘာေတြ ဆုေတာင္းေနတယ္ ဆိုတာ သူက မသိေပမဲ့ သူ႕အထင္ေတာ့ " ဘုရင္ ျမန္ျမန္ေသပါေစ " လို႔ဆုိေတာင္းေနတာပဲ ျဖစ္ရမည္ ဟု သူက ထင္၏။ ဒါေၾကာင့္ ထုိဆုေတာင္းပြဲေတြ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သူ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေႏွာက္ယွက္ဟန္႔တားေလ့ ရွိသည္။ အခုေတာ့ ဒီလို ဆုေတာင္းပြဲေတြ တိုင္းသူျပည္သားေတြ လုပ္ေနရင္းန႔ဲကို သူ အသက္မေသ ၊ အသက္ရွည္ကာ က်န္းမာလ်က္ ရွိေနေလသည္။

ဒါဆို တုိင္းသူျပည္သားေတြ ဘာေတြကိုမ်ား ဆုေတာင္းေနၾကသလဲ လို႔ သူ သိခ်င္လာသည္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ညေသာ အခါမွာ ဘုရင္ၾကီးဟာ သူ႕ရဲ႕ လူယံုနဲ႔ အတူ ရုပ္ဖ်က္ကာ တိုင္းသူျပည္သားေတြ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ဆုေတာင္းေသာ ဆံုရပ္ေနရာကို တိတ္တဆိတ္ စံုစမ္းကာ သာမာန္လူ အသြင္ျဖင့္ သြားေရာက္ေလေတာ့သည္။ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ဆုေတာင္းေနေသာ ေနရာကို ေရာက္ေတာ့ သူ႕အထင္ထက္ လြန္စြာမွ မ်ားျပားေသာ ဆုေတာင္းေနသူေတြကို ျမင္ရေလေတာ့သည္။ သူကလည္း ေရာေယာင္ လိုက္ပါသြားကာ ဆုေတာင္းသူ လိုလိုျဖင့္ အထဲကို လိုက္ဝင္သြားေလေတာ့သည္။

အထဲကို ရုပ္ဖ်က္ထားေသာ ဘုရင္ၾကီး ေရာက္သြားေတာ့ ဆုေတာင္းေနသူမ်ား၏ အသံမ်ားကို ၾကားရေလေတာ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ဆုေတာင္းေနသူမ်ားက တိီးတိုး ရြတ္ဆိုၾကျခင္းမွ်သာ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ လူေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ ရြတ္ဆိုမႈ ဆိုေတာ့ အသံေတြကို ထင္ရွားစြာ ၾကားရေလေတာ့သည္။

" တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ ဘုရင္ၾကီး က်န္းမာပါေစ ၊ ခ်မ္းသာပါေစ ၊ ျပည္သူ လူထုရဲ႕ အက်ိဳးကို သယ္ပိုးႏိုင္ပါေစ။ "

ဆိုေသာ အသံကို ဘုရင္ၾကီး လံုးဝ မေမွ်ာ္လင့္ထားဘဲ ၾကားလိုက္ရေလေတာ့သည္။ ဒီအသံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ဘုရင္ၾကီးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေႏြးခနဲ ျဖစ္သြားကာ ေခါင္းထဲမွာလည္း မိုက္ခနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ သူ႕ရဲ႕အထင္မွာ တိုင္းသူျပည္သားေတြက သူ႕ကို ေသပါေစ ဆိုကာ က်ိန္စာ တိုက္ေနမယ္ လို႔ သူက ထင္ထားခဲ့ေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြက သူ႕ကို ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔သေနခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါလား။

အထင္နဲ႔ အျမင္ လြဲမွားမႈကို လက္ေတြ႕ ျမင္ခဲ့ရေသာ ဘုရင္ၾကီးဟာ အျပန္လမ္း တေလွ်ာက္မွာ မ်ားစြာေသာ အေတြးေတြနဲ႔ နန္းေတာ္ကို ျပန္လာခဲ့၏။ ငါကသာ ငါ့အေပၚမွာ က်ိန္စာ တိုက္ေနမွာပဲ ဆိုျပီးေတာ့ တားဆီးခဲ့တဲ့ ဆုေတာင္းပြဲေတြမွာ သူတို႔က တကယ္ေတာ့ ငါ့အေပၚမွာ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သေနတာပါလား။ ငါကသာ သူတို႔ကို ႏွိပ္ကြပ္ေနတာ တကယ္ေတာ့ သူတို႔က ငါ့ကို ေကာင္းက်ိဳးလုပ္ေပးဖို႔ ဆုေတာင္းေနၾကတာပါလား ဆိုတဲ့ အသိေတြ ၊ ေနာင္တေတြနဲ႔ ျပန္လာခဲ့သည္။

ဒီလိုစိတ္ကူးေတြနဲ႔ အသိတရားေတြ ရသြားခဲ့တဲ့ ဘုရင္ၾကီးဟာ ေနာက္ေန႔ မနက္မိုးလင္းတယ္ ဆိုတာနဲ႔ တျပိဳင္နက္ သူ႕ရဲ႕ တုိင္းျပည္မွာ ရွိေသာ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးရံုသာ မက ဆုေတာင္းရြတ္ဆိုပြဲမ်ား ၊ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို လာေရာက္ေတာင္းဆိုပြဲမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ျပဳလုပ္ခြင့္ေပးျပီးေတာ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ တကယ့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကိုလည္း ျဖည့္ဆည္းေပးကာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ တိုင္းသူ ျပည္သားေတြ ခ်စ္ေသာ ဘုရင္ တစ္ပါး အျဖစ္နဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စိုးစံရင္း အသက္ၾကီးရင့္ထိတိုင္ေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ကာ မင္းလုပ္သြားခဲ့ရေလေတာ့သည္။

ဒီဘုရင္ၾကီးကို အတုယူျပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ တတ္လာတဲ့ ဘုရင္ေတြ အားလံုးကလည္း ဒီဘုရင္ၾကီး အတုိင္းပဲ ဆက္လက္ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ဆုေတာင္းမႈေတြကို လြတ္လပ္စြာ လုပ္ပို္င္ခြင့္ ေပးျပီးေတာ့ ၊ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ရင္တြင္းအသံေတြကိုလည္း နားေထာင္ကာ ျဖည့္ဆည္းေပး၍ ေကာင္းမြန္စြာ အုပ္ခ်ုဳပ္ေပးေနေလေတာ့သည္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ စုေပါင္းရြတ္ဆိုကာ ဆုေတာင္းတဲ့ ဆုေတာင္းကေတာ့  . . . .

" ဘုရင္မင္းၾကီး က်န္းမာ ခ်မ္းသာပါေစ ၊ အသက္ရွည္ပါေစ ၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အက်ိဳးကိုလည္း တိုးတတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါေစ။ "

ဆိုေသာ သံျပိဳင္ရြတ္ဆိုသံမ်ားပဲျဖစ္ပါေတာ့သည္။

ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။



ဒီပံုျပင္ေလးကိုေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက အေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေရးျပထားတဲ့ အတိုင္း အဲဒီေနရာေလာက္ အထိပဲ ကၽြန္ေတာ္ နားေထာင္ခဲ့ရပါသည္။ အခုေတာ့ ဒီပံုျပင္ေလးကို ေရးေနရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္စဥ္းစားေနမိ၏။

ဒီလို ဘုရင္မ်ိဳးသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ ရွိေနခဲ့မယ္ ၊ ရွိေနခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေပါ႔ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ရင္ထဲက တကယ္ကို ရြတ္ဆိုခ်င္ေနတဲ့ အသံေတြကို ဒီလို တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ဘုရင္ၾကီး ျပည္သူေတြထဲ အထိ ရုပ္ဖ်က္ဝင္ေရာက္ကာ လာေရာက္ နားေထာင္ႏိုင္ပါေစ . . . လို႔သာ။



ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက နားေထာင္ခဲ့ရေသာ ပံုျပင္ေလးေတြပါ။ အခုလို အရြယ္မွာ ျပန္လည္ ေတြးၾကည့္ေတာ့ ထပ္ျပီးေတာ့ ကြန္႕ခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ေပၚလာမိ၏။ ဒါကလည္း ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေစတနာနဲ႔ပါ။ အေျခအေန ေပးရင္ တျခားေသာ ပံုျပင္ေလးေတြ ဆက္ေရးပါဦးမယ္။ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ေပါ႔ . . . ဒီပံုျပင္ေလးေတြကို ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ ၊ နား ၊ ရင္ထဲ ေရာက္ေအာင္ " ၾကံဳရင္ ပံုျပင္ အျဖစ္နဲ႔ ေျပာျပေပးပါ။ "


ဘာလိုလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စုထား ၊ စိတ္ကူးပံုေဖာ္ထားတဲ့ ပံုျပင္ေလးေတြကို " ၾကံဳရင္ ပံုျပင္ ေျပာပါ " ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာ ေရးခဲ့တာ အခုဆို နံပါတ္ ( ၅ ) ေတာင္မွ ေရာက္လာခဲ့ျပီ။ အားေပးသူ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အရင္က ပံုျပင္ေလးေတြကို ဆက္ဖတ္ခ်င္ရင္ - 







ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုေဇာ္
23-Jan-2012

Share/Bookmark

13 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:

Anonymous said...

ပုံေျပာေကာင္းတဲ႔ ကိုေဇာ္ေရ...
ပုံျပင္ေလးေတြကုိ သေဘာက်သဗ်ာ
နားစြင္႔သြားပါတယ္ း) း)


က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစဗ်ာ
ေမာင္ဘႀကိဳင္

ဟန္ၾကည္ said...

ကိုေဇာ္ကေတာ့ ပံုျပင္ေတြေျပာသြားတာပါပဲ ... ဒါေပမယ့္ ပံုျပင္ကို ပံုျပင္လိုခံစားဖို႔ က်င့္ရဦးမွာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ပဲထင္တယ္...ပံုျပင္ကေပးတဲ့ ဥဒါဟရုဏ္ကိုပဲ ေျပးေျပးျမင္မိေနလြန္းလို႔ အသက္ရွဴက်ပ္က်ပ္ေနျပန္ေရာ...

mstint said...

သားေဇာ္ေျပာတဲ့ပံုျပင္ေလးေတြဖတ္သြားတယ္။
ေမတၱာဓာတ္ဟာထိေရာက္စူးရွတယ္ဆိုတာေတာ့
ယံုၾကည္လက္ခံတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကိုယ့္အေပၚ
ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ကိုယ္မပ်က္ဘို႔လိုတာေပါ့ေနာ္။
ကိုယ့္ကိုမုန္းတဲ့သူအေပၚေတာင္ေမတၱာပို႔ေပးရတယ္ေလ။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

တစ္ကယ္ကို ထိေရာက္တဲ႕ ပံုေလးေတြ နားေထာင္သြားတယ္အကို ပံုေၿပာတက္ဖို႕ ၾကိဳးစားရအံုးမယ္ ...:):)

ဘုိျဖဴ said...

ပုံျပင္ထဲကေန အမ်ားၾကီးေျပာျပသြားတယ္
ပုံျပင္ေတြအားလုံးေကာင္းတယ္ဗ်ာ

သတုိး said...

ဒုတိယ ပုံျပင္ကုိ ပုိႀကိဳက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ပုဒ္စလုံးက ျပန္ဖတ္၊ျပန္ေတြးခ်င္စရာ ခ်ည္းပဲ။ ဘာလုိ႔ဆုိ ကုိယ္တုိ႔လည္း ရြာသားေတြကုိး..။

SHWE ZIN U said...

ကိုေဇာ္ ေရ

ဒုတိယပံုျပင္ ေလးကိုႀကိဳက္တယ္
ပထမ ပံုျပင္ လိုျဖစ္မွာကိုေၾကာက္တယ္
အင္းး ပံုျပင္ေလး ေတြ အတြက္ေက်းဇူးေနာ္

ခင္မင္တဲ႕
ေရႊစင္ဦး

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ပံုျပင္ ( ၁ )ထဲက ဘီလူးၾကီးက တစ္ကယ္လုိ႔ jasmine ေတြ႕ရင္လဲ
ကဗ်ာေတြေရးတတ္သြားမယ္ထင္တယ္ေနာ္
ကုိေဇာ္ေရ ပုံေျပာေကာင္းတယ္
ဟုိေန႔ကဓါတ္ပုံေတြေတြ႕လုိက္တယ္ မင္းသားေတြလားလုိ႔ထင္မိတယ္
အားတဲ႔အခါတစ္ခါေလာက္ေတြ႔ၾကရေအာင္ေနာ္

မဒမ္ကိုး said...

ပံုေျပာေကာင္းထွာေအ း)

ဘုန္းဘုန္းေတာက္ said...

ဒကာေတာ္ ကိုေဇာ္ေရ ပုံျပင္ကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေႏြးခနဲ၊ မုိက္ခနဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ စာဖတ္သူကို ေမတၱာထားၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ
ေရးသားထားတဲ့ စာျဖစ္တာေႀကာင့္ပါပဲ...

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

ပံုေျပာေကာင္းတဲ့ကိုေဇာ္ႀကီး..
ေရျမင္းပံုျပင္ေလး ေျပာျပပါလား..
နားေထာင္ခ်င္လို႔..ဟိ

sosegado said...

ပုံျပင္ေတြေတာ့ ဖတ္ၿပီးသြားပါၿပီ၊ တစ္ခ်ဳိ႕က်ိန္စာေတြက ဖတ္ၾကည့္ရင္ က်က္သီးေတာင္ထမိတယ္။

မိုးယံ said...

အထက္က ပံုျပင္ေတာ့မသိဘူး..ေအာက္က ပံုျပင္ကေတာ့ ..သီတစ္ဂူဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ တရားတစ္ပြဲမွာ နာဖူးတယ္...။


ၾကံဳတုန္းေလးပံုျပင္၀င္ဖတ္သြားပါတယ္။