မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


14 December 2011

19 ပန္းပြင့္ ပံုျပင္



တစ္ခါက . . .

ေတာေန ေဒသရွိ ျမိဳ႕ရိပ္ျမိဳ႕ရာ ေဝးလံေခါင္းပါးတဲ့ ေဒသ တစ္ခုမွ " ေတာသားလူၾကီး " တစ္ေယာက္ ၾကံဳၾကိဳက္လို႔ ျမိဳ႕ျပကို ေရာက္လာသတဲ့။ သူ တစ္ေယာက္တည္း ေရာက္လာတာ မဟုတ္ေပဘူး။ သူ႕ကုိ လူၾကံဳ ေခၚလာတာက သူတို႔ ရြာက " ရြာသူၾကီး " ပါပဲ။ ျမိဳ႕မွာ ေနထုိင္ဖို႔ ဆိုတာ အသိ ရွိမွ အဆင္ေျပမယ္ မဟုတ္လား။ အခုလည္း ရြာသူၾကီးနဲ႔ ထိုေတာသား လူၾကီးက ရြာသူၾကီးရဲ႕ စီမံမႈေၾကာင့္ ျမိဳ႕ေပၚမွာ အေျခက် ေနထိုင္ေနတဲ့ " ပညာတတ္ လူၾကီး " တစ္ေယာက္ဆီမွာ ေခတၱ တည္းခိုတယ္။

အဆင္ေျပပါတယ္။ မေျပစရာလည္း မရွိဘူးေလ။ ထိုပညာတတ္လူၾကီးက အရမ္းကို သေဘာေကာင္းကာ ေဖာ္ေရြတတ္သူ ၊ မိတ္ေဆြမ်ားကို ေလးစား ခင္မင္တတ္သူ ျဖစ္တယ္။ သူ႕ဆီကို လာေရာက္ တည္းခိုတာနဲ႔တင္ သူက ခင္မင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနေလ့ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရြာသူၾကီး ျဖစ္သူက သူ႕ဆီမွာ တည္းခိုဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ဟန္ တူပါတယ္။ 

သူတို႔ ထိုပညာတတ္လူၾကီး ဆီကို ေရာက္ေတာ့ . . .  ၊ ေရာက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ ပညာတတ္လူၾကီးက ျပာျပာသလဲ ဧည့္ခံရွာတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူနဲ႔ ေဝးေနျပီ ျဖစ္ေသာ ရြာအေၾကာင္းကိုလည္း ဂရုတစိုက္ ေမးျမန္းစံုစမ္းတယ္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုေနလဲ ၊ ဘယ္သူေတြကေတာ့ က်န္းမာေနတုန္းလား ၊ ဘယ္သူေတြကေတာ့ ဆံုးပါးသြားျပီ ဆိုတာ သူ သိလိုက္ရရင္ ထိတ္လန္႔ အံ့ၾသေသာ အမူအရာ အျပည့္နဲ႔ေပါ႔။ ဒီလို ေဖာ္ေရြမႈေၾကာင့္ သူ႕ဆီမွာ လာေရာက္ တည္းခိုေသာ ရြာသူၾကီးနဲ႔ ေတာသားလူၾကီးတို႔ အတြက္ ရွိန္ေနတာေတြ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူးေပါ႔။

ေန႔ဘက္မွာ ပညာတတ္လူၾကီးကလည္း သူလုပ္စရာ ရွိတာေတြကို လုပ္ရင္း ၊ ရြာသူၾကီးနဲ႔ ေတာသားလူၾကီးကလည္း လည္စရာ ပတ္စရာေတြကို သြားေရာက္ လည္ပတ္ျပီး ညဘက္ အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ လက္ဖက္သုတ္ကေလးနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းအိုးေလး တည္ခင္းကာ အလာပ သလာပ ေျပာဆိုေနေလ့ ရွိတယ္။ စကားေတြကေတာ့ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ေပါ႔။ ဗဟုသုတ ရစရာေတြ ပါသလို ၊ ေပ်ာ္ေစ ပ်က္ေစ ဟာသေလးေတြလည္း ပါတယ္။ ခင္မင္ ေဖာ္ေရြတတ္သူေတြရဲ႕ စကားဝိုင္း ဆိုေတာ့ ပ်င္းရိ ျငိီးေငြ႕ဖြယ္ မရွိဘူးေပါ႔။

ဒီလိုနဲ႔ စကားေျပာေနရင္း ရြာသူၾကီးက ရုတ္တရက္ တစ္ခုခုကို သတိရသလိုနဲ႔ စကားစေျပာတယ္။

" ခင္ဗ်ားကေတာ့ သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလူ႕မွာ ထူးဆန္းတဲ့ ပန္းပြင့္တစ္ပြင့္ ရွိတယ္။ သူတို႔ ေဆြစဥ္ မ်ိဳးဆက္ အလိုက္ကို ဒီပန္းပြင့္ကို ထိန္းသိမ္း လာခဲ့ၾကတာ . . . "

ဟု ဆိုကာ ေတာသား လူၾကီးဘက္ကို လက္ညိႈးထိုးကာ စကားစတယ္။ ရြာသူၾကီးက ဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ့ ပညာတတ္လူၾကီးက အံ့ၾသသြားသလို မ်က္ခံုး အစံုကို ပင့္လုိက္ျပီး . . . 

" ဟုတ္လား . . . ဘယ္လို ထူးဆန္းတဲ့ ပန္းပြင့္မ်ိဳးပါလိမ့္။ "

" ဘယ္လို ထူးဆန္းတဲ့ ပန္းပြင့္လည္း ဆိုတာကေတာ့ က်ဳပ္တို႔လည္း မသိဘူးဗ်ာ။ အခု ၾကံဳတုန္း ခင္ဗ်ား ေတာင္းၾကည့္လိုက္ပါလား။ "

လို႔ ရြာသူၾကီးက ေဆာ္ၾသတယ္။ ပညာတတ္လူၾကီးက ထပ္၍ အံ့ၾသသြားသလိုနဲ႔ . . . 

" ဒီလို ပန္းတစ္ပြင့္ကို သြားေလရာ ယူလာပါ႔မလား ၊ ရြာမွာ ထားခဲ့မွာေပါ႔ မဟုတ္ဘူးလား။ "

ဒီေတာ့့ ရြာသူၾကီးက ခပ္မိန္႔မိန္႔ၾကီး ျပံဳးကာ  . . . . 

" ဒါေတာ့ ခင္ဗ်ား မွားျပီ။ သူက ဒီပန္းပြြင့္ကို အသက္နဲ႔ လဲျပီးေတာ့ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ထားရတာေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူ ဘယ္သြားသြား သြားေလရာမွာ ယူသြားေလ့ ရွိတယ္။ အခုလည္း ပါလာမွာပါ။ "

လို႔ ဆိုကာ ေတာသားလူၾကီး ဆီကို အၾကည့္ မ်က္လံုး အစံုကို ပို႔လိုက္တယ္။ သူ႕ကို ဝိုင္းၾကည့္ေနတဲ့ ရြာသူၾကီးနဲ႔ ပညာတတ္လူၾကီးရဲ႕ မ်က္လံုး ဒဏ္ေတြကို ေတာသားလူၾကီးက မခံႏိုင္ရွာဘူး။ မ်က္လႊာေလး ခ်ကာ တိတ္တဆိတ္ ျငိမ္သက္ေနတယ္။

" တကယ္လို႔ ဒီပန္းပြင့္ေလး ပါလာရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခဏေလာက္ ျပပါလားဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ရုကၡေဗဒနဲ႔ ေဒါက္တာဘြဲ႕ယူထားတာ ဆိုေတာ့ ဒီပန္းပြင့္ေလးကို ေလ့လာၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ။ "

ဟု ဆိုတာကာ ပညာတတ္လူၾကီးက ေတာသားလူၾကီး ဆီကေန ပန္းပြင့္ေလးကို ၾကည့္ခြင့္ ရဖို႔ ခြင့္ေတာင္းတယ္။ ေတာသားလူၾကီးကေတာ့ သူ႕အေပၚမွာ ေစတနာေတြ ေကာင္းျပီး ျမိဳ႕ကို ေရာက္ဖူးေအာင္ ေခၚလာခဲ့တဲ့ ရြာသူၾကီးနဲ႔ အခမဲ့ တည္းခိုခြင့္ ျပဳတဲ့ အျပင္ လိုေလေသး မရွိေအာင္ ျပဳစုတဲ့ ပညာတတ္လူၾကီးရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ျငင္းဆန္ဖို႔ အင္အား မရွိေတာ့သေလာက္ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီထူးဆန္းတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးကို ထုတ္ျပဖို႔ ဆိုတာကလည္း သူ႕မွာ မ်ိဳးစဥ္ မ်ိဳးဆက္ သတ္မွတ္ခ်က္ အရ အခက္အခဲေလးေတြ ရွိေနေသးတယ္။

" ကၽြန္ေတာ့္ကို ခဏေလာက္ ျပလို႔ ရမယ္ မဟုတ္လား ခင္ဗ်ာ။ "

လို႔ ပညာတတ္လူၾကီးက ထပ္၍ ေတာင္းဆိုတယ္။ ဒီေတာ့ ေတာသားလူၾကီးက အလြန္ကို အားတံု႔ အားနာ ျဖစ္သြားျပီး . . . 

" ကၽြန္ေတာ္ မျပခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူးဗ်။ ဒါေပမဲ့ ဒီပန္းပြင့္က ထူးဆန္းတယ္ လို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ သိထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လို ထူးဆန္းတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူး။ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ထိန္းသိမ္းလာတဲ့ ပန္းပြင့္ ျဖစ္ေလေတာ့ မ်ိဳးဆက္ရဲ႕ စည္းကမ္းခ်က္ အရ ထိန္းသိမ္းထားရတာမို႔ပါ။ ျပီးေတာ့ သူ႕မွာ စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ရွိေနလို႔ပါ။ "

ေတာသားလူၾကီးက ဒီလို ေျပာလိုက္တယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ ပညာတတ္လူၾကီးက ပိုျပီးေတာ့ သိခ်င္သြားျပီး  . . . 

" ဘယ္လိုမ်ား စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ရွိေနတာပါလိမ့္ဗ်ာ။ အဲဒီ့ စည္းကမ္းခ်က္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ အတိအက် လိုက္နာပါ႔မယ္။ ထူးဆန္း လွပါတယ္ ဆိုတဲ့ ဒီပန္းပြင့္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေတြ႕ခ်င္မိရံုေလးပါပဲ။ "

လို႔ ဆိုကာ စည္းကမ္းကို လိုက္နာမည့္ အေၾကာင္း သူ႕ဖာသာ ကတိေတြေပးေလတယ္။ က်ဥ္းထဲ က်ပ္ထဲ အေျခအေန ေရာက္ေနေလေတာ့ ေတာသားလူၾကီးလည္း မတတ္သာတဲ့ အဆံုး သူတို႔ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ထိန္းသိမ္းလာတဲ့ ထူးဆန္းေသာ ပန္းပြင့္ေလးကို ထုတ္ျပဖို႔ သူတည္းခိုရာ အခန္းထဲကို ဝင္သြားကာ အထုပ္ေလး တစ္ခုကို ယူလာခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ ဒီအထုပ္ေလးကို ရြာသူၾကီးနဲ႔ ပညာတတ္လူၾကီး ေရွ႕ စားပြဲေပၚမွာ တင္ျပီးေတာ့ တည္ၾကည္စြာ စကားဆိုတယ္။

" ကၽြန္ေတာ့္တို႔ရဲ႕ စည္းကမ္း ဆိုတာ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီပန္းပြင့္ေလးရဲ႕ ထူးဆန္းတဲ့ အာနိသင္က ဘာရွိမလဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ကေတာ့ လက္ဆင့္ကမ္းျပီး ေျပာလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ . . . 

၁။ ထူးဆန္းတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးကို ထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းေလးထဲက လံုးဝ အျပင္ကို မထုတ္ရပါဘူး။
၂။ တကယ္လို႔ ထုတ္ခဲ့မိတယ္ ဆိုရင္လည္း သူ႕ကို လက္နဲ႔ကိုင္ျခင္း ၊ အသားနဲ႔ ထိျခင္း မလုပ္ရပါဘူး။
၃။ တကယ္လို႔ အသားနဲ႔ ထိခဲ့မိမယ္ ဆိုရင္လည္း သူ႕ရဲ႕ ေမႊးရနံ႕ကို မရွဴမိေစရပါဘူး။
၄။ တကယ္လို႔ သူ႕ရဲ႕ ရနံ႔ကို ရွဴမိခဲ့မယ္ ဆိုရင္လည္း သူ႔ရဲ႕ အရသာကို သိရေလေအာင္ ဒီပန္းပြင့္ကို လွ်ာနဲ႔ မလ်က္မိေစရပါဘူး။

ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ထိန္းသိမ္း လာခဲ့တဲ့ စည္းကမ္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖကလည္း ေစာင့္ထိန္းခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖကို လက္ဆင့္ကမ္းလာတဲ့ အဘိုးကလည္း ထိန္းသိမ္းခဲ့တယ္။ ဒီလိုပဲ ဆင့္ပြားလက္ဆင့္ ကမ္းလာတဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြကလည္း ေစာင့္ထိန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီထူးဆန္းတယ္ ဆိုတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးဟာ ဒီအတိုင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ထဲမွာ ရွိေနခ့ဲတာပါ။ " 

ေတာသားလူၾကီးက ရွင္းျပ အျပီးမွာ ပညာတတ္လူၾကီးက ေမးခြန္း တစ္ခုကို ေမးတယ္။

" ဒါဆို ဒီထူးဆန္းတယ္ ဆိုတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးရဲ႕ ထူးဆန္းတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ဘယ္သူ႕မွ ေသခ်ာ မသိႏိုင္ဘူးေပါ႔။ " 

ပညာတတ္လူၾကီးရဲ႕ အေမးစကားကို ၾကားရေတာ့ ေတာသားလူၾကီးလည္း ရုတ္တရက္ မင္သက္သြားတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူလည္း ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ထိန္းသိမ္း ဆိုလို႔သာ ထိန္းသိမ္း လာခဲ့တာ ၊ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္က ေစာင့္ထိန္း ဆိုလို႔သာ ေစာင့္ထိန္း လာခဲ့တာ ဘယ္လို ထူးဆန္းတယ္ ဆိုတာ သူ တကယ္ကို မသိခဲ့ဘူး။ 

" အမွန္ပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီပန္းပြင့္ေလးရဲ႕ ထူးဆန္းတယ္ ဆိုတဲ့ အရာကို ေသခ်ာ မသိခဲ့ပါဘူး။ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ဒါေတြကို ေရွာင္ရမယ္ ဆိုလို႔သာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရွာင္ရင္း ပန္းပြင့္ေလးကို ထိန္းသိမ္း လာခဲ့တာပါ။ ကဲ . . . အခု ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ထူးဆန္းတယ္ ဆိုတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးကို ၾကည့္ရေအာင္ . . " 

သူက ေျပာလည္း ေျပာ ၊ လက္ကလည္း အထုပ္ေလးကို ေျဖကာ ဖြင့္လိုက္တယ္။ အထုပ္ေလးလည္း ေျပသြားေရာ အထဲမွာ ပုလင္းေလး တစ္လံုးထဲမွာ ျပာလဲ့လဲ့နဲ႔ ပန္းပြင့္ေလး တစ္ပြင့္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ပန္းပြင့္ေလးက အခုမွ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ခူးျပီး ပုလင္းထဲ ထည့္ထားသလို လန္းဆန္းေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပုလင္းေလးကို ေသခ်ာစြာ ပိတ္ထားတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေနျပီ ဆိုတာကိုေတာ့ ၾကည့္တာနဲ႔တင္ သိေနႏိုင္တယ္။ 

" တကယ္ကို ထူးဆန္းပါေပတယ္ဗ်ာ။ ပန္းပြင့္ေလးရဲ႕ ထူးဆန္းတယ္ ဆိုတဲ့ အာနိသင္ကေတာ့ ဘယ္လို ေနမလဲ မသိေပမဲ့ ပန္းပြင့္ကို ျမင္တာနဲ႔တင္ ထူးဆန္းတယ္ ဆိုတာ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ . . . ဘာေၾကာင့္ ထူးဆန္း ရတယ္ ဆိုတာကိုလည္း သိခ်င္မိတယ္။ "

လို႔ ပညာတတ္လူၾကီးက ဆိုတယ္။ ရြာသူၾကီးကေတာ့ ဘာမွ မေျပာဘဲ ေဘးကေန ထိုင္ၾကည့္ေနယံုပါပဲ။ ေတာသားၾကီးကေတာ့ ခပ္ငူငူၾကီးသာ ထိုင္ေနတယ္။ သူလည္း ထူးဆန္းတယ္ ဆိုတဲ့ ပန္းပြင္ေလးရဲ႕ ထူးဆန္းမႈကို မသိခဲ့ဘူး မဟုတ္လား။ ဒီမွာ ပညာတတ္လူၾကီးက စကားဆက္တယ္။

" ျဖစ္ႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို သုေတသန ျပဳဖို႔ ဒီပန္းေလးကို ခဏေလာက္ ငွားပါ။ အမ်ားၾကီး မဟုတ္ပါဘူး တစ္ရက္ထဲပါပဲ။ ဒီလို ပန္းမ်ိဳး တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဓါတ္ပံုရိုက္ မွတ္တမ္း တင္မယ္။ ျပီးေတာ့ ပန္းပြင့္ေလးရဲ႕ အခ်က္အလက္ေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မွတ္တမ္းေလး ေရးထားရံုေလးပါပဲ။ "

ပညာတတ္လူၾကီးက ဒီလို ေျပာေတာ့ ေတာသားလူၾကီးက ေခတၱ ျငိမ္သက္သြားျပီးေတာ့မွ  . . . 

" ကၽြန္ေတာ္ ငွားခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အထက္က ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့တဲ့ စည္းကမ္းေတြကို ေမ့သြားမွာ စိုးလို႔ပါ။ မေတာ္လို႔ ဒီပန္းေလးကို ပုလင္းထဲက ထုတ္လိုက္ရင္ ဘာျဖစ္လာမလဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူး။ ပုလင္းထဲက ထုတ္ျပီးေတာ့ လက္နဲ႔ကိုင္မိရင္ ဘာျဖစ္လာမလဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိႏိုင္ဘူး။ တကယ္လို႔ ကိုင္မိရံုတင္မကဘဲ သူ႕ရဲ႕ အနံ႔ကိုပါ ရွဴမိရင္လည္း ဘာျဖစ္လာမယ္ ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူး။ ရွဴမိရံုတင္ မကဘဲ သူ႕ရဲ႕ အရသာကို လ်က္မိရင္လည္း ဘာျဖစ္လာမယ္ ကၽြန္ေတာ္ လံုးဝ မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ အႏၱရာယ္ ရွိလို႔ တားျမစ္ထားတယ္ လို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ သိထားပါတယ္။ "

" ဟုတ္ကဲ့ . . . ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ဒီစည္းကမ္းကို ကၽြန္ေတာ္လည္း လိုက္နာမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီပန္းပြင့္ေလး တစ္ရက္ေလာက္သာ ငွားပါ။ "

လတ္တေလာ ေက်းဇူး ရွိသူလည္း ျဖစ္ ၊ သူတို႔ အေပၚမွာလည္း အရမ္းေကာင္းေနသူ ျဖစ္တဲ့ အျပင္ ပညာတတ္ လူၾကီး လူေကာင္း တစ္ေယာက္ဆိုတာေၾကာင့္ ေတာသားလူၾကီးက ပညာတတ္ၾကီးကို သူတို႔ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ထိန္းသိမ္းလာခဲ့တဲ့ ထူးဆန္းတဲ့ ပန္းေလးကို တစ္ရက္ ငွားလိုက္ေတာ့တယ္။ 



စူးစမ္းတတ္သူ ၊ ကိုယ့္ဝါသနာပါရာကို စူးစိုက္တတ္သူတို႔ရဲ႕ ထံုးစံ အတိုင္း ညဥ့္နက္လို႔ ရြာသူၾကီးနဲ႔ ေတာသားလူၾကီး အသီးသီး အိပ္ယာ ဝင္သြားေပမဲ့ ပညာတတ္လူၾကီးကေတာ့ မအိပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ သူ႕လက္ထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ထူးဆန္းတဲ့ ပန္းပြင့္ ျပာတာတာေလးကို ၾကည့္ျပီး ပီတိေတြ ျဖာေဝ ေနတယ္။

သူ႕ရဲ႕ စာဖတ္ခန္းနဲ႔ သစ္ပင္ ပန္းမန္ေတြကို ေလ့လာတဲ့ သုေတသန အခန္းထဲမွာ တကုတ္ကုတ္နဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့တယ္။ ပုလင္းေလးကို စားပြဲေပၚတင္ထားလိုက္ျပီး မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံု ရိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနခဲ့တယ္။ အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီ ဆိုကာ ဓါတ္ပံု ရိုက္လိုက္ေတာ့ ထြက္လာတဲ့ ဓါတ္ပံုက မလွပေပ။ ပုလင္းကို အလင္းေတြ ျပန္ကာ ပုလင္းထဲက ပန္းပြင့္ေလးရဲ႕ ပံုရိပ္ကို ေကာင္းေကာင္း မရေပ။ အၾကိမ္ၾကိမ္ ရႈ႕ေထာင့္မ်ိဳးစံုကေန ၾကိဳးစားေပမဲ့ ပုလင္းဆိုတာကလည္း အလံုးၾကီး ျဖစ္ေနေလေတာ့ အဆင္ေျပေသာ ဓါတ္ပံု တစ္ပံုကို ရိုက္မရခဲ့ဘူး။

ေတာသားလူၾကီး ဆီက ခဏတာ ငွားရမ္း ခဲ့တာ တစ္ရက္ထဲ ျဖစ္ေလေတာ့ သိပ္ၾကာၾကာလည္း အခ်ိန္ကို အကုန္မခံႏိုင္ဘူး။ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ဓါတ္ပံု ရိုက္ေနရင္း အဆင္မေျပေလေတာ့ သူ စိတ္မရွည္ ျဖစ္လာကာ ပန္းပြင့္ေလးကို ပုလင္းထဲကေန အျပင္ကို ထုတ္ျပီး ဓါတ္ပံု ရိုက္ဖို႔ စဥ္းစားလိုက္မိတယ္။ ဒီလို စဥ္းစားလိုက္မိတယ္ ဆိုရင္ပဲ ေတာသားလူၾကီးရဲ႕ စည္းကမ္းခ်က္ေတြကိုလည္း တစ္ခါတည္း သတိရမိတယ္။ သို႔ေသာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ပန္းပြင့္ေလးကို ဓါတ္ပံု ရိုက္ခ်င္ေနစိတ္က မ်ားေနတာ ဆိုေတာ့ ပန္းပြင့္ေလးကို ပုလင္း အျပင္ ထုတ္မိေပမဲ့ ငါ လက္နဲ႔ မကိုင္မိရင္ ဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး လို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္။

ဒါနဲ႔ ပုလင္းေလးရဲ႕ အဖံုးအျဖစ္ စြပ္ထားတဲ့ အစြပ္ေလးကို ေျဖးညွင္းစြာ ျဖဳတ္လိုက္ျပီး ပန္းပြင့္ေလးကို အျပင္ကို ေလ်ာတိုက္ ထုတ္ယူလိုက္တယ္။ ေလ်ာတိုက္ကာ ထြက္က်လာတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးကို သူ သုေတသန လုပ္ေနက် လင္ဗန္းေလးထဲ ေလ်ာတိုက္ပဲ သြန္ခ်ကာ ထည့္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ အေပၚမွ ၊ ေဘးတိုက္ မ်ိဳးစံုမွ ဓါတ္ပံုေတြကို တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ရိုက္ယူေတာ့တယ္။ ဓါတ္ပံု ရိုက္ျပီးလို႔ ရလာတဲ့ ပံုေလးေတြကလည္း အရမ္းကို ေတာက္ပစြာနဲ႔ ပန္းပြင့္ေလးကို ပံုေဖာ္ေပးတယ္။ ဘာရယ္လို႔ ေျပာရခက္ေသာ ဆြဲေဆာင္မႈ တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ပန္းပြင့္ေလးက သူ႕ကို ညွိဳ႕ယူကာ ဆြဲေဆာင္ေနခဲ့တယ္။

ကင္မရာကို ကိုင္လိုက္ ပန္းပြင့္ေလးကို ရိုက္လိုက္နဲ႔ သူ အရာအားလံုးကို ေမ့ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ။ ပန္းပြင့္ေလးကို အညွာေလးကေန ေထာင္ျပီးေတာ့ ဓါတ္ပံု ရိုက္ရရင္ ဆိုတဲ့ စိတ္ကူး သူ႕မွာ ေပၚလာခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ သူ ေတာသားလူၾကီးကို ေပးထားတဲ့ ကတိကို ေမ့သြားကာ ပန္းပြင့္ေလးဆီကို လက္လွမ္းကာ ကိုင္လိုက္မိတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ပန္းပြင့္ေလးကို အညွာကေန ေထာင္ထားလိုက္ဖို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို ပန္းပြင့္ေလးကို သူ႕လက္နဲ႔ ထိလိုက္တယ္ ဆိုတာနဲ႔ ထူးဆန္းတဲ့ အင္အား တစ္ခုနဲ႔ ဘာမွန္း မသိေသာ အရသာ တစ္ခုက သူ႕လက္ကို လာေရာက္ စီးဝင္ျပီး ၾကင္ခနဲ ခံစားလိုက္ရတယ္။

ေႏြးခနဲေသာ အသိနဲ႔ အတူ ပန္းပြင့္ေလးက သူ႕အေပၚမွာ ပိုျပီးေတာ့ ဆြဲေဆာင္အား ေကာင္းလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ ဘာဆို ဘာမွ မသိေတာ့ဘူး။ ကိုင္ထားတဲ့ ကင္မရာကို ဓါတ္ပံု ရိုက္ဖို႔ ဆိုတာ ေမ့သြားခဲ့ျပီ။ ကင္မရာကို ေဘးမွာ ခ်ထားလိုက္ျပီး ပန္းပြင့္ေလးကို ရင္ခုန္တပ္မက္စြာ ကိုင္တြယ္မိရင္း ေလ့လာေနမိတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ပန္းပြင့္ေလးမွ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေမႊးျမျမ ရနံ႔ေလးကိုလည္း သူ သတိမထားမိေတာ့ဘူး။ ဒီရနံ႔ေလးဟာလည္း သူ႕အတြက္ ဆြဲေဆာင္မႈ တစ္ခု ပိုျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဒီေလာက္ ေမႊးေနတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးရဲ႕ အရသာဟာ ဘယ္လိုမ်ား ေနမလဲ ဆိုတဲ့ မသိစိတ္ရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈ ေနာက္ကို သူ႔ရဲ႕ စိတ္က လိုက္ဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနခဲ့ေလျပီ။

ပန္းပြင့္ေလးကို သူ လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ေသခ်ာစြာ ကိုင္ေနခဲ့ျပီး ပန္းပြင့္ရဲ႕ ရနံ႔ေလးကိုလည္း သူ တပ္မက္စြာ ရွဴေနခဲ့မိျပီ။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ပန္းပြင့္ေလးရဲ႕ ပြင့္ဖတ္ဆီမွ ဘာအရသာမ်ား ရွိေနလိမ့္မလဲ ဆိုေသာ စိတ္ျဖင့္ သူ႕ရဲ႕ လွ်ာကို ထုတ္ကာ လ်က္ဖို႔ ျပင္လိုက္ေလေတာ့တယ္။

" - - - - - - "



မနက္ မိုးလင္းလို႔ ရြာသူၾကီး နဲ႔ ေတာသားလူၾကီး အိပ္ယာက ႏိုးလာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ တည္းခိုေနတဲ့ ျမိဳ႕က ပညာတတ္လူၾကီး အိမ္ဟာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ေကာင္းေသာ အသံျဖင့္ ေအာ္ဟစ္သံေတြကို ၾကားေနခဲ့ရတယ္။

ဘာျဖစ္လု႔ိမ်ားပါလိမ့္ ဆိုတာ သူတို႔ စံုစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ . . . .။ ထိုအိမ္ ပိုင္ရွင္ ပညာတတ္ လူၾကီး ကိုယ္တိုင္ သြက္သြက္ခါေအာင္ ရူးသြပ္ေနတာကို ေတြ႕ၾကရတယ္။ ညက အေကာင္း ၊ ဒီမနက္မွ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ရူးသြပ္ သြားတယ္ ဆိုတာ သူတို႔လည္း ေသခ်ာ မသိၾကဘူး။ သူတို႔ အခု ေတြ႕ေနရတဲ့ ပညာတတ္ လူၾကီးကေတာ့ ညကလို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း အမူအရာ နဲ႔ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ၊ ျမင္သမွ် ေတြ႕သမွ်ကို ဟစ္ေအာ္ကာ ယုတ္ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားေတြကို ေျပာဆိုေနတဲ့ သာမာန္ လူအရူးၾကီး တစ္ေယာက္မွ်သာ ျဖစ္ေနခဲ့ေလျပီ။

ေတာသားလူၾကီးက သူ႕ရဲ႕ ပန္းပြင့္ေလးကို ျပန္ေတာင္းခ်င္ေပမဲ့လည္း အခုလို ျဖစ္ေနတဲ့ ပညာတတ္ လူၾကီးဆီကေန ဘယ္လိုလုပ္ ျပန္ေတာင္းလို႔ ရႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။ ျပီးေတာ့ တစ္အိမ္လံုး အႏွံ႔ လိုက္ရွာေပမဲ့ ထူးဆန္းတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးကို လံုးဝ ရွာလို႔ မေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ထူးဆန္းေသာ ပန္းပြင့္ေလးဟာ ထူးဆန္းစြာနဲ႔ပဲ ေပ်ာက္ဆံုး သြားခဲ့ေလျပီ။

သူတို႔ အခု လက္ရွိေတြ႕ ေနရတာကေတာ့ သြက္သြက္ခါေအာင္ ရူးေနျပီး ျမင္သမွ်ကို အလိုမက်စြာ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ " ပညာတတ္ အရူးၾကီး " တစ္ေယာက္ကိုသာ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။



ဟိုတစ္ေန႔က ကၽြန္ေတာ္ သတင္းေလး တစ္ပုဒ္ ဖတ္လိုက္တယ္ဗ်ာ။


မိုးပ်ံရထားလမ္းအတြက္ စင္ကာပူနဲ႔ခ်ိတ္ၿပီး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူရွာ။

ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ သတင္းေလးပါ။ အားလံုးလည္း ဖတ္ျပီးၾကမွာပါ။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဘာရယ္ ညာရယ္ မသိဘဲ ၾကိဳဆိုၾကသလို ၊ တခ်ိဳ႕က က်ေတာ့ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ေထာက္ျပ ေျပာဆိုၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဘာမွန္းကို မသိဘဲ ေဝဖန္ေနလိုက္ၾကတာ ျမင္ရ ဖတ္ရတာကို စိတ္ဆင္းရဲစရာပါပဲ။

အဲ . . .

ဒီၾကားထဲမွာ ေနာက္ထပ္ သတင္း တစ္ပုဒ္ကို ထပ္ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ပိုဆိုးပါေလေရာ။  " ရန္ကုန္ကို စကၤာပူ လို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ " ဆိုတဲ့့ သတင္းေလးပါ။

ဟိုးအရင္ကေတာ့ ျပည္ပ သတင္းဌာနေတြက ေရးလိုက္ၾကတာ ညစ္ပတ္ နံေစာ္ေနတဲ့ ရန္ကုန္ ၊ ပုပ္သိုးေနေသာ ျမိဳ႕ပ်က္ အေဟာင္း ၊ ဘာညာနဲ႔ စံုေနတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ရန္ကုန္မွာ ေမြးလို႔ နာရတယ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အရွိကို အရွိအတိုင္းပဲ လက္ခံပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ မိုးေတြ ရြာလို႔ ေရေတြ မ်ားရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္မွာ ေရေတြ ၾကီးတယ္။ ဘာလို႔လဲ ေရစီး ေရလာ မေကာင္းလို႔။ ဒါပဲေပါ႔။ မေကာင္းတာကို မေကာင္းဘူးလို႔ပဲ အရွိအတိုင္း လက္ခံပါတယ္။

အခုဗ်ာ။ ဒီလို ျဖစ္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ပ်က္ အေဟာင္းၾကီးကို စကၤာပူ လို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ ဆိုျပီးေတာ့ ေၾကြးေၾကာ္တာဟာ မလုပ္ဘူးကြာ ဆိုျပီး ထိုင္ေနတာထက္ စာရင္ေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျမင္တာပါပဲ။ လုပ္တယ္ မလုပ္ဘူး ဆိုတာကေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာေပါ႔ေလ။ အခုေတာ့ လုပ္ပါမယ္ ဆိုျပီး ေျပာရံု ရွိေသးတယ္။ စကၤာပူေလာက္ပဲ သိတာလား ၊ တျခား ႏိုင္ငံေတြ ဘယ္ေလာက္ တိုးတတ္ေနတယ္ ဆိုတာ မသိဘူးလား။ ဘာလား ၊ ညာလားနဲ႔ ေဝဖန္ေနလိုက္တာ အေတာ္ကို စိတ္ပ်က္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း အေတာ္ကို စိတ္ပ်က္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္က လုပ္မယ္ လို႔ ေျပာရင္ လုပ္ပါေစဦးေပါ႔လား။ လုပ္ပါမယ္ ဆိုတာကို ဟိုလုိလုပ္ပါလား ၊ ဒီလိုလုပ္ပါလား ၊ ဆိုတာေတြနဲ႔ လူေတြက ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးဝါးစြာ ၊ ေရာင့္ရဲမႈ နည္းပါးစြာနဲ႔ ေဝဖန္ေနေတာ့တာကိုး။ ဒါကို ယဥ္ေက်းေသာ စကားနဲ႔ သံုးႏႈန္းရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အၾကံေပးတယ္ေပါ႔ေလ။ ေထာက္ျပတယ္ ေပါ႔ေလ။

လုပ္ပါေစဦးဗ်ာ။ ပုပ္သိုးေနတဲ့ ျမိဳ႕ပ်က္ အေဟာင္းၾကီးကေန စကၤာပူေလာက္ ျဖစ္လာမယ္ ၊ ျပီးေတာ့မွ တျခားေသာ တိုးတတ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကိုလို ဆက္ျပီး တိုးတတ္ေအာင္ လုပ္မယ္ ဆိုရင္ ပိုျပီး မေကာင္းေပဘူးလား။ ေဝဖန္ အျပစ္တင္မႈေတြ မ်ားလာရင္ လူဆိုတာကလည္း လူပဲ မဟုတ္လား။ ေတာ္ျပီကြာ ဆိုျပီး ငုတ္တုပ္ ထပ္ထိုင္ေနလိုက္မွျဖင့္ ဆိုကာ ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ကို စိတ္ပ်က္ မိတယ္။

အထူးသျဖင့္ ကိုယ္က အျပင္ကို ေရာက္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ မီဒီယာမ်ား ၊ သတင္းဌာနမ်ား ၊ အတိုက္အခံမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ " ပန္းပြင့္ ပံုျပင္ " ဆိုတဲ့ ပံုျပင္ေလး တစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

အရင္က မေတြ႕ဖူး ၊ မၾကံဳဖူးခဲ့ဘူးေလဗ်ာ။ အခု ေတြ႕ဖူး ျမင္ဖူး ၾကံဳဖူးျပီ ဆိုေတာ့လည္း လူဆိုတာ ပိုျပီးေတာ့ လိုလား ေတာင့္တာေနတတ္တာ အျပစ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သတိေလးနဲ႔ တဆင့္ခ်င္း သြားၾကရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္ပါတယ္။ တစ္ခါတည္း သတိလက္လြတ္ျပီးေတာ့ ပန္းပြင့္ကို အတင္း ဖမ္းဆုပ္ကာ ၊ ပန္းပြင့္ကို နမ္း ၊ ပန္းပြင့္ကို လ်က္မိေသာ " ပညာတတ္ လူၾကီး " လိုေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။

တစ္ခုေသာ စကားပံုကလည္း ရွိေသးတယ္ေလ။ " ပညာရွိ သတိျဖစ္ခဲ " ဆိုလားပဲ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ။ တကယ္သာ ပညာရွိ ၊ ပညာတတ္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ ဒီပညာကို ေလးစားေသာ အားျဖင့္ အသိေလး ၊ သတိေလးနဲ႔ ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ ေျပာဆိုၾကဖုိ႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။

ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိထားေသာ " ပန္းပြင့္ ပံုျပင္ " ထဲက ပညာတတ္ လူၾကီးရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းကေတာ့ . . . . . . .



*** အခု တေလာ ကၽြန္ေတာ္ စာေတြ သိပ္မေရးျဖစ္တာ ဒီလို စာေတြ ေရးျဖစ္မွာ စိုးလို႔လည္း ပါပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာပဲ ကြဲလြဲႏိုင္ပါတယ္။ ***



ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုေဇာ္
14-Dec-2011

Share/Bookmark

19 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

အေတြးေလးေတြ ေဝသြားတယ္အကို....

ကိုရင္ said...

ရြာၿပင္မွာ တဲထိုးေနတယ္ၾကားတယ္..
ဘယ္သူေနဖို႔မွန္းေတာ့ မသိေသးဘူး..
ဒီလူၾကီးအတြက္မ်ား ၿဖစ္ေနမလားပဲ... :D

ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔) said...

အင္းးး
ပန္းပြင့္ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ အရသာရွိမဲ့ပုံဘဲ။ စားၾကည့္လုိက္ရ။ း))

ဒါနဲ႔..
ကုိေဇာ္စားတုန္းက ဘယ္လုိ အရသာရွိပါလိမ့္ေနာ္။ ဟာ ဟ။

အင္းဗ်ာ....သိၾကားမင္းတုိ႔ ၀ိသႀကဳံတုိ႔ ဖန္ဆင္းသလုိေတာ့ ေရကန္အသင့္ ၾကာအတင့္ ခ်က္ခ်င္း ဘယ္ျဖစ္လာႏုိင္ပါ့မလဲ။ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ေပါ့။

ဆလူး said...

သမ်န္းလူၾကီးေတာ႕ မဟုတ္ေလာက္ပါပူးေနာ္ ခစ္ခစ္

sosegado said...

ပုံျပင္ေလးကေတာ့ ပညာေလာဘပါပဲ၊
ျမင္ျမင္သမွ် ေအာ္ဟစ္ေနၾကတဲ့ လုပ္သမွ် အလုိမၾကတဲ့ သူေတြကေတာ့
မွန္ျပန္ၾကည့္သင့္ၿပီ ကုိေဇာ္ေျပာသလုိ အရူးႀကီး ျဖစ္ေနၿပီလားလုိ႔……………

ဘုန္းဘုန္းေတာက္ said...

တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္၊ ေျဖးေျဖးနဲ႔မွန္မွန္ ေအာင္ပြဲခံတာကို ျမင္ခ်င္ပါတယ္ ကိုေဇာ္ေရ။

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ပုပ္သိုးေနတဲ့ ျမိဳ႕ပ်က္ အေဟာင္းၾကီးကေန စကၤာပူေလာက္ ျဖစ္လာမယ္ ၊ ျပီးေတာ့မွ တျခားေသာ တိုးတတ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကိုလို ဆက္ျပီး တိုးတတ္ေအာင္ လုပ္မယ္ ဆိုရင္ ပိုျပီး မေကာင္းေပဘူးလား-------
အဓိက စိတ္ဓါတ္ေလးေတြလဲ ျပင္ဖုိ႔လုိအပ္တယ္ထင္
တယ္ကုိေဇာ္ေရ

ဘုိျဖဴ said...

ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ တစ္ကယ္လုပ္ရင္ျဖစ္ပါတယ္
သူတုိ႔က မလုပ္တာပါ-မေလးရွားတုိ႔ စလုံးတုိ႔
အိမ္နီးခ်င္ဒေတြကုိ ၾကည္႔ေပါ႔
ၾကည္႔မွမၾကည္႔တာကုိေဇာ္ေရ
ကုိေဇာ္ေရးတာေတြ အားလုံးထိတယ္ အရမ္းကုိေကာင္းတယ္အကုိေရ

မဒမ္ကိုး said...

တေန႕တလံႏႈန္းသာ အေကာင္းဆံုးထင္ပါရဲ႕ း)

mstint said...

တစ္ျခားႏိုင္ငံေတြ သြားလာေရး ဆက္သြယ္ေရးေတြ လြယ္ကူေနတာျမင္ရေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံလည္း အလားတူ
ျဖစ္ေစခ်င္တာ ရင္ထဲကပါ။ အခုလည္း ဘုရင့္ေနာင္
ကုန္းေက်ာ္တံတား လုပ္ၿပီး ေနာက္ထပ္တံတား တစ္စင္းထပ္ထိုးမယ္ၾကားလို႔ F M I City မွာေနေနတဲ့ တီတင့္တို႔ အေတာ္ေလး
ဝမ္းသာေနၾကတယ္ သားေဇာ္ေရ။ တစ္စစနဲ႔ တိုးတက္
လာရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ့ေလ။
ေမာင္က်န္တစ္တို႔ကေန ရူးကာမွ ရူးေရာေပါ့ေနာ္ း))
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Unknown said...

တစ္ခုခုေတာ့ ရလိုက္တယ္အကို ေက်းဇူးပါပဲ

ေမာင္သီဟ said...

ျဖည္းျဖည္းျဖစ္လာမွာေပါ႔ဗ်ာ ေနာ႔
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ ကိုယ္႔ေနရာကိုယ္႔အဖြဲ႔စည္းနဲ႔ ကိုယ္႔အလုပ္မွာ ရာနႈန္းျပည္႔ေပးဆပ္ၾကဖုိ႔လိုတယ္ ကိုယ္စီကုိယ္စီ တာဝန္ေက်ပြန္စြာနဲ႔ႀကိဳးစားၾကရင္ ျဖစ္မလာစရာမရွိပါဖူး အေရးႀကီးတာ ဝုိင္းလုပ္ဖုိ႔ပဲမဟုတ္လား
ဟပ္ခ်ေလာင္းဆုိၿပီး ထမျဖစ္ေပမယ္႔ ျဖစ္လာေအာင္ဝုိင္းႀကိဳးစားၾကတာေပါ႔

ကုိေအာင္(ပ်ဴႏိုင္ငံ) said...

ေျမေအာက္ရထားလမ္း ေဖာက္ဖုိ႕ ေျမၾကီးစတူးတာနဲ႕ ယုိင္က်သြားမယ့္ ကန္ထရုိက္တုိက္ေတြ အမ်ားၾကီး၊ သူတုိ႕က စိတ္ကူးယဥ္တာကို အလကားရရင္ ရသလုိ ေျပာေနၾကတာ ျဖစ္မယ္ ကိုေဇာ္ .. း)

ညီရဲ said...

အေတြးေလးေတြ ပြားသြားတယ္ ကိုေဇာ္...

မိုးခါး said...

ေလာေလာလတ္လတ္ပဲ စလံုးမွာ မီးရထားလမ္းခဏပိတ္တာ ၃ခါရွိျပီ .. အရင္ကလည္း ျဖစ္ဖူးပါတယ္ .. ခုတခါကေတာ့ ရက္ နဲနဲပိုဆက္တယ္ေျပာရမယ္ ..

ပစၥည္းဆိုတာ သံုးဖို႕ပဲ မဟုတ္ဘူး .. တည္ေဆာက္ျပီးရင္ ျပဳျပင္ရတယ္ဆိုတဲ့ အသိေတာ့ ရွိဖို႕လိုတယ္ .. စလံုးလို႕ ဒီေလာက္ဂရုစိုက္ျပီး ကြန္ပလိန္းမ်ားလြန္းတာေတာင္ စက္ပစၥည္းျဖစ္လို႕ မေတာ္တဆဆိုတာက ရွိေနတာပဲ .. စည္းကမ္းမရွိ တာ၀န္မယူပဲ ျဖစ္သလိုလုပ္ေနဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ...

ျမန္မာႏုိင္ငံၾကီး ကမၻာ့အလည္မွာ ထည္ထည္၀ါ၀ါျဖစ္ေစခ်င္တာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားတုိင္းရဲ႕ ဆႏၵျဖစ္မွာပါ .. အရင္ကလည္း ေမွ်ာ္လင့္သလို ခုထိလည္း ေမွ်ာ္လင့္တုန္းပါပဲ .. မျဖစ္လာေသးတာကိုေတာ့ ခံစားရတယ္ .. :D

Unknown said...

တျဖည္းျဖည္းခ်င္း...တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေတာ႔.... ေမွ်ာ္လင္႔ရတာပဲ အကုိေရ....
ျမန္ျမန္ေလး ျဖစ္ရင္ေကာင္းမယ္ - ျမန္မာျပည္ကေန မခြဲခ်င္ဘူးေလ...

ိခင္လ်က္

ဟန္ၾကည္ said...

မွန္တယ္...ကိုေဇာ္ေျပာတာကို အႁကြင္းမဲ့ေထာက္ခံတယ္...ဘယ္ဘက္ကိုပဲၾကည့္ၾကည့္ မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ မွ်မွ်တတ ၾကည့္တတ္ဖို႔လိုတာပဲေလ...အစြဲေတြနဲ႔ တစ္ဖက္သတ္ေျပာေနၾကတာ တစ္ဖက္ကိုတစ္ဖက္ အျပစ္ေတြလို႔ခ်ည္းျမင္ေနၾကတာေတြကို စိတ္ကုန္ေနၿပီ...အတိတ္မွာ ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ပစၥဳပၸန္အထိ သယ္မလာသင့္ေတာ့ပါဘူး...အတိတ္မွာ ဆိုးခဲ့တိုင္း လူဆိုးလို႔ တစ္သက္လံုးမသတ္မွတ္သင့္သလို အတိတ္မွာေကာင္းခဲ့တိုင္းလည္း လူေကာင္းလို႔ တသမတ္တည္း ယူဆလို႔မွ မျဖစ္ဘဲ...

အျပဳသေဘာေဆာင္လာရင္လည္း အဖ်က္သေဘာဆန္တဲ့အျမင္နဲ႔ မၾကည့္ၾကဖို႔ အေရးႀကီးတာေပါ့ဗ်ာ...

Anonymous said...

buy tramadol online with mastercard buy tramadol online saturday delivery - tramadol 100 mg high

Anonymous said...

phentermine sale buy phentermine over counter - buy phentermine 15mg