12 ကိုယ္႔အၾကိဳက္ (Tag )

---

ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ေစာင္႔ၾကည္႔ေနတာ ၾကာျပီ။ ဒီၾကားထဲမွာ ကိုဏီလင္းညိဳ က “ ကိုယ္႕အၾကိဳက္ ” ဆိုျပီး Tag လိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ေတာ္ေတာ္ ခက္သြားတယ္။ ဒီေတာ႔မွ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ အျပန္အလွန္ ျပန္ျပီး စစ္ၾကည္႔မိတယ္။ ငါ ဘာေတြ ၾကိဳက္သလဲ။ “ မသိဘူးေလ ” တဲ႔ အထဲက ျပန္ေျပာတယ္ ေကာင္းေရာ။

ဟာ . .ဒါဆို ငါ သူ႕ေနရာမွာ တုန္းက သူ႔ေရးထားတာ ဖတ္ျပီး ဘယ္လို ခံစားရသလဲ ဆိုျပီး ျပန္စဥ္းစားေတာ႔ သူ႕ေနရာမွာ သူ႕စာဖတ္ျပီး ငါ ဒီလို ေရးထားတာပဲ ဆိုျပီး ျပန္သတိရတယ္။

1) အိပ္ယာခင္းနဲ႔ မအိပ္တတ္... ခါးနာေသာေၾကာင္႔ ၊ ထို႔ေၾကာင္႔ ကုတင္ေပၚမွာ သစ္သားျပားခင္းအိပ္... သို႕ေသာ္ ... စပရင္ ဆိုဖာ (ေမြ႕ယာ) ဆိုရင္ေတာ႔ အိပ္တတ္...

2) ပိုက္ဆံဆိုတာ ရွိထားသင္႔....

3) စာအုပ္ကိုေတာ႔ ေျပာဖို႔ မလို ၊ အရင္က တလ ၇ ေသာင္းေက်ာ္ဖိုးေလာက္ ဝယ္လိ႔ု အျမဲ အဆူခံရ...

4) ဒိုင္ယာရီ မေရးျဖစ္ေတာ႔ . . သို႔ေသာ္ မွတ္ခ်က္ေရးထားေသာ စာအုပ္မ်ားစြာ...

5) သစ္ပင္စိုက္ထားတယ္... စက္ရံုထဲမွာတင္. . ဒီအတြက္ ပို႔စ္ေရးဦးမွာ..

6) ဂီတ ဆိုတာ လူ႕စိတ္ကို ႏူးညံ႔ေစတယ္. . ဒါေၾကာင္႔..ၾကိဳက္စ္...

7) ဂစ္တာကို ဗံုလိုသာတီးတတ္...

8) သံစဥ္ ၊ ရုပ္ပံု ၊ ဗီဒီယို အားလံုး ကြန္ပ်ဴတာျဖင္႔သာ ၾကည္႔႔ပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႔ ဒါေတြ (တျခားစက္ေတြ) မရွိ...

9) ဒါေၾကာင္႔ ကြန္ပ်ဴတာက အိမ္မွာနဲ႔ အျပင္သြား ၂ လံုးျဖစ္ေန...

10) RM 99 တန္ ႏိုကီယာ ဖုန္းသာ ကိုင္လာတာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္... ဒီဖုန္းေတာင္မွ ပိုက္ဆံမထည္႔လို႔ ကဒ္က ခဏခဏ ေသေနတယ္... ေဟာ ေျပာရင္းေတာင္မွ အခုလည္း ေသေန...

ဘဝမွာ အလိုခ်င္ဆံုးကေတာ႔ ေအးခ်မ္းသာယာေသာ မိသားစု ဘဝေလး တစ္ခုရယ္သာ... ။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ဒီလို သြားေရးမိတာကို ျပန္သတိရမိတယ္။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ငါ ဘာၾကိဳက္လဲ လို႔ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားမိေလေတာ႔ ဘယ္လိုမွ ဆက္မေျပာတတ္ေတာ႔။ ဆက္မေျပာတတ္ေပမဲ႔ မေျပာလို႔ မရေပဘူး။ (မေရးရင္လည္း သူက ေရွာက္သီးေဆးျပား မေရာင္းပဲ စီေဘာက္မွာ ခဏခဏ လာေအာ္သြားတယ္ေလး။ သူ Tag ထားတာ မေရးေသးလို႔တဲ႔။) ဒီေတာ႔ အခုမွ ကိုယ္႕ဖာသာ ျပန္ျပီး စဥ္းစားၾကည္႔တယ္ . . “ ငါ ဘာၾကိဳက္လဲ . . ငါ ဘာၾကိဳက္လဲ။ ” ဒီေတာ႔ ၾကိဳက္တာေတြေရာ ၊ မၾကိဳက္တာေတြက ပလံုစီပဲ ထြက္လာတယ္။

ဒါေပမဲ႔. . . ဒါေတြကို ကၽြန္ေတာ္က “ ကိုယ္႕အၾကိဳက္ ” ဆိုျပီး ၾကိဳက္တာေတြခ်ည္း မေရးခ်င္ဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဟိုဟာသေလးထဲကလို ေရာျပီး ေရးခ်င္တယ္။

“ မိန္းမက အလုပ္က ျပန္လာတဲ႔ ေယာက်္ားကို တံခါးဝမွာ ၾကိဳျပီး မ်က္ႏွာမေကာင္းပဲ ေစာင္႔ေနတာ ေတြ႕ေတာ႔ ေယာက်္ားလုပ္သူက အလုပ္က ေမာျပီး ျပန္လာတာ ဆိုေတာ႔ မေကာင္းတဲ႔ သတင္းကို အရင္ မၾကားခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔. . .

“ ငါ႕ကို မေကာင္းတဲ႔ သတင္းေတြ အရင္ မေျပာနဲ႔ကြာ။ ေကာင္းတာေတြ အရင္ေျပာစမ္းပါ။ ”

လို႕ မိန္းမကို ဟန္႕တယ္။ ဒီေတာ႔ မိန္းမက ေပ်ာ္သြားျပီး ဒီလို ေျပာလိုက္တယ္။

“ ရွင္႔သား သံုးေယာက္မွာ ဒီေန႕ ႏွစ္ေယာက္က လက္မက်ိဳးဘူး။ ”

တဲ႔ေလ။ ”

ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီလိုပဲ ေျပာျပခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္တာေတြခ်ည္းပဲ ေရးမျပခ်င္ဘူး။ ေရြးစရာ ႏွစ္ခုပဲ ရွိတာေတြဆို မေပၚလြင္တာေလးကို တင္ျပရတာကိုက ပိုျပီး စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္တယ္။ ဥပမာ - ေခါင္းနဲ႔ ပန္းမွာ ဘယ္ဟာ က်ေနလဲ ဆိုရင္ ဘယ္သူမဆို အေပၚက ဟာကိုပဲ ေျပာတတ္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ႔ “ ပန္းက ေအာက္မွာကြာ ” ဆိုျပီး ေျပာတာမ်ိဳးေလးေပါ႔။

ဒီလိုေလးပဲ စေျပာၾကည္႔ရေအာင္. . . .။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ပထမဦးဆံုး ကၽြန္ေတာ္႕အၾကိဳက္က ကၽြန္ေတာ္႕ကိုယ္ခႏၶာက ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ မရွိ အားလံုး ေကာင္းမြန္ေနတာကိုပဲ။ ဒါ အေရးၾကီးပါတယ္။ ကိုယ္႔မွာ ရွိေနတာ ၊ ေကာင္းေနတာကို လူေတြက မျမင္တတ္ၾကဘူး ၊ သူမ်ားေတာ္ေနတာ ၊ တတ္ေနတာ ၊ ေကာင္းေနတာ ကိုပဲ ျမင္ျပီး အားက်ကာ အားငယ္ေနတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ “ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ မရွိပဲ က်န္းမာေရးေကာင္းေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို ၾကိဳက္တယ္။ ”

ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ “ က်န္းမာေနတာကို ” ၾကိဳက္တယ္။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ကၽြန္ေတာ္ ပိုက္ဆံကို မကိုးကြယ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ပိုက္ဆံကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တယ္။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ ပိုက္ဆံ မရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္က မေနတတ္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံ မရွိရင္ အလိုလို အားငယ္သလို ခံစားရတယ္။ သူမ်ားေတြ လက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္ဖိုးနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ သြားတတ္ၾကေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က အိတ္ထဲ ( ျမန္မာေငြ ) X X X X X ေအာက္ ေလ်ာ႔ေနရင္ ကၽြန္ေတာ္ မေနတတ္။ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ အားနည္းတာ မဟုတ္ေပမဲ႔ ေငြမပါပဲ လိုခ်င္တာ တစ္ခုခု ေပၚလာလို႔ မဝယ္လိုက္ႏိုင္ပဲ လြဲသြားမွာ စိုးတာက အဓိက ျဖစ္တယ္။

ပိုက္ဆံ ဆိုတာ လိုတာေတြ အားလံုးကို မျဖစ္ေစႏိုင္ေပမဲ႔ အရာမ်ားစြာကိုေတာ႔ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးႏိုင္တယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ သမာသမတ္က်စြာ  ရလာေသာ “ ပိုက္ဆံ ” ကို ၾကိဳက္တယ္။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

လိုခ်င္တာ တစ္ခုခုကို မဝယ္လိုက္ႏိုင္မွာ စိုးလို႔ ဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ပစၥည္းတစ္ခုခုကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ဝယ္တတ္တယ္ ထင္ေနဦးမယ္။ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္က အလြန္ ပစၥည္း ေခ်းမ်ားေသာသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။ အဝတ္အစားဝယ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္က ဟုိဟာ ၾကည္႔လိုက္ ဒီဟာ ၾကည္႔လိုက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို အဆင္မေျပ။ ဒီဇိုင္း ၊ အေရာင္ၾကည္႔ျပီးေတာ႔လည္း ၊ ခ်ဳပ္ရိုးခ်ဳပ္သား ၊ ဒါကို အဆင္ေျပေတာ႔လည္း ကိုယ္နဲ႔ Fit ျဖစ္ရဲ႕လား။ ဒီလို ၾကည္႔တာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မဝယ္ျဖစ္ဘူး။

ငယ္ငယ္ကဆို ေမေမတို႔က ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ ဝယ္လာေပးတာေတြကို တမင္လုပ္ျငင္းတာ မဟုတ္ေပမဲ႔ ဟိုနားက မၾကိဳက္ ၊ ဒီနားက ဘာျဖစ္ ဆိုတာနဲ႔တင္ ေနာက္ေတာ႔ မဝယ္ေပးေတာ႔ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ ေစ်းသြားရင္း ၾကံဳလို႔ “ သား ဒါေလး ဝယ္ပါလား ” ဆိုျပီး ဝယ္ေပးရင္ေတာင္မွ ေခ်းမ်ားေနတာနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ဝယ္ေပးသူ ေဒါသျဖစ္ျပီး မဝယ္ျဖစ္ေတာ႔ဘူး။

ဒါေၾကာင္႔ “ အဝတ္အစားနဲ႔ အသံုးအေဆာင္ ” ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

တျခားတျခားေသာ အရာမ်ား နည္းတူပဲ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္အရာကိုမွ သိပ္ျပီး စြဲစြဲလန္းလန္း ၾကိဳက္မိတတ္သည္ မဟုတ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝမွာ ဟိုးအရင္ကေရာ အခုေရာ ၊ အခုေရာ ၊ ေနာင္ေရာ ၊ တစ္သက္လံုးေရာ ၾကိဳက္သြားမွာ တစ္ခုေတာ႔ ရွိပါတယ္။ သူက သက္မဲ႔ ပစၥည္းပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါက စာအုပ္ေတြပါ။

ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝရဲ႕ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စာအုပ္ ( သို႔ ) စာေတြ ဖတ္ေနရတာနဲ႔ ကုန္လြန္ေနေလ႔ ရွိတယ္။ စာေပဆိုတာ လူေတြ ၊ သတၱဝါေတြ အားလံုးရဲ႕ သမိုင္းလို႔လည္း ေျပာလို႔ ရတယ္။ လူတစ္ေယာက္ မွားတာကို ကိုယ္က ကိုယ္တိုင္ မွားစရာ မလိုပဲ ပညာလိုခ်င္ရင္ လုပ္ရမဲ႔ အလုပ္က သူမွားခဲ႔တာကို ေရးထားတဲ႔ စာေလးကို ဖတ္ျပီး ကိုယ္က သူမွားခဲ႔သလို လိုက္မမွားေအာင္ ျပင္ဆင္လိုက္ႏို္င္ရင္ ကိုယ္က ပညာရလိုက္တာပါပဲ။

အင္တာနက္ ဆိုတာရယ္ ၊ အီးဘုတ္ ဆိုတာရယ္နဲ႔ အကၽြမ္းမဝင္ခင္ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္ေတြနဲ႔ ဝန္းရံေနတဲ႔ ေနရာ တဝိုက္မွာသာ ေနထိုင္ အိပ္စက္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ အခုေတာ႔ အင္တာနက္ ၊ အီးဘုတ္ ၊ ဘေလာ႔ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္မွာ လူေတြရဲ႕ အျမင္ေတြ ၊ အၾကားေတြ ၊ အသိေတြကို ဗဟုသုတ အေနနဲ႔ ၾကားရ ဖတ္ရတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ “ Blog ေတြ ” ကိုလည္း ၾကိဳက္ပါတယ္။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ဒါေပမဲ႔ တခ်ိဳ႕ Blog ေတြမွာ Blogger ေတြေရးတာကို ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္ျပန္ဘူး။ သူတို႕ရဲ႕ စာအေရးအသားကို မၾကိဳက္တာ မဟုတ္ေပမဲ႔ သူတို႕ တင္ျပပံုနဲ႔ ေဖာ္ညႊန္းခ်က္ေတြကို မၾကိဳက္ဘူး။ ျမန္မာေတြမွာ ခက္ေနတာ သူတစ္လူ ၊ ငါ တစ္မင္း ျဖစ္ေနတာပဲ။ ဥပမာ အေနနဲ႔ ၾကည္႔ဦး။ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေရးၾကတယ္။ Real Madrid အသင္းကို ဂ်ာနယ္ေပါင္းမ်ားစြာက “ ရီးရဲ မက္ဒရစ္ ” “ ယီးယဲ မက္ဒရစ္ ” “ ရီးယဲ မက္ဒရစ္ ” တဲ႔ေလ။ ေနာက္ေတာ႔ လီဗာပူးက Dirk Kuyt ကို ဂ်ာနယ္ ေတြမွာ ေရးၾကတယ္ “ ဒါကုတ္ ” “ ကူရစ္ ” “ ဒါေကာက္ ” တဲ႔။ တကယ္ဆို သူတို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ သူတို႔ ဘာသာစကားနဲ႔ အေခၚအေဝၚေလးကို လိုက္နားေထာင္ျပီး ေရးလိုက္ေပါ႔။

အခုေတာ႔ဗ်ာ။ ျမန္မာေတြမွာ တစ္ေက်ာင္းတစ္ဂါထာ တစ္ရြာ တစ္ပုဒ္ဆန္း ဆိုသလို ျဖစ္ေနတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ ျမတ္ႏိုးေနတဲ႔ “ Blog ” ဆိုတာကို ေရးလိုက္ၾကတာ တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ ၊ “ ဘေလာက္ ” “ ဘေလာ႔ဂ္ ” “ ဘေလာ႔ ” “ ဘလုဂ္ ” တဲ႔။ Comment ဆိုရင္လည္း “ ကြန္မန္႕ ” “ ကြန္းမန္႕ ” “ ေကာ္မန္႕ ” တဲ႔။ ဒါေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ရင္ စိတ္မခ်မ္းသာဘူး။ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုတဲ႔ ဒီလို စာလံုးေလး တစ္လံုးေတာင္မွ ငါ ထင္ ေရးခ်င္ရာ ေရးျဖစ္ေနၾကရင္ တျခား  ကိစၥေတြအတြက္ ဘယ္လိုမ်ား ေသြးစည္းညီညႊတ္ လိမ္႔မလဲလို႔လည္း ေတြးမိတယ္။

ဒါေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္ပါ။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Blog ေပါင္းမ်ားစြာ လိုက္ဖတ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က အဘြားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုျပင္စာအုပ္ေလးေတြ ဖတ္ျပတာကို သြားသတိရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ငယ္ငယ္က အဖြားနဲ႔ အတူတူ အိပ္ရတယ္။ အိပ္ယာဝင္ခါနီးရင္ အဖြားက ပံုျပင္ေတြ ေျပာျပတယ္။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ ဇာတ္ေတာ္ေတြေရာေပါ႔။ အဖြားလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ပံုျပင္ေတြ ၊ ပံုျပင္ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ျပသူက အဖြားအစ္မ ၊ ကၽြန္ေတာ္က “ ဖြားေလး ” လို႔ ေခၚတယ္။ ဖြားေလး ပံုျပင္ေျပာျပရင္ အရမ္းနားေထာင္ေကာင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အဖြား ပံုျပင္ေျပာျပရင္ေတာ႔ အဓိပၸါယ္ကို သိလိုက္တယ္ ဆိုတာပဲ ရွိတယ္။ နားေထာင္လို႔ သိပ္မေကာင္း။

ဒီေတာ႔ သူတို႔ ဘယ္လိုမ်ား ပံုျပင္ ေျပာျပပါသလဲ။ ဖြားေလးက ပံုျပင္ေျပာျပမယ္ ဆိုရင္ ပံုျပင္နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ ဗဟုသုတေတြကိုပါ အရင္ေျပာထားတယ္။ ဒီေတာ႔ ပံုျပင္ကို နားမေထာင္ရေသးကတည္းက ပတ္ဝန္းက်င္ကို မ်က္လံုးထဲမွာ ျမင္ေယာင္မိေစတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ သူပံုျပင္ေျပာျပတယ္ ဆိုရင္လည္း မ်က္လံုးၾကီး အေသ ၊ မ်က္ႏွာအတည္ ၊ ခႏၶာကုိယ္ အျငိမ္ နဲ႔ ေျပာတတ္တာ မဟုတ္ပါ။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာကို ပံုျပင္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ ထင္ဟပ္ျပီး ေျပာျပတယ္။

ဒီေတာ႔ နားေထာင္ေနရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဟာခနဲ ၊ ဟင္ခနဲ ပါပဲ။ ဥပမာ သူဖတ္ျပေနတဲ႔ ပံုျပင္ ရုပ္ျပစာအုပ္ေလး ဆိုရင္ မင္းသမီးေလးက ငိုတယ္ ဆိုပါေတာ႔ သူက ဇာတ္ေၾကာင္းကို ေျပာျပရင္း “ ဒီမွာၾကည္႔ ပံုေလးကို မင္းသမီးေလး မ်က္ရည္ေတြ က်ေနတယ္ ေတြ႕လား။ ” အဲဒီလိုမ်ိဳး ဇာတ္ေၾကာင္းထဲပါ ဆြဲေခၚျပီး ေမ်ာပါသြားေအာင္ ေျပာတတ္သူပါ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ပါးစပ္ အေဟာင္းသားနဲ႔ေပါ႔ေလ။

ကၽြန္ေတာ္႔ အဖြား ပံုျပင္ေျပာရင္ေတာ႔ ဒါက ဒါ. . .၊ ဟိုဟာက ဟိုဟာ. . ၊ ဒါေၾကာင္႔ ဒါျဖစ္တယ္ ဟိုဟာ မျဖစ္ဘူး ဒါပဲ။ အဲ. . သလိုၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ထဲ မ်က္လံုးထဲမွာ ပံုေပၚတယ္ ဆိုရံုပဲ ရွိတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ လာလိုက္ေသးတယ္။ “ ဒါပဲ ဆက္စဥ္းစားၾကေတာ႔ ” တဲ႔။ ပံုျပင္ထဲကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေခၚသြားျပီး အထဲမွာ ေယာင္လည္လည္ ထားခဲ႔သလိုပါပဲ။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆက္ျပီး ပံုျပင္ေလးကို ဘယ္လို ျဖစ္သင္႔လဲ ဆိုျပီး ဆက္စဥ္းစားၾကရပါေတာ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ၾကီးလာေတာ႔ ဒါက ပိုေကာင္းလာခဲ႔တယ္။

အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ဖတ္ေနတဲ႔ Blog ေတြမွာ ဒီလိုနည္း ႏွစ္မ်ိဳးနဲ႔ ေရးထားတဲ႔ “ Blogger ” မ်ားရဲ႕ စာမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ခြင္႔ရခဲ႔တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ဟာကို ပိုၾကိဳက္မယ္ ထင္ပါသလဲ။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာ႔ ရုပ္ရွင္ သမိုင္း တေလွ်ာက္မွာ အၾကိဳက္ဆံုး “ ဒါရိုက္တာ ” ကို ေျပာပါ ဆိုရင္ . . . ကၽြန္ေတာ္ အၾကိဳက္ဆံုး ဒါရိုက္တာက “ အကယ္ဒမီ ေမာင္ဝဏၰ ” ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလို႔ ၾကိဳက္တာလဲ ဆိုေတာ႔ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။

ဆရာ ေမာင္ဝဏၰက ေျပာပါတယ္။ အခုေခတ္လူေတြကတဲ႔ ဟိုးအရင္က လူေတြထက္ နားလည္သေဘာေပါက္ လက္ခံႏိုင္စြမ္း ပိုျပီးေတာ႔ ေကာင္းမြန္ ထက္ျမက္လာျပီ တဲ႔။။ ဒါေၾကာင္႔ မင္းသား ရန္ကုန္ကေန မႏၱေလးသြားတာကို ဘူတာရံုထဲကို မင္းသား ကားစီးလာရာကေန မင္းသား ဘူတာထဲ ဝင္တာ ၊ ရထားေပၚတတ္တာ ၊ ရထားဥၾသဆြဲတာ ၊ ဘီးစလွိမ္႕တာ ၊ ရထားၾကီး ေဝးသြားတာ ဒါေတြကို အကုန္လံုး ရိုက္ျပေနစရာ မလိုေတာ႔ဘူး။

သူတို႕ကို မင္းသား မႏၱေလးသြားမယ္ ဆိုတာကို စကားနဲ႔ ရိုက္ျပထား ၊ ျပီးရင္ သြားေတာ႔မယ္လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ႏႈတ္ဆက္ျပ ၊ ရထားဘူတာ ရံုကို ျပ ၊ ရထားထြက္သြားတာကို ျပ ၊ မႏၱေလးဘူတာကိုျပ ၊ ရထား ဝင္လာတာကို ျပ ဒါဆိုရင္ လံုေလာက္ျပီတဲ႔။

ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တယ္ဗ်ာ။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က စာေပအရူးအမူး ဝါသနာပါတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ၅ ေယာက္နဲ႔ ဝတၳဳစာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ကို ဖတ္ျပီး အဲဒီအထဲက ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ ဇာတ္ေကာင္ တစ္ခုကို ဆြဲထုတ္ျပခိုင္းေတာ႔ ၅ ေယာက္ မို႔လို႔သာေပါ႔ဗ်ာ။ တစ္ေယာက္မွ မတူၾကဘူး။ ဘယ္ေလာက္မ်ား လြဲသလဲ ဆိုရင္ အထဲမွာ ပါတာက အဓိက ဇာတ္ေကာင္ ၄ ေယာက္ထဲပါ။

ဇာတ္လမ္းကို ဖတ္ျပီး ေဝဖန္ေနတာ ၅ ေယာက္ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင္႔ အနည္းဆံုး ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ သြားျပီး တူေနရမယ္လို႔ အၾကမ္းအားျဖင္႔ ျမင္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္ကိုပါ တေယာက္မွ မတူပဲ ဇာတ္လမ္းကို ဖတ္ျပီး သူတို႔ ထင္ျမင္ခံစားမိတဲ႔ ဇာတ္ရုပ္ေတြကို ဆြဲထုတ္လိုက္တာ ၅ ေယာက္ ျဖစ္သြားတယ္။ အဓိက ဇာတ္ေကာင္ ၄ ေယာက္ထဲပါတာမွာ ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္က ဘယ္က ေရာက္လာတာလဲ ဆိုေတာ႔ စာေရးသူ ဆိုတာ သူရဲ႕ စာထဲကို ႏွစ္ဝင္ျပီး ေရးတတ္တယ္ မလား။ ဒီအထဲမွာ စာေရးသူရဲ႕ စိတ္ေတြကို သြားျပီးေတာ႔ ျမင္ေနရေတာ႔ တာပါပဲ။

အဲဒီလို ျမွဳပ္ေနတဲ႔ ၅ ေယာက္ေျမာက္ကို ေဖာ္ထုတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္က်ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အခ်င္းခ်င္း အေပ်ာ္ အေနနဲ႔ “ ေခါင္းစဥ္ ” ေလး တစ္ခုကို ေရြးျပီး ကဗ်ာ ၊ ဝတၳဳ အျပိဳင္ေရးခဲ႔ၾကတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ အျမင္ေလးေတြေပါ႔။ ဒါကို အခုေခတ္ Blog မွာေတာ႔ “ Tag ” တယ္ လို႔ ေခၚမယ္ ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ဗ်ာ . .မသိသား ဆိုးဝါးလွစြာပဲ အခုေတာ႔ ဟိုလူက ဒီေခါင္းစဥ္နဲ႔ Tag တယ္။ ေရးခ်င္သလို ေရးပါ လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ဒါက ကိုယ္ဖန္တီးမဲ႔ စာမူကို မိမိ ခံစားမိသလို ေရးပါလို႔ ေျပာတာပါ။ အခုေတာ႔ဗ်ာ. . .“ ေခါင္းစဥ္ေလး တစ္ခု ” အေပၚမွာ လူေတြမ်ားစြာ ရဲ႕ မတူညီတဲ႔ အျမင္ေလး ရခ်င္လို႔ Tag ဆိုျပီး ေရးပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္ကိုပါ ေျပာင္းျပီး ေရးေတာ႔တာပဲ။ တကယ္တမ္း အမွန္ဆို ေခါင္းစဥ္ကို တည္ၾကက္ယူျပီး အေၾကာင္းအရာ ၊ အျမင္ေတြ ေျပာင္းျပီး တင္ျပတာ မဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Blogger ရပ္ဝန္းမွာ “ ေပါင္ခ်ိန္ ” လည္း မရွိပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ဘယ္သူ႕ဆီမွ လည္း သြားျပီး ဆံုးျဖတ္ခိုင္းလို႔ မရပါ။

ဒီလိုေတြ ျဖစ္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ “ မၾကိဳက္ပါ။ ”

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ေနာက္ဆံုး တစ္ခုက . . . ကၽြန္ေတာ္ ရင္ထဲမွာ တစ္ခါတစ္ေလ ဆို႕သြားေစတဲ႔ စာေလးေတြကို ဖတ္ခြင္႔ရတယ္။ ေကာင္းလိုက္တာဆိုျပီး ကိုယ္႕ဖာသာ အျမင္ေလးနဲ႔ ေအာက္မွာ Comment ေပးမယ္ ၾကံေတာ႔ ထိုစာေရးသူက သူေရးတဲ႔ စာကို သူ႕လိုပဲ ျမင္ေစခ်င္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ေအာက္ေန အဆံုးသတ္ မွတ္ခ်က္ ( Conclusion (or) Writer Suggest Remark) အေနနဲ႔ ေရးထားတာေတြ ဖတ္လိုက္ရတယ္။

အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာက ဘယ္သို႔ ဘယ္ပံု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း ဒီလို ထင္ျမင္ ခံစားၾကပါစို႔လား. . . . ဘာညာေပါ႔ဗ်ာ။ အဲဒီမွာတင္ အထက္က မူရင္း ဘာသာျပန္ ၊ ဖန္တီးေရးသားမႈ ေၾကာင္႔ ရင္ထဲ ဆို႔နင္႔ျပီး ဖီးလ္ေတြ တတ္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေထာပတ္နဲ႔ မုန္႕စိမ္းေပါင္း ေရာစားလိုက္သလို အီလည္လည္ ျဖစ္ေတာ႔တာပါပဲဗ်ာ။ ခုနက ဖီးလ္တတ္ေနျပီး ေပးမယ္ ဆိုတဲ႔ Comment ေလးေတာင္မွ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိေတာ႔ဘူး။

ဒါ ကၽြန္ေတာ္႔ အဘြား ႏွစ္ေယာက္ ပံုျပင္ ေျပာျပသလိုပါပဲ။ ဖြားေလး ေျပာသလိုမ်ိဳး ကေလးငယ္ေလးေတြကို ေျပာလို႔ သင္႔ေတာ္ပါတယ္။ အသက္အရြယ္ ၊ စဥ္းစားဥာဏ္ ဖြံ႕ျဖိဳးလာတဲ႔ သူေတြကိုေတာ႔ ဒီလိုမ်ိဳး လိုက္ျပီး ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ နိဂံုးခ်ဳပ္ ခ်ျပေပးေနစရာ မလိုေတာ႔ဘူးလို႔ ထင္တယ္။ ကိုယ္႕ရဲ႕ စာထဲမွာပဲ ကိုယ္ေျပာခ်င္ ၊ တင္ျပခ်င္တာကို အစြမ္းကုန္ တင္ျပျပီးရင္ လိုရင္း ေရာက္ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္႕အဖြားလိုမ်ိိဳး သူတို႕ကို သူတို႕ကို ပံုျပင္ထဲမွာ ပစ္ထားလိုက္စမ္းပါ။ သူတို႔ဖာသာ ထြက္ေပါက္ကို ေတြးေတာ ယူပါလိမ္႔မယ္။

ဆရာေမာင္ဝဏၰ ေျပာသလိုမ်ိဳး ဒီေခတ္က လူေတြကို အရာရာ လိုက္ျပီး ရွင္းျပ ေနစရာ မလိုေတာ႔ပါဘူး။ သူတို႕ဖာသာ နားလည္ႏိုင္မႈ ( Understanding Level ) ေတြ ျမင္႔မားၾကပါတယ္။ ဒါကို ကိုယ္က သြားျပီး ဝါးဝါးေကၽြးေနေတာ႔ ငယ္တုန္းကေတာ႔ ဟုတ္တာေပါ႔ဗ်ာ။ ၾကီးေတာ႔မွ ဝါးေကၽြးတာၾကီးကို ဘယ္သူက စားခ်င္မလဲ. . ဖြယ္တယ္တယ္ နဲ႔ရယ္။ သူတို႔ဖာသာလည္း ဝါးၾကပါေစ ၊ ဝါးလည္း ဝါးေစခ်င္တယ္။

ဒီလိုေတြ ေရးထားတာကို ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္ပါ။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ေၾသာ္. . . .

ကၽြန္ေတာ္႕မွာလည္း “ ကိုယ္႕အၾကိဳက္ ” ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေရးလိုက္တာ . . ကိုယ္ မၾကိဳက္တာေတြ ေတာ္ေတာ္ ေရာက္သြားပါလား။ တကယ္ေတာ႔လည္း က်န္းမာေရးကလည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ အဝတ္အစား ၊ အသံုးအေဆာင္မ်ား ကလည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ ဘဝမွာ မိတ္ေဆြေတြ ဆိုတာကလည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ ဘဝမွာ ဗဟုသုတဆိုတာေတြကလည္း အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔. . . ဒီလို. . . ဒီလိုေတြ ၾကားထဲမွာ တကယ္တမ္း အေရးအၾကီးဆံုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အၾကိဳက္ဆံုးကေတာ႔ တစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္။

သူသာ မရွိရင္ က်န္းမာေရးေကာင္းသူလည္း ခ်ံဳးခ်ံဳးက် သြားပါလိမ္႔မယ္။ အဝတ္အစား မက္သူလည္း အဝတ္အစားေတြလည္း မကပ္ႏိုင္ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြလည္း အလကားျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ မိတ္ေဆြေတြၾကားထဲမွာလည္း အခင္အမင္ပ်က္ရပါလိမ္႔မယ္။ ဗဟုသုတၾကြယ္ဝသူေတြလည္း သြက္သြက္ခါေအာင္ ရူးသြပ္သြားပါလိမ္႔မယ္။ ထိပ္တန္းဆိုတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကိုလည္း ေန႕ခ်င္းညခ်င္း ဟိုးေအာက္ဆံုးကို ေရာက္ေအာင္ ဆြဲခ်သြားပါလိမ္႔မယ္။

သူက ဒီလိုိကို အစြမ္းထက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းကို ႏွစ္သက္စြာ ၾကိဳက္မိပါတယ္။

ဒါကေတာ႔ . . .“ အတင္းအၾကပ္ လုပ္ယူထားျခင္း ၊ အားနာလိုက္ေလ်ာမႈကင္းျခင္း ၊ အလိုလို သူ႕ဖာသာ ေပါက္ဖြားလာျခင္း ” နဲ႔ ျပည္႔စံုတဲ႔ . . . .

“ ေမတၱာတရား ” . . . . . . . . . ပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားနဲ႔ ျပည္႔စံုေသာ မိသားစုေလး တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ အလိုခ်င္ဆံုးပါပဲ။

သူ႕ကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ ၾကိဳက္ပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။  ။ ကၽြန္ေတာ္ အခုခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္ စျပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ မ Tag ရေသးပါ။ သူမ်ားေတြ Tag လာတာကိုသာ ထပ္ဆင္႔ Tag လိုက္တာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီပို႔စ္မွာေတာ႔ မ Tag ေတာ႔ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္ထပ္ ပို႔စ္ တစ္ခုေလာက္ အားလံုးကို Tag ပါရေစ။

ကိုေဇာ္ ခံစားတင္ျပသည္။

15.4.2010 – 7.51 AM

.

ကိုယ္႔အၾကိဳက္ (Tag )