မည္သူ မဆို အမွန္ ရွိသလို ၊ အမွားလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ ၊ အေတြးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တာဝန္ယူရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ထပ္ဆင္႔ကူးယူျပီး တျခားေနရာမွာ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္ ဆိုေသာ စာခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို စာရဲ႕ ေအာက္တစ္ေနရာမွာ “ ကိုေဇာ္ ” ႏွင္႔ “ zaw357.blogspot.com ” ဆိုတာေလးကိုေတာ႔ ထည္႔ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

{ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔ “ ေရးတဲ႔စာ ” နဲ႔ “ စာေရးသူ ” ကို မေရာေထြးေစဖို႔ပါ။ }

ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ။


17 April 2010

3 အေမ႔မုန္ဖိုး


ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

ႏွစ္သစ္မွာ တျခားပို႔စ္ေတြ မတင္ပဲ အရင္က တင္ထားဖူးတဲ႔ ဝတၳဳတိုေလးကိုပဲ တင္ခ်င္စိတ္ေပၚလာေတာ႔ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ခံစားမႈ အျပည္႔နဲ႔ ေရးထားတဲ႔ ဝတၳဳေတြထဲက တစ္ပုဒ္မို႔လို႔ စာဖတ္သူေတြလည္း တစ္ခုခုေတာ႔ ရလိမ္႕မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။                            





အေမ႔မုန္႕ဖိုး

“ ေ ရ ာ႔. . .ယူ ေ လ သ ာ း ။ ”

ကၽြန္ေတာ္ တုန္ရီစြာနဲ႔ ေပးေနေသာ အေမ႕လက္ကို ၾကည္႔ရင္း စိတ္ေတြ အေဝးေနရာကို ျပန္ေရာက္ခဲ႔႔ပါတယ္။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

“ ေမေမ မုန္႔သည္ လာေနျပီ။ ”

“ ေၾသာ္..ဟုတ္လား သားေရ။ ”

“ ဟုတ္တယ္..ေခၚလိုက္မယ္ေနာ္။ ”

“ မေခၚနဲ႔..သားေရ ။ ဒီအသည္က ညစ္ပတ္တယ္ကြ။ ေနာက္အသည္မွ စားေနာ္။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔။ ”

ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ ေန႕လည္မွာ ကၽြန္ေတာ္႕ဖာသာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔တယ္။ တကယ္ေတာ႔ ေမေမက ကၽြန္ေတာ္႕ကို သြားရည္စာ မစားေစခ်င္ေသးလို႔ ေနာက္အသည္ဆိုျပီး ႏွစ္သိမ္႕ခဲ႔တယ္ ဆိုတာ ေနာက္မွ သိခဲ႔ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ၾကီးျပင္းခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ၅ ႏွစ္။

ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အစ္မ တစ္ေယာက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ ေမာင္ႏွမ ရွိပါတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကြယ္လြန္ခဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အေဖကို ကၽြန္ေတာ္ မမွိတ္မိလိုက္ပါ။ ဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္႕ကို အေမက အေဖလို ေမတၱာေတြပါ ေပးခဲ႔တယ္။ ေအးေဆးလွတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အစ္မ အတြက္ကလည္း အေမ႕နားမွာ ကၽြန္ေတာ္ ကပ္ေနလို႔ သူ႕မွာ မနာလို စရာ မရွိပါ။ သူ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ပဲ ေမာင္ရွိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္႕ဘဝမွာ မိသားစု ဆိုတာ ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။

“ ေမေမေရ ၊ သားတို႕ ေက်ာင္းသြားေတာ႔မယ္ေလ။ လိုက္ပို႔မွာ မဟုတ္လား။ ”

အိမ္ထဲေရာက္ေနတဲ႔ ေမေမ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းေအာ္ေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေခၚလိုက္တယ္။

“ လာပါျပီ သားရယ္။ သားေဘာင္းဘီေတြ မီးပူ တိုက္ေနတာေလ။ အခု မီးပူ ပိတ္ေနလို႔ပါ။ ”

“ ဟုတ္..သြားမယ္ ေမေမ။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ႕လက္ကို ဆြဲရင္း ခုန္ေပါက္ျပီး ေလွ်ာက္လိုက္လာတယ္။ မမ ကေတာ႔ ေအးေဆးသူ ပီပီ အေရွ႕မွာ သူ႕ဖာသာ ဟိုေတြး ဒီေငးရင္း သြားေနတယ္။

“ ေမေမ ။ သား စက္ရုပ္ၾကီး လုိ္ခ်င္တာ ဘယ္ေတာ႔ ဝယ္ေပးမွာလဲ။ ထြန္းထြန္း ကို သူ႕အေမက ဝယ္ေပးျပီးျပီး ေျပာတယ္။ ”

“ ဝယ္ေပးမွာေပါ႔ သားရယ္။ ေမေမက သားကို ထြန္းထြန္း ထက္ၾကီးတဲ႔ စက္ရုပ္ၾကီး ဝယ္ေပးမွာ. .။”

ေမေမ ဒီလို ႏွစ္သိမ္႔လိုက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ သြားစျမဲ ။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ ေမေမက သူဝယ္ဖို႔ လမ္းၾကံဳတာနဲ႔ ဝယ္ေပးျမဲပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္လာေတာ႔ ေက်ာင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုပဲ သားသမီးေတြကို မိဘေတြက ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ထူးျခားတာ တစ္ခုက ေသခ်ာ မျမင္ဖူးလိုက္တဲ႔ အေဖကို ဘာလို႔ သူမ်ားေတြလို မရွိတာလည္း ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီး မပူဆာတတ္ျခင္းပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္႕စိတ္ထဲမွာ အေဖက ေသသြားတဲ႔ အတြက္ေၾကာင္႔ သူမ်ားေတြလို မရွိရေကာင္းလား ဆိုျပီး ဝမ္းမနည္းမိ ။ ဒါဟာ ပိုလွ်ံစြာ ကၽြန္ေတာ္အေပၚ ဖိတ္က်ေနတဲ႔ မိခင္ဆိုတဲ႔ ေမတၱာရဲ႕ အရွိန္အဟုန္ ေရတံခြန္ေၾကာင္႔လည္း ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ ေမေမ ေမတၱာ ေရတံခြန္ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ လြန္စြာမွ ေအးေဆး ေပ်ာ္ဝင္ေနခဲ႔ျပီ။ မရွိေတာ႔တဲ႔ ဖခင္ကို ကၽြန္ေတာ္ မလြမ္းမိေတာ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မျမင္ဖူးခဲ႔။

“ သား.။ အရမ္းေတြ မေဆာ႔နဲ႔ေနာ္။ ခုန္ေတြေပၚတတ္ျပီး မခုန္ခ်နဲ႔။ အပင္ေတြေပၚလည္း မတတ္နဲ႔။ ”

ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေမေမက မွာေနၾက အတိုင္း ေမေမက မွာတယ္။ မမ ကိုေတာ႔ အထူးအေထြ မွာ စရာမလိုပါ။ မမကေတာ႔ ဒီလို ဘယ္ေတာ႔မွ မေဆာ႔သူ တစ္ေယာက္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေမေမမွာ ရင္ ျပန္ေျပာေနၾကအတိုင္းပါပဲ . .

“ ဟုတ္ကဲ႔..ေမေမ။ ”

ဒါဆိုရင္ ေမေမကလည္း ထံုးစံအတိုင္း ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ မုန္႔ဖိုး ကို ထုတ္ျပီး မမ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ အိတ္ထဲကို ထည္႔ေပးတယ္။ မမ ကေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ စစ္ေဆးသူ မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ မမ ဘယ္ေလာက္ရလဲလို႔ သြားလုၾကည္႔မိတတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ထက္ ႏွစ္တန္းၾကီးေသာ မမ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မုန္႕ဖိုးက အတူတူ။ ျပီးရင္ ေမေမ ေျပာတယ္။

“ သား. .၊ မတည္႔တာေတြ ဝယ္မစားနဲ႔ေနာ္။ ”

ျပီးရင္ မမ ဘက္ကို လွည္႔ျပီး . .

“ သမီးေရာ ၊ မတည္႔တာေတြ ဝယ္မစားနဲ႔ေနာ္။ ”

ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မမ အတူတူေခါင္းျငိမ္႔ျပီး ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။

“ ဟုတ္ကဲ႔ ေမေမ။ ”

ဒါျပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းထဲဝင္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေက်ာင္းပို႔ျပီးမွ ေမေမက ေစ်းထဲမွာ ဖြင္႔ထားတဲ႔ အထည္ဆိုင္ကို သြားမယ္။ မနက္ကတည္းကေန ဆိုင္စဖြင္႔ထားတာကေတာ႔ ေမေမ အစ္မ တစ္ဝမ္းကြဲ ။

ေမေမက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေက်ာင္းပို႔ျပီးမွ ေစ်းထဲက အထည္ဆိုင္ကို သြားတယ္။ ညေန ေက်ာင္းဆင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို လာၾကိဳတယ္။ ျပီးရင္ ေမေမအထည္ဆိုင္ကို သြားတယ္။ ညေန အထည္ဆိုင္ သိမ္းမွ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မမ ေမေမနဲ႔ အတူ အထည္ဆို္င္ကေန ျပန္လာခဲ႔ၾကတယ္။

ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္႕ဘဝကို အခ်ိန္မ်ားစြာ ၾကီးစိုးထားေစမႈပါပဲ။ ဘဝမွာ ဘယ္လို အေျပာင္းမလဲေတြ ရွိေနတာလဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ေလာကၾကီးက ဘယ္လို ျဖစ္ပ်က္ ေျပာင္းလဲတတ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဘဝ ေလာကၾကီးမွာေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မေျပာင္းလဲပဲ ေမေမ ေျပာတဲ႔ စကားေလး တစ္ခြန္းကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို မုန္႕ဖိုးေပးျပီးတိုင္း ေျပာတတ္တယ္။

“ သား... မတည္႔တာေတြ မစားနဲ႔ေနာ္။ ”

တဲ႔.။ ဒီစကားကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅ ႏွစ္တာမွ် ေန႕စဥ္ ၾကားခဲ႔ရတယ္။ ေမေမကလည္း ေန႕တိုင္းလို ေက်ာင္းကို လိုက္ပို႔ေနရင္း အိတ္ထဲကို ကၽြန္ေတာ္႕ကို မုန္႕ဖို႔ ထည္႔ေပးရင္း ေျပာေနၾက။

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အရြယ္ ေရာက္လာသလို ေမေမလည္း ငယ္ငယ္ကလိုေတာ႔ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ အရင္လို သန္မာျဖတ္လတ္မေနေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ဆို ေမေမ ကိုယ္တိုင္ လုပ္ေပးရမွ ေက်နပ္တယ္။ ေမေမ႕မွာ တစ္ခု အားရွိစရာ ေကာင္းတာက ကၽြန္ေတာ္ အရြယ္ ေရာက္လာသလို မမ ကလည္း အရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ အိမ္မႈကိစၥေတြကို ေမေမ႕အစား မမ က ဝိုင္းလုပ္ေပးတယ္။

ဒီေတာ႔ ေမေမမွာ ကၽြန္ေတာ္႕အက်ီ ၤ ေတြ မီးပူတိုက္ဖို႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ကို မုန္႔ဖိုးေပးဖို႔ ၊ ျပီးေတာ႔ မုန္႕ဖိုး ေပးျပီးတိုင္း “ သားမတည္႔တာေတြ မစားနဲ႔ေနာ္။ ” လို႔ မွာဖို႔ ၊ ျပီးရင္ ေစ်းထဲက ေမေမ႕အထည္ဆိုင္ကို သြားဖို႔ ဒါပဲ ရွိေတာ႔တယ္။

ဒီအရြယ္ၾကီးေရာက္မွ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေက်ာင္းလိုက္ ပို႔ဖို႔ကိုလည္း မလိုအပ္ေတာ႔ဘူး လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းဆန္ခဲ႔တယ္။ ဒီအရြယ္မွာ ဘယ္မိဘကမွလည္း သူတို႔ သားသမီးကို ေက်ာင္းလိုက္မပို႔ၾကဘူးေလ။ ဒီအတြက္ ေမေမမွာ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေျပာဖုိ႔ စကားစု တစ္စု ပိုလာခဲ႔တယ္။ ဒါကေတာ႔. .

“ သား. .။ လမ္းသြား လာတာ ေသခ်ာ ဂရုစိုက္သြားေနာ္။ ”

တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ဒီစကားကို အသက္ ၂၄ မွာ ေနာက္ဆံုးၾကားရတာပါပဲ။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီႏွစ္မွာ ဘြဲ႔ရ ေက်ာင္းျပီးခဲ႔ျပီ။ ဒီအခ်ိန္အထိ ေမေမဆီက ကၽြန္ေတာ္ လက္ဝါးျဖန္႕ မုန္႕ဖိုးေတာင္းေနရတုန္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ဘာမွ အလုပ္ရယ္လို႔ မလုပ္ဖူးေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ေမေမ႕ဆီက ေက်ာင္းျပီးသည္ အထိ ေမေမ႔မုန္႕ဖိုး နဲ႔သာ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရွင္သန္ခဲ႔သည္။

ေမေမကလည္း အျပံဳးမပ်က္ ကၽြန္ေတာ္ လိုသမွ် မ်က္ႏွာ မငယ္ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးရွာသည္။ ထို္ေနာက္တြင္ေတာ႔ ေမေမ ေျပာေနၾက စကားေလး ကို ေျပာစျမဲ. . .

“ သား. ။ မတည္႔တာေတြ မစားနဲ႔ေနာ္။ ”

ေက်ာင္းျပီးတဲ႔ ေနာက္မွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ႕ အသိတစ္ေယာက္ အဆက္အသြယ္နဲ႔ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ GEC မွာ ဥကၠဌ ရာထူးနဲ႔ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရသည္။ သို႕႔ေသာ္ ေမေမ႕အိမ္နဲ႔ ေဝးကြာလွေသာေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ထိုျမိဳ႕သို႔ ေမေမ သူ႕အထည္ဆိုင္ကို ပစ္ျပီး ဘယ္လိုမွ မလိုက္ႏိုင္ ၊ ေနာက္တစ္ခုက မမ က တကၠသိုလ္မွာ နည္းျပ ျပန္ျဖစ္ေနေလျပီ။ ေမေမ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္လိုက္လာတယ္ ထားဦး မမ ကို ဘယ္လို ခ်န္ထားခဲ႔မလဲ။

ဒါေၾကာင္႔ အစိုးရ ေပးတဲ႔ အိမ္ကြက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေနရင္း ဒီျမိဳ႕က GEC အလုပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ခဲ႔တယ္။ ပညာတတ္သာ ျဖစ္တာ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္ေလာက အေၾကာင္း ဘာမွ မသိေသးဘူးဆိုတာ လက္ေတြ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္သိလိုက္ရတယ္။ လကုန္လို႔ စာရင္းရွင္းတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ဥကၠဌ ရာထူးမွ ရေသာ လခက မေလာက္ ။ မေလာက္တာက ကၽြန္ေတာ္ သံုးလို႔ မဟုတ္ပါ။ ဘယ္က လယ္လို ျဖစ္သြားမွန္း မသိတဲ႔ စာရင္းကြာျပီး ကၽြန္ေတာ္ လတိုင္း အျမဲစိုက္ေနရတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကလည္း ျမိဳ႔နယ္က လူၾကီးေတြ လာရင္ ဧည္႔ခံပြဲ လုပ္ေပးရတယ္။ ဒါကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္က မသိ။ သူတို႔ လာရင္ လူၾကီး လာစစ္တယ္ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ခန္းမ အျပင္အဆင္ကိုပဲ ျပတယ္။ သူတို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ပိုက္ဆံထဲက အေအးတိုက္တယ္။ ဒါေလာက္ပါပဲ။ ဒီထက္ လိုတယ္ လိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ မသိရိုး အမွန္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ႔စိုက္ရတဲ႔ ေငြက တစ္လထက္ တစ္လ တိုးလာတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ေမေမဆီကေတာင္မွ လွမ္းျပီး ကၽြန္ေတာ္ ပိုက္ဆံ လွမ္းေတာင္းရတယ္။

ဒီေတာ႔ ေမေမ နဲ႔ မမ ကၽြန္ေတာ္ ေနထိုင္ရာ ျမိဳ႕ကို လိုက္လာျပီး ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေတြ႕တယ္။ ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေနရတဲ႔ အစိုးရ အိမ္ကြက္ကို ၾကည္႔ျပီး ေမေမက စိတ္မေကာင္း .

“ သားရယ္ ၊ မင္းက အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုတဲ႔ အလုပ္ကလည္း ေနရတာ ဆင္းရဲလိုက္တာ။ ”

တဲ႔။ ဒီေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္မွာ ကြာေနတဲ႔ စာရင္းကို ျဖည္႔ဖို႔ ေမေမ ကၽြန္ေတာ္႕လက္ထဲ ပိုက္ဆံ တစ္ထပ္ၾကီးေပးသြားတယ္။ ျပီးေတာ႔ ေမေမ မွာ ကၽြန္ေတာ္႕ကို မေတြ႕ရလို႔ မေျပာျဖစ္တာ ၾကာေနျပီ ျဖစ္တဲ႔ စကားေလးကို ေျပာတယ္။

“ သား. . .။ မတည္႔တာေတြ မစားနဲ႔ေနာ္။ ”

တဲ႔။ ေမေမကေတာ႔ ေျပာရိုးေျပာစဥ္ေျပာေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕စိတ္ထဲမွာေတာ႔ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားတယ္။

“ ကၽြန္ေတာ္ မတည္႔တာေတြ မစားပါဘူး. .၊ ေမေမရယ္။ ”

လို႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲကပဲ ေျပာမိတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၂ ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ေမေမနဲ႔ မမ မေျပာမဆိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ဆီေရာက္လာတယ္။ ဒီေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ သိတာက ေမေမ က ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ဒီျမိဳ႕မွာ အိမ္တစ္လံုး ဝယ္လိုက္တယ္ ဆိုတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ေနရာတာ ပိုအဆင္ေျပေအာင္လို႔တဲ႔။ ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္အသစ္ေလးကို ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ႔ ေျပာင္းစရာလည္း မ်ားမ်ားစားစားမရွိခဲ႔ပါ။

အိမ္ထဲေရာက္ေတာ႔ ေမေမက ကၽြန္ေတာ္႕လက္ထဲ အိမ္ေသာ႔ေလး ေပးရင္း . .

“ သား. ။ သြားတာ လာတာ ဂရုစိုက္ေနာ္။ ”

ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ မနမ္းရတာ ၾကာေနျပီ ျဖစ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ နဖူးကို နမ္းတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေမေမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၃ လေလာက္ မေတြ႕ျဖစ္ျပန္ဘူး။ ေမေမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေတြ႔ျဖစ္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္ေနျပီ။
ေမေမဆီကို ကၽြန္ေတာ္ အေၾကာင္းမၾကားရဲလို႔ မမ ဆီကို ဖုန္းဆက္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းကို အကူအညီေတာင္းျပီး ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ႔ . .ခ်က္ခ်င္းကို မ်က္ဝန္းေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြ တပ္ဆင္ျပီး ေမေမ ေလရဲ႕ အလ်င္ကို အႏိုင္ပိုင္းျပီး ေရာက္လာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေတြ႕ေတာ႔ . . . .

“ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ. .၊ ငါ႕သား။ ”

တဲ႔။ ေၾသာ္..ေမေမ ဆံပင္ေတြေတာင္မွ ျဖဴေနပါေရာလား။ ေမေမမ်က္ဝန္းနားမွာလည္း မ်က္ရစ္ေတြက တင္းတင္းရင္းရင္း မရွိေတာ႔။ ေမေမ႕လက္ေတြလည္း လက္ျပင္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ႔ေနပါလား။ ေမေမ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ၅ ႏွစ္ေလာက္အတြင္း ေသေသခ်ာေခ်ာ ၾကည္႔မိလိုက္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔..ေမေမ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္နဲ႔ အားေတြ ဘယ္က ရလာတာလဲ ေမေမ။ ဘာမဆိုင္ ရင္ဆိုင္မယ္ ဆိုတဲ႔ မာန္ေတြနဲ႔။

“ မသိဘူး ေမေမ ။ သားလည္း ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး။ အခု ခရိုင္က စာရင္း ဝင္စစ္တာေလ။ ဒီမွာ စာရင္းေတြ ကြာေနတယ္ တဲ႔။ ”

“ ေၾသာ္..ငါ႔သားက ေမေမ ေျပာတဲ႔ စကား ေမ႕သြားတာ ထင္တယ္။ ”

“ ဗ်ာ..ဘာလဲ ေမေမ။ ”

“ ငါ႔သားက မတည္႔တာေတြ သြားစားမိတယ္ ထင္တယ္။ ”

ေမေမကေတာ႔ ေျပာရိုးထံုးစံ အတိုင္း ေျပာေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ဖင္ထိုင္ၾကသြားတယ္။

“ မဟုတ္တာ ေမေမရယ္။ သား ဒီလို မလုပ္ပါဘူး။ ”

“ ဒါဆိုရင္ ငါ႔သား သြားတာ လာတာ ဂရုမစိုက္လို႔ပဲ။ ”

ဒါကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မျငင္းမိေတာ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အရင္က ေမေမ႕သား ေပမဲ႔ ေမေမ႕သားေလး မဟုတ္ေတာ႔ပဲ အရြယ္ေရာက္လာတဲ႔ သားဆိုေတာ႔ လူၾကီးေတြနဲ႔ အတူ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ထုိင္တတ္လာျပီ ၊ ပန္းကံုးေတြ စြပ္တတ္ေနျပီ ၊ ျပီးေတာ႔ ေမေမ မသိဘူး ဆိုျပီး ညေနဆို ဘီယာဆိုင္လည္း ထိုင္တတ္ေနျပီ။ ဒါကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ သတ္ဆိုင္ေသာ ေျပာင္းလဲမႈ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီလိုပဲ ေနလာခဲ႔တာပါ။ အခုေတာ႔....ေမေမ ေျပာေနျပီ။

“ ဒါကေတာ႔ ေမေမရာ.။ ”

“ ထားေတာ႔ သား။ အခု သားကိစၥက ဘယ္လို ျဖစ္ေနလဲ။ ”

“ သားလည္း ေသခ်ာေတာ႔ မသိဘူး ေမေမ ။ ခရိုင္က ေရွာင္တခင္ ဝင္စစ္တယ္။ သားကလည္း ဘာမွ မလုပ္ေတာ႔ ေအးေဆးပဲ ဆိုျပီး စာရင္းေတြ ျပေတာ႔မွ ကြာေနမွန္း သိတာ။ ဒါေၾကာင္႔ သားကို အလြဲသံုးစားမႈ နဲ႔ အခုလို ခ်ဳပ္ထားတာ။ ”

“ ဒီေတာ႔ ဘယ္လို လုပ္ရင္ ရမလဲ။ ”

“ ဒါကေတာ႔ သားလည္း မသိေသးဘူး ေမေမ။ သူတို႕ ကြာေနတဲ႔ ပိုက္ဆံကို ျပန္ျဖည္႔ျပီး သားအလုပ္ထြက္ရင္ ရမယ္ ထင္တယ္။ ”

ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ ဝယ္ထားတဲ႔ ဒီျမိဳ႕က အိမ္ေလးရယ္။ ရန္ကုန္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘိုးဘြားလက္ထက္ထဲက အိမ္အပို တစ္လံုးကို ေရာင္းျပီး ကၽြန္ေတာ္ အခ်ဳပ္အတည္းမွ လြတ္လာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ ေမေမ႕ေပးတဲ႔ မုန္႕ဖိုးေတြ မ်ားလွခ်ည္႕လား ေမေမရယ္။

ကၽြန္ေတာ္႕အမႈကို အားလံုး ေျဖရွင္းျပီးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္အိမ္ တစ္ခါတည္းျပန္ဖုိ႔ ကားေပၚတတ္ခါနီးမွာ အရင္ အလုပ္က အထက္လူၾကီးက ကၽြန္ေတာ္႕ကို စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ ႏွစ္သိမ္႕တယ္။ ဟင္႔အင္း...ႏွစ္သိမ္႕တာ မဟုတ္ဘူး . .ဒါ. . .

“ ေအးကြာ.။ ဒါ ဘဝမွာ သင္ခန္းစာလို႔ မွတ္ေပါ႔။ ေနာင္ မျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစား ဟုတ္ျပီလား။”

ေျပာျပလို႔မရေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ ခံရခက္တယ္။ စာရင္းေတြ အားလံုးက သူတို႔ လက္ထဲမွာေလ။ ဒါနဲ႔ပဲ ဒီစကားကို ၾကားေယာင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ႕အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ ဘဝရဲ႕ အလုပ္အေတြ႔အၾကံဳေလးကို ရဖို႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေမေမေပးရတဲ႔ မုန္႕ဖိုးက မ်ားလိုက္တာ ေမေမရယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေမေမ မ်က္ႏွာ မပ်က္ခဲ႔ဘူး။ အဲဒီညက ကၽြန္ေတာ္ ေမေမနဲ႔ စကားေျပာေနေတာ႔ ေမေမ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္႕မ်က္ႏွာကို ျမင္ေနရတာနဲ႔ပဲ အားလံုး တန္တယ္လို႔ သေဘာထားေနပံု...။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ကံၾကမၼာဆိုးဆိုတာ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုေလး အတြင္းပါပဲ။ ပထမဦးဆံုး အေတြ႕အၾကံဳ အေမွ်ာ္အျမင္နည္းခဲ႔စြာ ျဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ ကံၾကမၼာေကာင္း တစ္ခု ေရာက္လာပါတယ္။ ျပည္ပမွ သြင္းကုန္ ထုတ္ကုန္ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ မမ အသိတစ္ေယာက္ေၾကာင္႔ အလုပ္ရပါတယ္။ ဒီအလုပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပထမ အလုပ္မွာ လို မျဖစ္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ျမင္ျမင္နဲ႔ ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ႔တယ္။ ပထမဦးဆံုးရတဲ႔ လခကို ကၽြန္ေတာ္ အားလံုး ေမေမ႕ကို ေပးခဲ႔တယ္။

ပထမအလုပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလို ေပးဖို႔လည္း နားမလည္ခဲ႔ဘူး။ ဘာဆို ဘာမွ မသိခဲ႔တဲ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ ဘဝရဲ႕ ထုေထာင္းမႈ တစ္စံုေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ သိလာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လခ ပိုက္ဆံကို ကိုင္ျပီး ေမေမ မ်က္ရည္ေတြ က်တယ္။ ေသခ်ာ တယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္ ၊ ေမေမမ်က္ရည္ေတြက ပူေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါ ဝမ္းသာမ်က္ရည္ေတြ ေအးျမပါတယ္။

“ မိဘ မ်က္ရည္ တစ္စက္ သားသမီး ဆင္းရဲတစ္သက္ ”

လို႔ ေျပာတတ္ၾကေပမဲ႔ အခု မိဘ မ်က္ရည္က်ေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအခ်ိန္ကတည္းက မဆင္းရဲခဲ႔ပါ။

ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္မွာ ရာထူးေတြ ဆက္ကာ ဆက္ကာ တတ္လာခဲ႔တယ္။ ဒီလိုပဲ ေမေမ ဆံပင္ေတြ လည္း တစ္ပင္ျပီး တစ္ပင္ ျဖဴလာခဲ႔တယ္။ ေမေမ ေစ်းက အထည္ဆိုင္ကလည္း ေဆြးမ်ိဳးတစ္ေယာက္ ဆက္ဖြင္႔ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မမ ရတဲ႔ လခနဲ႔ ေမေမ မပူပင္ေအာင္ ေနလို႔ရေနပါျပီ။ ဒါေပမဲ႔ ေမေမ ပူေနဆဲပါပဲ။ ေမေမပူေနတာ ကၽြန္ေတာ္႕ကို . . .

“ သား. ။ မတည္႔တာေတြ မစားနဲ႔။ ”

လို႔ ေျပာေနတုန္း ။

“ သား. ။ သြားတာ လာတာ သတိထားေနာ္။ ”

လို႔ ေျပာေနတုန္း။ ဒါေပမဲ႔ . . ဒီစကားေတြ အခုေတာ႔ သားနားထဲက လွ်ံက်မေနေတာ႔ပါဘူး ေမေမ။

အထက္တန္း အလုပ္ဌာန အတြက္ စာေမးပြဲ ေျဖေတာ႔ အသားတင္ ၇ ေယာက္ေရြးတာမွာ ကၽြန္ေတာ္ပါတယ္ ေမေမ။ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ေပ်ာ္ ေနသေလာက္ ေမေမကေတာ႔ မ်က္ႏွာ သိပ္မေကာင္းဘူး။

“ ေမေမ.။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေနမေကာင္းလို႔လား။ ”

“ မဟုတ္ပါဘူး. . သားရယ္။ ”

“ မဟုတ္ပါဘူး ေမေမရာ ၊ ေမေမ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနတာ။ ”

“ ေမေမက နင္ စာေမးပြဲ ေအာင္လို႔ ႏိုင္ငံျခား ထြက္မွာကို ေတြးျပီး ေမေမနဲ႔ ေဝးဦးမွာ ဆိုျပီး ျဖစ္ေနတာေဟ႕။ ”

လို႔ မမ က ဝင္ေျပာေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ သိရတယ္။

“ ေၾသာ္..မဟုတ္တာ ေမေမရယ္။ ကၽြန္ေတာ္ က အခု ကေလးလည္း မဟုတ္ေတာ႔ဘူးေလ။ အခု အလုပ္မွာလည္း အထက္တန္း မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပီေလ။ အခုက သားအတြက္ အေတြ႕အၾကံဳရဖို႔ သြားမွာပါ ေမေမရဲ႕။ ဘာလဲ ေမေမ သေဘာမတူဘူးလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ႔ သား မလုပ္ဘူး။ ”

“ အို မဟုတ္တာကြယ္။ ေမေမ သေဘာတူပါတယ္။ ေမေမ႕သားကိုလည္း အခုက အားလံုးယံုၾကည္႔ေနပါျပီ။ ဒါေပမဲ႔ ငါ႔သားေလး နဲ႔ ေဝးေနရမွာ တစ္ခုကို ပဲ ေမေမ စိတ္မေကာင္းလို႔ပါ။ ဒါေပမဲ႔ ေမေမ ေျဖႏိုင္ပါတယ္ကြယ္။ သားကလည္း ေမေမ႕ဆီ အျမဲစာေရး ၊ ဖုန္းဆက္ေနာ္။ ”

“ ဟား ဟား ဟား ေမေမကလည္းဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ အခုပဲ သြားေတာ႔မွာ က်ေနတာပဲ။ အမ်ားၾကီး လိုေသးတယ္ ေမေမ ၊ ေနာက္ထပ္ အျမန္ဆံုး ၈ လေလာက္မွ ထြက္ျဖစ္မွာ။ ထြက္ျဖစ္ေတာ႔လည္း ေမေမရယ္ ၊ သားမွာ ဖုန္းေျပာဖို႔ ၊ စာေရးဖို႔ ဒီေမေမပဲ ရွိတာပဲေလ။ ”

ဒါေပမဲ႔ ၈ လဆိုေသာ အခ်ိ္န္ဟာ ေမေမ ပူပန္ေနခဲ႔သလိုပါပဲ။ လ်င္ျမန္စြာနဲ႔ ကုန္ဆံုးေစခဲ႔ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ကၽြန္ေတာ္႕စကား အမွား ျဖစ္တာ တစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ ဒါကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ ရင္အံုထဲက တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ ခုန္လာျခင္းပါပဲ။ ၈ လအေတာအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတူတူ ေလ႔လာရေသာ ၇ ေယာက္အဖြဲ႔ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ဘက္က လြတ္ေနတဲ႔ နံရိုးေလး တစ္ေခ်ာင္းပါလာခဲ႔တယ္။

ဟုတ္တယ္..၊ သူက ကၽြန္ေတာ္႕ဘယ္ဘက္ နံရိုးေလးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္႔ခႏၶာကိုယ္မွာ လြတ္ေနတဲ႔ ဘယ္ဘက္နံရိုးေလးကို သူပဲ ျဖည္႔ေပးနိုင္မယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္႕ ဘဝမွာလည္း သူရွိမွာ ျပည္႔စံုမယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ျမင္ခ်င္း သိလိုက္ရတယ္။

မ်ားျပားလွတဲ႔ ေလ႔လာမႈေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတူတူတြဲ လုပ္ေနရင္း သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ အၾကည္႔ေတြနဲ႕ပဲ စကားေတြ ေျပာခဲ႔တယ္။ မ်က္ဝန္းေတြက စကားေတြ ၊ အသံေတြက ပိုျပီး ထိေရာက္ေစတယ္ မဟုတ္လား။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကေတာ႔ တင္းတင္းေစ႔ထားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ႕မ်က္ဝန္းမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မကၽြမ္းက်င္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ အဓိပၸါယ္ တစ္ခုခု ရွိေနတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အတူတူ တိုင္းတစ္ပါးမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ထြက္လာခဲ႔တယ္။

ေလယာဥ္ကြင္းကို ေမေမလိုက္ပို႔ေတာ႔ ေမေမၾကိဳက္တဲ႔ သစ္ခြ ႏွစ္ခက္ကို ပန္ရင္း ေမေမၾကိဳက္တဲ႔ အျပာေရာင္ခ်ိတ္ကို ဝတ္ထားျပီး ေမေမျပံဳးထားတယ္။ ေမေမရင္ထဲက ဝမ္းနည္းျခင္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းျမင္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းမွာ စိုးလို႔ ေမေမ ဟန္လုပ္ျပံဳးထားတယ္ ဆိုတာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ရတယ္။ ေဆးမဆိုးတတ္တဲ႔ ေမေမဆံပင္ကေတာ႔ အျဖဴအနက္ သူတို႔ ေနရာ အျပိဳင္လုရင္း အေရာင္ေတြ ကြက္ေနတယ္။

ဒီေန႕ရက္ကို ေမေမဘယ္ေလာက္မ်ား ဝမ္းနည္းျပီး ေရာက္မွာ ေၾကာက္ေနတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်ိန္လံုး ေမေမနားမွာပဲ ရွိေနခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေလယာဥ္ေပၚတတ္ေတာ႔မယ္ ဆိုမွ ေမေမကို ထိုင္ရွိခုိးေတာ႔ ေမေမက ကၽြန္ေတာ္႔ အိတ္ထဲကို ပိုက္ဆံ ထည္႔ေပးတယ္။ ျပီးေတာ႔. .

“ သား. .။ မတည္႔တာေတြ ဝယ္မစားနဲ႔ေနာ္။ ”

ဆိုျပီး ထံုးစံ အတိုင္းမွာတယ္။

“ ဒီပိုက္ဆံက ဟိုမွာ သံုးလို႔မရဘူး ေမေမ ”

လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာျဖစ္ေတာ႔ပါ။ ဟုတ္ကဲ႔လို႔ ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္ ေမေမကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး ေလယာဥ္ကြင္းဘက္ကုိ ဦးတည္လိုက္တယ္။

ဒါဟာ ခဏဆိုေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၅ ႏွစ္ၾကာသြားခဲ႔ပါတယ္။ ဒီကာလ အေတာအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ပတ္တစ္ခါ ေမေမဆီ စာေရးခဲ႔တယ္။ တစ္ပတ္တစ္ခါ ဖုန္းဆက္ခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လံုးဝ မပ်က္ကြက္ခဲ႔။ ဒီလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ နံရိုးေလးတို႔ကလည္း ေန႔စဥ္ ဖုန္း အဆက္အသြယ္ မျပတ္ခဲ႔ပါ။

အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာခဲ႔ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ လက္ဝဲဘက္မွာ လြတ္ေနတဲ႔ နံရိုးေလးကို ေနရာတက် ျဖည္႔ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာခဲ႔တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူ ဟိုေရာက္ျပီး ၂ ႏွစ္ၾကာမွ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ အလုပ္ကို ၾကိဳးစားလုပ္ရင္း ခ်စ္သူသက္တမ္း ၃ ႏွစ္ၾကာေတာ႔မွ အခုလို ကိုယ္႔ႏိုင္ငံျပန္ျပီး ေဆြမ်ိဳးေတြေရွ႕မွာ လက္ထပ္ဖို႔ ျပန္လာခဲ႔တာပါ။

ေလယာဥ္ကြင္းမွာ လာၾကိဳေနတဲ႔ ေမေမမ်က္ႏွာက လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၅ ႏွစ္ ကၽြန္ေတာ္ သြားတုန္းကထက္ အေရးအေၾကာင္းေတြ ပိုမ်ားလာခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ အခု ေမေမေရွ႕မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြက အႏွံ႕အျပား ။ ေမေမ လင္းလက္စြာနဲ႔ပဲ ျပံဳးေနတယ္။ ေမေမမွာ ထူးျခားတာက ခုခ်ိန္အထိ မ်က္မွန္ မတပ္ရေသး။ ေမေမဆံပင္ေတြကေတာ႔ အျဖဳေရာင္ေတြက အႏိုင္ရသူေတြလို အနက္ေရာင္ေတြကို ဖံုးလႊမ္းလာေနခဲ႔ျပီ။ ဒါေပမဲ႔ သားကို ေတြ႕လို႔ ျပံဳးတဲ႔ ေမေမ အျပံဳးက လင္းလက္ေနဆဲ။

“ ေမေမ..။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ေျပးျပီး ေမေမကို ရင္ထဲ ဆြဲျပီး ဖက္ထားလိုက္တယ္။ ဟိုးအရင္ကေတာ႔ ေမေမရင္ခြင္ထဲ ကၽြန္ေတာ္ ဝင္ခဲ႔ရတာပါ ေမေမ။

“ သား.. ေနေကာင္းရဲ႕လား။ ”

ေမေမကေတာ႔ ထံုးစံ မျပတ္ေမးပါတယ္။

“ ေကာင္းတာေပါ႔ ေမေမရာ ။ ဒီမွာ ၾကည္႔ ..၊ အေကာင္းၾကီး။ ”

“ ေပး..၊ သားအထုပ္ေမေမဆြဲေပးမယ္။ ”

ေမေမ..ကေတာ႔ သားနဲ႔ ေတြ႕ရင္ အင္အားေတြ ျပည္႔ေနတယ္ ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေမေမရယ္ စိတ္ပဲ က်န္ေတာ႔တယ္ ေမေမ ေတာ္ေတာ္ ပိန္ေနတယ္။

“ ရတယ္ ေမေမ။ အလုပ္သမားေလးေတြကို ဆြဲခိုင္းလိုက္မယ္။ ေမေမ ဒါၾကီးဆြဲေနရင္ သားနဲ႔ စကားေကာင္းေကာင္း ေျပာျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ရႈပ္ေနမယ္။ ”

ဒီလိုေတာ႔ ေမေမ သေဘာတူတယ္။ ေၾသာ္..ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ ေျပာင္းလဲ ရင္႔က်က္ခဲ႔ပါေရာလား။ အရင္က ဘာမွ မသိလို႔ လူေတြ ေခ်ာက္တြန္းခံခဲ႔ရတဲ႔ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ဆိုတာ အခုေန ယံုႏိုင္ပါ႔မလား။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႕အသက္ ၃၂ ရွိေနျပီ။

အိမ္မွာ တစ္ပတ္ေနေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ နံရိုးေလး အစီအစဥ္ကို ေမေမ႕ကို ေျပာျပျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလ်င္အျမန္ လက္ထပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရခဲ႔တဲ႔ ခြင္႔က ၃ လ ။ လက္ထပ္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟန္းနီးမြန္း အေနနဲ႔ ငပလီကို တစ္လေလာက္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ သြားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ၃ ရက္တစ္ခါ ေမေမ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းေခၚတယ္။ ေမေမ ေနေကာင္းလား။

ခြင္႔ေစ႔တဲ႔ေန႕ရက္ မေရာက္ခင္ ရက္ပိုင္း အလိုမွာ ေမေမ ကၽြန္ေတာ္႕ကို လက္ေဆာင္ တစ္ခုေပးတယ္။ ဒီလက္ေဆာင္နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး မမ ကေတာ႔ ေျပာတယ္။

“ ငါ႔ေမာင္ေရ။ နင္႕ကို အေႏြးထည္ ေပးခ်င္လို႔ ဆိုျပီး အခုမွ သိုးေမႊးထိုးတဲ႔ သူကို ေခၚျပီး ေမေမ႕ကို သင္ခိုင္းရတယ္ေဟ႔။ ”

“ ဟာ.. ဟုတ္လား ေမေမ။ ”

ေမေမက ရွက္ကိုး ရွက္ကန္းနဲ႔ ရယ္ေနတယ္။ ေမေမ႕မွာ ကံေကာင္းတယ္ သြားေတာ႔ တစ္ေခ်ာင္းမွ မက်ိဳးေသး။ ဒီအတိုင္းပဲရွိတယ္။ ျပီးေတာ႔ ေမေမ႕အျပံဳးေတြ အသက္ဝင္ေနဆဲ။

“ ဟုတ္တယ္ ။ သားရယ္။ သားတို႕ ဂ်ပန္မွာ အရမ္းေအးတယ္ ၾကားလို႔ ေမေမက သားအတြက္ အေႏြးထည္ ထိုးထားတာကြယ္႕။ ”

“ ဟုတ္လား။ လုပ္ပါဦး ေမေမရာ ျပပါဦး။ ”

ေမေမက သူရဲ႕ ေဘးက အထုပ္ေလးကို ျဖည္ျပီး ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ထုတ္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ “ သိုးေမႊးဆြယ္တာေလး ” ။ ေၾသာ္. . .ဂ်ပန္ရဲ႕ ေအးပံုနဲ႔ ဒီဆြယ္တာ ဆိုရင္ အိမ္ထဲမွာေတာင္မွ ဝတ္လို႔မရဘူး။

“ ဟာ..ေကာင္းလိုက္တာ ေမေမရာ။ ဒါနဲ႔ဆိုလို႔ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေနရာပဲ သြားသြား ေႏြးေနျပီေပါ႔။ ေကာင္းတယ္ အခုထဲက ဝတ္ထားလိုက္ေတာ႔မယ္။ ”

ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဆြယ္တာကို ေကာက္စြပ္လိုက္ျပီး ေမေမ႕ကို ဖက္ထားလိုက္တယ္။ ျပီးမွ. .

“ ေမေမ..သားတို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတြ ရျပီ။ ေနာက္အပတ္ထဲ ထြက္ရမယ္ ေမေမ။ ”

ေမေမ အျပံဳးတို႔ ရုတ္တရက္ ျပဳတ္က်သြားတယ္။ ေနလာလို႔ ႏွင္းေတြ ကြယ္သြားသလိုပါပဲ။ ျပီးမွ. .

“ ေအးေလ..ဟုတ္တာပဲ။ ငါ႔သားလည္း ခြင္႔နဲ႔လာတာပဲေလ။ က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ သား။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ပါ ေမေမ။ ”

“ ျပီးေတာ႔ . .သြားတာ လာတာလည္း သတိထား ဂရုိစိုက္။ သမီးေလးကိုလည္း ဂရုစိုက္ေနာ္။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ပါ ေမေမရယ္။ ေပးလက္စနဲ႔ေတာ႔ မုန္႕ဖိုးပါ ေပး ေမေမရာ။ ဒါမွ ျပည္႔စံုမွာ. . ။ ”

ေမေမ က လွစ္ခနဲ႔ ျပံဳးရင္း . .

“ ေမေမလည္း ဒါေျပာမလုိ႔ပါပဲသားရယ္ ။ ပထမတစ္ခါ သားသြားေတာ႔ေလ ေမေမလည္း ငါ႔သားေလးကို မုန္႕ဖိုး မေပးရေသးပါလား ဆိုျပီး လက္ထဲမွာ ရွိတာ ေပးလိုက္တာ ၊ ဟိုုမွာ သံုးမလို႔ မရတာ မစဥ္းစားမိဘူး။ ေနာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ သမီးက ေျပာမွ သိေတာ႔တယ္။ ”

“ အာ..ဒီအပ်ိဳၾကီးကေတာ႔ ဒါေၾကာင္႔လည္း အပ်ိဳၾကီး ျဖစ္ေနတာ။ ”

“ ဘာရယ္။ ”

မမ က အခန္းထဲက လွမ္းေအာ္တယ္။ ဒီေတာ႔ ေမေမ အျပံဳးေလး ျပန္ွရွင္သန္လာခဲ႔တယ္။

“ အခုေတာ႔ ေမေမ သားအတြက္ မုန္႕ဖိုး လုပ္ထားပါတယ္ သားရယ္။ ”

“ ဘာလဲ ေမေမ။ ”

ေမေမ က အိတ္ထဲက စာအိတ္တစ္ခုကို ႏႈိက္ျပီး ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ လဲျပီးသား ေဒၚလာေတြ.. . ။

“ ဟာ .. . မ်ားလွခ်ည္လား ေမေမရ။ ”

“ ေအးေလ. .ေမေမလည္း ဘာမွ လုပ္စရာ မရွိတာပဲ ။ ဒါေၾကာင္ ဘဏ္ထဲက အကုန္ထုတ္ျပီး သားကို မုန္႕ဖိုးေပးတာ။ ”

ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ မလိုပါ။ သို႕ေသာ္ . .ဒါဟာ “ အေမ႕မုန္႕ဖိုး ” ပဲေလ။

“ ဟုတ္..သားယူမွာေပါ႔ ေမေမရာ။ ”

ေနာက္မွပဲ ကၽြန္ေတာ္ ပံုစံတစ္မ်ိဳးနဲ႔ ေမေမလွဴဖို႔ဆိုျပီး ေပးခဲ႔ေတာ႔မယ္။ အခုေတာ႔ . . ေမေမ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ လိုတယ္။

“ သားပို႔ေပးတဲ႔ ပိုက္ဆံေတြကိုလည္း ေမေမ သံုးေနာ္။ ျပီးေတာ႔ လွဴေနာ္။ ဒါမွ သားလည္း ကုသိုလ္ရမွာ..။ ”

“ ေအးပါ သားရယ္။ လွဴတာေပါ႔ကြယ္။ သား.....”

“ ဗ်ာ..ေမေမ။ ”

“ ေျပာေနၾကေပမဲ႔ ေျပာရဦးမယ္ သားရယ္။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႕..ေျပာပါဗ်ာ။ ”

“ သား. ။ မတည္႔တာေတြ ဝယ္မစားနဲ႔ေနာ္။ ”

“ ဟာ . . ေမေမကလည္း။ စိတ္ခ် ေမေမ ။ မစားပါဘူး။ ”

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒုတိယအၾကိမ္ ႏိုင္ငံနဲ႔ ခြဲခြာလာခဲ႔ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၄ ႏွစ္ၾကာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အလည္တစ္ေယာက္ ျပန္လာခဲ႔တယ္။ ေမေမ က်န္းက်န္းမာမာ ရွိေနဆဲပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ နံရိုးေလး ဗိုက္ထဲမွာ ဝင္စားေနျပီခဲ႔ျပီ။ ေမေမရဲ႕ အမွာ ေမေမရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ခြဲခြာျပီး တတိယအၾကိမ္ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္ခြာလာျပီး ကၽြန္ေတာ္ ပထမ သားေလးကို ေမြးတယ္။ ဒုတိယ သမီးေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ ၃ ႏွစ္ျခားျပီးေမြးခဲ႔တယ္။

လင္မယား ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ လက္ရွိ အလုပ္အကိုင္နဲ႔ ကေလးေတြ ပညာေရးေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံျပန္ဖို႔ အေရး ျဖစ္မလာေသးဘူး။ မျဖစ္ႏိုင္ခဲ႔ဘူး။ သားၾကီးကလည္း ေက်ာင္းေနေနျပီ ၊ သမီးေလးေတာင္မွ မူၾကဳိအဆင္႔တတ္ေနရျပီ။ အရင္လို မအားေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ႕ကို တစ္လတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ ရေအာင္ စာထည္႔တယ္။ တစ္ပတ္တစ္ခါ ဖုန္းဆက္တယ္။ ေမေမလည္း ေနေကာင္းေနဆဲပါပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႕ ကၽြန္ေတာ္႕ဘဝမွာ အေျပာင္းအလဲ ေန႕ရက္ တစ္ရက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ဒါကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကားတိုက္ခံရျခင္းပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ကားေမာင္းေနရင္း မီးပြိဳင္႔မွာ ေစာင္႔ေနတုန္း တစ္ဖက္ ကားလမ္းမွ ကားက ဟန္ခ်က္ပ်က္ျပီး ကၽြန္ေတာ္႕ကားဆီကုိ အသားလြတ္ ဝင္တ္ိုက္တာပါ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း ကားတံခါးနဲ႔ညွပ္ျပီး ေျခေထာက္က်ိဳးသြားတယ္။ ဒီေတာ႔ ေဆးရံုကို လူနာတင္ယာဥ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ပါသြားတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ သတိရလိုက္တာက ဒီေန႕ ေမေမ႕ကို ဖုန္းဆက္ရမဲ႔ေန႔... . .။

ဒါေၾကာင္႔ မမ ဟန္းဖုန္းကို ကၽြန္ေတာ္ အရင္လွမ္းေခၚပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ မမ က ဖုန္းကို မကိုင္ဘူး။ ေနာက္တစ္ခါ ဖုန္းေခၚလိုက္ေတာ႔ မမ ဟန္းဖုန္းကို လာကိုင္တယ္။

“ ဟယ္. . .လို ”

ဆိုတဲ႔ ထူးသံၾကားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္တယ္။ ဒါ မမ အသံ မဟုတ္ဘူး။ အိမ္က ၾကီးေမ အသံ ၊ ေမေမ ညီမဝမ္းကြဲ အသံ ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူလို႔ မေျပာပဲ မမ ကိုပဲ ေခၚခိုင္းလိုက္တုန္း။ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးရံုက အခန္းထဲကို သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ေရာက္လာတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ေျခေထာက္ကို ေက်ာက္ပတ္တီး ကိုင္ျပီးျပီ ၊ ဒဏ္ရာသက္သာေအာင္ ေဆးလည္း ထိုးျပီးျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ လိုေနတာ မမ ကို ဖုန္းေျပာဖို႔.။ အခုေတာ႔ မမ ဖုန္းလာမကိုင္ခင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဝင္လာျပီး. . .

“ ေဟ႕ေကာင္ သက္ေဝ ၊ မင္းကားတိုက္ခံရတယ္ ဆိုလို႔ လိုက္လာတာကြ..။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းကို လက္နဲ႔ပိတ္လိုက္ေပမဲ႔ တစ္ဖက္က ၾကီးေမ ၾကားသြားလား မသိဘူး။ ခ်က္ခ်င္း အသံေပၚလာတယ္။

“ ဟဲ႔..အခု ဆက္ေနတာ ေမာင္သက္ေဝလား။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မေျဖမိ။

“ ကၽြန္ေတာ္ မခင္ထား နဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔ပါ။ ”

ဒါပဲ ထပ္ေျပာလိုက္တယ္။ တစ္ဖက္က အရမ္းတိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ ျပီးမွ . . ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္ မေမွ်ာ္လင္႔တာ ျဖစ္လာတယ္။

“ ဟဲ႔..ကေလးမေလးေရ။ ေမာင္သက္ေဝ ကားတိုက္လို႔တဲ႔ ဘယ္သူလဲ မသိဘူး ဖုန္းဆက္တယ္။ ေမးလိ္ု႔လည္း မရဘူး။ ျမန္ျမန္လာကိုင္စမ္း။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းထဲ မိုက္ခနဲ႔ ျဖစ္သြားတယ္။ ကားတိုက္ခံရတုန္းကေတာင္မွ ဒီလို မျဖစ္ခဲ႔ပါ။ ေျပးသံလႊားသံေတြ ၾကားလိုက္ရျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ဖုန္းကို လူတစ္ေယာက္ ကိုင္သံၾကားလိုက္ရတယ္။

“ ဟဲလို ”

ေသခ်ာတယ္ ။ ဒါ မမ ရဲ႕ ခပ္ျပတ္ျပတ္အသံ။

“ မမ ၊ ကၽြန္ေတာ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ကားေတာ႔ အတိုက္ခံရတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ေျခေထာက္ေတာ႔ က်ိဳးသြားတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ခဏေတာ႔ ေဆးရံုမွာ ေနရမယ္ေလ။ ေမေမ႕ကို ဖုန္းဆက္ဖို႔ ဒီည ခ်ိန္းထားတာ ဆိုေတာ႔ ဒီည အနာ မနာေအာင္ ဆရာဝန္ေတြ အိပ္ေဆးေတြ တိုက္လို႔ ေသာက္ျပီး အိပ္လိုက္ရရင္ ေမေမ နဲ႔ မေျပာျဖစ္မွာ စိုးလို႔ မမ တစ္မ်ိဳးေျပာထားပါလို႔ လွမ္းျပီး ေျပာတာ ၊ ဒါေပမဲ႔ ၾကီးေမနဲ႔ သြားတိုးေနတယ္။ ”

ဟိုဘက္က ဘာမွ ျပန္ေျပာသံ မၾကားရ။

“ မမ ... မမ။ ဟဲလို ”

“ ေအး .. မမ ၾကားတယ္ ေမာင္ေလး။ ဒါေပမဲ႔ ခုနက ၾကီးေမ ေအာ္လိုက္ေတာ႔ ေမေမလည္း ၾကားတယ္။ အခု ေမေမေနာက္မွ ေရာက္ေနတယ္။ ေမေမက ဖုန္းေျပာမယ္တဲ႔။ ”

“ ေၾသာ္..ဟုတ္ကဲ႕႔ ။ ဒါဆိုလည္း ေပးလိုက္ပါ မမ။ ”

ဖုန္းလြဲေပးသံ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားေနရတယ္။ ျပီးေတာ႔. . ဖုန္းထဲက စိုးရိမ္မႈေတြ အရင္ စီးဝင္လာျပီး ကၽြန္ေတာ္ ပါးဆီကို တိုးေနတယ္။

“ သား..........။ ”

ေမေမအသံက စိုးရိမ္မႈေတြနဲ႔ အားပါလွတယ္။

“ ဗ်ာ...ေမေမ။ ေမေမအိပ္ေနတယ္ မွတ္လို႔။ သားအခု ဘာျဖစ္ေနလဲ သိလား။ ”

“ ေအး..ကားတိုက္ခံရတယ္ဆို။ “

“ ဟုတ္တယ္ ေမေမ ။ သားကလည္းကားထဲကပဲေလ။ ကားအျပင္ကို တိုက္တာ သားက ကားထဲမွာ ရိုက္သလို ျဖစ္ျပီး ေျခေထာက္ေလးပဲနည္းနည္း ထိတာပါ။ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး သိလား ေမေမ။ ”

“ ဘာမွ မျဖစ္မွေတာ႔ ေဆးရံုဘယ္တတ္ရမလဲ သားရယ္။ ”

“ ေၾသာ္..မဟုတ္ဘူးေလ. . ေမေမရယ္။ သားေျပာတာက အခု သား ေမေမနဲ႔ စကားေျပာေနႏိုင္တယ္ေလ။ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးေလ။ ဒါကို ေျပာတာ ၊ ေျခေထာက္က နည္းနည္းေလး ထိသြားတာ။ သား စိတ္ပူတာက သား ညက်ရင္ ေမေမနဲ႔ ဖုန္းေျပာဖို႔ ခ်ိန္းထားတာ မေျပာျဖစ္မွာ စိုးလို႔ အခု လွမ္းျပီး ေျပာထားတာ။ ”

ေမေမ ဘက္က တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။

“ ဟဲလို.. ေမေမ. ။ ”

“ ေအး..ရွိတယ္.သား။ ေမေမ႕ကို ဘာမွ မပူနဲ႔ ၊ သားသာ ျမန္ျမန္ေနေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစား ဟုတ္ျပီလား။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔။ ”

“ ေနာက္ေန႕ေတြလည္း သားေျခေထာက္ကို ဂရုစိုက္။ အားလံုးအဆင္ေျပျပီ ေကာင္းျပီ ဆိုမွ ေမေမဆီဖုန္းဆက္ေပါ႔ သားရယ္။ ေမေမ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ ေမေမ။ ”

“ ဒါဆို ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ႔ သား။ သား နားေတာ႔..။ ေမေမလည္း ဘုရားမွာ ရွိခိုးျပီး ဆုေတာင္းေပးမယ္ ။ သားလည္း ဘုရားစာရြတ္ေနေနာ္.။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ ေမေမ။ ဒါဆို သားဖုန္းခ်လိုက္ျပီေနာ္။ ေမေမလည္း ေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းကို သက္ျပင္နဲ႔ အတူ ခ်လိုက္တယ္။ ေဘးနားက သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ အားနာစြာနဲ႔ တိတ္ဆိတ္ေပးေနတယ္။ မနာက်င္ေအာင္ ထိုးထားေသာ ေဆးအရွိန္ေၾကာင္႔ ထင္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းအိပ္ငိုက္လာတယ္။ ခဏၾကာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ယာက ႏႈိးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ေဘးမွာ စိတ္ပူစြာနဲ႔ ေစာင္႔ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ဇနီး ဇင္မာ ၊ သားနဲ႔ သမီးနဲ႔ အတူ ေရာက္ေနတယ္။

“ ကို ဘာျဖစ္သြားလဲ။ ”

“ ေျခေထာက္ေတာ႔ က်ိဳးသြားတယ္။ လူေတာ႔ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ အခုေတာ႔ ေက်ာက္ပတ္တီး ကိုင္ထားတယ္။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ ႏွစ္လေလာက္ေတာ႔ ျငိမ္ေနရတယ္ ထင္တယ္။ ”

ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အထင္ မမွန္ခဲ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာက္ပတ္တီးစည္းျပီး ၁၀ ရက္ေက်ာ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျခေထာက္ထဲက စူးစူးျပီး ေအာင္႔တယ္။ ဘယ္လိုမွ ေနလို႔ မရ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျခေထာက္က ေက်ာက္ပတ္တီးကို ခြာျပီး ဓါတ္မွန္ရိုက္ၾကည္႔ေတာ႔ က်ိဳးသြားေသာ အရိုးမွ အစတစ္ခုက ေျခေထာက္မွ အာရံုေၾကာတစ္ခုကို ထိုးခြဲေနတယ္။

ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ခြဲစိတ္မႈ တစ္ခုကို လုပ္ရတယ္။ ခြဲစိတ္လိုက္ေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ေျခေထာက္ထဲမွာ က်ိဳးျပီး ညွပ္ေနတဲ႔ အရိုးေလးေတြ မ်ားစြာ ရွိေနတယ္လို႔ သိရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ခြဲစိတ္မႈ ကၽြန္ေတာ္ ေလးခါ လုပ္ခဲ႔ရတယ္။ ျပီးေတာ႔မွ စိတ္ခ်ေသခ်ာရျပီ ဆိုမွ ေက်ာက္ပတ္တီးကိုင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာစြာ အနားရတယ္။ ကားတိုက္မႈေလးတစ္ခုနဲ႔ ေျခေထာက္ေလးက်ိဳးတာကို ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ေတာ္ေတာ္ အလုပ္ရႈပ္သြားတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာစြာ နားရမွ ေမေမ႕ဆီ ဖုန္းဆက္ဖို႔ သတိရတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ေနတာ ေမေမသိေနတာ ဆိုေတာ႔ စိတ္လည္းမပူမိ။ အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ႕ဆီ ဖုန္းဆက္ခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းလွမ္းေခၚလိုက္ေတာ႔ အိမ္က ဖုန္းကို ကိုင္မဲ႔သူ မရွိ ။ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေခၚတယ္။ မရ။ ဒါနဲ႔ မမ ဖုန္းကို လွမ္းဆက္လိုက္ေတာ႔ မမ ဖုန္းကိုင္တယ္။

“ မမ .. ၊ ေမေမေရာ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကို ဖုန္းေခၚတာ ကိုင္မဲ႔သူ မရွိဘူး။ ”

“ ေၾသာ္ .. ဖုန္းပ်က္ေနလို႔ ျဖစ္မွာပါ။ နင္႔သက္သာလား ေမာင္ေလး။ ”

“ ဇင္မာနဲ႔ ေတာ႔ မမ အျမဲ ဖုန္းေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔.။ အခု အားလံုး အဆင္ေျပသြားျပီ။ စိတ္ခ်ရျပီေလ။ ေျခေထာက္ေလး က်ိဳးတာ ဒီေလာက္ေတာင္မွ ျဖစ္ရတယ္လို႔ဗ်ာ။ ေလးခါ ခြဲခန္းဝင္ရတယ္။ ”

“ ေၾသာ္..ဒါကေတာ႔ကြယ္.၊ လိုအပ္လို႔ေပါ႔.။ ”

“ မမ ေမေမ နဲ႔ စကားေျပာခ်င္တယ္။ ”

“ မမ က အခု ေက်ာင္းမွာေလ။ ေနာက္ေန႕က်ေတာ႔ ေျပာေပါ႔ကြာ။ ”

ဒါေပမဲ႔ မမရဲ႕ ေနာက္ေန႕က ႏွစ္ပတ္သာ ၾကာသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမေမနဲ႔ စကားမေျပာျဖစ္ေသး။ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းေခၚတိုင္း မမ ေက်ာင္းမွာ ၊ အျပင္မွာပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ အိမ္က ဖုန္းကိုလည္း ေခၚလို႔မရ။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ပူလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းထပ္ေခၚျပီး. .

“ မမ ကၽြန္ေတာ္ ေမေမနဲ႔ စကားေျပာခ်င္တယ္။ ”

မမ ဘက္က ဘာမွ တံု႕ျပန္မႈ မလာ။

“ မမ...ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ”

“ ေမာင္ေလး။ မမ ေျပာတာ ေသခ်ာ နားေထာင္။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔။ ”

ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေတြ ပိုပူလာတယ္။

“ မင္း နဲ႔ ေမေမ ေနာက္ဆံုး စကားေျပာျပီးေတာ႔ မင္းကို ေမေမမွာတယ္ မဟုတ္လား။ ဘုရားစာရြတ္ ၊ ေမေမလည္း ဘုရားရွိခိုးျပီး ဆုေတာင္းေပးမယ္ ဆိုတာေလ.။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ ။ မွတ္မိပါတယ္။ ”

“ ေအး...အဲဒီအခ်ိန္က စျပီး ေမေမ မင္းအတြက္ ေန႕တိုင္း ၊ အခ်ိန္တိုင္း ဘုရားေရွ႕မွာ ထိုင္ျပီး ဆုေတာင္းေပးေနတယ္။ မမ တို႔ အိပ္ျပီ ဆိုရင္လည္း ေမေမ ဘုရားရွိခိုးေနတုန္း။ မမတို႔ မနက္ အိပ္ယာႏိႈးေတာ႔ ေမေမ ဘုရားစင္ေရွ႕မွာပဲ။ ၾကာေတာ႔ ေမေမရယ္ ညဘက္ အိပ္ရဲ႕လား ဆိုေတာ႔လည္း “ အိပ္ပါတယ္ သမီးရယ္။ သမီးေမာင္ေလးက အေဝးမွာ ဆိုေတာ႔ သူ႕အတြက္ လုပ္ေပးေနလို႔ပါ။ ” လို႔႔ပဲ ျပန္ေျပာတယ္။

ဒါနဲ႔ တစ္ေန႕ေတာ႔ မမ အိပ္ယာႏိုးေတာ႔ ေမေမ႕ကို ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ ဘုရားကန္ေတာ႔ေနတဲ႔ ပံုစံ အတိုင္း ကုန္းကုန္းေလးေတြ႕ေနရတယ္။ ဒီေတာ႔ မမလည္း ဘုရားဝတ္ျပဳေနတယ္ပဲ ထင္တာေပါ႔။ ေနာက္တစ္ခါ သြားၾကည္႔ေတာ႔လည္း ဒီလိုပဲ ေတြ႔ရတယ္။ ဒီေတာ႔မွ ေမေမ လို႔ ေခၚေတာ႔ ျပန္မထူးဘူး။ ဒါနဲ႔ မမလည္း သြားျပီး ေမေမ႕ကို ထိလိုက္ေတာ႔မွ ေမေမ႕အသားေတြ ေအးစက္ေနတယ္ ေမာင္ေလး။ ”

“ ဗ်ာ....ဒါဆို။ ”

“ ေနဦး.။ ေလာျပီး ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႔။ မမလည္း သိသိခ်င္း ၾကီးေမတို႔ တျခား အိမ္ေဖာ္ေလးေတြကို ေခၚျပီး ေမေမကို ေပြ႔ျပီး ဆရာဝန္ေခၚလိုက္ေတာ႔ ဆရာဝန္က ေျပာတယ္။ ေဆာင္းတြင္းၾကီးမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး မေနပဲ တစ္ေနရာထဲမွာ ၾကာၾကာထိုင္ေနလို႔ ေမေမ ေလျဖတ္သြားတာတဲ႔.။ ”

“ ဟာဗ်ာ.။ မမတို႔ သိပ္ေပါ႔တာကိုး ။ ”

“ ေအးေလ ထားပါေတာ႔။ မမ တို႔လည္း မထင္ဘူးေလ။ ဒါနဲ႔ မမလည္း ေမေမ႕ကို အစြမ္းကုန္ ျပဳစုကုသပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေမေမ အရင္လို လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး ေမာင္ေလး။ စကားကုိလည္း အရင္လို မေျပာႏိုင္ေတာ႔ဘူး ။ ကိုယ္တစ္ျခမ္း ေလျဖတ္တာ ဆိုေတာ႔ မင္းလည္း သိပါတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ မင္းဖုန္းေျပာခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ေျပာပါ။ ဒါေပမဲ႔ မင္းကို အရင္လို ျမန္ျမန္ ဆန္ဆန္ ျပန္ေျပာႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါကို မင္းသေဘာက္ေပါက္ထားဖို႔ လိုတယ္။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႕ပါ မမရာ.။ ဒါေပမဲ႔ ဘာလို႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကို အသိမေပးရတာလဲ။ ”

“ မင္းကလည္း ေျခေထာက္က်ိဳးတယ္ ဆိုျပီး ေပါ႔မေနနဲ႔။ မင္းလို ထိခိုက္ျပီး ျဖတ္လိုက္ရတဲ႔ သူေတြ ရွိတယ္။ မင္းက ရိုးရိုး ေျခေထာက္က်ိဳးတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ေမေမ အေၾကာင္းကို ဇင္မာ ကိုေတာ႔ ေျပာျပထားပါတယ္။ ”

“ ဟာ..သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဘာမွ မေျပာဘူး။ ”

“ ဟုတ္တယ္ေလ။ မမ မေျပာခိုင္းတာ မင္းကလည္း ဒါကို သိရင္ အတင္း ျပန္လာခ်င္မယ္။ ဒါဆို မင္းေရာဂါကလည္း အလ်င္းေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါဆို မင္းေျခေထာက္ပါ ဆံုးရံႈးရႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ မေျပာတာ။ ”

“ ထားပါေတာ႔ မမ။ ကၽြန္ေတာ္ ေမေမနဲ႔ ဘယ္ေတာ႔ ဖုန္းေျပာရမလဲ။ ”

“ ေအး..မင္း ညက်ရင္ မမ ဟန္းဖုန္းကိုပဲ ေခၚလိုက္။ ေမေမနဲ႔ ေပးေျပာမယ္။ မမ ေျပာတာေတာ႔ မေမ႕နဲ႔။ ”

မမ နဲ႔ ဖုန္းေျပာျပီး ခဏေနေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ဇနီး ဇင္မာ သားနဲ႔ သမီးနဲ႔ အတူ ဝင္လာတယ္။

“ ကို သက္သာလား။ ဘယ္လို ေနေသးလဲ။ ”

ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို တမင္ စကားျပန္မေျပာပါ။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို သတင္းဝွက္ထားတယ္ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ ကေလးဆိုးၾကီးလို စိတ္ေကာက္ ျပေနလိုက္တယ္။

“ ကို ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ”

ဒီေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ေသခ်ာ ၾကည္႔ျပီး. . .

“ ကို အခုပဲ မမ နဲ႔ ဖုန္းေျပာျပီးျပီ။ ေမေမ အေၾကာင္းလည္း သိလိုက္ရျပီ။ ကို ဒီလကုန္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပန္မယ္။ ”

“ ဟာ မဟုတ္တာ..။ ”

“ ဘာ မဟုတ္တာလဲ။ ရေအာင္ ျပန္မယ္။ ”

“ ကို႕ ေျခေထာက္က သာမာန္က်ိဳးတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အရိုးစေတြက အာရံုေၾကာေတြကို ထိုးမိေနတာ။ အခုေတာင္မွ ေလးခါ ခြဲရတယ္ မဟုတ္လား။ ဒီအခ်ိန္မွာ အေမ ေလျဖတ္တာကို ကို႕ကို ေျပာလိုက္ရင္ ကို အခုလို မရရေအာင္ ျပန္ရင္ ဘာေတြ ျဖစ္လာမလဲ။ ကိုလည္း ဒုကၡျဖစ္မယ္။ ဒါေၾကာင္႔ မေျပာတာပါ ကိုရယ္။ ”

“ ေအးေလ။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခု ကို ေကာင္းေနျပီေလ။ ”

“ ရာႏႈန္းျပည္႔ ျပန္ေကာင္းလာတာမွ မဟုတ္တာ ကိုရယ္။ ဆရာဝန္ၾကီးေတြနဲ႔ တိုင္ပင္ၾကည္႔႔ပါဦး။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ဇင္မာ႕ကို ဘာမွ မေျပာေတာ႔ပဲ။ ေနာက္ေန႕မွ ဆရာဝန္ၾကီးေတြနဲ႔ တိုင္ပင္ျပီး ေမးဦးမယ္လို႔ ေတးထားလိုက္တယ္။ ညေရာက္ေတာ႔ ေမေမ႕ဆီ ဖုန္းဆက္တယ္။

“ ေမေမ. . ။ ”

ေမေမ႕ဆီက အသံထြက္မလာ။ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေခၚတယ္။

“ ေမေမ.။ ”

“ သ ာ း . . . . . . ။ ”

ေမေမ႕အသံ ေလးေလးၾကီး ပါလား။ ဒီေတာ႔မွ မမ ေျပာတာကို သတိရတယ္။ ေၾသာ္.. ကိုယ္တစ္ျခမ္း ေလျဖတ္ထားတာပဲေလ။ ျဖစ္မွာေပါ႔။

“ ေမေမ ေနေကာင္းရဲ႕လား။ ”

“ ေ က ာ င္ း ပါ တ ယ္ သ ာ း ရ ယ္ .။ သ ာ း ေ ရ ာ ေ န ေ က ာ င္ း လ ာ း ။ ”

“ သားက ေနေကာင္းေနပါျပီ ေမေမရယ္။ သား ေမေမ႔ဆီ သား ျမန္ျမန္ လာခဲ႔မယ္ေနာ္။ ေမေမ ေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္။ ”

“ ေ အ း . . . ေ အ း . . . သ ာ း အ လု ပ္ အ ာ း မွ လ ာ ပါ ကြ ယ္.။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ပါ။ ေမေမ အခု နားဦးေနာ္.။ စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာလို္က္ရလို႔ ေမာေနဦးမယ္။ သား ေနေကာင္းေၾကာင္း ေမေမ႕ကို လွမ္းေျပာတာ။ ဒါပဲေနာ္. ေမေမ။ ”

“ ေ အ း . . . ေ အ း . . သ ာ း .. ။ ”

ဖုန္းခ်ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ကိုယ္လံုး နတ္ဝင္ပူးသလို တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္ေနတယ္။ ျဖစ္ရေလ ေမေမရယ္.. သားအတြက္ ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔မွ ဒီလို ျဖစ္ရတယ္လို႔။ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္ျမန္ ေမေမ႕ဆီ လာခဲ႔မယ္ ေမေမ.။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ေနာက္ေန႕ မနက္က်ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာဝန္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ခြင္႔ေတာင္းျပီး ေဆးရံုက ဆင္းခ်င္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ေျပာေတာ႔ ဆရာဝန္ေတြက သူတို႕ကေတာ႔ ေပးမဆင္းေသးေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္႕ေျခေထာက္က သာမာန္ထိခိုက္တာ မဟုတ္ပဲ။ အာရံုေၾကာကို ထိခိုက္တာျဖစ္ေတာ႔ ေသခ်ာ မေပ်ာက္ကင္းရင္ အေၾကာေသျပီး ဒီေျခေထာက္ေသသြားႏိုင္ေၾကာင္း ဒါေၾကာင္႔ ခဏေစာင္႔ျပီးမွ ဒဏ္ရာသက္သာမွ ဆင္းေစလိုေၾကာင္း ၊ တစ္ခု ထူးျခားတာက ဒီလို ေရာဂါ ျဖစ္ရင္ လူ ၁၀၀ မွာ သံုးေယာက္ေလာက္သာ ေကာင္းႏိုင္ေၾကာင္း အခုေတာ႔ ဒီသံုးေယာက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ပါေနလို႔ အံ့ၾသဝမ္းသာေနမိေၾကာင္း ၊ အထူးဆန္းဆံုးကေတာ႔ ခန္႕မွန္းတာထက္ ကၽြန္ေတာ္႕ ေျခေထာက္က အလ်င္အျမန္ သက္သာလာေနေၾကာင္း ဒါက ဘာေၾကာင္႔လဲေတာ႔ မေျပာတတ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္႕ကို ရွင္းျပျပီး စိတ္ရွည္စြာ ဆက္ေနေစခ်င္ေၾကာင္း ရွင္းျပတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္႕ေျခေထာက္က ဘာလို႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေကာင္းျပီး သက္သာႏိုင္တဲ႔ လူအထဲမွာ ပါေနလဲ ဆိုေတာ႔ ေမေမေန႕တိုင္း ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ ေတာင္းေပးေနတဲ႔ ဆုေတြေၾကာင္႔ပါပဲ။ ေသခ်ာေအာင္ေျပာရရင္ ေမေမ႕ကိုယ္ကို အထိခိုက္ခံျပီး ကၽြန္ေတာ္႕ေျခေထာက္ သက္သာေအာင္ ဆုေတာင္းေပးခဲ႔တဲ႔ ေမေမ႔ေမတၱာေတြေၾကာင္႔ ပါပဲ။

အခုေတာ႔ ေမေမ႔ဆီ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္ျမန္သြားေတြ႕ခ်င္ေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လက္ေလ်ာ႔ျပီး ဆရာဝန္ၾကီးေတြ ညႊန္ၾကားတဲ႔ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ လိုက္နာခဲ႔ပါတယ္။ ဒီရက္ပိုင္းမွာ ေမေမ႕ဆီကို ေန႕တိုင္း ဖုန္းဆက္ေတာ႔ မျပတ္ ၊ မမ ကလည္းေျပာတယ္။

“ နင္နဲ႔ စကားေျပာေနရလို႔ ထင္တယ္ ၊ အခု ေမေမ ေတာ္ေတာ္ သက္သာလာတယ္..”

တဲ႔။ ေမေမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ၾကားမွာ မျမင္ရတဲ႔ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြ ရွိတယ္။

ဘာလိုလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျခေထာက္က ေနာက္ထပ္ ထပ္မခြဲရေတာ႔ေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အားလံုးကင္းကင္းရွင္းရွင္းေပ်ာက္ေအာင္ ၅ လေလာက္ ေဆးရံုမွာ ထပ္ေနခဲ႔ရတယ္။ အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အားလံုးေကာင္းသြားခဲ႔႔ျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္မယ္ ၊ ေမေမ႔ဆီ ကၽြန္ေတာ္သြားမယ္။

ဘာပဲ ေျပာေျပာ ေမေမလည္း ေနေကာင္းေနတဲ႔ အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္႕ကို သတိရေနမွာပဲေလ။ ေဆးရံုက ဆင္းျပီးျပီးခ်င္း တစ္ပတ္ အေတာအတြင္း ကၽြန္ေတာ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ အပါအဝင္ အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ ျပီးေအာင္ လုပ္တယ္။

လာျပီ ေမေမ ၊ ေမေမ႕ဆီ သားလာျပီ။

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ကၽြန္ေတာ္ ေလယာဥ္ကြင္းကို ဆင္းေတာ႔ အရင္အေခါက္ေတြကလို ေမေမ လာၾကိဳ မေနပါ။ မမ ကေတာ႔ လာၾကိဳေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေမေမ႔ကို ေတြ႕ခ်င္ေနတာနဲ႔ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဘာမွ မေျပာမိဘူး။ ကားေပၚကို အထုပ္ေတြ တင္ျပီး ဇင္မာ ၊ သားနဲ႔ သမီးကို ေခၚျပီး မမကို ျမန္ျမန္ပဲ ေမာင္းခိုင္းလိုက္တယ္။

“ ေရာက္ေနေတာ႔မွ သိပ္ျပီး စိတ္ပူမေနနဲ႔ ေမာင္ေလး။ မင္းနဲ႔ စကားေတြ ေျပာေနရကတည္း ေမေမလည္း ေတာ္ေတာ္ ေနေကာင္းေနတာ။ အခု ဆို ထိုင္ႏိုင္ ၊ ထႏိုင္ေနျပီ။ လက္ေတြလည္း လႈပ္ႏိုင္ေနျပီ။ ”

မမ ဘာပဲ ေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ႔ဆီပဲ ေရာက္ခ်င္ေနတယ္။ အိမ္ကို ေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အထုပ္ေတြေတာင္မွ မခ်ႏိုင္ဘူး။ အိမ္ထဲတန္းေျပးျပီး ေမေမ႕ဆီ သြားေတာ႔ ကုတင္ေပၚမွာ ေမေမ႕ကို ေတြ႕ရတယ္။ ေမေမကလည္း ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေမွ်ာ္ေနတယ္ ထင္တယ္။ လည္တဆန္႕ဆန္႕နဲ႔။

“ ေမေမ..။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ေခၚလိုက္ရင္း ေမေမ႕ကို ေပြ႔လိုက္တယ္။

“ ေမေမရာ.။ သားေၾကာင္႔ ဒီလို ျဖစ္ရတယ္လို႔.။ ”

“ မ ဟု တ္ ပါ ဘူ း ကြ ယ္ .. . ။ ေ မ ေ မ ႕ ဖ ာ သ ာ .... .. ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ပါ . . ထားလိုက္ပါေတာ႔ ေမေမရယ္။ အခု သားလည္း ေရာက္ေနျပီပဲ။ ”

ဒီအခ်ိန္မွာ မမ ၊ ဇင္မာ ၊ သား နဲ႔ သမီး အခန္းထဲ ဝင္လာတယ္။ သားနဲ႔ သမီးကို ေတြ႕ေတာ႔ ေမေမ ပိုျပံဳးလာျပီး

“ လ ာ ၾက ဦ း ေ ျမ း ေ လ း .... ”

ဆိုျပီးလွမ္းေခၚတယ္။ ေမေမနဲ႔ သူ႕ေျမးေတြ မေတြ႕တာ ၾကာျပီေပါ႔။ ေမေမ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနပံုရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မမကို လက္ဆြဲ အခန္းျပင္ထြက္လာျပီး. . .

“ ေမေမ႔ကို အခု ဘယ္လို ကုေနလဲ။ ဘယ္သူနဲ႔ ျပေနလဲ။ ”

“ ဒီမွာ ေမာင္ေလး။ ဒါဟာ ငါ႔အေမ ဆိုတာလည္း နင္ မွတ္ထားဦး။ ျပီးေတာ႔ ငါနဲ႔ အနီးကပ္ေနတာ။ အခု ျဖစ္တာ ငါ႔ရွိရဲ႕သားနဲ႔ ဆိုျပီး ငါကလည္း စိတ္မေကာင္းဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ငါလည္း ဒီက အေကာင္းဆံုး ဆရာဝန္ေတြနဲ႔ ျပေနတာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီေလာက္ ျပန္ေကာင္းလာတာေလ။ ”

“ ဟုတ္ပါတယ္ မမရယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အေဝးက ဆိုေတာ႔ စိတ္ပူလို႔ပါ။ ”

ဒီအခ်ိန္မွာ ဇင္မာ က အခန္းထဲကေန ထြက္လာျပီး . . .

“ ကို ေမေမ ေခၚေနတယ္။ ”

“ ေအး ေအး ။ ”

ကၽြန္ေတာ္ေမေမ႕ဆီသြားေတာ႔ . . .

“ သ ာ း . . . သ ာ း တို႕ ခ ရီ း ပ န္ း လ ာ တ ယ္ ၊ က ေ လ း ေ တြ ေ ရ ာ . န ာ း ေ တ ာ ႕ ေ လ. . ။ ”

“ ဟုတ္ကဲ႔ ေမေမ။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ကေလးေတြကို ေခၚသြားဖို႕ ဇင္မာ႕ကို မ်က္စ ပစ္ျပလိုက္ျပီး ေမေမ႕ကို ကုတင္မွာ အသာအယာလွဲေစလိုက္တယ္။ ေနာက္ျပီး ကေလးေတြနဲ႔ အခန္းျပင္ လိုက္ထြက္ျပီး ေမေမ႕ကို နားေစေတာ႔မယ္ ဆိုျပီး ထြက္မယ္ လုပ္ေတာ႔. .

“ သ ာ း . . . ။ ”

“ ဗ်ာ.။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လွည္႔သြားလိုက္ေတာ႔ . . . ေမေမက တစ္ခုခုကို ေျပာခ်င္ေနတဲ႔ ပံုနဲ႔ အတင္း ထထိုင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေမေမ႕နား ျမန္ျမန္သြားလိုက္ျပီး ေမေမ႕ကို ဝိုင္းထူ ေပးလိုက္တယ္.။ ထိုင္မိသြားေတာ႔ ေမေမ လက္တစ္ဖက္က ေခါင္းရင္းက ေသတၱာ ေသးေသးေလးထဲကို တုန္တုန္ရင္ရင္နဲ႔ ႏႈိက္လိုက္ရင္း လက္ကိုင္ပုဝါေလး တစ္ခုကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ႔. .

“ ေ မ ေ မ က ဝ င္ ေငြ မ ရွိ တ ာ ၾက ာ ျပီ သ ာ း . .၊ ဒါ ေ ၾက ာ င္႔ သ ာ း ကို ေ မ ေ မ မု န္႕ ဖို း မ ေ ပး ရ တ ာ ၾက ာ ျပီ ။ သ မီ း ဆီ က ပို က္ ဆံ ေ တြ နဲ႔ လ ည္ း မ ေ ပ း ခ် င္ ဘူ း ။ အ ခု ဒါ က ေ မ ေ မ ပ ထ မ ဦး ဆံု း ေ က် ာ င္ း မွာ ဆု ရ တဲ႔ ပို က္ ဆံ ေလး ေ လ ။ ဒါ ကို ေ မ ေ မ အ မွ တ္ တ ရ သိ မ္ း ထ ာ း တ ာ ။

အ ခု ေ တ ာ႔ သ ာ း ကို မု န္႕ ဖိုး ေ ပ း လို႔ ရ ျပီ ။ ဒါ ေ မ ေ မ ပို က္ ဆံ အ စ စ္ ေ န ာ္ ၊ ဘ ယ္ သူ က မွ ေ ပ း တ ာ မ ဟု တ္ ဘူး ။ ”

“ ေမေမရယ္။ ေျဖးေျဖးေျပာပါ ေမာလိုက္တာ။ ေမေမ မုန္႕ဖိုး ေပးတယ္ ဆိုရင္ သား ယူမွာေပါ႔။ ”

ဒီေတာ႔ ေမေမက သူ႕ရဲ႕ လက္ကိုင္ပုဝါေလးကို အသာေလးေျဖေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ လက္ကိုင္ပုဝါေလးကို ေျဖျပီးေတာ႔ ေမေမထုတ္လိုက္တဲ႔ ပိုက္ဆံက ၁၀၀ တန္ အသစ္ကေလး တစ္ရြက္။ ေမေမတို႔ အခ်ိန္က ၁၀၀ ဆိုတာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ တန္ဖိုးရွိခဲ႔မွာပါ။ ေမေမက တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ ၁၀၀ တန္ေလးကို ထုတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္႕ကို လွမ္းေပးတယ္။

“ ေ ရ ာ႔ . . . ယူ ေ လ သ ာ း ။ ”

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေတြ အရင္တစ္ေနရာကို ေရာက္မိေနတယ္။

“ ေ ရ ာ႕ ေ လ . . .ယူ ေ လ သ ာ း ။ ”

ေမေမ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္ေျပာမွ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနတာေတြ သတိဝင္ လာတယ္။

“ ဟုတ္ကဲ႔..ေမေမ။ ေမေမ႕ဆီက မုန္႕ဖိုး မရတာ ၾကာေတာ႔ အံ့ၾသသြားလို႔ပါ ေမေမ.။ ”

ေမေမရယ္။ သားမွာ ရွိသမွ် ပစၥည္းဥစၥာေတြ ကုန္ခ်င္ကုန္သြားပါေစ ။ သား ေမေမေပးတဲ႔ ဒီ ၁၀၀ တန္ေလးကို “ ထာဝရ ” သိမ္းထားမွာပါ။

“ သ ာ း . ။ ”

ေမေမေလသံေလးနဲ႔ ေခၚတယ္။

“ ဗ်ာ.။ ”

ကၽြန္ေတာ္ အလန္႕တၾကားထူးလိုက္ေတာ႔. . ေမေမက ျပံဳးျပီး .. . .

“ ငါ႔ သ ာ း ေ မ ႕ ေ န ျပီ လ ာ း . ။ ”

“ ဘာကိုလဲ ေမေမ။ ”

“ သ ာ း . . ။ မ တ ည္႔ တ ာ ေ တြ ဝ ယ္ မ စာ း နဲ႔ ေ န ာ္ ။ ”

“ ဟာ ... ေမေမရာ။ ”

ဘာေၾကာင္႔မွန္း မသိေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ အိုင္ျပည္႔လာတယ္။ ျပီးေတာ႔ ေမေမ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ဖက္ထားလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕အသက္ ၄၂ ႏွစ္ ရွိေတာ႔မယ္ ေမေမ ။ ဒါေပမဲ႔ ေမေမ မ်က္စိေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ကေလးေလး တစ္ေယာက္လိုပါပဲလား ေမေမရယ္။

စိတ္ခ်ပါ ေမေမ ကၽြန္ေတာ္ ဒီပိုက္ဆံေလးနဲ႔ ဘာမွ မတည္႔တာလည္း ဝယ္မစားပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ထာဝရ တစ္သက္လံုး သိမ္းထားမွာပါ။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ . . .

ဒါက ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ ေပးတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ “ အေမ႕မုန္႕ဖိုး ” ေလ။


“ မိဘေက်းဇူးကို အေထြအထူး မဆပ္ႏိုင္တဲ႔ သားသမီးေတြက မိဘစကားကို တေသြမတိမ္း လိုက္နာတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ မိဘေက်းဇူးကို ဆပ္ၾကတယ္။ ”

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီဝတၳဳေလးဟာ တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဝတၳဳရွည္တစ္ပုဒ္ပါ။ အခုေတာ႔ ဝတၳဳတို သာသာေလာက္နဲ႔ ရေအာင္ “အေမမ်ားေန႕ ” အမွတ္တရ အျဖစ္နဲ႔ ေရးလိုက္တာပါ။

အေမမ်ားေန႕မွာ မိဘကို သတိတရ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားႏိုင္ၾကပါေစ။ အေမမ်ားေန႕အတြက္ အမွတ္တရ ေရးပါတယ္။


ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
30.12.2009
http://www.zaw357.net



ကိုေဇာ္

.

Share/Bookmark

3 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

ကိုေဇာ္ေရ....
“အေမ”အေႀကာင္းဖတ္ရင္း...
ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ အေရာက္မွာ ငိုမိသြားတယ္...
ကြယ္လြန္သြားၿပီၿဖစ္တဲ႔ ေမေမ႔ကိုသတိရသြားလို႕ပါ..
ညီမေမေမလည္း ေလၿဖတ္သြားခဲ႔ဖူးတယ္ေလ...
အဲဒါေတြ မ်က္စိထဲၿပန္ၿမင္လာတယ္...
အဲဒီအၿဖစ္အပ်က္ေတြကို မခံစားႏိုင္လို႕ ေမ႔ထားခဲ႔တာ....

thu thu win said...

Bro,good evening. I miss my mother so much when I read this post. Thanks a lotttttttttttt.

ပန္းခေ၇ said...

ျကီးလာေတာ. မုန္.ဖိုးေတာင္မကေတာ.ပါ ဘူး
ကိုေဇာ္ျကီးေ၇
ေတာ္ေတာ္ပင္းပန္းေနမွာ ခုထိလည္း သိတတ္တာေလးတခုက ပိုလာလို. ဘာမွ လက္ေတြမလုပ္ေပးနိုင္ေသးဘူး
အ၇မ္းခံစားသြား၇ပါတယ္