လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝ ဆိုတာ သူ ဘယ္လို ထိန္းေက်ာင္းတယ္ ဆိုတာနဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ ဘယ္ ေဗဒင္ဆရာ ၊ ဘယ္နကၡတ္ေတြနဲ႔မွလည္း မသက္ဆိုင္ပါဘူး။ ျပဳျပင္ ပံုသြင္းျခင္း မရွိေသာ ဘဝတစ္ခုဟာ ဘယ္လိုနဲ႔ပဲ အေျခခံယူျပီး တည္ေဆာက္ထားတာ ျဖစ္ေနပါေစ ေနာင္မွာ ယိုယြင္းပ်က္ဆီးသြားေစႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို ခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား စဥ္ဆက္မျပတ္ ေျပာၾကားေလ႔ရွိခဲ႔သည္႔ ဒ႑ာရီ ဆန္ဆန္ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုက ေအာက္ပါ အတိုင္းေျပာတယ္။
တစ္ခါက . . .
အီတလီျပည္ စီစလီကၽြန္းေပၚရွိ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕တြင္ ပန္းခ်ီအေက်ာ္အေမာ္ တစ္ဦးက ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းၾကီး တစ္ခု၏ အတြင္းနံရံ၌ ခရစ္ဝင္ ပန္းခ်ီကားတြဲၾကီး တစ္ခု ေရးဆြဲလ်က္ရွိသည္။ ခရစ္ေတာ္၏ ဘဝျဖစ္စဥ္ကို ေဖာ္က်ဴးသည္႕ ထိုပန္းခ်ီကားမ်ား ေရးဆြဲရာတြင္ သရုပ္ပီျပင္ေစရန္ ေယရႈ ခရစ္ေတာ္ႏွင္႔အတူ ခမည္းေတာ္ ၊ မယ္ေတာ္ ၊ ေနာက္လိုက္ တပည္႔သာဝက အစရွိသည္႔ ရုပ္ပံုမ်ားကို ပံုတူေရးဆြဲရာမွာ အျပင္ေလာကမွ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနသူမ်ားထဲမွ စရုိက္ လကၡဏာခ်င္း နီးစပ္သူမ်ားကို အသီးသီး စံထားျပီး ပံုစံထိုင္ခိုင္းကာ ပံုတူေရးဆြဲေလ႔ရွိသည္။
ႏွစ္ေပါင္း အတန္ၾကာေအာင္ ေရးဆြဲျပီးသည္႔အခါမွာ အေရးၾကီးေသာ ရုပ္ပံုတူ ႏွစ္ခုမွ အပ ပံုအားလံုးကို ေရးဆြဲျပီးစီးေလသည္။ က်န္ရွိေနေသာ ရုပ္ပံုႏွစ္ခုကား “ ေယရႈ ” ခရစ္ေတာ္၏ သူငယ္ဘဝ ပံုေတာ္ႏွင္႔ ေယရႈခရစ္ေတာ္အား သစၥာေဖာက္ဖ်က္ခဲ႔သည္႔ တပည္႔ သာဝက “ ယုဒ ရွကာရုတ္ ” ရုပ္ပံု ျဖစ္သည္။
ပန္းခ်ီေက်ာ္သည္ ထိုရုပ္ပံုႏွစ္ခုအတြက္ ပံုတူေရးကူးႏိုင္ရန္ သင္႔ေတာ္ေသာ စံျပႏွစ္ဦးကို လိုက္လံ ရွာေဖြေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ႏွင္႔ ရွာမေတြ႔ ျဖစ္ေနသည္။
တစ္ေန႔၌ သူသည္ လမ္းမေပၚတြင္ ေဆာ႔ကစားေနေသာ ကေလးတစ္သိုက္ထဲမွ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ကေလး တစ္ေယာက္ကို သတိျပဳမိသည္။ ကေလးငယ္၏ မ်က္ႏွာမ်က္ႏွာသည္ အလြန္သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္လွသည္။ ရိုးေျဖာင္႔မွန္ကန္ျခင္း ၊ ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္ရွိျခင္း ၊ ေစတနာျပည္႔ဝျခင္း စေသာ အရိပ္အေယာင္မ်ား သူ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ ထင္ဟပ္လ်က္ရွိသည္။ ပန္းခ်ီေက်ာ္သည္ ကေလးငယ္အား ေခၚေဆာင္လာျပီး စံျပ အျဖစ္ထိုင္ခိုင္းကာ ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ သူငယ္ဘဝ ရုပ္ပံုကို ေရးဆြဲျပီးေသာ္လည္း နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီကားတြဲၾကီး၌ ယုဒ ပံုတူ တစ္ခုသာ ျဖည္႔သြင္းရန္ က်န္ေလေတာ႔သည္။
ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းၾကီးရွိ ခရစ္ဝင္ ပန္းခ်ီကားတြဲၾကီးတြင္ ယုဒပံုမွ လြဲ၍ အားလံုးျပီးျပည္႔စံုေလျပီ။ သို႕ေသာ္ ခရစ္ပန္းခ်ီကားၾကီးတြင္ ယုဒပံု တစ္ပံု မျပည္႔စံုေသာေၾကာင္႔ မျပီးစီးႏုိင္ ျဖစ္ေနရေၾကာင္႔ တဆင္႔စကား တဆင္႔နားျဖင္႔ ပတ္ဝန္းက်င္ နယ္တခြင္သို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားခဲ႔တယ္။ ဒီေတာ႔ မိမိကိုယ္ကို ယုဒအျဖစ္ စံျပထိုင္ ေပးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ယုတ္မာေကာက္က်စ္သည္႔ လကၡဏာ ရွိသည္ဟု ယူဆသူ အမ်ားအျပား ဆရာၾကီးဆီကို ေရာက္လာကာ ပံုတူအဆြဲခံရန္ ေရာက္လာၾကသည္။
သိို႕ေသာ္ ဆရာၾကီးက တစ္ေယာက္မွ စိတ္တိုင္းမက်။ ပန္းခ်ီေက်ာ္ ဆရာၾကီးက သူ႕၏ စိတ္အာရံုတြင္ ျမင္ေယာင္ထားသည္႔ ဆိုးသြမ္း ယုတ္မာေသာ ၊ ကတိမတည္ေသာ ၊ သစၥာ မရွိေသာ ၊ အသျပာေငြစ အနည္းငယ္မွ်ကို မက္ေမာေသာ စိတ္ျဖင္႔ မိမိ အရွင္သခင္ကို အေသသတ္မည္႔သူတို႔ လက္သို႔ ပို႔ရက္ခဲ႔ေသာ တပည္႔ဆိုး ယုဒ၏ ရုပ္သြင္ကို ထင္ဟပ္ႏိုင္သူအား ရွာေဖြ၍ မရခဲ႔ေခ်။
ဒါနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာသည္႔တိုင္ေအာင္ ယုဒ ရုပ္ပံုကို မေရးဆြဲႏိုင္ဘဲ ရွိခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ေန႕ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခု၌ ထိုင္ေနစဥ္ ဆိုင္တြင္းသို႕ ဒယီးဒယိုင္ႏွင္႔ ဝင္ေရာက္လာသူ တစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ရေလသည္။ ညစ္ေထး စုတ္ျပတ္ကာ တေစၦၱမွင္စာ ရုပ္ေပါက္ေနေသာ ထိုလုူသည္ . . .
“ ကၽြန္ေတာ္႕ကို အရက္တိုက္ပါ ခင္ဗ်ာ ၊ အရက္ တစ္ခြက္ေလာက္ တိုက္ၾကပါ။ ”
လိူ႔ အရွက္အေၾကာက္ ကင္းမဲ႔စြာ ေတာင္းခံလ်က္ရွိသည္။ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးသည္ ထိုသူ၏ မ်က္ႏွာ၌ အကုသိုလ္ ဒုစရိုက္ေပါင္းစံု စံုျပံဳထင္ဟပ္ က်ေရာက္ေနပါလား ဟု အလန္႕တၾကား ျမင္ေယာင္မိကာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မိမိရွာေဖြေနေသာ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို ယခုေတြ႔ရေလျပီဟု အၾကီးအက်ယ္ ဝမ္းေျမာက္သြားေလသည္။
“ ေမာင္ရင္ က်ဳဴပ္နဲ႔ လိုက္ခဲ႔ပါ။ ေမာင္ရင္႔ကို အရက္ဝေအာင္ တိုက္မယ္။ ”
ဟု ဆိုကာ ထိုလူငယ္အား ပန္းခ်ီခန္းသုိ႔ ေခၚလာသည္။ ထိုေနာက္ အသက္အရြယ္အလြန္ ၾကီးရင္႔ေနျပီ ျဖစ္ေသာ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးသည္ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုး နံရံပန္းခ်ီကားၾကီးကို အဆံုးသတ္ႏိုင္ရန္ အတြက္ ဘဝတံုးေနသူ ထိုလူငယ္အား လိုသမွ် အရက္ကို ေပးကာ ေန႕စဥ္ ပံုတူေရးဆြဲ ေလေတာ႔သည္။
ထိုလူငယ္သည္ အစပထမ၌ အရက္ေသာက္ရရင္ ျပီးေရာ ဆိုေသာ အသိျဖင္႔သာ ပန္းခ်ီဆရာအိုၾကီးဆီမွာ ပန္းခ်ီဆြဲရန္ ပန္းခ်ီဆရာၾကီး အၾကိဳက္ ထိုင္ေပးေနရာမွ ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွာ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲလာသည္။ မူးယစ္ထံုမိႈင္းကာ ေလာကကိုေရာ ၊ ဘဝကိုပါ ေမ႔ေလ်ာ႔ေနေသာ အမူအရာမ်ားမွ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႕ေသာ အမူအရာမ်ား ေျပာင္းလဲလာခဲ႔သည္။ တျဖည္းျဖည္း ရုပ္လံုးေပၚလာေသာ သူ႕ပံုတူ ပန္းခ်ီကားကို ၾကည္႔ကာ သူ ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ားပင္ ျဖစ္လာသည္။
သူရဲ႕ ေျပာင္းလဲကာ မ်က္စိ မ်က္ႏွာ ပ်က္သည္ကို ျမင္ေသာအခါ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးက အေၾကာင္းရင္းကို ေမးေလသည္။ ဆရာၾကီး ေမးသည္႕အခါမွ ပံုဆြဲခံသူသည္ ရုတ္တရက္ အၾကီးအက်ယ္ ဝမ္းနည္း ေၾကကြဲသလို ျဖစ္ကာ မ်က္ႏွာကို လက္ဝါးနဲ႔ အုပ္လ်က္ ရိႈက္ၾကီး တငင္ ငိုေၾကြးေလေတာ႔သည္။ အေတာ္ၾကာေအာင္ ငိုေၾကြးျပီးေသာ အခါမွ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးကို ေမာ႔ၾကည္႔ကာ. . .
“ ဆရာၾကီးေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္႕ကို မမွတ္မိေတာ႔ဘဲကိုး။ ဆရာၾကီးဆီမွာ ခရစ္ေတာ္ သူငယ္ဘဝ ရုပ္ပံုအတြက္ ပံုတူ အဆြဲခံတာလည္း ကၽြန္ေတာ္ပါပဲ ခင္ဗ်ား။ ”
လို႔ ေၾကကြဲသံၾကီးနဲ႔ ေျပာလိုက္ေလေတာ႔သည္။
ဒါေၾကာင္႔ ဘဝဆိုတာ ဘယ္လို စတင္လာတယ္ ဆိုတာထက္ မိမိ ဘယ္လို ထိန္းေက်ာင္းသလဲ ဆိုတာနဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္ပါတယ္။
source; “ ဆရာေဖျမင္႔ရဲ႕ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုး ဘဝတစ္ခုတည္ေဆာက္ျခင္း ” ထဲက ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ေလးပါ။ မူရင္းအတိုင္းေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႔ မွတ္စုစာအုပ္ထဲက အတိုေလးကို ျပန္ေတြ႕လို႔ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္သလို ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ခ်ေရးလိုက္ပါတယ္။ မူရင္း ဆရာေဖျမင္႔ စာအုပ္ကို ဖတ္ျခင္းကေတာ႔ ပိုျပီး ျပည္႔စံုေစပါလိမ္႔မည္။
ကိုေဇာ္ တင္ျပသည္။
.
6 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ဒီဟာက ႏွလုံးသား အာဟာရမ်ားစာအုပ္ထဲက မဟုတ္လား။ ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖူးတယ္။ ဒီဟာကိုဖတ္တိုင္း ကြ်န္ေတာ္ သတိရေနက် ေနရာတစ္ခုရွိတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းၾကီးတစ္ခုရယ္။ မိုးမခပင္ၾကီးေတြရယ္။ ေဆးရုံအိုၾကီးတစ္ခုရယ္ေပါ႔ဗ်ာ။ အဲ..ေနာက္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရယ္ေပါ႔။
ဆရာ့စာအုပ္ထဲက ဖတ္ဖူးတယ္ ကိုေဇာ္။ အကို ေမာင္မိုးေျပာတာ ဟုတ္တယ္ ႏွလံုးသာအဟာရထဲကပါ။ တကယ္အေရးအသားေကာင္းသလို အသိပညာလည္း ရေစတယ္ေလ။ ကိုေဇာ္ျပန္ေရးထားေတာ့လည္း ဗားရွင္း တမ်ိဳးနဲ႔ ဖတ္ရတာေပ့ါ။
သိပါဘူး ႏွစ္ဘ၀ေနခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ေလာဘႀကီးလိုက္တာဆိုၿပီး လာေနာက္တာ။ း)
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ဒ႑ာရီ
မွန္လိုက္တာကိုေဇာ္ရယ္
တဘ၀မယ္ တခါသာေသတယ္
တသက္မယ္ေတာ့ ႏွစ္ဘ၀ေပါ့ေနာ္
ကိုေဇာ္ေရးသလို တကယ္ကို
ၿဖစ္တာပါ အကိုေတြေပါ့ေနာ္
အမွန္တရားေတြပါ
က်ေနာ္ကေတာ႔ ႏွလံုးသား အာဟာရ စာအုပ္ထဲမွာ မဖတ္ဖူးဘူးဗ်ာ. .စာဖတ္နည္းတာ ထင္တယ္။
က်ေနာ္ ဖတ္မိတာကေတာ႔ မေျပာင္ေျမာက္ဆံုး ဘဝတစ္ခု တည္ေဆာက္ျခင္း ၊ Masterpiece စာအုပ္ရယ္ ၊ Art Of Museum ဆိုတာထဲမွာေတာ႔ ဖတ္ဖူးတယ္ ၊ အဲဒီ စာအုပ္ထဲမွာပဲ ဖတ္ဖူးတယ္။ က်ေနာ္က မွတ္စု မွတ္ရင္ ေအာက္ကေတာ႔ မွတ္တတ္ေတာ႔ မွားေတာ႔ မမွားေလာက္ဘူး...
က်န္တဲ႔ ေနရာေတြမွာ မဖတ္ဖူးတာပါ။
အခုလို႔ ေနာက္ထပ္ ညႊန္းျပေပးလို႔ ေက်းဇူး. . .
အင္း ဘ၀ဆိုတာ ................................................................................................................................................................... း)
ေကာင္းတယ္ ကိုေဇာ္.. ဒီပို႕စ္ေလးကို ခုမွ ဖတ္မိတယ္..
Post a Comment