အမွာ. . . .
ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ႔ ေျပာရပါေစ။ ကၽြန္ေတာ္ စာေရးတဲ႔ အထဲမွာ အားထုတ္ျပီး တင္ျပပံု အဆန္းဆံုး ေရးခ်င္တဲ႔ ပံုစံေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ “ ရသစာတမ္း ” မွာ ကၽြန္ေတာ္ အားကုန္ထည္႔ေရးေလ႔ ရွိပါတယ္။ ဝတၳဳထက္ ၊ ရသထက္ ၊ ဗဟုသုတထက္ “ ရသစာတမ္း ” မွာ တစ္ခုခုကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်ျပခ်င္မိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ရသစာတမ္းေလး ကၽြန္ေတာ္ ေရးျပီ ဆိုရင္ လက္ရွိ ကၽြန္ေတာ္ ဆန္းသစ္ခ်င္တဲ႔ စာေပပံုစံ တစ္မ်ိဳးကို အားထည္႔ေရးေလ႔ ရွိပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ အခု ပို႔စ္မွာေတာ႔ . . . ၊ ကၽြန္ေတာ္ တိတ္တခိုး ရင္ထဲမွာ ရွင္သန္ေနတာ ၾကာျပီ ျဖစ္တဲ႔ စာပံုစံေလး တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ေရးထားမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ စကားေျပာေနရာေတြမွာ “ ” ေတြနဲ႔ တစ္ေၾကာင္းခ်င္းစီ မျပထားတဲ႔ အတြက္ စာဖတ္သူမ်ား အနည္းငယ္ မ်က္စိ ရႈပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုသာ ျဖစ္ခဲ႔ရင္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ တျခားေသာ တင္ျပခ်င္တာေလးေၾကာင္႔ ခြင္႔လႊတ္ျပီး ဖတ္ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။ ရသစာတမ္းမွာက လြဲျပီး ကၽြန္ေတာ္ တျခားအမ်ိဳးအစားေတြမွာ မကြန္႕ပါဘူး။
ဒီပို႔စ္ ၊ ရသစာတမ္းေလးမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အသံေတြကို အားထည္႔ျပီး ေရးထားတာ ျဖစ္လို႔ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု ကိုယ္႕ဖာသာ ဆန္းသစ္ထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေပးခ်င္တဲ႔ မက္ေဆ႔ မရခဲ႔ဘူး ဆိုရင္ ၊ စာေပေရးရာမွာ တင္ျပပံု ညံ့ဖ်င္းခဲ႔တယ္ ဆိုရင္ ဘယ္သူ႕ရဲ႕ အားနည္းခ်က္မွ မဟုတ္ဘဲ ၊ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ညံ့ဖ်င္း အားနည္းခ်က္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပခ်င္တဲ႔ အသံအားေတြကို စာဖတ္သူမ်ား ၾကားမိပါေစ။
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
“ ျငိမ္႔ ” ခနဲ ကားေရွ႕ဘီးက ေျမာက္တတ္သြားတယ္ ဆိုရင္ပဲ ေပါင္ေပၚကို တင္ျပီး စာေတြ ဖတ္ေနတဲ႔ စက္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေျမွာက္ကိုင္လိုက္မိတယ္။ အတတ္ျပီးသြားလို႔ ျပန္က်တယ္ ဆိုေတာ႔လည္း စက္ကေလးကို ေပါင္ေပၚကို ျပန္ျပီး မခ်ရဲေသး။ အသာေလး မထား ရေသးတယ္။ ေရွ႕ဘီး ေနာက္ဘီး ၊ ဘီး ႏွစ္ဘီး စလံုးက လမ္းေတြမွာ အျမန္ႏႈန္းကို ေလ်ာ႔က်ေအာင္ ခုခံထားတဲ႔ အခံုးေလးကို ေက်ာ္သြားမွ လက္ထဲက စက္ေလးကို ေပါင္ေပၚ ျပန္တင္ျပီး စာေလးကို ဆက္ဖတ္ရေတာ႔တယ္။
“ ဟူး ” ခနဲ သက္ျပင္းကို ခ်ျပီး ငါ႔ဘဝကလည္း မလြယ္ပါလား လို႔ ကိုယ္႔ဖာသာ ေတြ႕ရင္း ျပံဳးလိုက္မိတယ္။ ဒါေတာင္မွ ဒီက လမ္းေတြက အခုလို ခုခံထားတဲ႔ အခံုးေလးက လြဲျပီး ဒီမွာက လမ္းေတြက ေျဖာင္႔ျဖဴးေနတာ . . ၊ ေရႊျပည္က လမ္းေတြမွာသာ ဒီလို စာဖတ္ရရင္ လက္ထဲက စက္ေလးက ေပါင္ေပၚကို ျပန္မေရာက္ပဲ လက္ထဲမွာတင္ ေျမွာက္ထားရလို႔ ေတာထဲက လူရိုင္းေတြ ယစ္ပူေဇာ္ေတာ႔မဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဆိုရင္ ပင္႔ေျမွာက္ရသလို ျဖစ္ေနမယ္ ထင္တယ္။ အခုေတာ႔လည္း ၾကံဳသလို အဆင္ေျပ ရတာပါပဲ စာဖတ္ခ်င္ေတာ႔ ဒီလိုပဲ ဖတ္ရေတာ႔တာေပါ႔။
“ ရိပ္ ” ခနဲ ျမင္လိုက္ရတဲ႔ ကားအရွိန္ေၾကာင္႔ ကိုယ္႔ကားသမားကလည္း သူရဲ႕ ဟြန္းၾကီးကို နာနာ ဖိတီးတယ္။ အျပင္ကေတာ႔ မသိ ကိုယ္႔ကား ေခါင္းခန္းထဲကေတာင္ ေတာ္ေတာ္ကို ဆူညံသြားတယ္။ ဖတ္ေနတဲ႔ စာရဲ႕ အာရံုေတြကလည္း ဟြန္းသံေၾကာင္႔ ဘယ္ေရာက္ကုန္မွန္း မသိ။ ကိုယ္ ေခါင္းေထာင္ျပီး ကားမွန္ကေန အျပင္ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကလပ္က ျပန္လာတယ္ လို႔ ထင္ရတဲ႔ ကားႏွစ္စီး ျပိဳင္လုေမာင္းသြားၾကရင္း ကိုယ္႔တို႔ ကားေရွ႕က ျဖတ္လု ေမာင္းသြားၾကတယ္။
“ ေတာက္ ” ခနဲ တတ္ခတ္သံ နဲ႔ အတူ ပြစိပြစိ စကားေတြ စလာေတာ႔မဲ႔ ကိုယ္႔ကားက ဒရိုင္ဘာ “ ဆီဗား ” ကို ကိုယ္ကပဲ တျခားအလုပ္ကိစၥနဲ႔ စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းျပီး ေမးလိုက္ရေသးတယ္။ “ ေရာက္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ လိုေသးလား ဆီဗား။ ” “ အင္း. . . . ေနာက္ ႏွစ္ေကြ႔ ဆို ေရာက္ေတာ႔မွာပါ။ ” သူလည္း စကားျပန္ေျပာလိုက္ရလို႔ ခုနက ေဒါသ နည္းနည္းေလ်ာ႔သြားပံု ရတယ္။ “ ငါကလည္း ဒါ ပထမဦးဆံုး ညဘက္ လိုက္ဖူးတာ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင္႔ ေမးတာ ၊ ” “ ေန႕ဘက္ေရာ ေရာက္ဖူးလား။ ” “ အင္း . . ေန႔ဘက္က ၄ ၊ ၅ ေခါက္ေလာက္ ေရာက္ဖူးတယ္။ ” “ ေၾသာ္. .”
“ ေၾသာ္ ” ခနဲ စကားလံုးနဲ႔ ၊ အဲဒီလို အဆံုးသတ္ကာ ခဏေျပာျပီး သူေရာ ကိုယ္ေရာ ျပန္လည္ ျငိမ္သက္ကာ တိတ္ဆိတ္သြားျပီး သူလည္း သူ႕ဖာသာ ေရဒီယိုက ကုလား သီခ်င္းသံနဲ႔ ျငိမ္ျပီး ဆက္ေမာင္းလာတယ္။ ကိုယ္ကလည္း ကိုယ္႕ဖာသာ ဆက္ျပီး စက္ကေလးကို မ်က္ႏွာမူျပီး သူမ်ားေတြ ေရးတင္ထားတဲ႔ ဘေလာ႔က ပို႔စ္ေတြကို လိုက္ဖတ္လာခဲ႔တယ္။ ေလာ္ရီကား တစ္စီးရဲ႕ ဝိတ္အရေတာ႔ ျငိမ္သက္မႈ ဆိုတာ မရွိ။ ဖတ္ရတာ ကိုယ္႔အတြက္ အေတာ္ကို အေႏွာင္႔အယွက္ ျဖစ္ေစတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း. . . .
“ ေမွာင္ ” ခနဲ ျဖစ္သြားလို႔ အျပင္ကို ေဝ႔ၾကည္႔လိုက္ရင္ ေတာင္ကို ျဖတ္ေဖာက္ထားတဲ႔ လိုဏ္ဂူထဲ ဝင္ေနျပီ ဆိုရင္ ကိုယ္ ဖတ္ေနတဲ႔ စာမ်က္ႏွာကို မေျပာင္းရဲဘူး။ အရင္က အိမ္မွာ ၊ အလုပ္မွာလို သံုးခဲ႔ရတဲ႔ တည္ျငိမ္တဲ႔ Internet Connection မဟုတ္ေတာ႔ ၊ အခုက USB Stick Broadband Connection ဆိုေတာ႔ ပိတ္ေမွာင္မြန္းၾကပ္တဲ႔ ေနရာေတြမွာဆို သူကလည္း မွိတ္တုပ္ မွိတ္တုပ္ အလင္းေရာင္ေလးပါ ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ စာမ်က္ႏွာ ေျပာင္းလိုက္လို႔ကေတာ႔ Access Denied တို႔ ၊ The Connection Has Time Out တို႔ ျဖစ္ျပီသာ မွတ္။
“ ခ်က္ ” ခနဲ Comment ေရးျပီးလို႔ Publish Your Comment ကို ႏွိပ္လိုက္ျပီးမွ Access Denied တို႔ ၊ The Connection Has Time Out တို႔ ဒီလိုသာ ေပၚလာျပီ ဆိုရင္ ကိုယ္႔မွာ ရင္ခံရတယ္။ ေရးထားသမွ် Comment ေလးေတြလည္း ေပ်ာက္ခဲ႔တာ အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားျပီ။ ဒါဆိုရင္ လိုဏ္ဂူထဲက ထြက္ျပီး Connection ျပန္မိေအာင္ ေစာင္႔ရတာ ဘာမွနဲ႔ မတူဘူး။ ရင္. . .ေမာ. . တယ္. . .။ ဒါနဲ႔ပဲ သြားဖတ္မိတဲ႔ ေနရာေတြမွာ “ ကိုယ္႔ေျခရာေလး ” ေတြ မခ်န္ခဲ႔ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
“ လက္ ” ခနဲ Connection ေလး ျပန္မိလို႔ ဖတ္ထားတဲ႔ ပို႔စ္မွာ Comment ေရးမယ္ ၾကံေတာ႔မွ စီးလာတဲ႔ ကားက လမ္းခ်ိဳးတစ္ခုကို ဆြဲေကြ႕ ဝင္သြားတယ္။ ကိုယ္ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ႔ စက္ရံုကို ဝင္တဲ႔ ကြန္ကရစ္ခင္းလမ္းေပၚကို ေရာက္လာခဲ႔ျပီ။ စက္မႈဇံုရဲ႕လမ္း ၊ ကြန္ကရစ္ခင္းတဲ႔ လမ္းရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း အေဝးေျပးလမ္းမေပၚက လမ္းေတြလို မျဖဴးေတာ႔ဘူး။ ကိုယ္႔ေပါင္ေပၚက စက္ေလးကလည္း ျငိမ္ မလိုက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ ကိုယ္႔ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ မ ထားရမဲ႔ အတူတူေတာ႔ စက္ကို ပိတ္ျပီး သိမ္း လိုက္ရေတာ႔တယ္။
“ ကၽြီ ” ခနဲ အသံနဲ႔ အတူ စီးလာတဲ႔ ေလာရီကားက စက္ရံုတစ္ခု ေရွ႕ ဝန္းတံခါးမွာ ရပ္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ ဒီစက္ရံုက ေန႔လည္ဘက္ ကိုယ္ေရာက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ စက္ရံုပဲ။ Production အတြက္သာ အဓိက ရည္ရြယ္ထားတဲ႔ စက္ရံုဆိုေတာ႔ လမ္းပန္း အခ်က္အခ်ာ က်စရာ မလိုဘူး ဆိုတဲ႔ အခ်က္ေၾကာင္႔ ဒီလို အတြင္းဘက္ ဆိတ္ျငိမ္တဲ႔ စက္မႈဇံုထဲမွာပဲ တည္ရွိတယ္။ ေန႔ဆိုင္း ညဆိုင္း လည္ပတ္ေပမဲ႔ ညဆိုင္းကေတာ႔ ေန႔ဆိုင္းေလာက္ လူမ်ားမ်ား စားစား မရွိတာ ေသခ်ာတာေပါ႔။ ျပီးေတာ႔ အားလံုးက ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားသာ. . .။
“ အီ ” ခနဲ အသံနဲ႔ အတူ ဆီငတ္ေနတဲ႔ တံခါးက ဆြဲဆြဲငင္ငင္ ဒရြတ္တိုက္ကာ သူ႕လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ပ်င္းတိပ်င္းတြဲနဲ႔ လိမ္႔ထြက္သြားတယ္။ စက္ရံုဝန္းထဲကို လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ “ ကိုမိုးျမင္႔ ” က သူ႕ထံုးစံအတိုင္း ျပံဳးတံု႔တံု႔နဲ႔ စက္ရံုဝန္းတံခါးနားကို ေလွ်ာက္လာတယ္။ တကယ္ဆို သူ႕လက္က ရီမုကို ႏွိပ္ျပီး ေအးေဆး ဝန္းတံခါးကို ဖြင္႔လို႔ ရေပမဲ႔ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ရင္းကိုက ဒီလိုပဲ။ မ်က္ႏွာလြဲ ခဲပစ္ မလုပ္တတ္သလို သူမ်ားကို မခန္႔ေလးစား ျဖစ္မွာ စိုးတဲ႔ အတြက္ ခရီးဦးၾကိဳျပဳသလို ထြက္ၾကိဳတတ္တယ္။
“ ဝုန္း ” ခနဲ ေလာ္ရီတံခါးကို ပိတ္ျပီးမွ ျပန္ဖြင္႔ရင္း . . . “ သိုးကေလး . . .၊ ေဟ႔ေကာင္. .ထ . .ေရာက္ျပီ။ ” ဆိုျပီး လႈပ္ႏိႈးကာ ေလာ္ရီတံခါးကို ပိတ္ျပီး စက္ရံုဝန္းထဲကို လမ္းေလွ်ာက္ဝင္လာခဲ႔တယ္။ စက္ရံုထဲက ေလွ်ာက္လာတဲ႔ ကိုမိုးျမင္႔ နဲ႔ စက္ရံုဝန္း အလယ္မွာ ဆံုတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေလာ္ရီကို ေမာင္းလာတဲ႔ ဆီဗားကလည္း ေဘးနား ေရာက္လာတယ္။ “ ငါ ဘယ္မွာ ရပ္ထားရမလဲ၊ ” ဆီဗားက ေမးတယ္။ “ ရတယ္ ဆီဗား။ မင္းဖာသာ လြတ္ရာေနရာမွာ ရပ္ျပီး အိပ္ေနေတာ႔ ၊ ငါက ေတာ္ေတာ္ၾကာမွာ။ ပစၥည္းတင္ေတာ႔မယ္ ဆိုမွ မင္းကို ႏႈိးလိုက္မယ္။ ” လွ်ာကို ထုတ္ျပီး ေျပာင္ျပကာ “ အိုေက ” လို႔ ေျပာျပီး စက္ရံုထဲက ေနရာလြတ္တစ္ခုမွာ ဆီဗား ေလာ္ရီကို သြားျပီး ရပ္တယ္။
“ ရွပ္ ” ခနဲ ၊ ရွပ္ခနဲ ဖိနပ္ကို ရွပ္တိုက္ စီးသံနဲ႔ အတူ ေဘးကို “ သိုးကေလး ” ေရာက္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ သူ႕နာမည္က “ စိုးကေလး ”ပါ။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္ကို သြားသြား ကားေပၚကို ေရာက္ရင္ သံုးမွတ္တိုင္ထက္ ပိုမခံဘူး။ သူက အိပ္ေပ်ာ္သြားျပီ။ အိပ္တာမွ ေဘးက လူက မႏိႈးရင္ မထတမ္း “ သိုး ” ေနေအာင္ အိပ္တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ “ စိုးကေလး ” ကေန “ သိုးကေလး ” လို႔ နာမည္ရသြားတယ္။ သူက ကိုယ္နဲ႔ အတူ သြားရတာကို အရမ္းေပ်ာ္တဲ႔ သူ။ ဘာသယ္စရာ ရွိလဲ ၾကိဳက္တာ သယ္ခိုင္း မျငီးမျငဴလုပ္ေပးတယ္။ “ စစ္တာ ေဆးတာေတာ႔ မခိုင္းပါနဲ႔ အစ္ကိုရာ ၊ စိတ္ညစ္တယ္ မွားတာနဲ႔ မထူးဘူး။ ” လို႔ ေျပာတတ္တယ္။ သူစစ္ရင္လည္း လူက မလြတ္ဘူးေလ။
“ ေအး ” ခနဲ တိုက္လာတဲ႔ ေလေၾကာင္႔ ကိုယ္ မိုးေကာင္းကင္ကို ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကိုမိုးျမင္႔က “ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ ၊ မိုးရြာႏိုင္တယ္။ ” ဒီလို ေျပာတယ္။ “ မိုးရြာေတာ႔လည္း ေကာင္းတယ္ ကိုမိုးျမင္႔ရာ ၊ အခု တေလာ အရမ္းအိုက္ေနတာ။ ” သူကလည္း ေခါင္းျငိမ္႔ျပတယ္။ ျပီးမွ. . . “ အခု ဘယ္လို ေနလဲ ကိုေဇာ္ ၊ အဆင္ေျပရဲ႕လား။ ” ကိုယ္လည္း ေခါင္းကို မျငိမ္႔ျပျဖစ္ပါဘူး။ “ ဒီလိုပါပဲ ကိုမိုးျမင္႔ေရ ၊ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုရဲ႕ ေနာက္မွာေတာ႔ ေပးဆပ္ရတာေတြ ရွိတာေပါ႔ဗ်ာ။ ” သူကလည္း ေခါင္းကို ထပ္ျငိမ္႔တယ္။ “ ဒါေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ႔. . . . ”
“ စို ” ခနဲ ကိုယ္႔လက္ နဲ႔ ေခါင္းေပၚ မိုးဖြားေလးေတြ က်လာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္တို႔ စက္ရံုထဲကို ခပ္သြက္သြက္ ဝင္လိုက္ျပီးမွ ကိုမိုးျမင္႔က ဆက္ေျပာတယ္။ “ ကိုေဇာ္ QA ဘက္ကို ေျပာင္းလိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အံ့ၾသသြားတာ။ ” “ ဟုတ္တယ္ ကိုမိုးျမင္႔ အရင္ လုပ္ေနရတာက ကိုယ္နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္သလိုပဲ ၾကာေတာ႔ ခံစားလာရတယ္။ ဟိုးအရင္ကလည္း ဒီအလုပ္ပဲ ၄ ႏွစ္လုပ္ခဲ႔ေတာ႔ စိတ္ထဲမွာကို ေျပာင္းခ်င္လာတာ။ ” “ ေအးေလ . . ဒီလိုပါပဲ။ ”
“ ဆက္ ” ခနဲ သူ႕လက္က နာရီကို ပင္႔ၾကည္႔လိုက္ျပီး ကုိမိုးျမင္႔က ေျပာတယ္။ “ တစ္နာရီ ခြဲေနျပီ။ ကိုေဇာ္ ထမင္းစားျပီးျပီလား။ ” ကိုယ္လည္း ေခါင္းျငိမ္႔ျပလိုက္ျပီး . . . “ ဟုတ္ကဲ႔ . . ကိုမိုးျမင္႔ ကၽြန္ေတာ္ တီးတိုင္း မွာတင္ စားလိုက္တယ္။ ” “ ဒါဆို ထမင္းခ်ိန္က်ေတာ႔ေရာ။ ” ကိုယ္လည္း ခပ္ပါးပါးေလး ျပံဳးလိုက္ျပီး . . . . “ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ ဘေလာ႔က စာေတြ လိုက္ဖတ္တယ္ ကိုမိုးျမင္႔။ ” “ ေၾသာ္. . . ” ဆိုိုျပီး သူ ခပ္ေလးေလး ညည္းတယ္။
“ ဝွဴး ” ခနဲ သူ ေလပူေတြကို မႈတ္ထုတ္ျပီးေတာ႔ . . “ ကိုေဇာ္ ဘေလာ႔မွာ တင္ထားတာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ရုတ္တရက္ ဆိုေတာ႔ အံ့ၾသသြားတယ္။ ေနာက္ေန႕ ကိုေဇာ္ ဖုန္းဆက္ေတာ႔မွ ေျပာင္းလိုက္တယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရတာ။ ” “ ဟုတ္တယ္ ကိုမိုးျမင္႔။ ” “ ဒါေပမဲ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေတာ႔ ကိုေဇာ္႔ကို ေျပာရဦးမယ္။ ” “ ဟုတ္. . ေျပာေလ ကိုမိုးျမင္႔ ၊ ဘာမ်ားလဲ။ ” “ တျခားေတာ႔ မဟုတ္ပါဘုူးဗ်ာ။ ' ညွပ္မရတဲ႔ လက္မမ်ား ' ပို႔စ္အတြက္ပါ။ ”
“ ဖ်တ္ ” ခနဲ ကိုယ္ သူ႕ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူက လက္ကာျပျပီး . . . “ ေျပာမွာ တျခား မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ေက်းဇူးတင္တယ္ ေျပာမလို႔ပါ။ အဲဒီအေၾကာင္း ကိုေဇာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္ အၾကာၾကီး ထိုင္ေျပာျဖစ္တယ္ေနာ္။ ဒါေပမဲ႔ ကိုေဇာ္ ေရးလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေျပာတဲ႔ အေၾကာင္းေတြ မပါပဲ တျခားက အေၾကာင္းေလးေတြကို ထည္႔ေရးလိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာ စစ္မိလိုက္သလိုပဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ” “ ဟုတ္တယ္ ကိုမိုးျမင္႔ ၊ တကယ္ေတာ႔ ဒီပို႔စ္ဟာ ကိုမိုးျမင္႔ရယ္ ၊ အဲဒီအခ်ိန္က အစ္မတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလုပ္ကိစၥ အတြက္ရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ရည္ရြယ္ျပီး ေရးလိုက္တာပါ။ ”
“ ျငိမ္ ” ခနဲ သူျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္မွ တစ္ခုခုကို အတည္ ေျပာေတာ႔မယ္ ဆိုရင္ လုပ္ေနၾက ပံုစံ အတိုင္း သူ အေပၚကို ေမာ႔ၾကည္႔ျပီး “ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္မေတြ ညွပ္ဖို႔ ျဖစ္လာေတာ႔မွာပါဗ်ာ။ ” ကိုယ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာမိ သူကပဲ ဆက္ေျပာတယ္။ “ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ကုန္ လာျပီေလဗ်ာ။ ” ဒီစကားေျပာျပီးေတာ႔ သူနဲ႔ ကိုယ္ စကားေတြ တိတ္ဆိတ္သြားသလို အရာရာဟာလည္း မိုးရြာေနရင္းနဲ႔ ေျခာက္ကပ္သြားသလို တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ အျပင္မွာေတာ႔ မိုးေတြက ေစြေနသလို ၊ ေလာ္ရီကား ေခါင္းခန္းထဲမွာလည္း ဆီဗား က အိပ္ေပ်ာ္ေနမွာပဲ။
“ ေျဖာင္း ” ခနဲ သူ႕လက္ကိုသူ လက္ခုပ္တီးျပီး သတိေပး အားယူလိုက္သလို တစ္ခ်က္တီးျပီးမွ “ ကဲ . . ကုိေဇာ္လည္း စစ္စရာေတြ သြားစစ္လိုက္ဦးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အထဲကို သြားၾကည္႔လိုက္ဦးမယ္။ ” ကိုယ္လည္း ေခါင္းကို ျငိမ္႔ျပလိုက္ျပီး “ ဟုတ္ကဲ႔ ကိုမိုးျမင္႔ ။ ” သူက လွည္႔ထြက္သြားျပီးမွ တစ္ခ်က္ရပ္ကာ ျပန္လွည္႔ၾကည္႔ျပီး . . . “ တီးတိုင္းက်ရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ ထားလိုက္မယ္ဗ်ာ။ ရယ္ဒီမိတ္ဘူးေလးေတြ ရွိတယ္။ အျပင္မွာ စားမေနနဲ႔ေတာ႔။ အတူတူ စားၾကတာေပါ႔။ ” ကိုယ္လည္း ေခါင္းကို ျငိမ္႔လိုက္ျပီး “ ဟုတ္ကဲ႔ ။ ” တကယ္လည္း သူနဲ႔ ကိုယ္က အားနာျပီး ျငင္းေနရမဲ႔ သူမ်ိဳး မဟုတ္။
“ နင္႔ ” ခနဲ အေတာ္ေလးျပီး တြန္းရခက္ေအာင္ ပိတ္ေနတဲ႔ Rack ၾကားထဲက ပစၥည္းထည္႔ထားတဲ႔ လွည္းကို အားစိုက္တြန္းေနတုန္း “ သိုးကေလး ” ကေျပးလာျပီး တြန္းေပးရွာတယ္။ သူက ဒီလိုေတြ အားကိုးရတယ္။ တြန္းျပီးေတာ႔ ေျပာေသး “ ကိုေဇာ္ကလည္း လုပ္စရာ ရွိရင္ ေခၚပါဆိုမွ. . ” တကယ္ေတာ႔ သူက အျပစ္တင္တာ မဟုတ္ဘူး။ သူက လိုက္သာ လိုက္လာတာ ဘာမွ အလုပ္ရွိတာ မဟုတ္ ၊ သူ အလုပ္မရွိဘူး ဆိုျပီး တျခား တစ္ေယာက္ေယာက္က တိုင္လိုက္ရင္ ေနာက္ေန႔ သူ႔ ညဆိုင္းကေန ေျပာင္းရမွာ စိုးလို႔ . . .၊ သူ႕ကို အလုပ္ေပးေစခ်င္တာ တစ္ခုပါပဲ။ “ ေအးပါ . . . အခုက ရမလားလို႔ တြန္းၾကည္႔တာပါကြ။ အခု မင္းလာေတာ႔မွ အဆင္ေျပေတာ႔တယ္။ ”
“ ဟိ ” ခနဲ သူက သေဘာက်သြားတယ္။ ျပီးမွ အနားကို ပိုတိုးကပ္လာျပီး “ ကိုေဇာ္႔ကို တစ္ခု ေမးခ်င္တယ္။ ” ကိုယ္က ေခါင္းျငိမ္႔ျပျပီး “ ေမးေလ. . မင္းက လုပ္ျပန္ျပီ။ ” ဒီေတာ႔ သူက ေခါင္းကုတ္ျပီး . . . “ မဟုတ္ဘူးဗ်။ အဲဒီ ကိုမိုးျမင္႔ကို ကၽြန္ေတာ္က အရမ္းေၾကာက္တာ ၊ သူက အရမ္းတည္တယ္ဗ်။ အခုေတာ႔ ကိုေဇာ္ နဲ႔ ေလေပးေျဖာင္႔ေနလို႔ ဘယ္လို သိတာလဲ ေသခ်ာ ေမးခ်င္လို႔. . ” ဒီေတာ႔မွ ကိုယ္လည္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ “ ဒီလိုေလ . . သူက ဒီဘက္ စက္ရံုမွာ ညဆိုင္း ၊ အစ္ကိုက အစ္ကိုတို႔ စက္ရံုမွာ ညဆိုင္းဆိုေတာ႔ ညဖက္ အလုပ္ကိစၥ ရွိရင္ သူနဲ႔ ဖုန္းလွမ္းဆက္ျပီး ေျပာရတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ၾကာလာေတာ႔ ခင္သြားတာပါ။ ”
“ အိ ” ခနဲ သူ႔ရဲ႕ ဇက္ေလးကို ပုလိုက္ရင္း “ သူက ရုပ္ၾကီးတည္ျပီး အေျပာကလည္း ျပတ္တယ္ဗ်။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ေရွ႕ဆို တုန္ေနေအာင္ ေၾကာက္တာ။ ” ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ သူ႕ကို ဆက္ျပီး မရွင္းျပျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး။ “ ဟိုဂ်ပ္ထဲက TRB ၊ CLS ေတြကို ႏွစ္စုခြဲထားလိုက္။ ျပီးမွ အစ္ကို လာခဲ႔မယ္။ ” “ ဟုတ္ကဲ႔။ ” သိုးကေလးက တကယ္ကို ဖင္ေပါ႔တယ္။ လုပ္တာ ကိုင္တာလည္း ေစတနာ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ငယ္ေသးလို႔ စိတ္ဝင္တစား မလုပ္တတ္တာပဲ ရွိတယ္။ သူေျပာတဲ႔ ကိုမိုးျမင္႔. . . ဆိုတာက . . .
“ ေဝ႔ ” ခနဲ ကိုယ္ အတိတ္ကို ခဏျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ကိုမိုးျမင္႔က ကိုယ္႔ထက္ အသက္ ၅ ေက်ာ္ၾကီးသူ တစ္ေယာက္ ဒီစက္ရံုမွာေတာ႔ ညဖက္ စူပါဗိုက္ဇာ အျဖစ္ထက္ မကသူ တစ္ေယာက္ပါပဲ။ ညဆိုင္းမွာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အားလံုးကို ၾကီးၾကပ္ဖို႔ သူ႕တစ္ေယာက္ထဲကို ထားထားတာ။ ႏိုင္ငံသားေတာင္မွ တစ္ေယာက္မွ မရွိ။ သူ ဒီ Production နဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ သူ မသိတာ ဘာမွ မရွိေလာက္ေအာင္ အရာရာ တတ္သိ ကၽြမ္းက်င္သူ တစ္ေယာက္။ သူေဌးကလည္း သူျပီးရင္ အကုန္ျပီးေအာင္ ညဆိုင္းမွာ လႊဲထားတယ္။ သူကလည္း သူမ်ားရဲ႕ အမွားကို သြန္သင္ျပသျပီး ကိုယ္တိုင္ အမွားကင္းေအာင္ ၾကိဳးစားေနသူ တစ္ေယာက္။ သူ႔ရဲ႕ ထုူးျခားခ်က္ကေတာ႔ သူပို႔လိုက္တဲ႔ ပစၥည္း ကိုယ္ ဒီဘက္က လက္ခံရင္ တစ္ခါမွ မွားပါလာတာ ၊ ေလ်ာ႔႔ပါလာတာ ၊ ပိုပါလာတာ တစ္ခုမွ မျဖစ္ဖူးဘူး။
“ ေထာက္ ” ခနဲ မီးေခ်ာင္းကို ဖြင္႔လိုက္ျပီး Rack ေတြၾကားက ပစၥည္းေတြကို စစ္ဖို႔ ဝင္လိုက္ေတာ႔ ပစၥည္းေတြ ဒီေလာက္မ်ားမ်ားနဲ႔ ျပည္႔ေနမယ္ လို႔ မထင္မိ ၊ ဒါနဲ႔ အလုပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ အာရံုေရာက္သြားတယ္။ Rack ေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခုၾကားမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ႔ ဖိုင္တြဲေတြကို တစ္ခုခ်င္းစီ ျဖဳတ္ျပီး ထည္႔ထားတဲ႔ ပစၥည္းေတြနဲ႔ တိုက္စစ္ျပီး ေရၾကည္႔ ၊ စစ္ၾကည္႔ ၊ တစ္ခုခ်င္းစီရဲ႕ အရည္အေသြးကို ပ်မ္းမွ် စစ္ၾကည္႔တယ္။ အားလံုး Accept လုပ္ႏိုင္စရာေတြခ်ည္းပါပဲ ဒါေၾကာင္႔ အားလံုးမွာ QA Passed တုံးေလး ထုလိုက္တယ္။
“ ေဝါ ” ခနဲ အသံန႔ဲ အတူ မိုးက ပုိသည္းလာတယ္။ အထဲမွာကေတာ႔ ေအးစိမ္႔စိမ္႔နဲ႔ အတူ ေနလို႔ ေကာင္းပါတယ္။ သိုးကေလးကို တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည္႔ေတာ႔ သူ ပစၥည္း ႏွစ္မ်ိဳး ခြဲတာ မျပီးေသးဘူး။ ကိုမိုးျမင္႔ကို လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူက သူ႔အလုပ္စားပြဲမွာ ထိုင္ျပီး စာရြက္ေပၚမွာ ေပတံေလးတင္ျပီး ေဘးက ဂဏာန္းေပါင္းစက္နဲ႔ စာရင္းေတြ ေပါင္းေနတယ္။ ကိုယ္ သူတို႔ ညဆိုင္းသမားေတြ လုပ္ရထားတဲ႔ ပစၥည္းေတြဘက္ကို ထြက္လာျပီး ပစၥည္းေတြကို ေလာ႔လိုက္ စစ္ေနမိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ညဆိုင္း ပစၥည္းထုတ္အားကလည္း လိုခ်င္တဲ႔ Target ထက္ကို ပိုေနတာပါလား။
“ တီ ” ခနဲ အသံနဲ႔ အတူ နံရံမွာ တပ္ထားတဲ႔ ဘဲလ္သံက ထျမည္တယ္။ ကိုယ္ ဖုန္းက နာရီကို ထုတ္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ၃ နာရီထိုးျပီ ဆိုတာကို ျပတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္တို႔မွာက သီးသန္႕ နားခ်ိန္ရယ္ ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အလုပ္ျပတ္မွ ေသာက္စားရင္လည္း ျပႆနာ မရွိပါဘူး။ ကုိယ္႔ရဲ႕ ဗိုက္ကလည္း ဆာျခင္း အေၾကာင္းကို အူမၾကီးက သတင္း မပို႔ေသးဘူး။ ကိုယ္႔ဖာသာ ဆက္ျပီး စစ္လိုက္ဦးမယ္။ အလုပ္မွာ လုပ္ေနတဲ႔ ႏိုင္ငံမ်ိဳးစံုက ႏိုင္ငံျခားသားေတြကေတာ႔ သူတို႕ရဲ႕ တီးတိုင္း အတြက္ အလုပ္က စက္ေတြကို ရပ္ျပီး တစ္ခုခု စားဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခု ေသာက္ဖို႔ အျပင္ကို ထြက္သြားၾကတယ္။
“ စီ ” ခနဲ ဆို ဖိုးစီ ဆိုသလို သိုးကေလးကလည္း ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ လူခင္ကေတာ႔ တကယ္ကို ေပါတယ္။ ဒီစက္ရံုက လူေတြ အားလံုးနဲ႔လည္း သူက အေတာ္ကို ခင္ပါတယ္။ သူေၾကာက္တာ ကိုမိုးျမင္႔ တစ္ေယာက္တည္းကိုပါပဲ။ “ ကိုေဇာ္ ” ေခၚသံလိုလို ၾကားမိလို႔ ကိုယ္ ေနာက္ကို လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ “ သိုးကေလး ” က ေခၚေနတာ . . “ ကိုမိုးျမင္႔က ေျပာတယ္ ၊ ကိုေဇာ္ စစ္တာ ျပီးရင္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ စားရေအာင္တဲ႔ သူအဆင္သင္႔ ျပဳတ္ထားမယ္တဲ႔။ အလုပ္ျပီးမွ လာစားပါတဲ႔။ ” ကိုယ္လည္း သိုးကေလးကို ေခါင္းျငိမ္႔ျပလိုက္ျပီး “ ေအးေအး. . ခဏေန အစ္ကို လာခဲ႔မယ္။ ”
“ ခ်ာ ” ခနဲ သိုးကေလး လွည္႔ထြက္သြားျပီးမွ ကိုယ္လည္း သတိရတယ္။ “ သိုးကေလး. . .” ကိုယ္ေခၚလိုက္ေတာ႔ သူ ေျခေထာက္ကို ဘရိတ္အုပ္ျပီး လွည္႔ၾကည္႔တယ္။ “ ဗ်ာ။ ” “ အစ္ကို အခုမွ သတိရတယ္ကြာ။ မိုးကေတာ႔ ဖြဲဖြဲက်ေနေသးတယ္။ ေလာ္ရီကားေခါင္းထဲက အစ္ကို႕စက္ေလးကို ယူျပီး ကိုမိုးျမင္႔ အခန္းထဲမွာ ဘတ္ထရီ ခ်ာဂ်ာ သြင္းထားလိုက္ပါဦးကြာ။ တစ္လမ္းလံုး စာဖတ္လာေတာ႔ အားနည္းေနေလာက္ျပီ။ အစ္ကိုလည္း ေမ႔ေနတယ္။ ” သိုးကေလး ေခါင္းျငိမ္႔ရင္း. . . “ ဟုတ္ကဲ႔ ကိုေဇာ္။ ” ဆိုျပီး လွည္႔ထြက္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ ကိုယ္လည္း ေမ႕ေနတာ အျပန္လမ္းမွာ ဒါေလးနဲ႔ပဲ စာဖတ္ရမွာ။
“ ဖတ္ ” ခနဲ ဒီေလာ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ပစၥည္းေတြကို စစ္ျပီးလို႔ Passed တံုးကို ထုျပီးေတာ႔ ကိုယ္ ထိုင္ရာကေန မတ္တပ္ရပ္ျပီး ေနာက္ကို လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ စက္ရံုေရွ႕မွာ ပန္ကာ တစ္ခုကို လူေတြ ဝိုင္းေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ စက္ရံုသံုး ပန္ကာ ဆိုေတာ႔ ၁၈ လက္မ ရွိတဲ႔ ပန္ကာ ဒလက္ၾကီးနဲ႔ ေလအား ေကာင္းလွတယ္။ သူတို႔ ဘာလုပ္ေနပါလိမ္႔လို႔ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ . . . တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ကိုယ္စီ ကိုယ္ငွ ေျခာက္ဆြဲဘူးေလးေတြကို ကိုင္ထားရင္း ေရေႏြးရဲ႕ အပူ ျမန္ျမန္ ေလ်ာ႔သြားေအာင္ ပန္ကာေလက တိုက္တဲ႔ ေလေအးေပးျပီး အေအးခံေနၾကတာပါပဲ။
“ ဝွီ ” ခနဲ ၊ ဝွီခနဲ တိုက္ေနတဲ႔ ပန္ကာရဲ႕ ေရွ႕မွာ အားလံုးရဲ႕ လက္ေတြက ေရာက္ေနျပီး သူတို႔ရဲ႕ ေခါက္ဆြဲဘူးေလးေတြကို အေအးခံေနတာကို ကိုယ္ ခပ္ေဝးေဝးကေန လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ လူေတြက မ်ားလွေပမဲ႔ လက္ေတြသာ ပန္ကာေရွ႕ကို သြားျပီး ကိုယ္႔ဘူးေလးေတြကို အေအးခံေနေတာ႔ သူ႕ေနရာနဲ႔ သူဆန္႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္ထူးထူးျခားျခား ျမင္ေနရတာက ကိုမိုးျမင္႔က သူမ်ားေတြလို ပန္ကာေရွ႕ကေန ပန္ကာေလကို ခံျပီး အေအးခံ မေနဘူး။ သူက ေနာက္ေန ေခါက္ဆြဲဘူးေလးကို ထားျပီး အေအးခံေနတယ္။ “ အေရွ႕မွာ လူေတြ မ်ားေနလို႔ ၊ သူက သူ႕လူေတြကို ဦးစားေပးျပီး ေရွာင္ေပးတာလား ” ကိုယ္ကေတာ႔ ဒီလိုပဲ ထင္လိုက္မိတယ္။
“ သုတ္ ” ခနဲ ၊ သုတ္ခနဲ ကိုယ္စားႏိုင္တဲ႔ အပူခ်ိန္ ေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္ဆိုရင္ ပန္ကာေရွ႕မွာ ေလတိုက္ခံျပီး အေအးခံေနတဲ႔ သူတို႔ လက္ေတြ ရုတ္သြားျပီး ေဘးနားက ထိုင္ခံုေတြ ၊ စားပြဲေတြေပၚမွာ တတ္ျပီး စားၾကတယ္။ ကိုယ္ ပန္ကာနားေရာက္ေတာ႔ ပန္ကာေရွ႕မွာ အေအးခံေနတဲ႔ သူ သံုးေယာက္နဲ႔ ပန္ကာ ေနာက္မွာ အေအးခံေနတဲ႔ ကိုမုိးျမင္႔ ပဲ ရွိေတာ႔တယ္။ “ ကိုေဇာ္. . ဟိုမွာ ကိုေဇာ္႔အတြက္ ေခါက္ဆြဲဘူးက. . . ” ကိုယ္လွမ္းၾကည္႔ေတာ႔ ေဘးက စားပြဲေပၚမွာ အဖံုးေလး ပိတ္ထားတဲ႔ ေခါက္ဆြဲဘူးေလးကို ေရေႏြး ထည္႔ထားျပီးသား ေတြ႕ရတယ္။
“ ေစြ႔ ” ခနဲ ကိုယ္မျပီး ယူလိုက္ေတာ႔ ေရေႏြးက ခပ္ေႏြးေႏြးထပ္ ပိုျပီး ပူေနေသးတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ပန္ကာ ေရွ႕ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ပန္ကာေလ အတိုက္ခံျပီး အေအးခံေနသူ သံုးေယာက္နဲ႔ ပန္ကာေနာက္က အေအးခံေနသူ ကိုမိုးျမင္႔ကို ကိုယ္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ပန္ကာေရွ႕မွာ လူနည္းသြားျပီပဲ ၊ ဒါကို သူက ဘာလို႔ ပန္ကာေရွ႕ကို ေျပာင္းျပီး အေအးမခံတာလဲ။ ဘာရယ္ မဟုတ္ပဲ ကိုယ္ကလည္း ေမးမိသြားတယ္။ “ ကိုမိုးျမင္႔ ဘာျဖစ္လို႔ ပန္ကာေရွ႕မွာ အေအးမခံဘဲ ပန္ကာ ေနာက္ကေန အေအးခံေနတာလဲ။ ”
“ ဟက္ ” ခနဲ သူက တစ္ခ်က္ ရယ္လိုက္ျပီး “ ေနာက္မွ ေျပာျပမယ္ ကိုေဇာ္ရာ။ ” ဆိုျပီး သူက သူ႕လက္ထဲက ေခါက္ဆြဲဘူးေလးကို ခရင္းေလးနဲ႔ ေမႊရင္း စစားတယ္။ ကိုယ္႔လက္ထဲက ေခါက္ဆြဲကလည္း သိပ္ေတာ႔ မပူေတာ႔ပါဘူး။ စားလို႔ေကာင္းတဲ႔ အခ်ိန္ဆိုေတာ႔ ကိုယ္လည္း အေအးမခံေတာ႔ပဲ ဒီအတိုင္းပဲ ခရင္းေလးနဲ႔ ေမႊျပီး စ စားလိုက္တယ္။ “ အာ. . . ကိုမိုးျမင္႔ကလည္း ေျပာစရာ ရွိရင္ အခု ေျပာဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သတိရတာေပါ႔။ ” ပန္ကာေရွ႕မွာ အေအးခံေနၾကတဲ႔ ေကာင္ေလး သံုးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။ ေျပာရင္း သူတို႔ လက္ထဲက ေခါက္ဆြဲဘူုးေလးေတြကို သူတို႔စားႏိုင္တဲ႔ အပူခ်ိန္ ေရာက္လို႔ စစားတယ္။
“ ရွဴး ” ခနဲ ပူသြားလို႔ ထင္တယ္ ေလကို တစ္ခ်က္ စုပ္သြင္းျပီး “ ဘာကို ေျပာျပရမွာလဲကြ။ ” ဆိုျပီး သူက ခုနက ေကာင္ေလးကို လွမ္းေမးတယ္။ ဒီေတာ႔ ေကာင္ေလးက . . “ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ေနတိုင္း စားေနၾကပဲေလ။ စားတိုင္းလည္း ကိုမိုးျမင္႔က ပန္ကာ ေနာက္ကေနပဲ အေအးခံတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အေရွ႕မွာ လူေတြ မ်ားေနလို႔ ေနာက္ကေန အေအးခံေနတယ္ ထင္ေနတာ အခုမွ ကိုေဇာ္ ေမးလို႔ တျခား အေၾကာင္း ရွိတယ္ ဆိုတာ သိတာ ၊ ဒါကို ေျပာျပဗ်ာ။ ” သူက ေခါင္းကို တစ္ခ်က္ ခါရင္း. . “ တခ်ိဳ႕ဟာေတြက ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆ ဆိုေတာ႔ ေျပာျပလို႔ အေတြး မတူရင္ ေပါေတာေတာ ျဖစ္သြားမွာ စိုးလို႔ မေျပာတာပါကြာ။ ”
“ ကၽြတ္ ” ခနဲ ေကာင္ေလးက စုတ္သတ္ျပီး . . “ ေျပာျပပါဗ်ာ ကိုမိုးျမင္႔ၾကီးကလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သိရတာေပါ႔။ အေတြး တူတူ ၊ မတူတူေပါ႔ ၊ ကိုမိုးျမင္႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ ၾကီးေတာ႔ ဗဟုသုတ တစ္ခုခုေတာ႔ ရမွာပဲ။ ” သူက စားေနတဲ႔ ေခါက္ဆြဲဘူးေလးထဲက ခရင္းေလးကို ေခါက္ဆြဲဘူးေလးထဲ ထည္႔ျပီး . . “ တခ်ိဳ႕ဟာက်ေတာ႔ မေျပာတာက ေကာင္းတယ္ကြ။ ဒါေၾကာင္႔. . . . ” ေကာင္ေလးကလည္း အတင္းပဲ. . “ ေျပာျပပါဗ်ာ။ ကိုမိုးျမင္႔ကလည္း သိခ်င္ပါတယ္ ဆိုမွ ေစ်းကိုင္ေနျပန္ျပီ။ ” သူက ေခါင္းကို ခါျပရင္း . . “ ငါက ေစ်းမကိုင္တတ္ပါဘူးကြာ။ မင္းတို႔ သိပါတယ္။ ”
“ ရုတ္ ” ခနဲ ကိုယ္က ကိုယ္႔လက္ကို ေရွ႕ကို ဆန္႕တန္းျပီး သူတို႔ၾကားကို ကန္႕လန္႔ ျဖတ္တားျပီး . . “ ကဲပါ.. . ကိုမိုးျမင္႔ရယ္။ ေကာင္ေလးေတြ သိခ်င္ေနသလို ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သိခ်င္ေနတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ေျပာျပလိုက္ပါဗ်ာ။ ” ဒီေတာ႔ သူက လက္က်န္ေနတဲ႔ ေခါက္ဆြဲကို ဘူးေလးထဲကေန ခရင္းေလးနဲ႔ ေကာ္စားလိုက္ျပီး . . “ အင္း . . ေျပာဆိုေတာ႔လည္း ေျပာရတာေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီလိုဗ်. . . ” ဆိုျပီး ဘူးေလးထဲက အရည္ လက္က်န္ေတြကို အကုန္ ေစာင္းေသာက္လိုက္တယ္။
“ ဝဲ ” ခနဲ တစ္ခ်က္ၾကည္႔လိုက္ျပီး “ ဒီလိုဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စက္ရံုက သံထည္ေတြနဲ႔ လုပ္တဲ႔ စက္ရံုဆိုေတာ႔ ဝရိန္ေဆာ္တာတို႔ ၊ ေခ်ာေအာင္ ေက်ာက္စက္တိုက္ရတာတို႔ အခ်ိန္ျပည္႔လုပ္ေနရတာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ႔ အျမဲတမ္းလိုလိုက စက္ရံုထဲမွာ ဝရိန္မီးခိုးေတြ ၊ ေညာ္ေတြ ၊ ေက်ာက္စက္က ထြက္တဲ႔ အမႈန္႕ေတြ ၊ တျခား ဖုန္ေတြက အျမဲတမ္း လြင္႔ေနတာဗ်။ ကိုေဇာ္တို႔က Marketing ပဲ ဆိုေတာ႔ ဘာမွ မရွိပဲ အျမဲတမ္း သန္႔ျပန္႔ေနတာေပါ႔ဗ်ာ။ အဲ. . . သူမ်ားေနရာမွာ လိုက္ျပီး ပစၥည္းဆင္ေပးတာကိုေတာ႔ ထားလိုက္ေတာ႔၊ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ စက္ရံုက Production ဆိုေတာ႔ အျမဲတမ္း ဖုန္ေတြ ၊ အမႈန္ေတြက လြင္႔ေနတာ. . ၊ ”
“ ဟမ္း ” ခနဲ သူက ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ ရွင္းျပီး ဆက္ေျပာတယ္။ “ ဒါေၾကာင္႔ ကိုေဇာ္ စဥ္းစားၾကည္႔ေလ။ ပန္ကာ ဆိုတာ အေနာက္က ေလကို စုပ္တယ္။ အေရွ႕ကို ေလကို မႈတ္ထုတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ဒီေတာ႔ ေလထဲမွာ ပ်ံ႕လြင္႔ေနတဲ႔ အမႈန္ေတြ ၊ ဖုန္ေတြက ပန္ကာက အေနာက္က စုပ္ျပီး အေရွ႕က ထုတ္လိုက္မွေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္သာ ေခါက္ဆြဲဘူးကို အေရွ႕မွာ ေအးေအာင္ ေလသလပ္ခံရင္ ဖုန္ေတြ ၊ အမႈန္ေတြကို ဝင္ေအာင္ လုပ္တာနဲ႔ တူမေနဘူးလား။ ”
“ ဟာ ” ခနဲ ကိုယ္ေရာ ၊ ေဘးက စားေနတဲ႔ ေကာင္ေလးေတြေရာ အာေမဋိတ္ေတြ ထြက္လာတယ္။ သူက ဆက္ေျပာတယ္. . . “ တကယ္ေတာ႔ဗ်ာ။ ပန္ကာ ေလတိုးတာကို လူေတြက ခံစားရလို အဲဒီေရွ႕မွာ အေအးခံရင္ အေအးျမန္မယ္ လို႔ ထင္ေနၾကတာ။ အေနာက္က ေလကို စုပ္မွ အေရွ႕ကို ထြက္မယ္ ဆိုတာကို မစဥ္းစားမိၾကဘူး။ ေခါက္ဆြဲဘူးထဲက အပူကို ပန္ကာေရွ႕က ထြက္တဲ႔ ေလနဲ႔ တိုက္ထုတ္မွ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ပန္ကာေနာက္ကေနျပီးေတာ႔လည္း ေခါက္ဆြဲဘူးထဲက အပူကို စုပ္ခိုင္းလိုက္ရင္လည္း ေအးသြားတာပါပဲ။ ဒါကို လူေတြက သတိမထားမိေတာ႔ ပန္ကာေရွ႔မွာ ေလတိုးခံေနမွ ေအးမယ္ ထင္ေနတာေလ။ ဒီေတာ႔ဗ် ေလထဲမွာ ပ်ံ႕လြင္႔ေနတဲ႔ ဖုန္ေတြ ၊ အမႈန္ေတြကိုလည္း သူတို႔ စားမဲ႔အထဲ ဝင္ခိုင္းသလို ျဖစ္ေတာ႔တာေပါ႔ဗ်ာ။ ”
“ ေထာက္ ” ခနဲ ေဘးမွာ စားေနတဲ႔ ေကာင္ေလး သံုးေယာက္ ၊ စားေနတဲ႔ ေခါက္ဆြဲဘူးေတြထဲကို ခရင္းေတြ ပစ္ထည္႔လိုက္ျပီး သူတို႔ စားေနတာက ဖုန္ေတြ ၊ အမႈန္႕ေတြ ဝင္ေနျပီလားလို႔ ျပဴးတူး ျပဲတဲ ငံုၾကည္႔တယ္။ “ ဒါေၾကာင္႔ ငါက မေျပာခ်င္တာေပါ႔ကြ။ သူမ်ားစားေနတာကို မေကာင္းတာေတြ စားေနတယ္ ဆိုျပီး ေျပာသလို ျဖစ္ေနမွာ စိုးလို႕။ ” သူက ဒီလို ဆက္ေျပာတယ္။ “ ဟာဗ်ာ ၊ ကိုမိုးျမင္႔ကလည္း မထင္ပါဘူးဗ်ာ။ ဒါေပမဲ႔ ဟိုးအရင္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဒီလို ရွင္းျပရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပန္ကာေရွ႕မွာ ဘယ္အေအးခံပါ႔မလဲ။ ”
“ ခါ ” ခနဲ သူက သူ႕ေခါင္းကို ခါလိုက္ျပီး . . . “ မဟုတ္ဘူးကြ ၊ မင္းတို႔က အခုမွ ေသခ်ာ စဥ္းစားျပီး လက္ခံလို႔ ၊ တကယ္လို႔သာ မင္းတို႔ စ စားကတည္းက ငါက ဒီလို ေျပာလိုက္ရင္ မင္းတို႔က ငါ႔ကို အရာရာ ေတြးေၾကာက္ေနတဲ႔ “ လူ႔ငေၾကာင္ၾကီး ” ဆိုျပီး ကြယ္ရာမွာ ေျပာလာလိမ္႔မယ္။ ဘာလို႔လဲ သိလား။ ” ကိုယ္ အပါအဝင္ အားလံုး ေခါင္းခါျပလိုက္ၾကတယ္။ ဒီေတာ႔မွ သူက ဆက္ေျပာတယ္။ “ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ . . . ငါ အရင္က လူေတြကို ဒီလို ေျပာျပဖုူးလို႔ပဲ။ သူတို႕က ဒီေလာက္မ်ား ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ဆိုျပီး ငါ႔ ေနာက္ကြယ္မွာ အတင္းတုပ္ ၾကေတာ႔တာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ငါလည္း ဘာမွ မေျပာေတာ႔တာ။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ငါ႔လို မလုပ္ခိုင္းပါဘူး။ ငါက ငါ႔ဖာသာ စဥ္းစားမိသလိုေလး လုပ္ၾကည္႔တာပါပဲ။ ”
“ ဝုန္း ” ခနဲ မုိးက ခ်ဳံးလိုက္တယ္။ အျပင္ကို ကိုယ္ လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ မိုးက တိတ္ေနျပီ။ မိုးအတိတ္ လကၡဏာ ျပတဲ႔ အေနနဲ႔ မိုးခ်ံဳးေပးသြားတာ ထင္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ “ တီ ” ဆိုတဲ႔ အသံနဲ႔ အတူ တီးတိုင္း အခ်ိန္က ျပည္႔သြားတယ္။ ေဘးက ေကာင္ေလး သံုးေယာက္က သူတို႕ လက္ထဲမွာ ေအးေနျပီ ျဖစ္တဲ႔ ေခါက္ဆြဲဘူးထဲက ေခါက္ဆြဲေတြကို ဆက္ပဲ စားရႏိုးႏိုး ၊ သြန္ပဲ ပစ္ရႏိုးႏိုး ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွ အမိႈက္ပံုးထဲ ပစ္လုိက္တာ ကိုယ္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူတို႔ စိတ္ထဲမွာ စားေနရင္းကို မသန္႕ေတာ႔ဘူး ဆိုတာလို ျဖစ္သြားတာကိုး။
“ လြင္႔ ” ခနဲ ကိုယ္အားစိုက္ ပစ္လိုက္တဲ႔ ေခါက္ဆြဲဘူး အလြတ္ေလးက အမိႈက္ပံုးထဲ ဝင္သြားတယ္။ ကိုယ္လည္း အလုပ္ဆက္လုပ္ဦးမွ အခုေတာင္မွ မနက္ ၃ နာရီခြဲေနျပီ။ ျပီးေတာ႔ ဒီက သယ္စရာ ရွိတာေတြ ယူျပီး ကိုယ္႔စက္ရံုကို ျပန္ရဦးမယ္။ တစ္ေလာ႔ျပီး တစ္ေလာ႔ ကိုယ္စစ္ျပီး ဒီေန႔ စာရင္းကို ကိုမိုးျမင္႔ဆီကို အပ္ျပီးေတာ႔ မနက္ ၄ နာရီခြဲေနျပီ။ “ ကိုမိုးျမင္႔ေရ . . ကၽြန္ေတာ္တို႔ စက္ရံုအတြက္ တင္စရာ ရွိတာေတြ တင္ေတာ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္လိုက္ဦးမယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္က်မွ ေတြ႕ၾကတာေပါ႔။ ” သူက သူ႕စားပြဲက ထလာျပီး Forklift ကို ေမာင္းျပီး ကိုယ္႔စက္ရံုအတြက္ ပို႔မဲ႔ ပစၥည္းေတြကို ယူျပီး ေလာ္ရီကားေပၚ တင္ေပးတယ္။
“ ျငိမ္႔ ” ခနဲ ေလာ္ရီက ျဖစ္သြားလို႔ ထင္တယ္ ဆီဗား ႏိုးလာျပီး ကားေခါင္းခန္းထဲက ထြက္လာတယ္။ “ ျပီးျပီလား။ ” ကိုယ္လည္း ေခါင္းျငိမ္႔ျပလိုက္ျပီး . . . “ ျပီးျပီ. . . ပစၥည္း တင္ျပီးရင္ ထြက္မယ္။ ” ကိုမိုးျမင္႔ ပစၥည္းေတြကို ေလးေခါက္တင္ျပီးေတာ႔ ေလာ္ရီေနာက္ဖက္မွာ ျပည္႔ေနျပီ။ ဒါဆို ယူရမဲ႔ စာရင္း အတိုင္းလည္း ကြက္တိပဲ။ ကိုယ္တို႔ ျပန္ဖို႔ အဆင္သင္႔ျဖစ္ျပီ။ “ သြားေတာ႔မယ္ ကိုမိုးျမင္႔ ၊ ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္ဗ်ာ။ ” သူကလည္း ေခါင္းျငိမ္႔ လက္ျပကာ . . “ အိုေက . . ကိုေဇာ္ ၊ ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္။ ” ကိုယ္လည္း လက္ျပျပီး ေလာ္ရီေခါင္းခန္းေပၚကို တတ္မယ္ လုပ္ေတာ႔ “ သိုးကေလး ” က ကိုယ္႔စက္ေလး ကိုင္ျပီး ေရာက္လာတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ကိုယ္ ေမ႕ေတာ႔ မလို႔။ ဒါေတြ သိုးကေလးက အားကိုးရတာ. . .။
“ ဗြမ္း ” ခနဲ ေရဘံုဘိုင္ကေန မ်က္ႏွာ သစ္ျပီး ဇက္ပိုးကို တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ဆီဗားက ရိုက္ျပီး ေလာ္ရီ ေခါင္းခန္းေပၚ တတ္လာေတာ႔ ကိုယ္တို႔ စက္ရံုကို ျပန္ဖို႔ အားလံုး အဆင္သင္႔ ျဖစ္ေနျပီ။ ကားစထြက္ေတာ႔ ကိုယ္ စက္ေလးကို မဖြင္႔ရဲေသးဘူး။ ဒီလမ္းက မေကာင္းေသးဘူးေလ။ စက္မႈဇံုရဲ႕ ကြန္ကရစ္လမ္း ဆိုေတာ႔ ႏိုင္လြန္လမ္းလို မျဖဴးဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ႏိုင္လြန္လမ္းေပၚ ေရာက္တာေတာင္မွ ကိုယ္႔မွာ အေတြးတခ်ိဳ႕က ျငိေနလို႔ ကိုယ္ စက္ေလးကို ဖြင္႔ျပီး နက္ထဲ မဝင္ျဖစ္ဘူး ျဖစ္တယ္။ ေဘးနားက သိုးကေလးကေတာ႔ ထံုးစံ အတိုင္း သိုး ေနရွာျပီ။ ကိုယ္႕စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတာကို ကိုယ္လုပ္ခ်င္လာတယ္။ ကိုယ္႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ဖုန္းကို ထုတ္ျပီး နံပါတ္ တစ္ခုကို ႏွိပ္လိုက္တယ္။
“ တူ ” ခနဲ ၊ တူခနဲ အသံရွည္ ႏွစ္ခ်က္ အျပီးမွာေတာ႔ တစ္ဖက္က ကိုင္တယ္။ “ ကိုေဇာ္ ဘာက်န္ေနေသးလို႔လဲ။ ” ကိုမိုးျမင္႔ ဖုန္းထဲကေန လွမ္းေမးတယ္။ “ ပစၥည္းကေတာ႔ မက်န္ဘူး ကိုမိုးျမင္႔ ၊ ေျပာစရာေလး က်န္ေနလို႔ လွမ္းဆက္လိုက္တာ။ ” သူ႕ဘက္က တစ္ခ်က္ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ ျပီးမွ. . .“ ဟုတ္ကဲ႔ ၊ ေျပာေလ ကိုေဇာ္။ ” ကိုယ္လည္း ေလတစ္ခ်က္ကို ျပင္းျပင္းရွဴျပီးမွ သူ႕ကို ေျပာလိုက္တယ္။ “ ကိုမိုးျမင္႔ ကၽြန္ေတာ္ အက်ဥ္းခ်ံဳးျပီးပဲ ေျပာလိုက္ေတာ႔မယ္ဗ်ာ။ မေဟာ္သဓာ နဲ႔ အမရာ ေတြ႕ဆံုျပီး ၊ သူတို႕ ေမးၾက ျမန္းၾကနဲ႔ အဆင္ေျပျပီးေတာ႔ မေဟာ္သဓာ နဲ႔ အမရာ ေပါင္းသင္းတယ္ ဆိုပါစို႔ဗ်ာ။ ေနာက္ေတာ႔ မေဟာ္သဓာက အမရာကို သူ႔အခစား ဝင္တဲ႔ နန္းေတာ္ကို ေခၚလာေတာ႔ လမ္းမွာ အမရာရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ပံုေတြကို မွတ္မိလား။ ”
“ ဟူး ” ခနဲ သူ႔ဘက္က ေလတစ္ခ်က္ ခပ္ေျဖးေျဖး မႈတ္ထုက္လိုက္သံ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ျပီးမွ. . . “ ဟုုတ္ကဲ႔ မွတ္မိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုေဇာ္။ ” ကိုယ္လည္း သူမျမင္ႏိုင္တာ သိေပမဲ႔ ေခါင္းေတာ႔ တစ္ခ်က္ ဆတ္လိုက္တယ္။ ျပီးမွ. . “ အဲဒီမွာဗ်ာ။ အမရာက ကုန္းေပၚမွာဆို ဖိနပ္ မစီးဘူး။ ေရထဲကို ျဖတ္ေတာ႔မွာဆိုမွ ဖိနပ္ကို ထုတ္စီးတယ္။ မေဟာ္သဓာက ေမးေတာ႔ ကုန္ေပၚမွာက ဆူးေညာင္႔ေတြကို ျမင္ရတယ္ ၊ ေရထဲမွာက မျမင္ရဘူး ဒါေၾကာင္႔ စီးတာပါလို႔ ေျဖတယ္။ ဒါနဲ႔ သူတို႔ ျဖတ္ေနရတဲ႔ လြင္ထီးေခါင္မွာ ထီးကို ထုတ္မေဆာင္းဘူး။ ေတာအုပ္ထဲ ဝင္ျပီး အရိပ္ အာဝါသ ေအာက္ေရာက္ျဖတ္ေတာ႔မွ ထီးကို ထုတ္ေဆာင္းတယ္။ ဒါကို မေဟာ္သဓာက ေမးေတာ႔ လြင္ထီးေခါင္မွာက ဘာမွ ေခါင္းေပၚကို က်စရာ မရွိပါဘူး။ သစ္ၾကီး ဝါးၾကီး ေအာက္မွာ က်ေတာ႔ ေခါင္းေပၚကို သစ္ကိုင္းေဆြးေတြ က်ိဳးျပီး က်လာႏိုင္ပါတယ္ လို႔ အေျဖေပးတယ္ဗ်ာ။ ”
“ ဟုတ္ ” ခနဲ သူက စကားေထာက္တယ္။ “ ဒါပဲ ကိုမိုးျမင္႔ရဲ႕ ခုနက ကိုမိုးျမင္႔ ေျပာလိုက္တဲ႔ ပန္ကာေလ နဲ႔ အေအးခံတဲ႔ ေနရာမွာ အေရွ႕မွာ အေအးခံတာနဲ႔ အေနာက္မွာ အေအးခံတာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားမိဘူး။ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေအးခံရင္ ပန္ကာေရွ႕မွာ အေအးခံမိမွာ ေသခ်ာတယ္။ ကိုမိုးျမင္႔ကေတာ႔ ဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ကိုမိုးျမင္႔က “ အမရာ ” လို ေတြးလိုက္တာကိုး ၊ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ အခု တစ္လမ္းလံုး စဥ္းစားလာတာဗ်။ ဟုတ္တာပဲ လူေတြက ကိုယ္႔ကို ေလ လာတိုးမွ ေလတိုက္တယ္ ၊ အပူေအးမယ္လို႔ ထင္ေနၾကတာကိုး ၊ တကယ္ေတာ႔ အပူကို ေအးသြားေစခ်င္ရင္ ေလတိုက္ေနမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလစုပ္ျပီး အပူေတြ ပါသြားရင္လည္း ေအးသြားတာပါပဲ။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ အခုမွ စဥ္းစားလိုက္မိတယ္ဗ်ာ။ ”
“ ဟင္ ” ခနဲ သူ႕ဆီက အာေမဋိတ္ ထပ္ထြက္လာတယ္။ ျပီးမွ . . .“ ဘာမ်ားလဲလို႔ ကိုေဇာ္ရယ္။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္လည္း ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေတြးမိတာေလးပါဗ်ာ။ ဒါေပမဲ႔ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ႔ ဘယ္သူ႕မွေတာ႔ မေျပာမိဘူး။ အခုမွ ကိုေဇာ္က ၾကံဳလို႔ ၾကားလိုက္ရတာဗ်ာ အဲ. . . အေတြးမွ်မိသြားတယ္ ဆိုပါစို႔ဗ်ာ။ ဒီလိုပါပဲဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဒီလိုပဲ ေၾကာင္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ အေတြးေတြ ရွိတယ္ေလဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ကၽြန္ေတာ္က ကိုေဇာ္႕နဲ႔ တစ္ခါတစ္ေလ ေျပာျဖစ္တာ။ ဒါေပမဲ႔ လူတိုင္းကိုေတာ႔ မေျပာျဖစ္ဘူးဗ်ာ။ ဒါေတာ႔ တကယ္ပဲ။ ”
“ ဟား ” ခနဲ ကိုယ္က ေပ်ာ္သြားသလို သူ႕ကို တစ္ခ်က္ေအာ္ လိုက္ျပီး. . . “ ဒီမွာ ကိုမိုးျမင္႔ေရ ၊ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခု ခြင္႔ေတာင္းမယ္ဗ်ာ။ ” သူ႕ဘက္က ခ်က္ခ်င္း တံု႕ျပန္တယ္။ “ ဟုတ္ကဲ႔. . . ကိုေဇာ္ ၊ ေျပာပါ။ ” ကိုယ္က တစ္ခ်က္ စဥ္းစားသလို ခဏျငိမ္ျပီး ေသခ်ာ စဥ္းစားျပီးမွ. . “ တကယ္လို႔ဗ်ာ ၊ ကိုမိုးျမင္႔သာ မိန္းကေလးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က မေဟာ္သဓာ မဟုတ္ေပမဲ႔ အခု ခ်က္ခ်င္းကို “ လက္သီး ” ျပမိမွာပဲဗ်ာ။ ” ဒီလို ကိုယ္က ေနာက္လိုက္ေတာ႔. . သူက . . . “ ဟား ဟား ဟား . . ကိုေဇာ္ရယ္ ၊ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ေယာက်္ား စစ္စစ္ပါ။ အခုေန ျပရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေယာက်္ား ဆိုေတာ႔ ကိုေဇာ္႕ကို ျပန္ျပီး “ လက္သီး ” ျပရမွာပါပဲ။ ဟား ဟား ဟား .။ ”
“ ဟဲ ” ခနဲ ၊ ဟဲ ခနဲ ကိုယ္လည္း တစ္ခ်က္ခ်င္း ရယ္လိုက္ျပီး . . . “ ေနာက္တာပါဗ်ာ။ လက္သီး ျပလို႔ မရေတာ႔လည္း ကိုမိုးျမင္႔ကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခု ခြင္႔ေတာင္းမယ္ဗ်ာ။ ” သူ အေတာ္ၾကာၾကာကို ျငိမ္သြားတယ္။ ျပီးမွ. . . “ ဟုတ္ကဲ႔. . . ေျပာေလ ကိုေဇာ္။ ” “ ဒီလိုပါ ကိုမိုးျမင္႔ ၊ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖစ္ပ်က္သြားတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာ႔မွာ ပို႔စ္ အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တင္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ပို႔စ္တင္ခါနီးရင္ေတာ႔ ကိုမိုးျမင္႔ဆီကို အၾကမ္း ပို႔လိုက္ပါ႔မယ္။ ကိုမိုးျမင္႔ အရင္ ဖတ္ၾကည္႔ေပါ႔။ လိုတာ ေျပာဗ်ာ။ ”
“ အား ” ခနဲ သူက ေအာ္တယ္။ ျပီးမွ . . .“ မလြယ္ပါလား ဘေလာ႔ဂါရယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ဂါ ေရွ႕မွာ ေခ်ာင္းေတာင္မွ မဆိုးနဲ႔လို႔ ေျပာၾကတာကိုး။ ရပါတယ္ ကိုေဇာ္ရာ တင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ခြင္႔ျပဳပါတယ္။ အေတြးေလးေတြ မွ်တာပဲေလ။ စာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေခ်ာေအာင္ မေရးတတ္ေတာ႔ ကိုေဇာ္႔ဖာသာပဲ ေရးျပီး တင္လိုက္ပါဗ်ာ။ ” သူ႕ဆီက စကားၾကားေတာ႔ ကိုယ္လည္း ျပံဳးလိုက္ျပီး. . .“ အိုေကဗ်ာ။ ခြင္႔ျပဳလို႔ ေက်းဇုူးပါပဲ။ ” ဒီေတာ႔ သူ႕ဆီက ေမးတဲ႔ စကားသံ တစ္ခု ထြက္လာတယ္ . . “ ဒါေပမဲ႔ တစ္ခုေတာ႔ ၾကိဳေျပာဗ်ာ။ ” ကိုယ္ကလည္း ျပန္ စကားေထာက္လိုက္တယ္. . “ ဟုတ္ကဲ႔ . . ဘာကို ၾကိဳေျပာရမွာလဲ။ ” သူက ခ်င္႔ခ်ိန္ေနသလိုနဲ႔ ခဏ ျငိမ္ေနျပီးမွ ဆက္ေမးတယ္. .“ ကိုေဇာ္႔က ပို႔စ္တင္ရင္ ေခါင္းစဥ္ကို ဘာလို႔ ေပးမွာလဲ။ ” ဒီေတာ႔မွ ကိုယ္ကလည္း တစ္လံုးခ်င္း ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
“ အီ ” ခနဲ အသံနဲ႔ အတူ ဆီငတ္ေနတဲ႔ တံခါးက ဆြဲဆြဲငင္ငင္ ဒရြတ္တိုက္ကာ သူ႕လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ပ်င္းတိပ်င္းတြဲနဲ႔ လိမ္႔ထြက္သြားတယ္။ စက္ရံုဝန္းထဲကို လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ “ ကိုမိုးျမင္႔ ” က သူ႕ထံုးစံအတိုင္း ျပံဳးတံု႔တံု႔နဲ႔ စက္ရံုဝန္းတံခါးနားကို ေလွ်ာက္လာတယ္။ တကယ္ဆို သူ႕လက္က ရီမုကို ႏွိပ္ျပီး ေအးေဆး ဝန္းတံခါးကို ဖြင္႔လို႔ ရေပမဲ႔ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ရင္းကိုက ဒီလိုပဲ။ မ်က္ႏွာလြဲ ခဲပစ္ မလုပ္တတ္သလို သူမ်ားကို မခန္႔ေလးစား ျဖစ္မွာ စိုးတဲ႔ အတြက္ ခရီးဦးၾကိဳျပဳသလို ထြက္ၾကိဳတတ္တယ္။
“ ဝုန္း ” ခနဲ ေလာ္ရီတံခါးကို ပိတ္ျပီးမွ ျပန္ဖြင္႔ရင္း . . . “ သိုးကေလး . . .၊ ေဟ႔ေကာင္. .ထ . .ေရာက္ျပီ။ ” ဆိုျပီး လႈပ္ႏိႈးကာ ေလာ္ရီတံခါးကို ပိတ္ျပီး စက္ရံုဝန္းထဲကို လမ္းေလွ်ာက္ဝင္လာခဲ႔တယ္။ စက္ရံုထဲက ေလွ်ာက္လာတဲ႔ ကိုမိုးျမင္႔ နဲ႔ စက္ရံုဝန္း အလယ္မွာ ဆံုတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေလာ္ရီကို ေမာင္းလာတဲ႔ ဆီဗားကလည္း ေဘးနား ေရာက္လာတယ္။ “ ငါ ဘယ္မွာ ရပ္ထားရမလဲ၊ ” ဆီဗားက ေမးတယ္။ “ ရတယ္ ဆီဗား။ မင္းဖာသာ လြတ္ရာေနရာမွာ ရပ္ျပီး အိပ္ေနေတာ႔ ၊ ငါက ေတာ္ေတာ္ၾကာမွာ။ ပစၥည္းတင္ေတာ႔မယ္ ဆိုမွ မင္းကို ႏႈိးလိုက္မယ္။ ” လွ်ာကို ထုတ္ျပီး ေျပာင္ျပကာ “ အိုေက ” လို႔ ေျပာျပီး စက္ရံုထဲက ေနရာလြတ္တစ္ခုမွာ ဆီဗား ေလာ္ရီကို သြားျပီး ရပ္တယ္။
“ ရွပ္ ” ခနဲ ၊ ရွပ္ခနဲ ဖိနပ္ကို ရွပ္တိုက္ စီးသံနဲ႔ အတူ ေဘးကို “ သိုးကေလး ” ေရာက္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ သူ႕နာမည္က “ စိုးကေလး ”ပါ။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္ကို သြားသြား ကားေပၚကို ေရာက္ရင္ သံုးမွတ္တိုင္ထက္ ပိုမခံဘူး။ သူက အိပ္ေပ်ာ္သြားျပီ။ အိပ္တာမွ ေဘးက လူက မႏိႈးရင္ မထတမ္း “ သိုး ” ေနေအာင္ အိပ္တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ “ စိုးကေလး ” ကေန “ သိုးကေလး ” လို႔ နာမည္ရသြားတယ္။ သူက ကိုယ္နဲ႔ အတူ သြားရတာကို အရမ္းေပ်ာ္တဲ႔ သူ။ ဘာသယ္စရာ ရွိလဲ ၾကိဳက္တာ သယ္ခိုင္း မျငီးမျငဴလုပ္ေပးတယ္။ “ စစ္တာ ေဆးတာေတာ႔ မခိုင္းပါနဲ႔ အစ္ကိုရာ ၊ စိတ္ညစ္တယ္ မွားတာနဲ႔ မထူးဘူး။ ” လို႔ ေျပာတတ္တယ္။ သူစစ္ရင္လည္း လူက မလြတ္ဘူးေလ။
“ ေအး ” ခနဲ တိုက္လာတဲ႔ ေလေၾကာင္႔ ကိုယ္ မိုးေကာင္းကင္ကို ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကိုမိုးျမင္႔က “ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ ၊ မိုးရြာႏိုင္တယ္။ ” ဒီလို ေျပာတယ္။ “ မိုးရြာေတာ႔လည္း ေကာင္းတယ္ ကိုမိုးျမင္႔ရာ ၊ အခု တေလာ အရမ္းအိုက္ေနတာ။ ” သူကလည္း ေခါင္းျငိမ္႔ျပတယ္။ ျပီးမွ. . . “ အခု ဘယ္လို ေနလဲ ကိုေဇာ္ ၊ အဆင္ေျပရဲ႕လား။ ” ကိုယ္လည္း ေခါင္းကို မျငိမ္႔ျပျဖစ္ပါဘူး။ “ ဒီလိုပါပဲ ကိုမိုးျမင္႔ေရ ၊ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုရဲ႕ ေနာက္မွာေတာ႔ ေပးဆပ္ရတာေတြ ရွိတာေပါ႔ဗ်ာ။ ” သူကလည္း ေခါင္းကို ထပ္ျငိမ္႔တယ္။ “ ဒါေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ႔. . . . ”
“ စို ” ခနဲ ကိုယ္႔လက္ နဲ႔ ေခါင္းေပၚ မိုးဖြားေလးေတြ က်လာတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္တို႔ စက္ရံုထဲကို ခပ္သြက္သြက္ ဝင္လိုက္ျပီးမွ ကိုမိုးျမင္႔က ဆက္ေျပာတယ္။ “ ကိုေဇာ္ QA ဘက္ကို ေျပာင္းလိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အံ့ၾသသြားတာ။ ” “ ဟုတ္တယ္ ကိုမိုးျမင္႔ အရင္ လုပ္ေနရတာက ကိုယ္နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္သလိုပဲ ၾကာေတာ႔ ခံစားလာရတယ္။ ဟိုးအရင္ကလည္း ဒီအလုပ္ပဲ ၄ ႏွစ္လုပ္ခဲ႔ေတာ႔ စိတ္ထဲမွာကို ေျပာင္းခ်င္လာတာ။ ” “ ေအးေလ . . ဒီလိုပါပဲ။ ”
“ ဆက္ ” ခနဲ သူ႕လက္က နာရီကို ပင္႔ၾကည္႔လိုက္ျပီး ကုိမိုးျမင္႔က ေျပာတယ္။ “ တစ္နာရီ ခြဲေနျပီ။ ကိုေဇာ္ ထမင္းစားျပီးျပီလား။ ” ကိုယ္လည္း ေခါင္းျငိမ္႔ျပလိုက္ျပီး . . . “ ဟုတ္ကဲ႔ . . ကိုမိုးျမင္႔ ကၽြန္ေတာ္ တီးတိုင္း မွာတင္ စားလိုက္တယ္။ ” “ ဒါဆို ထမင္းခ်ိန္က်ေတာ႔ေရာ။ ” ကိုယ္လည္း ခပ္ပါးပါးေလး ျပံဳးလိုက္ျပီး . . . . “ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ ဘေလာ႔က စာေတြ လိုက္ဖတ္တယ္ ကိုမိုးျမင္႔။ ” “ ေၾသာ္. . . ” ဆိုိုျပီး သူ ခပ္ေလးေလး ညည္းတယ္။
“ ဝွဴး ” ခနဲ သူ ေလပူေတြကို မႈတ္ထုတ္ျပီးေတာ႔ . . “ ကိုေဇာ္ ဘေလာ႔မွာ တင္ထားတာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ရုတ္တရက္ ဆိုေတာ႔ အံ့ၾသသြားတယ္။ ေနာက္ေန႕ ကိုေဇာ္ ဖုန္းဆက္ေတာ႔မွ ေျပာင္းလိုက္တယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရတာ။ ” “ ဟုတ္တယ္ ကိုမိုးျမင္႔။ ” “ ဒါေပမဲ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေတာ႔ ကိုေဇာ္႔ကို ေျပာရဦးမယ္။ ” “ ဟုတ္. . ေျပာေလ ကိုမိုးျမင္႔ ၊ ဘာမ်ားလဲ။ ” “ တျခားေတာ႔ မဟုတ္ပါဘုူးဗ်ာ။ ' ညွပ္မရတဲ႔ လက္မမ်ား ' ပို႔စ္အတြက္ပါ။ ”
“ ဖ်တ္ ” ခနဲ ကိုယ္ သူ႕ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူက လက္ကာျပျပီး . . . “ ေျပာမွာ တျခား မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ေက်းဇူးတင္တယ္ ေျပာမလို႔ပါ။ အဲဒီအေၾကာင္း ကိုေဇာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္ အၾကာၾကီး ထိုင္ေျပာျဖစ္တယ္ေနာ္။ ဒါေပမဲ႔ ကိုေဇာ္ ေရးလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေျပာတဲ႔ အေၾကာင္းေတြ မပါပဲ တျခားက အေၾကာင္းေလးေတြကို ထည္႔ေရးလိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာ စစ္မိလိုက္သလိုပဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ” “ ဟုတ္တယ္ ကိုမိုးျမင္႔ ၊ တကယ္ေတာ႔ ဒီပို႔စ္ဟာ ကိုမိုးျမင္႔ရယ္ ၊ အဲဒီအခ်ိန္က အစ္မတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလုပ္ကိစၥ အတြက္ရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ရည္ရြယ္ျပီး ေရးလိုက္တာပါ။ ”
“ ျငိမ္ ” ခနဲ သူျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္မွ တစ္ခုခုကို အတည္ ေျပာေတာ႔မယ္ ဆိုရင္ လုပ္ေနၾက ပံုစံ အတိုင္း သူ အေပၚကို ေမာ႔ၾကည္႔ျပီး “ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္မေတြ ညွပ္ဖို႔ ျဖစ္လာေတာ႔မွာပါဗ်ာ။ ” ကိုယ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာမိ သူကပဲ ဆက္ေျပာတယ္။ “ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ကုန္ လာျပီေလဗ်ာ။ ” ဒီစကားေျပာျပီးေတာ႔ သူနဲ႔ ကိုယ္ စကားေတြ တိတ္ဆိတ္သြားသလို အရာရာဟာလည္း မိုးရြာေနရင္းနဲ႔ ေျခာက္ကပ္သြားသလို တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ အျပင္မွာေတာ႔ မိုးေတြက ေစြေနသလို ၊ ေလာ္ရီကား ေခါင္းခန္းထဲမွာလည္း ဆီဗား က အိပ္ေပ်ာ္ေနမွာပဲ။
“ ေျဖာင္း ” ခနဲ သူ႕လက္ကိုသူ လက္ခုပ္တီးျပီး သတိေပး အားယူလိုက္သလို တစ္ခ်က္တီးျပီးမွ “ ကဲ . . ကုိေဇာ္လည္း စစ္စရာေတြ သြားစစ္လိုက္ဦးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အထဲကို သြားၾကည္႔လိုက္ဦးမယ္။ ” ကိုယ္လည္း ေခါင္းကို ျငိမ္႔ျပလိုက္ျပီး “ ဟုတ္ကဲ႔ ကိုမိုးျမင္႔ ။ ” သူက လွည္႔ထြက္သြားျပီးမွ တစ္ခ်က္ရပ္ကာ ျပန္လွည္႔ၾကည္႔ျပီး . . . “ တီးတိုင္းက်ရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ ထားလိုက္မယ္ဗ်ာ။ ရယ္ဒီမိတ္ဘူးေလးေတြ ရွိတယ္။ အျပင္မွာ စားမေနနဲ႔ေတာ႔။ အတူတူ စားၾကတာေပါ႔။ ” ကိုယ္လည္း ေခါင္းကို ျငိမ္႔လိုက္ျပီး “ ဟုတ္ကဲ႔ ။ ” တကယ္လည္း သူနဲ႔ ကိုယ္က အားနာျပီး ျငင္းေနရမဲ႔ သူမ်ိဳး မဟုတ္။
“ နင္႔ ” ခနဲ အေတာ္ေလးျပီး တြန္းရခက္ေအာင္ ပိတ္ေနတဲ႔ Rack ၾကားထဲက ပစၥည္းထည္႔ထားတဲ႔ လွည္းကို အားစိုက္တြန္းေနတုန္း “ သိုးကေလး ” ကေျပးလာျပီး တြန္းေပးရွာတယ္။ သူက ဒီလိုေတြ အားကိုးရတယ္။ တြန္းျပီးေတာ႔ ေျပာေသး “ ကိုေဇာ္ကလည္း လုပ္စရာ ရွိရင္ ေခၚပါဆိုမွ. . ” တကယ္ေတာ႔ သူက အျပစ္တင္တာ မဟုတ္ဘူး။ သူက လိုက္သာ လိုက္လာတာ ဘာမွ အလုပ္ရွိတာ မဟုတ္ ၊ သူ အလုပ္မရွိဘူး ဆိုျပီး တျခား တစ္ေယာက္ေယာက္က တိုင္လိုက္ရင္ ေနာက္ေန႔ သူ႔ ညဆိုင္းကေန ေျပာင္းရမွာ စိုးလို႔ . . .၊ သူ႕ကို အလုပ္ေပးေစခ်င္တာ တစ္ခုပါပဲ။ “ ေအးပါ . . . အခုက ရမလားလို႔ တြန္းၾကည္႔တာပါကြ။ အခု မင္းလာေတာ႔မွ အဆင္ေျပေတာ႔တယ္။ ”
“ ဟိ ” ခနဲ သူက သေဘာက်သြားတယ္။ ျပီးမွ အနားကို ပိုတိုးကပ္လာျပီး “ ကိုေဇာ္႔ကို တစ္ခု ေမးခ်င္တယ္။ ” ကိုယ္က ေခါင္းျငိမ္႔ျပျပီး “ ေမးေလ. . မင္းက လုပ္ျပန္ျပီ။ ” ဒီေတာ႔ သူက ေခါင္းကုတ္ျပီး . . . “ မဟုတ္ဘူးဗ်။ အဲဒီ ကိုမိုးျမင္႔ကို ကၽြန္ေတာ္က အရမ္းေၾကာက္တာ ၊ သူက အရမ္းတည္တယ္ဗ်။ အခုေတာ႔ ကိုေဇာ္ နဲ႔ ေလေပးေျဖာင္႔ေနလို႔ ဘယ္လို သိတာလဲ ေသခ်ာ ေမးခ်င္လို႔. . ” ဒီေတာ႔မွ ကိုယ္လည္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ “ ဒီလိုေလ . . သူက ဒီဘက္ စက္ရံုမွာ ညဆိုင္း ၊ အစ္ကိုက အစ္ကိုတို႔ စက္ရံုမွာ ညဆိုင္းဆိုေတာ႔ ညဖက္ အလုပ္ကိစၥ ရွိရင္ သူနဲ႔ ဖုန္းလွမ္းဆက္ျပီး ေျပာရတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ၾကာလာေတာ႔ ခင္သြားတာပါ။ ”
“ အိ ” ခနဲ သူ႔ရဲ႕ ဇက္ေလးကို ပုလိုက္ရင္း “ သူက ရုပ္ၾကီးတည္ျပီး အေျပာကလည္း ျပတ္တယ္ဗ်။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ေရွ႕ဆို တုန္ေနေအာင္ ေၾကာက္တာ။ ” ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ သူ႕ကို ဆက္ျပီး မရွင္းျပျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး။ “ ဟိုဂ်ပ္ထဲက TRB ၊ CLS ေတြကို ႏွစ္စုခြဲထားလိုက္။ ျပီးမွ အစ္ကို လာခဲ႔မယ္။ ” “ ဟုတ္ကဲ႔။ ” သိုးကေလးက တကယ္ကို ဖင္ေပါ႔တယ္။ လုပ္တာ ကိုင္တာလည္း ေစတနာ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ငယ္ေသးလို႔ စိတ္ဝင္တစား မလုပ္တတ္တာပဲ ရွိတယ္။ သူေျပာတဲ႔ ကိုမိုးျမင္႔. . . ဆိုတာက . . .
“ ေဝ႔ ” ခနဲ ကိုယ္ အတိတ္ကို ခဏျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ကိုမိုးျမင္႔က ကိုယ္႔ထက္ အသက္ ၅ ေက်ာ္ၾကီးသူ တစ္ေယာက္ ဒီစက္ရံုမွာေတာ႔ ညဖက္ စူပါဗိုက္ဇာ အျဖစ္ထက္ မကသူ တစ္ေယာက္ပါပဲ။ ညဆိုင္းမွာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အားလံုးကို ၾကီးၾကပ္ဖို႔ သူ႕တစ္ေယာက္ထဲကို ထားထားတာ။ ႏိုင္ငံသားေတာင္မွ တစ္ေယာက္မွ မရွိ။ သူ ဒီ Production နဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ သူ မသိတာ ဘာမွ မရွိေလာက္ေအာင္ အရာရာ တတ္သိ ကၽြမ္းက်င္သူ တစ္ေယာက္။ သူေဌးကလည္း သူျပီးရင္ အကုန္ျပီးေအာင္ ညဆိုင္းမွာ လႊဲထားတယ္။ သူကလည္း သူမ်ားရဲ႕ အမွားကို သြန္သင္ျပသျပီး ကိုယ္တိုင္ အမွားကင္းေအာင္ ၾကိဳးစားေနသူ တစ္ေယာက္။ သူ႔ရဲ႕ ထုူးျခားခ်က္ကေတာ႔ သူပို႔လိုက္တဲ႔ ပစၥည္း ကိုယ္ ဒီဘက္က လက္ခံရင္ တစ္ခါမွ မွားပါလာတာ ၊ ေလ်ာ႔႔ပါလာတာ ၊ ပိုပါလာတာ တစ္ခုမွ မျဖစ္ဖူးဘူး။
“ ေထာက္ ” ခနဲ မီးေခ်ာင္းကို ဖြင္႔လိုက္ျပီး Rack ေတြၾကားက ပစၥည္းေတြကို စစ္ဖို႔ ဝင္လိုက္ေတာ႔ ပစၥည္းေတြ ဒီေလာက္မ်ားမ်ားနဲ႔ ျပည္႔ေနမယ္ လို႔ မထင္မိ ၊ ဒါနဲ႔ အလုပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ အာရံုေရာက္သြားတယ္။ Rack ေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခုၾကားမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ႔ ဖိုင္တြဲေတြကို တစ္ခုခ်င္းစီ ျဖဳတ္ျပီး ထည္႔ထားတဲ႔ ပစၥည္းေတြနဲ႔ တိုက္စစ္ျပီး ေရၾကည္႔ ၊ စစ္ၾကည္႔ ၊ တစ္ခုခ်င္းစီရဲ႕ အရည္အေသြးကို ပ်မ္းမွ် စစ္ၾကည္႔တယ္။ အားလံုး Accept လုပ္ႏိုင္စရာေတြခ်ည္းပါပဲ ဒါေၾကာင္႔ အားလံုးမွာ QA Passed တုံးေလး ထုလိုက္တယ္။
“ ေဝါ ” ခနဲ အသံန႔ဲ အတူ မိုးက ပုိသည္းလာတယ္။ အထဲမွာကေတာ႔ ေအးစိမ္႔စိမ္႔နဲ႔ အတူ ေနလို႔ ေကာင္းပါတယ္။ သိုးကေလးကို တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည္႔ေတာ႔ သူ ပစၥည္း ႏွစ္မ်ိဳး ခြဲတာ မျပီးေသးဘူး။ ကိုမိုးျမင္႔ကို လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူက သူ႔အလုပ္စားပြဲမွာ ထိုင္ျပီး စာရြက္ေပၚမွာ ေပတံေလးတင္ျပီး ေဘးက ဂဏာန္းေပါင္းစက္နဲ႔ စာရင္းေတြ ေပါင္းေနတယ္။ ကိုယ္ သူတို႔ ညဆိုင္းသမားေတြ လုပ္ရထားတဲ႔ ပစၥည္းေတြဘက္ကို ထြက္လာျပီး ပစၥည္းေတြကို ေလာ႔လိုက္ စစ္ေနမိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ညဆိုင္း ပစၥည္းထုတ္အားကလည္း လိုခ်င္တဲ႔ Target ထက္ကို ပိုေနတာပါလား။
“ တီ ” ခနဲ အသံနဲ႔ အတူ နံရံမွာ တပ္ထားတဲ႔ ဘဲလ္သံက ထျမည္တယ္။ ကိုယ္ ဖုန္းက နာရီကို ထုတ္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ၃ နာရီထိုးျပီ ဆိုတာကို ျပတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္တို႔မွာက သီးသန္႕ နားခ်ိန္ရယ္ ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အလုပ္ျပတ္မွ ေသာက္စားရင္လည္း ျပႆနာ မရွိပါဘူး။ ကုိယ္႔ရဲ႕ ဗိုက္ကလည္း ဆာျခင္း အေၾကာင္းကို အူမၾကီးက သတင္း မပို႔ေသးဘူး။ ကိုယ္႔ဖာသာ ဆက္ျပီး စစ္လိုက္ဦးမယ္။ အလုပ္မွာ လုပ္ေနတဲ႔ ႏိုင္ငံမ်ိဳးစံုက ႏိုင္ငံျခားသားေတြကေတာ႔ သူတို႕ရဲ႕ တီးတိုင္း အတြက္ အလုပ္က စက္ေတြကို ရပ္ျပီး တစ္ခုခု စားဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခု ေသာက္ဖို႔ အျပင္ကို ထြက္သြားၾကတယ္။
“ စီ ” ခနဲ ဆို ဖိုးစီ ဆိုသလို သိုးကေလးကလည္း ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ လူခင္ကေတာ႔ တကယ္ကို ေပါတယ္။ ဒီစက္ရံုက လူေတြ အားလံုးနဲ႔လည္း သူက အေတာ္ကို ခင္ပါတယ္။ သူေၾကာက္တာ ကိုမိုးျမင္႔ တစ္ေယာက္တည္းကိုပါပဲ။ “ ကိုေဇာ္ ” ေခၚသံလိုလို ၾကားမိလို႔ ကိုယ္ ေနာက္ကို လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ “ သိုးကေလး ” က ေခၚေနတာ . . “ ကိုမိုးျမင္႔က ေျပာတယ္ ၊ ကိုေဇာ္ စစ္တာ ျပီးရင္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ စားရေအာင္တဲ႔ သူအဆင္သင္႔ ျပဳတ္ထားမယ္တဲ႔။ အလုပ္ျပီးမွ လာစားပါတဲ႔။ ” ကိုယ္လည္း သိုးကေလးကို ေခါင္းျငိမ္႔ျပလိုက္ျပီး “ ေအးေအး. . ခဏေန အစ္ကို လာခဲ႔မယ္။ ”
“ ခ်ာ ” ခနဲ သိုးကေလး လွည္႔ထြက္သြားျပီးမွ ကိုယ္လည္း သတိရတယ္။ “ သိုးကေလး. . .” ကိုယ္ေခၚလိုက္ေတာ႔ သူ ေျခေထာက္ကို ဘရိတ္အုပ္ျပီး လွည္႔ၾကည္႔တယ္။ “ ဗ်ာ။ ” “ အစ္ကို အခုမွ သတိရတယ္ကြာ။ မိုးကေတာ႔ ဖြဲဖြဲက်ေနေသးတယ္။ ေလာ္ရီကားေခါင္းထဲက အစ္ကို႕စက္ေလးကို ယူျပီး ကိုမိုးျမင္႔ အခန္းထဲမွာ ဘတ္ထရီ ခ်ာဂ်ာ သြင္းထားလိုက္ပါဦးကြာ။ တစ္လမ္းလံုး စာဖတ္လာေတာ႔ အားနည္းေနေလာက္ျပီ။ အစ္ကိုလည္း ေမ႔ေနတယ္။ ” သိုးကေလး ေခါင္းျငိမ္႔ရင္း. . . “ ဟုတ္ကဲ႔ ကိုေဇာ္။ ” ဆိုျပီး လွည္႔ထြက္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ ကိုယ္လည္း ေမ႕ေနတာ အျပန္လမ္းမွာ ဒါေလးနဲ႔ပဲ စာဖတ္ရမွာ။
“ ဖတ္ ” ခနဲ ဒီေလာ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ပစၥည္းေတြကို စစ္ျပီးလို႔ Passed တံုးကို ထုျပီးေတာ႔ ကိုယ္ ထိုင္ရာကေန မတ္တပ္ရပ္ျပီး ေနာက္ကို လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ စက္ရံုေရွ႕မွာ ပန္ကာ တစ္ခုကို လူေတြ ဝိုင္းေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ စက္ရံုသံုး ပန္ကာ ဆိုေတာ႔ ၁၈ လက္မ ရွိတဲ႔ ပန္ကာ ဒလက္ၾကီးနဲ႔ ေလအား ေကာင္းလွတယ္။ သူတို႔ ဘာလုပ္ေနပါလိမ္႔လို႔ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ . . . တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ကိုယ္စီ ကိုယ္ငွ ေျခာက္ဆြဲဘူးေလးေတြကို ကိုင္ထားရင္း ေရေႏြးရဲ႕ အပူ ျမန္ျမန္ ေလ်ာ႔သြားေအာင္ ပန္ကာေလက တိုက္တဲ႔ ေလေအးေပးျပီး အေအးခံေနၾကတာပါပဲ။
“ ဝွီ ” ခနဲ ၊ ဝွီခနဲ တိုက္ေနတဲ႔ ပန္ကာရဲ႕ ေရွ႕မွာ အားလံုးရဲ႕ လက္ေတြက ေရာက္ေနျပီး သူတို႔ရဲ႕ ေခါက္ဆြဲဘူးေလးေတြကို အေအးခံေနတာကို ကိုယ္ ခပ္ေဝးေဝးကေန လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ လူေတြက မ်ားလွေပမဲ႔ လက္ေတြသာ ပန္ကာေရွ႕ကို သြားျပီး ကိုယ္႔ဘူးေလးေတြကို အေအးခံေနေတာ႔ သူ႕ေနရာနဲ႔ သူဆန္႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္ထူးထူးျခားျခား ျမင္ေနရတာက ကိုမိုးျမင္႔က သူမ်ားေတြလို ပန္ကာေရွ႕ကေန ပန္ကာေလကို ခံျပီး အေအးခံ မေနဘူး။ သူက ေနာက္ေန ေခါက္ဆြဲဘူးေလးကို ထားျပီး အေအးခံေနတယ္။ “ အေရွ႕မွာ လူေတြ မ်ားေနလို႔ ၊ သူက သူ႕လူေတြကို ဦးစားေပးျပီး ေရွာင္ေပးတာလား ” ကိုယ္ကေတာ႔ ဒီလိုပဲ ထင္လိုက္မိတယ္။
“ သုတ္ ” ခနဲ ၊ သုတ္ခနဲ ကိုယ္စားႏိုင္တဲ႔ အပူခ်ိန္ ေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္ဆိုရင္ ပန္ကာေရွ႕မွာ ေလတိုက္ခံျပီး အေအးခံေနတဲ႔ သူတို႔ လက္ေတြ ရုတ္သြားျပီး ေဘးနားက ထိုင္ခံုေတြ ၊ စားပြဲေတြေပၚမွာ တတ္ျပီး စားၾကတယ္။ ကိုယ္ ပန္ကာနားေရာက္ေတာ႔ ပန္ကာေရွ႕မွာ အေအးခံေနတဲ႔ သူ သံုးေယာက္နဲ႔ ပန္ကာ ေနာက္မွာ အေအးခံေနတဲ႔ ကိုမုိးျမင္႔ ပဲ ရွိေတာ႔တယ္။ “ ကိုေဇာ္. . ဟိုမွာ ကိုေဇာ္႔အတြက္ ေခါက္ဆြဲဘူးက. . . ” ကိုယ္လွမ္းၾကည္႔ေတာ႔ ေဘးက စားပြဲေပၚမွာ အဖံုးေလး ပိတ္ထားတဲ႔ ေခါက္ဆြဲဘူးေလးကို ေရေႏြး ထည္႔ထားျပီးသား ေတြ႕ရတယ္။
“ ေစြ႔ ” ခနဲ ကိုယ္မျပီး ယူလိုက္ေတာ႔ ေရေႏြးက ခပ္ေႏြးေႏြးထပ္ ပိုျပီး ပူေနေသးတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ပန္ကာ ေရွ႕ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ပန္ကာေလ အတိုက္ခံျပီး အေအးခံေနသူ သံုးေယာက္နဲ႔ ပန္ကာေနာက္က အေအးခံေနသူ ကိုမိုးျမင္႔ကို ကိုယ္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ပန္ကာေရွ႕မွာ လူနည္းသြားျပီပဲ ၊ ဒါကို သူက ဘာလို႔ ပန္ကာေရွ႕ကို ေျပာင္းျပီး အေအးမခံတာလဲ။ ဘာရယ္ မဟုတ္ပဲ ကိုယ္ကလည္း ေမးမိသြားတယ္။ “ ကိုမိုးျမင္႔ ဘာျဖစ္လို႔ ပန္ကာေရွ႕မွာ အေအးမခံဘဲ ပန္ကာ ေနာက္ကေန အေအးခံေနတာလဲ။ ”
“ ဟက္ ” ခနဲ သူက တစ္ခ်က္ ရယ္လိုက္ျပီး “ ေနာက္မွ ေျပာျပမယ္ ကိုေဇာ္ရာ။ ” ဆိုျပီး သူက သူ႕လက္ထဲက ေခါက္ဆြဲဘူးေလးကို ခရင္းေလးနဲ႔ ေမႊရင္း စစားတယ္။ ကိုယ္႔လက္ထဲက ေခါက္ဆြဲကလည္း သိပ္ေတာ႔ မပူေတာ႔ပါဘူး။ စားလို႔ေကာင္းတဲ႔ အခ်ိန္ဆိုေတာ႔ ကိုယ္လည္း အေအးမခံေတာ႔ပဲ ဒီအတိုင္းပဲ ခရင္းေလးနဲ႔ ေမႊျပီး စ စားလိုက္တယ္။ “ အာ. . . ကိုမိုးျမင္႔ကလည္း ေျပာစရာ ရွိရင္ အခု ေျပာဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သတိရတာေပါ႔။ ” ပန္ကာေရွ႕မွာ အေအးခံေနၾကတဲ႔ ေကာင္ေလး သံုးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။ ေျပာရင္း သူတို႔ လက္ထဲက ေခါက္ဆြဲဘူုးေလးေတြကို သူတို႔စားႏိုင္တဲ႔ အပူခ်ိန္ ေရာက္လို႔ စစားတယ္။
“ ရွဴး ” ခနဲ ပူသြားလို႔ ထင္တယ္ ေလကို တစ္ခ်က္ စုပ္သြင္းျပီး “ ဘာကို ေျပာျပရမွာလဲကြ။ ” ဆိုျပီး သူက ခုနက ေကာင္ေလးကို လွမ္းေမးတယ္။ ဒီေတာ႔ ေကာင္ေလးက . . “ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ေနတိုင္း စားေနၾကပဲေလ။ စားတိုင္းလည္း ကိုမိုးျမင္႔က ပန္ကာ ေနာက္ကေနပဲ အေအးခံတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အေရွ႕မွာ လူေတြ မ်ားေနလို႔ ေနာက္ကေန အေအးခံေနတယ္ ထင္ေနတာ အခုမွ ကိုေဇာ္ ေမးလို႔ တျခား အေၾကာင္း ရွိတယ္ ဆိုတာ သိတာ ၊ ဒါကို ေျပာျပဗ်ာ။ ” သူက ေခါင္းကို တစ္ခ်က္ ခါရင္း. . “ တခ်ိဳ႕ဟာေတြက ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆ ဆိုေတာ႔ ေျပာျပလို႔ အေတြး မတူရင္ ေပါေတာေတာ ျဖစ္သြားမွာ စိုးလို႔ မေျပာတာပါကြာ။ ”
“ ကၽြတ္ ” ခနဲ ေကာင္ေလးက စုတ္သတ္ျပီး . . “ ေျပာျပပါဗ်ာ ကိုမိုးျမင္႔ၾကီးကလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သိရတာေပါ႔။ အေတြး တူတူ ၊ မတူတူေပါ႔ ၊ ကိုမိုးျမင္႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ ၾကီးေတာ႔ ဗဟုသုတ တစ္ခုခုေတာ႔ ရမွာပဲ။ ” သူက စားေနတဲ႔ ေခါက္ဆြဲဘူးေလးထဲက ခရင္းေလးကို ေခါက္ဆြဲဘူးေလးထဲ ထည္႔ျပီး . . “ တခ်ိဳ႕ဟာက်ေတာ႔ မေျပာတာက ေကာင္းတယ္ကြ။ ဒါေၾကာင္႔. . . . ” ေကာင္ေလးကလည္း အတင္းပဲ. . “ ေျပာျပပါဗ်ာ။ ကိုမိုးျမင္႔ကလည္း သိခ်င္ပါတယ္ ဆိုမွ ေစ်းကိုင္ေနျပန္ျပီ။ ” သူက ေခါင္းကို ခါျပရင္း . . “ ငါက ေစ်းမကိုင္တတ္ပါဘူးကြာ။ မင္းတို႔ သိပါတယ္။ ”
“ ရုတ္ ” ခနဲ ကိုယ္က ကိုယ္႔လက္ကို ေရွ႕ကို ဆန္႕တန္းျပီး သူတို႔ၾကားကို ကန္႕လန္႔ ျဖတ္တားျပီး . . “ ကဲပါ.. . ကိုမိုးျမင္႔ရယ္။ ေကာင္ေလးေတြ သိခ်င္ေနသလို ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သိခ်င္ေနတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ေျပာျပလိုက္ပါဗ်ာ။ ” ဒီေတာ႔ သူက လက္က်န္ေနတဲ႔ ေခါက္ဆြဲကို ဘူးေလးထဲကေန ခရင္းေလးနဲ႔ ေကာ္စားလိုက္ျပီး . . “ အင္း . . ေျပာဆိုေတာ႔လည္း ေျပာရတာေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီလိုဗ်. . . ” ဆိုျပီး ဘူးေလးထဲက အရည္ လက္က်န္ေတြကို အကုန္ ေစာင္းေသာက္လိုက္တယ္။
“ ဝဲ ” ခနဲ တစ္ခ်က္ၾကည္႔လိုက္ျပီး “ ဒီလိုဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စက္ရံုက သံထည္ေတြနဲ႔ လုပ္တဲ႔ စက္ရံုဆိုေတာ႔ ဝရိန္ေဆာ္တာတို႔ ၊ ေခ်ာေအာင္ ေက်ာက္စက္တိုက္ရတာတို႔ အခ်ိန္ျပည္႔လုပ္ေနရတာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ႔ အျမဲတမ္းလိုလိုက စက္ရံုထဲမွာ ဝရိန္မီးခိုးေတြ ၊ ေညာ္ေတြ ၊ ေက်ာက္စက္က ထြက္တဲ႔ အမႈန္႕ေတြ ၊ တျခား ဖုန္ေတြက အျမဲတမ္း လြင္႔ေနတာဗ်။ ကိုေဇာ္တို႔က Marketing ပဲ ဆိုေတာ႔ ဘာမွ မရွိပဲ အျမဲတမ္း သန္႔ျပန္႔ေနတာေပါ႔ဗ်ာ။ အဲ. . . သူမ်ားေနရာမွာ လိုက္ျပီး ပစၥည္းဆင္ေပးတာကိုေတာ႔ ထားလိုက္ေတာ႔၊ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ စက္ရံုက Production ဆိုေတာ႔ အျမဲတမ္း ဖုန္ေတြ ၊ အမႈန္ေတြက လြင္႔ေနတာ. . ၊ ”
“ ဟမ္း ” ခနဲ သူက ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ ရွင္းျပီး ဆက္ေျပာတယ္။ “ ဒါေၾကာင္႔ ကိုေဇာ္ စဥ္းစားၾကည္႔ေလ။ ပန္ကာ ဆိုတာ အေနာက္က ေလကို စုပ္တယ္။ အေရွ႕ကို ေလကို မႈတ္ထုတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ဒီေတာ႔ ေလထဲမွာ ပ်ံ႕လြင္႔ေနတဲ႔ အမႈန္ေတြ ၊ ဖုန္ေတြက ပန္ကာက အေနာက္က စုပ္ျပီး အေရွ႕က ထုတ္လိုက္မွေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္သာ ေခါက္ဆြဲဘူးကို အေရွ႕မွာ ေအးေအာင္ ေလသလပ္ခံရင္ ဖုန္ေတြ ၊ အမႈန္ေတြကို ဝင္ေအာင္ လုပ္တာနဲ႔ တူမေနဘူးလား။ ”
“ ဟာ ” ခနဲ ကိုယ္ေရာ ၊ ေဘးက စားေနတဲ႔ ေကာင္ေလးေတြေရာ အာေမဋိတ္ေတြ ထြက္လာတယ္။ သူက ဆက္ေျပာတယ္. . . “ တကယ္ေတာ႔ဗ်ာ။ ပန္ကာ ေလတိုးတာကို လူေတြက ခံစားရလို အဲဒီေရွ႕မွာ အေအးခံရင္ အေအးျမန္မယ္ လို႔ ထင္ေနၾကတာ။ အေနာက္က ေလကို စုပ္မွ အေရွ႕ကို ထြက္မယ္ ဆိုတာကို မစဥ္းစားမိၾကဘူး။ ေခါက္ဆြဲဘူးထဲက အပူကို ပန္ကာေရွ႕က ထြက္တဲ႔ ေလနဲ႔ တိုက္ထုတ္မွ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ပန္ကာေနာက္ကေနျပီးေတာ႔လည္း ေခါက္ဆြဲဘူးထဲက အပူကို စုပ္ခိုင္းလိုက္ရင္လည္း ေအးသြားတာပါပဲ။ ဒါကို လူေတြက သတိမထားမိေတာ႔ ပန္ကာေရွ႔မွာ ေလတိုးခံေနမွ ေအးမယ္ ထင္ေနတာေလ။ ဒီေတာ႔ဗ် ေလထဲမွာ ပ်ံ႕လြင္႔ေနတဲ႔ ဖုန္ေတြ ၊ အမႈန္ေတြကိုလည္း သူတို႔ စားမဲ႔အထဲ ဝင္ခိုင္းသလို ျဖစ္ေတာ႔တာေပါ႔ဗ်ာ။ ”
“ ေထာက္ ” ခနဲ ေဘးမွာ စားေနတဲ႔ ေကာင္ေလး သံုးေယာက္ ၊ စားေနတဲ႔ ေခါက္ဆြဲဘူးေတြထဲကို ခရင္းေတြ ပစ္ထည္႔လိုက္ျပီး သူတို႔ စားေနတာက ဖုန္ေတြ ၊ အမႈန္႕ေတြ ဝင္ေနျပီလားလို႔ ျပဴးတူး ျပဲတဲ ငံုၾကည္႔တယ္။ “ ဒါေၾကာင္႔ ငါက မေျပာခ်င္တာေပါ႔ကြ။ သူမ်ားစားေနတာကို မေကာင္းတာေတြ စားေနတယ္ ဆိုျပီး ေျပာသလို ျဖစ္ေနမွာ စိုးလို႕။ ” သူက ဒီလို ဆက္ေျပာတယ္။ “ ဟာဗ်ာ ၊ ကိုမိုးျမင္႔ကလည္း မထင္ပါဘူးဗ်ာ။ ဒါေပမဲ႔ ဟိုးအရင္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဒီလို ရွင္းျပရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပန္ကာေရွ႕မွာ ဘယ္အေအးခံပါ႔မလဲ။ ”
“ ခါ ” ခနဲ သူက သူ႕ေခါင္းကို ခါလိုက္ျပီး . . . “ မဟုတ္ဘူးကြ ၊ မင္းတို႔က အခုမွ ေသခ်ာ စဥ္းစားျပီး လက္ခံလို႔ ၊ တကယ္လို႔သာ မင္းတို႔ စ စားကတည္းက ငါက ဒီလို ေျပာလိုက္ရင္ မင္းတို႔က ငါ႔ကို အရာရာ ေတြးေၾကာက္ေနတဲ႔ “ လူ႔ငေၾကာင္ၾကီး ” ဆိုျပီး ကြယ္ရာမွာ ေျပာလာလိမ္႔မယ္။ ဘာလို႔လဲ သိလား။ ” ကိုယ္ အပါအဝင္ အားလံုး ေခါင္းခါျပလိုက္ၾကတယ္။ ဒီေတာ႔မွ သူက ဆက္ေျပာတယ္။ “ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ . . . ငါ အရင္က လူေတြကို ဒီလို ေျပာျပဖုူးလို႔ပဲ။ သူတို႕က ဒီေလာက္မ်ား ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ဆိုျပီး ငါ႔ ေနာက္ကြယ္မွာ အတင္းတုပ္ ၾကေတာ႔တာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ငါလည္း ဘာမွ မေျပာေတာ႔တာ။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ငါ႔လို မလုပ္ခိုင္းပါဘူး။ ငါက ငါ႔ဖာသာ စဥ္းစားမိသလိုေလး လုပ္ၾကည္႔တာပါပဲ။ ”
“ ဝုန္း ” ခနဲ မုိးက ခ်ဳံးလိုက္တယ္။ အျပင္ကို ကိုယ္ လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ မိုးက တိတ္ေနျပီ။ မိုးအတိတ္ လကၡဏာ ျပတဲ႔ အေနနဲ႔ မိုးခ်ံဳးေပးသြားတာ ထင္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ “ တီ ” ဆိုတဲ႔ အသံနဲ႔ အတူ တီးတိုင္း အခ်ိန္က ျပည္႔သြားတယ္။ ေဘးက ေကာင္ေလး သံုးေယာက္က သူတို႕ လက္ထဲမွာ ေအးေနျပီ ျဖစ္တဲ႔ ေခါက္ဆြဲဘူးထဲက ေခါက္ဆြဲေတြကို ဆက္ပဲ စားရႏိုးႏိုး ၊ သြန္ပဲ ပစ္ရႏိုးႏိုး ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွ အမိႈက္ပံုးထဲ ပစ္လုိက္တာ ကိုယ္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ သူတို႔ စိတ္ထဲမွာ စားေနရင္းကို မသန္႕ေတာ႔ဘူး ဆိုတာလို ျဖစ္သြားတာကိုး။
“ လြင္႔ ” ခနဲ ကိုယ္အားစိုက္ ပစ္လိုက္တဲ႔ ေခါက္ဆြဲဘူး အလြတ္ေလးက အမိႈက္ပံုးထဲ ဝင္သြားတယ္။ ကိုယ္လည္း အလုပ္ဆက္လုပ္ဦးမွ အခုေတာင္မွ မနက္ ၃ နာရီခြဲေနျပီ။ ျပီးေတာ႔ ဒီက သယ္စရာ ရွိတာေတြ ယူျပီး ကိုယ္႔စက္ရံုကို ျပန္ရဦးမယ္။ တစ္ေလာ႔ျပီး တစ္ေလာ႔ ကိုယ္စစ္ျပီး ဒီေန႔ စာရင္းကို ကိုမိုးျမင္႔ဆီကို အပ္ျပီးေတာ႔ မနက္ ၄ နာရီခြဲေနျပီ။ “ ကိုမိုးျမင္႔ေရ . . ကၽြန္ေတာ္တို႔ စက္ရံုအတြက္ တင္စရာ ရွိတာေတြ တင္ေတာ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္လိုက္ဦးမယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္က်မွ ေတြ႕ၾကတာေပါ႔။ ” သူက သူ႕စားပြဲက ထလာျပီး Forklift ကို ေမာင္းျပီး ကိုယ္႔စက္ရံုအတြက္ ပို႔မဲ႔ ပစၥည္းေတြကို ယူျပီး ေလာ္ရီကားေပၚ တင္ေပးတယ္။
“ ျငိမ္႔ ” ခနဲ ေလာ္ရီက ျဖစ္သြားလို႔ ထင္တယ္ ဆီဗား ႏိုးလာျပီး ကားေခါင္းခန္းထဲက ထြက္လာတယ္။ “ ျပီးျပီလား။ ” ကိုယ္လည္း ေခါင္းျငိမ္႔ျပလိုက္ျပီး . . . “ ျပီးျပီ. . . ပစၥည္း တင္ျပီးရင္ ထြက္မယ္။ ” ကိုမိုးျမင္႔ ပစၥည္းေတြကို ေလးေခါက္တင္ျပီးေတာ႔ ေလာ္ရီေနာက္ဖက္မွာ ျပည္႔ေနျပီ။ ဒါဆို ယူရမဲ႔ စာရင္း အတိုင္းလည္း ကြက္တိပဲ။ ကိုယ္တို႔ ျပန္ဖို႔ အဆင္သင္႔ျဖစ္ျပီ။ “ သြားေတာ႔မယ္ ကိုမိုးျမင္႔ ၊ ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္ဗ်ာ။ ” သူကလည္း ေခါင္းျငိမ္႔ လက္ျပကာ . . “ အိုေက . . ကိုေဇာ္ ၊ ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္။ ” ကိုယ္လည္း လက္ျပျပီး ေလာ္ရီေခါင္းခန္းေပၚကို တတ္မယ္ လုပ္ေတာ႔ “ သိုးကေလး ” က ကိုယ္႔စက္ေလး ကိုင္ျပီး ေရာက္လာတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ကိုယ္ ေမ႕ေတာ႔ မလို႔။ ဒါေတြ သိုးကေလးက အားကိုးရတာ. . .။
“ ဗြမ္း ” ခနဲ ေရဘံုဘိုင္ကေန မ်က္ႏွာ သစ္ျပီး ဇက္ပိုးကို တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ဆီဗားက ရိုက္ျပီး ေလာ္ရီ ေခါင္းခန္းေပၚ တတ္လာေတာ႔ ကိုယ္တို႔ စက္ရံုကို ျပန္ဖို႔ အားလံုး အဆင္သင္႔ ျဖစ္ေနျပီ။ ကားစထြက္ေတာ႔ ကိုယ္ စက္ေလးကို မဖြင္႔ရဲေသးဘူး။ ဒီလမ္းက မေကာင္းေသးဘူးေလ။ စက္မႈဇံုရဲ႕ ကြန္ကရစ္လမ္း ဆိုေတာ႔ ႏိုင္လြန္လမ္းလို မျဖဴးဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ႏိုင္လြန္လမ္းေပၚ ေရာက္တာေတာင္မွ ကိုယ္႔မွာ အေတြးတခ်ိဳ႕က ျငိေနလို႔ ကိုယ္ စက္ေလးကို ဖြင္႔ျပီး နက္ထဲ မဝင္ျဖစ္ဘူး ျဖစ္တယ္။ ေဘးနားက သိုးကေလးကေတာ႔ ထံုးစံ အတိုင္း သိုး ေနရွာျပီ။ ကိုယ္႕စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတာကို ကိုယ္လုပ္ခ်င္လာတယ္။ ကိုယ္႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ဖုန္းကို ထုတ္ျပီး နံပါတ္ တစ္ခုကို ႏွိပ္လိုက္တယ္။
“ တူ ” ခနဲ ၊ တူခနဲ အသံရွည္ ႏွစ္ခ်က္ အျပီးမွာေတာ႔ တစ္ဖက္က ကိုင္တယ္။ “ ကိုေဇာ္ ဘာက်န္ေနေသးလို႔လဲ။ ” ကိုမိုးျမင္႔ ဖုန္းထဲကေန လွမ္းေမးတယ္။ “ ပစၥည္းကေတာ႔ မက်န္ဘူး ကိုမိုးျမင္႔ ၊ ေျပာစရာေလး က်န္ေနလို႔ လွမ္းဆက္လိုက္တာ။ ” သူ႕ဘက္က တစ္ခ်က္ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ ျပီးမွ. . .“ ဟုတ္ကဲ႔ ၊ ေျပာေလ ကိုေဇာ္။ ” ကိုယ္လည္း ေလတစ္ခ်က္ကို ျပင္းျပင္းရွဴျပီးမွ သူ႕ကို ေျပာလိုက္တယ္။ “ ကိုမိုးျမင္႔ ကၽြန္ေတာ္ အက်ဥ္းခ်ံဳးျပီးပဲ ေျပာလိုက္ေတာ႔မယ္ဗ်ာ။ မေဟာ္သဓာ နဲ႔ အမရာ ေတြ႕ဆံုျပီး ၊ သူတို႕ ေမးၾက ျမန္းၾကနဲ႔ အဆင္ေျပျပီးေတာ႔ မေဟာ္သဓာ နဲ႔ အမရာ ေပါင္းသင္းတယ္ ဆိုပါစို႔ဗ်ာ။ ေနာက္ေတာ႔ မေဟာ္သဓာက အမရာကို သူ႔အခစား ဝင္တဲ႔ နန္းေတာ္ကို ေခၚလာေတာ႔ လမ္းမွာ အမရာရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ပံုေတြကို မွတ္မိလား။ ”
“ ဟူး ” ခနဲ သူ႔ဘက္က ေလတစ္ခ်က္ ခပ္ေျဖးေျဖး မႈတ္ထုက္လိုက္သံ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ျပီးမွ. . . “ ဟုုတ္ကဲ႔ မွတ္မိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုေဇာ္။ ” ကိုယ္လည္း သူမျမင္ႏိုင္တာ သိေပမဲ႔ ေခါင္းေတာ႔ တစ္ခ်က္ ဆတ္လိုက္တယ္။ ျပီးမွ. . “ အဲဒီမွာဗ်ာ။ အမရာက ကုန္းေပၚမွာဆို ဖိနပ္ မစီးဘူး။ ေရထဲကို ျဖတ္ေတာ႔မွာဆိုမွ ဖိနပ္ကို ထုတ္စီးတယ္။ မေဟာ္သဓာက ေမးေတာ႔ ကုန္ေပၚမွာက ဆူးေညာင္႔ေတြကို ျမင္ရတယ္ ၊ ေရထဲမွာက မျမင္ရဘူး ဒါေၾကာင္႔ စီးတာပါလို႔ ေျဖတယ္။ ဒါနဲ႔ သူတို႔ ျဖတ္ေနရတဲ႔ လြင္ထီးေခါင္မွာ ထီးကို ထုတ္မေဆာင္းဘူး။ ေတာအုပ္ထဲ ဝင္ျပီး အရိပ္ အာဝါသ ေအာက္ေရာက္ျဖတ္ေတာ႔မွ ထီးကို ထုတ္ေဆာင္းတယ္။ ဒါကို မေဟာ္သဓာက ေမးေတာ႔ လြင္ထီးေခါင္မွာက ဘာမွ ေခါင္းေပၚကို က်စရာ မရွိပါဘူး။ သစ္ၾကီး ဝါးၾကီး ေအာက္မွာ က်ေတာ႔ ေခါင္းေပၚကို သစ္ကိုင္းေဆြးေတြ က်ိဳးျပီး က်လာႏိုင္ပါတယ္ လို႔ အေျဖေပးတယ္ဗ်ာ။ ”
“ ဟုတ္ ” ခနဲ သူက စကားေထာက္တယ္။ “ ဒါပဲ ကိုမိုးျမင္႔ရဲ႕ ခုနက ကိုမိုးျမင္႔ ေျပာလိုက္တဲ႔ ပန္ကာေလ နဲ႔ အေအးခံတဲ႔ ေနရာမွာ အေရွ႕မွာ အေအးခံတာနဲ႔ အေနာက္မွာ အေအးခံတာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားမိဘူး။ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေအးခံရင္ ပန္ကာေရွ႕မွာ အေအးခံမိမွာ ေသခ်ာတယ္။ ကိုမိုးျမင္႔ကေတာ႔ ဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ကိုမိုးျမင္႔က “ အမရာ ” လို ေတြးလိုက္တာကိုး ၊ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ အခု တစ္လမ္းလံုး စဥ္းစားလာတာဗ်။ ဟုတ္တာပဲ လူေတြက ကိုယ္႔ကို ေလ လာတိုးမွ ေလတိုက္တယ္ ၊ အပူေအးမယ္လို႔ ထင္ေနၾကတာကိုး ၊ တကယ္ေတာ႔ အပူကို ေအးသြားေစခ်င္ရင္ ေလတိုက္ေနမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလစုပ္ျပီး အပူေတြ ပါသြားရင္လည္း ေအးသြားတာပါပဲ။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ အခုမွ စဥ္းစားလိုက္မိတယ္ဗ်ာ။ ”
“ ဟင္ ” ခနဲ သူ႕ဆီက အာေမဋိတ္ ထပ္ထြက္လာတယ္။ ျပီးမွ . . .“ ဘာမ်ားလဲလို႔ ကိုေဇာ္ရယ္။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္လည္း ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေတြးမိတာေလးပါဗ်ာ။ ဒါေပမဲ႔ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ႔ ဘယ္သူ႕မွေတာ႔ မေျပာမိဘူး။ အခုမွ ကိုေဇာ္က ၾကံဳလို႔ ၾကားလိုက္ရတာဗ်ာ အဲ. . . အေတြးမွ်မိသြားတယ္ ဆိုပါစို႔ဗ်ာ။ ဒီလိုပါပဲဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဒီလိုပဲ ေၾကာင္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ အေတြးေတြ ရွိတယ္ေလဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ကၽြန္ေတာ္က ကိုေဇာ္႕နဲ႔ တစ္ခါတစ္ေလ ေျပာျဖစ္တာ။ ဒါေပမဲ႔ လူတိုင္းကိုေတာ႔ မေျပာျဖစ္ဘူးဗ်ာ။ ဒါေတာ႔ တကယ္ပဲ။ ”
“ ဟား ” ခနဲ ကိုယ္က ေပ်ာ္သြားသလို သူ႕ကို တစ္ခ်က္ေအာ္ လိုက္ျပီး. . . “ ဒီမွာ ကိုမိုးျမင္႔ေရ ၊ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခု ခြင္႔ေတာင္းမယ္ဗ်ာ။ ” သူ႕ဘက္က ခ်က္ခ်င္း တံု႕ျပန္တယ္။ “ ဟုတ္ကဲ႔. . . ကိုေဇာ္ ၊ ေျပာပါ။ ” ကိုယ္က တစ္ခ်က္ စဥ္းစားသလို ခဏျငိမ္ျပီး ေသခ်ာ စဥ္းစားျပီးမွ. . “ တကယ္လို႔ဗ်ာ ၊ ကိုမိုးျမင္႔သာ မိန္းကေလးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က မေဟာ္သဓာ မဟုတ္ေပမဲ႔ အခု ခ်က္ခ်င္းကို “ လက္သီး ” ျပမိမွာပဲဗ်ာ။ ” ဒီလို ကိုယ္က ေနာက္လိုက္ေတာ႔. . သူက . . . “ ဟား ဟား ဟား . . ကိုေဇာ္ရယ္ ၊ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ေယာက်္ား စစ္စစ္ပါ။ အခုေန ျပရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေယာက်္ား ဆိုေတာ႔ ကိုေဇာ္႕ကို ျပန္ျပီး “ လက္သီး ” ျပရမွာပါပဲ။ ဟား ဟား ဟား .။ ”
“ ဟဲ ” ခနဲ ၊ ဟဲ ခနဲ ကိုယ္လည္း တစ္ခ်က္ခ်င္း ရယ္လိုက္ျပီး . . . “ ေနာက္တာပါဗ်ာ။ လက္သီး ျပလို႔ မရေတာ႔လည္း ကိုမိုးျမင္႔ကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခု ခြင္႔ေတာင္းမယ္ဗ်ာ။ ” သူ အေတာ္ၾကာၾကာကို ျငိမ္သြားတယ္။ ျပီးမွ. . . “ ဟုတ္ကဲ႔. . . ေျပာေလ ကိုေဇာ္။ ” “ ဒီလိုပါ ကိုမိုးျမင္႔ ၊ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖစ္ပ်က္သြားတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာ႔မွာ ပို႔စ္ အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တင္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ပို႔စ္တင္ခါနီးရင္ေတာ႔ ကိုမိုးျမင္႔ဆီကို အၾကမ္း ပို႔လိုက္ပါ႔မယ္။ ကိုမိုးျမင္႔ အရင္ ဖတ္ၾကည္႔ေပါ႔။ လိုတာ ေျပာဗ်ာ။ ”
“ အား ” ခနဲ သူက ေအာ္တယ္။ ျပီးမွ . . .“ မလြယ္ပါလား ဘေလာ႔ဂါရယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ဂါ ေရွ႕မွာ ေခ်ာင္းေတာင္မွ မဆိုးနဲ႔လို႔ ေျပာၾကတာကိုး။ ရပါတယ္ ကိုေဇာ္ရာ တင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ခြင္႔ျပဳပါတယ္။ အေတြးေလးေတြ မွ်တာပဲေလ။ စာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေခ်ာေအာင္ မေရးတတ္ေတာ႔ ကိုေဇာ္႔ဖာသာပဲ ေရးျပီး တင္လိုက္ပါဗ်ာ။ ” သူ႕ဆီက စကားၾကားေတာ႔ ကိုယ္လည္း ျပံဳးလိုက္ျပီး. . .“ အိုေကဗ်ာ။ ခြင္႔ျပဳလို႔ ေက်းဇုူးပါပဲ။ ” ဒီေတာ႔ သူ႕ဆီက ေမးတဲ႔ စကားသံ တစ္ခု ထြက္လာတယ္ . . “ ဒါေပမဲ႔ တစ္ခုေတာ႔ ၾကိဳေျပာဗ်ာ။ ” ကိုယ္ကလည္း ျပန္ စကားေထာက္လိုက္တယ္. . “ ဟုတ္ကဲ႔ . . ဘာကို ၾကိဳေျပာရမွာလဲ။ ” သူက ခ်င္႔ခ်ိန္ေနသလိုနဲ႔ ခဏ ျငိမ္ေနျပီးမွ ဆက္ေမးတယ္. .“ ကိုေဇာ္႔က ပို႔စ္တင္ရင္ ေခါင္းစဥ္ကို ဘာလို႔ ေပးမွာလဲ။ ” ဒီေတာ႔မွ ကိုယ္ကလည္း တစ္လံုးခ်င္း ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
“ အ မ ရာ ႏွင္႔ တူ ေသာ ေယာ က်္ား ”
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္.
15 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ဒုိင္..ကနဲအလုပ္ကကုိေရာက္တယ္ဆုိ။
ျဖတ္ကနဲဖြင္႔လုိက္မိတာကကုိယ္႕ဘေလာပ္႔။
ေစြ ကနဲမ်က္လုံးေလးေ၀႕ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔။
ဟုိက္ကနဲေနေအာင္အာေမဋိတ္သံနွင္႔အတူထိပ္ဆုံးမွာေရာက္ေနတဲ႔ "အမရာနွင္႔တူေသာေယာက်ာ္း"
ဖ်က္ ကနဲဆုိ ကလစ္ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔။
ဟာ..ကနဲ..ဟင္ကနဲေနေအာင္ခ်ျပထားတဲ႔ရသကုိရလုိက္လုိ႔ေက်းဇူးပါဂ်ာ။
အေရးအသားေျပာင္ေျမာက္ပါေပတယ္ဗ်ာ.... း)))... ပထမဆံုးေရာက္ဖူးေပမယ့္ တခါတည္းကို စြဲလန္းသြားရတဲ့ ဆိုဒ္ေလးပါ....
ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္
ကိုေဇာ္ေရ....
အသံအားေတြ ဖတ္သြားတယ္ေနာ္
မန္႕ရခက္လို႕
ဟင္း...ကနဲ သက္ျပင္းခနခနခ်သြားရတယ္..ေနာက္ေတာ့
ေက်ာ္ခြ မန္႕လုိက္တယ္...
အရမ္းေကာင္းတဲ့ ရသစာတမ္းေလးပါ
ကိုေဇာ္္ တကယ္ေရးတတ္တယ္ဗ်ာ
ပန္ကာအေအးခံတဲ ့အေတြး ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ မေတြးမိဖူးဘူးဗ်......သူေျပာတာမွန္တယ္ေနာ္.
ပိုစ့္ေရးေပးတဲ ့ကိုေဇာ့္ကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ
အင္း မန္႕ထားတာ ေ၇ာက္ရဲ႕လားမသိဘူး ညေနမွလာၾကည္႕ေတာ႔မယ္
ေရာက္ဘူးထင္တယ္ ျပန္မန္႕ခဲ႔မယ္ အရာရာကို အေသးစိတ္ ျမင္တတ္တဲ႔ ျမင္တာကို သိတဲ႔ ကိုေဇာ္ကို ေက်းဇူးပါ
အရာရာ မွာ ဘက္ေပါင္းစံု ကၾကည္႕တာအေကာင္းဆံုးပါ
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
ပန္ကာ ေနာက္မွာ အေအးခံဖို႕ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မေတြးဖူးတဲ့ အေတြးပဲေနာ္..
blogger ေ႐ွ႕လုပ္မိေတာ့လည္း ဖတ္ေကာင္းတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္သြားတာေပါ့..
"ဟာ" ခနဲ ၿဖစ္ေအာင္ စား တယ္ ဗ်ာ ...
ဟုိက္ ကနဲ႔ေနေအာင္ကုိ ပါးစပ္ဟျပီး ေနလည္က တခါ ညေနတခါ စုဖတ္လုိက္ရတယ္ ေျမာက္တယ္
လက္ရာေျမာက္တယ္ ကုိေဇာ္ ဗဟုသုတေတြေပးျပီး
မေလးမေလး အဲမေလးကုိလြမ္းမိပါတယ္ း)
မွတ္သားသြားတယ္ ကိုေဇာ္ေရ၊ ေကာင္းတယ္။
ဟယ္..ဘယ္ကျပံုးရမွာလည္း...
ဘာသံထြက္မလဲေစာင့္ေနတာ...
အေ၇းအသားေျပာက္ေျမာက္ပါေပတယ္..။
ကိးဘုတ္ေပၚက...တေတာက္ေတာက္နဲ ့ေကာမက္ေရးေပးလိုက္ပါတယ္
ခင္မင္ေသာ
ဖတ္လို ့ သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ အားက်လိုက္တာ...။
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
အရမ္းကို ေရးတတ္တယ္ေနာ္ အားက်လိုက္တာ ခ်ိဳလဲ ဒီလိုေရးတတ္ခ်င္တယ္ ဥိးေဇာ္ေရ
ဖတ္လို.မရဘူး။ဘာလုပ္ရမွာလဲ
Post a Comment