ငယ္ငယ္တုန္းက ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ္႔ကို “ ႏို႔စိမ္းခ်က္နည္း ” နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ေျပာျပဖူးပါတယ္။ အရြယ္ေရာ ၊ အသက္ေရာ ၊ ဦးေႏွာက္ေရာ ငယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ေသခ်ာ နားမလည္ပါ။ ဒါေပမဲ႔ ေျပာသမွ်ကိုေတာ႔ မွတ္မိလိုက္ပါတယ္။
“ ႏို႔စိမ္းခ်က္တယ္ ဆိုတာ ႏို႕ကို အၾကာၾကီး က်ိဳလိုက္ရင္ ႏို႔က အျဖဴေရာင္ကေန အဝါေရာင္ကို ေျပာင္းသြားတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ကို သင္႔တင္တဲ႔ အပူခ်ိန္နဲ႔ က်ိဳရတယ္။ ဒါမွ ပိုးက ေသမွာေလ။ ဒီလို သင္႔ေတာ္တဲ႔ အပူခ်ိန္နဲ႔ က်ိဳလိုက္ေတာ႔မွ ႏို႔အစိမ္းေတြကေန က်ိဳျပီးသားႏို႔ေတြ ျဖစ္လာျပီး ႏို႔စိမ္းဘူးထဲကို ထည္႔ဖို႔ အဆင္ေျပေတာ႔တယ္။
ဒါေပမဲ႔ အဲဒီေနရာမွာ အခက္အခဲ တစ္ခု ရွိတယ္။ ပူေနတဲ႔ ႏို႔ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ဘူးထဲကို ထည္႔မလဲ။ ထည္႔ရလို႔ ရသည္႕တိုင္ေအာင္ အဆင္မေျပဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ပူေနတဲ႔ ႏို႔ေတြကို ျပန္ျပီးေတာ႔ အေအးခံရမယ္။ ပူေနတဲ႔ ႏို႕ေတြကို အေအးခံရင္ အပူဆိုတာ တေျဖးေျဖးခ်င္း ေလ်ာ႔က်သြားတာ မဟုတ္လား။ ဒီလို အပူခ်ိန္ေလ်ာ႔သြားရင္း ျပင္ပက အပူခ်ိန္ နဲ႔ ႏို႔ရဲ႕ အပူခ်ိန္ တူညီႏိုင္ေသာ အေျခအေန တစ္ရပ္မွာ ႏုိ႔က မေအးေသးဘူး။ ေအးလည္း ေအးေရာ ပိုးဝင္ျပီး ခ်ဥ္သြားေတာ႔တာပဲ။
ဒါေၾကာင္႔ ႏို႔စိမ္းခ်က္တဲ႔ စက္ရံုေတြကိုမွာ ႏို႔ေတြကို ပိုက္ေတြထဲကို ထည္႔ျပီး သူတို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ အပူခ်ိန္ရွိေနတဲ႔ ႏို႔က်ိဳအခန္းထဲကို ျဖတ္စီးခိုင္းလိုက္တယ္။ ဟိုဘက္က ထြက္လာတဲ႔ ႏို႔ေတြက ပိုးသတ္ျပီးသား က်ိဳျပီးသြားျပီး ဒါေပမဲ႔ ပူေနတယ္။ ဒါကို ခ်က္ခ်င္းပဲ ဟိုဘက္က အခန္းထဲမွာ အေအးဓါတ္ေတြ လႊတ္ထားတဲ႔ အခန္းထဲကို ဒီႏို႔ေတြကိုပဲ ပိုက္ထဲကေန တဆင္႔ ဆက္ျပီး စီးဆင္း ခိုင္းလိုက္တယ္။
ဒီေတာ႔ ပူေနတဲ႔ ႏို႔ေတြက အေအးခန္းထဲ ရုတ္တရက္ အဝင္ခံလိုက္ရျပီး ခ်က္ခ်င္း ေအးသြားရတယ္။ ဒီေတာ႔ သူ႕မွာ မွ်ေျခ လို႔ ေခၚတဲ႔ အရာဝတၳဳအပူခ်ိန္နဲ႔ ျပင္က အပူခ်ိန္ တူညီခါနီး အခ်ိန္ဆိုတာ မရွိေတာ႔ဘူး။ ႏို႔ဆိုတာ ပူေနရင္လည္း ပိုးေပါက္ပြားျပီး မခ်ဥ္ႏိုင္ဘူး။ ေအးေနရင္လည္း ပိုးေပါက္ပြားျပီး မခ်ဥ္ႏိုင္ဘူး။ ႏို႔မွာ ပိုးေပါက္ပြားျပီး ခ်ဥ္ႏႈန္း အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္က “ ပူလည္း မပူေတာ႔ ေအးလည္း မေအးေတာ႔တဲ႔ မွ်ေျခ ေရာက္ခါနီး အခ်ိန္ပဲ။ ” ”
ေဖေဖက ဒီလို ေျပာခဲ႔ ေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာမေပါက္ခဲ႔ပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ႔ ဒီ ႏို႔စိမ္းခ်က္နည္းေလးကို ထပ္ျပီး စကားစပ္မိရင္း ေျပာျပပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း နည္းနည္းေတာ႔ စဥ္းစားတတ္လာေတာ႔ ေဖေဖ ေျပာတဲ႔ “ အပူကေန အေအးေရာက္ခါနီး အေျခအေန ဆိုတာကို မရွင္းဘူး ” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ႔ ေဖေဖက တျခားဥပမာ တစ္ခုနဲ႔ ထပ္ျပီး ဒီလို ရွင္းျပပါတယ္။
“ အရြယ္တူ ဆိုဒ္တူ တိုင္ကီ ႏွစ္လံုးကို ေအာက္ေျခ ညီညီမွာ အတူတူ ခ်ထားတယ္ ဆိုပါစို႔ကြာ။ တိုင္ကီ တစ္လံုးထဲမွာ ေရအျပည္႔ ရွိေနတယ္။ တိုင္ကီ တစ္လံုးထဲမွာေတာ႔ ေရလံုးဝ မရွိဘူး။ ဒါကို ေရျပည္႔ေနတဲ႔ ကိုင္ကီထဲက ေရေတြကို ေရလံုးဝ မရွိတဲ႔ တိုင္ကီထဲ ေရပိုက္နဲ႔ ေရသြယ္ထည္႔မယ္ကြာ။ ဒီေတာ႔ ေရေတြ ေရပိုက္ကေန ေရလံုးဝ မရွိတဲ႔ တိုင္ကီထဲ စီးက်သြားျပီေပါ႔။
ဒီလို ေရစီးေနတာကို ေစာင္႔ၾကည္႔ေန။ ေရျပည္႔ေနတဲ႔ တိုင္ကီကေန ေရမရွိတဲ႔ တိုက္ကီထဲကို ေရပိုက္ကေန ေရစီးဝင္တာ စစခ်င္း အခ်ိန္က အျမန္ဆံုးပဲ။ ေနာက္ေတာ႔ ေရျပည္႔ေနတဲ႔ တိုင္ကီမွာ ေရေလ်ာ႔က်လာျပီး ေရမရွိတဲ႔ တိုင္ကီမွာ ေရျပည္႔တတ္လာတာနဲ႔ အမွ် ေရပိုက္ကေန ေရစီးႏႈန္းကလည္း တေျဖးေျဖး ေႏွးသြားတယ္။ ဒီအထိ သေဘာေပါက္လား။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔. . .”
“ ေနာက္ေတာ႔ ေရျပည္႔ေနတဲ႔ တိုင္ကီကေန ေရမရွိတဲ႔ တိုင္ကီထဲကို ေရေတြ စီးဝင္လာရင္း ေရမရွိတဲ႔ တိုင္ကီထဲက ေရက ျပည္႔ျပည္႔လာရင္း ေရျပည္႔ေနတဲ႔ တိုင္ကီကလည္း ေရေတြ ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔လာရင္း တိုင္ကီႏွစ္လံုးရဲ႕ ေရ Level က တူညီလာေလေလ သူတို႔ရဲ႕ ေရစီးႏႈန္းက ေႏွးသြားေလေလပဲ။ ေနာက္ဆံုး သူတို႔ ေရမ်က္ႏွာျပင္ ႏွစ္ခု ညီသြားျပီ ဆိုရင္ေတာ႔ သူတို႕မွာ ဆက္လက္ စီးဆင္းစရာ မရွိပဲ ရပ္သြားေတာ႔တာပဲ။ ဒါကို “ မွ်ေျခ ” လို႔ ေခၚတယ္ သားရဲ႕။ သေဘာေပါက္ျပီလား။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔. . . ”
“ ေဖေဖ ေျပာျပတဲ႔ ႏို႔စိမ္းခ်က္တာမွာက ဒီလို မွ်ေျခ အထိ တေျဖးေျဖးထားလို႔ မရဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ႏို႔စိမ္းခ်က္တာမွာေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းပူ ၊ ခ်က္ခ်င္း ေအး ဆိုတဲ႔ နည္းနဲ႔ပဲ သူတို႔ကို ခ်က္ရတယ္။ လူေတြမွာေတာ႔ မတူဘူး။ လူေတြမွာေတာ႔ ကိုယ္က ဘာဗဟုသုတ ၊ ဘာပညာမွာ မရွိတဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ အရာရာ ျမင္သမွ် ၊ ေတြ႕သမွ်က ပညာယူစရာ ၊ ဗဟုသုတ ရစရာေတြခ်ည္းပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ ဗဟုသုတေတြ ၊ ပညာေတြ တေျဖးေျဖး စုေဆာင္းရင္း ျပည္႔ျပည္႔လာရင္း ကိုယ္နဲ႔ Level တူညီေနတဲ႔ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ သြားေတြ႕တဲ႔ အခါမွာ ကိုယ္႔ဆီကလည္း သူ႕ဆီကို မစီးဆင္း ၊ သူ႕ဆီကလည္း ကိုယ္႔ဆီကို မစီးဆင္းပဲ “ မွ်ေျခ ” ျဖစ္ကာ ဗဟုသုတ လြန္ဆြဲပြဲေတြ ျဖစ္လာတတ္တယ္။ ဒီလို အခ်ိန္ဆိုရင္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ျပီး သံုးသပ္ၾကည္႔ ကိုယ္က Level 1 လား ၊ 10 လား ၊ 100 လား။ ဘာျဖစ္မလဲ။
တကယ္လို႔ ကိုယ္နဲ႔ ေတြ႕ေနရတဲ႔ လူက Level 100 ျဖစ္ေနျပီး ကိုယ္က Level 10 ဆိုရင္ ေသခ်ာတယ္ ျငင္းခုန္စရာ မျဖစ္ေတာ႔ဘူး ၊ သူ႕ဆီက အရာေတြ ကိုယ္႔ဆီကို စီးဝင္သြားလိမ္႔မယ္။ တကယ္လို႔ ကိုယ္ကေတာ႔ Level 10 ပါပဲ သူက Level 1 ဆိုရင္လည္း ျငင္းစရာ မျဖစ္ျပန္ဘူး ကိုယ္႔ဆီက အရာေတြ သူ႕ဆီကို ဖာသိဖာသာပဲ စီးဝင္သြားလိမ္႔မယ္။
ဒါေၾကာင္႔ သား သတိထားျပီးေတာ႔ ၾကည္႔. . .၊ ေလာကမွာ ျမင္႔ရာကေန နိမ္႔ရာကိုပဲ စီးဆင္းတယ္။ နိမ္႔ရာကေန ျမင္႔ရာကို စီးဆင္းတယ္ ဆိုတာ မရွိဘူး။ တကယ္လို႔ ဘယ္ကိုမွ မစီးဆင္းပဲ ေရဝပ္ေနျပီ ဆိုရင္ သိလိုက္ေတာ႔ ဒါ “ မွ်ေျခ ” ကို ေရာက္ေနျပီ။ ဒါဆိုကိုယ္ ကိုယ္႔ဆီကို ဘယ္က စီးဆင္းႏိုင္မလဲ ဆိုတဲ႔ ကိုယ္႔ထက္ ျမင္႔ရာကို လိုက္ရွာျပီး သြယ္ယူရံုေပါ႔။
တကယ္ေတာ႔ ေရဝပ္တယ္ ဆိုတာ “ ဗြက္ေပါက္ဖို႔ပဲ ” ျဖစ္လာတတ္တယ္ မဟုတ္လား။ အျမဲတမ္း စီးဆင္းျပီး ရွင္သန္ေနဖို႔ ဆိုတာက်ေတာ႔ ကိုယ္႔ထက္ Level ျမင္႔သူ ဆီက သြယ္ယူႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားထား. . . . ။ ”
မွတ္ခ်က္။ ။ ကၽြန္ေတာ္႔မွတ္စု စာအုပ္ထဲကပါပဲ။ ၾကာေတာ႔ မႈန္တုန္တုန္ေတာင္မွ ျဖစ္ျပီး မင္ေတြေတာင္မွ ျပန္႕ခ်င္ ေနပါျပီ။ ေန႔စြဲလည္း မပါဘူး။ ဒါကို အခု ကၽြန္ေတာ္က ရူပေဗဒ သေဘာတရားေလး နည္းနည္း ျဖည္႔စြက္ ေရးလိုက္ပါတယ္။
ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ ပို႔စ္ ၃ ပုဒ္ တင္ပါ႔မယ္။ အခု ပို႔စ္ “ မွ်ေျခ ” ၊ မနက္ ၁၀ နာရီမွာ “ ဘရိတ္မိရဲ႕လား ” ၊ ေနာက္ဆံုး တစ္ပုဒ္ကိုေတာ႔ ညေန ၅ မွာ တင္ပါ႔မယ္။ ဒီပို႔စ္နာမည္က “ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘူတာရံုေလး ” လို႔ ေပးထားပါတယ္။
ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ ပို႔စ္ ၃ ပုဒ္ တင္ပါ႔မယ္။ အခု ပို႔စ္ “ မွ်ေျခ ” ၊ မနက္ ၁၀ နာရီမွာ “ ဘရိတ္မိရဲ႕လား ” ၊ ေနာက္ဆံုး တစ္ပုဒ္ကိုေတာ႔ ညေန ၅ မွာ တင္ပါ႔မယ္။ ဒီပို႔စ္နာမည္က “ ကၽြန္ေတာ္႔ ဘူတာရံုေလး ” လို႔ ေပးထားပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
.
1 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ျပံဳးျပီးေတာ့ ေရးလိုက္တယ္ ကိုေဇာ္ေရ။
စာသားေတြမွာ ပါဝင္ခံစား ကခုန္လို႔....။
Post a Comment