အမွာ . . .
စာအုပ္ပံု အမိႈက္ အရႈပ္ေတြ မ်ားမ်ားရွင္းႏိုင္ပါေစ လို႔ ညီမေလး Angel Shaper ေျပာသြားသလိုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္႔မွာက အရင္က စိတ္ကူးေပါက္ရာေတြ ခ်ခ်ေရးထားတာ အမ်ားၾကီး။ ဒါေပမဲ႔ အားလံုးက လက္ေရးနဲ႔ေပါ႔ေလ။ ေပါက္ကရေတြ ဆိုပါေတာ႔။ တခ်ိဳ႕ကို ျပန္ဖတ္ၾကည္႔ေတာ႔ ငယ္ငယ္က အေတြးနဲ႔ အေရးမို႔လို႔ ထင္တယ္ အားနည္းတယ္လို႔ ထင္တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ မူရင္းအတိုင္း မတင္ျဖစ္ပါဘူး။
အခုေနာက္ပိုင္း ေရးျဖစ္တာေတြကိုေတာ႔ စက္ထဲမွာ သိမ္းထားတတ္ပါတယ္။ ဒီမွာလည္း တစ္ခါတစ္ေလ အခန္းက စက္ထဲမွာ ေရးမိေတာ႔ တင္ေတာ႔မယ္ ဆိုမွ က်န္ခဲ႔ျပန္ေရာ။ ဒါေၾကာင္႔ တစ္ခါတစ္ေလ ပို႔စ္တင္ရင္ ေနာက္က်ေနတတ္ပါတယ္။ အခုေတာ႔ ေရးျပီး လက္စ ပို႔စ္ အားလံုးကို စတစ္ေလးထဲမွာ စုလိုက္ေတာ႔ အပုဒ္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ေတာ႔ ရွိပါတယ္။ အဲဒီပို႔စ္ေတြကိုက စာလံုးေပါင္းေလးျပင္လိုက္ရံု ၊ အထားအသိုေလး ေျပာင္းလိုက္ရံုနဲ႔ ပို႔စ္တင္ဖို႔ အဆင္ေျပပါျပီ။
ဒါေပမဲ႔ ဒီပို႔စ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ မတင္ပါရေစနဲ႔ဦး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ တခ်ိဳ႕ပို႔စ္ေတြက မထင္မွတ္ပဲနဲ႔ ( အစ္မတစ္ေယာက္က အျမဲတမ္း ေစတနာနဲ႔ သတိေပး ေျပာဖုူးသလို ) ကေလာင္သြားက ထက္ျပီး သူမ်ားေတြကို သြားသြားစူးမိေနကာ ၊ သြားရွ မိေနတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ မရည္ရြယ္ခဲ႔ရိုး အမွန္ပါ။ အဲဒီလို ထိရွ သြားမိသူမ်ားကိုလည္း ဒီေနရာကပဲ အႏူးအညႊတ္ ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။
အခုေနာက္ပိုင္း ေရးျဖစ္တာေတြကိုေတာ႔ စက္ထဲမွာ သိမ္းထားတတ္ပါတယ္။ ဒီမွာလည္း တစ္ခါတစ္ေလ အခန္းက စက္ထဲမွာ ေရးမိေတာ႔ တင္ေတာ႔မယ္ ဆိုမွ က်န္ခဲ႔ျပန္ေရာ။ ဒါေၾကာင္႔ တစ္ခါတစ္ေလ ပို႔စ္တင္ရင္ ေနာက္က်ေနတတ္ပါတယ္။ အခုေတာ႔ ေရးျပီး လက္စ ပို႔စ္ အားလံုးကို စတစ္ေလးထဲမွာ စုလိုက္ေတာ႔ အပုဒ္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ေတာ႔ ရွိပါတယ္။ အဲဒီပို႔စ္ေတြကိုက စာလံုးေပါင္းေလးျပင္လိုက္ရံု ၊ အထားအသိုေလး ေျပာင္းလိုက္ရံုနဲ႔ ပို႔စ္တင္ဖို႔ အဆင္ေျပပါျပီ။
ဒါေပမဲ႔ ဒီပို႔စ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ မတင္ပါရေစနဲ႔ဦး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ တခ်ိဳ႕ပို႔စ္ေတြက မထင္မွတ္ပဲနဲ႔ ( အစ္မတစ္ေယာက္က အျမဲတမ္း ေစတနာနဲ႔ သတိေပး ေျပာဖုူးသလို ) ကေလာင္သြားက ထက္ျပီး သူမ်ားေတြကို သြားသြားစူးမိေနကာ ၊ သြားရွ မိေနတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ မရည္ရြယ္ခဲ႔ရိုး အမွန္ပါ။ အဲဒီလို ထိရွ သြားမိသူမ်ားကိုလည္း ဒီေနရာကပဲ အႏူးအညႊတ္ ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က ေရးထားတာ အတန္ငယ္ၾကာေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာနဲ႔ တိုက္ဆိုင္တာကို ကၽြန္ေတာ္က တင္လိုက္ေတာ႔ လက္ရွိ အေျခအေနေတြကို သြားျပီး ထိရွ မိတတ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ တင္မဲ႔ “ အေမႊးတိုင္မ်ား ” ဆိုတဲ႔ ပို႔စ္ ( ဒီပို႔စ္ကို ကၽြန္ေတာ္ “ ေထာင္႔ခ်ိဳးမ်ား ” ဆိုတဲ႔ ပို႔စ္မွာ ညႊန္းဖူး ထားပါတယ္ ။ ) အပါအဝင္ လက္တေလာ ေရးထားေသာ စာမ်ားကို ခဏသိမ္းထားျပီး ေရွးေရွးတုန္းကလို႔ ေျပာရမဲ႔ စာအေဟာင္းေလးမ်ားကိုသာ ဖုန္ခါျပီး ျပန္တင္ေပးပါရေစ။
အခု ပို႔စ္ေလးကလည္း ငယ္ငယ္က ၾကားမိ ၊ ေတြးမိတာေလးကို ကေလးလိုပဲ ခ်ေရးထားတာပါ။ ဒီပို႔စ္ေလး ျဖစ္လာေအာင္ Inspiration ေပးတဲ႔ အခ်က္ေလးကိုလည္း ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပေပးပါ႔မယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခုတည္းကိုပဲ အရင္က ဝတၳဳတို ေရးရင္း ဝတၳဳရွည္ ျဖစ္သြားေအာင္ ေရးဖူးပါတယ္။ အခုကေတာ႔ ဝတၳဳတိုေလး အေနနဲ႔ ဇာတ္ကြက္ေလး တစ္ကြက္ေနရာမွာ ရပ္ပါ႔မယ္။ အရွည္ကတာ႔ ေရးဖို႕ အားမရွိလို႔ပါ။
“ ႏိုင္ငံျခား သြားခ်င္ေသာ အာလူးေလး တစ္လံုးအေၾကာင္း ” ဆိုတဲ႔ စာေလးကေတာ႔ ဒီလိုပဲ စတင္ပါတယ္။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
တစ္ခါက . . . . .
သားသား အာလူးေလးက ေဖေဖ အာလူးၾကီးကို ေျပာသတဲ႔။
“ ေဖေဖ သား ႏိုင္ငံျခား သြားခ်င္တယ္။ ”
သား အာလူးေလးက ဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ႔ ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီးတို႕က အံ့ၾသသြားတာေပါ႔။ ဒီေတာ႔ အေမေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ေမေမ အာလူးၾကီးက . . .
“ အို . . မသြားရပါဘူး။ ဘာလုပ္ဖို႔ သြားရမွာလဲ။ မသြားနဲ႔။ ”
ဒီလို ဂရုဏာေဒါေသာနဲ႔ တားျပီး ေျပာေပမဲ႔ ၊ ေဖေဖ အာလူၾကီးကေတာ႔ ဖခင္တို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ျပံဳးျပီး ေတြးေတြးဆဆ နဲ႔ . . .
“ သားက ဘာလို႔ သြားခ်င္ရတာလဲ။ ”
ဒီလို အက်ိဳးသင္႔ အေၾကာင္းသင္႔ေမးတယ္။ ေဖေဖ အာလူးၾကီးက ဒီလို ေမးေတာ႔ သား အာလူးေလးက မ်က္ေတာင္ေလး ေပကလပ္ ေပကလပ္ နဲ႔ ျပန္ေျဖတယ္။
“ သားတို႕ကို လူေတြက အာလူး အာလူး နဲ႔ ေခၚေနတာကို မၾကိဳက္လို႔ သြားခ်င္တာပါ ေဖေဖ။ ”
“ ေဟ . . သားရဲ႕။ အာလူးကို အာလူးလို႔ ေခၚတာ ဘာလို႔ မၾကိဳက္ရမွာလဲ။ ”
“ သားကို သား သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကတယ္။ အာလူး ဆိုတာ လူေတြရဲ႕ၾကားမွာ က်ေတာ႔ “ စကားမ်ားတဲ႔ လူကို ေျပာတာ ” တဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔ သားက ဒီနာမည္ၾကီးကို မၾကိဳက္တာ ေဖေဖ ။ ”
“ ဒါဆို ႏိုင္ငံျခားမွာ အာလူး ကို ဘယ္လို ေခၚတာလဲ သားရဲ႕။ ”
“ ႏိုင္ငံျခားမွာက အာလူးကို “ ပိုေတး ” “ ပိုေတးတိုး ” လို႔ ေခၚတယ္ ေဖေဖ။ နာမည္ေလးကတင္ ခ်စ္စရာေလး မဟုတ္လား။ ”
“ မဟုတ္တာပဲ သားရယ္။ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံမွာက အာလူးလို႔ ေခၚေနတာ မၾကိဳက္လို႔ နာမည္ေလး ေျပာင္းခ်င္တာနဲ႔ပဲ ႏိုင္ငံျခား သြားတယ္ ဆိုတာ မဟုတ္ေသးပါဘူးကြယ္။ သားရဲ႕ အေၾကာင္း ျပခ်က္က မခိုင္လံုဘူး။ မသြားပါနဲ႔ကြာ။ ”
ေဖေဖ အာလူးၾကီး က ဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ႔ သား အာလူးေလးက ငိုမလို မ်က္ႏွာေလး မဲ႔သြားျပီး . . .
“ သား သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး ႏိုင္ငံျခား သြားေနၾကတာကို ေဖေဖက သားကို ႏိုင္ငံျခား ေပးမသြားရင္ သားကေတာ႔ အခု အခ်ိန္က စျပီး ဘာမွ မစားမေသာက္ေတာ႔ဘူး။ ေသခ်င္လည္း ေသပါေစေတာ႔. . . ”
အဲဒီလို ေျပာျပီး သား အာလူးေလးက သူ႕အခန္းထဲကို ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ျပီး ဝင္သြားေပမဲ႔ ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူၾကီးတို႕က သူ႕တို႔သား အာလူးေလး အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ႔ ထြက္စားမယ္ပဲ ထင္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္ကို သား အာလူးေလးက ေခါင္းမာစြာနဲ႔ပဲ ဘယ္လိုပဲ ေျခာက္ေကၽြးေကၽြး ၊ ေခ်ာ႔ေကၽြးေကၽြး တစ္ရက္လည္း ထမင္းမစား ၊ ႏွစ္ရက္လည္း ထမင္း မစားဆိုေတာ႔ ၾကာေတာ႔ သား အာလူးေလး ပိန္ပိန္လာျပီး အားျပတ္ကာ အိပ္ယာထဲ လဲေနပါေလေရာ။
ေခ်ာ႔ေကၽြးလို႔လည္း မစား ၊ ေျခာက္ေကၽြးလို႔လည္း မစားေတာ႔ပဲ က်န္းမာေရး ထိခိုက္လာျပီး အိပ္ယာထဲ လဲေနေတာ႔မွ ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူးေလးတို႔က စိုးရိမ္လာျပီး သား အာလူးေလး ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္မွ ႏိုင္ငံျခား သြားခ်င္ေနရတာလဲ ဆိုျပီး စံုစမ္းဖို႔ အျပင္ကို ထြက္လာခဲ႔တယ္။
အျပင္ကို ေရာက္လို႔ သူတို႔ ျမင္လိုက္ရတာက သူတို႕ကိုယ္ သူတို႔ မယံုႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရေတာ႔တယ္။ အျပင္မွာ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ိဳးစံုက ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖို႔ သူတို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္။ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ရံုမွာလည္း လူေတြ အျပည္႔ ၊ တျခား ႏိုင္ငံထြက္ဖို႔ သင္တန္းေပးတဲ႔ ေနရာေတြမွာလည္း လူေတြ အျပည္႔။ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားတဲ႔ ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီးတို႔က သူတို႔နားမွာ ရွိေနတဲ႔ သရက္သီး မိသားစုထဲက သရက္သီးေလးကို လွမ္းျပီး ေမးလိုက္တယ္။
“ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာလုပ္ေနတာလဲဗ်။ ”
“ ႏိုင္ငံျခား သြားဖို႔ေလ။ ”
“ ႏိုင္ငံျခား သြားျပီး ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ ”
ေဖေဖ အာလူးၾကီးက ဒီလိုလည္း ေမးလိုက္ေရာ သရက္သီးေလးက ေဖေဖ အာလူးၾကီးကို ေခတ္မမွီ လိုက္တာ ဆိုတဲ႔ ပံုစံနဲ႔ ၾကည္႔ျပီး . . .
“ ဟာဗ်ာ. . . အားလံုး လုပ္ေနၾကတာ မသိဘူးလားဗ်ာ။ နာမည္ လွလွေလး လိုခ်င္လို႔။ ”
“ ဘယ္လို နာမည္လွလွေလးလဲ ၊ အခုလည္း သရက္သီး ဆိုတာ မလွဘူးလား။ ”
“ သရက္သီး ဆိုတာ မလွလို႔ေတာ႔ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ႏိုင္ငံျခားမွာ ဆိုရင္ သရက္သီးကို “ မန္းဂိုး ” လို႔ ေခၚတာ ၊ မန္းဂိုး ဆိုတာေလးက ဘယ္ေလာက္လွလဲ။ အခု လုပ္ေနၾကတဲ႔ ေကာက္ပဲ သီးႏွံေတြ အားလံုးက နာမည္ လွလွေလး လိုခ်င္လို႔ ႏိုင္ငံျခားကို သြားၾကမွာ။ ”
ဒိတ္ေအာက္ေနျပီ ဆိုတဲ႔ အၾကည္႔နဲ႔ တစ္ခ်က္ၾကည္႔ျပီး သရက္သီးေလးက ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးေရး ရံုးထဲကို ဝင္သြားတယ္။ ျပင္ပေလာကမွာ ဒီေလာက္ ျဖစ္ေနမယ္ ဆိုတာ မသိတဲ႔ ေဖေဖ အာလူးၾကီးနဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီးက မ်က္လံုးေလး အျပဴးသား ၊ ပါးစပ္ေလး အျပဲသားနဲ႔ ၾကည္႔ေနမိတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေဖေဖ အာလူးၾကီးက တစ္ခုကို သြားျပီး သတိရတယ္။ အခုလို လာေနတဲ႔ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြထဲမွာ အသီးအႏွံတစ္ခုက မပါဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ဒါနဲ႔ အဲဒီ အသီးအႏွံ အိမ္ကို သြားျပီး ေမးမယ္ဆိုျပီး ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီး ထြက္လာခဲ႔တယ္။ အဲဒီ သီႏွံအိမ္ကိုလည္း ေရာက္ေရာ . . .
“ သူမ်ားေတြ ႏိုင္ငံျခား သြားေနၾကတာ ခင္ဗ်ားတို႔က ဘာလို႔ မသြားတာလဲဗ်။ ”
“ မသြားခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ သြားခ်င္ေနၾကတဲ႔ လူေတြ အားလံုးက နာမည္ လွလွေလးေတြ လုိခ်င္လို႔ ႏိုင္ငံျခား သြားေနၾကတာ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ကေတာ႔ မထူးပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာမည္က ဂ်င္း ေလ။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္သြားမွ ဂ်င္းကေန “ ဂ်င္းဂ်ား ” ဆိုျပီး ေခၚၾကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ေတာ႔ ဂ်ား ဆိုတာၾကီးကေတာင္မွ ရႈပ္ေနပါေသးတယ္ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႔ မသြားေတာ႔ပါဘူး။ ”
ဒီလို ဂ်င္းမိသားစုက ေျပာလည္း ေျပာေရာ ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီးက ေလာကမွာ နာမည္လွလွက အရမ္းကို အေရးၾကီးပါလား ဆိုတာကို လက္ခံသြားၾကေတာ႔တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ နာမည္လွလွေလး လိုခ်င္လို႔ ႏိုင္ငံျခား သြားခ်င္ေနျပီး ထမင္းမစားပဲ ဆႏၵျပေနတဲ႔ သူတို႔သား အာလူးေလးကို မခြဲႏိုင္ေပမဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသြားဖို႔ သေဘာတူလိုက္ေတာ႔မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ၾကေလေတာ႔သည္။
ေဖေဖ အာလူးၾကီးနဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီး ဆီက စကားကို ၾကားရေတာ႔ သား အာလူးေလးက မယံုႏိုင္တဲ႔ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေမာ႔ၾကည္႔တယ္။ ဒီေတာ႔ ျပံဳးျပီး ေျပာေနတဲ႔ ေဖေဖ အာလူးၾကီးက. . .
“ တကယ္ေျပာတာပါ သားရဲ႕။ သားကို ေဖေဖတို႔ ႏိုင္ငံျခား သြားဖို႔ သေဘာတူလိုက္ပါျပီ။ ဒီေတာ႔ သားကို ႏိုင္ငံျခား သြားဖို႔ ျပင္ဆင္စရာ ရွိတာ ျပင္ဆင္လို႔ ရေအာင္ သားကလည္း အခုအခ်ိန္က စျပီး ထမင္းျပန္စားျပီး အားေမြးထားေတာ႔။ ”
“ တကယ္လား ေဖေဖ။ ”
“ တကယ္ေပါ႔ သားရ။ ”
“ ေမေမ တကယ္ေနာ္။ သားကို ထမင္းျပန္စားေအာင္ ညာေနတာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ”
“ မဟုတ္ပါဘူး သားရယ္။ သားေလးက နာမည္လွလွေလး လိုခ်င္ေနတယ္ ဆိုေတာ႔ သားေဖေဖနဲ႔ ေမေမက ခြင္႔ျပဳလိုက္တာပါကြယ္။ ကဲ. . အခုခ်ိန္က စျပီး သား ထမင္း မွန္မွန္စားေနာ္။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ေမေမ။ ”
ႏိုင္ငံျခား သြားရေတာ႔မယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ႔ သား အာလုူးေလးရဲ႕ ရြင္လန္း တတ္ၾကြမႈေတြက ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီး ကိုပါ ဝမ္းသာ ဝမ္းနည္း မ်က္ရည္လည္ေစတယ္။ သား အာလူးေလးရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက သူတို႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈပဲ မဟုတ္ပါလား။
ေနာက္ေန႕က စျပီး ေဖေဖ အာလူးၾကီး ၊ ေမေမ အာလူးၾကီး နဲ႔ သား အာလူးေလးဟာ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ ထုတ္ေပးေရး ဌာနမွာ သူမ်ား ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြနဲ႔ အတူတူ ႏိုင္ငံျခား သြားဖို႔ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ လာလုပ္တာကို ေတြ႕ၾကရတယ္။
ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္လုပ္ျပီးလို႔ သူတို႔ သား အာလူးေလးကို ႏိုင္ငံျခားသြားဖို႔ အတြက္ စံုစမ္းလိုက္ေတာ႔ ဧဂ်င္႔တစ္ခုကို စံုစမ္းရမိတယ္။ အဲဒီ ဧဂ်င္႔က ႏိုင္ငံျခားထြက္ခ်င္တဲ႔ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ အကုန္လံုးကို သူက ခ်ဳပ္ျပီး ပို႔ေပးတယ္ ဆိုပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ နိုင္ငံျခား ထြက္ခ်င္သူ အားလံုးက အဲဒီ ဧဂ်င္႔ကိုပဲ အားကိုးၾကရတယ္။ သူက လြဲျပီးလည္း က်န္တဲ႔ ဧဂ်င္႔က မရွိဘူး။ ဧဂ်င္႔ကလည္း ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ အားလံုးက သူ႕ကို အားကိုးေနရတယ္ ဆိုတာကို သိေတာ႔ သူကလည္း ခပ္မာမာပဲ ေျပာတယ္။
“ အားလံုးကို ႏိုင္ငံျခား လႊတ္ေပးမယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္ႏိုင္ငံကို ေရာက္ပါမယ္ ဆိုတာကိုေတာ႔ အတိအက် မေျပာႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က လူအမ်ားၾကီးနဲ႔ လုပ္ရတာေလ။ ဒါေၾကာင္႔ က်လာတဲ႔ မဲ အရ ကံေကာင္းရင္ အေမရိကား ၊ ျပင္သစ္ ၊ အဂၤလန္ ၊ ၾသစေတးလ်ား ၊ ဂ်ာပန္ စတဲ႔ ႏိုင္ငံၾကီးေတြ ေရာက္မယ္။ တကယ္လို႔ ကိုယ္ရဲ႕ မဲက မေကာင္းခဲ႔ရင္ေတာ႔ အာရွက ႏိုင္ငံငယ္ေတြကို ေရာက္ႏို္င္တယ္ ဒါပဲ။ ၾကိဳက္ရင္ လုပ္ ၊ မၾကိဳက္ရင္ မလုပ္နဲ႔။ ”
ဒီလို ဧဂ်င္႔ကလည္း ခပ္မာမာ နဲ႔ ခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲ ေျပာတယ္။ ေကာက္ပဲ သီးႏွံေတြ အားလံုးကလည္း ႏိုင္ငံျခားသြားခ်င္ရင္ သူ႕ကို မွီခိုေနရတယ္ ဆိုတာကို သိလို႔ သူကလည္း မာႏိုင္တာေပါ႔ေလ။ ဒါေပမဲ႔ မမာႏိုင္တဲ႔ ႏိုင္ငံျခား သြားခ်င္ၾကေသာ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြကေတာ႔ ကိုယ္က သြားခ်င္ေတာ႔ သူ႕ကို ေအာက္က်ိဳ႕ျပီး သူေျပာတဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္ေပၚမွာ လက္မွတ္ထိုးျပီးေတာ႔ လုပ္ၾကရတယ္။
ဒီလို ဧဂ်င္႔နဲ႔ လုပ္ထားျပီး ကိုယ္ထြက္ရမဲ႔ ႏိုင္ငံကို မေရာက္မခ်င္းကေတာ႔ အားလံုးက ဘုရား ၊ တရားကိုသာ အာရံုထားလုပ္ျပီး ကိုယ္ေရာက္သြားမဲ႔ ႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံၾကီး ျဖစ္ေအာင္သာ ဆုေတာင္းေနၾကတယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚတတ္တဲ႔ အထိလည္း သူတို႔ သြားရမဲ႔ ႏိုင္ငံကို သူတို႔ မသိၾကဘူး။ သူတို႔ကို စုရပ္တစ္ခုကို ပို႔လိုက္ၾကတယ္။ ျပီးေတာ႔မွ ေနာက္ထပ္ ေလယာဥ္ပ်ံတစ္စီးေပၚကို တင္ျပီး သူတို႔ရဲ႕ သက္ဆိုင္ရာ ႏို္င္ငံကို ပို႔လိုက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဘယ္သူက ဘယ္ႏိုင္ငံကို ေရာက္မယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး။
သား အာလူးေလးကလည္း ေလယာဥ္ပ်ံေပၚကို ဝတ္စံုျပည္႔ လွလွပပေလးနဲ႔ တတ္သြားရင္း ေအာက္မွာ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီးကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ လိုက္တယ္။ အေဖ အေမ နဲ႔ တကယ္ ခြဲရေတာ႔မယ္ ဆိုေတာ႔ သား အာလူးေလးကလည္း ႏိုင္ငံျခားကိုေတာ႔ နာမည္လွလွေလးေခၚတာ ခံခ်င္လို႔ သြားခ်င္ေပမဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ ေဝ႕တတ္လာတယ္။ ေဖေဖ အာလူးၾကီးကေတာ႔ ေမေမ အာလူၾကီး ပုခံုးကို ကိုင္ထားျပီး ထိန္းေပးထားတယ္။ သား အာလူးေလးကိုလည္း လက္ျပႏႈတ္ဆက္ရင္းေပါ႔။
လက္ျပႏႈတ္ဆက္ရင္းနဲ႔ အာလူးေလးရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြက အာလူးေလးကို ေလယာဥ္ပ်ံထဲကို သယ္ေဆာင္သြားတယ္။ အာလူးေလး ေလယာဥ္ပ်ံေပၚကို ေရာက္ျပီး မၾကာခင္မွာပဲ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးက စတင္ပ်ံသန္း ထြက္ခြာသြားေတာ႔တယ္။ နာရီ အတန္ၾကာေအာင္ စီးျပီးေတာ႔ အာလူးေလးတို႔ ပါလာတဲ႔ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးဟာ ေလယာဥ္ကြင္း တစ္ေနရာမွာ ဆင္းသက္ခဲ႔တယ္။
အာလူးေလးတို႔ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚက ဆင္းျပီး နာရီဝက္ေလာက္ ေနေတာ႔ ေနာက္ထပ္ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚကို တတ္ ခဲ႔တယ္။ ေနာက္ထပ္ ထပ္စီးရတဲ႔ ေလယာဥ္ပ်ံဟာ ႏွစ္နာရီေလာက္ ၾကာေတာ႔ အာလူးေလးတို႔ ဆင္းရမဲ႔ ေလယာဥ္ကြင္းကို ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ကိုယ္ေရာက္ခ်င္ေနတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားကို ေရာက္လာျပီ ဆိုေတာ႔ အာလူူေလး အပါအဝင္ တျခားေသာ အသီးအႏွံမ်ားလည္း စိတ္ရႈပ္ရွားေနၾကတာေပါ႔။
ကိုယ္႔ရဲ႕ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ ပစၥည္းေတြကို ဆြဲရင္း အာလူးေလး ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းေတာ႔ သူေရာက္ေနတာ ဘယ္ႏိုင္ငံလဲ ဆိုတာ သူလည္း မသိဘူး ၊ အဲဒီႏိုင္ငံက စာေတြ ေရးထားေပမဲ႔ ေရးထားတဲ႔ စာေတြကို အာလူးေလးက မဖတ္တတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ သူလိုခ်င္ေနတဲ႔ နာမည္လွလွေလး နဲ႔ သူ႕ကို အာလူး အျဖစ္မွ “ ပိုေတး ” “ ပိုေတးတိုး ” လို႔ ေခၚမယ္ ဆိုတာကို ေတြးၾကည္႔မိတာနဲ႔ သူ ၾကည္ႏူးေနမိတယ္။
ေလယာဥ္ရဲ႕ ေလွခါးေတြက ဆင္းျပီး ေလယာဥ္အတြင္းထဲလည္း ေရာက္ေရာ အာလူးေလးဆီကို လူတစ္ေယာက္က ခ်ဥ္းကပ္လာျပီး . . .
“ အာလူး . . အာလူး . . . . . ”
ဆိုျပီး ဝဲတဲတဲ အသံနဲ႔ ေခၚတယ္။ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ႔ အာလူးေလးလည္း ေယာင္ျပီးေတာ႔ေတာင္မွ ထူးမိေတာ႔မလို ျဖစ္သြားေသးတယ္။ ေနာက္မွ ငါေရာက္ေနတာ ႏိုင္ငံျခားပဲ ဆိုတာကို သတိရျပီး လာေခၚေနတဲ႔ လူဘက္ကို လွည္႔လိုက္ျပီး ေဒါသတၾကီးနဲ႔. . . .
“ ငါ႔ကို အာလူးလို႔ မေခၚနဲ႔။ ငါက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာသာ ငါ႔နာမည္က အာလူး။ ငါ႔နာမည္ ျမန္မာႏို္င္ငံက အာလူး ဆိုတာကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ထားခဲ႔ျပီ။ ဒါေၾကာင္႔ ငါ႔ကို ေခၚခ်င္ရင္ ဒီႏိုင္ငံက နာမည္ပဲ ေခၚ။ အာလူးလို႔ လာမေခၚနဲ႔။ ”
ဒီလိုလည္း အာလူးေလးက ေဒါသတၾကိး ေျပာလိုက္ေရာ။ အာလူး လို႔ လာေခၚတဲ႔ လူၾကီးေရာ တျခား ေဘးနားက လူေတြေရာ အားလံုးက အာလူးေလးကို ၾကည္႔ျပီး ဝုိင္းရယ္ၾကပါေလေရာ။
“ ဟား . . . ဟား . . . . ဟား. . . . .”
သူတို႔ ဒီလို ရယ္ေလ အာလူးေလးက ပိုျပီး ေဒါသေတြ ထြက္ေလပဲ။
“ ဘာေတြ ရယ္ေနၾကတာလဲ။ ငါ႔ကို ျမန္မာႏိုင္ငံက နာမည္ အာလူးလို႔ မေခၚနဲ႔။ ငါ႔ကို ေခၚခ်င္ရင္ ဒီႏိုင္ငံက နာမည္ပဲ ေခၚ။ ”
သူက ထပ္ေျပာေလ ဟုိလူေတြက ပိုျပီး ရယ္ေလပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အာလူးေလးက သူ႕ကို ဝိုင္းရယ္ေနတာကို ရွက္လြန္းလို႔ သူအတြက္ စီစဥ္ထားတဲ႔ ကားေပၚတတ္ျပီး သူေနရာမဲ႔ အခန္းကို ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ သူေနရာရမဲ႔ အခန္းမွာ သူ႕လိုပဲ မ်က္ႏွာေလးေတြ မဲ႔ေနတဲ႔ အာလူးေလးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဘာျဖစ္မွန္း မသိေပမဲ႔ အာလူးေလးက ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ေမးလိုက္မိတယ္။
“ မင္းတို႔ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ။ သူတို႔ကေရာ ဘာလို႔ ႏိုင္ငံျခား ေရာက္ေနတာေတာင္မွ ငါ႔ကို “ ပိုေတး ” “ ပိုေတးတိုး ” ဆိုျပီး မေခၚပဲ ၊ “ အာလူး ၊ အာလူး ” နဲ႔ လိုက္ေခၚၾကတာလဲ။ ”
ဒီေတာ႔ အာလူးေလးရဲ႕ အရင္ ေရာက္ေနၾကတဲ႔ အာလူးေတြ အားလံုးက အာလူးေလးကို သနားဖို႔ ေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ႔ မ်က္လံုးနဲ႔ ဝိုင္းၾကည္႔ျပီး ျပိဳင္တူ ေျပာလိုက္ၾကတယ္။
ဒီစကားသံကိုလည္း ၾကားေရာ နာမည္အသစ္ေလး အေခၚခံခ်င္တဲ႔ အာလူးေလး ဆြဲလာတဲ႔ ပစၥည္းေတြ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပဳတ္က်ျပီး အာလူးေလးလည္း ပံုလ်က္သားေလး ထိုင္ၾကသြားတယ္။ အဲဒီေန႕က စျပီး နာမည္အသစ္ေလး လိုခ်င္တဲ႔ အာလူးေလး မေပ်ာ္ေတာ႔ပါဘူး။ ဒီႏိုင္ငံမွာ မပီကလာနဲ႔ “ အာလူး ၊ အာလူး ” လို႔ ေခၚေနတာထက္ စာရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာပဲ “ အာလူး ” လို႔ ပီပီသသ အားရပါးရ ေခၚတာ ခံခ်င္ပါေတာ႔တယ္။
အာလူးေလး ေနတိုင္း စဥ္းစားေနတာကေတာ႔ သူ ျမန္ျမန္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္ခ်င္တာပါပဲ။ သူ႕ကို “ အာလူး ” ဆိုျပီး အားရပါးရ ေခၚမဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ေဖေဖ အားလူးၾကီး ၊ ေမေမ အာလူးၾကီးနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူမ်ားရဲ႕ ေခၚသံကို သူ အားရပါးရ ေက်ေက်နပ္နပ္ ျပံဳးကာ လက္ခံလိုက္မယ္ လို႔ သူ ေတြးေနမိပါေတာ႔တယ္။
ေနာက္ဆက္တြဲ. . . . .
ဒီစာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၀ ႏွစ္ဝန္းက်င္က လမ္းေဘးမွာ အေၾကာ္ေရာင္းတဲ႔ ကုလားဆိုင္မွာ အေၾကာ္ဝယ္စားေနရင္း အာလူးေၾကာ္ စားခ်င္လို႔ သူ႕ကို မွာေတာ႔ သူက အာလူးကုန္ေနလို႔ သူ႕ရဲ႕ ကေလးကို သြားဝယ္ဖို႔ ေျပာလိုက္တာမွာ သူ႕စကားေတြကို အကုန္ နားမလည္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဒီစကားေတြ ၾကားထဲမွာ “ အာလူး ” ဆိုတာကိုေတာ႔ ထိထိ မိမိ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ကို “ အာလူး ” သြားဝယ္ခိုင္းတာလားလို႔ ေမးလိုက္ေတာ႔ ကုလားၾကီးက မ်က္လံုးျပဴးးသြားပါတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ္ ကုလားလို နားလည္ေနတယ္ မွတ္ေနတာ။
ဒီေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္ ကုလားစကား နားမလည္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ခုနေျပာလိုက္တဲ႔ အထဲမွာ အာလူး ဆိုတာပါလို႔ ျပီးေတာ႔ လက္ဟန္ေျခဟန္ေၾကာင္႔ ခန္႕မွန္းလိုက္တာပါ ဆိုမွ သူက ျမန္မာလို အာလူးကို ကုလားလိုလည္း အာလူးလို႔ပဲ ေခၚတယ္ ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းကို ေျပာလို႔ ကၽြန္ေတာ္က အိႏၵိယမွာေရာ အာလူး ကို အာလူးလို႔ပဲ ေခၚတာလား ဆိုေတာ႔ သူက ဟုတ္ပါတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ ဒီ အေတြးေလး ရလာခဲ႔ပါတယ္။
ဒီေတာ႔ အာလူးနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီးေတာ႔ ေရွးက နာမည္ေက်ာ္ ဗန္ဂိုးရဲ႕ “ အာလူးစားသူမ်ား ” ပန္းခ်ီကား။
ဒီပန္းခ်ီကားရဲ႕ အသက္က စားေနသူေတြရဲ႕ မ်က္လံုးပါ။ ေသခ်ာ ၾကည္႔ပါ။
ေနာက္ေတာ႔ ဆရာ တာရာမင္းေဝ ရဲ႕ “ အာလူးေကာက္သူမ်ား ” ဝတၳဳတိုေလး။ ဒါေတြကို ဖတ္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားဖူးထားတဲ႔ ဒီ အာလူး က ရင္ထဲမွာ ျငိမ္ျငိမ္ မေနေတာ႔ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ ၾကားဖူးထားတဲ႔ အာလူးေလးကို စိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ အတိုင္း ခ်ေရးလိုက္တာပါ။ ေနာက္ေတာ႔ စိတ္ကူးေပါက္လာလိုက္ ဆက္ေရးလိုက္ ဆက္ေရးရင္း ေရးရင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ရွည္လာခဲ႔တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ အဆံုးသတ္သြားရခဲ႔တယ္ ဆိုပါေတာ႔။
အခု ေဖာ္ျပထားတဲ႔ “ ႏိုင္ငံျခား သြားခ်င္ေသာ အာလူးေလး တစ္လံုး အေၾကာင္း ” ဆိုတာကေတာ႔ စစေရးမိတဲ႔ အပိုင္းေလး တစ္ခုပါပဲ။ ငယ္ငယ္က အေရးအသားဆိုေတာ႔လည္း ဒီလို အေတြး ၊ ဒီလို အေရးေလးမွ်ပါပဲ။ တစ္ခု ရွိတာက ကၽြန္ေတာ္ စေရးတုန္းကေတာ႔ ဧဂ်င္႔ေနရာမွာ “ အိုင္းပူ ” ဆိုျပီး ေနာက္ျပီး နာမည္ ထည္႔ထားပါေသးတယ္။ အခုေတာ႔ ျဖဳတ္လိုက္ပါျပီ။ အဲဒီတုန္းကေတာ႔ ဘာရယ္ မဟုတ္ လူငယ္ပီပီ ေနာက္ခ်င္စိတ္ေၾကာင္႔ “ ဦးပိုင္ ” ကို ေနာက္ေရးလိုက္တာပါ။ အခုေတာ႔ မပါေတာ႔ပါဘူးေနာ္ . . :P ဒါကလြဲလို႔ က်န္တာေတြ အားလံုးက မူရင္း အတိုင္းပါပဲ။
ကိုေဇာ္
“ ႏိုင္ငံျခားမွာက အာလူးကို “ ပိုေတး ” “ ပိုေတးတိုး ” လို႔ ေခၚတယ္ ေဖေဖ။ နာမည္ေလးကတင္ ခ်စ္စရာေလး မဟုတ္လား။ ”
“ မဟုတ္တာပဲ သားရယ္။ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံမွာက အာလူးလို႔ ေခၚေနတာ မၾကိဳက္လို႔ နာမည္ေလး ေျပာင္းခ်င္တာနဲ႔ပဲ ႏိုင္ငံျခား သြားတယ္ ဆိုတာ မဟုတ္ေသးပါဘူးကြယ္။ သားရဲ႕ အေၾကာင္း ျပခ်က္က မခိုင္လံုဘူး။ မသြားပါနဲ႔ကြာ။ ”
ေဖေဖ အာလူးၾကီး က ဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ႔ သား အာလူးေလးက ငိုမလို မ်က္ႏွာေလး မဲ႔သြားျပီး . . .
“ သား သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး ႏိုင္ငံျခား သြားေနၾကတာကို ေဖေဖက သားကို ႏိုင္ငံျခား ေပးမသြားရင္ သားကေတာ႔ အခု အခ်ိန္က စျပီး ဘာမွ မစားမေသာက္ေတာ႔ဘူး။ ေသခ်င္လည္း ေသပါေစေတာ႔. . . ”
အဲဒီလို ေျပာျပီး သား အာလူးေလးက သူ႕အခန္းထဲကို ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ျပီး ဝင္သြားေပမဲ႔ ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူၾကီးတို႕က သူ႕တို႔သား အာလူးေလး အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ႔ ထြက္စားမယ္ပဲ ထင္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္ကို သား အာလူးေလးက ေခါင္းမာစြာနဲ႔ပဲ ဘယ္လိုပဲ ေျခာက္ေကၽြးေကၽြး ၊ ေခ်ာ႔ေကၽြးေကၽြး တစ္ရက္လည္း ထမင္းမစား ၊ ႏွစ္ရက္လည္း ထမင္း မစားဆိုေတာ႔ ၾကာေတာ႔ သား အာလူးေလး ပိန္ပိန္လာျပီး အားျပတ္ကာ အိပ္ယာထဲ လဲေနပါေလေရာ။
ေခ်ာ႔ေကၽြးလို႔လည္း မစား ၊ ေျခာက္ေကၽြးလို႔လည္း မစားေတာ႔ပဲ က်န္းမာေရး ထိခိုက္လာျပီး အိပ္ယာထဲ လဲေနေတာ႔မွ ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူးေလးတို႔က စိုးရိမ္လာျပီး သား အာလူးေလး ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္မွ ႏိုင္ငံျခား သြားခ်င္ေနရတာလဲ ဆိုျပီး စံုစမ္းဖို႔ အျပင္ကို ထြက္လာခဲ႔တယ္။
အျပင္ကို ေရာက္လို႔ သူတို႔ ျမင္လိုက္ရတာက သူတို႕ကိုယ္ သူတို႔ မယံုႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရေတာ႔တယ္။ အျပင္မွာ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ိဳးစံုက ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖို႔ သူတို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္။ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ရံုမွာလည္း လူေတြ အျပည္႔ ၊ တျခား ႏိုင္ငံထြက္ဖို႔ သင္တန္းေပးတဲ႔ ေနရာေတြမွာလည္း လူေတြ အျပည္႔။ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားတဲ႔ ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီးတို႔က သူတို႔နားမွာ ရွိေနတဲ႔ သရက္သီး မိသားစုထဲက သရက္သီးေလးကို လွမ္းျပီး ေမးလိုက္တယ္။
“ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာလုပ္ေနတာလဲဗ်။ ”
“ ႏိုင္ငံျခား သြားဖို႔ေလ။ ”
“ ႏိုင္ငံျခား သြားျပီး ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ ”
ေဖေဖ အာလူးၾကီးက ဒီလိုလည္း ေမးလိုက္ေရာ သရက္သီးေလးက ေဖေဖ အာလူးၾကီးကို ေခတ္မမွီ လိုက္တာ ဆိုတဲ႔ ပံုစံနဲ႔ ၾကည္႔ျပီး . . .
“ ဟာဗ်ာ. . . အားလံုး လုပ္ေနၾကတာ မသိဘူးလားဗ်ာ။ နာမည္ လွလွေလး လိုခ်င္လို႔။ ”
“ ဘယ္လို နာမည္လွလွေလးလဲ ၊ အခုလည္း သရက္သီး ဆိုတာ မလွဘူးလား။ ”
“ သရက္သီး ဆိုတာ မလွလို႔ေတာ႔ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ႏိုင္ငံျခားမွာ ဆိုရင္ သရက္သီးကို “ မန္းဂိုး ” လို႔ ေခၚတာ ၊ မန္းဂိုး ဆိုတာေလးက ဘယ္ေလာက္လွလဲ။ အခု လုပ္ေနၾကတဲ႔ ေကာက္ပဲ သီးႏွံေတြ အားလံုးက နာမည္ လွလွေလး လိုခ်င္လို႔ ႏိုင္ငံျခားကို သြားၾကမွာ။ ”
ဒိတ္ေအာက္ေနျပီ ဆိုတဲ႔ အၾကည္႔နဲ႔ တစ္ခ်က္ၾကည္႔ျပီး သရက္သီးေလးက ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးေရး ရံုးထဲကို ဝင္သြားတယ္။ ျပင္ပေလာကမွာ ဒီေလာက္ ျဖစ္ေနမယ္ ဆိုတာ မသိတဲ႔ ေဖေဖ အာလူးၾကီးနဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီးက မ်က္လံုးေလး အျပဴးသား ၊ ပါးစပ္ေလး အျပဲသားနဲ႔ ၾကည္႔ေနမိတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေဖေဖ အာလူးၾကီးက တစ္ခုကို သြားျပီး သတိရတယ္။ အခုလို လာေနတဲ႔ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြထဲမွာ အသီးအႏွံတစ္ခုက မပါဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ဒါနဲ႔ အဲဒီ အသီးအႏွံ အိမ္ကို သြားျပီး ေမးမယ္ဆိုျပီး ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီး ထြက္လာခဲ႔တယ္။ အဲဒီ သီႏွံအိမ္ကိုလည္း ေရာက္ေရာ . . .
“ သူမ်ားေတြ ႏိုင္ငံျခား သြားေနၾကတာ ခင္ဗ်ားတို႔က ဘာလို႔ မသြားတာလဲဗ်။ ”
“ မသြားခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ သြားခ်င္ေနၾကတဲ႔ လူေတြ အားလံုးက နာမည္ လွလွေလးေတြ လုိခ်င္လို႔ ႏိုင္ငံျခား သြားေနၾကတာ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ကေတာ႔ မထူးပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာမည္က ဂ်င္း ေလ။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္သြားမွ ဂ်င္းကေန “ ဂ်င္းဂ်ား ” ဆိုျပီး ေခၚၾကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ေတာ႔ ဂ်ား ဆိုတာၾကီးကေတာင္မွ ရႈပ္ေနပါေသးတယ္ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႔ မသြားေတာ႔ပါဘူး။ ”
ဒီလို ဂ်င္းမိသားစုက ေျပာလည္း ေျပာေရာ ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီးက ေလာကမွာ နာမည္လွလွက အရမ္းကို အေရးၾကီးပါလား ဆိုတာကို လက္ခံသြားၾကေတာ႔တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ နာမည္လွလွေလး လိုခ်င္လို႔ ႏိုင္ငံျခား သြားခ်င္ေနျပီး ထမင္းမစားပဲ ဆႏၵျပေနတဲ႔ သူတို႔သား အာလူးေလးကို မခြဲႏိုင္ေပမဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသြားဖို႔ သေဘာတူလိုက္ေတာ႔မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ၾကေလေတာ႔သည္။
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ @ @ @ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
ေဖေဖ အာလူးၾကီးနဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီး ဆီက စကားကို ၾကားရေတာ႔ သား အာလူးေလးက မယံုႏိုင္တဲ႔ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေမာ႔ၾကည္႔တယ္။ ဒီေတာ႔ ျပံဳးျပီး ေျပာေနတဲ႔ ေဖေဖ အာလူးၾကီးက. . .
“ တကယ္ေျပာတာပါ သားရဲ႕။ သားကို ေဖေဖတို႔ ႏိုင္ငံျခား သြားဖို႔ သေဘာတူလိုက္ပါျပီ။ ဒီေတာ႔ သားကို ႏိုင္ငံျခား သြားဖို႔ ျပင္ဆင္စရာ ရွိတာ ျပင္ဆင္လို႔ ရေအာင္ သားကလည္း အခုအခ်ိန္က စျပီး ထမင္းျပန္စားျပီး အားေမြးထားေတာ႔။ ”
“ တကယ္လား ေဖေဖ။ ”
“ တကယ္ေပါ႔ သားရ။ ”
“ ေမေမ တကယ္ေနာ္။ သားကို ထမင္းျပန္စားေအာင္ ညာေနတာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ”
“ မဟုတ္ပါဘူး သားရယ္။ သားေလးက နာမည္လွလွေလး လိုခ်င္ေနတယ္ ဆိုေတာ႔ သားေဖေဖနဲ႔ ေမေမက ခြင္႔ျပဳလိုက္တာပါကြယ္။ ကဲ. . အခုခ်ိန္က စျပီး သား ထမင္း မွန္မွန္စားေနာ္။ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ေမေမ။ ”
ႏိုင္ငံျခား သြားရေတာ႔မယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ႔ သား အာလုူးေလးရဲ႕ ရြင္လန္း တတ္ၾကြမႈေတြက ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီး ကိုပါ ဝမ္းသာ ဝမ္းနည္း မ်က္ရည္လည္ေစတယ္။ သား အာလူးေလးရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက သူတို႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈပဲ မဟုတ္ပါလား။
ေနာက္ေန႕က စျပီး ေဖေဖ အာလူးၾကီး ၊ ေမေမ အာလူးၾကီး နဲ႔ သား အာလူးေလးဟာ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ ထုတ္ေပးေရး ဌာနမွာ သူမ်ား ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြနဲ႔ အတူတူ ႏိုင္ငံျခား သြားဖို႔ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ လာလုပ္တာကို ေတြ႕ၾကရတယ္။
ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္လုပ္ျပီးလို႔ သူတို႔ သား အာလူးေလးကို ႏိုင္ငံျခားသြားဖို႔ အတြက္ စံုစမ္းလိုက္ေတာ႔ ဧဂ်င္႔တစ္ခုကို စံုစမ္းရမိတယ္။ အဲဒီ ဧဂ်င္႔က ႏိုင္ငံျခားထြက္ခ်င္တဲ႔ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ အကုန္လံုးကို သူက ခ်ဳပ္ျပီး ပို႔ေပးတယ္ ဆိုပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ နိုင္ငံျခား ထြက္ခ်င္သူ အားလံုးက အဲဒီ ဧဂ်င္႔ကိုပဲ အားကိုးၾကရတယ္။ သူက လြဲျပီးလည္း က်န္တဲ႔ ဧဂ်င္႔က မရွိဘူး။ ဧဂ်င္႔ကလည္း ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ အားလံုးက သူ႕ကို အားကိုးေနရတယ္ ဆိုတာကို သိေတာ႔ သူကလည္း ခပ္မာမာပဲ ေျပာတယ္။
“ အားလံုးကို ႏိုင္ငံျခား လႊတ္ေပးမယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္ႏိုင္ငံကို ေရာက္ပါမယ္ ဆိုတာကိုေတာ႔ အတိအက် မေျပာႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က လူအမ်ားၾကီးနဲ႔ လုပ္ရတာေလ။ ဒါေၾကာင္႔ က်လာတဲ႔ မဲ အရ ကံေကာင္းရင္ အေမရိကား ၊ ျပင္သစ္ ၊ အဂၤလန္ ၊ ၾသစေတးလ်ား ၊ ဂ်ာပန္ စတဲ႔ ႏိုင္ငံၾကီးေတြ ေရာက္မယ္။ တကယ္လို႔ ကိုယ္ရဲ႕ မဲက မေကာင္းခဲ႔ရင္ေတာ႔ အာရွက ႏိုင္ငံငယ္ေတြကို ေရာက္ႏို္င္တယ္ ဒါပဲ။ ၾကိဳက္ရင္ လုပ္ ၊ မၾကိဳက္ရင္ မလုပ္နဲ႔။ ”
ဒီလို ဧဂ်င္႔ကလည္း ခပ္မာမာ နဲ႔ ခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲ ေျပာတယ္။ ေကာက္ပဲ သီးႏွံေတြ အားလံုးကလည္း ႏိုင္ငံျခားသြားခ်င္ရင္ သူ႕ကို မွီခိုေနရတယ္ ဆိုတာကို သိလို႔ သူကလည္း မာႏိုင္တာေပါ႔ေလ။ ဒါေပမဲ႔ မမာႏိုင္တဲ႔ ႏိုင္ငံျခား သြားခ်င္ၾကေသာ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြကေတာ႔ ကိုယ္က သြားခ်င္ေတာ႔ သူ႕ကို ေအာက္က်ိဳ႕ျပီး သူေျပာတဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္ေပၚမွာ လက္မွတ္ထိုးျပီးေတာ႔ လုပ္ၾကရတယ္။
ဒီလို ဧဂ်င္႔နဲ႔ လုပ္ထားျပီး ကိုယ္ထြက္ရမဲ႔ ႏိုင္ငံကို မေရာက္မခ်င္းကေတာ႔ အားလံုးက ဘုရား ၊ တရားကိုသာ အာရံုထားလုပ္ျပီး ကိုယ္ေရာက္သြားမဲ႔ ႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံၾကီး ျဖစ္ေအာင္သာ ဆုေတာင္းေနၾကတယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚတတ္တဲ႔ အထိလည္း သူတို႔ သြားရမဲ႔ ႏိုင္ငံကို သူတို႔ မသိၾကဘူး။ သူတို႔ကို စုရပ္တစ္ခုကို ပို႔လိုက္ၾကတယ္။ ျပီးေတာ႔မွ ေနာက္ထပ္ ေလယာဥ္ပ်ံတစ္စီးေပၚကို တင္ျပီး သူတို႔ရဲ႕ သက္ဆိုင္ရာ ႏို္င္ငံကို ပို႔လိုက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဘယ္သူက ဘယ္ႏိုင္ငံကို ေရာက္မယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး။
သား အာလူးေလးကလည္း ေလယာဥ္ပ်ံေပၚကို ဝတ္စံုျပည္႔ လွလွပပေလးနဲ႔ တတ္သြားရင္း ေအာက္မွာ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ ေဖေဖ အာလူးၾကီး နဲ႔ ေမေမ အာလူးၾကီးကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ လိုက္တယ္။ အေဖ အေမ နဲ႔ တကယ္ ခြဲရေတာ႔မယ္ ဆိုေတာ႔ သား အာလူးေလးကလည္း ႏိုင္ငံျခားကိုေတာ႔ နာမည္လွလွေလးေခၚတာ ခံခ်င္လို႔ သြားခ်င္ေပမဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ ေဝ႕တတ္လာတယ္။ ေဖေဖ အာလူးၾကီးကေတာ႔ ေမေမ အာလူၾကီး ပုခံုးကို ကိုင္ထားျပီး ထိန္းေပးထားတယ္။ သား အာလူးေလးကိုလည္း လက္ျပႏႈတ္ဆက္ရင္းေပါ႔။
လက္ျပႏႈတ္ဆက္ရင္းနဲ႔ အာလူးေလးရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြက အာလူးေလးကို ေလယာဥ္ပ်ံထဲကို သယ္ေဆာင္သြားတယ္။ အာလူးေလး ေလယာဥ္ပ်ံေပၚကို ေရာက္ျပီး မၾကာခင္မွာပဲ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးက စတင္ပ်ံသန္း ထြက္ခြာသြားေတာ႔တယ္။ နာရီ အတန္ၾကာေအာင္ စီးျပီးေတာ႔ အာလူးေလးတို႔ ပါလာတဲ႔ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးဟာ ေလယာဥ္ကြင္း တစ္ေနရာမွာ ဆင္းသက္ခဲ႔တယ္။
အာလူးေလးတို႔ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚက ဆင္းျပီး နာရီဝက္ေလာက္ ေနေတာ႔ ေနာက္ထပ္ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚကို တတ္ ခဲ႔တယ္။ ေနာက္ထပ္ ထပ္စီးရတဲ႔ ေလယာဥ္ပ်ံဟာ ႏွစ္နာရီေလာက္ ၾကာေတာ႔ အာလူးေလးတို႔ ဆင္းရမဲ႔ ေလယာဥ္ကြင္းကို ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ကိုယ္ေရာက္ခ်င္ေနတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားကို ေရာက္လာျပီ ဆိုေတာ႔ အာလူူေလး အပါအဝင္ တျခားေသာ အသီးအႏွံမ်ားလည္း စိတ္ရႈပ္ရွားေနၾကတာေပါ႔။
ကိုယ္႔ရဲ႕ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ ပစၥည္းေတြကို ဆြဲရင္း အာလူးေလး ေလယာဥ္ေပၚက ဆင္းေတာ႔ သူေရာက္ေနတာ ဘယ္ႏိုင္ငံလဲ ဆိုတာ သူလည္း မသိဘူး ၊ အဲဒီႏိုင္ငံက စာေတြ ေရးထားေပမဲ႔ ေရးထားတဲ႔ စာေတြကို အာလူးေလးက မဖတ္တတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ သူလိုခ်င္ေနတဲ႔ နာမည္လွလွေလး နဲ႔ သူ႕ကို အာလူး အျဖစ္မွ “ ပိုေတး ” “ ပိုေတးတိုး ” လို႔ ေခၚမယ္ ဆိုတာကို ေတြးၾကည္႔မိတာနဲ႔ သူ ၾကည္ႏူးေနမိတယ္။
ေလယာဥ္ရဲ႕ ေလွခါးေတြက ဆင္းျပီး ေလယာဥ္အတြင္းထဲလည္း ေရာက္ေရာ အာလူးေလးဆီကို လူတစ္ေယာက္က ခ်ဥ္းကပ္လာျပီး . . .
“ အာလူး . . အာလူး . . . . . ”
ဆိုျပီး ဝဲတဲတဲ အသံနဲ႔ ေခၚတယ္။ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ႔ အာလူးေလးလည္း ေယာင္ျပီးေတာ႔ေတာင္မွ ထူးမိေတာ႔မလို ျဖစ္သြားေသးတယ္။ ေနာက္မွ ငါေရာက္ေနတာ ႏိုင္ငံျခားပဲ ဆိုတာကို သတိရျပီး လာေခၚေနတဲ႔ လူဘက္ကို လွည္႔လိုက္ျပီး ေဒါသတၾကီးနဲ႔. . . .
“ ငါ႔ကို အာလူးလို႔ မေခၚနဲ႔။ ငါက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာသာ ငါ႔နာမည္က အာလူး။ ငါ႔နာမည္ ျမန္မာႏို္င္ငံက အာလူး ဆိုတာကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ထားခဲ႔ျပီ။ ဒါေၾကာင္႔ ငါ႔ကို ေခၚခ်င္ရင္ ဒီႏိုင္ငံက နာမည္ပဲ ေခၚ။ အာလူးလို႔ လာမေခၚနဲ႔။ ”
ဒီလိုလည္း အာလူးေလးက ေဒါသတၾကိး ေျပာလိုက္ေရာ။ အာလူး လို႔ လာေခၚတဲ႔ လူၾကီးေရာ တျခား ေဘးနားက လူေတြေရာ အားလံုးက အာလူးေလးကို ၾကည္႔ျပီး ဝုိင္းရယ္ၾကပါေလေရာ။
“ ဟား . . . ဟား . . . . ဟား. . . . .”
သူတို႔ ဒီလို ရယ္ေလ အာလူးေလးက ပိုျပီး ေဒါသေတြ ထြက္ေလပဲ။
“ ဘာေတြ ရယ္ေနၾကတာလဲ။ ငါ႔ကို ျမန္မာႏိုင္ငံက နာမည္ အာလူးလို႔ မေခၚနဲ႔။ ငါ႔ကို ေခၚခ်င္ရင္ ဒီႏိုင္ငံက နာမည္ပဲ ေခၚ။ ”
သူက ထပ္ေျပာေလ ဟုိလူေတြက ပိုျပီး ရယ္ေလပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အာလူးေလးက သူ႕ကို ဝိုင္းရယ္ေနတာကို ရွက္လြန္းလို႔ သူအတြက္ စီစဥ္ထားတဲ႔ ကားေပၚတတ္ျပီး သူေနရာမဲ႔ အခန္းကို ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ သူေနရာရမဲ႔ အခန္းမွာ သူ႕လိုပဲ မ်က္ႏွာေလးေတြ မဲ႔ေနတဲ႔ အာလူးေလးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဘာျဖစ္မွန္း မသိေပမဲ႔ အာလူးေလးက ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ေမးလိုက္မိတယ္။
“ မင္းတို႔ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ။ သူတို႔ကေရာ ဘာလို႔ ႏိုင္ငံျခား ေရာက္ေနတာေတာင္မွ ငါ႔ကို “ ပိုေတး ” “ ပိုေတးတိုး ” ဆိုျပီး မေခၚပဲ ၊ “ အာလူး ၊ အာလူး ” နဲ႔ လိုက္ေခၚၾကတာလဲ။ ”
ဒီေတာ႔ အာလူးေလးရဲ႕ အရင္ ေရာက္ေနၾကတဲ႔ အာလူးေတြ အားလံုးက အာလူးေလးကို သနားဖို႔ ေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ႔ မ်က္လံုးနဲ႔ ဝိုင္းၾကည္႔ျပီး ျပိဳင္တူ ေျပာလိုက္ၾကတယ္။
“ ငါတို႕ကို အာလူးလို႔ ေခၚမွာေပါ႔ကြ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အာလူးလို႔ ေခၚသလိုပဲ ဒီႏိုင္ငံမွာလည္း အာလူးကို သူတို႔ ဘာသာနဲ႔ အာလူး လို႔ပဲ ေခၚတာပါပဲ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ဒီႏိုင္ငံက အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနလို႔ပဲ။ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံက အာလူးကို အာလူး လို႔ပဲ ေခၚတယ္ေလ။ ”
ဒီစကားသံကိုလည္း ၾကားေရာ နာမည္အသစ္ေလး အေခၚခံခ်င္တဲ႔ အာလူးေလး ဆြဲလာတဲ႔ ပစၥည္းေတြ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပဳတ္က်ျပီး အာလူးေလးလည္း ပံုလ်က္သားေလး ထိုင္ၾကသြားတယ္။ အဲဒီေန႕က စျပီး နာမည္အသစ္ေလး လိုခ်င္တဲ႔ အာလူးေလး မေပ်ာ္ေတာ႔ပါဘူး။ ဒီႏိုင္ငံမွာ မပီကလာနဲ႔ “ အာလူး ၊ အာလူး ” လို႔ ေခၚေနတာထက္ စာရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာပဲ “ အာလူး ” လို႔ ပီပီသသ အားရပါးရ ေခၚတာ ခံခ်င္ပါေတာ႔တယ္။
အာလူးေလး ေနတိုင္း စဥ္းစားေနတာကေတာ႔ သူ ျမန္ျမန္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္ခ်င္တာပါပဲ။ သူ႕ကို “ အာလူး ” ဆိုျပီး အားရပါးရ ေခၚမဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ေဖေဖ အားလူးၾကီး ၊ ေမေမ အာလူးၾကီးနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူမ်ားရဲ႕ ေခၚသံကို သူ အားရပါးရ ေက်ေက်နပ္နပ္ ျပံဳးကာ လက္ခံလိုက္မယ္ လို႔ သူ ေတြးေနမိပါေတာ႔တယ္။
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
ေနာက္ဆက္တြဲ. . . . .
ဒီစာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၀ ႏွစ္ဝန္းက်င္က လမ္းေဘးမွာ အေၾကာ္ေရာင္းတဲ႔ ကုလားဆိုင္မွာ အေၾကာ္ဝယ္စားေနရင္း အာလူးေၾကာ္ စားခ်င္လို႔ သူ႕ကို မွာေတာ႔ သူက အာလူးကုန္ေနလို႔ သူ႕ရဲ႕ ကေလးကို သြားဝယ္ဖို႔ ေျပာလိုက္တာမွာ သူ႕စကားေတြကို အကုန္ နားမလည္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဒီစကားေတြ ၾကားထဲမွာ “ အာလူး ” ဆိုတာကိုေတာ႔ ထိထိ မိမိ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သူ႕ကို “ အာလူး ” သြားဝယ္ခိုင္းတာလားလို႔ ေမးလိုက္ေတာ႔ ကုလားၾကီးက မ်က္လံုးျပဴးးသြားပါတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ္ ကုလားလို နားလည္ေနတယ္ မွတ္ေနတာ။
ဒီေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္ ကုလားစကား နားမလည္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ခုနေျပာလိုက္တဲ႔ အထဲမွာ အာလူး ဆိုတာပါလို႔ ျပီးေတာ႔ လက္ဟန္ေျခဟန္ေၾကာင္႔ ခန္႕မွန္းလိုက္တာပါ ဆိုမွ သူက ျမန္မာလို အာလူးကို ကုလားလိုလည္း အာလူးလို႔ပဲ ေခၚတယ္ ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းကို ေျပာလို႔ ကၽြန္ေတာ္က အိႏၵိယမွာေရာ အာလူး ကို အာလူးလို႔ပဲ ေခၚတာလား ဆိုေတာ႔ သူက ဟုတ္ပါတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ ဒီ အေတြးေလး ရလာခဲ႔ပါတယ္။
ဒီေတာ႔ အာလူးနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီးေတာ႔ ေရွးက နာမည္ေက်ာ္ ဗန္ဂိုးရဲ႕ “ အာလူးစားသူမ်ား ” ပန္းခ်ီကား။
ဒီပန္းခ်ီကားရဲ႕ အသက္က စားေနသူေတြရဲ႕ မ်က္လံုးပါ။ ေသခ်ာ ၾကည္႔ပါ။
ေနာက္ေတာ႔ ဆရာ တာရာမင္းေဝ ရဲ႕ “ အာလူးေကာက္သူမ်ား ” ဝတၳဳတိုေလး။ ဒါေတြကို ဖတ္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားဖူးထားတဲ႔ ဒီ အာလူး က ရင္ထဲမွာ ျငိမ္ျငိမ္ မေနေတာ႔ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ ၾကားဖူးထားတဲ႔ အာလူးေလးကို စိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ အတိုင္း ခ်ေရးလိုက္တာပါ။ ေနာက္ေတာ႔ စိတ္ကူးေပါက္လာလိုက္ ဆက္ေရးလိုက္ ဆက္ေရးရင္း ေရးရင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ရွည္လာခဲ႔တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ အဆံုးသတ္သြားရခဲ႔တယ္ ဆိုပါေတာ႔။
အခု ေဖာ္ျပထားတဲ႔ “ ႏိုင္ငံျခား သြားခ်င္ေသာ အာလူးေလး တစ္လံုး အေၾကာင္း ” ဆိုတာကေတာ႔ စစေရးမိတဲ႔ အပိုင္းေလး တစ္ခုပါပဲ။ ငယ္ငယ္က အေရးအသားဆိုေတာ႔လည္း ဒီလို အေတြး ၊ ဒီလို အေရးေလးမွ်ပါပဲ။ တစ္ခု ရွိတာက ကၽြန္ေတာ္ စေရးတုန္းကေတာ႔ ဧဂ်င္႔ေနရာမွာ “ အိုင္းပူ ” ဆိုျပီး ေနာက္ျပီး နာမည္ ထည္႔ထားပါေသးတယ္။ အခုေတာ႔ ျဖဳတ္လိုက္ပါျပီ။ အဲဒီတုန္းကေတာ႔ ဘာရယ္ မဟုတ္ လူငယ္ပီပီ ေနာက္ခ်င္စိတ္ေၾကာင္႔ “ ဦးပိုင္ ” ကို ေနာက္ေရးလိုက္တာပါ။ အခုေတာ႔ မပါေတာ႔ပါဘူးေနာ္ . . :P ဒါကလြဲလို႔ က်န္တာေတြ အားလံုးက မူရင္း အတိုင္းပါပဲ။
ကိုေဇာ္
13 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ၾသ အာလူး.. အာလူး အခုမွသိေတာ႔တယ္ အႏၵိယ မွာလည္း အာလူး
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
အာလူးကုိ ျမန္မာ၊အႏၵိယ၊နီေပါ၊ဘဂၤလား
အားလူးလုိ႔ပဲေခၚၾကတာ။
နုိင္ငံျခားသြားခ်င္ရွာတဲ႔အာလူးေလးကုိအျဖစ္ကုိ
ဖတ္ျပီး..နုိင္ငံျခားဆုိတာဘုမသိဘမသိ
ေအ႔ဂ်င္႔ေျပာတာယုံရရွာတဲ႔အညာသူ၊အညာသားေလး
ေတြအျဖစ္ကုိသြားသတိရတယ္။
နုိင္ငံျခားဆုိျပီးလိမ္ပုိ႔လုိက္တာ...ပုဂံေညာင္ဦးေလေၾကာင္းလုိင္းနဲ႔ေပါ႔ေလ...ဒါနဲ႔ပုဂံေညာင္ဦးကုိေလယာဥ္ဆုိက္ဖုိ႔
အခ်ိန္အနည္းငယ္အလုိမွာ ေလယာဥ္ကြင္းကုိပတ္ေနတဲ႔ခ်ိန္ ေလယာဥ္ေပၚလာတဲ႔အညာသားတစ္ခ်ိဳ႕က...
ဟာနုိင္ငံျခားမွာလည္း ငါတုိ႔ပုဂံေညာင္ဦးလုိ ဘုရားေတြအမ်ားၾကီးပါလားလုိ႔ဆုိသတဲ႔.....
ကိုေဇာ္ေရ......
အာလူးေလးတစ္လံုး.....ၿပံဳးၿပီးေတာ့ ေကာ္မန္႔ေရးသြားတယ္.......း))
မျမင္ဘူး....မူးကိုျမစ္ထင္တတ္တာေလးေပါ့ေနာ္ဗ်ာ....။
ဖတ္ရတာ.... သိပ္ေကာင္းတယ္ကိုေဇာ္....။
(ဒီကိုမေရာက္ျဖစ္တာၾကာလို႔.......အေနာ္လည္းသတိရ၏)
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
သနားပါတယ္ ဦးလာ အားလူးရယ္
ခင္တဲ့
seesein
အေတြးေလး ဆန္းတယ္.. ဖတ္လို႕လည္းေကာင္းတယ္..။
ဟုတ္တယ္ ကုလားေတြနဲ႕က စကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆင္တယ္ တခ်ိဳ႕ကုိ ျမန္မာက ေမြးစားထားတယ္ ေျပာတယ္
---
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အာလူး အေၾကာင္းေလး ဖတ္ျပီး ျပံဳးသြားတယ္ေနာ္
ဟဟားးးးးးးးးးးးး
တို႔ ကုိေဇာ္ႀကီး... ေရးတတ္ပါ့......
ဟုတ္တယ္ေနာ္....
အာလူးဟာ... အာလူးပဲ..........
ပိုေတးျဖစ္ခ်င္ တျခားသြားျဖစ္....
အိႏၵိယနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ အာလူးဟာာာ အာလူးးးး ပါ... ခြိစး္းးးးး
စကားမစပ္.... ကိုေဇာ္ေရ..... စာအုပ္အရႈပ္ပံုေတြ ထပ္ရွင္းေနာ့္..... ေတြ႔တယ္မလားးးး ထြက္လာျပန္ျပီ။
ခစ္ခစ္..... အရသာရွိတဲ့စာေလးေတြ ဖတ္ရလို႔ ေက်းေက်းစ္းးးးး
ေအာ္ ဒီအာလူးေလးက အိႏၵိယနဲ ့ျမန္မာ အရမ္းခ်စ္ၾကတာ မသိဘူးထင္တယ္...
ေကာင္းဂေလးေနာ္..မာမူတို႔က..အားတူူတူပဲေနာ္..
အာလူးက ျမန္မာစကားလံုးမွ မဟုတ္ဘဲ။
အာလူး၊ ေဂၚဖီ၊ ဆမူဆာ၊ ပလာတာ၊ အဲဒါေတြ ျမန္မာက ေမြးစားထားတာ။
စာေရးတဲ့အခါ စာလံုးတလံုးရဲ႕ အရင္းျမစ္ကို သိျပီးမွ ေရးသင့္တယ္။ ဟိုေန႔ကပို႔စ္မွာလဲ ေပါင္မုန္႔ ကို ဘာလို႔ ေပါင္မုန္႔ေခၚတာလဲ ဖတ္လိုက္ရေသးတယ္။ ေပါင္မုန္႔ဆိုတာ တေပါင္ (အေလးခ်ိန္) ရွိတဲ့ မုန္႔မို႔ ေပါင္မုန္႔ေခၚတာ။ ပါမုန္႔ မဟုတ္ဘူး။
အာလူးကို အာလူးလို႔ အႎႏၵိယ ပါကစၥတန္ စတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ ေခၚတယ္ဆိုတာ အာလူးကိုယ္တိုင္က မသိဘဲ ေနမလား။ အာလူးကေတာ့ ခင္ဗ်ားထက္ သိမွာပါ။
ဟာ ဟုတ္တာပဲ maung ေျပာသြားတာ....................
ေပါင္မုန္႔ဆိုတာ တေပါင္ (အေလးခ်ိန္) ရွိတဲ့ မုန္႔မို႔ ေပါင္မုန္႔ေခၚတာ။ ............တဲ႔။
ဗဟုသုတရတယ္ေနာ္.........
တကယ္လို႔ ကီလို ရွိတဲ႔ မုန္ဆို ကီလိုမုန္႔လို႔ေခၚမလား
ဂ၇မ္ရွိတဲ႔ မုုန္႕ဆို ဂ၇မ္မုန့္လို့ ေခၚမွာလား ဟင္
ကိုေဇာ္ေရာ သိလား ဟင္
ကြ်န္ေတာ္က ေတာ့ အာလူးေၾကာ္ဆို ဘယ္လိုပံုနဲ ့လာလာ ၀ါးျပီးသားဘဲ...
ၾကိ ုက္မွၾကိ ုက္
Post a Comment