8 စပ္မိစပ္ရာ ဘာညာကိြကြ

---

အယ္. . . ဘာမွ စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ၾကပါနဲ႔ ၊ စိတ္မပူၾကပါနဲ႔ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ ေနေကာင္းပါ၏။ တကယ္ကို အေကာင္းၾကီး ဖလန္း ၊ ဖလန္းကို လူက လန္းေနပါ၏။ စိတ္ေတြကပဲ စုစည္းျပီး စာေရးလို႔ မရတာပါ။ ထားေတာ႔. . .ျဖစ္ပ်က္တာေလးေတြ ေျပာျပမယ္။

ရုပ္ရွင္ေလး တစ္ကား ၾကည္႔လိုက္ရသည္။ The Other Guys တဲ႔။ ဒါေလးကို ၾကည္႔ျပီး ထံုးစံ အတိုင္း ေလွ်ာက္ျပီးေတာ႔ ေတြးမိပါသည္။ ဒီအတြက္ ေခါင္းစဥ္ေလး ပို႔စ္ေလး တစ္ပုဒ္အတြက္ ေခါင္းစဥ္ေလး တစ္ခု ရလာသည္။

“ ေပါင္း ၊ ႏုတ္ ၊ ေျမႇာက္ ၊ စား ”

တဲ႔။ ဒါေပမဲ႔ ေခါင္းစဥ္ကုိ ရတာ ဒီဇာတ္လမ္းေလးကုိ ၾကည္႔မိမွ မဟုတ္ ၊ အရင္က ဇာတ္ကားေလး ႏွစ္ခုလည္း ၾကည္႔ရႈဖူးပါသည္။ အဲဒီအထဲက စဥ္းစားမိျပီး ခ်ေရး လက္စပါ။ အခုေတာ႔ ဒီဇာတ္ကားကို ၾကည္႔ျပီးေတာ႔ ဇာတ္လမ္းက အသစ္ေျပာင္း သြားမိေတာ႔သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ေတာ႔ ဇာတ္လမ္းထက္ ေခါင္းစဥ္ေလးက ပိုျပီး အားသာလာခဲ႔သည္။ ဒါေၾကာင္႔ စိတ္ကူးထဲမွာ ျဖစ္ေနတဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလးကို ဝတၳဳေလး အေနနဲ႔ ခ်ေရးလိုက္ပါသည္။ ထိုအခါ “ ေပါင္း ၊ ႏုတ္ ၊ ေျမွာက္ ၊ စား ” ဆိုေသာ ဝတၳဳေလးသည္ ျပီးဆံုးသြားပါေတာ႔သည္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ဖတ္ျပီးေတာ႔ ေဒါသသံေတြမ်ား လႊမ္းမိုးေနလားလို႔ ထင္မိျပန္ပါသည္။

ဒါေၾကာင့္............ဒီစာေလးကို ဖယ္ထားလိုက္ျပီး ဒီေခါင္းစဥ္နဲ႔ပဲ ေနာက္ထပ္ တျခားအေၾကာင္းကို ေရးျပန္ပါေတာ႔သည္။ ထို႔ေနာက္ ျပီးသြားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ဖတ္ၾကည္႔မိသည္။ ၾကမ္းတမ္းေသာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရာဇဝင္ကို ေပထက္ အကၡရာတင္ထားသလို ရွိေနသည္။ 

ဒါေၾကာင္႔.............ဒီေခါင္းစဥ္ကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေရးမိသည္။ ကႏြဲ႕ကလ် နဲ႔ ေရွာက္သီးေဆးျပား ေရာင္းေသာ အေျခာက္တစ္ေယာက္၏ ေအာ္ဟစ္သီဆိုေနေသာ ကိုယ္ေရး ရာဇဝင္လို ျဖစ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မတတ္ႏိုင္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အေကာင္းဆံုး ေရးလိုက္တာပဲ ျဖစ္ပါလွ်က္နဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ စိတ္ခံစားမႈေၾကာင္႔ ဝတၳဳက အားေပ်ာ႔သြားတာ ျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင္႔..........

ဒါေၾကာင္႔..........

ဒါေၾကာင္႔.......... ဆိုေသာ အၾကိမ္ အခုဆိုရင္ ခုႏွစ္ၾကိမ္တိုင္တိုင္ ေက်ာ္လြန္သြားခဲ႔ပါျပီ။ “ ေပါင္း ၊ ႏုတ္ ၊ ေျမွာက္ ၊ စား ” ဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဝတၳဳေလး တစ္ပုဒ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္မိသလို အျပစ္ ၊ ေဒါသ ၊ ေမာဟေတြ မပါေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ မေရးႏိုင္ခဲ႔ေသး။ ဝတၳဳေလး ေရးေနတာလည္း ၂ လနီးပါးမွ် ရွိေတာ႔မည္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူမ်ား သိၾကသည္။

ဖ်က္လိုက္ ၊ ေရးလိုက္ ၊ ျပင္လိုက္ ၊ အသစ္စေရးလို္က္နဲ႔ အေတာ္ၾကာလာေတာ႔ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ စိတ္ပ်က္သလို ျဖစ္မိတာေလး တစ္ခုပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ စာေရးဖို႔ကို သူက တားဆီးလိုက္သလို ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ အခု အေတာအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ တင္ခဲ႔တာေလးေတြက အရင္က ၾကိဳေရးထားတာေတြပါ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ထားလိုက္ပါေတာ႔ေလ။ မၾကာခင္ “ ေပါင္း ၊ ႏုတ္ ၊ ေျမွာက္ ၊ စား ” ပို႔စ္ေလး ျပီးေတာ႔မွာပါ။

ဒီပို႔စ္ေလးကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထံုးစံအတိုင္း အလ်ားလိုက္ပဲ ျပားျပားခ်ပ္ခ်ပ္ ခ်ျပထားမွာပါ။ ဘယ္လို ေကာက္ႏႈတ္ ပံုေဖာ္ပါလို႔လည္း ထံုးစံအတိုင္း မေရးပါဘူး။ ကိုယ္႔စိတ္ထဲမွာ ရွိေနေသာ ပံုရိပ္ အသြင္သ႑ာန္ အလိုက္သာ ပံုေဖာ္ ခံစားသြားပါ။ တျပန္႔တျပဴး ခ်ျပထားေပမဲ႔ ေဘာင္ေတြ ၊ ကန္႕လန္႕တန္းေတြနဲ႔ ဝင္မတိုက္မိပါေစနဲ႔လို႔ပဲ ဆုေတာင္းရမွာပါပဲ။ မၾကာမွီ လာမည္....ေပါ႔ဗ်ာ။ အခုေတာ႔ အဲဒီလို အပိုင္းအစေလးေတြ နည္းနည္း ျမည္းထားၾကရေအာင္လားဗ်ာ။

---

အေပါင္း

ဟိုေန႔က ကိုရန္ေအာင္ ဘေလာ႔ကို ေရာက္သြား၏။ သူ႕ေနရာမွ twitter တြင္ သူက Apr 22 မွာ ဒီလို ေရးထားသည္။

“ မေန႔ညက ထီထုိးခဲ႔တယ္. $ 255 millions တဲ႔. စေနေန႔ထိ စိတ္ကူးေလးေတြ ယဥ္လုိ႔ ေကာင္းဦးမယ္.ထီေပါက္ရင္ သူမ အတြက္ စိန္တစ္လုံး၀ယ္ေပးမလုိ႔.(သရက္သီးပါ) :D ”

ထိုစာကို ၾကည္႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားသည္။ ေတာ္ေတာ္ ကပ္ေစးနဲတဲ႔ ကိုရန္ေအာင္ လို႔ လည္း ထင္မိသည္။ $255 millions ေပါက္တာေတာင္မွ သူက ခ်စ္သူ အတြက္ စိန္တစ္လံုးပဲ ဝယ္ေပး မတဲ႔ဗ်ာ။  စိန္တစ္လံုးထဲဆို ဘယ္လိုလုပ္ အားရမလဲ။ ကၽြန္ေတာ္သာ ဆိုရင္ “ စိန္ဘယက္ ” ဝယ္ေပးမယ္ လို႔ ေတးထားလိုက္၏။

ကိုရန္ေအာင္က ဆက္ေျပာတယ္ ၊ ေနာက္က ကြင္းစ ကြင္းပိတ္ထဲမွာ ၊ စိန္တစ္လံုး ဆိုတာကို ( သရက္သီးပါ ) လို႔ ဆိုထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ သရက္သီး မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သူအတြက္ ဝယ္ေပးမယ္ ဆိုေသာ “ စိန္ဘယက္ ” က (  ေသြးေဆး  ) ပါ :P သူမ က်န္းမာေရးေကာင္းဖို႔ အတြက္လည္း အေရးၾကီးတယ္ မဟုတ္ပါလား။

အဲဒီလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္သူအတြက္ ဆိုရင္ နည္းနည္း မကေအာင္ပဲ ေပါင္းထည္႔ ေပးခ်င္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။

---

အႏုတ္

ဟိုတစ္ေန႔က စာအုပ္အေဟာင္းေလးေတြထဲကေနျပီး မွတ္စု စာရြက္ေလး တစ္ခု ထြက္က်လာခဲ႔၏။ အရင္က ေဖေဖ ေျပာခဲ႔တာေလးကို စာရြက္ေလးနဲ႔ ခ်ေရးထားမိတာ ျဖစ္၏။ ဒီလို ေရးထားသည္။

- ျမန္မာႏိုင္ငံက ဆင္းရဲသား အရက္သမားေတြမွာ အျမည္းဆိုတာထက္ သူတို႔ မူးဖို႔က အဓိက ဆိုေတာ႔ အရက္နဲ႔ ျမည္းဖို႔ ပဲၾကီးေလွာ္ေတာင္မွ ျမက္ေတာထဲကို က်ဲျပီးမွ အရက္ေသာက္ရင္း ျပန္ရွာစားၾကရသည္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ အရက္ေသာက္ေလာက္ စားလိုက္ဆိုရင္ ပဲၾကီးေလွာ္မေလာက္လို႔။ ျမက္ေတာထဲက ျပန္ရွာစားမွ ၾကာၾကာခံတယ္ မဟုတ္လား။

- ဒါေၾကာင္႔ ခြန္အားအတြက္ အစာကေန အဟာရ မယူႏိုင္ေတာ႔ အဆီဓါတ္ ၊ ေနာက္ အသားဓါတ္ ၊ ေနာက္ အသည္းဓါတ္ ၊ ေနာက္ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီ ၊ ေနာက္ . . . . . ေနာက္ ဆိုျပီး ေသသြားၾကတာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ အရက္ေသာက္ရင္ အျမည္္းေကာင္းေကာင္း ၊ မ်ားမ်ားနဲ႔ပဲ ေသာက္ . . .တဲ႔။

ကၽြန္ေတာ္လည္း အရက္က ဒီလို ကိုယ္႔ဆီက အႏုတ္ခံေနရတာမ်ိဳးကို မၾကိဳက္ပါ။

---

အေျမႇာက္

ဟိုတစ္ေန႔က မိုးယံ ဆိုေသာ ဘေလာ႔ဂါ နဲ႔ အလွဴကိစၥ စကားေျပာျဖစ္ေတာ႔ သူက ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေျပာပါသည္။

“ ကိုေဇာ္တို႔မ်ား Facebook က Profile ပံုကို ဘယ္တုန္းက ပံုကို တင္ထားတာလည္း မသိဘူး။ မသိရင္ ကေလးေလး က်ေနတာပဲတဲ႔  ”  ( အဟိ )

“ အာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ဒါ ျပီးခဲ႔တဲ႔လ ၁၉ ရက္ေန႕ကမွ သူငယ္ခ်င္း မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ကို သြားရင္းနဲ႔မွ ရိုက္ထားတာပါကြ ”

ဆိုေတာ႔။ သူက . . . .

“ ဟုတ္လို႕လား ကိုေဇာ္ရာ။ ဓါတ္ပံုထဲမွာ အရမ္းငယ္ေနသလိုပဲ ၊ အခု အသက္က ဘယ္ေလာက္လဲ ”

လို႔ ေမး၏။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လိမ္စရာ လိုတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ဒါေၾကာင္႔ အမွန္အတိုင္းပဲ ေျပာလိုက္ပါသည္။

“ ၃၁ ေက်ာ္ျပီေလ ညီရာ ”

ဒီေတာ႔ သူက ေျပာပါသည္။

“ ေၾသာ္. . . အသက္ၾကီးျပီပဲ ”

တဲ႔။ ဒါကို တခ်ိဳ႕ဆို နာခ်င္နာ သြားပါလိမ္႔မည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ျပံဳးမိပါသည္။ သူ႕ကိုေတာ႔ မေျပာမိပါ။ တကယ္ေတာ႔ “ အသက္ၾကီးတယ္ လို႔ ေျပာလိုက္တာဟာ အသက္ထက္ စာရင္ ရုပ္က ႏုေနတယ္ ” လို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ အတူတူပဲ မဟုတ္လား ( ဟား ဟား ဟား )

ဒါမွ မဟုတ္. . . . တျခားေသာ တစ္ေယာက္ေယာက္က “ ကိုေဇာ္က ရုပ္ၾကီးက အဘိုးၾကီး ျဖစ္ေနျပီေနာ္ ” လို႔ လာေျပာတယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒါဆိုလည္း “ အသက္က ငယ္ေသးတာပဲ ” လို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ဒီလိုပဲ ေလာကၾကီးက ေနတတ္ရင္ ေပ်ာ္စရာခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သူမ်ားေတြကို ေျပာရင္ ဒီလိုပဲ စိတ္ေက်နပ္ျပီး ေတြးေတြးေပ်ာ္ မိေအာင္ ေျပာတတ္ပါသည္။

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေလာကၾကီးကို သာယာေအာင္ ပင္႔ေျမွာက္ထား ခ်င္ပါေသးသည္။ 

---

အစား

ဟိုတစ္ေန႔က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ေစ်းသြားဝယ္ပါသည္။ သူလိုေနေသာ ကြန္ပ်ဴတာ ပစၥည္းေလးေတြလည္း ဝယ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ကလည္း စားဖို႔ ေသာက္ဖို႔ေလးေတြ သြားဝယ္ဖို႔ပါ။ သူ လိုခ်င္တာ ဝယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံက မျပည္႔ေတာ႔ ဘဏ္ကို အရင္သြားကာ ပိုက္ဆံ ထုတ္ရပါသည္။ ဘဏ္ကေန ကားစီးဖို႔ လမ္းမေပၚတတ္လိုက္ေတာ႔ ကားမွတ္တိုင္ ႏွစ္ခုၾကားထဲမွာ ျဖစ္ေန၏။ ဒါေၾကာင္႔ နီးရာ ကားမွတ္တိုင္ကို လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း လမ္းမွာ လာေနတဲ႔ ဘတ္စ္ကို တားစီးမယ္ လို႔ စဥ္းစားမိပါသည္။

ခဏေလး ေလွ်ာက္လာမိေတာ႔ ေခါင္းၾကီးကို ငိုက္စိုက္ခ်ကာ ကမူးရွဴးထိုးနဲ႔ ေျပးလာေသာ ဘတ္စ္တစ္စီးကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ကားက အရွိန္ေတာ္ေတာ္ ျပင္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းက လိုက္မယ္ ဆိုျပီး ကားေရွ႕ကို ၾကိဳျပီး လက္ငါးေခ်ာင္းကို အျပားလိုက္ ျဖန္႕ကာ  တားပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုကားက မရပ္ပါ။ သူ႕ကားမွတ္တိုင္ မဟုတ္လို႔ မရပ္တာဘဲ လို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတြးေနတုန္းမွာ ဘတ္စ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို လြန္သြားျပီးမွ ဘရိတ္ဆြဲသံကို ၾကားရသည္။

ငါတို႔ကိုမ်ား ရပ္ေပးတာလား ဆိုျပီး အေျပးအလႊား တတ္ဖို႔ ေနာက္လွည္႔ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဘတ္စ္က ရပ္ဖို႔ အရွိန္ေတာင္မွ ေတာ္ေတာ္ ေသေနပါျပီ။ လံုးလံုးရပ္ဖို႔ပဲ က်န္ပါေတာ႔၏။ ကၽြန္ေတာ္ လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဘတ္စ္ေရွ႕နားမွာ ေဘာင္းဘီတိုတို နဲ႔ တရုတ္မေလး တစ္ေယာက္က လွလွပပ ျခယ္သကာ ဘတ္စ္ကို လက္ညိႈးေလး တစ္ေခ်ာင္းတည္းနဲ႔ ျဖတ္တားေနပါသည္။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို စိတ္ဆိုးတၾကီး ျဖတ္ခုတ္ေမာင္းသြားတဲ႔ ဘတ္စ္ၾကီးဟာ သူ႔ေရွ႕မွာေတာ႔ တံုးခနဲ သြားရပ္ေတာ႔တာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းက ဘတ္စ္ကို လက္ငါးေခ်ာင္းနဲ႔ တားပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔ မရပ္ပါ။ တရုတ္မေလးကေတာ႔ လက္ညိႈးေလး တစ္ေခ်ာင္းတည္းနဲ႔ တားပါသည္။ ဒါေၾကာင္႔ ရပ္သြားပါသည္။ သခ်ၤာမွာ အစားဆိုေသာ တြက္ခ်က္မႈမွာ ( ၅ ) ဂဏာန္းျဖင္႔ အရာ အားလံုးကို ျပတ္ေအာင္ မစားႏိုင္ပါ။ သခ်ၤာရဲ႕ အစား တြက္ခ်က္မႈမွာ သုည ( ၀ ) မွလြဲလို႔ က်န္ေသာ ကိန္းျပည္႔ဂဏာန္းေတြ မွန္သမွ်ကို စား၍ ျပတ္တာ ဆိုလို႔ တစ္ ( ၁ ) ဂဏာန္းတစ္ခုသာ ရွိပါသည္။ 

အခုုေတာ႔ ေခါင္းၾကီးကို ေအာက္ငိုက္စိုက္ခ်ကာ ဂမူးရွဴးထိုးေျပးလာေသာ ဘတ္စ္ကားၾကီး တစ္စီးလံုးကိုလည္း လက္ညိႈးေလး တစ္ေခ်ာင္းထဲက ဇြိခနဲ ေနေအာင္ ဆြဲရပ္ကာ ဘတ္စ္ကား၏ အရိွန္ေတြ အားလံုးကို ဆြဲစား လိုက္ပါေတာ႔သည္။ အင္း. . . . ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ထိုတရုတ္မေလးလို သခ်ၤာ မကၽြမ္းက်င္ေသးပါလား ဟု ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိသည္။ 

ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ညိႈးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ျပတ္ေအာင္ စားတတ္ဖို႔ လိုပါေသးသည္။

ေလးစားစြာျဖင္႔

ကိုေဇာ္

စပ္မိစပ္ရာ ဘာညာကိြကြ