11 ထီး - တာရာမင္းေဝ

---

Model Art တစ္ခု

ဘာရယ္ မဟုတ္ဘဲ အခု တေလာ ကိုယ္႔ဖာသာ တစ္ခုခု လိုေနသလို ခံစားေနရ၏။ ျပီးေတာ႔ Model Arts အေၾကာင္းကိုလည္း အေတာ္ကို စိတ္ဝင္စားမိျပီး ျပန္လည္ ေလ႔လာ ဖတ္ရႈေနမိပါသည္။ စာအုပ္ေတြ ၊ ကဗ်ာေတြ ၊ ပံုေတြ ၊ ရုပ္ရွင္ေတြ အေတာ္ကို ၾကည္႔ျဖစ္သည္။

ဒါေတြ ၾကည္႔ျဖစ္ ၊ ဖတ္ျဖစ္ျပီးေတာ႔ လူက ဆြတ္ပ်ံ႕သလိုလိုနဲ႔ အားေတြ ကုန္သလိုလို ျဖစ္ေနမိသည္။ ဘာလို႔လဲေတာ႔ မသိ။ တခ်ိဳ႕ပန္းခ်ီကားေလးေတြ ဆိုရင္ အရမ္းေကာင္းလြန္းလွေတာ႔ သူ႕ကို ၾကည္႔ျပီး မ်က္ႏွာ လြဲလိုက္ရင္ မ်က္လံုးထဲမွာ သူ႕အေၾကာင္းအရာက ဘာမွ မပါလာေတာ႔။ ဒါေပမဲ႔ အိပ္ျပီ ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ ေကာက္ေၾကာင္းေတြက အသာအယာ လာလႈပ္ႏိႈးသလို ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ျပီးေတာ႔ ကဗ်ာ ဆိုလည္း ဒီလိုပဲ သူတို႕ အသံေတြက ျငိမ္႔ျငိမ္႔ေညာင္းေညာင္းနဲ႔ က်ယ္လြန္းလွသည္။ ကၽြန္ေတာ္ လန္႕လန္႕ ႏိုးသြားရသည္။ ျပီးေတာ႔ ကဗ်ာ လိုလို စာေတြ ထြက္သည္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထမေရးျဖစ္ အေတြးထဲမွာပဲ ျငိမ္ေနရတာ ပိုျပီး ခံုမင္သလိုလို ျဖစ္မိသည္။

ဒါနဲ႔႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ အခု စာေရးခ်င္စိတ္ ဆိုတာထက္ စာဖတ္ခ်င္စိတ္ ပိုမ်ားေနသည္။ ဖန္တီးခ်င္စိတ္ ဆိုတာထက္ ခံစားခ်င္စိတ္ ပိုေနသည္။ သူမ်ားကို ေဝမွ်ခံစားဖို႔ထက္ ကိုယ္႔ခံစားမႈကို ပိုျပီး အေလးေပး ေနမိသည္။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြက ကဗ်ာေလးေတြကို သြားဖတ္ျဖစ္ပါသည္။ အခု လက္ရွိ Model Arts ထဲကေနျပီး သူတို႔ ကဗ်ာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ဆြဲယူျပင္ေနမိသည္။ Comment ေတာ႔ မေရးျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ အျမင္ေတြ ရႈပ္ေထြး ကုန္ႏိုင္သည္ဟု ထင္မိပါသည္။ ဒါေပမဲ႔ ဘာမွ မတင္ေပမဲ႔လည္း ေန႔တိုင္း ေရာက္လာတတ္တဲ႔ စာဖတ္သူေတြကို ကိုယ္က ဖတ္ရႈ ခံစားေနျပီး သူတို႕ကိုေတာ႔ ဘာမွ ဖတ္စရာ မတင္ေပးႏိုင္ရင္ ဆိုတဲ႔ အသိကလည္း လြန္ဆြဲေနေသး၏။

ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ေရးဖို႔ အေၾကာင္းအရာေတြ ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဖတ္မိေနတာေတြနဲ႔ ေရးရမွာက သဟဇာတက မက်။ ဒါေၾကာင္႔ အခု ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္မိေနတဲ႔ စာေတြ ၊ ကဗ်ာေတြ ၊ ပံုေလးေတြကို တင္ျပခ်င္ပါသည္။ အမ်ားၾကီး မဟုတ္ပဲ လက္တဆန္႕ေလာက္သာ ေဖာ္ျပမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ ကိုယ္ပိုင္ ညစ္က်ယ္က်ယ္ အေတြး အေရးေတြကိုလည္း ဆက္လက္ ေရးသားသြားမွာပါ။

အခု ေလာေလာဆယ္ ေပးဖတ္ေစခ်င္တာကေတာ႔ လူသိနည္းလွမည္ဟု ထင္ေသာ ဆရာ တာရာမင္းေဝ ရဲ႕ စာတစ္ပုဒ္ပါ။ ၁၉၉၇ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာလက English For All စာအုပ္မွာ ေရးသားထားတာ ျဖစ္ပါသည္။ အေတာ္ကို ၾကာျမင္႔လွျပီ ျဖစ္ပါသည္။ ဒါေလးကို ေဖာ္ျပေပးပါ႔မည္။ ခံစားမႈ တစ္ခုခုေတာ႔ ရမယ္ ထင္ပါသည္။ 

---

ထီး - တာရာမင္းေဝ

ထီး

(၁) ေနေရာင္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ၊ မိုးစက္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ကာကြယ္ရန္ လူတို႔က တီထြင္အသံုးျပဳေသာ ကိရိယာ။

(၂) လက္ကိုင္တပ္ထားေသာ အရိုးတံတြင္ ဖ်င္ရြက္တစ္ခုကို တပ္ဆင္ကာ ထိုကိရိယာကို ဖြင္႔ပိတ္ကြယ္ေဆာင္းျခင္းျဖင္႔ ရာသီဥတုဒဏ္ကို လူတို႔ ကာကြယ္ႏိုင္သည္။ 

ေႏြရာသီတြင္ အခ်ိဳ႕က ထီးေဆာင္းၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကား မေဆာင္းၾက ၊ ထီးသည္ ေႏြရာသီ မူးမူးကေလးတြင္ သူ၏ အသက္ကို တစ္ဝက္စ , ရခဲ႔၏။

မိုးရာသီ

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရာသီဥတု သံုးမ်ိဳးရွိသည္႔အနက္ မိုးရာသီသည္ အရွည္ၾကာဆံုး ျဖစ္သည္။ ဇြန္မွ ေအာက္တိုဘာအထိ မိုးရြာသည္။ 

လူတို႔သည္ အိမ္ျပင္ပသို႔ လႈပ္ရွားသြားလာရာတြင္ ထီးကို ယူသြားၾကရသည္။ မုတ္သုန္ေလ၏ အေအးဓါတ္ ၊ မုတ္သံု ရာသီ၏ မိုးေရစက္မ်ားသည္ လူတို႔ကို က်န္းမာေရး ထိခိုက္ေစတတ္၏။ မိုးေရစက္မ်ားသည္ လူတို႔ကို က်န္းမာေရး ထိခိုက္ေစတတ္၏။ ဖ်ားနာေစတတ္၏။ လူတို႔သည္ မိုးရာသီကို ထီးကိုင္စြဲ၍ ရင္ဆိုင္ၾကရေလသည္။ 

“ ေရာ႔ ” 

လူသည္ အားလံုးကို ပံုေအာေပးလိုက္သည္။ 

“ ေပး ” 

ထီးသည္ အားလံုးကို သိမ္းၾကံဳးယူလိုက္သည္။ 

ထို႕ေနာက္  

ထီးသည္ သူ႕ကိုသူ ဆြဲဖြင္႔လိုက္သည္။ 

ထီးႏွင္႔ လူ

ေက်းလက္ေတာရြာမွ လူအခ်ိဳ႕သည္ အင္ဖက္ကို ေဆာင္းၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က ငွက္ေပ်ာရြက္ေဆာင္းျပီး အခ်ိဳ႕က ပဒုမၼာေရႊၾကာရိုးကို ထီးလုပ္၍ မိုးၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ၾကာရြက္သည္ ထီးရြက္မဟုတ္သလို ၊ ၾကာရိုးသည္လည္း ထီးရိုးမဟုတ္။

ထီးႏွင္႔ လူၾကားမွာ ခလုတ္တစ္ခုုျခားသည္။

“ ေဖ်ာင္း ”

ခလုတ္ႏွိပ္လိုက္သည္ႏွင္႔ ထီးသည္ သူ႕အရိုးကို ဆန္႕ထုတ္လိုက္သည္။ သူ႕အေရျပားကို ျဖန္႕တင္းအုပ္ကိုင္း လိုက္သည္။ ထီးသည္ ထီးအျဖစ္ လူတို႔အေပၚမွာ တာဝန္ေက်ရန္ ၾကိဳးစား၏။ 

“ သြား . . . ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေဆာင္းျပီးသြား ”

“ ေလွ်ာက္ . . . ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေဆာင္းျပီးေလွ်ာက္ ” 

မိုးစက္ မိုးေပါက္မ်ားက ထီး၏ ေက်ာကုန္းကို ဗံုလို တဘုန္းဘုန္း တီးၾကသည္။ သို႔ေသာ္ လူဆီသို႔ စီးႏိုင္ ပတ္ႏိုင္ျခင္း မရွိလွေတာ႔။

ဘူတာရံု

ဘူတာရံုမွာ နာရီရွိ၏။ ထိုနာရီသည္ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ျမည္သည္။ ေဆာင္းႏွင္းရထားၾကီး ဆိုက္လာ၏။ 

“ တူ . . . . တူ ”

ေဆာင္းဥတု၏ ဥၾသဆြဲသံကို မိုးစက္တို႔ နားမခံႏိုင္ၾက။ အေနာက္ေတာင္ေထာင္႔ဆီသို႔ သူတို႕ ျပန္ဆုတ္သြားသည္။ ေျမာက္ျပန္ေလ၏ ရနံ႔ျဖင္႔ ေလာကၾကီး ေအးသန္႕သြားသည္။

“ တစ္ေဆာင္းပြင္႔ျပီေဟ႕ . .  ”

လူေတြ . . . လူေတြ . . . . 

ျမိဳ႕ေတာ္ကေန ျမိဳ႕ေတာ္ဆီ ေအာ္ေခၚၾက ၊ ေတးတေဝေဝျဖင္႔ လိပ္ျပာလိုက္ဖမ္းၾက။ အလင္းမ်က္ႏွာေတြကို မီးအိမ္ဝါေတြလို ဝင္႔ဝင္႔ျပရင္း အပ်င္းေျပ ငါးမွ်ားထြက္ၾက။

ထီးကို သူတို႔ သတိမရေတာ႔။

ထီး / အထီးတည္း / အထီးက်န္

ဟိုတုန္းကလို . . . 

ထီးကေလးကို မခ်ီၾက မပိုးၾကေတာ႔ပါ။

ထီးကေလးကို မခ်ီၾက မပိုးၾကေတာ႔ပါ။

ထီးကေလးကို မခ်ီၾက မပိုးၾကေတာ႔ပါ။

ထီးသည္ . . . . တံခါးရြက္ေနာက္တြင္ ေငးမိႈင္ တိတ္ဆိတ္ ၊ သူ႕ကိုယ္သူ ထီးလို ျပန္ပိတ္ခဲ႔ရေတာ႔၏။

တာရာမင္းေဝ

English For All , December 1997

မွတ္ခ်က္။   ။ English For All ႏွင္႔ ဆရာ တာရာမင္းေဝ တို႔၏ ခြင္႔ျပဳခ်က္ မရယူဘဲ ကူးယူေဖာ္ျပထားတာ ျဖစ္ပါသည္။ ထပ္ဆင္႔ကူးယူလွ်င္ လင္႔ခ်ိတ္ေပးေစလိုပါသည္။

ေလးစားစြာျဖင္႔

ကိုေဇာ္

.

ထီး - တာရာမင္းေဝ