3 ေထာင္႔ခ်ိဳးမ်ား

---

အေပၚက ပံုေလးကို ျမင္ဖူးၾကမွာပါ။ အခု ေနာက္ဆံုး ယူကရိန္းမွာ ျဖစ္သြားတဲ႔ ပါလီမန္မွာ သတ္ပုတ္ပြဲ လို႔ ဆိုရမွာပဲေလ သိၾကတယ္ မလား။ ဒီလိုပဲ အရင္ကလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ျဖစ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ဒါကို ေလ႕လာသူ တစ္ေယာက္က ဘာေျပာလဲ ဆိုေတာ႔ ဒါဟာ “ ေထာင္႔ခ်ိဳးမ်ား ရဲ႕ ဆံုမွတ္ ” လို႔ ဆိုတယ္။ ဒါကို သူက ဒီလို ရွင္းျပတယ္။ ေအာက္က ပံုေလးကို ၾကည္႔ပါ။ ဒါ ဟိုးေရွးေရွးက ပံုေလးပါ။

အဲဒီလို Meeting အတြက္ စားပြဲေတြကို သံုးတဲ႔ အခ်ိန္အခါက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေထာင္႔ခ်ိဳးေတြမွာ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ရမႈေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္ျပီး ရန္ပြဲေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အယူအဆနဲ႔ ကိုယ္ရဲ႕ အယူအဆက မတူညီပဲ ညွိလို႔ မရေသာ ေထာင္႔ခ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆံုၾကရျပီး ျပႆနာေတြ မ်ားလာခဲ႔တယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို သူက ေလ႕လာျပီး စာအုပ္တစ္အုပ္ထုတ္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ သူ႕ရဲ႕ အယူအဆကို အားလံုးက လက္ခံျပီး Meeting ေတြရဲ႕ စားပြဲခံုေတြကို ေထာင္႔ခ်ိဳးေတြ မရွိေအာင္ လုပ္လိုက္ၾကတယ္။ ေအာက္က ပံုလိုေပါ႔။

ဒီေတာ႔ တကယ္ကို အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ Meeting ေတြမွာ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မႈေတြ ေလ်ာ႔ပါးသြားျပီး ျပႆနာေတြ နည္းသြားခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေပါ႔ေလ။ ေခတ္ဆိုတာ ေျပာင္းလဲ ေနပါတယ္။ ဘာမွန္းမသိေပမဲ႔ ပိုမို သစ္ဆန္းေသာ ပစၥည္းမ်ားကို သံုးစြဲရင္း သေဘာတရား ဆိုတာေတြက ေပ်ာက္ရွကုန္တယ္။ အခုေတာ႔ ပိုမို ဆန္းသစ္ေသာ Meeting Set ေတြကို သံုးလာၾကတယ္။ ေအာက္က ပံုလိုေပါ႔။

ဒီေတာ႔ ဘာေတြ ျဖစ္လာလဲ ဆိုေတာ႔ ျပႆနာေတြ အားလံုးကို တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ သြားျပီး စုပံုခ် သလို ျဖစ္လာျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ျပႆနာေတြ ပိုမိုၾကီးလာလား မသိေတာ႔ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေျပာတတ္ဘူး။ ေျပာတတ္တာ တစ္ခုေတာ႔ ရွိတယ္။

လူေတြက “ အတၱၾကီးတယ္။ ”

ဒီလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာႏိုင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က အထက္က စားပြဲေတြ အေၾကာင္း မသိခဲ႔ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာတစ္ေယာက္က ေျပာေတာ႔ မဟုတ္ေလာက္ဘူး ဆိုျပီး စံုကန္ျငင္းခဲ႔ပါတယ္။ Hang Ten ဆိုပါေတာ႔။ ဒါနဲ႔ ဆရာက စာအုပ္ကို ျပေတာ႔မွ ၊ ဖတ္ျပီး လက္ခံခဲ႔ရတယ္။ ေလာကမွာ အရာရာဟာ ေျပာင္းလဲ ေနပါတယ္။ ကိုယ္သိတာေလး တစ္ခုကို မ်က္စိ စံုမွိတ္ျပီး “ ဘူး ” တစ္လံုး ေဆာင္ ဆိုျပီး “ ဘူး ” မမႈတ္သင္႔ေတာ႔ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ၃ တန္းေလာက္မွာ ထင္တယ္။ ( မေသခ်ာပါ။ )

“ ေျမြကိုက္ခံရလွ်င္ ကိုက္ေသာ ေနရာကို ေရေဆးျပီး ဓါးျဖင္႔ခြဲပါ။ ထိုေနာက္ ပုလင္းျဖင္႔ စုပ္ထုတ္ပါ။ ပုလင္း မလြယ္လွ်င္ ပါးစပ္မွာ အနာ မရွိပါက ပါးစပ္ျဖင္႔ စုပ္ထုတ္ႏိုင္သည္။ ထိုေနာက္ ဒဏ္ရာရဲ႕ ေပါင္ရင္း ၊ လက္ေမာင္းရင္းေတြကို ၾကိဳးနဲ႔ ေသခ်ာစြာ ၾကပ္စည္း တုပ္ေနွာင္ျပီး ေဆးရံုသို႕ လူနာကို မလႈပ္ေအာင္ ဂရုစိုက္ ပို႔ပါ။ ”

လို႔ ဖင္ေထာင္ေအာင္ ေအာ္က်က္ခဲ႔ရဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္က ေဆးေက်ာင္းတတ္ေနတဲ႔ ညီ နဲ႔ ေတြ႕ေတာ႔ သူနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ ေဟာဗ်ာ. . . ေျမြကိုက္သူကို ကိုက္တဲ႔ ေနရာရဲ႕ အထက္မွာ ၾကိဳးနဲ႔ အတင္း မစီးရေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ကိုက္တဲ႔ ေနရာရဲ႕ အေပၚေလးမွာပဲ လက္တစ္လံုးေလာက္ခံျပီး ေသြးေလွ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ စည္းေပးထားရမယ္ တဲ႔။

“ ဟာ . . ဒါဆိုရင္ အဆိပ္ေတြ ပ်ံ႕တာ ျမန္မွာေပါ႔ကြ။ ဒါေၾကာင္႔ ၾကပ္စည္းခိုင္းတာေလ။ ”

ဆိုတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆင္ေျခကို သူက လက္ေတြ႕ သေဘာတရားနဲ႔ ရွင္းျပပါတယ္။

“ မဟုတ္ဘူး အစ္ကိုရ။ အဆိပ္ပ်ံ႕မွာ စိုးတာကေတာ႔ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေဆးရံုကို ေရာက္ဖို႔ ခရီးေဝးတယ္ ဆိုရင္ အဆိပ္က ၾကပ္စည္းထားတဲ႔ ေနရာမွာ ေသြးက မေလွ်ာက္ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ေျမြဆိပ္က ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ား လာေတာ႔ အဆိပ္ေျဖေဆးလည္း ထိုးျပီးေရာ အဆိပ္က ၾကပ္စည္းထားတဲ႔ ေနရာမွာ မ်ားေနေတာ႔ ေျခေထာက္ ၊ လက္ကို ျဖတ္ထုတ္လိုက္ရတာ မ်ားတယ္။ ”

“ ဟာ . . တကယ္လား။ ”

“ ဟုတ္တယ္ အစ္ကို၊ ဒါေၾကာင္႔ အခု ေနာက္ပိုင္း ေျမြကိုက္လို႔ ၾကပ္စည္းရင္ ေသြးနည္းနည္းေတာ႔ ေလွ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ လက္ေလး တစ္လံုးေလာက္ ခ်န္ျပီးစည္းဖို႔ ေျပာထားတာ။ ဒါေၾကာင္႔ အစ္ကိုတို႔ ငယ္ငယ္က က်က္ခဲ႔တဲ႔ ေျမြကိုက္ရင္ ဘာညာ ဆိုတာ သင္ရိုးမွာ မပါေတာ႔တာေပါ႔။ ”

“ ေၾသာ္ . . ဒီလိုကိုး ”

ဒီလိုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က က်ေတာ႔လည္း လူၾကီးေတြကို ေခတ္မမွီေတာ႔သလို ေျပာခဲ႔ဖူးတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင္႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ႔ ေခတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ေျချပတ္ေနခဲ႔ရင္ ေနာက္က တတ္လာတဲ႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ “ ေခတ္မမီွေတာ႔ဘူး ”  ဆိုတဲ႔ အေျပာကို ကၽြန္ေတာ္ က်ိန္းေသ ခံရမွာပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ အခု ျမင္ေနတာေလး တစ္ခုေတာ႔ ရွိတယ္ဗ်ာ။ “ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၊ ကၽြန္မတို႕ကေတာ႔ ဒီလိုပါပဲ ” ဆိုတဲ႔ ၁၉ ရာစုက က်မ္းအေဟာင္းၾကီးကို ဖုန္ေတြ တလူးလူးနဲ႔ အျမတ္တႏိုးကိုင္ျပီး ေျပာေနၾကတာေတြ။ ေခတ္ကို အမွီမလိုက္ႏိုင္ပဲ က်န္ေနခဲ႔ျပီး ကိုယ္ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႔ ပုပ္အက္အက္ အရာေလးကို အျမတ္တႏိုးနဲ႔ တန္ဖိုးထား ရွဴေနၾကသူေတြ။ သူတို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ မလုပ္ေပးႏိုင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္႕ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္မွ ဘယ္ေန႕ ေခတ္နဲ႔ ေနာက္က် က်န္ခဲ႔မယ္ မသိပါ။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ႔ေရးျခင္းမွ အနားယူမွာပါ။ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ငါ ေခတ္မမွီေတာ႔ဘူး ၊ ေခတ္ေနာက္က် က်န္ေနခဲ႔ျပီ ဆိုေသာ အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ နားပါေတာ႔မယ္။ ( မေဝးေတာ႔ဘူး ထင္ပါတယ္ :P )

ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္က စာေရးျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္႔ အပန္းေျဖျခင္းလို႔ မွတ္ယူထားတာ လံုးဝ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ အပန္းေျဖျခင္းက ေဘာပြဲၾကည္႔ျခင္း ၊ ခ်က္ထုိးျခင္း ႏွင္႔ စာဖတ္ျခင္းပါ။ စိတ္ထြက္ေပါက္ အေနနဲ႔ ေရးေနတာလား ဆိုရင္လည္း မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္က စိတ္ထြက္ေပါက္ လိုခ်င္ရင္ သီခ်င္း ေအာ္ဆိုပါတယ္။ ( လူသူ ကင္းရာမွာေပါ႔။ ) အခုက စာေတြ ေရးတာကေတာ႔ ဝါသနာေလး တစ္ခုကို အေျချပဳျပီး သူမ်ားေတြ နည္းနည္းေလာက္ ေတြးေတာ စဥ္းစားေစခ်င္လို႔ ေရးျဖစ္သြားတာ။ ( မေရးေတာ႔ ဘာျဖစ္လဲ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ စာပိုဖတ္ျဖစ္တာေပါ႔ဗ်ာ။ )

ဘာပဲ ေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္႕စာေတြက “ ေပ်ာ႔ေျပာင္း ႏုညံ့ ” မေနမွာေတာ႔ ေသခ်ာတယ္။ ( “ ႏူးညံ့ ” မဟုတ္ပါ။ စာကို ျပဳတ္လို႔ မရပါ။ ) ကၽြန္ေတာ္ကကို ဒီလိုပဲ အေတြးစေလးေတြနဲ႔ ေရးခ်င္မိတယ္။ စာေပေဟာေျပာပြဲ သြားေတာ႔ ဆရာ ခ်စ္ဦးညိဳက ေဟာသြားတယ္။ စာေပေဟာေျပာပြဲ တစ္ခုမွာေပါ႔ သူၾကံဳခဲ႔ရတာ။ သူ႕ရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိကို ဖတ္တဲ႔ လူက သူ႕ကို ရိုေသ သမႈနဲ႔ “ ဦး ” တပ္ျပီး ေခၚတယ္ ဆိုုပဲ။ ဒါေပမဲ႔ သူေခၚတာက စင္ေပၚမွာ စာလည္း ဖတ္ေနၾက မဟုတ္ ၊ စင္နဲ႔ ပရိတ္သတ္ကိုလည္း ေၾကာက္တဲ႔ စိတ္နဲ႔ သူဖတ္တယ္တဲ႔။

“ ဆရာ. . . ဦးခ်စ္ . . . ဦးညိဳ  . . .ဟာ . . . ဖခင္  . . .  ဦး x x x x x x x x x x x  ”

ဆိုပါေတာ႔. . . သူလုပ္ေတာ႔မွဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားရေတာ႔တာပဲ။ ဦးခ်စ္ ရယ္ ၊ ဦးညိဳ ရယ္ ခက္ေတာ႕တာပဲ တဲ႔။ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳက ဒီလိုေလး ဟာသေႏွာျပီး ေျပာျပတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္လည္း ဒီလိုပါပဲ။ စာေရးတဲ႔ အခါမွာလည္း အျဖတ္အေတာက္ေလးေတြက လိုပါေသးတယ္။ မဟုတ္ဘူး ဆိုရင္ တစ္ေနရာရာမွာေတာ႔ ေထာင္ခ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆံုရမွာပါပဲ။ ဒါဆို ထိပ္တိုက္ေလးေတြ ျဖစ္လာရတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေရးတဲ႔ စာေလးေတြကို ျပန္ဖတ္မိတယ္။ “ မ်ား ” ဆိုတာေတြ ေတာ္ေတာ္ ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို မရည္ညႊန္းခ်င္လို႔ပါ။ ထားပါေတာ႔ေလ။ အခုလည္း ဒီပို႔စ္ကို ဖတ္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာေတြ လမ္းလြဲျပီး . . . 

“ ဒါဆို ေခတ္ေပၚ ေနာက္ကိုပဲ လိုက္ျပီး ေခတ္ေဟာင္းက အေတြးအေခၚေတြကို စြန္႕ပစ္ရေတာ႔မလား ” 

ဆိုျပီး လာမွာ မို႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္ “ အေမႊးတိုင္မ်ား ” ဆိုတဲ႔ ပို႔စ္ကို ေရးထားပါေသးတယ္။ ဒါက ေခတ္ဆန္ျခင္းနဲ႔ ေခတ္ေဟာင္းက အေၾကာင္းေလးကို ညႊန္းျပထားတာပါ။ ေခတ္ေဟာင္းက လူေတြကို ပစ္မရတာ “ အေတြ႕အၾကံဳ ” ပါ။ ဒီအေၾကာင္းေလးေပါ႔။ ထံုးစံအတိုင္း ဘယ္ေတာ႔ တင္ျဖစ္မလဲေတာ႔ မသိပါ။ 

လူေတြက ခက္တယ္ဗ်ာ။ ကားအသစ္လိုခ်င္တယ္။ အိမ္အသစ္လိုခ်င္တယ္။ ေခတ္ေပၚဒီဇိုင္းေတြ ဝတ္ခ်င္တယ္။ ေနာက္ဆံုးေပၚ ပစၥည္းကိုင္ခ်င္တယ္။ ေနာက္ဆံုးေပၚ 3G ဖုန္းမွ ကိုင္ခ်င္တယ္။ အျမန္ဆံုး ကြန္နက္ရွင္ မွ သံုးခ်င္တယ္။ ဒီလိုေတြသာ ျဖစ္ေနတာ အေတြးအေခၚ ၊ အယူအဆေတြက်ေတာ႔  ခ်ထိုး ၊ ပိုးစား နဲ႔ ၃၃ လမ္းထဲက စာအုပ္ အေဟာင္းဆိုင္ေတြ ထဲမွာေတာင္မွ မရွိေတာ႔ဘူး။

တစ္ခါတစ္ေလ မဟုတ္ပဲ အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားေနရတာေလး ပါပဲ။ ဘာမွေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ စာပဲ မေရးခ်င္ ျဖစ္မိတာေလးပါ :)

စြန္႔လႊတ္တယ္ စြန္႔လႊတ္တယ္ ဆိုျပီး အသံခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ ေအာ္ေနသူေတြက  “ ပိုျပီး အတၱၾကီးတယ္။ ”

ကိုေဇာ္

.

ေထာင္႔ခ်ိဳးမ်ား