16 ဗ်ဴး ( Tag )

---

         ဗ်ဴး ဆိုတာ အင္တာဗ်ဴး ကို အတိုေကာက္ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေခၚတာပါ။ ဒါဆို အင္တာဗ်ဴး ဆိုတာကေရာ ဘာလဲ။ အင္တာဗ်ဴး ဆိုတာ Interview ကို ျမန္မာမႈ မျပဳဘဲ မိေမြးတိုင္း ၊ ဖေမြးတိုင္း ယူသံုးစြဲတာေပါ့။ တကယ္လို႔ Interview ကို ျမန္မာမႈ ျပဳျဖစ္ခဲ႔မယ္ ဆိုရင္ ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ ျဖစ္လာလိမ့္ေလမလဲ။

        တြဲလ်က္ ဖြင့္ဆိုရင္ေတာ့ “ Interview  - n - ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းျခင္း။ - vt - ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းသည္။ ” လို႔ အဂၤလိပ္ - ျမန္မာ အဘိဓါတ္က ဖြင့္ဆိုပါတယ္။ Interview = Inter + View လို႔ နည္းနည္း ခြဲျပီး ဖြင့္ဆိုၾကည့္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ - အတြင္းစိတ္ကို ရႈ႕ျမင္ျခင္း လို႔ ဖြင့္ဆိုရင္ သေဘာတူပါ့မလား ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။

       ဒါဆို လူတစ္ေယာက္ကို အင္တာဗ်ဴး လုပ္တယ္ ဆိုရင္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတြင္းစိတ္ကို ရႈ႕ျမင္ေအာင္ ေတြ႕ဆံု အကဲျဖတ္တာလို႔ အနီးစပ္ဆံုး ေျပာပါရေစ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတြင္းစိတ္ကို ျမင္ေအာင္ ရႈ႕ျမင္ဖို႔ ဆိုတာ သူ႕ရဲ႕ ျပင္ပ မ်က္ျမင္ အေနအေျခကို အကဲ အရင္ ျဖတ္တတ္ဖို႔ လိုမယ္ လို႔ ထင္မိတယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ “ ျဖန္း . . .ျဖန္း . . ” ဆိုတာ ၾကားလိုက္ရျပီး “ နင္ သြားလိုက္ေတာ့ . . နင္ သြားလိုက္ေတာ့ ” ဆိုတဲ႔ အသံေတြ ၾကားလာရတာ တကယ္ေတာ့ မထူးဆန္းလွပါဘူး။

       ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးကို မေရးခင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မ်က္ျမင္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နဲ႔ အေပၚယံ စိတ္အေျခခံကို နည္းနည္းေတာ့ ေျပာျပထားခ်င္ပါတယ္။ 

---

        လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၇ လေလာက္က ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ေမးလ္ပို႔ျပီး ဒီလို ဆက္သြယ္လာဖူးပါတယ္။

ျမန္မာခ်စ္သူ mmlover-5 အစီစဥ္ကေန ကိုေဇာ့္ အေျကာင္း ကိုယ္ေရး အနည္းငယ္နွင့္ အခ်စ္ အေျကာင္းေလး အင္တာဗ်ဴးလုပ္ခ်င္လို ့၊ ကိုေဇာ္ လက္ခံနိဳင္မယ္ဆိုရင္ေပါ့။
            

                                         ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
                                         mmlover-admin

           ကၽြန္ေတာ္လည္း ေမးလ္ျပန္ကာ အခ်ိန္အားတဲ႔ တစ္ေန႔ ဟု ဆိုကာ ကၽြန္ေတာ္ အေၾကာင္းျပန္ လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔  ညီငယ္ တစ္ေယာက္ ေျပာလာေတာ့မွ ထိုဆိုက္က သူတို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာစာမွာကို ဘယ္ေန႔မွာ ဘေလာ့ဂါ ကိုေဇာ္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးပါမယ္ ဆိုျပီး တင္ထားတယ္ လို႔ ျပန္ၾကားရပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ သိလုိက္ရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ အားနာစရာေတြေတာ့ ျဖစ္ကုန္ပါျပီ။

              တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေဝးေလေလ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနတတ္ေပမဲ႔ ဟိုေနရာပါ ၊ ဒီေနရာပါ မေနတတ္ျပန္ဘူး။ ေက်ာင္းမွာ ဆိုရင္ ၾကက္ေျခနီ အသင္း ၊ ကရာေတး အသင္း ၊ ဂ်ဴဒို အသင္း ၊ ေရကူးအသင္း အစ ရွိသျဖင့္ ဘယ္အသင္းကိုမွ မဝင္ခဲ႔ပါ။ ေနာက္ဆံုး တစ္ေက်ာင္းလံုး မဝင္ မေနရ ဆိုေသာ “ ဟိုအသင္း ” ကိုေတာင္မွ မ်ိဳးစံု ေရွာင္ရင္း ၈ တန္းေက်ာင္းသား ဘဝမွ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသား ဘဝအထိ မဝင္ခဲ႔ပါဘူး။ တစ္ေက်ာင္းလံုးမွာ တစ္ေယာက္တည္း က်န္တဲ႔ အထိေပါ႔။

            ေနာက္ဆံုးမွာ ဒီအသင္းကို မဝင္ရင္ ေက်ာင္းထြက္ရမယ္ ဆိုျပီး အသစ္ ေရာက္လာတဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးက ေျပာတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာင္းထြက္ျပီး ၁၀ တန္း အျပင္ေျဖခဲ႔သူပါ။ ဘာရယ္ေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ အဓိက ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဟိုေနရာ ၊ ဒီေနရာ အဲဒီလိုေတြမွာ မပါဝင္တတ္တာေလးပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အခု ဆိုရင္ ထိုအသင္းကို မဝင္ထားမိေလေတာ့ အခု ကၽြန္ေတာ္ ပါတီ ႏိုင္ငံေရး ” လံုးဝ ကင္းရွင္းတယ္ လို႔ ဆိုႏိုင္တာေပါ႔ဗ်ာ။ အခုေတာ့ ထိုအသင္းက ႏိုင္ငံေရးထဲမွာ ပါဝင္ေနျပီေလ။ ထားပါေတာ့ . . . ။

            ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ ရပ္ဝန္းမွာလည္း ဘေလာ့ အကယ္ဒမီ ေရြးျခယ္ပြဲ တို႔ ၊ ဘေလာ့ ဘာညာေတြ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ မပါေအာင္ ေရွာင္ရွားခဲ႔တာပါ။ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ဆိုေပမ႔ဲ႔ အဲဒီလိုၾကီး ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က မေနတတ္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘဝကို ေအးေဆး ရိုးရွင္းစြာပဲ ျဖတ္သန္းခ်င္သူ တစ္ေယာက္ပါ။ သူမ်ားေတြ ေအာင္ျမင္မႈ အတြက္ ျပံဳးျပီး လက္ခုပ္ တီးေပးႏိုင္သလို ၊ ၾကိဳးစားခ်င္သူေတြကိုလည္း ေဖးမ လက္တြဲ ေခၚေပးခ်င္ယံုမွ်ပဲ ရွိပါတယ္။ ငါက ဘယ္လို ဆိုျပီး မျဖစ္ခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပါ။ ဒါက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ အရင္းကို ေျပာတာပါ။

           ဒီေတာ့ အထက္က  mmlover-admin ဆိုတာကိုလည္း ထိုအခ်ိန္ကတည္းက ေတာင္းပန္ စကား ဆိုခ်င္ေနတာပါ။ အခုမွ ဒီပို႔စ္နဲ႔ ေရာျပီး ေတာင္းပန္ လိုက္ပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ္က ကိန္းၾကီး ခမ္းၾကီးျပီး ဟိုဟာၾကယ္ကာ အင္တာဗ်ဴး မခံခဲ႔တာ မဟုတ္ရရိုး အမွန္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ရင္းကိုက အဲဒီလိုေတြ လူသိေတြမ်ား ၊ ဟိုးေလး တေက်ာ္ေက်ာ္ မလုပ္ခ်င္ခ႔ဲတာပါ။ ဘဝကို ရိုးရိုးရွင္းရွင္း နဲ႔ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ျဖတ္သန္းခ်င္သူပါ။ ကိုယ္ ျမင္တာ ၊ ေတြ႕တာ ၊ စဥ္းစားမိတာေလးကိုသာ ဘဝရဲ႕ တေကြ႕ ခဏတာ ေတြ႕ရတဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ ေနရာက အျမင္ေလးကို ခ်ျပခ်င္ခဲ႔ယံုပါပဲ။

            အင္တာဗ်ဴး ဆိုေသာ အရာ နဲ႔ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ခဲ႔ရရင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္က ကိုယ့္ရဲ႕ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ အတိုင္း ဖြင့္ဆိုမွာ ဆိုေတာ့ သူမ်ား ရင္ဘတ္ကို ထိမိမွာ မဟုတ္ပါ။ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ား ရင္ကို ေဆာင့္ကန္ သလိုလည္း ျဖစ္သြားႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ လူၾကိဳက္မ်ားေအာင္ ဆိုျပီး ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ရွိေနတာကို လိမ္လည္ျပီးလည္း မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မေျပာတာက ပိုေကာင္းမယ္ လို႔ ထင္မိတာပါပဲ။

            တကယ္လို႔  . . . .မလြဲသာ မေရွာင္သာ အင္တာဗ်ဴး ဆိုေသာ အတြင္းစိတ္ကို ရႈ႕ျမင္ ခံရကာ ေမးျမန္းခံရမယ္ ဆိုပါစို႔။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ႔ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမ်ား ေျဖမိမလဲ မသိပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေအာက္ပါ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ မလိမ္ မညာ ေျဖမိမွာပါပဲ။  

ေမး = Blog ဆိုတာကို ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္က သိျပီး ၊ ဘယ္လို စျဖစ္ခဲ့တာလဲဆိုတာ သိပါရေစ။

          Blog ဆိုတာကို ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ လက စျပီး သိခဲ႔တာပါ။ ဘယ္လို စျဖစ္ခဲ႔တာလဲ ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းကိုေတာ့ မရွင္းပါဘူး။ ကိုယ္က စျပီး ဘေလာ့စေရးဖို႔ ျဖစ္လာတာကို ေမးတာ ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဘာစာပဲ ဖတ္ဖတ္ စာဖတ္ရင္ စာေရးသူ ေနရာက ဝင္ျပီး ခံစားမိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ငါသာ သူ႕ေနရာမွာ ဆိုရင္ ဘယ္လို ေရးမိမလဲ လို႔ ကိုယ့္ဖာသာ ေမးမိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ထိုစာေရးသူနဲ႔ မတူတဲ႔ ရႈ႕ေထာင္ကေန ကၽြန္ေတာ္ စာေတြကို ခ်ေရးမိခ်င္လာတာပါ။ ဒီစာေတြကို အရင္က စာရြက္ေပၚမွာ ေရးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘေလာ့ေပၚမွာ ေရးတယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ Blog စေရးျဖစ္တယ္ လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဘေလာ့ေပၚမွာမွ စာစေရးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘေလာ့ဆိုတာ မသိခင္ကတည္းက စာကေတာ့ ေရးေနခဲ႔တာပါ။

ေမး = အရင္တုန္းက ဘေလာ့ ေရးတာနဲ႔ အခု နဲ႔ ဘာေတြ ကြာျခားတယ္ လို႕ထင္ပါသလဲ ၊ ဘာေတြ တိုးတက္ ေျပာင္းလဲလာျပီး ဘာေတြ မေျပာင္းလဲေသးဘူုး လို႕ထင္ပါသလဲ။

         စာေရးဆရာၾကီး ရန္ေအာင္က ေျပာဖူးပါတယ္။ ( ဘေလာ့ဂ္ဂါ ရန္ေအာင္ မဟုတ္ပါ။ ) ဆရာၾကီးက အသက္ အေတာ္ၾကီးလာေပမဲ႔ သူက မဂၢဇင္း တစ္ခုမွာ ေျပာတယ္။ “ ကၽြန္ေတာ္ မေသခ်င္ေသးဘူး။ အသက္ရွည္ခ်င္ေသးတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အသက္ၾကီးလာေလေလ စာေရးလို႔ ပိုေကာင္းလာေလေလ ၊ အခ်က္အလက္ေတြ ပိုျပည့္စံု လာေလေလ ။ ” လို႔ ဆိုခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္စရာက ဆရာၾကီး ဒီလို ေျပာျပီး ေနာက္ထပ္ ၅ လေလာက္ၾကာေတာ့ ကြယ္လြန္ သြားခဲ႔ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာၾကီးလို ဆရာကေတာင္မွ ပိုအသက္ၾကီးေလ စာေရးရတာ ပိုေကာင္းလာေလ ၊ စာေရးသက္ ပိုမ်ားလာေလ ပိုေကာင္း လာေလ လို႔ ညႊန္းထားတဲ႔ အတြက္ ဒါဟာ အမွန္ပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေထာက္ခံ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အရင္ နဲ႔ အခု ဆိုရင္ အခုက စာေရးလို႔ ပိုေကာင္းလာပါတယ္။

          ဒီ့ထက္ ေသခ်ာတာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေတာ့ ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ အခု ေရးတဲ႔ စာထက္ ေနာက္ထပ္ ေရးမဲ႔ စာက ပိုေကာင္းမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါက ေလာကရဲ႕ အမွန္တရားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ တိုးတတ္မႈ လို႔လည္း ေခၚခ်င္ ေခၚႏိုင္ပါတယ္။  

ေမး = ဘာေၾကာင့္ Blog ျပန္ေရးျဖစ္တာပါလဲ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေပ်ာက္သြားေသးတယ္ေလ။ ( ဒီေမးခြန္းကေတာ့ ဒီေကာင္ ဆိုတဲ႔ ေကာင္က ေမာင္မ်ိဳးကိုပဲ ေမးခ်င္ပံု ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေမးထားေတာ့လည္း ေျဖလိုက္ပါတယ္။ )

           စစ္တမ္း ေကာက္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ ဘေလာ့ေရးတယ္ ဆိုတာ ဝါသနာ တစ္ခုကိုပဲ အေျခခံကာ အင္တာနက္ေပၚမွာ ေရးေနတာ လို႔ အေျဖထြက္မွာပါ။ စိတ္ ၊ အခ်ိန္ ၊ က်န္းမာေရး ၊ စားဝတ္ေနေရး ၊ လႈမႈေရး ၊ အင္တာနက္ ၊ ကြန္ပ်ဴတာ အစရွိတာေတြကို မျပည့္စံုဘူး ဆိုရင္ေတာင္မွ သင့္တင့္ေနမွ ဘေလာ့ ဆိုတာ ေရးျဖစ္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မေရးျဖစ္ဘူး ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေပ်ာက္သြားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အထက္က အခ်က္အလက္ေတြထဲက တစ္ခုခု မျပည့္ဝလို႔ ၊ တစ္ခုခု လိုအပ္ ခ်ိဳ႕ယြင္းေနလို႔ မေရးျဖစ္ဘဲ ေပ်ာက္ေနတာ ျဖစ္မွာပါ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေရးေနမိပါတယ္။ ဘေလာ့ေပၚ တင္ဖို႔ အေျခအေန မေပးတာပါ။

ေမး = အရင္ ဘယ္သူ႔ စာေတြဖတ္ရတာ အားက်မိသလဲ အခုေကာ ဘယ္လိုစာမ်ိဳးေတြ အဖတ္မ်ားပါသလဲ။

             ဘယ္သူ႕စာကို အားက်တယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျဖလိုက္ရင္ ဘယ္သူ႕စာေတြကေတာ့ အသံုးမက်ဘူး ဆိုသလိုမ်ား ျဖစ္ေနမလား။ တကယ္တမ္း အမွန္ အတိုင္း ေျဖရရင္ ကၽြန္ေတာ္ အားက်မိတဲ႔ စာမ်ိဳး ဘေလာ့ေပၚမွာ မေတြ႕မိေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ေရးသူတိုင္းရဲ႕ စာေတြ အားလံုးကို ေလးစားစြာ နဲ႔ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္ အေတြ႕အၾကံဳေတြ ရွိေနတယ္ေလ။ ဒါေတြကို ကိုယ္က မေတြ႕မၾကံဳရဘဲဲ သူ႔ရဲ႕ ရင္ထဲက စကားလံုးကို ဖတ္လိုက္တာနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေနသလို ခံစားႏိုင္ရင္ ကိုယ့္အတြက္ အျမတ္ပါပဲ။ Absorbing ေကာင္းဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။

            ဘယ္လို စာမ်ိဳးကို အဖတ္မ်ားလည္း ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္တဲ႔ ဘာသာနဲ႔ ေရးထားျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္တတ္တဲ႔ စာတိုင္းကို ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ မဖတ္တတ္တဲ႔ စာကိုေတာ့ ႏွာဖူးေၾကာ ရႈံ႕ ၊ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ျပီး ဖတ္တတ္သလိုနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ခံ ဟန္လုပ္ မေနဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္တတ္ေအာင္ ေရးထားတဲ႔ စာေရးသူတိုင္းကို ေလးစားမိပါတယ္။

ေမး = ဘေလာ့ကုိ လာဖတ္တဲ့သူေတြ နဲ႔ မွတ္ခ်က္ အေၾကာင္းေလးေတြေကာ ေျပာျပေပးပါအံုး။

          မွတ္ခ်က္ ဆိုတာ Comment ကို ဆိုလိုဟန္ တူပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ေမာင္မိုး နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအေၾကာင္း အေတာ္ ေျပာျဖစ္ေသးတယ္ဗ်။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေဆြးေႏြး ျဖစ္တဲ႔ အထဲက တခ်ိဳ႕ကို ျပန္ေျပာရရင္ . . . Comment နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာခံစားခ်က္မွ မရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရႏိုင္တဲ႔ အခ်ိန္ အားလပ္မႈမွာ ကၽြန္ေတာ္ ရ သလို စာေတြ ေရးသြားမွာပါ။ ဒါကို Comment ဘယ္ေလာက္ ရမွ ေနာက္ထပ္ အသစ္တင္မွာတို႔ ၊ ဘယ္သူ Comment လာမေပးရင္ ေနာက္ထပ္ အသစ္ မတင္ဘူး တို႔ မရွိပါဘူး။ ကိုယ္ စာေရးတာကို သူမ်ားရဲ႕ Comment နဲ႔ ထိန္းေက်ာင္းခံရတာမ်ိဳးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အျဖစ္ မခံႏိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ေရးျခင္း ၊ မေရးျခင္း ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အားျခင္း ၊ မအားျခင္း နဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္ပါ လိမ့္မယ္။

           ဒါေပမဲ႔ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အစိုးရိမ္ ၾကီးတဲ႔ လူဆိုေတာ့ တစ္ခါတေလ ကိုယ္ခ်ျပခ်င္တာနဲ႔ သူတို႔ နားလည္တာ တျခား ျဖစ္ေနရင္ ပိုျပီး နားလည္ေစခ်င္စိတ္နဲ႔ Comment ကို Reply လုပ္ျပီး ရွင္းျပမိတယ္။ အဲဒီမွာ ေစတနာေတြက ေဝဒနာ ျဖစ္ကုန္တာပါပဲ။ တခ်ိဳ႕က ရွင္းျပမွ ပိုရႈပ္ေအာင္ လုပ္ခ်င္ၾကတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘေလာ့ အေတာ္ကို ညစ္ပတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေရးထားတဲ႔ စာထဲမွာပဲ အာရံုစိုက္ျပီး အရိုးရွင္းဆံုးကို အေျပျပစ္ဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပပါတယ္။ ဒါကိုေတာ့ ၾကိဳက္သလို ခံစားသြားႏုိင္ပါတယ္။ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္ သီခ်င္းထဲကလို “ ရွင္းရင္း ရွင္းရင္း ရႈပ္လာ အမိႈက္မ်ား ” ဆိုတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့လို႔ပါ။

ေမး = ဘယ္လိုစာေတြ ေရးျဖစ္သလဲ ဘာအေၾကာင္းေတြ ေရးျဖစ္လဲ။

          တစ္ခြန္းတည္း တိုတို ေျဖရရင္ ကၽြန္ေတာ္ “ အေတြး ” ေတြပဲ ေရးပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေရးတာေတြက ဒႆန ဆန္တယ္ လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒႆန ဆန္ပါေစ ဆိုျပီး တစ္ခါမွ မေရးဖူးပါဘူး။ ကိုယ္က ဖေလာ္သမားလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေတြပဲ ေရးေရး အေတြးပါျပီး “ ရသ ” တစ္ခုဆီကိုပဲ ေရာက္အာင္ ရည္ညႊန္းပါတယ္။

ေမး = အခ်စ္ အေၾကာင္းေတြ ေရးျဖစ္တာက . . . .

           ေလာကမွာ ေမတၱာတရား ဆိုတာ မခန္းေျခာက္သြားသ၍ အခ်စ္ ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းအရာကို ကၽြန္ေတာ္ တိုက္ဆိုင္မႈ ရွိတိုင္း ခံစားျပိး ေရးျဖစ္ေနဦးမွာပါ။ ေသခ်ာတာက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ေမတၱာတရား ကိန္းေအာင္းေနပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကလည္း ရွိေနဦးွမွာပါ။

ေမး = ဘာအေၾကာင္း အေရးခ်င္ဆံုးလဲ။

           ထပ္ေျပာရရင္ “ အေတြး စာစု ” ေတြပဲ ေရးခ်င္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ပဲ အားထုတ္ ေရးပါတယ္။ 

ေမး= ဘေလာ့ရဲ့ ေကာင္းကြက္ ဆိုးကြက္ေတြေကာ ဘာမ်ားရွိတယ္လို႕ထင္ပါသလဲ။

          “ ေနရာတိုင္းမွာ ဂီတ ရွိတယ္။ ခံစားတတ္သူ အတြက္ေပါ႔ . . . ” ဆိုတဲ႔ စကားေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနရာတိုင္းမွာ ေကာင္းျခင္း ၊ ဆိုးျခင္း ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ခံယူတတ္သူ နဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္မယ္ လို႔ ထင္တယ္။ စိန္အဆိပ္မွာေတာင္မွ အသံုးဝင္တဲ႔ ေကာင္းကြက္ေတြ ရွိေနေသးတာပဲေလ။

ေမး= သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဘာမ်ားေျပာခ်င္ပါေသးလဲ။ 

          သူငယ္ခ်င္း ဆိုတာ ဘေလာ့ဂါ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာတာလား ၊ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာတာလား ကၽြန္ေတာ္ မရွင္းဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂါ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေရာ ၊ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပါ အားလံုးကို ျခံဳေျပာရမယ္ ဆိုရင္ . . . .“ ေျပာမွ သိ ၊ ထိမွ နာ ၊ သာမွ ေန ၊ ေစမွ သြား ၊ ခိုင္းမွ လုပ္ . . . . ” ဆိုတာ ေအာက္ေျခက လူတန္းစားေတြ အတြက္ လို႔ ဖတ္ခဲ႔ရဖူးတဲ႔ အတြက္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဘာမွ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ မေျပာဘဲနဲ႔ သိေစခ်င္တာပါပဲ။ 

*** ေမာင္မ်ိဳးရဲ႕ တဂ္ ပို႔စ္ပါ။ ***

ေလးစားစြာျဖင့္

ကိုေဇာ္

30.3.2011

ဗ်ဴး ( Tag )