နိဒါန္း
ကၽြန္ေတာ့္မွာ . . .
သတိတရနဲ႔ ခဏခဏ
ခ်ေရးထားတဲ႔ စိတၱဇညေတြ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနေလရဲ႕။
( ၇ )
ဟိုတစ္ေန႔က ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳး ဘဝကေန လိုင္းေပၚကို ခဏေလး တတ္လိုက္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္တာနဲ႔ တန္းျပီးေတာ့ ညီေလး တစ္ေယာက္က “ ဟိုင္း ” ပါေလေရာ။
“ Hi . . . ကိုေဇာ္ ဘာေတြလုပ္ ”
“ အခုပဲ ထမင္းစားျပီးလို႔ လိုင္းေပၚ ခဏတတ္ၾကည့္တာပါ ညီရာ။ ”
“ ဘာခ်က္လဲ ကိုေဇာ္ ”
“ ငါးေျခာက္နဲ႔ အာလူးနဲ႔ ခ်က္တယ္။ ငါးေျခာက္ဟင္းကို ေမ့ျပီးေတာ့ ဆားသြားထည့္ လိုက္မိတာ အခု ေတာ္ေတာ္ ေလးေနတယ္ကြာ ၊ စားရတာ ေရငတ္လိုက္တာ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ ”
“ ေလးတာကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့ ကိုေဇာ္ေရ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ကိုေဇာ္လို ေလးလို႔ ေရေသာက္လို႔ မရဘူးဗ် ”
“ ဟင္ . . . ဘာျဖစ္လို႔လဲ ၊ ဘာကို ေျပာတာလဲ ၊ နားမလည္ဘူး။ ”
“ အာ . . ကိုေဇာ္ကလည္း နားမလည္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ီေတာ့ ကပ္စတန္ မက္ေဆ့ကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေလဗ်ာ။ ”
ဒီေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕မွာ တင္ထားတဲ႔ စာေလးကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီလို ေတြ႕ရတယ္။
“ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ internet service provider မ်ားခင္ဗ်ာ။ ဆားနည္းနည္း ေလွ်ာ႕ထည့္ေပးပါ။ ေတာ္ေတာ္ေလး “ ေလး ” ေနလို႔ပါ။
( ၆ )
“ ေရႊကို ဘယ္လို အမ်ိဳးအစားနဲ႔ သတ္မွတ္လဲ မင္းသိလား ”
လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းခါျပမိတယ္။ ဒီေတာ့ သူက ဥာဏ္စမ္းသလို တစ္ခုခ်င္းေမးပါတယ္။ အခု စာဖတ္သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူ တစ္ခုခ်င္း လိုက္ေျဖၾကည့္ပါလား။
“ ေရႊမဲ ဆိုတာ ဘာလဲ ”
“ ဒါမ်ားကြာ ၊ ေရႊမဲ ဆိုတာ ေရနံ ”
“ ေရႊျဖဴ ဆိုတာ ဘာလဲ ”
“ ေရႊျဖဴ ဆိုတာ ပလက္တီနမ္ နဲ႔ White Gold လို႔ ေခၚတဲ႔ ေရႊ ”
“ ေရႊနီ ဆိုတာ ဘာလဲ ”
“ ေရႊနီ ဆိုတာ ေၾကးနီ ”
“ ေရႊဝါ ဆိုတာ ဘာလဲ ”
“ ဟ . . မင္းကလဲ ၊ ေရႊဝါ ဆိုတာ ရိုးရိုး ေရႊပဲေပါ႔ကြ။ ”
“ မဟုတ္ဘူးကြ ၊ ရွိေသးတယ္။ ”
ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားတယ္။ အေျဖက ရမလာဘူး။
“ ေရႊရဲ႕ နဂို အေရာင္ကိုက အဝါေရာင္ပဲေလ ၊ ဒါကို ေရႊဝါ ဆိုျပီးေတာ့ ဘယ္သူ႕မွမွ မေခၚတာ ”
“ မဟုတ္ပါဘူးဆို ၊ မင္း မသိဘူး မဟုတ္လား။ ”
“ ေအးကြာ . . မသိဘူး ၊ ေျပာ . . .”
ဒီေတာ့ သူက ရယ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ေျပာျပတယ္။ ဘာလို႔ ထင္ပါသလဲ။
“ မွတ္ထား . . . ေရႊဝါ ဆိုတာ ဆပ္ျပာ ”
တဲ႔။ အဲဒီလိုပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္ ရိုက္ေနၾကပါပဲ။
( ၅ )
ၾကြားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဂ်ပန္စက္ဘီးေလး တစ္စီး ရွိပါတယ္။ ညေနခင္းေတြ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စက္ဘီး ေလွ်ာက္စီးျပီး ဟိုဟိုဒီဒီ သြားၾကရင္ သူက ပါေလ့ရွိတယ္။ ဟိုသြားဒီသြား ၊ ဟုိထိုင္ ဒီထိုင္၊ ဟိုစားဒီစားေပါ႔ေလ။
အဲဒီလို တစ္ေနရာရာမွာ နားၾကျပီ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဂ်ပန္ဘီးေလးကို ေျမၾကီးမွာ ေဒါက္နဲ႔ မေထာက္ဘဲနဲ႔ ၊ လမ္းေဘး ဆင္ေျခေလ်ာမွာ လွဲထားေလ့ ရွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ စက္ဘီးေတြ ညေနခင္းရဲ႕ ေလေျပထဲမွာ လွလွပပ ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ ျဖစ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ စက္ဘီးေလးကေတာ့ လမ္းေဘးက ျခံဳထဲမွာ လဲွေလ်ာင္းေနပါတယ္။
“ မင္းကလည္း စက္ဘီးကို လွလွပပ စတိုင္လ္က်က် ေဒါက္နဲ႔ ေထာက္ထားတာ မဟုတ္ဘူး ”
လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာတိုင္း ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ေနမိပါတယ္။ ျပီးေတာ့လည္း သူတို႔လည္း ေမ့သြားကာ ကၽြန္ေတာ္လည္း စားစရာရွိတာ စားပါတယ္။ ဘူးသီးေၾကာ္ ၊ ဘာညာေပါ႔။
ညေနခင္းရဲ႕ ေလေျပႏုႏုမွာ တစ္ေန႔လံုး ပူေလာင္ထားသမွ် ေလညွင္းခံဖို႔ လူေတြ ထြက္လာၾကပါတယ္။ အလုပ္က ျပန္လာသူေတြလည္း ျပန္လာၾကပါတယ္။ ညေနေစာင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔လို လမ္းသလားသူေတြလည္း မ်ားလာပါတယ္။ ဒါေတာ့ လမ္းေတြက ပိုရႈပ္လာပါတယ္။ ပိုျပီး မလြတ္မလပ္ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
“ ဝုန္း ”
ကားနဲ႔ မလြတ္တလြတ္ ၊ လူနဲ႔ မလြတ္တလြတ္ ၊ ဘာနဲ႔ မလြတ္တလြတ္မွန္း မသိဘဲ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ စက္ဘီးေလး လဲက်သြားပါတယ္။ ဘာနဲ႔ ခ်ိတ္မိသြားတယ္ မသိပါဘူး။ သိလိုက္တာကေတာ့ သူ႕စက္ဘီးက အလွတပ္ထားတာေလးေတြ က်ိဳးကုန္ျပီး ေဆးတခ်ိဳ႕ ပြန္းကုန္ပါတယ္။ သူက ထသြားျပီးေတာ့ သူ႕စက္ဘီးေလးကို ဟိုပြတ္ ဒီပြတ္ လုပ္ျပီး ေထာင္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘက္ကို ျပန္လာရင္း . .. .
“ ကိုေဇာ့္လို လွဲထားတာကမွ ေကာင္းေသး ၊ အခုေတာ့ လဲတာနဲ႔ စက္ဘီးက နာလိုက္တာ ”
လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာမိပါဘူး။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ေထာင္မတ္ေနတာထက္ လဲွေနတာက ပိုသက္သာတယ္ မဟုတ္လား။ လဲွေနသူ ဆိုတာ ပိုျပီးေတာ့ ထပ္လဲက်စရာ မရွိေတာ့ဘူးေလ။ ငယ္ငယ္က စပါးႏွံ ပံုျပင္ေလးက ဒါကို ဆိုလိုတာလား မသိႏိုင္ဘူး။
( ၄ )
အဲဒီေန႔က သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အျငင္းအခုန္ ျဖစ္ၾကတယ္ ဆိုပါစို႔။ သူက ေျပာတယ္။
“ ကိုယ္စီးတဲ႔ ျမင္း အထီးမွန္း ၊ အမမွန္း မသိဘူး ဆိုတဲ႔ စကားလံုးက မ်က္မျမင္ေတြ အတြက္ က်ေတာ႔ မွန္ခ်င္မွ မွန္မွာပဲကြာ ”
ဟု ဆိုတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရုတ္တရက္ ဘယ္လို ျပန္ျပီး ေခ်ပရမွန္း မသိဘူး ျဖစ္သြားတယ္။ ခဏေနမွ ျဖတ္ခနဲ အၾကံက ရလာတယ္။
“ ဒါမ်ားကြာ . . . မ်က္မျမင္ ဆိုေပမဲ႔ လက္ကေတာ႔ ေကာင္းေနေသးတာပဲ။ လက္နဲ႔ စမ္းၾကည့္ေပါ႔ ”
လို႔ . . .။ ေျပာျပီးေတာ႔ သူ ျပန္ေျပာရ ေတာ္ေတာ္ ခက္သြားလိမ့္မယ္ လို႔ ထင္ထားေပမဲ႔ သူက ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျပာတယ္။
“ အဲဒီလို ဟိုစမ္း ဒီစမ္း စမ္းထားတဲ႔ လက္ၾကီးနဲ႔ မင္းကို How Are You ? ဆိုျပီး လာ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္ရင္ မင္းက I'm Fine. ဆိုျပီး ခပ္ျပံဳးျပံဳး နဲ႔ အဲဒီလက္ၾကီးကို ဆြဲကိုင္ လႈပ္ရမ္းေနႏိုင္ပါ႔မလား။”
တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အ သြားတယ္။ ေနပါေစေတာ့ဗ်ာ။ ခရီးေရာက္ဖို႔ အဓိက ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဟိုဟုိဒီဒီ မ်က္စိ ကစားျပီးေတာ႔ အထီး အမ လည္း ခြဲမေနခ်င္ဘူး။ ျပီးေတာ့ မျမင္ မကန္းနဲ႔ ဟုိစမ္း ဒီစမ္းလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူး။
သူ႕ဖာသာပဲ ထားထား လိုက္ျပီး ဒီအတိုင္းပဲ စီးသြားလိုက္ေတာ့မယ္။ ခရီးေရာက္ဖို႔က အဓိက မဟုတ္လား။
( ၃ )
ဟိုတစ္ေန႔က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ စကား ေျပာျဖစ္ေတာ့ သူက သူ႕ရဲ႕ အေတြး ဒႆန တစ္ခုကို ခ်ျပတယ္။
“ ပုရြတ္ဆိတ္တစ္ေကာင္ရဲ႕ တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္ . . . . .
ဝတ္ထားတဲ႔ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီထဲ ထည့္ၾကည့္ျပီး ပြဲေနပြဲထိုင္သြားမွ သိႏိုင္သလို . . ၊
ငါ့ရဲ႕ အခ်စ္ကိုလည္း ငါနဲ႔ ေဝးသြားေတာ့မွ မင္း တစိမ့္စိမ့္ သိရလိမ့္မယ္။ ”
တဲ့။ သူ ေျပာတာ ကၽြန္ေတာ္ နားေထာင္ျပီး တြန္႔ေတာင္မွ တြန္႔သြားမိပါတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဟုတ္သလိုလိုပါပဲလား။ လက္ခံလို႔လည္း ရပါတယ္။
မယံုၾကည္လို႔ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီထဲကို ပုရြတ္ဆိတ္ ထည့္ခ်င္သူမ်ား အတြက္ အဆိပ္ ျပင္းျပင္း ၊ အေကာင္ၾကီးၾကီး ပုရြတ္ဆိတ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ အခု ရသေလာက္ လိုက္လံ စုေဆာင္းေနပါတယ္။ လိုခ်င္သူမ်ား စာရင္းေပးခဲ႔လို႔ ရပါတယ္။
( ၂ )
တစ္ခါက . . .
လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ဟာ ျမားသင့္ခံရျပီး ေသအံ့မူးမူးနဲ႔ အသက္ငင္ေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူက ထိမွန္ေနတဲ႔ ျမားတံကို ေတြေငးေငးၾကည့္ရင္း “ ေလ ” ကို အျပစ္တင္တယ္။
“ ဒီကမၻာေလာကၾကီးကို ေလထုက အုပ္ဆိုင္းျပီး ကာရံထားတာဆို ၊ အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မွန္မဲ႔ျမား လာေနတာကို ဘယ္မွာ လာျပီး ကာရံေနလို႔လဲ။ တကယ္လို႔ ကာရံထားတယ္ ဆိုရင္ တားဆီးေပးပါလား။ အခုေတာ့ၾကည့္ ကၽြန္ေတာ့္ ျမား အမွန္ခံရျပီ။ ”
လို႔ ေသအံ့မူးမူး အံကို ၾကိတ္လို႔ ေအာ္တယ္။
“ - - - - - - ”
သို႔ေသာ္ ဘာသံမွ မၾကားရ ၊ ဒါေၾကာင့္ ဒုတိယ အၾကိမ္ ထပ္ေအာ္ေျပာ၏။ မထူး။ ဒါနဲ႔ တတိယအၾကိမ္ ထပ္ေအာ္ ေျပာျပန္သည္။ ဒီေတာ႔မွ သက္ျပင္းခ်သံလိုလို ေလျပင္းတစ္ခ်က္က တစ္ခ်က္ တိုက္ခတ္သြားျပီး . . . .
“ ငါ ကာရံထားလို႔ မင္း ဒီေလာက္ ခံသာတာေပါ႔ ေကာင္ေလး။ ေလရဲ႕ ဆြဲအား ၊ ပြတ္တိုက္အား ၊ ဆန္႔က်င့္အားေတြေၾကာင့္ မင္း အခုလို ငါ့ကို စကားတံု႔ျပန္ျပီး ရန္လိုေနႏိုင္တာေပါ႔။ သူ ပစ္လိုက္တဲ႔ ျမားတံရဲ႕ မူလ ျပင္းအားကို ငါ့ရဲ႕ ဆြဲအား ၊ ပြတ္တို္က္အားေတြနဲ႔ အရွိန္မသတ္ေပးခဲ႔ရင္ မင္းမွာ စကားေတာင္မွ ေျပာပိုင္ခြင့္ ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ”
ေလရဲ႕ တံု႔ျပန္ ေျပာဆိုခ်က္ ျပီးေတာ႔ ေကာင္ေလးက သာသာယာယာ ျပံဳးျပီး သူ႕ကိုယ္ထဲမွ သူ႕ဝိညာဥ္ကို သူ႕ဖာသာ ထုတ္ရင္း ေျပာတယ္။
“ ေျမသည္ လည္းေကာင္း
ေရသည္ လည္းေကာင္း
ေလသည္ လည္းေကာင္း
ဓါတ္သည္ လည္းေကာင္း
အရာရာသည္ လည္းေကာင္း
စိတ္အေပၚ၌ပင္ တည္၏။ ”
( ၁ )
အခု တေလာ ကၽြန္ေတာ္ “ မိုးယံ အျငိမ့္ ၂၀၁၀ ျပိဳင္ပြဲ ” ကို ၾကည့္ျပီး ေတာ္ေတာ္ကို သေဘာက်ေနမိတယ္။ ဒီအထဲမွာမွ ပထမဆု ရသြားတဲ႔ Five Stars အဖြဲ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ကို သေဘာက်မိတယ္။ ဒီအထဲမွာမွ . . .
“ သီခ်င္းေတြမွာ အပ်ိဳသီခ်င္း ၊ မယားၾကီး သီခ်င္း ၊ မယားငယ္ သီခ်င္း ဆိုျပီး ရွိတယ္ သိလား ”
ဆိုတဲ႔ ျပက္လံုးကို ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ကို သေဘာက် မိပါတယ္။ ေတြ႕တဲ႔ လူတိုင္းကိုလည္း ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ ေျပာျပီး ရယ္မိပါတယ္။ ဟိုတစ္ေန႔က သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ေတာ့ သူကို ေျပာျပမိျပန္ပါတယ္။
ဒီမွာ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ရုပ္တည္နဲ႔ ေျပာပါတယ္။
“ မင္း သိလား ၊ ဒီေခတ္မွာ တခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြက ေခတ္နဲ႔ မကိုက္ညီေတာ့ဘူးကြ ”
“ မျဖစ္ႏိုင္တာကြာ ၊ အရင္ေခတ္က သီခ်င္းေတြကိုေတာင္မွ ျပန္ဆိုေတး လုပ္ေနၾကေသးတာပဲ ”
လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ျငင္းမိပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဥပမာေလးနဲ႔ ရွင္းျပပါတယ္။
“ ရွိတယ္ကြ ၊ မင္း မွတ္ထား ၊ “ ထြဏ္းထြဏ္း ရဲ႕ ၂၅ မိနစ္ ” ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းပဲ ”
“ အမ္ . . .ဘာျဖစ္လို႔လဲ ”
“ ဟ . . . ဒီေခတ္မွာ ၂၅ မိနစ္ေတာင္မွ ေနာက္က်လို႔ ျဖစ္မလားကြာ ၊ အခမ္းအနား က်င္းပတာေတာင္မွ ၁၅ မိနစ္ ထဲဟာကို ၊ ၂၅ မိနစ္ေတာင္မွ ေနာက္က်မွေတာ့ အခမ္းအနားမွာ ဘယ္သူေတြ ရွိေတာ့မလဲကြ ”
လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူေျပာေတာ့လည္း ဟုတ္သလိုလိုပါပဲလား။ ေခါင္းလည္း မညိတ္မိသလို ၊ ေခါင္းလည္း မခါမိဘူး။
တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ ၊ သူ ဆိုလိုတဲ႔ “ ၁၅ မိနစ္ အခမ္းအနား ” ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနတုန္းပါပဲ။
နိဂံုး
သတိတရ ဆိုတာ
အသိမဲ႔တဲ႔ ညရဲ႕
အိပ္မက္ေတြကို
အပိုင္စီးထားတယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုေဇာ္
2.4.2011
24 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
စာေတြ ဖတ္မွတ္ျပဳံးရႊင္သြားပါတယ္
မွတ္သားထားရေတာ့ေပါ့ဗ်ာ
က်ေနာ္လဲ မုိးယံအျငိမ့္က five star အဖြဲ႔ကို ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်တယ္ဗ် က်ေနာ္ျကည့္တာ ၁၀ ခါ ေတာင္ေက်ာ္ျပီထင္တယ္ ရီရလြန္းလို႔ ျကိုက္တယ္ဗ်ာ
ေတာ္ေတာ္ ေတြးတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာေတြ မသိေသးလို႕ မွတ္သြားတယ္ဗ်ိဳ႕။
တစ္ကယ္ေတာ့ အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲဖို႕ ဆိုတာ 15 မိနစ္ေလာက္ အခမ္းအနားလုပ္လိုက္ယံုနဲ႕ လံုေလာက္ပါတယ္ေလ။
How Are You bro ? လက္ကေလး ျပန္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္လုိက္စမ္းဘာ.. ဟဲဟဲ။
ေနာက္ဆို ေက်ာင္းစာေမးပြဲေတြမွာ ၁၅ မိနစ္အတြင္းေၿဖလို႔ရေအာင္ ေမးခြန္လႊာေတြကို ေက်ာင္းသားေတြဆီ အရင္ပို႔ထားမွာတဲ့...
အေပၚက ဟာေတြ သိဘူး ေအာက္ဆံုးက နိဂံုးကဗ်ာကို အၾကိဳက္ဆံုးပဲ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္ .။
ဘုရား..ဘုရား..
အခ်စ္ကို ခိုင္းႏႈိင္းပံု တစ္ညိႈးၾကီးပါလား..
ဘာပဲေၿပာေၿပာ .. သူ႕အေတြးနဲ႕ သူကေတာ႕ ဟုတ္ေနတာပဲ..
သူမ်ားစဥ္းစားတဲ႕ နည္းနဲ႕ မတူပဲ တစ္မ်ဳိးကြဲၿပီး စဥ္းစားၿပီးေရးထားတာကိုက ပိုၿပီးဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္။
ၿပီးေတာ႕ ကိုမ်ဴိးေရးထားသလို ပဲ
နိဂံုးကဗ်ာေလးကို သေဘာက်တယ္။
ေရႊ၀ါ ဆိုတာ ဆပ္ၿပာ ေလ ..
ဒါေတာင္ သိဘူးလား ကိုေဇာ္ ...
စစခ်င္းဖတ္ရင္းနဲ႕
စိတ္ထဲမွာ ေၿဖလိုက္တယ္ .. ေရႊ၀ါလို႕ .. :D
ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္
အေတြးေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ရယ္ေမာ အားေပးလွ်က္ပါအကို။
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစ။
ေခတ္ၾကီးက တိုးတက္ေနျပီေလ..ေရႊဝါကို ဘယ္သူမွ မသံုးေတာ့ဘူးတဲ့...
၁၅ မိနစ္စာေလး ဖတ္အျပီး ေဂါက္ေတာက္ေတာက္ ျဖစ္သြားလို့ အမွတ္ႏွရ..ဟိုၾကားထဲက ပရြက္ဆိတ္ တေကာင္ ရဲ့ ေခါင္းကို ပုတ္သင္ညိဳ ေခါင္းနဲ ့ ေျပာင္းထဲ့ေပးသြားတယ္.. ခြိ ခိြ ...
ဘုိးဘုးိေဇာ္ရဲ႕ ဘာညာကိြကြ ကုိလာဖတ္တယ္ ဟြင္႕ ေခါင္းစဥ္အတုိင္းပဲ တကယ္႕ေျဗာက္ေသာက္ ဟဟဟ ရယ္ေတာ႕ရယ္ရသားေနာ္ ခစ္ခစ္
တာ႕တာ မ်ားသြားဘီေနာ္ ဘုိင္ ဘုိင္ ....
ဖတ္ၿပီး..
ငယ္ငယ္က သင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ “စပါးႏွံ”ေလး အေႀကာင္းကို ၿပန္သတိရသြားတယ္..။
ငါးေျခာက္ဟင္း ငပိထည္႔ရင္ေပါ႔သြားတာေပါ႔
အဲဒါပုိစားလုိ႔ေကာင္းတယ္
ေနာက္တခါငပိထည္႔ခ်က္ :) :)
ဖတ္ျပီး ျပဳံးသြားတယ္ေနာ္
စက္ဘီးဆုိတာ လွဲထားရင္ မေတာ္တဆလဲၿပိဳတဲ့အခါ အနာသက္သာတယ္ဆုိတဲ့ အေတြးကုိ ႀကိဳက္ပါတယ္ ကုိေဇာ္...။
ပုရြက္ဆိတ္ နွစ္ေကာင္ေလာက္လို ့..... အျမင္ကတ္တဲ ့လူထဲသြားထည့္မလို ့..ဟီးး
ပုရြက္ဆိတ္လည္း ေၾကာက္ပါရဲ႕ ၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာလည္း ေနာက္က်ခဲ့ပါရဲ႕ ...
ေတြးစရာနဲ႕ ျပံဳးစရာ ႏွစ္ခုလုံး ပါေအာင္ ေရးထားတာပဲ း) မိုးယံ အျငိမ့္က ဘယ္မွာ ႀကည္႕လုိ႕ရလဲ ကိုေဇာ္... ရို႕စ္ မႀကည္႕ရေသးဘူး။
http://www.burmeseclassic.com/showtime3.php?index=NTQ0OQ==&d=aW1nL21vdmllLzU0NDkuZ2lm&s=3&p=1&tp=1
ဒီေနရာမွာ ၾကည့္လို႔ ရတယ္ ရို႕စ္ေရ . . .
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ပုရြက္ဆိတ္ေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး..ေကာင္မေလးက သူ႔အတြင္းခံထ ဲထည့္ထားရင္....ေတာၾကီးမ်က္မဲမွာ ရြာလည္ေနမွာစိုးရတယ္..
အင္း....
ေတာက္ေလွ်ာက္ ဖတ္လို ့ေကာင္းလာခဲ ့ၿပီး
ပရြက္ဆိတ္ကို ကိုယ့္ဟာကိုထည္ ့ၾကည့္မလို ့
စဥ္းစားေနရင္း ေဟာ.. နိဂုန္း ဆိုေတာ ့
ဆန္ ့တငင္ငင္ ၿဖစ္ရၿပန္ေရာ..။
ကုိေဇာ္ဆီမွာ ဘာပဲ အသစ္တက္တက္ အျမဲတမ္း ေရာက္တယ္၊ မန္႕လုိက္ရင္ err ျဖစ္
ေနလုိ႕၊ က်ေနာ့္ဖက္က ျဖစ္တာပါ၊ အရာရာ
အဆင္ေျပပါေစ ကုိေဇာ္ေရ ...
ဒီပြဲမွာေတာ့ ၁၅ မိနစ္ႏွင့္ ပုရြက္ဆိတ္ တြဲဖက္ ဗိုလ္စြဲသြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပုရြက္ဆိတ္က ပုိအားေကာင္းလား မသိ။ း))))
ခင္မင္လ်က္
ကိုကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)
တစ္ခ်ိဳ႔စာေတြက စဥ္းစားရသလို၊ တစ္ခ်ိဳ႔စာေတြက ၿပံဳးရယ္ေစတယ္။ ၁၅ မိနစ္အခမ္းအနားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူး။ ျမင္းအထီးအမေတာ့ မသိခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ ခရီးေရာက္ဖို႔အေရးႀကီးတာပဲေလ။
ေတာ္ပါျပီး စာရင္းမေပးေတာ့ပါဖူး းD
ေအာက္ဆံဳးကဗ်ာေလးေကာင္းစ္
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး
ပုရြက္ဆိတ္ထက္ ခါခ်င္တစ္ေကာင္ဖမ္း ထည့္ထား၇င္ တန္ဘုိးပုိျပီးသိမယ္ထင္တယ္။
စာေတြဆက္ေရးေနပါ။
Post a Comment