“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . ”
ေျခသံေလးကို ၾကားရင္ ၾကားခ်င္း သူမ တံခါးနားသို႔ အသားေလး တိုးကပ္ကာ နားေထာင္မိ၏။ တံခါးက ကၽြန္းတံခါး ျဖစ္ျပီး အျပင္မွာ သံပန္း ၊ သံတံခါး တစ္ခုက ေနာက္ထပ္ လံုျခံဳေရးအျဖစ္ ထပ္ကာ ကာရံထားျပီး လံုျခံဳေရး ေသာ့ျဖင့္ တိတိက်က် ပိတ္ထားသည္။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
သံပန္း ၊ သံတံခါး တစ္ခု ႏွင္႔ ကၽြန္းတံခါး တစ္ခု ၊ တံခါးႏွစ္ခု ထပ္ကာ ကာရံထားေသာ္လည္း လွမ္းေလွ်ာက္ကာ တတ္လာေသာ ထိုေျခသံကို လံုျခံဳေအာင္ တားဆီးႏိုင္စြမ္း မရွိပါ။ သာမာန္ တိုက္ခန္း တစ္ခုမွာ တပ္ထားေသာ တံခါးက အသံလံုခန္း ကဲ႔သို႔ တားဆီးေပးႏိုင္စြမ္း မရွိျခင္းက လူလတ္တန္းစားတို႔ ေနထုိင္ရာ တိုက္တစ္လံုးမွ တိုက္ခန္း တစ္ခု ဆိုတာကို ပိုမို ေဖာ္က်ဴးျပီး အထူးျပဳ ေပးရာ ေရာက္ေပသည္။
သံပန္း ၊ သံတံခါး တစ္ခု ႏွင္႔ ကၽြန္းတံခါး တစ္ခု ၊ တံခါးႏွစ္ခု ထပ္ကာ ကာရံထားေသာ္လည္း လွမ္းေလွ်ာက္ကာ တတ္လာေသာ ထိုေျခသံကို လံုျခံဳေအာင္ တားဆီးႏိုင္စြမ္း မရွိပါ။ သာမာန္ တိုက္ခန္း တစ္ခုမွာ တပ္ထားေသာ တံခါးက အသံလံုခန္း ကဲ႔သို႔ တားဆီးေပးႏိုင္စြမ္း မရွိျခင္းက လူလတ္တန္းစားတို႔ ေနထုိင္ရာ တိုက္တစ္လံုးမွ တိုက္ခန္း တစ္ခု ဆိုတာကို ပိုမို ေဖာ္က်ဴးျပီး အထူးျပဳ ေပးရာ ေရာက္ေပသည္။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
ကၽြန္းတံခါးကို နားေလးနဲ႔ ကပ္ထားရင္း သူမရဲ႕ အသက္ရွဴႏႈန္းေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေလ်ာ႔ခ်ထားကာ သူမ နားစြင္႔ေနမိ၏။ အေပၚကို တတ္လာေသာ ေျခသံေတြ တေျဖးေျဖး နီးလာေလေလ ၊ သူမရဲ႕ အသက္ရွဴသံေတြ တိုးေဖ်ာ႔ကာ လာေလေလျဖင္႔ အသက္ရွဴႏႈန္းကလည္း က်လာခဲ႔သည္။ အနီးကပ္ဆံုးေသာ သူမရဲ႕ အခန္းတံခါး ေဘးနား ေရာက္ေနမိျပီ ဆိုေသာ အသိနဲ႔ ၾကားေနရေသာ ေျခသံ အက်ယ္ဆံုးေသာ အခ်ိန္မွာေတာ႔ သူမ အသက္မဲ႔သူ တစ္ေယာက္လို အသက္မရွဴမိေတာ႔။ ျငိမ္သက္ကာ တိတ္ဆိတ္ ေနမိသည္။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
သူမတို႔ အခန္း ၃ ထပ္ေျမာက္မွာ ၊ တစ္ခါတေလ ထိုေျခသံက ၆ ထပ္ျမင္႔ေသာ တိုက္ခန္းတြဲမွ အလယ္ထပ္ ဆိုေသာ ခရီးထက္ဝက္ကို ေရာက္ရွိခ်ိန္မွာေတာ႔ လွမ္းေလွ်ာက္ကာ တတ္လာေသာ ေျခသံက ခဏေလး ရပ္သြားကာ လက္တစ္ဖက္ကို အရာဝတၳဳ တစ္ခုျဖင္႔ တဖတ္ဖတ္ ရိုက္သံ ၾကား၍ ေနရသည္။ ခဏေနရင္ “ ခၽြင္ ” ဆိုေသာ အသံႏွင္႔ သူမ သိသေလာက္ ဇစ္ပို မီးျခစ္ဟု ထင္ေသာ မီးျခစ္ကို ဖြင္႔ကာ ေဆးလိပ္ကို မီးညွိသံ ၾကားရ၏။ ထိုတဖတ္ဖတ္ အသံက စီးကရက္ဘူးကုိ မေဖာက္ခင္ ေဆးသားညွိေသာ အက်င္႔ျဖင့္ ရိုက္ျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထိုေနာက္ ေဆးကရက္ကို ဖြာကာ ဆက္လက္၍ တရွပ္ရွပ္ျဖင္႔ တတ္သြားသံကို ၾကားရျမဲ ျဖစ္၏။
အေပၚကို တတ္ကာ ေဝး၍ ေဝး၍ သြားေသာ ေျခလွမ္းကို ကၽြန္းတံခါးမွာ နားေလး ကပ္ကာ လိုက္ျပီး သူမ နားေထာင္ေနမိသည္။
“ သမီး . . . ဘာလုပ္ေနလဲ ”
စာက်က္ေနရာမွ ျငိမ္သြားေသာ သူ႔အသံေၾကာင္႔ ေမေမက အိပ္ခန္းထဲမွ လွမ္းေခၚကာ ေမး၏။ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ ကၽြန္းတံခါးမွာ ကပ္ထားေသာ ေခါင္းကို အျမန္ခြာကာ စာက်က္ရာ ဆိုဖာဆက္တီ ထိုင္ခံု နားသို႔ အေျပးေလး သြားလ်က္ . . . . . .
“ ရွင္ . . . . ေမေမ ၊ သမီး ရွိတယ္ ေမေမ ၊ ဒီမွာ . . ”
“ ဘာလုပ္ေနလဲ သမီး ၊ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ ၊ အသံေပ်ာက္သြားလို႔ ”
“ စာက်က္ေနရင္းနဲ႔ အိပ္ငိုက္လာလို႔ လမ္းထေလွ်ာက္တာ ေမေမ ”
“ အိပ္ငိုက္ရင္လည္း အိပ္လိုက္ေတာ႔ေလ ၊ မနက္မွ ဆက္က်က္ပါလား သမီး ”
“ အခု မငိုက္ေတာ႔ဘူး ေမေမ ၊ သမီး နည္းနည္း ဆက္က်က္လိုက္ဦးမယ္ ”
“ ေအးေအး . . . ဒါဆိုလည္း ညဥ့္ မနက္ေစနဲ႔ေနာ္ ၊ အခု ဘယ္ႏွစ္နာရီ ထိုးျပီလဲ သမီး ”
“ အခု တစ္နာရီခြဲေက်ာ္ျပီ ေမေမ ”
“ ဒါဆို ႏွစ္နာရီ ထိုးရင္ အိပ္ေတာ႔ေနာ္ သမီး ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ေမေမ ၊ သမီးလည္း နည္းနည္းက်က္ျပီးရင္ အိပ္ေတာ႔မွာပါ ”
“ ေအးေအး . . ဒါဆိုလည္း ဆက္က်က္ ၊ အိပ္ငိုက္ရင္ အိပ္လိုက္သမီး ၊ အိပ္ငိုက္ေနရင္ စာလည္း ရမွာ မဟုတ္ဘူး ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ေမေမ ”
“ - - - - - - - ”
ျပီးရင္ ဘာမွေတာ႔ ေထြေထြထူးထူး မဟုတ္ပါ။ သူမ ကိုယ့္ဖာသာ ကိုယ္ စာဆက္ က်က္ေနမိသည္။
ဧည့္ခန္းထဲမွာ သူမ တစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိ၏။ ဆိုဖာဆက္တီေတြ အလယ္မွာ ခ်ထားေသာ ကၽြန္းစားပြဲပုေလးက ဧည့္လာရင္ ေကာ္ဖီနဲ႔ တင္ကာ ဧည့္ခံရေသာ စားပြဲ ဆိုေပမဲ႔ ညပိုင္း တခ်ိန္လံုးကေတာ႔ သူမ အိမ္စာမ်ား လုပ္ဖို႔ ဧရိယာသာ ျဖစ္၏။
တစ္အိမ္လံုးေပါင္းမွ မိသားစု သံုးေယာက္သာ ရွိေသာ သူမတို႔ အိမ္မွာ ည ၁၀ နာရီခြဲေက်ာ္ တီဗီ အစီအစဥ္ျပီးရင္ ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမ က အိပ္သြားေလ႔ရွိသည္။ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ သူမ တစ္ေယာက္တည္းသာ။ ဆက္တီဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ ၊ ထ ၊ လဲ ၊ ေခြေခါက္ ပံုစံမ်ိဳးစံုျဖင့္ စာက်က္သည္။ အနည္းငယ္ ပ်င္းလာကာ အီလာရင္ စားဖို႔ ေမေမ ျပင္ေပး ထားခဲ႔တာေတြကို ယူစား၏။ ျပီးရင္ စာဆက္က်က္ ျပန္သည္။
ဒီလိုနဲ႔ ညနက္နက္၂ နာရီေက်ာ္ ဆိုရင္ သူမ အိပ္ေလ့ ရွိသည္။ မနက္ က်ဴရွင္ တတ္ရမဲ႔ အခ်ိန္အတြက္ အလြန္အကၽြံ ညဥ့္နက္ခံလို႔လည္း မျဖစ္ေပ။
ထိုသို႔ ညဥ့္စဥ္ စာက်က္ေနေသာ သူမ အတြက္ တစ္ညမွာေတာ႔ ထူးျခားတယ္ မဟုတ္ဘဲ အေပၚထပ္သို႔ တတ္ေနေသာ ေျခသံတစ္စံုကို ၾကားလိုက္ရ၏။ ျမန္ျမန္သြက္သြက္ တတ္ျခင္း မရွိသလုိ ၊ ေႏွးေကြးကာ ေျဖးေလးလြန္းသည္လည္း မဟုတ္ေသာ ေျခသံတစ္စံုက ေျခခါးထစ္မ်ား အတိုင္း အေပၚသို႔ လွမ္းတတ္သြားသံကို ၾကားရ၏။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
စစျခင္း သတိထားမိေသာ ညကေတာ႔ ဘာမွ မထူးျခားလွပါ။ သူမ အတြက္လည္း သာမာန္ ေျခသံ တစ္စံုသာ ျဖစ္၏။ အေပၚထပ္သို႔ ထိုသူ၏ ခရီးလိုရာသို႔ တတ္ေသာ ေျခသံတစ္စံု ဟုသာ သူမ ထင္ေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ ညတိုင္း ည တစ္နာရီခြဲ ဝန္းက်င္ ဆိုရင္ ၾကားလာရေသာ ေျခသံက သူမကို စိတ္ဝင္စားသထက္ ဝင္စား လာမိေစ၏။ သူက ဘယ္သူမ်ားပါလဲ ၊ ဘာေၾကာင္႔ ဒီအခ်ိန္မွ ျပန္လာရတာပါလဲ ၊ သူက ဘာအလုပ္လုပ္လို႔ ဒီေလာက္ ေနာက္က်ျပီးမွ ျပန္ရတာပါလဲ ၊ သူက ဘာေၾကာင္႔ ေျခသံ တရွပ္ရွပ္ ျမည္ကာ အေပၚထပ္ကို တတ္ရတာလဲ။
အေတြးမ်ိဳးစံု ၊ ေမးခြန္းေပါင္း မ်ိဳးစံုျဖင္႔ သူမ သူ႔ရဲ႕ ေျခသံမ်ားကို ေစာင့္ဆိုင္းကာ နားေထာင္ တတ္လာခဲ႔သည္။ သူ ဘယ္သူလဲ သူမ တကယ္ကို မသိခဲ႔ပါ။ သူမရဲ႕ တံခါးေဘးက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေသာ ေျခသံေလး တစ္စံုမွ်သာ သူမ သိရွိထားခဲ႔သည္။ ညစဥ္ အခ်ိန္မွန္ တစ္နာရီခြဲ ဝန္းက်င္မွာ တရွပ္ရွပ္နဲ႔ တတ္လာခဲ႔ေသာ ထိုေျခသံေလးကို သူမ တိတ္တခိုး နားေထာင္ေနမိယံုသာ ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတေလ ေနာက္က်လြန္းရင္ ၁၀ မိနစ္ခန္႔ေလာက္ ျဖစ္ျပီး ၊ တစ္ခါတေလ ေစာလြန္းရင္ ၁၀ မိနစ္ခန္႔ေလာက္သာ ျဖစ္သည္။
ထံုးစံ အတိုင္းကေတာ႔ တစ္နာရီခြဲ ဝန္းက်င္မွာ သူမတို႔ တိုက္ခန္းတြဲေတြရဲ႕ ဘံုေလွကားထစ္မ်ားဆီမွ သူ႕ရဲ႕ အေပၚကို တတ္လာေသာ ေျခသံ တစ္စံုကို ေန႔စဥ္ ၾကားခြင္႔ရေန၏။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
ထိုညကေတာ႔ သူမ စိတ္ထဲမွာ ရင္ခုန္သက္ဝင္ ေနမိေသာ ညတစ္ည ျဖစ္၏။ သူ႕ေျခသံမ်ား ေလွကားထစ္ေပၚသို႔ ေရာက္မလာခင္မွာ သူမရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အလိုလို တစ္ခုခုကို သိခြင္႔ရသလို ျဖစ္ေနမိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ သူမ နာရီကို ျဖတ္ခနဲ လွမ္းၾကည့္ေတာ႔ တစ္နာရီ ခြဲဖို႔ မိနစ္ အနည္းငယ္သာ လုိေတာ႔သည္။ ေလွကားထစ္မ်ားကို နင္းကာ သူမရဲ႕ အခန္းတံခါးေဘးက ေျခသံ တရွပ္ရွပ္ျဖင္႔ ျဖတ္သန္းသြားသူက ဘယ္လိုလူ ျဖစ္လိမ္႔မလဲ ဆိုေသာ လႈံ႕ေဆာ္မႈျဖင္႔ သူမ အခန္းေရွ႕ ဝရန္တာသို႔ ထြက္လာခဲ႔မိသည္။
ညက တဆိတ္မႈ ေအာက္မွာ ျငိမ္သက္လ်က္ ရွိသည္။ ဟိုမွ ဒီမွ သြားလာေနေသာ ကားအခ်ိဳ႕တို႕လည္း ေန႔ခင္း အရွိန္ထက္ ပိုမိုျမန္စြာ ေမာင္းလ်က္ လမ္းရွင္းမႈကို အခြင္႔ေကာင္း ယူေနၾက၏။ နီယြန္မီးလံုးမ်ား ေအာက္မွာ အရာရာကလည္း တိတ္တခိုး အလွေသြး ၾကြယ္ေန၏။ မူးယစ္ေနဟန္ တူေသာ လူအခ်ိဳ႕ကလည္း ယိုင္ထိုးစြာ လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္း တေလွ်ာက္ လွမ္းေလွ်ာက္ေနၾကသည္။ သာမာန္လူတို႔ အဖို႔ အိပ္စက္ခ်ိန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူမ ကဲ႔သို႔ေသာ ညဥ့္နက္မႈရဲ႕ တိတ္ဆိတ္မႈကို အခြင္႔ေကာင္းယူကာ ဘဝအစိတ္အပိုင္း တခ်ိဳ႕ကို ကိုယ္႔နည္း ကိုယ္႔ဟန္ျဖင္႔ ျပင္ဆင္သူမ်ားကိုလည္း ဝရန္တာေပၚမွ ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ သူမတို႔ရဲ႕ တိုက္အေရွ႕ ဟိုဘက္ ကားလမ္းမ အျခမ္းသို႔ ေတာင္းေအ့စ္ အျဖဴေရာင္ ကားေလးက ျငိမ့္ခနဲ လာရပ္၏။ သူမ ဖာသိဖာသာ သတိမထားမိတဲ႔ အခ်ိန္မွာပဲ ေတာင္းေအ႔စ္ထဲမွ ဆူဆူညံညံျဖင္႔ ေနာက္ေျပာင္ ႏႈတ္ဆက္သံမ်ား ၾကားရ၏။ ထို႔ေနာက္ ေတာင္းေအ့စ္ ေနာက္ခန္းမွ လူငယ္တစ္ေယာက္ ခုန္ဆင္းလာေသာ ဟန္ကိုလည္း ျမင္လိုက္ရ၏။ အေပၚကေန စီးမိုးကာ ၾကည့္ေနရ၍ ထိုသူ႔ မ်က္ႏွာကို သူမ မျမင္ရပါ။ ျပီးေတာ႔ ထိုလူက ေကာင္းဘိြဳင္တို႔ ဟန္ပန္အတိုင္း ဝတ္ဆင္ထားျပီး သကၠလပ္ ဦးထုပ္ကိုလည္း ခပ္ငိုက္ငိုက္ ေဆာင္းထား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထုိသူရဲ႕ ဟန္ပန္ကိုသာ ျမင္ရျပီး သူ႕မ်က္ႏွာကို ျမင္ခြင္႔ မရ။
ထြက္ခြာေတာ႔မဲ႔ ေတာင္းေအ႔စ္ ကားေလးကို လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္ျပီး ထိုသူက ကားလမ္းကို ျဖတ္ကူးကာ ဒီဘက္ အျခမ္းသို႔ ေအးေဆးစြာ ေလွ်ာက္လာခဲ႔၏။ ျပီးေတာ႔ သူမတို႔ အေပၚတတ္ဖို႔ ေလွကားထဲကို လွမ္းဝင္လိုက္ေတာ႔မွ သူမ ရုတ္တရက္ အံ့ၾသေတြေဝ သြား၏။ သူမ ညတိုင္း တံခါးနားမွာ နားရြက္ေလး ကပ္ကာ ခိုးနားေထာင္ေနေသာ ေျခသံတစ္စံု ပိုင္ရွင္က “ သူ ” မ်ားလား ဆိုေသာ အေတြးေၾကာင္႔ အေပၚကို တတ္လာေသာ ေျခသံ မၾကားရခင္ကတည္းက တံခါးနားသို႔ သြားကာ နားကို တံခါးမွာ ကပ္ျပီး ၾကိဳတင္ေစာင္႔ကာ နားစြင္႔ထားမိသည္။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
ဟုတ္ပါတယ္။ ေသခ်ာပါျပီ။ သူမွ သူပါပဲ။ သူမ ကိုယ့္ဖာသာ ၾကိတ္၍ ေပ်ာ္ေနမိ၏။ သူကေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံတစ္စံုကို တံခါးမွာ နားကို ကပ္ကာ တိတ္တဆိတ္ နားေထာင္ေနေသာ သူမ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို သိပံုမေပၚပါ။ ေႏွးျခင္း ၊ ျမန္ျခင္း မရွိေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင္႔ ေလွကားထစ္ေပၚကို သူ႕ရဲ႕ ေျခလွမ္းမ်ားကို စည္းခ်က္က်စြာ က်ေရာက္ေစျပီး သူ႕ရဲ႕ ေျခသံမ်ားျဖင္႔ တတ္သြားခဲ႔၏။
သူမကေတာ႔ သူမ ဖာသာ တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္သူ႔မွ မသိဘဲ ညနက္ တစ္နာရီခြဲ ဝန္းက်င္မွာ သူျပန္လာတာကို ေစာင့္ျပီး ေလွကားထစ္မ်ားေပၚ တတ္လာေသာ သူ႔ရဲ႕ ေျခသံမ်ားကိုသာ တံခါးမွာ နားေလး ကပ္ကာ နားေထာင္ရင္း ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ ေနမိသည္။ သူ ဘာေၾကာင္႔ ညဥ့္နက္မွ ျပန္လာတာလဲ ဆိုတာကို သူမရဲ႕ ကေလး ဦးေႏွာက္ေလးနဲ႔ ျဖည့္စြက္ကာ မစဥ္းစားႏိုင္ေပ။ ေလွကားေပၚကို နင္းတတ္လာေသာ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလး တစ္စံုကို နားေထာင္ရင္း သူမရဲ႕ ညေပါင္းမ်ားစြာ လတ္ဆတ္ကာ အသက္ရွင္ေနခဲ႔သည္။
သို႔ေသာ္ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးကို ေစာင့္ျပီး နားေထာင္ေနသူ တစ္ေယာက္ ဒီေလာကၾကီးမွာ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို သူကေတာ႔ သိပံု မေပၚေပ။ သူကေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ ပံုမွန္ ေျခလွမ္းေတြျဖင္႔ . . .
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ဘယ္သြားဦးမလို႔လဲ သမီး ”
“ ခဏေလး အိမ္ေရွ႕ ဝရန္တာကို ထြက္ၾကည့္မလို႔ ေဖေဖ ”
“ အခုမွ ေနေကာင္းကာစေလ သမီးရယ္ ၊ အိပ္ေရးပ်က္တာေတြ မ်ားသြားလို႔ အားနည္းျပီး ေနမေကာင္း ျဖစ္တာေလ ”
“ အခု သမီး ေနေကာင္းလာပါျပီ ေဖေဖရဲ႕ ၊ ခဏေလး ဝရန္တာကို ထြက္ၾကည့္မလို႔ပါ ၊ တေရးႏိုး ဆိုေတာ႔ ခဏေလး ထြက္ၾကည့္ခ်င္တာ ၊ ခဏေလးပဲ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ဝင္လာခဲ႔မယ္ ေဖေဖ ”
သူမက ေဖေဖ႔ကို ခၽြဲကာ ေျပာလိုက္ေပမဲ႔ ၊ ေမေမ့ဆီက ခ်က္ခ်င္း အသံထြက္လာသည္။
“ အို . . . မဟုတ္တာ သမီးရယ္ ၊ ညၾကီး သန္းေကာင္ ဝရန္တာကို ထြက္ၾကည့္ေတာ႔ ဘာေတြ႕မွာ မို႔လို႔လဲ ၊ ႏွစ္ရက္လံုးလံုး သမီး အားနည္းျပီး မထႏိုင္ေအာင္ ဖ်ားေနတာေနာ္။ ဒီေန႔ နည္းနည္းေလး နလန္ထကာစ ရွိေသး ၊ အျပင္ထြက္လို႔ ျပန္အေအးပတ္မွာေပါ႔။ ျပီးေတာ႔ တေရးႏိုး ည တစ္နာရီခြဲၾကီး ဘာထၾကည့္စရာ ရွိေနလို႔လဲ ၊ ျပန္အိပ္ပါ သမီးရယ္ ”
သူမ ဘာမွ ဆက္ျပီး အေၾကာင္းျပခ်က္ မေပးသာ။ နံရံမွာ တြယ္ကပ္ေနေသာ နာရီကိုသာ လွမ္းၾကည့္ေနမိသည္။ နာရီမွ စကၠန္႔တံေလး တခ်ပ္ခ်ပ္ သြားေနတာကုိ ၾကည့္ရင္း သံုးရက္တိတိ အိပ္ယာထဲမွာ လွဲေနရေသာ သူမကိုယ္ကို သူမ မေက်နပ္ ျဖစ္ေနမိ၏။ ခဏၾကာေတာ႔ ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမဆီမွ အသက္ရွဴသံ ျပင္းျပင္းေတြ ၾကားရသည္။ ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမေတာ႔ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ ျပန္လည္ အိပ္ေပ်ာ္ သြားရွာေပျပီ။ ဒါေပမဲ႔ သူမ ဘယ္လိုမွ လႈပ္၍ မရေပ။ ေမေမက သူမကို လက္တစ္ဖက္ျဖင္႔ အုပ္ဖက္ရင္း အိပ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
ေဟာ . . . သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးကို ထံုးစံ အတိုင္း ေလွကားမွာ လွမ္းတတ္လာသံကို ၾကားရ၏။ သူမ ရုတ္တရက္ ပို၍ ျငိမ္သက္စြာျဖင္႔ အိပ္ခန္းထဲမွ ေနကာ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံကို ၾကားရေစရန္ အသက္ရွဴသံေတြကို တိုးေစဖို႔ ခဏ အသက္ ေအာင့္ထားလိုက္၏။ ရင္ခုန္သံေတြကုိလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး တိုးေစရန္ ပို၍ ပို၍ ျငိမ္သက္ေနလိုက္၏။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
သူ႔ရဲ႕ ေျခသံတစ္စံုကို ပို၍ ပို၍ ပီျပင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားလာရသည္။ သူမရဲ႕ အခန္း ၊ သံုးထပ္ေျမာက္ သူမ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေတြကို ခိုးနားေထာင္ေနက် တံခါးနား အေရာက္မွာေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေတြ ရုတ္တရက္ တံု႔ခနဲ တိုးတိတ္သြားသည္။
“ ဖတ္ . . . . ဖတ္ . . . . ဖတ္ . . . ”
ဒါ . . သူ႕ရဲ႕ ေဆးလိပ္ေသာက္ဖို႔ စီးကရက္ဘူးကို လက္နဲ႔ ရိုက္ေနတဲ႔ အသံပဲ။
“ ခၽြင္ . . . . ”
ဒါ . . . သူ ေဆးလိပ္ေသာက္ဖို႔ သူ႕ရဲ႕ ဇစ္ပိုမီးျခစ္ကို ဖြင္႔ျပီး မီးျခစ္လိုက္တဲ႔ အသံ။ ျပီးေတာ႔ . . .
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
ေဟာ . . . သူ ဆက္တတ္သြားျပီ . . . ဆက္တတ္သြားျပီ။ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေဝးသြားျပီ . . . ေဝးသြားျပီ . . . ေဝးသြားျပီ။ ေနာက္ဆံုးမွာ သူ႕ေျခသံေလး ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီ။ သူ . . . သူ႕အခန္းကို ေရာက္သြားျပီ ထင္ပါသည္။
ျပီးမွ သူမ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္၍ ေပ်ာ္ေတာ႔သည္။
“ ေနေကာင္းတာမွ သံုးရက္ပဲ ရွိေသးတယ္ေနာ္ သမီး ၊ ေစာေစာ အိပ္ေနာ္ ၊ ညဥ့္ မနက္ေစနဲ႔ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ပါ ေမေမ ၊ သမီး ေစာေစာ အိပ္မွာပါ ”
ေမေမက ေျပာလည္း ေျပာ ၊ သူမရဲ႕ နဖူးကိုလည္း လက္ဖဝါးေလးနဲ႔ လွမ္းစမ္းျပီးမွ အိပ္ခန္းဘက္ကို ဝင္သြားေတာ႔၏။ သူမကေတာ႔ သံုးရက္ၾကာ အိပ္ယာထဲမွာ လွဲေနရျပီး ေနာက္ထပ္ သံုးရက္ ည ၁၂ နာရီ မတိုင္ခင္ ေစာေစာ အိပ္ယာ ဝင္ထားရ၍ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြကို ေျခာက္ရက္တိတိ အိပ္ယာထဲကသာ နားေထာင္ေနခဲ႔ရ၏။ အခုေတာ႔ သူမ ဧည့္ခန္းထဲမွာ စာျပန္က်က္ျပီး သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြကို တံခါးနားမွာ နားျဖင္႔ ကပ္ကာ တိတ္တခိုး နားေထာင္ခြင္႔ ျပန္ရျပီ မဟုတ္ပါလား။
ေမေမတို႔ ၾကားေအာင္ အသံထြက္ျပီး စာက်က္ေနရေသာ္လည္း သူမရဲ႕ စိတ္ေတြ အားလံုးက ညတစ္နာရီခြဲ ဝန္းက်င္မွာ ျပန္လာမဲ႔ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလး တစ္စံုဆီကိုပဲ စိတ္ေရာက္ေနခဲ႔၏။ နံရံမွာ ကပ္ထားေသာ နာရီမွ စကၠန္႔တံေလးေတြ တေရြ႕ေရြ႕သြားေနရင္း မိနစ္တံေလးေတြ ေျပာင္းလဲကာ တစ္နာရီခြဲဖို႔ နီးလာေတာ႔ သူမရဲ႕ စိတ္ေတြ ထူးထူးျခားျခားကို လႈပ္ရွားေနမိသည္။ ေျခာက္ရက္တိတိ အိပ္ယာေပၚမွသာ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြကို ေစာင္႔ျပီး နားေထာင္ခဲ႔ရေသာ သူမ အဖို႔ ဒီေန႔က သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြကို အသစ္ ျပန္လည္ ေမြးဖြားေပးလိုက္သလို ျဖစ္ေစသည္။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
ေဟာ . . . သူမ ထခုန္မိ မတတ္ ေပ်ာ္သြား၏။ ျပီးေတာ႔မွ ေမေမတို႔ အိပ္ခန္းထဲက ၾကားသြားဦးမယ္ ဆိုေသာ အသိစိတ္ေၾကာင္႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ျပီး ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ရ၏။ စာက်က္ေနေသာ ဆိုဖာဆက္တီမွ အသာေလး ထကာ တံခါးနားသို႔ သြား၍ ထိုင္ကာ တံခါးမွာ နားေလးကို ကပ္ျပီး သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြကို နားေထာင္ေနမိသည္။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
သူကေတာ႔ ဘာမွ မသိသလို မေႏွးလြန္း ၊ မျမန္လြန္းေသာ ပံုမွန္ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင္႔ ေလွကားထစ္ မ်ားေပၚသို႔ နင္းေလွ်ာက္ကာ တတ္လာ၏။ တေျဖးေျဖး သူမ နားထဲမွာ က်ယ္၍ က်ယ္၍ ၾကားလာေနရေသာ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးကို သူမ ရင္ဖိုစြာ နားေထာင္ေနမိ၏။
ပို၍ ပို၍ က်ယ္လာေသာ သူ႕ေျခသံမ်ားက သူမရဲ႕ အခန္းေရွ႕ တံခါး အေရာက္ ရုတ္တရက္ ရပ္သြားကာ တိတ္ဆိတ္သြား၏။ အတန္ငယ္ၾကာမွ . . . . .
“ ဖတ္ . . . ဖတ္ . . . ဖတ္. . . ”
ၾသ . . . သူ စီးကရက္ ေသာက္ဖို႔ ေဆးလိပ္ဘူးေလးကို ရိုက္ေနတာကိုး။
“ ခၽြင္ . . . ”
ေဟာ . . . ဇစ္ပို မီးျခစ္ေလးနဲ႔ မီးညွိေနျပီ ထင္၏။ ျပီးေတာ႔ ဘာဆို ဘာမွ လႈပ္ရွားမႈ မရွိေတာ႔။ သူမလည္း သူမဖာသာ အသံမထြက္ဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာ နားစြင္႔ေနမိ၏။ သူမရဲ႕ အသက္ရွဴႏႈန္းေတြကို ေလ်ာ႔ခ်ထားရာမွ ထိုအခ်ိန္မွာ လံုးဝ အသက္ မရွဴမိေတာ႔။ ဆက္၍ ဆက္၍ နားစြင္႔ေနရင္း သူ႕ဘက္မွ ဘယ္လိုမွ လႈပ္ရွားမႈ လံုးဝ မၾကားရေတာ႔။ သူမ ရင္ခုန္သံေတြ သိခ်င္စိတ္ျဖင္႔ ပို၍ ပို၍ ခုန္လာခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႕ဘက္ကေတာ႔ အေပၚသို႔လည္း ဆက္လက္တတ္ျခင္း မရိွေတာ႔။ ျငိမ္သက္စြာ ရပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို သူ႕ရဲ႕ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ေျခသံမ်ားက သက္ေသျပဳေန၏။
တံခါး ႏွင္႔ နား ကပ္ထားရလြန္းေသာေၾကာင္႔ သူမရဲ႕ ဦးေခါင္း တစ္ခုလံုး ကၽြန္းတံခါးၾကီးမွ ကၽြံဝင္ကာ အျပင္ကို ထြက္သြားမလားပင္ ေအာက္ေမ႔ရသည္။ သို႔ေသာ္ အရာရာဟာ ျငိမ္သက္လ်က္။ သူ႕ဆီမွာ ဘာသံမွ မၾကား။ ေျခလွမ္းေသာ ေျခသံေလးကိုလည္း မၾကားေတာ႔။ ေလာကၾကီး တစ္ခုလံုး ရုတ္တရက္ လံုးဝ တိတ္ဆိတ္ကာ ေျခာက္ကပ္သြားသလို ျဖစ္၏။
ထိုစဥ္ . . .
“ ေဒါက္ . . . ေဒါက္ . . . ေဒါက္ . . . ”
ေျဖးညွင္း တိုးလ်ေသာ တံခါးေခါက္သံက သူမရဲ႕ နားစည္ထဲသုိ႔ ေျပးဝင္ေဆာင္႔သည္။
“ ဟင္ . . . . ”
သူမဆီက အာေမဋိတ္သံ တစ္ခု ပါးစပ္ဖ်ားမွ လြတ္ထြက္သြားျပီး သူမ လန္႔သြားမိသည္။ သူမ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အခုမွ ျပန္ၾကည့္မိလိုက္၏။ သူမ ထိုင္ေနေသာ တံခါးေနရာက အလင္းထဲမွာ ၊ အျပင္ ေလွကားေနရာက အေမွာင္။ ဒါေၾကာင္႔ တံခါးနားမွာ သူမ ရွိေနတယ္ ဆိုတာ အေမွာင္ ေလွကားထဲမွ သူက တံခါး ေအာက္ၾကားထဲက အလင္းေရာင္ကို ၾကည့္ကာ သိသြားျခင္းလား ဆိုျပီး သူမ စိုးထိတ္သြားမိသည္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ အတိုင္းထက္ အလြန္ ခ်ံဳ႕လိုက္ကာ ေသးေကြးထားမိသည္။
အရာရာဟာ ခဏ တိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္။ အျပင္မွ သူက တံခါးနားမွာ သူမ ရွိေနတာကို သိ၍ ျပံဳးျပီး ၾကည့္ေနေလမလား။
“ ေဒါက္ . . . . ေဒါက္ . . . ေဒါက္. . . . ”
ဒုတိယအၾကိမ္ တိုးလ်ေသာ တံခါးေခါက္သံ အျပီးမွာ သူမ ဆတ္ခနဲ မတ္တပ္ ရပ္လိုက္မိ၏။ အျပင္မွာ အားေကာင္းေသာ သံေခ်ာင္းေတြျဖင္႔ စီမံထားေသာ သံပန္း ၊ သံတခါး တစ္ခုကို လံုျခံဳေရး အာမခံေသာ႔ျဖင္႔ ေန႔စဥ္ ေဖေဖ ပိတ္ေနၾက ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ အခုလို အတြင္းမွ ကၽြန္းတံခါးကို ဖြင္႔လိုက္ယံုျဖင္႔ သူ အခန္းထဲကို ဝင္မလာႏိုင္ပါ။ သူမ ဖြင္႔လိုက္ရင္ ေကာင္းမလား။ သူ႕ကို သူမ ျမင္ေတြ႕ဖူးခ်င္ပါသည္။
ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနေသာ သူမ တံခါးကို ပိရိေအာင္ ပိတ္ထားေသာ မင္းတံုးကို ဖြင္႔ဖို႔ စဥ္းစားေနစဥ္မွာ . . . .
“ ေဒါက္ . . . ေဒါက္ . . . ေဒါက္ . . ”
တိုးညွင္းလွေသာ သူ႔ဆီမွာ တံခါးေခါက္သံကို တတိယအၾကိမ္ ၾကားလိုက္ရ၏။ ဆတ္ခနဲ လန္႔သြားေသာ သူမကုိယ္ သူမ ရဲစိတ္တင္ကာ အနည္းငယ္ ျငိမ္လိုက္ျပီး ကၽြန္းတံခါးမွ မင္းတံုးကို ဖြင္႔ဖို႔ လက္အရြယ္လိုက္မွာ . . .
“ ဘာလုပ္ေနတာလဲ သမီး ”
သူမရဲ႕ အေနာက္မွ ေဖေဖ႔ အသံ ထြက္ေပၚလာ၏။
“ ဟို . . ဟို . . . တံခါးေခါက္သံ ၾကားလို႔ ေဖေဖ ၊ အဲဒါ . . . ”
ေဖေဖက သူမကို နားမလည္သလို ၾကည့္ျပီး . . .
“ တံ . . ခါး . . ေခါက္ . . သံ ”
ဟု သံေယာင္လိုက္ကာ အံ့ၾသသလို ေမး၏။ သူမက ေခါင္းျငိမ့္ျပရင္း . .
“ ဟုတ္တယ္ ေဖေဖ ၊ ခုနက သမီး စာက်က္ေနရင္း တံခါးေခါက္သံ ၾကားလို႔ ထျပီး ဖြင္႔ၾကည့္မလို႔ပါ ”
ေဖေဖက သူမကို ေသခ်ာ ၾကည့္ျပီး . . .
“ မဟုတ္ေသးပါဘူး သမီးရယ္ ၊ ဘာတံခါး ေခါက္သံမွ ေဖေဖ မၾကားပါလား။ တကယ္လို႔ တံခါးေခါက္သံ ဆိုရင္လည္း သမီးရယ္ ၊ ေဖေဖတို႔ကို အရင္ႏိႈးပါ လို႔ ေျပာထားတယ္ မဟုတ္လား။ သမီးစိတ္နဲ႔ သမီး သြားဖြင္႔ရင္ အႏၱရာယ္ ရွိတယ္ လို႔ ေဖေဖ ေျပာထားတယ္ေလ ”
“ ဟုတ္ပါတယ္ ေဖေဖ ၊ သမီးကလည္း အခုမွ ၾကားၾကားခ်င္း ထလာတာပါ။ တံခါးနား ေရာက္ေတာ႔ ထပ္ျပီး ေခါက္သံ မၾကားရေတာ႔လို႔ပါ ၊ ေနာက္ထပ္ ထပ္ေခါက္ရင္ ေဖေဖတို႔ကို လာႏိႈးမွာပါ ”
“ ဒီအခ်ိန္ၾကီးမွ ဘယ္သူက လာေခါက္ပါ႔မလဲ သမီးရယ္ ၊ ေဖေဖလည္း မၾကားလိုက္ပါဘူး ”
“ သမီးကေတာ႔ တကယ္ ၾကားလိုက္တယ္ ေဖေဖ ”
ေဖေဖက ေခါင္းကို ခါရမ္းရင္း ကၽြန္းတံခါး မင္းတံုးကို လက္လွမ္းျပီး ဖြင္႔လိုက္ေလသည္။ သူမကလည္း သူမ ထင္ထားသလို အျပင္မွာ သူ ရွိေနမယ္ အထင္နဲ႔ ေလွကားကို ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ သူမတို႔ အခန္းဝမွာ ဘယ္သူမွ မရွိ။ ေဖေဖက အျပင္ကို တစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္ျပီး ေလွကား အေပၚဘက္ ၊ ေအာက္ဘက္သို႔ ေခါင္းငဲ႔ေစာင္းကာ ၾကည့္လိုက္၏။
“ လာၾကည့္ သမီး ၊ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ”
သူမ အနီးနား တိုးကပ္သြားျပီး သံပန္း ၊ သံတံခါးၾကားမွ အျပင္ ေလွကားေနရာကို ၾကည့္လိုက္၏။ တိုက္ ေျခာက္ထပ္လံုးအတြက္ ထြန္းထားေသာ မီးေခ်ာင္းက ႏွစ္ထပ္မွ တစ္ေခ်ာင္းႏႈန္းျဖင္႔ ၂ ေပ မီးေခ်ာင္း သံုးေခ်ာင္းသာ ရွိသည္။ အားေကာင္းစြာ လင္းျပမႈ မရွိ။ သို႔ေသာ္ လူတစ္ေယာက္ ရွိေနသည္ ၊ မရွိေနဘူး ဆိုတာကိုေတာ႔ ထိုအလင္းေရာင္ျဖင့္ ျမင္ႏိုင္စြမ္း ရွိသည္။ ယခုေတာ႔ မွိန္ျပျပ အလင္းေရာင္ ေအာက္မွာ ေလွကား အေပၚမွ ေအာက္သို႔ တေလွ်ာက္လံုး ဘယ္သူမွ ရွိမေန။
“ ေတြ႕လား ၊ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ”
သူမ မယံုႏိုင္သလို ေလွကား အေပၚမွ ေအာက္သို႔ ထပ္ကာ ျပဴးျပဲၾကည့္မိသည္။ တကယ္ကို ဘယ္သူမွ ရွိမေနခဲ႔ပါ။ ေလွကား တေလွ်ာက္လံုး လူသူ ကင္းမဲ႔ကာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လ်က္။
“ သမီး တကယ္ကို ခုနက အသံၾကားလိုက္တယ္ ေဖေဖ ”
“ ညက ေအးခ်မ္း တိတ္ဆိတ္ေနေတာ႔ သမီး စိတ္ထင္တာ ေနမယ္ သမီး ၊ ေနာက္တစ္ခုက တစ္ခါတေလ အိမ္ေျမွာင္ရဲ႕ အျမီးရိုက္သံက ညဘက္ ဆိုေတာ႔ တံခါးေခါက္သံလို ျဖစ္ေနတတ္တယ္ သမီး ”
“ အင္း . . ဒါေပမဲ႔ . . . . ”
“ ကဲ. . . ဒါေပမဲ႔ေတြ ထားလိုက္ေတာ႔။ အခုေတာ႔ ညလည္း နက္ျပီ။ လာ . . . အိပ္ေတာ႔ သမီး ”
သူမကို ေဖေဖက ပုခံုးေလးမွ ေပြ႕ကာ သူမ အိပ္ခန္းဆီသို႔ ေခၚလာခဲ႔၏။ “ မဟုတ္ဘူး ေဖေဖ ၊ တံခါးေခါက္သံ မၾကားခင္မွာ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြ ၾကားရေသးတယ္။ ေနာက္ျပီး ေဆးလိပ္ဘူးကို ရိုက္သံ ၊ ျပီးေတာ႔ မီးျခစ္ျပီး မီးညွိသံ . . ဒါေတြလည္း ၾကားရတယ္ ေဖေဖ ” လို႔ သူမ ေျပာခ်င္ေပမဲ႔ ေဖေဖ နားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္ သူမ ရွင္းျပႏိုင္လိမ္႔မည္ မဟုတ္။
“ ကဲ . . . အိပ္ေတာ႔ေနာ္ ”
သူမကို ေစာင္ပါးပါးေလး လႊမ္းေပးရင္း ေဖေဖက ႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္သြားေတာ႔၏။ သူမရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ မတင္မက် ျဖစ္ေနမႈက ေနရာယူေနေတာ႔သည္။ သူမ ေသခ်ာ ၾကားလိုက္ရေသာ ေျခသံ ၊ ေဆးလိပ္ေသာက္သံ ၊ ျပီးေတာ႔ တံခါးေခါက္သံ ၊ ေနာက္ ေဖေဖ နဲ႔ အတူ တံခါးဖြင့္ၾကည့္ေတာ႔ သုူ႕ရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ကို မေတြ႕ရေတာ႔။
သူ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ။ တံု႕ဆိုင္းသြားေသာ သူမရဲ႕ အခ်ိန္နဲ႔ ေဖေဖနဲ႔ စကားေျပာသံ ၾကားလို႔ပဲ သူ အျမန္ သူ႕ရဲ႕ အေပၚထပ္ကို တတ္သြားတာလား။ ေအာက္ဘက္ကို ျပန္ေျပးဆင္း သြားတာလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ႔ သူက အေတာ္ကို သူရဲေဘာေၾကာင္သူ တစ္ေယာက္လို႔ သူမ ဖာသာ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္၏။ သူ႔ကို သူမ ေဒါသ ထြက္သလိုလို ၊ ရယ္ပဲ ရယ္ခ်င္မိသလိုလိုနဲ႔ မျမင္ဖူးေသာ သူ႕အေၾကာင္း စဥ္းစားရင္း သူမ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ႔သည္။
“ သမီး ျပန္လာျပီ ေမေမ ”
က်ဴရွင္က ျပန္လာလို႔ အိမ္ထဲ ဝင္ဝင္ခ်င္း သူမ ထံုးစံအတိုင္း ေအာ္ေျပာရင္း အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ကာ ဝင္လိုက္ေတာ႔ အိမ္ထဲမွာ ဧည့္သည္ အျဖစ္ အေပၚထပ္မွ အန္တီကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ ထံုးစံအတိုင္း ေအာ္လိုက္မိျခင္းကို ခ်က္ခ်င္း အရွိန္ထိန္းကာ တံခါးကို အသာေလး ပိတ္ျပီး အခန္းထဲကို ယို႔ယို႔ကေလး ဝင္လာခဲ႔သည္။
“ ေဟာ . . . သမီးေလးေတာင္မွ က်ဴရွင္က ျပန္လာျပီကိုး ”
ေမေမ ေျပာလိုက္ျခင္း မဟုတ္ပါ။ သူမတို႔ အခန္း အေပၚထပ္မွ အန္တီက အိမ္ကို လာလည္ရင္း ေမေမနဲ႔ စကားေျပာေနရာမွ လွမ္းေျပာျခင္း ျဖစ္သည္။
“ ဟုတ္ကဲ႔ အန္တီ ”
သူမ ျပန္ေျဖရင္း ေမေမ့ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေခါင္းတိုးကာ ေမေမ့ကို ဖက္ထားလိုက္သည္။ ေမေမကလည္း သူမကို ျပန္ဖက္ထားရင္း အေပၚထပ္မွ အန္တီ့ကို ဆက္၍ စကားေျပာ၏။
“ ကၽြန္မတို႔ကလည္း အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ သိပ္ မထြက္ေတာ႔ ဘာမွ မသိလိုက္ဘူး အစ္မရယ္။ ဘယ္လို ျဖစ္သြားတာလဲ ေကာင္ေလးက . . . . ”
“ သူ႕ အလုပ္က အျပန္မွာ သူနဲ႔ အတူတူ ျပန္တဲ႔ မိန္းကေလးေတြကို အမူးသမားေတြက ဆြဲလား ၊ ရမ္းလား လုပ္လို႔ သူက ဝင္ျပီး ေတာင္းပန္ ျဖန္ေျဖတယ္ေလ။ ဒါကို ဟိုဘက္က မူးရူးေနေတာ႔ ေျပာလို႔ မရဘူး။ ဒီမွာ သူတို႔ထဲက ပါလာတဲ႔ တျခား ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ထုိးၾက ၊ ၾကိတ္ၾက ျဖစ္တယ္။ ဒါကို သူက အလယ္ကေန ဝင္ဆြဲေနရင္း အမူးသမားေတြ ဘက္က ဓါးနဲ႔ ထိုးလိုက္တာမွာ သူက ဝင္ဆြဲေနေတာ႔ သူ႕ကို ထိုးမိသြားတာ . . . ”
“ ေၾသာ္. . . ျဖစ္ရေလ အစ္မရယ္ ”
“ ဟုတ္တယ္ ၊ ဒီေကာင္ေလးက ေတာ္ေတာ္ကို ေအးရွာတာ။ ဘာဆို ဘာျပႆနာမွ မရွိသလို ၊ လူခ်စ္ လူခင္လည္း အရမ္းေပါတယ္။ ဓါးနဲ႔ အထိုးခံရေတာ႔ အမူးသမားေတြလည္း ထြက္ေျပး ၊ သူ႕ကိုလည္း ေဆးရံုကို ကားနဲ႔ ပို႔ဖို႔ ခ်က္ခ်င္း လုပ္ေပမဲ႔ ေဆးရံုထိေတာင္မွ မခံလိုက္ပါဘူး။ လမ္းမွတင္ ဆံုးသြားတယ္ ”
“ ေၾသာ္. . . သနားစရာပါပဲ အစ္မရယ္ ”
“ ဟုတ္တယ္ . . . ”
ေမေမ နဲ႔ အေပၚထပ္က အန္တီ ေျပာေနတာကို သူမ ၾကားျဖတ္ကာ နားေထာင္ရသူမို႔ ဘာမွ နားမလည္ပါ။ သို႔ေသာ္ အေရးတၾကီး ဟန္ျဖင္႔ စိတ္ဝင္စားစြာ နားေထာင္ေနေသာ ေမေမ့ မ်က္ႏွာ အမူအရာေၾကာင့္ သူမလည္း ျငိမ္ကာ နားေထာင္ေနမိသည္။
“ ဒါနဲ႔ သူ႕ အသုဘ ကိစၥေတြကို သူ႔မိဘအိမ္မွာပဲ လုပ္တာေပါ႔။ ”
“ ဟုတ္တယ္ ေကာင္ေလးက ရည္ရည္မြန္မြန္ေလးပါ။ သူက ေအးေအးေဆးေဆး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တယ္ ဆိုျပီး ဒီမွာ တိုက္ခန္း လာဝယ္ေနတာေလ ”
“ ဘယ္သူလဲ ဟင္ အန္တီ ”
သူမ စိတ္ဝင္စားစြာျဖင္႔ ေမးလိုက္၏။ ေမေမ့ကို ဦးတည္ကာ ေျပာေနေသာ အေပၚထပ္မွ အန္တီက သူမကို လွည့္ၾကည့္ရင္း . . .
“ အေပၚဆံုးထပ္ ၆ ထပ္ေျမာက္မွာ ေနတဲ႔ ေကာင္ေလးပါကြယ္။ သမီးထက္ေတာ႔ ၾကီးတာေပါ႔။ ညဘက္ တစ္နာရီခြဲေလာက္မွာ ျပန္လာတတ္တယ္ေလ။ သူက စားေသာက္ဆိုင္မွာ သီခ်င္းဆိုတာ ”
“ ရွင္. . . ”
သူမ မ်က္ဝန္းေတြ ျပာေဝကာ ေခါင္းတစ္ခုလံုး မူးေနာက္ သြားသလို ခံစားလိုက္ရ၏။ သူမ နားမလည္ဘူး မသိဘူး အထင္နဲ႔ အေပၚထပ္မွ အန္တီက ဆက္ရွင္းျပသည္။
“ ဟုတ္တယ္ သမီးေလးရဲ႕ ၊ သမီးေလးကေတာ႔ သတိထားမိမွာ မဟုတ္ဘူး။ အင္း . . . တိုက္ခန္းေတြရဲ႕ ထံုးစံကလည္း ဒီလိုပါပဲေလ ၊ ကိုယ့္အခန္းထဲမွာ ကိုယ္ေနေတာ႔ တစ္ခန္းနဲ႔ တစ္ခန္း ဆက္သြယ္မႈ ဆိုတာ အရမ္းနည္းတယ္။ ညဘက္ဆိုရင္ သူတို႔ စားေသာက္ဆိုင္ သိမ္းအျပီး ျပန္လာတာ ဆိုေတာ႔ တစ္နာရီခြဲေလာက္မွ ဒီကို ေရာက္လာတတ္တယ္ေလ ”
“ - - - - - - ”
“ လြန္ခဲ႔တဲ႔ အပတ္က သူတို႔ စားေသာက္ဆိုင္မွာ သူမ်ားေတြ ရန္ျဖစ္တာကို ဝင္ဆြဲရင္း အမူးသမားေတြရဲ႕ ဓါးနဲ႔ ထိုးမိျပီး ဆံုးသြားတာကြယ္႔။ ”
ရင္ထဲမွာ လိႈက္ေမာလာျပီး ေမေမ့ကို ေမးလိုက္မိ၏။
“ ဒါ . . . . ဒါဆို . . ေမေမ ၊ အဲဒီ အစ္ကို ဆံုးတဲ႔ ေန႔ဆိုတာ သမီး ေနမေကာင္ ျဖစ္ေနတဲ႔ ေန႔လား ေမေမ ”
“ ေအးေပါ႔ သမီးရယ္ ၊ သမီး ေနမေကာင္း ျဖစ္ျပီး အိပ္ယာထဲ လဲျပီး မထႏိုင္တဲ႔ ေန႔မွာ အဲဒီေကာင္ေလး ဆံုးသြားတာေပါ႔။ သမီး အဖ်ားေပ်ာက္ကာစ ေန႔မွာ သူ႔အသုဘကို ခ်တာ . . . ”
“ ဒါဆို မေန႔က အဲဒီ အစ္ကိုၾကီး ရက္လည္ေပါ႔ေနာ္ ၊ သမီးတို႔လည္း မသိလိုက္ပါလား ”
ထူးထူးျခားျခား ဘာမွ ေျပာင္းလဲမႈ မရွိတဲ႔ သူမတို႔ တိုက္ခန္းတြဲကို ရည္ညႊန္းကာ သူမ ေမးလိုက္၏။
“ ဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္ သမီးေလးရဲ႕။ သူ႔ရဲ႕ အသုဘေရာ ၊ ရက္လည္ကိုေရာ သူ႕တို႔ မိဘ အိမ္မွာ လုပ္ၾကတာကိုး။ ဒီတိုက္ခန္းကို အခန္းတံခါး လာပိတ္သြားတာက လြဲလို႔ ဘာမွ မလုပ္ၾကေတာ႔ ဒီတိုက္ခန္းက တခ်ိဳ႕လူေတြ မသိၾကဘူးေလ။ အခုေတာင္မွ အန္တီနဲ႔ သမီးေလး ေမေမ စကားစပ္မိလို႔ ေျပာျဖစ္ၾကတာ . . . . . . . . . . . ”
ျပီးေတာ႔ . . . . ျပီးေတာ႔ ဆက္ေျပာေနေသာ ေမေမ နဲ႔ အေပၚထပ္ အခန္းမွ အန္တီတို႔ အသံေတြကို သူမ မၾကားေတာ႔ပါ။ မေန႔က သူ႔ရဲ႕ ရက္လည္ေန႔ ျဖစ္သည္ တဲ႔။
သူ ဒီတိုက္ခန္းေလးကို သူ ေသဆံုးသြားတာေတာင္ ေန႔တိုင္း လာေနခဲ႔တယ္ ဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြကို သူမ ေနမေကာင္းတာေတာင္မွ အိပ္ယာထဲကေန ၾကားေနရတာ မဟုတ္လား။ ဒီအခန္းေလးထဲက သူမကေတာ႔ ေန႔တိုင္း ည တစ္နာရီခြဲ ဝန္းက်င္မွာ ေလွကားထစ္ေလးေတြေပၚ သူ႔ရဲ႕ မေႏွးလြန္း ၊ မျမန္လြန္းေသာ ေျခလွမ္း တစ္စံု ႏွင္႔ လွမ္းတတ္သြားသံကို ပီပီသသကို ၾကားေနခဲ႔ရပါသည္။
မေန႕ကလည္း သူတတ္လာေသာ ေျခသံတစ္စံုကို သူမ အခန္းတံခါးကို နားျဖင္႔ ကပ္ကာ ေသခ်ာစြာ နားေထာင္ခဲ႔ရ၏။ သူ႕ရဲ႕ လုပ္ေနက် အတိုင္း စီးကရက္ဘူးကို တဖတ္ဖတ္ ရိုက္ကာ ၊ ခၽြင္ခနဲ အသံ မီးျခစ္ျဖင့္ မီးညွိကာ ေဆးလိပ္ေသာက္သံကိုလည္း သူမ တကယ္ကို နားျဖင္႔ ၾကားခဲ႔ရျခင္း ျဖစ္၏။ ျပီးေတာ႔. . . . ျပီးေတာ႔ . . .
သူမ ကပ္နားေထာင္ေနေသာ ကၽြန္းတံခါးကို သူ႕လက္ျဖင္႔ ေခါက္ကာ အခ်က္ေပး သြားေသး၏။ ထိုသို႔ တံခါးကို ေခါက္တာ သူမကို သူက ႏႈတ္ဆက္သြားတာလား ၊ သူမက သူ႕ကို ေန႕တိုင္း ေစာင့္ျပီး သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးကို နားေထာင္ေနတယ္ ဆိုတာကို သူ သိတယ္ လို႔ ဆိုခ်င္တာလား သူမ တကယ္ကို နားမလည္ႏိုင္စြာ မသိႏိုင္ခဲ႔ေတာ႔ပါ။
သူမ သိတာ တစ္ခုသာ ရွိေတာ႔၏။ သူမသည္ ညဘက္ ဆိုရင္ တိုက္ခန္းတြဲမ်ားရဲ႕ ဘံုျဖစ္ေသာ ေလွကားထစ္မ်ားမွာ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလး တစ္စံုကို အဲဒီေန႔ ေနာက္ပိုင္းကတည္းက လံုးဝ မၾကားရေတာ႔တာပါပဲ။ ထိုေန႔က သူမရဲ႕ တံခါးကို ေခါက္ခဲ႔ျခင္းသည္ သူ႕ရဲ႕ ရက္လည္ေန႔ ျဖစ္လို႔ သူမကိုလည္း သူက ႏႈတ္ဆက္သြားတာ ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။
တစ္ခါကေတာ႔ သူမတို႔ တိုက္ခန္းတြဲ ေလွကားမွာ ညဘက္ တစ္နာရီခြဲ ဝန္းက်င္ ဆိုရင္ ေလွကားေပၚကို မေႏွး မျမန္ေသာ ႏႈန္းျဖင္႔ လွမ္းတတ္လာေသာ ေျခသံေလး တစ္စံု ရွိခဲ႔ဖူးပါသည္။ ထိုေျခသံေလး တစ္စံုသည္ . . .
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
သူမတို႔ အခန္း ၃ ထပ္ေျမာက္မွာ ၊ တစ္ခါတေလ ထိုေျခသံက ၆ ထပ္ျမင္႔ေသာ တိုက္ခန္းတြဲမွ အလယ္ထပ္ ဆိုေသာ ခရီးထက္ဝက္ကို ေရာက္ရွိခ်ိန္မွာေတာ႔ လွမ္းေလွ်ာက္ကာ တတ္လာေသာ ေျခသံက ခဏေလး ရပ္သြားကာ လက္တစ္ဖက္ကို အရာဝတၳဳ တစ္ခုျဖင္႔ တဖတ္ဖတ္ ရိုက္သံ ၾကား၍ ေနရသည္။ ခဏေနရင္ “ ခၽြင္ ” ဆိုေသာ အသံႏွင္႔ သူမ သိသေလာက္ ဇစ္ပို မီးျခစ္ဟု ထင္ေသာ မီးျခစ္ကို ဖြင္႔ကာ ေဆးလိပ္ကို မီးညွိသံ ၾကားရ၏။ ထိုတဖတ္ဖတ္ အသံက စီးကရက္ဘူးကုိ မေဖာက္ခင္ ေဆးသားညွိေသာ အက်င္႔ျဖင့္ ရိုက္ျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထိုေနာက္ ေဆးကရက္ကို ဖြာကာ ဆက္လက္၍ တရွပ္ရွပ္ျဖင္႔ တတ္သြားသံကို ၾကားရျမဲ ျဖစ္၏။
အေပၚကို တတ္ကာ ေဝး၍ ေဝး၍ သြားေသာ ေျခလွမ္းကို ကၽြန္းတံခါးမွာ နားေလး ကပ္ကာ လိုက္ျပီး သူမ နားေထာင္ေနမိသည္။
“ သမီး . . . ဘာလုပ္ေနလဲ ”
စာက်က္ေနရာမွ ျငိမ္သြားေသာ သူ႔အသံေၾကာင္႔ ေမေမက အိပ္ခန္းထဲမွ လွမ္းေခၚကာ ေမး၏။ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ ကၽြန္းတံခါးမွာ ကပ္ထားေသာ ေခါင္းကို အျမန္ခြာကာ စာက်က္ရာ ဆိုဖာဆက္တီ ထိုင္ခံု နားသို႔ အေျပးေလး သြားလ်က္ . . . . . .
“ ရွင္ . . . . ေမေမ ၊ သမီး ရွိတယ္ ေမေမ ၊ ဒီမွာ . . ”
“ ဘာလုပ္ေနလဲ သမီး ၊ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ ၊ အသံေပ်ာက္သြားလို႔ ”
“ စာက်က္ေနရင္းနဲ႔ အိပ္ငိုက္လာလို႔ လမ္းထေလွ်ာက္တာ ေမေမ ”
“ အိပ္ငိုက္ရင္လည္း အိပ္လိုက္ေတာ႔ေလ ၊ မနက္မွ ဆက္က်က္ပါလား သမီး ”
“ အခု မငိုက္ေတာ႔ဘူး ေမေမ ၊ သမီး နည္းနည္း ဆက္က်က္လိုက္ဦးမယ္ ”
“ ေအးေအး . . . ဒါဆိုလည္း ညဥ့္ မနက္ေစနဲ႔ေနာ္ ၊ အခု ဘယ္ႏွစ္နာရီ ထိုးျပီလဲ သမီး ”
“ အခု တစ္နာရီခြဲေက်ာ္ျပီ ေမေမ ”
“ ဒါဆို ႏွစ္နာရီ ထိုးရင္ အိပ္ေတာ႔ေနာ္ သမီး ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ေမေမ ၊ သမီးလည္း နည္းနည္းက်က္ျပီးရင္ အိပ္ေတာ႔မွာပါ ”
“ ေအးေအး . . ဒါဆိုလည္း ဆက္က်က္ ၊ အိပ္ငိုက္ရင္ အိပ္လိုက္သမီး ၊ အိပ္ငိုက္ေနရင္ စာလည္း ရမွာ မဟုတ္ဘူး ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ေမေမ ”
“ - - - - - - - ”
ျပီးရင္ ဘာမွေတာ႔ ေထြေထြထူးထူး မဟုတ္ပါ။ သူမ ကိုယ့္ဖာသာ ကိုယ္ စာဆက္ က်က္ေနမိသည္။
ဧည့္ခန္းထဲမွာ သူမ တစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိ၏။ ဆိုဖာဆက္တီေတြ အလယ္မွာ ခ်ထားေသာ ကၽြန္းစားပြဲပုေလးက ဧည့္လာရင္ ေကာ္ဖီနဲ႔ တင္ကာ ဧည့္ခံရေသာ စားပြဲ ဆိုေပမဲ႔ ညပိုင္း တခ်ိန္လံုးကေတာ႔ သူမ အိမ္စာမ်ား လုပ္ဖို႔ ဧရိယာသာ ျဖစ္၏။
တစ္အိမ္လံုးေပါင္းမွ မိသားစု သံုးေယာက္သာ ရွိေသာ သူမတို႔ အိမ္မွာ ည ၁၀ နာရီခြဲေက်ာ္ တီဗီ အစီအစဥ္ျပီးရင္ ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမ က အိပ္သြားေလ႔ရွိသည္။ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ သူမ တစ္ေယာက္တည္းသာ။ ဆက္တီဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ ၊ ထ ၊ လဲ ၊ ေခြေခါက္ ပံုစံမ်ိဳးစံုျဖင့္ စာက်က္သည္။ အနည္းငယ္ ပ်င္းလာကာ အီလာရင္ စားဖို႔ ေမေမ ျပင္ေပး ထားခဲ႔တာေတြကို ယူစား၏။ ျပီးရင္ စာဆက္က်က္ ျပန္သည္။
ဒီလိုနဲ႔ ညနက္နက္၂ နာရီေက်ာ္ ဆိုရင္ သူမ အိပ္ေလ့ ရွိသည္။ မနက္ က်ဴရွင္ တတ္ရမဲ႔ အခ်ိန္အတြက္ အလြန္အကၽြံ ညဥ့္နက္ခံလို႔လည္း မျဖစ္ေပ။
ထိုသို႔ ညဥ့္စဥ္ စာက်က္ေနေသာ သူမ အတြက္ တစ္ညမွာေတာ႔ ထူးျခားတယ္ မဟုတ္ဘဲ အေပၚထပ္သို႔ တတ္ေနေသာ ေျခသံတစ္စံုကို ၾကားလိုက္ရ၏။ ျမန္ျမန္သြက္သြက္ တတ္ျခင္း မရွိသလုိ ၊ ေႏွးေကြးကာ ေျဖးေလးလြန္းသည္လည္း မဟုတ္ေသာ ေျခသံတစ္စံုက ေျခခါးထစ္မ်ား အတိုင္း အေပၚသို႔ လွမ္းတတ္သြားသံကို ၾကားရ၏။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
စစျခင္း သတိထားမိေသာ ညကေတာ႔ ဘာမွ မထူးျခားလွပါ။ သူမ အတြက္လည္း သာမာန္ ေျခသံ တစ္စံုသာ ျဖစ္၏။ အေပၚထပ္သို႔ ထိုသူ၏ ခရီးလိုရာသို႔ တတ္ေသာ ေျခသံတစ္စံု ဟုသာ သူမ ထင္ေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ ညတိုင္း ည တစ္နာရီခြဲ ဝန္းက်င္ ဆိုရင္ ၾကားလာရေသာ ေျခသံက သူမကို စိတ္ဝင္စားသထက္ ဝင္စား လာမိေစ၏။ သူက ဘယ္သူမ်ားပါလဲ ၊ ဘာေၾကာင္႔ ဒီအခ်ိန္မွ ျပန္လာရတာပါလဲ ၊ သူက ဘာအလုပ္လုပ္လို႔ ဒီေလာက္ ေနာက္က်ျပီးမွ ျပန္ရတာပါလဲ ၊ သူက ဘာေၾကာင္႔ ေျခသံ တရွပ္ရွပ္ ျမည္ကာ အေပၚထပ္ကို တတ္ရတာလဲ။
အေတြးမ်ိဳးစံု ၊ ေမးခြန္းေပါင္း မ်ိဳးစံုျဖင္႔ သူမ သူ႔ရဲ႕ ေျခသံမ်ားကို ေစာင့္ဆိုင္းကာ နားေထာင္ တတ္လာခဲ႔သည္။ သူ ဘယ္သူလဲ သူမ တကယ္ကို မသိခဲ႔ပါ။ သူမရဲ႕ တံခါးေဘးက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေသာ ေျခသံေလး တစ္စံုမွ်သာ သူမ သိရွိထားခဲ႔သည္။ ညစဥ္ အခ်ိန္မွန္ တစ္နာရီခြဲ ဝန္းက်င္မွာ တရွပ္ရွပ္နဲ႔ တတ္လာခဲ႔ေသာ ထိုေျခသံေလးကို သူမ တိတ္တခိုး နားေထာင္ေနမိယံုသာ ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတေလ ေနာက္က်လြန္းရင္ ၁၀ မိနစ္ခန္႔ေလာက္ ျဖစ္ျပီး ၊ တစ္ခါတေလ ေစာလြန္းရင္ ၁၀ မိနစ္ခန္႔ေလာက္သာ ျဖစ္သည္။
ထံုးစံ အတိုင္းကေတာ႔ တစ္နာရီခြဲ ဝန္းက်င္မွာ သူမတို႔ တိုက္ခန္းတြဲေတြရဲ႕ ဘံုေလွကားထစ္မ်ားဆီမွ သူ႕ရဲ႕ အေပၚကို တတ္လာေသာ ေျခသံ တစ္စံုကို ေန႔စဥ္ ၾကားခြင္႔ရေန၏။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
ထိုညကေတာ႔ သူမ စိတ္ထဲမွာ ရင္ခုန္သက္ဝင္ ေနမိေသာ ညတစ္ည ျဖစ္၏။ သူ႕ေျခသံမ်ား ေလွကားထစ္ေပၚသို႔ ေရာက္မလာခင္မွာ သူမရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အလိုလို တစ္ခုခုကို သိခြင္႔ရသလို ျဖစ္ေနမိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ သူမ နာရီကို ျဖတ္ခနဲ လွမ္းၾကည့္ေတာ႔ တစ္နာရီ ခြဲဖို႔ မိနစ္ အနည္းငယ္သာ လုိေတာ႔သည္။ ေလွကားထစ္မ်ားကို နင္းကာ သူမရဲ႕ အခန္းတံခါးေဘးက ေျခသံ တရွပ္ရွပ္ျဖင္႔ ျဖတ္သန္းသြားသူက ဘယ္လိုလူ ျဖစ္လိမ္႔မလဲ ဆိုေသာ လႈံ႕ေဆာ္မႈျဖင္႔ သူမ အခန္းေရွ႕ ဝရန္တာသို႔ ထြက္လာခဲ႔မိသည္။
ညက တဆိတ္မႈ ေအာက္မွာ ျငိမ္သက္လ်က္ ရွိသည္။ ဟိုမွ ဒီမွ သြားလာေနေသာ ကားအခ်ိဳ႕တို႕လည္း ေန႔ခင္း အရွိန္ထက္ ပိုမိုျမန္စြာ ေမာင္းလ်က္ လမ္းရွင္းမႈကို အခြင္႔ေကာင္း ယူေနၾက၏။ နီယြန္မီးလံုးမ်ား ေအာက္မွာ အရာရာကလည္း တိတ္တခိုး အလွေသြး ၾကြယ္ေန၏။ မူးယစ္ေနဟန္ တူေသာ လူအခ်ိဳ႕ကလည္း ယိုင္ထိုးစြာ လမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္း တေလွ်ာက္ လွမ္းေလွ်ာက္ေနၾကသည္။ သာမာန္လူတို႔ အဖို႔ အိပ္စက္ခ်ိန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူမ ကဲ႔သို႔ေသာ ညဥ့္နက္မႈရဲ႕ တိတ္ဆိတ္မႈကို အခြင္႔ေကာင္းယူကာ ဘဝအစိတ္အပိုင္း တခ်ိဳ႕ကို ကိုယ္႔နည္း ကိုယ္႔ဟန္ျဖင္႔ ျပင္ဆင္သူမ်ားကိုလည္း ဝရန္တာေပၚမွ ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ သူမတို႔ရဲ႕ တိုက္အေရွ႕ ဟိုဘက္ ကားလမ္းမ အျခမ္းသို႔ ေတာင္းေအ့စ္ အျဖဴေရာင္ ကားေလးက ျငိမ့္ခနဲ လာရပ္၏။ သူမ ဖာသိဖာသာ သတိမထားမိတဲ႔ အခ်ိန္မွာပဲ ေတာင္းေအ႔စ္ထဲမွ ဆူဆူညံညံျဖင္႔ ေနာက္ေျပာင္ ႏႈတ္ဆက္သံမ်ား ၾကားရ၏။ ထို႔ေနာက္ ေတာင္းေအ့စ္ ေနာက္ခန္းမွ လူငယ္တစ္ေယာက္ ခုန္ဆင္းလာေသာ ဟန္ကိုလည္း ျမင္လိုက္ရ၏။ အေပၚကေန စီးမိုးကာ ၾကည့္ေနရ၍ ထိုသူ႔ မ်က္ႏွာကို သူမ မျမင္ရပါ။ ျပီးေတာ႔ ထိုလူက ေကာင္းဘိြဳင္တို႔ ဟန္ပန္အတိုင္း ဝတ္ဆင္ထားျပီး သကၠလပ္ ဦးထုပ္ကိုလည္း ခပ္ငိုက္ငိုက္ ေဆာင္းထား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထုိသူရဲ႕ ဟန္ပန္ကိုသာ ျမင္ရျပီး သူ႕မ်က္ႏွာကို ျမင္ခြင္႔ မရ။
ထြက္ခြာေတာ႔မဲ႔ ေတာင္းေအ႔စ္ ကားေလးကို လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္ျပီး ထိုသူက ကားလမ္းကို ျဖတ္ကူးကာ ဒီဘက္ အျခမ္းသို႔ ေအးေဆးစြာ ေလွ်ာက္လာခဲ႔၏။ ျပီးေတာ႔ သူမတို႔ အေပၚတတ္ဖို႔ ေလွကားထဲကို လွမ္းဝင္လိုက္ေတာ႔မွ သူမ ရုတ္တရက္ အံ့ၾသေတြေဝ သြား၏။ သူမ ညတိုင္း တံခါးနားမွာ နားရြက္ေလး ကပ္ကာ ခိုးနားေထာင္ေနေသာ ေျခသံတစ္စံု ပိုင္ရွင္က “ သူ ” မ်ားလား ဆိုေသာ အေတြးေၾကာင္႔ အေပၚကို တတ္လာေသာ ေျခသံ မၾကားရခင္ကတည္းက တံခါးနားသို႔ သြားကာ နားကို တံခါးမွာ ကပ္ျပီး ၾကိဳတင္ေစာင္႔ကာ နားစြင္႔ထားမိသည္။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
ဟုတ္ပါတယ္။ ေသခ်ာပါျပီ။ သူမွ သူပါပဲ။ သူမ ကိုယ့္ဖာသာ ၾကိတ္၍ ေပ်ာ္ေနမိ၏။ သူကေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံတစ္စံုကို တံခါးမွာ နားကို ကပ္ကာ တိတ္တဆိတ္ နားေထာင္ေနေသာ သူမ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို သိပံုမေပၚပါ။ ေႏွးျခင္း ၊ ျမန္ျခင္း မရွိေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင္႔ ေလွကားထစ္ေပၚကို သူ႕ရဲ႕ ေျခလွမ္းမ်ားကို စည္းခ်က္က်စြာ က်ေရာက္ေစျပီး သူ႕ရဲ႕ ေျခသံမ်ားျဖင္႔ တတ္သြားခဲ႔၏။
သူမကေတာ႔ သူမ ဖာသာ တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္သူ႔မွ မသိဘဲ ညနက္ တစ္နာရီခြဲ ဝန္းက်င္မွာ သူျပန္လာတာကို ေစာင့္ျပီး ေလွကားထစ္မ်ားေပၚ တတ္လာေသာ သူ႔ရဲ႕ ေျခသံမ်ားကိုသာ တံခါးမွာ နားေလး ကပ္ကာ နားေထာင္ရင္း ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ ေနမိသည္။ သူ ဘာေၾကာင္႔ ညဥ့္နက္မွ ျပန္လာတာလဲ ဆိုတာကို သူမရဲ႕ ကေလး ဦးေႏွာက္ေလးနဲ႔ ျဖည့္စြက္ကာ မစဥ္းစားႏိုင္ေပ။ ေလွကားေပၚကို နင္းတတ္လာေသာ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလး တစ္စံုကို နားေထာင္ရင္း သူမရဲ႕ ညေပါင္းမ်ားစြာ လတ္ဆတ္ကာ အသက္ရွင္ေနခဲ႔သည္။
သို႔ေသာ္ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးကို ေစာင့္ျပီး နားေထာင္ေနသူ တစ္ေယာက္ ဒီေလာကၾကီးမွာ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို သူကေတာ႔ သိပံု မေပၚေပ။ သူကေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ ပံုမွန္ ေျခလွမ္းေတြျဖင္႔ . . .
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ဘယ္သြားဦးမလို႔လဲ သမီး ”
“ ခဏေလး အိမ္ေရွ႕ ဝရန္တာကို ထြက္ၾကည့္မလို႔ ေဖေဖ ”
“ အခုမွ ေနေကာင္းကာစေလ သမီးရယ္ ၊ အိပ္ေရးပ်က္တာေတြ မ်ားသြားလို႔ အားနည္းျပီး ေနမေကာင္း ျဖစ္တာေလ ”
“ အခု သမီး ေနေကာင္းလာပါျပီ ေဖေဖရဲ႕ ၊ ခဏေလး ဝရန္တာကို ထြက္ၾကည့္မလို႔ပါ ၊ တေရးႏိုး ဆိုေတာ႔ ခဏေလး ထြက္ၾကည့္ခ်င္တာ ၊ ခဏေလးပဲ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ဝင္လာခဲ႔မယ္ ေဖေဖ ”
သူမက ေဖေဖ႔ကို ခၽြဲကာ ေျပာလိုက္ေပမဲ႔ ၊ ေမေမ့ဆီက ခ်က္ခ်င္း အသံထြက္လာသည္။
“ အို . . . မဟုတ္တာ သမီးရယ္ ၊ ညၾကီး သန္းေကာင္ ဝရန္တာကို ထြက္ၾကည့္ေတာ႔ ဘာေတြ႕မွာ မို႔လို႔လဲ ၊ ႏွစ္ရက္လံုးလံုး သမီး အားနည္းျပီး မထႏိုင္ေအာင္ ဖ်ားေနတာေနာ္။ ဒီေန႔ နည္းနည္းေလး နလန္ထကာစ ရွိေသး ၊ အျပင္ထြက္လို႔ ျပန္အေအးပတ္မွာေပါ႔။ ျပီးေတာ႔ တေရးႏိုး ည တစ္နာရီခြဲၾကီး ဘာထၾကည့္စရာ ရွိေနလို႔လဲ ၊ ျပန္အိပ္ပါ သမီးရယ္ ”
သူမ ဘာမွ ဆက္ျပီး အေၾကာင္းျပခ်က္ မေပးသာ။ နံရံမွာ တြယ္ကပ္ေနေသာ နာရီကိုသာ လွမ္းၾကည့္ေနမိသည္။ နာရီမွ စကၠန္႔တံေလး တခ်ပ္ခ်ပ္ သြားေနတာကုိ ၾကည့္ရင္း သံုးရက္တိတိ အိပ္ယာထဲမွာ လွဲေနရေသာ သူမကိုယ္ကို သူမ မေက်နပ္ ျဖစ္ေနမိ၏။ ခဏၾကာေတာ႔ ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမဆီမွ အသက္ရွဴသံ ျပင္းျပင္းေတြ ၾကားရသည္။ ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမေတာ႔ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ ျပန္လည္ အိပ္ေပ်ာ္ သြားရွာေပျပီ။ ဒါေပမဲ႔ သူမ ဘယ္လိုမွ လႈပ္၍ မရေပ။ ေမေမက သူမကို လက္တစ္ဖက္ျဖင္႔ အုပ္ဖက္ရင္း အိပ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
ေဟာ . . . သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးကို ထံုးစံ အတိုင္း ေလွကားမွာ လွမ္းတတ္လာသံကို ၾကားရ၏။ သူမ ရုတ္တရက္ ပို၍ ျငိမ္သက္စြာျဖင္႔ အိပ္ခန္းထဲမွ ေနကာ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံကို ၾကားရေစရန္ အသက္ရွဴသံေတြကို တိုးေစဖို႔ ခဏ အသက္ ေအာင့္ထားလိုက္၏။ ရင္ခုန္သံေတြကုိလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး တိုးေစရန္ ပို၍ ပို၍ ျငိမ္သက္ေနလိုက္၏။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
သူ႔ရဲ႕ ေျခသံတစ္စံုကို ပို၍ ပို၍ ပီျပင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားလာရသည္။ သူမရဲ႕ အခန္း ၊ သံုးထပ္ေျမာက္ သူမ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေတြကို ခိုးနားေထာင္ေနက် တံခါးနား အေရာက္မွာေတာ႔ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေတြ ရုတ္တရက္ တံု႔ခနဲ တိုးတိတ္သြားသည္။
“ ဖတ္ . . . . ဖတ္ . . . . ဖတ္ . . . ”
ဒါ . . သူ႕ရဲ႕ ေဆးလိပ္ေသာက္ဖို႔ စီးကရက္ဘူးကို လက္နဲ႔ ရိုက္ေနတဲ႔ အသံပဲ။
“ ခၽြင္ . . . . ”
ဒါ . . . သူ ေဆးလိပ္ေသာက္ဖို႔ သူ႕ရဲ႕ ဇစ္ပိုမီးျခစ္ကို ဖြင္႔ျပီး မီးျခစ္လိုက္တဲ႔ အသံ။ ျပီးေတာ႔ . . .
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
ေဟာ . . . သူ ဆက္တတ္သြားျပီ . . . ဆက္တတ္သြားျပီ။ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေဝးသြားျပီ . . . ေဝးသြားျပီ . . . ေဝးသြားျပီ။ ေနာက္ဆံုးမွာ သူ႕ေျခသံေလး ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီ။ သူ . . . သူ႕အခန္းကို ေရာက္သြားျပီ ထင္ပါသည္။
ျပီးမွ သူမ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္၍ ေပ်ာ္ေတာ႔သည္။
“ ေနေကာင္းတာမွ သံုးရက္ပဲ ရွိေသးတယ္ေနာ္ သမီး ၊ ေစာေစာ အိပ္ေနာ္ ၊ ညဥ့္ မနက္ေစနဲ႔ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ပါ ေမေမ ၊ သမီး ေစာေစာ အိပ္မွာပါ ”
ေမေမက ေျပာလည္း ေျပာ ၊ သူမရဲ႕ နဖူးကိုလည္း လက္ဖဝါးေလးနဲ႔ လွမ္းစမ္းျပီးမွ အိပ္ခန္းဘက္ကို ဝင္သြားေတာ႔၏။ သူမကေတာ႔ သံုးရက္ၾကာ အိပ္ယာထဲမွာ လွဲေနရျပီး ေနာက္ထပ္ သံုးရက္ ည ၁၂ နာရီ မတိုင္ခင္ ေစာေစာ အိပ္ယာ ဝင္ထားရ၍ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြကို ေျခာက္ရက္တိတိ အိပ္ယာထဲကသာ နားေထာင္ေနခဲ႔ရ၏။ အခုေတာ႔ သူမ ဧည့္ခန္းထဲမွာ စာျပန္က်က္ျပီး သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြကို တံခါးနားမွာ နားျဖင္႔ ကပ္ကာ တိတ္တခိုး နားေထာင္ခြင္႔ ျပန္ရျပီ မဟုတ္ပါလား။
ေမေမတို႔ ၾကားေအာင္ အသံထြက္ျပီး စာက်က္ေနရေသာ္လည္း သူမရဲ႕ စိတ္ေတြ အားလံုးက ညတစ္နာရီခြဲ ဝန္းက်င္မွာ ျပန္လာမဲ႔ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလး တစ္စံုဆီကိုပဲ စိတ္ေရာက္ေနခဲ႔၏။ နံရံမွာ ကပ္ထားေသာ နာရီမွ စကၠန္႔တံေလးေတြ တေရြ႕ေရြ႕သြားေနရင္း မိနစ္တံေလးေတြ ေျပာင္းလဲကာ တစ္နာရီခြဲဖို႔ နီးလာေတာ႔ သူမရဲ႕ စိတ္ေတြ ထူးထူးျခားျခားကို လႈပ္ရွားေနမိသည္။ ေျခာက္ရက္တိတိ အိပ္ယာေပၚမွသာ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြကို ေစာင္႔ျပီး နားေထာင္ခဲ႔ရေသာ သူမ အဖို႔ ဒီေန႔က သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြကို အသစ္ ျပန္လည္ ေမြးဖြားေပးလိုက္သလို ျဖစ္ေစသည္။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
ေဟာ . . . သူမ ထခုန္မိ မတတ္ ေပ်ာ္သြား၏။ ျပီးေတာ႔မွ ေမေမတို႔ အိပ္ခန္းထဲက ၾကားသြားဦးမယ္ ဆိုေသာ အသိစိတ္ေၾကာင္႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ျပီး ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ရ၏။ စာက်က္ေနေသာ ဆိုဖာဆက္တီမွ အသာေလး ထကာ တံခါးနားသို႔ သြား၍ ထိုင္ကာ တံခါးမွာ နားေလးကို ကပ္ျပီး သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြကို နားေထာင္ေနမိသည္။
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
သူကေတာ႔ ဘာမွ မသိသလို မေႏွးလြန္း ၊ မျမန္လြန္းေသာ ပံုမွန္ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင္႔ ေလွကားထစ္ မ်ားေပၚသို႔ နင္းေလွ်ာက္ကာ တတ္လာ၏။ တေျဖးေျဖး သူမ နားထဲမွာ က်ယ္၍ က်ယ္၍ ၾကားလာေနရေသာ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးကို သူမ ရင္ဖိုစြာ နားေထာင္ေနမိ၏။
ပို၍ ပို၍ က်ယ္လာေသာ သူ႕ေျခသံမ်ားက သူမရဲ႕ အခန္းေရွ႕ တံခါး အေရာက္ ရုတ္တရက္ ရပ္သြားကာ တိတ္ဆိတ္သြား၏။ အတန္ငယ္ၾကာမွ . . . . .
“ ဖတ္ . . . ဖတ္ . . . ဖတ္. . . ”
ၾသ . . . သူ စီးကရက္ ေသာက္ဖို႔ ေဆးလိပ္ဘူးေလးကို ရိုက္ေနတာကိုး။
“ ခၽြင္ . . . ”
ေဟာ . . . ဇစ္ပို မီးျခစ္ေလးနဲ႔ မီးညွိေနျပီ ထင္၏။ ျပီးေတာ႔ ဘာဆို ဘာမွ လႈပ္ရွားမႈ မရွိေတာ႔။ သူမလည္း သူမဖာသာ အသံမထြက္ဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာ နားစြင္႔ေနမိ၏။ သူမရဲ႕ အသက္ရွဴႏႈန္းေတြကို ေလ်ာ႔ခ်ထားရာမွ ထိုအခ်ိန္မွာ လံုးဝ အသက္ မရွဴမိေတာ႔။ ဆက္၍ ဆက္၍ နားစြင္႔ေနရင္း သူ႕ဘက္မွ ဘယ္လိုမွ လႈပ္ရွားမႈ လံုးဝ မၾကားရေတာ႔။ သူမ ရင္ခုန္သံေတြ သိခ်င္စိတ္ျဖင္႔ ပို၍ ပို၍ ခုန္လာခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႕ဘက္ကေတာ႔ အေပၚသို႔လည္း ဆက္လက္တတ္ျခင္း မရိွေတာ႔။ ျငိမ္သက္စြာ ရပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို သူ႕ရဲ႕ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ေျခသံမ်ားက သက္ေသျပဳေန၏။
တံခါး ႏွင္႔ နား ကပ္ထားရလြန္းေသာေၾကာင္႔ သူမရဲ႕ ဦးေခါင္း တစ္ခုလံုး ကၽြန္းတံခါးၾကီးမွ ကၽြံဝင္ကာ အျပင္ကို ထြက္သြားမလားပင္ ေအာက္ေမ႔ရသည္။ သို႔ေသာ္ အရာရာဟာ ျငိမ္သက္လ်က္။ သူ႕ဆီမွာ ဘာသံမွ မၾကား။ ေျခလွမ္းေသာ ေျခသံေလးကိုလည္း မၾကားေတာ႔။ ေလာကၾကီး တစ္ခုလံုး ရုတ္တရက္ လံုးဝ တိတ္ဆိတ္ကာ ေျခာက္ကပ္သြားသလို ျဖစ္၏။
ထိုစဥ္ . . .
“ ေဒါက္ . . . ေဒါက္ . . . ေဒါက္ . . . ”
ေျဖးညွင္း တိုးလ်ေသာ တံခါးေခါက္သံက သူမရဲ႕ နားစည္ထဲသုိ႔ ေျပးဝင္ေဆာင္႔သည္။
“ ဟင္ . . . . ”
သူမဆီက အာေမဋိတ္သံ တစ္ခု ပါးစပ္ဖ်ားမွ လြတ္ထြက္သြားျပီး သူမ လန္႔သြားမိသည္။ သူမ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အခုမွ ျပန္ၾကည့္မိလိုက္၏။ သူမ ထိုင္ေနေသာ တံခါးေနရာက အလင္းထဲမွာ ၊ အျပင္ ေလွကားေနရာက အေမွာင္။ ဒါေၾကာင္႔ တံခါးနားမွာ သူမ ရွိေနတယ္ ဆိုတာ အေမွာင္ ေလွကားထဲမွ သူက တံခါး ေအာက္ၾကားထဲက အလင္းေရာင္ကို ၾကည့္ကာ သိသြားျခင္းလား ဆိုျပီး သူမ စိုးထိတ္သြားမိသည္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ အတိုင္းထက္ အလြန္ ခ်ံဳ႕လိုက္ကာ ေသးေကြးထားမိသည္။
အရာရာဟာ ခဏ တိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္။ အျပင္မွ သူက တံခါးနားမွာ သူမ ရွိေနတာကို သိ၍ ျပံဳးျပီး ၾကည့္ေနေလမလား။
“ ေဒါက္ . . . . ေဒါက္ . . . ေဒါက္. . . . ”
ဒုတိယအၾကိမ္ တိုးလ်ေသာ တံခါးေခါက္သံ အျပီးမွာ သူမ ဆတ္ခနဲ မတ္တပ္ ရပ္လိုက္မိ၏။ အျပင္မွာ အားေကာင္းေသာ သံေခ်ာင္းေတြျဖင္႔ စီမံထားေသာ သံပန္း ၊ သံတခါး တစ္ခုကို လံုျခံဳေရး အာမခံေသာ႔ျဖင္႔ ေန႔စဥ္ ေဖေဖ ပိတ္ေနၾက ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ အခုလို အတြင္းမွ ကၽြန္းတံခါးကို ဖြင္႔လိုက္ယံုျဖင္႔ သူ အခန္းထဲကို ဝင္မလာႏိုင္ပါ။ သူမ ဖြင္႔လိုက္ရင္ ေကာင္းမလား။ သူ႕ကို သူမ ျမင္ေတြ႕ဖူးခ်င္ပါသည္။
ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနေသာ သူမ တံခါးကို ပိရိေအာင္ ပိတ္ထားေသာ မင္းတံုးကို ဖြင္႔ဖို႔ စဥ္းစားေနစဥ္မွာ . . . .
“ ေဒါက္ . . . ေဒါက္ . . . ေဒါက္ . . ”
တိုးညွင္းလွေသာ သူ႔ဆီမွာ တံခါးေခါက္သံကို တတိယအၾကိမ္ ၾကားလိုက္ရ၏။ ဆတ္ခနဲ လန္႔သြားေသာ သူမကုိယ္ သူမ ရဲစိတ္တင္ကာ အနည္းငယ္ ျငိမ္လိုက္ျပီး ကၽြန္းတံခါးမွ မင္းတံုးကို ဖြင္႔ဖို႔ လက္အရြယ္လိုက္မွာ . . .
“ ဘာလုပ္ေနတာလဲ သမီး ”
သူမရဲ႕ အေနာက္မွ ေဖေဖ႔ အသံ ထြက္ေပၚလာ၏။
“ ဟို . . ဟို . . . တံခါးေခါက္သံ ၾကားလို႔ ေဖေဖ ၊ အဲဒါ . . . ”
ေဖေဖက သူမကို နားမလည္သလို ၾကည့္ျပီး . . .
“ တံ . . ခါး . . ေခါက္ . . သံ ”
ဟု သံေယာင္လိုက္ကာ အံ့ၾသသလို ေမး၏။ သူမက ေခါင္းျငိမ့္ျပရင္း . .
“ ဟုတ္တယ္ ေဖေဖ ၊ ခုနက သမီး စာက်က္ေနရင္း တံခါးေခါက္သံ ၾကားလို႔ ထျပီး ဖြင္႔ၾကည့္မလို႔ပါ ”
ေဖေဖက သူမကို ေသခ်ာ ၾကည့္ျပီး . . .
“ မဟုတ္ေသးပါဘူး သမီးရယ္ ၊ ဘာတံခါး ေခါက္သံမွ ေဖေဖ မၾကားပါလား။ တကယ္လို႔ တံခါးေခါက္သံ ဆိုရင္လည္း သမီးရယ္ ၊ ေဖေဖတို႔ကို အရင္ႏိႈးပါ လို႔ ေျပာထားတယ္ မဟုတ္လား။ သမီးစိတ္နဲ႔ သမီး သြားဖြင္႔ရင္ အႏၱရာယ္ ရွိတယ္ လို႔ ေဖေဖ ေျပာထားတယ္ေလ ”
“ ဟုတ္ပါတယ္ ေဖေဖ ၊ သမီးကလည္း အခုမွ ၾကားၾကားခ်င္း ထလာတာပါ။ တံခါးနား ေရာက္ေတာ႔ ထပ္ျပီး ေခါက္သံ မၾကားရေတာ႔လို႔ပါ ၊ ေနာက္ထပ္ ထပ္ေခါက္ရင္ ေဖေဖတို႔ကို လာႏိႈးမွာပါ ”
“ ဒီအခ်ိန္ၾကီးမွ ဘယ္သူက လာေခါက္ပါ႔မလဲ သမီးရယ္ ၊ ေဖေဖလည္း မၾကားလိုက္ပါဘူး ”
“ သမီးကေတာ႔ တကယ္ ၾကားလိုက္တယ္ ေဖေဖ ”
ေဖေဖက ေခါင္းကို ခါရမ္းရင္း ကၽြန္းတံခါး မင္းတံုးကို လက္လွမ္းျပီး ဖြင္႔လိုက္ေလသည္။ သူမကလည္း သူမ ထင္ထားသလို အျပင္မွာ သူ ရွိေနမယ္ အထင္နဲ႔ ေလွကားကို ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ သူမတို႔ အခန္းဝမွာ ဘယ္သူမွ မရွိ။ ေဖေဖက အျပင္ကို တစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္ျပီး ေလွကား အေပၚဘက္ ၊ ေအာက္ဘက္သို႔ ေခါင္းငဲ႔ေစာင္းကာ ၾကည့္လိုက္၏။
“ လာၾကည့္ သမီး ၊ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ”
သူမ အနီးနား တိုးကပ္သြားျပီး သံပန္း ၊ သံတံခါးၾကားမွ အျပင္ ေလွကားေနရာကို ၾကည့္လိုက္၏။ တိုက္ ေျခာက္ထပ္လံုးအတြက္ ထြန္းထားေသာ မီးေခ်ာင္းက ႏွစ္ထပ္မွ တစ္ေခ်ာင္းႏႈန္းျဖင္႔ ၂ ေပ မီးေခ်ာင္း သံုးေခ်ာင္းသာ ရွိသည္။ အားေကာင္းစြာ လင္းျပမႈ မရွိ။ သို႔ေသာ္ လူတစ္ေယာက္ ရွိေနသည္ ၊ မရွိေနဘူး ဆိုတာကိုေတာ႔ ထိုအလင္းေရာင္ျဖင့္ ျမင္ႏိုင္စြမ္း ရွိသည္။ ယခုေတာ႔ မွိန္ျပျပ အလင္းေရာင္ ေအာက္မွာ ေလွကား အေပၚမွ ေအာက္သို႔ တေလွ်ာက္လံုး ဘယ္သူမွ ရွိမေန။
“ ေတြ႕လား ၊ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ”
သူမ မယံုႏိုင္သလို ေလွကား အေပၚမွ ေအာက္သို႔ ထပ္ကာ ျပဴးျပဲၾကည့္မိသည္။ တကယ္ကို ဘယ္သူမွ ရွိမေနခဲ႔ပါ။ ေလွကား တေလွ်ာက္လံုး လူသူ ကင္းမဲ႔ကာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လ်က္။
“ သမီး တကယ္ကို ခုနက အသံၾကားလိုက္တယ္ ေဖေဖ ”
“ ညက ေအးခ်မ္း တိတ္ဆိတ္ေနေတာ႔ သမီး စိတ္ထင္တာ ေနမယ္ သမီး ၊ ေနာက္တစ္ခုက တစ္ခါတေလ အိမ္ေျမွာင္ရဲ႕ အျမီးရိုက္သံက ညဘက္ ဆိုေတာ႔ တံခါးေခါက္သံလို ျဖစ္ေနတတ္တယ္ သမီး ”
“ အင္း . . ဒါေပမဲ႔ . . . . ”
“ ကဲ. . . ဒါေပမဲ႔ေတြ ထားလိုက္ေတာ႔။ အခုေတာ႔ ညလည္း နက္ျပီ။ လာ . . . အိပ္ေတာ႔ သမီး ”
သူမကို ေဖေဖက ပုခံုးေလးမွ ေပြ႕ကာ သူမ အိပ္ခန္းဆီသို႔ ေခၚလာခဲ႔၏။ “ မဟုတ္ဘူး ေဖေဖ ၊ တံခါးေခါက္သံ မၾကားခင္မွာ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြ ၾကားရေသးတယ္။ ေနာက္ျပီး ေဆးလိပ္ဘူးကို ရိုက္သံ ၊ ျပီးေတာ႔ မီးျခစ္ျပီး မီးညွိသံ . . ဒါေတြလည္း ၾကားရတယ္ ေဖေဖ ” လို႔ သူမ ေျပာခ်င္ေပမဲ႔ ေဖေဖ နားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္ သူမ ရွင္းျပႏိုင္လိမ္႔မည္ မဟုတ္။
“ ကဲ . . . အိပ္ေတာ႔ေနာ္ ”
သူမကို ေစာင္ပါးပါးေလး လႊမ္းေပးရင္း ေဖေဖက ႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္သြားေတာ႔၏။ သူမရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ မတင္မက် ျဖစ္ေနမႈက ေနရာယူေနေတာ႔သည္။ သူမ ေသခ်ာ ၾကားလိုက္ရေသာ ေျခသံ ၊ ေဆးလိပ္ေသာက္သံ ၊ ျပီးေတာ႔ တံခါးေခါက္သံ ၊ ေနာက္ ေဖေဖ နဲ႔ အတူ တံခါးဖြင့္ၾကည့္ေတာ႔ သုူ႕ရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ကို မေတြ႕ရေတာ႔။
သူ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ။ တံု႕ဆိုင္းသြားေသာ သူမရဲ႕ အခ်ိန္နဲ႔ ေဖေဖနဲ႔ စကားေျပာသံ ၾကားလို႔ပဲ သူ အျမန္ သူ႕ရဲ႕ အေပၚထပ္ကို တတ္သြားတာလား။ ေအာက္ဘက္ကို ျပန္ေျပးဆင္း သြားတာလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ႔ သူက အေတာ္ကို သူရဲေဘာေၾကာင္သူ တစ္ေယာက္လို႔ သူမ ဖာသာ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္၏။ သူ႔ကို သူမ ေဒါသ ထြက္သလိုလို ၊ ရယ္ပဲ ရယ္ခ်င္မိသလိုလိုနဲ႔ မျမင္ဖူးေသာ သူ႕အေၾကာင္း စဥ္းစားရင္း သူမ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ႔သည္။
“ သမီး ျပန္လာျပီ ေမေမ ”
က်ဴရွင္က ျပန္လာလို႔ အိမ္ထဲ ဝင္ဝင္ခ်င္း သူမ ထံုးစံအတိုင္း ေအာ္ေျပာရင္း အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ကာ ဝင္လိုက္ေတာ႔ အိမ္ထဲမွာ ဧည့္သည္ အျဖစ္ အေပၚထပ္မွ အန္တီကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ ထံုးစံအတိုင္း ေအာ္လိုက္မိျခင္းကို ခ်က္ခ်င္း အရွိန္ထိန္းကာ တံခါးကို အသာေလး ပိတ္ျပီး အခန္းထဲကို ယို႔ယို႔ကေလး ဝင္လာခဲ႔သည္။
“ ေဟာ . . . သမီးေလးေတာင္မွ က်ဴရွင္က ျပန္လာျပီကိုး ”
ေမေမ ေျပာလိုက္ျခင္း မဟုတ္ပါ။ သူမတို႔ အခန္း အေပၚထပ္မွ အန္တီက အိမ္ကို လာလည္ရင္း ေမေမနဲ႔ စကားေျပာေနရာမွ လွမ္းေျပာျခင္း ျဖစ္သည္။
“ ဟုတ္ကဲ႔ အန္တီ ”
သူမ ျပန္ေျဖရင္း ေမေမ့ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေခါင္းတိုးကာ ေမေမ့ကို ဖက္ထားလိုက္သည္။ ေမေမကလည္း သူမကို ျပန္ဖက္ထားရင္း အေပၚထပ္မွ အန္တီ့ကို ဆက္၍ စကားေျပာ၏။
“ ကၽြန္မတို႔ကလည္း အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ သိပ္ မထြက္ေတာ႔ ဘာမွ မသိလိုက္ဘူး အစ္မရယ္။ ဘယ္လို ျဖစ္သြားတာလဲ ေကာင္ေလးက . . . . ”
“ သူ႕ အလုပ္က အျပန္မွာ သူနဲ႔ အတူတူ ျပန္တဲ႔ မိန္းကေလးေတြကို အမူးသမားေတြက ဆြဲလား ၊ ရမ္းလား လုပ္လို႔ သူက ဝင္ျပီး ေတာင္းပန္ ျဖန္ေျဖတယ္ေလ။ ဒါကို ဟိုဘက္က မူးရူးေနေတာ႔ ေျပာလို႔ မရဘူး။ ဒီမွာ သူတို႔ထဲက ပါလာတဲ႔ တျခား ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ထုိးၾက ၊ ၾကိတ္ၾက ျဖစ္တယ္။ ဒါကို သူက အလယ္ကေန ဝင္ဆြဲေနရင္း အမူးသမားေတြ ဘက္က ဓါးနဲ႔ ထိုးလိုက္တာမွာ သူက ဝင္ဆြဲေနေတာ႔ သူ႕ကို ထိုးမိသြားတာ . . . ”
“ ေၾသာ္. . . ျဖစ္ရေလ အစ္မရယ္ ”
“ ဟုတ္တယ္ ၊ ဒီေကာင္ေလးက ေတာ္ေတာ္ကို ေအးရွာတာ။ ဘာဆို ဘာျပႆနာမွ မရွိသလို ၊ လူခ်စ္ လူခင္လည္း အရမ္းေပါတယ္။ ဓါးနဲ႔ အထိုးခံရေတာ႔ အမူးသမားေတြလည္း ထြက္ေျပး ၊ သူ႕ကိုလည္း ေဆးရံုကို ကားနဲ႔ ပို႔ဖို႔ ခ်က္ခ်င္း လုပ္ေပမဲ႔ ေဆးရံုထိေတာင္မွ မခံလိုက္ပါဘူး။ လမ္းမွတင္ ဆံုးသြားတယ္ ”
“ ေၾသာ္. . . သနားစရာပါပဲ အစ္မရယ္ ”
“ ဟုတ္တယ္ . . . ”
ေမေမ နဲ႔ အေပၚထပ္က အန္တီ ေျပာေနတာကို သူမ ၾကားျဖတ္ကာ နားေထာင္ရသူမို႔ ဘာမွ နားမလည္ပါ။ သို႔ေသာ္ အေရးတၾကီး ဟန္ျဖင္႔ စိတ္ဝင္စားစြာ နားေထာင္ေနေသာ ေမေမ့ မ်က္ႏွာ အမူအရာေၾကာင့္ သူမလည္း ျငိမ္ကာ နားေထာင္ေနမိသည္။
“ ဒါနဲ႔ သူ႕ အသုဘ ကိစၥေတြကို သူ႔မိဘအိမ္မွာပဲ လုပ္တာေပါ႔။ ”
“ ဟုတ္တယ္ ေကာင္ေလးက ရည္ရည္မြန္မြန္ေလးပါ။ သူက ေအးေအးေဆးေဆး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တယ္ ဆိုျပီး ဒီမွာ တိုက္ခန္း လာဝယ္ေနတာေလ ”
“ ဘယ္သူလဲ ဟင္ အန္တီ ”
သူမ စိတ္ဝင္စားစြာျဖင္႔ ေမးလိုက္၏။ ေမေမ့ကို ဦးတည္ကာ ေျပာေနေသာ အေပၚထပ္မွ အန္တီက သူမကို လွည့္ၾကည့္ရင္း . . .
“ အေပၚဆံုးထပ္ ၆ ထပ္ေျမာက္မွာ ေနတဲ႔ ေကာင္ေလးပါကြယ္။ သမီးထက္ေတာ႔ ၾကီးတာေပါ႔။ ညဘက္ တစ္နာရီခြဲေလာက္မွာ ျပန္လာတတ္တယ္ေလ။ သူက စားေသာက္ဆိုင္မွာ သီခ်င္းဆိုတာ ”
“ ရွင္. . . ”
သူမ မ်က္ဝန္းေတြ ျပာေဝကာ ေခါင္းတစ္ခုလံုး မူးေနာက္ သြားသလို ခံစားလိုက္ရ၏။ သူမ နားမလည္ဘူး မသိဘူး အထင္နဲ႔ အေပၚထပ္မွ အန္တီက ဆက္ရွင္းျပသည္။
“ ဟုတ္တယ္ သမီးေလးရဲ႕ ၊ သမီးေလးကေတာ႔ သတိထားမိမွာ မဟုတ္ဘူး။ အင္း . . . တိုက္ခန္းေတြရဲ႕ ထံုးစံကလည္း ဒီလိုပါပဲေလ ၊ ကိုယ့္အခန္းထဲမွာ ကိုယ္ေနေတာ႔ တစ္ခန္းနဲ႔ တစ္ခန္း ဆက္သြယ္မႈ ဆိုတာ အရမ္းနည္းတယ္။ ညဘက္ဆိုရင္ သူတို႔ စားေသာက္ဆိုင္ သိမ္းအျပီး ျပန္လာတာ ဆိုေတာ႔ တစ္နာရီခြဲေလာက္မွ ဒီကို ေရာက္လာတတ္တယ္ေလ ”
“ - - - - - - ”
“ လြန္ခဲ႔တဲ႔ အပတ္က သူတို႔ စားေသာက္ဆိုင္မွာ သူမ်ားေတြ ရန္ျဖစ္တာကို ဝင္ဆြဲရင္း အမူးသမားေတြရဲ႕ ဓါးနဲ႔ ထိုးမိျပီး ဆံုးသြားတာကြယ္႔။ ”
ရင္ထဲမွာ လိႈက္ေမာလာျပီး ေမေမ့ကို ေမးလိုက္မိ၏။
“ ဒါ . . . . ဒါဆို . . ေမေမ ၊ အဲဒီ အစ္ကို ဆံုးတဲ႔ ေန႔ဆိုတာ သမီး ေနမေကာင္ ျဖစ္ေနတဲ႔ ေန႔လား ေမေမ ”
“ ေအးေပါ႔ သမီးရယ္ ၊ သမီး ေနမေကာင္း ျဖစ္ျပီး အိပ္ယာထဲ လဲျပီး မထႏိုင္တဲ႔ ေန႔မွာ အဲဒီေကာင္ေလး ဆံုးသြားတာေပါ႔။ သမီး အဖ်ားေပ်ာက္ကာစ ေန႔မွာ သူ႔အသုဘကို ခ်တာ . . . ”
“ ဒါဆို မေန႔က အဲဒီ အစ္ကိုၾကီး ရက္လည္ေပါ႔ေနာ္ ၊ သမီးတို႔လည္း မသိလိုက္ပါလား ”
ထူးထူးျခားျခား ဘာမွ ေျပာင္းလဲမႈ မရွိတဲ႔ သူမတို႔ တိုက္ခန္းတြဲကို ရည္ညႊန္းကာ သူမ ေမးလိုက္၏။
“ ဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္ သမီးေလးရဲ႕။ သူ႔ရဲ႕ အသုဘေရာ ၊ ရက္လည္ကိုေရာ သူ႕တို႔ မိဘ အိမ္မွာ လုပ္ၾကတာကိုး။ ဒီတိုက္ခန္းကို အခန္းတံခါး လာပိတ္သြားတာက လြဲလို႔ ဘာမွ မလုပ္ၾကေတာ႔ ဒီတိုက္ခန္းက တခ်ိဳ႕လူေတြ မသိၾကဘူးေလ။ အခုေတာင္မွ အန္တီနဲ႔ သမီးေလး ေမေမ စကားစပ္မိလို႔ ေျပာျဖစ္ၾကတာ . . . . . . . . . . . ”
ျပီးေတာ႔ . . . . ျပီးေတာ႔ ဆက္ေျပာေနေသာ ေမေမ နဲ႔ အေပၚထပ္ အခန္းမွ အန္တီတို႔ အသံေတြကို သူမ မၾကားေတာ႔ပါ။ မေန႔က သူ႔ရဲ႕ ရက္လည္ေန႔ ျဖစ္သည္ တဲ႔။
သူ ဒီတိုက္ခန္းေလးကို သူ ေသဆံုးသြားတာေတာင္ ေန႔တိုင္း လာေနခဲ႔တယ္ ဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ ေျခသံေလးေတြကို သူမ ေနမေကာင္းတာေတာင္မွ အိပ္ယာထဲကေန ၾကားေနရတာ မဟုတ္လား။ ဒီအခန္းေလးထဲက သူမကေတာ႔ ေန႔တိုင္း ည တစ္နာရီခြဲ ဝန္းက်င္မွာ ေလွကားထစ္ေလးေတြေပၚ သူ႔ရဲ႕ မေႏွးလြန္း ၊ မျမန္လြန္းေသာ ေျခလွမ္း တစ္စံု ႏွင္႔ လွမ္းတတ္သြားသံကို ပီပီသသကို ၾကားေနခဲ႔ရပါသည္။
မေန႕ကလည္း သူတတ္လာေသာ ေျခသံတစ္စံုကို သူမ အခန္းတံခါးကို နားျဖင္႔ ကပ္ကာ ေသခ်ာစြာ နားေထာင္ခဲ႔ရ၏။ သူ႕ရဲ႕ လုပ္ေနက် အတိုင္း စီးကရက္ဘူးကို တဖတ္ဖတ္ ရိုက္ကာ ၊ ခၽြင္ခနဲ အသံ မီးျခစ္ျဖင့္ မီးညွိကာ ေဆးလိပ္ေသာက္သံကိုလည္း သူမ တကယ္ကို နားျဖင္႔ ၾကားခဲ႔ရျခင္း ျဖစ္၏။ ျပီးေတာ႔. . . . ျပီးေတာ႔ . . .
သူမ ကပ္နားေထာင္ေနေသာ ကၽြန္းတံခါးကို သူ႕လက္ျဖင္႔ ေခါက္ကာ အခ်က္ေပး သြားေသး၏။ ထိုသို႔ တံခါးကို ေခါက္တာ သူမကို သူက ႏႈတ္ဆက္သြားတာလား ၊ သူမက သူ႕ကို ေန႕တိုင္း ေစာင့္ျပီး သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလးကို နားေထာင္ေနတယ္ ဆိုတာကို သူ သိတယ္ လို႔ ဆိုခ်င္တာလား သူမ တကယ္ကို နားမလည္ႏိုင္စြာ မသိႏိုင္ခဲ႔ေတာ႔ပါ။
သူမ သိတာ တစ္ခုသာ ရွိေတာ႔၏။ သူမသည္ ညဘက္ ဆိုရင္ တိုက္ခန္းတြဲမ်ားရဲ႕ ဘံုျဖစ္ေသာ ေလွကားထစ္မ်ားမွာ သူ႕ရဲ႕ ေျခသံေလး တစ္စံုကို အဲဒီေန႔ ေနာက္ပိုင္းကတည္းက လံုးဝ မၾကားရေတာ႔တာပါပဲ။ ထိုေန႔က သူမရဲ႕ တံခါးကို ေခါက္ခဲ႔ျခင္းသည္ သူ႕ရဲ႕ ရက္လည္ေန႔ ျဖစ္လို႔ သူမကိုလည္း သူက ႏႈတ္ဆက္သြားတာ ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။
တစ္ခါကေတာ႔ သူမတို႔ တိုက္ခန္းတြဲ ေလွကားမွာ ညဘက္ တစ္နာရီခြဲ ဝန္းက်င္ ဆိုရင္ ေလွကားေပၚကို မေႏွး မျမန္ေသာ ႏႈန္းျဖင္႔ လွမ္းတတ္လာေသာ ေျခသံေလး တစ္စံု ရွိခဲ႔ဖူးပါသည္။ ထိုေျခသံေလး တစ္စံုသည္ . . .
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
“ ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ရွပ္ . . . ”
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
.
16 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ဦးေဇာ္
ညီမေလး တစ္ခါမွ အဲလို တိုက္ခန္း
ပတ္ဝန္းက်င္ရွိတဲ့ ေနရာမ်ိဳးမွာမေနဖူးဘူး။
ၿပီးေတာ့ အထူးအဆန္းပဲ။
စာသားမွာ အေရာင္ေတြမပါေတာ့တာ
ပို႔စ္အေပၚကို အာရံုစူးစိုက္လြယ္ေစတယ္။
မမန္႔တာ ၾကာလုိ႔ပါ။
ဂြတ္ႏိုက္
ညီမေလး
ဒီဒီး
သရဲ ေၿခာက္ခံရမွာေလာက္
ေၾကာက္တာ မရိွဘူး ..
တကယ္ေၿပာတာပါဗ်ာ ..
သရဲဆို ဘယ္လို ေၾကာက္မွန္းကို မသိတာ ..
အိပ္လို႕မရလို႕
ပို႕စ္ေတြ လိုက္ဖတ္ရင္း
ကုိေဇာ့္ ပိဳ႕စ္ တတ္လာလို႕ ဖတ္လုိက္တာ
ညၾကီး သန္းေခါင္
ေၾကာက္စိတ္ေတြလည္း ၀င္လာတယ္ .. း(
ကိုယ့္အခန္းတံခါးကိုေတာင္
နားစြင့္ေနမိတယ္ . .>>>
ကိုေဇာ္ရွင့္... ၀တၳဳေလး လာဖတ္ပါတယ္။ စိတ္၀င္စားဖို႕ ေကာင္းတယ္။ ေျခသံတစ္စုံကို နားေထာင္ေနတတ္တ့ဲ မိန္းကေလး သရဲေျခာက္ခံလုိက္ရျပီေပါ့ း)။ ရို႕စ္က သရဲ ရုပ္ရွင္ေတြ၊ စာေပေတြ ႏွစ္သက္သူ ဆိုေတာ့ ႀကိဳက္မိတယ္။
ဖတ္လုိ႕ေကာင္းလုိက္တာ၊
အဲဒါေၾကာင့္ေျပာၾကတာ ေျခသံၾကားတုိင္းထမၾကည့္နဲ႔ဆုိတာ။
ခင္မင္လွ်က္။
ေအာ္.. အရြယ္ေရာက္ကာစ ကေလးမေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေရာင္မပါတဲ့ စိတ္ခံစားမႈ ႏုႏုေလးေနာ္ .. နင္က ေယာက်ၤားေလးျဖစ္ျပီး ေရးလည္းေရးတက္ပါရဲ႕.. ေနာက္ျပီး သူ႕ေျခသံကို နားေထာင္ေနမွန္းသိလို႕ လာႏႈတ္ဆက္တယ္ဆိုတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ေနာ္... အီး.. ငါသာဆိုရင္ ေနာက္ရက္ေတြ စာထိုက္က်က္ရဲမွာ မဟုတ္ေတာ့၀ူး...
ဘုရားဘုရား..... ေျခသံၾကားလို ့ကေတာ့ ေစာင္ေအာက္မွာ ပုဇြန္ထုပ္လို ေကြးၿပီးသားပဲ... ထၾကည့္ဖုိ ့ေတာ့ အိမ္မက္ထဲေတာင္ မမက္ဘူး.... အဟီး....
ေျခသံ ကို တခါးနား မွာ ကပ္နားေထာင္ ေနတုန္း "ျဖဳန္း" ဆုိ လက္မည္း ႀကီးတဖက္ထြက္လာ.. :)
အင္း...
အဲ ့ဒီက တရွပ္ရွပ္နဲ ့ဆိုေတာ ့ ဖတ္ရင္းနဲ ့
ရင္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္နဲ ့ပါဗ်ာ..။
ကိုရွပ္.. အဲ .. ကိုကိုေဇာ္ ဖတ္လို ့ေကာင္းပါတယ္။
အဖြဲ ့အႏြဲ ့ ေလး မိပါတယ္။
ဒါမ်ဳိးေတြ ဖတ္ရတာ အရသာရွိတယ္ဗ်ာ၊ ရွိေသး
ရင္ ေရးပါအုံး၊ အားေပးလ်က္ ....
ငယ္ရြယ္တဲ႕မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕စိ္တ္ကူယဥ္ရူးသြပ္မွဴ. မေမ်ွာ္လင္႕တဲ႕ဇတ္သိမ္းေႀကာင္႕
ခံစားရပါတယ္။
မိုက္တယ္ ကိုေဇာ္ ဟဟ ၀တၳဳေျပာတာေနာ္
ကိုေဇာ္ မိုက္တာမဟုတ္ဘူး :) အေရးအသား
မိုက္တယ္ ရင္ထဲမွာ တစံုတခုက်န္မွ
ဖတ္ရက်ိဳးနပ္တယ္လို႔ ထင္တယ္။
တကယ္ပဲရင္ထဲမွာ က်န္ခဲ့တယ္
ေျခသံေတြ ေျခသံေတြ အမေလးေနာ္
ေဘးအိမ္မွာလည္း မနက္ျဖန္ အသုဘခ်မွာ :(
ရက္စက္လိုက္တာ :(
စိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းတယ္
ဖတ္ၿပီးတိုင္း ဖတ္ၿပီးတိုင္း ပိုစိတ္၀င္စားလာတယ္
ဇာတ္သိမ္းခန္းၾကေတာ႕ ေသသြားတယ္ဆိုေတာ႕
အင္း..
ကုိေဇာ္ေရ....ဖတ္သြားတယ္။
may
စာေရးသူ ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ကုိပဲ ေတြ႔ေအာင္ရွာသြားတယ္..။
ေျခသံေတြ ေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္လုိက္ရင္းေပါ့ဗ်ာ
ဒီလို ဝတၳဳတို မ်ိဳးေတြ ေရးပါ ကိုေဇာ္ေရ..
ျကိဳက္တယ္။
ဖတ္ရတာ ေကာင္းလိုက္တာ..။
Post a Comment