“ ဝူး. . . . . ”
“ $&**#&@*@*_$&_@) ”
ဆဲသံ တစ္စံုတစ္ရာတို႔ လြင္႔ထြက္လာသည္။ တကယ္ဆို ဒီေနရာက ကူးမ်ဥ္းၾကား ေနရာ မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က စည္းကမ္းမဲ႔စြာ လမ္းျဖတ္ကူး ေနၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဒီေနရာက အေဝးေျပး လမ္းမေပၚမွာ က်ေနတဲ႔ ေနေရာင္ေတြကို အံတုျပီး ဟိုးတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္မွာ ရွိေနတဲ႔ လူကူး တံတားေပၚကို ေလွ်ာက္သြားဖို႔ ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ ခဲယဥ္းမိသည္။
မႏၱေလး တစ္ျပ ဆိုတာက ဘယ္ေလာက္ ေဝးလည္း ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ဒီေနရာကေနေတာ႔ ထိုတံတားကို ေရာက္ဖို႔ ျပတတေလးသာ။ ျမင္ေနရတဲ႔ လူကူးတံတားေပၚက လူျဖတ္ကူးဖို႔ ထမင္းစားခ်ိန္ ဆိုတဲ႔ အကန္႔အသတ္ အခ်ိန္နဲ႔ ပူျပင္းစပ္ေလာင္လွတဲ႔ ေနေရာင္က ေထြးေပြ႕ေလာင္ျမွိဳက္၏။
မႏၱေလး တစ္ျပ ဆိုတာက ဘယ္ေလာက္ ေဝးလည္း ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ဒီေနရာကေနေတာ႔ ထိုတံတားကို ေရာက္ဖို႔ ျပတတေလးသာ။ ျမင္ေနရတဲ႔ လူကူးတံတားေပၚက လူျဖတ္ကူးဖို႔ ထမင္းစားခ်ိန္ ဆိုတဲ႔ အကန္႔အသတ္ အခ်ိန္နဲ႔ ပူျပင္းစပ္ေလာင္လွတဲ႔ ေနေရာင္က ေထြးေပြ႕ေလာင္ျမွိဳက္၏။
ဟင္႔အင္း . . ဒီလိုပဲ ေခါင္းခါျပီး ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းမိ၏။ ကၽြန္ေတာ္ စည္းကမ္း မရွိလို႔ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံၾကီးသား မပီသခ်င္လို႕ မဟုတ္ဘူး။ ဒီဘက္ ကားလမ္းကေန ဟိုဘက္ ကားလမ္းကို ကူးလိုက္ရင္ ေရာက္ေတာ႔မဲ႔ အလုပ္နဲ႔ အိမ္ကို ျမင္ေနရျပီေလ။ ဒါလို ခရီးကို ေဝးေအာင္လို႔ ကိႏၷရီ ေခ်ာင္းျခားသလို ကာထားတဲ႔ ဒီကားလမ္းမ အလယ္က ကြန္ကရစ္တံုး ေပၚမွာ ျဖတ္မကူးေအာင္ သံပန္းေတြကလည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ ကာထား၏။ ဟိုးအရင္ကေတာ႔ မျဖစ္မေန လူကူးတံတားဆီကို ေရာက္ေအာင္သြားျပီးမွ ဟိုဘက္က လမ္းကို ျဖတ္ကူးရေလ၏။
အခုေတာ႔ ေက်ာင္းက ျပန္လာတဲ႔ လူငယ္ေတြက တံတားဆီကို ေရာက္ေအာင္ မသြားၾကေတာ႔ဘဲ ၊ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ ကာရံထားတဲ႔ သံပန္းေတြကေန တြယ္တတ္ျပီး ခုန္ေက်ာ္သြားၾက၏။ ခုန္ပါ ၊ ေက်ာ္ပါ ၊ ႏွဲ႔ပါ မ်ားေတာ႔ သံပန္းေတြက က်ိဳးပ်က္ျပီး ဒီေနရာက ျပင္လိုက္ ၊ ခဏေနရင္ က်ိဳးလိုက္နဲ႔ ၊ ေနာက္ဆံုး မျပင္ျဖစ္ေတာ႔တဲ႔ ဒီေနရာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ တံတားေပၚကို တကူးတက သြားျပီး လမ္းျဖတ္ ကူးမေနခ်င္တဲ႔ လူေတြရဲ႕ ကူးေနရာေလး ျဖစ္လာခဲ႔ေလေတာ႔သည္။ ငပ်င္းေတြရဲ႕ လမ္းျဖတ္ကူးရာ ေနရာေလး ဟု ဆိုၾကပါစို႔။
“ ေဝါ. . . . ”
“ )(&)%#%+_Q#%_^+#*^ ”
ကူးမလို ကူးမလို ရြယ္ေနၾကတဲ႔ လူေတြ အားလံုး လြတ္ေလာက္တယ္ ဆိုျပီး ကူးမယ္ အလုပ္မွာ ျဖတ္တတ္လာတဲ႔ ကားေၾကာင္႔ တရုတ္ဆဲသံ ၊ မေလးဆဲသံ ၊ ကုလည္ဆဲသံ ၊ ျမန္မာေရရြတ္သံ ၊ ေအာ္ဟစ္ ေျပာဆိုတဲ႔ အသံမ်ား ထပ္ထြက္လာခဲ႔၏။
တစ္ခါတစ္ေလ က်ေတာ႔လည္း ရံုးဆင္းခ်ိန္ေတြမွာ ဆိုရင္ေတာ႔ စိတ္ခ်လက္ခ်သာ တံတားဆီကို ေရာက္ေအာင္သြားျပီး ကူးတာက ဒီေနရာေလးကေန ျဖတ္ကူးဖို႔ ေစာင္႔ေနတဲ႔ လူေတြထက္ ေစာျပီး ဟိုဘက္ကို ေရာက္ေနတတ္သည္။ ရံုးဆင္းခ်ိန္ ဆိုတာ ကားအျပန္ေတြနဲ႔ လမ္းက အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ဒီအခ်ိန္ ငပ်င္း ၊ သူတို႕မွာ ျဖတ္ကူးဖို႔ ျပင္ရင္း ျပင္ရင္းနဲ႔ တံတားေပၚက ေအးေအးေဆးေဆး ကူးလာသူက သူတို႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကို ေရာက္ေနျပီ သူတို႕ကေတာ႔ ျဖတ္ကူးဖို႔ ျပင္တုန္း ျပင္တုန္းပါပဲ။
တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ ဒီေနရာက ျဖတ္ကူးတာ အႏၱရာယ္ အေတာ္ကို မ်ားပါသည္။ ဒီမွာက ကားတစ္စီးဟာ သာမာန္ အားျဖင့္ အနည္းဆံုး ကီလို ၆၀ ေမာင္းရ၏။ ဒီထက္ ေႏွးရင္ ယာဥ္ေၾကာ ပိတ္ဆို႕မႈနဲ႔ သူတို႕ကို ရဲက အေရးယူႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ႔ ကားတစ္စီးနဲ႔ တစ္စီး ေရွ႕ကားနဲ႔ ေနာက္ကားက ၈ ေပေလာက္ အကြာေလးကို အရွိန္နဲ႔ ျဖတ္ေမာင္းသြားၾက၏။
အေဝးေျပးလမ္းမ ဆိုတာကလည္း မီးပြိဳင္႔က မရွိ။ ဒီေတာ႔ လမ္းေပါင္းစံုက အေဝးေျပး လမ္းမေပၚကို တတ္လာတဲ႔ ကားေတြက အဆက္မျပတ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ လမ္းမရဲ႕ တျခား တစ္ေနရာရာက မီးပြိဳင္႔မိသြားလို႔ ကားလမ္းေၾကာေလး နည္းနည္းျပတ္သြားျပီး ကား အဆက္ျပတ္သြားတဲ႔ ေနရာေလးမွာမွ လမ္းျဖတ္ကူးဖို႔ ေစာင္႔ေနသူေတြက ေဇာင္းထဲက လႊတ္လိုက္တဲ႔ ျမင္းရိုင္းေတြလို အရွိန္ျပင္းျပင္း ခပ္သြက္သြက္ ေျပးကူးၾကရေလ၏။
“ ပြမ္းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး . . . . .. ”
မလြတ္မလပ္နဲ႔ ကားေလး နည္းနည္းက်ဲ သြားတာကို လူငယ္ေက်ာင္းသား တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔ ဇြတ္အတင္း ရေအာင္ ျဖတ္ကူးတတ္ေလ၏။ အခုလည္း ေက်ာင္းသားေလး ႏွစ္ေယာက္ ျဖတ္ကူးလို႔ အရွိန္နဲ႔ ေမာင္းလာတဲ႔ ကားတစ္စီးက မလြတ္မလပ္ တိုက္မိႏိုင္ေၾကာင္း ဟြန္းတီး အခ်က္ေပး သြားတာပါ။ ဟူး. . . . တကယ္ကို မလြယ္လွဘူး ဒီေနရာက လမ္းကူးရတာ။ တကယ္ကို အႏၱရာယ္ ရွိသည္။
ကားေတြကုိသာ ၾကည္႔ေနရတာ ကားလမ္းရဲ႕ တစ္ဘက္ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဆန္႔က်င္ရာ အရပ္ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကားလမ္းရဲ႕ တစ္ဖက္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ကားလမ္းကို လူကူးတံတားေပၚမွာ သြားျပီး ျဖတ္မကူးခ်င္ပဲ နီးရာကေန ျဖတ္ကူးဖို႔ ေစာင္႔ေနၾကတဲ႔ လူတစ္သိုက္ကိုလည္း ေတြ႕ရေလ၏။ ကၽြန္ေတာ္႕ေဘးနားမွာလည္း ထမင္းစား အတူတူျပန္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္နဲ႔။ ကားလမ္းျဖတ္ကူးဖို႔ လူတစ္စုက စုစုေဝးေဝး။
အသြားနဲ႔ အျပန္ ကားလမ္းမမွာ လမ္းေၾကာသံုးခု ရွိ၏။ ကားေတြက အရွိန္ျမန္ရတယ္ ဆိုေပမဲ႔ ကားေတြထက္ ဆိုင္ကယ္ေတြကို ပိုျပီး ေၾကာက္စရာ ေကာင္းသည္။ ဆိုင္ကယ္က ကားၾကိဳကားၾကားကေန မထင္မွတ္တဲ႔ ေနရာက ထြက္လာတတ္၏။ ျပီးေတာ႔ သူတို႔က ကိုယ္ထည္ ေသးတယ္ ဆိုျပီး ေျမြလိမ္ေျမြေကာက္ကလည္း ေမာင္းေသး။ လမ္းေၾကာတစ္ခု ရွင္းတယ္ ဆိုျပီး လမ္းေၾကာအလယ္မွာ သြားရပ္ေနလိုက္မဟဲ႔ ဆိုျပီး သြားရပ္ေနရင္ေတာ႔ ကားမတိုက္ပဲ ဆိုင္ကယ္တိုက္ခံရမွာ ေသခ်ာေလသည္။ ဒါေၾကာင္႔ လမ္းေၾကာ သံုးခုလံုး ရွင္းျပီ ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္က်မွုသာ ဟိုဘက္က ေစာင္႔ေနတဲ႔ သူေတြေရာ ဒီဘက္က ေစာင္႔ေနတဲ႔ ကိုယ္ေတြေရာ အရွိန္တင္ အတင္းလု ေျပးၾကရေတာ႔သည္။
တစ္ဘက္က လူသြားလမ္းမကို ေျခခ်မိျပီ ဆိုေတာ႔မွ တင္းထားတဲ႔ စိတ္ေတြကို ေလ်ာ႔ခ်ျပီး “ ဟင္း ” ခနဲ သက္ျပင္းကို ခ်ရေလ၏။ တစ္ဘက္က လူသြားလမ္းမေပၚ ေျခမခ်ရခင္ထိေတာ႔ လူကသာ ေရွ႕ကို လ်င္ျမန္လွတဲ႔ ေျခလွမ္းနဲ႔ သြားေနတာ မ်က္ႏွာ နဲ႔ မ်က္လံုးေတြ ကေတာ႔ ေဘးမွ ကားေတြ လာရာ လမ္းမဆီကို ေမွ်ာ္ၾကည္႔ထားရ၏။ မၾကည္႔လို႔လည္း မရဘူး။ ဒီမွာက ကားေမာင္းတဲ႔ အရွိန္ေတြက ျမင္႔လို႔ ကိုယ္က ေဝးလို႔ လြတ္ပါတယ္ ဆိုျပီး ေျဖးေျဖးေလွ်ာက္မိရင္ “ ပြမ္..............” ဆိုတဲ႔ ကားဟြန္းသံ ၾကားမွ ကားက ကိုယ္႕နား ေရာက္ေနတာမ်ိဳး တုန္လႈပ္ဖို႔ ေကာင္းလွစြာ ၾကံဳရဖူးသည္။
“ ပြမ္. . . . ပြမ္. . . . ပြမ္. . . . ပြမ္. . . . . ”
တခ်ိဳ႕ က်ေတာ႔လည္း ကားက လမ္းကို ျဖတ္ကူးဖို႔ ျပင္ေနတဲ႔ လူေတြဆီကို မေရာက္ေသးဘူး။ ကားလာေနေၾကာင္း သိေအာင္ ၾကိဳျပီး ဟြန္းတီးထား၏။ တခ်ိဳ႕ကက်ေတာ႔ လြတ္လို လြတ္ျငား ၾကားနည္းနည္း လွမ္းတာနဲ႔ ေျပးျပီး ျဖတ္ကူးမိလို႔ ကားက အတင္း ဘရိတ္အုပ္ရတာေတြ ရွိ၏။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔ လြတ္ျပီ ထင္လို႔ ျဖတ္ေျပးေတာ႔မွ ေနာက္ထပ္ လမ္းေၾကာက ကားက ျမန္လာလို႔ တိုက္မိသြားသူေတြလည္း ရွိ၏။ အို . . . ေျပာမကုန္ေအာင္ အစံုပါပဲေလ။
“ ဘုန္း. . . . ”
ဆိုတဲ႔ အသံဟာ အရမ္းကို ထုူးဆန္း၏။ ကားဆိုတာ ကားကားခ်င္း တို္က္မိရင္ “ ဝုန္း ” လို႔ ျမည္ေပမဲ႔ ကားက လူကို ျဖစ္ျဖစ္ ၊ တိရစာၦန္ကို ျဖစ္ျဖစ္ တိုက္မိသြားရင္ေတာ႔ ကားရဲ႕ ေဘာနပ္ေပၚကို လက္ဝါးနဲ႔ ရိုက္လိုက္သလို “ ဘုန္း ” ဆိုျပီးပဲ ျမည္၏။ ထူးေတာ႔ ထူးဆန္းပါ၏။ မယံုရင္ ကားေဘာနပ္ေပၚကို လက္ျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္း ပိန္ခ်ိဳင့္သြားေအာင္ ပုတ္ျပီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ကိုယ္တိုင္ပဲ ကားနဲ႔ အတို္က္ခံ ျပီးေတာ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အသံကို စမ္းသပ္ နားေထာင္ ၾကည္႔ေစခ်င္၏။ ( ကိုယ့္ျပႆနာေတာ႔ ကိုယ္ရွင္းေပါ႔ေလ။ )
ကားတိုက္တာကို ကၽြန္ေတာ္ စျမင္ဖူးတာ ေတာ္ေတာ္ေတာ႔ ထူးဆန္းေန၏။ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ဖူးတဲ႔ ကားတိုက္ခံရသူက လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပဲ ႏြားတစ္ေကာင္ ျဖစ္ေနျခင္းက ပို၍ ထူးဆန္းေနေစ၏။ ႏြားကို ဟိုင္းလတ္ ကားတစ္စီးက ဝင္တိုက္တာပဲ ျဖစ္သည္။ “ ဘုန္း ” ဆိုတဲ႔ အသံေၾကာင္႔ “ ဟာ . . တိုက္ျပီ။ ” ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကားက လူကို တိုက္တာ မဟုတ္ပဲ ႏြားကို တိုက္လိုက္တာသာ ျဖစ္၏။ တိုက္ခံရမိတဲ႔ ႏြားကလည္း ကမူးရွဴးထိုးနဲ႔ ထျပီး လမ္းေအာက္ဖက္ ေျပးဆင္းသြားတာပါပဲ။ ေၾသာ္. . . ကားတိုက္ခံရသူက ဒီလိုပဲ ကမူးရွဴးထိုး ျဖစ္တတ္တာပါလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးၾကည္႔မိဖူးသည္။
ေနာက္ေတာ႔ ကားတိုက္တာေတြ မျမင္ခ်င္လည္း ျမင္ေနရ ဆိုသလို ကၽြန္ေတာ္ သိလာ ပါေတာ႔သည္။ ကားတိုက္ခံရတဲ႔ လူတစ္ေယာက္သည္ သူ႔ကို တတ္သာ မၾကိတ္သြားဘူး ဆိုရင္ ဒဏ္ရာ ျပင္းေနရင္ေတာင္မွ အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားနဲ႔ ကမူးရွဴးထိုး ထိုင္ ၊ ထ ၊ လမ္းေလွ်ာက္ တတ္ၾကေသး၏။ ေနာက္မွ ဒဏ္ရာေၾကာင္႔ လဲက်ျပီး သတိလစ္ သြားတတ္ၾကတာ မ်ားေလသည္။ ဒဏ္ရာ ျပင္းလြန္းလို႔ တံုးခနဲ ေသဆံုးသူေတြက လြဲလို႔ေပါ႔။
“ ကိုေဇာ္ . . ဒီကားျပာေလး ျပီးရင္ ျဖတ္ကူးလို႕ ရေလာက္ျပီ။ ေနာက္ကားက ေတာ္ေတာ္ ေဝးတယ္။ ေျပးရင္ လြတ္ေလာက္တယ္။ ”
ေဘးက ထမင္းစား အတူ ျပန္တဲ႔ ညီေလးက ေျပာေတာ႔မွ ကားလမ္းျဖတ္ကူးဖို႔ ေစာင္႔ေနရင္း အေတြးမ်ား ေနျခင္းကေန ျပန္ျပီး သတိထားမိသြား၏။
“ ေအး . . . ဟုတ္တယ္။ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ျဖတ္ကူးၾကတာေပါ႔။ ”
ေျပာလည္း ေျပာ ၊ ျပင္လည္း ျပင္ ဆိုတာလို ကားလမ္းကို ျဖတ္ေျပးဖို႔ ပုဆုိး မဟုတ္ေပမဲ႔ ေဘာင္းဘီကို မသိမသာ မ လိုက္မိ၏။ တကယ္ေတာ႔ ေဘာင္းဘီက မစရာ မလိုပါ။ သူက အလယ္မွာ လာရႈပ္ေနတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ သို႔ေသာ္ အက်င့္အတိုင္း ေအာက္သို႔ ေလ်ာမက်ေပမဲ႔လည္း မ တင္လိုက္မိသည္။ ျပီးေတာ႔ သူ႕ေနာက္မွာ ကားေၾကာ အေတာ္ျပတ္သြားတဲ႔ ကားျပာေရာင္ေလးကိုပဲ မ်က္စိထဲကို ဆြဲသြင္းထား လိုက္ေတာ႔၏။
“ ရျပီ . . . ဒီကားျပီးရင္ . . ျဖတ္ကူးလို႔ ရျပီ. . ။ ”
“ ရျပီ . . . ဒီကားျပီးရင္ . . ျဖတ္ကူးလို႔ ရျပီ. . ။ ”
“ ရျပီ . . . ဒီကားျပီးရင္ . . ျဖတ္ကူးလို႔ ရျပီ. . ။ ”
“ ရျပီ . . . ဒီကားျပီးရင္ . . ျဖတ္ကူးလို႔ ရျပီ. . ။ ”
“ ရျပီ . . . ဒီကားျပီးရင္ . . ျဖတ္ကူးလို႔ ရျပီ. . ။ ”
ဒီလိုလည္း စိတ္ထဲက ကိုယ္႕ဖာသာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေျပာေနမိ၏။ ဘာရယ္ မဟုတ္ပဲ ေဘးနဲ႔ အေရွ႕ကို ျဖတ္ခနဲ ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ေဘးက လူဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ကလည္း ျဖတ္ကူးဖိုု႕ စိုင္းျပင္းေနသလို အေရွ႕က ဆန္႔က်င္ဘက္ ပလက္ေဖာင္းမွ လူ ၈ ေယာက္ ေလာက္ကလည္း ျဖတ္ကူးဖို႔ တာဆုူ ေနၾကျပီ။ ဒီကားျပာေလး ျပီးရင္ အကုန္လံုး ျဖတ္ကူးဖို႔ ေဆာ္ေလာေနၾကျပီ။ ေအာက္မွာ ခ်ထားတဲ႔ အိတ္ကို ေကာက္ကိုင္သူက ကိုင္ ၊ ကေလး လက္ဆြဲသူက ဆြဲ ၊ ေက်ာပိုးအိတ္ မသူက မ ၊ အသက္ဝေအာင္ ရွဴသူက ရွဴ နဲ႔ ကိုယ္စီ ကိုယ္င အလုပ္ရႈပ္ျပီး လႈပ္လႈပ္ရွားရွား အသက္ဝင္လာၾက၏။
“ လာျပီ. . .”
“ လာျပီ. . .”
“ ျဖတ္ျပီ. . .”
“ ေက်ာ္ျပီ. . .”
“ ကူး. . . ”
ကိုယ္႕ဖာသာ စိတ္ထဲက တိ္ုင္ပင္ ယူျပီး ကားျပာေလး ကၽြန္ေတာ္႔ ေဘးက ျဖတ္သြားေတာ႔ ေနာက္က လိုက္လာမဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ကားကို ၾကည္႔ေနရင္း လမ္းကို ျဖတ္ကူးလိုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေက်ာ္ျဖတ္သြားျပီးတဲ႔ ကားျပာေလးဘက္ကိုေတာ႔ လွည္႔မၾကည္႔မိ။ ေက်ာ္သြားျပီးသား ကားကလည္း ေနာက္ျပန္ ဆုတ္လာရိုး ထံုးစံ မရွိပါ။ ဒါေၾကာင္႔ စိတ္ခ်လက္ခ် . . . ေနာက္ထပ္ လာေနတဲ႔ ကားကိုပဲ ၾကည္႔ျပီး လမ္းျဖတ္ကူးလိုက္၏။
ကၽြန္ေတာ္႔ ေျခေထာက္ တစ္ဘက္က ဟိုဘက္ လမ္းသြားလမ္း ေဘာင္ေပၚကို ေျခခ်ဖိ္ု႔ ႏွစ္လွမ္းေလာက္ အလိုမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ နားထဲကို အသံမ်ိဳးစံု ဝင္လာတာ ၾကားလိုက္ရေလ၏။
“ ဘုန္း . . . ”
“ ဟာ . . . တိုက္မိျပီ။ ”
“ ကၽြီ . . . . . ”
ကၽြန္ေတာ္႕ကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားတဲ႔ ကားျပာေလးရဲ႕ ဘက္က အသံေတြ ၾကားလိုက္ရသလို ၊ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္႔ေနတဲ႔ ဘက္က လာေနတဲ႔ ကားဘက္ အျခမ္းကလည္း အသံေတြ ၾကားလိုက္ရ၏။ ဘာရယ္ မသိေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနပူပူ ေအာက္မွာ အေျပး သြားေနရင္း မ်က္လံုးေတြ ျပာေဝသြားမိ၏။
“ ဟာ. . . တိုက္မိျပီ။ ”
ဆိုေသာ အသံက ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးနားက ညီေလး ဆီက ထြက္လာတဲ႔ အသံ ျဖစ္ျပီး။
ဆိုေသာ အသံက ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးနားက ညီေလး ဆီက ထြက္လာတဲ႔ အသံ ျဖစ္ျပီး။
“ ဘုန္း. . . ”
ဆိုတဲ႔ အသံကေတာ႔ ဝင္တိုက္မိသံ ျဖစ္တယ္။
ဆိုတဲ႔ အသံကေတာ႔ ဝင္တိုက္မိသံ ျဖစ္တယ္။
“ ကၽြီ . . . ”
ဆိုတဲ႔ အသံကေတာ႔ အရွိန္ျပင္းစြာ ေမာင္းလာတဲ႔ ကားတစ္စီးနဲ႔ ဘရိတ္ဆြဲသံ ဆိုတာကို ဘယ္သူ႕မွ ျငင္းလို႔ မရဘူး။ ေၾကာက္တတ္တာ မဟုတ္ေပမဲ႔ ထမင္းစား လာေနရင္း ေသြးသံ ရဲရဲေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မျမင္ခ်င္။ ဒါေၾကာင္႔ ျဖစ္ေနျပီလား ဆိုတဲ႔ အေတြးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လွည္႔မၾကည္႔ေသးဘဲ ေဘးနားက ညီေလးကိုပဲ ေမးလိုက္မိ၏။
ဆိုတဲ႔ အသံကေတာ႔ အရွိန္ျပင္းစြာ ေမာင္းလာတဲ႔ ကားတစ္စီးနဲ႔ ဘရိတ္ဆြဲသံ ဆိုတာကို ဘယ္သူ႕မွ ျငင္းလို႔ မရဘူး။ ေၾကာက္တတ္တာ မဟုတ္ေပမဲ႔ ထမင္းစား လာေနရင္း ေသြးသံ ရဲရဲေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မျမင္ခ်င္။ ဒါေၾကာင္႔ ျဖစ္ေနျပီလား ဆိုတဲ႔ အေတြးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လွည္႔မၾကည္႔ေသးဘဲ ေဘးနားက ညီေလးကိုပဲ ေမးလိုက္မိ၏။
“ ေတာ္ေတာ္မ်ားလားကြ။ ”
“ ႏွစ္ေယာက္ေတာ႔ ပက္လက္လန္ေနတယ္ အစ္ကို။ ”
“ ျဖစ္ရေလကြာ။ ”
လူဆိုတာ မၾကည္႔ရလည္း မေနႏိုင္ေလေတာ႔ ေျပာေျပာဆိုဆိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ လွည္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ လူႏွစ္ေယာက္ ကားလမ္းမေပၚက ဂမူးရွဴးထိုး ကုန္းထေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရေလ၏။ ကမူးရွဴးထိုးေၾကာင္႔ ကားလမ္းေပၚကေန သူတို႕ ကုန္းထေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသသြားမိသည္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ႏႈတ္ဖ်ားက ေနာက္ထပ္ တစ္ၾကိမ္ အသံထြက္ သြားမိသည္။
“ ျဖစ္ရေလကြာ။ ”
ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ျပီး ေရရြတ္မိ၏။ သို႔ေသာ္ . . . ဒီျဖစ္ရေလကြာ နဲ႔ ပထမက ေရရြတ္တဲ႔ “ ျဖစ္ရေလကြာ ” နဲ႔ အဓိပၸါယ္ေရာ ၊ အသံေရာ ၊ ဟန္ပန္ေရာ မတူဘူး ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ပဲ သိလိုက္ပါေတာ႔သည္။
“ ေန႕လည္က ကားလမ္းမွာ လူႏွစ္ေယာက္ကို ကားတိုက္မိလို႔ဆို . . . ပက္လက္ေတာင္မွ လန္က်သြားတယ္ ဆို . . . ဟုတ္လား ကိုေဇာ္။ ”
“ အင္း . . ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ . . မဟုတ္ဘူး။ ”
“ ေၾသာ္ . . . အမ္ . . . ဘယ္လိုၾကီးလဲ မင္းေျဖတာၾကီးက. . ။ ”
“ ေအးေလ။ အမွန္ကိုပဲ ေျဖတာေလ။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ တိုက္မိျပီး ပက္လက္ေတာ႔ လန္ေနၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ သူတို႔ ကမူးရွဴးထိုး နဲ႔ ကုန္းထျပီး ထြက္သြားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ . . . . ”
“ ဒါေပမဲ႔ ဘာျဖစ္တာလဲ။ ”
“ ဒါေပမဲ႔ . . . သူတို႕ကို ကားတိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ”
“ ဟင္ . . ဒါဆို သူတို႔ကို ဘာက တိုက္တာလဲ။ ”
“ ဒီလိုကြ။ ႏွစ္ဘက္စလံုးက ကားလမ္း အရွင္းကိုပဲ ေစာင္႔ၾကည္႔ေနၾကတယ္ေလ။ ေနာက္ေတာ႔ ကားရွင္းေတာ႔ ကူးၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေနာက္က ပါလာတဲ႔ ကားကိုပဲ ၾကည္႔ေနၾကေတာ႔ အေရွ႕က ကိုယ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လာေနတဲ႔ လူေတြကို မၾကည္႔မိပဲ လူလူခ်င္း တိုက္မိျပီး ကားလမ္းမ ေပၚမွာ ပက္လက္လန္ သြားၾကတာပါ။ ”
“ ေၾသာ္ . . . ဒီလိုကိုး။ ”
“ ေအးကြ။ ငါလည္း ပထမကေတာ႔ “ ဘုန္း ” ဆိုတဲ႔ အသံ ၊ ေမာင္စိုင္းက “ ဟာ. . တိုက္မိျပီ။ ” လို႔ ေအာ္တဲ႔ အသံ ၊ ကားဘရိတ္အုပ္တဲ႔ “ ကၽြီ.. . . .” ဆိုတဲ႔ အသံ အရ ကားနဲ႔ တိုက္မိျပီပဲ ထင္တာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ကားဘရိတ္အုပ္တဲ႔ အသံေၾကာင္႔ ဘရိတ္အုပ္တဲ႔ ကားကို ၾကည္႔လို္က္ေတာ႔ အေနာက္က ပါလာတဲ႔ ကားက သူတို႔ လူအခ်င္းခ်င္း တိုက္မိျပီး လမ္းေပၚမွာ လဲေနတာကို ထပ္ျပီး တိုက္မိမွာ စုိးလို႔ ဘရိတ္အုပ္ လိုက္တာပါ။ ”
“ ေၾသာ္. . . ဒီလိုကိုး။ ”
“ ေအး . . မင္းကလည္း “ ေၾသာ္. . ဒီလိုကိုး ” ေတြ မ်ားေနတယ္။ လမ္းကူးရင္လည္း သတိထားဦး။ ”
ဒီလိုပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လည္း ေလာကၾကီးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ႔ က်ီစားတတ္၏။ ကားလမ္းေပၚမွာ ကားတိုက္ခံရမွာ စိုးလို႔ ျဖတ္ကူးေနရင္း ကားနဲ႔ မတိုက္မိပဲ လူအခ်င္းခ်င္း တိုက္မိတတ္ေအာင္ လူ႕ေလာကၾကီးက က်ီစယ္တတ္ေလသည္။
ေၾသာ္ . . . ဒါနဲ႔ . . . ေမးရဦးမယ္။ အခု စာဖတ္သူကေရာ ဒါမ်ိဳး ၾကံဳဖူးလား။
ေၾသာ္ . . . ဒါနဲ႔ . . . ေမးရဦးမယ္။ အခု စာဖတ္သူကေရာ ဒါမ်ိဳး ၾကံဳဖူးလား။
ေလးစားစြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
18.5.2010
.
17 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ျဖစ္ဖူးတယ္...ျဖစ္ဖူးတယ္...အို...မလြယ္ဘူးရုးနိုင္တယ္
အဟီး ...ၿဖစ္ဘူးတယ္အကို........ ဆုေလမီးပိြဳင္.မွာ အၿမန္လမ္းၿဖတ္ကူးေတာ.ေလ...လဲေတာ.မလဲသြားဘူး..တိုက္မိရံုပဲ..အဟဲ
လူလူခ်င္းတုိက္တာေတာ႔ ေတြ႔ဖူးတယ္ဗ်
ကုိယ္တုိင္ေတာ႔မၾကဳံဖူး၀ူး ေက်ာင္းတက္တုန္းကေတာ႔
တကၠသိုလ္ကြင္းေရွ႕ ဘယ္ညာလမ္းေက်ာမွာ ကားေၾကာက္တတ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေၾကာင္႔ကားတုိက္မိမလုိေတာ႔ျဖစ္ဖူးတယ္.
ေရွ႔ေရာက္ကာမွ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေျပးလုိ႔ ဗ်ာ သူတစ္ေယာက္တည္းလွည္႔မေျပးပဲ ကုိယ္႕ကုိ ပါဆြဲေခၚေလေတာ႔ သီသီေလးလြတ္သြားတယ္
အဲသလုိ....
ဒီမွာေတာ႕ ကားေမာင္းတာ စည္းကမ္းမရွိဘူး ခနခန တိုင္မႈျဖစ္တယ္.. မေန႕ကတင္ အိမ္ေရွ႕မွာကားနဲ႕ဆိုင္ကယ္တိုက္ပါေလေရာ..
ဆိုင္ကယ္သမား ထေတာင္မထႏိုင္ဘူး.. ၁၀မိနစ္ေလာက္မွ ထလာျပီး ဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္တယ္..
ဆိုင္ကယ္ေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ထိသြားတယ္..
ဒီမွာ ဆိုင္ကယ္နဲ႕အျပင္ထြက္ရင္ အျမဲသတိထားရတယ္ ဘယ္ခ်ိန္မ်ားအေနာက္က လာ၀င္တိုက္သြားမလဲ.. ေၾကာက္ေနရတယ္.. ကားေမာင္းတာ စည္းကမ္းမရွိလို႕... ေနရာတကာမွာ စည္းကမ္းဆိုတာ လိုတာေတာ႕အမွန္ပါဘဲ
လူကူးမ်ဥ္းက်ား လမ္းေပၚကေန ကူးတိုင္းလည္း စိတ္ခ်ရတာ မဟုတ္ဘူး ေနာ္ .။။
တခ်ိဳ ့ကားေတြက ရပ္မေပးပဲ အတင္းတိုးဝင္လာၾကတတ္တယ္ ။မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ကူးလာတဲ့ လူလူခ်င္းလည္းဝင္တိ္ုက္ၾကေသးတယ္ ။ ဒီေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးသူက နိုင္စတမ္းေပါ့ ။
မေန ့ကေတာ့ သတင္းတခုျမင္လိုက္ရတာ ..ကားကလူကိုတိုက္တာ .. လူက လဲသြားျပီး မေသမရွင္နဲ့.. အဲ့ဒါ ကားက ေနာက္ျပန္ ဆုတ္ျပီး ေသေအာင္တက္ၾကိတ္သြားပါေရာလား .. ကင္မရာေတြက ရုိက္မိထားလို ့ ..ဒီလူရမ္းကား ..ကားသမားကို ဖမ္းမိလိုက္တယ္...
လမ္းကူးရမွာ ေၾကာက္ဖို ့ေကာင္းလိုက္တာ ..ဘယ္သူမွားမွား ကိုယ္ ပဲ အရင္ ဒုကၡေရာက္ရမွာ ေလ ...
သတိထားအံုးမွပဲ ..လူ ခ်င္း မတိုက္ေအာင္ ..
စိတ္တစ္ထင္႔ထင္႔နဲ႔ဖတ္လာျပီးကာမွ ေနာက္ဆုံး အသံထြက္ျပီး ရယ္လိုက္မိတယ္။ ျဖစ္တတ္တယ္ ဒါမ်ိဳးက။ ဟဲ..ဟဲ။
ဟီး..ဟီး...
အေပၚက အကိုေၿပာသလိုပဲ အသံထြက္ၿပီး ရီမိသြားတယ္..။
ၿဖစ္တတ္ပါတယ္...ဒါမ်ိဳးေတြ...
ကားလြတ္ေအာင္ အၿမန္ကူးခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ လူေတြကိုေရွာင္မရပဲ ဝင္တိုက္တာ..ဘားလမ္းထိပ္က လူကူးမ်ဥ္းႀကားမွာႀကံဳဖူးတယ္...
သါြးျပီ 2 ေယာက္ေတာင္မွ လို႕ ထင္လိုက္တာ.. ဟူး ေနာက္ဆံုးက်မဘဲ သိလိုက္ရတယ္.. ေတာ္ပါေသးရဲ႕...
ဟုတ္တယ္ လူကူးမ်ဥ္းက်ားကကူးလည္း ူသူတို႔ပဲအလ်င္လိုၾကတယ္ ရပ္မေပးဘူးး။
္ေတာ္ေသးတာေပါ့ လူလူခ်င္းတိုက္တာမို႔လို႔......
ကိုေဇာ္ေရ... လူခ်င္းတိုက္မိမလိုျဖစ္တာေတာ့ ၾကံဳဖူးတယ္... ဒါေပမဲ့ ခုေလာက္ထိေတာ့ မျပင္းထန္ဘူး... လူခ်င္းတိုက္မိတာလဲ ဘုန္းလို႔ အသံထြက္တာပဲလား... မရွင္းလို႔...
" သတိ... ကား..ေနာက္ဆုတ္မယ္ "
" သတိ... ကား..ေနာက္ဆုတ္မယ္ "
" သတိ... ကား..ေနာက္ဆုတ္မယ္ "
ဟဟ...ကိုေဇာ္ကလည္း...ကြ်န္ေတာ္လည္းဂန့္ကုန္ျပီမွတ္ေနတာ...လူဇိုးၾကီးး
ဘီလိုဖစ္လို႕ ဒီပို႕စ္ႀကီးၿပန္တက္လာတာတုန္း....................
အရင္က ေရးထားတာ ဆိုေတာ႔ စာလံုးေပါင္းေတြ မွားေနလို႔ ျပန္စစ္ရင္း ပံုေလးပါ လုပ္ျဖစ္သြားလို႔ ျပန္တင္လိုက္တာပါ။ အထဲက တခ်ိဳ႕ စကားလံုးေတြလည္း အမွားေတြ ျပင္ထားလို႔ ဆားခ်က္လိုက္တာ...
အသစ္ေလးေတြကေတာ႔ ႏွစ္ကူးမွပဲ အဟီး . . .
ကိုေဇာ္... ၀တၳဳေလး လာဖတ္ပါတယ္။ အင္း... အဲဒီလို လမ္းကူူးတာ အႏၱရယ္ မ်ားလိုက္တာေနာ္။ မ်ဥ္းႀကားကေန ကူးတာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ရုိ႕စ္ေနတ့ဲ ဒီႏိုင္ငံမွာေတာ့ သိပ္ကို စည္းကမ္း ရွိႀကတာပဲ။ ယာဥ္တိုက္မႈလည္း ျဖစ္ခဲတယ္။ လူကူးမ်ဥ္းႀကားမွာ မကူးရင္ေတာင္ ကားေမာင္းသူက ရပ္ေစာင့္ေပးတယ္။ တကယ့္ ခ်စ္ဖို႕ ေကာင္းတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္းတိုက္ဖူးတယ္ဗ်... လူလူခ်င္းတိုက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကားကလူကိုတိုက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းကျပန္ေတာ့ အိမ္ေရာက္ခ်င္ေဇာနဲ႔ အိမ္ေရာက္ခါနီးလမ္းမမွာ ေနာက္လာတဲ့ကားကို ၾကည့္ရင္းေရွ႕ကားမေက်ာ္မီကူးတာ ကားကိုကၽြန္ေတာ္ဝင္တိုက္မိေရာ :P :P ေနာက္ျပန္လဲက်သြားတာ ေတာ္ေတာ္နာတယ္။ အခုထိေတာင္နာေနသလိုပဲ :)
လူခ်င္းေတာ့တုိက္ဖူးတယ္...
may
Post a Comment