ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ အေျခခံေကာင္း
တစ္ခါက . . . .
အရမ္းေက်ာ္ၾကားလွတဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာၾကီး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ေက်ာ္ၾကားလွသလို သူဆြဲတဲ႔ ပန္းခ်ီကားေတြကလည္း အလြန္ေကာင္းမြန္ လက္ရာေျမာက္တယ္။ သို႕ေသာ္ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးက ထူးျခားသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ သူရဲ႕ ေနပံုထိုင္ပံုေတြကလည္း တမူထူးျခားေနတယ္။ ပိုျပီးထူးျခားတာက ပန္းခ်ီဆရာၾကီးမွာ တပည္႔ဆိုလို႔ တစ္ေယာက္မွ မရွိတာပဲ။
ဘာလို႔ တပည္႔မရွိတာလဲ ဆိုေတာ႔ သူက တပည္႔လက္မခံလို႔လား။ မဟုတ္ဘူး။ သူက တပည္႔အျဖစ္ လက္ခံတယ္။ သို႕ေသာ္ သူ႕ဆီမွာ တပည္႔လာခံခဲ႔တဲ႔ သူေတြက ဘယ္သူမွ ၾကာၾကာမခံ အားလံုးထြက္ေျပးသြားၾကတယ္။ ဒီလို ထြက္ေျပးသြားတဲ႔ သူေတြကိုလည္း ဘာေၾကာင္႔ ထြက္ေျပးတာလဲ ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ ေမးလို႔မရဘူး။ သူတို႔ေျပာတာ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္။ ဒါကေတာ႔ သူတို႔ကို ပန္းခ်ီဆရာၾကီးက သင္တန္း စတတ္ကတည္းက ေတာင္းထားတဲ႔ ကတိေၾကာင္႔ သူတို႔ ေျပာလို႔ မျဖစ္တာပါ ။ ဒါကို သိခ်င္ရင္ေတာ႔ ကိုယ္႕ဖာသာပဲ သြားတတ္ပါ တဲ႔။
ဘယ္သူမွလည္း နားမလည္ၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ထူးဆန္းပါတယ္ ဆိုတဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးက ပိုျပီး ထူးျခားသထက္ ထူးျခားလာတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာၾကီးဆီမွာ လာျပီး တပည္႔ခံတဲ႔သူ မရွိဘူး မဟုတ္ဘူး။ ဆရာၾကီးရဲ႕ ပန္းခ်ီလက္ရာေတြကို ၾကည္႔ျပီး ဘယ္သူမဆိုကေတာ႔ ဆရာၾကီးဆီမွာ တပည္႔ခံခ်င္ၾကတာပါပဲ။ သူမ်ားေတြနဲ႔ အဆင္မေျပေပမဲ႔ ငါနဲ႔ဆိုရင္ အဆင္ေျပမွာပဲဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔ ဆရာၾကီးဆီမွာ တပည္႔ခံျပီး သင္တန္းလာတတ္တဲ႔ သူေတြလည္း ရွိေနေသးတယ္။ သင္တန္းလာတတ္ရင္လည္း ဆရာၾကီးက လက္ခံလိုက္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီသင္တန္းသားကလည္း ထံုးစံအတိုင္း ဘယ္ေလာက္မွ ၾကာၾကာမခံပါဘူး။ ထြက္ေျပးလာတာပါပဲ။ ထြက္ေျပးလာရင္လည္း သူ႕ကို ဘယ္လိုမွ ဘာေၾကာင္႔ ေျပးလာတာလဲ ဆိုတာကို ေမးလို႔မရဘူး။ ထံုးစံလိုပဲ ျဖစ္ေနတယ္။
ဒါနဲ႔ တစ္ေန႕ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးဆီကို ဟိုးအေဝး ေတာနယ္ေလးတစ္ခု လူငယ္ေလး ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ သူတို႕က ဆရာၾကီးကို ေျပာတယ္။
“ ဆရာၾကီး ခင္ဗ်ား ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာၾကီးဆီမွာ တပည္႔ခံျပီး ပန္းခ်ီပညာ သင္ခ်င္လို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို လက္ခံပါ ခင္ဗ်ာ။ ”
လို႔ ရိုရိုေသေသေျပာတယ္။ ဒီေတာ႔ ဆရာၾကီးက သူတို႕ကို ေျခအဆံုး ၊ ေခါင္းအဆံုးၾကည္႔ျပီး . .
“ အင္း။ ငါ႔တပည္႔အေနနဲ႔ လက္ခံလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ငါ႔မွာ စည္းကမ္းေတာ႔ ရွိတယ္။ ဒါကိုေတာ႔ မင္းတို႔ လိုက္နာႏိုင္မွ မင္းတို႕ကို ငါ ပန္းခ်ီပညာသင္ေပးမယ္။ ”
ဆရာၾကီးက ဒီလိုေျပာေတာ႔ ပန္းခ်ီပညာသင္ခ်င္ေနတဲ႔ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ကလည္း . .
“ ေကာင္းပါျပီ ဆရာၾကီး ခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုက္နာပါ႔မယ္။ ”
ဒီေတာ႔မွ ဆရာၾကီးက ေခါင္းျငိမ္႔လိုက္ျပီး ဆက္ေျပာတယ္။
“ ဟုတ္ျပီ။ ပထမဦးဆံုးကေတာ႔ ငါမင္းတို႔ကို ဘယ္လို သင္တယ္ ၊ ဘာေတြေလ႕က်င္႔ေပးတယ္ ဆိုတာကို မင္းတို႔ သင္တန္းျပီးသြားလို႔ ျဖစ္ေစ ၊ သင္တန္း မျပီးေသးပဲ ထြက္သြားလို႔ ျဖစ္ေစ အျပင္က ဘယ္သူ႕ကိုမွ ျပန္မေျပာရဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ အတူတူ ေနတဲ႔ သူေတြကိုလည္း ျပန္မေျပာရဘူး။
ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ႔ ငါ မင္းတို႔ ပန္းခ်ီသင္ေပးေနတယ္ ဆိုတာကို မင္းတို႔ အၾကြင္းမဲ႔ ယံုၾကည္ရမယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဆရာၾကီး ဟိုဟာသင္ေပးပါ ၊ ဒီဟာသင္ေပးပါလို႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မေတာင္းဆိုရဘူး။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ငါသင္ေနတဲ႔ ပန္းခ်ီသင္ခန္းစာေတြကို ဘယ္ေတာ႔မွ ဘယ္လိုေတြ သင္ေနတာလဲလို႔ ေဝဖန္ ေမးပိုင္ခြင္႔မရွိဘူး။
ဒီသံုးခ်က္ကို လိုက္နာႏိုင္ရင္ေတာ႔ မင္းတို႔ အခုက စျပီး ပန္းခ်ီသင္လို႔ရျပီ။ ”
ဒီလိုေျပာသတဲ႔။ ဒီေတာ႔ ပန္းခ်ီသင္ခ်င္တဲ႔ လူငယ္ေလး ႏွစ္ေယာက္ကလည္း သူတို႕ကို ဆရာၾကီးက ပန္းခ်ီသင္ေပးမယ္ ဆိုတာနဲ႔တင္ ေပ်ာ္ေနျပီေလ။ ဆရာၾကီး ေျပာတဲ႔ အခ်က္ေတြကလည္း ဘာမွ မလိုက္နာႏိုင္စရာ မရွိဘူးလို႔ သူတို႕ ထင္မိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔. .
“ ဟုတ္ကဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘာတူပါတယ္ ဆရာၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာၾကီး သင္ေပးတဲ႔ အတိုင္းပဲ လိုက္နာပါ႔မယ္။ ျပီးေတာ႔ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပန္ေရာသြားလို႔ အျပင္ေရာက္ရင္လည္း ဆရာၾကီး ဘယ္လို သင္တယ္ ဆိုတာ မေျပာပါဘူး လို႔ ကတိေပးပါတယ္။ ”
ဒါနဲ႔ပဲ ဆရာၾကီးက လူငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို ပန္းခ်ီသင္ေပးဖို႔ သေဘာတူလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ေန႕က စျပီး ဆရာၾကီးက လူငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို ပန္းခ်ီ စသင္ေပးတယ္။ ဒီေတာ႔မွ သူတို႔ဟာ ဆရာၾကီးကုိ ဘာလို႔ ထူးျခားတယ္လို႔ ေျပာၾကတာလဲ ဆိုတာကို သိလိုက္ရတယ္။ ဆရာၾကီး စသင္ေပးတာက ပန္းခ်ီနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူးလို႔ ထင္ရတဲ႔ စုတ္တံကို လက္ေခ်ာင္းၾကားမွာ ညွပ္ျပီး လွည္႔ေစတယ္။
သူတို႔လည္း ပန္းခ်ီဆိုေတာ႔ ေဆးေတြ စုတ္တံေတြနဲ႔ စရမွာ ထင္တာ အခုေတာ႔ ဘာမွမဆြဲရပဲ။ စုတ္တံကိုလက္ၾကားမွာ ညွပ္ျပီး လွည္႔ေနရေတာ႔ စိတ္ေတာင္မွ ပ်က္လာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း သူတို႕က တတ္ခ်င္သူေတြဆိုေတာ႔ သည္းခံျပီး ဆက္ၾကိဳးစားၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ စုတ္တံလွည္႔သင္တန္းက တစ္လေလာက္ၾကာေတာ႔ ဆရာၾကီးက ေနာက္တစ္မ်ိဳးေျပာင္းသင္တယ္။ ဒါကေတာ႔ သူတို႕ကို ပန္းခ်ီ ကင္းပတ္စကို ေရွ႕မွာ ထားျပီး ဘာမွ မရွိတဲ႔ ေျဗာင္ၾကီးကို ရႈ႕ေထာင္႔အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန သူတို႕ကို ေခ်ာင္းခိုင္းတာပါပဲ။
ဘာၾကီးမွန္း မသိေပမဲ႔ သူတို႔ ဆက္ၾကိဳးစား ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တစ္လၾကာတာေတာင္မွ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ကင္ပတ္စေပၚမွာ ဘာမွ မဆြဲရပဲ စုတ္တံၾကီးကိုင္ျပီး ကင္းပတ္စ ကို ရႈ႕ေထာင္႔ အမ်ိဳးမ်ိုဳးက ေခ်ာင္းေနရတယ္။ ဘာမွကို မဆြဲရ။ ၾကာေတာ႔ သူတို႔လည္း ဆရာၾကီးကို နားမလည္ႏိုင္ၾကေတာ႔ ဆရာၾကီးက သူေျပာတဲ႔ အတိုင္းပဲ ေလ႔က်င္႔ရမယ္ ျပန္မေမးရဘူး ဆိုလို႔သာ ေနရတယ္ သူတို႕ စိတ္ပ်က္လာၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ သံုးလေက်ာ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ဆရာၾကီး သင္ေပးေနတဲ႔ ကင္းပတ္စေခ်ာင္း တဲ႔ သင္တန္းၾကီး ျပီးဆံုးသြားေတာ႔တယ္။
ဒါနဲ႔ ဆရာၾကီးက ေျပာတယ္။
“ ကဲ မင္းတို႕ကို ဒီေန႕ ပန္းခ်ီဆြဲတာ စသင္မယ္။ ”
ဒီေတာ႔ သူတို႔ ဝမ္းသာသြားၾကတယ္။ အခု သူတို႔ ကင္းပတ္စ ေပၚမွာ ဘာမွ မဆြဲရေသးဘူးေလ။ ဆရာၾကီးက ဆက္ေျပာတယ္။
“ ကဲ. . မင္းတို႔ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ႔ စုတ္တံကို ယူျပီး ေဆးအနက္တစ္မ်ိဳးတည္းနဲ႔ တစ္လက္မ ပတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ႔ စက္ဝုိင္းေတြကို ကင္းပတ္စ ေပၚမွာ ရသေလာက္ဆြဲကြာ။ တစ္ခု ဆြဲလို႔ ေနရာမဆန္႕ရင္ ကင္းပတ္စ အသစ္ေျပာင္းျပီး ဆက္ဆြဲ။ ဒါေလ႔က်င္႔ခန္းပဲ။ ”
ဆရာၾကီး ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ႔ သူတို႔ အရမ္းကို အံ့ၾသသြားၾကတယ္။ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔က ပန္းခ်ီသင္တန္း လာတတ္တယ္ ဆိုေပမဲ႔ သူတို႔မွာ ပန္းခ်ီ ဗီဇက ပါျပီးသားေလ။ ေတာ္ရံုတန္ရံု ပံုေလးေတြကေတာ႔ သူတို႔ဖာသာ ဆြဲတတ္တာေပါ႔။ ပန္းခ်ီရဲ႕ သေဘာတရာေလးေတြ ဆရာၾကီးဆီကမ်ား တတ္မလားလို႔ လာသင္ပါတယ္။ အခုေတာ႔ ဘာမွ မဟုတ္တဲ႔ တစ္လက္မပတ္လည္ စက္ဝိုင္းဆြဲရမယ္ ဆိုေတာ႔ သူတို႔ နားမလည္ႏိုင္ဘူးၾကဘူး။ ဒါေပမဲ႔လည္း သူတို႔ ျပန္ေမးခြင္႔လည္း မရွိေတာ႔ ဆြဲေနရျပန္တာပါပဲ။
တစ္လက္မပတ္လည္ စက္ဝိုင္းေလးကို သူတို႔ တစ္လေလာက္ဆြဲအျပီးမွာ ဆရာၾကီးက ႏွစ္လက္မ ပတ္လည္ ဆြဲခိုင္းျပန္တယ္။ သူတို႔ စိတ္ပ်က္မိေပမဲ႔ ၾကိဳးစား ဆက္ဆြဲခဲ႔ၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ေနာက္တစ္ထပ္ စက္ဝိုင္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆရာၾကီးက ဆြဲခိုင္းတယ္။ သူတို႔လည္း ၾကိဳးစားဆြဲခဲ႔တာ သံုးလေလာက္လည္း ၾကာေရာ။ သူတို႕ကို ဆရာၾကီးက . .
“ စက္ဝိုင္း သင္ခန္းစာေတာ႔ ျပီးျပီေဟ႕။ ေနာက္ေန႕က စျပီး မင္းတို႔ ၾတိဂံေတြ ဆြဲၾကရမယ္။ ”
ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ အတြက္ ဘာမွ ထူးမျခားနားလွတဲ႔ စက္ဝိုင္းေတြ ၊ ၾတိဂံေတြ ၊ ေလးေထာင္႔ေတြ ၊ မ်ဥ္းျပတ္ေတြ ၊ မ်ဥ္းခံုးေတြ ဒါေတြပဲ ဆြဲခိုင္းေနတယ္။ ပန္းခ်ီဆိုင္ရာ သေဘာတရားေတြ ဘာမွ မသင္ေပးေသး။ ဒါနဲ႔ တစ္ေန႕ေတာ႔ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က . . .
“ သူငယ္ခ်င္း. . ငါေတာ႔ ဆရာၾကီးကို သံသယ ရွိလာျပီကြာ။ ”
“ ဘာလို႔လဲကြ. ။ ဘာျဖစ္လို႔ သံသယရွိရတာလဲ.။ ”
“ မင္း စဥ္းစားၾကည္႔ေလ ၊ အခု ငါတို႔ကို ဆရာၾကီး သင္ေပးေနတယ္ ဆိုတာက ဘာမွ အဆင္႔ျမင္႔တဲ႔ ပန္းခ်ီပညာေတြမွ မဟုတ္တာ။ ငါတို႔ မေျပာနဲ႔ သာမာန္ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ေတာင္မွ ဆြဲတတ္ ေနတာပဲေလ။ သူ ငါတို႕ကို ပန္းခ်ီ မသင္ေပးခ်င္လို႔ အခ်ိန္ဆြဲျပီး ဒါေတြ ခိုင္းေနတယ္ လို႔ ထင္တယ္ကြာ။ ”
ဒီလို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာေတာ႔ က်န္တဲ႕ တစ္ေယာက္ကလည္း မျငင္းႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ႔. . သူက
“ အင္းေလ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ႔ မင္းက ဘာလုပ္ခ်င္လဲ။ ”
“ ငါ မနက္ျဖန္ ဆရာၾကီးကို ေျပာျပီးေတာ႔ သင္တန္းက ႏႈတ္ထြက္ေတာ႔မယ္။ ျပီးေတာ႔ တျခား ပန္းခ်ီဆရာ ဆီမွာပဲ သြားသင္ေတာ႔မယ္ကြာ။ ”
“ ေအးေလ. . ၊ မင္းအတြက္ အဆင္မေျပဘူး ဆိုေတာ႔လည္း ထြက္ေပါ႔ကြာ။ ”
“ ဒါနဲ႔ မင္းကေရာ ဆက္ေနခဲ႔မွာလား။ ”
“ ငါကေတာ႔ ဆရာၾကီး ပန္းခ်ီပညာကို ေလးစားႏွစ္သက္သူ ဆိုေတာ႔ ဆရာၾကီးဆီမွာပဲ ဆက္ေစာင္႔ျပီး သင္လိုက္ဦးမယ္ကြာ။ တျခား ပန္းခ်ီဆရာေတြကို ငါမွာ ဆရာၾကီးေလာက္ မေလးစားမိတာကိုး။ ျပီးေတာ႔ ဆရာၾကီး ငါတို႔ကို အခုလို သင္ေနတာကလည္း အေၾကာင္းရွိမယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ”
“ ေအးေလ ၊ ဒါကေတာ႔ မင္းသေဘာေပါ႔ကြာ။ ငါကေတာ႔ သြားေတာ႔မယ္။ ”
“ ေအးပါ သူငယ္ခ်င္း။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာၾကီး ေျပာထားတဲ႔ ကတိစကားကိုေတာ႔ မေမ႕နဲ႕ကြာ။ ဒါေလးေတာ႔ ထိန္းေပါ႔။ ”
“ ေအးပါ။ ဒါကိုေတာ႔ ငါသိပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူကလည္း ငါ႔ဆရာျဖစ္ခဲ႔တာပဲေလ။ ငါ႔ကတိကိုေတာ႔ ငါ ထိန္းမွာပါ။ ”
ဒါနဲပဲ ေနာက္ေန႕ က်ေတာ႔ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္က ဆရာၾကီးကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး ဆရာၾကီး ေနအိမ္ ပန္းခ်ီေက်ာင္းကေန အျပီးအပိုင္ ထြက္ခြာသြားတယ္။ ထြက္ခြာခါနီးမွာ ဆရာၾကီးက လူငယ္ကို ကတိကို မေမ႕ဖို႔ ဘာလို႔ ထြက္လာရတယ္ ဆိုတာ ၊ ဘယ္လို သင္ေပးတယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာမိေစဖို႔ ထပ္ျပီး ကတိေတာင္းလိုက္တယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ အေဝးကို ထြက္သြားတဲ႔ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္က ဆရာၾကီးရဲ႕ ေနအိမ္ ကုန္ျမင္႔ၾကီးေပၚကေန လွမ္းၾကည္႔ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ လူငယ္ေလးဟာ ေန႔စဥ္ ဆရာၾကီး ေျပာတဲ႔ အတိုင္း စက္ဝိုင္း ၊ ၾကိဂံ ၊ ေလးေထာင္႔ ၊ စက္လံုး ၊ ဗဟုဂံ ၊ မ်ဥ္းျပတ္ ၊ မ်ဥ္းေကြး ၊ မ်ဥ္းေကာက္ ဒါေတြကို ဆရာၾကီး ေျပာသမွ် ေန႕စဥ္ ဆြဲလာလိုက္တာ သံုးႏွစ္ သံုးမိုး ၾကာလာခဲ႔တယ္။
ဒါနဲ႔ တစ္ေန႕ နံနက္ခင္းမွာ ဆရာၾကီးက သူ႕ကို ေျပာတယ္။
“ ကဲ ၊ ဇြဲ အရမ္းေကာင္းတဲ႔ တပည္႔ၾကီးေရ ။ ဒီေန႕ေတာ႔ မင္းကို သင္ခန္းစာ တစ္ခု သင္ေပးမယ္ကြာ။ ”
ဆရာၾကီး ဒီလို ေျပာလိုက္ေပမဲ႔ လူငယ္ေလးက ထူးထူးျခားျခား ေပ်ာ္ရႊင္ မသြားေတာ႔ပါဘူး။ ဒီစကားလံုးက ဆရာၾကီးဆီက သင္ခန္းစာ တစ္ခု အသစ္သင္တိုင္း ၾကားေနရတဲ႔ စကားလံုးပဲေလ။ သူ “ ဟုတ္ကဲ႔ ” လို႔ပဲ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔ ဆရာၾကီးက သူ႕ကို ေနအိမ္ထဲက အခန္းတစ္ခုထဲကို ေခၚသြားတယ္။ ျပီးေတာ႔ အခန္းထဲမွာ ကင္းပတ္စ ကို အဝတ္နဲ႔ အုပ္ထားတဲ႔ ေဒါက္တိုင္တစ္ခုကို ေတြ႕ေနရတယ္။ သူ႕အေရွ႕မွာေတာ႔ နံရံကို အဝတ္နဲ႔ ထပ္အုပ္ထားတယ္။
ဆရာၾကီးက အုပ္ထားတဲ႔ ေဒါက္တိုင္က ကင္းပတ္စ က အဝတ္ကို ဖယ္လိုက္ေတာ႔ ဘာမွ မရွိတဲ႔ ဗလာ ကင္းပတ္စ ပါပဲ။ လူငယ္ေလးကလည္း ဆရာၾကီး သူ႕ကို ထပ္ဆြဲခိုင္းမွာ စက္ဝိုင္း ၊ ၾကိဂံ ေတြထဲက ဘာမ်ားျဖစ္မလဲပဲ ထင္ေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာၾကီးက နံရံမွာ အုပ္ထားတဲ႔ အဝတ္ကို ရုတ္တရက္ ဖယ္လိုက္ေတာ႔ အလြန္ကို လက္ရာေကာင္းတဲ႔ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို ေတြ႕ရတယ္။ ေကာင္းမေလးတစ္ေယာက္က ပန္းျခံထဲမွာ ပန္းခူးျပီး ပန္းေလးကို ေမႊးယူနမ္းေနတဲ႔ ပံုေလး။ လူငယ္ ၾကက္ေသ ေသသြားတယ္။ ပန္းခ်ီက အရမ္း အသက္ဝင္လြန္းေတာ႔ ပန္းျခံထဲက ေမႊးရနံေတြပါ သူရေနတယ္လို႔ ထင္လိုက္ရတယ္။
လူငယ္ေလး အံ့ၾသေနတာကို ဆရာၾကီးက ပုခံုးကို ပုတ္ျပီး. . .
“ ကဲ ငါ႕တပည္႔ေရ။ မင္း အခု ဆြဲရမွာကေတာ႔ ဒီမွာ လြတ္ေနတဲ႔ ကင္းပတ္စ ေပၚမွာ ဒီပံုကို ကူးျပီး ဆြဲရမွာေလ။ ”
ဒီေတာ႔ လူငယ္ အလြန္ ထိတ္လန္႕သြားတယ္။
“ ဟာ ဆရာၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္က ပန္းခ်ီနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ဘာမွ မတတ္ေသးဘူးေလ။ အခုမွ ဆရာၾကီးဆီက လာသင္ေနတာေလ။ ဒီလို အရမ္းေကာင္းတဲ႔ ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္ကို ဘယ္လိုလုပ္ ဆြဲႏိုင္မွာလဲ ဆရာၾကီး။ ”
ဒီေတာ႔ ဆရာၾကီးက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ရင္း. .
“ မင္း မွားေနျပီ တပည္႔ၾကီး။ တကယ္ေတာ႔ မင္းက ပန္းခ်ီပညာေတြ စံုေနျပီေလ။ မင္းမွာ အျမင္ပဲ လိုေတာ႔တာ။ ဒီမွာ ၾကည္႔ ဒီပန္းခ်ီထဲက ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္လံုးက မင္းဆြဲခဲ႔တဲ႔ စက္ဝိုင္းေတြ မဟုတ္ဘူးလား။ ေကာင္မေလးရဲ႕ ဆံပင္ေတြကေရာ မင္းဆြဲခဲ႔တဲ႔ မ်ဥ္းေကြးေတြ မဟုတ္ဘူးလား။
ပန္းခင္းကေရာ မင္းဆြဲခဲ႔တဲ႔ ေလးေထာင္႔ေတြ ၊ ၾကိဂံေတြ ၊ မ်ဥ္းေကာက္ေတြ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေတြကေရာ ........၊ ဒါေတြကေရာ......၊ ဒါေတြကေရာ......၊ ဒါေတြ အားလံုးကလည္း မင္းေလ႕က်င္႔ဆြဲထားတာေတြ မဟုတ္ဘူးလား။ တကယ္ေတာ႔ ပန္းခ်ီပညာဆိုတာ မ်ဥ္းေကြး ၊ မ်ဥ္းေကာက္ ၊ စက္ဝိုင္းေတြ ကို သူ႕ေနရာနဲ႔ သူ ေပါင္းစပ္ထားတာပါ။ ဒါကို ကိုယ္က လိုသလို ပံုေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ပါပဲ။ အခုလည္း မင္းမွာ ဒါေတြ ျပည္႔စံုေနျပီေလ။ ဒါေတြ အားလံုးကို အခု မင္းေပါင္းစပ္ျပီး ခ်ဆြဲလိုက္ရံုပါပဲ။ ကဲ ဆြဲစမ္းကြာ။ ”
ဒီေတာ႔မွ လူငယ္ေလးဟာ သူဆရာရဲ႕ ဆိုလိုရင္း ၊ ဘာလို႔ စက္ဝိုင္းေတြ ၊ မ်ဥ္းေကြးေတြ ဆြဲခိုင္းတာလည္း ဆိုတာကို သိလာရေတာ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သူဆရာၾကီး ေျပာတဲ႔ အတိုင္း ၾကိဳးစားဆြဲလိုက္တာ ဆရာၾကီး နမူနာျပထားတဲ႔ ပန္းခ်ီနဲ႔ ထပ္တူညီေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို သူ႕ဘဝရဲ႕ ပထမဦးဆံုးဆြဲေသာ ပန္းခ်ီကား အျဖစ္နဲ႔ ရလာခဲ႔ပါတယ္။
ဒီေတာ႔ ဆရာၾကီးက ေျပာတယ္။
“ ဘဝမွာ အေျခခံမရွိပဲ လိုခ်င္တာကို တန္းယူဖို႔ဆို မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ျပီးေတာ႔ ဒီထက္ အေရးၾကီးတာက အေျခခံရွိေနတာေတာင္မွ ဘယ္လို အသံုးခ်ရမွန္း မသိတာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ေအာင္ျမင္မႈ အတြက္ အေျခခံေကာင္းေတြကို စုစည္းပါ။ ျပီးေတာ႔ ဒါေတြကို ျပီးျပည္႔စံုေအာင္ ဆက္စပ္ အသံုးျပဳပါ။ ဒါဆိုရင္ ေနရာတကာမွာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ျပီ။ ”
ေနာင္ေတာ႔ . . ေနာင္အခါမွာ ဒီလူငယ္ေလးဟာ ဆရာၾကီး သင္ေပးခဲ႔တဲ႔ စက္ဝိုင္း ၊ ၾတိဂံ ၊ ေလးေထာင္႔ ၊ မ်ဥ္းေကြး ၊ မ်ဥ္းေကာက္ ေတြန႔ဲ လိုရာကို ပံုေဖာ္ရင္း ကမာၻေက်ာ္ပန္းခ်ီဆရာၾကီး Painter Aleksandr Sokolov ဆိုျပီး ျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္။
Source ; Juan Goytisolo ၏ Basic For Artist
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
အရမ္းေက်ာ္ၾကားလွတဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာၾကီး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ေက်ာ္ၾကားလွသလို သူဆြဲတဲ႔ ပန္းခ်ီကားေတြကလည္း အလြန္ေကာင္းမြန္ လက္ရာေျမာက္တယ္။ သို႕ေသာ္ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးက ထူးျခားသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ သူရဲ႕ ေနပံုထိုင္ပံုေတြကလည္း တမူထူးျခားေနတယ္။ ပိုျပီးထူးျခားတာက ပန္းခ်ီဆရာၾကီးမွာ တပည္႔ဆိုလို႔ တစ္ေယာက္မွ မရွိတာပဲ။
ဘာလို႔ တပည္႔မရွိတာလဲ ဆိုေတာ႔ သူက တပည္႔လက္မခံလို႔လား။ မဟုတ္ဘူး။ သူက တပည္႔အျဖစ္ လက္ခံတယ္။ သို႕ေသာ္ သူ႕ဆီမွာ တပည္႔လာခံခဲ႔တဲ႔ သူေတြက ဘယ္သူမွ ၾကာၾကာမခံ အားလံုးထြက္ေျပးသြားၾကတယ္။ ဒီလို ထြက္ေျပးသြားတဲ႔ သူေတြကိုလည္း ဘာေၾကာင္႔ ထြက္ေျပးတာလဲ ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ ေမးလို႔မရဘူး။ သူတို႔ေျပာတာ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္။ ဒါကေတာ႔ သူတို႔ကို ပန္းခ်ီဆရာၾကီးက သင္တန္း စတတ္ကတည္းက ေတာင္းထားတဲ႔ ကတိေၾကာင္႔ သူတို႔ ေျပာလို႔ မျဖစ္တာပါ ။ ဒါကို သိခ်င္ရင္ေတာ႔ ကိုယ္႕ဖာသာပဲ သြားတတ္ပါ တဲ႔။
ဘယ္သူမွလည္း နားမလည္ၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ထူးဆန္းပါတယ္ ဆိုတဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးက ပိုျပီး ထူးျခားသထက္ ထူးျခားလာတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာၾကီးဆီမွာ လာျပီး တပည္႔ခံတဲ႔သူ မရွိဘူး မဟုတ္ဘူး။ ဆရာၾကီးရဲ႕ ပန္းခ်ီလက္ရာေတြကို ၾကည္႔ျပီး ဘယ္သူမဆိုကေတာ႔ ဆရာၾကီးဆီမွာ တပည္႔ခံခ်င္ၾကတာပါပဲ။ သူမ်ားေတြနဲ႔ အဆင္မေျပေပမဲ႔ ငါနဲ႔ဆိုရင္ အဆင္ေျပမွာပဲဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔ ဆရာၾကီးဆီမွာ တပည္႔ခံျပီး သင္တန္းလာတတ္တဲ႔ သူေတြလည္း ရွိေနေသးတယ္။ သင္တန္းလာတတ္ရင္လည္း ဆရာၾကီးက လက္ခံလိုက္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီသင္တန္းသားကလည္း ထံုးစံအတိုင္း ဘယ္ေလာက္မွ ၾကာၾကာမခံပါဘူး။ ထြက္ေျပးလာတာပါပဲ။ ထြက္ေျပးလာရင္လည္း သူ႕ကို ဘယ္လိုမွ ဘာေၾကာင္႔ ေျပးလာတာလဲ ဆိုတာကို ေမးလို႔မရဘူး။ ထံုးစံလိုပဲ ျဖစ္ေနတယ္။
ဒါနဲ႔ တစ္ေန႕ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးဆီကို ဟိုးအေဝး ေတာနယ္ေလးတစ္ခု လူငယ္ေလး ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ သူတို႕က ဆရာၾကီးကို ေျပာတယ္။
“ ဆရာၾကီး ခင္ဗ်ား ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာၾကီးဆီမွာ တပည္႔ခံျပီး ပန္းခ်ီပညာ သင္ခ်င္လို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို လက္ခံပါ ခင္ဗ်ာ။ ”
လို႔ ရိုရိုေသေသေျပာတယ္။ ဒီေတာ႔ ဆရာၾကီးက သူတို႕ကို ေျခအဆံုး ၊ ေခါင္းအဆံုးၾကည္႔ျပီး . .
“ အင္း။ ငါ႔တပည္႔အေနနဲ႔ လက္ခံလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ငါ႔မွာ စည္းကမ္းေတာ႔ ရွိတယ္။ ဒါကိုေတာ႔ မင္းတို႔ လိုက္နာႏိုင္မွ မင္းတို႕ကို ငါ ပန္းခ်ီပညာသင္ေပးမယ္။ ”
ဆရာၾကီးက ဒီလိုေျပာေတာ႔ ပန္းခ်ီပညာသင္ခ်င္ေနတဲ႔ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ကလည္း . .
“ ေကာင္းပါျပီ ဆရာၾကီး ခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုက္နာပါ႔မယ္။ ”
ဒီေတာ႔မွ ဆရာၾကီးက ေခါင္းျငိမ္႔လိုက္ျပီး ဆက္ေျပာတယ္။
“ ဟုတ္ျပီ။ ပထမဦးဆံုးကေတာ႔ ငါမင္းတို႔ကို ဘယ္လို သင္တယ္ ၊ ဘာေတြေလ႕က်င္႔ေပးတယ္ ဆိုတာကို မင္းတို႔ သင္တန္းျပီးသြားလို႔ ျဖစ္ေစ ၊ သင္တန္း မျပီးေသးပဲ ထြက္သြားလို႔ ျဖစ္ေစ အျပင္က ဘယ္သူ႕ကိုမွ ျပန္မေျပာရဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ အတူတူ ေနတဲ႔ သူေတြကိုလည္း ျပန္မေျပာရဘူး။
ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ႔ ငါ မင္းတို႔ ပန္းခ်ီသင္ေပးေနတယ္ ဆိုတာကို မင္းတို႔ အၾကြင္းမဲ႔ ယံုၾကည္ရမယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဆရာၾကီး ဟိုဟာသင္ေပးပါ ၊ ဒီဟာသင္ေပးပါလို႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မေတာင္းဆိုရဘူး။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ငါသင္ေနတဲ႔ ပန္းခ်ီသင္ခန္းစာေတြကို ဘယ္ေတာ႔မွ ဘယ္လိုေတြ သင္ေနတာလဲလို႔ ေဝဖန္ ေမးပိုင္ခြင္႔မရွိဘူး။
ဒီသံုးခ်က္ကို လိုက္နာႏိုင္ရင္ေတာ႔ မင္းတို႔ အခုက စျပီး ပန္းခ်ီသင္လို႔ရျပီ။ ”
ဒီလိုေျပာသတဲ႔။ ဒီေတာ႔ ပန္းခ်ီသင္ခ်င္တဲ႔ လူငယ္ေလး ႏွစ္ေယာက္ကလည္း သူတို႕ကို ဆရာၾကီးက ပန္းခ်ီသင္ေပးမယ္ ဆိုတာနဲ႔တင္ ေပ်ာ္ေနျပီေလ။ ဆရာၾကီး ေျပာတဲ႔ အခ်က္ေတြကလည္း ဘာမွ မလိုက္နာႏိုင္စရာ မရွိဘူးလို႔ သူတို႕ ထင္မိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔. .
“ ဟုတ္ကဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘာတူပါတယ္ ဆရာၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာၾကီး သင္ေပးတဲ႔ အတိုင္းပဲ လိုက္နာပါ႔မယ္။ ျပီးေတာ႔ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပန္ေရာသြားလို႔ အျပင္ေရာက္ရင္လည္း ဆရာၾကီး ဘယ္လို သင္တယ္ ဆိုတာ မေျပာပါဘူး လို႔ ကတိေပးပါတယ္။ ”
ဒါနဲ႔ပဲ ဆရာၾကီးက လူငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို ပန္းခ်ီသင္ေပးဖို႔ သေဘာတူလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ေန႕က စျပီး ဆရာၾကီးက လူငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို ပန္းခ်ီ စသင္ေပးတယ္။ ဒီေတာ႔မွ သူတို႔ဟာ ဆရာၾကီးကုိ ဘာလို႔ ထူးျခားတယ္လို႔ ေျပာၾကတာလဲ ဆိုတာကို သိလိုက္ရတယ္။ ဆရာၾကီး စသင္ေပးတာက ပန္းခ်ီနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူးလို႔ ထင္ရတဲ႔ စုတ္တံကို လက္ေခ်ာင္းၾကားမွာ ညွပ္ျပီး လွည္႔ေစတယ္။
သူတို႔လည္း ပန္းခ်ီဆိုေတာ႔ ေဆးေတြ စုတ္တံေတြနဲ႔ စရမွာ ထင္တာ အခုေတာ႔ ဘာမွမဆြဲရပဲ။ စုတ္တံကိုလက္ၾကားမွာ ညွပ္ျပီး လွည္႔ေနရေတာ႔ စိတ္ေတာင္မွ ပ်က္လာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း သူတို႕က တတ္ခ်င္သူေတြဆိုေတာ႔ သည္းခံျပီး ဆက္ၾကိဳးစားၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ စုတ္တံလွည္႔သင္တန္းက တစ္လေလာက္ၾကာေတာ႔ ဆရာၾကီးက ေနာက္တစ္မ်ိဳးေျပာင္းသင္တယ္။ ဒါကေတာ႔ သူတို႕ကို ပန္းခ်ီ ကင္းပတ္စကို ေရွ႕မွာ ထားျပီး ဘာမွ မရွိတဲ႔ ေျဗာင္ၾကီးကို ရႈ႕ေထာင္႔အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန သူတို႕ကို ေခ်ာင္းခိုင္းတာပါပဲ။
ဘာၾကီးမွန္း မသိေပမဲ႔ သူတို႔ ဆက္ၾကိဳးစား ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တစ္လၾကာတာေတာင္မွ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ကင္ပတ္စေပၚမွာ ဘာမွ မဆြဲရပဲ စုတ္တံၾကီးကိုင္ျပီး ကင္းပတ္စ ကို ရႈ႕ေထာင္႔ အမ်ိဳးမ်ိုဳးက ေခ်ာင္းေနရတယ္။ ဘာမွကို မဆြဲရ။ ၾကာေတာ႔ သူတို႔လည္း ဆရာၾကီးကို နားမလည္ႏိုင္ၾကေတာ႔ ဆရာၾကီးက သူေျပာတဲ႔ အတိုင္းပဲ ေလ႔က်င္႔ရမယ္ ျပန္မေမးရဘူး ဆိုလို႔သာ ေနရတယ္ သူတို႕ စိတ္ပ်က္လာၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ သံုးလေက်ာ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ဆရာၾကီး သင္ေပးေနတဲ႔ ကင္းပတ္စေခ်ာင္း တဲ႔ သင္တန္းၾကီး ျပီးဆံုးသြားေတာ႔တယ္။
ဒါနဲ႔ ဆရာၾကီးက ေျပာတယ္။
“ ကဲ မင္းတို႕ကို ဒီေန႕ ပန္းခ်ီဆြဲတာ စသင္မယ္။ ”
ဒီေတာ႔ သူတို႔ ဝမ္းသာသြားၾကတယ္။ အခု သူတို႔ ကင္းပတ္စ ေပၚမွာ ဘာမွ မဆြဲရေသးဘူးေလ။ ဆရာၾကီးက ဆက္ေျပာတယ္။
“ ကဲ. . မင္းတို႔ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ႔ စုတ္တံကို ယူျပီး ေဆးအနက္တစ္မ်ိဳးတည္းနဲ႔ တစ္လက္မ ပတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ႔ စက္ဝုိင္းေတြကို ကင္းပတ္စ ေပၚမွာ ရသေလာက္ဆြဲကြာ။ တစ္ခု ဆြဲလို႔ ေနရာမဆန္႕ရင္ ကင္းပတ္စ အသစ္ေျပာင္းျပီး ဆက္ဆြဲ။ ဒါေလ႔က်င္႔ခန္းပဲ။ ”
ဆရာၾကီး ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ႔ သူတို႔ အရမ္းကို အံ့ၾသသြားၾကတယ္။ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔က ပန္းခ်ီသင္တန္း လာတတ္တယ္ ဆိုေပမဲ႔ သူတို႔မွာ ပန္းခ်ီ ဗီဇက ပါျပီးသားေလ။ ေတာ္ရံုတန္ရံု ပံုေလးေတြကေတာ႔ သူတို႔ဖာသာ ဆြဲတတ္တာေပါ႔။ ပန္းခ်ီရဲ႕ သေဘာတရာေလးေတြ ဆရာၾကီးဆီကမ်ား တတ္မလားလို႔ လာသင္ပါတယ္။ အခုေတာ႔ ဘာမွ မဟုတ္တဲ႔ တစ္လက္မပတ္လည္ စက္ဝိုင္းဆြဲရမယ္ ဆိုေတာ႔ သူတို႔ နားမလည္ႏိုင္ဘူးၾကဘူး။ ဒါေပမဲ႔လည္း သူတို႔ ျပန္ေမးခြင္႔လည္း မရွိေတာ႔ ဆြဲေနရျပန္တာပါပဲ။
တစ္လက္မပတ္လည္ စက္ဝိုင္းေလးကို သူတို႔ တစ္လေလာက္ဆြဲအျပီးမွာ ဆရာၾကီးက ႏွစ္လက္မ ပတ္လည္ ဆြဲခိုင္းျပန္တယ္။ သူတို႔ စိတ္ပ်က္မိေပမဲ႔ ၾကိဳးစား ဆက္ဆြဲခဲ႔ၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ေနာက္တစ္ထပ္ စက္ဝိုင္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆရာၾကီးက ဆြဲခိုင္းတယ္။ သူတို႔လည္း ၾကိဳးစားဆြဲခဲ႔တာ သံုးလေလာက္လည္း ၾကာေရာ။ သူတို႕ကို ဆရာၾကီးက . .
“ စက္ဝိုင္း သင္ခန္းစာေတာ႔ ျပီးျပီေဟ႕။ ေနာက္ေန႕က စျပီး မင္းတို႔ ၾတိဂံေတြ ဆြဲၾကရမယ္။ ”
ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ အတြက္ ဘာမွ ထူးမျခားနားလွတဲ႔ စက္ဝိုင္းေတြ ၊ ၾတိဂံေတြ ၊ ေလးေထာင္႔ေတြ ၊ မ်ဥ္းျပတ္ေတြ ၊ မ်ဥ္းခံုးေတြ ဒါေတြပဲ ဆြဲခိုင္းေနတယ္။ ပန္းခ်ီဆိုင္ရာ သေဘာတရားေတြ ဘာမွ မသင္ေပးေသး။ ဒါနဲ႔ တစ္ေန႕ေတာ႔ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က . . .
“ သူငယ္ခ်င္း. . ငါေတာ႔ ဆရာၾကီးကို သံသယ ရွိလာျပီကြာ။ ”
“ ဘာလို႔လဲကြ. ။ ဘာျဖစ္လို႔ သံသယရွိရတာလဲ.။ ”
“ မင္း စဥ္းစားၾကည္႔ေလ ၊ အခု ငါတို႔ကို ဆရာၾကီး သင္ေပးေနတယ္ ဆိုတာက ဘာမွ အဆင္႔ျမင္႔တဲ႔ ပန္းခ်ီပညာေတြမွ မဟုတ္တာ။ ငါတို႔ မေျပာနဲ႔ သာမာန္ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ေတာင္မွ ဆြဲတတ္ ေနတာပဲေလ။ သူ ငါတို႕ကို ပန္းခ်ီ မသင္ေပးခ်င္လို႔ အခ်ိန္ဆြဲျပီး ဒါေတြ ခိုင္းေနတယ္ လို႔ ထင္တယ္ကြာ။ ”
ဒီလို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာေတာ႔ က်န္တဲ႕ တစ္ေယာက္ကလည္း မျငင္းႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ႔. . သူက
“ အင္းေလ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ႔ မင္းက ဘာလုပ္ခ်င္လဲ။ ”
“ ငါ မနက္ျဖန္ ဆရာၾကီးကို ေျပာျပီးေတာ႔ သင္တန္းက ႏႈတ္ထြက္ေတာ႔မယ္။ ျပီးေတာ႔ တျခား ပန္းခ်ီဆရာ ဆီမွာပဲ သြားသင္ေတာ႔မယ္ကြာ။ ”
“ ေအးေလ. . ၊ မင္းအတြက္ အဆင္မေျပဘူး ဆိုေတာ႔လည္း ထြက္ေပါ႔ကြာ။ ”
“ ဒါနဲ႔ မင္းကေရာ ဆက္ေနခဲ႔မွာလား။ ”
“ ငါကေတာ႔ ဆရာၾကီး ပန္းခ်ီပညာကို ေလးစားႏွစ္သက္သူ ဆိုေတာ႔ ဆရာၾကီးဆီမွာပဲ ဆက္ေစာင္႔ျပီး သင္လိုက္ဦးမယ္ကြာ။ တျခား ပန္းခ်ီဆရာေတြကို ငါမွာ ဆရာၾကီးေလာက္ မေလးစားမိတာကိုး။ ျပီးေတာ႔ ဆရာၾကီး ငါတို႔ကို အခုလို သင္ေနတာကလည္း အေၾကာင္းရွိမယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ”
“ ေအးေလ ၊ ဒါကေတာ႔ မင္းသေဘာေပါ႔ကြာ။ ငါကေတာ႔ သြားေတာ႔မယ္။ ”
“ ေအးပါ သူငယ္ခ်င္း။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာၾကီး ေျပာထားတဲ႔ ကတိစကားကိုေတာ႔ မေမ႕နဲ႕ကြာ။ ဒါေလးေတာ႔ ထိန္းေပါ႔။ ”
“ ေအးပါ။ ဒါကိုေတာ႔ ငါသိပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူကလည္း ငါ႔ဆရာျဖစ္ခဲ႔တာပဲေလ။ ငါ႔ကတိကိုေတာ႔ ငါ ထိန္းမွာပါ။ ”
ဒါနဲပဲ ေနာက္ေန႕ က်ေတာ႔ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္က ဆရာၾကီးကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး ဆရာၾကီး ေနအိမ္ ပန္းခ်ီေက်ာင္းကေန အျပီးအပိုင္ ထြက္ခြာသြားတယ္။ ထြက္ခြာခါနီးမွာ ဆရာၾကီးက လူငယ္ကို ကတိကို မေမ႕ဖို႔ ဘာလို႔ ထြက္လာရတယ္ ဆိုတာ ၊ ဘယ္လို သင္ေပးတယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာမိေစဖို႔ ထပ္ျပီး ကတိေတာင္းလိုက္တယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ အေဝးကို ထြက္သြားတဲ႔ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္က ဆရာၾကီးရဲ႕ ေနအိမ္ ကုန္ျမင္႔ၾကီးေပၚကေန လွမ္းၾကည္႔ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ က်န္ေနခဲ႔တဲ႔ လူငယ္ေလးဟာ ေန႔စဥ္ ဆရာၾကီး ေျပာတဲ႔ အတိုင္း စက္ဝိုင္း ၊ ၾကိဂံ ၊ ေလးေထာင္႔ ၊ စက္လံုး ၊ ဗဟုဂံ ၊ မ်ဥ္းျပတ္ ၊ မ်ဥ္းေကြး ၊ မ်ဥ္းေကာက္ ဒါေတြကို ဆရာၾကီး ေျပာသမွ် ေန႕စဥ္ ဆြဲလာလိုက္တာ သံုးႏွစ္ သံုးမိုး ၾကာလာခဲ႔တယ္။
ဒါနဲ႔ တစ္ေန႕ နံနက္ခင္းမွာ ဆရာၾကီးက သူ႕ကို ေျပာတယ္။
“ ကဲ ၊ ဇြဲ အရမ္းေကာင္းတဲ႔ တပည္႔ၾကီးေရ ။ ဒီေန႕ေတာ႔ မင္းကို သင္ခန္းစာ တစ္ခု သင္ေပးမယ္ကြာ။ ”
ဆရာၾကီး ဒီလို ေျပာလိုက္ေပမဲ႔ လူငယ္ေလးက ထူးထူးျခားျခား ေပ်ာ္ရႊင္ မသြားေတာ႔ပါဘူး။ ဒီစကားလံုးက ဆရာၾကီးဆီက သင္ခန္းစာ တစ္ခု အသစ္သင္တိုင္း ၾကားေနရတဲ႔ စကားလံုးပဲေလ။ သူ “ ဟုတ္ကဲ႔ ” လို႔ပဲ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔ ဆရာၾကီးက သူ႕ကို ေနအိမ္ထဲက အခန္းတစ္ခုထဲကို ေခၚသြားတယ္။ ျပီးေတာ႔ အခန္းထဲမွာ ကင္းပတ္စ ကို အဝတ္နဲ႔ အုပ္ထားတဲ႔ ေဒါက္တိုင္တစ္ခုကို ေတြ႕ေနရတယ္။ သူ႕အေရွ႕မွာေတာ႔ နံရံကို အဝတ္နဲ႔ ထပ္အုပ္ထားတယ္။
ဆရာၾကီးက အုပ္ထားတဲ႔ ေဒါက္တိုင္က ကင္းပတ္စ က အဝတ္ကို ဖယ္လိုက္ေတာ႔ ဘာမွ မရွိတဲ႔ ဗလာ ကင္းပတ္စ ပါပဲ။ လူငယ္ေလးကလည္း ဆရာၾကီး သူ႕ကို ထပ္ဆြဲခိုင္းမွာ စက္ဝိုင္း ၊ ၾကိဂံ ေတြထဲက ဘာမ်ားျဖစ္မလဲပဲ ထင္ေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာၾကီးက နံရံမွာ အုပ္ထားတဲ႔ အဝတ္ကို ရုတ္တရက္ ဖယ္လိုက္ေတာ႔ အလြန္ကို လက္ရာေကာင္းတဲ႔ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို ေတြ႕ရတယ္။ ေကာင္းမေလးတစ္ေယာက္က ပန္းျခံထဲမွာ ပန္းခူးျပီး ပန္းေလးကို ေမႊးယူနမ္းေနတဲ႔ ပံုေလး။ လူငယ္ ၾကက္ေသ ေသသြားတယ္။ ပန္းခ်ီက အရမ္း အသက္ဝင္လြန္းေတာ႔ ပန္းျခံထဲက ေမႊးရနံေတြပါ သူရေနတယ္လို႔ ထင္လိုက္ရတယ္။
လူငယ္ေလး အံ့ၾသေနတာကို ဆရာၾကီးက ပုခံုးကို ပုတ္ျပီး. . .
“ ကဲ ငါ႕တပည္႔ေရ။ မင္း အခု ဆြဲရမွာကေတာ႔ ဒီမွာ လြတ္ေနတဲ႔ ကင္းပတ္စ ေပၚမွာ ဒီပံုကို ကူးျပီး ဆြဲရမွာေလ။ ”
ဒီေတာ႔ လူငယ္ အလြန္ ထိတ္လန္႕သြားတယ္။
“ ဟာ ဆရာၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္က ပန္းခ်ီနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ဘာမွ မတတ္ေသးဘူးေလ။ အခုမွ ဆရာၾကီးဆီက လာသင္ေနတာေလ။ ဒီလို အရမ္းေကာင္းတဲ႔ ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္ကို ဘယ္လိုလုပ္ ဆြဲႏိုင္မွာလဲ ဆရာၾကီး။ ”
ဒီေတာ႔ ဆရာၾကီးက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ရင္း. .
“ မင္း မွားေနျပီ တပည္႔ၾကီး။ တကယ္ေတာ႔ မင္းက ပန္းခ်ီပညာေတြ စံုေနျပီေလ။ မင္းမွာ အျမင္ပဲ လိုေတာ႔တာ။ ဒီမွာ ၾကည္႔ ဒီပန္းခ်ီထဲက ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္လံုးက မင္းဆြဲခဲ႔တဲ႔ စက္ဝိုင္းေတြ မဟုတ္ဘူးလား။ ေကာင္မေလးရဲ႕ ဆံပင္ေတြကေရာ မင္းဆြဲခဲ႔တဲ႔ မ်ဥ္းေကြးေတြ မဟုတ္ဘူးလား။
ပန္းခင္းကေရာ မင္းဆြဲခဲ႔တဲ႔ ေလးေထာင္႔ေတြ ၊ ၾကိဂံေတြ ၊ မ်ဥ္းေကာက္ေတြ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေတြကေရာ ........၊ ဒါေတြကေရာ......၊ ဒါေတြကေရာ......၊ ဒါေတြ အားလံုးကလည္း မင္းေလ႕က်င္႔ဆြဲထားတာေတြ မဟုတ္ဘူးလား။ တကယ္ေတာ႔ ပန္းခ်ီပညာဆိုတာ မ်ဥ္းေကြး ၊ မ်ဥ္းေကာက္ ၊ စက္ဝိုင္းေတြ ကို သူ႕ေနရာနဲ႔ သူ ေပါင္းစပ္ထားတာပါ။ ဒါကို ကိုယ္က လိုသလို ပံုေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ပါပဲ။ အခုလည္း မင္းမွာ ဒါေတြ ျပည္႔စံုေနျပီေလ။ ဒါေတြ အားလံုးကို အခု မင္းေပါင္းစပ္ျပီး ခ်ဆြဲလိုက္ရံုပါပဲ။ ကဲ ဆြဲစမ္းကြာ။ ”
ဒီေတာ႔မွ လူငယ္ေလးဟာ သူဆရာရဲ႕ ဆိုလိုရင္း ၊ ဘာလို႔ စက္ဝိုင္းေတြ ၊ မ်ဥ္းေကြးေတြ ဆြဲခိုင္းတာလည္း ဆိုတာကို သိလာရေတာ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သူဆရာၾကီး ေျပာတဲ႔ အတိုင္း ၾကိဳးစားဆြဲလိုက္တာ ဆရာၾကီး နမူနာျပထားတဲ႔ ပန္းခ်ီနဲ႔ ထပ္တူညီေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို သူ႕ဘဝရဲ႕ ပထမဦးဆံုးဆြဲေသာ ပန္းခ်ီကား အျဖစ္နဲ႔ ရလာခဲ႔ပါတယ္။
ဒီေတာ႔ ဆရာၾကီးက ေျပာတယ္။
“ ဘဝမွာ အေျခခံမရွိပဲ လိုခ်င္တာကို တန္းယူဖို႔ဆို မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ျပီးေတာ႔ ဒီထက္ အေရးၾကီးတာက အေျခခံရွိေနတာေတာင္မွ ဘယ္လို အသံုးခ်ရမွန္း မသိတာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ေအာင္ျမင္မႈ အတြက္ အေျခခံေကာင္းေတြကို စုစည္းပါ။ ျပီးေတာ႔ ဒါေတြကို ျပီးျပည္႔စံုေအာင္ ဆက္စပ္ အသံုးျပဳပါ။ ဒါဆိုရင္ ေနရာတကာမွာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ျပီ။ ”
ေနာင္ေတာ႔ . . ေနာင္အခါမွာ ဒီလူငယ္ေလးဟာ ဆရာၾကီး သင္ေပးခဲ႔တဲ႔ စက္ဝိုင္း ၊ ၾတိဂံ ၊ ေလးေထာင္႔ ၊ မ်ဥ္းေကြး ၊ မ်ဥ္းေကာက္ ေတြန႔ဲ လိုရာကို ပံုေဖာ္ရင္း ကမာၻေက်ာ္ပန္းခ်ီဆရာၾကီး Painter Aleksandr Sokolov ဆိုျပီး ျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္။
Source ; Juan Goytisolo ၏ Basic For Artist
ကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္။
3 ေယာက္ ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္:
ကိုေဇာ္ေရ
ဖတ္ၿပီးသြားၿပီ ဇြဲ ရွိမွ ဆရာ႕စကား နားေထာင္မွ လိုခ်င္တာေတြ ရမယ္ေနာ္
ခင္တဲ႔
ေရႊစင္ဦး
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေျခခံက အေရးၾကီးတာပဲ ...
ဟုတ္တယ္ဗ် .. အေျခခံ ေကာင္းေကာင္းရသြားရင္ ေနာက္ပိုင္း ျမင္႔တင္ႏိုင္သလို ျမင္႔တင္ႏိုင္မယ္ ...
ေက်းဇူး ...
မိုက္တယ္ေနာ္... ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ေကာ အဲေလာက္ဇြဲရွိႏိုင္ပါ့မလား....
ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္
Post a Comment